Tag: eurogroup

22/2/2017. Μετά την φαντασμαγορία του κόμματος της δραχμής, ότι θα ξεφορτωθούμε το “ισχυρό ευρώ” για χάρη μιας εξίσου “ισχυρής δραχμής” (με την ισχύ της φουστανέλας, τι άλλο;), και με ισοτιμία 1:1, άλλη μια υπερπαραγωγή με τα ίδια νούμερα έπεσε απ’ τον ουρανό του καθεστωτικού θεάματος. Για κάθε ευρώ περικοπές εδώ λέει το φαιορόζ γραφείο τύπου του ντόπιου κράτους / κεφάλαιου ένα άλλο ευρώ παροχών θα εμφανίζεται εκεί.
Γελοίο; Ναι. Αν πρόκειται γι’ αυτό, τότε προς τι ο νταλκάς; Μία απ’ τις λογικές ενστάσεις δείχνει το μέγεθος του ψέμματος: οι περικοπές θα είναι άμεσες, οι παροχές μελλοντικές, “αν”, και υπό προϋποθέσεις.
Αυτά αν (a big if) του χρόνου τέτοια εποχή η Αθήνα είναι ακόμα σε θέση να συμμετέχει στα eurogroup…

21/2/2107. Δύσκολο να καταλάβει το φτωχό μυαλό μας για ποιο λόγο (παριστάνει ότι) χαίρεται το φαιορόζ γραφείο δημόσιων σχέσεων του ελληνικού (βαθέος) κράτους / κεφάλαιου. Ωστόσο οι περσόνες και οι οπαδοί τους έχουν ήδη ιστορία άρρωστου κλαυσίγελου – οπότε δεν (τους) παρεξηγούμε.
Όποιος / όποια φρόντισε να ακούσει απευθείας τις δηλώσεις των τρισκατάρατων δανειστών μετά την λήξη του χτεσινού eurogroup (και όχι τις ντόπιες δημαγωγικές ερμηνείες) έχει κάθε λόγο να αναρωτιέται. Επειδή αυτό που στα δημαγωγικά ελληνικά διατυπώνεται σαν «τέλος της λιτότητας και νέο μίγμα» (πολιτικής) είναι στην πραγματικότητα ο εφιάλτης του ντόπιου προσοδικού κράτους / κεφάλαιου· αυτό που «σπρώχνουν στην άκρη» όλες οι κυβερνήσεις μετά την ουσιαστική εκπαραθύρωση του καταραμένου Παπανδρέου του Γ και ενός στενού κύκλου γύρω του· αυτό που οι πάντες ξέρουν, στην ευρώπη και πέρα απ’ αυτήν, ότι αποκλείεται να γίνει στην ελλάδα (παρ’ εκτός μέσα από σκληρό και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο τον οποίο, αυτή τη φορά, δεν θα κερδίσουν οι μαυραγορίτες και οι φασίστες…): πρόκειται για το come back των περιβόητων «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Αυτός ο καταραμένος ολλανδός σοσιαλδημοκράτης Ντάιζεμπλουμ, το είπε με την γνωστή αργκώ που απαιτεί αποκωδικοποίηση: χρειάζεται να γίνουν όλες οι διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις (είπε) που θα εξασφαλίσουν ένα δημοσιονομικό περιθώριο. Που, σε απλά ελληνικά, σημαίνει πολλά και διάφορα, ανάμεσα στα οποία κι αυτό: περιορισμός των δαπανών στη δημόσια διοίκηση…
Εκείνο που υπέδειξαν οι τρισκατάρατοι 18 υπ.οικ. της ευρωζώνης χτες είναι εξαιρετικά (και σατανικά) απλό. Αφού για δύο χρόνια δέχτηκαν να σπρώχνουν οι φαιορόζ τις «διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις» στην άκρη λαμβάνοντας στη θέση τους (σαν «ισοδύναμα») φορολογικά μέτρα (τα οποία πρακτικά συντηρούν και εξυπηρετούν το πάγιο προσοδικό μοντέλο του ελλαδιστάν ενισχύοντας διαρκώς την μαύρη, άγρια συσσώρευση) τώρα, με έξυπνο τρόπο, είπαν αρκετά μ’ αυτά – πάμε πάλι σ’ αυτά που δεν γουστάρετε! Κι επειδή ακόμα και οι πέτρες ξέρουν ότι «αυτά» είναι εκείνα που έσπρωχναν οι πρασινόμαυροι μέχρι που παρέδωσαν την σκυτάλη στους φαιορόζ, και ύστερα τα έσπρωχναν οι φαιορόζ νομίζοντας (ελπίζοντας) ότι θα καταφέρουν να ξεχαστούν, συμπλήρωσαν (δια στόματος Ντάιζεμπλουμ): δεν βιαζόμαστε… θα δούμε πότε θα ολοκληρωθούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις.
Σωστά. Υποτίθεται ότι αυτός που βιάζεται είναι το φαιορόζ γραφείο: να προλάβει την «ποσοτική χαλάρωση» της εκτ, να προλάβει και κάποια «μείωση του χρέους» (λογιστική), να έχει κάτι να πουλήσει στους ντόπιους, μπας και ξανακερδίσει το γκουβέρνο. Ωστόσο οι καταραμένοι δανειστές τίποτα απ’ αυτά δεν άγγιξαν. Ήταν παιχνιδάκι έχοντας απέναντί τους τα φαιορόζ «πολιτικά» νήπια: απλά κήρυξαν «το τέλος της λιτότητας και την αρχή της ανάπτυξης» (υπό την προϋπόθεση ότι… «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»… μαύρη κοροϊδία δηλαδή) δίνοντας στα «παιδιά» ένα γλυφυτζούρι…
Α, κτύπησαν και την πλάτη: μπράβο, καλά τα πάτε…

27/1/2017. Άσχημα τα νέα απ’ το eurogroup· και στην Αθήνα βγήκαν αμέσως τα (πληρωμένα) δημαγωγικά σπαθιά. Οι σοφιστείες και η εθνικιστική ρητορική. Για την επερχόμενη “διάλυση της ευρώπης”… Από ποιούς; Απ’ τους γερμανούς. Δυστυχώς για τις ελληνικές φαντασιώσεις, χτες ήταν όλοι “μπλοκ” απέναντι στην ελληνική αντιπροσωπεία. Επιφανειακά ζητούν απ’ την Αθήνα “να κόψει τον κώλο” της. Ουσιαστικά της λένε κόψε τον λαιμό σου· και χέσε μας.
Γιατί έτσι; Για έναν απλό λόγο. Όλες (ειδικά οι post 2011) ελληνικές κυβερνήσεις ανέβαιναν στο βάθρο της αναξιοπιστίας· όμως η φαιορόζ έχει πάρει στα κομματικά της γραφεία της το χρυσό. Επειδή, μεταξύ άλλων, έχει μεγάλο στόμα. Επιπλέον, οι πολιτικοί απόγονοι της αριστεράς που, μέσα απ’ την κομματική της εφημερίδα (την “αυγή”) στις 21 Απρίλη του 1967 κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο “γιατί δεν θα γίνει πραξικόπημα” (!!!!), μπορεί να είναι αυτάρεσκα πεισμένοι ότι είναι αρτίστες στις πολιτικές αναλύσεις σε κάθε κλίμακα και πάντα, αλλά στην πραγματικότητα είναι και τώρα αυτό που ήταν πάντα, μετά την μεταπολίτευση: οι βολικοί και πρόθυμοι που “καβαλούσε” το πα.σο.κ. Στα ‘70s αυτό ήταν τραγικό, στα ‘80s κωμικό. Τώρα είναι φάρσα.
Κόψτε τον λαιμό σας, και χέστε μας: δεν φαίνεται να “αγοράζουν ελλάδα” οι παλιοευρωπαίοι (όλοι, όχι μερικοί!). Προφανώς κάποιο σοβαρό ρόλο παίζει η καθεστωτική αλλαγή στις ηπα και οι επείγουσες πλέον αναγκαιότητες για το project “ενωμένη ευρώπη”· αν και η “μικρή ασθενής” (η Αθήνα) είναι το εύκολο θέμα όπου μπορούν να συμφωνούν, ενώ στα πιο σοβαρά κρατάνε τις όποιες αντιθέσεις τους.
Έκαναν, πάντως, οι φαιορόζ ό,τι μπορούσαν να βγάλουν τα ματάκια τους με τα χεράκια τους. Η αφορμή (όχι η αιτία) είναι πρόσφατη. Κρατηθήκαμε να μην την σχολιάσουμε όταν είχε καταλάβει την καθεστωτική δημαγωγία, περιμένοντας τα απόνερά της. Τώρα τα είδαμε. Το γεγονός που έδειξε / επιβεβαίωσε πολλά (και γνωστά) ήταν η γνωστή χριστουγεννιάτικη προνοιακή συνδρομή προς τους συνταξιούχους εκείνους των οποίων το άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης ήταν (τον περασμένο Δεκέμβρη) 850 ευρώ. Αν δει κανείς (αδιάφορα) τα νούμερα ήταν μια εύλογη πράξη κοινωνικής πρόνοιας. Όμως όχι. Ήταν κάτι που πρόσβαλε οποιαδήποτε έννοια ορθολογικής κοινωνικής πρόνοιας. Και πιστοποίησε πολλά σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή. Προφανώς η ντόπια αριστερή “διανόηση” το είχε αναλύσει καλά το θέμα. Όπως και όλα τα άλλα: την epic επίθεση του στρατηγού Γιάνη, για παράδειγμα, που ξεκινούσε πρόπερσι τέτοιο καιρό· για να μην ξεχνιόμαστε. Γκραντ σουξέ!