Tag: ypg

Τετάρτη 17 Γενάρη. …Αυτοί που μας χτυπάνε πισώπλατα παριστάνοντάς τους συμμάχους μας … δεν μπορούν να μας εμποδίσουν… Η επιχείρηση στην Afrin θα γίνει μαζί με αντικαθεστωτικές οργανώσεις. Αυτή η μάχη είναι δική τους. Εμείς βοηθάμε τ’ αδέλφια μας να προστατέψουν τις περιοχές τους…

Χθεσινές δηλώσεις του Ερντογάν σε κοινοβουλευτικούς ρεπόρτερ. Την ώρα που ο επικεφαλής του τουρκικού στρατού Hulusi Akar ενημέρωνε όμοιούς του απ’ το νατο στις Βρυξέλες για την επικείμενη επίθεση. Ο γραμματέας του οποίου (νατο) φέρεται να δήλωσε ότι «οι ηπα δεν είχαν διαβουλευτεί με την συμμαχία πριν ανακοινώσουν την δημιουργία κουρδικού στρατού». Και ότι «καταλαβαίνει τις τουρκικές ανησυχίες για το θέμα αυτό»…

Δεν μαθαίνουμε κάτι καινούργιο. Εκτός απ’ αυτό: πρόκειται για την επισημοποίηση ενός προσανατολισμού (που τον έχουμε περιγράψει έγκαιρα) που, πρακτικά, θα «ισορροπήσει» (άγνωστο για πόσα χρόνια) έναν de facto κατακερματισμό της συριακής επικράτειας. Μπορεί να μην είναι αυτό που είχαν φανταστεί η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, δεν παύει όμως να είναι διαμελισμός! Όχι ο χειρότερος για τα συμφέροντά τους! Το μεγαλύτερο κομμάτι (με τις μεγαλύτερες πόλεις) στον Άσαντ και στους συμμάχους του, μια ζώνη στα βορειοδυτικά σε κάποιους απ’ τους αντικαθεστωτικούς υπό την προστασία του τουρκικού στρατού, και ο υπόλοιπος βορράς μαζί με την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη στις ηπα και στους proxies της, τις ypg και τα υπόλοιπα του εκεί isis.

Ειναι σταθερό αυτό το σχήμα; Και, κυρίως: είναι μεσομακροπρόθεσμα ρεαλιστικό; Όλα θα κριθούν απ’ το μέλλον (και μάλιστα όχι το ιδιαίτερα μακρινό) των ηπα και της global ηγεμονίας τους… Σ’ όλη τη γραμμή αντιπαράθεσης, ως τον Ειρηνικό.

Εντελώς συμπτωματικά, στο μενού τις διήμερης καραβανο-συνόδου του νατο (χτες και σήμερα), είναι και η πορεία της «αποστολής» του στο αφγανιστάν…

Τετάρτη 17 Γενάρη. Μόλις χτες γράφαμε: Η Ουάσιγκτον δεν χρειάζεται τον θύλακα της Afrin! Τελεία και παύλα!!! Μπορεί, μάλιστα, να κάνει πρακτικά το κορόιδο σε μια εκκαθάριση (μαζί με καταγγελίες, αυτό είναι τσάμπα…) για να εξευμενίσει (κατ’ αρχήν) την Άγκυρα. Για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό μια «μετακίνηση πληθυσμών», απ’ το Afrin στο κυρίως κουρδικό «υποκράτος», είναι κάτι χωρίς κόστος· μόνο με όφελος. Θα νοικιάζει ακόμα περισσότερα διαθέσιμα «χέρια» για τις δικές της ανάγκες….

Μερικές ώρες αργότερα χτες, νωρίς το βράδυ, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού στις ypgκρατούμενες περιοχές της βορειοανατολικής συρίας συνταγματάρχης Ryan Dillon, σε γραπτή δήλωσή του στο τουρκικό καθεστωτικό ειδησειογραφικό πρακτορείο anadolu, ξεκαθάριζε:

… Η αποστολή της συμμαχίας δεν έχει αλλάξει: είναι να ηττηθεί ο isis σε συγκεκριμένες περιοχές του ιράκ και της συρίας, και να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για μεταγενέστερες επιχειρήσεις έτσι ώστε να βελτιωθεί η περιφερειακή ασφάλεια…

… Δεν επιχειρούμε στην Afrin. Υποστηρίζουμε τους εταίρους μας στην αντιμετώπιση των υπολειμμάτων και των θυλάκων του isis κατα μήκος της κοιλάδας του Ευφράτη, ιδιαίτερα στις περιοχές βόρεια της Abu Kamal, στην ανατολική όχθη…

Πρόκειται για τον ίδιο καραβανά που ανήγγειλε πριν λίγες ημέρες την δημιουργία (την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό δηλαδή) της κουρδικής «συνοριοφυλακής». Άρα τα λεγόμενά του έχουν βάρος.

Συνεπώς το πρώτο μισό της χθεσινής μας γνώμης επιβεβαιώνεται απ’ τους «αρμόδιους»: δεν είμαστε στην Afrin, δεν είναι μέρος της αποστολής μας, δεν μας αφορά το θέμα… Το δεύτερο; Μάλλον προκύπτει, μέσα απ’ την αιματηρή ιμπεριαλιστική λογική…

Και, προφανώς «αυτοί που παριστάνουν τους συμμάχους δεν θα μας εμποδίσουν», όπως φωνάζει ο Ερντογάν. Γιατί να εμποδίσουν; Αφου έχουν πάρει το κομμάτι που τους ενδιαφέρει, μαζί με τους βασσάλους του!

Αν η κατάληψη της Afrin γίνει, θα ακολουθήσει σε εύλογο χρονικό διάστημα, μετά απ’ τις απαραίτητες συνεννοήσεις, η κατάληψη της Manbij…. – τα έχουμε πει…

Τρίτη 16 Γενάρη. Στην ίδια συνέντευξη ο ρώσος υπ.εξ. εκδήλωσε την διαφωνία της Μόσχας με την πρόσφατη αμερικανική ανακοίνωση περί δημιουργίας “συνοριοφυλάκων” στις ypgκρατούμενες περιοχές: …Είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που προκαλεί ανησυχία ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαμοιρασμός της συρίας…

Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Και οι κούρδοι κάνουν όχι για πρώτη, ούτε για δεύτερη αλλά για τρίτη φορά το ίδιο λάθος: συνδέουν το μέλλον τους με τον αμερικανικό (και τον ισραηλινό) ιμπεριαλισμό. Το έκαναν πρώτη φορά οι κούρδοι του ιράκ, στη διάρκεια και μετά την «καταιγίδα της ερήμου», την αμερικανική επίθεση στο ιράκ το 1991: πίστεψαν ότι η Ουάσιγκτον θα εξασφάλιζε την δημιουργία δικού τους κράτους. Εννοείται ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός αδιαφορούσε (όπως αδιαφορεί). Αυτοί εξεγέρθηκαν περιμένοντας την αμερικανική αεροπορία να τους προστατέψει· αλλά οι ελπίδες τους αποδείχθηκαν αιματηρά εκτός πραγματικότητας. Τους έσφαξε κυριολεκτικά ο στρατός του Χουσεΐν, και δεν έτρεξε τίποτα. Το έκαναν δεύτερη φορά, σαν pkk στην τουρκία, όταν ήλπιζαν ότι «μεγάλες και μικρές» δυνάμεις θα συνέβαλαν στη διάλυση της τουρκικής επικράτειας. Αυτό ήταν πράγματι η γραμμή για μεγάλο μέρος της δεκαετίας του ‘90· όταν, όμως, άλλαξε ο διεθνής ιμπεριαλιστικός προσανατολισμός, ο Οτσαλάν έψαχνε μέρος να κρυφτεί – και δεν έβρισκε. Κι αν είναι ζωντανός ακόμα, αυτό οφείλεται στην τακτική του τουρκικού καθεστώτος· όχι στον δικό του ηρωϊσμό ή στα όπλα του pkk.

Τώρα οι ypg έχουν καβαλήσει ξανά το ίδιο καλάμι, που γράφει made in usa. Αν είχαν στοιχειώδη λογική (κι αν είχαν μάθει πέντε πράγματα απ’ την δική τους ιστορία) θα είχαν ευχαριστήσει τους αμερικάνους για την «βοήθεια» που του έδωσαν κατά του isis, θα τους είχαν διώξει, θα είχαν επιστρέψει μεγάλες περιοχές που έχουν καταλάβει στο συριακό καθεστώς, και θα συζητούσαν με δαύτο και τους συμμάχους του ένα ομοσπονδιακό σύνταγμα, σε ένα ενιαίο συριακό κράτος, μέσα στα αναγνωρισμένα διεθνή του σύνορα.

Αντί γι’ αυτό πιστεύουν ότι θα φτιάξουν δικό τους κράτος. Νομίζουν ότι είναι καλύτεροι και πιο ικανοί από άλλους… Τι κράτος θα φτιάξουν; Μια εκδοχή υπάρχει μόνο: παράρτημα της Ουάσιγκτον και του Ριάντ. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Μπορεί να ποντάρουν ότι κανείς δεν θα τολμήσει να επιτεθεί «στα ίσια» στις αμερικανικές βάσεις στο «έδαφός τους», οπότε κάπως θα την βγάλουν… Απ’ τον ανορθόδοξο πόλεμο που γινόταν τόσα χρόνια στη συριακή επικράτεια δεν πήραν χαμπάρι τίποτα; Πιστεύουν ότι η κοινωνία τους αντέχει «τρομοκρατικές επιθέσεις» από μυστηριώδεις δράστες; Και έχουν τόσο λίγο μυαλό ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι η αμερικανική υποστηρίξη που απολαμβάνουν τώρα είναι μέρος του σε εξέλιξη 4^ου παγκόσμιου πολέμου, στην όξυνση του οποίου θα είναι απλά το φτηνό κρέας για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς;

Ναι, έτσι συμβαίνει. Τα χρόνια της σταλινοεθνικιστικής αποβλάκωσης του κόμματος του Οτσαλάν και του ίδιου αυτοπροσώπως φαίνεται ότι έχουν κάνει μόνιμη ζημιά… Πολιτική οξυδέρκεια; Κάτω απ’ το μηδέν!…

Τρίτη 16 Γενάρη. Το τουρκικό καθεστώς ενισχύει την πολιορκία του κουρδικού θύλακα στην Afrin. Όλα δείχνουν προετοιμασία για εισβολή από όλες τις μεριές, χωρίς να είναι σαφές το timimg. Παρότι το μεγαλύτερο μέρος της χερσαίας βρωμοδουλειάς θα το αναλάβουν οι proxies της Άγκυρας, οι f.s.a. της βόρειας συρίας, οι κούρδοι της Afrin θα υπερασπίζονται τα σπίτια τους – και ως προς αυτό θα έχουν κάθε δίκιο. Αυτό σημαίνει αίμα, πολύ αίμα.

Όμως, αν ξεκινήσει αυτή η επίθεση, θα πρέπει να αποδώσουν ένα σοβαρό μέρος της ευθύνης στους ομοϊδεάτες τους στο Kobani, αυτούς που μοιράζουν πόστα, μισθούς και εξουσίες κάτω απ’ την αμερικανική διοίκηση και τον σχεδιασμό της cia και της mossad. Η Ουάσιγκτον δεν χρειάζεται τον θύλακα της Afrin! Τελεία και παύλα!!! Μπορεί, μάλιστα, να κάνει πρακτικά το κορόιδο σε μια εκκαθάριση (μαζί με καταγγελίες, αυτό είναι τσάμπα…) για να εξευμενίσει (κατ’ αρχήν) την Άγκυρα. Για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό μια «μετακίνηση πληθυσμών» απ’ το Afrin στο κυρίως κουρδικό «υποκράτος», είναι κάτι χωρίς κόστος· μόνο με όφελος. Θα νοικιάζει ακόμα περισσότερα διαθέσιμα «φτηνά χέρια» για τις δικές της ανάγκες….

Αυτά συμβαίνουν (ή είναι πολύ πιθανό να συμβούν) όταν οι ασήμαντοι νομίζουν ότι απέκτησαν αξία επειδή τους κλείνουν το μάτι τα αφεντικά. Αν οι κούρδοι της συρίας δεν έμαθαν απ’ την «τύχη» του χαλιφάτου – στο – λεβάντε τι σημαίνει να είσαι τσιράκι, αν δεν έμαθαν απ’ αυτά που έγιναν δίπλα τους, θα μάθουν οδυνηρά στα ίδια τους τα μέρη.

Για το τουρκικό καθεστώς η ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον του θύλακα της Afrin είναι μεν δύσκολη τεχνικά· αλλά έτσι όπως κινούνται οι ηπα και το ισραήλ είναι σχεδόν μονόδρομος. Η δημιουργία ενός αξιόλογου σε έκταση σουνιτικού θύλακα (υπό τον άμεσο ή έμμεσο τουρκικό έλεγχο) στα βορειοδυτικά της συρίας δεν είναι απάντηση, μόνο, στους αμερικανικούς σχεδιασμούς μέσω των ypg. Είναι, επίσης, απάντηση στο ερώτημα της μεταπολεμικής πληθυσμιακής χωροταξίας της συρίας: οι αντικαθεστωτικοί ένοπλοι που έχουν επιζήσει κάπου θα πρέπει να μένουν…

Δευτέρα 15 Γενάρη. Επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο: η βορειοανατολική συρία είναι η 53η πολιτεία των ηπα – μέχρι νεωτέρας. Και χωρίς δικαίωμα ψήφου, εννοείται! Όχι ότι υπήρχε αμφιβολία, δηλαδή.

Ούτε η Μόσχα, ούτε η Τεχεράνη (ούτε το Πεκίνο) έχουν χαρεί. Αλλά δεν πρόκειται να επιχειρήσουν, με τα τωρινά δεδομένα, να διώξουν τον αμερικανικό στρατό απ’ τις άνετες θέσεις που απέκτησε αγοράζοντας (υποθέτουμε όχι ακριβά, και όχι με έξοδα του αμερικανικού προϋπολογισμού!) τις ypg.

Υπάρχει, βέβαια, και η Άγκυρα. Θα έλεγε κανείς ότι (μέσα στο μπλοκ της Astana) έχει έναν πρώτο λόγο. Παραδόξως το να φτιάχνει η Ουάσιγκτον «συνοριοφυλακή» 30.000 ατόμων για να προσέχει τα σύνορα της 53^ης πολιτείας της με την τουρκική επικράτεια (με μισθούς πληρωμένους απ’ το Ριάντ; Why not?) δεν είναι το χειρότερο. Άλλωστε και η Άγκυρα έχει φτιάξει τείχος σε κάποια έκταση των συγκεκριμένων συνόρων.

Εκείνο που έχει στο μάτι είναι δύο περιοχές. Πρώτον, ο ypgκρατούμενος θύλακας της Afrin. Και δεύτερον οι ypgκρατούμενες περιοχές δυτικά του Ευφράτη, γύρω απ’ την Manbij. Την πρώτη περιοχή την πολιορκεί κανονικά, από στρατιωτική άποψη. Η τύχη της δεύτερης (υποθέτουμε ότι) θα είναι προϊόν υπόγειων διαπραγματεύσεων με την Ουάσιγκτον: έχει μια βάση στη Manbij…

Από στρατιωτική άποψη η κατάληψη των εδαφών του θύλακα της Afrin φαίνεται δύσκολη υπόθεση, παρότι οι proxies της Άγκυρας (f.s.a. του βορρά) δηλώνουν έτοιμοι για την επίθεση, εδώ και καιρό. Η «για τα μάτια του κόσμου» διαμαρτυρίες της για τις επιχειρήσεις του συριακού στρατού ‘n’ friends στην ακριβώς από κάτω, νότια, στην περιοχή του Idlib, θα μπορούσε να σημαίνει, μεσοπρόθεσμα (;) μια συμφωνία (εντός του μπλοκ της Astana): ότι οι ένοπλοι που τώρα βρίσκονται στο Idlib θα ανέβουν βορειότερα, σε βάρος των ypg. Ωστόσο αυτό είναι μια υπόθεσή μας, και μένει να φανεί αν είναι σωστή.

Κατά τα υπόλοιπα το συνέδριο στο Sochi, που αρχικά είχε κανονιστεί για μέσα στον περασμένο Δεκέμβρη, δείχνει να σούρνεται. Υποθέτουμε ότι οι “επί του εδάφους” λεπτομέρειες θα πρέπει να τείνουν σε κάποια οριστικότερη (απ’ ότι τώρα) ρύθμιση πριν γίνουν συζητήσεις…

Η αντίθεση, πάντως, στην ευρύτερη κλίμακα του 4^ου παγκόσμιου πολέμου παραμένει, ακέραια: οι αμερικανικές βάσεις στην βόρεια συρία και στο ιράκ είναι κρίκος της ίδιας αλυσίδας με τις αντίστοιχες στο αφγανιστάν…

Σάββατο 30 Δεκέμβρη – Δευτέρα 1 Γενάρη. Μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο πλέον: η Ουάσιγκτον αναβαθμίζει τον proxy στρατό της στη βόρεια και ανατολική συρία, αυξάνοντάς τον στα 100.000 ζευγάρια αρβύλες (έτσι λένε οι ypg…) και αλλάζοντάς του ξανά όνομα: στρατός της βόρειας συρίας (NSA) θα λέγεται τώρα. Φαίνεται πως εκείνο το «δημοκρατικός» στο προηγούμενο επίσημο όνομα ήταν για την Ουάσιγκτον στ’ αλήθεια γελοίο.

Την απορία μας «και ποιος θα πληρώνει α) 100.000 στρατιώτες, και β) την απουσία 100.000 ατόμων σε παραγωγική ηλικία απ’ την καθ’ αυτό παραγωγή», θα την κρατήσουμε για πάρτη μας… Κάπου, κάπως, θα μαθευτεί η απάντηση… Υποψιαζόμαστε πάντως ότι αυτός που θα πληρώνει δεν θα είναι το αμερικανικό κράτος…

Πέρα απ’ τα υπόλοιπα, κάποιοι στην Αθήνα ίσως φυσάνε και ξεφυσάνε: Άι, άι, άι!!! Αλί και τρισαλί!!! Τόσες χιλιάδες βλήματα είχαμε για ‘κει, και τώρα θα τα φάνε οι αποθήκες!!

(Δεν υποτιμάμε, πάντως, το ελληνικό εμπορικό δαιμόνιο, ε;)

Σάββατο 30 Δεκέμβρη – Δευτέρα 1 Γενάρη. Παρότι ο Πούτιν δήλωσε πρόσφατα, απ’ την ρωσική βάση στο Hmeimeem, ότι «ο πόλεμος κατά των τρομοκρατών» τελείωσε στο συριακό πεδίο μάχης, η στρατιωτική αναβάθμιση του κουρδικού στρατού στην βόρεια και ανατολική συρία δεν προμηνύει ειρήνη.

Με δεδομένες τις απόψεις κατά κύριο λόγο της Άγκυρας και της Τεχεράνης, υπάρχει ένα διπλό ζήτημα. Αφενός πολιτικοδιπλωματικό, αφετέρου στρατιωτικό. Το πρώτο σχετίζεται με την συμμετοχή (ή μη) των ypg/pkk στους επόμενους γύρους διαπραγματεύσεων στο Sochi. Η «πατέντα» που έχει βρεθεί ως τώρα είναι να συμμετάσχουν άλλες οργανώσεις κούρδων της συρίας, που είναι αντίπαλες του pkk. Αλλά και πολύ μικρότερες. Σε τέτοια συμμετοχή συμφωνούν Άγκυρα και Τεχεράνη· αλλά ποια θα είναι η χρησιμότητά τους όταν απέναντί τους θα έχουν έναν στρατό χωρίς σπουδαία εμπειρία στο σύνολό του μεν, οργανωμένο όμως και καλά εξοπλισμένο απ’ τις ηπα;

Το στρατιωτικό ζήτημα είναι ευνόητο. Η εδαφική επικράτεια των ypg/pkk είναι τμήμα της συριακής, και αν το καθεστώς Άσαντ δεν προσφέρει κάποιου είδους «αναγνώριση» στην κουρδική εξουσία, αυτή είναι ουσιαστικά παράνομη (με βάση την «διεθνή νομοθεσία»). Όμως ο Άσαντ δεν μπορεί να προσφέρει τέτοια «αναγνώριση», γιατί αυτή συνεπάγεται έμμεση αναγνώριση και της αμερικανικής κατοχής στον συριακό βορρά.

Η εκκρεμότητα αυτή είναι σχεδιασμένη απ’ την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Και κρατάει όμηρο οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη στη συρία, κάνοντας την στρατιωτική νίκη να φαίνεται (και να είναι) κολοβή, λειψή. Αυτό το καταλαβαίνουν οι πάντες: ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov ξαναζήτησε χτες απ’ τον αμερικανικό στρατό να φύγει απ’ την συρία, αφού η παραμονή του είναι εκτός αποφάσεων του οηε. Αλλά αυτές τις αποφάσεις η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ τις έχουν «γραμμένες», και δεν το κρύβουν πλέον.

Μια εκδοχή εξομάλυνσης θα ήταν οι ypg/pkk (και η Ουάσιγκτον…) να παραδώσουν το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης που έχουν καταλάβει, αφού δεν έχει καμία σχέση με τον συρο-κούρδικο πληθυσμό. Αλλά ο καινούργιος στρατός που φτιάχνει το αμερικανικό πεντάγωνο περιλαμβάνει και άραβες (πρώην υποστηρικτές ή και μέλη του isis) απ’ τις κατακτημένες περιοχές· μετατρέποντας την γεωγραφία του πληθυσμού στην ανατολική συρία σε πολιτικο/στρατιωτικό επιχείρημα υπέρ της κατοχής.

Θεωρητικά μόνο (ξανά) ο πόλεμος θα έδινε «λύση» στο ζήτημα· πόλεμος στον οποίο ο αμερικανικός στρατός δεν θα μπορούσε να πάρει μέρος ανοικτά, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα. Αλλά μετά από τόσα χρόνια, με την λειψανδρία του συριακού στρατού, σε μια τέτοια εξέλιξη θα έπρεπε να συμμετάσχουν σε μεγάλο αριθμό οι στρατοί της τουρκίας και του ιράν· ακόμα και οι pmu απ’ το ιράκ. Είναι σε θέση, από πολιτική άποψη, να το κάνουν, με δεδομένο ότι δεν θα μπορούν να τον παρουσιάσουν σαν «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»; Δεν ξέρουμε.

Ωστόσο ο αμερικανο-ισραηλινός σχεδιασμός και η επιμονή στην αποσταθεροποίηση της μέσης Ανατολής δεν έχουν τελειώσει. Φοβούμαστε ότι ο isis θα αποδειχθεί μόνο «Α φάση» σ’ αυτό το σχέδιο…

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. …«Για καλό σκοπό» όπως θα έλεγε και ο ψόφιος κοριός – αν ήξερε τι του γίνεται.

Η Ουάσιγκτον σπρώχνει όπλα. Στο ουκρανικό καθεστώς (και που θα τα χρησιμοποιήσει άραγε; εεεε;) αλλά και «στους συμμάχους μας στη συρία». Το ψόφιο κουνάβι έβαλε την υπογραφή του σε μια παροχή (αμφιβάλουμε αν θα είναι τσάμπα!!! κάποιος θα πληρώσει γι’ αυτά…) όπλων αξίας 393 εκατομμυρίων δολαρίων προς τις ypg. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται «ελαφρά» όπλα: 12.000 kalashnikov και 6.000 πολυβόλα, μαζί με μια πρώτη παρτίδα γεμιστήρων. Αλλά επίσης και χιλιάδες αντι-αρματικές ρουκέτες, πύραυλοι και εκτοξευτές ρουκετών.

Αφού ο isis έχει περιοριστεί σε μια ελάχιστη λουρίδα ερημικής γης στα σύνορα με το ιράκ, τι τα θέλουν τα επιπλέον πολυβόλα και τις αντιαρματικές ρουκέτες οι ypg; Έλα ντε!!! Μπορεί για να κάνουν παρελάσεις…

Το «μπλοκ της Αστάνα» σίγουρα θα θυμώσει· κι όχι μόνο η Άγκυρα…

(Βρε εκείνα τα 300 (χιλιάδες) παλιοβλήματα… Να μείνουν έτσι, αμανάτι… Κρίμα…)

Δευτέρα 18 Δεκέμβρη. Η (πανηγυρική) απόφαση για ανάκληση μέρους του ρωσικού στρατού απ’ την συρία (“αποστολή εξετελέσθη!”) είχε κι αυτήν την μικρή λεπτομέρεια: την απόσυρση των περίπου 250 ρώσων στρατόμπατσων απ’ το Afrin, όπου βρίσκονταν, υποτίθεται, για να «εκπαιδεύσουν» τις εκεί ypg – άγνωστο για ποιον σκοπό… (Μάλλον για να κάνουν πολιτικές γνωριμίες πήγαν…)

Φαίνεται λογικό ότι η απόσυρση αυτή, που θα έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος της χρονιάς (αν δεν έχει γίνει ήδη) είναι προϊόν συμφωνίας μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν: κατά τη γνώμη διάφορων “ειδικών” ανοίγει τον δρόμο για την κατάληψη του θύλακα της Afrin, στα βορειοδυτικά της συρίας, στα σύνορα με την τουρκία, απ’ τον στρατό της Άγκυρας. Ο οποίος, ως τώρα, έχει κυκλώσει την περιοχή.

Θα κάνουμε την εκτίμηση, με τον υπαρκτό κίνδυνο να κάνουμε λάθος: δεν θα είναι τέτοια η άμεση εξέλιξη. Ο τουρκικός στρατός μαζί με τους proxies του έχει μισοεισβάλει ήδη στον θύλακα, στα όριά του· αλλά δεν μας φαίνεται έξυπνη επιλογή οι μάχες με έναν αριθμό (κούρδων) ενόπλων που θα δώσουν μάχες ζωής και θανάτου, αφού δεν έχουν καν έξοδο διαφυγής.

Αντίθετα η «σφιχτή» και παρατεταμένη πολιορκία του θύλακα, με την συνακόλουθη επιδείνωση της ζωής όσων βρίσκονται μέσα σ’ αυτόν, θα μπορούσε να συμπληρώνει μια γενικότερη διαχείριση του ζητήματος “ypg”, σε όλον τον συριακό βορρά.

Αυτό είναι το ζητούμενο.