Tag: υγεία

Φάρμακα, μπίζνες και νομοθεσίες 1

Παρασκευή 3 Ιούλη. Το 1986 ένας αμερικανικός νόμος για τις βλάβες από εμβόλια σε παιδιά (national childhood vaccine injury act / NCVIA) δημιούργησε ένα πρόγραμμα αποζημιώσεων μη – ευθύνης για να σταθεροποιήσει μια αγορά εμβολίων που είχε γίνει στόχος της αύξησης δικαστικών διεκδικήσεων για αδικοπραξίες σχετικές με εμβόλια, και να προσδιορίσει αποζημιώσεις για ενάγοντες για τους οποίους οι βλάβες οι οφειλόμενες σε εμβόλια ήταν εξαιρετικά δαπανηρές…

Ήταν ένας νόμος που αναγνώριζε α) ότι είναι πιθανό κάποιο ή κάποια εμβόλια να προκαλεί/ουν βλάβες, β) ότι οι παθόντες έχουν ένα κάποιο δικαίωμα αποζημίωσης για τέτοιες βλάβες, αλλά ταυτόχρονα γ) ότι αυτές οι αποζημιώσεις θα πρέπει να δίνονται με εξωδικαστικούς συμβιβασμούς (με την μεσολάβηση υπαλλήλων του υπουργείου υγείας, στον ρόλο «αδέκαστων εκτιμητών»,) στη βάση μιας κλίμακας αξιολόγησης των βλαβών, έτσι ώστε να μην «ταλαιπωρούνται» (δηλαδή να δυσφημίζονται…) οι αμερικανικές φαρμακοβιομηχανίες με ανοικτές στη δημοσιότητα δίκες (οι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί γίνονται «αθόρυβα»…)

Εκείνη η νομοθεσία γιάτρεψε τους πονοκέφαλους της αμερικανικής φαρμακοβιομηχανίας μια και καλή! Ο νόμος του 1986 προβλεπόταν ότι θα αρχίσει να ισχύει απ’ το 1988… Απο εκείνη την χρονιά και μετά, οι φαρμακοβιομηχανίες θα αποκτούσαν δικαστική ασυλία…  Και την απέκτησαν!!!

Τον Φλεβάρη του 2011 το «ανώτατο δικαστήριο των ηπα» εξέδωσε οριστικά μια σημαντική απόφαση, ανανεώνοντας ένα δικαστικό προηγούμενο που επιβεβαιώνει την ασυλία / ατιμωρησία των φαρμακοβιομηχανιών για τις παρενέργειες των φαρμάκων τους, αρκεί α) να τις αναφέρουν και β) να «έχουν κάνει προσπάθεια να τις μειώσουν» (σύμφωνα με δηλώσεις τους). Η υπόθεση αφορούσε την αγωγή της οικογένειας Bruesewitz το 1992 κατά της φαρμακοβιομηχανίας Lederle Laboratories, για τις μόνιμες παρανέργειες και τις βλάβες που προκάλεσε το τριπλό εμβόλιο (διφθερίτιδας, τετάνου, κοκκύτη / DPT) στην κόρη τους Hannah. (Οι Bruesewitz είχαν απορρίψει μια προσφορά εξωδικαστικής αποζημίωσης γύρω στις 120.000 δολάρια, και είχαν προχωρήσει σε κανονική μήνυση).

Η απόφαση εκείνη (: απέρριψε την προσφυγή των Bruesewitz..) του 2011 έχει διάφορα ενδιαφέροντα τόσο από ιστορική όσο και απο πολιτική άποψη. Για παράδειγμα, στο ξεκίνημά της αναφέρει αυτά τα χρήσιμα:

Τα τελευταία 66 χρόνια, τα εμβόλια είναι αντικείμενο της ίδιας ομοσπονδιακής προαγοραίας έγκρισης όπως τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, και οι αποζημιώσεις για βλάβες σχετικές με τα εμβόλια έχουν αφεθεί σε μεγάλο βαθμό στα δικαστήρια των πολιτειών. Κάτω απ’ αυτό το καθεστώς, η μείωση των μεταδόσιμων ασθενειών μέσω εμβολιασμού έχει γίνει «μια απ’ τις μεγαλύτερες επιτυχίες» της δημόσιας υγείας στον 20ο αιώνα.

Αλλά στην δεκαετία του 1970 και του 1980 τα εμβόλια έγιναν, θα μπορούσε κάποιος να πει, θύματα της ίδιας της επιτυχίας τους. Ήταν πια τόσο αποτελεσματικά στην πρόληψη μεταδοτικών ασθενειών ώστε το κοινό άρχισε να ανησυχεί λιγότερο για την απειλή αυτών των ασθενειών και να νοιάζεται περισσότερο για τις βλάβες που προκαλούν τα εμβόλια αυτά καθ’ αυτά.

Μεγάλο μέρος της ανησυχίας εστίασε ενάντια στα τριπλά εμβόλια, που κατηγορήθηκαν για αναπηρίες και προβλήματα ανάπτυξης των παιδιών. Αυτό οδήγησε σε μαζική αύξηση των δικαστικών προσφυγών. Ενώ ανάμεσα στο 1978 και το 1981 έγιναν μόνο 9 μηνύσεις τέτοιου είδους εναντίον των κατασκευαστών τριπλού εμβολίου, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 αυτές οι αγωγές ήταν πάνω από 200 κάθε χρόνο. Αυτή η εξέλιξη αποσταθεροποίησε την αγορά των τριπλών εμβολίων, αναγκάζοντας τους δύο απ’ τους τρεις εγχώριους κατασκευαστές να αποσυρθούν. Και η βιομηχανία που απέμεινε, η Lederde Laboratories, εκτίμησε ότι οι εν δυνάμει αποζημιώσεις που θα έπρεπε να πληρώσει λόγω δικαστικών αποφάσεων ήταν 200 φορές περισσότερες απ’ τις ετήσιες πωλήσεις της. Όταν η Lederde απέκτησε προβλήματα παραγωγής το 1984, εμφανίστηκε έλλειψη εμβολίων…

Αυτή η αναδρομή εξηγεί το γιατί ο νόμος του 1986 ανέλαβε να προστατέψει τις φαρμακοβιομηχανίες (κατ’ αρχήν σε ότι αφορούσε τις παρενέργειες των εμβολίων τους), δίνοντας στους θιγμένους κάποια μικρά ποσά αποζημιώσεων εξωδικαστικά. Είναι ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο ωστόσο – και το στοιχείο για την Lederde είναι χαρακτηριστικό – ότι ως τότε τα αμερικανικά δικαστήρια, στα οποία προφανώς έχουν λόγο και οι φαρμακοβιομηχανίες, δικαίωναν συστηματικά τους ενάγοντες, επιβάλλοντας στις εταιρείες μεγάλα ποσά σαν αποζημιώσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι δικαστές αναγνώριζαν τις ζημιές…

Μια φράση της («ήταν πια τόσο αποτελεσματικά… αυτά καθ’ αυτά») εξηγεί επίσης το γιατί αν η απειλή θανάτου από μια αρρώστια φουσκωθεί, υπερτονιστεί ώστε να τραβάει και να εξάπτει τους φόβους του κόσμου, μένουν ανενόχλητες οι «θεραπεύτριες» εταιρείες στα εγκλήματά τους… Shock advertising λέγεται αυτό (αναλυτικότερα στο Sarajevo.pdf 150a)

Ωστόσο, η ίδια ιστορική αναδρομή της δικαστίνας του 2011, στη συνέχειά της, εξηγεί το πως αυτό που ονομάζεται στους καιρούς μας «αντιεμβολιαστικό κίνημα» εμφανίστηκε στις ηπα, και μάλιστα σε σημαντικό μέγεθος, πριν 35 χρόνια! Την δεκαετία του ’80: όταν ο νόμος του 1986 έβαλε εμπόδια στην δικαστική αναγνώριση της ευθύνης των φαρμακοβιομηχανιών για τα προβλήματα που δημιουργούσαν τα εμβόλια, ειδικά στα παιδιά, σε συνδυασμό με τις ανησυχίες γι’ αυτά τα προβλήματα, οι αμερικανικές οικογένειες άρχισαν να αποφεύγουν τους εμβολιασμούς· ειδικά με το τριπλό εμβόλιο…

Φάρμακα, μπίζνες και νομοθεσίες 2

Παρασκευή 3 Ιούλη. Στην 5η σελίδα της απόφασης του 2011 υπάρχει μια ακόμα ενδιαφέρουσα υπενθύμιση του νόμου του 1986 (ο τονισμός δικός μας):

… [Οι εταιρείες] Είναι προστατευμένες από ευθύνες για κολάσιμες βλάβες αν δεν υπάρχει αστοχία τους στο να είναι συνεπείς με τις ρυθμιστικές προϋποθέσεις, [δεν υπάρχει] «απάτη», «εμπρόθεση και άδικη διακράτηση πληροφοριών» ή άλλη «εγκληματική ή παράνομη δραστηριότητα». Και σε σχέση με την παρούσα περίπτωση, ο νόμος [του 1986] ελαχιστοποιεί καθαρά την ευθύνη τους για τις αναπόφευκτες, δυσμενείς παρενέργειες:

«Κανένας κατασκευαστής εμβολίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου σαν υπεύθυνος για βλάβες που προκαλούνται από εμβόλια, ή για θανάτους που προκλήθηκαν απ’ την χορήγηση εμβολίου μετά την 1 Οκτώβρη του 1988, αν η βλάβη ή ο θάνατος προκλήθηκαν από παρενέργειες που ήταν αναπόφευκτες παρότι το εμβόλιο κατασκευάστηκε με σωστούς τρόπους και συνοδευόταν απ’ τις κατάλληλες οδηγίες και προειδοποιήσεις».

Η περίπτωση στην οποία το αμερικανικό δικαστήριο, το 2011, απέρριψε την οποιαδήποτε ευθύνη της Lederde, ήταν σοβαρή. Σύμφωνα με την ίδια απόφαση:

…Η Hannah Bruesewitz γεννήθηκε στις 20 Οκτώβρη του 1991. Ο παιδίατρος της χορήγησε το τριπλό εμβόλιο, σύμφωνα άλλωστε με τις κρατικές οδηγίες για την ανοσοποίηση των παιδιών μέσω εμβολίων. Μέσα σε 24 ώρες απ’ τον εμβολιασμό της τον Απρίλη του 1992, η Hannah άρχισε να έχει επιληπτικές κρίσεις. Υπέφερε πάνω από 100 τέτοιες κρίσεις τον επόμενο μήνα, και οι παιδίατροι έκαναν τελικά την διάγνωση ότι πάσχει από «υπολειπόμενη επιληπτική διαταραχή» και «αναπτυξιακή καθυστέρηση». Η Hannah, 20 χρονών τώρα [σ.σ.: το 2011] , συνεχίζει να έχει την ίδια διάγνωση…

Το συγκεκριμένο εμβόλιο δινόταν απ’ το 1948. Αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι τα υλικά ήταν ακριβώς ίδια όλα τα χρόνια. Αν η περίπτωση της Hannah (που απέκτησε εγκεφαλοπάθεια…) οφειλόταν πράγματι σε παρενέργειές του (κάτι που προέκυπτε ήδη απ’ το ιστορικό) που ωστόσο ήταν σπάνιες, η εταιρεία (η Leverde, που εν τω μεταξύ, το 2011, είχε εξαγοραστεί και αλλάξει όνομα – έχει πια συγχωνευτεί υπό ένα γνωστό εμπορικό trademark: Pfizer…) δεν θα κινδύνευε από βροχή παρόμοιων αγωγών, ό,τι κι αν πλήρωνε για την περίπτωση Bruesewitz.

Ωστόσο η προστατευτική νομοθεσία που καθιερώθηκε τότε και ισχύει πάντα δεν είχε σκοπό καν και καν να σώσει τις αμερικανικές φαρμακοβιομηχανίες απ’ την πιθανότητα πτώχευσης λόγω δικαστικά επιβεβαιωμένων ευθυνών τους. Σκόπευε να τις απαλλάξει συνολικά από τέτοιες ευθύνες, μικρές ή μεγάλες! Έτσι ώστε η απλή αναγραφή των παρενεργειών ενός εμβολίου (ή, μιλώντας πιο γενικά, ενός οποιουδήποτε φαρμάκου) στο σχετικό σημείωμα μέσα στο κουτί, να γίνει η βασιλική οδός των κερδών τους. Κι αυτό επειδή, ακόμα κι αν κάποιος διαβάσει αυτές τις παρενέργειες, τι μπορεί να κάνει αν το φάρμακο έχει συνταγογραφηθεί για κάποιο λιγότερο ή περισσότερο σοβαρό πρόβλημά του; (Ούτε ο γιατρός, φυσικά, έχει ποινική ευθύνη για τις παρανέργειες ενός φαρμάκου που συνταγογραφεί…)

Συνεπώς η νομοθεσία του 1986 μετέτρεψε την (ποινική) ευθύνη των φαρμακοβιομηχανιών σε … (υπαρξιακή) ευθύνη των πελατών τους! Ανοίγοντας έναν δρόμο που, στην τωρινή φάση της covid-19 τρομοεκστρατείας, εικονογραφεί με ακρίβεια τι είναι ο καπιταλισμός, τόσο γενικά όσο και σαν «βιομηχανία φροντίδας υγείας»…

Θέλουμε να ελπίζουμε πως όσοι / όσες έχουν διαβάσει ως εδώ δεν έχουν φανταστεί μια «συνωμοσία»! Αλλά έχουν συνειδητοποιήσει πως τέτοια είναι γενικά η καπιταλιστική εξέλιξη, και τέτοια είναι ειδικά η καπιταλιστική εξέλιξη στη βιομηχανία υγείας. Και δεν είναι καθόλου «μυστική»!!!

Υπόθεση remdesivir

Παρασκευή 3 Ιούλη. Το “remdesivir”, που λανσάρεται ήδη σαν ικανοποιητικό φάρμακο για τις σοβαρές παρενέργειες που αποδίδονται στον covid-19, έγραψε χτες την δική του σελίδα όχι στην ιστορία των φαρμακοβιομηχανιών (εκεί έχει αρκετές μαύρες σελίδες, περισσότερα στη συνέχεια) αλλά στην ιστορία της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού! Το ψοφιοκουναβιστάν αγόρασε / δέσμευσε όλες τις ποσότητες remdesivir που θα παράξει η εταιρεία εντός ηπα για τους επόμενους 3 μήνες! Υγιεινιστικός εθνικισμός – και λοιπόν; Επειδή το φάρμακο είναι πατενταρισμένο, μόνο με την άδεια (και την πληρωμή) της εταιρείας μπορεί να παραχθεί από άλλες φαρμακοβιομηχανίες σε άλλα κράτη. Συνεπώς το remdesivir έγινε ένα ακόμα αστέρι στην αμερικανική σημαία.

Τι είναι το remdesivir που πάνω του μπορούμε να καταλάβουμε πολλές βασικές παραμέτρους της μετατροπής της υγείας σε κατηγορία, σε τομέα της καπιταλιστικής πολιτικής οικονομίας; Κατ’ αρχήν πρόκειται για προϊόν της αμερικανικής βιοφαρμακευτικής Gilead Sciences. Και ήταν μια ιστορία υποδειγματικής αποτυχίας – μέχρι που ανέλαβε την εξουσία το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα!

Το remdesivir λανσάρεται σαν αντι-ιικό ευρέως φάσματος. Μελετήθηκε και φτιάχτηκε το 2009 σαν αντίδοτο στην ηπατίτιδα C… Απέτυχε… Στη συνέχεια δοκιμάστηκε εναντίον κορονοϊών, του SARS και του MERS… Ξανα-απέτυχε… Ύστερα δοκιμάστηκε κατά του ιού του Ebola και κατά του ιού της Marburg… Ξανά-ξανά-απέτυχε! Μ’ άλλα λόγια το remdesivir ήταν ένα πέντε φορές αποτυχημένο κατασκεύασμα που δεν έβγαλε καθόλου τα λεφτά του για την Gilead, και είχε μείνει παραπεταμένο στο μενού της εταιρείας σαν καθαρή χασούρα!

Μέχρι που δοκιμάστηκε κατά του covid-19… Επειδή ο covid-19 είναι πρακτικά ένας ιός περιορισμένης επικινδυνότητας (και πάλι σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις) έγινε το ιδανικό πεδίο δοκιμών! Για να πουληθεί ακόμα και το «νερό του Καματερού»! (Οι παλιοί ξέρουν σε τι αναφερόμαστε…) Υποτίθεται ότι κατά του covid-19 «έπιασε». Επιτρέψτε μας την καχυποψία: μετά από 5 (ολογράφως: πέντε) παταγώδεις αποτυχίες, ακόμα και κατά κορονοϊών, θεωρούμε βάσιμη την βεβαιότητα πως η «επιτυχία» του remdesivir κατά των σοβαρών παρενεργειών του covid-19 είναι του ίδιου είδους με την «επιτυχία» του tamiflu κατά του Η1Ν1 – δηλαδή «επιτυχία δημόσιων σχέσεων», και τίποτα παραπάνω…

Αλλά το remdesivir δεν είναι σκέτο νεράκι του θεού. Είναι χημεία. Και έχει παρενέργειες. Ακόμα και η όχι και τόσο «ελεύθερη» σε τέτοια θέματα wikipedia, στο σχετικό λήμμα, αναφέρει αυτές τις παρενέργειες, που έχουν καταγραφεί στις δοκιμές του φαρμάκου:

– πρόκληση αναπνευστικής ανεπάρκειας·

– δυσλειτουργία διάφορων οργάνων του σώματος, συμπεριλαμβανόμενης της πτώσης της λευκωματίνης στο αίμα και της μείωσης των ερυθρών αιμοσφαιρίων·

– πτώση της πίεσης του αίματος, ναυτία, εμετός, ρίγη, αμέσως μόλις λαμβάνεται το φάρμακο·

– αύξηση των ενζύμων στο συκώτι, που παραπέμει σε πρόκληση βλάβης σ’ αυτό το όργανο.

Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συμβεί όταν το remdesivir θα προκαλεί «αναπνευστική ανεπάρκεια» σε ασθενείς που έχουν ήδη αναπνευστική ανεπάρκεια! Θα τους σκοτώνει, αλλά θα πετιούνται στην «κοινή δεξαμενή», σαν θύματα του covid-19…

Στις αρχές του 2020 η Gilead είχε στις αποθήκες της 100 κιλά (σε σκόνη) απ’ το άχρηστο ως τότε remdesivir. Ήταν η ποσότητα που είχε απομείνει απ’ την αποτυχία κατά του Ebola. Έσκασε ο covid-19 στην κίνα και οι ceo της είδαν την ευκαιρία! Ξανάριξαν αυτό το «σκουπίδι» (συγγνώμη για την έκφραση) στη κανονική γραμμή συσκευασίας, και παρήγγειλαν καινούργιες πρώτες ύλες απ’ τους προμηθευτές της εταιρείας. Στις 17 Μάρτη η τσεχία το έκανε δεκτό σαν θεραπεία για ασθενείς που βρίσκονται σε σοβαρή κατάσταση… Ήταν τόσο πολύ «δημόσιες σχέσεις» αυτή η αποδοχή ώστε μόνο 3 ημέρες μετά, στις 20 Μάρτη, τόσο το ψόφιο κουνάβι όσο και η θρυλική «ομοσπονδιακή επιτροπή τροφίμων και φαρμάκων» (FDA) των ηπα ανακήρυξαν το remdesivir σαν επιλέξιμη θεραπεία για σοβαρές περιπτώσεις επιπλοκών που αποδίδονται στον covid-19… Είναι φάρμακο ήδη πατενταρισμένο – συνεπώς τα κέρδη είναι εξασφαλισμένα! Κι αν σκοτώνει; Δεν πειράζει…

Εξασφαλισμένη είναι και η ατιμωρησία για οτιδήποτε συμβεί απ’ τις καθόλου ασήμαντες παρενέργειες στο σώμα, ειδικά σε οργανισμούς επιβαρυμένους απο «υποκείμενα νοσήματα»…

Λεπτομέρεια: Η Gilead τιμολογεί στο remdesivir στα 3.120 δολάρια ανά «ατομικό κύκλο θεραπείας». Χρειάζονται έξι δόσεις / φυαλίδια λέει, ενέσιμα. Πριν λίγες ημέρες ήταν στα 2.340 δολάρια (η εξάδα)· αλλά εν τω μεταξύ οργανώθηκε καλύτερα η ζήτηση!!! Πρόκειται για εξωφρενική τιμή – αλλά έτσι είναι ο καπιταλισμός…

Λεπτομέρεια δεύτερη: Παρότι το remdesivir δεν είχε εγκριθεί επίσημα από τον FDA, κυκλοφορούσε απ’ το 2019 παράνομα, στη «μαύρη αγορά», στο internet και στα social media. Μας είναι άγνωστο αν η Gilead έχει κάπου «μαύρη παραγωγή», αλλά θα το θεωρούσαμε απίθανο να επρόκειτο για “πειρατική” γραμμή κατασκευής… Το να ξεφορτωνόταν τα τσουβάλια με την σκόνη που είχε ξεμείνει στις αποθήκες της μέσω “παράνομων εργολάβων” κάπου στον κόσμο, φαίνεται πιο λογικό…

Λεπτομέρεια τρίτη: Το κινεζικό καθεστώς έκανε δοκιμαστική χρήση του remdesivir τον Φλεβάρη και τον Μάρτη του 2020, και δεν διαπίστωσε καμμία βελτίωση της κατάστασης των ασθενών. Βρήκε όμως σοβαρές (έως φονικές) παρενέργειες, με αποτέλεσμα να σταματήσει άρον άρον τις δοκιμές.

Λεπτομέρεια τετάρτη: H γνωστή επιθέωρηση the new england journal of medicine δημοσίευσε στις 22 Μάη τα αποτελέσματα μιας δοκιμής του remdesivir που είχε γίνει ένα μήνα πριν, με το συμπέρασμα ότι παρά τα κάποια θετικά αποτελέσματα «με δεδομένη την υψηλή θνησιμότητα παρά την χρήση του remdesivir είναι σαφές ότι η θεραπεία μόνο μ’ ένα αντι-ιικό φάρμακο δεν θα είναι αποτελεσματική».

Λεπτομέρεια πέμπτη: Λέτε να υπάρχουν διαφημιστές του remdesivir στα μέρη μας; Λέτε η Gilead να έχει στα μέρη μας τον δικό της στάβλο με «επιχορηγούμενους προφεσσόρους / ερευνητές» που έγιναν διάσημοι σαν «ιερείς της σωτηρίας μας» απ’ τον covid-19; Λέτε να συμβαίνουν τέτοια πράγματα;

Μπααααααα! Α πα πα!!! Είναι αδύνατο κάτι τέτοιο, κι όποιος τολμάει να κάνει τέτοια υπόδειξη (τα στοιχεία υπάρχουν φυσικά!) είναι «συνωμοσιολόγος»!!! Άλλωστε, όπως λένε κάτι απίστευτα τσακάλια, τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα «είναι αντικαπιταλιστικά»!!! Είναι, κατά συνέπεια, αδιανόητο να εξυπηρετούν (ή και να οργανώνονται από) φαρμακοβιομηχανίες – εκτός αν είναι κι αυτές …. αντικαπιταλιστικές!

(Έτσι όπως το πάνε διάφοροι αυτοαπασχολούμενοι “μαρξιστές” του σκοινιού και του παλουκιού: αν δεν είναι αντικαπιταλιστικές οι φαρμακοβιομηχανίες τότε ποιός είναι; Κάτι θα βρουν για να το εξηγήσουν / αναλύσουν κι αυτό!)

(φωτογραφία: Στο επίσημο site της η Gilead τα «μασάει», φυλάγοντας τα οπίσθιά της…)

Είμαστε όλοι κρατούμενοι;

Πέμπτη 2 Ιούλη. Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε πεθάνει!! Όταν ο αρχιερέας της «προσευχής των 6.00» έφευγε απ’ τον άμβωνα είχε δηλώσει αυτάρεσκα ότι «χωρίς τα μέτρα θα πέθαιναν 150 άνθρωποι κάθε μέρα στην ελλάδα». Αυτό του το είχε εμπιστευτεί ένα «ηλεκτρονικό μοντέλο» που χειρίζεται μια συνάδελφος του απ’ το team που, όπως ο ίδιος, έχει πολύ καλές σχέσεις με τις big pharma (για τέτοια όμως δεν μίλησε ποτέ ούτε ο αρχιερέας ούτε οι υπόλοιποι της «ιεράς συνόδου υγείας». Μη νομίζετε. Έχουμε κι εδώ πολλούς μικρούς Ferguson!!! Απλά δεν είναι τόσο διάσημοι. Είναι «σουπιές»!)

Ο ισχυρισμός ήταν αυθαίρετος. Από τις 25 Μάη όταν «άνοιξαν» τα φαγάδικα, τα καφέ και τα υπόλοιπα, ως σήμερα, έχουν περάσει 43 ολόκληρες ημέρες· συν η σημερινή, 44η. Τα «μέτρα» που έχουν διαταχτεί από τις 25 Μάη εφαρμόζονται και δεν εφαρμόζονται· δεν έχουν πάντως καμμία σχέση με το πραξικόπημα που, κατά τον αρχιερέα, μας γλύτωσε από 150 νεκρούς κάθε μέρα. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει σχετικά κοντά στο «φυσιολογικό» – και ίσως, απ’ την αντίθετη μεριά, η μεγαλύτερη πραγματική επιτυχία του πραξικόπηματος είναι η μεγάλη ανεργία / επιπλέον υποτίμηση της εργασίας. (Αλλά αυτό χρειάζεται χωριστή αναφορά). Εννοείται πως ο τσαχπίνης covid-19 συνεχίζει να υπάρχει και να κυκλοφοράει.

Αν ισχύει ότι για κάθε μόλυνση μέσα σε 14 ημέρες γίνεται (ή δεν γίνεται…) οτιδήποτε σχετικό με τον covid-19, τότε οι 43+1 ημέρες είναι τρεις 14άδες και κάτι. Όχι με 150 αλλά με 50 νεκρούς καθε μέρα, σήμερα θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 2.150 νεκροί απ’ τις 25 Μάη και μετά. Αλλά όχι, δεν υπάρχουν. Γιατί;

Μάλιστα το ελλαδιστάν υποδέχεται και «κρούσματα εισαγωγής» – όσα εντοπίζει δηλαδή. Και πάλι όμως δεν πεθαίνουμε σαν τις μύγες, όπως φώναζε όλο το ιερατείο και οι δημαγωγοί πριν και κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος… Γιατί;

Η ερώτηση είναι υπερβολικά απλή όσο η απάντηση, κι άλλωστε δεν αφορά μόνο το ελλαδιστάν. Τα πραξικοπήματα, το να «σώσουμε τα νοσοκομεία μας», η ισοπέδωση της καμπύλης, όλες οι άναρθρες και αρθρωμένες κραυγές της τρομοκρατίας, στηρίζονταν σε «θεωρήματα» απ’ τα οποία κανένα δεν υποστήριζε ότι «έτσι θα εξαφανιστεί ο ιός». Ο ιός δεν εξαφανίστηκε λοιπόν, είναι εδώ. Όπως όλοι μας. Αν η τωρινή (πραγματική) κατάσταση είναι ικανοποιητική για τον «περιορισμό της διάδοσης», αν τα καφενεία, τα φαγάδικα, οι πλατείες, οι δρόμοι, οι παραλίες, οι δουλειές όπως είναι σήμερα είναι ο.κ. από «υγιεινομική άποψη», τότε ποιό σκοπό είχαν τα πραξικοπήματα; Κι αν δεν είναι ο.κ. τότε γιατί δεν πεθαίνουμε κατά εκατοντάδες;

Θα βρεθεί κάποιος να πει «φταίει που τώρα κάνει ζέστη»; Καμμιά άλλη βλακεία; Η απάντηση, τελικά, δεν είναι δύσκολη. Την αφήνουμε στη νοημοσύνη σας.

Αν όμως η νοημοσύνη είναι υπαρκτή και όχι virtual, γιατί δεν έχει ξεκινήσει αυτό που λέγεται «μας κοροϊδέψατε· τώρα θα πληρώσετε τον λογαριασμό»; Κι ακόμα: γιατί συνεχίζει να «είναι θέμα» το ενδεχόμενο (;) μαζικού εμβολιασμού όταν οι big pharma φτάσουν στο σημείο να πουλήσουν «σωτηρία»;

Είμαστε ζωντανοί, ή έτσι φαίνεται. Μήπως η μεγάλη πλειοψηφία συνεχίζει να ζει στις φυλακές των φοβιών της; Μήπως αυτές οι «χρυσές φυλακές» του υγιεινισμού είναι απόλυτες;

(φωτογραφία: Κωμωδία; Φάρσα; Φτύσιμο στα μούτρα; Οι ίδιοι δημαγωγοί που επί μήνες μετρούσαν πτώματα και τα έφτυναν στα μούτρα μας, τώρα μετράνε αφίξεις πτήσεων εξωτερικού! Tο να τρέχει το κοντέρ είναι πια παράγοντας αισιοδοξίας και απόδειξη επιτυχίας…)

Ψηφιακές φυλακές

 

Πέμπτη 2 Ιούλη. Το (ψηφιακό) φακέλωμα των πάντων, μέσω μιας «ψηφιακής ταυτότητας υγείας», δεν είναι όνειρο μόνο του κυρ Βασίλη του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων και όλων εκείνων των αφεντικών που εκπροσωπεί. Είναι απόφαση της ε.ε.! Και είναι απόφαση που έχει ληφθεί ΠΡΙΝ εμφανιστεί ο τσαχπίνης! Στις 12 Σεπτέμβρη του 2019, μετά από μια συνάντηση αξιωματούχων της ε.ε. και του π.ο.υ. με θέμα «τον παγκόσμιο εμβολιασμό», οι ευρωτεχνοκράτες και φύλακες της υγείας μας παρουσίασαν ένα πλάνο, ένα χρονοδιάγραμμα γι’ αυτό το ψηφιακό φακέλωμα υγείας – σε κλίμακα ε.ε. Μεταφράζουμε ενδεικτικά τις αριστερές στήλες (αποσπάσματα αυτού του οργανογράμματος) απ’ τις πιο πάνω φωτογραφίες. Ο τονισμός με bold είναι του πρωτότυπου:

– Να αναπτυχθούν οδηγίες της ΕΕ για την δημιουργία συνολικών πληροφοριακών ηλεκτρονικών συστημάτων ανοσοποίησης για την αποτελεσματική επίβλεψη των προγραμμάτων ανοσοποίησης.

– Να εξεταστεί η δυνατότητα ανάπτυξης μιας κοινής κάρτας / διαβατηρίου εμβουλιασμού για τους πολίτες της ΕΕ (που θα λαμβάνει υπόψη τα πιθανά διαφορετικά εθνικά συστήματα εμβολιασμού και) θα είναι συμβατό με τα πληροφοριακά ηλεκτρονικά συστήματα ανοσοποίησης, και θα είναι αναγνωρίσιμη για χρήση στα σύνορα, χωρίς να επαναλαμβάνεται αυτή η δουλειά σε εθνικό επίπεδο.

– Να αναπτυχθούν οδηγίες για το ξεπέρασμα των νομικών και των τεχνικών εμποδίων που εμποδίζουν την διαλειτουργικότητα των εθνικών πληροφορικών συστημάτων ανοσοποίησης, εξαιτίας των κανόνων της προστασίας προσωπικών δεδομένων, όπως έχει σχεδιαστεί στην Επιτροπή Επικοινωνιών για να επιτρέπει την ψηφιακή μεταφορά [των δεδομένων] υγείας και φροντίδας στην Ενιαία Ψηφιακή Αγορά, ενισχύοντας τους πολίτες και δημιουργώντας μια υγιέστερη κοινωνία.

– Δημιουργία ενός ευρωπαϊκού συστήματος διαμοιρασμού πληροφοριών εμβολιασμού.

Όπως είναι ολοφάνερο, αυτό το φακέλωμα επικεντρώνεται … στους εμβολιασμούς. (Άρα και στις “απειλές υγείας” που εμπίπτουν στη διαχείριση μέσω εμβολίων). Όχι σε άλλες αρρώστιες. Όχι σε καρδιακά, καρκίνους, αυτοάνοσα ή ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις… Αλλά επειδή η γενικευμένη ψηφιοποίηση και ψηφιακή εκμετάλλευση των πληροφοριών υγείας ενδιαφέρει εντονότατα τις ασφαλιστικές εταιρείες (και τους εργοδότες), το πλάνο για το ψηφιακό φακέλωμα με βάση τα εμβόλια, με όλον του τον πλούτο, μπορεί να θεωρηθεί με σιγουριά ο προπομπός.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Πρώτον, αυτά είναι σχεδιασμοί οριστικοποιημένοι το φθινόπωρο του 2019, και δεν έχουν καμμία σχέση με covid-19, έχουν όμως άμεση σχέση με την κερδοφορία των φαρμακοβιομηχανιών. Δεύτερον, όπως φαίνεται και απ’ τα χρονοδιαγράμματα, ο covid-19 και, ουσιαστικά, η υγιεινιστική τρομεκστρατεία, είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να επιταχυνθούν τα βήματα. «Αν όχι τώρα πότε;» θα πρέπει να είναι το motto…

Τρίτον, αυτοί οι σχεδιασμοί γίνονταν ήδη πριν ένα χρόνο τουλάχιστον ερήμην των υπηκόων. Είναι εύλογο το γιατί. Στο τρίτο απ’ τα πιο πάνω σημεία φαίνεται καθαρά πως θεωρούνται εμπόδιο οι κανόνες που θέσπισε οριστικά μόλις πρόσφατα (το 2018) ο «ευρωπαϊκός κανονισμός προστασίας προσωπικών δεδομένων» (general data protection regulation / GDPR), που είναι εξαιρετικά αυστηρός σε σχέση (ειδικά) με την προστασία των προσωπικών δεδομένων υγείας. Ακόμα κι αν δεν έχουν καταλάβει όλοι τι συμβαίνει με την (καπιταλιστική) εκμετάλλευση των προσωπικών δεδομένων, μια δημόσια συζήτηση για το ψηφιακό φακέλωμα υγείας θα έδινε την ευκαιρία για την αποκάλυψη της αντιδραστικότητας και των πραγματικών στόχων του.

Αντί, λοιπόν, να εκτεθούν σε μια κοινωνική αντιπολίτευση που θα ήταν συντριπτική σε βάρος τους, τα συγκεκριμένα ευρωαφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος προτιμούσαν ήδη απ’ το περασμένο φθινόπωρο την «υπόγεια δράση».

Έχετε τώρα, ακόμα, αμφιβολίες για τους λόγους που φούσκωσαν σε βαθμό κακουργήματος και «εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας» την υποτιθέμενη απειλή του covid-19; Έχετε αμφιβολίες για τους λόγους που κατασκευάστηκαν οι «κοινές δεξαμενές», για το τι υπηρετούσαν και τι υπηρετούν οι δημαγωγοί, για ποιο σκοπό τα θηριώδη ψέμματα, η τρομοπροπαγάνδα, από που κατευθύνονται σαν μαριονέτες οι προφήτες της Αποκάλυψης και οι ιερείς της Σωτηρίας, κλπ κλπ;

Ακόμα και τα μέλη της ένωσης φίλων της καραντίνας θα μπορούσαν να σοκαριστούν απ’ το μέγεθος της απύθμενης ανοησίας τους!!! (Αλλά πώς να τα βάλει κανείς με το μέγεθος του απύθμενου Εγώ του που εννοείται πως είναι πανέξυπνο, πανέμορφο κι αλάνθαστο;)

Για να μην χαλαρώνετε

Τετάρτη 1 Ιούλη. Νάναι καλά οι κυνηγοί ιών στην κίνα (υποθέτουμε και αλλού): τώρα που άνοιξε για τα καλά η παγκόσμια υπεραγορά των υγιεινιστικών τρόμων, δεν πρόκειται να ξεμείνουμε από απειλές…

Έχουν ως τώρα απομονώσει (στην κίνα) 179 τύπους ιών γρίπης σε γουρούνια – τεράστιο αυτό το σόι!! Αλλά την τρομοπροσοχή την τραβάει (και με την κατάλληλη σπέκουλα θα συνεχίσει) ένας H1N1-G4 (τούρμπο). Αυτός – λένε – μεταδίδεται εύκολα και φαίνεται πως οι εργάτες στα μεγάλα χοιροτροφεία της κίνας (ή κάποιας απ’ τις περιοχές της) έχουν ο ένας στους δέκα κολλήσει τον Η1Ν1-G4… Όχι, δεν έχουν αρρωστήσει. Αλλά αυτό για το οποίο θα πρέπει να ανησυχούμε από τώρα είναι ότι αυτός ο μπαγάσας «έσπασε το φράγμα» των ειδών, πήδησε δηλαδή απ’ τα γουρούνια στους ανθρώπους. Δεν έχει κάνει το δεύτερο και τελικό άλμα, να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αλλά αν καλοβολευτεί σε ανθρώπους ξενιστές, αν του αρέσει η ανθρώπινη φιλοξενία, θα μεταλλαχτεί και θα το κάνει…

Μιας και εκπαιδεύτηκαμε στα βασικά και στις επιτρεπόμενες (: υποδεικνυόμενες) ερωτήσεις των υγιεινιστικών τρομοεκστρατειών: και για να έχουμε καλό ερώτημα τι ποσοστό θνησιμότητας έχει αυτός ο G4; (Δεν μας είπαν ακόμα…). Με τα παιδιά; Με τα παιδιά τι γίνεται; Θα ξαναγίνουν υγιειονομικές βόμβες ή θα αρρωσταίνουν και θα πεθαίνουν; (Δεν μας είπαν ακόμα…). Οι «κοινές δεξαμενές» αν, ο μη γένοιτο χρειαστούν, τι σχήμα θα έχουν; Και τι χωρητικότητα; (Δεν μας είπαν ακόμα…). Οι φαρμακοβιομηχανίες; Οι κυρ Βασίληδες Άρχοντες Θυρών και Παραθύρων τι λένε; Πόσο τρίβουν τα χεράκια τους; (Δεν μας είπαν ακόμα…). Το tracking; Θα μας σώσει το tracking; (Αμέ!) Κι αν αρχίσουμε να ντυνόμαστε σαν κονσέρβες, υπάρχει περίπτωση να την γλυτώσουμε; (Μπορεί…)

Πολλά τα άγνωστα, ένα το γνωστό: μην χαλαρώσετε και χάσετε την φόρμα σας στον φόβο! Να κάνετε τακτικά ασκήσεις! Να είστε f.f.: fear fit!

Άντε! Νομίζετε ότι η 4η βιομηχανική επανάσταση είναι παίξε-γέλασε!!!

(Θα μας διέφευγε! Σύμφωνα με τους κινέζους ειδικούς κυνηγούς ιών, ο H1N1-G4 έχει ήδη πιθανά μολύνει το 4,4% του συνολικού κινεζικού πληθυσμού! Δηλαδή; 57 εκατομμύρια κινέζοι είναι πιθανά «φορείς» – χωρίς θανάτους, χωρίς έκτακτα μέτρα, χωρίς τίποτα, χμμμμμ… – κι ημείς άδομεν; Κάποιοι απ’ αυτούς θα ταξιδέψουν σ’ όλη την ευρώπη – και μετά θα ψαχνόμαστε;

Ααααααααα! Παίζουμε κορώνα γράμματα με τον Μαύρο Άρχοντα!)

Vaccined arms

Τετάρτη 1 Ιούλη. Με δυο εκατομύρια φαντάρους (και αξιωματικούς) το αντι covid-19 εμβόλιο που έχει φτιάξει το «ινστιτούτο βιοτεχνολογίας του Πεκίνου» (της ακαδημίας στρατιωτικών ιατρικών επιστημών) μαζί με την εταιρεία CanSino Biologics δεν θα έχει πρόβλημα «πεδίου δοκιμών της φάσης 3». Δεν είναι το ίδιο μ’ εκείνο που μια άλλη εταιρεία, η Sinopharm, θα δοκιμάσει (πάλι σαν «φάση 3») σε συνεργασία με τον τοξικό των εμιράτων.

Η ανακοίνωση ότι εγκρίθηκε η χρήση του CanSino εμβολίου στον στρατό δεν είχε άλλες λεπτομέρειες. Μόνο δύο ημιδηλώσεις. Ότι για την ευρύτερη εκτός στρατού χρήση του θα χρειαστούν επιπλέον άδειες (απ’ το κινεζικό κράτος), και ότι δεν είναι σίγουρο ότι θα κυκλοφορήσει εμπορικά.

Άρα τι; Ψύλλους στ’ αυτιά βάζει το κινεζικό καθεστώς. Έχει το «υπερεμβόλιο» που θέλει να το κρατήσει μόνο για τον στρατό του;

Η μορφή-κράτος 3

Τρίτη 30 Ιούνη. Το εργοστάσιο του τρόμου δεν είναι καθόλου καινούργιο στον δυτικό, «δημοκρατικό» κόσμο! Η (αμερικανική / νατοϊκή) γιγα-επιχείρηση stay behind, που απλώθηκε στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη απ’ την δεκαετία του ’50 ως και τα τέλη της δεκαετίας του ’80, έχει πολύ αίμα στους λογαριασμούς της. Και σαν psyop διαρκείας μπορεί να θεωρηθεί το «μοντέλο», η καταγωγή της (προσπάθειας) διαχείρισης / πολιτικής και ιδεολογικής ποδηγέτησης πληθυσμών en masse μέσω της παραγωγής τρόμου.

Η επιχείρηση αυτή μισοαποκαλύφθηκε μεν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 / αρχές του ’90 αφού, σαν αντισοβιετική, δεν χρειαζόταν πια. Μετά την μισο-αποκάλυψή της δεν έγιναν όμως διεθνώς (από κινηματική / ανταγωνιστική μεριά) δύο πολύ βασικά και σοβαρά πράγματα. Πρώτον, η συστηματική ανάλυση του τι πραγματικά ήταν (και πως είχαν διαμορφωθεί) τα συμπλέγματα κράτους / παρακράτους στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (του επονομαζόμενου «ψυχρού»). Και δεύτερον, πως θα εξελίσσοταν το (κρατικό) εργοστάσιο του τρόμου μετά το τέλος εκείνου του πολέμου. Γιατί, φυσικά, εφόσον ούτε τα δίκτυα διαλύθηκαν, ούτε όλοι όσοι εμπλέκονταν κατέληξαν σε βαθιά μπουντρούμια, ούτε το know how τους εκτέθηκε δημόσια και αναλυτικά έτσι ώστε να γίνει βασική κοινωνική γνώση, το να νομίζει κανείς ότι «πάει, πέρασε το κακό» θα ήταν επιεικώς βλακώδες…

Κι όμως έτσι ακριβώς συνέβη!!! Η δεκαετία του ’90 ήταν μια περίοδος (πολιτικής) μακαριότητας και χαζοχαρούμενης λήθης! Έτσι ώστε όταν οι μηχανές παραγωγής τρόμου ξαναπήραν μπροστά, απ’ την 11η Σεπτέμβρη του 2001 και μετά, οι (θεωρητικά….) αντίπαλοί της πιάστηκαν με τα βρακιά κατεβασμένα· κυριολεκτικά…

Με τα βρακιά κατεβασμένα και με μια αυτοκτονική ακρισία χωρίς ιστορικό προηγούμενο τους δύο τελευταίους αιώνες, πέρασαν τα χρόνια ως τώρα.

Μέχρι να προστεθεί ένα καινούργιο «layer» στην τρομοπαραγωγή, υγιεινιστικό αυτό. Kαι σ.δ.ι.τ….

Η πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ίσως δεν θα είχε εξαπολυθεί καν και καν, αν ένα έστω μειοψηφικό αλλά ικανό μέρος των δυτικών κοινωνιών, αυτοί κι αυτές που τοποθετούν τους εαυτούς τους στην «κοινωνική αριστερά» δηλαδή, είχε καλή και σωστή επίγνωση δύο βασικών εξελίξεων. Πρώτον της διαλεκτικής ιστορικής κίνησης της μορφής καπιταλιστικό κράτος μέσα, κάτω και πέρα απ’ το manual του «νεοφιλελευθερισμού», απ’ την δεκαετία του 1990 ως σήμερα. Και δεύτερον, των τρόπων που η «υγεία» (ατομική και συλλογική) έγινε βασικό στοιχείο της πολιτικής οικονομίας του κεφάλαιου, της «ανάπτυξής» του, της αναδιάρθρωσής του – μαζί και δίπλα απ’ την «ασφάλεια»…

Επωφελούμενοι απ’ την εθελόδουλη άγνοια διάφοροι απατεώνες από ‘δω και από ‘κει μπορεί να εμφανίζονται για να παίξουν τον ρολάκο «να σου πω εγώ που ξέρω»… Η μόνη πραγματική συμβολή τους είναι η ακόμα πιο βαθιά συσκότιση της πραγματικότητας.

Όπως είναι γνωστό, στη νύχτα της λογικής γεννιούνται τέρατα.

Η μορφή-κράτος 4

Τρίτη 30 Ιούνη. Σ’ ένα γνωστό νοσοκομείο της Αθήνας (τα στοιχεία δεν χρειάζεται να δημοσιοποιηθούν) υπάρχει «αντι covid 19» τμήμα. Το νοσοκομείο παίρνει γενναία (κρατική) επιχορήγηση για την λειτουργία αυτού του τμήματος… Μόνο που είναι άδειο. Δεν υπάρχει κανένας covid-19 ασθενής σ’ αυτό (όπως και σε αρκετά άλλα νοσοκομεία)… Προκειμένου, όμως, «να μην φαίνεται άδειο», η διοίκηση του νοσοκομείου έχει παρκάρει εκεί μερικούς ηλικιωμένους ασθενείς που είναι εντελώς άσχετοι με τον covid-19. Και κάνει ό,τι μπορεί για να μείνουν στα κρεβάτια όσο περισσότερο γίνεται. Μια νοσοκόμα παραδέχεται εμπιστευτικά και απολογητικά την αιτία: αν μείνει άδειο το τμήμα θα χάσουμε την επιχορήγηση…

Ενώ τα πεδία είναι διαφορετικά, το νόημα είναι ακριβώς το ίδιο ανάμεσα σ’ έναν διοικητή ελληνικού νοσοκομείου, σε έναν διοικητή του αμερικανικού fbi και σ’ έναν ιδιοκτήτη media οπουδήποτε: πούλα τρόμο για να έχεις εισπράξεις. Αυτήν την παρέα μπορεί να κουμαντάρει άνετα το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, και μάλιστα φτηνά. Για μερικές χούφτες δολάρια ή ευρώ…

Είναι πεζό, αφόρητα πεζό! Κι όμως: έτσι έχουν τα πράγματα… Και επειδή έτσι έχουν τα πράγματα ορισμένες παραδοσιακές αντιλήψεις περί της μορφής – κράτους αποδεικνύονται όχι μόνο προ πολλού ξεπερασμένες, αλλά και επικίνδυνα αφελείς.

Όλοι εκείνοι (και είναι πάρα πολλοί) που έχουν χάσει την συνέχεια της ιστορικής εξέλιξης του κράτους και του κεφάλαιου τις τελευταίες 3 τουλάχιστον δεκαετίες· όλοι εκείνοι που αντιλαμβάνονται την καπιταλιστική πραγματικότητα μόνο σαν τις ιδεολογικές προβολές της και καθόλου σαν αυτά που συσκοτίζονται μέσω αυτών· όλοι εκείνοι που θέλουν να πιστεύουν ότι το σύστημα «έχει στιγμές ειλικρίνειας», έχουν τελικά ευθύνες.

Κι αν εμάς, σαν αυτόνομους εργάτες, η ανάλυση της πραγματικότητας μας κάνει να φαινόμαστε στα μάτια όλων αυτών των τυφλών σαν «κινδυνολόγοι» και «Κασσάνδρες», τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς…

Κάθε φάρσα έχεις τις αιτίες της (1)…

Δευτέρα 29 Ιούνη. Το να «υπερτιμολογούνται» λιγότερα ή περισσότερα φάρμακα, το να ορίζονται δηλαδή οι τιμές τους σε ένα μέρος αισθητά πιο πάνω από άλλα μέρη του κόσμου είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Το να λαδώνονται οι συνταγογραφήσεις ενός ή περισσότερων φαρμάκων μιας ή περισσότερων φαρμακοβιομηχανιών, είναι ένα άλλο σοβαρό ζήτημα. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει ο οποιοσδήποτε πως πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά ζητήματα ακόμα κι αν αφορούν την ίδια εταιρεία / τις ίδιες εταιρείες. Για την «υπερτιμολόγηση» οι ευθύνες υπάρχουν είτε στην πολιτική εξουσία, είτε σε «επιτροπές ειδικών» που την περιβάλουν, είτε και στους δύο. Για την «προσανατολισμένη συνταγογράφηση» οι ευθύνες υπάρχουν σ’ έναν προς έναν τους γιατρούς που δωροδοκούνται.

Μπέρδεψε κανείς αυτές τις δύο διαφορετικές, διακριτές μεταξύ τους υποθέσεις που το κοινό τους είναι το όνομα της φαρμακοβιομηχανίας; Όχι… Συνειδητά επιλέχτηκε η συστηματική προβολή της πρώτης – για να περάσει η δεύτερη «ντούκου». Το γιατί; είναι εύκολο να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε έχει στοιχειώδη γνώση της δομής του ελληνικού κράτους / πολιτικού προσοδισμού. Οι γιατροί (σαν επαγγελματικός κλάδος), όπως οι δικηγόροι και οι μηχανικοί είναι οι παραδοσιακοί μεσοστρωματικοί πυλώνες της απόσπασης οφελημάτων, προσόδων του ενός ή του άλλου είδους, σε συνάρτηση με την πρόσφυσή τους στις δομές εξουσίας. Αρχίζοντας απ’ το κοινοβούλιο. (Δεν είναι οι μόνοι επαγγελματικοί κλάδοι με τέτοιες δυνατότητες! Είναι απλά απ’ τους πιο παλιούς). Συνεπώς, το να προφυλαχτούν ενδεχομένως και χιλιάδες γιατροί που αποδεδειγμένα δωροδοκούνταν απ’ την novartis (και από άλλες εταιρείες, απλά με τη novartis άρχισαν να ασχολούνται στο ψοφιοκουναβιστάν…), το να διαφυλάξουν το «κύρος» και την «φήμη» τους, ήταν ισοδύναμο με την προστασία της «ψυχής» του ελληνικού κράτους! Εθνικό καθήκον πρώτη γραμμής!

Γι’ αυτό (εκτιμάει η ασταμάτητη μηχανή) η υπόθεση που αφορούσε τους γιατρούς – μάζα «κάπου χάθηκε». Η έντονη φωταψία της υπόθεσης που αφορούσε πολιτικές βιτρίνες ή και ειδικούς συμβούλους έριξε την παχιά σκιά της πάνω σ’ αυτούς τους «λιανοπωλητές» της novartis… Αλλά χάρη σ’ αυτούς ήταν που η εταιρεία έκανε ταμείο!

Η απόδειξη, αν χρειάζεται, βρίσκεται (ακόμα και) στη … νότια κορέα! Εκεί η novartis δωροδοκούσε γιατρούς για να γράφουν κάποια απ’ τα φάρμακά της. Ζήτημα (υπερ)τιμολόγησης δεν υπήρχε. Το νοτιοκορεατικό κράτος κινήθηκε όπως θα ήταν αναμενόμενο. Τσάκωσε καμμιά δεκαριά γιατρούς (ίσως αυτούς που έπαιρναν τα περισσότερα) καθώς και 5 ή 6 εκδότες ιατρικών περιοδικών (χρησιμοποιούνταν σαν ενδιάμεσοι, κρατώντας φυσικά το δικό τους ποσοστό – συμβαίνει κι αλλού…). Τους έριξε τα σχετικά πρόστιμα. Σε ότι αφορούσε την εταιρεία, της έριξε – το 2017 – ένα πρόστιμο 50 εκατομυρίων δολαρίων, και απαγόρευσε την κυκλοφορία κάποιων εμπορικών φαρμάκων της για 3 μήνες. Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αν αυτή η τμωρία ήταν αρκετή ή συμβολική. Πάντως η Σεούλ δεν μπερδεύτηκε…

(Είναι εύκολο να βρει ο καθένας τα σχετικά στοιχεία αν πληκτρολογήσει novartis south korea στο ηλεκτρονικό ψαχτήρι του. Ευτυχώς που οι ντόπιοι υπεύθυνοι για την “διαμόρφωση της κοινής γνώμης” δεν έχουν τέτοιες περιέργειες…).