Moonchild

Δευτέρα 9 Γενάρη>> …Ο ιστορικός υλιστής αφήνει τους άλλους να εξαντληθούν με την πόρνη που ονομάζεται «μια φορά κι ένα καιρό» στο μπουρδέλο του ιστορικισμού… Αυτό έγραψε κάποτε ο W. Benjamin. Εν τω μεταξύ το μπουρδέλο του ιστορικισμού έγινε αυνανιστήριο, οπότε εκεί εξαντλούνται όσοι θαυμάζουν τον εαυτό τους.

Ευτυχώς! Δεν θα μάθουν ποτέ πόσο έρωτα είχαν οι άγριες καταλήψεις των εργοστασίων στις βιομηχανικές ζώνες του ελλαδιστάν το 1976, ούτε το πως το φεγγαρόφωτο και η stratocaster πήγαιναν τα δώρα τους στα γεννητούρια της εργατικής αυτονομίας γύρω απ’ τις νυχτερινές φωτιές…

Ευτυχώς!

Και για όσους / όσες ήξεραν νωρίς νωρίς ότι σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί, ένας Rory ακόμα – απ’ το 1974, όταν το υπόγειο έβραζε…

Ένας μάγκας απ’ την ιρλανδία

Δευτέρα 24 Απρίλη. Αν υπήρξε ποτέ εποχή αθωώτητας της rock ‘n’ roll, αυτός είναι ένας απ’ τους αγίους της. Εδώ, στο Shadow play, σε μια εμφάνιση του 1979 στην ελβετία. Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι: Rory Gallagher! Τύμπανα, μπάσο, κιθάρα – τέλος!!! (Χωρις ντρόγκες, χωρίς μπράβους…)

Δύο χρόνια μετά ήρθε και στα μέρη μας. Στη Ν. Φιλαδέλφεια (είχε γήπεδο και δεν το λέγαν «εκκλησία»…). Οι μπάτσοι όμως είχαν άλλη άποψη: η συναυλία άρχισε αλλά δεν τέλειωσε ποτέ…

(Καλή δύναμη)