Tag: νότια κύπρος

Σωλήνες με γκάζι 2

Τρίτη 2 Οκτώβρη. Όπως έγινε με τον γκαζοσωλήνα που θα έφερνε ο θρυλικός κυρ Παναγιώτης (Λαφαζάνης) από ρωσία μεριά, μαζί με μια γερή προστάντζα σε ρούβλια, έτσι και ο eastmed ήταν νεκρός από κούνια! Τεχνικά, όχι ιδεολογικά – ας το επαναλάβουμε.

Μεταξύ όλων των άλλων (και το αφήνουμε σ’ εσάς να το αξιολογήσετε) ένας τέτοιος αγωγός θα άφηνε στην άκρη τους έλληνες εφοπλιστές που επενδύουν στα LNG πλοία! Θα άφηνε, δηλαδή, στην άκρη, το νο 1 εθνικό κεφάλαιο, δίπλα στην “εικονική” πρωτεύουσά του!!! Το αντέχει η καρδιά σας; Ίσως ναι, επειδή είστε στενόμυαλα παλιοτόμαρα… Αλλά η πραγματικότητα δεν το αντέχει. Ειδικά όταν το κόστος ενός αγωγού τύπου eastmed είναι τόσο μεγάλο.

Κι εδώ αρχίζουν τα σοβαρά και τα ζόρικα. Η ελληνική ιμπεριαλιστική ιδέα για περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου από Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ – Κάιρο για λογαριασμό (και) του «στρατηγικού συμμάχου» κάτω απ’ τις φτερούγες του, δεν εξαρτιόταν απ’ τον υποβρύχιο eastmed, όπως (καλοπροαίρετα) επιμένουν κάποιοι. Μάλλον το αντίθετο: οι αγωγοί που θα πηγαίνουν το περισσευάμενο νοτιοκυπριακό και ισραηλινό γκάζι στα δύο αιγυπτιακά εργοστάσια υγροποίησης, για να φορτωθούν μετά σε (και) ελληνόκτητα «γκαζάδικα», φτιάχνουν μια πολύ πιο «πειστική συνθήκη» για την απαίτηση αμερικανικής ‘n’ friends κυριαρχίας (και) στην ανατολική Μεσόγειο. Το να εμπλακεί το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο στο ζήτημα της μεταφοράς αερίου στην ευρώπη απ’ τα συγκεκριμένα κοιτάσματα είναι μια σαφώς πιο εντατική προσπάθεια «κατοχής» πάνω σ’ αυτό το κομμάτι της Μεσογείου απ’ ότι ένας υποθαλάσσιος αγωγός. Αν παίζουν αγωγοί τι θα τα κάνουν οι έλληνες εφοπλιστές τα γκαζάδικά τους; Μπρελόκ;

Όμως δεν είναι αυτό το τέλος της ιστορίας. Τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κράτη του νότου (ιταλία, γαλλία, ισπανία) παίρνουν ήδη γκάζι είτε απ’ την αλγερία είτε απ’ την λιβύη (παράνομα, ο.κ….). Το γκάζι που θα ξεκινάει απ’ την «Αφροδίτη», θα πιάνει με σωλήνα την αιγυπτιακή παραλία, θα υγροποιείται εκεί και θα φορτώνεται στα γκαζάδικα για να μεταφερθεί προς ευρώπη μεριά, θα είναι ακριβό (αρκετά πιο ακριβό). Ποιος θα το αγοράζει;

Δεν ξέρουμε. Ίσως η Ουάσιγκτον (ή και η Αθήνα) έχουν την ιδέα να φτιάξουν στην Αλεξανδρούπολη εγκαταστάσεις όπου το υγροποιημένο γκάζι θα ξαναγίνεται αέριο (ιδιαίτερα ακριβή βιομηχανία) για να μεταφερθεί, μέσω αγωγών, στα βαλκάνια. Δεν είναι εντελώς αυθαίρετη μια τέτοια ιδέα: έχει σκοπό να «κόψει» (με το ζόρι προφανώς, λόγω σαφώς υψηλότερου κόστους) την προέκταση του ρωσικού turkish stream στα βαλκάνια…. Έτσι ώστε να «δεθούν ενεργειακά» σε ικανό βαθμό με τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ διάφορα βαλκανικά κράτη…

Θα φανεί σχετικά σύντομα αν αυτό είναι το κόλπο. Όμως το λέμε από τώρα: αν είναι αυτό (και δεν είναι απίθανο) έχουμε και έχετε μπλέξει πολύ άσχημα! Θα εξηγήσουμε στην ώρα του γιατί… Αλλά εν τω μεταξύ δεν θα ήταν λάθος να στεφτείτε ότι η εποχή και οι καταστάσεις απαιτούν (από εσάς) αρκετά περισσότερα απ’ την παρακολούθηση της ασταμάτητης μηχανής!…

Μεσανατολικές ιδέες

Δευτέρα 1 Οκτώβρη. Το όνομα «Πόλυς Πολυβίου» δεν σας λέει τίποτα. Δεν πειράζει. Είναι ένα απ’ τα «ιερά τέρατα» των ελληνοκυπριακών «διαπραγματευτικών ομάδων»: συμμετέχει σ’ αυτές απ’ το 1974 (!). Είναι αυτό που λέγεται «βαθύς γνώστης του κυπριακού προβλήματος».

Σε μια ανάλυση / πρόταση που δημοσιοποίησε πριν μισό μήνα (στις 18 Σεπτέμβρη) ο βαθύς γνώστης προτείνει μια καινοτόμα προσέγγιση στη «λύση του κυπριακού»: να αναγνωριστεί η βόρεια κύπρος έδαφος της «κυπριακής δημοκρατίας» (για να γεύονται και οι τουρκοκύπριοι τα καλά της ευρωζώνης) με αντάλλαγμα την επιστροφή (στους ελληνοκύπριους) της Αμμοχώστου και την παραμονή στο βορρά του μισού (απ΄ ότι τώρα) τουρκικού στρατού. Αυτά. Ούτε συνομοσπονδία, ούτε νέο σύνταγμα, ούτε τίποτα. Κι αργότερα βλέπουμε.

Αν αφαιρέσουμε τον παράγοντα του προχωρημένου της ηλικίας, ο βαθύς γνώστης θα πρέπει να έστιψε πολύ το μυαλό του για να γεννήσει αυτή την ιδέα. Της οποίας η μόνη χρησιμότητα είναι πως δείχνει πόσο φοβούνται οι ελληνοκύπριοι μετά το πατριωτικό και ρατσιστικό σκάτωμα που με καμάρι έχουν κατορθώσει εδώ και χρόνια.

Φοβούνται; Ναι! Αυτό που νόμιζαν το «γερό χαρτί» τους, τα υποθαλάσσια κοιτάσματα, κινδυνεύει να γυρίσει τούμπα. Οι εταιρείες που (σύμφωνα με την ελληνική και ελληνοκυπριακή «στρατηγική σύλληψη») θα έκαναν γεωτρήσεις και εκμετάλλευση (των μυθικών κοιτασμάτων) κάτω απ’ τις εθνικές τους σημαίες (δηλαδή παρέα με τους εθνικούς στρατούς τους) είναι σκέτες εταιρείες. Που μάλιστα έχουν – ή μπορεί να κάνουν δουλειές – και με την Άγκυρα.

Γι’ αυτό ο δεξιός Αναστασιάδης έκανε μια προσπάθεια μπας και ξαναρχίσει το αγαπημένο παραμύθι των διαπραγματεύσεων (με οηέδικη μεσολάβηση). Να κερδηθεί χρόνος, να πιεστεί η Άγκυρα, να μην αρχίσει δικές της γεωτρήσεις στην περιοχή… Αλλά ακόμα και οι οηέδες δεν είναι απεριόριστα ηλίθιοι. Κομψά κι ευγενικά θα βγάλουν όπου νάναι μια ανακοίνωση ότι «δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για επανάληψη του διαλόγου» και θα αφήσουν τον Αναστασιάδη με την παρέα του Netanyahou και του Sisi. (Για διαφορετικούς λόγους θα έπρεπε να είναι πίσω απ’ τα κάγκελα και οι τρεις).

Είναι τόσο ωραία η ατμόσφαιρα στην ανατολική Μεσόγειο ώστε ο ογκόλιθος δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Απλά να περιμένει να σχολάσει.

Ααα: μια ξόφαλτση πληροφορία λέει ότι ο Αναστασιάδης θέλει να δώσει ναυτική βάση (στη νότια κύπρο) στο Παρίσι…

Ε ρε γλέντια ανατολικομεσογειακά!!! Όπου νάναι τις ξαπλώστες των μπητσόμπαρων θα τις έχουν ρεζερβέ πεζοναύτες…

Δεν πολεμάμε για κανέναν! 2

Τετάρτη 19 Σεπτέμβρη. Την ίδια περίοδο που το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος, με «μπροστάρη» τον ογκόλιθο, έτρεχε (και τα σάλια έτρεχαν) να δει πόσα μπορεί να «πιάσει» απ’ την καινούργια δεξιά ψοφιοκουναβική διοίκηση (αφού η προηγούμενη, του Ομπάμα, έδειχνε ελάχιστο ενδιαφέρον για τα ελληνικά γεωπολιτικά προσόντα)· την ίδια περίοδο που το ισραηλινό λόμπυ στις ηπα φρόντιζε για τις ελληνοαμερικανικές επαφές (αλλά και την μεταγενέστερη επίσημη επίσκεψη του τενεκεδένιου εξοχότατου στην Ουάσιγκτον), ο ίδιος ογκόλιθος σε συνεργασία με τον δεξιό Αναστασιάδη φρόντιζαν να βουλιάξει άλλη μια οηέδικη προσπάθεια «επίλυσης του κυπριακού», σε διάφορα ελβετικά θέρετρα.

Το εργαλείο του βουλιάγματος ήταν η ελληνική / ελληνοκυπριακή απαίτηση (εντελώς προβοκατόρικη με βάση την συμφωνία ίδρυσης του κυπριακού κράτους…) πρώτα να συμφωνήσει η Άγκυρα ότι θα αποσύρει όλον τον στρατό της απ’ τη βόρεια κύπρο και μετά να γίνει η συμφωνία για τα υπόλοιπα… Το βούλιαγμα έγινε (δεν ήταν δύσκολο…), αλλά την παρτίδα την κέρδισε τότε ο Erdogan. Ο οποίος μέχρι την οριστικοποίηση του βουλιάγματος πρότεινε κάτι λογικό: την σταδιακή αποχώρηση του τουρκικού στρατού καθώς θα προχωράει η θεσμική συγκρότηση του (νέου / ενιαίου) κυπριακού κράτους. Είχαμε υποστηρίξει τότε απ’ τις σελίδες του χάρτινου Sarajevo (και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε) ότι η ελληνική τακτική, πέρα απ’ τα ελληνικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, ήταν σημαντική εκδούλευση και στα αγγλικά: το «βούλιαγμα» εξασφάλισε την παραμονή των αγγλικών βάσεων στην κύπρο, το μοναδικό μιλιταριστικό asset της αυτού μεγαλειότητας σ’ όλη την ευρύτερη μέση Ανατολή…

Ένα – ενάμισυ χρόνο μετά, με τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις να οξύνονται και στην ανατολική Μεσόγειο, έρχεται να επιβεβαιωθεί πως «η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο». Ο Erdogan δηλώνει τώρα πως όχι μόνο δεν θα μειώσει τον στρατό του στη βόρεια κύπρο, αλλά θα τον αυξήσει κιόλας! Λέει επίσης (αυτό το είχαμε υποστηρίξει απο δω πριν μερικές βδομάδες) ότι δεν χρειάζεται στρατιωτική βάση (προφανώς αεροναυτική) στη βόρεια κύπρο, αλλά αν χρειαστεί θα την φτιάξει. Τόμπολα για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό! Φόλα στις «γεωπολιτικές αναλύσεις» των ειδικών του!

Δεν χρειάζεται το τουρκικό καθεστώς να αυξήσει τον στρατό του στη βόρεια κύπρο. Διαθέτει μακράν τον μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο πολεμικό στόλο σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο κράτος στην ανατολική Μεσόγειο· ναυπηγεί (με τουρκικό know how σε μεγάλο βαθμό) το πρώτο του «πλοίο αμφίβιας επίθεσης» (θεωρείται «ελαφρύ αεροπλανοφόρο»), που πρόκειται να καθελκυστεί του χρόνου· ναυπηγεί ή εκσυχρονίζει με δικά του μέσα διάφορα πολεμικά πλεούμενα· έχει ήδη ναυτική στρατιωτική βάση στην Μαρμαρίδα αλλά και στην Mersin (απέναντι απ’ την κύπρο)… Παρόμοια η κατάσταση στην αεροπορία, αλλά και στην πυραυλική τεχνολογία. Προσθέτει κανείς και την πιθανή εγκατάσταση των S-400, και…

Απ’ την Μόσχα με αγάπη 2

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Ιστορικά η περίπτωση της νότιας κύπρου είναι ιδανικό παράδειγμα μελέτης του γεωπολιτικού προσοδισμού. Παρότι ποτέ οι ελληνοκύπριοι καθεστωτικοί και οι λακέδες τους (συμπεριλαμβανομένων των παντοδύναμων και πάμλουτων παπάδων) δεν έθιξαν στο ελάχιστο τα συμφέροντα του Λονδίνου, σε ότι αφορούσε την περίοδο του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου και την αντιπαράθεση Ουάσιγκτον – Μόσχας η Λευκωσία φρόντισε να ισορροπεί στον αρμό των δύο μπλοκ. Μπαίνοντας στην κατηγορία «αδέσμευτα» κράτη…

Απ’ τα ‘90s και μετά δεν υπήρχε θέμα: οι περιβόητοι ρώσοι «ολιγάρχες» (αλλά επίσης ο αδελφός Μιλόσεβιτς, επώνυμοι σερβοφασίστες αλλά και διάφοροι ταχύτατα ανερχόμενοι μαφιόζοι απ’ το πρώην ανατολικό μπλοκ) βρήκαν στη νότια κύπρο την offshore υποδομή που ονειρεύονταν: τράπεζες, δικηγόρους, πολιτικούς, παπάδες, κλπ, όλα στη διάθεσή τους, με το αζημίωτο. (Μερικοί απ’ αυτούς τους δεξιοτέχνες / «μπροστινούς» στο ξέπλυμα δικηγόρους ευτύχησαν να γίνουν και πρόεδροι της νότιας κύπρου…) Αυτό θεωρήθηκε «σύσφιξη των σχέσεων» – αν και θα μπορούσε να μην είναι εντελώς ακριβές, απ’ την στιγμή που οι ρωσικές υπηρεσίες, υπό τον Πούτιν, πήραν τον έλεγχο στη Μόσχα.

Σε κάθε περίπτωση ο άξονας Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ, σαν το ανατολικομεσογειακό τμήμα του άξονα Ουάσιγκτον – Ριάντ είναι μια επιλογή ιμπεριαλιστική αλλά και τυχοδιωκτική· που προφανώς αλλάζει τα δεδομένα στις σχέσεις Λευκωσίας – Μόσχας. Το ελληνοκυπριακό φασισταριό περιμένει με μεγάλη χαρά να άρει η Ουάσιγκτον την απαγόρευση πώλησης όπλων στη νότια κύπρο (κρατάει απ’ το 1974…), σαν ένα ακόμα βήμα συμμαχικής εύνοιας (και εμπορικών κερδών για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία). Θα γεμίσει πύραυλους τότε η νότια κύπρος, και θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη ομορφιά… Απ’ την άλλη μεριά η συμμαχία Μόσχας – Άγκυρας (και στο βάθος Πεκίνου) δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε περιορισμένη μόνο στο συριακό έδαφος. Η ανατολική Μεσόγειος είναι στον πάγκο.

Τη μέρα, λοιπόν, που ο τενεκεδένιος εξοχότατος το έπαιζε «no problem» στη Σαλονίκη, δημοσιευόταν στη δεξιά νοτιοκυπριακή εφημερίδα «φιλελεύθερος» συνέντευξη του προέδρου του δεξιού κόμματος «δημοκρατικός συναγερμός» (το κόμμα του νυν προέδρου Αναστασιάδη) Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο εν λόγω είπε φωναχτά πως η Μόσχα, αφου συμμαχεί με την τουρκία, θα πάψει να ασχολείται με το κυπριακό (με τρόπο βολικό για τους ελληνοκύπριους). Η απάντηση της ρωσικής πρεσβείας στη Λευκωσία ήρθε την Δευτέρα το βράδυ. Τέλειωνε με την εξής φράση:

… Είναι προφανές ότι κάποιοι φίλοι στην Κυπριακή Δημοκρατία θέλουν να διασαλεύσουν την καλή σχέση ρωσίας – κύπρου για να απομακρύνουν τη ρωσία απ’ την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου…

Ναι, ακριβώς: είναι «προφανές». Πιο πολύ δεν γίνεται! Όσο προφανές είναι ότι πολύ περισσότερο από έξτρα βάσεις στο ελλαδιστάν η Ουάσιγκτον θα ενδιαφερόταν για «εξυπηρετήσεις» στη νότια κύπρο· γι’ αυτές θα έδινε και κάτι παραπάνω… Όσο προφανές είναι ότι η Μόσχα ενδιαφέρεται να πιάσει επιπλέον «πόστο» (στρατιωτικό) απέναντι απ’ την κύπρο, στο λίβανο.

(φωτογραφία: Ο νοτιοκυπριακός δεξιός «φιλελεύθερος» το περασμένο καλοκαίρι αποκάλυψε τα δηλητηριώδη συμπεράσματα μιας «έρευνας» για την ανθελληνική – δηλαδή αντι-αμερικανική και αντι-ισραηλινή – πορεία του χρυσοπράσινου φύλλου ριγμένου στο πέλαγο. “Έφτιαχνε κλίμα” σα να λέμε… Κανονισμένα, εννοείται…)

Βάσεις…

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Το δημοσίευμα μιας τουρκικής εφημερίδας (της yeni safak) για το (υποτιθέμενο) αίτημα του τουρκικού ναυτικού προς το γκουβέρνο Erdogan για δημιουργία στρατιωτικής βάσης στη βόρεια κύπρο («τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου», για να συνεννούμαστε…) δεν αντέχει – κατά την γνώμη μας – να ληφθεί υπόψη τοις μετρητοίς. Ενώ θεωρούμε βέβαιο ότι η Άγκυρα δεν θα αφήσει την ανατολική Μεσόγειο στις ηπα και στους συμμάχους τους (Αθήνα και Τελ Αβίβ) άλλο τόσο βέβαιο θεωρούμε ότι έχει υπεραρκετά παράλια για να φτιάξει όχι «βάση» αλλά «βάσεις» οπουδήποτε θέλει, στις τουρκικές ακτές στη Μεσόγειο.

Είναι, όμως, εντελώς διαφορετικό ζήτημα η σημασία μιας μέτριας βάσης (ή της φήμης για την κατασκευή της) σε ότι αφορά το «κυπριακό». Κι εκεί, τα μεγαλεπήβολα έως σατανικά σχέδια του εθνικού άξονα Λευκωσίας – Αθήνας (λέγε με «ογκόλιθο»!) έχουν βουλιάξει στον χυλό των (ανύπαρκτων τελικά) υδρογονανθράκων που, υποτίθεται, θα ήταν οι game changers που θα ανάγκαζαν την Άγκυρα να υποχωρήσει κατά κράτος. Έτσι ώστε είναι αρκετή η φήμη για τουρκική βάση στο βορρά (πιο ισχυρή απ’ την ελληνική στο νότο) για να σημάνει συναγερμό.

… και γκάζια

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Τι συμβαίνει λοιπόν; Η ελληνική εθνική γραμμή έχει βγάλει τον σκασμό, αφού τα νέα δεν είναι καλά. Το μόνο βεβαιωμένο κοίτασμα φυσικού αερίου (Αφροδίτη) δεν είναι τέτοιο για να κάνει τη νότια κύπρο σεϊχάτο. Μέτρια πράγματα. Τέσσερα τρις κυβικά δεν είναι «λίρα εκατό». Τι να τα κάνεις αυτά τα κυβικά; Να φουσκώνεις μπαλόνια;

Προχτεσινό άρθρο του καλά ενημερωμένου νοτικοκυπριακού «πολίτη» σκιαγραφεί το δράμα:

…Το συμβόλαιο της Κύπρου με τη Noble προβλέπει σε γενικές γραμμές ότι η εταιρεία μόλις ξεκινήσει η πώληση φυσικού αερίου θα αρχίσει να εισπράττει σταδιακά τα χρήματα της εξόρυξης και ανάπτυξης του κοιτάσματος και στη συνέχεια θα μοιράζει τα κέρδη με την Κυπριακή Δημοκρατία σε ποσοστό 60%:40% υπέρ της Κύπρου. Αυτά τα νούμερα είχαν υπολογισθεί, σύμφωνα με πληροφορίες, με βάση το σενάριο ότι η Κύπρος θα μπορούσε να πωλεί το φυσικό της αέριο τουλάχιστον γύρω στα 6-7 δολάρια το κυβικό μέτρο. Στην καλύτερη περίπτωση σήμερα η Κύπρος μπορεί να πωλήσει κοντά στα 4-5 δολάρια το κυβικό μέτρο, με κόστος εξόρυξης και μεταφοράς πέριξ των 3,5 δολαρίων το κυβικό μέτρο. Με λίγα λόγια, τα περιθώρια κέρδους με βάση την υφιστάμενη συμφωνία λιγοστεύουν για τις Noble-Delek, με αποτέλεσμα να ζητούν αλλαγή της συμφωνίας, διεκδικώντας στο σύνολο του κοιτάσματος επιπρόσθετα έσοδα κοντά στα 3 δισ. δολάρια…

Χάλια, ε; Υπάρχουν δύο ιδέες για την αξιοποίηση αυτών των ρημαδοκυβικών. Η μία είναι να πηγαίνουν με αγωγό στη νότια κύπρο· πράγμα που χρειάζεται χώρια επενδύσεις, καθώς και οργάνωση της «εσωτερικής αξιοποίησής τους». Με όλα τα οικονομικά / επενδυτικά απαραίτητα. Η ποσότητα είναι μεγάλη για τις ενεργειακές ανάγκες της νότιας κύπρου, αλλά μια χαρά για τις ανάγκες του συνόλου του νησιού. Ξαφνικά, εντελώς ξαφνικά (!!!) η μόνη ορθολογική ιδέα αξιοποίησης αυτών των ρημαδοκοιτασμάτων για εσωτερική κατανάλωση, θα απαιτούσε μια κάποια «λύση του κυπριακού»! Ανάθεμα δηλαδή!!!

Η άλλη ιδέα είναι να πουλιούνται τα ρημαδοκυβικά στην αίγυπτο. Τόμπολα!!! Πάντα κατά τον «πολίτη»:

.. Η θέση των εταιρειών Noble –Delek που έκλεισαν συμφωνία με τη Shell που διαχειρίζεται το τερματικό LNG στο Ιτκούκ της Αιγύπτου, είναι ότι τα οικονομικά, όπως αυτά απορρέουν από το συμβόλαιο που υπέγραψε με την Κυπριακή Δημοκρατία το 2010, δεν βγαίνουν. Η Αίγυπτος λόγω του ότι έχει ανακαλύψει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και είναι ήδη αυτάρκης, αλλά και σε συνδυασμό με τη διεθνή πτώση των τιμών, δεν αγοράζει σε συμφέρουσες τιμές…

Ξανά χάλια, ε; Υπάρχει και μια τρίτη ιδέα, εθνικά υπερήφανη και ουάου: να πέφτουν αυτά τα κυβικά στον θρυλικό ισραηλινο-ελληνικό east med· που, ως γνωστόν, θα σώσει την ευρώπη… Παίζει; Ο ειρωνικός “πολίτης” έχει αμφιβολίες:

… Η εμπορική αξιοποίηση του φυσικού αερίου [σ/σ/: λένε οι υπέρμαχοι αυτής της ιδέας…] θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της αντίστασης του κυπριακού ελληνισμού απέναντι στην τουρκία. Έτσι η όδευση των αγωγών θα πρέπει να γίνει προς δυσμάς (east-med)… Το αέριο θα φέρει χρήμα, θα κτίσουμε συμμαχίες και άμυνα με το ισραήλ και την αίγυπτο, και θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στην τουρκία.

Ρώτησε, βέβαια, κανείς το ισραήλ και την αίγυπτο, την ΕΝΙ, την ΤΟΤΑΛ και την Shell αν συμμερίζονται αυτή την αφελή πολιτική προσέγγιση κάποιων κυπρίων πολιτικών; Η προσέγγιση αυτή έχει και κάποιες άλλες πολύ πιο σοβαρές αδυναμίες. Ο East Med είναι πολύ ακριβό έργο (6-7 δις δολάρια) και με βάση τις σημερινές τιμές δεν ξέρει κανείς αν οι εταιρείες θα μπορέσουν να έχουν κάποια κέρδη, πολύ πειρσσότερο τα κράτη που θα εμπλακούν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια είναι οι ποσότητες. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες για να είναι βιώσιμο αυτό το project….

Όλα μαύρα λοιπόν;

Όλα τάχε η Μαργιορή, το τουρμπάνι της έλειπε

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Φανερά ή κρυφά το μεγαλειώδες σχέδιο «θα τσακίσουμε την τουρκία» που πρόπερσι εφάρμοσε ο ογκόλιθος στο ελβετικό Κραν Μοντανά, στη διάρκεια του τορπιλισμού της δυνατότητας για μια έντιμη συμφωνία «λύσης του κυπριακού» (στη βάση εθνικής συμφωνίας / μεθόδευσης Αθήνας – Λευκωσίας) στηριζόταν στο γκάζι, στις απεριόριστες ποσότητες γκαζιού που θα ανακαλύπτονταν στα νότια της νότιας κύπρου, κάνοντας τη Λευκωσία κάτι σαν το «ευρωπαϊκό Αμπού Ντάμπι». Αφού, όμως, οι υδρογονανθρακικές ελπίδες αποδεικνύονται (σχεδόν) σκέτοι άνθρακες, το κόλπο γυρνάει ανάποδα. Αντί να στριμωχτεί η Άγκυρα, αφήνει να διαρρέουν φήμες για την δημιουργία βάσης στη βόρεια κύπρο (και ποιος θα την εμποδίσει;), που είναι ο κωδικός του «θα κάνουμε τις δικές μας γεωτρήσεις εκεί που κρίνουμε· και θάχουμε δίπλα τα πολεμικά μας… Κι αν βρούμε κάτι, ε….»

Σαν βάση αυτή καθεαυτή μια τουρκική στρατιωτική εγκατάσταση στη βόρεια κύπρο, ελάχιστα χιλιόμετρα απ’ τις απέναντι τουρκικές ακτές, δεν έχει νόημα. Σαν γεωπολιτικός συμβολισμός όμως, έχει και παρέχει!!! Τουρκικά γεωτρύπανα plus αντιτορπιλικά – υπάρχει διαφωνία; Αυτό δεν ήταν, άλλωστε, το σενάριο που ήθελε να παίξει απ’ την μεριά της η Λευκωσία, με αμερικανικά και γαλλικά κόλυβα; Ε, να τώρα!!!

Δεν πειράζει… Τουλάχιστον έχουν μείνει οι βάσεις της ακμαίας (;;;) her majesty… (Το εμπόριο γεωπολιτικής στα παλιά του standards…  Κι ό,τι βγει…)

Καμπάνια Μ15 + / Η εγκληματική συμμορία συνεχίζει 1

Σάββατο 23 Ιούνη. Φάγατε γραβάτες; Χορτάσατε; Πάντως για το «εθνικό καλό» σερβιρίστηκαν…

Για το «εθνικό καλό» κρύφτηκε και το χθεσινό ταξίδι του ψεκασμένου υπ.αμ. στη Λάρνακα. (Όχι, δεν είναι δισυπόστατος! Μ’ ένα αεροπλάνο η κύπρος είναι δίπλα…) Για το ραντεβού του τόσο με τον ομόλογό του της νότιας κύπρου Σάββα Αγγελίδη, όσο, κυρίως, με τον ισραηλινό «τρελό σκύλο» υπ.αμ. Avigdor Lieberman (πρώην «μπράβο», για να μην ξεχνιόμαστε…).

Να το μεγαλύτερο μέρος του σχετικού (χθεσινού) ρεπορτάζ του νοτιοκυπριακού «πολίτη»:

«Η σημερινή τριμερής συνάντηση μεταξύ Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ αποτελεί απόδειξη της βούλησης των χωρών μας για ανάπτυξη σχέσεων ασφάλειας και άμυνας» δήλωσε ο Υπουργός Αμυνας Σάββας Αγγελίδης, μετά τις συνομιλίες που είχε με τους ομολόγους του Πάνο Καμμένο και Αβινγκτόρ Λίπερμαν στο Συντονιστικό Κέντρο “Ζήνων” στη Λάρνακα.

Ο Υπουργός Αμυνας της Ελλάδας Πάνος Καμμένος είπε ότι η δεύτερη τριμερής συνάντηση που πραγματοποιήθηκε σήμερα, καταδεικνύει τη δέσμευση και την αποφασιστικότητά μας να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να συστηματοποιήσουμε τις ενέργειές μας, έτσι ώστε και να αποτρέψουμε, κάθε πρόκληση που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια και ευημερία των λαών μας.

Από την πλευρά του ο Υπουργός Αμυνας του Ισραήλ Αβινγκτον Λιμπερμαν είπε πως οι τρεις χώρες διατηρούν πολύ καλές σχέσεις που βασίζονται στις κοινές αξίες και αρχές, σημείωσε ότι ως τρία δημοκρατικά κράτη σ’ αυτή τη περιοχή της Μεσογείου αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα, προκλήσεις και απειλές και ανέφερε πως είναι καλύτερα να αντιμετωπίσουμε μαζί αυτές τις απειλές.  

…

Αφού σημείωσε πως «η χρονική περίοδος που βρισκόμαστε είναι ιδιαίτερα σημαντική», ο κ. Αγγελίδης είπε ότι «η ρευστή γεωπολιτική κατάσταση στη περιοχή, η αβεβαιότητα και οι ασύμμετρες απειλές έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ασφάλεια της Ευρώπης. Αυτές οι νέες μορφές απειλών δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από κανένα κράτος μόνο του, συνεπώς είναι αναγκαία η συνεργασία και ο συντονισμός στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας». Σημείωσε, επίσης, πως η συνεργασία των τριών χωρών «αποτελεί επιτακτική ανάγκη».

Αναφερόμενος στη σημερινή συνάντηση των τριών Υπουργών Αμυνας, ο κ. Αγγελίδης είπε ότι συζητήθηκε «η πρόοδος που σημειώθηκε στις τριμερείς μας σχέσεις, αλλά και οι προοπτικές για την περαιτέρω ανάπτυξη τους προς αμοιβαίο όφελος των χωρών μας».

…

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας Πάνος Καμμένος, αφού ευχαρίστησε τον Κύπριο ομόλογο του για τη «θερμή υποδοχή και φιλοξενία» στο πλαίσιο της 2ης τριμερούς συνάντησης των ΥΠΑΜ των τριών χωρών, είπε πως σήμερα «με τους εκλεκτούς φίλους και συναδέλφους, Αγγελίδη και Liberman, επαναλάβαμε το πολιτικό όραμα και των τριών κυβερνήσεων για μια μακροπρόθεσμη, συνεκτική, βαθιά και ουσιαστική στρατηγική συνεργασία, με πλήρη σεβασμό των εθνικών συμφερόντων και ευαισθησιών της κάθε πλευράς, συμφώνως προς το εσωτερικό και το διεθνές δίκαιο και σε πνεύμα σχέσεων καλής γειτονίας με τις χώρες της περιοχής».

Πρόσθεσε ότι «η δεύτερη συνάντηση των Υπουργών Άμυνας Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ, που πραγματοποιήθηκε σήμερα, καταδεικνύει τη δέσμευση και την αποφασιστικότητά μας να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να συστηματοποιήσουμε τις ενέργειές μας, έτσι ώστε και να αποτρέψουμε, κάθε πρόκληση που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια και ευημερία των λαών μας».

Ανέφερε ακόμα ότι με τους κ. Αγγελίδη και Liberman «εκφράσαμε από κοινού την ανησυχία μας για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και συμφωνήσαμε ότι οι κίνδυνοι και οι απειλές που εξάγονται από τις γειτονικές περιοχές κρίσεων, συνιστούν μείζονα πρόκληση για την άμυνα των χωρών μας, αλλά και για την ασφάλεια των λαών μας για τα επόμενα χρόνια».

Συμφώνησα, σημείωσε, «ότι είναι επιτακτική η ανάγκη για ακόμη στενότερη συνεργασία μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών μας για την αύξηση της επίγνωσης κατάστασης, την ενίσχυση της αποτρεπτικής τους ικανότητας καθώς και την ανάπτυξη αμυντικών δυνατοτήτων προσαρμοσμένων και στις νέες απειλές».

Η σημερινή μας δεύτερη συνάντηση, συνέχισε ο κ. Καμμένος «παρήγαγε απτά αποτελέσματα στην κατεύθυνση της συστηματικής πλέον επαύξησης και εμβάθυνσης της αμυντικής μας συνεργασίας, η οποία αξιοποιεί και τις συναντήσεις της ήδη συσταθείσας και λειτουργούσας μόνιμης Επιτροπής Υψηλού Επιπέδου των Υπουργείων μας».

Καμπάνια Μ15 + / Η εγκληματική συμμορία συνεχίζει 2

Σάββατο 23 Ιούνη. Ο καθένας με στοιχειώδη γνώση του τι συμβαίνει στην ανατολική Μεσόγειο / μέση Ανατολή (και τι ορέξεις έχουν οι ιμπεριαλισμοί των «φίλων») μπορεί να υποθέσει τι κουβεντιάστηκε. Υπάρχει, όμως, ένα επιπλέον κεφάλαιο που προστέθηκε στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία χτες:

Ο κ. Αγγελίδης αναφέρθηκε και στο συνέδριο Αμυντικής Βιομηχανίας Κύπρου- Ελλάδας- Ισραήλ, που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία και είπε πως σ’ αυτό συμμετέχουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις των τριών χωρών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας και ακαδημαϊκά ιδρύματα.

«Αναμφίβολα η πρωτοβουλία αυτή, που υλοποιείται για πρώτη φορά σε τριμερές επίπεδο, θα συνδράμει στην ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των συμμετεχόντων εταιρειών και ιδρυμάτων των χωρών μας στην ανάπτυξη των αμυντικών δυνατοτήτων μέσω της έρευνας και της τεχνολογίας», τόνισε.

…

Ο κ. Λίμπερμαν αναφέρθηκε στη ανεπίσημη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε χθες, στη πρωινή έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου Αμυντικής Βιομηχανίας και του Εργαστηρίου Κυβερνο-ασφάλειας και στην συνάντηση που ακολούθησε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Αναφερόμενος στην τριμερή συνάντηση ο κ. Λίμπερμαν είπε πως «έχουμε πολύ καλές σχέσεις που βασίζονται στις κοινές αξίες και αρχές. Ως τρία δημοκρατικά κράτη σ’ αυτή τη περιοχή της Μεσογείου αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα, προκλήσεις και απειλές και είναι καλύτερα να αντιμετωπίσουμε μαζί αυτές τις απειλές».

Σημείωσε πως αντιμετωπίζουμε «ένα ωκεανό βίας», αντιμετωπίζουμε προβλήματα όπως η παράνομη μετανάστευση, η τρομοκρατία και τα ναρκωτικά και γι’ αυτό χρειάζεται να αναπτύξουμε μια πολύ στενή και βαθιά συνεργασία».

…

Η σημερινή μας δεύτερη συνάντηση, συνέχισε ο κ. Καμμένος «παρήγαγε απτά αποτελέσματα στην κατεύθυνση της συστηματικής πλέον επαύξησης και εμβάθυνσης της αμυντικής μας συνεργασίας, η οποία αξιοποιεί και τις συναντήσεις της ήδη συσταθείσας και λειτουργούσας μόνιμης Επιτροπής Υψηλού Επιπέδου των Υπουργείων μας».

Επιπλέον, είπε, «ξεκινήσαμε την εμβάθυνση και της αμυντικο-τεχνικής συνεργασίας Κύπρου – Ελλάδας – Ισραήλ με την πραγματοποίηση του 1ου Συνέδριου Αμυντικών Βιομηχανιών, η οποία θέτει τις βάσεις για   συνέργεια σε αντίστοιχους τομείς με τρόπο ώστε να προάγει τις κοινές επιχειρησιακές απαιτήσεις μας και να αξιοποιεί και συνδυάζει τις δυνατότητες των αμυντικών μας βιομηχανιών».

Συνεργασία στην πολεμική βιομηχανία – λοιπόν… Με δεδομένες τις τωρινές δυνατότητες του ελληνικού αντίστοιχου κλάδου, αλλά και την συμμετοχή πανεπιστημιακών σ’ αυτό το deal, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το ελλαδιστάν μπορεί να προσφέρει στον ισραηλινό στρατό αναλώσιμα (ας πούμε σφαίρες για να σκοτώνει τους παλαιστίνιους διαδηλωτές), αλλά και συνεργασίες σε μιλιταριστικά ερευνητικά projects. Ο όρος “κυβερνο-ασφάλεια” δεν λέει τίποτα· είναι μια χαρά χαλί για να κρυφτεί κάτω του οτιδήποτε.

Εντάξει; Νοιώθετε καλά;

Καμπάνια Μ15 + / Η εγκληματική συμμορία συνεχίζει 3

Σάββατο 23 Ιούνη. Στην αγγλική ηλεκτρονική της έκδοση η δεξιά καθεστωτική νοτιοκυπριακή εφημερίδα «φιλελεύθερος» είχε δηλώσεις (απ’ την «τριμερή») που προτίμησε να αποφύγει στην ελληνική έκδοση… Θα μπορούσαν να σας ενδιαφέρουν:

… Ο Lieberman αναφέρθηκε στη συνεργασία σε διάφορους ζωτικούς τομείς, όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, το trafficking, το λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών, υπογραμμίζοντας ότι κάθε μήνα και κάθε μέρα η συνεργασία μεταξύ των τριών κρατών βαθαίνει, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα.

«Σήμερα είναι ένα καινούργιο επίπεδο. Η βιομηχανική συνεργασία ανάμεσα στις στρατιωτικές μας βιομηχανίες είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για την συνεργασία και την ασφάλεια και των τριών κρατών» είπε.

…

Στην δική του ομιλία ο έλληνας υπ.αμ. Πάνος Καμμένος … αναφέρθηκε στην προετοιμασία μιας κοινής πρότασης των τριών κρατών για την προστασία των συνόρων, λέγοντας ότι η ε.ε. είναι έτοιμη να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο project, που μπορεί να εκτείνεται στα βόρεια της Αφρικής. Πρόσθεσε ότι τέτοιες συνέργειες έχουν την πλήρη πολιτική υποστήριξη και είναι πολύ σημαντικές για τις εταιρείες των τριών κρατών.

Πέρα απ’ την συνεργασία των πολεμοχαρών (εταιρειών, πανεπιστημιακών, και άλλων) στην παραγωγή και στην διακίνηση «υλικού» διαφόρων ειδών, τι ήταν αυτή η αναφορά στην «προστασία των συνόρων»;

Προφανώς, ο ψεκασμένος ονειρεύεται (και προτείνει) στο τελ Αβίβ κοινές περιπολίες στην ανατολική Μεσόγειο με στόχο / άλλοθι της «καταπολέμηση των μεταναστευτικών ροών» και, απώτερο σκοπό την «κατοχύρωση» του ελέγχου ενός μεγάλου τμήματός της.

Άσχετα απ’ το πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό (ο ψεκασμένος ετοιμάζεται να «μεγαλώσει την ελλάδα», οπότε η ανατολική Μεσόγειος θα γίνει έτσι κι αλλιώς «ελληνική»…) δεν παύει να είναι τμήμα των «φιλοδοξιών» του ντόπιου ιμπεριαλισμού. Υπό τους φαιορόζ τώρα – αλλά υπερκομματικά και «εθνικά».