Tag: νόμοι σχέσεις

Οι μεγάλοι παρανοϊκοί

Πέμπτη 4 Φλεβάρη. Ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, παίζει με τα “στρατιωτάκια” του· ενόσω (τι άλλο;) αναγγέλει την καταστροφή του κόσμου – και την σωτηρία του. Επιπλέον μιλάει για mRNA πλατφόρμες, πράγμα που θα μας αναγκάσει (σαν αυτόνομους εργάτες) να τον στείλουμε πακέτο σ’ όλους όσους έπεσαν μικροί στο βαρέλι και μας κατηγορούν για ψευδολόγους και «ψεκά».

Πολλοί βλέπουν στα λεγόμενά του την «παγκόσμια διακυβέρνηση» κι άλλα τέτοια δακρύβρεχτα…. Πάσχουν από ασυγχώρητη επιπολαιότητα!!! Εδώ και αιώνες όλοι οι διάσημοι, πλούσιοι, “επώνυμοι” παρανοϊκοί εμφανίζονται σαν «σωτήρες του κόσμου»! Αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν «θεούς» και είναι αδύνατο να πεισθούν πως δεν είναι. Ούτε αυτοί ούτε οι οπαδοί τους… Δεν το έχετε μάθει;

Συνεπώς οι διακηρύξεις του κυρ Βασίλη ανήκουν στο είδος παθολογικό άγριο παραλήρημα. Ο τύπος αυτός, σαν εκπρόσωπος μιας καλής παρτίδας «γενικού καπιταλισμού», παραληρεί το καπιταλιστικό μεγαλείο· στο βαθμό (και μόνον σ’ αυτό το βαθμό) που αποφέρει κέρδη στους συγκεκριμένους μετόχους. Είναι ένα μεγαλείο «παγκόσμιο», «πανγήινο», «πανγαλαξιακό», «πανσυμπαντικό», και ό,τι άλλο…

Είναι παρανοϊκός όπως εκείνο που εκπροσωπεί!! Όποιος ζει πραγματικά σ’ αυτόν τον κόσμο (κι όχι σ’ ένα καβούκι) το καταλαβαίνει αμέσως.

Αν όχι… κρίμα!

Άτεχνες ακροβασίες

Τετάρτη 3 Φλεβάρη. …Η διαχείριση της πανδημίας κινείται ιδεοληπτικά μεταξύ lockdown και εμβολίων… Αυτό δήλωσε χτες, συνεντευξιαζόμενος ραδιοφωνικά (στον καθεστωτικό real fm), ο γνωστός αριστερός καθηγητής αιματολογίας Γεροτζιάφας.

Μην αναφωνήσετε «έλα ρε, γίνονται τέτοια πράγματα;;!!!» Γιατί η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου, μόλις κάνει τα πρώτα εκατό μέτρα στη διαδρομή που, ύστερα από δέκα χιλιόμετρα, θα μπορούσε να μοιάζει με κριτική, τρομάζει (ή χαίρεται…) τόσο πολύ με το κατόρθωμά της ώστε γυρίζει τρέχοντας στα αποδυτήρια, στο σημείο μηδέν – για να ξεκουραστεί ή να κρυφτεί. Εν τέλει ο καθηγητής προτείνει (υποθέτουμε εναντίον της ιδεοληψίας…) …λαϊκή κινητοποίηση υπέρ … των μαζικών εμβολιασμών! Υπέρ του ενός πόλου της ιδεοληψίας δηλαδή· (πάλι καλά που δεν του γυάλισε ο άλλος).

Πρόκειται, όμως, για ιδεοληψία; Το δίπολο «ή πραξικοπήματα και απαγορεύσεις ή πραξικοπήματα και γενετική μηχανική» έχει ένα κοινό συμπαγές έδαφος: τα πραξικοπήματα, την αποπληροφόρηση, την διαστρέβλωση, την δημαγωγία, τον συστηματικό βομβαρδισμό με φόβο. Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου (κι όχι μόνο στο ελλαδιστάν) νοιώθει άβολα μετά από τόσους μήνες, καθώς ο εκνευρισμός και η καχυποψία μεγάλων τμημάτων των πληθυσμών είναι όλο και πιο φανερά. Είναι υποχρεωμένη να υπερασπίζεται αυτό που πλασσάρεται σαν «καθολικός εμβολιασμός» (κάνοντας την ευκολία τυχοδιωκτισμό: καταγγέλοντας τις εταιρείες, αλλά όχι σαν μαφίες!)· όμως βλέπει ότι ακριβώς δίπλα υψώνεται ο «υποχρεωτικός εμβολιασμός» και το ψηφιακό φακέλωμα / «αποφυλακιστήριο». Απ’ την κατ’ οίκον φυλάκιση στη μόνιμη και διάχυτη αλγοριθμική επιτήρηση / φυλακή. Δεν είναι έτοιμη να υπερασπιστεί κάτι τέτοιο, και σίγουρα πολλά μέλη της ακόμα και αν είναι τεχνολογικά αναλφάβητα διαισθάνονται ότι το υγιειονομικό / ψηφιακό απαρτχάιντ που έχει αναγγελθεί και μεθοδεύεται δεν είναι «καλό για την υγεία των ανθρώπων»… Αν οι ηγεσίες και οι «διανοούμενοι» της αριστεράς στραφούν καθαρά εναντίον της υποχρεωτικότητας, θα είναι σα να στρέφονται κατά της καθολικότητας, σα να την σχετικοποιούν (και μαζί της να σχετικοποιούν την «φοβερή απειλή» του τσαχπίνη). Πράγμα που ούτε το θέλουν ούτε το μπορούν, αφού έχουν κάνει their best (μιλάμε γενικά) για να στηρίξουν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.

Η αλληλουχία της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είναι συμπαγής· οι κρίκοι της έχουν σφικτή, οργανική σύνδεση μεταξύ τους. Δεν μπορεί κάποιος να κτυπήσει έναν χωρίς να τους κτυπήσει όλους. Παράδειγμα η πιο πρόσφατη φάση της με τις μεταλλάξεις του τσαχπίνη. Όλοι οι σχετικοί με το συγκεκριμένο «επιστημονικό πεδίο» ξέρουν (και μερικοί το μουρμουρίζουν…) όχι μόνο ότι οι μεταλλάξεις των ιών είναι συνηθισμένες, αλλά ότι γίνονται προς όλο και ηπιότερες (από άποψη νοσηρότητας) εκδοχές, ενόσω διευκολύνουν την μεταδοτικότητα. Είναι η φυσική κίνηση (ακόμα και) του τσαχπίνη στο να γίνει ένας απλός ιός συναχιού…

Πώς, όμως, ακόμα κι αυτό, το ελλάσον, μπορεί να ειπωθεί ανοικτά και δυνατά την ώρα που η αντεστραμμένη πραγματικότητα που προωθεί το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και οι δημαγωγοί λακέδες του ορύεται για το αντίθετο; Πώς να καταγγείλεις το παπαδαριό της εντόπιας «ιεράς συνόδου υγείας» που απειλεί ότι «θα γίνουμε Wuhan» (δεν εννοούν τα πάρτυ!) σαν τσατσορούφιανους των φαρμακο-μαφιών όταν έχεις αποδεχθεί όλα τα ως τώρα κηρύγματά τους; Πώς να διαχωριστείς απ’ την τρομοκρατική αξιοποίηση των καθεστωτικών ψεμάτων για τις μεταλλάξεις όταν έχεις υιοθετήσει με χαρά την τρομοκρατική αξιοποίηση όλων των προηγούμενων καθεστωστικών ψεμάτων; Εν τέλει πώς να πολεμήσεις την τρομοκρατία όταν η γραμμή σου είναι τρομοκρατική με ολίγα επιφωνήματα «… για το καλό του λαού»;

Το «ή lockdown ή εμβόλια» δεν είναι ιδεοληψία· είναι στρατηγική κυριαρχίας! Και επειδή περί αυτού πρόκειται, όσοι φαντάζονται τον «λαό» να απαιτεί είτε το ένα είτε το άλλο απλά ρίχνουν λάδι στα γρανάζια της…

Μια παλιά κουβέντα έλεγε: αν μπεις σε λάθος τραίνο, όλοι οι σταθμοί είναι λάθος…

(φωτογραφία: Ελλείψει οποιασδήποτε άλλης ιδέας, επειδή η τρομοεκστρατεία παρατείνεται, επιστροφή στα παλιά: περάστε την ώρα σας και την ζωή σας τρίβοντας…  Το δημαγωγικό ρεπορτάζ μπορεί να φαίνεται παλιό αλλά είναι χθεσινό…
Viva Villabajo!!!)

Ξερονήσια ή απόσπασμα;

Τετάρτη 3 Φλεβάρη. Είναι ή δεν είναι δικαίωμα του καθενός / της καθεμιάς το τι θα κάνει με το σώμα του / της, το αν θα ακολουθήσει ή όχι την τάδε ή την δείνα θεραπεία, και τα λοιπά; Μέχρις στιγμής είναι. Πρέπει να τονίσουμε και να θυμόμαστε το “μέχρι στιγμής”. Ο ρημαδοΚούλης έχει αναθέσει στις “δυνάμεις της αγοράς” να κάνουν καταναγκαστική την γενετική μηχανική, είτε τώρα είτε με την επόμενη ευκαιρία. Διεθνώς τα τσιράκια του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος “ψάχνονται” για να κάνουν “υποχρεωτική” την “σωτηρία” (όπως έκαναν καθήκον τον φόβο) σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Συνεπώς έχουμε μπροστά μας δύσκολες αναμετρήσεις, ζόρικες συγκρούσεις.

Η άσκηση αυτού ακριβώς του δικαιώματος από υγιεινομικούς, γιατρούς, νοσοκόμους, θεωρείται βέβαια μεγάλο σκάνδαλο. Απ’ τους φίλους (πληρωμένους ή εθελοντές) της κάθε pfizer. Δεν έχουν τέτοια δικαιώματα (αυτό προσπαθούν να επιβάλλουν οι νεοφασίστες του υγιεινισμού) και, αντίθετα, έχουν «υποχρέωση» να βγάζουν και μια φωτογραφία με την βελόνα της πλατφόρμας στο μπράτσο· να γίνουν, με δυο λόγια, διαφημιστές των βιο-τεχνολόγων και των βιο-μηχανικών. Μπας και πείσουν και τους υπόλοιπους υποτελείς…. Όμως ακόμα κι αν αυτοί οι τελευταίοι το ξεχνούν, όσοι δουλεύουν μέσα στα νοσοκομεία δεν μπορούν να το αγνοήσουν: το μέγιστο που υπόσχονται οι φαρμακο-μαφίες με τις πλατφόρμες τους είναι το ότι “δεν θα αρρωστήσεις σοβαρά” – ένα ενδεχόμενο που αφορά κυρίως ηλικιωμένους με ήδη υπαρκτά σοβαρά προβλήματα υγείας, και πάντως όχι το 97,5% του πληθυσμού. Αυτή είναι όλη κι όλη η υπόσχεση – έναντι άγνωστων μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων παρενεργειών…

Λυσσάνε οι pfizerιοι! Λυσσάνε επειδή η αμφισβήτηση της σκοπιμότητας, της θεραπευτικής αξίας και της ασφάλειας των κατασκευασμάτων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος προέρχεται απ’ αυτούς κι αυτές που ως χτες υμνούσαν – γλείφοντάς τους. Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αυτό. Χιλιάδες γιατροί και νοσοκόμοι, σ’ όλα τα δυτικά κράτη, απορρίπτουν τον εκβιασμό. Ξέρουν γιατί το κάνουν, και καλά κάνουν! Παρά τις απειλές: μην έχετε αμφιβολία, η θανατοπολιτική και οι υπηρέτες της είναι αδιάλλακτοι.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ακόμα δεν μπορούν να υπερασπίσουν τις θέσεις και τα δικαιώματά τους ανοικτά. Ο συνδικαλιστικός ελιγμός του είδους «δεν προλάβαμε» δεν είναι πειστικός· ούτε θα έπρεπε να είναι! Απ’ την άλλη μεριά δεν έχουμε την απαίτηση γιατροί ή/και νοσοκόμοι να μεταμορφωθούν σε πολιτικούς ακτιβιστές ενάντια στην αλγοριθμοποίηση των σωμάτων και της υγείας. Το πρόβλημα που έχουν είναι κυρίως δικό μας: είναι πολιτικό, είναι οργανωτικό· είναι οι πολύ σοβαρές αδυναμίες και ελλείψεις του σύγχρονου εργατικού / κοινωνικού ανταγωνισμού.

Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να επιστρέψουμε τους χαρακτηρισμούς: «αρνητές» και «ψεκασμένοι» είναι οι λακέδες των big pharma! Αρνούνται την ζωή, αρνούνται την κυριότητά μας πάνω στα σώματά μας, αρνούνται την λογική και την έρευνα χωρίς δωροδοκίες· ορκίζονται και προωθούν τα ψέμματα της κάθε εξουσίας, την ευπιστία, την οργανωμένη μοιραλατρεία, κάθε καθεστωτικό έγκλημα.

Είμαστε πράγματι σε πόλεμο!

(Υ.Γ. Μια αμερικάνα βουλευτής των δημοκρατικών – που βρίσκονται πλέον στο γκουβέρνο – ονόματι Katie Porter, παρουσίασε χτες στο Joνυσταλεάν μια έκθεση με τίτλο Φονικά κέρδη: Πως οι Big Pharma μέσω εξαγορών καταστρέφουν την καινοτομία και κάνουν κακό στους ασθενείς. Η έκθεσή της αφορά κυρίως την τακτική των φαρμακο-μαφιών να εξαφανίζουν τις πιθανές ανταγωνιστικές τους εταιρείες εξαγοράζοντάς τες. Σ’ αυτήν την έκθεση σημειώνει ότι … μέσα σε 10 μόνο χρόνια, οι πολυεθνικές φαρμακευτικές έγιναν από 60 μόνον 10…

Αυτό λέγεται «συγκέντρωση κεφαλαίου». Και δεν είναι, απλά, μια οικονομική πρακτική. Είναι μια πρακτική πολεμική: κάθε τέτοια συγκέντρωση κεφαλαίου είναι συγκέντρωση «πολεμοφοδίων», και χαρακτηρίζει τις όλο και πιο έντονες ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις. Επιπλέον κάθε τέτοια συγκέντρωση κεφαλαίου αυξάνει εκθετικά τον έλεγχο τόσο πάνω στις πολιτικές βιτρίνες και στα μήντια όσο και στην ιδεολογική «παραγωγή» για μαζική κατανάλωση.

Γιατί αυτή η υπενθύμιση; Επειδή όσο το γρηγορότερα το καταλάβουν όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο: το τελευταίο που ενδιαφέρει τόσο τις big pharma όσο και το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα στο σύνολό του είναι οι ζωές και η υγεία μας. Μπορεί τα επιχειρηματικά κανόνια τους να μην έχουν ατσάλινες κάνες αλλά αλγόριθμους και συνθετική βιολογία. Το σίγουρο είναι πως εμείς είμαστε αναλώσιμοι, το «κρέας» που πρέπει να επιστρατεύσουν…

Και αυτό ακριβώς κάνουν εδώ και ένα χρόνο…)

Νέες υγιειονομικές προδιαγραφές

Τρίτη 2 Φλεβάρη. Ξεκίνησε απ’ την ισπανία. Αλλά οι επίκαιρες ιδέες έχουν την δυναμική να επεκτείνονται. Η επικοινωνία μέσω μηχανών είναι η μόνη αντισηπτική – και, κατά συνέπεια, η μόνη εγκεκριμένη!

«Μα…» θα πείτε «…. είναι δυνατόν να απαγορευτούν οι πρόσωπο με πρόσωπο συζητήσεις;». Ίσως όχι… ίσως όχι ακόμα… Αλλά η προπαγανδιστική εκπαίδευση έτσι ξεκινάει. Από κάτι που φαίνεται αδιανόητο…

Ο κόσμος σε σύριγγες

Τρίτη 2 Φλεβάρη. Ένα εκατομύριο δόσεις δώρο στην καμπότζη… Τρακόσιες χιλιάδες δόσεις δώρο στη sri lanka… Πεντακόσιες χιλιάδες δόσεις δώρο στο πακιστάν…

Ενώ στο δυτικό Villabajo της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και της γενετικής μηχανικής υπάρχουν διάφορα «προβλήματα» (κομψή έκφραση εκ μέρους μας!) στο ανατολικό Villariba το Πεκίνο κάνει επίδειξη γενναιοδωρίας χαρίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες δόσεις εμβολίων (των κανονικών!) σε όποιο κράτος τα έχει ανάγκη. Μπορεί κανείς να δει την εμπορική πολιτική σ’ αυτή τη γενναιοδωρία. Θα πρέπει, επίσης, να δει την γεωπολιτική. Τα κανονικά εμβόλια κινεζικής παραγωγής είναι πολύ φτηνότερα απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, δεν χρειάζονται πολικές θερμοκρασίες για να συντηρηθούν, άρα μεταφέρονται και αποθηκεύονται με τους συνηθισμένους τρόπους· και δεν υπάρχει ανησυχία για τις παρενέργειές τους. Συνεπώς έχουν πέραση: τουρκία, αλγερία, ινδονησία, μαλαισία, σιγκαπούρη, ταϊλάνδη, φιλιππίνες, βραζιλία, ουκρανία, σερβία έχουν κλείσει ήδη τις παραγγελίες τους και λαμβάνουν τα πρώτα φορτία. Αυτά πέρα απ’ την ουγγαρία, το πακιστάν, την πετροχούντα των εμιράτων και τον «αιώνιο εχθρό» τουρκία… Επιπλέον είναι σχεδόν έτοιμες οι συμφωνίες με το νεπάλ, το αφγανιστάν, την σρι λάνκα. Και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στα αφρικανικά κράτη: εκεί, από πέρυσι, οι κινεζικές δωρεές τόσο απ’ το κράτος όσο και απ’ τους κινέζους «φιάνθρωπους» (σαν τον Jack Ma της Alibaba…) είναι τόσο πλούσιες ώστε δεν υπάρχει καν ζήτημα που στρέφονται για τα εμβόλια.

Συμβαίνουν, λοιπόν, διάφορα ενδιαφέροντα. Το πρώτο: το κινεζικό κράτος έχει ιδιαίτερη άνεση (και γνώση) περί τον τσαχπίνη, έτσι ώστε ΔΕΝ έχει ανακηρύξει σαν νο 1 «εθνικό στόχο» τον εμβολιασμό του 1,4 δισεκατομυρίου υπηκόων του· το ακριβώς αντίθετο απ’ ότι συμβαίνει στον δυτικό «πρώτο» κόσμο, όπου η γενετική μηχανική πρέπει να επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου. Κατά συνέπεια (κι αυτό είναι το δεύτερο ενδιαφέρον) η φαρμακοπαραγωγική μηχανή του κινέζικου κράτους / κεφάλαιου δουλεύει για εξαγωγές (και δωρεές) σε διάφορα πλάτη και μήκη του πλανήτη, την ίδια στιγμή που τα δυτικά κράτη βρίσκονται στο χείλος του «πολέμου μεταξύ τους» για να αρπάξουν τα παρασκευάσματα των φαρμακο-μαφιών τους για αγχωμένη εσωτερική αποκλειστικά χρήση. Μην υποτιμήσετε το πόσο εκτιμιέται το κινεζικό «όλοι κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό» υπ’ αυτές τις συνθήκες· και πόση ανησυχία υπάρχει στα δυτικά επιτελεία…

Και το τρίτο: τα κινεζικά εμβόλια δεν έχουν εγκριθεί απ’ τον υποτιθέμενο «παγκόσμιο τιμονιέρη» π.ο.υ., κάτι που όμωςαφήνει παγερά αδιάφορα όλο και περισσότερα κράτη! Όλοι καταλαβαίνουν ότι το παραπάγαζο του κυρ Βασίλη και όσων εκπροσωπεί, λειτουργεί σαν πλασιέ των δυτικών φαρμακο-μαφιών· κάτι που δεν προκαλεί πια φόβο. Αυτό σημαίνει ότι η «χρυσή σφαίρα» του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ο «παγκόσμιος οργανισμός υγείας», χάνει όλο και περισσότερο την επιρροή του, και σίγουρα την καθοδήγησή του, στον πλανήτη. Το Πεκίνο δεν τον αμφισβητεί ανοικτά – οι επίσημες δηλώσεις, ειδικά επί ψοφιοκουναβισμού, ήταν αντίθετες. Απλά τον παρακάμπει… (Αντίστοιχα, λίγο πιο πίσω, κινείται και η Μόσχα. Αλλά και το Ν. Δελχί).

Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Ναι. Όσο περισσότερο τα δυτικά αφεντικά φωνάζουν για «παγκόσμιο» (το ένα, το άλλο…) τόσο περισσότερο στριμώνονται στην «μικρή περιοχή» τους…

(Α, κι αυτό: έγκυρες πηγές τονίζουν ότι διάφοροι πρωτοκοσμικοί ζάμπλουτοι κλείνουν «γκρουπ» πτήσεων προς το Αμπού Ντάμπι… για να κάνουν το κινεζικό εμβόλιο εκεί. Θα πρέπει να είναι παλιάνθρωποι … και «βιο-φοβικοί» όπως θα έλεγε κι ένα τσακάλι… Ε;)

Πειρατές

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Τω καιρώ εκείνω (στα αγγλικά ‘60s) το rock ήταν σχεδόν παράνομο – στα ραδιόφωνα. Ήταν βέβαια και οι ρόκερς, άντρες και γυναίκες, εντελώς ρεμάλια. Αθυρόστομοι, γκομένιζαν ασύστολα (αδιαφορώντας για την ιερότητα της οικογένειας), έκαναν και τα τρίφυλλά τους… Σατανάδες! (Αργότερα οι περισσότεροι μετάνοιωσαν, σοβαρεύτηκαν – κι έγινε χειρότερο απ’ τους γέρους τους… Οι λιγότεροι είτε πέθαναν είτε εξαφανίστηκαν… )

Έτσι ώστε η μόνη περίπτωση επιβίωσης ενός rock ραδιοφωνικού σταθμού στη γηραιά αλβιώνα τότε ήταν … τα διεθνή νερά της θάλασσας. Ένα καράβι δηλαδή, πέρα απ’ την αστυνομευόμενη ζώνη, μακριά απ’ την δικαιοδοσία της κυβέρνησης της αυτού μεγαλειότητας…. (Ο πουριτανισμός εμφανιζόταν πάντα σαν υγεία. Μέχρι που η υγεία άρχισε να εκδηλώνεται σαν πουριτανισμός…)

Οι καιροί άλλαξαν, και άλλαξαν πολύ. Το rock είναι ένα εμπόρευμα ανάμεσα στα άλλα, η αθυροστομία είναι ένα (βαρετό) χοντροκομμένο στυλ, το γκομένισμα είναι γεμάτο ανασφάλειες, πόζες και antisocial media, και οι φούντες μια σύμβαση χαμηλότερης κατηγορίας απ’ τις αμφεταμίνες. Αλλά δουλειά δεν είχε διάολος: για καθαρά υγιειονομικούς λόγους οι απαγορεύσεις έχουν επιστρέψει σαν λεφούσι. Απαγορεύονται οι συναθροίσεις, το συνέρχεσθαι, και οτιδήποτε που θυμίζει ότι τα στόματα είναι για φιλιά, τα χέρια για αγκαλιές, και τα σώματα για χορό. Σα να λέμε: οι σατανάδες πέθαναν, ζήτω οι σατανάδες!

Οι πάνω έχουν τους τρόπους τους να ξεφύγουν απ’ τις λαβίδες του νόμου. Οι κάτω; Πρέπει ίσως να σκάψουν λαγούμια, κατακόμβες, για να γιορτάζουν μακριά απ’ τους ρουφιάνους και το καινούργιο Πανοπτικό.

Το «the boat that rocked» είναι μια rock κωμωδία του 2009, που ανατρέχει στην ιστορία ενός παράνομου πλωτού rock ραδιοσταθμού. Υπήρξε άραγε ποτέ κάτι τέτοιο; Πολλοί λένε «ναι». Άλλοι λένε ότι είναι θρύλος. Μπορεί να ισχύουν και τα δύο, ποιός ξέρει;

Ελλείψει τολμηρών με πλοία, μπορεί στους τωρινούς καιρούς οι γιορτές να γίνονται σε αερόστατα…

Άδειες οδήγησης

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Βρισκόμουν σ’ ένα πάνελ συζήτησης περί της ασφάλειας στο internet και, θα το πω, ήταν τρομακτικό. Ανάμεσα σε ατομικές απάτες, οργανωμένο έγκλημα, επιχειρηματική και κρατική κατασκοπεία, είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα εκεί έξω. Κάτι το οποίο σύμφωνα με έναν ομιλητή του πάνελ, επιδεινώνεται εκθετικά.

Υπάρχουν εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα που ακόμα και ο εξυπνότερος των έξυπνων θα παραδεχόταν ότι δεν μπορούν να λυθούν εύκολα. Όμως ο Craig Mundie, επικεφαλής του τμήματος ερευνών της microsoft, πρότεινε μια εκπληκτικά απλή λύση που δείχνει καλή αφετηρία για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα προβλήματα: άδειες οδήγησης στο internet.

Το ζήτημα με το internet είναι ότι δεν φτιάχτηκε σκόπιμα για να είναι ένα παγκόσμιο σύστημα μαζικής επικοινωνίας. Μερικές δεκάδες τύπων, που ήξεραν ο ένας τον άλλον, ξεκίνησαν το δίκτυο. Η ανωνυμία που έχει γίνει ο πυρήνας και αγαπημένο χαρακτηριστικό του internet δεν υπήρχε στην αρχή: ήταν σαφές ποιος ήταν ποιος.

Καθώς το internet άρχισε να επεκτείνεται και να συγκεντρώνει περισσότερους χρήστες, σταμάτησε το να ξέρει ο καθένας ποιοί είναι οι άλλοι, αλλά σε κανένα σημείο δεν έγινε αλλαγή στο πως δουλεύουν τα πράγματα. Το web άρχισε να γίνεται ένας χώρος μη ταυτοποίησης, και συνεχίζει να είναι έτσι μέχρι σήμερα. Ο καθένας μπορεί να μπει online και κανείς δεν χρειάζεται να πει ποιος είναι. Αυτό είναι που επιτρέπει έναν μεγάλο όγκο κυβερνοεγκλήματος: αν υποστείτε επίθεση από έναν υπολογιστή, μπορεί να εντοπίσετε που ακριβώς βρίσκεται αυτό το μηχάνημα, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσετε ένα βήμα ακόμα και να βρείτε την ταυτότητα του υπολογιστή που χάκαρε τον υπολογιστή που χάκαρε εσάς.

Αυτό που προτείνει ο Mundie είναι να επιβληθεί ταυτοποίηση. Κάνει μια αναλογία με την χρήση του αυτοκινήτου. Αν θέλεις να οδηγήσεις αυτοκίνητο πρέπει να έχεις άδεια οδήγησης (συν ασφάλεια κλπ). Αν κάνεις κάτι άσχημο με αυτό το αυτοκίνητο, για παράδειγμα αν παραβιάσεις το νόμο, είναι πιθανό ότι θα χάσεις την άδεια οδήγησης και θα σου απαγορευτεί να ξανα-οδηγήσεις στο μέλλον. Μ’ άλλα λόγια υπάρχει ένα νομικό και κοινωνικό καθεστώς που επιβάλει την πειθαρχία. Ο Mundie φαντάζεται ότι θα υπάρχουν διαφορετικά είδη ταυτότητας για χρήση στο internet: ένα για τους ανθρώπους, ένα για τις μηχανές και ένα για τα προγράμματα (που συχνά δουλεύουν σαν proxies των άλλων δύο).

Φυσικά υπάρχουν κάποια εμπόδια για να γίνει αυτό το σχέδιο πραγματικότητα. Ακόμα και εδώ που βρίσκομαι, στα βουνά της ελβετίας, μπορώ να ακούσω την παγκόσμια κραυγή: «Μα έχουμε δικαίωμα στην ανωνυμία στο Internet!» Αλήθεια; Το έχετε; Πώς σας ήρθε κάτι τέτοιο;

Ο Mundie υπέδειξε ότι στον φυσικό κόσμο νοιώθουμε εντελώς άνετα με το γεγονός ότι υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη που δεν μας επιτρέπεται να πάμε χωρίς να ταυτοποιηθούμε. Μπορείς να περπατήσεις στο δρόμο χωρίς κανένας να ξέρει ποιός είσαι; Εντελώς. Μπορείς να μπεις σ’ ένα μηχάνημα τράπεζας χωρίς να δώσεις το όνομά σου; Όχι.

Είναι εύκολο να οραματιστούμε το ίδιο είδος διαφοροποιημένων δομών για το Internet είπε ο Mundie. Δεν έδωσε κάποια παραδείγματα, οπότε σκέφτηκα εγώ ένα. Αν θέλεις να μπεις στο Time.com και να διαβάσεις τι γίνεται στον κόσμο, μια χαρά είναι. Κανείς δεν χρειάζεται να ξέρει ποιος είσαι. Αν όμως θέλεις να φτιάξεις ένα site που να δέχεται δωρεές, μέσω καρτών, για τα θύματα του σεισμού στην αιτή; Ωραία, θα πρέπει να δείξεις την ταυτότητά σου για να το κάνεις.

Η αλήθεια με το θέμα αυτό είναι ότι το Internet βρίσκεται ακόμα στη φάση της Άγριας Δύσης. Σε μεγάλο βαθμό δεν υπάρχει νόμος εδώ. Όμως καθώς όλο και περισσότεροι μπαίνουν στο διαδίκτυο, αυτή η έλλειψη νόμων γίνεται όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα. Καθώς οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίσσονται αναπτύσσουν πιο αυστηρά στάνταρ για τους εαυτούς τους, έτσι ώστε να ελέγχουν την ποσοτική τους μεγέθυνση. Δεν υπάρχει λόγος να σκεφτούμε ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύσει για το Internet.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί σύντομα. Οι κυβερνήσεις μιλάνε σίγουρα η μία με την άλλη γι’ αυτό το θέμα (αν και, εξ ορισμού, κάθε αποτελεσματική προσπάθεια θα πρέπει να είναι διεθνής εκ φύσεως), αλλά ακόμα και στην ευρώπη, που υπάρχει ένας οργανισμός κυβερνοασφάλειας, μόνο τα μισά κράτη της ηπείρου έχουν υπογράψει την συμμετοχή τους σ’ αυτόν.

Ένα κάπως μπερδεμένο ζήτημα που υποδείχθηκε στη σημερινή συζήτηση: οι μυστικές υπηρεσίες των κυβερνήσεων είναι οι πολύ μεγάλοι ωφελημένοι της ανωνυμίας του Internet. Παρακολουθούσαν τον καθένα και πριν το web, αλλά πόσο ευκολότερο έχει γίνει τώρα το να κυκλοφορούν σ’όλο τον κυβερνοχώρο χωρίς κανείς να τους παίρνει χαμπάρι;

Συνεπώς μην περιμένετε αλλαγές σύντομα. Αλλά να ξέρετε ότι εκείνοι που είναι υπεύθυνοι – όπως σχεδόν όλοι όσοι έχουν ευθύνες για οτιδήποτε σχετικά με το Internet – το σκέφτονται.

Αυτά έγραφε η κοινωνιολόγος Βarbara Kiviat στο αμερικανικό καθεστωτικό time. Μεταφράσαμε όλο το άρθρο της. Πότε τα έγραφε; Χτες; Μήπως προχτές ή, έστω, πριν μερικούς μήνες;

Όχι. Ήταν πριν ακριβώς 11 χρόνια. Στις 30 Γενάρη του 2010…

“Κοινωνική ευθύνη”…

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Είναι υποχρέωσή μας, σαν εργάτες αυτόνομοι, να προ-ειδοποιούμε όσο πιο καθαρά γίνεται για την «προετοιμασία» του μέλλοντος, για τις καπιταλιστικές και κρατικές τάσεις, γυρίζοντας όσο πίσω χρειάζεται για να εντοπίσουμε τα ίχνη των ιστορικών διαδρομών… Το ίδιο κάνουμε μέσω cyborg εδώ και 5,5 χρόνια για μια σειρά ζητημάτων σχετικών με τις «νέες τεχνολογίες», συμπεριλαμβανόμενων των βιοτεχνολογιών… Το ότι ο κόσμος βαριέται να ξεκολλήσει απ’ την καθημερινή τριβή και μιζέρια του, αρνείται το να ξέρει τα καθοριστικά για την ζωή του, και το ότι εμείς είμαστε de facto περιθωριακοί (επειδή είμαστε καθαροί από κάθε άποψη…) περιορίζει κατά πολύ την εμβέλεια όλης αυτής της δουλειάς, για την οποία δεν έχουμε κανένα «δικό μας» όφελος.

Θα συνεχίσουμε ωστόσο, όσο μπορούμε. Το άρθρο του 2010 φωτίζει (ελπίζουμε) καθαρά τι έχει ξεκινήσει επιθετικά σχετικά με την λογοκρισία και τον έλεγχο στον κυβερνοχώρο από το 2020· στο όνομα, ως γνωστόν, της «υγείας»… Αλλά δεν είναι το μόνο σήμα-κινδύνου-απ’-το-παρελθόν για αυτά που γίνονται ήδη και θα γίνουν (όπως όλα δείχνουν) πολύ πιο συστηματικά και μεθοδικά το 2021.

Δυο χρόνια πριν την συγγραφή του πιο πάνω άρθρου, ο Lawrence Lessig, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο του Stanford και απ’ τους συνιδρυτές των Creative Commons, μιλούσε στο τεχνολογικό συνέδριο Fortune’s Brainstorm στο Half Moon Bay της καλιφόρνια. Κι εκεί, ανάμεσα σε άλλα, είπε κι αυτό:

… Σε κάποια φάση, σ’ ένα δείπνο όπου βρισκόταν και ο Richard Clark, τον ρώτησα «Υπάρχει κάτι ισοδύναμο με τον Patriot Act – ένας i-Patriot Act – που να είναι σε αναμονή ενός σημαντικού γεγονότος ώστε να βρεθεί η δικαιολογία να επιβληθεί αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο που δουλεύει το Internet;». Και μου απάντησε «Φυσικά και υπάρχει…» – και ορκίζομαι ότι έτσι ακριβώς το είπε – «… και δεν θα αρέσει πολύ στον Vint Cerf».

Ο Richard Clark ήταν «εθνικός συντονιστής για την ασφάλεια, την προστασία των υποδομών και την αντιτρομοκρατία» στις ηπα απ’ το 1998 ως το 2003. Στη συνέχεια προσελήφθη απ’ την πετροχούντα των εμιράτων, και έφτιαξε για λογαριασμό της μια δομή κυβερνοκατασκοπείας, υποτίθεται για την παρακολούθηση των «εξτρεμιστών». Οι τοξικοί του Ντουμπάι το χρησιμοποιούν, φυσικά, εναντίον των πάντων: απ’ τις γυναίκες ακτιβίστριες μέχρι τους αξιωματούχους της fifa… Ο Clark δεν πρέπει να έχει πρόβλημα: έχει συμμετάσχει σε διάφορες «βρώμικες» εκστρατείες του αμερικανικού κράτους…

Ο Vint Cerf (Vinton Gray Cerf) είναι απ’ τους πρωτοπόρους της δημιουργίας του internet όπως το ξέρουμε, και μαζί με τον Bob Kahn (δημιουργό του πρωτοκόλλου TCP/IP) θεωρούνται «οι πατέρες του διαδικτύου». Οπότε είναι εύκολο να καταλάβει ο καθένας γιατί δεν θα του άρεσε ένας …i-Patriot Act… (Εν τω μεταξύ κάποια video με σχετικές δηλώσεις του Lessig έχουν εξαφανιστεί απ’ το διαδίκτυο…)

Έχουμε, λοιπόν, τα εξής δεδομένα. Πρώτον, εδώ και 1,5 (μπορεί και παραπάνω) δεκαετία υπάρχουν αμερικανικά / δυτικά σχέδια για την πειθάρχηση «της κυκλοφορίας στο internet». Σίγουρα μέσω της αυστηρής προσωποποίησης όλων όσων μπαίνουν είτε στο σύνολό του κυβερνοχώρου είτε σε ορισμένες περιοχές του (το πρώτο είναι αρκετά πιθανό).

Δεύτερον, δημιουργήθηκαν σ’ όλο αυτό το διάστημα (απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα) και επιβλήθηκαν οι τεχνολογίες «αποκοπής» της πρόσβασης σε διάφορες περιοχές του κυβερνοχώρου, από κράτη, «για την προστασία των υπηκόων».

Τρίτον, μέσα στο κουρνιαχτό που έχει σηκώσει η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, εκτός απ’ την βιο-ασφάλεια έχει σηκωθεί ψηλά και εξίσου δημαγωγικά και το ζήτημα της κυβερνο-ασφάλειας. Η συστηματική λογοκρισία, που προς το παρόν, και με την αναμονή επίσημων κρατικών νομοθεσιών, γίνεται με αποφάσεις των ιδιωτικών εταιρειών / πλατφορμών των antisocial media, είναι μόνο μια πλευρά αυτής της εξέλιξης. Οι καταγγελίες για κυβερνοεπιθέσεις (στις ηπα…) που αποδίδονται είτε στη Μόσχα, είτε στο Πεκίνο, είτε στην Πγιονγκγιάνγκ, είτε είναι πραγματικές είτε είναι προβοκατόρικες, είναι μια άλλη πλευρά. Και το γεγονός ότι με την εξάπλωση των 5G επικοινωνιών πολύ μεγαλύτεροι όγκοι δεδομένων θα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (έχοντας μετατραπεί σε «ων ουκ άνευ» για πλήθος καπιταλιστικών και κυβερνητικών λειτουργιών…) έχει ήδη κάνει την «κυβερνο-ασφάλεια» νο 1 ζήτημα στις διεθνείς συζητήσεις των αφεντικών· και στην αναζήτηση των τεχνολογικών και νομικών μέτρων που θα ληφθούν.

Εκείνο που είναι ακόμα κάπως θολό είναι το είδος των δικαιολογιών που θα εφευρεθούν για να νομιμοποιήσουν, όσο είναι δυνατόν, την δυτική «ρύθμιση της κυκλοφορίας» στο internet (σε άλλες περιοχές του κόσμου συμβαίνει ήδη…), και πιθανότατα με πολύ μεγαλύτερη αυστηρότητα απ’ ότι η φυσική ρύθμιση κυκλοφορίας στους δρόμους. Θα είναι τα λεγόμενα «fake news» που μολύνουν τις «συνειδήσεις» των υπηκόων εμποδίζοντας τα κράτη και τα αφεντικά να έχουν το μονοπώλιο της «αλήθειας»; Θα είναι μια «μεγάλη κυβερνοεπίθεση» που θα αποδοθεί σε κάποιο κράτος rival και θα είναι «αποσταθεροποιητική» ώστε το δίλημα «internet ή ελευθερία», όπως το «υγεία η ελευθερία» να ποτίσει τους υποτελείς; Θα είναι ένας συνδυασμός των δύο; Κάτι τρίτο; Θα γίνει εκκαθάριση του κυβερνοχώρου από «ύποπτα περιεχόμενα του παρελθόντος» (κάτι σαν «τα βιβλία στη φωτιά» σε ψηφιακή version); Προς το παρόν οι τάσεις δείχνουν πως όλα αυτά είναι εξαιρετικά πιθανά.

Ένα απ’ τα πιο διάσημα καθάρματα της εποχής, ο Klaus Schwab του Π.Ο.Φ., που έχει αναλάβει την κονσομασιόν για τα σχέδια του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κάνοντας διάφορες Αρμαγεδωνικές προφητείες, προέβλεψε τον περασμένο Ιούλη και μια επερχόμενη «cyber πανδημία» (Έχει προβλέψει επίσης και μια «κατάρρευση των ηλεκτρικών δικτύων»… Τις καταστροφές μέσω πολύ φονικότερων ιών τις αφήνει στην αρμοδιότητα των φίλων του…)

Αν, στη συγκεκριμένη ιστορική φάση που ζούμε, έχει πολιτική σημασία η πρό-γνωση για τις προετοιμαζόμενες «νέες περιφράξεις» στον κυβερνοχώρο, δεν είναι μόνο γι’ αυτό καθαυτό το συγκεκριμένο πεδίο αναδιάρθρωσης της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αλλά και για τον συνδυασμό (της συγκεκριμένης πρό-γνωσης) με την εκστρατεία ανακατασκευής των σωμάτων και των κοινωνικών σχέσεων που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, με τον κωδικό “covid-19″….

Τα δίδυμα “υγεία” και “ασφάλεια”

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Θα βρεθούν κάμποσοι αισιόδοξοι ή απλά βιαστικοί που θα υποστηρίξουν ότι «είναι αδύνατο να ελεγχθεί το διαδίκτυο» ή ότι «ο έλεγχός του θα μειώσει την παραγωγικότητά του, που είναι κρίσιμη για τον καπιταλισμό». Πλανώνται πλάνην οικτράν! Ο κυβερνοχώρος ελέγχεται ήδη, σχεδόν ασφυκτικά· απλά εκείνοι που τον ελέγχουν δεν το φωνάζουν. Όσο για την «πτώση της παραγωγικότητας εξαιτίας των ψηφιακών περιφράξεων»; Θα υπήρχε τέτοιο ζήτημα αν μαζικά ένα μεγάλο ποσοστό των χρηστών του interent το εγκατέλειπαν διαμαρτυρόμενοι / ες για τα μικρά και μεγάλα πραξικοπήματα εκεί. Αλλά αυτό είναι απίθανο. Επιπλέον, δεν θα χρειάζονταν παρά περιοδικά «lockdowns» για να επιβληθεί το ότι «δεν υπάρχει ζωή έξω απ’ το διαδίκτυο» – ακόμα κι αν είναι ο καθένας επίσημα και καθαρά σεσημασμένος!

Πέρα απ’ αυτά δεν τίθεται ζήτημα τεχνικών δυσκολιών. Δέκα, δεκαπέντε χρόνια που οι «ειδικοί» ψάχνουν το ζήτημα λέτε ότι δεν έχουν φτιάξει τίποτα εφαρμόσιμο, καμμία εφαρμογή; Το μόνο πρόβλημα ήταν / είναι «ψυχο-κοινωνικό»: πως θα μαντρωθούν όλα αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια που νομίζουν ακόμα ότι ο κυβερνοχώρος είναι «ο χώρος της ελευθερίας» τους. (Πολλοί νομίζουν επίσης ότι είναι «ο χώρος της ιδιωτικότητάς» τους…)

Όταν, όμως, γίνεται εφικτό να πεισθούν αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια ότι «κινδυνεύουν να πεθάνουν» (επειδή αυτό είπαν οι «μάγοι» της τεχνοεπιστήμης), ότι τα κράτη και το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα θα τους σώσουν, αλλά ότι αυτοί πρέπει να οχυρωθούν στα σπίτια τους και να γυαλίζουν τα πόμολα για να «μην κολλήσουν», όταν έχει γίνει αυτό κατορθωτό, τι είναι ακατόρθωτο για τ’ αφεντικά και τους μηχανισμούς τους;

Από ένα σημείο και μετά υπάρχουν βέβαια κοινωνικές αντιδράσεις. Αυτό είναι «κάτι». Υπάρχει και η καταστολή τους… Σε μια περίοδο μετάβασης δεν πετυχαίνουν όλα (απ’ την μεριά των αφεντικών). Εκείνο, ωστόσο, που κάνει την διαφορά και είναι πηγή δύναμης και αισιοδοξίας δεν είναι η αντίδραση σαν αντίδραση, ο εκνευρισμός και η γκρίνια καθαυτά. Αυτά τα έχουν μάθει τ’ αφεντικά εδώ και δεκαετίες, με διάφορες αφορμές, και ξέρουν να τα διαχειριστούν. Εκείνο που (θα) κάνει την διαφορά είναι η βαθιά και ακριβής συνειδητοποίηση του τι είναι τι, του τι συμβαίνει και γιατί. Και η συλλογική οργάνωση στη βάση αυτής της συνειδητοποίησης.

Ααα… Αν χρειάζονται επιπλέον τεκμήρια για την αξία της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, είναι εδώ δίπλα:

Ο εχθρός θέλει το κακό μας – αλλά το κράτος (μας) αγρυπνά

Κυριακή 31 Γενάρη. Το αμερικανικό κράτος ψάχνει να βρει κάθε πιθανό λόγο ή αφορμή να κατηγορήσει τους ανταγωνιστές του, κατά κύριο λόγο τη Μόσχα και το Πεκίνο. Αλλά οι κατηγορίες πρέπει να αφορούν κάτι κρίσιμο, πολύτιμο – ας πούμε ότι η Μόσχα επηρεάζει τις αμερικανικές εκλογές για να κερδίζουν ψόφια κουνάβια (όχι και τόσο πετυχημένα, ε;). Θα μπορούσε να κατηγορήσει η Ουάσιγκτον το Πεκίνο ότι, για παράδειγμα, κλέβει την άμμο απ’ την έρημο Sonoran; Θα ήταν γελοίο: γιατί να κλέψει μια αμερικανική έρημο αφού υπάρχουν τεράστιες κινέζικες;

Η εισαγωγή μας είναι αστεία· αλλά χρειάζεται επειδή υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν ταυτόχρονα να πιστεύουν οτιδήποτε και να μην καταλαβαίνουν τα πιο σοβαρά. Στις 13 του περασμένου Μάη δύο “οργανισμοί ασφαλείας” των ηπα με βαρειά ονόματα, το fbi και η cisa (cybersecurity & infracture security agency) εξέδωσαν μια ανακοίνωση εναντίον του Πεκίνου, άμεσα σχετισμένη με τον covid-19. Όχι ότι τον κατασκεύασε, όχι ότι έκρυψε στοιχεία, αλλά ότι:

Το fbi και η cisa εκδίδουν αυτήν την ανακοίνωση για να ενισχύσουν την ετοιμότητα απέναντι στις απειλές που αφορούν την έρευνα για τον covid-19. Το fbi ερευνά την στοχοποίηση και τους κινδύνους που διατρέχουν οργανισμοί των ΗΠΑ που κάνουν έρευνα σχετιζόμενη με τον covid-19 από cyber παράγοντες και μη παραδοσιακούς συλλέκτες που συνδέονται με την PRC [λαϊκή δημοκρατία της κίνας / people republic of china]. Αυτοί οι παράγοντες έχουν εντοπιστεί να προσπαθούν να ταυτοποιήσουν και να αποκτήσουν παράνομα σημαντική πνευματική ιδιοκτησία και data δημόσιας υγείας σχετιζόμενα με εμβόλια, θεραπείες και τεστ, από δίκτυα και προσωπικό που εργάζεται σε έρευνα σχετική με τον covid 19. Η πιθανή κλοπή αυτής της πληροφορίας βάζει σε κίνδυνο την απόκτηση ασφαλών, και αποτελεσματικών επιλογών θεραπείας.

Θα υπέθετε κανείς ότι η κατηγορία είναι πως το Πεκίνο θέλει να «κλέψει τα μυστικά» των mRNA πλατφορμών… Και θα προσπερνούσε την αμερικάνικη ασφαλίτικη καταγγελία εναντίον του σαν business as usual. Τι ήταν όμως η αφορμή για να κτυπήσουν οι αρχιασφαλίτικοι μηχανισμοί του ψοφιοκουναβιστάν (τότε… βρισκόμαστε στην άνοιξη του 2020) τέτοιον συναγερμό; Το ότι το κινεζικό Beijing Genomics Institute (BGI) με έδρα στην Shenzhen, κορυφαία εταιρεία γενετικής στην κίνα, είχε προσφερθεί να κατασκευάσει (με δικά του έξοδα) εγκαταστάσεις τεσταρίσματος για τον covid σε 6 τουλάχιστον αμερικανικές πολιτείες… Από πρώτη ματιά εντελώς άσχετη δραστηριότητα με τις αμερικανικές έρευνες για τα «εμβόλια», δηλαδή τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής – έτσι δεν είναι;

Έτσι είναι… Τότε, ίσως, οι υποδείξεις του ασφαλίτικου συναγερμού να μην ήταν ακριβείς. Τότε, ίσως, το επίδικο «πολύτιμο», «κρίσιμο» που θα έπρεπε να προστατευτεί να μην ήταν οι έρευνες για τις πλατφόρμες (που είχαν ήδη ολοκληρωθεί στα βασικά τους…)

Όντως, δεν ήταν αυτό. Το BGI δεν ειδικεύεται στην γενετική έρευνα για φάρμακα και λοιπά, αλλά στην ανάλυση dna· και μ’ αυτήν την ειδίκευση διευθύνει την κινεζική εθνική τράπεζα γενετικής, το θησαυροφυλάκιο του dna των κινέζων υπηκόων, όλων μαζί και καθενός χωριστά.

Συνεπώς αυτό που θα μπορούσε να κάνει εγκαθιστώντας κέντρα (PCR) τεστ στο αμέρικα θα ήταν να «κλέβει» το γενετικό υλικό των εξεταζόμενων…

Ουπς!!! Μα δεν έχουν διαβεβαιώσει τα πολιτικά αφεντικά ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα «διακράτησης / αποθήκευσης ατομικά ταυτοποιημένου γενετικού υλικού» απ’ αυτά τα τεστ; Δεν έχουν δώσει όρκους («να, φυλάω σταυρό!») ότι τα ρινοφαρυγγικά δείγματα που χρησιμοποιούνται για αυτά τα τεστ καταστρέφονται; Τι θα έκλεβε (αν έκλεβε) το BGI;

Άμμο;