Tag: νόμοι σχέσεις

Η γεωπολιτική της νοσηρότητας

Δευτέρα 31 Μάη>> Γιατί ο νυσταλέος ξαναζεσταίνει το ζήτημα «του ιού που διέφυγε απ’ το βιολογικό ινστιτούτο της Wuhan»; Γιατί ζητάει απ’ τις μυστικές του υπηρεσίες νέες εκτιμήσεις επί του θέματος;

Ο πρώτος που είχε αυτήν την έμπνευση ήταν ο φασίστας Steve Bannon (που ήταν τότε σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού) και διάφοροι φανατικοί αντικινέζοι ρεπουμπλικάνοι. Στη συνέχεια το πήρε πάνω του το ψόφιο κουνάβι, και ο υπ.εξ. του Πομπηίας (Pompeo). Τότε οι δημοκρατικοί (που ήταν αντιπολίτευση) και τα maistream media τους κατηγόρησαν το ψόφιο κουνάβι για «συνωμοσιολογία». Αλλά το Joνυσταλεάν συνεχίζει τον πόλεμο του ψόφιου κουναβιού, και φαίνεται ότι θέλει μια ετυμηγορία παρόμοια μ’ εκείνην για τα «χημικά και βιολογικά όπλα» του Χουσεΐν…

Τι αξία μπορεί να έχει κάτι τέτοιο όταν η πρόσφατη έκθεση του οηε (και διάφορα άλλοι ειδικοί) έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο ο τσαχπίνης να είναι εργαστηριακό κατασκεύασμα; Η λογική της ενοχοποίησης του κινεζικού καθεστώτος «για το κακό που κτύπησε τον πλανήτη» είναι γνήσια γκεμπελική, με κάποιες όχι ασήμαντες πρακτικές συνέπειες. Αν υπάρξει τέτοια (αμερικανική) γνωμάτευση, τότε χιλιάδες υπήκοοι θα προσφύγουν στα αμερικανικά δικαστήρια ζητώντας κολοσσιαίες αποζημιώσεις απ’ το Πεκίνο. Τα δικαστήρια θα τους τις επιδικάσουν· το Πεκίνο θα καταγγείλει. Τότε όμως το Joνυσταλεάν θα μπορεί να αρχίσει κατασχέσεις κινεζικών περιουσιακών στοιχείων, όχι μόνο στο αμερικανικό έδαφος αλλά και οπουδήποτε αλλού τα βρίσκει αφύλακτα· ας πούμε κινεζικών εμπορικών πλοίων, σε διεθνή ύδατα. Ταυτόχρονα το Joνυσταλεάν θα ζητάει πιεστικά απ’ τους συμμάχους του (οπωσδήποτε τους ευρωπαίους….) να συμπαρασταθούν στον δίκαιο αγώνα των θυμάτων του τσαχπίνη…

Θα πρέπει να το θυμάστε: έγκαιρα έχουμε αναλύσει τις διάφορες πολιτικές, ιδεολογικές, πειθαρχικές αλλά και γεωπολιτικές πλευρές της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο – εκεί βρίσκεται ο πυρήνας. Και φοβόμαστε ότι αρκετοί caradinieri, όσο πειθαρχημένοι στρατιώτες «κατά του αόρατου εχθρού» αποδείχθηκαν, άλλο τόσο ικανοί είναι να δείξουν την ανάλογη πειθαρχία …. ζητώντας φράγκα απ’ το άθλιο Πεκίνο που «σκότωσε τους συγγενείς» τους….

Εδώ είμαστε…

Περί αφόδευσης

Δευτέρα 24 Μάη>> …Αυτό πρέπει να το καταλάβετε καλά. Οι εφοπλιστές δεν έχουν ανάγκη την ελληνική κυβέρνηση, δεν έχουν ανάγκη το υπουργείο, δεν έχουν ανάγκη τον διεθνή οργανισμό ναυτιλίας, δεν έχουν ανάγκη τον πρωθυπουργό. Μπορούν να τον χέσουν. Δεν έχουν καμμία ανάγκη τον πρωθυπουργό. Γιατί; Επειδή η ναυτιλία δεν έχει σχέση με την ελλάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που ένας πλοιοκτήτης μπορεί να κερδίσει απ’ την ελλάδα. Δεν υπάρχουν φορτία για την ελλάδα, δεν υπάρχουν συμβόλαια με την ελλάδα, τίποτα στην ελλάδα. Μόνο το γραφείο του είναι εδώ. Το 80% έχουν ξένη σημαία. Δεν τους ενδιαφέρει η ελληνική σημαία…

Αυτά (προφανώς μέσω άλλων) είπε ο κυρ Πάνος Λασκαρίδης – και προξένησε έναν κάποιον σάλο. Ο κυρ Πάνος εκτός από εφοπλιστής είναι και έλληνας, γνήσιος. Κάπως αθυρόστομος, κάπως ψευτάκος (στις πιο πάνω δηλώσεις του), και φυσικά (τι άλλο;) διατεθειμένος να βροντοφωνάξει ότι φταίνε οι «ανεκδιήγητοι πορτογάλοι δημοσιογράφοι» που «χρησιμοποίησαν βάναυσα» τις δηλώσεις του…

Σε γενικές γραμμές πάντως αυτή είναι η σχέση του νο 1 ελληνικού εθνικού κεφάλαιου (των πλωτών εργοστασίων) και του ελληνικού κράτους: οι εκπρόσωποι του πρώτου μπορούν να αφοδεύσουν, αν θέλουν, στις πολιτικές βιτρίνες του δεύτερου χωρίς να πάρει κανείς άλλος μυρωδιά. Ας μην το ξεχνάμε: το ελληνικό κράτος είναι ίσως το μόνο παγκόσμια που έχει κατοχυρώσει συνταγματικά την φορολογική ασυλία των εφοπλιστών που «τους συμφέρει η ελληνική σημαία».

Αλλά ο κυρ Πάνος (μαζί με τον αδελφό του Θανάση) είναι «εθνικοί ευεργέτες», με μια ιδιαίτερη προτίμηση τις δωρεές προς τα εντόπια σώματα ασφαλείας και τον στρατό. Γιατί αυτή η καλωσύνη αν «δεν έχουν ανάγκη»; Εκεί βρίσκεται το ψέμα του κυρ Πάνου: πότε πότε οι έλληνες εφοπλιστές «έχουν ανάγκη» τις εντόπιες πολιτικές βιτρίνες.

Η πρώτη ανάγκη τους είναι η εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους: οφείλει να στηρίζει (και να στηρίζεται από) την μεγαλη δυτική ναυτική δύναμη – άλλοτε την αγγλία και μετά τον β παγκόσμιο τις ηπα. Οι «καπεταναίοι» δεν έχουν πολιτική δύναμη οι ίδιοι· έχουν όμως τις ελληνικές πολιτικές βιτρίνες, που πρέπει να υπηρετούν την οικονομική τους δύναμη, όπως ισχύει παντού στις σχέσεις κράτους / κεφάλαιου. Ακόμα κι αν άλλα, πιο αδύναμα σαφώς, τμήματα των ελληνικών αφεντικών έχουν διαφορετικά συμφέροντα.

Η δεύτερη ανάγκη τους είναι η ελληνική ψήφος στις αποφάσεις της ε.ε. τις σχετικές με τη ναυτιλία· όπως και η «απο μέσα γνώση» του τι ψήνεται κατά καιρούς εκεί. Μιας και έχουν ανταγωνιστές (π.χ. τους γερμανούς εφοπλιστές) αυτή η ψήφος είναι σημαντική. Φυσικά έχουν άλλη μία (της νότιας κύπρου). Αλλά αυτή είναι κάπως αμφίβολης αξίας μόνη της, για εύκολα κατανοητούς λόγους.

Εκεί τελειώνουν οι σχέσεις· ή, πιο σωστά, το «έχουμε ανάγκη». Η αφόδευση είναι πέρα απ’ αυτά τα δύο: σαν κεφάλαιο που δρα παγκόσμια (και όποτε έχει την ευκαιρία πειρατικά) οι έλληνες εφοπλιστές στο σύνολό τους δεν έχουν, ούτε θα μπορούσαν να έχουν «συμμετρικές σχέσεις» με το ασήμαντο σαν οικονομικό ή πολιτικό μέγεθος ελληνικό κράτος. Αυτό τους διευκολύνει ιδιαίτερα: επιβάλλουν την «γραμμή» της εξωτερικής πολιτικής, ακόμα κι αν αυτή είναι καταστροφική για το πόπολο (όπως, για παράδειγμα, ο «φιλοαγγλισμός» μετά τον Β παγκόσμιο). Αδιαφορούν, γιατί τα «μπάζα» δεν τα πληρώνουν αυτοί.

Εν τέλει, το «έχουμε χεσμένο τον πρωθυπουργό» έχει διαφορετικό νόημα: σας έχουμε χεσμένους όλους, η συσσώρευση και η κερδοφορία μας γίνεται αλλού, εσάς σας θέλουμε μόνο για «μπροστινούς»…

Αποκάλυψη τώρα!

Δευτέρα 24 Μάη>> Τελικά αυτός ο τσαχπίνης (φαίνεται πως) είναι πράγματι φονιάς. (Μπορεί βέβαια να χρειάστηκε «ενίσχυση», όπως προκύπτει απ’ τις οδηγίες της κυβέρνησης της αυτού μεγαλειότητας – φωτο επάνω).

Σίγουρα, πάντως, έχει σκοτώσει κόσμο διαλεκτό. Να μια απόδειξη:

Επαύξηση…

Δευτέρα 17 Μάη. Αν σε σέρνουν (απ’ το μανίκι ή απ’ τη μύτη…) κι εσύ κοιτάς διαρκώς πίσω, αποκλείεται να καταλάβεις που βρίσκεσαι και που σε πηγαίνουν. Συνεπώς θα περάσουν χρόνια, μπορεί να χρειαστεί μια γενιά, μπορεί και παραπάνω μέχρις ότου ένας ικανός ανθρώπων καταλάβει ότι η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και οι “γιατριές” που λανσάρει το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα αυτούς τους καιρούς μόνο προσχηματική σχέση έχουν μ’ αυτό που κάποτε λεγόταν “υγεία”. Ενώ έχουν οργανική σχέση με τις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης· στενή τεχνολογικο-πολιτική σχέση.

Δείτε, εντελώς ενδεικτικά, τις παρακάτω πολύ πρόσφατα διατυπωμένες αναγγελίες:

…Τον περασμένο αιώνα ο δυτικός πολιτισμός μεταμορφώθηκε από κοινωνία βασισμένη στη βιομηχανία σε κοινωνία βασισμένη στην πληροφορία, αλλά σήμερα βρισκόμαστε στο χείλος μιας νέας εποχής: την εποχή της ανθρώπινης επαύξησης… Στη δουλειά μας … είναι επιτακτικό το να αγκαλιάσουμε αυτή τη νέα εποχή, διαφορετικά να βρεθούμε πίσω απ’ τους στρατηγικούς ανταγωνιστές μας…

Ποιός είναι αυτός που τα λέει; Και τι δουλειά κάνει; Ο τύπος λέγεται Joel Mozer, είναι δόκτορας και μάλιστα εξαιρετικά εξειδικευμένος. Η δουλειά του είναι “η εθνική ασφάλεια” των ηπα· εργοδότης του το αμερικανικό πεντάγωνο· και ειδικότητά του “ο πόλεμος στο/από το διάστημα”.

Πολλοί, από άγνοια ή αφέλεια, θα αναρωτηθούν: Μα τι λέτε τώρα; Τι σχέση έχει ο κορονοϊός με τον πόλεμο, το διάστημα, και την «ανθρώπινη επαύξηση»; Πράγματι, ο κορονοϊός είναι «αθώος του αίματος» – η διαχείρισή του καθόλου. Όταν, για παράδειγμα, γράψαμε με στοιχεία κι αποδείξεις ότι για τις έρευνες χρήσης των πλατφορμών γενετικής τροποποίησης των κυττάρων (: mRNA για παράδειγμα…) η αμερικανική DARPA, ο τεχνολογικός βραχίονας του αμερικανικού στρατού, έχει ρίξει πολλά λεφτά (και έχει πολλά όνειρα και σχέδια) οι pfizerοι κοιτούσαν τον αφαλό τους. Ίσως οι λέξεις «έρευνες βιολογικού πολέμου» να γεφυρώσουν κάπως το υποτιθέμενο κενό ανάμεσα στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία απ’ την μια μεριά και την βίαιη επιβολή της γενετικής μηχανικής ως «θεραπευτικής» και τον πόλεμο απ’ την άλλη· τον καπιταλισμό του 21ου αιώνα δηλαδή. Ίσως…

Απ’ την άλλη μεριά δεν θα χρειαζόταν δα φιλοσοφική γνώση για να έχει υπόψη του ο καθένας το πόσα (από σχέσεις ως τεχνολογίες) δημιουργήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στρατιωτικά πριν «διαχυθούν» σε χρήσεις μη άμεσα πολεμικές (κρατώντας τα βασικά τους χαρακτηριστικά) τον 20ο αιώνα. Ίσως να χρειαζόταν λιγότερος κομφορμιστικός ναρκισσισμός για να ξέρουν πολλοί και διάφοροι ότι αυτό που έχουν ιεροποιήσει / μυθοποιήσει και λέγεται «επιστήμη» και «οι ειδικοί της» έχει πάψει προ πολλού να είναι αποκλειστικά ο αγνός φύλακας της ανθρωπότητας· σίγουρα εδώ και 100 γεμάτα χρόνια, απ’ την εποχή των χημικών αερίων…

Καταλαβαίνουμε: είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε εποχές τόσο άγριας μετάβασης σαν τις τωρινές χωρίς να χάνεις τον προσανατολισμό σου. Το να αφήνεσαι να σε σέρνουν κοιτώντας μόνο και διαρκώς πίσω σου έχει κάτι «ξεκούραστο»: όλα είναι γνωστά (;) απ’ το παρελθόν, και υπακούοντας νομίζεις ότι αποφασίζεις για το μέλλον (σου)…

Να, λοιπόν, ένα μικρό, ένα τόσο δα μικρό κομματάκι αυτού του βίαια επερχόμενου παροντο-μέλλοντος, διατυπωμένο μόλις 3 χρόνια πριν (2018), από ένα άλλο στρατηγείο, αγγλικό αυτή τη φορά:

…Μας ενδιαφέρει η «ανθρώπινη ενίσχυση» μέσω τεχνικών όπως η γενετική τροποποίηση, η φυσική και συνειδησιακή προσθετική και η φαρμακολογική ενίσχυση … ώστε να επεκτείνουμε τα όρια της ανθρώπινης απόδοσης … και να πετύχουμε την βέλτιστη συσχέτιση ανθρώπων και μηχανών…

«Το μέλλον αρχίζει τώρα» ήταν ο τίτλος εκείνης της έκθεσης για λογαριασμό του αγγλικού υπουργείου πολέμου. Έτσι συμβαίνει εδώ και καιρό: το καπιταλιστικό «μέλλον αρχίζει και ξαναρχίζει και ξαναρχίζει» σπέρνοντας θάνατο. Και είναι τόσοι πολλοί εκείνοι που από τεμπελιά και φιλαυτία δεν το έχουν πάρει χαμπάρι· ούτε καν όταν αυτό το «μέλλον» περνάει από πάνω τους…

Τις λιγουρεύεστε τις πλατφόρμες;

Δευτέρα 17 Μάη. Μπορεί ο κοτζάμ (δημοκρατικός) δήμαρχος της Ν. Υόρκης Bill de Blasio να σας φανεί γελοίος, όμως καλύτερα να σας διαφωτίσει. Προσέξτε τον: διαφημίζει τους πλατφορμιασμούς με «αντίδωρο» ένα μπιφτέκι και πατάτες (το video απ’ τα «ημερολόγια ενός ιού»):

Δεν είναι η Ν. Υόρκη μοναδική περίπτωση αυτής της εκστρατείας φτηνής εξαγοράς των θυμάτων της γενετικής μηχανικής. Αλλού δίνουν μικροποσά· αλλού λαχνούς για λοταρία με πλούσια δώρα· αλλού μια μπύρα (: ισραήλ)· αλλού ένα φιλικό κτύπημα στην πλάτη· κι αλλού, όπως στα μέρη μας, τίποτα επειδή είναι αρκετό το hype… -“πάρε κόσμε”! (Παντού μια κλωτσιά στα genitals δίνουν, αλλά ποιός καταλαβαίνει;)

Κάποτε οι conquistadores, οι κατακτητές της «νέας (αμερικάνικης) ηπείρου», επιχείρησαν να εξαγοράσουν τους αυτόχθονες με φτηνό αλκοόλ, χάντρες και καθρεφτάκια· μόνο για όσο καιρό τους χρειαζόταν για να οργανώσουν την εξόντωσή τους. Τώρα κάνουν το ίδιο για να αποικιοποιήσουν τους πρωτοκοσμικούς πληθυσμούς, και να τους υποδουλώσουν στις νόρμες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Αυτά τα «αντίδωρα» είναι το ακριβές μέτρο της φτήνιας των τρομοκρατημένων και ψυχο-αιχμάλωτων πληθυσμών. Ας το θυμίσουμε παρότι δεν αρέσει στους διάφορους φίλους της γενετικής: πρόκειται ΜΟΝΟ για την φάση 3 των δοκιμών, οι πλατφόρμες έχουν «προσωρινή έγκριση», οι δοκιμές θα κρατήσουν ως το τέλος του 2022 ή/και το τέλος του 2023 (ανάλογα με την εταιρεία / πλατφόρμα), και αν έστω αυτό είχε ειπωθεί ανοικτά, τότε α) πολύ λιγότεροι θα έτρεχαν να γίνουν πειραματόζωα, και β) τα όποια ανθρώπινα guinea pigs θα πληρώνονταν… Περισσότερο από ένα «κολατσιό».

Όμως… Όμως η συνδυασμένη κρατική, παρακρατική και επιχειρηματική δράση (τρομοεκστρατεία) εξασφάλισε δωρεάν μια μεγάλη μάζα κρέατος «προθύμων»· που ωστόσο είναι ακόμα αισθητά μικρότερη απ’ τον επιδιωκόμενο στόχο κατάκτησης. Οπότε επιστρατεύονται τα «δωράκια» – στο μέτρο της αξίας της ζωής τους, όπως αυτή «κοστολογείται» απ’ τα αφεντικά. Κι αν δεν πεισθούν με ένα burger ίσως διπλασιαστεί η μερίδα· ή ίσως επιληφθεί η αστυνομία και ο στρατός, με κάποια «στρατόπεδα υποχρεωτικού εμβολιασμού» για το δημόσιο συμφέρον…

Εν τω μεταξύ ο ceo της φαρμακομαφίας pfizer, γεμάτος αυτοπεποίθηση, ανακοίνωσε ότι “πάτε για τρίτο τσίμπημα” όπου νάναι. Και από ένα κάθε χρόνο, το λιγότερο…. Κέρδη, τρελά κέρδη για το μαγαζί· αλλά προς θεού!!! Δεν είναι αυτό που τον νοιάζει τον άνθρωπο, ε; Η υγεία του κόσμου τον νοιάζει.

Είναι γιατρός; Όχι. Είναι ceo – και θεός!!! Στο πάνθεον τις 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ας κρατήσουν οι χοροί: οι θυσίες θα συνεχιστούν επ’ αόριστον…

Χρόνος μισθωτής σκλαβιάς

Δευτέρα 17 Μάη. Θα ήταν αρκετό το “επιχείρημα” Μα έτσι κι αλλιώς αυτό συμβαίνει ήδη, παράνομα… το νομιμοποιούμε λοιπόν για να γίνεται με ελεγχόμενο τρόπο για να ξεκαθαρίσει τα πάντα γύρω απ’ την “ατομική διαπραγμάτευση” σχετικά με τα ωράρια στις δουλειές. Είναι μια απ’ τις (επιδεικτικά προπαγανδιζόμενες) φορές όπου το τυπικό σύνταγμα (δηλαδή η επίσημη νομοθεσία) επικαλείται το πραγματικό σύνταγμα (τους πραγματικούς συχετισμούς δύναμης στην “αγορά εργασίας”) εφόσον το δεύτερο έχει διαμορφωθεί στα μέτρα των αφεντικών.

Δεν πρόκειται, βέβαια, για “διαπραγμάτευση ένας μ’ έναν” – ο νεοφιλελεύθερος που υποστηρίζει κάτι τέτοιο είναι αθεράπευτα ηλίθιος (ή τον παριστάνει). Απ’ την μεριά είναι πράγματι ένας ή μία – απ’ την άλλη όμως δεν είναι “μόνος του” (με την εξουσία του) ο εργοδότης· είναι και το κόμμα των αφεντικών, η μορφή – κράτος. Θα μπορούσαμε να πούμε διάφορα επ’ αυτού του “μοντέλου”, κι ίσως το κάνουμε ολοκληρωμένα κάποια άλλη στιγμή. Μια απορία μόνο έχουμε: όλοι εκείνοι που συναίνεσαν στο να παραχωρηθεί στ’ αφεντικά και στο κόμμα τους η απόλυτη εξουσία επί της ζωής (και της εργασίας) τρώγοντας την τρομοεκστρατεία δεν αναρωτήθηκαν άραγε ούτε για μισό λεπτό πώς θα σωθούν οι τραπατσαρισμένες “μικρομεσαίες” επιχειρήσεις και τα ζορισμένα “μικρομεσαία” αφεντικά μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα; Όχι βέβαια – σιγά μην τους κόβει τόσο! Ιδού λοιπόν πως θα σωθούν: με το απόλυτο μονοπώλιο στον καθορισμό του χρόνου (και της έντασης) εργασίας – σε καπιταλισμό ζούμε!!!

Αν η τάξη μας δεν συμπλήρωνε με αυτο-υποτίμηση και μοιρολατρεία την σχεδιασμένη απ’ τα αφεντικά υποτίμηση της ζωής, των σχέσεων και της δουλειάς της, αυτές οι εξελίξεις θα ήταν εύκολα προβλέψιμες· και από κάποιες συγκεκριμένες (πολιτικές) απόψεις αποτελεσματικά αντιμετωπίσιμες. Όμως οι αναπαραστάσεις και οι θεσμίσεις του “συλλογικού εργατικού συμφέροντος”, εκείνο που λέγεται “συνδικαλισμός”, έχουν χρεωκοπήσει προ πολλού στα μέρη μας. Σ’ όλες τις μορφές και βαθμίδες τους. Αν το “μεροδούλι μεροφάι” είναι το καλύτερο που μπορεί να επιδείξει ο εντόπιος συνδικαλισμός, δεν χρειάζεται σοφία για τις συνέπειες.

Είναι ένα ζήτημα να μην έχει η τάξη μας την έγκαιρη επίγνωση των συνεπειών της αδράνειάς της και των συσχετισμών δύναμης· και είναι ένα εντελώς διαφορετικό το να μην έχει τα πιο πάνω αλλά, επιπλέον, να είναι πλακωμένη απ’ την χωματερή του παρελθόντος της… Στη δεύτερη περίπτωση τι θα περίμενε κανείς να κάνουν τ’ αφεντικά εκτός από πάρτυ;

Να θυμίσουμε το πλάνο 30/900; Υπερβολικά εργατικό, υπερβολικά έντιμο, υπερβολικά συνεπές με την πραγματική Ιστορία – δηλαδή: να πνιγεί το γρηγορότερο… Θα γιόρταζε τώρα τα 11α γενέθλιά του – αλλά τόλμησε να πάει κόντρα στο «θάνατος στη Μέρκελ», «έξω απ’ την ε.ε.» και «ζήτω η δραχμή», που φορέθηκαν πολύ για μερικά χρόνια, τόσα όσα χρειάζονταν για να εξαφανιστεί κάθε πιθανή ρανίδα αληθινής εργατικής αντίστασης στην κρίση / αναδιάρθωση και κάθε αντεπίθεση στ’ αφεντικά. Εκ των υστέρων θα το ανακαλύψουν οι αρχαιολόγοι το πλάνο 30/900 (και θα πουν: τσσσςςς, καταλάβαιναν οι τύποι) ή οι τυμβωρύχοι (και θα πουν: «κοιτάτε τι σκεφτήκαμε!»)

Ε, και;

(φωτογραφία: Τον παλιό εκείνο καιρό, ας πούμε το 2013…)