Tag: νόμοι σχέσεις

Μην πυροβολείτε τους ceo;

Δευτέρα 16 Δεκέμβρη (00.28) >> Ο νεαρός (26 χρονών) μεσοαστός Luigi Mangione είναι λαϊκός ήρωας στις ηπα – και έγινε τέτοιος ακαριαία και αυθεντικά, όπως πρέπει στους λαϊκούς ήρωες. Δεν ξέρουμε από πότε είχε να συμβεί κάτι τέτοιο στην αμερικανική κοινωνία (αν μπορεί κανείς να την πει έτσι). Ο Joker έγινε επίσης κάτι ανάλογο, αλλά ήταν fiction∙ οπότε η μυθοποίησή του ήταν επικίνδυνη μεν, σύντομη δε. Αλλά ο Luigi Mangione είναι υπαρκτός, πραγματικός, με σάρκα και οστά, και καθόλου μύθος. Είναι εκδικητής: κατηγορείται ότι πυροβόλησε και σκότωσε τον ceo της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας για θέματα υγείας των ηπα, της UnitedHealthcare, ονόματι Brian Thompson, στη Ν. Υόρκη στις 4 Δεκέμβρη.

Σ’ ένα μέρος του κόσμου όπου οι δολοφονίες είναι ψωμοτύρι για να γίνεις λαϊκός ήρωας πρέπει να κάνεις κάτι όντως σπουδαίο. Και ο Luigi Mangione φαίνεται πως έκανε κάτι όντως σπουδαίο. Δεν έχει παραδεχτεί (ως σήμερα) την ενοχή του, αλλά τα στοιχεία σε βάρος του είναι πολλά και ζόρικα (ίνα αποδειχθεί, για μια ακόμα φορά, ότι ευκολότερα και αποτελεσματικότερα ετοιμάζει κάποιος τον πηγαιμό του σε μια παράνομη ενέργεια παρά το φευγιό του…) Και το σπουδαίο στην προκειμένη περίπτωση είναι ο στόχος του: η ασφαλιστική εταιρεία (η UnitedHealthCare) της οποίας ο ceo (με «αμοιβή» γύρω στα 20 μύρια δολάρια τον χρόνο, μισθός + bonus…) φρόντιζε την κερδοφορία.

Από αυστηρά κομμουνιστική άποψη ο Mangione θα χαρακτηριζόταν «μηδενιστής αναρχικός»… Πράγματι. Σκοτώνεις έναν ceo και φυτρώνουν στη θέση του άλλοι δέκα. Απ’ την άλλη μεριά στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες δεν φαίνεται ούτε καν στο πολύ βάθος του ορίζοντα ο ανατρεπτικός κομμουνιστικός κίνδυνος… Σ’ αυτό το απύθμενο χάσμα ανάμεσα στη σκληρή και βρώμικη πραγματικότητα και στην ανατροπή της συγχωρείστε τον: όχι μόνο επειδή έχει κάτι βίδες στην πλάτη του και έμαθε από πρώτο χέρι τι είναι η εγκληματικότητα των ασφαλιστικών εταιρειών υγείας στις ηπα (μόνο;) αλλά και επειδή είχε δίκιο! Όχι το δίκιο του μωσαϊκού νόμου (: ου φονεύσεις!) αλλά το δίκιο εκείνων που πνίγονται στην καπιταλιστική κανονικότητα. Αυτό το δίκιο του το φωνάζουν χιλιάδες στις ηπα (αν και το φωνάζουν μόνο εκεί που ψιλοεπιτρέπεται, στα antisocial media).

Η άγνωστη σ’ εμάς κυρία στη συνέχεια εξηγεί τα βασικά του τι είναι η UnitedHealthCare:

Θα μιλήσω για την UnitedhealthCare. Δεν θα μιλήσω γι’ αυτό που έγινε στον ceo τους χτες, γιατί δεν θα είμαι ειλικρινής για το πως νοιώθω, και αν δεν μπορώ να είμαι ειλικρινής δεν πρόκειται να μιλήσω γι’ αυτό. Αλλά θα σας πω ορισμένα γεγονότα γι’ αυτήν την εταιρεία επειδή δουλεύω στον ασφαλιστικό τομέα και ο κόσμος θα πρέπει να ξέρει αυτά τα πράγματα.

Λοιπόν η UnitedHealthCare είναι ιδιοκτήτης της OptumHealth, της ChangeHealthcare… Υπάρχουν 158 θυγατρικές της UnitedHealthcare, κάποιες απ’ τις οποίες έχουν έδρα σε φορολογικούς παραδείσους, και οι περισσότερες απ’ τις οποίες είναι εταιρείες παροχής φαρμακευτικών υπηρεσιών. Οπότε ναι, είναι τμήμα των Big Pharma, οπότε η UnitedHealthCare είναι ασφαλιστική και φαρμακευτική.

Η ChangeHealthCare αν δεν το ξέρετε είναι η εταιρεία που προωθεί τα αιτήματα [πληρωμής] από τον πάροχο [της φροντίδας υγείας] στην ασφαλιστική, έτσι ώστε ο πάροχος μπορεί να πάρει τα φραγκοδίφραγκα που η ασφαλιστική δίνει πληρώνοντας τις υπηρεσίες του που έχουν εγκριθεί.

Νωρίτερα φέτος η ChangeHealthCare χακαρίστηκε, έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και δεν έχουν αποκαταστήσει πλήρως την ζημιά ώστε να μεταφέρονται τα αιτήματα. Οπότε όταν έγινε αυτό… Ξέρω ότι νομίζετε πως οι γιατροί κάθονται πάνω σε σωρούς με λεφτά, αλλά δεν συμβαίνει έτσι. Πρέπει να παίρνουν τις πληρωμές απ’ την ασφαλιστική σε σταθερή βάση έτσι ώστε να κινούνται, αλλά όταν δεν μπορείς να στείλεις τα αιτήματά σου επειδή η ChangeHealthCare χακαρίστηκε, και δεν μπορείς να τους στείλεις mail, κι όλα αυτά, οι γιατροί δεν πληρώνονταν, οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους ήταν άδειοι. Έτσι πολλοί απ’ αυτούς χρεωκοπούσαν.

Έτσι η UnitedHealthCare ήρθε και τους είπε, εντάξει, μπορούμε να σας βοηθήσουμε, θα αγοράσουμε την άδειά σας, το νοσοκομείο σας, το τμήμα επειγόντων, και άρχισαν να τα αγοράζουν. Οπότε τώρα είναι ασφαλιστική, φαρμακευτική, ιδιοκτήτης του συστήματος που προωθεί τα αιτήματα αποζημίωσης, και τώρα είναι ιδιοκτήτης και των παρόχων που χρησιμοποιούν την ασφαλιστική τους κάλυψη. Οι πάροχοι είναι ιδιοκτησία της UnitedHealthCare και πληρώνονται απ’ την UnitedHealthCare για τα αιτήματα που κάνει η UnitedHealthCare [στον εαυτό της].

Ξέρετε ότι η εταιρεία έχει ήδη προβλήματα με το υπουργείο δικαιοσύνης εξαιτίας όλων αυτών, γιατί αν αυτό δεν είναι μονοπώλιο τότε δεν ξέρω τι είναι. Έτσι το 2023 τα συνολικά της έσοδα ήταν 371,6 δισεκατομμύρια δολάρια, αύξηση κατά 14,6% σε σχέση με το 2022, και τα κέρδη της ήταν 22,4 δισεκατομμύρια το 2023. Πλήρωσε 281,4 δισεκατομμύρια σε αποζημιώσεις το 2023.

Αλλά επιτρέψτε μου να πω το εξής. Η UnitedHealthCare είναι ο κύριος ασφαλιστικός φορέας για το Medicare, το Medicaid και το Obamacare. Αυτό σημαίνει ότι κατέχει το 29% της ασφαλιστικής αγοράς υγείας, κάτω απ’ αυτά τα τρία προγράμματα, που είναι κρατικά, οπότε η UnitedHealthCare είναι ο βασικός ασφαλιστής για όλα αυτά τα προγράμματα.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά όταν μια επιχείρηση αποφασίζει να γίνει τόσο μεγάλη όσο είναι αυτή σήμερα όντας ταυτόχρονα ο πάροχος φροντίδας υγείας, η ασφαλιστική εταιρεία, η φαρμακευτική εταιρεία, η εταιρεία που προωθεί τα δικά της αιτήματα αποζημίωσης…

Έγινε μια έρευνα και η UnitedHealthCare, με περιθώριο 90%, απέρριψε τα περισσότερα αιτήματα από οποιαδήποτε ασφαλιστική εταιρεία. Κι αυτό ενόσω έχει το μεγαλύτερο μερίδιο των κυβερνητικών προγραμμάτων υγείας, του Medicare, του Medicaid και του Obamacare. Αρνούνται, αρνούνται, αρνούνται! [να πληρώσουν]. Και έτσι ο κόσμος πεθαίνει.

Ο κόσμος πεθαίνει.

Οι μυθικές αμοιβές του άξιου ceo και τα μυθικά κέρδη των ιδιοκτητών / μετόχων του εν λόγω ομίλου εταιρειών, προκύπτουν όχι μόνο απ’ την «καθετοποίηση» αλλά και απ’ το γεγονός ότι αρνούνται να πληρώσουν τις αποζημιώσεις που προβλέπονται στα συμβόλαια των ασφαλισμένων, με διάφορα νομικά τερτίπια – μεταφέροντας (απροειδοποίητα προφανώς!) μεγάλο μέρος του κόστους μιας νοσηλείας ή μιας θεραπείας στις δικές τους πλάτες – πράγμα που αυξάνει θηριωδώς τις εισπράξεις της!!! Τους κοροϊδεύει και τους αρμέγει!!! Η «καθετοποίηση» λειτουργεί ενισχυτικά: διατυπώνω απαιτήσεις αποζημιώσεων προς τον εαυτό μου, που στη συνέχεια τις απορρίπτω χάρη στις δολιότητες που έχω φυτέψει ήδη απ’ την διατύπωσή τους…

Η τακτική του «δεν πληρώνω γι’ αυτό, για εκείνο και για το άλλο» (λέγεται πως) είναι συνηθισμένη μεταξύ των αμερικανικών ασφαλιστικών υγείας. Η UnitedHealthCare έχει αναγάγει την εξαπάτηση και την ληστεία σε (χρηματιστική) «επιστήμη».

Κάποιοι απ’ αυτούς που είπαν έμμεσα «γειά στα χέρια του» για τον Mangione υποστήριξαν πως οι 3 σφαίρες ήταν «εναντίον ενός συστήματος που ταπεινώνει και σκοτώνει τους αμερικάνους».

Όσο κι αν αυτό ακούγεται ως «υπερασπιστική γραμμή» λείπουν απ’ τον λογαριασμό τα δεκάδες χιλιάδες θύματα αυτού του συστήματος, που υποθέτουμε ότι υποφέρουν και «γλύφουν-τις-πληγές-τους» – χειροκροτώντας τις τρεις σφαίρες από απόσταση ασφαλείας… Αν εκδήλωναν την οργή τους όπως τους αναλογεί, μπορεί να μην χρειαζόταν το όπλο του Mangione. Και ίσως να υπήρχαν χειροπιαστά, πρακτικά αποτελέσματα υπέρ του πλήθους: είναι θέμα ζωής και θανάτου, όχι σχέδιο για το μέλλον…

H δημιουργία ενός λαϊκού ήρωα στον 21ο αιώνα δεν είναι άδικη για τον Mangione. Είναι σημάδι της τεράστιας απουσίας των υπόλοιπων…

Το κράτος και τα κηπευτικά

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.31) >> Υπάρχουν διάφορα κράτη που απαγόρευσαν την εμφάνιση της παλαιστινιακής σημαίας (μαζί με διάφορα άλλα που αφορούν την παλαιστινιακή απελευθέρωση) με την κατηγορία ότι είναι … «αντισημιτικό σύμβολο»….

Δυστυχώς, αντί να υπερασπιστούν αυτή τη ματωμένη σημαία όποιο τίμημα κι αν είχε πολλοί πρωτοκοσμικοί «αλληλέγγυοι» (;) κατέφυγαν σε ένα τρικ. Υιοθέτησαν ως σύμβολο της «αλληλεγγύης» τους το … καρπούζι (!!!) επειδή τα χρώματά του (πράσινο / κόκκινο / μαύρα σπόρια) είναι τα ίδια με της παλαιστινιακής σημαίας.

Το βρίσκουμε από ηλίθιο ως χυδαίο…

Αλλά τα κράτη αγρυπνούν! Και δεν μασάνε από τέτοιες κουτοπονηριές!!! Δείτε το παρακάτω video, κάπου στην αυστραλία, για ένα μικρό αυτοκόλλητο (με καρπούζι) στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου. Προφανώς το όργανο δεν αυτενέργησε. Αυτές ήταν οι εντολές που είχε απ’ το υπουργείο δημόσιας τάξης του κράτους του:

Γελοίο το να κάνει κάποιος το καρπούζι σύμβολο της συμπαράστασής του στην Παλαιστινιακή αντίσταση… Και δέκα φορές γελοίο το να θεωρείται το καρπούζι σύμβολο … αντισημιτισμού!

Κάτι «σωστές μεριές»… (Μια Νυρεμβέργη σε αργή κίνηση…)

H Γάζα έχει προετοιμάσει κιόλας τον κόσμο για πυρηνικό πόλεμο… Κανείς πια δεν μπορεί να υποστηρίξει την αξία της ανθρώπινης ζωής. Δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού…

Δευτέρα 25 Νοέμβρη (00.25) >> Ήθελαν να πουν «είμαστε νικητές»!!! Αλλά ντράπηκαν να το πουν ωμά. Το διατύπωσαν με χυδαία «φιλοσοφικότητα»: είμαστε στη σωστή μεριά της ιστορίας (!!!) Η Ύβρις της αλαζονείας τους ήταν διπλή. Πρώτον, έπιασαν στο στόμα τους την Ιστορία, λες και είναι προϊόν κάποιας βιομηχανίας τους, ή το χαρτί στις τουαλέτες τους… Και δεύτερον, ανακηρύχτηκαν «νικητές – από – τα – αποδυτήρια», αφού έτσι καταλαβαίνουν τους ιμπεριαλισμούς τους: ως επέλαση χωρίς σοβαρό αντίπαλο… «Προπόνηση»…

Για το ουκρανικό πεδίο μάχης περισσότερα στη συνέχεια. Στο μεσανατολικό πεδίο μάχης; Μήπως εκεί τουλάχιστον τα δυτικά αφεντικά ακουμπάνε έστω την «σωστή μεριά…» τους;

Η λιβανέζικη αντίσταση γίνεται από μέρα σε μέρα και από βδομάδα σε βδομάδα ακόμα πιο επιθετική και πιο καταστροφική για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Χτες κτύπησε (με επιτυχία) τη ναυτική βάση Asdod 150 χιλιόμετρα νότια απ’ τα λιβανέζικα σύνορα∙ μια ακόμα στρατιωτική βάση έξω απ’ την πρωτεύουσα Τελ Αβίβ∙ και διάφορους στόχους κοντά στα σύνορα. Εννοείται ότι οι ενέδρες και τα αποτελεσματικά κτυπήματα εναντίον θεοναζί τανκς και πεζικού στον νότο του λιβάνου είναι πλέον ρουτίνα.

Στο εσωτερικό του θεοναζί καθεστώτος εκτός απ’ τις αυτοκτονίες στρατιωτών (επίσημα πάνω από 10…), τους περισσότερους από 11.000 (επίσημα δηλωμένους) τραυματίες του στρατού (οι περισσότεροι σοβαρά έως πολύ σοβαρά) και την καταιγίδα σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αφού οι «προβληματικοί» δεν θέλουν με τίποτα να γυρίσουν μετά τις άδειές τους στα μέτωπα είτε της Γάζα είτε του λιβάνου, η πρόσφατη απόφαση του ICC είναι μια εμπρηστική βόμβα διασποράς.

Το ICC είναι το χειρότερο διεθνές δικαστήριο που θα ήταν ποτέ δυνατόν να κατηγορήσει (και μάλιστα ως εγκληματία κατά της ανθρωπότητας και εγκληματία πολέμου) οποιονδήποτε δυτικό!!! Έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν περί τίνος πρόκειται (για το ICC). Κι όμως: το έκανε! Και μάλιστα κάτω απ’ τον προκλητικό τίτλο: Η κατάσταση στο κράτος της Παλαιστίνης!

Έτσι απ’ τις 21 Νοέμβρη του 2024 δύο απ’ τους αρχιχασάπηδες, ο Netanyahu και ο Gallant, είναι wanted στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη – και φυγόδικοι!!! Γιατί βέβαια μπορούν να ξερνάνε όσο γουστάρουν περί «αντισημιτισμού»…. Αλλά δεν πρόκειται να εμφανιστούν στο δικαστήριο, να απολογηθούν, να δικαστούν, να επιδιώξουν να αθωωθούν για να «σώσουν την υπόληψή τους»!!! Όχι βέβαια!!!

Αυτά ενόσω εκκρεμεί η απόφαση του σοβαρότερου διεθνούς δικαστηρίου, του ICJ (international court of justice) για την γενοκτονία στην κατεχόμενη Παλαιστίνη – απόφαση που εκτιμάμε ότι δεν θα αργήσει πια.

Πώς όμως έγινε εφικτή η απόφαση για τους εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας / και πολέμου απ’ το ICC; Και τι ουσιαστικές συνέπειες μπορεί να έχει;

Είναι δεδομένο πως το ICC βρίσκεται απ’ την δημιουργία του την ίδια, στις αρχές του 21ου αιώνα, υπό την απειλητική μπότα των αμερικανικών (και όλων των πρωτοκοσμικών) υπηρεσιών∙ εν προκειμένω και της θεοναζί, απαρτχάιντ μοσάντ. Πως μπόρεσαν λοιπόν οι 3 δικαστές (η Reine Alapini-Gansou απ’ το μπενίν∙ η Beti Hohler απ’ την σλοβενία∙ και ο Nicolas Guillou απ’ την γαλλία) να πουν το προφανές μεν, αλλά απαγορευμένο απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς;

Βεβαιότητες δεν μπορούμε να έχουμε! Στην πιο πιθανή εκδοχή: η «μπογιά» (και οι απειλές…) της δύσης ΔΕΝ περνάνε πια! Στην πολύ λιγότερο πιθανή αλλά ας μην αποκλείουμε τίποτα: αυτές ακριβώς οι δυτικές υπηρεσίες θέλουν να «ξεφορτωθούν» τους πλέον φανερούς θεοναζί, απαρτχάιντ συνεργάτες τους (το έχουν ξανακάνει κάμποσες φορές σε επίπεδο κεντρικών πολιτικών βιτρινών!…) επειδή έχουν «αυτονομηθεί».

Όποια κι αν είναι η εξήγηση, το γεγονός παραμένει: η πολιτικο/στρατιωτική «κορυφή» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος είναι εγκληματίες παγκόσμιου βεληνεκούς με δικαστική βούλα. Εννοείται πως θα συνεχίσουν όσο μπορούν να είναι τέτοιοι∙ δεν θα σταματήσουν. Εξάλλου δεν είναι μόνοι τους! Εντός και εκτός καθεστώτος έχουν τόσους υποστηρικτές. Ενώ, λοιπόν, στα σφαγεία οι χασάπηδες θα συνεχίσουν το έργο τους, είναι λάθος να υποτιμηθεί η σημασία της απόφασης του ICC σε ότι αφορά τους διεθνείς φίλους, υποστηρικτές και τροφοδότες τους.

Να γιατί:

α) Στις 17 Μάρτη του 2023, ένα χρόνο μετά την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, αυτό το ίδιο δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης κατά της ανεγκέφαλης αλεπούς και της Maria Lvova-Belona (ρωσίδας επιτρόπου για τα δικαίωματα των παιδιών) με την γελοία κατηγορία ότι «έχουν απαγάγει παιδιά απ’ το Donbass»… Τον Ιούνη του 2024 το ίδιο ICC εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τους ρώσους καραβανάδες Victor Sokolov, Sergey Kobylash, τον αρχιστράτηγο Valery Gerasimov και τον (τότε) υπ.αμ. Sergei Shoigu, με την κατηγορία επιθέσεων σε ουκρανούς αμάχους, άρα «εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας». Όλοι αυτοί είναι wanted…

Οι δυτικοί φίλοι, υποστηρικτές και τροφοδότες των ναζί στο Κίεβο (και φυσικά των θεοναζί στο Τελ Αβίβ!!!) χάρηκαν πολύ μ’ αυτά τα εντάλματα… Τώρα όμως αρκετοί από δαύτους (αρχίζοντας απ’ τις ηπα) έχουν θυμώσει ακόμα περισσότερο για τους απαρτχάιντ φίλους τους! Αν ακολουθήσουν την αντίθεση στάση (όχι, δεν θα τους συλλάβουμε!!) γίνονται κυριολεκτικά «ρόμπα» στα μάτια οποιουδήποτε στον υπόλοιπο πλανήτη∙ ακόμα και στα μάτια πραγματικά κακούργων δικτατόρων, που θα μπορούσαν επίσης να κατηγορηθούν. Έχει δημιουργηθεί λοιπόν ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα στις «διεθνείς σχέσεις» τους, σε ότι αφορά το πως οι δυτικοί εννοούν την «διεθνή νομιμότητα» και τους «κανόνες δικαίου» που πουλάνε ακόμα ως σημαία τους…

β) Στις 7 Νοέμβρη του 2024 το γερμανικό κοινοβούλιο έκανε νόμο του κράτους το «Never again is now: protecting, preserving and strengthening the jewish life in Germany». Αν αυτός ο νόμος ήταν κατά του αντισημιτισμού θα ήταν απόλυτα καλοδεχούμενος (και οι πρώτοι σε βάρος των οποίων θα έπρεπε να εφαρμοστεί θα έπρεπε να είναι τα αφεντικά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος!) Αλλά όχι! Ο νόμος υιοθέτησε έναν δήθεν «διευρυμένο» ορισμό του αντισημιτισμού σχετικά πρόσφατης κατασκευής, που υποστηρίζει πως όποιος κάνει κριτική στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, στην ιδεολογία και στις πρακτικές του, είναι …. «αντισημίτης», και ως εκ τούτου διώκεται! Ο νόμος φτιάχτηκε για να «βγάλει στην παρανομία» τόσο το BDS όσο και το σύνολο του κινήματος υποστήριξης στους Παλαιστίνιους, ξεκινώντας απ’ τα πανεπιστήμια, τους δημόσιους οργανισμούς, και προχωρώντας…

Τώρα λοιπόν, μετά την απόφαση του ICC η γερμανική ολιγαρχία που παριστάνει την «δημοκρατία» βρέθηκε ξαφνικά σ’ ένα δάσος από παλούκια! Απ’ την μια μεριά είναι υποχρεωμένη να δεχτεί την απόφαση (είναι μέλος του δικαστηρίου), που σημαίνει πως η κριτική που προσπαθεί να απαγορεύσει δεν είναι απλά νόμιμη αλλά, ακόμα χειρότερα, καθήκον της! Απ’ την άλλη μεριά αυτή ακριβώς η απόφαση του ICC εκθέτει τους γερμανικούς κρατικούς μηχανισμούς (και την τωρινή πλειοψηφία του κοινοβουλίου) στην κατηγορία της συνεργασίας και της υποστήριξης εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας και εγκληματιών πολέμου! Κι αν κάποιοι τολμηροί κάνουν τέτοια προσφυγή στα γερμανικά δικαστήρια, τότε αυτά θα πρέπει να την εξετάσουν με την γνωστή προτεσταντική σχολαστικότητα… Ακόμα κι αν το Βερολίνο (όπως, κατά τα φαινόμενα, και το Παρίσι) αρχίσει να πουλάει τρέλα, του είδους «το θέμα – η απόφαση του ICC – είναι πολύπλοκο και πρέπει να το εξετάσουμε προσεκτικά» κλωτσώντας την χειροβομβίδα λίγο πιο κάτω μπας και το θέμα ξεχαστεί, όλα τα παλούκια στη γύρα είναι εκρηκτικά! Κυρίως επειδή στηρίζει πάντα με φανατισμό τις «ρωσικές» αποφάσεις του ICC…

γ) Το ζήτημα των δυτικών συνεργατών των θεοναζί καίει τους πάντες (και στο ελλαδιστάν): το διάστημα που εξέτασε το ICC δεν είναι «τώρα» ή «αύριο» αλλά απ’ τις 8 Οκτώβρη 2023 ως τις 20 Μάη 2024 (τότε έγινε η προσφυγή), αφορά δηλαδή πράξεις τετελεσμένες ήδη! Και μάλιστα πράξεις που όλοι οι δυτικοί (πολιτικές βιτρίνες, δημαγωγοί, κλπ) βάφτιζαν «το δικαίωμα του Τελ Αβίβ στην αυτοάμυνα»! Υπάρχουν όλα τα σχετικά τεκμήρια και ντοκουμέντα για να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία της συνεργασίας, υποστήριξης, υπόθαλψης εγκληματιών γι’ αυτό το διάστημα των σχεδόν 7 μηνών – και έκτοτε. Ακόμα κι αν αυτή η κατηγορία δεν αποδοθεί μ’ όλο το δικονομικό τυπικό, μπορεί τώρα «επίσημα» να αποδοθεί πολιτικά, ανοικτά και με ένταση!  

Θα πείτε και θα έχετε δίκιο: ναι∙ όμως όλα αυτά κινούνται πολύ μακριά απ’ την Γάζα, το νότιο λίβανο, την συρία… Πράγματι, έτσι είναι. Όμως εκεί η απάντηση (θα) είναι δια των όπλων – αυτό δεν γίνεται να αλλάξει…

δ) Σε ιδιαίτερη κατηγορία συνεργασίας, υποστήριξης, υπόθαλψης εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας / πολέμου μπορεί να μπουν τα αμερικανικά «βέτο» στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, τα οποία ως γνωστόν είναι το «κερασάκι» της διαρκούς παροχής όπλων, βομβών, κλπ.  Το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού θα έχει ορισμένα προβληματάκια στη συμμαχία του με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Το ίδιο ισχύει για τις πρωτοκοσμικές βιομηχανίες όπλων και λογισμικού στρατιωτικής χρήσης – ούτε λίγες ούτε ασήμαντες!!! (Φυσικά μπορεί να προσπαθήσουν τα λύσουν, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, με τον τρόπο τους… Του far west… Ή με έναν τρόπο ελληνικό: δεν μιλάμε γι’ αυτά, οπότε δεν υπάρχουν…)

Προσέξτε το συνένοχο τακτ της καθεστωτικής «καθημερινής»: «φερόμενα» εγκλήματα…. Δεν έχουν αποδειχθεί, έτσι δεν είναι; Πενήντα ή εκατό χιλιάδες δολοφονίες μπορεί και να μην είναι έγκλημα, έτσι δεν είναι; Και επ’ ευκαιρία θα μας θυμίσουν πως μέχρι την τελεσίδικη δικαστική επιβεβαίωση μιας ενοχής όλοι είναι αθώοι, και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά…  

Η εντόπια δημαγωγία (και «πολιτική σκηνή») αφού αντιμετώπισε αρχικά την απόφαση του ICC όσο πιο περιθωριακά μπορούσε για μια ή δυο μέρες, στη συνέχεια απλά την εξαφάνισε. Υποθέτουμε βάσιμα ότι αυτή είναι η «γραμμή» του ελληνικού καθεστώτος σε όλο το πλάτος και μήκος του: κάνουμε το κουνέλι, δεν μιλάμε γι’ αυτό…  Οι κατηγορούμενοι είναι φίλοι, συνεταίροι, ίσως και χρηματοδότες μας…

«Κάντο όπως η κίνα!»

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.20) >> Πολλοί σπάνε το κεφάλι τους και κάνουν προβλέψεις για το τι «εξωτερική πολιτική» θα ακολουθήσει το ψοφιοκουναβιστάν – λες και μπορεί να κάνει «ό,τι γουστάρει»!…

Όχι για να βοηθήσουμε αλλά για να μπλέξουμε ακόμα περισσότερο τους προφήτες (εν μέσω των «σπρωξιμάτων» που έχουν αρχίσει ήδη στην Ουάσιγκτον…), βρήκαμε ένα απόσπασμα ομιλίας του αντιπροέδρου πλέον J.D. Vance – κι ας έχετε υπόψη ότι ο συγκεκριμένος θα μπορούσε να θεωρηθεί «διανοούμενος» με βάση τα αμερικανικά «πολιτικά» στάνταρς, συντηρητικός φυσικά αλλά με παρελθόν «δημοκρατικού»∙ ότι τον στηρίζει ισχυρά ως τώρα ο Peter Thiel (της palantir…), αν και έχει (ο Vance) την φήμη ότι «κανείς δεν μπορεί να τον κάνει καλά»∙ και ότι έχει όλα τα προσόντα να γίνει πρόεδρος στο κοντινό μέλλον, αν φυσικά οι ηπα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Το απόσπασμα είναι απ’ τις 19 Απρίλη του 2023 όταν ο (τότε) γερουσιαστής του Ohio πήρε θέση εναντίον της έγκρισης της Stephanie S. Sullivan (πρόταση του γκουβέρνου του νυσταλέου Jo) ως πρέσβειρας των ηπα στην «αφρικανική ένωση»:

Έχουμε διαμορφώσει μια εξωτερική πολιτική βασισμένη στο νταηλίκι, στην ηθικολογία και στο να κάνουμε διαλέξεις σε άλλες χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με όλα αυτά. Οι κινέζοι έχουν μια εξωτερική πολιτική του να φτιάχνουν δρόμους, και γέφυρες, και να ταϊζουν τους φτωχούς. Και νομίζω ότι πρέπει να ακολουθήσουμε μια εξωτερική πολιτική, μια διπλωματία σεβασμού, και μια εξωτερική πολιτική που δεν στηρίζεται στην ηθικοποίηση και θα έχει βάση τα διεθνή συμφέροντα αυτής της χώρας…

Φαίνεται να αναγνωρίζει ότι το νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό overdose (ένα απ’ τα βασικά εξαγώγιμα είδη όχι μόνο των ηπα αλλά των δυτικών ιμπεριαλισμών συνολικά) και η ηθικολογική ανωτερότητα του λευκού, πρωτοκοσμικού όντος άσχετα απ’ τα βίτσια του (άλλο ένα βασικό εξαγώγιμο είδος) έγινε εμπόδιο κυριαρχίας απ’ την στιγμή που εμφανίστηκε στον πλανήτη μια ασιατική «μεγάλη δύναμη» πραγματίστρια και χωρίς ιδεολογικές συσκευασίες και ανασφάλειες. Ένα άλλο, διαφορετικό (και πιο ελκυστικό…) καπιταλιστικό Παράδειγμα.

Το γεγονός είναι ότι ο Vance λέει απερίφραστα και επιθετικά προς το αμερικανικό παρελθόν εκείνο που το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo προσπάθησε να μισοπαραδεχτεί πρακτικά τα προηγούμενα χρόνια. Αναγγέλλοντας ένα πελώριο (οικονομικά) «πρόγραμμα επενδύσεων στην αφρική» (που δεν προχώρησε ελλείψει ενδιαφέροντος απ’ τις αμερικανικές εταιρείες…) και έναν «δρόμο αντίθετο» με τα κινεζικά σχέδια one belt one road (σχέδια τα οποία η Ουάσιγκτον τα έχει καταλάβει απλά ως «μεταφορές / μετακομίσεις» ενώ είναι πολύ περισσότερα!) μέσω σαουδικής αραβίας / ιορδανίας / ισραήλ… Φυσικά η βασική ιμπεριαλιστική στρατηγική των ηπα παρέμεινε «ηθικολογία και διαλέξεις» + (κυρίως) νταηλίκια!

Εδώ ο αντιπρόεδρος J.D. Vance πέφτει πάνω στο τείχος της πραγματικότητας. Γιατί τα διεθνή ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ηπα σκέτα, άνευ ηθικολογιών, διαλέξεων και αρώματος μέντας, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς … νταηλίκια! Μ’ άλλα λόγια η ιδέα (ή η «ελπίδα»…) ότι το νο 2 γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού θα κάνει business και όχι πολέμους υπονοεί ότι το δεύτερο, οι πόλεμοι, είναι (για τον ιμπεριαλισμό) αχρείαστο στοιχείο του πρώτου, των business – και μπορεί να παραληφθεί!!

Κυκλοφορεί σχετικά ένας παρηγορητικός μύθος ότι «ο Trump δεν ξεκίνησε κανέναν πόλεμο» στην προηγούμενη θητεία του… Ψέμα!!! Ξεκίνησε έναν δολοφονώντας τον Soleimani και τον al Muhandis (διοικητή των ιρακινών Popular Mobilization Forces) στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης στις 3 Γενάρη του 2020. Να ένα απόσπασμα των σχετικών πολεμοκάπηλων δηλώσεων του ψόφιου κουναβιού:

Πρόκειται για ακριβώς το ίδιο (και η ίδια ρητορική) με τις επιλεκτικές δολοφονίες που κάνει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς… Τις οποίες κανείς δεν τολμάει να χαρακτηρίσει … «μη πόλεμο»!!! Το γεγονός ότι τον Γενάρη του 2020 η Τεχεράνη απάντησε στη δολοφονία του διοικητή των «φρουρών της επανάστασης» (και πολλά άλλα) όχι απλά συγκρατημένα αλλά αφού πριν είχε προειδοποιήσει τι ακριβώς θα κάνει ώστε να μην υπάρχουν νεκροί αμερικάνοι πεζοναύτες∙ το γεγονός δηλαδή ότι η Τεχεράνη δεν ισοπέδωσε όλες τις αμερικανικές βάσεις στη μέση Ανατολή, δεν οφείλεται βέβαια στον …. «ειρηνισμό» του ψόφιου κουναβιού!! Αλλά στους υπολογισμούς (και τις δυνατότητες την συγκεκριμένη στιγμή) του ιρανικού καθεστώτος.

Συμπέρασμα: ό,τι κι αν φαντάζεται για τον εαυτό της οποιαδήποτε πολιτική βιτρίνα, υπάρχουν ζητήματα στρατηγικής σημασίας όπου αυτές οι βιτρίνες είναι μόνο ενεργούμενα της Ιστορίας. Οι ηπα δοκίμασαν την «παγκόσμια κυριαρχία μέσω οικονομίας» την δεκαετία του 1990, επί διοίκησης Clinton. Και πριν καν αυτή η δεκαετία τελειώσει, ακριβώς επειδή η «κυριαρχία μέσω οικονομίας» ούτε ασφαλής ήταν ούτε, κυρίως, θα μπορούσε να κρατήσει … έναν αιώνα (!), ξεκίνησαν τις πολεμικές τους προετοιμασίες και ενέργειες, τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, με τον «προληπτικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»… Με ρητό και διακηρυγμένο στόχο να προλάβουν / εμποδίσουν την εμφάνιση οποιουδήποτε σοβαρού ανταγωνιστή!

Απέτυχαν… Ηττήθηκαν… Η αναβίωση της ιδέας ότι «ο οικονομικός πόλεμος» («κυρώσεις», τιμωρίες, δασμοί…) και οι businesses θα είναι σαν τέτοια αρκετά για να αποκαταστήσουν την παγκόσμια κυριαρχία των ηπα χρεωκόπησε ήδη απ’ την πρώτη θητεία του ψόφιου κουναβιού…

Η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου υποδεικνύει με ακρίβεια την Ιστορική κίνηση. O Λένιν (Ιμπεριαλισμός, το πιο πρόσφατο στάδιο του καπιταλισμού) κατέγραψε αυτήν την Ιστορική κίνηση, το 1916, δίνοντας έμφαση στο ρόλο του χρηματοπιστωτισμού, κι ενώ ο 1ος παγκόσμιος πόλεμος είχε κορυφωθεί ήδη. Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1902, ο άγγλος οικονομολόγος J. A. Hobson, στο Imperialism: a study, είχε αναλύσει τεκμηριωμένα την «οικονομική ρίζα του ιμπεριαλισμού», ως υπερβολικό κεφάλαιο σε αναζήτηση κερδοφόρων επενδύσεων∙ συγκεντρωμένο σε λίγα χέρια εξαιτίας της άνισης κατανομής του πλούτου. Αποδεικνύοντας (πάντα το 1902, σε «ειρηνικές» εποχές…) πως άσχετα από πολιτικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές δικαιολογίες («ηθικολογίες και διαλέξεις»…) ο πραγματικός κινητήρας της καπιταλιστικής Ιστορίας είναι η ατέλειωτη «δίψα» των αφεντικών για φτηνές πρώτες ύλες, συμφέρουσες αγορές, αποδοτικές επενδύσεις και νέα πεδία εκμετάλλευσης της εργασίας και των φυσικών πόρων∙ τέτοια που αναπόφευκτα τα φέρνει περιοδικά σε οριακές συγκρούσεις μεταξύ τους – με όπλο τους πληθυσμούς τους.

Υπερβολική συγκέντρωση κεφαλαίου σε λίγα χέρια; Εξαιρετικά άνιση κατανομή του πλούτου; Λυσσασμένη αναζήτηση πρώτων υλών (: «σπάνιες γαίες»); Νέα πεδία εκμετάλλευσης της εργασίας και των φυσικών πόρων (: digitalization, engineering of everything); Μα αυτά δεν είναι «παλιά», (μόνο) του 1902!

Είναι και του τώρα!!!

Χαλάστε την κίνα! (Η παγίδα του Θουκυδίδη…)

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.08) >> Η «γραμμή» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι πως ο νο 1 αντίπαλος / εχθρός είναι το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Αυτό είναι πασίγνωστο. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του γκουβέρνου του νυσταλέου Jo το 2023 επρόκειτο να είναι η χρονιά που θα άρχιζε να «ανεβαίνει η πίεση» προς το Πεκίνο, οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά με στόχο να αναγκαστεί σε συμβιβασμούς αξιοποιήσιμους από το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο.

Ξέρουμε τι έγινε. Αν και η Ουάσιγκτον δεν έμεινε εντελώς αδρανής στο πεδίο μάχης του Ειρηνικού, πόνταρε πολλά το 2022 στο ουκρανικό πεδίο μάχης ελπίζοντας σε μια γρήγορη και εντυπωσιακή νίκη κατά της Μόσχας – πριν στραφεί σύμφωνα με τον σχεδιασμό κατά του Πεκίνου. Επρόκειτο για την «σωστή πλευρά της ιστορίας» (της ιστορίας που κανονικά έπρεπε να έχει τελειώσει απ’ τα ‘90s….) Το αποτέλεσμα ήταν πανηγυρική, αδιαμφισβήτητη ήττα (με το παράπλευρο όφελος του κατ’ αρχήν οικονομικού κανιβαλισμού της ε.ε….).

Τον Οκτώβρη του 2023 προέκυψε και το μεσανατολικό πεδίο μάχης, κάτι που ήταν εντελώς εκτός αμερικανικού / δυτικού σχεδιασμού! Υιοθετήθηκε ωστόσο σαν αντίβαρο της αποτυχίας / ήττας στο ουκρανικό πεδίο μάχης, και επειδή η ευρύτερη μέση Ανατολή και τα πέριξ (ανατολική Μεσόγειος, αραβική θάλασσα, ανατολική Αφρική) είναι βασικά συστατικά του one belt one road και του ευρασιατικού project συνολικά. Τώρα δεν ήταν σημαία «η σωστή πλευρά της ιστορίας»∙ ήταν το «δικαίωμα αυτοάμυνας» – της δύσης…

Ωστόσο στο μεσανατολικό πεδίο μάχης (με την στρατιωτική ήττα να διαγράφεται στον ορίζοντα) οι ηπα και η δύση γενικά έχασαν οριστικά το «κεφάλαιο soft power» (την ιδεολογία δηλαδή) που σκόπευαν να στρέψουν κατά του Πεκίνου («ανθρώπινα δικαίωμα», «διεθνής νομιμότητα» σε σχέση με την ταϊβάν και την θάλασσα της κίνας, κλπ). Τους έχουν απομείνει μόνο τα νταηλίκια.

Με αυτά τα δεδομένα ήδη το 2024 τα αφεντικά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (και του αγγλικού, του γερμανικού, του γαλλικού) βρέθηκαν μπροστά σ’ ένα σκληρό δίλημμα: είτε να κλιμακώσουν σε ένα απ’ τα δύο (ή και στα δύο) πεδία μάχης ρισκάροντας την όξυνση του 4ου παγκόσμιου πολέμου σε «λάθος σημείο» (δηλαδή: όχι στον Ειρηνικό), είτε να αναδιπλωθούν και να απαλλαγούν απ’ αυτά τα βάρη που εκτρέπουν απ’ τον βασικό προσανατολισμό (κατά του Πεκίνου), αλλά με τρόπους που δεν θα «μυρίζουν» αναπόφευκτα την ήττα. Αυτές οι δύο «γραμμές» εκδηλώθηκαν στο εσωτερικό των κρατών, αναμετρήθηκαν υπόγεια, χωρίς οριστική κατάληξη. Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα, «κληρονομιά» στα καινούργια γκουβέρνα, όχι μόνο στην Ουάσιγκτον αλλά και στο Λονδίνο (σύντομα και στο Βερολίνο…). Εν τω μεταξύ η διεθνής «γοητεία» και η «ελκυστικότητα» των BRICS+ δεν κρύβεται, πράγμα ιδιαίτερα ενοχλητικό για την δύση…

Μέσα σ’ αυτήν την δυτική δίνη πριν 2 ημέρες, στις 16 Νοέμβρη, ο αυτοκράτορας Xi συνάντησε τον νυσταλέο Jo στη Lima του περού – για την 31η σύνοδο της «οικονομικής συνεργασίας Ασίας Ειρηνικού / APEC».

Ωστόσο ο Xi δεν πήγε στο περού μόνο για την APEC. Επιπλέον, ίσως πρακτικά το σημαντικότερο, πήγε για τα εγκαίνια του κινεζικής εργολαβίας λιμανιού «βαθιάς θάλασσας» (δηλαδή για μεγάλα φορτηγά, κοντεϊνεράδικα, κλπ) στο Chancay: είναι η πύλη του κινεζικού κεφάλαιου στη λατινική Αμερική (την άλλοτε «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον…), 78 χιλιόμετρα βόρεια της Lima – project κλειδί για το one belt one road: θα μειώσει τον χρόνο μεταφοράς μεταξύ Σαγκάης και δυτικής ακτής της λατινικής Αμερικής σχεδόν στο μισό, θα μειώσει τα έξοδα μεταφοράς κατά 20%, και στην πλήρη λειτουργία του θα συμβάλει με 1,8% στο αεπ του περού, διπλασιάζοντας τον «ρυθμό ανάπτυξης» της χώρας: το λιμάνι συνδέεται μέσω τούνελ με τον Pan-American Highway∙ συνεπώς τα κοντέινερ θα πηγαινοέρχονται επίσης σε χιλή, ισημερινό, κολομβία, βραζιλία και παραγουάη… (Σχεδόν όλη η δυτική λατινική Αμερική έχει υπογράψει συμφωνίες συμμετοχής στο one belt one road!)

Με τόσες δουλειές τι θα τον έκανε ο αυτοκράτορας Xi τον συνταξιούχο νυσταλέο Jo στη Lima; Θα έπαιζαν ξερή; Όχι… Του βρήκε δουλειά: ταχυδρόμος!!! Έστειλε ένα ενδιαφέρον αυστηρό τελεσίγραφο στην Ουάσιγκτον (και όχι μόνο), φροντίζοντας να δημοσιοποιηθεί διεθνώς! Παραλήπτης, φυσικά, το καινούργιο ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο.

Ο τίτλος του τελεσίγραφου; Θα μπορούσε να είναι «η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει»… Ή: επτά μαθήματα απ’ τα τελευταία τέσσερα χρόνια που δεν πρέπει να ξεχαστούν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

The deplorables*

Το ψόφιο κουνάβι είναι φασίστας – σύμφωνα με τους δυτικούς αυτοχαρακτηριζόμενους αντιφασίστες του κράτους και του κεφάλαιου… Αλλά πως είναι δυνατόν να είναι φασίστας κάποιος που στηρίζει (και στηρίζεται από) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς; Δεν προορίζεται η κατηγορία «φασίστας» έστω ως υπονοούμενο (ως προέκταση του «αντι-σημίτης»…) μόνο για όσους είναι εναντίον αυτού του καθεστώτος; Αυτό δεν λένε (και κάνουν) τα δυτικά κράτη;

Η λεηλασία των λέξεων και η αντιστροφή των εννοιών είναι στην πρώτη γραμμή των όπλων του καπιταλιστικού μεταμοντερνισμού. Γιατί ναι, όσοι υποστηρίζουν ένα καθεστώς που θα θαύμαζε ο ναζισμός, είναι φασίστες∙ αλλά σ’ αυτούς περιλαμβάνονται σχεδόν όλες οι πολιτικές βιτρίνες των δυτικών ολιγαρχιών που καμαρώνουν για …. «αντιφασιστικές»…. Η αγαπημένη Annalena για παράδειγμα, πριγκίπισσα του γερμανικού υπ.εξ., και το κόμμα της, που είναι πιασμένοι «πρώτη αλυσίδα» με το ψόφιο κουνάβι στην υπεράσπιση των θεοναζί, τι να είναι άραγε; «Αντιφασίστρια»; Είναι ανατριχιαστική και μόνο η σκέψη ότι οι ερπύστριες των λέξεων και των νοημάτων προχωρούν ανεξέλεγκτες για να κάνουν τα μυαλά χωματερές μπάζων.  

Δευτέρα 11 Νοέμβρη (00.14) >> Οι ιστορικοί του μέλλοντος (αν υπάρχουν τέτοιοι και δεν έχουν αντικατασταθεί από «έξυπνα αρχεία» που θα παριστάνουν τους ιστορικούς…) ελάχιστα θα ασχοληθούν με τα κακιστεία για το αν η Σκύλα ή η Χάρυβδη ήταν / είναι το μικρότερο κακό – στις ηπα και οπουδήποτε αλλού στην παρακμάζουσα δύση. Οι καταστάσεις είναι πιο σύνθετες, πολύ περισσότερο απ’ τις tribal, «ποδοσφαιρικές» (αν μας επιτρέπεται) αναπαραστάσεις τους.

Ένα ελάχιστο παράδειγμα της συνθετότητας, made in usa: οι deplorables εξουσιοδότησαν κατά πλειοψηφία το ψόφιο κουνάβι, δηλαδή τα καζίνο της Myriam Adelson∙ τον Vans, δηλαδή την palantir∙ και τον Elon, δηλαδή την neuralink… (Τα ίδια ισχύουν και στην υποτιθέμενα απέναντι μεριά. Και σε όλη την δύση: όταν για παράδειγμα οι γερμανοί θα ψηφίζουν τον Friedrich Merz του CDU θα εξουσιοδοτούν την blackrock…). Θα υπέθετε κάποιος πως ούτε τα καζίνο, ούτε η cia / palantir με την καθολική ψηφιακή επιτήρηση, ούτε η τηλεκατεύθυνση των νευρώνων είναι «αγαπημένα» για τους εντολείς του ψόφιου κουναβιού & co. Κι όμως…

Επιβεβαιώνεται με ισχύ ατσάλινου νόμου: ο «αριστοκρατικός» ολοκληρωτισμός / φασισμός της «μετάβασης» (της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης δηλαδή) και οι βασικοί παράγοντές του ΔΕΝ χάνουν την εξουσία τους από την όποια πληβειακή απελπισία ή αγωνία που μπορεί να γίνει λαϊκισμός, λούμπεν λαϊκισμός, ακόμα και φασισμός. Κάνουν (έστω: υποχρεώνονται να κάνουν) μόνο ένα βήμα πίσω για να μπορούν να την διαχειριστούν διαφορετικά∙ όχι «κατά μέτωπο» αλλά κυκλώνοντάς την και πλαγιοκοπώντας την.

Ξαφνικά (ή όχι και τόσο…) ανακαλύφθηκε η … εργατική τάξη (στις ηπα…)!!! Εδώ και πάνω από 40 χρόνια δεν υπήρχε τέτοια τάξη στη δημόσια δημαγωγία! Υπήρχε μόνο (και για πάντα) η «μεσαία τάξη»… Όμως μετά την επικράτηση του ψόφιου κουναβιού (αλλά και την διαγώνια διάλυση της «μεσαίας τάξης» που προκαλείται με την διευρυμένη μηχανοποίηση / ψηφιοποίηση…) (και) τα media του αριστοκρατικού ολοκληρωτισμού τον αναγόρευσαν επίσημα ως εκπρόσωπο της εργατικής τάξης∙ κάτι σαν αμερικάνο, αγροίκο, βαθύπλουτο Μπερστάιν του 21ου αιώνα, στο πορτοκαλί του:

Ακόμα και ο γεροBernie ανακάλυψε την εγκαταλειμμένη απ’ το κόμμα του, no future αμερικανική εργατική τάξη… Την ανακάλυψε βέβαια αργά, μόλις το πρωί της 6ης Νοέμβρη 2024, αφού πρώτα είχε υποστηρίξει με πάθος και τον νυσταλέο Jo και την Καμάλα Joke, τους «άστοργους»… Δεν τον λες και «λαγωνικό», έτσι δεν είναι;

Προς τι αυτή η «τιμή»; Η εργατική τάξη «ανακαλύπτεται» πανηγυρικά (μέσω του … σωτήρα της…) την στιγμή της εξίσου πανηγυρικής διάβρωσής της: ενάντια στην μετανάστευση! Σα να λέμε: της «αναγνωρίζεται το δικαίωμα να υπάρχει», αρκεί να είναι αντι-εργατική! Ή, ειπωμένο αλλιώς: αρκεί να είναι εθνο/κρατικοποιήσιμη (: σύνορα – σύνορα – σύνορα!). Εν τέλει επιζεί εδώ το γνωστό υπονοούμενο της ολιγαρχικής αριστοκρατίας: η εργατική τάξη είναι τόσο «αμόρφωτη» ώστε η μόνιμη ροπή της είναι προς την άκρα δεξιά…

Κάποιος είπε ότι το κεφάλαιο δεν θέλει να εξαφανίσει την εργατική τάξη. Θέλει να εξαφανίσει μόνο τον ανταγωνισμό της. Όταν καταφέρνει να τον εξαφανίζει αλλοτριώνοντάς τον, τότε μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και σαν στοργικός πατέρας της…

Ας το ξανα-ξανα-ξανα-γράψουμε λοιπόν, κι ας πάει χαμένο: οι «φιλο-λαϊκές» παραχωρήσεις που ευαγγελίζονται διάφορες πολιτικές βιτρίνες είναι απλά και μόνο «παρηγορητικός» πατερναλισμός. Όταν η τάξη μας (που μπορεί να αναγνωριστεί ‘καθ’ εαυτήν’, κοινωνιολογικά, αλλά απαγορεύεται να υπάρχει και να δρα ‘δι’ εαυτήν’…) δεν είναι μαζικά οργανωμένη και αδιάλλακτη, τότε ο πατερναλισμός όχι μόνο βρίσκει έδαφος αλλά (κυρίως) το κάνει δρόμο προς την κόλαση.

(* άθλιους, οικτρούς, ελεεινούς: έτσι αποκάλεσε η Clinton τους «μισούς υποστηρικτές του Tramp» τον Σεπτέμβρη του 2016… Τον Οκτώβρη του 2024 ο νυσταλέος Jo τους αποκάλεσε (όλους) σκουπίδια… Για στρατιώτες κάνουν – πάντως… In case of emergency…)

Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα δίχως τέλος!

Δευτέρα 11 Νοέμβρη (00.02) >> Η φράση / λογοπαίγνιο αποδίδεται στον Μαρξ. Φαίνεται πως υπάρχουν πάντα περιστάσεις που μπορεί να ανακληθεί, ισχυρή, απ’ τα βάθη της ιστορίας.

Ξέρετε κάποια τέτοια περίσταση κάπου εδώ γύρω, στο ευρύτερο κέντρο της πόλης;

Πόσο rodeo όμως;

Στις αρχές Ιούλη οι «αξιωματούχοι» στην Ουάσιγκτον προέβλεπαν ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να καταφέρει σπουδαία πράγματα ως τον χειμώνα… επειδή έχει πολύ μεγάλες απώλειες… Τέσσερεις μήνες μετά οι ίδιοι τρέχουν και δεν προλαβαίνουν να μετράνε την ταχύτητα με την οποία ό,τι έχει απομείνει απ’ τον ουκρανικό στρατό υποχωρεί αφήνοντας στη Μόσχα οικισμούς, χωριά, κωμοπόλεις, πόλεις, οχυρώσεις… Η ερώτηση «μα τι πίνουν;» έχει χάσει πια ακόμα και την γελοιογραφική αξία της: έπεσαν «μικροί» (μετά το τέλος του 3ου – «ψυχρού» – παγκόσμιου πολέμου) στα βαρέλια, και δεν βγήκαν ποτέ από εκεί… Και συνεχίζουν τους πολέμους τους…

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.02) >> Θα το πούμε όσο πιο επιγραμματικά γίνεται, δεν είναι εδώ το μέρος για περισσότερα: τόσο επί 500 χρόνια οι «δυτικοί» όσο και επί σχεδόν 200 χρόνια το ελλαδιστάν

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η τεχνολογική κυριαρχία πάνω απ’ όλα!

Δευτέρα 30 Σεπτέμβρη (00.03) >> Ξεχάσατε μήπως τις mRNA πλατφόρμες, την βίαιη έφοδο των αφεντικών της γενετικής μηχανικής, του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, πάνω σε εκατοντάδες εκατομμύρια αιχμαλώτων; Μάλλον ναι: τώρα δεν έχουμε τέτοια. Προς το παρόν.

Δεν έχουν ξεχάσει όμως όλοι σ’ αυτόν τον μικρό πλανήτη. Και (τραγικό λάθος αν αυτό νομίζετε!) δεν έχουν ξεχάσει ούτε τα αφεντικά την δουλειά που ξεκίνησαν το 2020. Αυτές τις ημέρες και μήνες έχει δημιουργηθεί λοιπόν ένα συγκρουσιακό ρήγμα στην μακρινή ιαπωνία.

Πριν μισή κουβέντα για την ιαπωνική περίπτωση: ο πληθυσμός είναι γενικά διστακτικός έως αρνητικός απέναντι στους εμβολιασμούς, και ακόμα περισσότερο στις «νέες τεχνολογίες εμβολίων» που έφαγαν αμάσητες οι πρωτοκοσμικοί στη δύση. (Ο λόγος είναι η βαριά μνήμη των ιατρικών «πειραμάτων» που έκαναν οι ιάπωνες φασίστες επί δεκαετίες στον 20ο αιώνα, ως τα μέσα εκείνης του ’40. Μετά την ήττα του Τόκιο στον 2 παγκόσμιο και την κατάληψη της ιαπωνίας απ’ τον αμερικανικό στρατό, μεταφέρθηκαν – αν και εγκληματίες πολέμου! – μετά τιμών στις ηπα για να προσφέρουν τις ειδικές γνώσεις που είχαν αποκτήσει…)

Ακριβώς γι’ αυτό το ιαπωνικό κράτος δεν έκανε υποχρεωτικό τον πλατφορμιασμό απ’ τα τέλη του 2020 και μετά. Εγγυήθηκε όμως ξανά και ξανά με ένταση ότι «τα εμβόλια είναι αποτελεσματικά και ασφαλή» – έβαλε δηλαδή το «κεφάλι» του πάνω στον πάγκο. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ποσοστό γύρω στο 80% των ιαπώνων να δώσει μπράτσο. Σίγουρα στις 2 πρώτες δόσεις…

Και ύστερα… Ύστερα άρχισαν οι «παρενέργειες»… Σε αντίθεση με το συχνά ενοχικό σύμπλεγμα με το οποίο αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται οι «παρενέργειες» στις δυτικές κοινωνίες, στην ιαπωνική θεώρησαν ότι εξαπατήθηκαν – κατ’ αρχήν απ’ την ίδια την κυβέρνησή τους. Αυτό έδωσε την αναγκαία πολιτική ανάσα στο να δημιουργηθούν διάφορες πρωτοβουλίες κατά των mRNA αλλά και επιστημονικές επιτροπές έρευνας, καταγραφής και ανάδειξης των παρενεργειών, δηλαδή της έκτασης της καταστροφικότητας της γενετικής μηχανικής. (Ενδεικτικά δείτε ή θυμηθείτε το video κάτω απ’ τον τίτλο Το ζήτημα της εξουσίας 2, στις 9 Σεπτέμβρη 2024).

Τον περασμένο Απρίλη έγινε στο Τόκιο μια μεγάλη διαδήλωση ενάντια στις mRNA πλατφόρμες (με αίτημα να απαγορευτούν), ενάντια στον Π.Ο.Υ., ενάντια στην «παγκόσμια πανδημική συνθήκη» που προωθεί ο Π.Ο.Υ., και ενάντια στην κυβέρνηση. Το «μεγάλη» είναι θέμα ερμηνείας. Κατά τους οργανωτές συμμετείχαν 100.000 άτομα. Πιθανόν το 30.000 να είναι πιο σωστό μέγεθος. Τριάντα χιλιάδες σε μια μεγαπόλη σαν το Τόκιο είναι «τίποτα» θα έλεγε κάποιος… Με μια διαφορά: στην ιαπωνία δεν γίνονται πολυπρόσωπες συγκεντρώσεις / διαδηλώσεις. Συνεπώς το 30.000 ήταν πράγματι μεγάλο.

To ενάντια στην κυβέρνηση θα μπορούσε να θεωρηθεί κοινότοπο. Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει … παγκόσμια σημασία! Γιατί αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη στον πλανήτη που έδωσε άδεια τον περασμένο Νοέμβρη για την χρήση της «νέας γενιάς mRNA πλατφορμών» που είναι αυτοαναπαραγόμενες μέσα στα κύτταρα! Περισσότερα και αναλυτικότερα δεν χωρούν εδώ (οπότε οι ενδιαφερόμενοι ας καταφύγουν στο επερχόμενο cyborg νο 31, μετά τα μέσα Οκτώβρη). Μπορούμε να πούμε μόνο ότι αυτές οι «sa–mRNA» πλατφόρμες, με το παρατσούκλι «replicon», θα παράγουν πολλαπλάσιες ποσότητες απ’ την τοξική spike πρωτεϊνη κάποιας παραλλαγής του τσαχπίνη ιού!!! Το «όφελος»; Όχι συνέχεια δόσεις (και σπατάλη υποδομών). Μ’ άλλα λόγια οι «sa–mRNA» μέσω του χακαρίσματος των κυττάρων και του ανοσοποιητικού, θα δημιουργούν χιλιάδες κυτταρικές μικρο-μηχανές μόνιμης μόλυνσης των σωμάτων!

Οι πλατφορμιασμοί με τις …. replicon έχουν αρχίσει στην ιαπωνία (στους ηλικιωμένους, ευάλωτες ομάδες, κλπ) αλλά φαίνεται ότι ένα καλό μέρος της εκεί κοινωνίας ανεβαίνει-ήδη–στα-κάγκελα!

Εντάξει με την επιστήμη και την πρόοδο (του καπιταλισμού); «Και στα δικά μας»;

Το παλάτι του φωτός (και του σκότους)

Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη (1.51) >> Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα διόρισε κυβέρνηση – του γούστου του. «Παράτολμο» θα έλεγε κάποιος: είναι κυβέρνηση μειοψηφίας, δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και, θεωρητικά, θα είναι εύκολο να πέσει.

Όχι τώρα όμως. Έχει κρυφή (ή όχι και τόσο κρυφή…) υποστήριξη:

Το ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό κόμμα εθνική συσπείρωση της Marine Le Pen δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση του Barnier, αλλά έχει αρκετές ψήφους για να την ανατρέψει. Αυτό το κόμμα πέτυχε μια έμμεση νίκη με τον διορισμό του ένθερμου συντηρητικού Bruno Retailleau ως υπουργού εσωτερικών, στου οποίου τις αρμοδιότητες περιλαμβάνονται σημαντικά εσωτερικά ζητήματα όπως η εθνική ασφάλεια, η μετανάστευση και η δημόσια τάξη.

Με μια τέτοια ακροδεξιά όσμωση, η κυβέρνηση του Μικρού Δούκα του Λίγηρα μπορεί να ελπίζει σε κάμποσους μήνες κατανόησης απ’ την μεριά του ακροδεξιού / αντιμεταναστευτικού.

Κατ’ αρχήν πρέπει να περάσει ο προϋπολογισμός – αυτό είναι επείγον με βάση τις προθεσμίες. Θα είναι το αντίθετο των «παροχών» – άλλωστε ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα έχει δηλώσει προς τους υποτελείς του τέλος στα δικαιώματα, τώρα υποχρεώσεις. Με το γαλλικό δημόσιο χρέος να διογκώνεται, μια κυβέρνηση που στα χαρτιά είναι μειοψηφική αλλά κυνηγάει όσο πρέπει τους μετανάστες και επιδεικνύει αρκετό εθνικισμό, έχει ακροδεξιές ευλογίες και μια κάποια πίστωση. Εσωτερικού και εξωτερικού.

Αν τα πράγματα ζορίσουν, κάποια στιγμή του χρόνου ο Μικρός Δούκας μπορεί να ξαναέχει μια εκλογική έμπνευση. Ή να την εκβιάσει…

Τι «Μικρός Δούκας» είσαι την σήμερον ημέρα αν δεν κατέχεις τις μαφιόζικες τεχνικές;