Tag: νόμοι σχέσεις

Ο βασιλιάς δεν είναι τρελός. Είναι γυμνός

Δευτέρα 26 Οκτώβρη. Θα αρκούσε μόνη της η απόφαση του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron να φτιάξει «δικό του ισλάμ» (που μετά, όπως δήλωσε, θα το εξάγει στην υπόλοιπη ευρώπη…) για να αναρωτηθεί ο οποιοσδήποτε για το τι είδους καυγά θέλει να ανοίξει. Οι θρησκείες δεν φτιάχονται με διατάγματα…

Ωστόσο αυτός ακριβώς ο μέγας κατασκευαστής θρησκειών φρόντισε να καταστρέψει το φιλόδοξο σχέδιό του διατάσσοντας την προβολή των αντιμουσουλμανικών σκίτσων του charlie hebdo στις φάτσες δημόσιων κτιρίων· σαν εκδήλωση τιμής στον δολοφονημένο καθηγητή Samuel Paty.

Μια μεγαλοφυώς βλακώδης λούμπεν ιδέα. Γιατί όποιο βαθμό θρησκευτικότητας κι αν κουβαλάει ο οποιοσδήποτε μουσουλμάνος, ξέρει (όπως ξέρουν οι σχετικά ενημερωμένοι των υπόλοιπων θρησκειών) ότι το ισλάμ, όπως άλλωστε και ο εβραϊσμός, είναι ανεικονικές θρησκείες. Σε αντίθεση με τον χριστιανισμό που είναι ουσιαστικά ειδωλολατρικός. Το πως συγκροτούνται αυτές οι θρησκείες εφόσον δεν έχουν «ιερά» σύμβολα είναι ενδιαφέρον ζήτημα, που ξεπερνάει τον χώρο της ασταμάτητης μηχανής. Το γεγονός ότι έχουν στοχοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό επειδή οι ειδωλολάτρες χριστιανοί δεν μπορούν να διανοηθούν τι σημαίνει «λατρεία συμβόλων» και τι η ανυπαρξία τους, αυτό είναι γνωστό.

Η αν-εικονικότητα του ισλάμ δεν είναι διαπραγματεύσιμη… Είτε σκληροπυρηνικός πιστός είναι κάποιος, είτε απλά τυπικός σε κάποια θρησκευτικά έθιμα, δεν θα συζητούσε την «υπέρβαση» αυτού του χαρακτηριστικού. Όπως και κανένας χριστιανός δεν θα αποδεχόταν μια φράξια αν-εικονικού χριστιανισμού, χωρίς εικόνες, σταυρούς και τα λοιπά: θα την θεωρούσε επικίνδυνα αιρετική. (Όπως είναι γνωστό οι εικονοκλάστες μιας άλλη εποχής σφάχτηκαν στο γόνατο. Και οι σφαγείς τους έγιναν άγιοι και εορτάζονται απ’ το χριστεπώνυμο πλήθος με τιμές και φανφάρες…)

Ο βασιλιάς Macron είχε λοιπόν την ιδέα να «προβάλει» τα ρατσιστικά σκίτσα κατά του Μωάμεθ πάνω στα κυβερνητικά κτίρια – θεωρώντας ότι έτσι υπερασπίζεται την κοσμικότητα του γαλλικού κράτους…. Ξέχασε πως άλλο είναι ένα σατυρικό περιοδικό και άλλο το κράτος (του). Εκτός αν του ξέφυγε η παραδοχή ότι είναι βασιλιάς σ’ ένα κράτος σατυρικό…

Εν τω μεταξύ πριν λίγες ημέρες ο υπουργός του επί των εσωτερικών Gerald Darmanin είχε δηλώσει ότι τα γαλλικά σούπερ μάρκετ δεν πρέπει να έχουν χωριστά ράφια με χαλάλ προϊόντα, γιατί αυτά ενισχύουν την «κοινοτική αυτάρκεια» των μουσουλμάνων υπηκόων του βασιλείου… η κοσμικότητα του οποίου εκτός απ’ τα συνταγματικά πραξικοπήματα και τις υγιεινιστικές απαγορεύσεις θα πρέπει να περνάει πια και απ’ τα «πολιτιστικά ορθά» ράφια των μπακάλικων… (Ίσως αύριο διατάξουν να κλείσουν και τα μικρομάγαζά τους…)

Σαν πολιτική βιτρίνα του γαλλικού ιμπεριαλισμού ο βασιλιάς Macron έχει βλέψεις στην υποσαχάρια αφρική (Sahel), στη λιβύη, στον λίβανο. Στον λίβανο οι εκβιασμοί του δεν πέρασαν. Στη λιβύη ο εκλεκτός του «τζενεράλ» έχασε έξω απ’ την Tripoli, και η «πένσα» Άγκυρας και Μόσχας εγκαταστάθηκε χωρίς να νοιαστεί για τους βασιλικούς καϋμούς. Στο Nagorno Karabakh, όπου ο βασιλιάς δεν θα ανεχόταν αζέρικο πόδι, ο στρατός του Baku (με την βοήθεια της Άγκυρας) έχει καταλάβει το 1/3 του θύλακα. Και στο μάλι, μετά την ανατροπή του φιλογάλλου προέδρου, μεγάλες διαδηλώσεις απαιτούν το ξεκούμπισμα του γαλλικού «αντιτρομοκρατικού» στρατού – φωτογραφία επάνω.

Εντελώς συμπτωματικά ο βασιλιάς έχει απλώσει (ή προσπαθεί να απλώσει) τα πόδια του σε κοινωνίες μουσουλμανικές. Ο πρωτοκοσμικός, χριστιανικός «γαλλισμός» που υπηρετεί μπορεί να συγκινήσει μερικούς γάλλους φασίστες, αλλά δεν θα καταφέρει να φτιάξει το «σωστό ισλάμ» που φαντασιώνεται· και θα εξαγριώσει ακόμα περισσότερο τους υποτελείς στις υποψήφιες αποικίες του.

Δεν θα φταίει ο Erdogan γι’ αυτές τις ήττες του βασιλιά Macron – απλά θα τις αξιοποιήσει… Όντας σε ανομολόγητο στρίμωγμα ο βασιλιάς βάζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του. Αλλά τέτοιους μεταβατικούς καιρούς αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες…

Facial

Δευτέρα 26 Οκτώβρη. Πώς μπορεί ένα κράτος να «κουρντίσει» τα νέα ψηφιακά εργαλεία επιτήρησης και ελέγχου του πληθυσμού του; Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές. Ο covid έχει γίνει το άλλοθι για τις υπηρεσίες διάφορων κρατών, να μπουν ακόμα πιο βαθιά στην καταγραφή και στην επεξεργασία των στοιχείων που συγκεντρώνουν απ’ την προσωπική ζωή των υπηκόων τους – παράδειγμα το ισραήλ. Στην αγγλία αν βγεις απ’ την «φούσκα» σου (για να περάσεις ένα βράδυ με το ταίρι σου με το οποίο δεν συγκατοικείς) κινδυνεύεις από γερό πρόστιμο – η αστυνομία αγρυπνεί.

Στο ιράν βρήκαν άλλον τρόπο. Το μαντήλι στα μαλλιά (hijab). Πάει ο καιρός που ο μεταρρυθμιστής Rouhani είχε αποφασίσει να χαλαρώσει την εφαρμογή του σχετικού «θρησκευτικού νόμου». Τώρα «η αστυνομία ηθικής», που είναι γνωστή σαν hijab watch, για να τσεκάρει την λειτουργία ενός προγράμματος “αναγνώρισης προσώπου” μέσω καμερών, έβγαλε φιρμάνι ότι απαγορεύεται στις γυναίκες που είναι μέσα σε ι.χ. αυτοκίνητο να μην φοράνε το μαντήλι.

Ως εδώ θα σκεφτόταν “τυπικός συντηρητισμός”. Ναι, αλλά το ζήτημα είναι η τεχνική διάσταση του θέματος. Μέσω των καμερών ελέγχου της κυκλοφορίας η “αστυνομία ηθικής” καταγράφει τα πρόσωπα των γυναικών μέσα στα ι.χ., φτιάχνοντας μια βάση δεδομένων, εφόσον σε συνδυασμό με την πινακίδα, ταυτοποιεί (όταν δεν κάνει λάθη…) τόσο τις γυναίκες όσο και τους άντρες.

Το μέτρο έχει δημιουργήσει ένταση στην ιρανική κοινωνία. “Το ι.χ. είναι ιδιωτικός χώρος” υποστηρίζουν όσοι καταγγέλουν την “αστυνομία ηθικής” για εξτρεμισμό. “Όχι και τόσο” απαντούν οι υποστηρικτές της. “Αφού σε βλέπουν οι απέξω…”. Πράγματι σε βλέπουν οι απέξω: ο κύριος κράτος!

Να πούμε ότι την χρήση αυτού του εξοπλισμού το ιρανικό κράτος τον δικαιολόγησε, πριν μερικούς μήνες, σαν anticovid μέτρο; Κοινότοπο: δεν υπάρχει πουθενά τέτοιο «μέτρο» που να μην έχει (κρατική, επιχειρηματική) αξία εντελώς άσχετη με την καλή υγεία των πληθυσμών…

Προοοοόσχη!!!

Κυριακή 25 Οκτώβρη. Κάθε πραξικόπημα έχει τους κολονέλους του. Νομίζαμε ότι μας είχαν παρουσιαστεί όλοι ήδη. Αυτός από που ξεφύτρωσε;

(Εναλλακτικές εκφράσεις αν κουραστεί με το παιδαγωγικό «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος»:

Α) Θα σας βάλουμε τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι…

Β) Ο ασθενής πρέπει να μπει στο γύψο…

Γ) Θα σας μπιιιπ… )

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 17

Κυριακή 25 Οκτώβρη. Δεν ήταν, εν τέλει, ο «λαός» που κοινοβουλευτικοποίησε τα βοθρολύματα; Γιατί να υποδεικνύουμε την δράση κάποιου μυστηριώδους και νεφελώδους «συστήματος Χ» πίσω απ’ αυτήν την ιστορία;

Οι mainstream «αφηγήσεις» καταφεύγουν (επιφανειακά…) στις ευθύνες των ψηφοφόρων όταν πρέπει να κρύψουν τις λειτουργίες των παρακρατικών μηχανισμών και κυκλωμάτων· για να απομακρυνθούν απ’ αυτές όταν θέλουν να τους κολακέψουν χαρακτηρίζοντάς τους «παιδιά»: παρασέρνονται… Σύμφωνα μ’ αυτές τις «αφηγήσεις» μερικές εκατοντάδες χιλιάδες υπήκοοι «παρασύρθηκαν» ψηφίζοντας τα βοθρολύματα εξαιτίας της «κρίσης», των «μνημονίων», κλπ. Συμφέροντα δεν είχαν…

Και ο ρατσισμός των μικροαστών; Το γεγονός ότι τα βοθρολύματα επεδείκνυαν την βία τους κατά των μεταναστών απ’ το 2012 και μετά, και το ότι επιδεικνύοντάς την κέρδιζαν διαρκώς «καρδιές και μυαλά», δεν εμπίπτει στα απόνερα ούτε της «κρίσης», ούτε των «μνημονίων»! Ο ρατσισμός στο ελλαδιστάν έρχεται χρονικά από πολύ παλιότερα, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90, εναντίον των βαλκάνιων και ακόμα εντονότερα των αλβανών μεταναστών / εργατών. Όμως ακόμα και τότε αυτή η βρωμιά του μικροαστικού βούρκου, έβγαινε μεν απ’ τα συμφέροντα και τις ιδεολογίες της κοινωνικής βάσης, νομιμοποιούνταν όμως (και, άρα, διευκολυνόταν) απ’ τους κρατικούς θεσμούς: πόσα δικαστήρια καταδίκασαν δολοφόνους αλβανών εργατών και πόσα τους αθώωσαν υπό τα χειροκροτήματα του «λαού»; Πόσοι μπάτσοι άσκησαν βία χωρίς καμμιά συνέπεια σε βάρος αυτής της πολιτικά απαγορευμένης εργατικής τάξης; Η απάντηση είναι γνωστή.

Εν τέλει ο ρατσισμός, που ήταν ένα απ’ τα ελκυστικότερα χαρακτηριστικά (αν όχι το ελκυστικότερο) των βοθρολυμάτων στη διάρκεια της ένδοξης κοινοβουλευτικοποίησής τους, αφενός περιλαμβάνεται σε μια ιδεολογική και συμφεροντολογική ατζέντα πολύ μεγαλύτερη και παλιότερη απ’ τα «μνημόνια»· αφετέρου αποτελούσε πάντα ένα υλικό «διαλόγου» του «λαού» με τους κρατικούς θεσμούς. Έτσι ώστε και εκεί να μπορούν να κρυφτούν οι δομές εξουσίας πίσω απ’ το λαϊκό φρόνημα…

Ένα παράδειγμα αφορά την στοχοποίηση των μεταναστών εργατών απ’ το πακιστάν. Ως τις αρχές της δεκαετίες του ’00 κάθε μικροαστός ρατσιστής που ήθελε να αποδείξει ότι δεν είναι τέτοιος, θα έβγαζε μπροστά την γνώμη του για τους εργάτες από το πακιστάν («είναι ήσυχοι και εργατικοί») σε αντιδιαστολή με τους εργάτες από την αλβανία («είναι κλέφτες και κακοποιοί»). Η πρώτη «καλή κουβέντα» ήταν το πλυντήριο του αντι-αλβανικού ρατσισμού· ο οποίος «έδενε» πάντα με τα «εθνικά θέματα», την «βόρεια ήπειρο που είναι κουκλίτσα αληθινή», και τα υπόλοιπα…

Ξαφνικά, λίγο πριν τους ολυμπιακούς του 2004, οι μετανάστες απ’ το πακιστάν στοχοποιήθηκαν, απ’ τα «πάνω». Σαν ύποπτοι τρομοκρατίας, σαν ύποπτοι συμπάθειας προς τους τζιχαντιστές, σαν μουσουλμάνοι, σαν ασύμβατοι με τον σπουδαίο ελληνικό πολιτισμό. Αυτή η δουλειά, το επαναλαμβάνουμε ξεκίνησε απ’ τα πάνω. Από το επίσημο κράτος… Έγινε, στη συνέχεια, ευμενώς δεκτή απ’ την κοινωνική ρατσιστική βάση, ειδικά απ’ την στιγμή που οι αλβανοί εργάτες και οι οικογένειες τους άρχισαν να γίνονται δυσδιάκριτοι (ή οπλισμένοι, σαν στρατιώτες των ντόπιων κυκλωμάτων του οργανωμένου εγκλήματος) – υπήρχε ένα «κενό μίσους» για τους ντόπιους ρατσιστές. Δεν πρέπει να ξεχαστεί ωστόσο αυτό το «απο πάνω»: η βάση της στοχοποίησης δεν είχε σχέση με την αλλαγή συμπεριφοράς των ήσυχων και εργατικών ασιατών μεταναστών, με κάτι δηλαδή που οι μικροαστοί θα μπορούσαν να επικαλεστούν μέσα απ’ τις περιορισμένες κοινωνικές εμπειρίες τους, αλλά με την εξωτερική, ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και την συμμαχία με τις ηπα και την αγγλία στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 18

Κυριακή 25 Οκτώβρη. Το σημαντικότερο «συν» στην «λαϊκή» νομιμοποίηση των βοθρολυμάτων ήταν ωστόσο ότι αυτά, διατηρώντας ακέραια τα δολοφονικά, παρακρατικά τους χαρακτηριστικά, προτάθηκαν, «κατασκευάστηκαν», σαν πρόταση εξουσίας. Υπάρχει ένα ιστορικό προηγούμενο σοβαρής κοινοβουλευτικής παρουσίας ακροδεξιών (χουντικών κατά κύριο λόγο) στο ελληνικό κοινοβούλιο: στις εκλογές του 1977 η «εθνική παράταξη» είχε μαζέψει 350.000 ψήφους (6,82% και 5 έδρες). Δεν θα αναλύσουμε εδώ το που οφειλόταν εκείνο το ξεθάρρεμα των χουντικών. Το γεγονός είναι ότι πως απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως και τις αρχές της δεκαετίας του 2010, για 3 δεκαετίες δηλαδή, το εκτεταμένο φασιστο / ρατσιστικό υπόστρωμα του ελληνικού λαού δεν αναζήτησε μια πρόταση εξουσίας στα μέτρα του. Ο πολιτικός προσοδισμός δούλευε, σε γενικές γραμμές, μέσα στα «δημοκρατικά πλαίσια».

Στη διάρκεια της διαχείρισης της κρίσης, και μάλιστα στην αφετηρία της, με δεδομένο το εκτεταμένο υπόστρωμα ρατσισμού, εθνικισμού και μιλιταρισμού, μια άγρια (βοθρολυματική) «πρόταση εξουσίας» δεν ήταν μόνο ανάγκη των μικροαστών. Ήταν, επίσης, κυρίως ανάγκη του συστήματος. Αν δεν γινόταν συστηματικά και μεθοδευμένα η κινητοποίηση του βαθέος κράτους υπέρ των βοθρολυμάτων, η κοινοβουλευτικοποίησή τους σαν λαϊκή option δεν θα υπήρχε. Το ακροδεξιό κοινοβουλευτικό φάσμα θα τέλειωνε στο λα.ο.σ. ή σε κάτι παρόμοιο.

Επιμένουμε πάντα στην αφετηριακή σημασία της δολοφονικής προβοκάτσιας στις 5 Μάη του 2010. Κατά την γνώμη μας ήταν εκεί η ιστορική στιγμή που κατασκευάστηκε και εκδηλώθηκε μαζικά, με την συμμετοχή των πάντων (από βορθολύματα μέχρι ασφαλίτες και από κάμποσες εκατοντάδες πληρωμένων γηπεδικών μέχρι δεν ξέρουμε τι άλλο) για πρώτη φορά ένα συγκεκριμένο «ιδεο-φασιστικό» πλαίσιο ερμηνειών και δράσης περί κρίσης που ευνοούσε μια ακροδεξιά, ρατσιστική, εθνικιστική, μιλιταριστική «απάντηση στο πρόβλημα που μας δημιουργούν οι ξένοι / ευρωπαίοι και δντ». (Πόσες φορές άραγε έγινε επίκληση στην «πατριωτική αναγκαιότητα της παρέμβασης του στρατού» από τότε και μετά;) Αυτό το «ιδεο-φασιστικό» πλαίσιο κατασκευάστηκε απ’ τα πάνω. Υιοθετήθηκε βέβαια ακαριαία απ’ τους από κάτω, σε διάφορες παραλλαγές, με ελάχιστες φραστικές διαφοροποιήσεις. Αλλά τους ήρθε έτοιμο…

Κλείνοντας αυτήν την (αναγκαστικά) περιληπτική αναδρομή στην άνοδο των βοθρολυμάτων στην κεντρική πολιτική σκηνή, θα επιστρέψουμε στην αρχική μας θέση. Η δικαστική εξέλιξη που, παρά τις θριαμβολογίες περί «νίκης του αντιφασισμού και της δημοκρατίας» είναι ακόμα στα μισά της, στένεψε όσο ήταν δυνατόν την εστίαση, αποκλειστικά σ’ αυτόν τον επιχειρησιακό, εκτελεστικό βραχίονα του ελληνικού βαθέος κράτους / κεφάλαιου. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά: και η «δικαιοσύνη» τμήμα του κράτους είναι.

Το τραγικό βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι ξανά η κρατική εκδοχή για τον ντόπιο φασισμό που υιοθετείται μαζικά, ακόμα και από (κατά δήλωσή τους) «πολιτικοποιημένους» και «αντιφασίστες». Είναι βέβαια βολικό αυτό. Όταν, όμως, κλείνει κανείς τα μάτια του στους σύγχρονους μηχανισμούς της πραγματικής καπιταλιστικής εξουσίας, είναι πάντα πιθανό πως όταν τα ανοίγει θα βλέπει μπροστά του τέρατα… Όσοι τολμούσαν να κάνουν την δύσκολη έως και επικίνδυνη δουλειά να αναζητήσουν τα πραγματικά αφεντικά των βοθρολυμάτων, θα ανακάλυπταν και τους ηθικούς αυτουργούς των δολοφονιών στη marfin…

(τέλος προς το παρόν…)

Κατά λάθος μαθαίνεις την αλήθεια!

Παρασκευή 23 Οκτώβρη. Γράφαμε χτες ότι οι caradinieri, που δεν σταματούν να ζητούν καθολικές απαγορεύσεις εδώ και τώρα, κρύβουν την αλήθεια των προσανατολισμών τους. Δεν υπάρχει σκέτο το «καραντίνα παντού». Ολόκληρη η φράση είναι καραντίνα παντού μέχρι να έρθουν τα σωτήρια εμβόλια! Στο θέαμα της καθεστωτικής θανατοπολιτικής οι απαγορεύσεις (σ’ αυτή τη φάση) δεν είναι αυτοσκοπός· ούτε είναι κανείς τόσο ηλίθιος ώστε να πιστεύει ότι η διάδοση των ιών αντιμετωπίζεται έτσι (ή μήπως υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι ηλίθιοι;).

Οι απαγορεύσεις, οι καραντίνες, τα πραξικοπήματα είναι το μέσο. Που θα οδηγήσει στη μαζική επιβολή των high tech (και ιδιαίτερα επικίνδυνων εμβολίων). Θα οδηγήσει επίσης στην αλγοριθμική φυλακή «για λόγους δημόσιας υγείας» – εξού και η λυσσασμένη συνεργασία των big pharma και των big insurance με τις big tech και τους ασφαλίτικους / κρατικούς μηχανισμούς.

Να τα λέει αυτά η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι δα και κάτι σπουδαίο· χυδαιολογείς εναντίον της και την ξεφορτώνεσαι… Να τα λέει όμως κοτζάμ πρωθυπουργός; Κοτζάμ τιμονιέρης της σωτηρίας του λαού και του τόπου; Τι είπε χτες ο ρημαδοΚούλης; Μετά την μνημειώδη φράση του ξεχάστε ότι είστε υγιείς, θα συμπεριφέρεσθε σαν άρρωστοι που ξεστόμισε στην αρχή του εαρινού πραξικοπήματος, χτες, με όλη την γλύκα του κρατικού πατερναλισμού του, απευθυνόμενος ειδικά στους άμυαλους νέους, είπε: η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο! (Ναι βρε χαζούλια! Τι δεν καταλαβαίνετε;)

Μόνος του τα σκέφτεται ή πληρώνει συμβούλους; Δεν ξέρουμε. Αλλά αυτό το «η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο» έχει πυκνό νόημα. Οι μάσκες είναι άχρηστες – έχουν αναγκαστεί να το παραδεχτούν ακόμα και οι φανατικοί υποστηρικτές τους, που το έχουν ρίξει στην κλάψα «ντάξει μωρέ, αλλά μειώνουν το ιικό φορτίο»… (Έμαθαν και το «ιικό φορτίο» … μην πούμε καμμιά χοντρή κουβέντα…).

Οι μάσκες είναι πειθαρχικό μέτρο. Όχι υγιεινομικό. Είναι αυτό το πειθαρχικό μέτρο που επιδιώκει να εξασφαλίσει μια ωμή και χυδαία «συναλλαγή απελευθέρωσης» μόλις εμφανιστούν τα εμβόλια: για να βγάλεις τη μάσκα και να δει το φως της ημέρας ξανά όλη την φάτσα σου θα κάνεις το εμβόλιο.

Δεν είναι μόνο οι μάσκες πειθαρχικό μέτρο… Και δεν είναι οι μάσκες – σαν – μέτρο – πειθάρχησης τα μοναδικά «εμβόλια πριν το εμβόλιο»! Όλα τα μέτρα, όλες οι απαγορεύσεις είναι «εμβόλια πριν το εμβόλιο»!!! Άθελά του (ή επειδή απευθύνεται σε αλαλιασμένα μυαλά) ο ρημαδοΚούλης αποκάλυψε το «πραγματικό νόημα» των απαγορεύσεων, τον πραγματικό τους σκοπό, την οργανική τους σύνδεση με το colpo grosso του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος!

Η επιβολή γενικής, καθολικής μασκοφορίας και στα μέρη μας ήταν (για την ασταμάτητη μηχανή) προβλέψιμη κίνηση ήδη απ’ τα τέλη Αυγούστου. Και επειδή αυτό το βήμα είναι συστατικό μέρος του μεθοδικού εκβιασμού (υπέρ των εμβολίων) ήταν αναμενόμενο ότι τα «κρούσματα θα αυξάνονται» – για να το «δικαιολογήσουν»!!!

Μάθαμε, πράγματι, όσα χρειάζονταν γι’ αυτόν τον τσαχπίνη κορονοϊό. Δεν χρειάζονται πια γνώσεις ούτε ιατρικής ούτε επιδημιολογίας! Το πράγμα εξελίσσεται απλά και μόνο (καθόλου απλά…) σαν η «πολιτική οικονομία της μετάβασης» – όπως ακριβώς ξεκίνησε.

Αφρικανοί, μην μας αφήνετε μόνους!

Παρασκευή 23 Οκτώβρη. Συνεχίζουν οι (δυτικοί) ειδικοί να ξύνουν το κεφάλι τους – κι απάντηση της προκοπής αποφεύγουν να βρουν. Δείτε, για παράδειγμα, την Maru Mormina, γενετίστρια πληθυσμών (;), που απ’το 2018 δουλεύει (και) στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης σαν ερευνήτρια και σύμβουλος σε ζητήματα ηθικής. Να πως ξεκινούσε ένα άρθρο της χτες:

Εννιά μήνες με την πανδημία, και η Ευρώπη παραμένει μια απ’ τις περιοχές που έχουν κτυπηθεί χειρότερα απ’ τον covid-19. Δέκα απ’ τις 20 χώρες με την μεγαλύτερη αναλογία θανάτων ανά 1 εκατομμύριο πληθυσμού είναι ευρωπαϊκές. Οι άλλες 10 είναι αμερικανικές, συμπεριλαμβανόμενων των ηπα, με τον μεγαλύτερο αριθμό διαπιστωμένων κρουσμάτων και θανάτων στον κόσμο.

Το μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής και της Ασίας, αντίθετα, δείχνουν να είναι καλά. Στη λίστα των χωρών με τους θανάτους που αποδίδονται στον covid-19 οι δέκα με το μικρότερο ποσοστό θανάτων ανά εκατομμύριο κατοίκων βρίσκονται σ’ αυτά τα μέρη του κόσμου…

Μα τι γίνεται μπροστά στα μάτια του σύμπαντος; Δεν είναι η ευρώπη και η βόρεια αμερική οι πιο αναπτυγμένες περιοχές του καπιταλιστικού πλανήτη, με τα καλύτερα συστήματα δημόσιας υγείας, τις πιο αναπτυγμένες τεχνολογίες, τα πιο ορθολογικά και αποτελεσματικά συστήματα (κρατικής) διοίκησης, τις μεγαλύτερες και δυνατότερες επιχειρήσεις; Είναι δυνατόν η σενεγάλη να βάζει τα γυαλιά στην μεγαλοπρεπή αγγλία αναπτύσσοντας, με δικούς της τεχνολόγους, ένα γρήγορο διαγνωστικό τεστ του 1 δολαρίου; Είναι δυνατόν στην γκάνα να μετατρέπουν τα drones που έχουν για αγροτικούς ψεκασμούς σε urban ψεκαστικά ιπτάμενης απολύμανσης των πόλεων βάζοντας τα γυαλιά στην γαλλία και στην ισπανία; Είναι δυνατόν τα κοινοβούλια της ουρουγουάης και της κόστα ρίκα να ψηφίζουν περικοπές στους μισθούς των βουλευτών και των υπουργών για να αυξηθούν τα κονδύλια για την δημόσια υγεία; Είναι δυνατόν στη ρουάντα πληροφορικάριοι να φτιάχνουν έναν αλγόριθμο που επιτρέπει ταυτόχρονες, παράλληλες εξετάσεις σε πολλά δείγματα μαζί; Είναι δυνατόν να μην σκοτώνουν παντού (“κατά λάθος”…) αυτούς που διακήρυξαν πως θέλουν να σώσουν, τους ηλικιωμένους; Πού οδεύουμε κύριοι;

Αυτό το πρωτοφανές σκάνδαλο, το γεγονός δηλαδή ότι στον θεωρούμενο επίσημα «Νο 1 παγκόσμιο πόλεμο» αυτής της περιόδου, ο «τρίτος κόσμος» τα καταφέρνει πολύ καλύτερα απ’ την ευρώπη και την βόρεια αμερική, δεν αναφέρεται καν (στον πρώτο)… Θα έθιγε τον πρωτοκοσμικό ρατσισμό!.. Κι ωστόσο η απάντηση δεν βρίσκεται ούτε στη νεανικότητα των πληθυσμών (η ουρουγουάη έχει τον πιο γερασμένο πληθυσμό στη νότια αμερική, με την μεγαλύτερη αναλογία άνω των 65…), ούτε στο ότι ο κόσμος ζει στην ύπαιθρο (στην ουρουγουάη το 95% του πληθυσμού ζει στις πόλεις…), ούτε στον καιρό (όταν ήταν άνοιξη και καλοκαίρι στο βορρά ήταν χειμώνας στο νότο…). Βρίσκεται, παραδόξως, στην ίδια την ερώτηση!

Πράγματι τα ευρωπαϊκά και οι ηπα είναι κράτη ιδιαίτερα αναπτυγμένα καπιταλιστικά / ιμπεριαλιστικά… αλλά προοπτικά όχι τόσο όσο ο αναδυόμενος ανταγωνιστής τους, η κίνα!! Ακριβώς γι’ αυτό δεν αντιμετωπίζουν τον covid -19 σαν εκείνο που πράγματι είναι, αλλά σαν κουκούλα, σαν όχημα για να (προσπαθήσουν να) πλησιάσουν τον κινέζικο καπιταλισμό…. Αλλάζοντας τις καθημερινές συνήθειες και συμπεριφορές των υπηκόων τους, αλλάζοντας τα φώτα στα ήθη και στα έθιμα ενός τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού που, ως προχτές, περηφανευόταν ότι έχει ιδεολογική και πολιτισμική υπεροχή λόγω των ύμνων προς την ελευθερία… Αλλάζοντάς τα ώστε να γίνουν μηχανικά μεσολαβήσιμα / επιτηρήσιμα!

Άλλα κράτη, που δεν διακατέχονται απ’ την αγωνία για την θέση τους στην κορυφή του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας / κεφαλαίου / εξουσίας, μπορούν να ασχοληθούν με τον covid 19 υπό το πρίσμα του τι είναι πραγματικά. Δεν έχουν ανάγκη να ισοπεδώσουν διανοητικά και ηθικά τους υπηκόους τους με όπλο αυτήν την μικρομεσαίας σοβαρότητας μόλυνση… Δεν φτιάχνουν «κοινές δεξαμενές» για να πετάνε εκεί όποιον νεκρό μπορούν υπερδιογκώνοντας την «απειλή του θανάτου»… Δεν βομβαρδίζουν με νούμερα για «κρούσματα» εκβιάζοντας τους υπηκόους τους… Δεν πειραματίζονται με θεραπείες (σκοτώνοντας) με σκοπό να τις πατεντάρουν και να τις πουλήσουν στον πλανήτη… Δεν θέλουν να αλλάξουν βίαια απ’ τη μια άκρη στην άλλη τις συμπεριφορές, τα δεδομένα, τα ήθη, γιατί δεν κινδυνεύουν να χάσουν την ατμομηχανή ή τα κυριλέ βαγόνια στο τραίνο της επόμενης πλανητικής εξουσίας!

Τελικά: ούτε η ευρώπη, ούτε το ψοφιοκουναβιστάν, ούτε η ρωσία, ούτε η τουρκία, ούτε το ιράν, ούτε το ελλαδιστάν «κτυπιούνται» απ’ τον covid 19… Αντίθετα, ανάλογα με το που βρισκόταν κάθε κράτος στον παγκόσμιο καταμερισμό ως το 2010, κτυπιούνται (το καθένα με βάση τους σχεδιασμούς των δικών του δυναμικών αφεντικών) απ’ την παγκόσμια αναδιάταξη δυνάμεων, σφαιρών επιρροής, κατανομής ισχύος, γεωπολιτικών προσόδων, τεχνολογικών δυνατοτήτων…

Για λογαριασμό όλων αυτών ο covid 19 επιστρατεύτηκε σαν ο αξιοποιήσιμος Φόβος…

 

Λευκοκεντρισμός!

Παρασκευή 23 Οκτώβρη. Η διαχείριση του covid 19 και, σε τελευταία ανάλυση, όλες οι αναπαραστάσεις του, ήταν πολιτικές (με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ! Ήταν τέτοιες απ’ την στιγμή που ο covid 19 εντοπίστηκε στην Wuhan και ανακοινώθηκε στον Π.Ο.Υ.: για μεν το κινέζικο κράτος ήταν μια πρόκληση σε on line, παγκόσμια θέαση, του αν μπορεί να σταματήσει μια μεταδοτική αρρώστια που, θεωρητικά, θα μπορούσε να είναι πραγματικά σοβαρή· για τον παρακμιακό δυτικό κόσμο ήταν μια ευκαιρία να ελεεινολογήσουν οι δημαγωγοί του το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο, και να προφητέψουν την σοβαρή, μεγάλης κλίμακας ζημιά που θα πάθει, ώστε να οπισθοχωρήσει τεχνο-επιστημονικά… Όσες / όσοι διαβάζετε συστηματικά αυτές εδώ τις σελίδες έχετε δει τα ντοκουμέντα αυτού του διπολικού, ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού με θέμα τον covid 19, ήδη απ’ τον περασμένο Γενάρη.

Από την στιγμή που ο covid έφτασε απειλητικά σε πρωτοκοσμικό έδαφος (ιταλία) ό,τι κι αν συνέβαινε σ’ αυτό το έδαφος προβαλλόταν σαν «καθολικό». Σαν παγκόσμιο! Πριν ήταν «κινέζικο πρόβλημα»… και «καλά να πάθουν»… Μετά έγινε «παγκόσμιο πρόβλημα» που είναι ακριβώς όπως το σκηνοθετούμε εμείς (οι πρωτοκοσμικοί). Ακόμα και τώρα ελάχιστα έως τίποτα αναφέρονται για το τι έχει συμβεί σε άλλες γωνιές του πλανήτη αν δεν ταιριάζει την «αφήγηση» του πρωτοκοσμικού λευκού, των κρατών, των εταιρειών του – και των «κινδύνων» απ’ τους οποίους οι εταιρείες του θα μας σώσουν ξανά και ξανά… Κούβα; Νικαράγουα; Κόστα ρίκα; Γκάνα; Σενεγάλη; Σιγκαπούρη; Μπαλί; Όλα αυτά είναι ανύπαρκτα για την ρητορική που επιμένει ότι ο covid 19 είναι το ψευδώνυμο του θανάτου! Ακόμα και η κίνα εξαφανίστηκε πολύ νωρίς, μόλις ο covid 19 έπαψε να είναι «το πρόβλημα των κινέζων»…

Για τους λευκούς πρωτοκοσμικούς υποτελείς ό,τι συμβαίνει σ’ αυτούς είναι «παγκόσμιο»… Και, κατά συνέπεια, αφού είναι «παγκόσμιο» δεν χωράει καμμία σοβαρή απομυθοποίηση του κινδύνου, τέτοια που θα ξεβρακώσει τα δικά τους κράτη, τον δικό τους υγιεινισμό, την δική τους εμπορευματική / φετιχιστική αλλοτρίωση! Όλος ο πλανήτης ήταν το Bergamo!! Όλος ο πλανήτης ήταν το Queens της Ν. Υόρκης… Έκτακτη συμμετοχή; Η βραζιλία (του Bolsonaro)… Όλος ο κόσμος ήταν το βέλγιο. Το βελγικό κράτος βέβαια έδωσε ρεσιτάλ «κοινής δεξαμενής» – αλλά ποιός τολμάει να το πει αφού παντού (στον κόσμο) οι νεκροί είναι άπειροι;

Είναι; Δεν είναι! Οι λευκοί ειδικοί ψάχνουν να βρουν «γιατί δεν είναι» εννοώντας ότι «θα έπρεπε να είναι»…! Η Manu Mormina πλησιάζει στο σημείο 0, αλλά τελικά ηθικολογεί:

… Υπάρχει μια ξεκάθαρη άρνηση να μάθουμε απ’ τις αναπτυσσόμενες χώρες – ένα νεκρό σημείο που αποτυγχάνει να αναγνωρίσει ότι η δική τους «τοπική» γνώση μπορεί να έχει σχέση με τα δικά «μας» προβλήματα του αναπτυγμένου κόσμου μας…

… Το πρόβλημα… είναι η εμμονή σε μια διάχυτη αντίληψη για την παγκόσμια υγεία που παρουσιάζει τα βιομηχανικά κράτη σαν «πλεονεκτούντα» σε σχέση με τις «πίσω αυλές» ή τον «φτωχό» αναπτυσσόμενο κόσμο, όπως έχει περιγραφτεί απ’ τον Edward Said στο θεμελειώδες βιβλίο του «Οριενταλισμός». Η αποτυχία της ευρώπης να μάθει απ’ τις αναπτυσσόμενες χώρες είναι η αναπόφευκτη συνέπεια βαθιά ριζωμένων αντίλήψεων για την ανάπτυξη και την υπανάπτυξη που καταλήγουν στην απόψη ότι ο αυτο-αποκαλούμενος αναπτυγμένος κόσμος μπορεί να διδάξει τα πάντα και δεν έχει τίποτα να μάθει…

Όντως, δεν είναι ο κορονοϊκός το θέμα! Είναι οι συσχετισμοί δύναμης… Αλλά όχι, δεν υπάρχει πρωτοκοσμική «αποτυχία»! Πρόκειται για ιμπεριαλιστική επιτυχία! Ιμπεριαλιστική επιτυχία στραμμένη προς τα μέσα, ώστε να «πάρει δυνάμεις» για την προς τα έξω αναμέτρηση!.. Άγρια, πρωταρχική συσσώρευση λέγεται αυτό – μας το έμαθε ο Μαρξ. Και δεν έγινε μια φορά και τέλος. Συμβαίνει ξανά και ξανά σε κάθε φάση αναδιάρθρωσης.

Όπως συμβαίνει στις ιμπεριαλιστικές αναμετρήσεις οι πληθυσμοί στα «μετόπισθεν» πρέπει να δώσουν με τον απαιτούμενο τρόπο «σάρκα και αίμα» για να βελτιωθεί η πολεμική αποδοτικότητα των στρατών τους. Προς το παρόν αυτοί οι πρωτοκοσμικοί στρατοί είναι το δυτικό σκέλος του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος: για να αναμετρηθεί με το σινο-ρωσο-ασιατικό αντίστοιχο πρέπει να «ποτιστεί», να δυναμώσει με την ενσωμάτωση των πρωτοκοσμικών υπηκόων στο engineering of everything…

(Δεν το έχετε καταλάβει; Προκειμένου να μην κυριαρχήσει η ασιατική (και κινέζικη) τεχνολογία 5G στη δύση, τα δυτικά κράτη προτιμούν να μείνουν πίσω… ακόμα και απ’ τα αφρικανικά… που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αγοράσουν την ετοιμοπαράδοτη Huawei…)

Τα εμβόλια της σωτηρίας

Πέμπτη 22 Οκτώβρη. Είναι βέβαιο (το έχουν αναγγείλει) ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα χρηματοδοτήσουν μια μεγάλη (πανευρωπαϊκή) «εκστρατεία πειθούς» υπέρ της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των επερχόμενων εμβολίων γενετικής τροποποίησης. Είτε των light (με την γενετική μετατροπή ενός αδενοϊού πιθήκων σε φορέα διέγερσης του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος) είτε των hard core (τα mRNA). H ασταμάτητη μηχανή δεν είχε απ’ την αρχή καμμία αμφιβολία ότι η μορφή – κράτος θα τραβήξει ως το τέλος την «ευθύνη» της σ’ αυτό το γιγάντιο βίαιο άλμα προς το engineering of everything. Δεν ανέλαβε απλά το έργο της κατάργησης όλων των βασικών ιστορικών νομοθεσιών (: τυπικών συνταγμάτων) επειδή δεν υπήρχε άλλος πρόχειρος να το κάνει. Δεν είχαμε καμμία αμφιβολία πως τα lockdown, οι γενικοί αποκλεισμοί, οι διαφορικοί αποκλεισμοί, και όλα τα υπόλοιπα, σαν εκφράσεις του προσανατολισμού «για να αντιμετωπίσουμε την κίνα πρέπει να γίνουμε κάπως σαν αυτήν», δεν ήταν τακτική ανάγκη αλλά στρατηγική επιλογή. Που, όπου χρειάστηκε, επιβλήθηκε στις όποιες διστακτικές πολιτικές βιτρίνες.

Αλλά η AstraZeneca (που λανσάρει ένα εμβόλιο της πρώτης εκδοχής) δεν τα πάει καθόλου καλά. Είναι μια απ’ αυτές που θα διαφημιστούν – συνεπώς είναι case study! Μετά τις ανακοινωμένες δύο περιπτώσεις σοβαρών νευρολογικών παρενεργειών απ’ το εμβόλιο της (τις οποίες η εταιρεία και τα κράτη σύμμαχοί της παρακάμπτουν) χτες ανακοινώθηκε ότι ένας 28χρονος / πειραματόζωο του εμβολίου, βραζιλιάνος, πέθανε.

Η εταιρεία και η εποπτική αρχή της βραζιλίας (του Bolsonaro;) δήλωσαν ότι ο θάνατος αυτός δεν οφείλεται στο εμβόλιο… Αυτοκτόνησε ο άνθρωπος; Σκοτώθηκε σε τροχαίο; Στην νεκροπολιτική του covid-19 θα είχε πεταχτεί κατευθείαν στην «κοινή δεξαμενή». Αλλά το άλλο σκέλος αυτής της νεκροπολιτικής, τα «σωτήρια εμβόλια», σερβίρεται αλλιώς: εδώ ζωή, μόνο ζωή, όλα καλά, μην ανησυχείτε…. Κι αν δεν είναι έτσι όπως σας τα λέμε, δεν μπορείτε να μας κάνετε τίποτα – τα κράτη σας θα σας δώσουν (ή στους κληρονόμους σας) μια αποζημιωσούλα.. Και βγάλτε τον σκασμό!

Υποθέτουμε πως όταν επιλέγονται τα ανθρώπινα πειραματόζωα για τέτοιου είδους δοκιμές, περνάνε από κάποια βασικά check up, ώστε να είναι υγιή με τα τρέχοντα κριτήρια. Ποιός θα ήθελε ένα προϋπάρχον πρόβλημα υγείας να «λερώσει» την αξιοπιστία του φαρμάκου του πάνω στο trial; Ο 28χρονος θα ήταν τέτοιος: υγιέστατος. Προκειμένου να ξεφορτωθεί την ευθύνη και να αποφύγει την οριστική διακοπή των trial και την απαγόρευση του εμβολίου της, η AstraZeneca διέδωσε στα μήντια ότι ο 28χρονος είχε πάρει το placebo. Μήπως, λοιπόν, τον σκότωσε το ζαχαρόνερο; Στον κόσμο της ανεστραμμένης πραγματικότητας όλα είναι πιθανά – αν συμφέρουν.

(Παρακολουθούμε εδώ και εκεί με ενδιαφέρον τις αγωνιώδεις και αγχωμένες προσπάθειες φίλων της καραντίνας, συνήθως (αν και όχι πάντα) με ψευδώνυμα, να φτιάξουν «επιχειρήματα» υπέρ του αγαπημένου τους «καραντίνες παντού»! Είναι βέβαια ντροπαλοί και λένε μόνο το μισό του πράγματος. Ολόκληρο είναι καραντίνες παντού – μέχρι να αρχίσουν οι εμβολιασμοί! Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει το «καραντίνες παντού» μόνο του; Ωδή στο κονσερβάρισμα ανθρώπων;

Αυτοί οι λοχίες του «πολέμου κατά…» κλπ μπορεί να νομίζουν ότι απευθύνονται σε νήπια. Όμως όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν την λειτουργική, οργανική σχέση ανάμεσα στις απαγορεύσεις, στους αποκλεισμούς, στη δημιουργική λογιστική θανάτου, στο ρόλο των μήντια και διάφορων «ειδικών» που χοντροπληρώνονται απ’ τις φαρμακευτικές, και στην όσο πιο γενικευμένη επιβολή ενός απόλυτα βιοτεχνολογικού μοντέλου για την υγεία, μέσω των εμβολίων.

Δεν χρειάζεται όμως να χολοσκάνε οι caradinieri. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! Σαν πειθαρχημένοι στρατιώτες του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» ας γίνουν από τώρα πρωτοπόροι κήρυκες των εμβολίων! Κι αν δεν προσφέρθηκαν ήδη σαν πειραματόζωα, ας το κάνουν όσο είναι καιρός. Αν τυχαίνει να έχουν παιδιά, ας τα βάλουν μπροστά στις ουρές των εμβολιασμών, όταν ξεκινήσουν…. Ποιά άλλη καλύτερη απόδειξη υπάρχει για να το ότι πιστεύουν αυτά που λένε και γράφουν και δεν είναι χυδαίοι συνδικαλιστές σε φοιτητικά καφενεία (όπως υποψιαζόμαστε);

Ας πουν δυνατά το σύνθημα που τους ενώνει: mRNA εμβόλια για όλο τον λαό!)

Ο καπιταλισμός της σωτηρίας

Πέμπτη 22 Οκτώβρη. Κάποιοι δημαγωγοί άρχισαν ακαριαία (τι έμπνευση!) να υποστηρίζουν ότι αφού έγινε γνωστός ο θάνατος του 28χρονου πειραματόζωου της AstraZeneca αυτό σημαίνει ότι υπάρχει τιμιότητα και ειλικρίνεια εκ μέρους των φαρμακοβιομηχανιών (για τις έρευνές τους)… Οπότε δεν πρέπει να ανησυχούμε: αν κάτι είναι επικίνδυνο θα μας το πουν… (Ναι… Θα το στείλουν σε μήνυμα σε όλα τα κινητά…)

Ας αφήσουμε προς στιγμήν στην άκρη την ειλικρίνεια τόσο των φαρμακοβιομηχανιών όσο και των υπηρετών τους. Όλοι έχουν υπόψη τους την (αμερικανική) κατασκευάστρια αεροπλάνων boeing. To μοντέλο της 737 max το θυμούνται λιγότεροι. Αυτό το μοντέλο, στο οποίο εγκαταστάθηκαν high tech εφαρμογές ηλεκτρο/ρομποτικού πιλοταρίσματος, προκάλεσε εξ’ αρχής διαμαρτυρίες απ’ την μεριά επαγγελματιών πιλότων, τόσο εντός ηπα όσο και σε άλλα μέρη του κόσμου, καθώς τα συγκεκριμένα αεροπλάνα είχαν αρχίσει να πουλιούνται παγκόσμια από το 2017 και μετά. Ο αναβαθμισμένος αυτόματος πιλότος λειτουργούσε επικίνδυνα είπαν και ξαναείπαν. Το αυτί της boeing δεν ίδρωσε.

Έπρεπε να σκοτωθούν 189 άνθρωποι απ’ τον επικίνδυνο αυτοματισμό του 737 max στις 29 Οκτώβρη του 2018 και άλλοι 157 στις 10 Μάρτη του 2019, να αρχίσουν η μία μετά την άλλη διάφορες κρατικές υπηρεσίες να απαγορεύουν τις πτήσεις των 737 max, και επιπλέον να δημοσιοποιηθούν οι καταγγελίες δεκάδων πιλότων για να παραδεχθεί η boeing ότι υπάρχει σοβαρό, φονικό πρόβλημα στο high tech σύστημά της.

Μέχρι να αναγκαστεί να το παραδεχτεί έλεγε διάφορα ανάλογα μ’ αυτά που λέει η AstraZeneca (για το εμβόλιό της): ότι έφταιγαν οι πιλότοι για τις απότομες πτώσεις (και την συντριβή) των αεροπλάνων, ότι έκαναν λάθος χειρισμούς, και τα λοιπά. Για το επιχειρηματικό κτήνος boeing 346 δολοφονίες (γιατί περί δολοφονιών πρόκειται) ήταν το όριο που αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι… Για τα επιχειρηματικά κτήνη των big pharma που σημαδεύουν δεκάδες εκατομύρια υπηκόων πόσο υπολογίζετε το όριο; Κάτω ή πάνω απ’ την θνητότητα του covid; Που θα σταθεί ο πήχυς της “ειλικρίνειας” και της “τιμιότητάς” τους άραγε;

Η ερώτηση είναι περιττή. Οι μηνύσεις που έχουν φάει για τις παρενέργειες παλιότερων κατορθωμάτων τους είναι τόσες πολλές ώστε δεν υπάρχει αμφιβολία: και 100 “αεροπλάνα κάποιας big pharma” να γκρεμοτσακιστούν, αυτή θα λέει ότι έφταιγαν οι πιλότοι…

(Οι εταιρείες αυτές έχουν εξασφαλίσει προκαταβολικά νομική ασυλία – μην το ξεχνάμε… Είναι τόσο ισχυρή εγκληματική οργάνωση ώστε μπορούν ακόμα κι αυτό…)