Tag: κρίση

Πυρ κατά βούληση;

Δευτέρα 11 Ιούλη>> ….Το Νοέμβρη του 2015 – όπως μπορεί να μάθει κανείς απ’ την επίσημη ανακοίνωση της αγροβιομηχανίας Cargill – “65 διεθνείς διαμορφωτές πολιτικής, ακαδημαϊκοί, ηγέτες επιχειρήσεων και διαμορφωτές κοινής γνώμης συγκεντρώθηκαν στα γραφεία του WWF [«παγκόσμιο ταμείο για την φύση»] στην Ουάσιγκτον, για να κάνουν άσκηση του πως θα μπορούσε να αντιδράσει ο κόσμος σε μια μελλοντική κρίση τροφίμων”. Σε δύο μέρες οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν την προσομοίωση της “Κρίσης στην Διατροφική Αλυσίδα” έπαιξαν τις κινήσεις τους σ’ ένα σενάριο καταστροφών που συγκλίνουν μεταξύ τους, αλληλοκαλύπτονται και συμβαίνουν στη δεκαετία του 2020. Σ’ αυτές περιλαμβάνονταν “δύο σοβαρές κρίσεις τροφίμων, με τις τιμές να ανεβαίνουν κατά 400% μακροπρόθεσμα· η διάσωση από ακραία καιρικά φαινόμενα οφειλόμενα στην κλιματική αλλαγή· η ανατροπή των κυβερνήσεων στο Πακιστάν και στην Ουκρανία· και λιμός και μεταναστευτική κρίση στο Μπαγκλαντές, την Μιαμάρ, το Τσαντ και το Σουδάν”.

Ανάμεσα στις αναμενόμενες επιχειρηματικές κοινοτοπίες και βλακείες του είδους “να είμαστε ένα βήμα μπροστά” με σκοπό “να αντιδράσουμε σωστά”, το WWF τονίζει ένα βασικό συμπέρασμα αυτής της άσκησης: “Μόνο με τον τερματισμό της επέκτασης της αγροτικής παραγωγής, την επαύξηση της αγροτικής απόδοσης, την αύξηση της αποδοτικότητας των πηγών και την μείωση της σπατάλης φαγητού, μπορούμε να προσφέρουμε το φαγητό και την διατροφή που χρειαζόμαστε, ενόσω θα εξασφαλιστεί ότι προστατεύουμε τη φύση για τις επόμενες γενιές”.

… Το σενάριο είχε διάφορες συγκεκριμένες προβλέψεις που μοιάζουν να γίνονται τώρα σκληρή πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα “μια έντονη και απότομη αύξηση τιμών οφειλόμενη σε ελλείψεις τροφίμων το 2022” που θα οδηγήσει τους ηγέτες της ε.ε. να βάλουν έναν ειδικό φόρο στο κρέας. Αλλά εδώ είναι η έκπληξη: αυτό το “παιχνίδι” τελείωσε με την επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου άνθρακα.

 Ω ναι, οι κύριοι του κόσμου δεν μπορούν να περάσουν ούτε τρία λεπτά χωρίς να φωνάξουν τον μπαμπούλα, την Κλιματική Κρίση, για να επιβάλλουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο στην ανθρωπότητα, και η συγκεκριμένη “πολεμική άσκηση” απλά επιβεβαίωσε τον κανόνα. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο John Podesta (επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας της Clinton το 2016), σαν ένας απ’ τους “Βασικούς Παί-κτες και Ελεγκτές της άσκησης” συνέβαλε στο να οδηγηθεί η αγέλη των σωτήρων του κόσμου – συμπεριλαμβανόμενων εκπροσώπων πολυεθνικών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, η Διεθνής Χρηματοπιστωτική Συνεργασία και το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, όπως επίσης και ceo επιχειρήσεων όπως η Louis Dreyfus Commodities, η MARS και η Thomson Reuters – στο προαποφασισμένο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για να εξευμενιστούν οι θεότητες του καιρού είναι η επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου.

Αν αυτά μοιάζουν οικεία, αυτό οφείλεται στο ότι είναι! Στην πραγματικότητα, ολόκληρο το αχρείο σενάριο της άσκησης αντανακλά εκείνο που κι άλλες πρόσφατες “προσομοιώσεις” και ”σενάρια” των παγκόσμιων ελίτ υποδεικνύουν, όπως το “Reset the Table” του ιδρύματος Rockefeller που απαιτεί την διασφάλιση του ελέγχου πάνω στις παγκόσμιες αλυσίδες τροφίμων και η εκστρατεία “Καθάρισε το πιάτο σου” του Xi, που έχει στόχο να φέρει την τεχνοκρατική διαχείριση της οικονομίας μέσα στην κουζίνα κάθε σπιτιού μέσω του ελέγχου και της τιμωρίας της “σπατάλης τροφίμων” και του πιο αποπνικτικού ελέγχου της διαδικασίας παραγωγής τροφίμων.

Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες (και πολλές ακόμα σαν αυτές) δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση: να χρησιμοποιηθούν κρίσεις (αδιάφορο με το αν είναι πραγματικές ή ψευδείς) για να “μετασχηματιστεί” η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων, απ’ το χωράφι ως το πιάτο, με την συμπίεση των μικρών παραγωγών υπέρ της παγκόμιας βιομηχανίας, μετατρέποντας τον πλανήτη σ’ ένα μέρος όπου οι μόνες δυνατότητες φαγητού θα είναι οι GMOs (γενετικά μεταλλαγμένοι οργανισμοί), τα έντομα, “κρέας” εργαστηρίου και άλλα τρόφιμα φραγκενστάιν.

Το χειρότερο είναι ότι αυτές οι “κρίσεις τροφίμων” που τόσο καιρό προβλέπουν τέτοιες “προσομοιώσεις” αρχίζουν να γίνονται πραγματικότητα….

Αυτά γράφαμε ανάμεσα σ’ αρκετά άλλα τον Δεκέμβρη του 2021, στο Sarajevo.pdf 167, με θέμα την «κρίση τροφίμων». Τα πιο πάνω δεν ήταν δικά μας λόγια. Ήταν απόσπασμα από άρθρο του James Corbett (αν δεν τον ξέρετε φροντίστε να τον μάθετε στο corbettreport.com) της 8ης Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς (2021), με τίτλο Άλλη μια προσομοίωση των οπαδών της παγκοσμιοποίησης επαληθεύεται.

(Δεν υιοθετούμε τα περί παγκοσμιοποιητικής σκευωρίας, αλλά ο Corbett ερευνά και τεκμηριώνει. Το ίδιο και η ασταμάτητη μηχανή).

Και λοιπόν; Ναι, μας σπρώχνουν στο κατώφλι μιας ακόμα κατασκευασμένης στα μέτρα τους «κρίσης», όπως η «υγιειονομική», όπως η «ενεργειακή»… έτσι και η «διατροφική»…. Ναι, αφού δεν κρύβονται (γιατί να το κάνουν;) όποιος ερευνά μπορεί να βρει την γενεαλογία, τις προπαρασκευές, την (καπιταλιστική) «λογική» και τις επιδιώξεις της μιας και της άλλης «κρίσης… σίγουρα μέσα απ’ τις «ασκήσεις» τους….

Οι κοινωνίες πάνω στον πάγκο του χασάπη

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Πού βρισκόμαστε; Μια αλυσίδα παράξενων (ή όχι) συμπτώσεων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τα 2 – 3 τελευταία χρόνια, σε πλήρη και αρμονική σχέση με μια σειρά προπαγανδιστικών εκστρατειών για την απειλή απ’ τις πορδές των μοσχαριών και την υψηλή διατροφική αξία των κατσαρίδων, συγκλίνουν στην επιβολή του αξιώματος ότι «υπεύθυνος πολίτης σημαίνει μυγοχάφτης»! Ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, αφού προώθησε τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής (και τα κονόμησε χοντρά, όχι μόνος του βέβαια…) προωθεί φιλότιμα από πέρυσι εταιρείες σαν την «imposible foods» ή «beyond meat» που παράγουν και πουλάνε γενετικά τροποποιημένα σκουπίδια με διάφορες «γεύσεις κρέατος».

Θα μπορούσαν να απωθηθούν κι αυτά όπως όλα τα υπόλοιπα που επιβάλουν κατηγορηματικά την καπιταλιστική αναδιάρθρωση… μέχρι την στιγμή που το ολλανδικό κράτος ανέλαβε να καταστρέψει το ίδιο την βιομηχανία κρέατος στην επικράτειά του, δίνοντας ένα καλό παράδειγμα! Το ανώτατο ολλανδικό δικαστήριο διέταξε πρόσφατα την καταστροφή του 30% του ζωϊκού κεφαλαίου ως το 2030… για να σωθεί ο πλανήτης από το άζωτο και την αμμωνία που σχετίζονται με την κτηνοτροφία. (Φανταστείτε τι καταστροφή πέρασε ο πλανήτης όταν έτρωγαν και έχεζαν κοπάδια δεινόσαυρων…)

Η κτηνοτροφική βιομηχανία της ολλανδίας, όπως οπουδήποτε αλλού, είναι ένας μεγάλος καπιταλιστικός κλάδος. Και σαν τέτοιος βαρύνεται με τα μικρότερα ή μεγαλύτερα εγκλήματά του. Αλλά θα είναι φρικτή τυφλότητα αν οι κρατικές απαγορεύσεις και μεθοδεύσεις (μαζί με την προώθηση των μενού εντόμων και των βιο-τεχνολογικών πρωτεϊνών / «κρεάτων») θεωρηθούν, έστω και στο ελάχιστο, φροντίδα-για-το-καλό-των-ζώων!!! Πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο, για κάτι πολύ χειρότερο: για την επιβολή της απόλυτα βιομηχανικής / γενετικής «διατροφής» (ακόμα καλύτερα: των φαρμακοτροφίμων) σε κάθε «μορφή», ζωϊκή ή φυτική… (Σε μελλοντική αναφορά θα γίνουμε πιο αναλυτικοί…)

Ο «πόλεμος στο κρέας» είναι μόνο η εισαγωγική φάση αυτής της εκστρατείας, και οι έξυπνοι vegetarians ή/και vegans δεν έχουν κανένα λόγο να χαρούν ή να την υποστηρίξουν! Είναι άλλωστε γνωστό πως οι «καθιερωμένες μεταλλάξεις» έχουν επιβληθεί ήδη σε φυτικές πρώτες ύλες, όπως η σόγια και το καλαμπόκι∙ κι εκεί δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία «βασανισμού των ζώων»….

Ουσιαστικά, και χωρίς δεύτερη κουβέντα, δεν βρισκόμαστε μπροστά στην αντίθεση «κρέας που καταστρέφει τον πλανήτη εναντίον μη κρέατος που τον σώζει»! Αυτό είναι το ψευτοδίλημα που κατασκευάζουν οι μπηχεβιοριστές των αφεντικών ελπίζοντας (όχι άδικα…) ότι θα έχουν την άμεση υποστήριξη όσων έχουν ήδη απορρίψει το κρέας (ή/και τα ζωϊκά παράγωγα) απ’ την διατροφή τους και ότι, κατά συνέπεια, θα έχουν τα αφεντικά έναν έτοιμο στρατό προθύμων στις δυτικές κοινωνίες∙ όπως ακριβώς επιστράτευσαν τους σκληροπυρηνικούς υγιεινιστές υπέρ των πλατφορμών γενετικής τροποποίησης των κυττάρων…

Όχι!!! Η πραγματική και η μοναδική αντίθεση (σχετική μ’ αυτό το θέμα) στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης είναι γενετική βιομηχανία / βιοτεχνολογίες εναντίον όλων των υπόλοιπων – όλων των έμβιων ειδών, συμπεριλαμβανόμενου οπωσδήποτε και με στρατηγική σημασία του ανθρώπινου. Θα είναι αυτοκτονικό αν οποιοσδήποτε πιστέψει, «φάει» το παραμύθι, ότι οι «beyond meat» διακηρύξεις έχουν έστω και στο ελάχιστο σα στόχο μια ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στο είδος μας και την υπόλοιπη φύση… Το ακριβώς αντίθετο μεθοδεύεται: η γενικευμένη μηχανοποίηση / βιοτεχνολογικοποίηση οποιουδήποτε ζωϊκού είδους, συμπεριλαμβανόμενων φυτών, δέντρων, εντόμων, ιών – και, στο κέντρο, του ανθρώπινου.

Μεθοδεύεται η καθολική και πλήρης υπαγωγή των πάντων στο κεφάλαιο, για πάντα! Μπροστά σ’ αυτήν την πλήρη και καθολική υπαγωγή οποιασδήποτε μορφής ζωής στο κεφάλαιο, της αιχμαλωσίας κάθε είδους κυττάρων οποιουδήποτε είδους και της μικρομοριακής δουλείας στις καπιταλιστικές νόρμες παραγωγής και κατανάλωσης χωρίς δυνατότητα έστω και αντάρτικης διαφυγής, η βιομηχανία κρέατος του 20ου αιώνα και τα μικρά ή μεγάλα εγκλήματά της, είναι …. παιδική χαρά! Και θα είναι ασυγχώρητη συνηγορία σ’ ένα υπερέγκλημα αν η αντίθεση στην δεύτερη γίνει συνηγορία στην πρώτη.

Στον δύσκολο, μακρύ, αβέβαιο αλλά και ζωογόνο αγώνα κατά των σφετεριστών της ζωής κανείς δεν πρέπει να βρεθεί απ’ την δική τους μεριά!

Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε συνέχεια…

Crisis 1

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Τι είναι αυτό που κάνει τις «κρίσεις» τόσο αγαπητές απ’ τα αφεντικά και τους πολιτικούς λακέδες τους έτσι ώστε, στην αφετηρία της 4ης βιομηχανικής επανάστασης τα δυτικά τέτοια να έχουν μεθύσει χάνοντας κυριολεκτικά το μυαλό τους και να συναγωνίζονται μεταξύ τους σε βλακεία και αναισχυντία;

Προς μεγάλη λύπη των εύπιστων και των ignorants υπάρχει μια σαφής απάντηση σ’ ένα κείμενο ηλικίας… χμμ… μόλις 174 χρόνων… Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να είναι εκατομμύρια εκείνοι κι εκείνες που θα έπαιζαν στα δάκτυλα αυτή την απάντηση, επικαιροποιημένη όπου χρειάζεται – δεν είναι εκατομμύρια στη δύση οι «μαρξιστές», οι «μαρξίζοντες», όσοι και όσες πέρασαν τέλος πάντων κάποια φάση της νεότητάς τους τσαλαβουτώντας στα ρηχά ενός κάποιου επαναστατισμού; Είναι… αλλά τρέχα γύρευε…

… Τον καιρό που ξεσπούν οι εμπορικές κρίσεις καταστρέφεται κανονικά ένα σημαντικό μέρος όχι μόνο από τα έτοιμα προϊόντα μα κι απ’ τις δημιουργημένες κιόλας παραγωγικές δυνάμεις. Μια κοινωνική επιδημία ξεσπά, που σε όλες τις περασμένες εποχές θα φαινότανε παραλογισμός – η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία έξαφνα βρίσκεται πισωδρομημένη σε μια κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας. Νομίζει κανείς πως της κόπηκαν όλα τα μέσα της διατροφής από καμιά πείνα ή από κανένα εξολοθρευτικό πόλεμο. Η βιομηχανία και το εμπόριο φαίνονται νεκρωμένα. Και γιατί: Γιατί η κοινωνία έχει πάρα πολύ πολιτισμό, πάρα πολλά μέσα διατροφής, πάρα πολλή βιομηχανία, πάρα πολύ εμπόριο…

Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Συγχωρείστε αυτούς τους δύο γερμανούς (τον Ένγκελς και τον Μαρξ) που το 1848, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο τους, δεν ήξεραν ότι το 2022 ένας άλλος γερμανός, πρώην μέλος της κεντρικής τράπεζας και νυν ομοσπονδιακός υπουργός οικονομικών ονόματι Christian Lindner, θα έφτυνε στα μούτρα τους υπηκόους του λέγοντάς τους σαν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο «φέτος τον χειμώνα θα παγώσετε»… Πού θα παγώσουν; Στο κέντρο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού!!! Συγχωρείστε τους που δεν ήξεραν πόσο άθλιος είναι ο Putin, πόσο σημαντική η «απεξάρτηση», πόσο σημαντικό είναι το ότι «η πατρίς θέλει θυσίες»∙ εδώ ούτε για τον τσαχπίνη δεν είχαν ιδέα…

Συγχωρείστε τους. Αυτοί οι δύο τότε υπέδειξαν την καπιταλιστική παραγωγή των καπιταλιστικών κρίσεων – μόνον αυτό! Αλλά τώρα ο αποπροσανατολισμός και η άγνοια προσφέρουν ηρεμιστικά σε χούφτες: την αδράνεια και την μοιρολατρεία…

Crisis 2

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Στις 20 Απρίλη του 2020, ενόσω όλα στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες τα έσκιαζε η φοβέρα και η σκλαβιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας (στην Wuhan σφύριζαν τη λήξη…), κι ενόσω οι κατ’ οίκον φυλακίσεις είχαν γενικευτεί (στη δύση) σαν η «σωτηρία», συνέβη κάτι πρωτοφανές, τρομακτικό, απίστευτο, συνταρακτικό, ανεπανάληπτο στην καπιταλιστική ιστορία δύο αιώνων. Ένα σοκ με όλη τη σημασία της λέξης! Εκείνη την ημέρα η τιμή του αργού πετρελαίου που εξάγεται απ’ το Τέξας (ο ένας απ’ τους δύο τύπους πετρελαίου πάνω στους οποίους καθορίζονται οι διεθνείς τιμές) έπεσε στα μείον 37,6 δολάρια το βαρέλι!!! Επαναλαμβάνουμε: – 37,6 ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ!!!

Τι στην ευχή σημαίνει «μείον» στην τιμή ενός εμπορεύματος; Σημαίνει πως εκείνη την ημέρα όποιος πετρελαιο-έμπορος ήθελε να πουλήσει την παραγωγή του, θα έπρεπε να πληρώσει (αντί να πληρωθεί) 37,6 δολάρια για κάθε βαρέλι πετρελαίου που θα έπαιρνε ο πελάτης!

Φυσικά κανείς δεν θα πλήρωνε για να πουλήσει∙ αλλά τα μηχανήματα δούλευαν και έπρεπε να δουλέψουν για να μην καταστραφούν… Ακολούθησαν, τις επόμενες μέρες, δραματικά γεγονότα, τα οποία φυσικά δεν «έγραψαν» στις εντυπώσεις των υπηκόων αφού αυτοί προσπαθούσαν να μείνουν fit (όπως τους έλεγαν οι influencers του σκοινιού και του παλουκιού) φυλακισμένοι στα σπίτια τους: εκατοντάδες τάνκερς γέμιζαν με πετρέλαιο που δεν ήθελε να αγοράσει κανένας, έγιναν απλά αποθήκες, και έμεναν αγκυροβολημένα αρόδου, χωρίς προορισμό∙ τα αποθηκευτικά καζάνια γέμισαν και, επειδή δεν υπήρχαν άλλα (στις ηπα) το πετρέλαιο χυνόταν στο χώμα αμέσως μετά την εξόρυξή του, φτιάχνοντας όλο και μεγαλύτερες «τεχνητές λίμνες μαύρου χρυσού»∙ εκατοντάδες μικρομεσαίες πετρελαϊκές χρεωκόπησαν ακαριαία∙ προς στιγμήν προκλήθηκε ένας κάποιος θυμός κατά της Μόσχας που δεν ήθελε να μειώσει την παραγωγή της μπας και συνέλθουν οι τιμές (το δέχτηκε λίγο αργότερα)∙ και διάφορα άλλα…

Εγκαταλειμμένα πετρελαιοπήγαδα στην αμερικανική countryside την άνοιξη του 2010

Ήταν, άραγε, εκείνο που είχαν προβλέψει οι ακατονόμαστοι το 1848, δηλαδή μια τυπική κρίση υπερπαραγωγής και μάλιστα σ’ ένα στρατηγικής σημασίας εμπόρευμα όπως το πετρέλαιο; Όχι ακριβώς. Η τυπική κρίση υπερπαραγωγής διαδραματιζόταν ήδη τους προηγούμενες μήνες, και με τιμές ανάμεσα στα 45 και στα 60 δολάρια το βαρέλι οι περισσότερες εταιρείες σχιστολιθικής εξόρυξης στις ηπα βρίσκονταν στο χείλος της χρεωκοπίας, ενώ ακόμα και «θηρία» σαν την shell με ανησυχία έβλεπαν αναιμικά κέρδη…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Crisis 3

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Θα είναι άραγε πρωτοτυπία αν θυμίσουμε ότι αυτή η «ενεργειακή κρίση» που αποδίδεται παραπλανητικά στη Μόσχα και θα οδηγήσει τους γερμανούς υπηκόους και όχι μόνο σε «δελτίο ρεύματος» αφορά σχεδόν αποκλειστικά τον δυτικό καπιταλισμό – όπως ακριβώς συμβαίνει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία;

Γιατί εδώ; Επειδή εδώ η καπιταλιστική αναδιάθρωση σ’ όλο το εύρος της είναι πολύ πιο επείγουσα από οπουδήποτε αλλού – εξαιτίας και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ κρατών. Οι κινέζοι ή οι ινδοί υπήκοοι (για παράδειγμα) δεν φαίνεται να απειλούνται με διπλά και τριπλά παλτά φέτος τον χειμώνα – όσο για το νότιο ημισφαίριο, έχει καλοκαίρι όταν το βόρειο κρυώνει…

Υπάρχει όμως (σίγουρα για την ασταμάτητη μηχανή) ένα επιπλέον ζήτημα. Η «ενεργειακή κρίση» κατασκευάζεται δόλια και σκόπιμα, σε βάρος των υπηκόων, είτε με την μορφή του ακριβού ρεύματος και φυσικού αερίου είτε με την μορφή των πειθαρχικών μέτρων («δελτίο», έλεγχος κατανάλωσης, διάφορες απαγορεύσεις) – ως εδώ κατανοητή η καπιταλιστική μηχανική. Τι είναι όμως εκείνο που κάνει τις δήθεν «πράσινες» πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, απλά ένα μεταβατικό άλλοθι; Γιατί τα αφεντικά της ενεργειακής αναδιάρθρωσης προσβλέπουν στα πυρηνικά (είτε τις τρέχουσες τεχνολογίας σχάσης, είτε στην ερευνώμενη και πολλά υποσχόμενη τεχνολογία σύντηξης) κι όχι σε «ανεμογεννήτριες παντού»;

Η πρώτη δόση απάντησης οφείλεται στα μειονεκτήματα των (καθόλου!) «πράσινων» πηγών ενέργειας. Ανάμεσα στα υπόλοιπα είναι η αστάθεια στην παραγωγή (: χρειάζεται άνεμος ή ήλιος κι αυτά δεν είναι πάντα δεδομένα) και το μεγάλο κόστος της αποθήκευσης (: μπαταρίες). Παρότι ένα μέρος της ηλεκτροπαραγωγής στα καπιταλιστικά κράτη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης θα μπορούσε να μείνει «εναλλακτικό» (κυρίως για ιδεολογικούς λόγους), οι διαδικασίες σταθερής ροής είναι περισσότερο απαραίτητες και αξιόπιστες αν μιλάμε για το σύνολο των αναγκών ενός καπιταλιστικού σχηματισμού.

Η δεύτερη δόση απάντησης βρίσκεται στις προβλέψεις για την αύξηση των αναγκών σε ηλεκτρικό ρεύμα τις επόμενες δεκαετίες – οπωσδήποτε και στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Αυτές οι προβολές μιλούν για μια αύξηση της ζήτησης από 8% έως 12% τα επόμενα χρόνια εξαιτίας της γενίκευσης της χρήσης ηλεκτρικών αυτοκινήτων, και γύρω στο 3% εξαιτίας του πολλαπλασιασμού των ενεργοβόρων data centers. (Αυτοί οι υπολογισμοί μπορεί να αποδειχθούν μετριοπαθείς).

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Προσωρινή ανακεφαλαίωση: αμάρτησα για το παιδί μου!

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Ήδη απ’ την εποχή της «λευκής βίβλου», στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο ευρωπαϊκός (κυρίως ο γερμανο-γαλλικός) καπιταλισμός προσδιόρισε την «οικολογία» σαν στοιχείο εμπορικού προστατευτισμού έναντι των ανταγωνιστών του, που τότε ήταν κυρίως ο αμερικανικός.

Συν τω χρόνω το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» που κάποια στιγμή άλλαξε όνομα και έγινε «κλιματική αλλαγή» για να συμπεριλάβει οποιαδήποτε «διαταραχή» του κλίματος, είτε προς το θερμότερο είτε προς το ψυχρότερο, έγινε ταυτόχρονα εμπορικό όπλο (πλέον και εναντίον της κίνας) και σχέδιο αναδιάρθρωσης της οργάνωσης της εργασίας στις μητροπόλεις. Με δυο λόγια: η «ενεργειακή κρίση» ποτέ δεν ήταν το μεταφυσικό φαινόμενο που πουλάνε με τον τόνο οι δημαγωγοί. Πάντα ήταν ένα απ’ τα ψευδώνυμα μιας ενδοκαπιταλιστικά ανταγωνιστικής παραγωγικής / καταναλωτικής αναδιάρθρωσης.

Κι ενώ η «κλιματική αλλαγή» έπλεε μόνη της, εμπνέοντας μεγάλα, φιλόδοξα σχέδια εμπορικού πολέμου με σημαία το «κλίμα» αλλά και ελάχιστο ενδιαφέρον ή/και πειθαρχία στους υποτελείς, τα δυτικά αφεντικά (στα οποία περιλαμβάνεται πλέον και τμήμα του αμερικανικού κεφάλαιου) αποφάσισαν να αξιοποιήσουν την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, για να σκηνοθετήσουν μια κατάσταση «έκτακτης ενεργειακής ανάγκης». Μ’ άλλα λόγια στον κλιματικό Αρμαγεδώνα και τις όποιες μεταφυσικές προδιαγραφές του προστέθηκε ένα ζήτημα πεζής γεωπολιτικής αντιπαλότητας.

Το πράγμα περιπλέκεται. Το προσόν της «ρωσικής κακίας» (δηλαδή των εμπορικών τιμωριών κατά της Μόσχας…) είναι ότι μπορεί να νομιμοποιήσει άμεσα πειθαρχικά, περιοριστικά μέτρα∙ μια ασκητική προτεσταντική στάση “νηστείας, μετάνοιας και προσευχής” των υποτελών, την οποία έχουν ανάγκη τα αφεντικά. Το μειονέκτημα όμως είναι ίσως ακόμα μεγαλύτερο: πρόκειται για ένα επιχείρημα (η «ρωσική κακία»…) που μπορεί να ελεγχθεί, χειροπιαστά, άμεσα, σε αντίθεση με την μεταφυσική της «κλιματικής αλλαγής». Με άλλα λόγια κρίνουμε ότι η συμπαράθεση ενός μεταφυσικού σετ απειλών και ενός ιστορικογεωπολιτικού μάλλον προκαλεί σύγχυση παρά οτιδήποτε άλλο: κι αν σε δυο, τρεις, τέσσερεις μήνες τελειώσει ο πόλεμος στην ουκρανία;

Ενώ η μεταφυσική του κλίματος έμοιαζε να πλέει απρόσκοπτα προς τον παράδεισο των «ανανεώσιμων πηγών» (αφήνοντας τη νομιμοποίηση της πυρηνικής ενέργειας σε κάποιο ασαφές τρικ στο μέλλον), η γεωπολιτική της «εξάρτησης απ’ τις ενεργειακές πηγές των εχθρών» βοηθάει μεν την «ηθική της περήφανης – ενεργειακής – φτώχιας» για τους πρωτοκοσμικούς, ξαναβάζει όμως στον ντορβά όλες τις καταραμένες, καταστροφικές, «μολυσματικές» πρώτες ύλες. Απ’ το πετρέλαιο και το (υγροποιημένο) φυσικό αέριο κι-ας-είναι-από-όπου-νάναι, κι-ας-κάνει-όσο-κάνει, μέχρι τους λιγνίτες. Ας μας επιτραπεί: πρέπει να είναι κάποιος οικολόγος με τον κώλο μπροστά για να φάει το ότι ο ευρωπαϊκός (και γενικότερα ο δυτικός) ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός στην ουκρανία δικαιολογεί περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα!!!! Αν είναι έτσι, τότε πριν ασχοληθεί κάποιος με την «κλιματική κρίση» ας φάει την ζωή του υπέρ της «παγκόσμιας ειρήνης και του αφοπλισμού»!

Δύο βήματα πίσω για να γίνει ένα άλμα μπροστά λοιπόν; Κάπως έτσι φαίνεται να το σκέφτονται τα δυτικά αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, θεωρώντας ότι οι υπήκοοι είναι οριστικά βλαμμένοι, και δεν καταλαβαίνουν. Είναι; Είναι όλοι;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν ξέρει ακόμα την απάντηση. Αλλά θα ήθελε να είναι ΌΧΙ!

Το κακό παραμονεύει! (2)

Δευτέρα 23 Μάη>> Αυτό επάνω δεν είναι καινούργιο, δεν είναι ούτε παλιό. Είναι ένα b&g απ’ το cyborg νο 15. Τον μακρινό Ιούνη του 2019 – pro covid…. Και τι λέει; Το αναπαράγουμε (επειδή η φωτογραφία μπορεί να είναι δυσανάγνωστη):

Ο εξολοθρευτής ο αναμενόμενος… Έχει ονομαστεί Candida auris. Είναι ένας απλός μύκητας. Και σκοτώνει! Έχει σκοτώσει τους μισούς (ανθρώπους) που τον κόλλησαν το αργότερο μέσα σε 3 μήνες: τα υπάρχοντα αντι-μυκητιακά και λοιπά φάρμακα δεν μπορούν να τον κουμαντάρουν…

Το πρώτο του θύμα ήταν μια 70χρονη γιαπωνέζα, σε νοσοκομείο του Τόκιο, το 2009. Από τότε δεν έπαψε να φυτρώνει παντού. Τα τελευταία 5 χρόνια εντοπίστηκε σ’ ένα νοσοκομείο στην ισπανία, μια μονάδα νεογνών στη βενεζουέλα, βρέθηκε στην ινδία, στο πακιστάν και στη νότια αφρική∙ και τον Ιούνη του 2016 κτύπησε πενήντα φορές ένα ιατρικό κέντρο στην αγγλία, αναγκάζοντας την διοίκησή του να το κλείσει για 11 μέρες. Τώρα πια βρίσκεται παντού: στον καναδά, στις ηπα, στη γαλλία, στη ρωσία, στην αυστραλία… Πολλοί είναι ξενιστές του μύκητα χωρίς να το ξέρουν, αφού δεν εμφανίζουν συμπτώματα αμέσως.

Παρότι η εξάπλωσή του μοιάζει με ταξιδιωτικό ρεπορτάζ, ο Candida auris δεν «ξεκίνησε από κάπου και εξαπλώθηκε» – όπως ήταν η αρχική ιδέα. Η ανάλυση του γενετικού υλικού του έδειξε ότι έχει πανάρχαια καταγωγή: αποτελεί επιθετική και ανθεκτική μετάλλαξη διάφορων άκακων παλιότερων εκδοχών, που έγινε ταυτόχρονα (με την «ιστορική έννοια») τουλάχιστον σε 4 διαφορετικά μέρη του κόσμου.

Τι ήταν που τσίτωσε τον αρχαίο καλοκάγαθο Candida auris κάνοντάς τον φονιά; Είναι άγνωστο. Ο γερμανός μικροβιολόγος Jacques Meis υποστηρίζει ότι όπως συμβαίνει και στην «άγρια» μετάλλαξη διάφορων ιών, έτσι και ο μεταλλαγμένος Candida auris είναι αποτέλεσμα της επί δεκαετίες μαζικής χρήσης αντιβιοτικών∙ εν προκειμένω στις αγροτικές και ζωϊκές καλλιέργιες.

Το επιπλέον πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν ξέρει πόσα «γενετικά φυτίλια» τέτοιου μικρού μεγέθους έχουν πυροδοτηθεί ήδη∙ μόνο όταν αρχίζουν οι «εκρήξεις» γίνονται αντιληπτά… Αλλά δεν πρέπει να ανησυχούμε: στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα…

Αυτά γράφονταν πριν σχεδόν 3 χρόνια (1 έτος p.c.) και όντως ο καπιταλισμός δεν είχε αδιέξοδα τότε, όπως δεν έχει ούτε τώρα. Αυτός ο μύκητας μπορεί να αξιοποιηθεί. Πώς; Αφού τα νοσοκομεία (το διαμάντι του μαζικού, φορντικού συστήματος υγείας…) είναι το αγαπημένο εκτροφείο του, ο μύκητας εμπνέει το πρόταγμα: μακριά απ’ τα νοσοκομεία∙ θα πάτε για να βρείτε την υγειά σας και θα σας σκοτώσω (ο αλήτης)!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Χρηματιστηριακός λιμός;

Χαριτωμένα διαγράμματα χρηματιστηριακών τιμών, το 2021…

Δευτέρα 23 Μάη>> Αν δεν υπήρχε το χρηματιστήριο πρώτων υλών τροφίμων στο Σικάγο, κι αν δεν υπήρχαν τα «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης» (futures) θα κινδύνευε ο πλανήτης (ή κάποιο τμήμα του) από έλλειψη ή μεγάλη ακρίβεια ψωμιού;

Ο ρόλος του χρηματιστηριακού τζόγου στον καθορισμό των βασικών ειδών είναι γνωστός: δώσε στους τζογαδόρους ένα γεγονός μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας στον Δ του Κενταύρου, και θα σου φτιάξουν μια τέλεια απειλή επί γης. Συνεπώς οι προφητείες περί επικείμενης διατροφικής καταστροφής είναι εύκολα αυτα-εκπληρούμενες….

Όμως ίσως (ίσως λέμε…) κάτω απ’ αυτόν τον Αρμαγεδώνα να εξελίσσεται μια σύγκρουση καθοριστική και γενικότερης σημασίας. Το (ας πούμε) πρελούδιό της έχει εμφανιστεί (και έχει κρυφτεί) ήδη σε σχέση με το εμπόριο και το χρηματιστήριο υδρογονανθράκων, πετρελαίου και φυσικού αερίου: ενώ οι χρηματιστηριακές τιμές παίρνουν την ανηφόρα διάφοροι παραγωγοί (: κράτη) μπορούν να πουλάνε σε φιλικούς πελάτες σε φιλικές τιμές. Με δυο λόγια οι πραγματικές τιμές εδώ κι εκεί είναι χαμηλότερες απ’ τις χρηματιστηριακές∙ κι αυτό σαν ένα είδος εξωτερικής-πολιτικής-μέσω-εμπορίου.

Δεν πρόκειται για μια τακτική διαφοροποίηση αλλά (ίσως λέμε…) για μια στρατηγική σύγκρουση ανάμεσα σε δύο είδη καπιταλισμών: τον χρηματοπιστωτικό (δημιούργημα κυρίως της δύσης) και τον εμπορικό (που αναπτύσσεται κυρίως στην ανατολή), με σημαντικές συνέπειες και στο ίδιο το «μέτρο της ανταλλακτικής αξίας», δηλαδή στα νομίσματα διεθνούς ή μη χρήσης. Κι αν αυτό είναι αλήθεια (όπως υποστηρίζουμε), τότε η χρηματιστηριακή άνοδος των τιμών (του σιταριού), αυτή που κυριαρχεί τόσο στη δυτική δημαγωγία όσο και στις δυτικές αρμαγεδωνικές προβλέψεις περί επερχόμενου λιμού, μπορεί να πετάει ψηλά πάνω απ’ την διαμόρφωση εμπορικών μπλοκ εκτός δυτικής κυριαρχίας, και σε βάρος της.

Κανείς (δυτικός καταστροφολόγος) δεν δίνει σημασία σε ορισμένες λεπτομέρειες της «κρίσης σταριού» – δεν βολεύουν. Όμως:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το νατο στους πάγους

Δευτέρα 16 Μάη>> Το 2012 το γκουβέρνο στο Ελσίνκι προετοίμαζε την ένταξη στο νατο, αλλά απέναντι στη Μόσχα παρίστανε τον ανήξερο. To 2015 αποφάσισε ότι πρέπει να εκσυγχρονίσει την πολεμική αεροπορία του (παρά το καθεστώς ουδετερότητας…). Στις 10 Δεκέμβρη του 2021 ανακοίνωσε τον νικητή του σχετικού διεθνούς διαγωνισμού: το πανάκριβο (και προβληματικό) f-35 της lockheed martin: 64 κομμάτια και ένα καλό μέρος «υποστηρικτικών υπηρεσιών», στις οποίες περιλαμβάνονται η κατασκευή τμημάτων του σκάφους σε φινλανδικά εργοστάσια, ένα τμήμα των επισκευών και της συντήρησης, ένα τμήμα της τελικής συναρμολόγησης, εν τέλει ένα 30% «προστιθέμενης αξίας» σε φινλανδικό έδαφος… Έναντι 9,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό το deal θα εξασφαλίσει (κατά το φινλανδικό υπ.αμ.) 4.500 άμεσες και 1.500 έμμεσες θέσεις εργασίας για τα επόμενα χρόνια…. Συγκινητικό… Αργότερα (φέτος) θα υπογραφτούν ξεχωριστές συμφωνίες για την αγορά των (αμερικανικών) πυραύλων που θα φορτώνονται στα f-35… Τα πρώτα κομμάτια αεροπλάνων (σχεδιάζεται) να παραδοθούν το 2030.

Γιατί; θα μπορούσε να ρωτήσει η ανεγκέφαλη αλεπού, αλλά δεν το κάνει πια. Ξέρει.

Υπάρχει (από το 1952) ένας θεσμός πολιτικών συνεργασιών ονόματι nordic council, στον οποίο συμμετέχουν κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι απ’ την δανία, την φινλανδία, την νορβηγία, την σουηδία, την ισλανδία, τα νησιά Faroe, την γροιλανδία και τα νησιά του αυτόνομου και ουδέτερου (φινλανδικού) συμπλέγματος Aland. Μισό ευκαιρία για ταξίδια και δημόσιες σχέσεις, μισό πεδίο για οικονομικά, εμπορικά και πολιτιστικά νταραβέρια, το nordic council απέφευγε συζητήσεις για «θέματα ασφάλειας» λόγω της ουδετερότητας της Στοκχόλμης και του Ελσίνκι.

Όχι πια – κι αυτό πριν οποιαδήποτε ρωσική εισβολή!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Συμβουλές επιβίωσης

Δευτέρα 16 Μάη>> Όταν ένας αμερικανικός ογκόλιθος της δημαγωγίας σαν την καθεστωτική washington post δίνει συμβουλές (διαχείρισης της φτώχιας…) εμείς του πάτου πρέπει να ακούμε: Προς τους νέους (ή τους λιγότερο νέους): Έξω κυκλοφορεί ένα ανθρωποφάγο θηρίο. Λέγεται πληθωρισμός. Γι’ αυτό καθίστε με την μαμά και τον μπαμπά∙ κάπως θα σας νταντέψουν.

Αυτή είναι η πιο πρόσφατη οδηγία του σε αναδιάρθρωση (αμερικανικού και όχι μόνο) καπιταλισμού: με τους πραγματικούς (όχι τους ονομαστικούς…) μισθούς στο γκρεμό, την κοινωνική σας αναπαραγωγή αναθέστε την, οπωσδήποτε εν μέρει, στην οικογένεια. Μπορεί να έχει λίγο παραπάνω γκρίνια, λίγο παραπάνω ζόρια, αλλά μας συμφέρει (σαν αφεντικά).

Καταλαβαίνετε εδώ αυτό που καταλαβαίνουμε κι εμείς; Μια αναδίπλωση της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού, μέσα σε πολλές άλλες παρόμοιες και μαζί μ’ αυτές, απ’ τον άλλοτε «ουρανό της ελευθερίας και της καταναλωτικής αυτοπραγμάτωσης» στις λάσπες της σπάνης, της πειθαρχίας και της μιζέριας; Καταλαβαίνετε ότι η υπερσυσσώρευση των αφεντικών δηλαδή η υπερεκμετάλλευση της εργασίας και η υπεραπόσπαση υπεραξίας που δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να πραγματοποιηθεί πλήρως στην αγορά (μην μας ρωτήσετε τι είναι η «πραγματοποίηση της υπεραξίας», αυτά είναι βασικά!) οδηγεί απ’ την μια σε ορέξεις για ακόμα-μεγαλύτερη-«δημιουργική»-καταστροφή (…) κι απ’ την άλλη σε συμπίεση (και εντατικότερο έλεγχο / αυτοπεριορισμό) του κοινωνικού εργοστάσιου και ειδικά της σύγχρονης εργατικής τάξης; (Της ποιας;)

Αν το καταλαβαίνετε αυτό, τότε δεν μπορεί παρά να καταλαβαίνετε και το άλλο: πόσες ομοιότητες έχουν οι περιορισμοί λόγω «ενεργειακής κρίσης» με τους περιορισμούς λόγω «υγιειονομικής κρίσης»; Πόσο στρώσιμο του εδάφους και άνοιγμα του δρόμου ήταν η (χρονικά) πρώτη «κρίση», η πολύπλευρη κοινωνική καταστροφή της προηγούμενης διετίας;