Tag: δημόσια τάξη

Ιχνηλάτηση

Τρίτη 2 Ιούνη. Ακούγεται οικείο; Ναι. Η αστυνομία της Μιννεσότα χρησιμοποιεί μεθόδους contact-tracing για να εντοπίσει ταραξίες διαδηλωτές… Καταλαβαίνετε: είναι κάτω απ’ αυτό το όνομα που προτείνεται η ψηφιακή υγιεινιστική συνήθεια, για την μετα-πραξικοπηματική «νέα κανονικότητα». Μόνο που η υγεία δεν είναι εκείνων που νομίζουν…

Μα έχουν εγκαταστήσει οι αμερικάνοι στα κινητά τους εφαρμογές τύπου “stop covid” σαν αυτές που λανσάρονται στας ευρώπας (π.χ. την γαλλία); Όχι φυσικά! Απλά, πολύ απλά, η ιχνηλάτηση δεν χρειάζεται ούτε συγκαταθέσεις ούτε εφαρμογές που απλά εκμαιεύουν συγκαταθέσεις! Γίνεται κι αλλιώς. Γι’ αυτό και η μπατσαρία στη Μιννεσότα ανακοίνωσε μεν όλο υπερηφάνεια ότι είναι τεχνολογικά εξοπλισμένη, αλλά δεν μπήκε σε λεπτομέρειες. Ίσως επειδή υπάρχει (τυπικά) ζήτημα ιδιωτικότητας…

Όμως υπάρχει ακόμα τέτοιο πράγμα σαν την ιδιωτικότητα, στ’ αλήθεια, όταν ο μηχανικός ρουφιάνος έχει γίνει ων ουκ άνευ για την καθημερινή ζωή; Εκείνος ο έρμος ο Snowden έχει ξελαρυγκιαστεί να προειδοποιεί ότι τα κίνητα μόνο με την ιδιωτικότητα δεν είναι συμβατά.

Ίσως έχει ξεπεραστεί η ιδιωτικότητα… Ή ίσως το πάθος για την μεσολαβημένη «επικοινωνία» είναι το δυνατότερο κελί….

Πιο original!

Τρίτη 2 Ιούνη. Μ’ ένα διάγγελμα hard core law and order (αργά τη νύχτα ώρα ελλάδας) το ψόφιο κουνάβι, ακολουθώντας τις συμβουλές (και) του βασιλικού γαμπρού του, ανακοίνωσε την «ανάπτυξη του στρατού» σ’ όλη την αμερική, με βάση ένα νόμο του 1807… Για την «αντιμετώπιση των αναρχικών» όπως δήλωσε… Ήδη πολλοί μιλούν για προσπάθεια δικτατορίας…

Η αρχή έγινε ήδη απ’ την πρωτεύουσα, όπου κηρύχτηκε απαγόρευση κυκλοφορίας. (Είναι η original εκδοχή, την οποία αντέγραψαν όσο πιο πιστά γινόταν τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα…). Η ίδια απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ κηρύχτηκε – για πρώτη φορά στην ιστορία! – και στη Ν. Υόρκη. Νωρίτερα (γύρω στις 3.30 τη νύχτα ώρα ελλάδας) στη Ν. Υόρκη βρισκόταν σε εξέλιξη μεγάλη αντιμπάτσικη διαδήλωση· και η καταστολή της…

Μια καλή δόση carpet bombing απ’ την αμερικανική ανατολή ως την αμερικανική δύση θα τους «τακτοποιήσει» αυτούς τους “επαγγελματίες” παλιοαναρχικούς… Και όχι μόνον αυτούς. Θα αυξήσει επίσης θεαματικά τους «νεκρούς από covid-19»…. Κι αν δυσκολεύεται ο αμερικανικός στρατός να κάνει την δουλειά όπως πρέπει, ας ζητήσει την βοήθεια των strategic rivals του. Υποθέτουμε ότι θα ανταποκριθούν…

(Η χρήση του στρατού για εσωτερικά ζητήματα απαγορεύεται απ’ το αμερικανικό σύνταγμα, απ’ όσο ξέρουμε. Για δουλειές δημόσιας τάξης φτιάχτηκε η «εθνοφρουρά», που έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές. Ποιός ξέρει τι «τρύπα» βρήκαν οι σωματοφύλακες στο 1807;… Εν πάσει περιπτώσει η κατάργηση των συνταγμάτων λόγω “έκτακτων αναγκών” έγινε ήδη must διεθνώς, με άλλοθι τον covid-19…

Απ’ την άλλη υπάρχει εδώ ένας συμβολισμός: μην έχοντας μέλλον η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη κινείται ολοταχώς προς τα πίσω… Αρχές του 19ου αιώνα; Not bad…)

(φωτογραφία: Διαδηλώτριες παραβιάζουν το social distancing, αλλά διαδηλωτής ακολουθεί τον κανόνα της μάσκας καθώς ατενίζει το άσπρο σπίτι. Στις 30 Μάη, πάνω στις ευρύχωρες λαμαρίνες ενός περιπολικού…)

Χμμμμ…

Δευτέρα 1 Ιούνη. Η επικινδυνότητα του covid-19 υπερεκτιμήθηκε· πιθανότατα σε κανένα σημείο της εξάπλωσής του ο κίνδυνος εξαιτίας του δεν ήταν μεγαλύτερος απ’ τα συνηθισμένα επίπεδα… Παγκόσμια, το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, δεν υπήρξαν περισσότεροι από 250.000 νεκροί που αποδόθηκαν στον covid-19, ένα μέγεθος που θα πρέπει να συγκριθεί με τους 1,5 εκατομμύριο νεκρούς (οι 25.100 στη γερμανία) στη διάρκεια του κύματος γρίπης την σαιζόν 2017 – 2018… Ο κίνδυνος είναι ολοφάνερα του ίδιου μεγέθους όπως με άλλους ιούς…. Στη διάρκεια της κρίσης του κορονοϊού το κράτος αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος παραγωγός ψευδών ειδήσεων….

Σας φαίνονται οικεία αυτά; Σας θυμίζουν «ασταμάτητη μηχανή», δηλαδή «χριστιανοταλιμπάν», «ανεύθυνους», «οπαδούς του ψόφιου κουναβιού» κι όλα τα υπόλοιπα τα αξιοκατάκριτα; Για το καλύτερο ή το χειρότερο όχι, αυτά πιο πάνω δεν είναι δικά μας συμπεράσματα… Είναι άλλων. Και έχει προκύψει σχετικά ένα θεματάκι (το λέμε κομψά) στο Βερολίνο.

Το γερμανικό κράτος, και ειδικά μια υπηρεσία του υπουργείου εσωτερικών με τον κωδικό «μονάδα ΚΜ4», ανέθεσε σε μια ομάδων γερμανών ειδικών, πλαισιωμένων από πανεπιστημιακούς επιδημιολόγους, λοιμωξιολόγους κλπ, την σύνταξη μιας έκθεσης για την διαχείριση της κρίσης του covid-19… Αυτή η έκθεση, 93 σελίδων, με τίτλο «ανάλυση της διαχείρισης της κρίσης» παραδόθηκε τέλη Απρίλη ή αρχές Μάη. Αλλά δεν άρεσε καθόλου στο γερμανικό υπ. εσωτερικών που την είχε παραγγείλει… Και την έχωσε σε κάποιο συρτάρι…

Τότε ένας υπάλληλος του, απ’ αυτήν την «μονάδα ΚΜ4», ονόματι Stephen Kohn, διέρρευσε την έκθεση σ’ ένα δεξιο-φιλελεύθερο μήντιο, που την δημοσιοποίησε στις 9 Μάη. Τις αμέσως επόμενες ημέρες άρχισαν να την αναπαράγουν και να την σχολιάζουν τα mainstream media στη γερμανία… Αλλά ο γερμανός υπ.εσ. Horst Seehofer έκανε κυριολεκτικά το «κουνέλι»: αυτά είναι προσωπικές απόψεις ενός ατόμου που χρησιμοποίησε ένα επιστολόχαρτο του υπουργείου είπε εννοώντας τον Kohn, τον οποίο η υπηρεσία απέλυσε… Και, στη συνέχεια, «γενική συσκότιση» απ’ τα καθεστωτικά μήντια (πράγματι πρόκειται για πόλεμο, και έχουμε καταλάβει εναντίον ποιών!) – και κατηγορίες για συνωμοσιολογία.

Αναγκαστικά έπρεπε να μιλήσουν και εκείνοι που έγραψαν την έκθεση – δεν ήταν «απόψεις ενός δημόσιου υπαλλήλου που καταχράστηκε ένα επιστολόχαρτο της υπηρεσίας»! Βγήκαν ανοικτά λοιπόν στις 11 του περασμένου Μάη, και κάλεσαν το γερμανικό υπουργείο (και το κράτος γενικά) να αποδείξουν με ποια στοιχεία δεν λαμβάνουν υπόψη την έκθεσή τους… Η απάντηση; Σιωπή… (Το ότι στη δεκάδα των «αναγνωρισμένων ειδικών» που έκαναν την έκκληση / πρόκληση περιλαμβάνεται και ο Sucharit Bhakdi δεν αποτελεί έκπληξη…)

Το να συμβαίνουν αυτά στην “πρωτεύουσα της ευρώπης” κάνουν το θέμα πολύ πιο σοβαρό απ’ ότι, π.χ., να έχει κανείς με μια “ιερή σύνοδο υγείας” στην Αθήνα που είναι όλο αλληλούια και αμήν στην γραμμή που παίρνει. Όμως δεν συμβαίνουν μόνο στη γερμανία.

Στη δανία η “Υπηρεσία Υγείας”, που μέχρι πρόσφατα είχε καθεστώς ανεξάρτητης υγιειονομικής αρχής (με το ανάλογο κύρος όχι, όμως, συνταγματικά θεμελιωμένης όπως η αντίστοιχη της σουηδίας) εξακολουθεί να υποστηρίζει, κόντρα στην κυβέρνηση, ότι ο covid-19 δεν μπορεί να θεωρηθεί μια γενικά επικίνδυνη αρρώστια, καθώς είτε δεν παρουσιάζει μια σοβαρή εξέλιξη είτε δεν έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Αλλά who cares; Η κυβέρνηση της Κοπεγχάγης, έχοντας υπόψη της ότι πρόκειται να κάνει ένα πολιτικό πραξικόπημα με υγιεινιστικό φερετζέ, όταν στις 12 του περασμένου Μάρτη πέρασε το νόμο «έκτακτης ανάγκης» περί γενικών απαγορεύσεων κλπ, μεταξύ άλλων, «καθαίρεσε» το καθεστώς της «Υπηρεσίας Υγείας», μετατρέποντάς την από ρυθμιστική αρχή σε μια απλή συμβουλευτική υπηρεσία… Μόνο που τώρα έχουν αρχίσει να διαρρέουν διάφορες «εσωτερικές αλληλογραφίες» που δείχνουν ότι σκόπιμα οι υπουργοί του και οι λοιποί αξιωματούχοι έλεγαν ψέμματα, για να διατηρηθεί / επεκταθεί χρονικά η «έκτακτη ανάγκη». Και ότι ουσιαστικά απαγόρευαν στην ανεξάρτητη υγιεινομική αρχή να δημοσιοποιήσει τα πραγματικά μεγέθη και τα αληθινά στοιχεία, επειδή θα χάλαγε η μανέστρα…

Δυτικότερα, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, της ουαλίας κλπ, προκύπτει πως ο «εκ δεξιών» του Borduk (: Johnson), γνωστός υπερμυστικοσύμβουλος Dominic Cummings ήταν που «πίεσε» κυβερνητικά την επιστημονική συμβουλευτική επιτροπή για έκτακτες καταστάσεις να «εγκρίνει» το πραξικόπημα / γενική απαγόρευση, για το καλό της «υγείας του λαού»… Πρόκειται για τον ίδιο Cummings που αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι απλά έγραφε την γενική απαγόρευση στα genitals του ταξιδεύοντας κατά βούληση («για οικογενειακούς λόγους» είπε) στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Έχει προκύψει κι εκεί ένα «σκανδαλάκι», το οποίο η κυβέρνηση της αυτού μεγαλειότητας απλά προσπαθεί να πνίξει… Όμως έχουν αυξηθεί πολύ οι υπήκοοι που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Cummings, όπως και το ιερό τέρας των Αποκαλυψιακών προβλέψεων (o Ferguson του imperial college…) παραβίαζαν τις απαγορεύσεις επειδή ήξεραν ότι είναι «μούφα» και άχρηστες, κι ότι ο ιός δεν ήταν τόσο επικίνδυνος όπως έλεγαν στο πόπολο…

Οι φίλοι της καραντίνας θα πρέπει να νοιώθουν επιεικώς ηλίθιοι. Πράγμα που, σε συνδυασμό με τον εγωϊσμό τους, τους κάνει ακόμα πιο επικίνδυνους… (ή ακόμα πιο χρήσιμους, ανάλογα με την οπτική γωνία…)

Το μολυσματικό κράτος / υγιεινιστικές κρίσεις…

Δευτέρα 1 Ιούνη. Ως πρόσφατα όποιος ήθελε να μάθει (κάνοντας κόπο…) το τι συμβαίνει μ’ αυτόν τον κατασκευασμένο Αρμαγεδώνα, θα μπορούσε να μάθει:

– για πλαστά video με φέρετρα απ’ το Bergamo·

– για συστηματικό και σκόπιμο φούσκωμα των νεκρών που χρεώνονταν στον covid-19 (κάποιοι έχουν αρχίσει να μιλούν πια για διπλασιασμό, αλλά σαν ασταμάτητη μηχανή δεν έχουμε βρει έγκυρα στοιχεία σχετικά, επειδή μάλλον δεν υπάρχουν ακόμα)·

– για συγχρονισμένο carpet bombing απ’ τα καθεστωτικά μήντια και τις ιντερνετικές παραφυάδες, δικές τους, των «καλοθελητών» και των υπηρεσιών·

– για θεωρίες συνωμοσίας τόσο στρατηγικά ηλίθιες (π.χ. η ιστορία με τις 5G κεραίες!) ώστε ο στόχος τους δεν θα μπορούσε να είναι άλλος απ’ το να «πνίξουν» οποιαδήποτε αυθεντική κριτική ρίχνοντάς την ζωντανή στην «κοινή δεξαμενή»·

– για big pharma, big tech, big insurance, κρατικούς μηχανισμούς κι άλλους τομείς του καπιταλισμού που τρίβουν τις τσέπες και τα χέρια τους·

– κλπ, κλπ.

Οι κυβερνήσεις έμοιαζαν πάντως να έχουν οχυρωθεί πίσω απ’ τις «γνώμες των ειδικών» και άρα να είναι κάπως «αθώες». Τέτοιοι «ειδικοί» πράγματι υπήρξαν, και θα πρέπει να ελεγχθεί αν ήταν απλά φοβισμένοι, απλά άσχετοι ή απλά εγκάθετοι. Όμως, σε τρεις ως τώρα περιπτώσεις (γερμανία, δανία, αγγλία) και μια ακόμα (ρωσία) υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις στα όρια των αποδείξεων ότι η υγιεινιστική τρομοκρατία περί τον covid-19 ήταν inside job – των κυβερνητικών γραφειοκρατιών, κάποιων μηχανισμών πολιτικής εξουσίας, κάποιων κυκλωμάτων συναρθρωμένων με τα big σχέδια και συμφέροντα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Αυτές οι εξελίξεις, που είναι αρκετά πρόσφατες, ενισχύουν αποδεικτικά την εξ αρχής «περιθωριακή» άποψη της ασταμάτητης μηχανής ότι μια μικρής επικινδυνότητας ασθένεια, που απαιτούσε ιδιαίτερη φροντίδα για τους ηλικιωμένους με ήδη βεβαρυμένη υγεία και μόνον αυτό, ανακατασκευάστηκε τρομοκρατικά έτσι ώστε να γίνει ο καταλύτης της επιτάχυνσης στην «αλλαγή καπιταλιστικού παραδείγματος»… Ανοίγουν όμως καινούργια ζητήματα.

Ένα σημαντικό είναι ότι αν τα αφεντικά (ή κάποιες φράξιές τους…) στάθηκαν ικανά να κάνουν με επιτυχία, χάρη στη συναίνεση, στους φόβους και στην αμάθεια της μάζας των υπηκόων, τέτοιους εκβιασμούς και τέτοια πραξικοπήματα, είναι ικανά και για ακόμα περισσότερα! Αναφερόμαστε τώρα όχι στην ραδιουργία των αφεντικών αλλά στην μαζική ενσωμάτωση αυτής της ειδικής βιοπολιτικής πειθαρχίας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πραγματικότητα της ακαριαίας ενσωμάτωσης των υγιεινιστικών θεωρημάτων και των προσταγών.* Αποδείχθηκε σταθερή βάση, για διάστημα πολλών εβδομάδων· ένα είδος συλλογικού «κοινωνικού κεφάλαιου» για να το πούμε αλλιώς, που έχει προοπτικές παραπάνω εκμετάλλευσης απ’ τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Κι αυτή η «παραπάνω εκμετάλλευση» έχει ξεκινήσει. Είναι ποιοτικά διαφορετική απ’ την κατ’ οίκον φυλάκιση, και ταιριάζει πολύ καλύτερα στο θέαμα της «υγιεινιστικής δημοκρατίας»… Στη θέση του φυσικού, χωροτακτικού social distancing έρχεται το ψηφιακά παραγώμενο και ελεγχόμενο social distancing· ενόσω οι φυσικές απαγορεύσεις θα παραμείνουν σαν option on the table, για να θυμίζουν πως όποιος αρνείται την αλγοριθμική φυλακή κινδυνεύει με την «παλιομοδίτικη» αναλογική φυλάκιση…

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι οι καινούργιες «ψηφιακές περιφράξεις», οι νέες απαγορεύσεις, που είναι αναγκαστικές (για τα συμφέροντα των αφεντικών) και έχουν αρχίσει να φαίνονται στον όχι μακρινό ορίζοντα. Όταν το «κακό σπυρί» σπάει, όπως γίνεται τώρα στη γερμανία, στην αγγλία και στη δανία (και όχι μόνο), κι όταν φανερώνεται ο σκληρός πυρήνας της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, δεν μπορούν τ’ αφεντικά να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια, περιμένοντας τον επόμενο whistleblower, τον επόμενο μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος να δώσει χειροπιαστές αποδείξεις για την ορθότητα των κριτικών αμφισβητήσεων σε βάρος τους!

Ένα τρίτο ζήτημα είναι ο προσανατολισμός (των κρατών και των δημαγωγών τους) στο να «σπρώξουν» τις όποιες κριτικές αμφισβητήσεις παραμένουν ακόμα live ‘n’ kicking, προβοκάροντάς τες συστηματικά, προς την «κοινή ιδεολογική δεξαμενή» των ανορθολογικών συνωμοσιολογιών. Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ξεχάσει καθόλου το πως και πόσο ενορχηστρωμένα, στη διάρκεια της διαχείρισης της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης, το μικροαστικό φασισταριό (εργαλείο ολοφάνερα πια του νεο-κρατισμού!) πλασαρίστηκε σαν «αντισυστημικότητα»!! Και δεν έχει καθόλου την αισιόδοξη αφέλεια ότι αυτό ήταν κάτι «τυχαίο» ή «προσωρινό». Υπήρξε παραλλαγή της κατασκευής της «τζιχαντιστικής τρομοκρατίας», και αποδεικνύει την ορθότητα μιας κουβέντας που είχε γράψει κάποιος πριν πολλά χρόνια:

… Αυτή η τέλεια δημοκρατία κατασκευάζει η ίδια τους χρήσιμους εχθρούς της… γιατί προτιμάει να κρίνεται σε σχέση μ’ αυτούς παρά σε σχέση με τα αποτελέσματά της…

 

* Δεν πρέπει να υποτιμηθεί καθόλου ο ρόλος των προστίμων σ’ αυτήν την διαδικασία επιβολής / ενσωμάτωσης. Τα πρόστιμα είναι μια ειδική γραφειοκρατική μορφή της κρατικής βίας, και είναι σίγουρο ότι οι κάθε είδους φίλοι της καραντίνας την αγάπησαν: τα πρόστιμα φτιάχνουν “υπεύθυνους” υπηκόους…. Για οποιονδήποτε είχε ανοσία απέναντι στον φόβο της μόλυνσης τα κράτη φρόντισαν να δημιουργήσουν τον φόβο του προστίμου. Ωστόσο, παρότι αυτό είναι μόνιμο όπλο τους, τα υγιεινιστικά πρόστιμα δεν προκάλεσαν κάποιου είδους εξέγερση. Όχι ακόμα… Που σημαίνει ότι “γονιμοποίησαν” τον φόβο της μόλυνσης και την έστω σχετική και επιφανειακή ενσωμάτωσή του…

Πληρωμένη απάντηση…

Δευτέρα 1 Ιούνη. Ήταν οι προστάτες των διαδηλώσεων (και των οδομαχιών) στο Χονγκ Κονγκ, το περσινό καλοκαίρι… Τώρα; Τώρα εισπράτουν την απάντηση, μέσω του πιο καθεστωτικού απ’ τα καθεστωτικά διεθνή media του Πεκίνου, των global times:

Η πρόεδρος της αμερικανικής βουλής Nancy Pelosi αποκάλεσε κάποτε τις βίαιες διαμαρτυρίες στο Χονγκ Κονγκ «ένα ωραίο θέαμα να αντικρίζει κανείς». Τώρα το «ωραίο θέαμα» έχει απλωθεί απ’ το Χονγκ Κονγκ σε πολλές αμερικανικές πόλεις. Τώρα οι πολιτικοί των ηπα απολαμβάνουν αυτό το θέαμα απ’ τα παράθυρά τους. Σε κάμποσα μέρη σ’ όλες τις ηπα οι διαμαρτυρόμενοι βάζουν φωτιά σε αστυνομικά τμήματα, σπάνε μαγαζιά, κλείνουν δρόμους, κάνουν επιθέσεις και καταστρέφουν δημόσιες υποδομές, λες και οι βίαιοι διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ κατάφεραν κάπως να μπουν στις ηπα και να προκαλέσουν ένα χάος όπως πέρυσι στο Χονγκ Κονγκ.

Μια σύντομη ερώτηση στην Pelosi και στον υπουργό εξωτερικών Mike Pompeo: θα έπρεπε η κινεζική κυβέρνηση και το κοινοβούλιο να εκδώσουν μια δήλωση υποστηρίξης των διαμαρτυριών των αφροαμερικάνων και των κινημάτων στην αμερικανική κοινωνία; Φαίνεται ότι αυτό θα έπρεπε να κάνει το Πεκίνο ακολουθώντας την τακτική της Ουάσιγκτον όταν επευφημούσε τους μπαχαλάκηδες στο Χονγκ Κονγκ. Αλλιώς, αν η κίνα δεν υποστηρίξει τις διαμαρτυρίες στις ηπα, πώς θα μπορέσουν αυτές να συνεχίζουν να παίζουν το χαρτί του Χονγκ Κονγκ;

… Η Ουάσιγκτον απέτυχε να καταλάβει πόσο γρήγορα θα επέστρεφε το μπούμεραγκ. Μπορεί να το σκεφτεί τώρα πάντως. Οι φυλετικές διακρίσεις και η κοινωνική ανισότητα στις ηπα ήταν πάντα σοβαρές. Δείτε πόσοι φτωχοί και κόσμος από εθνικές μειονότητες πέθαναν απ’ τον νέο κορονοϊό. Οι πιθανότητες να ξεσπούν βίαιες ταραχές στις ηπα είναι πολύ περισσότερες απ’ ότι στην κίνα. Πώς μπορούν οι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον να χαρακτηρίζουν τις ταραχές σε άλλες χώρες «όμορφο θέαμα», και μάλιστα να το κάνουν δημόσια; Είναι βλακώδες, και το κάνουν επειδή απλά θέλουν να επιτίθενται στην κίνα. Ας κάτσουμε να δούμε λοιπόν ποια χώρα θα πέσει σε μεγαλύτερο χάος.

Το πολιτικό σύστημα των ηπα παρακμάζει. Ακόμα χειρότερα, αυτή η παρακμή επιταχύνεται, καθώς οι ηπα δείχνουν αδυναμία να κάνουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Τα αιτήματα των κινημάτων πέφτουν ακόμα σε ώτα μη ακουόντων. Κι αφού δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη εναλλακτική απ’ το να καταφεύγουν σε ακραίες μεθόδους για να εκδηλώσουν την οργή τους…

Τι να πει τώρα ο κάθε Πομπηίας; Ότι «τα δικά μας μπάχαλα» είναι καλύτερα; Χειρότερα; Ότι «εμείς επιτρέπεται να τους σκοτώνουμε επειδή έτσι φτιαχτήκαμε σαν χώρα της ελευθερίας ενώ εσείς είτε παλιοκομμουνιστές και τύρρανοι»; Τι να πει;

Το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί το αμερικανικό antifa (θέλει να το κηρύξει “τρομοκρατική οργάνωση”…) Κάποιοι πιο πονηροί κατηγορούν για τα μπάχαλα (ποιόν άλλον;) τον Putin… Επιτέλους το προφανές: η ανεγκέφαλη αλεπού είναι παντού!

Black panthers matter

Κυριακή 31 Μάη. Στα μέσα Νοέμβρη του 2015, πάλι στη Μιννεάπολη, πάλι οι μπάτσοι, είχαν σκοτώσει τον 24χρονο αφροαμερικάνο Jamar Clark. Ήταν άοπλος, τον είχαν συλλάβει, του είχαν περάσει χειροπέδες, τον είχαν ρίξει κάτω – και τον πυροβόλησαν στο κεφάλι. Οι μπάτσοι αθώωθηκαν 1,5 χρόνο μετά, αφού το δικαστήριο δέχτηκε την δική τους «ιστορία». Ό,τι βρίσκονταν σε άμυνα…

Παρά την μαζικότητα και την επιμονή του, απ’ το 2013, το κίνημα black life matters δεν έχει καταφέρει να σταματήσει την δολοφονική δράση των μπάτσων στις ηπα. Παρότι οι δολοφονημένοι αφροαμερικάνοι, σαν απόλυτος αριθμός, τα τελευταία 5 χρόνια είναι σχεδόν οι μισοί απ’ τους δολοφονημένους λευκούς (1.252 έναντι 2.385), σαν ποσοστό στον πληθυσμό με κριτήρια φυλής είναι μακράν ο αγαπημένος στόχος των μπάτσικων όπλων, που – παρεπιπτόντως – κάποτε τα κρατάνε και αφροαμερικάνοι: 30 δολοφονίες ανά 1 μύριο αφροαμερικάνων, έναντι 12 για τους λευκούς (και 22 για τους λατίνους).

Υπάρχει ένας μόνιμος συνδυασμός ρατσισμού και μιλιταρισμού στο αμερικανικό σύμπλεγμα της ασφάλειας, τροφοδοτούμενος απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω, που αποτελεί την επίσημη «εξουσιαστική κουλτούρα» στις ηπα επί πολλές δεκαετίες. Είναι αυτός ο συνδυασμός που ενοποιεί τις δύο όψεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού: εκτός συνόρων, και εντός. Η ρητορική του κράτους για τον εσωτερικό ιμπεριαλισμό του δείχνει την εκτεταμένη εγκληματικότητα· αλλά αυτή είναι προϊόν της σκληρής ταξικής διαστρωμάτωσης της αμερικανικής κοινωνίας, και με φυλετικούς όρους.

Αυτό το καπιταλιστικό κράτος σαπίζει και βρωμάει εδώ και δεκαετίες (θυμάται κανείς την εξέγερση στο L.A. το 1992;). Δεν είναι μόνο οι μπάτσοι που σκοτώνουν· είναι και οι δικαστές που τους αθωώνουν… Οι βίαιες εξεγέρσεις μετά από δολοφονίες (ή και αθώωσεις μπάτσων…) είναι μονόδρομος – αλλά πρακτικά οι μαύρες κοινότητες χρειάζονται πολύ περισσότερα από ξεσπάσματα.

Οι μαύροι πάνθηρες είναι η δική τους ιστορία· και δεν αξίζει να μείνει άλλο θαμμένη στο παρελθόν… Black history matters now…

Τα καλά κρασιά!

Σάββατο 30 Μάη. Ενώ η Μιννεάπολη καίγεται, το ψόφιο κουνάβι παίζει κυνηγητό με μια ψηφιακή τσίχλα. Ή, ο ένδοξος πρόεδρος των ένδοξων ηπα νοιώθει προδομένος απ’ το αγαπημένο του social μήντιο, το twitter! Ωιμέ! Η ανθρωπότητα κυλάει πίσω στον πρωτογονισμό των τελάληδων!

Χαριτωμένα όλα αυτά. Αλλά όπως συχνά συμβαίνει το ψόφιο κουνάβι είναι ο λοξός διεκπεραιωτής καπιταλιστικών / κρατικών αναγκών (και σχεδιασμών) που είναι straight ahead. Εν προκειμένω, και καθόλου τωρινά, η διακύβευση είναι αυτό που ονομάστηκε «ελευθερία έκφρασης» στα (αντι)social media. Ευρύτερα όμως: στον κυβερνοχώρο.

Η αναδιάρθρωση σ’ αυτόν τον τομέα (που είναι υποτομέας της ιστορικής ψηφιακής «ελευθερίας της πληροφόρησης») ξεκίνησε όταν έγιναν μόδα αφενός τα λεγόμενα «fake news» και αφετέρου το κυνήγι τους. Για το καλό της κοινωνίας (όπως λέμε «για το καλό της δημόσιας υγείας»). Ότι κυκλοφορούν τερατώδη ψέματα και απίστευτες βλακείες (και) στα (αντι)social media είναι γεγονός… Αλλά το να εμφανιστούν προστάτες του μυαλού του καθενός… αυτό είναι εντελώς διαφορετική ιστορία!!..

Ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημα; Κατά την αιρετική άποψη της ασταμάτητης μηχανής το πρόβλημα είναι ότι με τέτοιον και τόσον πληθωρισμό ψεμμάτων (προέλευσης από οπουδήποτε) τα κάθε φορά επίσημα, τα «τακτικής» (ενίοτε και «στρατηγικής») σημασίας ψέμματα, οι κρίσιμες ψευδείς ειδήσεις, η παραπληροφόρηση που προέρχεται απ’ τα κράτη, τα αφεντικά, τις υπηρεσίες τους, άρχισαν να χάνουν την αξία τους. Τυπική εξέλιξη κάθε πληθωρισμού!

Αναγκαία θα ήταν, κατά συνέπεια, μια διαδικασία «αποπληθωρισμού». Έτσι ώστε να απομείνουν τα «εγγυημένα ψέματα», τα εγκεκριμένα, να δουλεύουν. (Καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός παγκόσμιος ανταγωνισμός οξύνεται τι άλλο θα προβλέπατε απ’ την μεριά των αφεντικών;) Αποπληθωρισμός των ψεμμάτων (όπως και οποιοσδήποτε άλλος αποπληθωρισμός) σημαίνει συστηματικός περιορισμός της κυκλοφορίας τους. Κι αυτός, με την σειρά του, σημαίνει «απαγόρευση κυκλοφορίας». Πρακτικά όχι μόνο των ψεμμάτων και της παραπληροφόρησης που είναι unofficial, αλλά και σε οτιδήποτε θα μπορούσαν οι κεντρικοί, στρατηγικοί ψεύτες, να χαρακτηρίσουν έτσι.

Αναλυτικά και θεωρητικά, σαν αυτόνομοι εργάτες, είμασταν έτοιμοι γι’ αυτή την εξέλιξη πολύ πριν αρχίσει να ξεδιπλώνεται. Έτσι ώστε όταν άρχισε η ευγενής εκστρατεία των αφεντικών των social media να προστατέψουν την διανοητική υγεία και την πληροφόρηση των πελατών τους απ’ τους κακόβουλους αποπλανητές τους, πατήσαμε το κουμπί «start» και περιμέναμε. Περιμέναμε κάτι πιο χειροπιαστό, είτε απ’ την «ιδιωτική πρωτοβουλία» είτε απ’ τα κράτη.

Εν τω μεταξύ, αυτή η δήθεν εξυγίανση των κοινωνικών ψηφιακών επικοινωνιών και της καθολικής σαπίλας τους σαν «ένδειξη ευθύνης» των διάφορων Zuckerberg είχε εξ αρχής πάνω της μια αμηχανία. Γιατί οι εν λόγω επιχειρηματίες, που έκτισαν τις αυτοκρατορίες τους πάνω στο «πείτε ότι μαλακία θέλετε» (κι εμείς θα μαζεύουμε και θα αξιοποιούμε τα data σας…) ήταν δύσκολο να πάψουν να είναι αρχιεπίσκοποι της «ελευθερίας» και να το γυρίσουν σε παπάδες της πειθαρχίας. Υπήρχε μια αντίφαση στον κυβερνο-αέρα, οπότε περιμέναμε την αναπόφευκτη «λύση» της: την επίσημη και καθαρή εμπλοκή της μορφής-κράτος στο θέμα.

Η ισχυρή προσεισμική ένδειξη ήρθε στα μέσα του περασμένου Φλεβάρη (προ covid-19!!!!), όταν ο κοτζάμ βασιλιάς της λάσπης και της κοινωνικής μεσολάβησης Zuckerberg, άλλοτε αγέρωχος υπερασπιστής της «ελευθερίας στο διαδίκτυο» (και οπωσδήποτε στους πελάτες του…) ζήτησε απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη / ε.ε. να καθορίσουν τους κανόνες του τι επιτρέπεται να λέγεται και τι όχι στα (αντι)social media.

Αυτό έγινε στις 18 Φλεβάρη, και όπως συνήθως τα διαφόρων ειδών πολιτικά τσακάλια του σύμπαντος κοιμόνταν ύπνο βαθύ και γλυκό, με όνειρα ασκανδάλιστα. Ακριβώς 4 μήνες νωρίτερα, στις 18 Οκτώβρη, στη διάρκεια του γνωστού Event 201 (το μελετήσατε προσεκτικά και κριτικά όπως σας συμβουλέψαμε;) μιλώντας για την πληροφοριακή διάσταση της αντιμετώπισης μιας φονικής πανδημίας (!!! κοίτα κάτι συμπτώσεις!) κάποιος απ’ τους «παίκτες» του Event 201 είχε πει στα ίσια το εξής, που μπορεί τότε να έμοιαζε κωδικοποιημένο: οι πλατφόρμες των social media θα πρέπει να σταματήσουν να θεωρούν εαυτούς σαν τεχνικούς παρόχους υπηρεσιών / πλατφόρμες και να παραδεχτούν ότι είναι «εκπομποί περιεχομένου»….

Το είχαμε κρατήσει κι αυτό στην άκρη. Γιατί τί σήμαινε αυτή η διαφορά, και τί σημασία θα μπορούσε να έχει (ακόμα και) στην «αντιμετώπιση ενός μολυσματικού θανατικού»; Το να είναι μια επιχείρηση «πάροχος υπηρεσιών / πλατφόρμα» σημαίνει ότι προσφέρει μεν το τεχνικό πλαίσιο των ψηφιακών επικοινωνιών, ΔΕΝ έχει όμως καμμία ευθύνη για ό,τι διακινείται εκεί. Την αλήθεια, την ακρίβεια, την πολιτικής ορθότητα και τα λοιπά. Ο πάροχος είναι, σα να λέμε, ουδέτερος απέναντι στους χρήστες των υπηρεσιών του.

Αυτή η ουδετερότητα ήταν βέβαια η βάση της εκτρωματικής ανάπτυξης των (αντι)social media, ήταν η βάση της σαβούρας τους, αλλά κυρίως ήταν η φυσική συνέπεια της ουδετερότητας του διαδικτύου συνολικά, σαν τεχνολογίας επικοινωνιών, όπως προσδιορίστηκε από την κατασκευή του την ίδια! Ο πόλεμος κατά αυτής της γενικής (και βασικής) ουδετερότητας έχει ξεκινήσει πριν απ’ την ανακάλυψη της διανοητικής δολιοφθοράς που κάνουν τα «fake news» (και ο ύπουλος ρόλος στον κυβερνοχώρο της ανεγκέφαλης αλεπούς / Putin…). Και, υποθέτουμε, ότι καταλαβαίνετε ποιοί και γιατί ήθελαν (και θέλουν) να την καταργήσουν αυτήν την ουδετερότητα.

Απ’ την άλλη μεριά το «πομπός περιεχομένου» θα σήμαινε ότι αυτές οι πλατφόρμες των (αντι)social media είναι σαν ένα τυπικό μήντιο, ας πούμε μια εφημερίδα, της οποίας ο ιδιοκτήτης / εκδότης έχει όλη τη νομική ευθύνη για το τι γράφεται και απο ποιόν. Προφανώς στη δομή διαχείρισης περιεχομένου των κλασσικών media (εφημερίδων, ραδιοφώνων, καναλιών…) δεν υπάρχει καμμία «ουδετερότητα», εκτός απ’ αυτήν που ορίζει το κάθε φορά αφεντικό τους, όπως το βολεύει. Συνεπώς ο έλεγχος είναι ο … σωστός!

Αυτό που είχε ειπωθεί, λοιπόν, στην 18 Οκτώβρη του 2019, στο Event 201, ήταν ότι «για το καλό της προστασίας της υγείας των ανθρώπων…» (ρε τι χωράει σ’ αυτό το νταβατζιλίκι!) οι ιδιοκτήτες των (αντι)social media θα πρέπει να χρεωθούν με τη νομική ευθύνη του τι κυκλοφοράει στις πλατφόρμες τους· αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν δεν μπορούν να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στη λογοκρισία θα αναλάβει αυτός που μπορεί: η μορφή κράτος. Ενώ εκείνο που ειπώθηκε δια στόματος Zuckerberg στις 18 Φλεβάρη του 2020 στους αξιωματούχους της ευρωπαϊκής commission (ευαίσθητους, ως γνωστόν, στις «ελευθερίες»….) ήταν ότι κανονίστε εσείς σαν κράτη τη νομοθεσία της λογοκρισίας (που πάει να πει: αναλάβετε εσείς την πολιτική ευθύνη του αποπληθωρισμού των ψεμμάτων ή των «ψεμμάτων»…) και εμείς, σαν ιδιωτικές εταιρείες, θα την εφαρμόσουμε.

Bingo!!!

Η λοξή εξέλιξη

Σάββατο 30 Μάη. Πριν λίγες ημέρες το ψόφιο κουνάβι τιτίβισε ότι η “επιστολική ψήφος είναι ευκαιρία για νοθεία” – ενόψει των προεδρικών εκλογών του Νέμβρη. Έχει τους καϋμούς του ο άνθρωπος! Οι αλγόριθμοι του twitter κρέμασαν κουδούνια στο προεδρικό τιτίτιβισμα, ως ελεγχόμενο για «διασπορά ψευδών πληροφοριών». Το ψόφιο κουνάβι τα πήρε, γιατί φαίνεται ότι αυτοί οι αλγόριθμοι έχουν ακόμα μια πολιτική μάλλον παρά τεχνική αδυναμία: δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις επίσημες, καθεστωτικές, επιτρεπτές παπαριές απ’ τις υπόλοιπες. Κι όταν ένα ψόφιο κουνάβι θυμώνει…

Χτες ξανατιτίβισε. Αυτή τη φορά απειλώντας ότι θα στείλει τον στρατό να πυροβολεί τους διαδηλωτές / looters στη Μιννεάπολη. Και πάλι οι αλγόριθμοι του twitter αστόχησαν: κρέμασαν κουδούνια στο εν λόγω προεδρικό τιτίβισμα, ότι προάγει την βία.

Ε, αυτό ήταν! Το ψόφιο κουνάβι, σαν πρόεδρος που φοράει παντελόνια, υπέγραψε ένα διάταγμα… που δεν λέει ότι «τα ψόφια κουνάβια επιτρέπεται να λένε ό,τι γουστάρουν» (όπως θα περίμενε κανείς…), αλλά που κάνει πράξη εκείνο που είχε ειπωθεί στις 18 Οκτώβρη του 2019, στο Event 201: ακυρώνει την αμερικανική νομοθεσία του 1996, που εξασφάλιζε την νομική ουδετερότητα των εταιρειών παροχής υπηρεσιών στο internet σε σχέση με τα περιεχόμενα που διακινούν οι χρήστες αυτών των υπηρεσιών!

Η παράγραφος 230 εκείνου του ευρύτερου νόμου για τις τηλεποικοινωνίες προέβλεπε ότι κανένας πάροχος ή χρήστης μιας διαδικτυακής ηλεκτρονικής υπηρεσίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν εκδότης ή εκφωνητής οποιασδήποτε πληροφορίας που προέρχεται από άλλον πάροχο πληροφοριών… Αυτό σήμαινε πως οι εταιρείες (π.χ. η google) είχαν έκτοτε νομική ασυλία (δηλαδή «ουδετερότητα») για το όποιο περιεχόμενο διακινούνταν απ’ τα δίκτυά τους. Εκείνο που επέτρεπε η παράγραφος 230 στις εταιρείες ήταν να επέμβουν «κόβωντας» αν παραβιάζονται οι εταιρικές προδιαγραφές, υπό την προϋπόθεση ότι το «κόψιμο» γίνεται καλόπιστα… (Σ’ αυτές τις εταιρικές διακριτικές δυνατότητες περιλαμβανόταν και η προσφυγή στην εταιρεία, με αίτημα «κοψίματος» κάποιου εναντίον περιεχομένου για το οποίο μπορούσε να αποδείξει ότι τον βλάπτει προσωπικά…)

Εκείνη η εξαίρεση επέτρεψε την εκρηκτική διεύρυνση του internet. Αφού, λοιπόν, αυτό έχει ολοκληρωθεί (κι αφού έχουμε μπει στην 4η βιομηχανική επανάσταση…), η ασυδοσία τέλος! Το ψόφιο κουνάβι, θυμωμένο απ’ τους αδιακρισία των αλγόριθμων του twitter, αποφάσισε ότι το (αντι)social μήντιο είναι «εκδότης» και όχι «πλατφόρμα».

Πράγμα που σημαίνει ότι έχει πλήρη νομική ευθύνη και για αυτά που επιτρέπει να κυκλοφορούν στις λεωφόρους του, αλλά και για αυτά που απαγορεύει: αν, για παράδειγμα, ξανακρεμάσει κουδούνια στον πρόεδρο των ηνωμένων πολιτειών της αμερικής θα φάει ξεγυρισμένη μήνυση! Αλλά και αν αφήσει ασύδοτους τους αντιπάλους του, το ίδιο θα πάθει… Και μιλώντας γενικά: το traffico στο internet αποκτάει αυστηρούς τροχονόμους: τα κράτη (το ψοφιοκουναβιστάν είναι δεύτερο, εφόσον προηγείται το Πεκίνο!) και τις νομοθεσίες τους. Συμπεριλαμβανόμενων των νομοθεσιών «έκτακτης ανάγκης», που έχουν κάθε λόγο να μονιμοποιηθούν…

Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε! (Και εμείς επίσης….)

Η στόχευση

Σάββατο 30 Μάη. Απ’ την στιγμή που διαπιστώσαμε, μελετώντας τα λεγόμενα των παικτών του Event 201, ότι ο έλεγχος της διαδικτυακής πληροφόρησης (… στην περίπτωση μιας επιδημίας εντός ή εκτός εισαγωγικών… αλλά γιατί μόνον εκεί;) έχει γίνει πια ζήτημα πρώτης γραμμής, και απ’ την στιγμή που είναι γνωστό ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε πόλεμο που κηρύσσουν τ’ αφεντικά, παρακολουθήσαμε (σιωπηλά…) το τι συνέβαινε στη διάρκεια των πραξικοπημάτων από αυτήν την άποψη. Συνέκλιναν, άραγε, τα κράτη προς τον έλεγχο και σ’ αυτόν τον τομέα;

Αυτό που συνέβη ως τώρα (και έγινε συστηματικά, μεθοδικά, με σχέδιο) είναι ότι όλα τα καθεστωτικά μήντια λειτούργησαν σχεδόν μονομπλοκ, σ’ όλα τα (ευρωπαϊκά) κράτη που μπορούμε να ξέρουμε, ακολουθώντας / υπηρετώντας την καθεστωτική γραμμή περί Αποκάλυψης, Αρμαγεδώνα, κλπ. Εκεί που υπήρξε κάποιος πλουραλισμός (συμπεριλαμβανομένων των «θεωριών συνωμοσίας»…) ήταν στον κυβερνοχώρο. Αν υπήρξε «αχίλλειος πτέρνα» στην δημαγωγία, αυτή βρισκόταν εκεί: στο πως οι αιρετικοί «ειδικοί» κατάφεραν να κυκλοφορήσουν, όσο κυκλοφόρησαν, τις κριτικές τους απόψεις. Είναι ακριβώς η περιοχή όπου εκκρεμεί ο κεντρικός έλεγχος!

Οι βλακώδεις και μικρόνοες «κατηγορίες» που άκουσε η ασταμάτητη μηχανή είναι χάδια μπροστά στην μεταχείριση που είχε, για παράδειγμα, ένας ειδικός καθόλα αναγνωρισμένος, του βεληνεκούς του Sucharit Bhakdi, στη γερμανία. (Πρόκειται για αυτόν που είχε προκαλέσει ανοικτά την Μέρκελ και την γερμανική κυβέρνηση για το πραξικόπημα α λα γερμανικά – σχετικό video στο εξ οικείων τα βέλη, ξανά, Τετάρτη 1 Απρίλη).

Σ’ αυτήν την πρώτη φάση της υγιεινιστικής εκστρατείας, ο έλεγχος όσων είχαν τεκμηριωμένη και ρεαλιστική άποψη εναντίον της τρομοεκστρατείας, έγινε μ’ έναν διπλό τρόπο: αφενός μέσω της διασποράς διάφορων πανηλίθιων «θεωριών συνωμοσίας», και αφετέρου με την συστηματική και προβοκατόρικη «δυσφήμιση». Όλοι οι εθελοντές, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, οπαδοί του κράτους έφτιαξαν μια «κοινή δεξαμενή» (κατ’ αναλογία εκείνης των νεκρών…) για να πετάνε εκεί, σαν συνωμοσιολόγους, «ψεκασμένους», «χριστιανοταλιμπάν», «οπαδούς του Τραμπ», όσους απειλούσαν την ενιαία κρατική / καπιταλιστική αλήθεια.

Αστυνομικά, απαγορευτικά μέτρα δεν γνωρίζουμε να πάρθηκαν σ’ αυτή τη φάση. Αλλά, εκτιμάμε, ότι αυτό είναι μια μεταβατική περίοδος. Πιθανότατα (γιατί όχι;) στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών να έγινε αθόρυβα η απαραίτητη «καταγραφή των άπιστων και των αιρετικών» (σε κάθε κράτος) – εν όψει της συνέχειας.

Γιατί θα υπάρξει συνέχεια, δεν έχουμε αμφιβολίες. Ακόμα και τα «ψηφιακά» καμώματα του ψόφιου κουναβιού, που είναι άσχετα μεν με τον covid-19 είναι όμως σχετικότατα με τις ανάγκες γενικής (καπιταλιστικής) επιτήρησης, υποδεικνύουν την κατεύθυνση…

“Βιοασφάλεια”

Σάββατο 16 Μάη. Μόλις η προσοχή (και κατά συνέπεια οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση) φύγει απ’ την μικροκλίμακα και απ’ την λούμπεν χριστιανική ηθικολογία, ο ορίζοντας γίνεται επικίνδυνα ανεξερεύνητος. Σ’ αυτό που για την συνηθισμένη μικρόνοια είναι το άγνωστο (και καλύτερα να αποφεύγεται) κενό είναι όμως που τα αφεντικά κτίζουν τα κάστρα τους. Μέρα μεσημέρι! Κι ύστερα…

Αντιγράφουμε (χρειάζεται η υπογραφή για να δώσει «εγκυρότητα»; Όχι, εγγυόμαστε: δεν είναι απ’ τα σκουπίδια):

… Στο βιβλίο του «Θύελλες Μικροβίων» (Tempetes Microbiennes) του 2005, ο Patrick Zylberman, καθηγητής ιστορίας της υγείας στο Παρίσι, περιέγραψε με λεπτομέρειες την σύνθετη διαδικασία μέσω της οποίας η ασφάλεια της υγείας, που ήταν για πολύ καιρό στο περιθώριο των πολιτικών στρατηγικών, άρχισε να σέρνεται προς το κέντρο της σκηνής στις αρχές των ‘00s. Ο Π.Ο.Υ. είχε ήδη φτιάξει ένα δεδικασμένο το 2005, όταν προειδοποιούσε για “50 εκατομμύρια νεκρούς” σ’ όλο τον κόσμο που θα τους προκαλούσε η επεκτεινόμενη γρίπη των πτηνών. Μέσα απ’ αυτό το χειρότερο worst-case σενάριο που είχε ποτέ παρουσιαστεί για μια επιδημία, ο Ζylberman προέβλεψε ότι «ο υγιεινιστικός τρόμος» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο διακυβέρνησης.

Αυτό το worst-case σενάριο ανακαινίστηκε τώρα που μιλάμε. Η ιδέα ενός υποχρεωτικού γενικού αποκλεισμού δεν έχει καμμία ιατρική δικαιολόγηση ούτε στηρίζεται σε οποιαδήποτε επιδημιολογική έρευνα σε ότι αφορά την αντιμετώπιση μιας πανδημίας. Κι όμως αυτό ήταν που κατοχυρώθηκε σαν ηγεμονική πολιτική – με αναπόφευκτη συνέπεια μια ατέλειωτη μάζα ανέργων. Όλα αυτά βασισμένα σε αποτυχημένα, παραληρηματικά μοντέλα του είδους του Imperial College, που επιβλήθηκαν από πανίσχυρες ομάδες πίεσης, απ’ το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ ως το συμβούλιο ασφαλείας του Μονάχου.

Δείτε για παράδειγμα τον δρ. Richard Hatchett, πρώην μέλος του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας στη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης του Μπους του Β, που προωθούσε τον υποχρεωτικό εγκλεισμό του συνόλου του πληθυσμού ήδη απ’ το 2001. Τώρα ο Hatchett διευθύνει την Συμμαχία Καινοτομιών Επιδημικής Ετοιμότητας (CEPI), έναν πολύ ισχυρό οργανισμό που συντονίζει παγκόσμια τις επενδύσεις σε εμβόλια, και είναι πολύ κολλητός με τις μεγάλες φαρμακευτικές. Ο CEPI τυχαίνει να είναι παιδί της γονιμοποίησης του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ από το ίδρυμα του Bill και της Melinda Gates.

Ο Ηatchett θεωρεί τον αγώνα κατά του covid-19 σαν «πόλεμο». Η ορολογία – υιοθετημένη απ’ τους πάντες, απ’ τον πρόεδρο Trump ως τον πρόεδρο Μacron – βάζει τους όρους του παιχνιδιού. Θυμίζει – τί άλλο; – τον παγκόσμιο πόλεμο στην τρομοκρατία, όπως κηρύχτηκε τον Σεπτέμβρη του 2001 απ’ τον Donald Rumsfeld.

O Rumsfeld έχει διατελέσει πρόεδρος της πολύ μεγάλης βιοτεχνολογικής εταιρείας Gilead. Μετά την 11η 9ου, όντας στο Πεντάγωνο, ήταν πολύ απασχολημένος με το να θολώσει την διάκριση ανάμεσα σε πολίτες και στρατό σε σχέση με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Εκεί ήταν που διαμορφώθηκε το concept του «γενικευμένου υποχρεωτικού εγκλεισμού», με τον Hatchett σαν βασικό παράγοντα του σχεδιασμού.

Καθώς επρόκειτο για δημιούργημα των στρατιωτικοποιημένων Big Farma, αυτός ο εγκλεισμός δεν είχε τίποτα να κάνει με την δημόσια υγεία. Αυτό που ενδιέφερε ήταν η στρατιωτικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας ώστε να είναι διαχειρίσιμη στην περίπτωση βιολογικού πολέμου – που εκείνη την εποχή αποδιδόταν αυτόματα σε κάποια τρισάθλια αλλά τεχνολογικά ικανή al-Qaeda.

Η τωρινή εκδοχή αυτού του project – βρισκόμαστε σε «πόλεμο» και κάθε πολίτης πρέπει να μείνει σπίτι του – παίρνει την μορφή που έχει ονομαστεί «ιατρο-στρατιωτική δικτατορία»…. Ο Agamben κατάφερε να τετραγωνίζει τον κύκλο: σημειώνει ότι δεν είναι πια δικαίωμα των υπηκόων στη δύση η ασφάλεια της υγείας τους· τώρα είναι υποχρεωμένοι με δικαστική απόφαση να είναι υγιείς. Αυτό, με μια κουβέντα, είναι η βιοασφάλεια (biosecurity)…. H κοινωνική αποξένωση (social distancing) είναι ο πολιτικός κανόνας, όπου ένα ψηφιακό matrix αντικαθιστά την ανθρώπινη αλληλεπίδραση η οποία, εξ ορισμού, από τώρα και στο εξής θα θεωρείται θεμελιωδώς ύποπτη και πολιτικά «μολυσματική»…

Aν σ’ αυτόν τον σκληρό δρόμο προς την «βιο-ασφάλεια» πετύχετε πουθενά τα τροφο-φάρμακα, ρωτείστε είτε τους φίλους του ψόφιου κουναβιού είτε τους φίλους του κυρ Βασίλη, του άρχοντα Θυρών και Παραθύρων, αν ξέρουν να σας πουν κάτι γι’ αυτά…