Tag: ρωσία

Συρία

Κυριακή 16 Σεπτέμβρη. Τηρουμένων των αναλογιών (και με δεδομένο, πάντα, ότι αναφερόμαστε σε προσωρινές καταστάσεις) φαίνεται πως και σε ότι αφορά την εκκαθάριση του θύλακα του Idlib το μπλοκ της Αστάνα ακολουθεί μια παρόμοια, «διαφορική», «μη γραμμική» τακτική.

Το μπλοκ της Αστάνα είναι σαφώς πιο επίσημο και διεθνώς γνωστό απ’ το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, και εμφανίζεται δημόσια σαν τέτοιο. Ταυτόχρονα όμως παράγει το θέαμα «εσωτερικών διαφοροποιήσεων». Δεν επιτίθεται ως τώρα κατά μέτωπο (αν και κάνει και τέτοιου είδους κινήσεις μικρής εμβέλειας, αφήνοντας ανοικτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σαν απειλή) αλλά μάλλον προσπαθεί να πλαγιοκοπήσει τους proxies του Ριάντ που στηρίζονται (είναι ολοφάνερο πια) στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο και στο Τελ Αβίβ. Οι πλευρές των καθαρά στρατιωτικών κινήσεων (του μπλοκ της Αστάνα) είναι συνυφασμένες με ψυχολογικές και (διεθνούς εμβέλειας) προπαγανδιστικές επιχειρήσεις – με επιδιωκόμενο στόχο κάποιου είδους είτε παράδοση είτε, στη χειρότερη περίπτωση, εδαφική υποχώρηση των proxies του Ριάντ.

Κάτι ανάλογο προσπαθεί να κάνει και ο άξονας Ουάσιγκτον – Ριάντ, με ανάποδο στόχο. Και με ένα μειονέκτημα κατά τη γνώμη μας: δεν έχει επίσημα στρατό επι τόπου, συνεπώς εκτός απ’ τους «εργολάβους» δεν έχει άλλα πιόνια πάνω στο ταμπλώ. Απειλεί με βομβαρδισμούς («απ’ έξω») πράγμα που σημαίνει ότι η επί τόπου «command line» έχει κενά. Σε αντίθεση με τις αμερικανικές απειλές (απ’ τον ουρανό) οι απειλές (και οι προτάσεις συμβιβασμού) απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα είναι στο χώμα. Προφανώς οι πρώτες παίζουν ρόλο· μπορούν όμως να βραχυκυκλώσουν την τακτική πυκνότητα των δεύτερων;

Παρακολουθούμε, μαθαίνουμε – για να καταλάβουμε…

(Αλλά δεν περιμένουμε κάτι ευοίωνο…)

Απ’ την Μόσχα με αγάπη 1

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Την περασμένη Κυριακή, συνεντευξιαζόμενος στη Σαλονίκη απαντώντας σε ερώτηση για τις ελληνορωσικές σχέσεις ο τενεκεδένιος εξοχότατος ξεστόμισε σαν γνήσιος κυβερνοποζεράς:

Έχω πρόσκληση να επισκεφθώ τη Μόσχα, μέσα στο 2018 και να συναντηθώ με τον πρόεδρο Πούτιν. Γνωρίζετε ότι το προηγούμενο διάστημα οι σχέσεις μας πέρασαν μια μικρή περιπέτεια, δώσαμε τα μηνύματα που έπρεπε να δώσουμε – πιστεύω ότι ήμασταν υποχρεωμένοι να δώσουμε τα μηνύματα αυτά – τώρα δουλεύουμε προκειμένου να αποκατασταθεί η κανονικότητα και να ενισχυθεί η συνεργασία, σε μια σειρά από τομείς. Άλλωστε θα προχωρήσει το επόμενο διάστημα η συγκρότηση της Μικτής Διϋπουργικής Επιτροπής, συνεπώς σε σχέση με το ερώτημα σας, ναι έχω πρόσκληση.

Η απάντηση απ’ το ρωσικό καθεστώς ήρθε την Τρίτη. Θα μπορούσε να είναι ειρωνική, του είδους «Α ναι; Έχεις πρόσκληση; Απ’ την Ομόνοια την αγόρασες; Πόσο;» – αλλά ήταν πιο σφικτή. Όχι, δεν υπάρχει συζήτηση για επικείμενη επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στη ρωσία ως το τέλος του έτους δηλώθηκε αρμοδίως. Δεν υπάρχει συζήτηση – άρα δεν υπάρχει πρόσκληση! Συνεπώς κάποιοι κοροϊδεύουν τον τενεκεδένιο ή αυτός κοροϊδεύει εαυτόν και αλλήλους. Συνηθισμένα πράγματα, δηλαδή.

Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Πρόσφατα ο πατριάρχης Ισταμπούλ, αφού συμβουλεύτηκε το ελληνικό υπ.εξ. (τον ογκόλιθο δηλαδή) αποφάσισε να υποστηρίξει μια εκκλησιαστική διάσπαση στο παπαδαριό της ουκρανίας. Οι «σχισματικοί» ουκρανοί θέλουν να φύγουν απ’ την αρμοδιότητα του ρωσικού πατριαρχείου και να γίνουν ανεξάρτητοι, για να κράτανε όλα τα φράγκα για πάρτη τους, και να κουλιαρτίζουν το ποιμνίο σύμφωνα με τις οδηγίες των προστατών τους. Γι’ αυτό και ζήτησαν τη βοήθεια (δηλαδή την αναγνώριση) του άλλου αρχιτράγου, του αποκαλούμενου «οικουμενικού». Εννοείται πως πίσω απ’ τους “σχισματικούς” δουλεύουν οι αμερικανικές και οι αγγλικές υπηρεσίες…

Οι ουκρανικές επιλογές του οικουμενικού αρχιτράγου (ξαναλέμε: υπό την καθοδήγηση του ελληνικού υπ.εξ.) είναι μάλλον σκανδαλώδεις από την άποψη της «εκκλησιαστικής τάξης»: το παπαδαριό της ουκρανίας δεν είναι (ουσιαστικά) στην αρμοδιότητά του…  Το ρωσικό αρχιπαπαδαριό τα πήρε το κρανίο, και αποφάσισε να διακόψει κάθε συνεργασία με το Φανάρι. Κατά την άποψη μας πιθανότατα να πρόκειται για ελληνοκρατική ρελάνς στη σοβαρή πιθανότητα να στηρίζει η Μόσχα (πολιτικά κατ’ αρχήν) το παλαιστινιακό αίτημα για άραβα πατριάρχη στην Ιερουσαλήμ· στη θέση των διαδοχικών πρακτόρων των ελληνικών υπηρεσιών.

Ωστόσο η αντι-ρωσική ελληνική συστράτευση με την Ουάσιγκτον δεν τελειώνει εκεί. Στη νότια κύπρο επίσης παίζουν τα ανάλογα όργανα, παρότι το νοτιοκυπριακό κεφάλαιο έχει εδώ και δεκαετίες σοβαρές «σχέσεις στοργής» (: ωραίο μου πλυντήριο) με το ρωσικό, μαύρο, γκρίζο ή λευκό.

(φωτογραφία: Η ικεσία προς την Μόσχα στα καλύτερά της!!! Αναμνηστικό πλάνο, με τον κυρ Παναγιώτη – τον – σωλήνα και την «δεν – μπορώ – να – φορολογήσω – τους – εφοπλιστές – γιατί – το – απαγορεύει – το – σύνταγμα» μεσαιομεγάλη επιχειρηματία του τουρισμού κυρ Νάντια. Απέναντι ο Πούτιν σε μάλλον βαριεστημένη στάση.

Αααχχ! Early ’15s!… Τότε το ρούβλι ήταν όχι απλά «ισχυρό» αλλά απελευθερωτικό!… Ελιξήριο της αιώνιας εθνικής νεότητας ήταν τότε το ρούβλι!!! Θα έτρεχε μαζί με το γκάζι, μέσα απ’ τον σωλήνα… Ο κυρ Παναγιώτης μαζί με τον κυρ Γιάνη, τον κυρ Νίκο και τον κυρ Αλέξη πάνω σε άσπρα άλογα θα κάλπαζαν στα χωριά που θα τους έραιναν με λουλούδια… Και θάμασταν λεύτεροι!! ΛΕΥΤΕΡΟΙ!!!!!!

Το ότι στη φωτο ο τενεκεδένιος τελεί εν ευθυμία είναι, απλά, θέμα χαρακτήρα…)

Απ’ την Μόσχα με αγάπη 2

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Ιστορικά η περίπτωση της νότιας κύπρου είναι ιδανικό παράδειγμα μελέτης του γεωπολιτικού προσοδισμού. Παρότι ποτέ οι ελληνοκύπριοι καθεστωτικοί και οι λακέδες τους (συμπεριλαμβανομένων των παντοδύναμων και πάμλουτων παπάδων) δεν έθιξαν στο ελάχιστο τα συμφέροντα του Λονδίνου, σε ότι αφορούσε την περίοδο του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου και την αντιπαράθεση Ουάσιγκτον – Μόσχας η Λευκωσία φρόντισε να ισορροπεί στον αρμό των δύο μπλοκ. Μπαίνοντας στην κατηγορία «αδέσμευτα» κράτη…

Απ’ τα ‘90s και μετά δεν υπήρχε θέμα: οι περιβόητοι ρώσοι «ολιγάρχες» (αλλά επίσης ο αδελφός Μιλόσεβιτς, επώνυμοι σερβοφασίστες αλλά και διάφοροι ταχύτατα ανερχόμενοι μαφιόζοι απ’ το πρώην ανατολικό μπλοκ) βρήκαν στη νότια κύπρο την offshore υποδομή που ονειρεύονταν: τράπεζες, δικηγόρους, πολιτικούς, παπάδες, κλπ, όλα στη διάθεσή τους, με το αζημίωτο. (Μερικοί απ’ αυτούς τους δεξιοτέχνες / «μπροστινούς» στο ξέπλυμα δικηγόρους ευτύχησαν να γίνουν και πρόεδροι της νότιας κύπρου…) Αυτό θεωρήθηκε «σύσφιξη των σχέσεων» – αν και θα μπορούσε να μην είναι εντελώς ακριβές, απ’ την στιγμή που οι ρωσικές υπηρεσίες, υπό τον Πούτιν, πήραν τον έλεγχο στη Μόσχα.

Σε κάθε περίπτωση ο άξονας Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ, σαν το ανατολικομεσογειακό τμήμα του άξονα Ουάσιγκτον – Ριάντ είναι μια επιλογή ιμπεριαλιστική αλλά και τυχοδιωκτική· που προφανώς αλλάζει τα δεδομένα στις σχέσεις Λευκωσίας – Μόσχας. Το ελληνοκυπριακό φασισταριό περιμένει με μεγάλη χαρά να άρει η Ουάσιγκτον την απαγόρευση πώλησης όπλων στη νότια κύπρο (κρατάει απ’ το 1974…), σαν ένα ακόμα βήμα συμμαχικής εύνοιας (και εμπορικών κερδών για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία). Θα γεμίσει πύραυλους τότε η νότια κύπρος, και θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη ομορφιά… Απ’ την άλλη μεριά η συμμαχία Μόσχας – Άγκυρας (και στο βάθος Πεκίνου) δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε περιορισμένη μόνο στο συριακό έδαφος. Η ανατολική Μεσόγειος είναι στον πάγκο.

Τη μέρα, λοιπόν, που ο τενεκεδένιος εξοχότατος το έπαιζε «no problem» στη Σαλονίκη, δημοσιευόταν στη δεξιά νοτιοκυπριακή εφημερίδα «φιλελεύθερος» συνέντευξη του προέδρου του δεξιού κόμματος «δημοκρατικός συναγερμός» (το κόμμα του νυν προέδρου Αναστασιάδη) Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο εν λόγω είπε φωναχτά πως η Μόσχα, αφου συμμαχεί με την τουρκία, θα πάψει να ασχολείται με το κυπριακό (με τρόπο βολικό για τους ελληνοκύπριους). Η απάντηση της ρωσικής πρεσβείας στη Λευκωσία ήρθε την Δευτέρα το βράδυ. Τέλειωνε με την εξής φράση:

… Είναι προφανές ότι κάποιοι φίλοι στην Κυπριακή Δημοκρατία θέλουν να διασαλεύσουν την καλή σχέση ρωσίας – κύπρου για να απομακρύνουν τη ρωσία απ’ την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου…

Ναι, ακριβώς: είναι «προφανές». Πιο πολύ δεν γίνεται! Όσο προφανές είναι ότι πολύ περισσότερο από έξτρα βάσεις στο ελλαδιστάν η Ουάσιγκτον θα ενδιαφερόταν για «εξυπηρετήσεις» στη νότια κύπρο· γι’ αυτές θα έδινε και κάτι παραπάνω… Όσο προφανές είναι ότι η Μόσχα ενδιαφέρεται να πιάσει επιπλέον «πόστο» (στρατιωτικό) απέναντι απ’ την κύπρο, στο λίβανο.

(φωτογραφία: Ο νοτιοκυπριακός δεξιός «φιλελεύθερος» το περασμένο καλοκαίρι αποκάλυψε τα δηλητηριώδη συμπεράσματα μιας «έρευνας» για την ανθελληνική – δηλαδή αντι-αμερικανική και αντι-ισραηλινή – πορεία του χρυσοπράσινου φύλλου ριγμένου στο πέλαγο. “Έφτιαχνε κλίμα” σα να λέμε… Κανονισμένα, εννοείται…)

Κυρώσεις 1

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Το βιολί με την δηλητήριαση (;) των Skripal προχωράει αγριεύοντας. Το ψοφιοκουναβιστάν ετοιμάζεται για έναν ακόμα γύρο «σκληρών» κυρώσεων κατά της Μόσχας, με την κατηγορία ότι συνεχίζει να παράγει χημικά όπλα… Το βαρύ χέρι των αμερικανικών κυρώσεων προγραμματίζεται να πέσει προς τα τέλη Νοέμβρη, μετά τις ενδιάμεσες εκλογές στις ηπα (στις 6 του μήνα). Αυτή τη φορά στο στόχαστρο δεν θα είναι μόνο άτομα ή θεσμοί σχετικοί με την υποτιθέμενη ρωσική παραγωγή χημικών όπλων, αλλά και τράπεζες, «οντότητες» σχετικές με την ρωσική βιομηχανία όπλων γενικά, κλπ. Ελάχιστα απέχει η Ουάσιγκτον απ’ το να κατηγορήσει την Μόσχα ότι «αυτή είναι που ρίχνει χημικά σκοτώνοντας παιδιά – στη συρία»!…

Εκείνο το κατηγορητήριο του 2003 κατά του ιρακινού δικτάτορα, ότι έχει χημικά και βιολογικά όπλα, μοιάζει αρχαιολογία… Να, όμως, που το αμερικανικό ιμπεριαλιστικό ρεπερτόριο είναι φτωχό, και γυρνάει ξανά και ξανά στα ίδια παλιά κόλπα…

(Για να μην γίνονται παρεξηγήσεις: η ασταμάτητη μηχανή ΔΕΝ υποστηρίζει την ρωσική ολιγαρχία ούτε κάποια άλλη παραλλαγή του ρωσικού καθεστώτος. Σημειώνει όμως, γιατί αυτό είναι το καθήκον της, αυτά που έχουν σχέση με τους ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο και τους συμμάχους τους. Αν αλλάξουν οι συμμαχίες η ασταμάτητη μηχανή θα αλλάξει την στόχευσή της, όπως οφείλει να κάνει…)

Συρία

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Στέλνει η Άγκυρα όπλα και εξοπλισμό στο Idlib; Ναι, στέλνει. Όμως ο προορισμός τους είναι αντίθετος απ’ αυτόν που προπαγανδίζουν διάφοροι δημαγωγοί στη δύση (ό,τι, δηλαδή, αυτά προορίζονται να χρησιμοποιηθούν απ’ τους αντικαθεστωτικούς εναντίον του συριακού στρατού…). Δεν θα ήταν δύσκολο να μάθουν τι γίνεται – αλλά θα χάλαγε η psyop περί «επερχόμενης στρατιωτικής αναμέτρησης τουρκίας – συρίας» στο Idlib.

Η Άγκυρα έχει ζητήσει απ’ την Δαμασκό (μέσω Μόσχας) περισσότερο χρόνο. Ο οποίος έχει δoθεί, αν κρίνουμε απ’ τον περιορισμό των βορβαδισμών στο νότο τα τελευταία δύο 24ωρα. Η παράταση (στην καθυστέρηση της συριακής ‘n friends εισβολής) χρειάζεται στην Άγκυρα για να αναγκάσει τους proxies του Ριάντ, της Ουάσιγκτον κλπ, να «παραδοθούν». Τα όπλα και ο εξοπλισμός πηγαίνουν στους δικούς της proxies, που για χάρη συνεννόησης ας τους ονομάζουμε f.s.a. Σύμφωνα με τον τουρκικό σχεδιασμό, αν οι της h.t.s. δεν αποχωρήσουν απ’ τις περιοχές όπου υπάρχει f.s.a., τότε οι ένοπλοι του τελευταίου θα τους επιτεθούν στρατιωτικά. Είναι στη βάση αυτού του σχεδιασμού που η Άγκυρα έχει ζητήσει χρόνο. Ωστόσο δεν είναι ακόμα γνωστό που θα πρέπει να μαζευτούν οι της h.t.s. μέσα στον θύλακα…

Μοιάζει με άσκηση ισορροπίας σε τεντωμένο σκοινί, αν και αυτός ο σχεδιασμός είναι λογικός. Το να εμφανιστεί, ξανά, ένας «εμφύλιος» μέσα στον θύλακα του Idlib βραχυκυκλώνει τις αμερικανικές απειλές. Όμως μόνοι τους οι fsa είναι πιθανό να μην τα καταφέρουν. Θα χρειαστεί, πολύ πιθανόν, να εισβάλει «αόρατα» και ο τουρκικός στρατός. Από βορρά και δύση.

Ήδη εντοπίζονται τέτοιες κινήσεις εισβολής: τουρκικός στρατός βρίσκεται από χτες στη συνοριακή συριακή πόλη Bab al-Hawa, που ελέγχεται απ’ τους f.s.a… (Εκεί που είναι το μπλε σημάδι)

Συρία

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη. Ωραία, πολύ ωραία το παίζει ο Erdogan (στα διαλείματα των συζητήσεων του μπλοκ της Αστάνα) για φύλακας των αντικαθεστωτικών ενόπλων (αν και όχι όλων) στο Idlib. Με τα σχόλια και τις εκκλήσεις του στην «παγκόσμια κοινότητα» να «αποτρέψει την σφαγή» έχει γίνει πιστευτός· κι αυτή είναι η δουλειά που του αναλογεί στο θέμα “Idlib”. Άλλωστε κανείς δεν θέλει «σφαγή», για λόγους πολύ σοβαρότερους απ’ τον «ανθρωπισμό».

Να τώρα η πραγματική βάση, η καλοκουρδισμένη συνεννόηση του μπλοκ της Αστάνα. Πριν δύο μέρες συναντήθηκαν στη Γενεύη αντιπροσωπείες των «3 εγγυητριών δυνάμεων» στη συρία (φαίνεται πως άτυπα το μπλοκ της Αστάνα έχει αναγνωριστεί…) με εκπροσώπους του οηε. Με θέμα: την δημιουργία μιας κοινά αποδεκτής λίστας των εκπροσώπων της συριακής αντιπολίτευσης που θα συμμετάσχουν (μαζί με τον Άσαντ) στη διαμόρφωση του καινούργιου συριακού συντάγματος.

Τέτοια προσπάθεια είχε γίνει και στην αρχή της χρονιάς, στην Αστάνα. «Κόλλησε» στο θέμα της αντιπροσώπευσης των κούρδων: ενώ η Άγκυρα και η Τεχεράνη απέρριπταν μετά βδελυγμίας τις ypg/pkk, η Μόσχα ήταν πιο διαλλακτική, ελπίζοντας να τους ρυμουλκήσει μακρυά απ’ την Ουάσιγκτον…

Το γεγονός ότι μετά την συνάντηση της 11ης Σεπτέμβρη του 2018 ανακοινώθηκε η καταρχήν συμφωνία για τα «χαρακτηριστικά των υποψηφίων» σημαίνει ότι το ζήτημα με τις ypg/pkk έχει λήξει – σίγουρα σ’ αυτή τη φάση. (Και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Κάθε βδομάδα γίνονται ακόμα πιο proxies της Ουάσιγκτον). Επιβεβαιώνει επιπλέον ότι με την τύχη του θύλακα του Idlib να είναι πάνω στον πάγκο, το μπλοκ της Αστάνα παραμένει πάντα συμπαγές· όσο θέατρο «αντιθέσεων» στο εσωτερικό του κι αν χρειάζεται, πότε εδώ και πότε εκεί.

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη. «Μόλις μούρθε μια ιδέα…» είπε, γυρνώντας προς τη μεριά του. «…Έλα να κάνουμε μια συμφωνία ειρήνης χωρίς προϋποθέσεις, όχι τώρα αλλά ως το τέλος της χρονιάς, να τελειώσει και τυπικά μεταξύ μας ο Β παγκόσμιος».

Αυτός που «μόλις τούρθε μια ιδέα…» ήταν χτες ο Putin. Κι αυτός στον οποίο την απηύθυνε ήταν ο ιάπωνας πρωθ. Abe. Τόπος; Το “ανατολικό οικονομικό φόρουμ του Βλαδιβοστόκ”. Αιτία; Εδώ και 70 χρόνια υπάρχουν «εδαφικές διαφορές» μεταξύ των δύο κράτων (οι Κουρίλες νήσοι, που είναι ρωσικές έκτοτε αλλά το Τόκιο τις θεωρεί δικές του), με αποτέλεσμα τυπικά να μην έχει υπογραφτεί η λήξη του πολέμου…

That’s it!!! Στη φάση της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού (με κύριο μέτωπο τον Ειρηνικό…) ο Abe αξίζει τόσο όσο οι «μόλις μούρθαν» ιδέες του Putin. Έλα ρε ψηλέ… Μέσα σε 3 μήνες υπογράφουμε ειρήνη… και άσε τώρα τις Κουρίλες…

Εν τω μεταξύ, το κενό της επίσημης εκπροσώπησης της Πγιονγκγιάνγκ ανέλαβε να το καλύψει εν μέρει ο ίδιος “μούρθε μια ιδέα” Putin: Η βόρεια Κορέα περιμένει κάποια σημάδια ανταπόκρισης. Δεν έκανε τόσα βήματα προς την αποπυρηνικοποίηση για να ακούει τις ίδιες ατέλειωτες απαιτήσεις για πλήρη αφοπλισμό.

Είναι μια κατάλληλη στιγμή για να κουνάει (όποιος τόχει) το δάκτυλο στην Ουάσιγκτον. Στο άσπρο σπίτι το ψόφιο κουνάβι κυνηγάει την ουρά του, ψάχνοντας τον “αντιστασιακό” συγγραφέα του προσκλητήριου στους New York Times. Έχει βάλει παντού προδοτοπαγίδες, αλλά ακόμα δεν έχει πιάσει κάτι.

Όπως θα έλεγε και ένας Rouhani θριαμβολογώντας: οι ηπα σήμερα είναι στη χειρότερή τους κατάσταση…

(φωτογραφία: Άκουσε την ιδέα ο Abe και ετοιμάζεται να την κάνει…)

Very warm….

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Τελικά αυτοί οι ασιάτες είναι απίστευτοι!!! Ο βορειοκορεάτης Kim έστειλε πριν 4 ημέρες ένα «πολύ θερμό» (όπως λένε οι αμερικάνοι) ραβασάκι στο ψόφιο κουνάβι, όπου του λέει (περίπου) ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια, και θέλει να ξανασυναντηθούν!… Ίσως, ανάμεσα στις καρδούλες, να του τόνισε ότι «να, και στην εθνική παρέλασή μας [έγινε χτες] δεν θα ξαναδείξουμε τους βαλιστικούς μας πυραύλους, για να μη νομίζεις ότι σε απατώ!»… Ψιλό γαζί πάει το δούλεμα, αλλά συνεχίζει!

Άλλους καιρούς, που η κριτική σκέψη παρέμενε ακονισμένη, θα ήταν κοινός τόπος: πρόκειται για κινήσεις όξυνσης των εσωτερικών αντιθέσεων μέσα στο αμερικανικό παλάτι!

Εν τω μεταξύ σήμερα αρχίζει το «οικονομικό φόρουμ του Βλαδιβοστόκ»… Εκτός απ’ τον οικοδεσπότη Putin θα είναι εκεί ο Xi, ο (ιάπωνας) Abe, o (νοτιοκορεάτης πρωθυπουργός) Lee Nak-yon (αντί για τον Moon)… Κάποιος απ’ την Πγιονγκγιάνγκ δεν χωράει στην παρέα;

(φωτογραφίες: Αυτό μοιάζει σαν πληθωρικός οδοδείκτης, αλλά είναι κάτι παραπάνω. Πρόκειται για ένα έργο πολιτικής τέχνης, που δείχνει την απόσταση 15 πόλεων του πλανήτη απ’ τη Σεούλ. Όλο το νόημα όμως βρίσκεται στην υπενθύμιση ότι η Πγιονγκγιάνγκ απέχει λιγότερο από 200 χιλιόμετρα, ένα τσιγάρο δρόμο δηλαδή, κι όμως είναι ακόμα η μόνη απ’ τις πόλεις του οδοδείκτη που δεν μπορούν να επισκεφτούν οι νοτιοκορεάτες – και αντίστροφα, οι βορειοκορεάτες τη νοτιοκορεατική πρωτεύουσα. Τόσο κοντά, κι ακόμα τόσο μακρυά είναι το νόημα του έργου.

Το συγκεκριμένο γλυπτό το παρήγγειλε η μητροπολιτική κυβέρνηση της Σεούλ, σε 20 κομμάτια. Και το εγκατέστησε σε διάφορα τουριστικά σημεία της πόλης….)

Εξ οικείων τα βέλη

Τρίτη 11 Σεπτέμβρη. Ωστόσο «δεν κάθονται όλα» στους συμμάχους της Αθήνας – όπως, άλλωστε, ούτε στην ίδια… Ο Richard Clark, αμερικάνος γερουσιαστής απ’ την Βιρτζίνια, ρεπουμπλικάνος μάλιστα, που φαίνεται απ’ τις επισκέψεις του στη Δαμασκό ότι είναι «φίλος του Άσαντ», βγήκε και είπε χτες, συνεντευξιαζόμενος στην Washington Post, ότι:

«… Η αγγλική M16 ετοίμαζε μια fake χημική επίθεση στο Idlib, όχι κανονική, αλλά μια κατά την οποία όντως θα μετακινούνταν άνθρωποι από μια περιοχή, και είχε εκπαιδεύσει αυτούς τους ανθρώπους να παριστάνουν τα θύματα χημικής επίθεσης…. Το σχέδιο προέβλεπε να χρησιμοποιηθούν τα ‘άσπρα κράνη’ που μόνιμα εμπλέκονται σε τέτοιες βρώμικες ιστορίες, για να προβάλλουν την επίθεση…»

Δεν τα λέει η ρωσική fsb αυτά, ούτε ο ρωσικός στρατός. Τα λέει ένας αμερικάνος ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής. Μπορείς να τον πεις «πράκτορα»; Μπορείς – αλλά έτσι μεγαλώνεις το πρόβλημα…

Αυτός ο Clark δίνει βέβαια τους άγγλους, όχι τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Η καταγγελία του κατά συνέπεια μαζεύει πολλά “like” απ’ την Μόσχα, που θα έχει ένα επιπλέον επιχείρημα να φωνάζει ότι και η περιβόητη «δηλητηρίαση των Skripal» δουλειά των ίδιων (αγγλικών) υπηρεσιών ήταν.

Απ’ την άλλη όμως δεν δημιουργείται, έτσι, μια κάποια «κρίση εμπιστοσύνης» στις γραμμές των πιστών συμμάχων, όπως είναι οι έλληνες; Όχι επειδή το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον κάνουν προβοκάτσιες – αλλοίμονο, αυτή είναι η δουλειά κάθε κράτους που σέβεται τον εαυτό του. Όμως ούτε μια σφικτή «εθνική ενότητα» βρε αδερφέ, τέτοια που να εμποδίζει τις διαρροές και τα from inside «καρφώματα»; Ούτε μια απαγόρευση για λόγους εθνικής ασφάλειας; Που πάμε έτσι;

Ώρα είναι τώρα να παραδειγματιστούν κι εδώ τίποτα αλαφροΐσκιωτοι, και να βγει κανάς βουλευτής του συ.ριζ.α. με αποκαλύψεις για τα εθνικά κομπρεμί με το Τελ Αβίβ – (λέμε, για παράδειγμα…)

Συρία

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Ο τρόπος που το ρωσικό υπουργείο πολέμου διαχειρίζεται το ζήτημα της πιθανολογούμενης προβοκάτσιας με κάποιου είδους χημικό αέριο στο Idlib έχει αποκτήσει κάτι (ας το πούμε έτσι) εκνευριστικό. Γιατί στις διαδοχικές ανακοινώσεις του εμφανίζεται «να ξέρει τα πάντα» σχετικά με τις προετοιμασίες…. Όπως ξέρει το πως θα αξιοποιηθεί αυτή η πιθανολογούμενη προβοκάτσια απ’ τις ηπα, την αγγλία (και την γαλλία)… Οι δραματικοί / αποκαλυπτικοί τόνοι δείχνουν ότι το ρωσικό υπουργείο πολέμου έχει πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι (και) στη συρία γίνεται ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Όμως το ρωσικό υπουργείο πολέμου παριστάνει ότι είναι ανίκανο για το βασικό: να αντιμετωπίσει έγκαιρα τις προετοιμασίες. Έχει την inside πληροφόρηση… αλλά…

«Αλλά»…. Η «μην το φωνάζουμε» αλήθεια είναι ότι συνεχίζονται οι στοχευμένες και επιλεκτικές εκκαθαρίσεις στελεχών (κάποτε υψηλόβαθμων) είτε της Hayat Tahrir al-Sham είτε άλλων, μικρότερων ουαχαβίτικων οργανώσεων. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι τέτοιου είδους επιχειρήσεις γίνονται όχι μόνο στο κέντρο ή στα νότια του Idlib αλλά και κοντά στα συρο-τουρκικά σύνορα, όπου προφανώς δρουν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Χτες, για παράδειγμα, με βόμβες σε αυτοκίνητα “καθάρισαν” εκεί τουλάχιστον 5 διοικητές της HTS. Και δεν ήταν οι μόνοι που τους έφαγε το μαύρο σκοτάδι: μέσα σε μια μέρα έγιναν διάφορες τέτοιου είδους «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις, σε διάφορα σημεία του θύλακα.

Κατά τα υπόλοιπα η πυκνότητα των βομβαρδισμών δείχνει σα να γίνεται προετοιμασία για μια πρώτη προέλαση του συριακού στρατού απ’ τα βόρεια της Hama, προς την Maarrat al-Nu’man…

Και το youtube «κατέβασε» όλα τα κρατικά και φιλοκυβερνητικά συριακά κανάλια… Για λόγους προστασίας της ελευθερίας της πληροφόρησης υποθέτουμε…