Tag: καρτέλ

17/2/2017. Τι είναι αυτό; Όχι κάδος σκουπιδιών με ρόδες! Είναι ένα ρομπότ, φωτογραφημένο σε σιδηροδρομικό σταθμό της Zhengzhou, στην κεντρική κίνα. Το ρομπότ κάνει «περιπολίες» ελέγχοντας την ποιότητα του αέρα, την θερμοκρασία και την υγρασία του σταθμού, και επιπλέον μπορεί να ανιχνεύσει φωτιά. Το βράδυ, που ο σταθμός κλείνει, ασχολείται με την καθαριότητα.
Το καλό είναι ότι δεν κινδυνεύουμε, στα μέρη μας, να πέσουμε πάνω σε τέτοια «άγνωστης ταυτότητας» (και, κυρίως, δυνατοτήτων) όντα. Υπάρχουν ελάχιστοι σιδηροδρομικοί σταθμοί: το τραίνο το πάτησε το καρτέλ των κτελ…

12/2/2017. Το έχουμε υποστηρίξει αναλυτικά και τεκμηριωμένα απ’ τις σελίδες του Sarajevo, και όχι μόνο μια φορά. Επειδή το «κόμμα της δραχμής» είναι παντελώς ανίκανο να παράξει οποιοδήποτε σχέδιο με συνοχή (εκτός απ’ το «ωραίο πλιάτσικο», το οποίο φυσικά δεν ομολογεί) θέλει κάποιον ηλίθιο. Που θα «παραπατήσει», έτσι ώστε τα υπόλοιπα «να έρθουν μόνα τους». Έτσι το «κόμμα της δραχμής» θα κάνει την δουλειά του, και θα μπορεί να κατηγορεί τους άλλους (αυτούς που κατηγορεί και τώρα) αποδίδοντάς τους τις ευθύνες για τα δεινά.
Αν οι φαιορόζ είχαν ένα δικό τους πρόγραμμα κρατικής και καπιταλιστικής ανασυγκρότησης θα μπορούσαν να μιλάνε. Δεν έχουν, ούτε μπορούν να φτιάξουν. Άξιοι διάδοχοι και συνεχιστές των προηγούμενων, εκπροσωπούν τον σκληρό πυρήνα του ντόπιου πολιτικού προσοδισμού, που δεν θέλει καμία «ανασυγκρότηση» που θα τον θίγει.
Όμως κανένας στον πλανήτη γη δεν έχει πλέον όρεξη και χρόνο να ασχολείται με τα «ελληνικά προβλήματα» και τα «ελληνικά καμώματα». Υπάρχουν πολύ σοβαρότατα προβλήματα στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό απ’ τους έλληνες. Όπως επίσης κανένας (πλην των πολιτικών δανειστών, ως τώρα) δεν έχει όρεξη να δανείζει αυτό το σύμπλεγμα με λογικά επιτόκια. Το κοστούμι του ελληνικού υποβιβασμού στην «β κατηγορία» της ευρώπης είναι ραμμένο: είναι failed state, στην κατηγορία montenegro.
Το κουστούμι δεν το έραψαν οι καταραμένοι δανειστές. Ράφτηκε απ’ τα ανομολόγητα αλλά πραγματικά συμφέροντα μεγάλου μέρους των ντόπιων αφεντικών. Αφού μας τσάκισαν μισθούς, μεροκάματα και σχέσεις εργασίας (το μόνο που έκαναν απ’ τις διεθνείς συνταγές) λόγω «χρέους», θέλουν τώρα μια ακόμα πιο άγρια υποτίμηση της εργασίας. Με όρους νομίσματος αυτή τη φορά: «μαλακό» και πληθωρισμένο «μέτρο της αξίας της εργασίας» για να χάσουμε εντελώς τον μπούσουλα, μέσα στα μηδενικά του εθνικού τυπογραφείου. Για να πανηγυρίζουν με τον αγαπημένο τους καπιταλισμό άγριας έντασης της εργασίας.
Τα υπόλοιπα, περί «παράλογων εκτιμήσεων του δντ» και περί «πυρομανών» είναι, απλά, γελοία. Ας φρόντιζε ο εξοχότατος να θίξει τα μαφιόζικα καρτέλ των «κλειστών επαγγελμάτων» για παράδειγμα κι ας μιλούσε ύστερα για «λογική».
Απομένει να μάθουμε (και να πληρώσουμε, είτε έτσι είτε αλλιώς) το μέγεθος της θεσμικής αγυρτείας και βαρβαρότητας.

1/2/2017. Γράψαμε χθες: …το «εκτός νόμου» έχει πλέον τέτοιο μέγεθος και τέτοια ισχύ ώστε καθορίζει τον «νόμο», όχι μόνο σαν «γράμμα» αλλά και σαν πράξη.Κάποιοι φίλοι της ασταμάτητης μηχανής, συμφωνώντας κατ’ αρχήν, ζήτησαν περισσότερες εξηγήσεις. Να, λοιπόν, δύο παραδείγματα.
Οι οδικές υπεραστικές συγκοινωνίες στην ελλάδα είναι καρτέλ: τα κτελ. Ορίζουν τις τιμές των εισιτηρίων χωρίς κανέναν ανταγωνισμό, δηλαδή όπως βολεύει τους ιδιοκτήτες των λεωφορείων. Αυτό είναι κάτι που απαγορεύεται (και) από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Είναι επίσης μία απ’ τις πολλές (τέτοιου ή παρόμοιου είδους) «εκκρεμότητες» που έχουν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις της διαχείρισης της κρίσης· και αρνούνται φανατικά να λύσουν. Με άλλα λόγια αυτές οι κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης της φαιορόζ) υπηρετούν τον πολιτικό προσοδισμό φανατικά παρότι και στη συγκεκριμένη περίπτωση (και πολλές άλλες παρόμοιες) τρέφεται από (ουσιαστικά) εγκληματικές πρακτικές, που στρέφονται σε βάρος στοιχειωδών κοινωνικών συμφερόντων. Σε κάθε περίπτωση με τα κτελ ΔΕΝ ταξιδεύουν οι «πλούσιοι».
Μια κραυγαλέα περίπτωση. Το one way εισιτήριο Αθήνα / Γιάννενα (ή το ανάποδο) κοστίζει τουλάχιστον 40 ευρώ. Υπάρχουν όμως και αλβανικής ιδιοκτησίας λεωφορεία, που κάνουν διαδρομές μεταξύ Αθήνας και αλβανίας. Αν μπορούσε κανείς να ταξιδέψει με τέτοια λεωφορεία, θα πλήρωνε για την διαδρομή Αθήνα – Γιάννενα 25 ευρώ. Αλλά δεν μπορεί. Απαγορεύεται! Απαγορεύεται αυτά τα λεωφορεία να σταματούν στα Γιάννενα! Το κτελ κρατάει το μονοπώλιό του· και τις υψηλές τιμές. Υπάρχει τέτοιος νόμος; Δεν υπάρχει αλλά «ισχύει»; Δεν έχει σημασία. Απαγορεύεται ο ανταγωνισμός.
Μήπως μ’ αυτόν τον τρόπο προστατεύονται οι μισθωτοί οδηγοί των λεωφορείων, όσοι τέτοιοι υπάρχουν; Όχι βέβαια! Για μια διαδρομή με 40 επιβάτες η διαφορά των εισιτηρίων (40 – 25 = 15, Χ 40=600 ευρώ) αποκλείεται να πηγαίνει στον μισθωτό οδηγό! Αποκλείεται οι έλληνες μισθωτοί οδηγοί του συγκεκριμένου ελληνικού μονοπωλίου να πληρώνονται 600 ευρώ ανά διαδρομή παραπάνω απ’ τους αλβανούς μισθωτούς οδηγούς των αλβανικής ιδιοκτησίας λεωφορείων! Αν όχι όλα το μεγαλύτερο μέρος των 600 ευρώ ανά διαδρομή πάνε στην τσέπη του έλληνα ιδιοκτήτη.
Έτσι ένα καρτέλ (υπάρχουν πολλά τέτοια και όχι μόνο στις μεταφορές) μετατρέπεται σε «μαφία» και, με την υποστηρίξη του «επίσημου κράτους» (του «τυπικού νόμου» δηλαδή) επιβάλλεται…

1/2/2017. Υπάρχει ένα άλλο καρτέλ, ιδιαίτερα διάσημο, που έχει κάτι προβληματάκια εσχάτως: το καρτέλ των κατασκευαστικών / εργολαβικών δημόσιων έργων. Περιλαμβάνει όλα τα μεγάλα ονόματα των αφεντικών του κλάδου, και πολλά μικρότερα.
Τι έκανε αυτό το καρτέλ με βάση επίσημα στοιχεία από το 1989 που συστάθηκε ως (τουλάχιστον) το 2016 που αποκαλύφθηκε, δηλαδή επί 27 χρόνια; Μοίραζε μεταξύ του τις δουλειές (και έχουν γίνει πάμπολλα “μεγάλα έργα” αυτά τα 27 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των κατασκευών για τους ένδοξους ολυμπιακούς…) υπερκοστολογώντας τα συστηματικά – και πανεύκολα, εφόσον δεν υπήρχε κανένας ανταγωνισμός μεταξύ τους. Το ύψος αυτών των υπερκοστολογήσεων μας είναι άγνωστο. Αλλά όποιος μιλήσει για δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ (σε “σκληρό νόμισμα”) δεν θα κάνει λάθος. Πρόκειται για τεράστια ποσά που έφυγαν απ’ τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό και τα κονδύλια της καταραμένης ε.ε. που χρηματοδοτούσε συστηματικά και σε καλό ποσοστό όλα αυτά τα δημόσια έργα – και πήγαν στις τσέπες των βαρώνων των κατασκευών.
Το καρτέλ αυτό αποκαλύφθηκε – δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες. Και πρέπει να πληρώσει. Πόσο; Κρατηθείτε: κάθε εταιρεία πρόστιμο έως 10% των κερδών της την προηγούμενη χρονιά. Αυτό λέει ο τυπικός νόμος: μετά από 27 (ή 127) χρόνια συστηματικής και (κυριολεκτικά) εγκληματικής καπιταλιστικής πρακτικής, μετά από 27 (ή 127) χρόνια άγριας συσσώρευσης, θα πληρώσουν πρόστιμα με βάση τα κέρδη τους την … τελευταία χρονιά (απ’ την στιγμή που θα τους επιβληθούν, μετά από συνεννόηση φυσικά, τα πρόστιμα). Είναι ένας νόμος κομμένος και ραμένος στα μέτρα των “εκτός νόμου” επιχειρηματικών πρακτικών. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας “μεγάλη καρδιά”. Καμία σχέση με το τι είναι πατριωτικό να ζητάει κανείς για το “κατοχικό δάνειο”. Εκεί οι τόκοι υπολογίζονται μέχρι τελευταίο σέντς. Όμως άλλο πράγμα οι ξένοι και άλλο πράγμα οι “δικοί μας” (καταχραστές…).

Αλλά κι αυτό ακόμα είναι … πολύ. Σύμφωνα με λεπτομερές ρεπορτάζ της εφ. “ναυτεμπορική” (30/1/17) το συνολικό πρόστιμο που “σκέφτεται” να επιβάλει η ντόπια “επιτροπή ανταγωνισμού” είναι … 80 εκατομύρια ευρώ: … Το μεγαλύτερο μέρος από το ποσό αυτό (πολύ κοντά στο μισό) καλείται να το πληρώσει η Ελλάκτωρ (οίκος Μπόμπολα), ενώ το δεύτερο μεγαλύτερο πρόστιμο καταλογίζεται στην J&P Άβαξ (Παρασκευαΐδης, Ιωάννου)…. Σημαντικού ύψους είναι το πρόστιμο το οποίο συζητείται για την ΓΕΚ Τέρνα (Καμπάς, Περιστέρης), και αναλογικά με το μέγεθός της και για την Ιντρακάτ (Κόκκαλης)…. Ωστόσο, το όλο θέμα είναι εξαιρετικά σύνθετο…
Που βρίσκεται η «συνθετότητα του όλου θέματος»; Σε τρία ζητήματα. Πρώτον, οι εταιρείες θέλουν να πληρώσουν ακόμα λιγότερα. Και επ’ αυτού η τακτική τους είναι απλή: αρκεί να τρενάρει η τελική απόφαση (για το ύψος των προστίμων) και να εκδοθεί το 2018 – ή και το 2019! (Εύκολο φαίνεται αυτό στα μέρη μας…) Επειδή τους επόμενους μήνες τελειώνουν και τα τελευταία «μεγάλα έργα» (κάποιοι δρόμοι), οι τζίροι και τα κέρδη των εργολάβων θα είναι πολύ χαμηλά το 2017· οπότε το 10% επ’ αυτών θα είναι πολύ πιο κάτω και απ’ τα 80 δις. Μερικές, επίσης, μπορούν ακόμα και να χρεωκοπήσουν (κάποιες το έχουν κάνει ήδη), οπότε δεν θα πληρώσουν σέντς…
Το δεύτερο είναι να μη ζητήσει η καταραμένη ευρωπαϊκή ένωση πίσω λεφτά… Αυτό πρέπει να το αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση. Και το τρίτο είναι (με τα όποια γελοία πρόστιμα) να κλείσουν οριστικά οι υποθέσεις, και να μην γίνουν διώξεις για τα «συρρέοντα ποινικά αδικήματα», όπως, για παράδειγμα, οι δωροδοκίες κρατικών αξιωματούχων. Υπουργών, ας πούμε (Και ποιοί, είπαμε, διετέλεσαν υπουργοί δημοσίων έργων αυτήν την 27ετία; Α πα πα!!!) Την περασμένη άνοιξη η φαιορόζ κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει έναν τέτοιο νόμο (αυτόματης παραγραφής, δηλαδή, όλων αυτών των ποινικών αδικημάτων των ντόπιων αφεντικών) αλλά έγινε αντιληπτή ακόμα και από δικούς της βουλευτές, και αναγκάστηκε να κάνει πίσω. Έκτοτε ελπίζει σε μια «διακομματική συνεννόηση» (είναι αρκετή η αξιωματική αντιπολίτευση) για να περάσει και αυτό το συγχωροχάρτι.
Άλλη μια περίπτωση, λοιπόν, που το «εκτός νόμου» των αφεντικών καθορίζει τον «νόμο», τόσο ως προς το γράμμα όσο και ως προς την εφαρμογή του…