Tag: ηπα

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.24) >> Το πόσο στρατηγικής σημασίας είναι αυτή η δυτική ήττα (και το γιατί είναι πολύ χειρότερη απ’ την ήττα στο αφγανιστάν ή στο ιράκ…) είναι αδύνατο να το καταλάβει οποιοδήποτε μυαλό αγνοεί το βάρος, την έκταση, την ένταση, την συνθετότητα και τον χρονικό ορίζοντα εκείνου που λέγεται «στρατηγική» των αφεντικών (: οι λέξεις και οι έννοιες έχουν λεηλατηθεί απ’ την «κουλτούρα» του Θεάματος. Επιπλέον στα δυτικά κράτη / κεφάλαια οι «ειδικοί», προφεσόροι και λοιποί είναι αδύνατο εδώ και χρόνια να σκεφτούν στρατηγικά: είναι γυαλιστερά υποπροϊόντα του νεοφιλελευθερισμού και του «τέλους της ιστορίας»…).

Η διάλυση της ρωσικής επικράτειας μέσω της συντριβής της Μόσχας σ’ έναν πόλεμο (στην ουκρανία…) ήταν νατοϊκός στόχος πολύ πριν το 2022 και την ρωσική εισβολή. Είναι συστατικό του 4^ου παγκόσμιου πολέμου που έχει ξεκινήσει χρόνια πριν – και κλιμακώνεται!

Δείτε, για παράδειγμα, το άρθρο ενός αμερικάνου «ιστορικού και στρατηγικού αναλυτή» ονόματι Wess Mitchell, που διετέλεσε «υφυπουργός εξωτερικών για ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις απ’ το 2017 ως το 2019» – στην πρώτη θητεία του ψόφιου κουναβιού.

Δημοσιεύτηκε στις 21 Αυγούστου του 2021. Αποσπάσματα:

Μια στρατηγική για να αποφύγουμε πόλεμο σε δύο μέτωπα

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον 21^ο αιώνα, εκτός από μια άμεση πυρηνική επίθεση, είναι ένας πόλεμος σε δύο μέτωπα, που θα περιλαμβάνει τους ισχυρότερους στρατιωτικούς αντιπάλους τους, την Κίνα και την Ρωσία. Μια τέτοια σύγκρουση θα συνεπαγόταν μια κλίμακα εθνικής προσπάθειας και έναν κίνδυνο πρωτοφανή εδώ και γενιές, φέρνοντας ουσιαστικά την Αμερική αντιμέτωπη με τους πόρους σχεδόν του μισού της Ευρασιατικής χερσαίας έκτασης. Θα επεκτεινόταν και πιθανότατα θα ξεπερνούσε τις τρέχουσες δυνατότητες του αμερικανικού στρατού, απαιτώντας μεγάλες θυσίες από τον αμερικανικό λαό με εκτεταμένες συνέπειες για την επιρροή, τις συμμαχίες και την ευημερία των ΗΠΑ. Σε περίπτωση που κλιμακωθεί σε πυρηνική αντιπαράθεση, θα μπορούσε ενδεχομένως να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια την ύπαρξη της χώρας.

Δεδομένων αυτών των υψηλών διακυβεύσεων, η αποφυγή ενός πολέμου σε δύο μέτωπα με την Κίνα και την Ρωσία πρέπει να περιλαμβάνεται μεταξύ των πρωταρχικών στόχων της σύγχρονης μεγάλης στρατηγικής των ΗΠΑ.

….

Τι προτείνει λοιπόν ο σοφός «στρατηγικός αναλυτής» για να αποφευχθεί αυτό το κακό το καλοκαίρι του 2021;

…Μέσα σε αυτό το παράδοξο βρίσκεται μια ευκαιρία για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο στόχος της αμερικανικής διπλωματίας – και το επίκεντρο της στρατηγικής μας για την αποφυγή ενός πολέμου σε δύο μέτωπα – θα πρέπει να είναι να οξύνουμε το δίλημμα της Ρωσίας και να κάνουμε αυτή τη χώρα λιγότερο απειλητική για εμάς γρηγορότερα απ’ ό,τι η Κίνα μπορεί να υλοποιήσει το φιλόδοξο στρατιωτικό δυναμικό της ως μεγάλη δύναμη. Αντί να προσπαθούμε να δελεάσουμε ή να φλερτάρουμε τη Ρωσία σε μια συμφιλιωτική στάση, θα πρέπει να της παρουσιάσουμε έναν συνδυασμό ανυπέρβλητων εμποδίων στην επέκτασή της προς τα δυτικά (συμπεριλαμβανόμενης, εάν χρειαστεί, της πρόκλησης μιας πολύ πιο σοβαρής ήττας από ό,τι έχει βιώσει μέχρι τώρα στην Ουκρανία), παρουσιάζοντας παράλληλα νέες ευκαιρίες για συνεργασία, επενδύσεις και ανάπτυξη στα ανατολικά της Ρωσίας. Με απλά λόγια, ο στόχος θα πρέπει να είναι η άμβλυνση του προβλήματος των ταυτόχρονων μετώπων της Αμερικής, δίνοντας στη Ρωσία κίνητρα να είναι λιγότερο ευρωπαϊκή δύναμη – και περισσότερο ασιατική.

….

Ουπς!!! Τι λέει ο δαιμόνιος «στρατηγικός αναλυτής» μήνες πριν «οι βάρβαροι εισβάλουν στην δημοκρατία της ουκρανίας»; Λέει «να κόψουν» την ρωσία απ’ την ευρώπη, και να την κάνουν …. σκέτη «ασιατική δύναμη»… Εν ανάγκη μ’ έναν ακόμα πόλεμο στην ουκρανία (ο δαιμόνιος θεωρούσε το καλοκαίρι του 2021 ότι η Μόσχα είχε ήδη ηττηθεί εκεί, αλλά μπορεί να χρειαζόταν να ηττηθεί πολύ περισσότερο). Και γιατί να γίνει η ρωσία «ασιατική δύναμη»; Για να συγκρουστεί με την κίνα!

Ω ναι! Η δυτική σοφή «στρατηγική» στα καλύτερά της: παιδική χαρά!

Συνεχίζει ο αμερικάνος «στρατηγικός αναλυτής» πιο κατατοπιστικά:

… Το αντίστοιχο του Port Arthur (: ήττα του τσάρου απ’ τους ιάπωνες το 1905) ή του Αφγανιστάν (: ήττα της εσσδ στα ‘80ς) σήμερα είναι η Ουκρανία. Οι ΗΠΑ θα έπρεπε να επιθυμούν να δουν την Ρωσία να υφίσταται μια στρατιωτική αποτροπή επαρκούς μεγέθους ώστε να ωθήσει τους ηγέτες της να επανεκτιμήσουν τις υποθέσεις τους σχετικά με την ανεκτικότητα του μετασοβιετικού χώρου ως προτιμητέας ζώνης στρατηγικής επέκτασης. Η Αμερική μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη αυτού του αποτελέσματος όπως ακριβώς έκανε και στο Αφγανιστάν: παρέχοντας στους ντόπιους τα μέσα για να αντισταθούν καλύτερα στη Ρωσία, σε μεγαλύτερους όγκους απ’ ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, και ενθαρρύνοντας τους Ευρωπαίους συμμάχους να κάνουν το ίδιο. Και θα πρέπει να αυξήσουμε σημαντικά το κόστος για τις κυβερνοεπιθέσεις και άλλες επιθέσεις στις ΗΠΑ, μεταξύ άλλων μέσω αμοιβαίων επιθέσεων σε κρίσιμες ρωσικές υποδομές και μέσω της επιβολής κυρώσεων στον στενό κύκλο του Putin και στη δευτερογενή αγορά ρωσικών ομολόγων.

Αυτά τα πλήγματα, ωστόσο, πρέπει να έχουν έναν στόχο πέρα απ’ την απλή τιμωρία. Συγκεκριμένα, να προκαλέσουν μια στρατηγική ήττα, με τον σχεδιασμένο στόχο να πείσουν

 τη Ρωσία ότι ο δρόμος της επέκτασής της προς τα δυτικά είναι κλειστός. Αντίθετα, η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία στην Ασία θα πρέπει να προσαρμοστεί ώστε να ενθαρρύνει τον αναπροσανατολισμό της εστίασης και των ενεργειών της Ρωσίας προς αυτή την κατεύθυνση. Μια τέτοια πολιτική θα περιλαμβάνει οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά στοιχεία.

…

Αυτά το καλοκαίρι του 2021… Θα πείτε: «ντάξει, ένας μαλάκας ονειρευόταν…». Λάθος (και γνώμη εκ των υστέρων). Τα παρόμοια «δημοσιεύματα» ήταν πάμπολλα, για πολλά χρόνια. Και απηχούσαν την «διανοητική» κατάσταση (τους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις) στην κορυφή της αμερικανικής εξουσίας άσχετα από προέδρους. To Russia delenda est ήταν η κοινοτοπία∙ το Κίεβο είχε αναλάβει το καθήκον του πολιορκητικού κριού…

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.30) >> Τι έγινε λοιπόν στο θρυλικό «ραντεβού στο Anchorage» πριν 3 ημέρες; Όλοι οι σπεσιαλίστες, «ειδικοί», «γεωπολιτικοί αναλυτές» και λοιποί ξύνουν το κεφάλι τους (και όχι μόνο…) για να πουλήσουν μια εκτίμηση, μια πρόβλεψη… Εννοείται ότι την μπαγκέτα αυτής της ορχήστρας (του σκοινιού και του παλουκιού) την κρατούν οι ιμάντες μεταφορές της βλακείας, οι δημαγωγοί: «άτομα με εσωτερική πληροφόρηση», «αξιωματούχοι που θέλουν την ανωνυμία τους», κλπ – όλοι από την αμερικανική πλευρά – λένε ότι…

Λοιπόν: το πιο σοβαρό σ’ αυτό το ραντεβού ήταν η επιβεβαίωση ότι η Μόσχα συνεχίζει να κάνει πλάκα με την Ουάσιγκτον! (Με σεβασμό και φιλοφρονήσεις βέβαια, αλλοίμονο…)

Τρεις μικρές αλλά καίριες αποδείξεις:

Μια άγρια άλκη περιφερόταν στην είσοδο της βάσης, ανάμεσα στους δημοσιογράφους. Η όντως εξαιρετική κυρία Zaharova δεν άφησε το γεγονός απαρατήρητο: «Ο Zelensky ψάχνει τρόπο για να μπει κι αυτός στη συνάντηση Putin – Trump» εξήγησε. Ρωσικό χιούμορ σε χαλαρό τέμπο…

Καλού κακού μια καφέ αρκούδα περιπολούσε και επιτηρούσε τις κινήσεις της άλκης (και όχι μόνο) από πολύ κοντά. Η παρουσία και οι κινήσεις της αρκούδας έμειναν ασχολίαστες… Τυχαίο; Όχι!! Οι δυτικοί έχουν χάσει εντελώς την μπάλα. Και δεν έχουν ούτε χιούμορ ούτε τίποτα άλλο. Μόνο άγχη. Αλλά μια καφέ αρκούδα δίπλα σε αμερικανική βάση τόσο κοντά στον αρκτικό κύκλο μπορεί να σκεφτεί και να κάνει πολλά…

…. ειδικά αν τύχει να είναι ο Shoigu μεταμφιεσμένος…

Το τελικό κτύπημα (των ρωσικών χλευασμών): CCCP – επιλογή Lavrov (και η αρκούδα πίσω του…). Αυτό κι αν έμεινε ασχολίαστο!!! Μάλλον δεν θυμούνται τι είναι.  

Δηλαδήήήή;;;; Όλοι αυτοί στη Μόσχα είναι underground κομμουνιστές, μασκαρεμένοι κομισάριοι που ανέλαβαν να αναστήσουν την σοβιετική ένωση;

Oh my god!!!! Πού οδεύουμε κύριοι;;;;

(Πάντως, για να μην κατηγορηθεί για «άγριο κομμουνισμό», η ανεγκέφαλη αλεπού λίγο πριν πετάξει για το «ραντεβού» υπέγραψε διάταγμα που επιτρέπει σε «ξένους επενδυτές», συμπεριλαμβανόμενης της exxon mobil, να ξανα-αγοράσουν ποσοστά απ’ την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου sakhalin-1. Η αμερικανική πετρελαϊκή, που είχε το 30% στο κονσόρτσιουμ, με πόνο καρδιάς αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει την 1^η Μάρτη του 2022 – ήταν μέρος της «τιμωρίας» της Μόσχας για την εισβολή στην ουκρανία. Ήταν τόσο βαριά αυτή η «τιμωρία» (για τον ρωσικό καπιταλισμό) ώστε η exxonmobil διέγραψε 4,6 δις δολάρια επενδύσεών της στη ρωσία!! Έχασε 4,6 δις η αμερικανική πετρελαϊκή. Για να μάθει η παλιορωσία…

Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβρη του 2022, το project κρατικοποιήθηκε στο σύνολο του, πετώντας έξω μια ιαπωνική εταιρεία που είχε άλλο ένα 30%…

Αλλά οι ρώσοι είναι καλοί άνθρωποι και δείχνουν κατανόηση…)

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.20) >> Τα πιο πάνω είναι τα αστεία, τα σοβαρά αστεία της υπόθεσης. Τα αστεία σοβαρά είναι διαφορετικά. Για παράδειγμα το ότι πρέπει να πεισθεί ο πλανήτης (έστω οι δυτικοί υποτελείς) πως το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι, πολιτική βιτρίνα μιας άλλοτε υπερδύναμης που καταρρέει με επιτάχυνση, είναι σε θέση να κάνει οτιδήποτε αποτελεσματικό!

Είναι διασκεδαστικό να κρέμονται οι πάντες απ’ τα λόγια του ψόφιου κουναβιού; Μπορεί: ο καιρός περνάει… Αλλά το τρικ για να συγκεντρώνεται εκεί η προσοχή είναι … φονικό. Αφαιρείται όλο το πραγματικό σύμπλεγμα των (παγκόσμιων) συσχετισμών δύναμης, αφαιρείται όλο το πραγματικό potential αυτών των συσχετισμών δύναμης, για να μείνουν στη σκηνή μία, δυο, τρεις ή δεκαετρείς πολιτικές βιτρίνες που, υποτίθεται, κινούν τα νήματα.

Οργανωμένη παραγωγή σύγχυσης!!! Η Ιστορία τρέχει πίσω τους, μπροστά τους, γύρω τους – αλλά το φιλοθεάμον κοινό πρέπει να μείνει καρφωμένο στις πιρουέτες και στα ακροβατικά τους!

Ιδού ένας ειλικρινής μάρτυρας αυτής της Ιστορίας, ο αμερικάνος μαρξιστής οικονομολόγος κύριος Richard Wolff:

It’s over!!!! Τέλειωσε!!! Και το μόνο που κάνουν (το μόνο που μπορούν να κάνουν!!) οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες, οι δυτικοί «ειδικοί», οι δυτικοί «γεωπολιτικοί αναλυτές», οι δυτικοί δημαγωγοί, είναι να κουνάνε σπασμωδικά ό,τι μπορούν να κουνήσουν, να φλυαρούν μέχρι να στεγνώσει το σάλιο τους και να διαλυθούν τα πληκτρολόγια τους αποθεώνοντας Το Θέαμα, Τα Εικονίσματα της άλλοτε παγκόσμιας ηγεμονίας τους, έτσι ώστε να κρατούν τους πληθυσμούς σε κατάσταση υπνοβασίας και νηπιακότητας, παριστάνοντας ότι «ελέγχουν την κατάσταση»… μέχρις ότου είτε συνθηκολογήσουν είτε αποπειραθούν το αδιανόητο: να επιχειρήσουν στρατιωτικά, μιλιταριστικά την καταστροφή των ανταγωνιστών τους μπας και μείνουν στον αφρό.

Πόσο πιθανό είναι το δεύτερο; Δυστυχώς δεν είναι πιθανό∙ συμβαίνει ήδη! Ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης όπως και ο πόλεμος στο μεσανατολικό πεδίο μάχης είναι δυο κομμάτια αυτού του αδιανόητου. Που στο μεν ουκρανικό πεδίο μάχης έχει φτάσει προ πολλού στην ήττα, και στις σπασμωδικές, θεαματικές, απεγνωσμένες προσπάθειες να κρυφτεί αυτή η ήττα πριν γίνει συντριβή… Στο δε μεσανατολικό πεδίο μάχης, στην Παλαιστίνη, έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε «όριο» ανθρώπινης, θεσμικής βαρβαρότητας, έχει γίνει επίδειξη / απόδειξη του απεριόριστου δυτικού καθεστωτικού δυναμικού serial killing ως «δικαιώματος αυτοάμυνας», με την ελπίδα πως τουλάχιστον έτσι οι ανταγωνιστές (οι πληθυσμοί τους) θα φοβηθούν…

Πώς θα ήταν δυνατόν το «ραντεβού στο Anchorage» να είναι έξω, να είναι μακριά απ’ αυτήν την σε εξέλιξη πραγματικότητα; Πώς είναι δυνατό να «λυθεί ένα γεωγραφικό σημείο κρίσης» όταν όλα τα «σημεία ενδοκαπιταλιστικής κρίσης», όλα τα «μέτωπα» του 4^ου παγκόσμιου, τωρινά και επερχόμενα, είναι οργανικά αλληλένδετα;

Πράγμα που σημαίνει πως αν δεν λυθούν όλα δεν λύνεται τίποτα!

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.15) >> Προσέξτε μια στιγμή (και… thank you for your attention to this matter!!) μια μικρή στιγμή της πιο πάνω αλήθειας. Το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι τιτίβισε αφού πρώτα έσβησαν-τα-φώτα-στο-Anchorage αυτό:

Μεταφράζουμε το τονισμένο:

…. Αποφασίστηκε / καθορίστηκε [: it was determined] από όλους [: δηλαδή και ρώσους και αμερικάνους…] ότι ο καλύτερος τρόπος για να τελειώσει ο τρομακτικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι να πάμε [ή να πάνε;] κατευθείαν σε μια Συμφωνία Ειρήνης, που θα τελειώσει τον πόλεμο, και όχι σε μια απλή Συμφωνία Κατάπαυσης του Πυρός, που συχνά δεν κρατάει…

Ξέρει για πιο πράγμα μιλάει; Καταλαβαίνει τι σημαίνει «Συμφωνία Ειρήνης» στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Όχι, δεν καταλαβαίνει!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.08) >> Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι το ψόφιο κουνάβι είναι … πονηρό. Και ότι η μετατόπιση (στα λόγια) απ’ την «εκεχειρία» στη «συμφωνία ειρήνης» γίνεται για να ξεφορτωθεί τους ευρωπαίους σε σχέση με το ουκρανικό πεδίο μάχης. Αν μπορούσε … ίσως να το είχε κάνει ήδη, με πιο απλούς τρόπους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ακυρώσει την κατάσχεση των κτιρίων και του υπόλοιπου εξοπλισμού από έξι (6!) ρωσικά προξενεία στις ηπα – μέρος της «τιμωρίας» της Μόσχας… Ή θα μπορούσε να ακυρώσει την απαγόρευση πτήσεων προς / από την ρωσία και μέσω του ενάριου χώρου της (άλλο μέρος της «τιμωρίας»…), πράγμα που θα χαροποιούσε ιδιαίτερα τις αμερικανικές (και τις ευρωπαϊκές) αεροπορικές που αναγκάζονται να κάνουν κύκλους για να αποφύγουν τον ρωσικό εναέριο χώρο, αυξάνοντας τα κόστη τους, χάνοντας έτσι διαρκώς μερίδιο αγοράς από διάφορες ασιατικές που δεν τηρούν αυτήν την «τιμωρία» και κάνουν τα δρομολόγιά τους κανονικά – και φτηνότερα. Ή, άλλο αυτό, θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τις εκτιμήσεις (;) των υπηρεσιών του για το ποιος οργάνωσε την επίθεση στα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά…

Δεν έχει κάνει καν ούτε αυτά. Δεν μπορεί, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τα συμφέροντα που υπηρετεί θα το ήθελαν. Δεν μπορεί επειδή οι αμερικάνοι που ονειρεύονται να μπουν έφιπποι στη Μόσχα δεν έχουν εξαφανιστεί απ’ τα ανώτατα κλιμάκια του καθεστώτος. Και επειδή με την ρωσία νικήτρια στο ουκρανικό πεδίο μάχης σφραγίζεται πανηγυρικά το it’s over! Ας θυμίσουμε κι αυτό: οι πολεμοκάπηλοι της Ουάσιγκτον (και του Λονδίνου) έχουν άμεση και στενή σχέση με το πολυπληθές φασισταριό του Κιέβου. Το οποίο από μόνο του είναι μια εξαρτημένη μεταβλητή καθόλου στα μέτρα του ψόφιου κουναβιού αλλά, αντίθετα, στα μέτρα των ενδοαμερικανικών αντιπάλων του.

Πρόκειται για την εσωτερική αμερικανική πόλωση. Αυτό που συμβαίνει ήδη και θα οξύνεται συν τω χρόνω μέσα στο αμερικανικό καθεστώς δεν συνυπολογίζεται∙ κι ωστόσο δεν είναι καθόλου διαχωρισμένο απ’ την «έκβαση» στα δυο τωρινά πεδία μάχης του 4^ου παγκόσμιου.

Σήμερα ο κοκάκιας του Κιέβου και οι ευρωπαίοι συμπότες του (είναι τόσο χεσμένοι ώστε τρέχουν, απρόσκλητοι μεν, σαν αγέλη δε∙ ή δεν εμπιστεύεται κανένας κανέναν τους: Starmer, Merz, Macron, Meloni, Stubb (της φινλανδίας) και Rutte (του νατο), όλοι να προλάβουν…) μαζί με την κυρα Ursula θα βρίσκονται στην Ουάσιγκτον για να πείσουν το ψόφιο κουνάβι ότι … η «νίκη» τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι μονόδρομος∙ και ότι η ιδέα περί «Συμφωνίας Ειρήνης» θα κάνει την ήττα συντριπτική.

H Kaja τρώω-ρώσους-για-πρωϊνό Kalas, με τα «σκάνδαλά» της τα ωραία στην εσθονία αλλά με προαγωγή στην ε.ε., ξέρει την «βαθύτερη αιτία»…

Το μεγαλύτερο βάρος της «πειθούς» όμως βρίσκεται σε αμερικανικά χέρια και κεφάλια. Nα θυμίσουν (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…) στο ψόφιο κουνάβι ότι οι ηπα έχουν «επενδύσει» δεκάδες δισεκατομμύρια (και) στο Κίεβο, και δεν γίνεται να τα χάσουν: αυτά τα περί «επενδύσεων» είναι μέσα στα λιγοστά θέματα για τα οποία το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι έχει αυθεντική και άμεση «ευαισθησία»:

Δευτέρα 11 Αυγούστου (00.19) >> Πώς μπορεί κάποιος να κουμαντάρει μια ανισόρροπη πολιτική βιτρίνα μιας πρώην υπερδύναμης σε γρήγορη παρακμή (που έχει και πυρηνικά); Η ερώτηση είναι εύκολη, η απάντηση δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Ωστόσο μπορεί κάποιος να παρακολουθεί τι κάνει (και τι δεν κάνει) η Μόσχα για λογαριασμό της και για λογαριασμό συνολικά του ευρασιατικού project σε σχέση με το ψόφιο κουνάβι – ως δωρεάν μάθημα.

Το ψόφιο κουνάβι ούτε θέλει ούτε μπορεί να βρει «ειρηνική έξοδο» απ’ την παγίδα που έγινε το ουκρανικό πεδίο μάχης. Θα μπορούσε να ελπίζει μόνο σε κάτι που αυτός μεν θα το πουλήσει σαν κατόρθωμα, στη δημαγωγία δε θα καταγραφεί ως «Χ». Υπάρχει όμως «Χ» σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο; Κι ακόμα περισσότερο: μπορεί κάτι τέτοιο να το επιδιώκει ο επιτιθέμενος (αν προκειμένω οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί συνολικά) μόνο και μόνο για να «πάρει μια ανάσα»;

Η διάλυση της ρωσικής επικράτειας δεν είναι καινούργιο σχέδιο! Ίσχυε και στη διάρκεια της πρώτης θητείας του ψόφιου κουναβιού – δεν είχε αντίρρηση. Μάλλον το αντίθετο. Ιδού τρία μικρά video ντοκουμέντα για την «αρχαιολογία» του θέματος:

Αυτές οι δηλώσεις του «ανεπίσημου υπ.εξ.» της Ουάσιγκτον John McCain είναι απ’ τα τέλη Μάρτη του 2014. Ένα μήνα μετά το φασιστοπραξικόπημα στο Κίεβο.

Δεν ήταν μόνο λόγια. Τον Δεκέμβρη του 2016, McCain (έχει πεθάνει) και Lindsey Graham (ζει…) κολακεύουν το φασισταριό του «τάγματος Azov», στο Κίεβο – υποσχόμενοι την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, δηλαδή του ψόφιου κουναβιού…

Για λόγους που μπορούν να εντοπιστούν στο συνδυασμό μεγαλομανιακής βλακείας και συνεχόμενων ιμπεριαλιστικών λαθών, η διάλυση (και η κατάκτηση των φυσικών πόρων) της ρωσικής επικράτειας θεωρήθηκε απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 2010 (εν μέσω της δυτικής χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης, ας το θυμίσουμε…) ο πιο εύκολος, ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος να «ελεγχθεί» το (ανερχόμενο τότε…) κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Δεν είναι δύσκολο να το φανταστείτε γιατί:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.