Όπλα, μπίζνες και συμμαχίες

Τρίτη 29 Μάη. Αντέχει η αμερικανική lockheed martin να μην πουλήσει τα 100 f-35 που έχει παραγγείλει η Άγκυρα; Αντέχει να της προτείνει να τα αγοράσει «λειψά», όπως (λέγεται ότι) απαιτεί το Τελ Αβίβ; Εντέλει η ψοφιοκουναβική ρητορική για «περισσότερες δουλειές» αντέχει να διώξει έναν καλό πελάτη (και συμπαραγωγό του όπλου, για να μην ξεχνιόμαστε), ε;

Δεν το ξέρουμε… Τα ρωσικά Su-57, που πιθανόν να αποδειχθούν ανώτερα των αμερικανικών f-35 (στη μισή τιμή!) θα χρειαστούν κάποιο χρόνο για να μπουν σε «γραμμή παραγωγής» για εξαγωγές· δεν είναι εναλλακτική για την Άγκυρα στο κοντινό μέλλον. Τα Su-35, ωστόσο, είναι: δοκιμασμένα, ήδη σε μαζική παραγωγή και σε εξαγωγές, και όχι de facto υποδεέστερα των f-35 σε αερομαχίες. Για την ακρίβεια οι “ειδικοί” υποστηρίζουν ότι αν πρόκειται να εμπλακούν σε αερομαχία τα δύο μοντέλα, το μόνο που μπορούν να κάνουν τα f-35 είναι να τα μαζέψουν και να εξαφανιστούν απ’ τον ορίζοντα…

Εν τέλει η εμπειρία και οι ικανότητες των χειριστών / πιλότων παίζουν (όπως σε οποιαδήποτε μηχανή, πολεμική ή όχι) σημαντικό ρόλο. Και τα f-35 μπορεί να είναι μια ακριβή πολυτέλεια για τον τουρκικό μιλιταρισμό, ενόσω έχει καλύτερες, φτηνότερες και πιο αξιόπιστες επιλογές.

Ωστόσο η οικονομική διάσταση της αγοράς (ή της ακύρωσής της), σημαντική από μόνη της, προστίθεται στην γεωπολιτική. Αν «μέλη του νατο» αρχίσουν να αγοράζουν όπλα που παράγονται εκτός νατο (και η Άγκυρα έχει κάνει ήδη το πρώτο βήμα με τους S-400) και, επιπλέον, έχουν την δική τους ιμπεριαλιστική ατζέντα που ταιριάζει μ’ εκείνην “αντιπάλων”, τότε τι σόι συμμαχία είναι αυτή τόσο από «στρατιωτική» όσο και από «πολιτική» άποψη;

Έλα ντε…

Θέμα επαγγελματισμού

Δευτέρα 28 Μάη. Ο Moon Chung-in είναι γνωστός πανεπιστημιακός στη Σεούλ και (αυτό είναι σημαντικότερο) ειδικός σύμβουλος του προέδρου Moon για την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια. Αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι οι δυο Moon, ο πρόεδρος και ο ειδικός σύμβουλος, συμφωνούν σε όλα.

Οπότε οι απόψεις του Moon–σύμβουλου για το ψόφιο κουνάβι, όπως τις εξέφρασε σε εκδήλωση στις 25 Μάη (μετά την ακύρωση και πριν την ξε-ακύρωση) μπορεί να είναι και προσωπικές του:

… Ο πρόεδρος Trump είναι άνθρωπος της αγοράς ακινήτων. Αν η τιμή σε κάτι δεν του αρέσει, θα αφήσει την κάρτα του λέγοντας «πάρτε με τηλέφωνο αν αλλάξετε γνώμη». Αυτό μοιάζει μ’ ότι κάνει [για το ραντεβού]….

… Ο Trump παρουσίαζε τηλεοπτικά show στον παρελθόν κι αυτό το είδος των σύντομων δραματοποιήσεων μοιάζει σα στοιχείο ενός τέτοιου τηλεπαρουσιαστή…

Χμμμμ… Έχουν χιούμορ οι νοτιοκορεάτες καθεστωτικοί. Διότι θα μπορούσε κάποιος να τους πει, πάλι καλά που ο αμερικάνος πρόεδρος είναι μεσίτης και τηλεπαρουσιαστής… και δεν είναι χειρούργος ή μπογιατζής… Γιατί τότε διαπιστώσεις του είδους «σφάζει με το μπαμπάκι» ή «την βάψαμε» θα προκαλούσαν, πράγματι, σοβαρή ανησυχία…

(φωτογραφία: Ο Moon Chung-in είναι στα αριστέρα του πάνελ, στην εκδήλωση στις 25 Μάη, με θέμα “οι ενδοκορεατικές σχέσεις και το μέλλον της κορεατικής χερσονήσου”).

Συρία 1

Κυριακή 27 Μάη. Και να ήθελε κάποιος να αμφισβητήσει το «τέλος του πολέμου δι’ αντιπροσώπων» και την άμεση εμπλοκή των αφεντικών των αντικαθεστωτικών στη συρία, αυτά τα αφεντικά δεν τον αφήνουν ν’ αγιάσει. Εντάξει, λοιπόν. Ο τοπικός χωροφύλακας (το ισραηλινό κράτος) μπορεί να έχει «δεσμευτεί» (κατά κάποια έννοια) να μην υποστηρίξει τους υπαλλήλους του στην Dara’a απέναντι στον συριακό στρατό ‘n’ friends. Αλλά το μεγάλο αφεντικό, στην Ουάσιγκτον, δεν δεσμεύεται – έτσι δεν είναι;

Έτσι είναι! Συνεπώς το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών (αποικιών κλπ) εξέδωσε ανακοίνωση όπου δηλώνει έτοιμο για αντίποινα αν «το καθεστώς Άσαντ παραβιάσει την εκεχειρία» στην Dara’a, για την οποία η Ουάσιγκτον νοιώθει όλο το βάρος των ευθυνών της σαν μια απ’ τις δυνάμεις που υπέγραψαν (μαζί με την ρωσία και την ιορδανία) για την δημιουργία της.

Για το πάθος του αμερικανικού βαθέος κράτους να τιμάει την υπογραφή των πολιτικών βιτρινών του όλα είναι γνωστά. Π.χ. η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν: τελευταίες θα αποχωρήσουν απ’ αυτήν οι ηπα!!! Τουλάχιστον, όμως, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μας ενημέρωσε ότι προκειμένου για τα συμφέροντα του ισραηλινού σύμμαχού του δεν θα επιστρατεύσει κάτι αποτυχημένους επαγγελματίες προβοκάτορες σαν τα «άσπρα κράνη» και τις περιορισμένες σκηνοθετικές δυνατότητές τους σε μια ακόμη «απόδειξη» χρήσης χημικών απ’ το καθεστώς Άσαντ. Έχουν χαθεί πια τόσα και τόσα με όλους αυτούς τους ερασιτέχνες! Οπότε τους αντικαθεστωτικούς στη Dara’a (όσους, τέλος πάντων, δεν παραδοθούν και προτιμήσουν να βγάλουν μερικά ακόμα “τίμια λεφτά” απ’ τους ως τώρα εργοδότες τους) η αμερικανική (και, υποθέτουμε, όχι μόνο) αεροπορία θα τους υπερασπιστεί αυτοπροσώπως απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο!

Βλέπετε υπάρχει διακύβευση: η οδική σύνδεση συρίας – ιορδανίας…

Κορέες 1

Κυριακή 27 Μάη. «Έκπληξη» η νέα συνάντηση, χτες, Moon και Kim; Όχι βέβαια!!! Ήταν γνωστό (στην ασταμάτητη μηχανή) ότι κανονιζόταν ραντεβού τους ως το τέλος του μήνα· αλλά, φευ, δεν ξέραμε την ημερομηνία. Όμως όσοι μιλάνε για «έκπληξη» πιάνονται στα πράσα. Είτε σαν άσχετοι, είτε – ακόμα – και σαν εγκάθετοι. Το ότι δεν την ανακοίνωσαν απ’ τα πριν, ναι, αυτό είναι γεγονός. Αλλά γιατί θα έπρεπε να δίνουν λογαραριασμό; Όχι «έκπληξη» πάντως!!! Αναγκαιότητα, και μάλιστα επείγουσα: κοτζάμ ψόφιο κουνάβι προσπαθεί να ξαγκιστρωθεί, και δεν θα είχαν τίποτα να κουβεντιάσουν οι ψαράδες του;

Όπως σωστά (και λογικά) είχε προβλέψει η ασταμάτητη μηχανή, μετά το πάγωμα της Ουάσιγκτον, ένα επιπλέον βάρος έχει πέσει στους ώμους του νοτιοκορεάτη Moon. Μαθαίνουμε τώρα ότι σε «συνάντηση έκτακτης ανάγκης» του εθνικού συμβουλίου της νότιας κορέας, που έγινε στις 25 Μάη (μετά το ψοφιοκουναβικό «όχι…») ο Moon ξεκαθάρισε ότι «η διαρκής ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο και η αποπυρηνικοποίησή της» (προσέξτε παρακαλούμε: μιλάει για την αποπυρηνικοποίηση ΟΛΗΣ της χερσονήσου, όχι μόνο του βόρειου τμήματός της…) είναι ιστορικά καθήκοντα που ούτε μπορουν να εγκαταλειφθούν, ούτε να καθυστερήσουν. Η σοβαρότητα των μερών που έχουν αποφασίσει να λύσουν αυτά τα προβλήματα παραμένει ισχυρή» – εννοούσε, οπωσδήποτε, τις δύο κορέες. Για την σοβαρότητα…

Όπως εξήγησε μετά την σύσκεψη στους δημοσιογράφους ένας αξιωματούχος του νοτιοκορεατικού «μπλε σπιτιού», «… με δεδομένες τις δυσκολίες της κατάστασης, ο πρόεδρος [Moon] θεωρεί ότι οι δύο ηγέτες πρέπει να βρουν έναν τρόπο να επικοινωνούν απευθείας και να εμπλακούν σε άμεσο διάλογο…» Οι δύο ηγέτες στους οποίους αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του Moon είναι ο ίδιος (εννοείται) και … το ψόφιο κουνάβι…  Σύμφωνα με τον ίδιο εκπρόσωπο ο Moon έχει αποφασίσει να «κάτσει στην θέση του οδηγού» για να εξασφαλιστεί η ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο.

Σε απλά ελληνικά αυτά σημαίνουν ότι ο Moon, αναλαμβάνοντας ένα μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε σχέση με τον Kim, θα προσπαθήσει να συνεχίσει να ρυμουλκεί το ψόφιο κουνάβι, έξω (και ενάντια) απ’ την επιρροή του κάθε Bolton.

Μια «τηλεπαθητική» προσπάθεια τέτοιου είδους θα ήταν εκτός πραγματικότητας! Ο σχεδιασμός του Moon όπως τον εντοπίζουμε πίσω απ’ τις γραμμές διάφορων νοτιοκορεατικών δηλώσεων και ανακοινώσεων είναι (σε συνεννόηση με τον Kim) ακόμα εντατικότερες κινήσεις / βήματα συνεννόησης μεταξύ τους. Άλλοτε σαν «έκπληξη», άλλοτε αναγγελμένα απ’ τα πριν. Θα το περιγράφαμε χυδαία ως εξής: θα σας δώσουμε [ω αμερικάνοι] όσο λιγότερα περιθώρια μιλιταριστικής όξυνσης είναι δυνατόν… Κι εσύ ψοφιοκούναβε να ξέρεις ότι την ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο θα την πετύχουμε και μόνοι μας… Οπότε θα πάρουμε οι δυο μας το νόμπελ ειρήνης, κι εσύ θα κοιτάς! Υποθέτουμε ότι σ’ αυτό το μοτίβο δεν θα είναι ο Moon που θα ψάχνει να ξεμοναχιάσει τηλεφωνικά το ψόφιο κουνάβι, αλλά το ψόφιο κουνάβι που θα τον παίρνει κρυφά τηλέφωνο, απ’ το μπάνιο του άσπρου σπιτιού, τρώγοντας τα νύχια του… (Αστειευόμαστε, αν και όχι εντελώς…)

Είναι αυτή η αιτία που ασταμάτητη μηχανή έχασε το timing της συνάντησης που έγινε χτες, την οποία την περίμενε μετά από λίγες ημέρες· και μετά από ανακοίνωση: ο Moon δεν αστειεύται, ούτε πρόκειται τους εγκάθετους διεθνείς δημαγωγούς να του σκάψουν τον λάκκο! Δεν πειράζει για την ασταμάτητη μηχανή που έπεσε δυο τρεις μέρες έξω· μαθαίνει! Είναι εύλογο το οτι υπήρξε μια επιτάχυνση. Όχι μόνο για να δημιουργηθεί περιθώριο και για άλλη / άλλες συνάντηση / συναντήσεις Kim Moon ή εκπροσώπων τους τις αμέσως επόμενες ημέρες ή λίγες εβδομάδες (μετά και την επίσκεψη Lavrov στην Πγιονγκγιάνκ) αλλά και για να επιβεβαιωθεί στην Ουάσιγκτον η ανησυχία ότι υπάρχει και plan Β για να πεταχτεί έξω απ’ την ειρηνευτική διαδικασία: χωρίς συνάντηση με τον Kim!!!

Οι περί τον Moon νοτιοκορεάτες αξιωματούχοι το θέτουν ως εξής: η σταθερή βελτίωση των ενδο-κορεατικών σχέσεων είναι ο μοχλός για να αλλάξουν οι θέσεις των ηπα. Με τα δικά μας λόγια θα ήταν: όχι μόνο η σταθερή βελτίωση των σχέσεων αλλά και το θέαμά τους· όχι απλά «για να αλλάξουν οι θέσεις των ηπα» αλλά για να συρθεί η Ουάσιγκτον σε μια «διαπραγμάτευση» που έχει γίνει ερήμην της και εναντίον των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων της.

Αγκαλιές και φιλιά λοιπόν (πάνω φωτό). Και μετά απ’ αυτό η Ουάσιγκτον στέλνει μαλλιοκούβαρα 30 (!!!) ειδικούς της στη Σιγκαπούρη για να συζητήσουν αν και πως μπορεί να γίνει το ραντεβού με τον Kim. Θα θέλαμε να ξέρουμε: θα κρατούν μαζί τους και πετσέτες για να σκουπίσουν τα δάκρυά τους που “συγγνώμη, έγινε παρεξήγηση, εμείς πάντα θέλαμε, αλλά νομίζαμε ότι εσείς δεν θέλατε, και μετά ούτε εμείς θέλαμε, αλλά εσείς θέλατε, και μετά μας λέτε, ε, δεν πειράζει, όποτε μπορέσετε, και λέμε κι εμείς ε, τι, ανίκανοι είμαστε;….” Ε; Α ρε little rocket man: περιζήτητος έχεις γίνει!!! Ένα καλό τραγουδάκι και σαρώνεις μέχρι και στη eurovision!!

Μια μικρή μαντεψιά: αν υπάρχει πρόγραμμα εντατικοποίησης των ενδο-κορεατικών επαφών κορυφής και όχι μόνο, και μάλιστα σαν “απάντηση διαρκείας” τους διάφορους Bolton, ίσως τώρα να είναι ο Kim που δεν βιάζεται να συναντήσει το ψόφιο κουνάβι….

(φωτογραφία κάτω: ο Moon στην συνάντηση έκτακτης ανάγκης της εκτελεστικής επιτροπής του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας, προχτές – στις 25 Μάη).

Κορέες 2

Κυριακή 27 Μάη. Όμως αυτά τα «λέω ναι και μετά όχι και μετά πάλι ναι» ή «λέω όχι αλλά μετά ναι» που θυμίζουν έντονα την ελληνική πολιτική σκηνή, δεν αλλάζουν σε τίποτα τα δεδομένα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αντικαταστάτης του ψόφιου κουναβιού στην προεδρική καρέκλα έχει επιλεγεί απ’ την ημέρα νο 1, έχει επιλεγεί απ’ τους αμερικάνους συντηρητικούς, είναι ο νυν αντιπρόεδρος, και λέγεται Pence. Αυτός είναι ακόμα χειρότερος απ’ το ψόφιο κουνάβι!

Στην εκστρατεία της απομάκρυνσης των ηπα απ’ την κορεατική χερσόνησο και την θάλασσα της κίνας, το ψόφιο κουνάβι παίζει τον ρόλο του σκιάχτρου που κρέμεται από γερανό πάνω απ’ την σκηνή. Δεν είναι ο «απο μηχανής θεός». Είναι ο «από μηχανής χρήσιμος ηλίθιος». Ως τώρα, άσχετα με το τι τιτιβίζει, δεν έχει βγει έξω απ’ την γραμμή, στα βασικά ζητήματα που ενδιαφέρουν την καπιταλιστική συμμαχία που τον στηρίζει, και τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Μέση Ανατολή, ισραήλ, αφγανιστάν, ιράν, εμπορικός πόλεμος, ε.ε., μετανάστες, αντιμουσουλμανισμός κλπ.

Δεν πρόκειται να βγει έξω απ’ την γραμμή ούτε και σε ότι αφορά την βόρεια κορέα. Στραβοπάτησε μια φορά όταν δέχτηκε συνάντηση με τον Kim χωρίς όρους και προϋποθέσεις, και τώρα το βαθύ αμερικανικό κράτος τρέχει να τα μαζέψει. Δεν έχει περιθώριο να παραπατήσει δεύτερη φορά, ούτε καν γλυστρώντας πάνω στο ναρκισσισμό του. Θα τον ξεφορτωθούν· και δεν θα είναι μόνοι τους οι «δημοκρατικοί» τους οποίους κατηγορεί για συνωμότες. Θα είναι το ίδιο το κόμμα που τον ανέδειξε που θα φροντίσει να τον “κάνει αλλαγή”.

Είναι αδύνατο να κάνει οτιδήποτε που θα έθιγε τα συμφέροντα του αμερικανικού στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος, ειδικά μάλιστα στο νο 1 μέτωπο που λέγεται δυτικός Ειρηνικός. Ούτε κατά λάθος, ούτε κατά φαντασία…

Μαδάει την μαργαρίτα;

Σαββάτο 26 Μάη. Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να το παίζει (ή να παριστάνει ότι το παίζει) σχιζοφρενής; Μήπως ο σχιζοφρενής είναι ο υπ.αμ. «τρελός σκύλος» Mattis; Ή το PR τμήμα του βαθέος κράτους των ηπα «κρέμασε» επειδή η απάντηση της Πγιονγκγιάνγκ (μέσω του υφ.υπ.εξ. Kim Kye-Gwan) στην ακύρωση του ραντεβού της 12 Ιούνη ήταν ευγενέστατη, του είδους «εμείς πάντως είμαστε στη διάθεσή σας, όποτε το θελήσετε»; (Θα υπέθετε κανείς ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς χάρηκε με την οπισθοχώρηση του ψόφιου κουναβιού, και θα μπορούσε πράγματι να έχει τους λόγους του για χαρά – αλλά ας μην προχωρήσουμε ακόμα σε τόσο τολμηρές εκτιμήσεις).

Κάποιοι θα μιλήσουν για «σύγκρουση απόψεων» μεταξύ των σωματοφυλάκων του ψόφιου κουναβιού: υποτίθεται ότι ο πρώην αρχιασφαλίτης και νυν υπ.εξ. Pompeo (που θέλει να ισοπεδώσει το ιράν) ήταν «υπέρ» της συνάντησης, ενώ ο άλλο φασίστας, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας (που επίσης θέλει να ισοπεδώσει το ιράν) και ακροδεξιός αντιπρόεδρος Pence ήταν «κατά». Είναι αστεία αυτά αν δεν δείχνουν την απόλυτη παρακμή στο παλάτι της άλλοτε αυτοκρατορίας: στις 23 Μάη, κι ενώ ο Moon έφευγε απ’ την Ουάσιγκτον και η συνάντηση Trump – Kim ήταν στα τελευταία της προετοιμασίας της, το cnn μετέδιδε ότι «η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν θα αποκομίσει κάτι σημαντικό απ’ την συνάντηση» και ότι «κινδυνεύει να δείξει ότι κάνει υποχωρήσεις χωρίς αντάλλαγμα».

Το ότι το ψόφιο κουνάβι, μια μέρα μετά την ακύρωση, είπε σε δημοσιογράφους στο άσπρο σπίτι «… Μπορεί και να γίνει η συνάντηση στις 12 Ιούνη…. Δεν ξέρω…» (παρόμοιες δηλώσεις έκανε και ο Mattis) δεν δείχνει διαφωνίες τέτοιας σοβαρότητας που να μην μπορούν να κρυφτούν και να εκδηλώνονται σαν «πήγαινε – έλα», που κάνει ακόμα περισσότερο ρεζίλι το άλλοτε παλάτι του πλανήτη. Το πολύ πολύ να δείχνει την σύγχιση διάφορων αξιωματούχων, που συμεριφέρονται σα είναι στο δ.σ. κάποιας εταιρείας.

Το γεγονός είναι αυτό: αποδεχόμενο το ψόφιο κουνάβι μια συνάντηση με τον Kim χωρίς όρους και προϋποθέσεις έβαλε το ένα του πόδι στην καλοστημένη παγίδα· και τώρα, το αμερικανικό βαθύ κράτος, τον έχει τραβήξει πίσω, αλλά πρέπει να διαχειριστεί το διεθνές «blame game» (που είναι σε βάρος του…)· πράγμα που κάνει το ψόφιο κουνάβι να δείχνει ότι βρίσκεται στον αέρα. (Διότι ο ναρκισσιστικός πειρασμός (του) να «κάνει κάτι που κανείς άλλος αμερικάνος πρόεδρος δεν κατάφερε να κάνει» παραμένει ισχυρός· αλλά ισχύει και η παλιά συμβουλή του «φιλόσοφου Zizek»: δεν ξέρει τι να κάνεις, αλλά κάντο γρήγορα!!!)

Κανονικά η αμερικανική ισχύς θα επιβεβαιωνόταν αν η Ουάσιγκτον έβαζε όρους και προϋποθέσεις «για να» καταδεχτεί μια τόσο κεντρική συνάντηση. Αυτό δεν έγινε· έγινε το αντίθετο: ο Kim την μία απελευθέρωσε 3 αμερικανοβορειοκορεάτες (άχρηστοι του ήταν έτσι κι αλλιώς), την άλλη χάλασε τις εγκαταστάσεις των πυρηνικών δοκιμών του (τις οποίες επίσης δεν χρειάζεται, εκτός αν έχει φτιάξει άλλες, αλλού…)… Με δυο λόγια έκανε εύκολες μεν αλλά εντυπωσιακές κινήσεις χωρίς να το απαιτήσει η Ουάσιγκτον! Άρα χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί η αμερικανική δύναμη.

Πως, πας, λοιπόν να κτυπήσεις το χέρι πάνω στο τραπέζι (σαν παγκόσμιος χωροφύλακας) όταν ο υποδεέστερος αντίπαλός του σε έχει «διπλώσει» ήδη; Το ερώτημα είναι πρακτικό – και δεν φαίνεται να έχει βρει ικανοποιητική για την Ουάσιγκτον απάντηση ως αυτή τη στιγμή.

America first

Σαββάτο 26 Μάη. Αν τα πιο πάνω φαίνονται «προσωποποιημένα», υπάρχουν άλλες πλευρές που δεν είναι τέτοιες. Υπάρχει, άραγε, κάποια αμερικανική φράξια, κάποια κατηγορία αφεντικών, κάποιο λόμπυ, που θα είχε συμφέροντα υπέρ της ειρήνης στην κορεατική χερσόνησο; Όχι – αυτό είναι βέβαιο!

Αν μια συνάντηση του ψόφιου κουναβιού με τον little rocket man είχε νόημα, θα ήταν σαν κορύφωση κάποιων διαπραγματεύσεων «αποστρατιωτικοποίησης». Όμως η Ουάσιγκτον – είναι βέβαιο αυτό – δεν έκανε καμμία προετοιμασία για τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις. Πρώτον, έχει σταματήσει αυτό το «είδος» συζητήσεων και συνθηκών απ’ την δεκαετία του ’80, όταν είχε απέναντί της την ε.σ.σ.δ. Είναι προφανές όχι μόνο γιατί σταμάτησε τέτοια deal, αλλά και γιατί άρχισε να παραβιάζει τις υπογραφές που είχε βάλει στα ‘70s και στα ‘80s – έτσι δεν είναι; Όμως ακόμα κιαν, για έναν μυστηριώδη και άγνωστο σ’ εμάς λόγο, κάποιο τμήμα της αμερικανικής γραφειοκρατίας ήθελε ντε και καλά να κάνει τώρα τέτοιες διαπραγματεύσεις με την βόρεια κορέα, απλά δεν ξέρει πως γίνονται. Το know how, που ήταν προϊόν της «ισορροπίας τρόπου» του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου, έχει χαθεί.

Ειδωμένη απ’ την μεριά του αμερικανικού βαθέος κράτους (και όχι του ψοφιοκουναβικού ναρκισσισμού!) τι θα σήμαινε μια συνάντησή του με τον Kim; Κατέβασμα των βρακιών; Όχι βέβαια! Το μόνο που θα είχε νόημα υπό τις σημερινές πραγματικές συνθήκες, θα ήταν μια σκηνοθεσία κόντρα στην ειρηνευτική εκστρατεία των δύο κορεών (και των υπόλοιπων του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ), όπου το ψόφιο κουνάβι θα έβαζε τους αμερικανικούς όρους στη διάρκεια της συνάντησης, και θα έφευγε απ’ αυτήν με δηλώσεις του είδους «η βόρεια κορέα δεν είναι διατεθειμένη», κλπ. Όμως οι «σωματοφύλακες» θα πρέπει να σκέφτηκαν (όχι λανθασμένα) ότι είναι risky business να αφεθεί το ψόφιο κουνάβι χωρίς επί τόπου επιτήρηση σε τέτοια συνάντηση: θα μπορούσε να αγοράσει το φωτοστέφανο του «ειρηνοποιού» με τίμημα που μάλλον δεν θα συνειδητοποιούσε.

Ο βαθιά φίλος της ισραηλινής «τελικής λύσης» κατά των παλαιστινίων· ο υποστηρικτής του «bomb ‘em» κατά της Τεχεράνης· ο υποστηρικτής της ακόμα μεγαλύτερης «ανάπτυξης» της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας· ο εκφραστής του αμερικανικού «εμπορικού / οικονομικού» πολέμου, δεν θα μπορούσε να αφεθεί να τα κάνει σκατά στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου (υπονομεύοντας πολλά συμφέροντα) μόνο και μόνο επειδή του κρέμασαν ένα νόμπελ ειρήνης μπροστά απ’ τη φράτζα!!

Κατά τα υπόλοιπα «δεν ξέρει», «θα δούμε», κλπ. Μπας και είναι έλληνας; Μπας και κάποιος πρόγονός του λεγόταν Τραμπάκουλας;

Ένας αμερικάνος φίλος

Παρασκευή 25 Μάη. Είναι ακροδεξιός με τσαρούχια εδώ και δεκαετίες. Έχει διεθνές παρατσούκλι: «bomb ‘em!». Για τον πιο πρόσφατο «σύμβουλο εθνικής ασφάλειας» των ηπα και του ψόφιου κουναβιού αυτοπροσώπως, ο κόσμος είναι ένα πεδίο όπου υπάρχουν μερικά εμπόδια για την αμερικανική ηγεμονία, μέχρι να πάψουν να υπάρχουν. Η δήλωσή του (πριν 24 χρόνια, το 1994) έχει μείνει αξέχαστη:

Δεν υπάρχουν Ηνωμένα Έθνη. Υπάρχει μια διεθνής κοινότητα που κατά περίπτωση μπορεί να καθοδηγείται απ’ την μόνη πραγματική δύναμη που έχει μείνει στον κόσμο, κι αυτή είναι οι ΗΠΑ, όταν βολεύει τα συμφέροντά μας κι όταν μπορούμε να τραβήξουμε κι άλλους μαζί μας.

Τα χρόνια πέρασαν, ο John Bolton γέρασε, τα εμπόδια πολλαπλασιάζονται, και ο «bomb ‘em!» συνεχίζει να αγναντεύει το πεδίο, ελπίζοντας σε ακόμα περισσότερες φωτιές και ερείπια. Σίγουρα στο ιράν και στη βόρεια κορέα. Και βλέπουμε…

Τι είχε να κουβεντιάσει, λοιπόν, μ’ αυτόν που θέλει να δει τον κόσμο να ισιώνει in an american way πριν κλείσει τα μάτια του, ο έλληνας ογκόλιθος Nick the greek; Πολλά. Κυρίως για την «στρατηγική συμμαχία» Αθήνας – Ουάσιγκτον, κι ακόμα περισσότερα για την ασφάλεια των πηγών φυσικού αερίου των κρατών που έχουν τέτοιες όπως η κύπρος, η αίγυπτος και το ισραήλ – όπως ενημερώνει ο ελληνοαμερικανικός “greek reporter”.

Η ανατολική Μεσόγειος και τα γκάζια λοιπόν – εναντίον ρωσίας, γερμανίας, τουρκίας, ιράν… Γαρνιρισμένη με την μονότονη «ενημέρωση» των αμερικάνων ακροατών του για την επιθετικότητα και την επικινδυνότητα της Άγκυρας.

Μόνον αυτά; Υπάρχουν κι άλλα. Ας πούμε ο Άραξος, ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο στην βορειοδυτική Πελοπόννησο, στο νομό Αχαΐας…

Ο Άραξος στα χρόνια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου ήταν στις δόξες του: είχε αποθηκευμένες ατομικές βόμβες του νατο, που προορίζονταν, in case of emergency, κατά της βουλγαρίας… Στα ‘90s, και μετά την νίκη του «δυτικού κόσμου», τα συγκεκριμένα πυρηνικά αποσύρθηκαν (προς γερμανία μεριά, σε πρώτη φάση, αν δεν κάνουμε λάθος). Όμως καθώς ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος οξύνεται, φαίνεται πως ο Άραξος ξαναγίνεται χρήσιμος (για την Ουάσιγκτον). Οι παλιές εγκαταστάσεις αποθήκευσης πυρηνικών είναι εκεί και περιμένουν. Με λίγο ξεσκόνισμα…

Το χοντραίνει ο «άξονας» Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Τελ Αβίβ – Ριάντ και ο «υποάξονας» Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ… Και οι φίλοι των κανίβαλλων προτείνουν να κλείσουμε τα μάτια για τα εγκλήματα των «συμμάχων», αυτά που γίνονται ήδη κι αυτά που σχεδιάζονται, και να στρατευτούμε στην «εθνική γραμμή»…

Καθάρματα.

Κορέες 1

Παρασκευή 25 Μάη. Μόλις προχθές γράφαμε:

… Καθώς τώρα είναι που ξεδιπλώνεται ολόκληρη η αντίθεση ανάμεσα στο σχεδιασμό του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ και στον χωρίς προσχήματα αμερικανικό ιμπεριαλισμό, το σημείο Χ, δηλαδή η θηλειά του πρώτου και η συνάντηση ψόφιου κουναβιού – Kim χωρίς προϋποθέσεις, μοιάζει (σ’ εμάς) στην κόψη του ξυραφιού. Θα ξεκαθαριστεί τις αμέσως επόμενες ημέρες – άλλωστε ως τις 12 Ιούνη δεν υπάρχουν περισσότερες από 3 εβδομάδες.

Ωστόσο φαίνεται ότι υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες ότι το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ και ειδικά οι δύο κορέες θα πρέπει είτε να κάνουν κάποιες (λίγο πολύ θεαματικές) προσθήκες στην ως τώρα μεθόδευσή τους για να ανασχέσουν την «δουλειά» του βαθέος αμερικανικού κράτους, είτε να κινηθούν παράλληλα σε κάποια «εκδοχή 2», χωρίς αμερικανο-βορειοκορεατική συνάντηση κορυφής στις 12 Ιούνη…

Τελικά οι «σωματοφύλακες» χαλιναγώγησαν τον ναρκισσισμό του ψόφιου κουναβιού, και το ραντεβού της 12 Ιούνη ακυρώθηκε απ’ την Ουάσιγκτον. Είναι αυτή η εξέλιξη μια αποτυχία της μεθόδευσης του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ; Ναι, απ’ την άποψη της επένδυσης που είχε γίνει στο ψόφιο κουνάβι. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τα δεδομένα όπως τα διαμόρφωσε το αμερικανικό βαθύ κράτος, αφού αφήνουν ανοικτά διάφορα ενδεχόμενα.

Α) Προφανώς το ψόφιο κουνάβι είναι «δεμένο» απ’ το αμερικανικό βαθύ κράτος, από πολλές και διάφορες μεριές, και η σχετική αυτονόμησή του μόνο προσωρινή θα μπορούσε να είναι. Υποθέτουμε ότι αυτό το καταλαβαίνουν στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ· γι’ αυτό, άλλωστε, ο Moon προσπάθησε προχτές αυτοπροσώπως να «ξαναμαζέψει» το ψόφιο κουνάβι κρατώντας το στις ράγες της συνάντησης της 12ης Ιούνη.

Β) Παρότι η απόφαση της ακύρωσης μόνο σαν ο απαραίτητος πρόλογος για ένα καινούργιο κύμα αμερικανικής όξυνσης απέναντι στο βορειοκορεατικό καθεστώς θα μπορούσε να θεωρηθεί (και, πράγματι, ξεκίνησε αμέσως με φρέσκιες ψοφιοκουναβικές απειλές περί «ετοιμότητας του αμερικανικού στρατού») ο πραγματικός στόχος της Ουάσιγκτον δεν είναι σ’ αυτή τη φάση η Πγιονγκγιάνγκ. Είναι η Σεούλ!!!

Απ’ την αρχή της «επίθεσης ειρήνης» κι απ’ τις δυο μεριές της κορεατικής χερσονήσου, στις αρχές του χρόνου, διάφορα σκληροπυρηνικά αμερικανικά think tank ένα πράγμα έλεγαν και ξανάλεγαν: θα χάσουμε τη νότια Κορέα έτσι! Εννοούσαν ότι “θα την χάσουμε σαν βάσεις και καταναγκαστικό πελάτη της προστασίας μας… Και μαζί θα χάσουμε τον έλεγχο του δυτικού Ειρηνικού…”

Δεν θεωρούμε συμπτωματικό το ότι η ανακοίνωση της ακύρωσης της συνάντησης έγινε αμέσως μετά την επίσκεψη Moon στην Ουάσιγκτον. Όχι το ψόφιο κουνάβι, αλλά η μιλιταριστική τριανδρία πίσω του ήθελε να σχηματίσει μια «τελευταία γνώμη» για το πόσο κοντά βρίσκονται στο να χάσουν την Σεούλ. Πείστηκαν (υποθέτουμε) ότι σχεδόν την έχουν χάσει. Κατά συνέπεια όχι μόνο θα έπρεπε να σταματήσουν αμέσως την «επικίνδυνη τροπή» που είχαν πάρει οι ειρηνευτικές εξελίξεις για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ηπα· αλλά να ετοιμαστούν για μια «επιθετική διαχείριση» που θα προσπαθήσει να ξανα-απομακρύνει την Σεούλ απ’ την Πγιονγκγιάνγκ δένοντας την στα αεροπλανοφόρα και τα πυρηνικά των ηπα.

(φωτογραφία: Ίσως η Ιστορία κρατήσει μια θέση γι’ αυτόν τον ευγενικό τρόπο να πει ένας αμερικάνος πρόεδρος «άντε γαμηθείτε» στους αντιπάλους του στο κύριο πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου…. Sincerely yours!!! Ουάου! Really?)

Κορέες 2

Παρασκευή 25 Μάη. Γ) Ενώ, λοιπόν, η ακύρωση της συνάντησης ήταν εύκολη δουλειά, τα υπόλοιπα είναι από δύσκολα έως εξαιρετικά δύσκολα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό· και υποθέτουμε ότι κάποιοι «ειδικοί» του το καταλαβαίνουν. Ενώ, δηλαδή, η συνάντηση ψόφιου κουναβιού – little rocket man ήταν απαραίτητη για το οριστικό «ξέπλυμα» του βορειοκορεατικού καθεστώτος, ο τρόπος που την χάλασε η Ουάσιγκτον (και οι γελοίες δικαιολογίες που επικαλέστηκε στο «γράμμα» του το ψόφιο κουνάβι), χρεώνει τις ηπα, και προσθέτει μια ακόμα «μαύρη σελίδα» στην πρόσφατη αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσας του ισραήλ και στην ακύρωση της συμφωνίας 5+1 για τα πυρηνικά του ιράν… Εγγράφεται, δηλαδή, σαν επιβεβαίωση ότι η άλλοτε «μόνη υπερδύναμη» είναι πλέον ένα κράτος – διεθνής ταραξίας.

Αυτό είναι το συν που αποκομίζει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ γενικά (και τα δύο κορεατικά καθεστώτα ειδικά) απ’ το «απότομο φρενάρισμα» του ψόφιου κουναβιού: την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι ενώ έκανε ό,τι μπορούσε (την στιγμή της ακύρωσης η Πγιονγκγιανγκ κατέστρεφε τις υποδομές πυρηνικών δοκιμών της!!!) η Ουάσιγκτον δεν είναι διατεθειμένη για καμία «ειρήνη», ποτέ και πουθενά.

Δεν πρόκειται για «ιδεολογικό ζήτημα». Δεν είναι όμως, απ’ την άλλη, ένα «συμπεράσμα σε παγκόσμια θέα» που μπορεί να μετατραπεί αύριο ή μεθαύριο σε πρακτικές κινήσεις και οφέλη. Ειδικά όταν η Ουάσιγκτον έχει βάσεις και στρατό στη νότια κορέα.

Τώρα πέφτει ένα κάπως μεγαλύτερο βάρος (αν και όχι ασήκωτο) στις πλάτες του Moon: ως τώρα ζήτησε και πέτυχε μειωμένες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τους αμερικάνους στο όνομα του “καλού κλίματος” εν όψει της συνάντησης… Τώρα θα πρέπει να βρει τρόπους να κρατήσει σε απόσταση τους (στην πραγματικότητα εξοργισμένους με την πάρτη του) αμερικάνους με άλλα “συμμαχικά” επιχειρήματα… Και, ταυτόχρονα (αυτό είναι προφανώς ευκολότερο) θα πρέπει να συνεχίσει τις ενδοκορεατικές διαδικασίες ειρήνευσης με τρόπο ακόμα πιο κατηγορηματικό.

Πως θα μπορέσουν να σεγοντάρουν οι υπόλοιποι δύο του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, δηλαδή το Πεκίνο και η Μόσχα; Δεν ξέρουμε. Όμως το ρωσικό αφεντικό δεν άφησε την ευκαιρία της «έκλειψης των ηπα» να πάει χαμένη:

… Ο βορειοκορεάτης ηγέτης Kim Jong-un έκανε ό,τι υποσχέθηκε· ακόμα ακόμα ανατίναξε τα τούνελ στο πεδίο πυρηνικών δοκιμών του Punggye-ri· και μετά μάθαμε την ακύρωση της συνάντησης με τις ηπα… Ελπίζουμε ότι ο διάλογος θα ξαναρχίσει… και ότι η συνάντηση θα γίνει. Ο Putin «δεσμεύτηκε» ότι η Μόσχα και άλλοι διεθνείς παίκτες «θα εργαστούν από κοινού για να φέρουν πιο κοντά τις θέσεις των ηπα και της βόρειας κορέας». Που πρακτικά το μεταφράζουμε σε «όσο η Ουάσιγκτον κάνει αναγκαστικά πίσω τόσο εμείς θα κάνουμε μπροστά».

Θα φανεί. Σε 6 ημέρες (αν όχι νωρίτερα…), στις 31 Μάη, ο Lavrov θα βρίσκεται στην Πγιονγκγιάνγκ…