Tag: ηπα

… Κι ένας ακόμα καλύτερος!

Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη. Όλα αυτά τα χρόνια που το ισραηλινό «ηθικό πλεονέκτημα» ασκείται απ’ την μια στις δολοφονίες, στο σακάτεμα, στις στερήσεις σε βάρος των παλαιστίνιων και απ’ την άλλη στο συριακό πεδίο μάχης, το ελλαδιστάν είναι δίπλα του. Το ροζ «ηθικό πλεονέκτημα», με ένα ωραίο μαύρο περίγραμμα απ’ τους ψεκασμένους, έχει βρει το ταίρι του στο Τελ Αβίβ. Ασκήσεις και ξανά και ξανά, επισκέψεις ξανά και ξανά, φιλίες, αγκαλιές, δηλώσεις, ανταλλαγές, επιχειρηματικά deal, ακαδημαϊκά deal, ασφαλίτικα deal, σχέδια με σωλήνες και χωρίς, συνέδρια, σπορ…: ο ορισμός της ιμπεριαλιστικής συνεργασίας, της ιμπεριαλιστικής συνενοχής, του «αδελφώματος» με τον ρατσισμό και το ισραηλινό απαρτχάιντ…

Δεν είναι μόνο λόγια. Θυμάστε εκείνη την ωραία ιστορία με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα; Τσάκισε επειδή έγινε γνωστή από έναν μεσαίο καραβανά… Είδατε πόσο όμορφα, μετά τους αρχικούς ενδοκαθεστωτικούς δήθεν καυγάδες, κουκουλώθηκε; Κι αν αυτή η υπόθεση (που ήταν για εμάς προφανές ότι είχε «άδηλους» παραλήπτες…) δεν προχώρησε (ή, μήπως, προχώρησε τελικά;) υπάρχουν άλλες που πήγαν καλά· σιωπηλά, όμορφα κι ωραία…

Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας απ’ την μεριά μας! Είναι τεκμηριωμένο ότι ο εφοδιασμός των αντικαθεστωτικών στη συρία με όπλα και «αναλώσιμα» έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό από βαλκανικά κράτη. Υπό την προστασία των ηπα και του ισραήλ, συνήθως με τα λεφτά του ριάντ. Κροατία, σερβία, βουλγαρία – και ουκρανία. Έβρεχε στη γύρα λαθρεμπόριο και οι έλληνες κρατούσαν ομπρέλα; Γελοίο έως υποτιμητικό! Κάποιοι έλληνες μεσάζοντες, κάποιοι έλληνες εφοπλιστές, πάντα σε γνώση και με την κάλυψη των υπηρεσιών και των «αρμόδιων υπουργείων» (ψεκασμένος / ογκόλιθος) έβγαζαν «το κάτι τις» τους – απ’ τον ιμπεριαλισμό των φίλων και συμμάχων. Της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ.

Ελάτε όμως!!! Αυτά είναι ασήμαντα! Σημαντικά είναι τα καραγκιοζιλίκια επί της πολιτικής σκηνής, αντιπολιτευόμενα και συμπολιτευόμενα… Σημαντικός είναι ο τενεκές πρωθυπουργός και οι υποσχέσεις του. Ε, ας μας δώσει κανά ευρώ τη μέρα να νοιώσουμε κι εμείς την λιακάδα της εξόδου απ’ τα μνημόνια.

Γαία πυρί μιχθήτω, αλλά και μακρυά απ’ τον κώλο μου κι ας είναι δέκα πόντους…

(Φωτογραφία: Σε αντίθεση με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα, το συγκεκριμένο θεματάκι, το οποίο εντόπισαν και τεκμηρίωσαν ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες μνημονεύοντας, μάλιστα, το όνομα του εθνικού λαθρέμπορου όπλων – δικαιούται τον τίτλο! – αλλά και συνεργάτη των υπηρεσιών Βασίλη Παπαδόπουλου, πνίγηκε εν τη γεννέσει του….

Για να μη νομίζετε ότι έχει διαλυθεί το εθνικό (παρα)κράτος!!!)

Συρία

Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη. Πριν 3 ημέρες, στις 3 Σεπτέμβρη, ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov έκανε μια σύντομη διάλεξη και απάντησε σε ερωτήσεις φοιτητών / φοιτητριών στο κρατικό ινστιτούτο διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου της Μόσχας. Ανάμεσα στις υπόλοιπες του έγινε ερώτηση και για το τι γίνεται / πρόκειται να γίνει στη συρία. Στο idlib. Προφανώς άνετα θα μπορούσε να πουλήσει παραμύθια, αλλά σε κάθε περίπτωση μεταφέρουμε την ερώτηση και την απάντηση – στην κρίση σας:

Ερώτηση: … Πρόσφατα είχατε συνομιλίες με τον αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπουργό εξωτερικών και μεταναστών της συρίας Walid Muallem. Πόσο εποικοδομητικές ήταν, τι αποφάσεις πήρατε και πως θα ελεγχθούν οι «προκλήσεις» στο Idlib;

Sergey Lavrov: Έχω περιγράψει με αρκετές λεπτομέρειες το περιεχόμενο των συζητήσεων με τον σύρο συνάδελφό μου, καθώς και εκείνων με εκπροσώπους της τουρκίας, συγκεκριμένα τον τούρκο υπ.αμ. Hulusi Akar και τον υπ.εξ. Mevlut Cavusoglou, όταν ήρθαν στη Μόσχα. Όλα είναι εντελώς ξεκάθαρα εκεί. Ανάμεσα σε άλλα η ζώνη αποκλιμάκωσης του Idlib δημιουργήθηκε και υπήρχε η ελπίδα ότι θα είναι μια περιοχή χωρίς συγκρούσεις. Επιπλέον η κατάπαυση του πυρός δεν ισχύει για τους τρομοκράτες (βασικά την Jabhat al-Nusra και μερικές ομάδες ακόμα που έχουν συγχωνευτεί μαζί της).

Υπάρχει ένα ζητούμενο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στις ένοπλες οργανώσεις τις αντιπολίτευσης που θέλουν να συμμετάσχουν στην πολιτική επίλυση των προβλημάτων απ’ τους ένοπλους και τους τρομοκράτες που έχουν χαρακτηριστεί έτσι απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε, και δεν έχουν διάθεση να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε συμφωνία.

Με σκοπό να διατηρηθεί η κατάπαυση του πυρός που εξαιρεί μόνο τους τρομοκράτες, δημιουργήθηκαν 12 τουρκικά παρατηρητήρια στην εσωτερική περίμετρο της περιοχής. Η εξωτερική περίμετρος φυλάσσεται απ’ τον συριακό στρατό και την δική μας στρατιωτική αστυνομία. Η εκεχειρία παραβιάζεται συστηματικά εδώ και πάνω από 2 μήνες. Αυτή η περιοχή χρησιμοποιείται για βολές πυροβολικού κατά των θέσεων του συριακού στρατού, για να γίνονται επιθέσεις εναντίον του, και για να στέλνονται μεγάλοι αριθμοί από drones σε επιθέσεις εναντίον της βάσης μας στο Khmeimin (πάνω από 50 έχουν καταρριφθεί). Είναι αδύνατο να ανεχτούμε άλλο αυτήν την κατάσταση.

Σε συνεργασία με τους τούρκους συναδέλφους μου, την συριακή κυβέρνηση και τους ιρανούς σαν μέλη της συμφωνίας της Αστάνα, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να χωρίσουμε τις κανονικές ένοπλες αντιπολιτευόμενες ομάδες απ’ τους τρομοκράτες, στο έδαφος, (για προφανείς λόγους αυτό είναι βασικά δουλειά του στρατού) και να σιγουρέψουμε ότι δεν θα κτυπηθούν άμαχοι….

Έχει το ενδιαφέρον του όταν εδώ κι εκεί Άγκυρα και Μόσχα εμφανίζονται να έχουν «αντίθετες απόψεις» για το Idlib, να διαπιστώνει ακόμα και ο πιο δύσπιστος (όχι εμείς!) πως αυτές οι «αντιθέσεις» είναι για συγκεκριμένους λόγους. Και πάντως όχι πραγματικές…

(φωτογραφία: Και το Βερολίνο στηρίζει την διάσκεψη της Τεχεράνης αύριο Παρασκευή, μεταξύ Putin, Erdogan και Rouhani. Το είπε ο γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas χτες απ’ την Άγκυρα, δικαιολογώντας και τις τουρκικές ανησυχίες για το τι θα μπορούσε να γίνει στο Idlib.

Μετά την αναβολή της 4μερούς που ήταν να γίνει στις 7 του Σεπτέμβρη στην Άγκυρα (με γαλλία, γερμανία, ρωσία και τουρκία) μήπως το «πνεύμα του Βερολίνου» θα πλανάται κάπου στην Τεχεράνη; Ο εκπρόσωπος τύπου του Κρεμλίνου Yuri Ushakov δήλωσε πάντως χτες ότι η Μόσχα εξακολουθεί να θέλει να τα πει με το Παρίσι και το Βερολίνο για την συρία…

Αλλά το Παρίσι κρατάει μούτρα…)

Μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειος

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. Αν ο θύλακας του Idlib δείχνει σαν ένα «εύφλεκτο σημείο» στην πραγματικότητα σχεδόν το σύνολο της μέσης Ανατολής κάθεται πάνω σε «χαμηλή» (ή όχι και τόσο χαμηλή) φωτιά. Πρώτα απ’ όλα η Παλαιστίνη: η πρόσφατη δήλωση του φασίστα ισραηλινού υπ.αμ. Lieberman ότι «δεν έχουν νόημα οι διαπραγματεύσεις με τους παλαιστίνιους, το ισραήλ θα δώσει τις λύσεις που το ίδιο θεωρεί σωστές» μυρίζει αίμα, περισσότερο αίμα… Το ιράκ, όπου μετά από 3 μήνες διαπραγματεύσεων σχηματίζεται μια πολυκομματική κυβέρνηση· άγνωστο αν τα μεγαλύτερα κόμματα / συστατικά της θα επιμείνουν στην γρήγορη αποχώρηση των αμερικάνων απ’ την ιρακινή επικράτεια… Ο λίβανος, όπου η Χεζμπ’ αλλάχ είναι μόνιμος εφιάλτης για το μιλιταριστικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ· που αντιλαμβάνεται την κατάσταση (στα λόγια τουλάχιστον) σαν «ένα πετραδάκι μέσα στο παπούτσι μου»… Η αιγυπτιακή χούντα, που προσπαθεί να κρατηθεί απ’ τα μαλλιά της… Η υεμένη… Οι «no future» πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου…

Μέσα και μαζί με όλα αυτά: δίπλα στα αεροναυτικά γυμνάσια της Μόσχας ανάμεσα στην κύπρο και την συρία, και ο τουρκικός στρατός έκανε / κάνει τα δικά του… Με άγνωστο αριθμό πολεμικών, σίγουρα όμως πάνω από 10… (Η μεγαλοφυής ελληνική ιδέα της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» έχει καταρρεύσει πανηγυρικά…). Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Η ανακοίνωση του Xi Jinping (στη συνάντηση με τα αφεντικά των αφρικανικων κρατών στο Πεκίνο) για ένα πρόγραμμα επενδυτικών δανείων και παροχών 60 δισεκατομυρίων δολαρίων απ’ το Πεκίνο προς την μαύρη ήπειρο, για τα επόμενα 3 χρόνια, προκάλεσε (αναμενόμενο) έναν ελάχιστα συγκρατημένο πανικό στο usa. Με δεδομένο ότι ο αμερικανικός στρατός έχει καμμιά 50αριά βάσεις στην ήπειρο, συν άλλες 30 «κρυφές», η αφρική μπαίνει πολύ γρήγορα στους λογαριασμούς του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Και μαζί της, πέρα απ’ τις δικές της πρώτες ύλες και την δική της φτηνή εργασία, θαλάσσιοι διάδρομοι σαν τον κόλπο του Aden, τα στενά του Bab al-Mandab ανάμεσα στην υεμένη και το τζιμπουτί (όπου ήδη το Πεκίνο έχει βάση), την Ερυθρά Θάλασσα (όπου διάφοροι παρκάρουν στόλους και αεροπλάνα), την διώρυγα του Σουέζ και την ανατολική Μεσόγειο, «θερμαίνονται» – στην προοπτική των πραγμάτων.

(Δεν θέλουμε να φρικάρουμε κανέναν. Αλλά η επιρροή του κινεζικού καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού και οι συμμαχίες του είναι σαν τεκτονική πλάκα που σπρώχνει όλο και πιο έντονα την άλλοτε «σίγουρη» αμερικανική…

Ζούμε πάνω ή γύρω σ’ ένα ρήγμα… Δευτερεύον μεν, αλλά ρήγμα…)

Η χρησιμότητα των ηλιθίων

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. … Είναι ηλίθιος. Είναι μάταιο να προσπαθείς να τον πείσεις για οτιδήποτε… Δεν ξέρω καν τι κάνουμε εκεί πέρα. Είναι η χειρότερη δουλειά που ανέλαβα ποτέ…

Αυτά εμφανίζεται να λέει ο γενικός γραμματέας του αμερικανικού άσπρου σπιτιού Τζον Κέλι, σύμφωνα με ένα καινούργιο βιβλίο ενός διάσημου αμερικάνου δημοσιογράφου με τίτλο «Φόβος: ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο». Ο γραμματέας δουλεύει δίπλα στο ψόφιο κουνάβι…

Μισό λεπτό. Το ψόφιο κουνάβι διαφημίστηκε τόσο πριν όσο και μετά την ενθρόνισή του σαν ο πετυχημένος επιχειρηματίας που με τον σκληρό μεν αλλά προσγειωμένο πραγματισμό του θα φρεσκάρει την αμερικανική πολιτική· και τις διεθνείς σχέσεις. Κανείς δεν είπε πως αν είσαι επιχειρηματίας ακινήτων (πλυντήριο δηλαδή) ή χρηματιστής (ξανά πλυντήριο) ή πετυχημένος μαφιόζος, ο «προσγειωμένος πραγματισμός σου» μπορεί να είναι, απλά, ένας ναρκισσισμός με πολλά φράγκα ή/και εξουσία που κάνει τους γύρω να σε θαυμάζουν. (Ήταν ο Γιάνης στις δόξες του ηλίθιος; Όχι. Το 80% του πληθυσμού που τον χειροκροτούσε, ήταν!)

Αν, λοιπόν, πάρεις κάποιον που πυροβολεί με χρήμα και του δώσεις την εξουσία να πυροβολεί με σφαίρες, αυτό ακριβώς θα θελήσει να κάνει! Είναι αυτός ηλίθιος; Είναι οι σωματοφύλακές του;

Γύρω απ’ την άρρωστη (έτσι κι αλλιώς) προσωπικότητα ενός «μεγιστάνα / τηλεπερσόνας που έγινε πρόεδρος», όπως και γύρω απ’ τις προσωπικότητες διάφορων άλλων κεντρικών πολιτικών βιτρινών (του Erdogan, του Putin, της Merkel, κλπ) οι ιδεολογικοί μηχανισμοί των αφεντικών ξαναπαίζουν έντονα ένα παλιό, αγαπημένο τους παιχνιδάκι: της προσωποποίησης της εξουσίας. Το ψόφιο κουνάβι είναι «τρελό», «εντελώς τρελό» – εκτός απ’ όταν μειώνει δραστικά τους φόρους των εταιρειών και των πλουσίων, εκτός απ’ όταν παίρνει επάνω του τον «εμπορικό πόλεμο».

Στην πράξη οι αληθινά ηλίθιοι είναι όσοι κοιτώντας προς τις κορυφές της σύγχρονης καπιταλιστικής εξουσίας ψάχνουν κάποιον βασιλιά… Ίσως αλκοολικό, ίσως τρελό, αλλά πάντως “βασιλιά”…

Μια μέρα που άλλαξε τον κόσμο; Ή, απλά, τον ξεμασκάρεψε;

Τρίτη 4 Σεπτέμβρη. Καθώς πλησιάζει μια ακόμα επέτειος της «11ης Σεπτέμβρη» (του 2001) η ανάδευση του ερωτήματος «τι έγινε, λοιπόν;» αποκτάει την ετήσια επικαιρότητά της. Οικογένειες των θυμάτων, δικηγόροι, μηχανικοί, δημοσιογράφοι αλλά και πράκτορες του fbi ψάχνουν, βρίσκουν στοιχεία εδώ κι εκεί, ξεφλουδίζουν τις επίσημες εξηγήσεις του αμερικανικού καθεστώτος ξεγυμνώνοντας ένα «μυστήριο» που οι περισσότεροι δεν τολμούν να αντικρύσουν στα ίσια· και δίνουν ένα ακόμα πικρό ραντεβού, για την επόμενη αποκάλυψη ή για την επόμενη επέτειο.

Πριν μια βδομάδα κυκλοφόρησε ένα (ακόμα) βιβλίο για τα «περίεργα» της 11ης Σεπτέμβρη του 2001, γραμμένο απ’ τον John Duffy (αριστερό αμερικάνο συγγραφέα) και τον Ray Nowosielski, ντοκυμαντερίστα. Ο τίτλος τα σκυλιά φύλακες δεν γαύγισαν παραπέμπει στην συγκάλυψη της cia σε ότι αφορούσε τους «φυσικούς δράστες» των αεροπειρατιών… Διαθέτουν επαρκή στοιχεία επ’ αυτού, αφού ακόμα και αξιωματικοί του fbi φαίνεται ότι έχουν «θυμώσει επαγγελματικά» για τον ρόλο της cia τόσο πριν όσο και μετά την 11η Σεπτέμβρη.

Είναι πιθανό πως οι πιο πεισματάρηδες απ’ αυτούς τους κυνηγούς της αλήθειας για εκείνη την ημέρα, αρκετές εκατοντάδες ευηπόληπτων αμερικάνων πολιτών, δεν θα σταματήσουν να ψάχνουν και να τεκμηριώνουν πριν πετύχουν μια εντυπωσιακή σε μέγεθος κατηγορούμενων και βάθος κατηγορητηρίου δίκη. Μπορεί σε 10, μπορεί σε 20 χρόνια· μπορεί και ποτέ. Όταν προσπάθησαν πέρυσι να εξασφαλίσουν ότι θα σύρουν τα αφεντικά του Ριάντ σε δίκη για την 11η Σεπτέμβρη έπεσαν πάνω στα «όπλα» των συντηρητικών του ψόφιου κουναβιού.

Μέχρις ότου φωτιστεί επίσημα και με δικαστική βούλα το «μυστήριο» της 11ης Σεπτέμβρη και του ρόλου του αμερικανικού βαθέος κράτους, ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος που ξεκίνησε επίσημα τότε θα έχει προχωρήσει πολύ· πάρα πολύ…

Συρία 1

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. …Σ’ αυτή τη φάση η δουλειά μας είναι να φτιάχνουμε βάλτους για την ρωσία και το συριακό καθεστώς, μέχρις ότου πάρουμε αυτό που θέλουμε… Αυτή είναι, κατά την καθεστωτική washington post, η δήλωση ενός αμερικάνου αξιωματούχου (με την προϋπόθεση ανωνυμίας).

Αφήνοντας στην άκρη το πόσο κατασκευάσιμοι και διαχειρίσιμοι είναι τέτοιοι «βάλτοι», τι θέλει η Ουάσιγκτον απ’ την Μόσχα (και τους συμμάχους της); Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δρώντας για λογαριασμό του Τελ Αβίβ θέλει να φύγει ο ιρανικός στρατός απ’ την συριακή επικράτεια. Μοιάζει λογικό απ’ την μεριά του ισραηλινού καθεστώτος, αλλά είναι αδύνατο για διάφορους λόγους – σοβαρούς. Ο συριακός στρατός μπορεί να απέκτησε μεγάλη εμπειρία τα 3 τελευταία χρόνια της αντεπίθεσης, αλλά αριθμητικά παραμένει μικρός (νεκροί συν οι δεκάδες χιλιάδες λιποτάκτες που έφυγαν), πολύ μικρότερος απ’ όσο χρειάζεται για να κρατήσει την συριακή επικράτεια στο ενδεχόμενο σποραδικών αντάρτικων ενεργειών από πυρήνες αντικαθεστωτικών.

Φυσικά το Τελ Αβίβ θα ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένο και με την συριακή (στρατιωτική) λειψανδρία. Όμως ποιος βάλτος είναι τόσο αποτελεσματικός ώστε να γίνει το χατίρι στο ισραηλινό καθεστώς να μπορεί να συνεχίσει να δρα διαλυτικά στην συριακή επικράτεια μέσω διάφορων εργολάβων / proxies του;

Το Τελ Αβίβ έπαιξε και έχασε (ως τώρα) στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι χαρακτηριστικό εκείνων που πιστεύουν ότι είναι αήττητοι το να είναι ανίκανοι να διαχειριστούν τις ήττες τους. Τις απωθούν, κάνουν ότι δεν υπήρξαν, ελπίζουν ότι θα ρεφάρουν με κάποιο φτηνό τρικ.

Το να είσαι ανίκανος να διαχειριστείς έντιμα την χθεσινή σου ήττα κάνει την αυριανή ακόμα πιο πιθανή. Το Τελ Αβίβ (και η Ουάσιγκτον) θέλει να πιστεύει ότι αν η Μόσχα πέσει σε «βάλτο» θα υποχωρήσει στις στρατηγικές συμμαχίες της, και θα πείσει την Τεχεράνη πως όσο αίμα κι αν έδωσαν στη συριακή υπόθεση (όχι οι πεζικάριοι αλλά) οι κάμποσοι αξιωματικοί των «φρουρών της επανάστασης» πρέπει να το «ξεχάσει»… Επειδή το Τελ Αβίβ έχει υπαρξιακά άγχη. Αν είναι έτσι, ούτε το ισραηλινό ούτε το αμερικανικό καθεστώς έχουν ιδέα από την ιστορία – και πολλά άλλα.

Και σαν ανίδεοι διακινδυνεύουν να γίνουν μοιραίοι.

(φωτογραφία: ψόφιο κουνάβι στην κεφαλή, αλλά στο στόμα βάτραχος…)

Παλαιστίνη 1

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Αφού «η Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του ισραήλ» πως είναι δυνατό να υπάρχουν παλαιστίνιοι ανέστιοι, εξανδραποδισμένοι, πρόσφυγες; Η συσχέτιση μπορεί να φαίνεται από πρώτη ματιά ανύπαρκτη απ’ όσους συνειδητά ή όχι επιμένουν να αγνοούν τι συμβαίνει στη μέση Ανατολή και, ειδικά, σε ότι αφορά το φασιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ.

Η Ουάσιγκτον, όμως, ξέρει. Γι’ αυτό αποφάσισε να κόψει την συμμετοχή της στη χρηματοδότηση της UNRWA, της υπηρεσίας του οηε που φροντίζει τους παλαιστίνιους πρόσφυγες στη συρία, στην ιορδανία, στο λίβανο, αλλά και στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, τη λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη. Γύρω στα 350 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο ήταν η αμερικανική συμβολή στον περίπου 1,3 δις δολάρια ετήσιο προϋπολογισμό της UNRWA (για πάνω από 5 εκατομμύρια πρόσφυγες). Εννοείται ότι χρησιμοποιήθηκαν διάφορες φτηνές δικαιολογίες για το κόψιμο του ποσού.

Αλλά το Τελ Αβίβ ξέρει ακόμα καλύτερα. …Πέρα απ’ το να δίνει κάλυψη σε τρομοκράτες η UNRWA είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι απ’ τους 750.000 πρόσφυγες που είχε αρχικά στις λίστες της (οι περισσότεροι απ’ τους οποίους έχουν πεθάνει από τότε) βρέθηκε να έχει 5,5 εκατομύρια ψευτο-πρόσφυγες. Τα δισέγγονα των προσφύγων δεν είναι πρόσφυγες…. λένε διάφοροι φασίστες βουλευτές στην Κνεσέτ.

Για την μιλιταριστική ρητορική του Τελ Αβίβ τα δισέγγονα των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, και τα τρισέγγονα, και τα τετρακισέγγονα, δικαιούνται (αιώνια) ηθική κάλυψη (δηλαδή απόκρυψη των δικών τους εγκλημάτων)· όμως τα εγγόνια και τα δισέγγονα των παλαιστινίων που έδιωξε ο ισραηλινός στρατός δια της βίας το 1948 και το 1967 δεν δικαιούνται ούτε την αναγνώριση της προσφυγιάς. Αν υπάρχει ιστορικό δικαίωμα αυτό είναι μόνο για το πρωτοκοσμικό απαρτχάιντ κατασκεύασμα· για κανέναν άλλον!!! Μόνο οι “ευλογημένοι απ’ τον θεό” μπορούν να μεταβιβάζουν κληρονομικά / γενετικά, επ’ αόριστο, την “αθωώτητά” τους…

Θαύμα; Ναι. Κι ο λόγος είναι απλός: καθώς ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός προελαύνει στην Παλαιστίνη με την διαρκή προσάρτηση παλαιστινιακής γης, οι πρόσφυγες απαγορεύεται να διεκδικήσουν την επιστροφή τους. Οι παλιοί πέθαναν· τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους είναι «μαϊμού»· οι καινούργιοι είναι «τρομοκράτες». Πράγμα που σημαίνει (αυτό θέλει το Τελ Αβίβ) ότι ο δρόμος είναι ανοικτός για το μεγάλο φασιστικό ισραήλ.

Μπροστά στην μεγαλοσύνη αυτού του στόχου γιατί η Ουάσιγκτον να δίνει 350 μύρια για την συντήρηση «ανύπαρκτων προσφύγων» και να μην τα προσθέσει στη στρατιωτική βοήθεια προς το Τελ Αβίβ;

The Lobby-USA

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Το ντοκυμαντέρ του al Jazeera, που αποκαλύπτει πως δουλεύει το ισραηλινό κράτος / παρακράτος στις ηπα, αφενός σαν κλασσικό λόμπυ και αφετέρου σαν undercover κύκλωμα προβοκατσιών κατά του κινήματος BDS «κόπηκε» πριν να προβληθεί, όταν η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ απείλησαν / εκβίασαν το καθεστώς του κατάρ (που είναι ο ιδιοκτήτης του al Jazeera).

Δεν θα μπορούσε, όμως, να μείνει αιώνια κρυφό, ειδικά καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός εντείνεται. Έτσι διαρρέει «κομμάτι κομμάτι». Στο πιο πρόσφατο clip που δημοσιοποιήθηκε (όχι, βέβαια, επίσημα απ’ το al Jazeera!) δείχνονται μεταξύ άλλων οι προετοιμασίες μιας μαϊμού «αντισυγκέντρωσης» εναντίον μιας συγκέντρωσης της οργάνωσης «φοιτητές για δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη» (Students for Justice in Palestine – SJP), το 2016. Μιλάνε διάφορα undercover στελέχη του ισραηλινού κράτους και των υπηρεσιών του (που εμφανίζονται σαν οργανωτές της «συγκέντρωσης ενάντια στον αντι-σημιτισμό») αλλά και απλοί πρόθυμοι. Ένας απ’ τους τελευταίους σε κάποιο σημείο της προετοιμασίας λέει αυτοσαρκαστικά και κυνικά: «Ωραία, το κάναμε! Στοιχίσαμε 50.000 δολάρια συν την ασφάλιση!!..» Αργότερα, καθώς πλησιάζουν με το λεωφορείο στο σημείο της συγκέντρωσής τους, εμφανίζεται να έχει αμφιβολίες: Όχι, όχι, είναι στημένο… Είναι μαϊμού συγκέντρωση…

Τα συγκεκριμένα πλάνα αφορούν την προσπάθεια των κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών τόσο του Τελ Αβίβ όσο και της Ουάσιγκτον να στήσουν «κίνημα κατά του αντισημιτισμού» μέσα στα πανεπιστήμια, με μόνο και πραγματικό στόχο τις προβοκατόρικες επιθέσεις κατά του BDS. Εννοείται ότι πολύτιμη βοήθεια σ’ αυτό είναι διάφοροι αμερικάνοι ακροδεξιοί φίλοι (ή και υπάλληλοι…) του ισραηλινού μιλιταρισμού, δικτυωμένοι κατάλληλα. Ένας απ’ αυτούς, ο Noah Pollak, σε άλλο σημείο των τμημάτων του “the lobby – usa” που διέρρευσαν, εξηγεί στον undercover δημοσιογράφο του al Jazeera (“Tony”), ότι με δεδομένο πως η πλειοψηφία των αμερικάνων είναι φιλο-ισραηλινοί, «… η δράση μας πρέπει να είναι πολύ προβοκατόρικη για να τραβάει την προσοχή και να γράφουμε στ’ αρχίδια μας τις όποιες αντιδράσεις. Θα γίνουμε πολύ περισσότερο φιλο-ισραηλινοί απ’ όσο μπορείς να φανταστείς. Έτσι, για να προκαλούμε τους πάντες…» Σ’ αυτή τη «λογική» οι επιθέσεις είναι αδίστακτες. Κατηγορούν, για παράδειγμα, τα μέλη του SJP και του BDS ότι είναι «φιλοτρομοκράτες» και ότι «υποστηρίζουν βιαστές γυναικών». (Δεν θα πρέπει να σας παραξενεύει αυτό το προβοκατόρικο ρεπερτόριο· είναι δουλεμένο σαν psyop…)

Δεν ξέρουμε τι συγκεκριμένες οδηγίες έχουν οι ανάλογοι μηχανισμοί και τα τσιράκια τους στα μέρη μας, ούτε τι θα έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ με θέμα «the lobby – greece». Ξέρουμε, όμως, μερικά βασικά που θα μπορούσε να βγάλει στο φως, για σχέσεις που μόνο οι αφελείς έως ηλίθιοι δεν βλέπουν – μπροστά στα μάτια τους…

Δουλειές των υπηρεσιών

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Μία απ’ τις προβοκατόρικες μεθόδους του ισραηλινού μιλιταρισμού / απαρτχάιντ και των κατά τόπους συμμαχικών μηχανισμών του είναι η ψευδολογία / χυδαιολογία, μέσω διαδικτύου, σε βάρος συγκεκριμένων ατόμων που θεωρούνται επικίνδυνα σαν επικριτές του καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Τέτοια site / blog πρέπει να φαίνονται «άσχετα» και «ανεξάρτητα» από άλλες προβοκατόρικες κινήσεις, ώστε να διεκδικούν κάποιο κύρος. Ωστόσο η έρευνα του al Jazeera στις ηπα έβγαλε λαβράκια, καθώς ο ρεπόρτερ του μπήκε μέσα στο «lobby» σαν “πρόθυμος”, και βιντεοσκόπησε με κρυμμένη κάμερα τις «εσωτερικές συζητήσεις» των οργανωτών. Έτσι αποκαλύφθηκαν διάφοροι χρηματοδότες τέτοιων «ανώνυμων» site, ιδιαίτερα «επώνυμοι»…

Μια άλλη μέθοδος είναι η κατασκευή «οργανώσεων» των οποίων τα ονόματα είναι παραπλανητικά. Του είδους «επιτροπή για την ειρήνη στη μέση ανατολή» και άλλα παρόμοια. (Όχι, φιλοαπαρτχάιντ «αντιφά» (!!!!) δεν φτιάχνουν ακόμα στις ηπα – αυτά είναι για αλλού…). Μέσω τέτοιων οργανώσεων τσιμπάνε αφελείς, που ούτε ξέρουν ούτε τους ενδιαφέρει να μάθουν έγκαιρα και σωστά τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, αλλά κινούνται μάλλον από ένα συναισθηματικό “peace”, το οποίο οι ατζέντηδες του Τελ Αβίβ καναλιζάρουν κατά των «φιλοτρομοκρατών», «σεξιστικών», «φιλοβιαστών» και «σχεδόν ναζί» κινημάτων αλληλεγγύης στην παλαστινιακή αντίσταση. Για να μην καταλαβαίνουν οι αφελείς “ακτιβιστές” / ενεργούμενα τι είναι τι, οι καθοδηγητές τέτοιων οργανώσεων βάζουν στο μενού και άλλα θέματα «ισότητας και δικαιωμάτων», επιλέγοντάς τα απ’ τον κατάλογο των δημοφιλών στη νεολαία εντός της οποίας πραγματοποιούν τις προβοκάτσιές τους. (Το πόσο τους νοιάζουν αυτά αποκαλύπτεται όταν κάποιος τους ρωτήσει επίμονα για το ισραηλινό απαρτχάιντ, την χωροτακτική αποικιοποίηση της δυτικής Όχθης ή τις δολοφονίες δεκάδων άοπλων διαδηλωτών).

Μια τρίτη μέθοδος είναι να εμφανίζουν την Χαμάς σαν «υπεύθυνη για τα δεινά των παλαιστινίων», και το ισραηλινό κράτος μόνιμα σε «αυτοάμυνα». Θέλει κόπο και έρευνα για να μάθει κανείς τι είναι και τι δεν είναι η Χαμάς (στη λωρίδα της Γάζας…) κι αν όσα τις καταλογίζουν τα πρωτοκοσμικά κράτη και οι τσατσορούφιανοί τους ισχύουν ή όχι. Ας μην ξεχνάει κανείς όμως ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση δυναμικής αντίστασης αυτοχθόνων και υποτελών κατά πρωτοκοσμικών κατακτητών, οπουδήποτε στον πλανήτη, είτε επρόκειτο για τους «ινδιάνους» στην αμερικανική ήπειρο, είτε για τους γηγενείς της αυστραλίας, είτε για την αντίσταση των μαύρων στην αφρική, είτε για την αντίστασή τους κατά της δουλείας στον πρώτο κόσμο, που να μην προβοκαρίστηκε συστηματικά και μεθοδευμένα για δεκαετίες με πάνω κάτω τα ίδια «επιχειρήματα»: ότι είναι «απολίτιστοι», «κανίβαλοι», κλπ κλπ… Τα ίδια λέγονταν, άλλωστε, και εναντίον των εβραίων στην ευρώπη, από τους χριστιανούς φασίστες!

Πέρα απ’ αυτά το σίγουρο για την παλαιστινιακή αντίσταση είναι πως υπάρχουν κι άλλες δραστήριες και μαχητικές οργανώσεις, μικρότερες μεν, όχι ισλαμικές, αλλά με παρόμοιους πολιτικούς στόχους με την Χαμάς. Το να στηρίζει κανείς έναν αγώνα απελευθέρωσης με πολλά πρόσωπα δεν σημαίνει ότι απαιτείται η ταύτισή του με κάποια απ’ αυτά. Όμως ακόμα κι αν συμφωνεί ιδεολογικά με την Α ή την Β οργάνωση, αυτό καθόλου δεν σημαίνει πως οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός έχει δίκιο, μόνο και μόνο επειδή διαθέτει χρήμα, πράκτορες και εκτεταμένους μηχανισμούς προπαγάνδας. Ούτε η άγνοια ή/και η βλακεία είναι άλλοθι όταν στηρίζει μαζικούς, κρατικούς εγκληματίες.

Τελικά το ισραηλινό καθεστώς ήταν ρατσιστικό, μιλιταριστικό και δολοφονικό πολύ πριν δημιουργηθεί η όποια Χαμάς!!! Ήταν τέτοιο και τις δεκαετίες που η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση ήταν κοσμική και ακροαριστερή!!!

Πέσο

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Το Μπουένος Άιρες δεν είναι στη μέση Ανατολή· η κυβέρνησή του δεν κάνει παρέα με τη Μόσχα, ούτε θα αγοράσει ρωσικούς S-400· επιπλέον δεν τιμωρείται με “κυρώσεις”… Τι έχει, λοιπόν, το έρμο αργεντίνικο εθνικό νόμισμα και ψοφάει στις διεθνείς του ισοτιμίες; Με την εξαίρεση των ελλήνων εθνικοφρόνων που βλέπουν στα νομισματικά προβλήματα του αιώνιου εχθρού (της τουρκίας) κάτι σαν επέλαση της «παναγιάς της ελευθερώτριας», όλος ο υπόλοιπος κόσμος ξέρει την απάντηση: η (σχετική) υποτίμηση μιας σειράς νομισμάτων (στα οποία περιλαμβάνεται και το βραζιλιάνικο real) και οι συνέπειες που έχουν αυτές οι βίαιες υποτιμήσεις έχουν αφορμή (αν και όχι πλήρη αιτία) την πολιτική της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας.

Η fed, προσπαθώντας να αντιστρέψει την επεκτατική νομισματική πολιτική που εγκαινίασε το 2009 («ποσοτική χαλάρωση», δηλαδή εκτύπωση και διάθεση στις εμπορικές αμερικανικές τράπεζες τεράστιων ποσοτήτων χρήματος – για να «σωθούν»…) αυξάνει τώρα τα βασικά επιτόκια, τραβώντας πίσω τα δολάρια που μοίρασε… Αυτή η επιτοκιακή αύξηση βελτιώνει την «απόδοση» των αμερικανικών κρατικών ομολόγων… Οι διεθνείς έμποροι χρήματος (λοιπόν) μεταφέρουν τα λεφτά τους απ’ τα όποια προβληματικά κρατικά ομόλογα καπιταλιστικών κρατών (ή τα επιχειρηματικά δάνεια) στα αμερικανικά, που θεωρούνται «ασφαλής επένδυση»… Οι αποδόσεις αυτών των περιφερειακών ομολόγων πέφτουν (κατά συνέπεια) και, μαζί τους, οι ισοτιμίες των αντίστοιχων εθνικών νομισμάτων…. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα τρέχοντα (κρατικά ή/και επιχειρηματικά) δάνεια αυτών των περιφερειακών καπιταλισμών γίνονται δυσκολότερο να αποπληρωθούν… Και μια ορισμένη «κρίση χρέους» ξαναεμφανίζεται στον ορίζοντα.

Αυτό είναι που συνδέει την «απείθαρχη» Άγκυρα με το νεοφιλεύθερο Μπουένος Άιρες, την ισλαμική Τεχεράνη με την προεκλογική Μπραζίλια (ενδεχομένως, στο κοντινό μέλλον, και με άλλες πρωτεύουσες) – παρεπιπτόντως και με την Αθήνα, σε ότι αφορά την άνοδο των δικών της επιτοκίων δανεισμού (στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, αφού κατά τα υπόλοιπα το ελληνικό κράτος δεν τολμάει να ξεμυτίσει ακόμα στις «αγορές»). Κάθε ένα απ’ τα θιγόμενα κράτη έχει τα μεγαλύτερα ή μικρότερα «προβλήματά» του· αλλά δεν υπάρχει κράτος και καπιταλισμός χωρίς προβλήματα, με πιο διάσημο το αμέρικα. Στην πράξη αυτό που παίζει ρόλο στο διεθνές εμπόριο χρήματος δεν είναι αυτά καθαυτά τα προβλήματα του ενός ή του άλλου δανειζόμενου (κράτους ή επιχείρησης) αλλά η σχέση (και η διατίμηση) αυτών των προβλημάτων σε σύγκριση με άλλα. Η «σχετική αξία», δηλαδή, των προβλημάτων, όπου στο «σχετική» μπορεί να περιλαμβάνονται όχι μόνο οι πεποιθήσεις και οι προβλέψεις των εμπόρων χρήματος (ή των υπολογιστικών συστημάτων τους) αλλά ακόμα και πολεμικές επιλογές.

Έτσι, λοιπόν, η fed δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό απ’ αυτό που κάνει – ακόμα κι αν, μ’ αυτόν τον τρόπο, απειλεί διάφορες καταρρεύσεις με άγνωστη εξέλιξη. Ακόμα κι αν, κάποια στιγμή, κτυπηθεί ο ίδιος ο αμερικανικός καπιταλισμός απ’ την αλυσίδα των συνεπειών….