Tag: ηπα

Κουφώματα (γεωπολιτικά) 3

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Με την επιφύλαξη του ότι έχουμε να μάθουμε αρκετά ακόμα, καταλαβαίνουμε τι ενεργητικό ρόλο «γεωπολιτικής αναβάθμισης» έχουν αναλάβει όλα χαρά το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος, για χάρη των συμφερόντων τους αλλά και των συμμάχων τους στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ… Παράλληλα φυσικά με τον πιο παθητικό ρόλο της σοβαρής επιμελητειακής υποστήριξης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή (βάσεις…). Έχουν αναλάβει τον ρόλο του εμπόδιου στις γεωπολιτικές επιλογές του τουρκικού κράτους, του εμπόδιου σε εκείνες τις επιλογές που είναι ασύμβατες ή/και εχθρικές με τα αμερικανικά και τα ισραηλινά συμφέροντα.

Ο «μεντεσές» είναι δευτερεύον εξάρτημα· αλλά μπορεί να δυσκολεύει κάποιες κινήσεις της «πόρτας», που είναι πάντα το μπάνικο στοιχείο σε κάθε είσοδο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος (οφείλει να) λειτουργεί με προσεκτικά προβοκατόρικο τρόπο απέναντι στο τουρκικό, όχι διαρκώς, όχι με την ίδια ένταση, κι όχι μ’ έναν οριστικό τρόπο (που θα αχρηστέψει και την πόρτα και τους μεντεσέδες της!). Ο προβοκατόρικος τρόπος έχει στόχο να «απορροφά» την προσοχή της Άγκυρας και, κυρίως, να της δημιουργεί το (αναπάντητο) ερώτημα για το τι διαταγές έχει η Αθήνα απ’ την Ουάσιγκτον, και που το πάει ο έλληνας proxie… Έχει στόχο να «κρατάει πάντα ανοικτή», λιγότερο ή περισσότερο, την τουρκική «πόρτα» στο αμέρικα….

Φυσικά αυτό πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά: ο τουρκικός στρατός (και η τουρκική πολεμική βιομηχανία) δεν είναι για αστειάκια! Σε περίπτωση, μάλιστα, «επικίνδυνου φρακαρίσματος» η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν θα έτρεχε να «σώσει» τον μηδαμινής αξίας «μεντεσέ» – αλλά την «πόρτα», πουλώντας της μια καλή εκδούλευση, ώστε να ξαναγίνουν φίλοι. (Έχετε δει ξηλωμένους μεντεσέδες;)

Έτσι μπαίνουν σε μια σειρά διάφορα γνωστά. Η ζεστή φιλοξενία στους 8 χουντοκαραβανάδες· τα κόλπα με τις κυπριακές γεωτρήσεις· διάφορα άλλα κόλπα στο αιγαίο, με δήθεν «τουρκικές προκλήσεις»· η διαρκής εσωτερική ανανέωση του αντιτουρκισμού… Προσοχή: αυτά ΟΧΙ ως εκείνο το σημείο «προσβολής της πόρτας» όπου δεν θα υπάρχει σημείο επιστροφής, όχι ως το σημείο δηλαδή που η «πόρτα» θα φρακάρει εντελώς κλειστή (για τα αμερικανικά συμφέροντα) έχοντας έτσι εξουδετερώσει τον «ευέλικτο ρόλο του μεντεσέ»! Όχι μια στρατηγική εμπόλεμης ρήξης· μάλλον μια τακτική συστηματικής παρενόχλησης. “Τριξίματος” σε διάφορες κινήσεις (του αιώνιου εχθρού).

Μπορεί να είναι άχαρη δουλειά· γι’ αυτό και δεν διαφημίζεται στους αμερικανικούς επαίνους και ύμνους στο ελλαδιστάν. Αντίθετα οι επιμελητειακές βάσεις εκθειάζονται. Τι «τύχη» θα έχουν, όμως, σ’ έναν all out πόλεμο, μην το ρωτάει κανείς!!!

Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, το Pearl Harbor ήταν πολύ μεγαλύτερη βάση απ’ την Σούδα… Και η μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειος μπορεί να είναι δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου, αλλά είναι μέτωπο του 4ου παγκόσμιου! Όχι του Τρωϊκού, στον οποίο ζουν τα ντόπια κυβερνοπαραμύθια (αυτά με τις Ιθάκες, την επιστροφή στα “ήρεμα νερά”, κλπ…)

(φωτογραφία: Ένας αμερικανικός patriot στη διάρκεια ασκήσεων στο πεδίο βολής της Σούδας…)

Συρία

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Ο τρόπος που το ρωσικό υπουργείο πολέμου διαχειρίζεται το ζήτημα της πιθανολογούμενης προβοκάτσιας με κάποιου είδους χημικό αέριο στο Idlib έχει αποκτήσει κάτι (ας το πούμε έτσι) εκνευριστικό. Γιατί στις διαδοχικές ανακοινώσεις του εμφανίζεται «να ξέρει τα πάντα» σχετικά με τις προετοιμασίες…. Όπως ξέρει το πως θα αξιοποιηθεί αυτή η πιθανολογούμενη προβοκάτσια απ’ τις ηπα, την αγγλία (και την γαλλία)… Οι δραματικοί / αποκαλυπτικοί τόνοι δείχνουν ότι το ρωσικό υπουργείο πολέμου έχει πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι (και) στη συρία γίνεται ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Όμως το ρωσικό υπουργείο πολέμου παριστάνει ότι είναι ανίκανο για το βασικό: να αντιμετωπίσει έγκαιρα τις προετοιμασίες. Έχει την inside πληροφόρηση… αλλά…

«Αλλά»…. Η «μην το φωνάζουμε» αλήθεια είναι ότι συνεχίζονται οι στοχευμένες και επιλεκτικές εκκαθαρίσεις στελεχών (κάποτε υψηλόβαθμων) είτε της Hayat Tahrir al-Sham είτε άλλων, μικρότερων ουαχαβίτικων οργανώσεων. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι τέτοιου είδους επιχειρήσεις γίνονται όχι μόνο στο κέντρο ή στα νότια του Idlib αλλά και κοντά στα συρο-τουρκικά σύνορα, όπου προφανώς δρουν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Χτες, για παράδειγμα, με βόμβες σε αυτοκίνητα “καθάρισαν” εκεί τουλάχιστον 5 διοικητές της HTS. Και δεν ήταν οι μόνοι που τους έφαγε το μαύρο σκοτάδι: μέσα σε μια μέρα έγιναν διάφορες τέτοιου είδους «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις, σε διάφορα σημεία του θύλακα.

Κατά τα υπόλοιπα η πυκνότητα των βομβαρδισμών δείχνει σα να γίνεται προετοιμασία για μια πρώτη προέλαση του συριακού στρατού απ’ τα βόρεια της Hama, προς την Maarrat al-Nu’man…

Και το youtube «κατέβασε» όλα τα κρατικά και φιλοκυβερνητικά συριακά κανάλια… Για λόγους προστασίας της ελευθερίας της πληροφόρησης υποθέτουμε…

Δυτικά βαλκάνια 1

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Αν το Βελιγράδι και η Πρίστινα συμφωνούσαν σε ανταλλαγή εδαφών αυτό θα ήταν παράγοντας αποσταθεροποίησης στα (δυτικά) βαλκάνια;

Ορισμένοι (καθεστωτικοί) στην ευρώπη απαντούν «ναι». Το ναι έχει σαν αφετηρία μια ιδεολογική «θέση αρχής» σύμφωνα με την οποία τα «αναπτυγμένα κράτη» πρέπει να δομούνται (και να διοικούνται) χωρίς εθνοτικές διακρίσεις. Συνεπώς (πάει ο συλλογισμός) αν στο δυτικό κόσοβο ζουν σέρβοι ή στη νοτιοανατολική σερβία (κοιλάδα του πρέζεβο) ζουν αλβανοί, αντί για εθνικά χαρακτηρισμένες ανταλλαγές εδαφών θα πρέπει τα αντίστοιχα κράτη να φροντίζουν ισότιμα και δημοκρατικά όλους τους υπηκόους τους.

«Θα πρέπει»… It sounds good… Ωστόσο αυτοί ακριβώς οι ευρωπαΐοι φύλακες της πολυπολιτισμικότητας άφησαν μόνη της, με τον πιο ωμό και βίαιο τρόπο, την βοσνία – ερζεγοβίνη, το 1992: ένα κράτος πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό, το οποίο είχαν ήδη αναγνωρίσει. Κι όχι μόνο παρέδωσαν την βοσνία στις ορέξεις των φασιστών απ’ την σερβία (κυρίως) και την κροατία, αλλά στα σχεδόν 4 χρόνια της εθνοκάθαρσης εναντίον των βόσνιων (μουσουλμάνων) πρότειναν διαδοχικά σχέδια με μπαντουστάν «εθνικής ομοιογένειας». Εγκρίνοντας ουσιαστικά την εθνοκάθαρση, τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τις καταστροφές…

Το έγκλημα αυτό απέδειξε ότι η «πολυπολιτισμικότητα» ήταν για τους πρωτοκοσμικούς μια ωραία ιδέα, δηλαδή ένα βρώμικο ψέμα· και ότι δεν επρόκειτο να χαλαλίσουν ούτε μια τρίχα απ’ το κεφάλι τους για να την υπερασπιστούν. Άνοιξαν τον τάφο της πολυπολιτισμικότητας όχι απλά οι σέρβοι φασίστες και οι σύμμαχοί τους στη βοσνία, αλλά κυρίως οι φανεροί ή κρυφοί σύμμαχοί τους στο Λονδίνο, στην Ουάσιγκτον, στο Παρίσι, στη Ρώμη – και στη Μόσχα.

Ήταν ανεμενόμενο ότι, μετά τη βοσνία, το κόλπο της «αποσταθεροποίησης» και της «σταθεροποίησης» πέρασε σ’ αυτούς που μπορούν να χειριστούν καλύτερα την δημιουργική καταστροφή: την Ουάσιγκτον. Το πρόβλημα «κόσοβο» δημιουργήθηκε απ’ την άριστη συνεργασία του συνεργάτη της cia Μιλόσεβιτς (το έχουμε αποδείξει στο χάρτινο Sarajevo) με την Ουάσιγκτον, σαν η κατάλληλη δικαιολογία για να αποκτήσει το αμερικανικό πεντάγωνο σταθερές βάσεις στα δυτικά βαλκάνια.

Η «λύση του προβλήματος κόσοβο» είχε ένα πρακτικό αποτέλεσμα, και μια «εκκρεμότητα» Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι η βάση Bondsteel, η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στα βαλκάνια, χωρητικότητας 7.000 πεζοναυτών. Η “εκκρεμότητα” είναι ο σερβικός θύλακας στο βόρειο κόσοβο, με μεγαλύτερη πόλη την (διαιρεμένη) Mitrovica.

Απ’ την άλλη μεριά η αλβανόφωνη μειονότητα στην (σερβική ως τώρα) κοιλάδα του Πρέζεβο (και η δίχρονη ένοπλη εξέγερση των αλβανοφώνων απ’ το καλοκαίρι του 1999 ως το 2001) είναι μια ακόμα εκκρεμότητα. Που οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην διπλή γλώσσα διάφορων «μεγάλων δυνάμεων», όταν πρόκειται για κράτη, σύνορα, εθνικές ταυτότητες – και τα δικά τους συμφέροντα.

Δυτικά βαλκάνια 2

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Υποστηρίζουν διάφοροι πως αν τώρα (ενόψει της ένταξης στην ε.ε.) γίνουν συναινετικές αλλαγές εδαφών ανάμεσα στο (μαφιόζικο) κράτος του κόσοβο και στο (επίσης μαφιόζικο) σερβικό, τότε το ίδιο θα ζητήσουν κι άλλες εθνικές μειονότητες στα πέριξ. Στην μακεδονία, και στο μαυροβούνιο… Υπάρχει, επιπλέον, αυτό το ανύπαρκτο (ουσιαστικά) κράτος, προϊόν του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μέσω της «συνθήκης του Ντέιτον», που λέγεται «βοσνία ερζεγοβίνη» – μια υπερ-εκκρεμότητα. Υποστηρίζουν λοιπόν αυτοί οι διάφοροι ότι μπορεί να γίνει καραμπόλα αλλαγής συνόρων, και πως αν αυτό δεν γίνει συναινετικά θα γίνει … «δυναμικά»….

Συγγνώμη, αλλά τίποτα δεν μπορεί να γίνει «δυναμικά» (και) σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου αν δεν το σπρώξει (δηλαδή: αν δεν το εξοπλίσει) μία ή περισσότερες «δυνάμεις», υπηρεσίες, κλπ! Για να το θέσουμε αλλιώς: αν η Ουάσιγκτον ή η Μόσχα ή οποιοσδήποτε άλλος θέλει ξανά «δημιουργική αποσταθεροποίηση» στα βαλκάνια (δηλαδή αίμα, αίμα, αίμα) αυτό μπορεί να το «σπρώξει» και χωρίς καμία συναινετική ανταλλαγή εδαφών. Έτερον εκάτερον.

Συνεπώς το θέμα δεν είναι αν θα στάξει η ουρά της πολυπολιτισμικότητας στα βαλκάνια: η ίδια η δημιουργία και η ύπαρξη όλων των εθνικών κρατών σ’ αυτήν την περιοχή της άλλοτε οθωμανικής αυτοκρατορίας έχει στηριχτεί στον εθνικισμό, στις εθνοκαθάρσεις και στις ανταλλαγές πληθυσμών! Το θέμα είναι αν (και ποιοι) θέλουν ξανά αίμα εδώ.

Μ’ αυτήν την άποψη θα επανέλθουμε – όταν θα πρέπει…

(φωτογραφία: Η αμερικανική βάση Bondsteel είναι απ’ τις λίγες που φαίνονται απ’ το διάστημα…)

Συρία 1

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Σε μια μη αναμενόμενη (από εμάς…) εξέλιξη, οι κεφαλές του μπλοκ της Αστάνα αποφάσισαν χτες στην Τεχεράνη να απευθυνθούν στη λογική των τρομοκρατών (του Idlib) καλώντας τους να καταθέσουν τα όπλα τους… Χωρίς εισβολή στο θύλακα (έστω προς το παρόν)… Που οφείλεται αυτό το “give peace a chance»;

Δεν υπάρχει επίσημη (ή «επίσημη») εξήγηση, εκτός απ’ το ότι ο Erdogan επέμεινε ότι μια δυναμική εισβολή θα προκαλέσει την προσφυγιά αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων προς την τουρκική επικράτεια. Πέρα απ’ τους αριθμούς είναι σαφές ότι η Άγκυρα δεν θα ήθελε καθόλου να φιλοξενήσει τις οικογένειες και τους συγγενείς των proxies του Ριάντ, που κουβαλάνε την ίδια ιδεολογία. Όμως είναι αυτή η αιτία της αναβολής; Γιατί αν η απάντηση είναι «ναι», τότε το μπλοκ της Αστάνα διακινδυνεύει την ενίσχυση της «αυτοπεποίθησης» των αντιπάλων του στο Idlib. Με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει.

Σύμφωνα με όχι διαστραυρωμένη (απ’ την ασταμάτητη μηχανή) πληροφορία ο Erdogan πρότεινε σε Putin και Rouhani ένα σχέδιο έξι σημείων. Ένα απ’ αυτά προβλέπει την δημιουργία «ασφαλούς περιοχής» μέσα στον θύλακα για εκείνους τους αντικαθεστωτικούς που δέχονται μια «πολιτική λύση» αφήνοντας τα όπλα. Με τα τωρινά δεδομένα ωστόσο, και με βάση το γεγονός ότι οι της HTS συλλαμβάνουν ή/και εκτελούν όσους εκδηλώνονται υπέρ της ειρήνης, για να μετακινηθούν σ’ αυτόν τον θύλακα κάμποσες χιλιάδες άνθρωποι χρειάζονται την προστασία στρατού. Μόνο ο τουρκικός θα μπορούσε να αναλάβει τέτοια δύσκολη δουλειά – είναι κάτι τέτοιο στις «σημειώσεις» της χθεσινής απόφασης;

Δύο άλλα σημεία του ίδιου σχεδίου προτείνουν τον βίαιο αφοπλισμό των μελών της Hayat Tahrir al-Sham και άλλων 12 ένοπλων οργανώσεων. Ακόμα κι αν γίνει εφικτό να «διαχωριστούν» χωροτακτικά οι «καλοί» απ’ τους «κακούς» αντικαθεστωτικούς στο Idlib (δύσκολο) θα απομείνουν αρκετές χιλιάδες ντουφέκια προς αφοπλισμό… Εννοείται μαζί και μέσα σε πολύ περισσότερους αμάχους. Συνεπώς;

Πιθανόν ένας παράγοντας αναβολής (και όχι ακύρωσης) της εκκαθάρισης του θύλακα, με ή χωρίς το ένα ή το άλλο τουρκικό σχέδιο, είναι η ανακατωσούρα στο γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον. Μετά από μερικές ημέρες όπου οι αμερικανικές απειλές (κατά του συριακού στρατού) είχαν αφήσει στην άκρη την “χρήση χημικών όπλων” σαν επιχείρημα, ο Bolton και η ύαινα Nikki Haley επανήλθαν χτες, στη συζήτηση με θέμα «συρία» που έγινε στον οηε.

«Απειλές as usual» θα έλεγε κανείς. Όμως ένα ψόφιο κουνάβι στριμωγμένο από «αντιστασιακούς» μέσα στα πόδια του και βιβλία αποκαλύψεων απέναντί του, θα μπορούσε πράγματι να διατάξει κάτι πολύ χειρότερο από μια συμβολική πυραυλική επίθεση, αξιοποιώντας μια fake (ή μυστηριώδη) «επίθεση με χημικά».

Συρία 2

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Σύμφωνα με χθεσινό άρθρο στο αγγλόφωνο site του γερμανικού καθεστωτικού spiegel:

… Το Κρεμλίνο μπορεί να ενδιαφέρεται να αποδεχθεί μια μοιρασιά του Idlib. Σ’ αυτό το σενάριο, η τουρκία θα ελέγχει ένα μέρος της περιοχής που θα την προσθέσει στο προτεκτοράτο που έχει ήδη δημιουργήσει βόρεια του Aleppo. Μερικοί αντάρτες θα μπορέσουν να βρουν άσυλο εκεί. Σε διακριτικές διαπραγματεύσεις που έχουν γίνει στην πρωτεύουσα του καζακστάν Αστάνα, η ρωσία, το ιράν και η τουρκία έχουν συζητήσει αυτό το κομμάτιασμα πολλές φορές. Σε μια τέτοια συμφωνία ο Άσσαντ θα ανακαταλάβει το δυτικό τμήμα της επαρχίας – συμπεριλαμβανομένης οπωσδήποτε μιας μικρής, στρατηγικής σημασάις πόλης, της Jisr al-Shughur. Η κωμόπολη βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Ansarieh, κοντά στην περιοχή που κατοικείται κυρίως απ’ την μειονότητα των Αλεβιτών, στην οποία ανήκει ο Άσαντ.

Οι τούρκοι θα δώσουν εγγυήσεις στους ρώσους ότι οι αντάρτες που θα απομείνουν στο Idlib δεν θα ξαναεπιτεθούν στην κοντινή αεροπορική βάση του Hmeimin. Είναι υπό διαμόρφωση επίσης μια συμφωνία για τον σημαντικό εμπορικό δρόμο που συνδέει το τουρκικό Gaziantep μέσω του Aleppo με το νότο. Οι τούρκοι θα αναλάβουν την προστασία του βόρειου μέρους, οι ρώσοι του μεσαίου και ο στρατός του Άσαντ του νότιου….

Μπορείτε να γυρίσετε μερικές ημέρες πίσω, την περασμένη Δευτέρα (συρία 2) για να κάνετε μια σύγκριση των πιο πάνω με την εικασία μας.

Ωστόσο η «κάμψη» (για να το πούμε κομψά) της σαουντ-κινούμενης Hayat Tahrir al-Sham χωρίς να γίνει γενική σφαγή (ή/και γενική έξοδος) των αμάχων είναι Ο κρίσιμος παράγοντας. Το σίγουρο είναι ότι το μπλοκ της Αστάνα δεν βιάζεται· που σημαίνει ότι μπορεί να δοκιμάσει διάφορα. (Μπορεί, για παράδειγμα, η εισβολή να γίνει σε «αργή κίνηση»…)

Εν τω μεταξύ από χτες ως και τις 20 Σεπτέμβρη βρίσκεται σε εξελιξη στην ανατολική Μεσόγειο μια αεροναυτική άσκηση. Απ’ τον αμερικανικό στρατό ‘n’ friends…

Bright star 2018

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Η άσκηση γίνεται (τυπικά) υπό την αιγίδα του αιγυπτιακού στρατού – της χούντας Sisi δηλαδή. Συνεπώς δεν είναι καθόλου παράξενο ότι σ’ αυτήν εκτός απ’ τις ηπα, την σαουδική αραβία, τα εμιράτα, και την ιορδανία, συμμετέχει και το ελλαδιστάν.

Παρότι η συγκεκριμένη άσκηση είναι σε μεγάλο βαθμό «επιτελική» («επί χάρτου») έχει και τμήμα «δράσης»: ο ελληνικός ιμπεριαλισμός / μιλιταρισμός προσπαθεί να μαζέψει «ρούμπους» απ’ τον μεγάλο του σύμμαχο.

Εντελώς συμπτωματικά, λοιπόν, αυτές τις ημέρες, απ’ την Σαλονίκη ως τα νότια της Κρήτης, δύο σημαίες με γραμμές δίπλα δίπλα θα θυμίζουν το επερχόμενο θυσιαστήριο…

Κορέες

Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη. Για 3 μέρες και 2 νύχτες, 18 με 20 Σεπτέμβρη, ο νοτιοκορεάτης Moon, ο βορειοκορεάτης Kim και τα επιτελεία τους θα τα λένε στην Πγιονγκγιάνγκ – οι ημερομηνίες είναι επίσημες. Είναι η 3η συνάντηση κορυφής των δύο κορεατικών κρατών μέσα σε 5 μήνες (η πρώτη έγινε στα τέλη του περασμένου Απρίλη).

Όμως υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μετρηθεί σαν η πρώτη της περιόδου μετά τις κυκλωτικές κινήσεις γύρω απ’ το ψόφιο κουνάβι. Η επίθεση γοητείας και φιλίας των χειμερινών ολυμπιακών και η ρυμούλκηση του ψόφιου κουναβιού στη Σιγκαπούρη στις 12 Ιούνη έδωσαν ό,τι ήταν δυνατόν να δώσουν. Η Ουάσιγκτον ξεκαθάρισε έκτοτε πρακτικά την στάση της (: είναι απόλυτα αντίθετη σε κάθε «ειρήνη» στην κορεατική χερσόνησο στην οποία δεν θα έχει επιβάλλει κατά 105% τους όρους της…). Το ψόφιο κουνάβι είναι έτσι κι αλλιώς διακοσμητικό (αυτό, φυσικά, ήταν γνωστό απ’ την αρχή) και δεν μπορεί να παίξει άλλον, πιο σοβαρό ρόλο, απ’ αυτόν της γλάστρας.

Αποδείξεις της πραγματικής αμερικανικής στάσης και τακτικής υπάρχουν πλέον πολλές. Στην πιο ηχηρή περίπτωση, η απαγόρευση της διέλευσης ενός τραίνου που μεταφέροντας νοτιοκορεάτες αξιωματούχους έκανε δοκιμαστικό ταξίδι προς τον βορρά, ήταν «έξω απ’ τα δόντια». Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του αμερικανικου υπ.εξ. το ταξίδι «παραβίαζε τις κυρώσεις» (κατά της βόρειας κορέας) – επειδή στο τραίνο υπήρχαν μερικά βαρέλια πετρέλαιο… Προφάσεις – αλλά this is america…

Συνεπώς, απο ‘δω και στο εξής, ο Moon (κυρίως αυτός) θα πρέπει να προχωρήσει πατώντας προσεκτικά πάνω σε μια αόρατη γραμμή: απ’ την μια θα πρέπει να κρατάει ζωντανή την συμμαχία με την Ουάσιγκτον, για να την αναγκάζει να λαμβάνει σοβαρά υπόψην της τα προσεκτικά «όχι» του· απ’ την άλλη θα πρέπει να την αγνοεί, δημιουργώντας μικρά (ή λιγότερο μικρά) «τετελεσμένα».

Ένα τέτοιο (που κάνει τα πραγματικά αφεντικά στην Ουάσιγκτον να στραβώνουν τα μούτρα τους) ανακοινώθηκε ήδη, εν όψει της συνάντησης στην Πγιονγκγιάνγκ: οι δύο κορέες θα ανοίξουν ένα κοινό διπλωματικό γραφείο (κάτι σαν πρόπλασμα πρεσβειών), τις επόμενες ημέρες, και μάλιστα σε βορειοκορεατικό έδαφος, στην πόλη Kaesong, στα όρια της «αποστρατιωτικοποιημένης» ζώνης. Η κίνηση δεν είναι σκέτος συμβολισμός: το γραφείο αυτό θα στελεχωθεί και θα δουλεύει διαρκώς, σαν προσωρινό υποκατάστατο της τυπικής αναγνώρισης των δύο κρατών μεταξύ τους· άρα σαν προοίμιο της τυπικής υπογραφής ειρήνης μεταξύ τους.

Περιμένουμε τι άλλο θα ανακοινωθεί επίσημα στις 20 Σεπτέμβρη. Εκείνο που δεν θα συμβεί, απ’ την άλλη μεριά, είναι να «συρθεί» η Ουάσιγκτον στη συνέλευση του οηε, στις 26 Σεπτέμβρη, σε μια τετραμερή συνάντηση (οι δύο κορέες, οι ηπα και η κινα) με σκοπό την υπογραφή της επίσημης λήξης του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο. Η Ουάσιγκτον «τα στήλωσε» – όπως θα περίμενε κανείς.

Σε κάθε περίπτωση: καθώς η περίοδος της αμερικανικής (κάπως υπόγειας προς το παρόν) «αρνητικότητας» έχει ξεκινήσει καθαρά, δίνοντας στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ δυνατότητες αλλά με κινδύνους, το τι θα συμβεί στην αμερικανική πολιτική σκηνή τους επόμενους μήνες θα λαμβάνεται υπόψη – στους ελιγμούς και στις κινήσεις.

(φωτογραφία πάνω: Αριστερά ο έμπιστος του Moon σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Chung Eul-yong αγκαλιά με τον Kim Jong-un, στην Πγιονγκγιάνγκ προχτές, 5 Σεπτέμβρη. Τρυφερό…

Κάτω: βορειοκορεάτες και νοτιοκορεάτες τεχνικοί εξετάζουν την σιδηροδρομική γραμμή που σκανδαλίζει την Ουάσιγκτον…).

Πατριώτες στο άσπρο σπίτι

Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη. Το ότι το ψόφιο κουνάβι είναι «μπροστινός», ότι δεν κυβερνά αυτός αλλά οι σωματοφύλακές του, δεν πρέπει να σας εκπλήσσει. Η ασταμάτητη μηχανή αναφέρεται στους 3 σωματοφύλακες σχεδόν απ’ την αρχή της τρέχουσας αμερικανικής προεδρίας· ίσως κάνει λάθος στο νούμερο (των σωματοφυλάκων), όχι όμως στη δουλειά τους.

Αυτό το σύντομο άρθρο που δημοσίευσαν οι new york times προχτές θα μπορούσε να έχει γραφτεί από οποιονδήποτε δημοσιογράφο! Χωρίς, όμως, τον τίτλο: «Είμαι μέρος της αντίστασης μέσα στην διοίκηση Trump»….

Στην ουσία του δεν λέει τίποτα διαφορετικό απ’ όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς σε σχετικά άρθρα ή/και σε βιβλία – αυτά που το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί σαν συνωμοσία εναντίον του. Το μόνο διαφορετικό είναι η «ανώνυμη» υπογραφή: είναι κάποιος «από μέσα», κάποιος σωματοφύλακας (ή βοηθός σωματοφύλακα…) που γράφει. Έτσι υποτίθεται… αν και το ίδιο το άρθρο δεν έχει ούτε μισό στοιχείο που να επιβεβαιώνει ότι έχει γραφτεί πράγματι από insider.

Θα έπρεπε να αναρωτηθεί κανείς: και τι έπιασε τον «απ’ τα μέσα» συγγραφέα να κάνει τέτοια εξομολόγηση; Η αγανάκτησή του; Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο… Το «αίσθημα ευθύνης»; Χμμμμ…: απ’ την άποψη των κανόνων κρατικής / καπιταλιστικής διακυβέρνησης είναι ανεύθυνο έως προβοκατόρικο το να λέει κανείς τέτοια πράγματα ανώνυμα. Και πράγματι, αυτό δεν έχει περάσει απαρατήρητο.

Δεν μπορεί να βρεθεί εύκολα μια απάντηση για την ταυτότητα του συγγραφέα. Όμως το πανεύκολο είναι να καταλάβουμε τις συνέπειες που θα έχει (έχει ήδη) αυτό το ανώνυμο άρθρο / κατηγορητήριο. Το ψωνισμένο, ματαιόδοξο και παρανοϊκό ψόφιο κουνάβι τώρα θα ψάχνει συνωμότες ακόμα και στη σκιά του! Και στο βαθμό που δεν θα μπορεί να βρει τον «ένοχο», η μεγαλομανία του θα τροφοδοτεί την καχυποψία του 24 ώρες το 24ωρο, εφτά μέρες την βδομάδα. Με δυο λόγια: θα «ανάψει» στο μέγιστο βαθμό, και με τις παρορμήσεις του θα ξεμπουρδελέψει την κεντρική αμερικανική διοίκηση.

Αυτό είναι το μόνο (και εύκολα προβλέψιμο) αποτέλεσμα… Ήταν και το κίνητρο; Δεν θα το μάθουμε χωρίς το όνομα του συγγραφέα. Όμως, εδώ που τα λέμε, θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε….

(Ακόμα και ο διευθυντής των new york times…)

Και κλέφτες (στο άσπρο σπίτι)

Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη. Η εξομολόγηση του ανώνυμου «αντιστασιακού» συμπίπτει με την επικείμενη, τις επόμενες μέρες, κυκλοφορία του βιβλίου του Woodward (γράφαμε τις προάλλες), του οποίου οι προδημοσιεύσεις / διαφήμιση προκαλούν εκτεταμένο «σάλο». Στον πρόλογο του βιβλίου που «διέρρευσε» στο καθεστωτικό Atlantic, ο Gary Cohn, πρώην οικονομικός σύμβουλος στο άσπρο σπίτι, διηγείται πως βούτηξε ένα έγγραφο απ’ το γραφείο του ψόφιου κουναβιού, που τερμάτιζε την συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τη νότια κορέα. Ο Cohn θεώρησε «κίνδυνο εθνικής ασφάλειας» το ενδεχόμενο να το υπογράψει ο Trump. Το έκλεψα απ’ το γραφείο του λέει. Δεν θα τον άφηνα να το δει. Ποτέ δεν θα το δει. Πρέπει να προστατέψουμε τη χώρα.

Ντάξει γενναίε – αλλά ποιος το προωθούσε το έγγραφο; Τέλος πάντων: τέλειωσε η χρησιμότητα του ψόφιου κουναβιού για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Πλησιάζει η ώρα του «ατσαλάκωτου»; Του ακόμα πιο φασίστα Pence;

Αν ναι, διάφορα soft (εναντίον της αμερικανικής ηγεμονίας) θα πρέπει να επιταχυνθούν. Με τον Pence στην προεδρική καρέκλα (όποτε κι αν συμβεί αυτό) το κόλπο μωρέ αυτός είναι καλός, αλλά δεν τον αφήνουν που δουλεύτηκε με το ψόφιο κουνάβι, θα σχολάσει…

(Εν τω μεταξύ, επειδή ο Woodward στα αποσπάσματα που έχουν διαρρεύσει αναφέρει συγκεκριμένα τον Mattis να λέει ότι “ο πρόεδρος έχει νοημοσύνη εφτάχρονου”, έχουν φουντώσει οι φήμες ότι θα απολυθεί. Προφανώς επειδή τον “μεγαλώνει”…)