Tag: ηπα

Φασιστική παράκρουση

Τρίτη 30 Οκτώβρη. Ύστερα απ’ την εν ψυχρώ δολοφονία / εκτέλεση 11 αμερικανοεβραίων στο Pittsburgh το περασμένο Σάββατο, στη συναγωγή Tree of life, το τελευταίο που θα περίμενε κανείς θα ήταν ισραηλινούς ακροδεξιούς (στελέχη του κυβερνώντος Likud…) να κατηγορούν για την σφαγή τα ίδια τα θύματα…

Κι όμως, έτσι ακριβώς συμβαίνει! Οι δολοφονημένοι εβραίοι ανήκαν σε μια αριστερή ανθρωπιστική οργάνωση, την Hebrew Immigrant Aid Society (HIAS), που υποστηρίζει πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές του πλανήτη να πάρουν πολιτικό άσυλο στις ηπα. Ο δολοφόνος τους, ο φασίστας Robert Bowers, είχε ποστάρει πριν την επίθεση ότι «η HIAS γουστάρει να φέρνει εδώ εισβολείς που σκοτώνουν το λαό μας».

Οι ισραηλινοί φασίστες συμφώνησαν. Κορυφαίος ο Yoav Eliasi (με το ψευδώνυμο «the shadow»), αναγνωρίσιμο μέλος του Likud. Σύμφωνα με την social media “συμβολή” του στη δολοφονία των 11:

…. Ο Bowers ήταν ένας άνθρωπος που σιχάθηκε τους υπονομευτές προοδευτικούς εβραίους αριστερούς που προωθούν τις άρρωστες ατζέντες τους… Η HIAS μεταφέρει τους εισβολείς που καταστρέφουν κάθε χώρα. Ο δολοφόνος σιχάθηκε ανθρώπους σαν εσάς. Οι εβραίοι σαν εσάς προκάλεσαν το ολοκαύτωμα και τώρα προκαλούν αντισημιτισμό. Σταματείστε να παίρνετε τα λεφτά μίσους απ’ τον Soros…

Πρόκειται για «μεμονωμένη περίπτωση»; Αυτό θα υποστήριζαν οι λακέδες του Τελ Αβίβ. Καμμία σχέση – απλά δεν χωρούν εδώ τα υπόλοιπα ανάλογα φασιστικά “σχόλια” για την σφαγή στο Pittsburgh, με προέλευση πολιτικούς και θρησκευτικούς αξιωματούχους του Τελ Αβίβ. Η βασική ιδεολογία της ισραηλινής δεξιάς σε όλες της τις αποχρώσεις είναι ρατσιστική, ακόμα κι αν πρόκειται για αφρικανούς εβραϊκού θρησκεύματος. Πολύ χειρότερα αν δεν είναι ομόθρησκοι. Οι συχνές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ μεταναστών / προσφύγων απ’ το σουδάν ή την ερυθραία εναντίον των φυλακίσεων και των βίαιων απελάσεων («επαναπροωθήσεων»…) το δείχνει.

Ως εδώ το ρατσιστικό, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ είναι απλά ένα συνηθισμένο πρωτοκοσμικό καθεστώς. Ωστόσο το μίσος εναντίον εβραϊκών αριστερών οργανώσεων εκτός ισραήλ είναι κάτι διαφορετικό. Και το να κατηγορούνται όχι μόνο σαν υπεύθυνοι για την ίδια την δολοφονία τους (και για καλλιέργεια του αντισημιτισμού!!!) αλλά αναδρομικά ακόμα και για το ολοκαύτωμα, δείχνει ορισμένα πράγματα που είναι γνωστά στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», όχι όμως ευρύτερα.

Το πρώτο είναι ότι το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς είναι έξαλλο απ’ το γεγονός ότι παρά τις καλοπληρωμένες προβοκάτσιές του χάνει σταθερά την ιδεολογική του επιρροή στην εβραϊκή νεολαία σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη και μήκη του κόσμου· απ’ την αυστραλία ως τις ηπα… Μια νεολαία που υπερασπίζεται την παλαιστινιακή αντίσταση: είναι δυνατόν να μην είναι κι αυτοί οι εβραίοι νεαροί / νεαρές «αντισημίτες», όπως όλοι οι υπόλοιποι;

Το δεύτερο είναι ακόμα πιο βαθύ και πιο μακρόχρονο στην ιστορία: ο ισραηλινός εθνικισμός (αυτό που έχει ονομαστεί «σιωνισμός»), σαν γνήσιο πρωτοκοσμικό δημιούργημα, ήταν απ’ την αρχή τον 19ο αιώνα μειοψηφία αστών, και εχθρός των πολλών χιλιάδων κομμουνιστών και σοσιαλιστών εβραίων εργατών της ευρώπης. Που ήταν διεθνιστές και, σαφώς αντίθετοι στην προοπτική δημιουργίας ενός, ακόμα, «εθνικού κράτους», οπουδήποτε. (Ακόμα και τα πιο φλύαρα παπαγαλάκια των ισραηλινών υπηρεσιών δεν πρόκειται ποτέ να σας πουν έστω και μισή λέξη για την Bund· την μαζική σοσιαλιστική οργάνωση των εβραίων εργατών στην ανατολική ευρώπη, απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα… Δεν τους συμφέρει: ήταν απόλυτα εχθρικοί στον εθνικισμό / σιωνισμό…)

Η ευκολία με την οποία αποδίδεται ο βρώμικος και προβοκατόρικος χαρακτηρισμός «αντισημίτες» απέναντι σε οποιουσδήποτε είτε κάνουν κριτική στο απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς είτε, απλά, δεν συμφωνούν με την κρατική ιδεολογία του Τελ Αβίβ επειδή είναι αριστεροί, σοσιαλίζοντες, αναρχικοί ή οτιδήποτε παρόμοιο, είτε εβραίοι είτε οτιδήποτε άλλο, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ένδειξη του πανικού των αφεντικών και των υπηκόων ενός πρωτοκοσμικού προκεχωρημένου φυλακίου που προσπαθεί να κρατήσει την μιλιταριστική / γεωπολιτική του αξία.

Η απόδειξη του ό,τι οι εβραίοι της HIAS και της Tree of life θεωρούν τον καλύτερο σύμμαχο του Τελ Αβίβ σαν ηθικό αυτουργό της μαζικής δολοφονίας στο Pittsburgh, είναι ότι τον κήρυξαν ανεπιθύμητο στο πένθος και στα μέρη τους… Μέχρις ότου αποκηρύξει στον ρατσισμό και τον λευκό “ματσισμό” του.

Πρόκειται για το ψόφιο κουνάβι…

… Τα τρία τελευταία χρόνια τα λόγια σας και οι πολιτικές σας έχουν ενισχύσει ένα ογκούμενο λευκό εθνικιστικό κίνημα… Η χθεσινή σφαγή δεν είναι η πρώτη πράξη τρομοκρατίας που έχετε υποδαυλίσει εναντίον κάποιας μειονοτικής ομάδας στη χώρα.. Έχετε υπονομεύσει την ασφάλεια των μουσουλμάνων, της κοινότητας lgbtq, των έγχρωμων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες…

Αυτά έγραψε χτες, χύμα και τσουβαλάτα, σε ανοικτή επιστολή της η Behind the Arc, μια οργάνωση προοδευτικών εβραίων… Σε απόλυτη αντίθεση με το καθεστωτικό εργαλείο του Τελ Αβίβ, το επίσημο ισραηλινό λόμπυ στις ηπα, το AIPAC, που στηρίζει με τα χίλια το ψόφιο κουνάβι, το καθεστώς του, τον ρατσισμό, τον μιλιταρισμό και την «πολιτική τους για τη μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο».

Έχουμε και λέμε, λοιπόν: ή ενάντια στους φασίστες χωρίς καμία εξαίρεση· ή μαζί με τους «ιερούς» τέτοιους, τους «ευλογημένους», και τα λοιπά και τα λοιπά, ξεπλένοντας ουσιαστικά τους ανθρωποφάγους, ανεξάρτητα από εθνικότητα ή θρήσκευμα.

Ενδιάμεση στάση δεν υπάρχει!

Οίστρος ψοφιοκουναβικός

Τρίτη 30 Οκτώβρη. Αποφασισμένο φασιστόμουτρο το ψόφιο κουνάβι, έχοντας μπροστά του σε λίγες μέρες και τις “ενδιάμεσες εκλογές”, αυξάνει τον στρατό που θα στείλει στα αμερικανομεξικανικά σύνορα. Για να σταματήσει την “εισβολή” από λίγες χιλιάδες λατινοαμερικάνους μετανάστες.

Όλοι ξέρουν πως ο αμερικανικός στρατός απαγορεύεται να κάνει οτιδήποτε κατά των “εισβολέων” (η θηριώδης “εθνική φρουρά” έχει την αρμοδιότητα και, φυσικά την όρεξη…) – δεν έχει σημασία… Σημασία έχει η προβολή ενός “στιβαρού” προέδρου που προτάσσει με γενναιότητα τα φαρδιά του στήθη στους “εισβολείς”.
Παίζοντας εύκολα και φτηνά με την στολή του στρατηγού το ψόφιο κουνάβι θα συγκινήσει τους ψηφοφόρους του. Πρακτικά έχει εύκολη δουλειά: οι “εισβολείς” θα φτάσουν στα σύνορα πολύ μετά την 5η Νοέμβρη…

Πως να μην είναι το ψόφιο κουνάβι και το καθεστώς του πηγή έμπνευσης για κάθε φασίστα που θέλει να καθαρίσει τον πλανήτη απ’ τους μαύρους, τους μουσουλμάνους – και τους εβραίους που τους κάνουν πλάτες; Πως να μην είναι πηγή έμπνευσης για κάθε Orban και κάθε Salvini;

Πως να μην είναι σύμμαχος κάθε ελληνικής κυβέρνησης, με τους ροζ ειδικά να δείχνουν τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου; Πως να μην είναι σύμμαχος κάθε Sisi, κάθε Netanyahu και Lieberman, κάθε Salman;

Στον κανιβαλισμό τα ομώνυμα συχνά έλκονται.

Μία πολυδιάστατη (εξωτερική πολιτική) στα όρθια

Τρίτη 30 Οκτώβρη. Εκτός από γλύψιμο δεν μπορεί να έχει άλλο σκοπό η προσπάθεια των φαιορόζ να “προσεγγίσουν” την Μόσχα. Και εκτός απ’ το “να κάνουμε πλάκα” δεν πρέπει να έχει άλλο λογικό κίνητρο η αποδοχή του ελληνικού γλυψίματος απ’ το ρωσικό καθεστώς.

Φυσικά ο ψεκασμένος που ήταν χτες στη Μόσχα θα μπορούσε να υπολογίζει ότι η “είμαι πιο vmro απ’ το vmro” στάση του στο ζήτημα της κατ’ αρχήν έγκρισης αλλαγής συντάγματος στη δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας θα τον έκανε συμπαθή. Προφανώς παριστάνει ότι ξεχνάει πως η Μόσχα είναι απ’ τα δεκάδες κράτη που έχουν αναγνωρίσει τους «ακατονόμαστους» σαν δημοκρατία της μακεδονίας – σκέτο. Πράγμα που σημαίνει πως η σύμπτωσή του στις κατηγορίες για εξαγορές μακεδόνων βουλευτών με τις αντίστοιχες ρωσικής προέλευσης ήταν εντελώς ξόφαλτση. Η Μόσχα παριστάνει πως ανησυχεί για την νατοϊκή ένταξη της μακεδονίας· ο ψεκασμένος απ’ την μεριά του είναι πλασιέ αμερικανικών βάσεων… Κι αν αποδειχθεί πετυχημένος, τα ρωσικά προβλήματα θα είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ την ένταξη της μακεδονίας στο νατο!

Το γεγονός ότι ο ρώσος υπ.αμ. (αλλά και στρατηγός) Sergei Shoigu «τα έχωσε» κατευθείαν και χωρίς περιστροφές στον ψεκασμένο (την ώρα που ο «είμαι το θωρηκτό του ελληνικού εθνικισμού» κάτι ψέλλιζε για «στρατηγική σχέση ελλάδας – ρωσίας») δείχνει τι πιθανότητες επιτυχίας έχει το ελληνικό γλύψιμο. Με την διπλή του υπόσταση (υπουργός άμυνας και αρχικαραβανάς) ο Shoigu είναι εδώ και τρία χρόνια επικεφαλής της ρωσικής στρατιωτικής δράσης στο συριακό πεδίο μάχης… Και πάει να τον μαλαγανέψει ένας απατεώνας τρίτης διαλογής;

Το ελλαδιστάν δείχνει με κάθε τρόπο τις συμμαχικές / ιμπεριαλιστικές επιλογές του. Δεν υπάρχουν πια ουσιαστικά περιθώρια ούτε καν για δημόσιες σχέσεις. Περιμένουμε λοιπόν, όλο αγωνία, την επίσκεψη του τενεκεδένιου στη Μόσχα (εφόσον γίνει, τελικά). Περιμένουμε την στιγμή που ο Putin θα τον κτυπήσει στοργικά στην πλάτη και θα τον ρωτήσει:

Ρε συ, εκείνος ο υπουργός σου, που ήθελε να του δώσουμε προστάντζα για τον σωλήνα, ο … πως τον λένε;… τι κάνει αυτή η ψυχή; Πότε θάρθει να πάρει το μπαγιόκο;

Η μεγάλη πορεία της ελπίδας 1

Κυριακή 28 Οκτώβρη. Αν δείτε τους χάρτες είναι σχεδόν απίστευτο: οι λίγες χιλιάδες λατινοαμερικάνοι “desperados”, που ξεκίνησαν πριν δυο βδομάδες (στις 12 Οκτώβρη) απ’ το San Pedro Sula της oνδούρας για να φτάσουν στην «γη της επαγγελίας» με τα πόδια, έχουν μπροστά τους πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα… Και το αμερικανικό φασιστοκράτος σκοπεύει να παρατάξει απέναντί του τον στρατό του (αν και με την τωρινή αμερικανική νομοθεσία δεν έχει δικαίωμα να πυροβολήσει άοπλους…)

Είναι η δύναμη της ανθρώπινης θέλησης; Της ανθρώπινης απελπισίας; Της ελπίδας; Αν φτάσουν στα κοντινότερα (στη θέση που βρίσκονταν προχτές) σύνορα μεξικό – ηπα (στα ανατολικά, μεταξύ του μεξικάνικου Matamoros και της αμερικανικής Brownsville) θα έχουν κάνει με τα πόδια την απόσταση Αθήνα – Βερολίνο!… Αν προχωρήσουν προς τα δυτικά, προς την Tijuana (η διαδρομή θεωρείται ασφαλέστερη) θα χρειαστούν πολλές βδομάδες ακόμα….

Ο αριθμός των πεζοπόρων / φυγάδων είναι μικρός (λιγότεροι / ες από 4.000), παρότι αυξομειώνεται ως τώρα στη διαδρομή. Είναι, όμως, μεγαλύτερος από παρόμοιες πορείες προς τα νότια σύνορα των ηπα, μέσω μεξικό. Τον περασμένο Απρίλη περίπου 1500 άτομα ξεκίνησαν απ’ το μεξικό για την Tijuana. Όταν όμως έφτασαν τελικά στα σύνορα είχαν μείνει λιγότεροι απ’ τους μισούς. Κυρίως η κούραση, αλλά ακόμα και αρρώστιες (ή και θάνατοι) καθ’ οδόν περιορίζουν τον αριθμό όσων καταφέρουν να φτάσουν.

Τέτοιες πορείες τις συνοδεύουν (ή τις περιμένουν λίγο πριν τα σύνορα) εθελοντές δικηγόροι. Σε διάφορα σημεία της διαδρομής εγκαθίστανται επίσης συνεργεία του ερυθρού σταυρού, για παροχή ιατρικής βοήθειας. Οργανώσεις εθελοντών αλλά και απλός κόσμος προσφέρει φαγητό και, οπωσδήποτε, νερό – και χρήματα, απ’ το υστέρημά του….

Με βάση την ισχύουσα αμερικανική νομοθεσία, μόλις οι πρόσφυγες φτάσουν στα σύνορα παραδίδονται στην αστυνομία ζητώντας άσυλο. Η πρώτη φάση της διαδικασίας είναι να αποδείξουν ότι υπάρχει σοβαρή απειλή για την ζωή τους στις πατρίδες του (“credible fear interview”). Αν περάσουν αυτόν τον “έλεγχο”, είτε κρατούνται σε στρατόπεδα για κάποιο διάστημα είτε αφήνονται αμέσως ελεύθεροι / ες στην προοπτική ότι η περίπτωσή τους θα κριθεί από δικαστήριο· συνήθως μετά από κάποια χρόνια. Αν “κοπούν” απελαύνονται. Απ’ τους / τις 523 που έφτασαν στα σύνορα τον περασμένο Απρίλη, οι 122 χωρίστηκαν και προσπάθησαν να περάσουν παράνομα, ενώ οι 401 ζήτησαν άσυλο. Απ’ αυτούς οι 374 πέρασαν τον πρώτο “έλεγχο”.

Η μεγάλη πορεία της ελπίδας 2

Κυριακή 28 Οκτώβρη. Αυτή η απίστευτη σε χιλιόμετρα και χρόνο πεζοπορία των φυγάδων, στο κράτος προορισμού (εν προκειμένω στις ηπα) προκαλεί την αναμενόμενη φασιστική αντίδραση. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα ευρωπαϊκά κράτη.

Εκείνο που θέλουν να καταστείλουν είναι ωστόσο κάτι που δεν τολμούν ούτε το όνομά του να πουν: η απίστευτη εργατική ζωτικότητα που επιτρέπει στους υποτιθέμενους “ασήμαντους” να κάνουν τέτοιες παράτολμες επιλογές! Είτε πρόκειται για αφρικάνους που προσπαθούν να περάσουν την Μεσόγειο (αρκετές φορές χωρίς να έχουν ξαναδει καν θάλασσα)· είτε πρόκειται για ασιάτες που προσπαθούν να φτάσουν στην κεντρική ή/και την βόρεια ευρώπη, κι ας μην την έχουν δει συχνά ούτε σε χάρτη· είτε πρόκειται για latinos που διασχίζουν την κεντρική αμερική με τα πόδια, ξανά και ξανά το ίδιο αποδεικνύεται. Ότι αυτή η παγκόσμια τάξη, που ενώνεται και συμπορεύεται τόσο εύκολα, διαθέτει δυνατότητες στην τέχνη της ζωής που τα αφεντικά τις ζηλεύουν και τις φοβούνται. Κι όταν πρόκειται να τις εκμεταλλευτούν φροντίζουν πρώτα να τις υποτιμήσουν όσο πιο βίαια γίνεται.

Εκεί ακριβώς είναι που στήνεται η Μόρια και η κάθε Μόρια: είναι η αποστολή των ανθρωποφάγων μαντρόσκυλων· ο σταθμός κρεατομηχανή· η πρέσα…

(φωτογραφία κάτω: Το πέρασμα του ποταμού Suchiate, στα σύνορα γουατεμάλας – μεξικό, έγινε μ’ αυτές τις αυτοσχέδιες πλατφόρμες / βάρκες που προσέφεραν αφιλοκερδώς οι ντόπιοι…)

Ο τοξικός στο νεκροτομείο

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. Πρώτα το αστείο (μας): Κυκλοφορεί η φήμη ότι το καθεστώς Erdogan έχει κρεμάσει ανάποδα έναν σαουδάραβα πρίγκηπα (και επίδοξο βασιλιά) από έναν πολυέλαιο, μέσα στο ίδιο του το παλάτι. Και του ζητάει πολλά, πάρα πολλά, για να τον ξεκρεμάσει… Επιπλέον θα του απαγορεύσει την έξοδο απ’ τα διαμερίσματά του…

Κακόγουστο το αστείο (μας). Ποιος θα τολμούσε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο σ’ έναν καλωσυνάτο και πράο ηγέτη σαν τον τοξικό;

Τα σοβαρά τώρα. Το σαουδαραβικό καθεστώς (σίγουρα ο τοξικός και οι ακόλουθοί του) πατάει συνέχεια πάνω στο αίμα του Khashoggi – και γλυστράει, γλυστράει, γλυστράει. Η αρχική «θέση», επί σχεδόν δύο βδομάδες, ήταν ότι ο Khashoggi ζει και έφυγε απ’ το προξενείο απ’ την πίσω πόρτα (είχαν φτιάξει έναν ψευτοσωσία του). Μετά ότι πέθανε επειδή έφαγε μια μπουνιά σε καυγά με το προσωπικό του προξενείου. Ύστερα ότι πέθανε από στραγγαλισμό, χωρίς καυγά.

Και τι έγινε μετά; Η τελευταία έμπνευση ήταν ότι το πτώμα του δόθηκε σε έναν «τούρκο συνεργάτη» (νεκροθάφτη;) και δεν ξέρει κανείς σαουδάραβας τι απέγινε. Σκοπός της έμπνευσης ήταν να ξεφορτωθεί το Ριάντ τον διαμελισμό του Khashoggi (ζωντανού, μισοπεθαμένου, ή πεθαμένου…). Κάτι που οι πρωτοκοσμικοί σύμβουλοι του σαουδαραβικού καθεστώτος θα πρέπει να έχουν εξηγήσει ότι «ηλεκτρίζει» πολύ περισσότερο απ’ την δολοφονία αυτή καθαυτή…

Αλλά, το γράφαμε (και) χτες: όλα τα χαρτιά τα κρατάει η Άγκυρα. Που χτες, την ώρα που ξεκινούσε το κολοβό «Νταβός της ερήμου» στο Ριάντ, ανακοίνωσε (μέσω διαρροών) ότι βρέθηκαν κομμάτια του Khashoggi – που; Στον κήπο του σπιτιού του σαουδάραβα προξένου στην Istanbul… Λίγες ώρες νωρίτερα ο Erdogan, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του AKP, είχε ζητήσει δημόσια απ’ το Ριάντ να αποκαλύψει που είναι το πτώμα του Khassoggi. Την απαίτηση την απηύθυνε στο παλάτι και όχι σε κάποια υποτιθέμενα αδέσποτη, «εκτός ελέγχου διμοιρία θανάτου»… (Φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα χειρότερα στοιχεία για την «διαχείριση» του διαμελισμένου Khashoggi, αλλά δεν θέλουμε να σας φρικάρουμε· μπορεί να είναι και φήμες…)

Ωστόσο ακόμα, γλυστρώντας και πισωπατώντας, ο τοξικός μπορεί να παριστάνει τον ανήξερο. Εκείνο που είναι πολύ πιθανό να τον αποτελειώσει είναι οι τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ προξενείου στην Istanbul, Ριάντ και σαουδαραβικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, όπου υπηρετεί σαν πρεσβευτής ένας απ’ τους αδελφούς του τοξικού.

Αυτά τα τηλεφωνήματα φαίνεται πως βρίσκονται επίσης στα χέρια των τουρκικών υπηρεσιών. Αν πράγματι η Άγκυρα (και πίσω της το μπλοκ της Αστάνα αλλά και το Πεκίνο) δεν θέλει τίποτα λιγότερο απ’ τον “πολιτικό” αποκεφαλισμό της τωρινής βασιλικής φράξιας στο Ριάντ (και μαζί μ’ αυτόν τον αποκεφαλισμό την κατάρρευση του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ) τότε το περιεχόμενο αυτών των τηλεφωνημάτων θα διαρρεύσει, αργά ή γρήγορα…

Ο τοξικός στην Knesset

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. … Η πρωτοβουλία ειρήνης του Trump [σ.σ.: το γνωστό αλλά επίσημα παγωμένο σχέδιο εξαφάνισης των παλαιστινίων…] αν ποτέ μπει στο τραπέζι, είναι το άμεσο αποτέλεσμα της πίεσης απ’ τον Mohammed bin Salman, που θέλει να νομιμοποιήσει το ισραήλ πριν προχωρήσει σε ανοικτή συνεργασία μαζί του.

…Για 50 χρόνια προσευχόμασταν να εμφανιστεί ένας σημαντικός άραβας ηγέτης που θα θέλει να υπογράψει ένα σημαντικό σύμφωνο με το ισραήλ. Αυτός ο ηγέτης έφτασε τελικά. Οι εκκλήσεις υπέρ της καθαίρεσής του, όπως αυτή που έκανε ο πρώην πρεσβευτής των ηπα Dan Shapiro σε ένα άρθρο του στη Ha’aretz (στις 21 Οκτώβρη) είναι αποσταθεροποιητικές, και ταιριάζουν με τις καλύτερες παραδόσεις του Obama…

Έτσι καταλήγει το άρθρο της υπέρ του τοξικού η πρώην ισραηλική βουλευτής Tzvia Greenfield, στην Ha’aretz πριν 2 ημέρες. Παρόμοια άρθρα δημοσιεύονται και στην άλλη μεγάλη καθεστωτική εφημερίδα, την δεξιά Jerusalem Post. O τοξικός είναι ο «αναμενόμενος» και “πολλά υποσχόμενος” (μοχλός) για την ολοκλήρωση των ισραηλινών ρατσιστικών / απαρτχάιντ σχεδιασμών στη μέση Ανατολή. Όμως υπάρχουν και οι αντίπαλοι. Στο ίδιο άρθρο η Greenfield εξηγεί:

… Ο Erdogan μπορεί να θέλει να ταπεινώσει τους σαουδάραβες, αλλά ο κύριος στοχος του είναι να τορπιλίσει το σχέδιο που έχει συμφωνηθεί μεταξύ Trump και Mohammed να δημιουργηθεί μια περιφερειακή συμμαχία υπό την αιγίδα των ηπα, μια συμμαχία που περιλαμβάνει το ισραήλ, τα κράτη του Κόλπου, την σαουδική αραβία, την ιορδανία, την αίγυπτο (και πιθανά το ιράκ). Αυτά τα κράτη θα προσπαθήσουν μαζί να μπλοκάρουν το ιράν, που τα απειλεί όλα.

Η τουρκία, που αγωνίζεται να βρει μια όχι-ακόμα-ξεκαθαρισμένη θέση στον αραβικό μουσουλμανικό κόσμο, δεν θέλει μόνο να ηγηθεί των σουνιτών. Θέλει επίσης να δείξει το ισραήλ σαν ένα ξένο αποικιοκρατικό εμφύτευμα στη μέση Ανατολή. Κάθε νομιμοποίηση που θα κερδίσει το ισραήλ μέσα από μια συμμαχία με αραβικά κράτη έχει αρνητικές συνέπειες για τον Erdogan…

Έχει το ενδιαφέρον του το πως φαίνεται η Άγκυρα απ’ το Τελ Αβίβ. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το πως φαίνεται η μέση Ανατολή συνολικά: αίμα, πολύ αίμα στο μέλλον.

Το τελευταίο; Στο συγκεκριμένο τουλάχιστον άρθρο δεν φαίνεται πουθενά η Μόσχα… Ίσως οι S-300 της συρίας δεν κάνουν μεγάλη σκιά…

Χορεύουν τα zombie?

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. … Ο τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan προσπαθεί να μετατρέψει ένα φρικτό έγκλημα στην Istanbul σε καταλύτη για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στη σαουδική αραβία, ώστε να κερδίσει επιρροή σ’ όλη τη μέση Ανατολή…

Πρόκειται για «θείο δώρο» για τον Erdogan είπε ένα ανώτερος δυτικός διπλωμάτης στην τουρκία που μίλησε υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, εκφράζοντας την άποψη αρκετών άλλων…

Αυτά (μεταξύ άλλων) δεν είναι από ισραηλινή σκοπία αλλά από αμερικανική (παρότι δεν υπάρχει μόνο μία τέτοια)· απ’ το bloomberg χτες. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο / αρχιστέλεχος του πρακτορείου (Benjamin Harvey) η Άγκυρα θέλει η Ουάσιγκτον να αναγκάσει τον 82χρονο (ακόμα) βασιλιά Salman να καθαιρέσει και να αντικαταστήσει τον γυιό του (τον τοξικό). Και, για να επιβεβαιωθούν αυτά που γράφαμε:

… “Ο Erdogan έβαλε όλα τα λεφτά του στη [μουσουλμανική] αδελφότητα στη διάρκεια των αραβικών εξεγέρσεων και τα έχασε όλα” λέει ο Soner Cagaptay, διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος για την τουρκία στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή. “Αλλά κέρδισε πλήθος εχθρών: ο MBS [ο τοξικός] είναι ένας απ’ αυτούς”…

Ο Erdogan έχει τώρα την δυνατότητα να στριμώξει ταυτόχρονα τον MBS και τον Trump, αλλά το κρατάει για το τέλος. Τώρα αξιοποιεί την ευκαιρία να υπονομεύσει την αντι-Erdogan και αντι-αδελφότητα συμμαχία MBS – MBZ [το αφεντικό των εμιράτων Mohammed bin Zayed, που θεωρείται ο καθοδηγητής του τοξικού] – Sisi, αφού ο MBS έγινε ο αδύναμος κρίκος…

Γράψαμε απ’ την αρχή ότι ο Khashoggi δεν είναι ο αρχιδούκας Φερδινάνδος. Η δολοφονία του (και ο διαμελισμός του) έχουν γίνει ωστόσο το κέντρο μιας επιταχυνόμενης περιστροφής στο δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, που είναι η μέση Ανατολή και η ανατολική Μεσόγειος – και δεν είναι μόνος του ο Erdogan στη μια μεριά, όσο κι αν οι δημαγωγοί της απέναντι μεριάς προσπαθούν να τον παρουσιάσουν έτσι. Στη πράξη η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της (συμπεριλαμβανομένου του ελλαδιστάν) θα ήθελαν το τουρκικό καθεστώς να αποδειχθεί ο “αδύναμος κρίκος” του ευρασιατικού project· αλλά οι ως τώρα προσπάθειες απέτυχαν.

Με δυο λόγια: οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και συγκρούσεις (και) στην περιοχή, που έχουν περάσει από έναν πολύχρονο πόλεμο ο οποίος, σε ότι αφορά την συρία, έχει σχεδόν-κερδηθεί απ’ την μια μεριά (το μπλοκ της Αστάνα) ακροβολίζονται γύρω απ’ την δολοφονία του Khashoggi οι μεν για να βελτιώσουν ακόμα πιο σταθερά και σε βάθος τις θέσεις τους και οι δε για να περιορίσουν όσο μπορούν τις απώλειές τους.

Σε λίγες ημέρες θα συναντηθούν στην τουρκία Erdogan, Putin, Merkel και Macron – με θέμα «το μέλλον της συρίας». Ενδιαφέρων τίτλος αφού, είναι ολοφάνερο αυτό, το συριακό μέλλον είναι το πέρασμα για συζήτηση (και «ανίχνευση των γερμανο-γαλλικών προθέσεων») για την ευρύτερη περιοχή…

Και να σκεφτεί κανείς ότι το ελλαδιστάν, που ανήκει στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, ήταν να πουλήσει κάτι χιλιάδες (βλήματα) στον τοξικό (και στους proxies του)· και η δουλειά τσάκισε. Τι άλλο να έχει πουλήσει άραγε σ’ αυτόν τον πελάτη; Ή μήπως όταν ο τοξικός έβρεχε ντάλαρς το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος κρατούσε ομπρέλλα;

Τα αφεντικά του ψεκασμένου (και των φαιορόζ συνολικά) ξέρουν…

Η θεία Λίτσα δεν ξέρει

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. Είναι φανερό πως αυτές οι εξελίξεις ξεπερνούν κατά πολύ τις όποιες δυνατότητες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, των αφεντικών του και των λακέδων του. Παρότι, είναι ολοφάνερο, οι εξελίξεις αφορούν την περιοχή για την οποία έχουν κάνει πολλά όνειρα.

Υποθέτουμε πως με βάση τα συμφέροντα του νο 1 “εθνικού κεφάλαιου” (των εφοπλιστών) και την γενική γεωπολιτικοπροσοδική “κουλτούρα” των εντόπιων προυχόντων, το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι το ακόμα μεγαλύτερο σφικταγκάλιασμα με την Ουάσιγκτον· παρότι, στην παρτίδα που τρέχει τώρα στη μέση Ανατολή, το ελλαδιστάν δεν μπορεί να προσφέρει σχεδόν τίποτα. Ωστόσο ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν πρόκειται να τα παρατήσει, με ή χωρίς τοξικό. Είναι κι αυτό μια ελληνική ελπίδα..

Όμως από την καθαρά εθνική σκοπιά πόσο χάλια, ε; Ο «αιώνιος εχθρός» δεν ευτύχησε να έχει πραξικοπηματίες στο γκουβέρνο, δεν διαλύθηκε στις εκλογές, δεν κύλησε σε εμφύλιο, δεν χρεωκόπησε, δεν έβαλε το δντ στο σβέρκο του. Όλη η εθνική σοφία «ειδικών» και ανειδίκευτων έχει βουλιάξει στην ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα ο «αιώνιος εχθρός» παίζει σε μια σκακιέρα για γκραντ μάστερς.

Ο διάδοχος του ογκόλιθου, ο νέος υπ.εξ. τενεκεδένιος μεγάλος τιμονιέρης (και ο αντ’ αυτού στη σκιά του) έχουν, ευτυχώς, πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθούν: τις επόμενες εκλογές κάθε μεγέθους και είδους, τις σχέσεις τους με τον ψεκασμένο…

Αφγανιστάν

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. Δεν μας διέφυγε, απλά δεν προλάβαμε να το αναφέρουμε. Όλα τα πιο πάνω συμβαίνουν ενόσω στο κέντρο της γραμμής αντιπαράθεσης Μεσόγειος – Ειρηνικός έγινε την προηγούμενη βδομάδα κάτι που θα έχει οπωσδήποτε συνέπειες. Σε ενέδρα των ταλιμπάν στην Kandahar ο διοικητής του αμερικανικού / κατοχικού στρατού στρατηγός Jeffrey Smiley την γλύτωσε «στο παρατσάκ», με μια σφαίρα που τον πέτυχε μεν αλλά δεν τον σκότωσε. Αντίθετα, οι δυο αφγανοί αξιωματούχοι που ήταν μαζί του, ο αρχηγός της αστυνομίας στην περιοχή (και μεγάλο κάθαρμα ως τσατσορούφιανος των αμερικάνων) Abdul Raziq και ο αρχιασφαλίτης του, καθώς και δύο σωματοφύλακες εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο· ενώ ο κυβερνήτης της Kandahar έφαγε τις σφαίρες του, αλλά επέζησε.

Αυτό ήταν απλά ένα μήνυμα προς την αφγανική κυβέρνηση και τους διοικητές του αμερικανικού στρατού πως όπου και όποτε θέλουμε μπορούμε να επιτεθούμε εναντίον τους δήλωσαν οι ταλιμπάν. Και όντως, το να βρεθεί ο αρχηγός του αμερικανικού στρατού (σε οποιαδήποτε περίπτωση κατοχής) μπροστά στην κάνη των αντιπάλων είναι too much. Δείχνει ότι έχει καταρρεύσει κάθε συσχετισμός δύναμης, ακόμα και το «δέος της υπεροπλίας».

Όταν ο αντίπαλος καταφέρνει να φτάσει τόσο κοντά, δύο επιλογές υπάρχουν για τους κατοχικούς (εκτός απ’ το να ισοπεδώσουν ό,τι μπορούν, πράγμα που είναι ωστόσο άχρηστο). Είτε να κρυφτούν σε υπόγεια οχυρά και να μην βγαίνουν από εκεί ούτε για κατούρημα (που λέει ο λόγος)· είτε να τα μαζέψουν και να φύγουν.

Καλά και άγια έκαναν τα δυτικά media κι αναφέρθηκαν ελάχιστα (και αν…) στο περιστατικό. Θα αρχίσει να κλονίζεται η υγεία των πρωτοκοσμικών πολεμοκάπηλων και των οπαδών τους με τέτοιες «κακιές ειδήσεις». Μετά από 17 χρόνια πολέμου και κατοχής να κινδυνεύεις να χάσεις αρχικαραβανάδες, στρατηγούς, και τα λοιπά;

Επιτυχία δεν το λες…