Tag: ηπα

Ινδοκούς

Σάββατο 14 Σεπτέμβρη. Το δηλώνουν καθαρά: θέλουν μια συμφωνία με την Ουάσιγκτον, για να εξασφαλίσουν ασφαλή διάδρομο ώστε να πάρει τον στρατό της και να πάει στο καλό… Θα έλεγε κανείς ότι πιο ειρηνοποιά στοιχεία απ’ τους ταλιμπάν δεν υπάρχουν… Απ’ την άλλη, αφού το ψόφιο κουνάβι ακύρωσε τις διαπραγματεύσεις, δεν χάνουν ευκαιρία να κτυπούν και αμερικανικές βάσεις. Για να δείξουν ότι πράγματι χρειάζεται ένας “ασφαλής διάδρομος” ξεκουμπίσματος.

Αμ το άλλο; Αντιπροσωπεία τους πετάχτηκε χτες στη Μόσχα, και είχε κουβέντα face to face με τον Zamir Kabulov, τον ειδικό εκπρόσωπο του Putin για το αφγανιστάν. Αυτό, εν πάσει περιπτώσει, ανακοινώθηκε απ’ τους ίδιους. Μπορεί να τα είπαν και με κανάν άλλον…

Δεύτεροι στη σειρά, πίσω απ’ τους ταλιμπάν, στο βάθρο της ειρηνοποιίας στο Ινδοκούς, είναι βέβαια η Μόσχα, το Πεκίνο, η Ισλαμαμπάντ και η Τεχεράνη. Υπό μια προϋπόθεση: yankees go home! Αν όχι, τότε…

Το αξιοσημείωτο (για την ασταμάτητη μηχανή) δεν είναι ωστόσο τίποτα απ’ αυτά. Είναι το ότι οι ταλιμπάν έχουν αποκτήσει know how «διπλωματικών ελιγμών» υψηλού επιπέδου. Πως έβγαλαν στη σέντρα το ψόφιο κουνάβι και χρεώθηκε την ακύρωση των διαπραγματεύσεων; Με την εξής τακτική: εμείς θέλουμε συμφωνία, αλλά μέχρι και ένα λεπτό πριν συνεχίζουμε τον πόλεμο… Το αντέχεις; Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν είναι καθόλου «πρωτόγονοι», όπως διέδιδε ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός…

(φωτογραφία: Τα οροπέδια του αφγανιστάν έχουν ελάχιστους δρόμους. Στον χάρτη σημειώνονται αυτοί που ελέγχουν οι ταλιμπάν: με κόκκινο ο έλεγχος είναι απόλυτος και διαρκής, με πορτοκαλί είναι τακτικός μεν αλλά κατά περίσταση.

Το πού πας ρε Καραμήτρο; πώς λέγεται στα αμερικάνικα;)

Ζεστές παρατηρήσεις

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Αφήσαμε αυτήν καθαυτήν την 11η Σεπτέμβρη, εννοούμενη σαν “επέτειο”, να περάσει ασχολίαστη από δω. Κάτι σαν (ασήμαντη) συμβολική τρύπα προς τιμήν όλων όσων πλησιάζουν, αργά αργά, στην αλήθεια «το Ράιχστανγκ στις φλόγες» του 4ου παγκόσμιου πολέμου και της διαμόρφωσης των προϋποθέσεών του.

Να τώρα κάτι νόστιμο. Είναι μια τηλεφωνική συνέντευξη που πήρε το απόγευμα εκείνης της ημέρας, της 11ης 9ου 2001, το channel 9 της Ν. Υόρκης, από κάποιον σχετικό με ακίνητα και πύργους…

Ερώτηση: Υπάρχουν πολλές ερωτήσεις για το κατά πόσον η ζημιά και η πλήρης κατάρρευση των κτιρίων προκλήθηκε από αεροπλάνα, από αρχιτεκτονική αστοχία ή πιθανόν από βόμβες. Τι σκέφτεσθε επ’ αυτού;

Απάντηση: Δεν ήταν αρχιτεκτονική αστοχία. Το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου ήταν γνωστό σαν πολύ, πολύ ισχυρά κτίρια. Μην ξεχνάτε ότι μπήκε μια μεγάλη βόμβα στη βάση του ενός [το 1993]. Η βάση είναι το πιο κρίσιμο σημείο, επειδή εκεί βρίσκονται τα θεμέλια· και το άντεξε. Πήγα εκεί περίπου 3 με 4 ώρες μετά την έκρηξη της βόμβας, γιατί ένας απ’ τους πολιτικούς μηχανικούς μου με πήρε για να δούμε, επειδή έκανε την κατασκευή. Και είπα «Δεν μπορώ να το πιστέψω». Το κτίριο στεκόταν όρθιο ενώ οι μισές απ’ τις κολώνες του είχαν τιναχτεί!! Ήταν απίστευτα στέρεα κτίρια, για όποιον ξέρει οτιδήποτε από δόμηση. Ήταν τα πρώτα κτίρια που κτίστηκαν απ’ έξω προς τα μέσα. Το ατσάλι… ο λόγος που οι πύργοι του κέντρου είχαν τέτοια στενά παράθυρα ήταν επειδή ανάμεσα σ’ όλα τα παράθυρα υπήρχε σκελετός από ατσάλι, στην περίμετρο του κτιρίου. Βαριά δοκάρια διπλοτάφ…

Και είπα: πώς μπόρεσε ένα αεροπλάνο, ακόμα κι ένα 767 ή 747 ή οτιδήποτε ήταν, πώς κατάφερε να κόψει αυτό το ατσάλι; Και σκέφτηκα ότι δεν ήταν μόνο ένα αεροπλάνο, αλλά υπήρχαν βόμβες που έσκασαν ταυτόχρονα. Επειδή δεν μπορώ να φανταστώ οτιδήποτε που θα μπορούσε να περάσει μέσα απ’ αυτόν τον τοίχο ατσαλιού. Τα περισσότερα κτίρια κατασκευάζονται με ατσάλινες κολώνες γύρω απ’ τα φρεάτια των ασανσέρ. Αυτά φτιάχτηκαν απ’ έξω προς τα μέσα, που είναι η πιο συμπαγής κατασκευή που μπορεί να υπάρξει. Κι όμως τσαλακώθηκαν σαν τσίγκινα τενεκεδάκια.

Ερώτηση: Ξέρετε… κοιτάμε τις εικόνες συνέχεια απ’ το πρωί, την ώρα που πλησιάζει το αεροπλάνο στον πύργο 2. Και την ώρα που το βλέπεις να έχει φτάσει στην μία πλευρά, τότε εντελώς ξαφνικά μέσα στο επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου, γίνεται μια έκρηξη στην απέναντι πλευρά.

Απάντηση. Σωστά. Τώρα σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να είναι ένα αεροπλάνο φορτωμένο με κάτι περισσότερο από απλά καύσιμα.

Ποιός ήταν αυτός που έδινε τέτοιες απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις το απόγευμα της 11ης Σεπτέμβρη του 2001; Λέγεται Donald Trump, και τότε ήταν ένας μεγαλομεσίτης / μεγαλοεργολάβος του real estate… Η τωρινή διασημότητα αυτόματα μπορεί έως και να γελοιοποιεί την γνώμη που είχε τότε. Επιπλέον τότε ο κτηματομεσίτης Trump δεν ήξερε ότι όσο ατσάλι κι αν έβλεπε στην περίμετρο, πολύ περισσότερο και πιο «χοντρό» υπήρχε στον πυρήνα των πύργων, γύρω απ’ τα φρεάτια των ασανσέρ. Πράγμα που σήμαινε, απλά, πως ήταν αδύνατο να καταρρεύσουν όπως κατέρρευσαν εξαιτίας … μιας μέτριας σε ένταση φωτιάς.

Δεν έχει ωστόσο σημασία τι δεν ήξερε το ψόφιο κουνάβι τότε. Ίσως αξίζει να συγκρατήσουμε πως πρόσφατα, σαν πρόεδρος των ηπα, δήλωσε ότι ξέρει τι έγινε την 11η Σεπτέμβρη αφήνοντας υπονοούμενα· αλλά δεν το μαρτύρησε…

Εκβιάζει κάποιους μέσα στο καθεστώς; Λέει βλακείες; Ποιός ξέρει;

Μια φωνή απ’ το Guantanamo

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Ο Khalid Sheikh Mohammed, αιχμάλωτος στο κάτεργο του Guantanamo (η δίκη του θα αρχίσει τον Γενάρη του 2021!…) θεωρείται σαν ο «εγκέφαλος» των επιθέσεων της 11ης 9ου… Τον περασμένο Ιούλη διεμήνυσε μέσω δικηγόρου στις οικογένειες των θυμάτων που προσπαθούν να φέρουν στα δικαστήρια το καθεστώς του Ριάντ σαν υπεύθυνο για τις επιθέσεις ότι θα τις βοηθήσει σ’ αυτήν την προσπάθεια (προφανώς δίνοντάς τους κρίσιμες πληροφορίες) αν τα αμερικανικά δικαστήρια παραιτηθούν απ’ το να τον καταδικάσουν σε θάνατο.

Οι οικογένειες των θυμάτων, που πιθανότατα δυσκολεύονται να συνεργαστούν μ’ έναν «αρχιτρομοκράτη», έστειλαν μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη ραβασάκι στο ψόφιο κουνάβι, ζητώντας του την δημοσιοποίηση μιας τετρασέλιδης περίληψης έρευνας του fbi σχετικά με τρία άτομα, σαουδάραβες αξιωματούχους, που προσέφεραν επιμελητειακή βοήθεια σε δύο απ’ τους (επίσης σαουδάραβες…) θεωρούμενους αεροπειρατές, στην Καλιφόρνια. Τα ονόματα των 2 και οι σχέσεις τους με το Ριάντ είναι ήδη κατ’ αρχήν γνωστές. Υπάρχει όμως ένας τρίτος, που θεωρείται ότι ήταν η «καθοδήγηση» των δύο ήδη γνωστών, και περιγράφεται απλά σαν «αξιωματούχος της σαουδικής αραβίας» (προφανώς ανώτερος)· αλλά το όνομά του είναι άγνωστο.

Κάτω απ’ την πίεση των πιθανών αποκαλύψεων του Khalid Sheikh Mohammed (άραγε θα ζήσει πολύ ακόμα;) το fbi ανακοίνωσε ότι θα δώσει αυτό το όνομα… Αλλά, λόγω της «εξαιρετικής φύσης της υπόθεσης», ξεκαθάρισε ότι δεν θα δώσει καμία άλλη πληροφορία στις οικογένειες…

Είναι από μόνο του τερατώδες το γεγονός ότι ωμά το αμερικανικό κράτος λέει για άλλη μια φορά στις οικογένειες των θυμάτων που «τιμά» επετειακά κάθε 11η Σεπτέμβρη ότι ξέρει αρκετά που ενδεχομένως, σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία, δείχνουν ότι οι υπηρεσίες του Ριάντ (και όχι ο κυνηγημένος bin Laden) οργάνωσαν τις επιθέσεις· αλλά δεν θα τους τα πει, λόγω της συμμαχίας μ’ αυτούς ακριβώς τους δολοφόνους…

Όμως απ’ την άλλη μεριά, έστω μ’ αυτόν τον πολύ αργό και βασανιστικό τρόπο, η προβοκάτσια εκείνης της ημέρας (έχοντας ουσιαστικά εκπληρώσει τον στόχο για τον οποίο έγινε, άσχετα αν ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» απέτυχε να εξασφαλίσει την αμερικανική πλανητική ηγεμονία) στριμώχνεται όλο και περισσότερο στην πένσα. Απ’ την μια μεριά οι επίμονες τεκμηριώσεις του ότι τα κτίρια ανατινάχτηκαν, άρα ήταν inside job… Απ’ την άλλη μεριά ο ρόλος των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών (κάποια στιγμή στο μέλλον και της mossad…) σε συνεργασία, φυσικά, με κάποιες φράξιες του αμερικανικού βαθέος κράτους…

Ο τοξικός έχει ήδη μια «εκκρεμότητα»: την δολοφονία του Khashoggi. Έχει και κάτι άλλες εκκρεμότητες, με τις σφαγές στην υεμένη. Παρόλα αυτά το σαουδαραβικό καθεστώς παραμένει ακόμα «πολύτιμος σύμμαχος», στο βαθμό που α) η Ουάσιγκτον συνεχίζει να επιδιώκει άμεση στρατιωτική εμπλοκή στην ευρύτερη μέση Ανατολή, και β) το Τελ Αβίβ παίζει τα τελευταία του χαρτιά για να διατηρήσει και να επεκτείνει την ρατσιστική, μιλιταριστική κατοχή της Παλαιστίνης.

Το τελευταίο που θέλουν όλοι αυτοί είναι να αρχίσει η τεκμηρίωση των στοιχείων για το σαουδαραβικό καθεστωτικό «χέρι» στην 11η Σεπτέμβρη. Φαίνεται όμως ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν πια είναι οι «καθυστερήσεις»…

Για πόσο; Θα δείξει. Δεν καταρρέουν όλα σε ελεύθερη πτώση, σε χρόνο dt, όπως οι ουρανοξύστες στη Ν. Υόρκη…

5G

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Σε μια μάλλον απροσδόκητη εξέλιξη του θέματος / θεάματος «η Huawei και πως θα την σταματήσουμε» ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Ren Zhengfei ανακοίνωσε πριν 3 ημέρες συνεντευξιαζόμενος στο αγγλικό καθεστωτικό περιοδικό economist ότι διατίθεται να πουλήσει την 5G τεχνολογία της εταιρείας (δηλαδή τις πατέντες, τις άδειες, τον κώδικα, την διαδικασία παραγωγής) σε οποιαδήποτε δυτική εταιρεία ενδιαφέρεται (με ένα εφάπαξ ποσό)… Έτσι ώστε να ξαναγράψει τον πηγαίο κώδικά της και να την χρησιμοποιήσει χωρίς η εταιρεία (ή το κινεζικό κράτος) να έχουν οποιονδήποτε έλεγχο. Ταυτόχρονα (είπε) η Huawei θα συνεχίσει να αναπτύσσει και να εμπορεύεται την 5G τεχνολογία της. Λογικό.

Η πρόταση / προσφορά του Zhengfei είναι ενδιαφέρουσα, επειδή απ’ την μια δείχνει την αυτοπεποίθηση της εταιρείας του (: ακόμα κι αν σας δώσουμε την τεχνολογία μας δεν μπορείτε να μας ανταγωνιστείτε αποτελεσματικά!) και απ’ την άλλη στοχεύει στην αμερικανική ρητορική περί “κινδύνου κατασκοπείας” του Πεκίνου μέσω των δικτύων της Huawei.

Ωστόσο η κατάσταση είναι πιο σύνθετη· και ο Zhengfei το ξέρει. Ήδη διάφορα επιτελεία στο ψοφιοκουναβιστάν δουλεύουν πάνω στη μετατροπή της «κινεζικής τεχνολογίας» συνολικότερα από οικονομική / εμπορική απειλή σε απειλή εθνικής ασφάλειας. Πρόκειται για μια σοβαρή «πολιτική μετατόπιση» που χρειάζεται μια νομική πανοπλία· κι αυτό είναι που χρειάζεται λεπτομερή δουλειά. Η νομική πανοπλία χρειάζεται όχι για να κηρυχτεί η Huawei (και όχι μόνον αυτή, φυσικά) «τρομοκράτης» (ας πούμε) αλλά για να προσδιοριστούν οι συνέπειες για όποιον συνεργάζεται άμεσα ή έμμεσα με κινεζικές τεχνολογικές εταιρείες πρώτης γραμμής. Οι συνέπειες της “εθνικής προδοσίας” αυτού του είδους. Απ’ αυτήν την άποψη η πρόταση του Zhengfei είναι στο ίδιο μήκος κύματος με την πρόταση του Putin προς το ψόφιο κουνάβι να αγοράσει (αν θέλει) ρωσικά όπλα τελευταίας τεχνολογίας: ειρωνικός ελιγμός.

Η άλλη πλευρά το θέμα έχει σοβαρές τεχνολογικές διαστάσεις. Μια σειρά πρωτοκλασσάτων τεχνολογικών εταιρειών (όπως η ιαπωνική toshiba ή/και η νοτιοκορεατική sk telecom) ερευνούν πυρετωδώς το πως θα ενσωματώσουν την κβαντική φυσική στις τηλεπικοινωνίες, πάνω στα 5G δίκτυα. Οι κβαντικές επικοινωνίες θεωρούνται σαν απόλυτα ασφαλείς απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια υποκλοπής…

Το «πρόβλημα» είναι ότι οι κινέζοι φυσικοί είναι πολύ μπροστά και σ’ αυτό το θέμα: τον Ιούνη του 2017 δοκίμασαν με επιτυχία την μεταφορά κβαντικού σήματος μέσω δορυφόρου. Κάτι που ήταν πολύ μακριά απ’ ότι είχαν πετύχει ως τότε (και ως σήμερα) τα εργαστήρια άλλων εθνικοτήτων. Μια υπόθεση της ασταμάτητης μηχανής είναι, λοιπόν, ότι η αυτοπεποίθηση με την οποία ο κυρ Zhengfei δηλώνει έτοιμος να μοιραστεί το τωρινό εμπορικά διαθέσιμο know how της εταιρείας τους σχετικά με τις 5G επικοινωνίες οφείλεται στο ότι η Ηuawei (ή άλλες κινέζικες εταιρείες…) βρίσκεται σχετικά κοντά στο να κάνει εκείνο που θεωρείται το υπέραγιο δισκοπότηρο παγκόσμια, το μεγάλο άλμα, για την 4η (ή μήπως την 5η;) βιομηχανική επανάσταση: κβαντικές εφαρμογές επικοινωνιών, για λογαριασμό του internet of things.

(Κάποιοι βολεύονται να πιστεύουν ότι η επιθετικότητα του ψοφιοκουναβιστάν οφειλόταν στον Bolton (κράτησε το πόστο του «συμβόλου εθνικής ασφάλειας» μόνο για 1,5 χρόνο) και ότι τώρα πια το ψόφιο κουνάβι, «λεύτερο και ξαλαφρωμένο», θα αρχίσει να γίνεται φίλος με τους πάντες. Με την Τεχεράνη, με το Πεκίνο, με την Πγιονγκγιάνγκ… Λες και πριν πιάσει δουλειά ο Bolton το ψοφιοκουναβιστάν ήταν μεσ’ τα μέλια…

Με την μία ή την άλλη φάτσα, η Ουάσιγκτον βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια μάχη επιβίωσης της ηγεμονίας της. Ο καπιταλισμός δεν είναι καπη πολεμοκάπηλων· είναι μηχανή καταστροφής…)

Ζήτω το φασισταριό!

Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη. Ο φασιστοπρωθυπουργός Netanyahou (φίλος αδελφικός και σύμμαχος της Αθήνας και της Λευκωσίας, για να μην ξεχνιόμαστε) δήλωσε ότι θα προσαρτήσει την κοιλάδα του Ιορδάνη και όλες τις υπόλοιπες εποικισμένες ζώνες της δυτικής Όχθης – αν εκλεγεί (σε λιγότερο από μια βδομάδα). Κατά την καθεστωτική εφημερίδα times of israel, το ψοφιοκουναβιστάν ήταν ενημερωμένο έγκαιρα γι’ αυτή την δήλωση, και ότι κατά την γνώμη της Ουάσιγκτον:

… αυτές οι προσαρτήσεις δεν θα εμποδίσουν την επίτευξη μιας πολιτικής συμφωνίας [με τους παλαιστίνιους] στο μέλλον…

H Ουάσιγκτον λέει ωμά το ίδιο που λέει ωμά το ρατσιστικό Τελ Αβίβ: ζήτω το απαρτχάιντ! Η επίσημη «προσάρτηση» σημαίνει κλιμάκωση της βίας και της έντασης της στρατιωτικής κατοχής σε βάρος των παλαιστινίων, όπως αυτή εξελίσσεται απ’ το 1967 και μετά. Σημαίνει πολλές διάσπαρτες «λωρίδες της Γάζα», πολλά «μπαντουστάν» μέσα σ’ αυτές τις «προσαρτημένες» ζώνες…. Μόνο στη κοιλάδα του Ιορδάνη (περίπου το ¼ της έκτασης της δυτικής Όχθης…) ζούν 70.000 παλαιστίνιοι: απ’ την φυλακή της τωρινής κατοχής θα περάσουν στην απομόνωση.

Ή μήπως όχι; Μήπως δεν έχουν καταλάβει πως όλα αυτά (η στρατιωτική κατοχή, η εποικιστική αποικιοκρατία, το απαρτχάιντ) είναι για το καλό τους; Ο πρώην αρχηγός του ισραηλινού στρατού Benny Gantz, που στις προηγούμενες εκλογές στο ισραήλ (τον περασμένο Απρίλη) καμάρωνε με προεκλογικό video για το ότι έκανε μπάζα τη λωρίδα της Γάζα το 2014 σκοτώνοντας πολλές εκατοντάδες άμαχους, γυναίκες, παιδιά και σακατεύοντας ακόμα περισσότερους / ες, είναι και πάλι υποψήφιος για τις εκλογές της ερχόμενης Τρίτης. Αυτός ο φασιστοκαραβανάς για να πολιτικά και ιδεολογικά δεδομένα της ισραηλινής κοινωνίας θεωρείται «κεντρώος» (!). Να λοιπόν τι δήλωσε τις προάλλες:

… Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός θα άφηνα τις αμερικανίδες βολευτίνες Ilhan Omar και Rashida Tlaib να επισκεφτούν τις (κατεχόμενες) περιοχές και το ισραήλ. Έτσι θα έβλεπαν με τα μάτια τους ότι το καλύτερο μέρος για έναν άραβα στη μέση Ανατολή είναι στο ισραήλ. Και το δεύτερο καλύτερο μέρος για έναν άραβα στη μέση Ανατολή είναι η δυτική Όχθη…

Νομίζει το φασιστόμουτρο ότι σκέφτηκε κάτι πρωτότυπο. Αλλά έρχεται δεύτερος, αν και πιστός στην υπεράσπιση του ισραηλινού απαρτχάιντ. Στις 17 Σεπτέμβρη του 1977 οι αμερικανικοί New York Times είχαν δημοσιεύσει συνέντευξη του John Vorster, πρωθυπουργού τότε του ρατσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος της νότιας Αφρικής. Κι εκείνος είχε δηλώσει ότι:

… Το επίπεδο ζωής των μαύρων στη νότια αφρική είναι από 2 έως 5 φορές υψηλότερο από κάθε μαύρη χώρα στην Αφρική…

Που σήμαινε ότι «το καλύτερο μέρος» για έναν αφρικάνο ήταν η ρατσιστική, απαρτχάιντ εξουσία των λευκών στη νότια Αφρική…

Οι φασίστες είναι φασίστες, πάντα ίδιοι. Και γιατί όχι; Όταν έχεις μηχανές θανάτου δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο – για το καλό των αιχμαλώτων πάντα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώνεις μαζικά· το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς έχει δοκιμάσει και δοκιμάζει πολλούς.

Όμως δεν μπορεί να σκοτώσει το παλαιστινιακό δίκαιο· το δίκαιο του αγώνα χιλιάδων αντρών και γυναικών, επί πολλές γενιές, εδώ και δεκαετίες. Και γι’ αυτό θα έχει το ίδιο τέλος με το νοτιοαφρικάνικο.

Θα φροντίσουν εκατοντάδες χιλιάδες γι’ αυτό, παντού.

Το εθνικό δράμα

Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη. Το ότι η είδηση του “κλειδώματος” ενός ραντεβού ανάμεσα στον ρημαδοΚούλη και τον Erdogan σε κάποιες απ’ τις πλαϊνές αίθουσες της έδρας του οηε στη Ν. Υόρκη στην επόμενη γενική συνέλευση του οργανισμού, είναι σημαντικότερη απ’ την χθεσινή συνάντηση του ρημαδοΚούλη με τον «όλα τα ξεπλένω όλα τα καθαρίζω» Αναστασιάδη, έχει το σημειολογικό (και όχι μόνο) ενδιαφέρον του. Γιατί, κατά τα άλλα, να είστε σίγουροι: ο «εθνικός κορμός» (οι μυριάδες θείες Λίστες και οι μηχανισμοί τους) θα τσακίσουν (ή θα προσπαθήσουν) κάθε προσπάθεια ρεαλισμού… Αν η «συμφωνία των Πρεσπών» θεωρήθηκε μια φορά προδοτική, εδώ θα πρόκειται για εκατό και χίλιες φορές μεγαλύτερη προδοσία…

Επειδή, πάντως, η ιστορία τρέχει και έχει την δική της πυκνότητα, για να έχετε μια καλή συγκριτική εικόνα της ήττας που έχει υποστεί ο «ενιαίος γκαζοχώρος ελλάδας – νότιας κύπρου» και το σχέδιο «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» (όπως το φαντάστηκαν στην Αθήνα και στη Λευκωσία διάφοροι ογκόλιθοι και λοιποί παρακρατικοί), δείτε τι έγραφε στις 21 Ιουλίου του 2019 (πριν 1,5 μήνα δηλαδή) ο δημοσιογράφος Δ. Διονυσίου στη νοτιοκυπριακή εφημερία «πολίτης»:

Αν επιστρέψουμε αρκετούς μήνες πιο πίσω, ο κύριος Χριστοδουλίδης [σ.σ.: νοτιοκύπριος υπ.εξ.] και ο μέντορας Πρόεδρός του [σ.σ.: ο πλυντηρέξ] έδιναν τη μάχη μέσω των τριμερών, ποντάροντας στην ανικανότητα της Τουρκίας να υλοποιήσει τους στόχους της.

– Μας έλεγαν ότι οι τριμερείς έχουν θωρακίσει την ΑΟΖ μας από κάθε επιβουλή της Τουρκίας. Με λίγα λόγια, μας πωλούσαν τις τριμερείς ως αμυντική συμμαχία και κατ’ επέκταση ως αντίδοτο κατά της προκλητικότητας της Τουρκίας.

– Σε ό,τι αφορά το φυσικό αέριο, μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία μπορούσε να το εκμεταλλευθεί. Ο κ. Χριστοδουλίδης έλεγε δεξιά-αριστερά ότι η Τουρκία δεν μπορεί να βρει πλατφόρμα και γεωτρύπανο.

– Ο υπουργός Εξωτερικών σε συνομιλίες με δημοσιογράφους έλεγε ότι η Τουρκία – ακόμα κι αν βρει γεωτρύπανο – δεν θα βρει προσωπικό να εργαστεί στην πλατφόρμα της.

– Έλεγε επίσης ότι ακόμα κι αν όλα τα πιο πάνω γίνουν η Τουρκία θα χρειαστεί πολλές υποστηρικτικές διεθνείς εταιρείες για να κάνει τις γεωτρήσεις, κάτι που η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπλοκάρει εύκολα διότι όλες αυτές οι εταιρείες συνεργάζονται με τις εταιρείες-κολοσσούς που δρουν στην κυπριακή ΑΟΖ και τις έχουν περισσότερη ανάγκη.

– Μετά δε τις γεωτρήσεις, απτόητος συνέχισε να δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι στις τουρκικές πλατφόρμες θα συλληφθούν μέσω ενταλμάτων που εξέδωσε η Κυπριακή Δημοκρατία και ότι η ΕΕ θα λάμβανε μέτρα εναντίον της Τουρκίας, όπως αυτά που λήφθηκαν εναντίον της Ρωσίας όταν αυτή εισέβαλε στην Ουκρανία.

Αυτός ο σύντομος κατάλογος περιγράφει ικανοποιητικά το ποιο ήταν το «ενιαίο γκαζο-δόγμα» Αθήνας – Λευκωσίας στη διάρκεια του προηγούμενου γκουβέρνου· και πόσο βαριά ηττήθηκε. Επειδή η γραμμή των φαιορόζ ήταν «εθνική» (οπότε και η ήττα είναι «εθνική») δεν υπάρχει πουθενά δημόσια ούτε η παραδοχή της, ούτε γκρίνιες μεταξύ αλλήλων για τις ευθύνες. Τουμπεκί!

Και ο ρημαδοΚούλης μέσα στο κόλπο ήταν, σαν επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης απ’ τις αρχές του 2016. Οπότε τώρα έχει αυτόν τον μπελά: να διαχειριστεί την ήττα («κλειδώνοντας» και «ξεκλειδώνοντας» συναντήσεις και σοβαρές συζητήσεις με τον Erdogan) σαν πρωθυπουργός μιας κοινωνίας που έχει «ποτίσει» ιδεολογικά απ’ τα «δικά μας» γκάζια στην ανατολική Μεσόγειο, έχει φάει δηλαδή και έχει χωνέψει όλο το ιδεολογικό σκατό της εθνικής γραμμής – που εν τω μεταξύ βούλιαξε (χωρίς να ανακοινωθεί ο Τιτανικός της…)

Δύσκολη η θέση του ρημαδοΚούλη. Μόνο μην του ζητήσει ο Erdogan να παραδώσει τους 8 χουντοκαραβανάδες· αν είναι ακόμα στα μέρη μας….

(Οι «τριμερείς» στην αρχή της αναφοράς είναι η συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, και Αθήνας – Λευκωσίας – Καΐρου)

Thank you John!

Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη. Σχόλασε ο “σύμβουλος εθνικής ασφάλειας” σωματοφύλακας Bolton… (To «απολύεσαι» είναι η αγαπημένη ασχολία του ψόφιου κουναβιού). Είχε περιθωριοποιηθεί πολύ διακριτικά εδώ και δύο ή τρεις μήνες… Κάποιοι θα πουν ότι απολύθηκε μετά από 1,5 χρόνο επειδή «παραήταν πολεμοχαρής». Όντως, το ίδιο το ψόφιο κουνάβι είχε σχολιάσει την περασμένη άνοιξη (μετά την αποτυχία του project Guaido στη βενεζουέλα) ότι … Αν ήταν στο χέρι του (του Bolton) τώρα θα κάναμε καμμιά 20αριά πολέμους… Για να συμπληρώσει, όμως, … Ακόμα κι αν διαφωνούμε ακούω την γνώμη του…

Πράγματι «παραήταν πολεμοχαρής» ο Bolton· αλλά αυτό ήταν γνωστό πριν προσληφθεί. Γιατί τον επέλεξε το ψόφιο κουνάβι σαν διάδοχο του στρατηγού McMaster; Επειδή χρειαζόταν σαν ο «κακός μπάτσος» ώστε να αναδεικνύεται το ψόφιο κουνάβι σαν η προτιμότερη εκδοχή για να διαπραγματευτεί κανείς μαζί του την σωτηρία του απ’ την αμερικανική οργή… Ένα μαύρο φόντο ήταν ο Bolton (και όχι μόνον αυτός…) για να ξεχωρίζει το φωτοστέφανο του ψόφιου κουναβιού.

Το ότι παραήταν πολεμοχαρής (απο φυσικού του) ίσως να λειτουργούσε σαν γελοιογραφία όλο αυτόν τον καιρό. «Κάηκε» γρήγορα: όταν κάποιος είναι τόσο γνωστό κάθαρμα σαν τον Bolton (έχει μεγάλη και πολύ βρώμικη ιστορία, και μια πρόσφατη θητεία σε διάφορα πόστα των κυβερνήσεων του Μπους Β) και γαυγίζει συνέχεια, καταλήγει να γίνει γραφικός. Το γαύγισμα ποτέ δεν άλλαξε τους πραγματικούς συσχετισμούς.

Όμως η απόλυσή του μπορεί να αποτελεί μια μορφή έμμεσης παραδοχής ότι κανείς δεν τσιμπάει πλέον σε τέτοια κόλπα, και κανείς δεν τρομάζει για να τρέξει, μετά, στο «ειρηνοποιό» ψόφιο κουνάβι. Πάντα χρειάζονται οι «τρομακτικοί», οι «κακοί μπάτσοι»· αλλά αν κάποιος «καεί» ίσως πρέπει να δοκιμαστεί κάποιος άλλος…

Ή, μπορεί να μην χρειάζεται πια τέτοιος ρόλος…

Wellcome Matthew!

Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη. Μετά από αρκετούς μήνες όπου το ψοφιοκουναβιστάν δεν είχε κανονικό υπουργό άμυνας, απέκτησε έναν, απ’ τα μέσα του περασμένου Ιούνη. Λέγεται Mark (Thomas) Esper. Επάξια πήρε το πόστο, αφού η προηγούμενη δουλειά του ήταν αντιπρόεδρος του τμήματος «σχέσεων με την κυβέρνηση» της γνωστής στρατιωτικής / πολεμικής βιομηχανίας Raytheon. Συνεπώς με το διπλό του know how, υπουργός «άμυνας» και πλασιέ όπλων, μπορεί να έρθει κι απ’ τα μέρη μας. Wellcome!

Και λέει ότι θα έχει πολύ δουλειά (κι’ απ’ τις δύο πλευρές του ικανοτήτων του). Να τι δήλωσε συνεντευξιαζόμενος στο γνωστό ακροδεξιό Fox στις 21 Αυγούστου, σαν υπουργός (κυρίως…):

… Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι πρέπει θα έχουμε την ικανότητα να ανασχέσουμε την κακή συμπεριφορά της κίνας… Η κίνα είναι η νούμερο 1 προετεραιότητα για το υπουργείο. Έχει υπογραμμιστεί στην εθνική στρατηγική ασφάλειας το γιατί θεωρούμε ότι είναι ένας μακροπρόθεσμα στρατηγικός ανταγωνιστής, κι αυτός που χρειάζεται μεγιστοποίηση της εκστρατείας, αν θέλετε, στο θέατρο Ινδικού-Ειρηνικού, είτε πολιτικά, είτε οικονομικά, είτε στρατιωτικά… Έρχεται μια αλλαγή, απ’ την σύγκρουση χαμηλής έντασης που κράτησε 18 χρόνια σε συγκρούσεις υψηλής έντασης με ανταγωνιστές όπως η ρωσία και η κίνα…

Παλιά την αλήθεια την μάθαινες είτε από μικρό είτε από τρελό. Προστέθηκαν τώρα και οι πλασιέ όπλων… Εδώ και 18 χρόνια η Ουάσιγκτον κάνει «πόλεμο χαμηλής έντασης» εναντίον της ρωσίας και της κίνας – το είπε καθαρά ο κυρ Matthew!.. Θυμάστε μήπως τι έγινε πριν 18 χρόνια; Η «11η/9ου» και η εκκίνηση του πολέμου κατά της τρομοκρατίας… Ευχαριστούμε κυρ Matthew που το ξεκαθαρίζεις με κάθε επισημότητα παρότι ελάχιστοι θα το καταλάβουν: ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» ήταν το ψευδώνυμο του «πολέμου χαμηλής έντασης» κατά της Μόσχας και του Πεκίνου (αν και οι αφγανοί, οι ιρακινοί, οι σύριοι, οι υεμενίτες, οι λίβυοι, οι αιγύπτιοι, οι παλαιστίνιοι, δεν έχουν καταλάβει «χαμηλή» ένταση – αλλά ποιος ασχολείται μ’ αυτούς); Συνεπώς έχει απόλυτα δίκιο το «περιθώριο» (: Τρίτη γενιά, Sarajevo…) που υποστηρίζει 18 χρόνια τώρα ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος. Never mind…

Αλλά ο αμερικάνος υπουργός / πλασιέ δεν αρκείται σ’ αυτό. Αναγγέλει ότι 18 χρόνια of low intensity conflicts είναι enough (για να μην πει ότι απέτυχαν). Και ότι στον ορίζοντα ανατέλλει η (αναπόφευκτα) επόμενη φάση, των high intensity conflicts. Θα κλάψουν περισσότερες μανούλες εννοεί… Όμως: ο κυρ Matthew θεωρεί, απ’ την καινούργια, την δεύτερη θέση του, ότι έχει το απαραίτητο οπλοστάσιο; Ή, δρώντας πρώτα και κύρια σαν πλασιέ, αναγγέλει την επόμενη φάση για να κάνει μπίζνες η εταιρεία που εκπροσωπεί με το υπουργείο στο οποίο ηγείται;

Ίσως (ίσως λέμε) όταν υπάρχουν Esper να μην πολυχρειάζονται οι Bolton…

Η άλλη εκδοχή του Indian – Pacific…

Τρίτη 10 Σεπτέμβρη. Το ψόφιο κουνάβι, το έχουμε ξαναπεί, ψάχνει κάποιον που θα πάει γονατιστός (κάτω απ’ το βάρος των “κυρώσεων”, των “δασμών”, των τιμωριών, του στρατού, κάτω απ’ το αμερικανικό βάρος τέλος πάντων!) και θα τονώσει (φωτογραφικά κατά προτίμηση…) το πεσμένο του ηθικό. Βορειοκορεάτης; Ιρανός; Ταλιμπάν έστω; Όμως παρά τις βεβαιότητές του για την αποτελεσματικότητα του “αμερικανού βάρους”, όλοι του γυρνάνε την πλάτη. Το ψοφιοκουναβιστάν όλο και λιγότερο αντιμετωπίζεται, καν και καν, σαν απειλή με την οποία θα πρέπει οι στοχοποιημένοι να συνδυαλλαγούν ψάχνοντας συμβιβασμούς.

Η επίσκεψη του ιρανού υπ.εξ. Zarif στο Πεκίνο στα τέλη Αυγούστου (αμέσως μετά το σύντομο πέρασμά του απ’ το γαλλικό Biarritz…) πέρασε στα ψιλά. Κακώς. Για την ακρίβεια η σημασία που δόθηκε στις κουβέντες του με τον Macron ήταν δυσανάλογα μεγάλη για ένα μάλλον αμελητέο γεγονός δημόσιων σχέσεων, σε σχέση με το τι έκανε στην κινεζική πρωτεύουσα.

Λοιπόν: υπέγραψε μια 25ετή συμφωνία «οικονομικών σχέσεων» μεταξύ Τεχεράνης και Πεκίνου που, πρακτικά, συνιστά μεγάλης κλίμακας απόβαση του κινεζικού καπιταλισμού στην ιρανική επικράτεια. Τα μεγέθη είναι εντυπωσιακά το λιγότερο: κινέζικες επενδύσεις 280 δις δολαρίων στον πετροχημικό τομέα του κινεζικού καπιταλισμού, κι άλλα 120 δις δολάρια σε υποδομές μεταφορών και βιομηχανίας. Σε αντάλλαγμα το Πεκίνο θα αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο με έκπτωση 30% σε σχέση με την μέση διεθνή τιμή εξαμήνου καθε φορά· ενώ θα είναι η πρώτη προτίμηση του ιρανικού καθεστώτος για την εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, την παραγωγή προϊόντων διύλισης, την σχετική τεχνολογία· ακόμα και το εξειδικευμένο προσωπικό που θα χρειάζεται κάθε φορά. Οι υποδομές που θα φτιαχτούν (δρόμοι, γραμμές τραίνων, τραίνα, γέφυρες, αγωγοί, εγκαταστάσεις υγροποίησης) και τα εργοστάσια θα είναι ενταγμένα στον κινεζικό σχεδιασμό για τους «δρόμους του μεταξιού». Αυτό σημαίνει κάποιες προεκτάσεις τους προς την τουρκία. Σ’ αυτόν τον τομέα (ειδικά τους αγωγούς) θα πάρει μέρος και μία τουλάχιστον ρωσική εταιρεία.

Επειδή η 25ετία είναι πολύς καιρός, η συμφωνία προβλέπει ότι η υλοποίησή της θα είναι «εμπροσθοβαρής»: θα ξεκινήσει εντατικά την 5ετία που αρχίζει τώρα, απ’ το 2020, κι αν στην εξέλιξη χρειαστεί επιπλέον χρήμα, θα δοθεί.

Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι αυτό: στην 25ετή συμφωνία προβλέπεται ότι 5.000 κινέζοι «security personnel» θα εγκατασταθούν στην επικράτεια του ιράν για την προστασία των κινεζικών project, και θα είναι διαθέσιμο επιπλέον προσωπικό και υλικά μέσα για την προστασία της διαρκούς μεταφοράς πετρελαίου, αερίου και πετροχημικών παραγώγων απ’ το ιράν στην κίνα, όποτε χρειαστεί, συμπεριλαμβανομένου του περσικού κόλπου….

Τι είδους θα είναι αυτό το «security personnel» είναι εύκολο να το φανταστεί ο καθένας. Το σύνταγμα του ιράν απαγορεύει βέβαια την δημιουργία ξένων βάσεων στο έδαφός του, από οποιονδήποτε. Θα χρειαστεί μια κάπως ελαστική ερμηνεία του· αυτά είναι απλά όταν μιλάμε για τέτοιες δουλειές.

Αν και η οικονομική σχέση Τεχεράνης Πεκίνου δεν ήταν κρυφή, αυτή η 25ετής συμφωνία σημαίνει ότι ο κινέζικος καπιταλισμός αποφάσισε να «υιοθετήσει» ουσιαστικά τον ιρανικό, φροντίζοντας και για την ασφάλεια των επενδύσεών του. Ακόμα και μόνο του αυτό θα ήταν αρκετό σαν καταστροφή των σχεδιασμών του ψοφιοκουναβιστάν να γονατίσει την Τεχεράνη με οικονομικά μέσα. Αλλά δεν είναι μόνο του. Προσθέστε και την ένταξη του ιράν στην (ρωσοκεντρική) «ευρασιατική οικονομική ένωση» και θα έχετε μια πληρέστερη εικόνα.

Όλα αυτά έχουν φυσικά και «γεωπολιτικές» συνέπειες: όσο περνάει ο καιρός τόσο γρηγορότερα η ευρύτερη μέση Ανατολή «γλυστράει» όπως η άμμος απ’ τα χέρια του αμερικανικού, του αγγλικού, του γαλλικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού…. Κι όλο περισσότερο ακούγεται στη δύση όχι μόνο η κουβέντα του Macron (“η ηγεμονία της δύσης φτάνει στο τέλος της”) αλλά ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας της ασίας…

Μόνο που δεν πρόκειται για σκυταλοδρομία! Πρόκειται για ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό…

(φωτογραφία: Πλάνο απ’ το κέντρο της Τεχεράνης)

Οι “άγγελοι” στα σκουπίδια

Τρίτη 10 Σεπτέμβρη. Ήταν η 1η Οκτώβρη του 1908, πριν έναν αιώνα και βάλε, όταν το πρώτο αυτοκίνητο T Model της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Ford βγήκε απ’ το εργοστάσιο για να πουληθεί. Ήταν ένα μοντέλο σχετικά φτηνό, προσιτό στις τσέπες της τότε αμερικανικής «μεσαίας τάξης» – κέρδισε την καρδιά της και τους τότε δρόμους. Το T Model, ο «επαναστατικός» τρόπος παραγωγής του (η αλυσίδα συναρμολόγησης σαν λογική ολοκλήρωση του ταιηλορισμού…), και ο αυτοκινητοβιομήχανος Henry Ford (με την αναδιάρθρωση στην οργάνωση της βιομηχανικής εργασίας) έμειναν σαν οι σημαίες της 2ης βιομηχανικής επανάστασης, και όχι μόνο στις ηπα: της μαζικής παραγωγής, του μεγάλου εργοστάσιου, της μαζικής βιομηχανικής εργατικής τάξης…

Χτες ο γνωστός «οίκος αξιολόγησης» moody’s υποβάθμισε τα ομόλογα της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford (τα χρέη της δηλαδή) στην κατηγορία Ba1· κοινώς σκουπίδια. Είχαμε γράψει γι’ αυτό (που φαινόταν στον ορίζοντα) πριν μήνες: η άλλοτε ναυαρχίδα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας (και, για μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα, του αμερικανικού καπιταλισμού) φλέρταρε εδώ και καιρό με τον “πάτο”. Τώρα τον έπιασε, αν και εκκρεμούν οι ανάλογες αξιολογήσεις άλλων “οίκων”. Που, πάντως, δεν αναμένεται να έχουν διαφορετική προσέγγιση.

Η Ford γλύτωσε την χρεωκοπία λίγο πριν το πιο πρόσφατο ξέσπασμα της κρίσης / αναδιάρθρωσης (2008…) με δανεισμό 23 δις δολαρίων. Τώρα χρωστάει 84 δις δολάρια, και δυσκολεύεται να ξεχρεώνει, σίγουρα για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια. Έχει μπει εδώ και χρόνια σ’ ένα «πρόγραμμα αναδιάρθρωσης», το οποίο όμως θα αργήσει να αποδόσει· αν αποδόσει. Έχει ρευστό στη διάθεσή της (οπότε δεν χρεωκοπεί). Αλλά μια Ford στο Ba1 είναι «ένας καπιταλιστικός άγγελος στα σκουπίδια».

Πως απέτυχε αυτή η αμερικανική «πολυεθνική»; Πολλά μπορούν να ειπωθούν (και έχουν γραφτεί κατά καιρούς), αλλά το βασικό είναι ότι έχει ηττηθεί στον παγκόσμιο ενδο-καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και (παρότι όχι απίθανο) θα είναι δύσκολο να «σωθεί» τελικά, αφού η Αλλαγή Παραδείγματος στην κίνηση των οχημάτων δεν αφήνει πολλά κενά στην παγκόσμια αγορά. Πάντως κανένα ψόφιο κουνάβι δεν πρόκειται (και δεν μπορεί) να κάνει αύριο ή σε έξι μήνες την “Ford first”…

Ωστόσο η δανειοληπτική «πτώση» του άλλοτε διαμαντιού στο στέμμα του αμερικανικού καπιταλισμού, μεγέθους 84 δις, μπορεί να αποδειχθεί «σταγόνα στον ωκεανό». Οι «ειδικοί» φοβούνται πως αυτή θα είναι η αρχή για μια γενικευμένη «πτώση» των δανείων πολλών αμερικανικών επιχειρήσεων που δεν τα καταφέρνουν· ένα συνολικό ποσό γύρω στο 1 τρις δολάρια. Ένας «σεισμός» στην αγορά των εταιρικών junk bonds είναι εύκολο να επεκταθεί σαν πανικός αλλού.

Αν η «πτώση» της Ford συμπαρασύρει κι άλλους, το φινάλε θα είναι πράγματι grand. Ταιριαστό, απ’ την ανάποδη, με την αφετηρία…