Tag: εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 8 Απρίλη. Η ανατολική Ιερουσαλήμ που το ψοφιοκουναβιστάν παραχώρησε στο ισραηλινό κράτος περιλαμβάνεται στην area C. Τόσο αυτή η παραχώρηση όσο και εκείνη των συριακών (και κατεχόμενων απ’ τον ισραηλινό στρατό) υψωμάτων του Golan είναι επίδειξη της κλιμάκωσης του 4^ου παγκόσμιου πολέμου: «νομιμότητα» είναι ό,τι αποφασίζει ο ισχυρότερος… Συνεπώς βρισκόμαστε ήδη στην αρένα της καθολικής σύγκρουσης όπου θα πρέπει να αποδειχθεί παγκόσμια, και χωρίς αμφισβήτηση (άρα με στρατιωτικά μέσα) ποιός / ποιοί είναι εκείνοι που θα καθορίσουν τις επόμενες δεκαετίες τη διεθνή νομιμότητα – με βάση τα δικά τους κατ’ αρχήν συμφέροντα.

Σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα, η προσάρτηση της area C θα γίνει επίσημα μέσα απ’ την μεθόδευση αυτού που το ψοφιοκουναβιστάν ονομάζει «deal του αιώνα». Η «παλαιστινιακή αρχή» θα το απορρίψει, αφού μεταξύ άλλων προβλέπει αποχώρηση των παλαιστινίων απ’ την δυτική Όχθη και «αυτο-εξορία» τους στην ιορδανία, όπου υποτίθεται θα τους παραχωρηθεί γη για να φτιάξουν «κράτος» (με αντάλλαγμα για το καθεστώς του Αμμάν την παραχώρηση ίδιας έκτασης απ’ την σαουδική αραβία…) Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό το «deal» θα απορριφθεί και απ’ το Αμμάν και απ’ το Ριάντ (ο τοξικός έχει παροπλιστεί απ’ τον βασιλιά πατέρα του), αλλά Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον δεν χολοσκάνε. Το deal είναι πρόσχημα, και η απόρριψή του θα χρησιμοποιηθεί σαν δικαιολογία: Ε, αφού δεν σας αρέσει το σχέδιό μας, τι να κάνουμε; Θα προσαρτηθούν τα κατεχόμενα…

Είναι προφανές πως όλα αυτά προχωρούν με βιασύνη, μιας και πρέπει να ολοκληρωθούν πριν ζεσταθεί η προεκλογική περίοδος στις ηπα (το 2020). Όμως τι σημαίνει να «ολοκληρωθούν»; Όλα αυτά (και στην πράξη η με κάθε τρόπο βία και κατοχή της Παλαιστίνης εδώ και 70 χρόνια) βρίσκονται υπό την αίρεση των ευρύτερων συσχετισμών δύναμης όπως αυτοί εξελίσσονται ήδη· καθώς και των αποτελεσμάτων του 4^ου παγκόσμιου στην ευρύτερη περιοχή επί του εδάφους.

Είναι, όμως, δυνατόν να δεχτούμε ότι η δικαίωση της παλαιστινιακής αντίστασης θα γίνει μέσα από ένα γενικευμένο αιματοκύλισμα; (Όσοι υποστηρίζουν ότι την «απελευθέρωση» της Παλαιστίνης θα την φέρει ο συριακός, ο ιρανικός (ή και ο ρωσικός) στρατός θα πρέπει να σκεφτούν στα σοβαρά και σαν ενήλικες αν μετά από ένα τέτοιο μακελειό θα έχουν μείνει ζωντανοί για να απελευθερωθούν…)

Λέμε κατηγορηματικά όχι!!! Μπορεί να είμαστε αυτή τη στιγμή λίγοι και αδύναμοι, ωστόσο μέσα στα επείγοντα αντι-ιμπεριαλιστικά καθήκοντά μας και σε απόλυτη συνέπεια με τις πολιτικές μας αρχές και την πολιτική μας καταγωγή, είναι όχι μόνο η υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης όπως εξελίσσεται μέσα απ’ την «Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής», αλλά κι αυτό: η υποστηρίξη του αγώνα για ένα και μόνο ένα δημοκρατικό κράτος στην Παλαιστίνη, για εβραίους και παλαιστίνιους άραβες απο κοινού, με ελεύθερη την επιστροφή των παλαιστίνιων προσφύγων. Η υποστήριξη του αγώνα ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ!

Φαίνεται αντιφατικό απ’ την μια να διαπιστώνουμε την όξυνση του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, και απ’ την άλλη να αναθέτουμε στους εαυτούς μας τέτοιου είδους καθήκοντα; Όχι. Όπως αντι-ιμπεριαλισμός δεν σημαίνει να διαλέγει κανείς εκείνους που νομίζει σαν «φιλικούς» ιμπεριαλισμούς (!!!), έτσι και ο τερματισμός του απαρτχάιντ και η αποκατάσταση των βασικών αστικών ελευθεριών για όλους, απ’ το ποτάμι ως την θάλασσα, είναι ο μόνος έντιμος προσανατολισμός που δεν βρωμάει αίμα (ό,τι και να λέει το ισραηλινό φασισταριό).

Δευτέρα 8 Απρίλη. Να θυμίσουμε, επιπλέον, ότι το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος είναι στενός σύμμαχος και του Τελ Αβίβ, και της Ουάσιγκτον (και του Καΐρου, ίσως όχι τόσο σφικτά) και ότι ποντάρει τον ιμπεριαλισμό του πάνω στους δικούς τους;

Να θυμίσουμε ότι αυτά δεν είναι αστεία, κι αν τ’ αφήνεις να προχωρήσουν έρχονται καταπάνω σου;

Δεν είμαστε εμείς κουραστικοί με τις επαναλήψεις. Η πραγματικότητα είναι φρικαλέα…

Σάββατο 6 Απρίλη. Γράφαμε μόλις πριν 5 ημέρες, την Δευτέρα 1 Απρίλη (η “νέα μέση Ανατολή”) μεταξύ άλλων:

…Ποιοί είναι οι σημαντικότεροι στόχοι αυτής της «συνεννόησης»; Αφενός να εξουδετερωθεί η αμερικανική επιρροή (και έδραση) στην ευρύτερη περιοχή – κι αυτό αφορά τις ypg… Αφετέρου η εξασφάλιση του ότι ο καταριανό και το ιρανικό φυσικό αέριο, μαζί με το πετρέλαιο του ιράν, του ιράκ και της συρίας, θα φτάσουν μελλοντικά, μέσω αγωγών, που θα διατρέχουν ιράν, ιράκ, συρία (και θα διακλαδώνονται προς τουρκία μεριά, προς τα βόρεια, για να συναντηθεί το καταριανό και το ιρανικό γκάζι με το ρωσικό στον turk stream…), ως τις συριακές (ή και τις λιβανέζικες) όχθες της Μεσογείου. Πρώτη επιλογή λιμανιού η Λατάκεια… Οι αγωγοί αυτοί (έτσι πάει ο σχεδιασμός) θα συνοδεύονται στην χάραξή τους από δίκτυα ηλεκτρισμού και υποδομές χερσαίων μεταφορών, οδικών και σιδηροδρομικών…

Συνεπώς δεν ξαφνιαστήκαμε (το ίδιο ευχόμαστε και σ’ εσάς!) με την χθεσινή ανακοίνωση: η Δαμασκός νοικιάζει ένα τμήμα του λιμανιού της Λατάκειας στην Τεχεράνη – για εμπορική χρήση. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, κάτι παραπάνω: το λιμάνι είναι δίπλα στην ρωσική αεροπορική βάση στο Hmeimin, και λίγο νότια απ’ την ρωσική ναυτική βάση στην Tartus…

Δεν ξαφνιαστήκαμε ούτε με τις οιμωγές που άρχισαν να ακούγονται (δημαγωγικά) με το άκουσμα της είδησης: η Τεχεράνη (λένε οι ατζέντηδες του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ) θα χρησιμοποιήσει το λιμάνι για στρατιωτικούς σκοπούς. Είναι, απλά, γελοίο: για να πηγαινοέρχονται ιρανικά πολεμικά στη Λατάκεια θα πρέπει να πλέουν σ’ όλη την Ερυθρά Θάλασσα, να διασχίζουν την διώρυγα του Σουέζ (υπό τον έλεγχο του εχθρικού προς την Τεχεράνη χουντοκαραβανά Sisi…), να περνάνε στα ανοικτά του ισραηλινού κράτους… Που σημαίνει: άστο!!!

Δεν θέλει, λοιπόν, στρατιωτική βάση στη Λατάκεια η Τεχεράνη (και, σίγουρα, δεν μπορεί να την αποκτήσει). Ούτε το μπλοκ της Αστάνα έχει ανάγκη μια τέτοια βάση εκεί. Φτάνουν οι ρωσικές. Όμως…

Σάββατο 6 Απρίλη. Όμως, καθώς ο άξονας είναι μπροστά σε εξελίξεις που δεν μπορούσε ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του να φανταστεί πριν από 4 χρόνια, θα “αρρωστήσει” ακόμα πιο βαριά. Ο νο 1 υποψήφιος υψηλού πυρετού με καντήλες είναι το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, και οι επόμενες (μετά τις εκλογές σε 3 μέρες) πολιτικές του βιτρίνες. Μπορεί να είναι ο αναγνωρισμένα φασίστας Netanyahou. Μπορεί να είναι ο «κεντρώος» φασίστας στρατηγός Gantz. Όποιος και νάναι, τους ίδιους αφρούς θα βγάζει.

Τον Μάη του 2018, σε μια απ’ τις γνωστές συναντήσεις της συμμορίας των 3 στη Λευκωσία, ο Netanyahou είχε προφητέψει ότι:

… Το ιράν ελπίζει να φτιάξει ναυτική βάση στη Μεσόγειο, για τα πολεμικά του και τα υποβρύχιά του, που θα αποτελούν «χειροπιαστή απειλή» για τους πάντες… Εννοείται (με τον Τσίπρα και τον Αναστασιάδη δίπλα του) ότι συνέχισε με το πόσο αποφασισμένος είναι να το εμποδίσει…

Αυτή θα είναι η «γραμμή» που θα παίξει ο άξονας, για να δικαιολογήσει τα «μέτρα» που θα πάρει (μέτρα στρατιωτικά προφανώς…), παρότι θα λέει ψέμματα: η συμφωνία Δαμασκού – Τεχεράνης μιλάει για την ενοικίαση μιας ζώνης του λιμανιού με 23 αποθήκες για οικονομικούς λόγους. Και εξηγήσαμε το γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Όμως – αυτή είναι η διακύβευση – αν εδραιωθεί η εμπορική χρήση του λιμανιού με ιρανική συμμετοχή και υπό την ρωσική στρατιωτική προστασία, απλά θα διευκολυνθεί να φτάσει εκεί κάποιος αγωγός. Πετρελαίου, αερίου… Όταν υπάρξει “ειρήνη”…
Δείτε, λοιπόν, τον χάρτη: η στιγμή που ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα κληθεί να δώσει πρακτικά (δηλαδή: πολεμικά) τα διαπιστευτήριά του στους συμμάχους του, πλησιάζει. Και τα επείγοντα πολιτικά καθήκοντα που μας αφορούν γίνονται, και θα γίνουν, ακόμα πιο σημαντικά.

Σε ότι αφορά την ασταμάτητη μηχανή; Όσα έχουμε πει από εδώ τα τελευταία χρόνια, τηλεγραφικά ή αναλυτικά, ισχύουν…

Τετάρτη 3 Απρίλη. Τυχαίο δεν είναι. Πρόκειται για σχέδιο, μελετημένο. Όταν ο ισραηλινός στρατός δεν πυροβολεί τους παλαιστίνιους διαδηλωτές στο κεφάλι (175) ή στην καρδιά (401), τους πυροβολεί στα πόδια. Απ’ τους 6.106 διαδηλωτές που τραυματίστηκαν τους πρώτους 9 μήνες της “Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής” πέρυσι (μέχρι το τέλος του 2018), πάνω απ’ το 80% (4.903) πυροβολήθηκαν στα πόδια από ελεύθερους σκοπευτές, με τους περισσότερους να βρίσκονται τουλάχιστον 150 μέτρα μακριά απ’ τον “φράχτη”. Απ’ αυτούς τους 4.903, οι 122 ακρωτηριάστηκαν, αφού πυροβολήθηκαν με σφαίρες dum dum, που διαλύουν κόκκαλα, νεύρα, αγγεία, σάρκες…

Είναι ένα φασιστικό σχέδιο· ή, πιο σωστά, ένα τμήμα του γενικού φασιστικού σχεδιασμού του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος. Αυτοί οι τραυματισμοί, που δεν κάνουν εντύπωση σε σχέση με τις δολοφονίες (αν και εφόσον προσέχει κανείς τι γίνεται στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου) χρειάζονται χειρουργεία· ξεπερνώντας κατά πολύ τις δυνατότητες του νοσοκομείου της Γάζας. Οι ανθρωποφύλακες του ισραηλινού κράτους δεν αφήνουν τους τραυματίες να πάνε στα αιγυπτιακά νοσοκομεία· συνεπώς μένουν για βδομάδες χωρίς πλήρη ιατρική φροντίδα: ένας μαζικός ψυχολογικός πόλεμος εναντίον των φίλων και των οικογενειών τους.

Επιπλέον, για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τον ισραηλινό κανιβαλισμό, το που πυροβολούν κάθε φορά οι ελεύθεροι σκοπευτές, ορίζεται από τις διαταγές. Οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο της Γάζας, τονίζουν «την μια μέρα έχουμε τραυματίες κτυπημένους μόνο στα πόδια· μια άλλη μέρα έχουμε τραυματίες κτυπημένους μόνο στον κορμό· άλλη φορά κτυπάνε μόνο στο κεφάλι…»

Η τακτική προέρχεται κατευθείαν απ’ την «ευρωπαϊκή εμπειρία» του Α παγκόσμιου, όπου το σακάτεμα των στρατιωτών του αντιπάλου θεωρήθηκε, ίσως για πρώτη φορά στον καπιταλιστικό κόσμο, σαν εξίσου σημαντικό με την δολοφονία τους: επειδή οι σακατεμένοι επιζώντες προκαλούσαν θλίψη και τρόμο στα μετόπισθεν. Το ισραηλινό φασισταριό αξιοποιεί αυτά τα «μαθήματα» όχι σε πόλεμο αλλά σε μια υποδειγματική (και «δοκιμασμένη στην πράξη») επιχείρηση μαζικής καταστολής, επιδιώκοντας να τσακίσει το ηθικό και την θέληση του συνόλου των εξεγερμένων Παλαιστίνιων: κάθε τραυματισμένος / η και κάθε σακατεμένος να «λειτουργεί» σαν ζωντανός αγγελιοφόρος φόβου.

Εκτός απ’ τους τσατσορούφιανους (που «μια δουλειά κάνουν») είναι εντυπωσιακό το πόσοι έχουν γίνει τόσο παχύδερμοι ώστε να πουλάνε «αντιφασισμό» κάνοντας πλάτες (ή σηκώνοντας τους ώμους…) στην πιο σκληρή, κρατική / παρακρατική και παρατεταμένη εκδήλωση φασισμού σ’ αυτούς τους καιρούς και σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου.

(φωτογραφίες: Οι δύο κάτω είναι απ’ την διαδήλωση αλλελεγγύης στην παλαστινιακή εξέγερση που έγινε την περασμένη Κυριακή στο Λονδίνο, στον ένα χρόνο απ’ την εκκίνηση της «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής» στη Γάζα).