Tag: ε.ε.

Ο πάγος στο λαιμό

Δευτέρα 22 Δεκέμβρη (00.07) >> Η ιδέα να χρησιμοποιηθούν τα «παγωμένα» στη δύση (κυρίως αλλά όχι μόνο στο βέλγιο) περιουσιακά στοιχεία (ομόλογα και χρυσός) της ρωσικής κεντρικής τράπεζας σαν «κάλυψη» για να δοθούν έως 200 δις δολάρια «δάνειο» στο φασιστοΚίεβο από διάφορες απόψεις είναι … Ιμαλάια σε σχέση με την παραχώρηση διάφορων ευρωπαϊκών μιλιταριστικών γκάτζετς. Τι σημαίνει «κάλυψη»; Σημαίνει ότι αν το Κίεβο δεν (θα) μπορούσε να πληρώσει το δάνειο, θα κατάσχονταν οριστικά ισόποσα ρωσικά assets.

Πρώτα τα πρώτα. Η ε.ε. είναι «πεπειραμένη» σ’ αυτό το είδος της χρηματιστικής πειρατείας. Πριν απ’ την ρωσία έχει «παγώσει» περιουσιακά στοιχεία στο έδαφός της από: το ιράν, την βενεζουέλα την συρία, το ιράκ, τον λίβανο, την υεμένη, την λιβύη, το μάλι και άλλους. Πρόκειται είτε για assets κρατικά είτε και για ιδιωτικά.

Μ’ αυτό το ιστορικό, ιστορικό του «προστάτη της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων» (….), το «πάγωμα» των ρωσικών assets ήταν ποιοτικό άλμα: πρόκειται για πυρηνική δύναμη, όχι για κλωτσοσκούφι. Αυτή η ημικατάσχεση που τάισε τόσο πολύ την φαντασία της κάθε κυρίας Ursula, της κάθε κυρίας Kaja, του κάθε τσουρομαδηΜέρτς (και του κάθε don Rico, για να μην ξεχνιόμαστε…) έχει ως εξής:

Βέλγιο / euroclear (180 δις ευρώ ή 210 δις δολάρια)

Ιαπωνία (28 δις ευρώ ή 32,8 δις δολάρια)

Αγγλία (27 δις ευρώ ή 31,6 δις δολάρια)

Γαλλία (19 δις ευρώ ή 22,3 δις δολάρια)

Καναδάς (15,1 δις ευρώ ή 17,7 δις δολάρια)

Λουξεμβούργο (10 δις ευρώ ή 11,7 δις δολάρια)

Ελβετία (6,2 δις ευρώ ή 7,3 δις δολάρια)

ΗΠΑ (4,3 δις ευρώ ή 5 δις δολάρια)

Εκείνο που δεν απασχόλησε ποτέ τις μέσα-στην-άσπρη-σκόνη πολιτικές βιτρίνες της ε.ε. ήταν πως όταν μία, δύο, τρεις δρούν σαν αστυφύλακες (χωρίς καν δικαστική απόφαση) / δεσμοφύλακες του υλικού πλούτου άλλων φτάνοντας εν τέλει ως την Μόσχα, τότε η κρίση εμπιστοσύνης των «άλλων» όλου του πλανήτη είναι δεδομένη. Δεν είναι (ή δεν ήταν) τέτοιο το καλοκάγαθο δόγμα των ισχυρών κρατών / καπιταλισμών (όταν ήταν τέτοιοι). Ήταν «δώστε μας τα πλούτη σας να τα φυλάμε και μην ανησυχείτε».

Κι αν το «πάγωμα» είναι μια φορά πειρατεία, η «αξιοποίηση» (δηλαδή η κλοπή) που επί μήνες φαντασίωναν και κουβέντιαζαν ήταν δέκα κι εκατό!!!  Για ποιόν λόγο ένα κράτος (ή/και πλούσιοι υπηκοοί του) να «εμπιστευτούν μια τράπεζα» (δεν είναι ακριβώς ‘τράπεζα’, για την οικονομία του σχολίου την χαρακτηρίζουμε έτσι) που θα τους εκβιάζει με όπλο …τις καταθέσεις τους; Επειδή δεν έχουν τι άλλο να κάνουν τον πλούτο τους; Θα βρουν, θα φτιάξουν! Και επιπλέον: θα πάψουν να διατηρούν αυτά τα περιουσικά τους στοιχεία σε ευρώ (ή/και σε δολάρια…)

Λένε ότι η εμπιστοσύνη φεύγει καλπάζοντας πάνω σε άλογο – και έρχεται με τα πόδια. Ισχύει γενικά, ισχύει και για τις ενδοκαπιταλιστικές διακρατικές σχέσεις. Αν η ε.ε. (μαζί με τις ηπα ή και μόνη της) ήταν το μόνο «καταφύγιο» ή (κυρίως) το μόνο αφεντικό του πλανήτη, τότε ίσως (ίσως λέμε…) θα μπορούσε να αδιαφορεί για τι φεύγει καλπάζοντας και τι έρχεται μπουσουλώντας. Αλλά αυτή η αποκλειστικότητα έχει πεθάνει προ πολλού. Όσο για την μυθολογία περί «μοναδικού σερίφη στην πόλη»; Ας ρωτηθεί όχι κάποιος άλλος αλλά η Ansar Allah στην υεμένη!!!

Το μεγαλεπήβολο σχέδιο απορρίφθηκε τελικά επειδή διάφορα κράτη / μέλη της ε.ε. (με επικεφαλής το βέλγιο) φοβήθηκαν τις συνέπειες. Αλλά η κλονισμένη εμπιστοσύνη δεν αποκαταστάθηκε, κι ούτε πρόκειται: όταν χρησιμοποιείς τα άγια των αγίων ιδιοκτησίας τρίτων ως όπλο εναντίον τους μπορεί και να σου προκύψει εκπυρσοκρότηση… Αλλά αυτό δεν αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι και δρας στους συσχετισμούς δύναμης που έχεις μέσα στο ταραγμένο σου μυαλό. Είτε πετύχεις τον στόχο σου είτε όχι έχεις αρχίσει να πυροβολείς∙ κι άρα έχεις γίνει εξαιρετικά επικίνδυνος. Έχεις αποκτήσει ροπή προς το «τελικό σημείο Tony Montana»… (: Scarface).

Η κυρία Ursula κτυπιόταν ότι δεν θα φύγει απ’ την πρόσφατη «σύνοδο» αν δεν αποφασιζόταν χρηματαποστολή για το Κίεβο. (Δεν σκέφτηκαν να την κρατήσουν για πάντα μέσα σ’ ένα δωμάτιο να κλαίει και να οδύρεται… Κρίμα). Αντί για το backup των «παγωμένων» αποφάσισαν να δώσουν ένα δάνειο 90 δις ευρώ (με μηδέν επιτόκιο…) στον τοξικό του Κιέβου, με την χωρίς προηγούμενο υποσημείωση ότι θα το πληρώσει μόνο αν πάρει πολεμικές αποζημιώσεις απ’ την Μόσχα. Αν νικήσει δηλαδή. Άρα ποτέ.

Τρία κράτη (τσεχία, σλοβακία, ουγγαρία) ξεκαθάρισαν «χωρίς εμάς». Οπότε έμειναν οι 24 απ’ τους 27. Το ωφέλιμο για το Κίεβο ποσό δεν είναι 90 δις, είναι 45. Τα άλλα 45 είναι αποπληρωμή προηγούμενου δανείου. Αυτά τα 24 κράτη θα δανειστούν (με επιτόκιο κοντά στο 3%…) για να δανείσουν (χωρίς επιτόκιο)∙ και επειδή δεν θα πάρουν ποτέ πίσω τα δανεικά, θα αγκαλιάσουν ζεστά τους υπηκόους τους και θα τους ψιθυρίσουν στ’ αυτί: μήπως σου έχουν μείνει τίποτα ψιλά; (Για το ελλαδιστάν τα «ψιλά» είναι κοντά στα 500 ευρώ το κεφάλι για κάθε ενήλικο… Γελοίο ποσό για έναν πόλεμο-κατά-της-ρωσίας, σωστά;)

Αυτό δείχνει την δομική πλέον επικινδυνότητα των ευρωπαϊκών (όπως και των αμερικανικών) αφεντικών: απέχει λίγο μόνο απ’ την άμεση φονικότητα. Διότι αυτό που αποφάσισαν να κάνουν στη συγκεκριμένη συγκυρία (το δάνειο των 90 ή 45 δις χωρίς επιτροφή), αν τελικά το κάνουν, βάζει ενέχυρο όχι πια τα «παγωμένα» ρωσικά assets αλλά τους «παγωμένους» υπηκόους τους… Με ποιον σκοπό; Να συντηρήσουν τον ιμπεριαλισμό τους στην μέσω-εργολάβου μορφή που έχει ως τώρα στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Με έναν rodeo τρόπο πρωτοφανή για τα πιο πρόσφατα 60 ή 70 χρόνια των δυτικών ολιγαρχιών, τα αφεντικά τους κλέβουν το δημόσιο χρήμα για να το κάνουν όπλα και, επιπλέον, για να χρηματοδοτήσουν κάποιους που αγοράζουν βίλες, σκόνη με το κιλό, και φτιάχνουν χρυσές χέστρες (εκτός ουκρανίας) – για να μην χρεωκοπήσουν λέει…

Λαϊκίζουμε; Όχι. Αν για την τάξη μας είναι μια φορά δύσκολο να ζει κάτω απ’ τις νόρμες «ακμαίων» καπιταλισμών, είναι τρισχειρότερη η ζωή κάτω απ’ την παρακμή τους: ξερνάει φασισμό.

(Αλλά και η παρακμή της δικής μας ταξικής, εργατικής συνείδησης είναι…)

EU land (το «αγροτικό πρόβλημα») 1

Δευτέρα 15 Δεκέμβρη (00.25) >> Πρώτο και σημαντικότερο (για εμάς): πού είναι οι εργάτες γης των ελληνικών χωραφιών και κοπαδιών; Είναι ανύπαρκτοι – και τώρα και πάντα. Τα τρακτέρ που κλείνουν τους δρόμους είναι ασφαλώς «κεφάλαιο». Οι ιδιοκτήτες τους είναι τα αφεντικά∙ οι εργάτες γης πού βρίσκονται σ’ αυτήν την (και τωρινή) αντιπαράθεση; Τί γνώση και τί γνώμη έχουν; (Δεν έχει σημασία!! Ε;;)

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα αφεντικά της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής δεν έχουν προβλήματα! Έχουν και παραέχουν. Μοιάζει ωστόσο αφόρητος επαρχιωτισμός ότι σε μια ιστορική συγκυρία που γίνονται κινητοποιήσεις παρόμοιων αγροκτηνοτροφικών αφεντικών στην ισπανία, στη γαλλία και στην ολλανδία (το λιγότερο) τα ντόπια αγροκτηνοτροφικά αφεντικά δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν ότι μεγάλο μέρος των προβλημάτων τους έχει πολύ πλατύτερη καταγωγή και προέλευση απ’ αυτές καθ’ αυτές τις «επιδοτήσεις της ε.ε.» και τον «οπεκεπε»… Ή, αν το καταλαβαίνουν (σίγουρα θα υπάρχουν κάποια περισσότερο ενημερωμένα) δεν μπορούν να ξεμπλέξουν το κουβάρι και να διατυπώσουν κάποιο σοβαρό αντι-σχέδιο.

Εκείνο που συμβαίνει, και τέμνει διαγώνια ακόμα και το ζήτημα των «επιδοτήσεων» και του «οπεκεπε» είναι ότι βρίσκεται σε αργή μεν αλλά σταθερή εξέλιξη ένας προσανατολισμός (δεν τον ονομάζουμε «σχέδιο» αν και έχει πολλά στοιχεία σχεδιασμού) ριζικής αναδιάρθρωσης της παραγωγής τροφίμων (ή πρώτων υλών για τρόφιμα) στην ε.ε. (και ίσως όχι μόνον εκεί…). Άρα ριζικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.

Μπορεί να ξεδιπλώσει κάποιος το κουβάρι ξεκινώντας … απ’ το «σκάνδαλο του οπεκεπε». Όπως είναι γνωστό (;) η ΚΑΠ (κοινή αγροτική πολιτική) της ε.ε. εφευρέθηκε αφενός για να διατηρήσει εντός ε.ε. κάποια «αυτάρκεια» στην παραγωγή βασικών τροφίμων, αφετέρου για να κρατήσει σε ικανοποιητικό επίπεδο τα εισοδήματα γεωργών και κτηνοτρόφων χωρίς να εκτοξευτούν οι τιμές των τροφίμων (βασικό «έξοδο» της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης).

Για δεκατίες ο προϋπολογισμός της ε.ε. φαινόταν να επιδοτεί την παραγωγή∙ ωστόσο πίσω απ’ αυτό επεδίωκε να ρυθμίσει την παραγωγή. Στην αργκώ των οικονομολόγων «ρύθμιση» σημαίνει «σταθεροποίηση», πριν απ’ όλα των τιμών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η επιδότηση της παραγωγής, ενώ σε δύσκολες σοδιές κρατούσε σε ανεκτά επίπεδα τα έσοδα των παραγωγών, σε καλές σοδιές οδηγούσε σε οργανωμένη καταστροφή κεφαλαίου (αγροτικής παραγωγής) έτσι ώστε να μην μπει στην αγορά ρίχνοντας τις τιμές: όλο και κάποιοι θα θυμούνται στα μέρη μας τις οργανωμένες (και επιδοτούμενες) χωματερές πορτοκαλιών…

Ενώ τέτοια μεθοδική καταστροφή κεφαλαίου είναι μια τυπική καπιταλιστική λειτουργία, δεν φαινόταν να προκαλεί αντιρρήσεις απ’ τα αφεντικά του αγροκτηνοτροφικού τομέα. Γιατί θα έπρεπε να διαμαρτύρονται; Ήταν αρκετό να δηλώνουν κατά βούληση τεράστια παραγωγή (κατ’ εξοχήν σπορ στα μέρη μας, αλλά και αλλού στον ευρωπαϊκό νότο…) ώστε να πληρώνονται ανάλογα. Το πρόβλημα άρχισε να δημιουργείται στους προϋπολογισμούς της ε.ε.: όχι σαν λογιστικό αλλά σαν πολιτικό πρόβλημα.

Γύρω στο 2007 (ζητάμε συγγνώμη αν η χρονολογία δεν είναι ακριβής) οι «ειδικοί αγροτικής πολιτικής» στην ε.ε. άρχισαν να το ξανασκέφτονται και να εφαρμόζουν σταδιακά μια ριζική αλλαγή στον προσανατολισμό της «στήριξης του αγροτικού εισοδήματος». Αντί για επιδότηση της παραγωγής άρχισε η πορεία προς την επιδότηση της έκτασης στην οποία γίνεται (ή θα μπορούσε να γίνει) αυτή η παραγωγή – άσχετα, εν τέλει, με το αν τέτοια παραγωγή όντως υπάρχει!

«Δεν επιδοτώ την ελαιοπαραγωγή – επιδοτώ την έκταση του ελαιώνα…» «Δεν επιδοτώ την παραγωγή γάλακτος ή κρέατος – επιδοτώ την έκταση των βοσκοτόπων…». Από πρώτη ματιά φαίνεται παράλογο, ακόμα και για γραφειοκράτες των Βρυξελών. Είναι σα να επιδοτεί κάποιο κράτος την αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου με κριτήριο το πλάτος του δρόμου που θα παρκάρει έξω απ’ το σπίτι∙ ή την έκταση του υπόγειου πάρκινγκ!

Αλλά αυτός ο παραλογισμός ήταν μόνο επιφανειακός. Υπήρχε (και συνεχίζει να υπάρχει) μια ατσάλινη λογική από πίσω, η λογική της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του αγροκτηνοτροφικού τομέα (στην ε.ε. οπωσδήποτε).

EU land (το «αγροτικό πρόβλημα») 2

Δευτέρα 15 Δεκέμβρη (00.20) >> Τι σημαίνει «σε πληρώνω με το στρέμμα» αδιαφορώντας για το αν το καλλιεργείς ή όχι; Τι σημαίνει «σε πληρώνω με βάση την έκταση του βοσκοτόπου» αδιαφορώντας αν έχεις (και πόσα) ζώα εκεί; Χωρίς δυσκολία θα συμπέραινε κάποιος ότι κατ’ αρχήν η (πιο πρόσφατη) ΚΑΠ επιδοτεί την μείωση της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής, την εν μέρει καταστροφή του αγροκτηνοτροφικού κεφαλαίου. Και γιατί να το κάνει κάτι τέτοιο η καλή ε.ε. ειδικά όταν πρόκειται για τα τρόφιμα (των υπηκόων); Δεν θα διακινδύνευε την εκτόξευση των τιμών;

Όχι (για το τελευταίο) αν αντικαθιστούσε την εντός ε.ε. παραγωγή με (φτηνές) εισαγωγές. Το ακριβώς αντίθετο από εκείνο που ήταν ο αρχικός (και επί κάποιες δεκαετίες) στόχος της ΚΑΠ. Κι όμως: η εν μέρει αντικατάσταση της εντός ε.ε. αγροκτηνοτροφικής παραγωγής με φτηνότερες εισαγωγές ΕΓΙΝΕ στόχος καθώς ξεκίνησαν (στη δεκαετία του ’00) και προχωρούσαν (στη δεκαετία του ’10) οι διαπραγματεύσεις περί ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ε.ε. και mercosur, την «οικονομική κοινότητα» της νότιας αμερικής. Ως γνωστόν διάφορα κράτη της λατινικής αμερικής είναι πολύ μεγάλοι παραγωγοί σε διάφορα είδη τροφίμων (ή πρώτων υλών για τρόφιμα).

Η ε.ε. διαπραγματευόταν ελεύθερο εμπόριο με τα κράτη μέλη της mercosur για να κάνει εκεί εξαγωγές των βιομηχανικών προϊόντων / εμπορευμάτων της. Εύλογα τα λατινοαμερικανικά κράτη απαιτούσαν ένα σημαντικό αντιστάθμισμα: την ελεύθερη εξαγωγή στην ε.ε. των αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων / εμπορευμάτων τους. Κατά συνέπεια θα έπρεπε να μειωθεί αισθητά η «ευρωπαϊκή παραγωγή», τουλάχιστον στα αντίστοιχα εισαγόμενα. Να μια πρώτη λογική πίσω απ’ την επιδότηση «εκτάσεων» και όχι παραγωγής (με την ελπίδα ότι αυτή θα μειωθεί εθελοντικά – ή και με το ζόρι).

Αλλά δεν είναι μόνη της. Οι εξελίξεις στις βιοτεχνολογίες και, κυρίως, τα συμφέροντα μιας χούφτας χημικών / βιοτεχνολογικών (ευρωπαϊκών…) μαφιών, υποδεικνύουν ότι τα «παραδοσιακά τρόφιμα» είναι ξεπερασμένα. Ακόμα χειρότερα: καταστρέφουν το κλίμα! Όταν, για παράδειγμα, κοτζάμ ολλανδικό κράτος / κεφάλαιο βάζει στόχο την μείωση των μοσχαριών κατά 30% ως το 2030 («ονειρική» χρονολογία, για τα πάντα!!!) επικαλούμενο «κρίση αζώτου» (επειδή τα μοσχάρια ρεύονται και κλάνουν…), απαιτώντας απ’ τις κτηνοτροφικές επιχειρήσεις του να «κόψουν κεφάλια», τότε δεν κτυπάνε απλές καμπάνες. Κτυπάνε συγκροτήματα κωδωναστασίων όλα μαζί!!

Πίσω απ’ αυτήν την (ολλανδική) οργανωμένη και μεθοδική καταστροφή ζωϊκού κεφαλαίου (για το καλό …. του κλίματος!…) μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει και αρκετή διαπραγμάτευση με την mercosur (για εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος απ’ την αργεντινή για παράδειγμα), και αρκετή δόση βιοτεχνολογιών και, άρα, συγκέντρωσης κεφαλαίου στην παραγωγή γ διαλογής τροφίμων (με το lab meat). Κάποιος περισσότερο ενημερωμένος θα μπορούσε να διακρίνει κι αυτό: προετοιμασίες (ευρωπαϊκές) για χρήση βιολογικών όπλων κατά της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής των rivals και, ταυτόχρονα, οργάνωση μιας κάποιας «άμυνας» για τις δικές τους παρόμοιες αντεπιθέσεις.

Θα μπορούσε τέλος να διακρίνει και κάτι ακόμα: αλλαγές στις χρήσεις και στην ιδιοκτησία εκτάσεων (τα φοβερά και τρομερά funds καραδοκούν…) που επί αιώνες (ακόμα και προ καπιταλισμού) αξιοποιούνταν για παραγωγή τροφίμων ή πρώτων υλών για τρόφιμα. Είτε για να γίνουν φωτοβολταϊκά πάρκα∙ είτε για να γίνουν φρουρούμενες ζώνες καλλιέργειας υπερμεταλλαγμένων φυτών / ζώων∙ είτε για να γίνουν απλά περιοχές κυνηγιού για τη «νέα αριστοκρατία» της 4ης βιομηχανικής επανάστασης…

Υπάρχει εδώ μια συνθετότητα προθέσεων και καπιταλιστικών δολιοτήτων σε μια διαδικασία (την αγροκτηνοτροφική παραγωγή) που είναι ήδη ισχυρά καπιταλιστική! Δεν υπάρχει καμία απλή και σχετικά εύκολη / αναίμακτη έξοδος, και σίγουρα δεν βρίσκεται αυτή σε κάποιους highway παρά μόνο, ίσως, σε τελευταία ανάλυση.

Μπορεί όμως να αγνοηθεί αυτή η συνθετότητα; Κι αν η απάντηση είναι «ναι, βιαζόμαστε…» τι συνεπάγεται;

«Βασικό εγγυημένο εισόδημα»

Δευτέρα 15 Δεκέμβρη (00.14) >> Υπήρξε ένας καιρός (χρυσές εποχές!!!) όπου η μεγαλύτερη συγκέντρωση porsche cayenne στον πλανήτη, σε αναλογία με τον πληθυσμό, ήταν στην μαγευτική Λάρισα. Και όχι, δεν είχαν βρεθεί πετρέλαια στον κάμπο!

Υπήρξε ένας άλλος καιρός (άλλες χρυσές εποχές!!!!) όπου οι εργάτες γης απ’ την αλβανία κοιμούνταν είτε στα χωράφια είτε σε άθλιες παράγκες από νάυλον∙ όπου πληρώνονταν ελεεινά ή και καθόλου∙ όπου τα φραουλοχώραφα στη Μανωλάδα ήταν όχι η εξαίρεση αλλά μάλλον ο «τύπος» του πως τα αφεντικά της γης στο ελλαδιστάν έκαναν την πρωταρχική τους συσσώρευση. Και όπου το «προσεχώς βουλγάρες» (ή «ουκρανές»…) διακοσμούσε την ελληνική επαρχία με εκατοντάδες βαλκάνιες γυναίκες φυλακισμένες σε εξοχικές παράγκες-μέσα-στα-χωράφια (αλλά και σε διαμερίσματα των πόλεων).

Θέλουμε να πούμε: γενικά είμαστε γνωστοί, εντός και εκτός συνόρων.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν δίκαια στις τωρινές κινητοποιήσεις των αγρο-αφεντικών. Υπάρχουν. Για παράδειγμα έχουν δίκιο ότι η τιμή του σταριού, που διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων στο city του Λονδίνου έχει πέσει φέτος (λόγω διεθνούς υπερπαραγωγής) κάτω απ’ το δικό τους κόστος.

Όμως όταν η τιμή του εντόπιου λαδιού (που διαπραγματεύεται στο ίδιο χρηματιστήριο) εκτοξεύτηκε πέρυσι εξαιτίας των καταστροφών στην ισπανική παραγωγή, δεν ακούστηκε ούτε μισή κουβέντα ότι «αυτό είναι ανήθικο, θα πουλάω / θα πουλήσουμε με τις κανονικές τιμές». Όχι. Ο τενεκές πήγε απ’ τα 60 – 70 ευρώ στα 160∙ μαζί ένα-ζεστό-χειροκρότημα για την διεθνοποίηση των τιμών (μέσω χρηματιστηρίου ασφαλώς…).

Όπως λένε προειδοποιητικά διάφορες χρηματιστηριακές διαφημίσεις οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις μελλοντικές. Στο βαθμό που η «καλή χρονιά» οφείλεται στην καταστροφή κεφαλαίου ενός ανταγωνιστή (και οι κακές στην υπεραπόδοση κεφαλαίου…) το δίκιο των αγροαφεντικών στροβιλίζεται σε μια δίνη ανεξέλεγκτη.

Γενικά μιλώντας ο κύριος ελληνικό κράτος κάνει «ότι μπορεί», πάντα μέσα στα όρια των διεθνών συμμαχιών, συμφωνιών και δεσμεύσεών του. Για παράδειγμα ψάχνει να φέρει εργάτες γης με διακρατικές συμφωνίες με τα κράτη τους, ας πούμε από το πακιστάν ή την ινδία, με συνθήκες ελαφρά καλύτερες απ’ την δουλοπαροικία… Ή κάνει τα στραβά μάτια  (πάντα έκανε…) όταν τα κοπάδια πολλαπλασιάζονται με την μέθοδο του Χριστούλη στο «θαύμα των πέντε άρτων και των τριών ψαριών», τα λιοχώραφα καλύπτουν όλο το Αιγαίο και τα βοσκοτόπια απλώνονται σε αεροδρόμια, λίμνες και άλλους άγονους για καλλιέργεια (αλλά μέσα στο «εθνικό απόθεμα» της «τεχνικής λύσης») τόπους.

Φευ η καταραμένη (;;;) ε.ε. προσπαθεί να αναδιαρθρώσει τα οικονομικά της γιατί θέλει να φτιάχνει και να αγοράζει όπλα. “Προετοιμαζόμαστε για πόλεμο” και όλα τα έξοδα μαζί δεν βγαίνουν.

Προσέξτε τις ημερομηνίες. Στις 15 Ιούλη το καθεστωτικό «βήμα» μιλούσε για την συγχώνευση της ΚΑΠ σε «εθνικά προγράμματα» – με σκοπό την «συρρίκνωση των παροχών». Στις 11 Δεκέμβρη, μετά από 5 μήνες, το ελλαδιστάν «έκανε το καθήκον του» μεταφέροντας την ευθύνη των αγροκτηνοτροφικών επιδοτήσεων σ’ έναν ουσιαστικά φορολογικό μηχανισμό. Για την «πάταξη των καταχρήσεων» είπε το γκουβέρνο…

Αλλά όχι…

Οπότε η ε.ε., μέσω της καινούργιας εισαγγελίας, μεταξύ άλλων ψάχνει να βρει και τις καταχρήσεις. Που στα μέρη μας ανθούν σαν την φαιδρά πορτοκαλέα. Πρόβλημα. Ο τίμιος αγρότης (που μπορεί να είναι συγγενής του καπάτσου, μπορεί όχι) δεν πρέπει να τιμωρηθεί εξαιτίας του «σκανδάλου». Σωστό. Αλλά το «σκάνδαλο» είναι η εντόπια, η ελληνική «μηχανική» αξιοποίησης και κατάχρησης δυνατοτήτων ευρύτερων. Αν αυτές συρρικνώνονται λόγω γενικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, τότε;;;

Στις Βρυξέλες έχουν την απάντηση: UBI αγροτών… Universal Basic Income…Καθολικό βασικό εγγυημένο εισόδημα(επίδομα δηλαδή) για τους κατ’ επάγγελμα αγρότες / κτηνοτρόφους – άσχετα απ’ το αν παράγουν κάτι… Η ιδέα του UBI, που γεννήθηκε για να μην πεθάνουν άστεγοι και νηστικοί οι όποιες χιλιάδες πρωτοκοσμικοί μισθωτοί (ή και «ελεύθεροι επαγγελματίες») πεταχτούν στην άκρη απ’ την γενική αναδιάρθρωση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι παλιότερη. Και δημοφιλής μεταξύ διάφορων που την βρίσκουν «ριζοσπαστική» – ίσως και … αντικαπιταλιστική! Τους διαφεύγει (επειδή έτσι θέλουν) ότι η παροχή τέτοιου είδους «βοηθημάτων» και «επιδομάτων» απλής επιβίωσης εκ μέρους του κράτους, που είναι ο συλλογικός εκπρόσωπος των αφεντικών, δεν θα μπορούσε να γίνει άνευ όρων! Ο πρώτος όρος είναι αυτός καθαυτός ο πατερναλισμός της παροχής. Από ‘κει και μετά οι «ωφελούμενοι» (όρος πολλαπλά δηλωτικός…) θα πρέπει να είναι φρόνιμοι και υπάκουοι∙ όχι ταραξίες και απείθαρχοι…

Το UBI για τα μικρομεσαίας κλίμακας αφεντικά του γεωργικού και του κτηνοτροφικού τομέα μπορεί να μοιάζει μακρινό αλλά δεν είναι τόσο. Η επιδότηση εκτάσεων (αντί για την παραγωγή) είναι ένα σαφές βήμα προς τα εκεί, ακόμα κι αν εμφανίζονται περιστατικά καταχρήσεων α λα ελληνικά (ή, ίσως, και α λα ιταλικά…)

Πώς θα είναι φρόνιμοι και υπάκουοι οι «ωφελούμενοι» αυτής της κατηγορίας; Εεεεε… Όχι, πάντως, με το να κλείνουν δρόμους, λιμάνια, τελωνεία κλπ…

Αυτοί είναι γάλλοι στην Προβηγκία (επάνω φωτο) – τώρα. Το πανό τους λέει «το τέλος μας θα είναι η πείνα σας». Mιας και ο εναντίον τους μοχλός εκεί δεν είναι το «σκάνδαλο του οπεκεπε» έχουν μια διαυγέστερη αντίληψη του τι συμβαίνει: διότι εκεί δεν σφάζουν κατά χιλιάδες πρόβατα λόγω … μιας αρρώστιας. Σφάζουν μοσχάρια λόγω … μιας αρρώστιας….

Ποιος δεν έχει καταλάβει την πολιτική οικονομία της βιομηχανίας νοσηρότητας; (Ρητορική ερώτηση: είναι πολλοί, πάρα πολλοί που δεν θέλουν να καταλάβουν…)

Ιμπεριαλιστικά δόγματα 1

Δευτέρα 8 Δεκέμβρη (00.24) >> Το καινούργιο «δόγμα εθνικής ασφάλειας» των ηπα, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, από πρώτη ματιά ανήκει στις περιπτώσεις όπου άλλοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, και άλλοι μισοάδειο.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν όσοι δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο (όχι ασήμαντο any way!) προοίμιο του «νέου δόγματος» όπου αναφέρονται τα πιο κάτω, τα οποία από πρώτη ματιά αναθεωρούν το προηγούμενο «δόγμα», το λεγόμενο «δόγμα Wolfowitz» (απ’ το όνομα του νεοσυντηρητικού συντάκτη του Paul Wolfowitz), που μπήκε σε ισχύ στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με κύριο στόχο … να διατηρήσει την παγκόσμια ηγεμονία των ηπα εμποδίζοντας την εμφάνιση οποιουδήποτε σοβαρού αντιπάλου – και τυπικά ίσχυε ως … προχτές:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Sympathy for the devil

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη (00.55) >> Υπάρχουν κάτι περίεργοι («ψέκα» χωρίς αμφιβολία…) που υποστηρίζουν ότι ο πολυτιμότερος σύμμαχος της Μόσχας στη διάρκεια αυτών των χρόνων του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι αντικειμενικά … ο Zelensky! Γιατί; Επειδή (λένε) έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να ανοίξει τον δρόμο (και να τον κρατήσει ανοικτό) ώστε να εμφανιστούν καθαρά και δημόσια εκείνοι που πραγματικά κάνουν πόλεμο κατά της Μόσχας! Εκείνοι που πραγματικά κάνουν πόλεμο κατά της Μόσχας όχι απ’ την άνοιξη του 2022 αλλά από πολύ πιο πριν!

Καταλαβαίνουμε: σε μια πολεμική ταινία (απ’ αυτές που διαμορφώνουν την γενική αντίληψη του κοινού για το τι είναι και πως γίνεται ένας πόλεμος) διάρκειας 1,5 ή 2 ωρών αυτό δεν θα ίσχυε ποτέ! Στις ταινίες οι «καλοί» είναι καλοί και οι «κακοί» κακοί. Τελεία! Αν όμως προς στιγμήν κάποιος βάλει στην άκρη μια τέτοια βεβαιότητα θα διαπιστώσει ότι η παρατήρηση περί «αντικειμενικά πολυτιμότερου συμμάχου» έχει πράγματι μερικά κρίσιμα υπέρ. (Και να σκεφτείτε ότι υπάρχει κι άλλος πολύτιμος σύμμαχος της Μόσχας στο Κίεβο, υποκειμενικά μάλιστα, αυτός ακόμα πιο σίγουρος… Αλλά δεν σας λέμε ακόμα το όνομά του…).

Σε κάθε περίπτωση στην εξελισσόμενη σε αργή κίνηση (;) διάλυση του νατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης ο τοξικός του Κιέβου έχει (ηθελημένα ή όχι…) κεντρική θέση: πράγματι έχει κάνει απ’ τον Μάρτη / Απρίλη του 2022 το Κίεβο «άξονα περιστροφής» των περισσότερων δυτικών ιμπεριαλισμών. Σε τέτοιο βαθμό ώστε η Μόσχα, πέρα απ’ τον καθαυτό πόλεμο, μπορεί (και αυτό κάνει με μεγάλη ακρίβεια εδώ και σχεδόν 4 χρόνια) να πολεμάει με άνεση σχεδόν το σύνολο της «δύσης» – χάρη και στις συμμαχίες της. Όχι άμεσα στρατιωτικά αλλά με όλους τους υπόλοιπους τρόπους. Αυτό, αν το δει κάποιος ψυχρά και αντικειμενικά, είναι πολύτιμη βοήθεια εκ μέρους του τοξικού Κιέβου! Ειδικά όταν κάποιος λάβει υπόψη του τι πραγματικά εννοεί η Μόσχα ως «τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου»…

Η προ πολλού τελειωμένη προεδρική θητεία του τοξικού του Κιέβου ξεκίνησε αλλιώς. Στον δεύτερο γύρο των ουκρανικών προεδρικών εκλογών το 2019 ο θεατρίνος, ρωσόφωνος (και ήδη τοξικός) Zelensky, μ’ ένα πρόγραμμα που μεταξύ άλλων υποσχόταν διάλογο και συνεννόηση με τη Μόσχα (!!!) συνέτριψε τον αντίπαλό του σκληροπυρηνικό ακροδεξιό Poroshenko λαμβάνοντας το 73% των ψήφων, νικώντας σχεδόν σ’ όλες τις εκλογικές περιφέρειες – εκτός απ’ την γνωστή φασιστικοκρατούμενη ζώνη στο Lviv και στα πέριξ:

Αυτές οι εκλογές έγιναν στις 21 Απρίλη του 2019.

Ένα απ’ τα πρώτα που έκανε ο τοξικός του Κιέβου ως φρέσκος πρόεδρος της ουκρανίας ήταν να διατάξει την απομάκρυνση των βαρέων όπλων του ουκρανικού στρατού απ’ τα σύνορα του (τότε) Donbass. Ήταν μια κίνηση «αποκλιμάκωσης». Μόνο που αυτός ο ουκρανικός στρατός εκεί ήταν το φασισταριό του azov – προφανώς ο τοξικός πρόεδρος το αγνοούσε ή δεν εκτίμησε την ισχύ του. Το φασισταριό τον αγνόησε επιδεικτικά.

Στις 1η Οκτώβρη του 2019 ο Zelensky ανακοίνωσε ότι υπέγραψε την «formula Steinmeier» (τότε υπ.εξ. στο Βερολίνο) που προέβλεπε τοπικές εκλογές στις αποσχισμένες περιοχές του Donetsk και του Luhansk με το ερώτημα αν θέλουν να παραμείνουν τμήμα της ουκρανίας ή όχι… Επρόκειτο για σκάνδαλο – απ’ την μεριά των φασιστών (και όχι μόνο). Την ίδια ημέρα ξεκίνησαν φασιστοδιαδηλώσεις στο Κίεβο, στην αρχή μικρές αλλά κάθε μέρα μεγαλύτερες (500 άτομα την 1η Οκτώβρη, 50.000 στις 14 Οκτώβρη) με σύνθημα «Όχι στη συνθηκολόγηση!»

Στις 26 Οκτώβρη του 2019 , εν μέσω των διαδηλώσεων, ο Zelensky αποφάσισε ότι πρέπει να επιβάλει αυτοπροσώπως την διαταγή του για απόσυρση των όπλων ένα χιλιόμετρο πίσω απ’ το «μέτωπο» και αποκλιμάκωση. Πήγε στο Zolote, στο Luhansk. Εκεί βρέθηκε απέναντι στον «βετεράνο φασίστα» (azov…) Denys Yantar, διοικητή των national corps, οπότε έγινε αυτός ο διάλογος (στα ρωσικά, και απ’ τις δύο μεριές, με αγγλικούς υπότιτλους…):

Φαινόταν ότι έπαιρνε σοβαρά τον ρόλο του ως (αληθινός) πρόεδρος:

… Άκου Denys, είμαι ο πρόεδρος αυτής της χώρας. Είμαι 42 χρονών και δεν είμαι μαλάκας. Έρχομαι και σου λέω: μετακινείστε τα όπλα. Μην αλλάζεις την κουβέντα για μερικές διαμαρτυρίες…. Ήθελαν να δω στα μάτια σου ότι καταλαβαίνεις. Αλλά αντί γι’ αυτό βλέπω έναν τύπο που έχει αποφασίσει ότι μπροστά του έχει έναν μαλάκα….

Ποιός είχε τη δύναμη; Ο θεατρίνος πρόεδρος του 73% ή οι φασίστες και τα αφεντικά τους εντός και εκτός ουκρανίας; Ο πρώτος θα το καταλάβαινε γρήγορα. «Ανώνυμα» οι φασίστες άρχισαν τις απειλές: θα σε βρουν κρεμασμένο σε κάποια κολώνα. Αλλά και επώνυμα. Για παράδειγμα η βουλευτίνα του Poroshenko Sofia Fedyna δήλωσε:

«… Ο πρόεδρος νομίζει ότι είναι αθάνατος. Αλλά μια χειροβομβίδα μπορεί να σκάσει, τυχαία. Και θα είναι καλύτερα αυτό να συμβεί στη διάρκεια κάποιου ρωσικού βομβαρδισμού όταν κάποιος θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή με πολιτικά ρούχα…»

Αυτός ο «κάποιος» ήταν βέβαια ο Zelensky, που πράγματι είχε πάει στο Zolote χωρίς αλεξίσφαιρο γιλέκο.

Οι απειλές ήταν (ή θεωρήθηκαν) παρά πάνω από σοβαρές. Ο τοξικός του Κιέβου το γύρισε… Ανέβασε και τις καταχρήσεις – το έχουν τα ζόρια.

Κι ύστερα, στις 28 Μάρτη του 2022, ενόσω η ρωσική εισβολή ήταν ήδη ενός μηνός και ενόσω διαπραγματευόταν το τέλος της, πριν σκάσουν οι εντολές μέσω Johnson να συνεχίσει τον πόλεμο, ο τοξικός του Κιέβου μέσα στη ντάγκλα του είπε κι αυτά στη Zanny Minton Beddoes, δημοσιογράφο του καθεστωτικού αγγλικού economist:

Χωρίς κίνδυνο παρερμηνείας: στις 28 Μάρτη του 2022, με τον ρωσικό στρατό να έχει περικυκλώσει το Κίεβο έχοντας καταλάβει επιπλέον διάφορες περιοχές τόσο στο νότο όσο και στα ανατολικά, ο Zelensky είχε την επίγνωση ότι το να τραβήξει ο πόλεμος (θα) ήταν προς το συμφέρον «διάφορων κρατών» – και σε βάρος δικό του, του καθεστώτος του, του ουκρανικού στρατού και πληθυσμού. Γι’ αυτό άλλωστε διαπραγματευόταν με την Μόσχα το άμεσο τέλος του.

Αυτή στον πάνω χάρτη ήταν η κατάσταση στο τέλος Μάρτη του 2022: με σχετικά λίγες δυνάμεις (περίπου 120.000 έναντι διπλάσιου ή τριπλάσιου ουκρανικού στρατού πλήρως εξοπλισμένου και εκπαιδευμένου απ’ την δύση…) η Μόσχα είχε φέρει τον Zelensky ως πολιτικό αφεντικό της Ουκρανίας σ’ εκείνο το σημείο όπου διαπραγματευόμενος και συμφωνώντας θα μπορούσε να «απαντήσει» στο φασισταριό (του) χωρίς να θεωρηθεί προδότης…

Και τότε μπούκαρε στη «σκηνή» αλαφιασμένη η αγγλική πολιτική βιτρίνα Boris Johnson (ως εκπρόσωπος και του Joνυσταλεάν): στις 9 Απρίλη του 2022. Απαιτώντας εκείνο που μόλις πριν 10 ημέρες ο τοξικός του Κιέβου είχε περιγράψει στον economist ως:

… Υπάρχουν στη Δύση κάποιοι που δεν τους πειράζει ένας μακρύς πόλεμος γιατί [αυτό] θα μπορούσε να σημαίνει εξασθένιση της Ρωσίας ακόμα κι αν σημαίνει τον θάνατο της Ουκρανίας και γίνει με τίμημα Ουκρανικών ζωών. Αυτό είναι καθαρά το συμφέρον κάποιων κρατών…. Δεν μπορώ να πω ακόμα αν η Βρετανία θέλει έναν μακρύ πόλεμο ή όχι…

Ο Johnson πήγε τρέχοντας στο Κίεβο για να εμποδίσει την υπογραφή της συμφωνίας με την Μόσχα που ήταν ήδη έτοιμη, βασικά πάνω στις ουκρανικές προτάσεις… Απείλησε; Εκβίασε; Σίγουρα!!

Θεωρήθηκε τότε (θεωρείται ως και σήμερα) αυτονόητο ότι ο Zelensky τον Απρίλη του 2022 δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο εκτός απ’ το να αποδεχθεί έναν μακρύ πόλεμο που θα σήμαινε τον θάνατο της Ουκρανίας… επειδή αυτό ήταν καθαρά το συμφέρον κάποιων [δυτικών] κρατών… Πιο σωστά: θεωρήθηκε (και εξακολουθεί να θεωρείται) αυτονόητο ότι το ουκρανικό καθεστώς «χρειαζόταν βοήθεια» για να γίνει εκείνο που ο Zelensky στην ίδια συνέντευξη, στις 28 Μάρτη του 2022, ανέφερε ως «ασπίδα της δύσης»… Αλλά το «αυτονόητο» αυτής της στάσης δεν προέκυπτε από πουθενά την δεδομένη ιστορική στιγμή∙ εκτός απ’ την ίδια την δυτική προπαγάνδα: αν το ουκρανικό καθεστώς στο σύνολό του (όχι μόνο οι πληρωμένοι απ’ την δύση φασίστες του) ήθελε πράγματι να αυτοκαταστραφεί γινόμενο «ασπίδα της δύσης» τότε ούτε θα διαπραγματευόταν στα τέλη Μάρτη με την Μόσχα, ούτε θα χρειαζόταν να τρέξει λαχανιασμένη η Λονδρέζικη πολιτική βιτρίνα για να το εμποδίσει!!!

Αντίθετα αυτοί οι μυστήριοι «ψέκα» που μνημονεύσαμε στην αρχή θα υποστήριζαν ότι ο Zelensky, «υποχωρώντας» στις απειλές και τους εκβιασμούς του Johnson, δηλαδή των κρατών που είχαν συμφέρον σ’ έναν μακρύ πόλεμο για να εξασθενίσει η Μόσχα με «έξοδα» του Κιέβου, έκανε κάτι στρατηγικής σημασίας. Συνέβαλε ουσιαστικά, καθοριστικά, στο να αποδειχθεί σ’ όλον τον πλανήτη ότι δεν επρόκειτο (πια) για πόλεμο μεταξύ Μόσχας και Κιέβου αλλά για πόλεμο του νατο κατά της ρωσίας (από στρατιωτική άποψη στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ από γεωπολιτική άποψη σ’ όλο τον πλανήτη…)

Αυτό ακριβώς δεν υποστήριζε εξ’ αρχής ο τρισκατάρατος Putin; Αυτό υποστήριζε!!! Και οι «ψέκα» (θεωρούν ότι) έχουν και την απόδειξη πως αυτό ακριβώς συνέβη εκείνον τον Απρίλη του 2022 (και συμβαίνει ως σήμερα): ο τρισκατάρατος και το επιτελείο του, διαβλέποντας έγκαιρα ότι τέτοια θα είναι η εξέλιξη, απέσυρε τον στρατό του απ’ τις πλεονεκτικές θέσεις που είχε γύρω απ’ το Κίεβο, θέσεις χρήσιμες για να παραστήσει ο Zelensky ότι “η πατρίς κινδυνεύει οπότε ναι, διαπραγματεύτηκα” απέναντι στους φασίστες του∙ όμως αδιάφορες έως επικίνδυνες για έναν πόλεμο-κατά-του-νατο (: εύκολα εκτεθειμένες…) στα βόρεια και στα ανατολικά της ουκρανικής επικράτειας, «αυτοπεριοριζόμενος» στο Donbass, στην άλλοτε «novorussia» – και στην Μαύρη Θάλασσα… Απ’ αυτές τις «περιορισμένες» θέσεις, χωρίς πανστρατιά, με την υποστήριξη δημοψηφισμάτων, θα πολεμούσε αργά και βασανιστικά ο ρωσικός στρατός τυπικά μεν τον ουκρανικό, τους μισθοφόρους και τα δυτικά marvelous όπλα∙ ουσιαστικά δε το νατο, την συνοχή του, την «αποτελεσματικότητά» του, τον λόγο ύπαρξής του!!

Φυσικά τέτοιες απόψεις μόνο «ψέκα» θα μπορούσαν να έχουν… Μακριά από μας!!! Το σωστό, το αληθινό είναι εκείνο που μονότονα λέει από τότε η δυτική προπαγάνδα. Ό,τι, δηλαδή, ο Putin αναγκάστηκε να αποσύρει τον στρατό του από μεγάλο μέρος του εδάφους που κατείχε τον Μάρτη του 2022 (χωρίς μάχες!!!…) επειδή είχε αρχίσει η ήττα / συντριβή του!!.. Η οποία (ήττα / συντριβή) σύμφωνα με πολλούς δυτικούς «ειδικούς», καραβανάδες και μη, συνεχίζεται ακόμα…

Έτσι, από ήττα σε ήττα ο ρωσικός στρατός (και το ρωσικό καθεστώς) βρίσκονται πια στην εντελώς δυσάρεστη θέση να … διαλύουν το νατο! Σωστά;;;

Χάρτης με την κατάσταση στο έδαφος στις 26 Νοέμβρη 2025 (αλλάζει κάθε μέρα). Το μπλε ήταν η κατάσταση στα τέλη Μάρτη του 2022 – δεν την δείχνει όμως σωστά στα νότια και νοτιοανατολικά (θα πρέπει να κάνετε σύγκριση με τον χάρτη πιο πάνω).  Η εδαφική διαφορά που φαίνεται ονομάστηκε απ’ την δυτική προπαγάνδα “υποχώρηση” του ρωσικού στρατού, και απόδειξη της αδυναμίας του…

Ο χάρτης πάντως δεν περιλαμβάνει αήττητες περιοχές όπως η γαλλία, η γερμανία, η αγγλία, το ελλαδιστάν και λοιπές «μεγάλες δυνάμεις», «πυλώνες σταθερότητας», πυλώνες γενικά, άξονες, νατο και λοιπά…

Θα μπορούσε η Μόσχα (και στο σύνολό του το ευρασιατικό project) να βρίσκεται σήμερα σ’ αυτή την θλιβερή κατάσταση αν στις 9 Απρίλη του 2022 ο τοξικός του Κιέβου δεν είχε πει «ναι σε όλα» στον αναμαλλιασμένο Johnson; Αν του είχε πει «κοίτα, ωραία τα λες, αλλά δεν θα γίνουμε εμείς νεκροταφείο για λογαριασμό σας». Όχι, δεν θα μπορούσε… Κάπως έτσι προκύπτει η αντικειμενική βοήθεια του τοξικού του Κιέβου στη Μόσχα…

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη >> Από νίκη σε νίκη λοιπόν οι σωστομερίτες (της ιστορίας), μεθυσμένοι καθώς είναι απ’ τις αλλεπάλληλες νίκες τους και αρνούμενοι (οι ευρωπαίοι) να τελειώσει αυτό το hype, έχουν φτάσει στο σημείο όπου κάθε αναιδής μπορεί να υποστηρίξει κάτι σαν το παρακάτω:

… Οι Βρυξέλλες υποστήριξαν τον Ζελένσκι άνευ όρων, όχι από πεποίθηση, αλλά από καθαρή αυτοσυντήρηση. Αν τελειώσει ο πόλεμος, θα πρέπει να λογοδοτήσουν για την καταστροφή που προκάλεσαν στους δικούς τους πληθυσμούς. Η Ευρώπη χρειάζεται διαρκή σύγκρουση για να αναβάλει την πολιτική αναμέτρηση. Η Ουάσιγκτον, αντίθετα, θέλει ένα πλαίσιο που θα σώσει το κύρος της. Αυτή είναι η πραγματική διαίρεση ΕΕ-ΗΠΑ: Οι Βρυξέλλες θέλουν να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο, η Ουάσιγκτον θέλει να το διαχειριστεί και το Κίεβο θέλει να το αρνηθεί. Μόνο ένας από αυτούς έχει τη δύναμη να υπαγορεύσει το χρονοδιάγραμμα, και αυτή δεν είναι η Ευρώπη.

Για τη Ρωσία, και οι δύο δρόμοι οδηγούν στη νίκη. Η Ρωσία δεν έχει κανένα λόγο να βιαστεί, είναι η Δύση που ξεμένει από χρόνο, όπλα, ενότητα και αξιοπιστία. Και όταν το ευρωπαϊκό κοινό συνειδητοποιήσει τελικά ότι οι ηγέτες του θυσίασαν την ευημερία, τη σταθερότητα, τη βιομηχανία και τη γεωπολιτική αυτονομία για έναν πόλεμο που έληξε ακριβώς εκεί που προέβλεψε η Μόσχα, η πολιτική αναμέτρηση θα είναι σεισμική. Η πτώση του Γερμάκ δεν είναι το τέλος μιας εποχής, σηματοδοτεί την αρχή της κατάρρευσης για την ΕΕ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Kaja γερά!

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη >> Δεν ξέρουμε αν υπάρχει αυτό το θεατρικό είδος∙ αν όχι πρέπει να καθιερωθεί γρήγορα. Τραγωκωμωδία (το «γω» με ωμέγα, όχι όμικρον…). Σε εκδοχή stand up, ή/και σε εκδοχή σήριαλ. Γιατί είναι πολλοί/ες στην ευρώπη, πολιτικές βιτρίνες, «ειδικοί» του σκοινιού και του παλουκιού, δημαγωγοί, εθελοντές, που πάνε χαμένοι πια. Είναι ήδη διασκεδαστές, και με κατάλληλη προπόνηση κάποιοι από δαύτους μπορεί να γίνουν καλύτεροι.

Να, για παράδειγμα, η κυραKaja. Πριν 5 ημέρες εξήγησε (σε ελάχιστους, δεν τραβάει ο ερασιτεχνισμός της) ότι α) η ρωσία χάνει στην ουκρανία, γιατί αν μπορούσε να την καταλάβει όλη θα το είχε κάνει, άρα δεν μπορεί (αλλά ταυτόχρονα ετοιμάζεται να καταλάβει την ευρώπη…), και β) τα τελευταία 100 χρόνια κανείς δεν έχει επιτεθεί στη ρωσία ενώ αντίθετα αυτή έχει επιτεθεί 19 φορές (η τελευταία φορά ήταν όταν επιτέθηκε στο φτωχό και ειρηνικό γ ράιχ φτάνοντας μέχρι την πύλη του Βραδεμβούργου). Συνεπώς, επειδή οι ως τώρα ρωσικές επιθέσεις στην ευρώπη είναι στον αριθμό όσα τα ευρωπαϊκά πακέτα κυρώσεων κατά της Μόσχας (19) πρέπει να τρέξουμε γρήγορα και να φτιάξουμε κι άλλα πακέτα, να είμαστε πρώτοι – θα μπορούσε να προσθέσει, αν είχε πάρει ζεστά μια καριέρα στην stand up τραγωκωμωδία και δεν χαραμιζόταν ως υπ.εξ. της ε.ε.

Τέλος πάντων: δεν μας ακούει. Μπορείτε πάντως να την απολαύσετε∙ και μπορείτε να αναρωτηθείτε τι θα απογίνουν τέτοια ταλέντα σε λίγα χρόνια:

Γεωπολιτικές πρόσοδοι από γκάζι κοπανιστό

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη (00.27) >> Στα μέρη μας η στρατηγική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης κουκουλώνεται όπως όπως (στο χωριό τα νέα αργούν να φτάσουν…) αφενός επειδή υπήρχε σχεδόν διακομματική συναίνεση στην κήρυξη πολέμου στη Μόσχα (οπότε δεν υπάρχει σοβαρή αντιπαλότητα επ’ αυτού) και αφετέρου επειδή το ελλαδιστάν ετοιμάζεται να γίνει κατάρ… με την βοήθεια όμως του τοξικού του Κιέβου.

Οι πανηγυρικές δηλώσεις για το πόσο έχει στριμωχτεί ο «αιώνιος εχθρός» απ’ αυτές τις σούπερ γκαζοκινήσεις (παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του!!) δίνουν και παίρνουν. Η τουρκία ασφυκτιά! Η τουρκία περικυκλώθηκε! Η τουρκία έχει «τρελαθεί» απ’ τις ελληνικές ενέργειες με τα γκάζια!! Ωιμέ! Καλύτερα να είχε χρεωκοπήσει και να είχε διαλυθεί την προηγούμενη φορά που η σοφία των ελλήνων ειδικών το προέβλεπε με σιγουριά!! Θα είχε γλυτώσει το τωρινό βασανιστήριο!…

Θα σας ενδιέφερε μήπως να μάθετε την γνώμη αυτού του «αιώνιου εχθρού» για όσα συμβαίνουν και εξελίσσονται; Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα.

Ο απόστρατος υποναύαρχος Cem Gurdeniz δεν σας λέει κάτι σαν όνομα. Είναι ο «αρχιτέκτονας» του τουρκικού δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας», της αντιμετώπισης δηλαδή της θαλάσσιας περικύκλωσης και του αποκλεισμού της Άγκυρας απ’ την (ανατολική) Μεσόγειο που σχεδίαζαν, μεθόδευαν ή έστω ονειρεύονταν η Αθήνα και το Τελ Αβίβ – με τσόντα τη Λευκωσία.

Ο Gurdeniz έδωσε συνέντευξη στην Ceyda Karan του the cradle – δημοσιεύτηκε στο site στις 11 Απρίλη 2025. Να ένα μικρό απόσπασμα – και να η τεράστια απόσταση ανάμεσα στους σωστομερίτες της δυτικής πλευράς του Αιγαίου και στους ρεαλιστές της ανατολικής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Θυσιαστείτε ρεε!!!

Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.55) >> Ας μην υπάρχει παράπονο: ενημερώσαμε έγκαιρα! Στις 6 Οκτώβρη (2025), κάτω απ’ τον τίτλο «πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος 1» παραθέσαμε μια μικρή γκαλερί πολεμοκάπηλων διεθνούς κύρους. Johnson, Tusk, Stoltenberg… Και γράφαμε ανάμεσα στα άλλα:

Οι ύαινες βρυχώνται (Μην πει κανείς «δεν ήξερα, δεν άκουσα…»)

… Θα «χρειαστούν θυσίες». Τα αφεντικά των ευρωπαϊκών καπιταλισμών (και οι βιτρίνες τους) θέλουν να προωθήσουν (στην θέση των «ελευθεριών» και των «δικαιωμάτων») την προτεραιότητα της θυσίας. Θυσιαστείτε (για εμάς) ρε κακομαθημένοι μαλάκες! Τί σας ζητάμε;;;;

Θα μπορούσε να λείπει απ’ αυτό το προσκλητήριο θανάτου το ελλαδιστάν; Όχι! Θα μπορούσε να λείπει απ’ αυτόν τον χορό βρυκολάκων ο … ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, ο κόνδορας της ντόπιας πολιτικής σκηνής; Όχι!! Άργησε ίσως, αλλά λίγο. Πολύ λίγο.

Οι πιο βιτσιόζοι μπορούν να τον απολαύσουν εδώ, στο «Athens Security Forum» πριν λίγες ημέρες, στις 12 Νοέμβρη. Ένα σκάρτο μισαωράκι είναι:

Για τους υπόλοιπους τα highlights:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.