Tag: τουρκία

Μέση Ανατολή: το μπλοκ της Αστάνα κινείται

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Μπορεί οι εθνικιστές όλων των αποχρώσεων να ξημεροβραδιάζονται στα μέρη μας με το τι είπε ο «σουλτάνος» ή οι υπουργοί του… Μπορεί η εντόπια εθνικιστική δημαγωγία να παίζει μόνιμα τον σκοπό «η πατρίς κινδυνεύει»… Όταν, όμως πρόκειται για σοβαρά νεώτερα απ’ τον «αιώνιο εθνικό εχθρό» τότε ή μούγκα, ή ξεπέτα.

Μόλις πριν 2 βδομάδες (Το μπλοκ της Αστάνα ξανά – 19 Δεκέμβρη 2022) αντιπληροφορούσαμε σχετικά με επικείμενες εξελίξεις στο συριακό πεδίο μάχης. Το κείμενο είναι «ανοικτό», συνεπώς δεν χρειάζεται να το αναπαράγουμε στο σύνολο του∙ όποιος ενδιαφέρεται το βρίσκει εύκολα. Για χάρη, όμως, της σημερινής αναφοράς θυμίζουμε την προτελευταία παράγραφο:

…Ο Assad έχει αποδεχθεί (ανεπίσημα) αυτήν την προοπτική [της ανοικτής συνεννόησης με την Άγκυρα] , χωρίς να το φωνάζει. Το να είναι σε πρώτη φάση τριμερής (και να γίνει, ίσως, σε ρωσικό έδαφος) θα τον εξυπηρετούσε ιδιαίτερα. Υποτίθεται πως η μόνη του αντίρρηση είναι ότι θέλει να συναντηθεί με τον Ερντογάν μετά τις προεδρικές εκλογές στην τουρκία (18 Ιούνη 2023). Ωστόσο το «πότε» μιας τέτοιας γεωπολιτικά εντυπωσιακής συνάντησης δεν μπορεί να εξαρτηθεί απ’ τις τουρκικές εκλογές: θα επισφραγίσει μια κοινή μεθόδευση, έναν κοινό σχεδιασμό μεταξύ Άγκυρας, Δαμασκού και Τεχεράνης (με την Μόσχα σε πιο διακριτική θέση) κατά της κατοχής της ανατολικής συρίας∙ κι αυτό δεν μπορεί παρά να ταράξει τόσο την Ουάσιγκτον όσο και τους ypg συμμάχους της. Συνεπώς εγγράφεται στα χρονοδιαγράμματα, στους συσχετισμούς, στις εξελίξεις σε περισσότερα του ενός πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου – και οπωσδήποτε στο ουκρανικό (όπου επίσης η «συνεργασία πένσας» μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας είναι σημαντική…)

Το πρώτο αξιοσημείωτο έως εντυπωσιακό βήμα αυτής της «ανοικτής συνεννόησης» έγινε, και είναι σίγουρο ότι στο Τελ Αβίβ, στην Αθήνα, στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον ταράχτηκαν κάπως. Η ταραχή όλων αυτών των αφεντικών, ανομολόγητη βέβαια, είναι ένα απ’ τα σημαντικότερα γεγονότα του 4ου παγκόσμιου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή για το 2022∙ μετά απ’ τον πόλεμο στην ουκρανία.

Στις 28 Δεκέμβρη συναντήθηκαν (σε ρωσικό έδαφος, στη Μόσχα) οι υπ.αμ. της ρωσίας (Shoigu), της τουρκίας (Akar) και της συρίας (Abbas) – μαζί με τον «επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών» της Άγκυρας (MIT) Hakan Fidan και τον αντίστοιχο της Δαμασκού (χασάπη) Ali Mamlouk. Οι δύο τελευταίοι σίγουρα δεν έχουν πάψει να έχουν μυστικές (ή όχι και τόσο μυστικές…) συναντήσεις ήδη απ’ το 2016, αν όχι νωρίτερα∙ ας πούμε λοιπόν ότι πέρα απ’ τα κυρίως καθήκοντά τους σ’ αυτό το ραντεβού η παρουσία τους ήταν απαραίτητη για τις σημαντικές λεπτομέρειες του όποιου κοινού σχεδιασμού.

Είπαμε για ταραχή. Kανείς δεν αγνοεί προθέσεις, προσανατολισμούς και μεθοδεύσεις σχετικά με την αμερικανική (plus proxies) κατοχή του 1/3 της συριακής επικράτειας και εναντίον της… Όμως, στη ζυγαριά των κινήσεων και των ελιγμών των αντιπάλων του 4ου παγκόσμιου πολέμου στο συριακό πεδίο μάχης και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο, το να εμφανίζεται ανοικτά μια συμμαχία (που κατά την δική μας άποψη είναι ενεργή εδώ και χρόνια) έχει ένα πραγματικό και καθόλου συμβολικό βάρος. Το να δηλώνει μ’ αυτόν τον έμπρακτο τρόπο το μπλοκ της Αστάνα ότι «θα καταπολεμήσει την τρομοκρατία στη συρία» (και στο ιράκ), που σε πρώτο χρόνο αφορά τους proxies της Ουάσιγκτον αλλά, στην ουσία, αφορά τον δικό της στρατό κατοχής, δεν μπορεί παρά να συνεπάγεται κινήσεις και δράσεις εκ μέρους των μελών του:

… Η συριακή κρίση, το ζήτημα των προσφύγων και οι προσπάθειες για τον κοινό πόλεμο εναντίον όλων των τρομοκρατικών οργανώσεων στο συριακό έδαφος συζητήθηκαν σ’ αυτήν την εποικοδομητική συνάντηση. Οι υπουργοί άμυνας της τουρκίας, της συρίας και της ρωσίας, καθώς και οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, συμφώνησαν να συνεχίσουν με τριμερείς συναντήσεις για να διασφαλίσουν την σταθερότητα της Συρίας και του συνόλου της περιοχής…

Αυτό ήταν το κοινό περιεχόμενο των ανακοινώσεων της Μόσχας και της Άγκυρας∙ η Δαμασκός κράτησε ένα ελαφρά πιο χαμηλό τόνο: η Άγκυρα φέρεται να συμφώνησε στην απόσυρση του στρατού της απ’ το συριακό έδαφος (κάτι σημαντικό για τον Άσσαντ), αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται χρόνος, αντικατάστασή του από συριακό στρατό, και φυσικά ο αποτελεσματικός έλεγχος των αντι-Άσσαντ ενόπλων στο Idlib, κάτι που προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει επιτευχθεί.

Η συγκεκριμένη εκστρατεία αναστροφής των σχεδιασμών του «άξονα» για την «Νέα Μέση Ανατολή, που ουσιαστικά άρχισε το φθινόπωρο του 2015 με την εμφάνιση στης Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης και την δημιουργία της συμμαχίας που έχουμε ονομάσει «μπλοκ της Αστάνα» (Μόσχα, Τεχεράνη, Άγκυρα, Δαμασκός… με βοήθειες απ’ την Ντόχα και το Πεκίνο), έχει αρχίσει μεν να κλιμακώνεται όλο και περισσότερο ανοικτά αντιαμερικανικά, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. (Να θυμίσουμε ότι για κάποια χρονική περίοδο γύρω στο 2018 το μπλοκ της Αστάνα προσπάθησε να «τραβήξει» κάποια ευρωπαϊκά κράτη (κυρίως το Βερολίνο) σ’ αυτήν την «απαγκίστρωση» τόσο της ευρύτερης Μέσης Ανατολής όσο ειδικά του συριακού πεδίου μάχης απ’ τους σχεδιασμούς του «άξονα», μέσα απ’ την προώθηση μιας πολιτικής λύσης στο «συριακό πρόβλημα», με διεθνείς εγγυήσεις. Η προσπάθεια εκείνη απέτυχε, όπως άλλωστε απέτυχε κάτι ανάλογο για το ουκρανικό πεδίο μάχης, με τις συμφωνίες Minsk1, Minsk2 και formula Steinmeyer…)

Με το φτωχό της μυαλό η ασταμάτητη μηχανή εικάζει ότι: η άσκηση όλο και πιο έντονης στρατιωτικής «πίεσης» σε βάρος της Ουάσιγκτον και των βασσάλων της στη συρία (: ypg αλλά και κάποια τμήματα των ενόπλων στο Idlib) είτε απ’ την μεριά της Άγκυρας (: ypg) είτε απ’ τη μεριά της Μόσχας και της Δαμασκού (: Idlib)∙ η άσκηση όλο και εντονότερης «πίεσης» σε βάρος των αμερικανικών βάσεων στη συρία απ’ την Τεχεράνη (από τους «φρουρούς της επανάστασης» και τους σύριους πολιτοφύλακές τους)∙ σε συνδυασμό με τον έλεγχο της αμερικανικής βουλής απ’ τους ρεπουμπλικάνους απ’ την αρχή του 2023 θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση (στην Ουάσιγκτον) του ρεύματος που εκπροσωπούσε το ψόφιο κουνάβι: πάμε να φύγουμε από ‘κει, τι δουλειά έχουμε πια στη συρία; Η αμερικανική εξήγηση «φυλάμε τους ypg για να κλέβουν το συριακό πετρέλαιο, να κάνουν λαθρεμπόριο, να πληρώνουν μισθούς στους πολλές δεκάδες χιλιάδες ‘δημόσιους υπαλλήλους’ τους και να είναι μαζί μας, οπότε μας έρχεται πολύ φθηνότερα απ’ το να τους πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι» μπορεί να περνάει απαρατήρητη όσο η δημαγωγική προσοχή είναι στραμμένη στην ήττα της ρωσίας. Αν, όμως, εμφανιστούν κάποια εύστοχα drones;

Αν το φτωχό μυαλό μας δεν λαθεύει, θα πρόκειται για μια σύνθετη τακτική απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα, με όχι σίγουρα αποτελέσματα. Θα δημιουργήσει όμως προβλήματα στον κατοχικό σχεδιασμό των πιο ακραία πολεμοκάπηλων του άξονα («δημοκρατικών» και νεοσυντηρητικών στις ηπα), ειδικά αν ενταθούν και γίνουν πιο εύστοχες οι επιθέσεις των ιρακινών πολιτοφυλακών στις αμερικανικές βάσεις που έχουν απομείνει στο ιράκ.

Και να τώρα τα προβλήματα που προκύπτουν (ή θα προκύψουν) για τον ελληνικό κρίκο του «άξονα»:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το μπλοκ της Αστάνα (ξανά…)

Δευτέρα 19 Δεκέμβρη>> Πριν 4,5 μήνες (1 Αυγούστου, «το μπλοκ της Αστάνα») γράφαμε μεταξύ άλλων:

Η διήμερη συνάντηση στην Τεχεράνη των Putin, Erdogan και Raisi στις 19 και 20 Ιούλη ήταν απ’ αυτά που «δεν χωνεύονται»… Υπήρξε … μια κοινή δήλωση των 3, σχετική με την συρία, που προκάλεσε βλακώδη ευωχία μεταξύ των «ενσωματωμένων» ειδικών, κι όχι μόνο στα μέρη μας: Επιβεβαιώνουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε την συνεργασία μας με σκοπό να καταστείλουμε τους τρομοκράτες, είτε πρόκειται για άτομα, είτε για ομάδες, μαζί με τις υποδομές τους… Όποια κι αν είναι η ειδική αξιολόγηση για το ποιοι είναι οι «τρομοκράτες» στη συρία, και οι 3 (μαζί με το καθεστώς Άσσαντ) ξέρουν πολύ καλά και συμφωνούν ότι ο εχθρός που εμποδίζει την πολιτική ομαλοποίηση στη συρία, ο «στρατηγικός τρομοκράτης», είναι η Ουάσιγκτον.

Η απόδειξη βρίσκεται σ’ αυτό που οι δυτικοί δημαγωγοί «έπνιξαν» κυριολεκτικά. Αμέσως μετά το τέλος της συνάντησης των 3 στην Τεχεράνη, στις χωριστές απαντήσεις τους σε δημοσιογράφους, η ανεγκέφαλη αλεπού δήλωσε ότι οι ηπα πρέπει να σταματήσουν να κλέβουν το πετρέλαιο του συριακού λαού, και ότι πρέπει να πάρουν τον στρατό τους και να σταματήσουν την παράνομη κατοχή της περιοχής ανατολικά του Ευφράτη, όπως επίσης να σταματήσουν τις κυρώσεις που επιδεινώνουν την ανθρωπιστική κρίση στη συρία… Αυτή είναι η κοινή μας θέση συμπλήρωσε…

Τότε (στις αρχές Αυγούστου) δεν ξέραμε (δεν μπορούσαμε να ξέρουμε) αν, πότε και πως θα αρχίσει η «πίεση» κατά της κατοχής του 1/3 της συρίας απ’ τον αμερικανικό στρατό και τους συμμάχους του (ypg). Όμως αυτούς τους 4,5 μήνες έχουν υπάρξει εξελίξεις που δείχνουν ότι το συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου δεν είναι καθόλου «παγωμένο» ή «ξεχασμένο».

Το πρώτο στοιχείο είναι ότι έχουν αρχίσει επιθέσεις με ρουκέτες εναντίον αμερικανικών στρατοπέδων στην ανατολική όχθη του Ευφράτη άλλοτε πολύ κοντά τους και άλλοτε κατευθείαν (η πιο πρόσφατη ήταν χτες στο «green village» μέσα στο πετροκοίτασμα al-Omar). Οι επιθέσεις γίνονται απ’ την δυτική όχθη του Ευφράτη (ελέγχεται απ’ το καθεστώς Άσσαντ) από ένοπλους που έχουν εκπαιδευτεί (και πιθανότατα διοικούνται) απ’ τους ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης»… Σαν απάντηση (για λογαριασμό δικό του αλλά και του υπόλοιπου άξονα) το Τελ Αβίβ βομβαρδίζει όλο και περισσότερο την συριακή επικράτεια απ’ τα δυτικά.

Το δεύτερο στοιχείο είναι οι τουρκικοί (αεροπορικοί) βομβαρδισμοί κατά των ypg στη συνοριακή ζώνη με την τουρκία∙ και οι απειλές για χερσαία εισβολή εναντίον τους. Προφανώς «δεν τρώγεται», αλλά στη διάρκεια αυτών των τουρκικών επιθέσεων βομβαρδίστηκαν εγκαταστάσεις εξόρυξης στο πετροκοίτασμα al-Omar του Deir ez-Zor, στην ανατολική μεριά του Ευφράτη, «βαθιά» μέσα στην αμερικανο-ypg-κρατούμενη συρία∙ ένα απ’ τα συριακά κοιτάσματα που «αξιοποιούν» (μέσω λαθρεμπορίου) οι ypg για την χρηματοδότησή τους. Ας σημειωθεί ότι ακριβώς απέναντι, στη δυτική πλευρά του Deir ez-Zor, έχουν εγκαταστάσεις οι ιρανοί «φρουροί». Το τρίτο στοιχείο είναι οι ιρανικοί (αεροπορικοί) βομβαρδισμοί στους ομοϊδεάτες των ypg (και υποστηριζόμενους απ’ τον «άξονα») κούρδους ένοπλους στα ανατολικά του ιράκ, κοντά στα σύνορα με το ιράν.

Το τέταρτο στοιχείο είναι ότι η αναμενόμενη εδώ και μερικούς μήνες συνάντηση του Ερντογάν με τον Άσσαντ γίνεται όλο και πιο βέβαιη. (Όσες / όσοι διαβάζουν συστηματικά αυτές εδώ τις σελίδες θα θυμούνται ότι κόντρα στην «εθνική» σοφία η ασταμάτητη μηχανή υποστηρίζει εδώ και χρόνια ότι η Δαμασκός είναι «άτυπο» μεν αλλά ουσιαστικό μέλος του «μπλοκ της Αστάνα», και ότι η όποια κόντρα εμφανίζεται με την Άγκυρα είναι απλά και μόνο για λόγους τακτικής…).

Στις 15 Δεκέμβρη, επιστρέφοντας από επίσημη επίσκεψη στο τουρκμενιστάν, ο Ερντογάν έκανε μια ακόμα, συγκεκριμένη δήλωση υπέρ της επαναπροσέγγισης:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η παρ’ ολίγον άλωση της Τριπολιτσάς (απ’ τον Ξέρεις-ρε-ποιος-είμαι-γω…)

Πάντα με το βλέμμα ψηλά, σ’ εκείνα τα ύψη (πολιτικής) που των κοινών ανθρώπων το μάτι δεν φτάνει…

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Αυτός ο ευθυτενής, κομψός, φιλόδοξος, τεράστιος, πελώριος γύπας που διαθέτει το ελλαδιστάν (και το ρημαδογκουβέρνο) σαν υπουργό εξωτερικών έχει την άδολη συμπάθεια της ασταμάτητης μηχανής: πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος… (Έχουμε πάντα μια καλή κουβέντα για τους αποτυχημένους, τους γραφικούς κλπ της κάθε εξουσίας…) Ίσως ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας πρέπει να πηγαίνει στην άλλη Τρίπολη (όχι του λιβάνου, της Αρκαδίας), νάναι όλα κανονισμένα όπως τα θέλει… και να μην πεινάει όπως την άλλη φορά, τότε που ξαναέδωσε τα ρέστα του κατά του Τσαβούσογλου.

Υπάρχουν τρία μικρά, τόσο δα μικρά δεδομένα, για τον ρημαδοΓουαϊδοΝικόλα και πιο γενικά, με το ρημαδογκουβέρνο. Το πρώτο το παρατήρησαν διάφοροι: με τον Τσαβούσογλου, που υπέγραψε τον «απαίσχυντο σύμφωνο», και θα χαιρετιόταν, και θα κουβέντιαζε∙ με την Μάνγκους όμως όχι … Επειδή υπέγραψε το «απαίσχυντο σύμφωνο»… (Crazy, crazy!!!)

Υπάρχει κάποιος μισογυνισμός εδώ; Όχι. Υπάρχει το δεύτερο: η αντίληψη της (κρατικής εξωτερικής και όχι μόνο) πολιτικής ως photo opportunity (όταν δεν είναι τιτίβισμα). H λίβυα υπ.εξ. κυρία Μάνγκους είναι «μικρή κι αδύναμη» (πολιτικά…) για να καταδεχθεί ένας γίγαντας (σαν τον ρημαδοΓουαϊδόΝικόλα) να χαιρετηθεί και να φωτογραφηθεί μαζί της… Είναι «χαμηλότερου επιπέδου» απ’ τον κολοφώνα… (με όμικρον το «κο»).

Το τρίτο είναι βέβαια ο τζενεράλ Χαφτάρ! Το να πέσει στη ζεστή αγκαλιά του για να τον παρηγορήσει στη Βεγγάζη (γι’ αυτό που πήγαν να του κάνουν οι άθλιοι της – λιβυκής – Τρίπολης) πρέπει να έσκασε σαν υπαρξιακή ανάγκη∙ η σχέση τους είναι παλιά και ελαφρώς παθιασμένη. Από τότε (θυμάστε;) που υποτίθεται ότι ο τζενεράλ θα ισοπέδωνε την Τρίπολη μαζί με την (διεθνώς αναγνωρισμένη) παλιοκυβέρνησή της, οπότε χρίστηκε με κάθε τιμή επίσημος εκπρόσωπος του ελλαδιστάν σε μια διάσκεψη στο Βερολίνο (για την λιβύη) όπου η Αθήνα δεν ήταν καλεσμένη. Σπουδαίες στιγμές σπουδαίας εξωτερικής πολιτικής!! (Τώρα υπάρχει κι άλλη ζεστή αγκαλιά: της οικογένειας Μενέντες… Άλλη φορά γι’ αυτήν).

Το σίγουρο είναι ότι η Αθήνα έχει δημιουργήσει ένα ακόμα πρόβλημα με την Τρίπολη ΠΡΙΝ κάνει την έφοδο ο πελώριος. Και δεν μπορεί να το λύσει ακόμα κι αν ο γύπας πάει πετώντας με τα δικά του φτερά ως τη λιβύη. Ποιο είναι αυτό;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Τριακόσες σαράντα χιλιάδες στρατιώτες μόνοι κι έρημοι να αγναντεύουν τον Ατλαντικό…

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> Στα μέσα Μάη του 1940, ύστερα απ’ την θυελλώδη και πετυχημένη κατάληψη της γαλλίας απ’ τον γερμανικό στρατό, ένας πολύ μεγάλος αριθμός γάλλων, βέλγων και κυρίως άγγλων στρατιωτών βρέθηκε απομονωμένος και περικυκλωμένος στην ακτή της Δουκέρνης στη βορειοδυτική γαλλία, πολύ κοντά στα σύνορα με το βέλγιο. Ήταν σχεδόν 340.000 χιλιάδες (!) και βρίσκονταν αβοήθητοι και με ελάχιστα εφόδια στο έλεος του γερμανικού στρατού (και οπωσδήποτε της αεροπορίας του). Έμοιαζε για την απόλυτη καταστροφή (για τους “συμμάχους”).

Για λόγους που έχουν σχέση με την εμμονή του Χίτλερ ότι, τελικά, το Λονδίνο θα συμμαχήσει μαζί του, το Βερολίνο διέταξε τον στρατό του να μην κτυπήσει αυτές τις 340.000 εχθρικών στρατιωτών. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στο Λονδίνο (και στον φασίστα πρωθυπουργό του Τσώρτσιλ) να οργανώσει μια τεράστια επιχείρηση απομάκρυνσης τους μέσω θαλάσσης με περισσότερα από 800 πλοία κάθε είδους, μια επιχείρηση που κράτησε 10 ημέρες χωρίς να εμποδιστεί (παρότι ήταν «κρέας για κανόνια») απ’ την luftwaffe. Η αγγλική εθνικιστική μυθολογία θεώρησε την εκκένωση της Δουκέρνης «νίκη» και από τότε δεν έχει πάψει να την «γιορτάζει σα νίκη»: η τεχνική της αντιστροφής των εννοιών στα καλύτερά της!

Η πρόσφατη αναδίπλωση / υποχώρηση 20.000 ρώσων στρατιωτών και του εξοπλισμού τους απ’ το βόρειο τμήμα της περιφέρειας της Χερσώνας δεν γιορτάστηκε βέβαια επίσημα σα «νίκη», αν και οι φιλορώσοι στρατηγοί των πληκτρολογίων από διάφορα σημεία του πλανήτη (όσο μακρύτερα απ’ το πεδίο της μάχης τόσο το καλύτερο!) έκαναν ότι περισσότερο μπορούσαν για να την παρουσιάσουν σχεδόν έτσι, υιοθετώντας τις αμφίβολης πειστικότητας επίσημες εξηγήσεις της Μόσχας… (Και για ποιόν λόγο θα έπρεπε να ειπωθεί η αλήθεια απ’ τους ρώσους καραβανάδες; Δεν βρίσκουμε κανέναν!) Απ’ την άλλη μεριά δεν μπορεί να θεωρηθεί «ήττα» με την στενή έννοια της λέξης: ο ουκρανικός στρατός ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά απ’ τον σε αναδίπλωση / υποχώρηση ρωσικό∙ δεν είχε πετύχει καμιά σοβαρή έστω και επιμέρους νίκη επί 2 μήνες παρά τις καθημερινές επιθέσεις του κατά τις οποίες αιμορραγούσε∙ και στο Κίεβο δεν το πίστευαν καν και καν ότι στ’ αλήθεια ο ρωσικός στρατός εγκαταλείπει μια περιοχή την οποία είχε καταλάβει σχεδόν αμαχητί στην αρχή της εισβολής. Επιπλέον (σε αντίθεση με τον αποκλεισμό στη Δουκέρνη), ο ρωσικός στρατός υποχώρησε / αναδιπλώθηκε υποδειγματικά, συντεταγμένα, χωρίς να χρωστάει καμία χάρη στους αντιπάλους του. (Αλλά οι ρώσοι δεν είναι άγγλοι, από πολλές και κρίσιμες απόψεις).

Η ασταμάτητη μηχανή δεν (γουστάρει να) κάνει πολεμικές ανταποκρίσεις εκ του ασφαλούς. Και δεν ξέρει τι σκέφτεται το ρωσικό επιτελείο, το οποίο παρότι έχει συγκεντρώσει στρατό και όπλα σε διάφορα σημεία των ρωσο-ουκρανικών συνόρων (και στα σύνορα ουκρανίας – λευκορωσίας) δεν τον χρησιμοποιεί. (H Μόσχα υποστηρίζει ότι είχε σοβαρά προβλήματα επιμελητείας στην Χερσώνα. Δεν μπορούμε να το δεχτούμε έτσι, εύκολα, εφόσον υπάρχουν μεταγωγικά ελικόπτερα… Αλλοίμονο αν η τροφοδοσία των στρατών στον 21ο αιώνα γινόταν αποκλειστικά με χερσαίους τρόπους…)

Πρέπει να θυμίσουμε όμως ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια οξυνόμενη ενδοκαπιταλιστική αναμέτρηση, και ότι αν αυτή γίνει αντιληπτή στην πραγματικά παγκόσμια έκτασή της και στα πολλαπλά της επίπεδα, τότε η Χερσώνα είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Τόσο μικρή ώστε να «χωράει» ακόμα και απλούς τακτικούς ελιγμούς, όποια αιτία κι αν έχουν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Για μια χούφτα μίλια

Δευτέρα 31 Οκτώβρη>> Το ελληνικό καθεστώς μισο-βρυχάται, και το ρημαδογκουβέρνο ψάχνει να πουλήσει στα 10 εκατομμύρια αιχμαλώτων κάποια «εθνική επιτυχία»: επέκταση των χωρικών υδάτων…

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτοί οι αιχμάλωτοι καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται. Αν ερωτηθούν σχετικά οι 11 στους 10 θα απαντήσουν ότι έτσι κι αλλιώς «το Αιγαίο είναι ελληνικό» (!!!). Είτε επειδή έτσι τους έμαθαν∙ είτε επειδή αν ταξιδέψει κάποιος με πλοίο οπουδήποτε στο Αιγαίο δεν θα περάσει κάποια σύνορα… Κι ωστόσο το Αιγαίο ΔΕΝ είναι ελληνικό μόλις απομακρυνθεί κάποιος 6 ναυτικά μίλια (11 χιλιόμετρα και 100 μέτρα) από οποιοδήποτε λιμάνι∙ είναι διεθνής θάλασσα… (Για παράδειγμα απ’ τον Πειραιά στο Ηράκλειο η πλεύση γίνεται κυρίως σε διεθνή νερά).

Το εθνικό όνειρο των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο είναι αυτό:

Όχι, δεν θα βαφτεί πράσινη η θάλασσα! «Χωρικά ύδατα» σημαίνει ό,τι περίπου το «εθνικό έδαφος»: μπορούν να περάσουν transit εμπορικά πλοία ή αλιευτικά με λίγες διατυπώσεις, αλλά για τα πολεμικά οι διαδικασίες είναι πολύ πιο αυστηρές. Μπορεί (ο εθνικός ιδιοκτήτης των 12 μιλίων νερού) να απαγορεύσει την πλεύση τους∙ και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μπορούν να κάνουν μόνο «αβλαβή διέλευση». Που σημαίνει να έχουν «κατεβασμένα» τα όπλα τους, κλειστά τα ραντάρ τους∙ δεν μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε άσκηση, κλπ κλπ.

Με δυο λόγια το εθνικό όνειρο των 12 μιλίων στο Αιγαίο, όχι μόνο «πνίγει» την Άγκυρα, αλλά επίσης «κλείνει» όλο το αρχιπέλαγος στα πολεμικά 2 «μεγάλων δυνάμεων»: της Ουάσιγκτον και της Μόσχας. Αυτός είναι ο λόγος του τουρκικού «αιτία πολέμου» (: η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων απ’ τα 6 στα 12 μίλια), απ’ την δεκαετία του ‘90∙ αλλά και της απόρριψης αυτής της ελληνικής «μεγάλης ιδέας» και οποιασδήποτε παραλλαγής της τόσο απ’ τις ηπα όσο και απ’ την ρωσία … ως τώρα…

Τι σημαίνει «ως τώρα»; Αλλάζει κάτι;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι αιώνια αθώοι (δολοφόνοι) 1

Δευτέρα 17 Οκτώβρη>> Κάνει το ελληνικό κράτος / παρακράτος «επαναπροωθήσεις» μεταναστών / προσφύγων στο Αιγαίο, αδιαφορώντας αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν; Όοοοοοοοχι!!!! Όποιος λέει τέτοια πράγματα είναι «πράκτορας του Ερντογάν»… που «εργαλειοποιεί…» Το ελληνικό κράτος σέβεται την διεθνή νομιμότητα από τότε που δημιουργήθηκε!…

Μάλιστα. Τότε η ελληνική λίστα των «πρακτόρων του Ερντογάν» θα πρέπει να περιλάβει κι έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό που ελέγχει τις απάτες στην ε.ε. Λέγεται OLAF…

Είναι απλό: θα βγουν οι δημαγωγοί και οι κάθε είδους λακέδες να καταγγείλουν την ε.ε. ότι «κάνει πλάτες στον Ερντογάν»! Αλλά αυτό είναι δύσκολη δουλειά. Γιατί ένας άλλος ευρωπαϊκός μηχανισμός κάνει πλάτες όπως και όσο μπορεί στην εγκληματική δράση του ελληνικού κράτους / παρακράτους. Λέγεται Frontex…

Ποια ε.ε. λοιπόν κάνει πλάτες, σε ποιόν; Τελικά καλύτερα η γνωστή μέθοδος αποπληροφόρησης: θάψιμο.

Η πιο πάνω δημοσίευση έχει ημερομηνία (14 Οκτώβρη) και είναι επίσημη. Μεταφράζουμε χωρίς σχόλια το περιεχόμενό της (η πρωτότυπη έκθεση είναι 120 σελίδων):

Τίτλος: Έκθεση αναφέρει ότι η ευρωπαϊκή υπηρεσία συνόρων Frontex συγκάλυψε παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών.

Ρεπορτάζ: Ανώτατο προσωπικό της ευρωπαϊκής υπηρεσίας συνόρων Frontex είχε συμμετοχή στη συγκάλυψη παράνομων επαναπροσωθήσεων απ’ την Ελλάδα προς την Τουρκία παραβιάζοντας τα θεμελειώδη δικαιώματά τους, είναι το συμπέρασμα μιας έκθεσης.

Η έκθεση (απ’ την OLAF – το παρατηρητήριο της Ε.Ε. ενάντια στις απάτες) είπε ότι κορυφαίοι αξιωματούχοι διέπραξαν «σοβαρή ανάρμοστη συμπεριφορά και άλλες παρατυπίες» συγκαλύπτωντας περιστατικά επαναπροωθήσεων, μη ερευνώντας τα ή αντιμετωπίζοντάς τα με λάθος τρόπους. Στην έκθεση αναφέρονται τα ονόματά τους.

«Δρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ανέστειλαν την δυνατότητα της Frontex να συμμορφώνεται με τις ευθύνες της, ειδικά να προστατεύει και να προωθεί τα θεμελειώδη δικαίωματα» αναφέρει η έκθεση

… Οι επαναπροωθήσεις, η βίαιη επιστροφή ανθρώπων σε διεθνή σύνορα χωρίς την άσκηση των δικαιωμάτων τους στην κατάθεση αίτησης για άσυλο ή άλλα προστατευτικά μέτρα, παραβιάζει τόσο την διεθνή όσο και την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Οι ερευνητές της OLAF συγκέντρωσαν πληροφορίες από ανοικτές πηγές και μηντιακές αναφορές, είδαν ντοκουμέντα απ’ την Frontex και την Ευρωπαϊκή επιτροπή, και πήραν συνεντεύξεις από 20 μάρτυρες κατά την διάρκεια της έρευνας για πιθανή συμμετοχή ή συγκάλυψη των παράνομων επαναπροωθήσεων, και για ανάρμοστη συμπεριφορά και παπρατυπίες.

Η τελική έκθεση έχει λεπτομέρειες για τις επαναπροωθήσεις, που περιλαμβάνουν αναφορές από μετανάστες που ρίχτηκαν σε σωσίβιες λέμβους και παρασύρθηκαν απ’ τη θάλασσα, καθώς και αποδειξεις για την κακομεταχείρισή τους, που συχνά δεν αναφέρθηκαν ή δεν ερευνήθηκαν με βάση τους κανόνες της Frontex.

… Οι αξιωματούχοι της Frontex δεν ανέφεραν επίσης περιπτώσεις επαναπροωθήσεων φοβούμενοι αντιδράσεις απ’ την μεριά της Ελλάδας αναφέρει η έκθεση. Σε μια περίπτωση αναφέρει ότι το αεροπλάνο επιτήρησης της Frontex απομακρύνθηκε από την περιοχή μιας επαναπροώθησης «για να αποφύγει να γίνει μάρτυρας τέτοιων περιστατικών στο Αιγαίο».

Ωστόσο στις 5 Αυγούστου του 2020 ένα μέλος της Frontex κατέγραψε τις ανησυχίες του σ’ ένα mail αφότου ένα αεροπλάνο της υπηρεσίας είδε τις Ελληνικές αρχές να σπρώχνουν μια ασταθή βάρκα γεμάτη μετανάστες πίσω στα Τουρκικά χωρικά ύδατα.

Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι η Frontex έδωσε λάθος ή χειραγωγημένες πληροφορίες στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανόμενων μελών της Ευρωπαϊκής επιτροπής και του κοινοβουλίου, που έχουν την ευθύνη ελέγχου της υπηρεσίας…

Οι αιώνια αθώοι (δολοφόνοι) 2

Ενάμισυ λεπτό video για το θέμα

Δευτέρα 17 Οκτώβρη>> Άλλα (διεθνή) ρεπορτάζ έχουν περισσότερες λεπτομέρειες. Όπως ότι η πιο πάνω έκθεση, που ήταν «εσωτερική / απόρρητη», δημοσιοποιήθηκε βάση ενός γερμανικού νόμου για «την ελευθερία της πληροφόρησης» (νόμος που δεν ισχύει πάντως όταν πρόκειται για την κυρία Ursula…). Επιπλέον ότι οι βασικοί υπεύθυνοι του ελληνικού κράτους / παρακράτους δήλωσαν ότι «δεν έχουν διαβάσει την έκθεση» και ότι ο επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς, στις αρμοδιότητες του οποίου περιλαμβάνεται και η μετανάστευση, αρνήθηκε να πει αν έχει ενημερωθεί για την έκθεση ή για τις παραβιάσεις. «Αααα, δεν ξέρω, τι έγινε;»

Χωρίς υπερβολή θα μιλούσε κάποιος για οργανωμένο εγκληματικό κύκλωμα μεταξύ ελλαδιστάν και αξιωματικών της Frontex το οποίο δρούσε επί χρόνια, και αποκαλύφθηκε αφενός επειδή κάποιες μκο δεν είναι τσάτσοι (ασφαλώς θα πρόκειται για εκείνες που κυνηγάει το ελληνικό κράτος / παρακράτος…) και αφετέρου επειδή αρκετοί μετανάστες / πρόσφυγες κατάφεραν να μιλήσουν, τόσο δυνατά ώστε να ακουστούν στις Βρυξέλες. Για την σοβαρότητα της ύπαρξης αυτού του εγκληματικού κυκλώματος, πέρα απ’ την συγκεκριμένη έκθεση, αρκεί το γεγονός ότι ο επικεφαλής της Frontex Fabrice Leggeri αναγκάστηκε να παραιτηθεί πριν λίγους μήνες – για να γλυτώσει οποιαδήποτε διοικητική (και ίσως όχι μόνο) τιμωρία. (Δεν έπαθε κάτι. Σίγουρα δεν πετάχτηκε σε μια βάρκα χωρίς μηχανή καταμεσής της θάλασσας…) Ο Leggeri είχε το πόστο απ’ το 2015.

Η ντροπαλή σιωπή των εντόπιων δημαγωγών για αυτό το ζήτημα δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Είναι μόνιμα ενσωματωμένοι στα «εθνικά συμφέροντα». Είπαμε: ο κακός είναι ένας και βρίσκεται πάντα εκεί που μας βουλεύει. Αλλά ο πληθυσμός; «Δυσκολεύεται» να ασχολείται με αναφορές που γίνονται σ’ αυτήν την δύσκολη και άγνωστη γλώσσα (τα αγγλικά) και προτιμάει να νανουρίζεται στη γλώσσα του. Νάνι – νάνι – το – παιδί – να – κάνει…

Η πρόσφατη φούρια του ελληνικού κράτους / παρακράτους να διαφημίσει διασώσεις μεταναστών / προσφύγων εξηγείται λοιπόν απ’ την καθόλου χρονική σύμπτωση της δημοσιοποίησης της έκθεσης της OLAF. «Τακτική ψόφιου κοριού»: μα τι λέτε; εμείς;

Όταν θα περάσει λίγος καιρός, τα όργανά του θα επιστρέψουν στις business as usual…

Ο αιώνιος εχθρός…

Δευτέρα 10 Οκτώβρη>> Σύμφωνα με την δυτική δημαγωγία η ρωσία διαλύεται, καταρρέει, ο Putin πρόκειται να αυτοκτονήσει (ή να τον σκοτώσουν) ή είναι βαριά άρρωστος και θα πεθάνει όπου νάναι, οι ρώσοι στρατηγοί απολύονται (ή και εκτελούνται) για τις αποτυχίες τους, κλπ, κλπ, κλπ…

Η ελληνική δημαγωγία, αν και είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την ήττα, καταστροφή κλπ της Μόσχας, έχει τους δικούς της νταλκάδες. Η τουρκία διαλύεται, καταρρέει, χρεωκοπεί… εδώ και χρόνια αν θυμάστε. Πριν έναν αιώνα, το 1921 και ως τα μισά του 1922, οι τότε δημαγωγοί έβλεπαν ακριβώς τα ίδια στην τότε τουρκία, του Κεμάλ – πριν την ολοκλήρωση της «καταστροφής» και την δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Ο στρατός του διαλυόταν, οι στάσεις και οι εξεγέρσεις ήταν μόνιμες, οι πόλεις υπό τον έλεγχό του πεινούσαν, ο ίδιος ήταν απομονωμένος, κλπ κλπ… (Οι εθνικές ψυχώσεις και φαντασιώσεις είναι σταθερές – κάτι είναι κι αυτό!) Και ύστερα ήρθε το ολέθριο καλοκαίρι του 1922…

Δεν ξέρουμε τι σκέφτονταν οι υπήκοοι τότε. Προφανώς αρκετοί τα πίστευαν όλα αυτά. Σήμερα αρκετοί φοβούνται την πιθανότητα ενός πολέμου με την Άγκυρα∙ κάμποσοι αντίθετα την εύχονται∙ και υπάρχουν πάντα οι διατεθειμένοι να πάρουν πίσω την Istanbul.

Τί γίνεται όμως όταν ένας πόλεμος με την Άγκυρα διαφημίζεται; Σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» το τουρκικό καθεστώς βρίσκεται σε νευρική κρίση… επειδή το ελλαδιστάν έχει συμμαχήσει σφικτά-σφικτά με το Joνυσταλεάν.

Απόδειξη κλειδί; Η αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη. Ο πολεμοκάπηλος ρεπόρτερ αναφέρει μεταξύ άλλων:

… Το δεύτερο στοιχείο, που αποτελεί… «κάρφος εν τω οφθαλμώ» του Ερντογάν είναι η διαρκώς μεγεθυνόμενη παρουσία των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στην Ελλάδα (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο, Λάρισα κ.α.) και κυρίως οι επενδύσεις που γίνονται σε υποδομές, οι οποίες αιτιολογούνται πλέον λόγω του πολυετούς χαρακτήρα της συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας (MDCA). Η παράλληλη μείωση του αμερικανικού αποτυπώματος στο Ιντσιρλίκ και αλλού επιτείνει ένα σύνδρομο το οποίο τελεί εν υπνώσει – ούτως ή άλλως – στο τουρκικό πολιτικό σύστημα, εκείνο της περικύκλωσης της Τουρκίας: γνωστό και ως σύνδρομο των Σερβών..

… Το πλέον ηχηρό μήνυμα από την Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα είναι η ραγδαία αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης, δια της οποίας παρακάμπτονται πλέον τα – κλειστά στα πολεμικά – Στενά, με στρατεύματα και οπλικά συστήματα να μεταφέρονται στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ αλλά και στην Ουκρανία.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έκανε τον ρόλο της Αλεξανδρούπολης προφανή, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά στο σύνολο των συμμάχων του ΝΑΤΟ οι οποίοι έχουν κάνει χρήση των διευκολύνσεων που παρέχονται εκεί…

Ο πολεμοκάπηλος ρεπόρτερ λέει βέβαια ψέματα (τι άλλο;): η Μαύρη Θάλασσα δεν αντικαθίσταται ούτε παρακάμπτεται με τίποτα, εκτός αν η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι δεν χρειάζεται ούτε τα πολεμικά της πλοία, ούτε τα υποβρύχιά της… Και επειδή η Μαύρη Θάλασσα δεν αντικαθίσταται στον πόλεμο κατά του ευρασιατικού project (άρα και κατά της Μόσχας, και κατά της Άγκυρας, και κατά του Πεκίνου…) γι’ αυτό ακριβώς το Αιγαίο μετατρέπεται σταθερά και γρήγορα σε βασικό τμήμα του μετώπου, σαν έσχατη «θάλασσα ανάσχεσης» στη Μεσόγειο και στην Αραβική Θάλασσα…

Έτσι λοιπόν, όμορφα κι ωραία, διαφημίζεται το ότι το ελλαδιστάν έχει μετατραπεί σε «πρώτη γραμμή» του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Μάλιστα μια «πρώτη γραμμή» αεροναυτική, προέκταση της ανατολικής Μεσογείου.

Αν υπάρχει μισή αλήθεια στο πιο πάνω απόσπασμα του πολεμοκάπηλου ρεπόρτερ είναι στην «περικύκλωση της τουρκίας». Κάτι θα έπρεπε να θυμίζει αυτό, έτσι δεν είναι;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο βυθός των ημερών (2)

Η χαριτωμένη ανοησία της εποχής: η νεαρή γερμανίδα Luisa Neubauer, «πράσινη» ακτιβίστρια για την σωτηρία του κλίματος και του πλανήτη (του ρεύματος Greta Thunberg και με αντίστοιχη σχολική δράση στο πρόσφατο παρελθόν της) μιλώντας απ’ την Κοπεγχάγη στα μέσα του περασμένου Ιούνη δήλωσε αστειευόμενη (;) «σχεδιάζουμε να ανατινάξουμε έναν αγωγό». Επειδή η κυρία Neubauer θέλει να σώσει ειδικά τους «τριτοκοσμικούς», ο αγωγός πετρελαίου που σημαδεύει είναι υπό κατασκευή ανάμεσα στην ουγκάντα και στην τανζανία (east african crude oil pipeline / EACOP). Συνεπώς απαλλάσσεται για τους nord stream… (Ωραίο χιούμορ όμως, τέτοιους καιρούς).

Δευτέρα 3 Οκτώβρη>> Η ανατίναξη των αγωγών ήταν πολεμική ενέργεια του άξονα και των συμμάχων του σαφώς έξω απ’ το τυπικό πεδίο μάχης (την ουκρανική επικράτεια), που αποκάλυψε σ’ όσες / όσους έχουν ακόμα μυαλό στο κεφάλι τους ποιο είναι το πραγματικό πεδίο μάχης. Ο κύριος στόχος του ήταν το Βερολίνο∙ η Μόσχα μόνο δευτερευόντως. Κι αυτό επίσης αποκαλύπτει το εύρος των πραγματικών στόχων του άξονα. Μόνο που τώρα πια αναγκαστικά το “πραγματικό” υπέρκειται του “τυπικού”, πράγμα που σημαίνει ότι το Βερολίνο έχει συρθεί στον πόλεμο….

Μόνο το Βερολίνο; Καλή ερώτηση.

Τέσσερεις ημέρες πριν την ανατίναξη των nord stream 1 και 2, στις 22 Σεπτέμβρη, η FSB (οι ρωσικές υπηρεσίες…) ανακοίνωσε ότι χάλασε ένα ουκρανικό σχέδιο για επίθεση στον turk stream (χωρίς διευκρίνιση αν στόχος ήταν ο turk stream 1 που τροφοδοτεί την τουρκία ή ο turk stream 2 που κατευθύνεται μέσω τουρκίας προς βουλγαρία, ουγγαρία, σερβία…) Στη σχετική ανακοίνωση αναφερόταν και η σύλληψη ενός ρώσου, που είχε στρατολογηθεί απ’ τις ουκρανικές υπηρεσίες.

Η καταγγελία δεν τράβηξε ιδιαίτερη προσοχή απ’ τους δυτικούς δημαγωγούς, ούτε πριν τις 26 Σεπτέμβρη ούτε μετά – γιατί άλλωστε; Έχει ωστόσο το ενδιαφέρον της.

Πρώτον, οι δύο turk stream ακουμπούν στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας σε μεγάλα βάθη (έως και 3.000 μέτρα), σε αντίθεση με τους nord stream στον βυθό της Βαλτικής (έως 100 μέτρα). Στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι αδύνατο να προσεγγιστούν από βατραχανθρώπους. Επιπλέον στη Μαύρη Θάλασσα δεν υπάρχουν νατοϊκά ή αμερικανικά πλοία για τεχνική και στρατιωτική υποστήριξη τέτοιας ενέργειας. Τα μόνα που είναι κάπως ευκολότερα προσιτά (αν και φυλασσόμενα) είναι τα σημεία εισόδου και εξόδου των αγωγών απ’ την θάλασσα, στη ρωσική και στην τουρκική ακτή. Το γρήγορο, αμέσως μετά την ανατίναξη στη Βαλτική, τηλεφώνημα της ανεγκέφαλης αλεπούς (aka Putin) στον Erdogan πιθανότατα σχετίζεται και μ’ έναν τέτοιο κίνδυνο και την ανάγκη αυξημένης φύλαξης.

Δεύτερον:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

«Βρίσκονται σε πόλεμο»….

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Αν τους ψάχνετε… βάζουν τ’ άρβυλά τους… Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας πρόσφατα εκ μέρους του ελληνικού καθεστώτος, «βρίσκεται σε πόλεμο». Με την ρωσία. Σοβαρή κουβέντα, που προσπαθεί να την κουκουλώσει με την προσθήκη «όπως όλη η ευρώπη»…. Πολεμάει όλη η ευρώπη κατά της ρωσίας (στο ουκρανικό πεδίο μάχης); Η ιρλανδία; Η πορτογαλία μήπως; Η μάλτα; Η νότια κύπρος;

Το ελλαδιστάν όντως έχει κηρύξει έναν τέτοιο πόλεμο! Αλλά η συμμετοχή αυτή δεν εξαντλείται στην αποστολή όπλων και πυρομαχικών στους τοξικούς του Κιέβου – καθόλου! Υπάρχουν πολύ σημαντικότερες πλευρές: οι διαδοχικές πολιτικές βιτρίνες (το αργότερο απ’ το 2015 και μετά…) μας έχουν σύρει στη δίνη του 4ου παγκόσμιου πολέμου και απλά «μας κάνουν την χάρη» να μην το λένε ανοικτά.

Ή το λένε; Να ένα καλό απόσπασμα από ένα θριαμβολογικό άρθρο χτες, στην καθεστωτική «καθημερινή», από το γραφείο τύπου του εντόπιου μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού, με τίτλο: «Σούδα 2» με νέα επέκταση.

Στην πορεία μετατροπής του σε «δεύτερη Σούδα» βρίσκεται το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το οποίο αποκτά στους υπολογισμούς και στις εκτιμήσεις των αμερικανικών ένοπλων δυνάμεων στρατηγικό χαρακτήρα. Τους τελευταίους σχεδόν επτά μήνες από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η παρακαμπτήρια οδός της Αλεξανδρούπολης αποδείχθηκε αξιόπιστη εναλλακτική λύση για τα κλειστά Στενά του Βοσπόρου, γεγονός το οποίο πιστοποιείται από τις χιλιάδες στρατιωτών, αρμάτων μάχης, ελικοπτέρων και λοιπών εξοπλισμών των ΗΠΑ και άλλων νατοϊκών κρατών που μεταφέρθηκαν ταχέως και αποτελεσματικά στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ – από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία μέχρι την Πολωνία – μέσα από ένα μέχρις πρότινος άγνωστο σημείο για την συντριπτική πλειονότητα των συμμάχων.

Στο πλαίσιο αναβάθμισης των δυνατοτήτων της Αλεξανδρούπολης, οι Αμερικανοί έχουν ήδη προτείνει στην Αθήνα, μέσα από διάφορους διαύλους, κυρίως όμως ανώτατους στρατιωτικούς, την περαιτέρω εκβάθυνση του λιμανιού και την επέκταση, ενδεχομένως και τη δημιουργία νέου προβλήτα. Σκοπός – όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Κ» – είναι σε αρχικό στάδιο να μπορούν να ελλιμενισθούν και να εξυπηρετηθούν από το λιμάνι αντιτορπιλικά του μεγέθους και των δυνατοτήτων της κλάσης “Arleigh Burke” του αμερικανικού ναυτικού. Τα συγκεκριμένα αντιτορπιλικά αποτελούν την αιχμή του ναυτικού αμερικανικού δόρατος, καθώς μεταφέρουν κατευθυνόμενα βλήματα και έχουν ιδιαίτερα αυξημένες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (και ως εκ τούτου παρεμβολών).

Αντιτορπιλικά αυτού του μεγέθους εξυπηρετούνται, βεβαίως, ήδη στη Σούδα, ωστόσο οι συζητήσεις για επέκταση και εκβάθυνση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, πέρα από τον αμιγώς επιχειρησιακό χαρακτήρα τους, δηλαδή τη δημιουργία υποδομών σε μια περιοχή που βρίσκεται πολύ κοντά στη Μαύρη Θάλασσα και στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, υποδηλώνει την αμερικανική βούληση για δημιουργία ενός βαλκανικού δικτύου υποδομών, το οποίο θα ξεκινάει από το Αιγαίο και θα φτάνει έως τη Ρουμανία και από εκεί στην Ουγγαρία και στην Πολωνία…

Αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το πιο πάνω απόσπασμα προσεκτικά, με γνώση της γεωγραφίας αλλά και της πολιτικής ιστορίας της περιοχής, θα καταλάβετε ότι υπάρχουν «αόρατες» αντιφάσεις, και ότι τα ελληνικά πανηγύρια για την στρατιωτικοποίηση της Θράκης απ’ την Ουάσιγκτον κρύβουν περισσότερα απ’ όσα λένε:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.