Tag: τουρκία

Καλοί πελάτες

Σάββατο 27 Ιούλη. … Ενώ δεν μας δίνουν τα f 35, εμείς αγοράζουμε 100 boeing, είναι μια συμφωνία που έχει υπογραφτεί… Είμαστε καλοί πελάτες. Αλλά αν συνεχίσει αυτή η σύγκρουση μπορεί να ξαναδούμε αυτό το θέμα…

Αυτά δήλωσε χτες ο Erdogan μιλώντας στο κόμμα του. Οι τουρκικές αερογραμμές (εταιρεία παγκόσμιας εμβέλειας), στις οποίες το τουρκικό κράτος έχει το 49% των μετοχών, παρήγγειλε το 2013 75 boeing 737 max, και το 2018 άλλα 25 boeing 787-9 dreamliners. Τα 737 max είναι αυτά που δεν πετάνε πλέον, μιας και έπεσαν δύο (σκοτώνοντας κόσμο) εξαιτίας λαθών στο αναβαθμισμένο λογισμικό «ασφάλειας»… Η boeing βρίσκεται ήδη σε μεγάλα ζόρια… Θεωρητικά η Άγκυρα θα μπορούσε να κάνει αυτό που έχουν κάνει και άλλα κράτη: να παγώσει αυτήν την παραγγελία (των 75 737 max) επικαλούμενη τα σοβαρά τεχνικά προβλήματα του μοντέλου.

Αλλά όχι. Σε μια επίδειξη «εμπορικού πνεύματος» απ’ αυτό που αρέσει ιδιαίτερα στο ψόφιο κουνάβι, συνδυάζοντας εμπορικές και διακρατικές σχέσεις, ο Erdogan κτυπάει εκεί που πονάει. Δεν λέει (ακόμα) “ακυρώνουμε την παραγγελία”. Λέει σας δίνουμε χρόνο να το ξανασκεφτείτε… Είμαστε καλοί πελάτες…

Το γράψαμε έγκαιρα: με την τακτική των “τιμωριών” και των “κυρώσεων” το ψοφιοκουναβιστάν έχει αρχίσει να πυροβολεί τα πόδια του. Δεν έχει, όμως, περιθώρια να αρχίσει τις εξαιρέσεις – ειδικά όταν οι “καλοί πελάτες” αγοράζουν ρωσικά όπλα πρώτης γραμμής…

(φωτογραφία: Ο Erdogan υπογράφει το 2018 στη Ν. Υόρκη την επιπλέον παραγγελία).

Σεμνά και διακριτικά…

Τρίτη 23 Ιούλη. Στην καθεστωτική πολιτική (σαν τεχνική της εξουσίας) εκτός απ’ αυτά που λέγονται συχνά έχουν σημασία εκείνα που δεν λέγονται. Ελάχιστοι ίσως να παρατήρησαν ότι στις χθεσινές προγραμματικές δηλώσεις της ρημαδοδεξιάς υπήρχε κάτι που έλειπε (όχι πως αν υπήρχε θα ήταν κάτι σημαντικό): το ζήτημα της αοζ και το «συνδεδεμένο» μαζί της «κυπριακό». Φυσικά, το αναμενόμενο θα ήταν κάποιος ύμνος στη «διεθνή νομιμότητα» (που το ελλαδιστάν έχει μόνιμα γραμμένη), στην «ήρεμη αυτοσυγκράτηση και στην αποφασιστικότητα», κλπ κλπ. Το μόνο που είπε ο ρημαδοΚούλης ήταν ότι θα καλέσει τον Erdogan σε μια «Αμοιβαία προσέγγιση… Να κάνουμε μαζί ένα τολμηρό βήμα μπροστά. Είμαστε υποχρεωμένοι απ’ τη γεωγραφία να ζούμε μαζί».

Διπολιτική διαταραχή στους διαχειριστές του ελλαδιστάν; Δεν ήταν ο Γου(α)δοΝικόλας που ζητούσε απ’ τον special one Πομπηία «την αμερικανική προστασία έναντι της τουρκίας»;

Εν τω μεταξύ ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglou ήταν χτες πολύ ομιλητικός προκειμένου να «καρφώσει» τον Αναστασιάδη (το ρεπορτάζ απ’ τον νοτιοκυπριακό «πολίτη»):

“Εμείς πάντοτε λέγαμε ναι σε μια διαπραγμάτευση ανεπίσημη. Είναι σημαντικό για να αποφασίσουμε επί τίνος θα συζητήσουμε. Ωστόσο στο Κραν Μοντάντα αλλά και νωρίτερα στη Γενεύη, είχαμε πει ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις θα είναι οι τελευταίες για ομοσπονδία. Πριν αρχίσει η σύνοδος το είπαμε. Επομένως εμείς ως Τουρκία τις τελευταίες μας διαπραγματεύσεις για την ομοσπονδία τις κάναμε. Αλλά τώρα πρέπει να δούμε τις εναλλακτικές. Τί είναι πιο ωφέλιμο;”, είπε επί λέξει ο κ. Τσαβούσογλου.

Συνέχισε λέγοντας ότι “για παράδειγμα ο Αναστασιάδης εκεί στο Κραν Μοντάνα μου είπε ότι η καλύτερη λύση είναι η λύση δύο κρατών. Τον ρώτησα τον λόγο και μου είπε ‘επειδή οι Ε/Κ δεν θέλουν να μοιραστούν τίποτε με τους Τ/Κ’. Δεν θέλουν να διαμοιραστούν τις αρμοδιότητες. Δεν θέλουν να διαμοιραστούν την εξουσία. Και μάλιστα είναι πολύ ενδιαφέρον, δεν θέλουν να διαμοιραστούν ούτε τα νοσοκομεία’,” υποστήριξε ο Τούρκος ΥΠΕΞ.

Συνεχίζοντας και κάνοντας αναφορά στα όσα του είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο Τσαβούσογλου  υποστήριξε ότι ο Πρόεδρος του είπε πως: “Επομένως, μια ομοσπονδία, δεν θα λειτουργήσει. Αλλά ας το συζητήσουμε αυτό μετά τις εκλογές”.

“Μετά ήρθε στην Νέα Υόρκη (ο Νίκος Αναστασιάδης) και είπε ‘δεν κατάφερα να πάρω στήριξη από τη διεθνή κοινότητα για λύση δύο κρατών. Επομένως ας είναι συνομοσπονδία’. Εγώ του είπα ‘δεν αποκλείουμε καμιά επιλογή. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αλλά όπως είπες κι εσύ απέτυχαν οι συνομιλίες για ομοσπονδία και έκανες κι εσύ πίσω. Τώρα ας βάλουμε και τις άλλες εναλλακτικές στο τραπέζι, να δούμε ποια μας οδηγεί σε λύση και να τις συζητήσουμε’”, ανέφερε.

Ο νοτιοκύπριος πρόεδρος αντέδρασε λέγοντας ότι αυτά που του καταλογίζει ο Cavusoglou είναι «αναληθή» (στην διπλωματική αργκώ υπάρχει αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των λέξεων «αναληθές» και «ψευδές»…). Αλλά είναι γνωστό στη νότια κύπρο (και όχι μόνο): στριμωγμένες απ’ την αποτυχία των αντιτουρκικών τους φαντασιώσεων, με τον προστάτη σύμμαχο να ζητάει «τα πάντα» και περισσότερα, και τις εταιρείες να ζητούν «ηρεμία» στα οικόπεδα, Αθήνα και Λευκωσία ψάχνουν έναν τρόπο να ξεπεράσουν τα εμπόδια του γκαζιού που έγινε «δίκοπο τρυπάνι». Έναν τρόπο που θα ικανοποιεί κάπως την Άγκυρα και τους τουρκοκύπριους… Ψάχνουν επειδή σ’ αυτή τη φάση δεν βλέπουν τίποτα άλλο βολικότερο.

Στη Λευκωσία το ξέρουν. Ο Αναστασιάδης προσπαθεί να κατεβάσει στην κούτρα του κάποια «λύση» που δεν θα είναι ομοσπονδία και ένα ενιαίο κράτος, αλλά κάτι σαν συνομοσπονδία δυο «εταίρων». Δεν μπορεί να το φωνάξει: είναι κάτι ελαφρά λιγότερο από την αναγνώριση βορειοκυπριακού κράτους. Και δεν περιλαμβάνεται σε καμία απόφαση του οηε ή «εθνική γραμμή» – ως τώρα… Αλλά εδώ που ήρθαν τα πράγματα…

Απ’ αυτή την άποψη οι χτεσινές δηλώσεις του Cavusoglou μπορεί να θεωρηθούν ψευδείς αλλά “άκομψες”, “πρόωρες”, “κτύπημα κάτω απ’ τη μέση” κλπ. Σίγουρα όχι “αποκυήματα της φαντασίας του”. Από πρακτική άποψη μοιάζει ευκολότερο να δεχτούν οι νοτιοκύπριοι την με κάποιον τρόπο επισημοποίηση αυτού που συμβαίνει ήδη, ειδικά αν πάρουν πίσω την Αμμόχωστο· σε σχέση με τους ελληνάρες, που περιμένουν πάντα την στιγμή “να πετάξουν τους τούρκους στη θάλασσα”.

Συνεπώς το τι εννοεί ο ρημαδοΚούλης σαν “τολμηρό βήμα μπροστά” (αν εννοεί κάτι…) έχει το ενδιαφέρον του…

(φωτογραφία: Δεν τους φαίνεται. Ότι ο αριστερά είναι κατά συρροήν “παραβάτης της διεθνούς νομιμότητας” ενώ, αντίθετα, ο δεξιά είναι η προσωποίηση αυτής της διεθνούς… Καθόλου δεν τους φαίνεται…)

Ινδοκούς 2

Δευτέρα 22 Ιούλη. Η μόνη (ανομολόγητη) αιτία που μπορεί να οδηγεί το ψοφιοκουναβιστάν στη σκέψη αποχώρησής του είναι ότι αυτό το εχθρικό μπλοκ έχει, πια, δημιουργηθεί. Και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με στρατό παρκαρισμένο στου διάολου τον κώλο, όταν ακόμα και η μεταφορά σαπουνιών και σαμπουάν για την καθημερινή περιποίηση του στρατεύματος εξαρτιέται από όχι-βεβαιωμένα-φιλικά κράτη· όπως το πακιστάν.

Μετά από 18 χρόνια υπάρχουν νικητές στο αφγανιστάν· πολύ πιο σημαντικοί απ’ τους ταλιμπάν. Το Πεκίνο, η Ισλαμαμπάντ – και η Μόσχα. Εκείνος ο αμερικανικός «προληπτικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» που είχε στόχο αφενός να μπει ο u.s. army σφήνα στο μαλακό υπογάστριο της όποιας πιθανότητας για ευρασιατικό μπλοκ και, αφετέρου, να καταστρέψει τα καθεστώτα «του άξονα του κακού» (συρία, ιράν, βόρεια κορέα) είτε απέτυχε πανηγυρικά είτε έχει καθηλωθεί. Η Ισλαμαμπάντ κάνει τα δικά της κουμάντα, και οι οικονομικές της ελπίδες βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στους κινέζικους «δρόμους του μεταξιού». Η Άγκυρα, που θεωρούνταν δεδομένη, δεν είναι πια. Το στρατηγικό τρίγωνο Πεκίνου – Μόσχας – Τεχεράνης εξελίσσεται διαρκώς· δυσάρεστα νέα για το ψοφιοκουναβιστάν και τους συμμάχους του.

Με δυο λόγια. Αν («αν»: a big if…) η Ουάσιγκτον φύγει απ’ το αφγανιστάν θα είναι μόνο επειδή είναι αναγκασμένη να αναδιατάξει τις μεραρχίες της στην περίμετρο του ευρασιατικού μπλοκ· και πάντως χωρίς «σφήνες» και «προκεχωρημένα φυλάκια» εκεί που στριφογυρίζουν κάτι περίεργες «ειδικές δυνάμεις» των ταλιμπάν, ολοφάνερα εξοπλισμένες, ντυμένες και εκπαιδευμένες από στρατηγικούς εχθρούς του ψοφιοκουναβιστάν.

Τέτοια περίμετρος είναι η ανατολική ευρώπη· είναι η Μεσόγειος, με έμφαση στο ανατολικό της τμήμα· είναι η αραβική χερσόνησος και ο ινδικός ωκεανός· είναι η θάλασσα της κίνας· το κυβερνοδιάστημα· και άλλα που μπορεί να μας διαφεύγουν.

Γουστάρετε;

Ανομολόγητο σοκ και δέος

Παρασκευή 19 Ιούλη. Με το «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος» (την κύπρο και ειδικά το νότιο τμήμα της…) να μετράει τρυπάνια γύρω γύρω, και την Άγκυρα να βγάζει γλώσσα (και s 400), η ελληνική και ελληνοκυπριακή ιμπεριαλιστική πολιτική για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» μοιάζει σε (ανομολόγητη) κατάρρευση. Για την ακρίβεια: στη νότια κύπρο αρκετοί είναι αναγκασμένοι να αναγνωρίσουν την αποτυχία και την ήττα των μεγαλοφυών κινήσεων του ογκόλιθου Nick the greek Κοτζιά και του άλλου Νίκου (του Αναστασιάδη) στο Crans Montana πριν κάτι καιρούς. Άλλοι την αναγνωρίζουν άμεσα, και άλλοι έμμεσα, προσπαθώντας να δρουν τι θα επικαλεστούν για να απαντήσουν γραπτά στην πρόταση του Akinci για ισότιμη μοιρασιά των κερδών απ’ τα γκάζια, υπό την αιγίδα του οηε.

Στα μέρη μας όχι, κανείς δεν μιλάει απρεπώς. Ο ογκόλιθος θα ζήσει πάνω στις δάφνες της «συμφωνίας των Πρεσπών» – όχι στα αγκάθια της προηγούμενης ελβετικής του τουρνέ. Ο λόγος είναι απλός: επρόκειτο για εθνική γραμμή (για την οποία δεν υπήρχε καμμία αντίρρηση).

Αν η βαθιά ελληνική ψυχή, ας πούμε με την μορφή της θείας Λίτσας (που παραμένει ιπτάμενη / αιωρούμενη, σας προειδοποιούμε), μπορούσε να εκφράσει τις επιθυμίες της, θα έλεγε αυτό: αχ και να ισοπέδωνε η αμερικανική αεροπορία την Izmir, την Istanbul, την Ankara και καμμιά δεκαριά πόλεις ακόμα σαν «τιμωρία» για τους ρωσικούς πυραύλους – πριν αυτοί αρχίσουν να δουλεύουν. Αλλά που; Το μόνο δημόσιο και εξουσιαστικό ήταν η έκκληση του νέου ρημαδο-υπεξ, του Γου(α)δοΝικόλα, απ’ το αμέρικα, προς το ψοφιοκουναβιστάν: ζήτησε «προστασία», αν χρειαστεί, απέναντι στην τουρκία. Δεν ξέρουμε τι θα πάρει. Ξέρουμε ότι αν θες «προστασία» πληρώνεις· δεν σε πληρώνουν.

Θα πρέπει (το ελληνικό βαθύ κράτος και όλα τα κάθε είδους τσιράκια του) να παρακαλάνε να μην βρουν τα τουρκικά γεωτρύπανα κάποιο κοίτασμα… Γιατί τότε (δεν είναι καθόλου απίθανο) θα κατέβει και η gazprom στη θαλάσσια γειτονιά που ήθελαν να απαλλοτριώσουν…

Εν τω μεταξύ ο Γου(α)δοΝικόλας κάλεσε τον special one, τον Pompeo, να επισκεφτεί τα μέρη μας. Νομίζει ο έρμος ότι οι γκάγκστερ της εθνικής στρατηγικής συμμαχίας φοβίζουν ακόμα…

(φωτογραφία: Σκέτη ανατριχίλα!..)

Με πόνο ψυχής «για να μείνουμε αόρατοι»…

Πέμπτη 18 Ιούλη. «Οι ηπα εξακολουθούν να εκτιμούν ιδιαίτερα την στρατηγική σχέση με την τουρκία. Σαν σύμμαχοι στο νατο, η σχέση μας είναι πολυεπίπεδη, και δεν εστιάζει αποκλειστικά στα f 35».

Μ’ αυτό το δακρύβρεκτο «παρ’ όλα αυτά σ’ αγαπώ» η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε επίσημα ότι βγάζει την Άγκυρα απ’ το πρόγραμμα των f 35, στο οποίο περιλαμβανόταν και μέρος της κατασκευής τους: πάνω από 900 τμήματα των θρυλικών (και πιθανότατα υπερτιμημένων) αμερικανικών πολεμικών 4ης γενιάς επρόκειτο να κατασκευάζονται σε εργοστάσια στην τουρκία σ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος· τώρα η παραγωγή τους θα προωθηθεί σε άλλα εργοστάσια, άλλων συνεταίρων της Ουάσιγκτον. Όλοι οι τούρκοι εκπαιδευόμενοι στα f 35, πιλότοι και μηχανικοί, θα φύγουν απ’ τις ηπα· και το 20μελές γραφείο συντονισμού της παραγωγής θα αποκλειστεί από οποιαδήποτε πρόσβαση στις εγκαταστάσεις. Η “εκκαθάριση” της συνεργασίας (κατά τους αμερικάνους) θα έχει ολοκληρωθεί ως τον Μάρτη του 2020. Αυτά επιπλέον της απαγόρευσης αγοράς των 100 και βάλε αεροπλάνων.

Πολλή απ’ την δύναμη των f 35 οφείλεται στις ικανότητές τους να είναι αόρατα. Συνεπώς η δυνατότητα να ελεγχθούν αυτές οι δυνατότητες [σ.σ.: εννοεί απ’ τους ρώσους μηχανικούς των s 400] θα απειλούσε την μακροπρόθεσμη ασφάλεια του προγράμματος των f 35. Αυτά δήλωσε χτες η Ellen Lord, στέλεχος του αμερικανικού υπ.αμ.

Το ψοφιοκουναβιστάν επιμένει να υποστηρίζει ότι έχει θυμώσει με την Άγκυρα για λόγους «τεχνικούς»: για να μην βρούν οι ρώσοι τρόπους να ξεπεράσουν τα ραντάρ τους το «αόρατο» των μονάκριβων και πανάκριβων πολεμικών. Μοιάζει λογικό – εκτός εάν οι κινέζοι έχουν βρει ήδη (κατ’ αρχήν) τρόπο γι’ αυτό το ξεπέρασμα, τον οποίο ασφαλώς μελετούν και οι ρώσοι τεχνικοί! Άλλωστε και τα δύο αυτά κράτη (ρωσία και κίνα) φτιάχνουν επίσης stealth πολεμικά 4ης γενιάς – με τους ρώσους να θεωρούνται στο ίδιο τεχνολογικό επίπεδο με τους αμερικάνους.

Η ασταμάτητη μηχανή έχει την άποψη ότι το ζήτημα δεν είναι τεχνικό· και λίγο αφορά το πόσο αόρατα είναι (ή δεν είναι) τα «αόρατα» πολεμικά. Το ζήτημα είναι πολιτικό: το τουρκικό καθεστώς (μπορούμε να πούμε: ο τουρκικός μιλιταρισμός) «αμάρτησε» επειδή δεν υπάκουσε σε μια παρατεταμένη διαταγή του «μεγάλου συμμάχου». «Αμάρτησε» παρατεταμένα, επί πάνω από 1,5 χρόνο, όταν η Ουάσιγκτον απαιτούσε “stop s 400”. Kαι, ακόμα χειρότερα, διαφήμισε αυτήν την ανυπακοή… Δεν είναι καιρός για τέτοια!

Πριν είχε ξανα-αμαρτήσει. Στην πράξη, απ’ το 2001 – 2002, υπό το AKP, κυλιέται σταθερά στον βούρκο μιας σχετικής (ιμπεριαλιστικής) «χειραφέτησης» απ’ τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή…

Δεν είναι αυτό ένα πολύ κακό διεθνές παράδειγμα;

Με πόνο ψυχής «είσαι καθίκι»!

Πέμπτη 18 Ιούλη. Από οικονομική άποψη θα έχει ζημιά και ο τούρκικος καπιταλισμός· μικρότερη απ’ την lockheed, αλλά αισθητή. Ωστόσο αν η Ουάσιγκτον επιμείνει, θα πρέπει να επιστρέψει τα σχεδόν 1,4 δις δολάρια που η Άγκυρα έχει ήδη πληρώσει για την αγορά.

Γεωπολιτικά ωστόσο η Άγκυρα είναι μακράν η κερδισμένη. Πρώτον επειδή μπορεί να πουλήσει ένα παράδειγμα ισλαμικής «εθνικής ανεξαρτησίας» (πέραν του ιρανικού) απέναντι σε μια απειλητική πρώην υπερδύναμη που βρίσκεται σε παρακμή αλλά επιμένει να κρατήσει την ηγεμονία της με νύχια και με δόντια. Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι στον σουνιτικό ριζοσπαστισμό (και δεν αναφερόμαστε στους ουαχαβίτες) απ’ το μαρόκο ως το ιράκ (αλλά και στον μουσουλμανικό ριζοσπαστισμό ως τις φιλιππίνες) ο Erdogan προσωπικά και το κόμμα του είναι ήδη «ήρωες». Και δεύτερον, επειδή ο τουρκικός μιλιταρισμός μπορεί να βρει αλλού ισοδύναμα (και πιο φτηνά) πολεμικά 4ης γενιάς, αν τα θέλει τόσο πολύ· ο αμερικανικός όμως δεν μπορεί να βρει αλλού «τουρκία». Όσο κι αν ψάξει.

Φυσικά η Άγκυρα δεν δείχνει να σκοπεύει (τουλάχιστον ως τώρα) να περάσει μονοδιάστατα στο ευρασιατικό μπλοκ, εγκαταλείποντας οποιαδήποτε σχέση με τις ηπα. Μ’ αυτήν την έννοια, για παράδειγμα, δεν έχει απειλήσει (ως τώρα) ότι θα διώξει τον αμερικανικό στρατό απ’ την στρατηγικής σημασίας βάση του στο Incirlik. Ή, έστω, τα πυρηνικά του απο εκεί… Η πολιτική τακτική ωστόσο του τουρκικού καθεστώτος δείχνει πολύ πιο επεξεργασμένη απ’ αυτήν του αμερικανικού: στην Ουάσιγκτον οι σωματοφύλακες, έχοντας ήδη μια καλή συλλογή αποτυχιών (συρία, βενεζουέλα, υεμένη…) αντιδρούν λίγο πολύ παβλωφικά. Για να το πούμε διαφορετικά: «γραμμικά», χωρίς εναλλακτικές.

Για τα δεδομένα του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου, εκείνος με τα μικρά περιθώρια στη μέση Ανατολή δεν είναι η Άγκυρα. Είναι η Ουάσιγκτον.

Και οι σύμμαχοί της.

Νοτιοκυπριακή εθνική ενότητα

Τετάρτη 17 Ιούλη. Όπως ήταν αναμενόμενο, εν χορώ οι πολιτικές βιτρίνες της νότιας κύπρου απέρριψαν ομόφωνα την πρόταση Akinci για ισότιμη συνεκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων γκαζιού υπό την αιγίδα του οηε.

Πριν 2 μέρες σημειώναμε: …Αυτά τα δύο, τα λεφτά και η πολιτική ισότητα («παραδειγματικά» αλλά σ’ έναν κρίσιμο τομέα) βρίσκονται τώρα μπροστά τους ελληνοκύπριους, με μια μορφή: είτε δέχεστε είτε τα γεωτρύπανα συνεχίζουν (και όχι μόνο). Προφανώς θα ήθελαν να πουν ένα ξερό «όχι» – αλλά αυτό θα τους έβγαζε για άλλη μια φορά στην (διεθνή) σέντρα σαν ιδιοτελείς με περικεφαλαία…

Το είπαν τελικά το ξερό «όχι», που θα προσπαθήσουν να το σερβίρουν με διάφορες σάλτες. Απ’ τις δηλώσεις των εταίρων αυτής της εθνικής γραμμής προκύπτει ότι η συνέχεια του «όχι» θα είναι βλέποντας και κάνοντας. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του γ.γ. του ακελ Άντρου Κυπριανού, επειδή το «αριστερό» ακελ παριστάνει ότι «θέλει να σεβαστεί τα δικαιώματα των τουρκοκυπρίων» αλλά σε οποιαδήποτε στιγμή κρίσιμων αποφάσεων υιοθετεί την εθνικιστική στάση των υπόλοιπων.

Δήλωσε λοιπόν ο νοτιοκύπριος γ.γ. μιλώντας για το επίσημο σερβίρισμα του «όχι»:

… Θα πρέπει να συνυπολογίσουμε το πως τοποθετείται η διεθνής κοινότητα όπως είναι αυτή τη στιγμή διαμορφωμένη. Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι ανεξάρτητα από τις απόψεις που έχουμε εμείς εδώ στη Κύπρο, είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλές επιφυλάξεις και για την ετοιμότητα της δικής μας πλευράς για την επίλυση του Κυπριακού…

Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει «μας έχουν πάρει διεθνώς χαμπάρι ότι δεν θέλουμε λύση»… Ισχύει.

Ο Akinci απάντησε με τον τρόπο που του επιτρέπει το ξερό «όχι». Τους προτείνουμε συνεργασία και την απορρίπτουν στο όνομα της λύσης… είπε χοντρικά … πράγμα που κάνει ξεκάθαρο ότι δεν υπηρετούν την ειρήνη και την σταθερότητα στην κύπρο και στην περιοχή.

Ο τουρκοκύπριος υπ.εξ. Οζερσάι ήταν πιο καυστικός. … Αυτό το καλοκαίρι θα χαιρετάμε ο ένας τον άλλο απ’ της γεωτρητικές πλατφόρμες που είναι πλάι πλάι είπε.

Στην ανάγκη βάλτε ξαπλώστες και ομπρέλες – θα προσθέταμε…

Εμπόριο όπλων

Τετάρτη 17 Ιούλη. Το ψόφιο κουνάβι είναι πολύ δυστυχισμένο: πρέπει να ακυρώσει την πώληση των 100 (+…) f 35 στην Άγκυρα, πράγμα εντελώς αντίθετο απ’ την εμπορική του φιλοσοφία· με κόστος πολύ μεγαλύτερο για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία παρά για το τουρκικό καθεστώς.

Είμαστε σε μια κατάσταση δήλωσε χτες όπου η τουρκία είναι πολύ καλός πελάτης μας, και τώρα της λέμε ότι δεν πρόκειται να σου πουλήσουμε τα f 35 επειδή εξωθήθηκες να αγοράσεις ένα άλλο πυραυλικό σύστημα, ρωσικό… Βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Αλλά κι εμείς έχουμε μπει σε πολύ δύσκολη θέση. Αυτό δεν είναι δίκαιο.

Το ψόφιο κουνάβι έχει υιοθετήσει το θέωρημα που το χάρισε ο Erdogan: ότι αναγκάστηκε να αγοράσει τους ρωσικούς s 400 επειδή η κυβέρνηση Obama δεν του πούλησε τους patriot. Συνεπώς χρεώνει την τουρκική αγορά όχι στην Άγκυρα αλλά στον προκάτοχό του. Αυτό είναι (μιλώντας από δικηγορική άποψη) μια καλή υπερασπιστική γραμμή για το τουρκικό καθεστώς σ’ ένα αμερικανικό πολιτικό/ μαφιόζικο δικαστήριο, αλλά δεν ισχύει. Οι ρωσικοί s 400 είναι και καλύτεροι και φτηνότεροι απ’ τους αμερικανικούς patriot.

Γι’ αυτό, εξάλλου, θέλει να τους αγοράσει και το ινδικό καθεστώς, συμμαχικό των ηπα (εν μέρει…), που δεν έπεσε πάνω σε καμία Ομπαμική άρνηση για patriot! Κι αυτό κάνει την δυστυχία του ψόφιου κουναβιού ακόμα μεγαλύτερη: ασφαλώς και πρέπει να «τιμωρηθεί» το τουρκικό καθεστώς, για να υπάρχει προηγούμενο και για τους επόμενους αγοραστές ρωσικών όπλων. (Ας θυμήσουμε ότι η Ουάσιγκτον έχει βάλει «τιμωρία» και κινεζικές κρατικές εταιρείες που αγοράζουν ρωσικά όπλα· παρότι δεν θα υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να αγοράσουν αμερικανικά).

Να τιμωρηθεί, λοιπόν, η Άγκυρα, όπως και οποιοσδήποτε άλλος ενισχύει την ρωσική πολεμική βιομηχανία… Αλλά με την ακύρωση της πώλησης των f 35 το αμερικανικό καθεστώς πυροβολεί τα πόδια του. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην ως τώρα τακτική της των διεθνών «τιμωριών» («κυρώσεων») που είναι τόσο καθαρό ότι η Ουάσιγκτον είναι η πραγματικά χαμένη.

Αλλά τι να κάνεις;

Δεν μυρίζει γκάζι…

Δευτέρα 15 Ιούλη. Κάνοντας έναν ελιγμό σε σχέση με τις τρύπες που ανοίγουν το fatih και το yavuz από ‘δω κι απο ‘κει στα θαλάσσια πέριξ της βόρειας κύρου, μέσα στον θόρυβο που προσπαθούν να προκαλέσουν οι “αγανακτισμένες” Λευκωσία και Αθήνα, το τουρκικό καθεστώς πέταξε χτες το μπαλάκι στη Λευκωσία. Με μια πρόταση πακέτο (που είχε αναγγελθεί πριν 4 ημέρες), μέσω οηε, ο πρόεδρος των τουρκοκυπρίων Akinci καλεί τον Αναστασιάδη στην δημιουργία ενός κοινού μηχανισμού διαχείρισης / εκμετάλλευσης των όποιων γκαζιών 50 – 50. Τόσο σε ότι αφορά τις αποφάσεις όσο και για τα έσοδα / κέρδη. Ο κοινός μηχανισμός θα είναι υπό την εποπτεία του οηε, με δυνατότητα συμμετοχής και εκπροσώπου της ε.ε., σαν παρατηρητή.

Συμπληρωματικά, και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglu, με άρθρο του στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα kibris postasi, ξεκαθάρισε πως μέχρι να δεχτούν οι ελληνοκύπριοι την πρόταση του Akinci τα τουρκικά τρυπάνια θα συνεχίσουν να κάνουν την δουλειά τους σε περιοχές που έχουν υποδειχθεί απ’ τους τουρκοκύπριους…

Παρότι η ελληνοκυπριακή λιγούρα για τα φράγκα απ’ την εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων είναι μεγάλη, είναι δύσκολο έως αδύνατο να συμφωνήσουν (οι ελληνοκύπριοι) να κρατάνε μόνο τα μισά! Η δική τους γενναιοδωρία ήταν να δίνουν ένα χαρτζιλίκι στους τουρκοκύπριους (αν κάθονται φρόνιμοι…)· όχι και 50 – 50!!! (Ο Αναστασιάδης έχει καλέσει για αύριο «εθνική σύσκεψη», όλων των κομμάτων, για να δουν τι θα απαντήσουν).

Δεν είναι, όμως, μόνο τα φράγκα. Η πρόταση των τουρκοκυπρίων για συνεταιρισμό ίσων μεταξύ τους εταίρων στηρίζεται και νομιμοποιείται όχι βέβαια στην γεωγραφική ή στην πληθυσμιακή ανισότητα των δύο ζωνών της κύπρου, αλλά απ’ την απαίτησή τους για αναγνώριση (απ’ τους ελληνοκύπριους) της πολιτικής ισότητας των δύο κοινοτήτων, σε οποιαδήποτε μελλοντική «λύση». Ο ελληνοκυπριακός εθνικισμός το απορρίπτει αυτό μετά βδελυγμίας: θέλει να είναι το μόνο αφεντικό, πατώντας πάνω στην πληθυσμιακή υπεροχή και την διεθνή αναγνώριση.

Αυτά τα δύο, τα λεφτά και η πολιτική ισότητα («παραδειγματικά» αλλά σ’ έναν κρίσιμο τομέα) βρίσκονται τώρα μπροστά τους ελληνοκύπριους, με μια μορφή: είτε δέχεστε είτε τα γεωτρύπανα συνεχίζουν (και όχι μόνο). Προφανώς θα ήθελαν να πουν ένα ξερό «όχι» – αλλά αυτό θα τους έβγαζε για άλλη μια φορά στην (διεθνή) σέντρα σαν ιδιοτελείς με περικεφαλαία.

Η παράδοση της ελληνικής και ελληνοκυπριακής στάσης δείχνει ότι το γκουβέρνο στη Λευκωσία θα προσπαθήσει να κινηθεί παρελκυστικά. Ελπίζοντας σε τι όμως;

…αλλά ούτε και μπαρούτι…

Δευτέρα 15 Ιούλη. Σε χθεσινό της άρθρο η δεξιά καθεστωτική ελληνοκυπριακή εφημερίδα «ο φιλελεύθερος» αναφέρθηκε σε «υποψίες» της ε.ε. («υποψίες»; τι είναι αυτό;) ότι η γεώτρηση του fatih έχει κτυπήσει κοίτασμα φυσικού αερίου, και μάλιστα αρκετά μεγάλο. Προς το παρόν πρόκειται για φήμες· κάτι συνηθισμένο σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

Ακόμα και χωρίς αυτό ωστόσο, η Άγκυρα έχει ένα «όπλο» που ο ελληνικός εθνο-ιμπεριαλισμός αγνόησε επιδεικτικά: την δυνατότητα να προκαλεί «αβεβαιότητα» γύρω γύρω απ’ τα θρυλικά κυπριακά οικόπεδα· πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να αρχίσει η εκμετάλλευση οποιουδήποτε κοιτάσματος, ακόμα κι αν είναι εύλογα ελληνοκυπριακό. Μ’ άλλα λόγια: ενώ η (φαιορόζ) Αθήνα και η (σκούρο μπλε) Λευκωσία νόμιζαν ότι οι εταιρείες εξόρυξης θα «πιέζουν» την τουρκία κινητοποιώντας και τα κράτη τους, στην πράξη οι εταιρείες «πιέζουν» τους ελληνοκύπριους να δεχτούν μια «λύση». Ή, σε κάθε περίπτωση, μια διευθέτηση που να εξασφαλίζει την ηρεμία – για να γίνουν οι όποιες μπίζνες.

Τέτοιου είδους είναι η πρόταση Akinci: μια επιμέρους διευθέτηση που εξασφαλίζει την ηρεμία… Οι εταιρείες αδιαφορούν για το πως θα μοιράζονται στην κύπρο οι κοινότητες τα ποσοστά τους· τα δικά τους κέρδη δεν επηρεάζονται. Η «διεθνής κοινότητα» επίσης αδιαφορεί. Επιπλέον η ελληνική (και ελληνοκυπριακή) παρελκυστική τακτική είναι γνωστή διεθνώς εδώ και πολλά χρόνια· συνεπώς οι ελληνοκύπριοι δεν μπορούν να το παίζουν «θύματα». Γι’ αυτό δεν θα μας κάνει εντύπωση αν η πρόταση Akinci θεωρηθεί (διεθνώς) «θετική».

Περιμένουμε όλο αγωνία τι σχέδια θα κάνει όχι μόνο το ελληνοκυπριακό φασισταριό αλλά και το καινούργιο αστέρι στην πόλη: ο Γου(α)δοNick!