Tag: πόλεμος

300 χιλιάδες (βλήματα) 2

Πέμπτη 25 Απρίλη. Ερώτηση: Τι ακλόνητες αποδείξεις έχουμε που να δείχνουν ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες υποστηρίξαν τις τζιχαντιστικές πολιτοφυλακές στη Συρία;

Απάντηση: Ο συντονιστικός ρόλος των υπηρεσιών που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2011 είναι πια αποδεδειγμένο γεγονός, απ’ την καθυστερημένη επιβεβαίωση, τον Ιούνη του 2018, του Ben Rhodes, που ήταν ο επικεφαλής σύμβουλος του Obama απ’ το 2009 ως το 2017. Στη δάρκεια συνέντευξης, ο Rhodes υποστήριξε ότι η τοποθέτηση του «μετώπου al-Nusra» στον κατάλογο του αμερικανικού υπ.εξ. με τις τρομοκρατικές οργανώσεις τον Δεκέμβρη του 2012 ήταν «σχιζοφρενική» κίνηση, αφού ήταν σαφές ότι η συγκεκριμένη οργάνωση ήταν “η μεγάλη μπουκιά» της αντι-Άσαντ αντιπολίτευσης – αυτόν τον όρο χρησιμοποίησε. Στη διάρκεια εκείνης της συνέντευξης ο δημοσιογράφος Mehdi Hasan όχι μόνο εκμαίευσε ότι η CIA έπαιξε ρόλο συντονιστή σ’ αυτή την μεγάλη μεταφορά όπλων, αλλά επιπλέον ότι η αμερικανική εμπλοκή σ’ αυτόν τον σκιώδη πόλεμο ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι νομίζαμε.

Σύμφωνα με την Washington Post επρόκειτο για μια απ’ τις «μεγαλύτερες υπόγειες επιχειρήσεις» της CIA στην ιστορία της. Τον Γενάρη του 2016, οι New York Times το επιβεβαίωσαν, σημειώνοντας ότι οι ελιγμοί της CIA για την ανατροπή του Assad ήταν μέρος μιας πολυεθνικής εκστρατείας χρηματοδοτημένης με δισεκατομύρια πετροδολαρίων απ’ τα κράτη του Κόλπου, ειδικά απ’ την σαουδική αραβία.

…

Ερώτηση: Για να το ξεκαθαρίσουμε: κατά την γνώμη σου η γαλλία συμμετείχε σε μια μυστική επιχείρηση υποστηρίζοντας οντότητες που στη συνέχεια οργάνωσαν επιθέσεις στη γαλλία;

Απάντηση: Όπως εξηγώ στο βιβλίο μου, το γαλλικό κράτος και οι βασικοί δυτικοί σύμμαχοί του δεν υποστηρίξαν άμεσα τον Daesh, αλλά επέβλεπαν ένα σύστημα που τροφοδοτούσε μαζικά το αντι-Άσαντ τζιχαντιστικό γαλαξία, στον οποίο γεννήθηκε αυτό που ονομάστηκε «ισλαμικό κράτος» στη συριακή επικράτεια, για να εξελιχθεί στην κατευθυντήρια δύναμη. Δε νομίζω ότι το γαλλικό κράτος ή οι σύμμαχοί του, πραγματοποιώντας αυτήν την επιχείρηση, μπορούσαν να φανταστούν ποτέ ότι ο Daesh θα κατέληγε να κάνει επίθεση στο Παρίσι στις 13 Νοέμβρη του 2015.

Απ’ την άλλη μεριά είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνησή μας μαζί με τους βρετανούς, αμερικάνους και ισραηλινούς συμμάχους της συνειδητά εξόπλιζαν τζιχαντιστικές οργανώσεις… Ακόμα περισσότερο, σ’ ένα βιβλίο το οποίο δεν κατηγορήθηκε ποτέ για ψεύδη απ’ τον τότε γάλλο υπ.εξ. Laurent Fabious, οι δημοσιογράφοι Georges Malbrunot και Christian Chesnot υποστηρίξαν ότι οι επικεφαλής της διπλωματίας μας ήξεραν πολύ καλά ότι η σαουδική αραβία και το κατάρ προωθούσαν μέσα στα ιδιωτικά δίκτυα χρηματοδότησης της al-Nusra «πληρωμένους πράκτορες, επαγγελματίες εκπαιδευτές, γνωστούς σαν οι αξιωματικοί της DGSE»….

…

«Δεν νομίζει (ο Maxime Chaix) ότι υποστηρίζοντας τα δυτικά κράτη τους τζιχαντιστές φαντάζονταν ότι αυτοί θα “κτυπήσουν” στα δικά τους εδάφη”; Ο μόνος λόγος για να λέει κάτι τέτοιο είναι ότι αν έλεγε το αντίθετο θα έπρεπε να το αποδείξει· και γρήγορα, πριν καταλήξει σε κανά χαντάκι.

Στη συνέχεια, όμως, της συνέντευξής του λέει αυτό:

… Μιλώντας στο κανάλι της γαλλικής βουλής ο [δεξιός] βουλευτής Claude Goasguen δήλωσε τον Ιούνη του 2015 ότι το γαλλικό κράτος βοηθούσε την «al-Qaeda στη συρία». Την επόμενη χρονιά ο [σοσιαλιστής] βουλευτής Gerard Bapt μου επιβεβαίωσε «την υπόγεια υποστηρίξη του γαλλικού κράτους προς διάφορες ισλαμιστικές οργανώσεις στη συρία…» Και πρόσθεσε ότι «η γαλλική υποστήριξη στους αντάρτες στη συρία και πιο γενικά η δυτική υποστηριξη σ’ αυτούς συνέχισε ακόμα και μετά τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo και στην αγορά Hyper Cacher, παρότι την ευθύνη γι’ αυτές την ανέλαβε η al-Qaeda».

Ω, η γαλάζια θάλασσα της ανατολικής Μεσογείου…

Παρασκευή 12 Απρίλη. Έχουμε γράψει πολλά εδώ και 2 χρόνια… Το τελευταίο ήταν πριν μόλις 6 μέρες, το Σάββατο 6 Απρίλη (: Λατάκεια 2). Ανάμεσα στα υπόλοιπα μια παράγραφος πήγαινε έτσι:

… Δείτε, λοιπόν, τον χάρτη: η στιγμή που ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα κληθεί να δώσει πρακτικά (δηλαδή: πολεμικά) τα διαπιστευτήριά του στους συμμάχους του, πλησιάζει. Και τα επείγοντα πολιτικά καθήκοντα που μας αφορούν γίνονται, και θα γίνουν, ακόμα πιο σημαντικά.

Χτες ο ταχυδρόμος κτύπησε την πόρτα του ελληνικού καθεστώτος, μ’ ένα ραβασάκι απ’ την Ουάσιγκτον. Αποστολείς ο Robert Menendez (γερουσιαστής των δημοκρατικών, με διάφορα πάρε δώσε με την αμερικανική δικαιοσύνη, «κοντινός» στους συντηρητικούς στα θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον) και ο Marco Rubio (γερουσιαστής των συντηρητικών, κουβανο-αμερικάνος, ακροδεξιός, φανατικός υποστηρικτής των αμερικανικών βομβαρδισμών όπου γης, και εσχάτως κυνηγός του καθεστώτος Μαδούρο μεταξύ των άλλων…). Το ραβασάκι, με την μορφή πρότασης νόμου των 2, γράφει στην ούγια: γενναίοι έλληνες σύμμαχοι, έρχεται η ώρα να βγάλετε κανά μεροκάματο…

Το νομοσχέδιο (πληροφορεί το κοινό της η καθεστωτική “εφημερίδα των συντακτών”) …Αποτελεί προϊόν εξαετούς (τουλάχιστον) ελληνοαμερικανικής και αμερικανοεβραϊκής συνεργασίας… Υποθέτουμε βάσιμα ότι το καθεστωτικό μήντιο έμαθε αυτή τη λεπτομέρεια απ’ την Αθήνα, όχι απ’ την Ουάσιγκτον…. Προφανώς εννοεί ότι “συμπούρμπουλη” η “πρώτη φορά” φαιορόζ κυβέρνηση προσπάθησε για το καλύτερο, με την βοήθεια των φίλων της στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ.

Αφορά την πολιτική του ψοφιοκουναβιστάν στην ανατολική Μεσόγειο. Και φέρνει τον ελληνικό ιμπεριαλισμό και τους εκπροσώπους του (αφεντικά κάθε είδους, πολιτικούς, δημαγωγούς, παπάδες, κλπ) αλλά και την απλή μαζική πλέμπα μπροστά σ’ αυτό που ονειρεύονταν εδώ και χρόνια. Μόνο που δεν φαίνεται να είναι στα δικά τους μέτρα. Η καθεστωτική «καθημερινή» μετέφερε χτες τα 8 σημεία της πρότασης των Menendez – Rubio:

1) Άρση απαγόρευσης πώλησης όπλων στη (νότια) κύπρο. (Να γεμίσει το χρυσοπράσινο φύλλο αμερικανικούς πυραύλους – να γίνει, επιτέλους, και αμερικανική βάση…)

2) Μέσα σε 3 μήνες απ’ την κύρωση του νόμου ο υπ.εξ. (ο «πομπηίας» προς το παρόν) θα υποβάλει κατάλογο με «τον αριθμό των παραβιάσεων του ελληνικού ενάεριου χώρου και της κυπριακής αοζ».

3) Στρατιωτική βοήθεια 3.000.000 δολαρίων (ουάου!) προς την ελλάδα.

4) Στρατιωτική βοήθεια 2.000.000 δολαρίων (ουάου!) προς τη (νότια) κύπρο.

5) Ρητή σύνδεση της «ασφάλειας» ελλάδας και (νότιας) κύπρου με τα συμφέροντα των ηπα. (Υποκλινόμαστε!)

6) Στήριξη της τριμερούς ελλάδας – ισραήλ – (νότιας) κύπρου.

7) Δημιουργία αμερικανικού ενεργειακού κέντρου για την ανατολική Μεσόγειο

8) Να εμποδιστεί η τουρκία στην αγορά των F-35 αν αγοράσει τους S-400.

Αν το ελληνικό ιμπεριαλιστικό όνειρο ήταν, μέσω της περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου, να εμποδιστεί η Άγκυρα, η πρόταση των αμερικάνων πολεμοκάπηλων μοιάζει μ’ αυτό.

Αλλά δεν μυρίζει γκάζι. Αίμα μυρίζει.

Πού είναι οι τρομοκράτες;

Τρίτη 9 Απρίλη. Όπως είχε αναγγελθεί, το ψοφιοκουναβιστάν ανακήρυξε τους ιρανούς “φρουρούς της επανάστασης”, τον βασικότερο στρατιωτικό μηχανισμό της Τεχεράνης (: μεταξύ των άλλων είναι ο εγγυητής του τωρινού πολιτεύματος…) σαν “τρομοκρατική οργάνωση”. Η Τεχεράνη απάντησε ανακηρύσσοντας την “κεντρική διοίκηση” του αμερικανικού στρατού (“κεντρική” σε κλίμακα πλανήτη, άρα την διοίκηση που είναι υπεύθυνη για την μέση Ανατολή και την κεντρική Ασία / centcom) επίσης «τρομοκρατική». Αλλά δεν πρόκειται για συμμετρική απάντηση απ’ την μεριά του ιρανικού καθεστώτος.

Φαίνεται πως ο λόγος που το ψοφιοκουναβιστάν ανακάλυψε καινούργιους «τρομοκράτες» είναι πολύ απλός: για να νομιμοποιήσει την διατήρηση των βάσεών του στο ιράκ, ενόψει της αυξανόμενης πιθανότητας ότι η ιρακινή κυβέρνηση θα ζητήσει να ξεκουμπιστούν. Στο ιράκ οι «λαϊκές πολιτοφυλακές», που σε μέγεθος και εξοπλισμό αναλογούν με τον ιρακινό στρατό και τυπικά υπάγονται σ’ αυτόν αν και με ανεξάρτητη οργάνωση, έχουν εκπαιδευτεί και εξοπλιστεί απ’ τους ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης»· και είναι σαφώς εχθρικοί προς τις αμερικανικές βάσεις. Κάλιστα θα μπορούσαν να θεωρηθούν «τρομοκράτες» απ’ την Ουάσιγκτον. Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα για το ψοφιοκουναβιστάν.

Η νομική βάση της στρατιωτικής παρουσίας των ηπα στο ιράκ είναι επίσημη συμφωνία μεταξύ Ουάσιγκτον και Βαγδάτης, με σκοπό την αντιμετώπιση του isis. Ο isis έχει τελειώσει σχεδόν, κυρίως χάρη στη δράση των «λαϊκών πολιτοφυλακών» – συνεπώς δεν υπάρχει η αιτία της συμφωνίας. Ενώ αυτή δεν έχει καταγγελθεί ακόμα επίσημα απ’ την Βαγδάτη, η Ουάσιγκτον πρόλαβε να βρει καινούργιο σκοπό για τον στρατό της στο ιράκ: να “επιβλέπει” το ιράν. Μετά την πρόσφατη (11 – 13 Μάρτη) μάλλον επική επίσκεψη του ιρανού προέδρου Rouhani στο ιράκ (έκανε περιοδεία σε πολλές πόλεις…), και την υπογραφή συμφωνιών (συμπεριλαμβανομένων και στρατιωτικών) μεταξύ Βαγδάτης και Τεχεράνης, η Ουάσιγκτον στριμώχτηκε – και θεώρησε πως πρέπει να διακηρύξει μια καινούργια “αντιτρομοκρατική” νομιμοποίηση.

Θα αρχίσει, λοιπόν, να επιτίθεται ο αμερικανικός στρατός κατά των «λαϊκών πολιτοφυλακών» στο ιράκ; Ούτε κατά διάνοια – θα είναι αυτοκτονία! Θα γίνει το αντίθετο; Μάλλον όχι, τουλάχιστον προς το παρόν. Αν, τελικά, η Βαγδάτη ζητήσει απ’ τον αμερικανικό στρατό να μαζέψει τα μπογαλάκια του, είναι σαφές ότι η Ουάσιγκτον δημιουργεί έδαφος για να απαντήσει «όχι, υπάρχουν τρομοκράτες εδώ γύρω» – κι αυτό θα οδηγήσει σε πολιτικο-στρατιωτικό αδιέξοδο. Αν δεν επιχειρήσει κάποιος να διώξει τον αμερικανικό στρατό δια της βίας, θα προσπαθήσει να μείνει αξιοποιώντας το αδιέξοδο· ίσως με μακρόσυρτες «διαπραγματεύσεις» με την Βαγδάτη.

Απέναντι σ’ αυτήν (ή σε οποιαδήποτε παρόμοια εξέλιξη) η Τεχεράνη δεν έχει να κερδίσει τίποτα κηρύσσοντας τον αμερικανικό στρατό «τρομοκρατική οργάνωση»! Θα πρέπει, μάλλον, να υποστηρίξει το ιρακινό καθεστώς για να εξασφαλίσει την μέγιστη διεθνή διπλωματική υποστήριξη ώστε να θεωρηθεί ο αμερικανικός στρατός εκεί «κατοχικός». Αν και δεν είναι σίγουρο ότι έτσι θα θορυβηθεί το ψοφιοκουναβιστάν (έτσι κι αλλιώς το ψόφιο κουνάβι απευθύνεται σε εντός ηπα κοινό…) αυτό φαίνεται το μέγιστο δυνατό – με τα τωρινά δεδομένα.

Τα υπόλοιπα, τις επιπλέον αμερικανικές κυρώσεις εναντίον της, η Τεχεράνη θα πρέπει να βρει τρόπο να τις αντιμετωπίσει· έτσι κι αλλιώς.

Ίσως δεν καθαρίσει…

Τρίτη 2 Απρίλη. …Είμαι ένας απ’ τους τυχερούς. Το ότι εγκαταλείπω μια ζωή στο στρατό με μια μέτρια σύνταξη και όλα τα χέρια και τα πόδια μου στη θέση τους μοιάζει με πραγματική απόδραση. Κι ο στρατός και εγώ το ξέραμε ότι ήταν καιρός να φύγω. Κουράστηκα να κουβαλάω νερό για την αυτοκρατορία, κι αυτοί έχουν σίγουρα πρόβλημα με τα αιρετικά μου άρθρα και με το να πληρώνουν τους λογαριασμούς για την κατά τα φαινόμενα ατελείωτη “μετατραυματική” ψυχολογική μου θεραπεία. Τώρα πια είμαι πρόβλημα της κοινωνίας, καθώς οδεύω σ’ έναν κόσμο πολιτών που ποτέ δεν αντίκρυσα με τα μάτια ενός ενηλίκου…

Ο ταγματάρχης του αμερικανικού στρατού Danny Sjursen φεύγει – συνταξιοδοτημένος πρόωρα, στα 35 του. Και, φυσικά δεν είναι του γούστου μας ή του γούστου σας κάποιος που έμεινε στον αμερικανικό στρατό σχεδόν 18 χρόνια, υπηρετώντας (όπως λέει ο ίδιος) σε 11 θέσεις, κυρίως σε «ζώνες πολέμου», στο ιράκ και στο αφγανιστάν.

Ο Sjursen λέει (και δεν έχουμε λόγο να τον αφισβητήσουμε) ότι 18 χρόνια θητείας μετέτρεψαν τον πολεμόκαβλο πιτσιρικά που ήταν στα 17 του όταν κατάχτηκε, σε ειρηνιστή – με μια καλή δόση αντι-ιμπεριαλισμού.

Σας φαίνεται (και μας φαίνεται…) εντελώς ξένος! Όμως ο πρώην ταγματάρχης Danny Sjursen, που στην επιστολή του λέει ότι έγινε από σκληροπυρηνικός νεοσυντηρητικός αδιαπραγμάτευτα προοδευτικός, θα κατέβει ξανά και ξανά σε αντιπολεμικές και αντι-ιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις στο ψοφιοκουναβιστάν. Και θα το εννοεί – δεν έχουμε καμμία αμφιβολία.

Υπάρχει, όμως, κάτι ενοχλητικά οικείο αν κάποιος αναλογιστεί πιο σοβαρά το θέμα. Είναι οικείο επειδή δεν χρειάζεται αρβύλες για να έχει λόγο. Και είναι ενοχλητικό επειδή αφορά αυτό που έγινε μια λέξη ευκαιρίας (και στα μέρη μας, στους «επαναστατικούς κύκλους» ακόμα χειρότερα): την συνείδηση.

Πόσα χρόνια χρειάζεται ο πρωτοκοσμικός, με στολή ή όχι, για να συνειδητοποιήσει τι υπηρετεί είτε σαν κατοχικός, είτε σαν επιμελητεία στα μετόπισθεν, είτε σαν «λαός μάζα» – που κοιτάει την δουλειά του – και στηρίζει τους φόνους μέσω της αδιαφορίας του, ώστε να καταλάβει πόσο αίμα χρειάζεται καθημερινά για να την βγάζει; Πόσα χρόνια (ή μήπως αιώνες;) χρειάζεται η συνείδηση για να είναι αντάξια του ονόματός της;

Έναν αμερικάνο καραβανά τον ξεφορτώνεται κανείς για πλάκα! Ένας έλληνα «επαναστάτη» μικροαστό που είναι ο ίδιος τέτοιος (πάνω απ’ όλα μικροαστός!) όχι. Στο βάθος, στα βαθιά, πούναι όμως και πολύ φανερά, είτε σκοτώνεις αυτοπροσώπως είτε αναθέτεις σε άλλους να σκοτώνουν για λογαριασμό σου, η διαφορά μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη.

Ενοχλητικό. Αφόρητα ενοχλητικό. Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, την πάρτη μας – κι ας αφήσουμε τους Άλλους. Κουραστήκαμε να ασχολούμαστε (;;;) μαζί τους.”Μην το παραχέσουμε”…

(Προφανώς και θα θεωρηθεί ότι είναι σκάνδαλο να πάρουμε στα σοβαρά έναν «μετανοιωμένο» καραβανά. Βλέπετε: οι «μετανοιωμένοι» είναι μόνο δικό μας «δικαίωμα». Μπορεί και «προνόμιο».

Κι αν δεν έχουμε δει και δεν έχουμε δει…)

Τα ημισφαίρια…

Σάββατο 30 Μάρτη. Ενδιαφέρουσες απόψεις για τον πλανήτη (και τους ιμπεριαλισμούς) απ’ τον δηλητηριώδη «σύμβουλο εθνικής ασφαλείας» (τίνος άλλου; του ψοφιοκουναβιστάν) John Bolton:

… Προειδοποιούμε πολύ σοβαρά παράγοντες εξωτερικούς του Δυτικού Ημισφαιρίου κατά της ανάπτυξης στρατιωτικών δυνάμεων στη Βενεζουέλα, ή οπουδήποτε αλλού στο Ημισφαίριο, με σκοπό την εδραίωση ή την επέκταση στρατιωτικών επιχειρήσεων…

Προφανώς και έχει στραβώσει η Ουάσιγκτον με την κατάρρευση των σχεδίων της για την βενεζουέλα. Ενώ οι 100 ρώσοι (πεζοναύτες; στρατιωτικοί ειδικοί αεράμυνας; what ever…) δεν είναι με καμμία έννοια επικίνδυνοι από ποσοτική άποψη, είναι σαφές το ποιοτικό «μήνυμα» που κουβάλησαν. Έτσι, ο άλλος σωματοφύλακας, ο δόλιος ο κυρ «πομπηία» (φίλος του π.ε.τ., ε;) πουλάει τρέλα (παριστάνοντας τον άνετο):

… Έχουμε ένα πολύ όμορφο κατάλογο από διάφορα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουνε με οικονομικούς όρους, με όρους κυρώσεων. Είναι πολλά που έχουμε στη λίστα μας. Έτσι, οι Ρώσοι θα πληρώσουν το τίμημα γι’ αυτό…

Αυτό λέγεται (και είναι) σπιράλ. Διότι αν η Ουάσιγκτον παραδέχεται την ήττα της στη βενεζουέλα (της οποίας κρίσιμο μεν αλλά μάλλον μικρό σημείο είναι η αποστολή των 100 ρώσων – η μαριονέτα Guaido είχε χάσει ήδη, πριν τις 23 Μάρτη, όλα τα «κόλπα» που πήγε να παίξει) και η αντίδρασή της είναι «οικονομικές κυρώσεις», τότε χάνει για δεύτερη φορά: είναι τόσο προβλέψιμη μέσα στην αδυναμία της, ώστε…

Ώστε όχι κάποιος υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος στη Μόσχα ή στο Καράκας, αλλά ένα ceo να δηλώνει ανοικτά και δημόσια: «Η αμερικανική κυβέρνηση έχει ψυχολογία loser…» Δεν είναι, βέβαια, ένας οποιοσδήποτε ceo. Είναι ο Guo Ping, της γνωστής Huawei. Που το 2018 είδε αύξηση των κερδών της κατά 25%…

Τι να δείχνουν άραγε οι (αμοιβαίες) ελεεινολογίες – παράλληλα με τον παροξυσμό των στρατιωτικών εξοπλισμών;

Ο ηλεκτρομαγνητισμός σαν όπλο

Τετάρτη 27 Μάρτη. Είναι η βόμβα που δεν σκοτώνει ούτε καναρίνι την στιγμή της έκρηξής της. Κι όμως: έμμεσα αλλά καθαρά μπορεί να σκοτώσει πολλαπλάσιους απ’ ότι ένα πυρηνικό μανιτάρι. Λέγεται βόμβα ηλεκτρομαγνητισμού. Πριν ενάμισυ αιώνα θα ήταν παντελώς αδιάφορη. Τώρα όμως η χρήση της θα κτυπούσε το «νευρικό» και το «κυκλοφορικό» σύστημα κάθε αναπτυγμένης καπιταλιστικά κοινωνίας: τα ηλεκτρικά δίκτυα και, άρα, και τα δίκτυα ψηφιακών επικοινωνιών (internet).

Πόσο μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς μια πρωτοκοσμική κοινωνία χωρίς (επ’ αόριστον) ρεύμα και ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές επικοινωνίες; Μην βιαστείτε να απαντήσετε. Η αλήθεια είναι: ελάχιστο χρόνο. Απ’ τα σούπερ μάρκετ μέχρι τα εργοστάσια, απ’ τα νοσοκομεία ως τις τράπεζες, απ’ τα βενζινάδικα ως τα διυλιστήρια, απ’ τον στρατό ως την αστυνομία, και απ’ τα συστήματα ύδρευσης (νεράκι!) ως τα media τίποτα δεν θα δουλεύει χωρίς ρεύμα και internet! Στην αρχή, την πρώτη ή την δεύτερη ημέρα, θα λεηλατηθούν τα μπακάλικα από πανικόβλητα πλήθη – θα υπάρξουν εκεί εκατοντάδες νεκροί. Αλλά αυτό θα είναι βόλτα στην εξοχή σε σχέση με ό,τι ακολουθήσει. Οι σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε περίπτωση μιας τέτοιας επίθεσης στις ηπα (με μία μόνο ηλεκτρομαγνητική βόμβα) αν επηρεαζόταν όλη η επικράτεια, σε λιγότερο από δώδεκα μήνες το 90% του πληθυσμού της θα έχει εξαφανιστεί· μεταξύ άλλων και εξαιτίας φρικτών συμπεριφορών κανιβαλισμού. Υπερβολικό; Ίσως… Συνήθως όμως οι συνέπειες των γενικών black out εκτιμώνται για διάρκεια λίγων ωρών ή, έστω, ελάχιστων ημερών. Για διάρκεια μηνών; Κανείς δεν τολμάει να το σκεφτεί…

Το ψόφιο κουνάβι ετοιμάζεται να υπογράψει προεδρική εντολή για την επίσημη αποτίμηση μιας τέτοιας επίθεσης στις ηπα. Υπάρχουν ήδη τέτοιες μελέτες του αμερικανιkού υπουργείου άμυνας, απ’ το 2017 – καθόλου αισιόδοξες. Οι «μεγάλες δυνάμεις» (ή και οι όχι και τόσο «μεγάλες»…) αναπτύσσουν τέτοια όπλα, που δουλεύουν με μια αρχική πυρηνική έκρηξη. Που δεν θα γίνει στο έδαφος αλλά στον αέρα, σε αρκετό ύψος, ώστε η ακτίνα δράσης του ηλεκτρομαγνητικού κύματος που θα «κάψει» καλωδιώσεις και κυκλώματα να είναι η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη.

Οι ηλεκτρομαγνητικές βόμβες φαίνεται να ανήκουν σ’ ένα νέο τύπο «όπλων καθολικής καταστροφής» που είναι φιλικά προς το περιβάλλον – σε σχέση με τα κλασσικά πυρηνικά. Πριν κανά χρόνο ήταν ο Putin που σχολίασε ότι τα νέα όπλα είναι πολύ πιο καταστροφικά απ’ τις ατομικές βόμβες. Φαίνεται όμως ότι εκτός απ’ την πολύ μεγαλύτερη καταστροφικότητά τους δεν θα εξαφανίζουν συνολικά όλες τις μορφές ζωής στον πλανήτη! Κάτι είναι κι αυτό…

Δεν θέλουμε να σας χαλάσουμε την ημέρα· ούτε να αρχίσετε να σκάβετε καταφύγια (;;;). Ωστόσο αυτός ο καπιταλισμός της όλο και μεγαλύτερης συνθετότητας (με αντάλλαγμα εξαιρετικά αμφίβολες «ευκολίες»), ο καπιταλισμός της 3ης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι επίσης πολύ πιο «ευαίσθητος» απέναντι στα ίδια τα τεχνολογικά του επιτεύγματα.

Επειδή η μηχανή σκοτώνει ήδη, για αρχή, θα ήταν όφελος να θυμηθείτε ότι η ιδιωτικότητα (με τα όποια φρουφρού και αρώματα) είναι εκτός πραγματικότητας – ό,τι κι αν υπόσχεται… Ούτε «μόνοι» μας ζούμε, ούτε «οικογενειακά»…. Δυσάρεστο, αλλά αληθινό. Θα έπρεπε να έχετε μάθει το κρίσιμο μάθημα απ’ τους σύρους πρόσφυγες – κάτι σημαντικό λένε επ’ αυτού…

(φωτογραφία: Ο απαισιόδοξος χάρτης δείχνει τις αμερικανικές περιοχές που θα επηρεαστούν από μια ηλεκτρομαγνητική έκρηξη – κάποιας ισχύος – ανάλογα με το ύψος που αυτή θα γίνει…

Υπάρχουν κι άλλες περιοχές του κόσμου όπου ένας παρόμοιος χάρτης θα είχε την ίδια δυσοίωνη σημασία: the higher it blows… )

‘Ενας Χι στην ευρώπη

Τετάρτη 27 Μάρτη. Στην Ρώμη οι “άλλοι” της ευρώπης τον σνόμπαραν… Δεν πειράζει. Πήγε και στο Παλέρμο – κι αυτό, παρακαλούμε, να μην το ξεχάσετε…

Στο Παρίσι η επίσκεψη ήταν κάπως διαφορετική. Το γαλλικό καθεστώς προσπαθεί να παριστάνει ότι έχει «σχέδιο» για το project europe. Φυσικά, το καλωσυνάτο αφεντικό του Πεκίνου, είχε και για τον μικρό Λουδοβίκο (Μακρόν) δώρα. Ας πούμε μια γενναία αύξηση της παραγγελίας για πολιτικά αεροπλάνα – προς τιμήν της airbus. Και μερικές ακόμα οικονομικές / εμπορικές συμφωνίες…

Στο Παρίσι (και όχι στη Ρώμη…) προσέτρεξαν κι άλλοι ευρωπαίοι. Η κυρία Merkel και ο κυρ Juncker (δυστυχώς η δόλια κυρά May είναι απασχολημένη με άλλα). Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον κυρ Xi, εκτός απ’ τις μπίζνες, να ξεδιπλώσει το όνειρό του για έναν «καλύτερο κόσμο»…

Τέσσερα ελλείμματα στις παγκόσμιες υποθέσεις πρέπει να αντιμετωπίσουμε από κοινού είπε. Πρώτον, τα ελλείμματα στους δημόσιους προϋπολογισμούς (δεν αφορούν Πεκίνο και Βερολίνο). Δεύτερον, το έλλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ κυβερνήσεων, λαών, πολιτισμών. Τρίτον, το έλλειμμα ειρήνης στις διεθνείς σχέσεις. Και τέταρτον το έλλειμμα ανάπτυξης.

Ο καπιταλισμός δεν προχωράει (και δεν προχώρησε ποτέ) χωρίς αυτά τα ελλείμματα – οι «διαφορές» είναι που εξασφαλίζουν τον «δυναμισμό» του! Όπως η «διαφορά δυναμικού» εξασφαλίζει την κυκλοφορία του ρεύματος.

Όχι, ο κυρ Xi δεν είπε χτες απ’ το Παρίσι ότι πρέπει ο πλανήτης να τον ξεφορτωθεί τον παλιοκαπιταλισμό (αυτά τα λέει στα συνέδρια του κ.κ. κίνας). Απλά, ευελπιστώντας ότι οι σχέσεις κίνας – ε.ε. θα εξελιχθούν διαφορετικά απ’ τις σχέσεις κίνας – ηπα (κι έτσι θα γίνει: το δείχνει η Ρώμη, το δείχνει και το Παλέρμο, το global Παλέρμο…) κερδίζει τον χρόνο που είναι αναγκαίος στον κινεζικό καπιταλισμό / ιμπεριαλισμό.

Ωστόσο ας μην υποτιμήσουμε την συγκυρία: η πρωτοβουλία των δρόμων του μεταξιού (Belt and Riad Initiative – BRI) είναι ένα πολλαπλάσιο και πολύ πιο εκτεταμένο «σχέδιο Μάρσαλ». Ο πρώτος που υφίσταται τις συνέπειές του θα είναι το ψοφιοκουναβιστάν. Όσο αυτό συμβαίνει, οι υπόλοιποι μπορούν να δοκιμάσουν κάποιο είδος (προσωρινής) ανακωχής μεταξύ τους.

Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που το ασύμμετρο (όπως εξελίσσεται) project europe μπορεί ακόμα να ελπίζει και να φτύνει τον κόρφο του ευχόμενο «μακριά από εμάς» (η «τύχη» του αμέρικα)…

Αυτό λέγεται αποτροπή;

Σάββατο 23 Φλεβάρη. Η αργόστροφη αλεπού (a.k.a. Putin) δεν χάνει την ευκαιρία να επιδεικνύει τα καινούργια πολεμικά παιχνίδια της ρωσικής τεχνοστρατιωτικής βιομηχανίας. Η πιο προφανής εξήγηση είναι ότι επιδεικνύοντας την πολεμική της υπεροπλία η Μόσχα ελπίζει ότι η Ουάσιγκτον θα φοβηθεί.

Πόσο πιθανή είναι η αποτροπή μέσω μιας τέτοιας επίδειξης ισχύος; Είναι τόσο πιθανή όσο το να κουρντίζει κανείς ένα ελατήριο κουνώντας του το δάκτυλο για να μην σπάσει. Στην πιο πρόσφατη ως τώρα στροφή αυτού του κόλπου, η αργόστροφη αλεπού απείλησε την Ουάσιγκτον ότι αν εγκαταστήσει πυραύλους μικρομεσαίου βεληνεκούς στην ευρώπη τότε η ρωσική απάντηση δεν θα είναι μόνο μια ανάλογη στόχευση στις βάσεις τους, αλλά και τα επιχειρησιακά κέντρα τους στις ηπα. Αν οι (γνωστοί) αμερικανικοί πύραυλοι χρειάζονται 12 λεπτά για να κτυπήσουν ρωσικούς στόχους από ευρωπαϊκές βάσεις, η αργόστροφη αλεπού απειλεί ότι οι δικοί της πύραυλοι θα χρειαστούν μόνο 5 λεπτά για να απαντήσουν… Δεν είναι μπάσκετ ακόμα, με επιθέσεις στα 30 δευτερόλεπτα…

Το φιλειρηνικό «καπάκι» της αργόστροφης αλεπούς είναι αυτό: … Σίγουρα έχουμε προβλήματα ο ένας με τον άλλον, συγκρουόμενες προσεγγίσεις σε διάφορα θέματα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να κλιμακώσουμε την αντιπαράθεση στο επίπεδο της κρίσης στην Καραϊβική στις αρχές της δεκαετίας του ’60…

H «κρίση στην Καραϊβική» είναι ο ευφημισμός της πυραυλικής αντιπαράθεσης στην κούβα. Υπάρχει, δυστυχώς, μια ουσιαστική διαφορά: τότε τα αντίπαλα μπλοκ ήταν οριοθετημένα στον πρώτο κόσμο, συνεπώς η κάθε πλευρά μπορούσε να νοιώθει ασφαλής στα όρια της δικής της στρατιωτικής συμμαχίας (είτε νατο είτε σύμφωνο της Βαρσοβίας). Τώρα δεν υπάρχουν τέτοια σύνορα. Οπότε είναι συζητήσιμο το ποιο θα ήταν το έδαφος της (έστω συμβολικής) υποχώρησης σε μια «κρίση τύπου Καραϊβικής» νο 2.

Είναι συζητήσιμη και η σύγκριση η ίδια. Που υπονοεί το «αν επιμένετε, πάμε πάλι μια κοντρίτσα»…

Κρίση ειλικρίνειας

Παρασκευή 22 Φλεβάρη. Θέλω την 5G, ακόμα και την 6G τεχνολογία στις ηπα το γρηγορότερο δυνατόν. Είναι πολύ πιο δυνατή, γρήγορη και έξυπνη σε σχέση τα τωρινά στάνταρ. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις πρέπει να επιταχύνουν τις προσπάθειές τους, αλλιώς θα μείνουν πίσω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μείνουμε πίσω σε κάτι τόσο σημαντικό για το μέλλον.

Θέλω οι ηπα να νικήσουν μέσω ανταγωνισμού, όχι μπλοκάροντας τις τωρινές πιο αναπτυγμένες τεχνολογίες. Πρέπει να είμαστε πάντα οι ηγέτες σε ότι κάνουμε, ειδικά όταν πρόκειται για τον συναρπαστικό κόσμο της τεχνολογίας!

Το ψόφιο κουνάβι τιτίβισε. Για να αναγνωρίσει αυτό που οι πάντες έχουν καταλάβει: ότι η επίθεση στην κινεζική Huawei δεν οφείλεται στην κατασκοπεία αλλά στην τεχνολογική υστέρηση των αμερικανικών εταιρειών στον τομέα των 5G επικοινωνιών.

Αλλά τι χρειάζεται η ψοφιοκουναβική παρότρυνση; Κάθε αφεντικό που σέβεται τον εαυτό του κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει «ηγέτης» στον τομέα του. Αυτό ισχύει και για την Verizon… Αν έχει μείνει πίσω, δεν φταίει ότι το ψόφιο κουνάβι άργησε να σπρώξει!

Συνεπώς είναι ένα ζήτημα το πότε η Verizon (ή οποιαδήποτε άλλη αμερικανική εταιρεία) θα φτάσει στο τωρινό know how των κινέζων ανταγωνιστών της – ακόμα και βάζοντάς τους πολιτικές τρικλοποδιές… Και είναι ένα δεύτερο ερώτημα το που θα βρίσκονται τότε αυτοί οι ανταγωνιστές… Στις 6G; Στις 7G;

Ο παλιοκαπιταλισμός! Δεν σφυράει (ανύπαρκτα) οφσάιντ!…

Ο παράδεισος των μισθοφόρων, η κόλαση των υπόλοιπων

Τετάρτη 20 Φλεβάρη. Κάτω απ’ τον τίτλο ο πόλεμος στην υεμένη είναι ο παράδεισος των μισθοφόρων – μαζεύουν οι ισραηλινοί τα κέρδη; η ισραηλινή ha’aretz έριξε πριν τρεις ημέρες ένα διαγώνιο φως σ’ ότι συμβαίνει σ’ αυτήν την κρίσιμη για τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο περιοχή του πλανήτη:

«Αν το ιράν προσπαθήσει να μπλοκάρει τα στενά του Bab al-Mandab, είμαι σίγουρος ότι θα βρεθεί αντιμέτωπο με μια πολυεθνική συμμαχία για να το εμποδίσει. Αυτή η συμμαχία θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε όλα τα στρατιωτικά σώματα του ισραήλ” δήλωσε τον περασμένο Αύγουστο ο Benjiamin Netanyahou, μετά από τις απειλές του ιράν εναντίον των αμερικανικών κυρώσεων.

Μια τέτοια συμμαχία έχει δημιουργηθεί ήδη απ’ το 2015 απ’ την σαουδική αραβία, που δρα σε συνεργασία με τα ενωμένα αραβικά εμιράτα, το μπαχρέιν, την αίγυπτο και το πακιστάν. Το ισραήλ είναι, επίσης, ένας ανεπίσημος σύμμαχος. Οι ισραηλινές εταιρείες του κυβερνοχώρου, ισραηλινοί έμποροι όπλων, εργολάβοι εξιδεικευμένοι στον τρομοκρατικό πόλεμο [σ.σ.: η αγγλική διατύπωση είναι “terror warfare”…), ακόμα και πληρωμένοι πιστολάδες που ανήκουν σε μια ισραηλινή εταιρεία συμμετέχουν στον πόλεμο στην υεμένη.

Το περασμένο Σεπτέμβρη η al-Khaleej online με έδρα το Λονδίνο δημοσίευσε ένα μεγάλο άρθρο για την εμπλοκή του ισραήλ στην εκπαίδευση κολομβιανών και νεπαλέζων μισθοφόρων, στρατολογημένων απ’ τα ενωμένα αραβικά εμιράτα για να πολεμήσουν στην στην υεμένη. Το άρθρο μνημόνευε πηγές της επιτροπής μυστικών υπηρεσιών της αμερικανικής βουλής, που ανέφεραν ότι ο στρατολόγος των μισθοφόρων ήταν ο Mohammed Dahlan, πρώην μέλος της κεντρικής επιτροπής της fatah, και πρώην υπεύθυνος ασφαλείας της παλαιστινιακής οργάνωσης στη Γάζα. Ο Dahlan διώχτηκε απ’ την fatah το 2011, και έκτοτε μετακόμισε στα εμιράτα, όπου έχει γίνει σύμβουλος του διαδόχου και εξουσιοδοτημένος μεσολαβητής μεταξύ των υπηρεσιών ασφαλείας των εμιράτων και του ισραήλ.

Το άρθρο σημειώνει επίσης ότι το ισραήλ έχει φτιάξει ειδικά στρατόπεδα εκπαίδευσης στην έρημο Negev, όπου οι μισθοφόροι εκπαιδεύονται από ισραηλινούς αξιωματικούς…

Αν έχει αξία αυτή η αναφορά της ha’aretz είναι επειδή δείχνει ότι το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς, εκτός απ’ το να εξάγει πολεμική τεχνολογία δοκιμασμένη πάνω στους παλαιστίνιους, εξάγει πλέον και εκπαίδευση μισθοφόρων (αλλά και δικούς του μισθοφόρους) σε «περιφερειακούς» πολέμους που είναι οργανικά τμήματα του 4ου παγκόσμιου. Απ’ αυτή την άποψη το Τελ Αβίβ είναι στην ίδια «πρώτη γραμμή» με την Μόσχα, την Ουάσιγκτον, το Παρίσι, το Λονδίνο, την Ισλαμαμπάντ – και δεν ξέρουμε πόσα κράτη ακόμα.

Ο συνδυασμός όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και outsourcing των “μικρομεσαίων πολέμων”, που στην περίπτωση του isis σερβιρίστηκε ύπουλα σαν «αδέσποτος» ενώ μόνο τέτοιος δεν ήταν, στην υεμένη – όπως και σε διάφορες περιοχές της αφρικής – εκδηλώνεται ωμά και καθαρά σαν ΣΔΙΤ μπίζνες. Το μόνο που απομένει να αποδειχθεί (όχι για εμάς εδώ!) είναι ότι ΣΔΙΤ μπίζνες ήταν και παραμένουν οι «βόμβες στο ψαχνό» στην ευρώπη – η νομιμοποίηση των υπόλοιπων ΣΔΙΤ επιχειρήσεων…