Tag: πόλεμος

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 16 Δεκέμβρη (00.34) >> Με την βοήθεια των δυτικών συμμάχων του το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς βρήκε μια καλή ευκαιρία εδαφικής επέκτασης – σε βάρος της τυπικά συριακής επικράτειας. Απ’ την μεριά της η καινούργια (ουαχαβίτικη) διοίκηση, και πάλι με την δυτική βοήθεια, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να μπλέξει σε πόλεμο κατά των θεοναζί… Πράγμα που σημαίνει «μπάτε σκύλοι αλέστε». Θα τολμούσε κάποιος να πει ότι η εδαφική διαφορά μεγέθους ανάμεσα στον θύλακα του Idlib και στην τυπική συριακή επικράτεια είναι τέτοια που η καινούργια διοίκηση, «εκ του Idlib ορμώμενη», μπορεί να «χαρίσει» και μερικές χιλιάδες στρέμματα – με αντάλλαγμα την «αναγνώρισή» της.

Να θεωρηθούν αυτά οριστικές εδαφικές διευθετήσεις; Επιτρέψτε μας: όχι! Είναι μάλλον υλικό για έναν καινούργιο γύρο αντάρτικου (ακόμα και μετά από καιρό), πατριωτικού ως προς τον ιδεολογικό προσανατολισμό του. Τα υποκείμενα για ένα τέτοιο αντάρτικο υπάρχουν. Θα χρειαστεί να οργανωθούν…

Σ’ αυτήν την (θεωρητική προς το παρόν) περίπτωση πού θα βρουν στήριγμα οι «αντιπολιτευόμενοι» του μέλλοντος; Ίσως σε κάποιους απ’ αυτούς που τώρα ορκίζονται στην εδαφική ακεραιότητα της συρίας…. Σε κάποιους… Το Τελ Αβίβ, στη θεοναζί παράνοιά του, θεωρεί ότι έχει βρει την ευκαιρία να «μεγαλώσει». Προς το παρόν είναι έτσι, πράγματι. Αλλά αυτό το «προς το παρόν» δεν θα κρατήσει επ’ άπειρον (όπως δηλώνει ο αρχιχασάπης). Ίσως μάλιστα κρατήσει λιγότερο, πολύ λιγότερο απ’ όσο φαίνεται τώρα. (Αυτό που έχει ονομαστεί «εικονική πραγματικότητα» – εμείς το λέμε οργανωμένες παραισθήσεις – έχει γίνει ιδιαίτερα αγαπητό…)

Μπορεί ο Soleimani να έχει δολοφονηθεί, αλλά το σχέδιο που υπηρετούσε όχι. Κι αυτό δεν είναι μεταφυσική απώθηση της πραγματικότητας του είδους «πάλι με χρόνια και καιρούς…»

Για να το πούμε διαφορετικά, χωρίς εξηγήσεις: ποιος στο Πεκίνο θα ήθελε οι ουϊγούροι «αυτονομιστές» να έχουν μια φιλική έδρα στο συριακό έδαφος – στο όνομα της «συμπερίληψης»;

From the river

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη >> Δεν ξεχνάμε, δεν ξεχνιόμαστε: στην Παλαιστίνη συνεχίζεται ο απελευθερωτικός αγώνας… Στην Παλαιστίνη συνεχίζουν οι καρδιές να κτυπούν…

Δεν ξεχνάμε:

Συριακό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη (00.41) >> Διαβάσαμε… ακούσαμε… όλες τις βλακείες που θα μπορούσαν να πουν οι «ειδικοί». Όχι μόνο στο ελλαδιστάν – υπάρχουν πολλοί ανάλογοι διεθνώς: ότι η Άγκυρα κήρυξε τον πόλεμο στη Μόσχα!!! (στο συριακό πεδίο μάχης…)… Ότι αυτός είναι «ο πρώτος ενδο-BRICS πόλεμος!!!»… Ότι το «μπλοκ της Αστάνα διαλύθηκε!!!»… Ακόμα και ότι «η Τεχεράνη μαχαίρωσε πισώπλατα την Μόσχα!!!»… Και πολλά ενδιάμεσα: μια απελπιστική συλλογή οργανωμένου διανοητικού πλιάτσικου… (Φαίνεται ως εάν διάφορες «αναλύσεις» να γίνονται πλέον από σύνθετους αλγόριθμους – ΑΙ – και απλά να υπογράφονται…)

Από την μεριά μας την προηγούμενη εβδομάδα κάναμε πράγματι λάθος. Ξαφνιαστήκαμε επίσης απ’ την ταχύτητα της α λα “οργανωμένη κατεδάφιση” κατάρρευσης… Θεωρούσαμε ότι ο Άσσαντ και το καθεστώς του παρέμεναν χρήσιμοι και ό,τι, κατά συνέπεια, θα είχαν την αποτελεσματική υποστήριξη της Μόσχας, της Τεχεράνης, της Hezb’ Allah – και υπόγεια της Άγκυρας. Χρειάστηκε να κάνουμε αναδρομική έρευνα σε βάθος χρόνου για να καταλάβουμε τι συνέβαινε και ποιο ήταν το λάθος μας. Γράφαμε (την προηγούμενη εβδομάδα):

Αυτήν την φορά το συριακό πεδίο μάχης εισάγεται «επίσημα» απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, σαν ο «κρίκος» που ενώνει το μέχρι τώρα μεσανατολικό πεδίο μάχης (Παλαιστίνη / λίβανος) με το ουκρανικό πεδίο μάχης!

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε την απάντηση του «μπλοκ της Αστάνα»∙ μην έχετε όμως καμία αμφιβολία πως όχι μόνο θα υπάρξει αλλά ενδεχομένως να είναι και ιδιαίτερα σκληρή.

Η «επίσημη» εισαγωγή του συριακού πεδίου μάχης ισχύει. Και πράγματι η απάντηση του «μπλοκ της Αστάνα» είναι σκληρή… Όχι όμως κατά των rebranded ουαχαβιτών του Idlib∙ αλλά, με απρόσμενο (για εμάς) τρόπο, εναντίον του καθεστώτος Άσσαντ!! Και από πολλές απόψεις δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα (αλλά και την Hezb’ Allah) γι’ αυτό.

Ο Άσσαντ και το στενό επιτελείο του αποδείχθηκαν αποτυχημένοι-κατά-συρροή να διαχειριστούν και να επιλύσουν πολιτικά τα προβλήματα που είχαν δημιουργήσει και (όχι μόνον αλλά και) οι ίδιοι, έχοντας στρογγυλοκαθίσει στην ασφάλεια που τους προσέφερε το «μπλοκ της Αστάνα»… Εν τέλει, η συντήρηση ενός καθεστώτος με τέτοιους και τόσους αντιπάλους και εχθρούς που αδιαφορεί στο να μειώσει τα προβλήματά του και αδυνατεί να ασχοληθεί στα σοβαρά με την (έστω) μείωση αυτών των εχθρών επειδή έχει γερές πλάτες, αυτή λοιπόν η υποστήριξη / συντήρηση σε συνθήκες όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου και πολλαπλών μετώπων θα ήταν όχι απλά προβληματική, αλλά ακόμα και επικίνδυνη: θα εξέθετε τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα σε απρόοπτους και περιττούς κινδύνους. Σε τελευταία ανάλυση όταν θες συμμάχους θες ικανούς συμμάχους – όχι τεμπέληδες προσοδιστές.

Διάφοροι επιμένουν ότι η Μόσχα και η Τεχεράνη δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν πια το καθεστώς Άσσαντ… Η μεν πρώτη λόγω του ουκρανικού πεδίου μάχης, η δε δεύτερη επειδή έχει ανοίξει λογαριασμούς με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Λάθος, ανόητο λάθος – για να μην πούμε τίποτα χειρότερο! H μόνη που θα είχε δυσκολίες (αν και όχι ανυπέρβλητες) θα ήταν η Hezb’ Allah (που ωστόσο έστειλε 2.000 ένοπλα μέλη της στην Qusayr στη συριακή επικράτεια κοντά στα βόρεια σύνορα του λιβάνου, για να κρατήσουν αυτή τη θέση – και όχι για να υπερασπιστούν το Άσσαντ!!!)

Μπορούσαν και παραμπορούσαν: οι προετοιμασίες των rebranded ουαχαβιτών στο Idlib γίνονταν στο φως της ημέρας εδώ και τουλάχιστον 1,5 χρόνο∙ αποκλείεται να μην είχαν γίνει αντιληπτές απ’ όλες τις υπηρεσίες: ρωσικές, ιρανικές, συριακές… (Οι πολεμικές «ικανότητες» των ουαχαβιτών είναι συζητήσιμες∙ όμως δεν χρειάστηκε καν να πολεμήσουν!) Απ’ την άλλη μεριά ο μεν Άσσαντ θεωρούσε πως όποτε χρειαστεί «θα καθαρίσουν οι άλλοι», οι δε «άλλοι» τον «παρακαλούσαν και τον ξαναπαρακαλούσαν» να ξεκινήσει έντιμες διαπραγματεύσεις μ’ αυτούς τους ουαχαβίτες, όσους ήταν σύριοι (για σοβαρές μεταρρυθμίσεις στο καθεστώς…), όχι μόνο για να λύσει ένα απ’ τα προβλήματά του, αλλά και για να δημιουργηθεί η βάση, το «παράδειγμα», το «μοντέλο» για να πιεστούν στη συνέχεια οι ypg πολιτικά (απ’ την Μόσχα και την Τεχεράνη) και στρατιωτικά (απ’ την Άγκυρα) ώστε να επιτευχθεί η απελευθέρωση του 1/3 της συριακής επικράτειας απ’ την αμερικανική – ypg κατοχή.

Σημαντικό μέρος αυτών των προσπαθειών Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας ήταν η επίσημη αποκατάσταση των σχέσεων Δαμασκού – Άγκυρας, υπό τον όρο (προφανώς) της σταδιακής, μεθοδικής επιστροφής του συριακού κράτους στο Idlib. Αλλά ο Άσσαντ; Επίμονα αρνητικός! «Πρώτα θα φύγει ο τουρκικός στρατός…» Εκλάμβανε αυτήν την αποκατάσταση ως δημόσιες σχέσεις, και όχι ως την αφετηρία μιας τελικής φάσης διευθετήσεων και μεταρρυθμίσεων του καθεστώτος του, που θα οδηγούσαν μεταξύ άλλων και στην αποχώρηση του τουρκικού στρατού… «Να φύγει ο τουρκικός στρατός…» ναι, σωστά… Αλλά θα είχε την δυνατότητα το καθεστώς Άσσαντ να αποκαταστήσει την εξουσία του στο Idlib χωρίς μεταρρυθμίσεις μετά την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού; Αποδείχθηκε στην πράξη (δεν κράτησε τίποτα, και το εμπόδιο δεν ήταν ο τουρκικός στρατός!) πως όχι…

25 Ιούνη 2024: Ο ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin συναντήθηκε με τον Bashar al–Assad στο Κρεμλίνο καθώς η Μόσχα πιέζει τον σύριο ηγέτη για συνάντηση με τον τούρκο πρόεδρο Tayyip Erdogan και η Δαμασκός προσβλέπει στην βοήθεια του Κρεμλίνου για την συγκράτηση του ισραήλ… Ας σημειώσουμε επιγραμματικά εδώ ότι Άγκυρα και Μόσχα είχαν και έχουν εμπειρία και επίγνωση ότι μια ένοπλη ανταρσία στην επικράτειά σου, με κατοχή εδάφους κλπ, μόνο ως ένα σημείο μπορεί να αντιμετωπιστεί στρατιωτικά∙ και πως η ουσιαστική «λύση» έρχεται μόνο όταν θεραπευτούν οι αιτίες – με πολιτικά μέσα.

Δυστυχώς ο Άσσαντ και ο κύκλος των αξιωματούχων του κράτησαν σταθερά εκείνα τα «παλατιανά», τα βασιλικά-χαρακτηριστικά-χωρίς-βασίλειο που είχαν το 2011, όταν αντί να διαπραγματευτούν έγκαιρα με τους χιλιάδες διαδηλωτές που ζητούσαν μεταρρυθμίσεις στο σύστημα προτίμησαν να στείλουν εναντίον τους το πιο βρώμικο και αιμοσταγές όπλο που διέθεταν, την προεδρική φρουρά∙ ένα σώμα εσωτερικής καταστολής άχρηστο για οτιδήποτε άλλο, όπως συμβαίνει κατά κόρο σε τέτοια καθεστώτα. Απ’ τα τέλη του 2015 και μετά τον έσωσαν κυριολεκτικά απ’ του χάρου τα δόντια η Μόσχα, η Τεχεράνη, η Άγκυρα και η Hezb’ Allah – αλλά ακόμα και η δική τους εμπλοκή δεν ήταν δικό του κατόρθωμα! Ήταν επιτυχία ενός ιρανού, ονόματι Kassam Soleimani, που κατάφερε να σχεδιάσει και να κάνει ρεαλιστική την ανατροπή του αμερικανο-δυτικού σχεδίου για τη «νέα μέση Ανατολή»…

Ο πρώην πρωθ. του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος Ehud Olmert αναγνωρίζει συντευξιαζόμενος στις 8 Φλεβάρη του 2023 την αιτία του εμφυλίου στη συρία: ότι το καθεστώς Άσσαντ δεν έγινε παραμάγαζό του…

Κι εδώ η κυρία Dana Stroul, μεγαλοστέλεχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, εξηγεί το 2019 το γιατί η αμερικανο-ypg κατοχή του 1/3 της συρίας είναι σπουδαίο πράγμα:

Αντί να καταλάβει (ο Άσσαντ και οι παρατρεχάμενοί του) ότι το παλάτι του δεν είναι μέσα σε απόρθητο κάστρο, ότι δεν μπορεί να κρατάει επ’ αόριστον την εξουσία με δανεικά μέσα, και ότι η γεωγραφία και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, για να σταθεί όρθιος (πάντα ως καθεστώς) και για να είναι 100% άξιος για το «μπλοκ της αντίστασης», απαιτούσαν να διορθώσει ο ίδιος τα μοιραία και εγκληματικά λάθη που έκανε το 2011, το 2012 και το 2013, επαναπαύτηκε. Από το τέλος του 2016, όταν η πετυχημένη ανακατάληψη του Aleppo παγίωσε ουσιαστικά τους εδαφικούς συσχετισμούς υπέρ του Άσσαντ στη δυτική συρία δημιουργώντας τον «θύλακα του Idlib» ως το Νοέμβρη του 2024 πέρασαν 8 ολόκληρα χρόνια∙ αλλά το καθεστώς Άσσαντ δεν βρήκε ούτε χρόνο ούτε όρεξη να «στριμώξει» τους ουαχαβίτες με σοβαρές μεταρρυθμιστικές προτάσεις, με μια γενναία αμνηστία στους κρατούμενους της εξέγερσης του 2011∙ να αναγκάσει τους πολλούς μη σύριους ουαχαβίτες / μισθοφόρους (τουρκμένους, ουιγούρους, ουζμπέκους…) να ξεκουμπιστούν, να κλείσει οριστικά αυτήν την πληγή, να ανοίξει τον δρόμο για την επιτροφή όσων προσφύγων θα ήθελαν να γυρίσουν – παρά τις πολλές υπομονετικές προσπάθειες, σε διάφορα επίπεδα, που έκαναν οι σύμμαχοί του. Το γεγονός ότι διάφορες μικρότερες και μεγαλύτερες κωμοπόλεις απ’ την Hama ως την Δαμασκό δεν καταλήφθηκαν την τελευταία εβδομάδα απ’ τους ουαχαβίτες αλλά απ’ τους ίδιους τους κατοίκους τους εναντίον του Άσαντ, δείχνει πολλά… Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του συριακού στρατού αρνήθηκε να πολεμήσει δείχνει ακόμα περισσότερα… Ας μην προσθέσουμε ότι άλλα τμήματά του αυτομόλησαν προς τους rebranded και άλλα κατέφυγαν στο ιράκ…

Αμερικανικά και θεοναζί βομβαρδιστικά συμμετείχαν ενεργά στην υποστήριξη της προέλασης των rebranded ουαχαβιτών. Αλλά ήταν κυρίως η αδιαφορία του συριακού στρατού που τους άνοιξε τον δρόμο… Αν η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Hezb’ Allah ήξεραν έγκαιρα την «κατάσταση» αυτού του στρατού (και την ήξεραν!!), γιατί θα έπρεπε να τον αντικαταστήσουν για μια ακόμα φορά με δικό τους τίμημα; Και ως πότε θα γινόταν αυτό ξανά και ξανά;

 

 

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη (00.27) >> Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι ουαχαβίτες του Idlib έχουν υπάρξει για χρόνια ενεργούμενα του άξονα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Τελ Αβίβ. Οι ίδιοι δεν χάνουν την ευκαιρία να το δηλώσουν∙ η σχέση τους, άλλωστε, με τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι πολύχρονη:

(Ωστόσο, ας το θίξουμε βιαστικά, είναι άλλο πράγμα άτακτοι που «χατζηλικώνονται» και την βγάζουν με λαθρεμπόριο ανθρωπιστικής βοήθειας, και άλλο ένα καθεστώς με τους δικούς του πόρους, τα δικά του χρέη και, υποχρεωτικά, με διαφορετικές ευθύνες. Αυτό ισχύει γενικά, ισχύει και ειδικά για ουαχαβίτες, ακόμα κι αν τρόχισαν-τις-γωνίες τους. Άλλο πράγμα η διαχείριση «έξωθεν βοήθειας» και τα νταραβέρια και άλλο η διαχείριση κρατικού προϋπολογισμού, τραπεζών και διεθνών σχέσεων. Άλλο πράγμα να υπόσχεσαι «συμπερίληψη» και άλλο να βρεις λεφτά για να αποκαταστήσεις χιλιάδες πρόσφυγες αν επιστρέψουν ή να ελέγξεις την ανεργία. Άλλο πράγμα να παίρνεις έτοιμα τα ντουφέκια του επίσημου συριακού στρατού και να πυροβολείς στον αέρα, και άλλο το να βρεις ανταλλακτικά για τα βαριά όπλα που κληρονόμησες…)

Είναι επίσης σίγουρο πως ουσιαστικά το μπλοκ της Αστάνα αυτή τη φορά άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν-από-μόνα-τους∙ με τον Erdogan να βγαίνει και να το φωνάζει (!!!)

Για να συμπληρώσει ακριβώς μετά το αντίθετο, ότι «ανησυχεί για τους τρομοκράτες που συμμετέχουν σ’ αυτήν την ‘κάθοδο-προς-την-Δασμασκό’!!!» Πάντως δεν κήρυξε πόλεμο στη Μόσχα και στην Τεχεράνη!!! Μια μέρα μετά στη Doha:

Κι εδώ είναι (δεν κάνουμε λάθος!) που …το συριακό πεδίο μάχης εισάγεται «επίσημα» απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, σαν ο «κρίκος» που ενώνει το μέχρι τώρα μεσανατολικό πεδίο μάχης (Παλαιστίνη / λίβανος) με το ουκρανικό πεδίο μάχης! Ακόμα κι αν ο Άσσαντ αποδείχθηκε ο τελευταίος που θα άξιζε να έχει εξουσία σ’ έναν βασικό παράγοντα του «μπλοκ της αντίστασης» (στη συριακή επικράτεια), τα συμφέροντα όλων των μελών αυτού του μπλοκ, κρατικών και μη, παραμένουν απόλυτα αντίθετα με εκείνα του άξονα! Δεν υπάρχει «σύμπτωση», ούτε στιγμιαία. Ο άξονας προωθεί σε παραλλαγή το σχέδιό του (σχέδιο που είχε ηττηθεί επί μια δεκαετία…) για τη «νέα μέση ανατολή», και οι rebranded ουαχαβίτες είναι η βελτιωμένη εκδοχή του project isis. Οι δυτικοί δημαγωγοί έχουν ξελιγωθεί με την «γοητεία» του αφεντικού της HTS Jolani, και δεν κρύβουν πόσο «γλυκούλης» είναι (με βάση τα δυτικά κριτήρια και για τα δυτικά συμφέροντα πάντα…). Έχει γίνει πια και «συμπεριληπτικός» (!!! αυτά τα είδαμε και αλλού στη συρία, σε τσιράκια της δύσης φυσικά: εκστρατείες PR με τα βασικά «συγκινητικά» στερεότυπα των δυτικών αιχμαλώτων):

Επικηρυγμένος (απ’ την Ουάσιγκτον) με 10 εκατομμύρια δολάρια, ένας «αναγνωρισμένος» (άμεσα ή έμμεσα…) Jolani θα κάνει οικονομία στον αμερικανικό προϋπολογισμό… Χαρά για το ψόφιο κουνάβι!!!

Για το μπλοκ της Αστάνα όμως; Για το ευρασιατικό project; Ακόμα κι αν υπάρχουν εγγυήσεις ότι οι ρωσικές βάσεις στη συρία δεν θα θιχτούν,

σε ποιο βαθμό η Τεχεράνη (και η Hezb’ Allah, και έμμεσα η παλαιστινιακή αντίσταση) είναι δυνατόν να κρατήσουν από εδώ και στο εξής την Δαμασκό αν όχι μέσα στο «μπλοκ της αντίστασης» τουλάχιστον όχι εναντίον του; Άνθρωποι που δηλώνουν φανατικά αντι-σιίτες αλλά δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δάκτυλο προς υπεράσπιση των σουνιτών παλαιστινίων είναι προφανώς επικίνδυνα καιροσκόποι∙ άρα ιδανικά διαθέσιμοι για οποιαδήποτε καλή προσφορά / εξαγορά. Οι αμερικανικές βάσεις στην ανατολική συρία και οι βάσαλοι ypg δεν φαίνονται να έχουν ενοχληθεί απ’ τις εξελίξεις – τι σημαίνει όμως η επαναλαμβανόμενη ως χτες και επίμονη δήλωση περί «ακεραιότητας της συριακής επικράτειας» από την Άγκυρα, την Τεχεράνη και την Μόσχα σχετικά με δαύτους; Ειδικά η Άγκυρα περιμένει απ’ τα νέα αφεντικά στη Δαμασκό να επανακατακτήσουν την επικράτεια στα ανατολικά του Ευφράτη; Και ύστερα, για καθαρά «πατριωτικούς» λόγους θα ανακτήσουν τα υψώματα του Γκολάν και την επιπλέον «buffer zone» πολεμώντας και νικώντας τον θεοναζί στρατό; (Όχι βέβαια!!!) Οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου και ο «αραβικός σύνδεσμος» σα σύνολο, κράτη που είχαν αποκαταστήσει τις σχέσεις τους με το καθεστώς Άσσαντ, νοιώθουν ασφαλή και δικαιωμένα ή όχι;

Αφού “κατέρρευσε η συνοριακή συμφωνία με τη συρία” τι να κάνουν και οι θεοναζί; Θα απλωθούν…

Α, ναι: πετάχτηκε και η ….

Δεν μπορούμε να απαντήσουμε τώρα σ’ αυτές και πολλές παρόμοιες ερωτήσεις. Θεωρούμε για παράδειγμα αρκετά πιθανό ότι κάποια ροή όπλων και πυρομαχικών προς τον λίβανο θα συνεχίσει, σε μικρότερη κλίμακα και με όρους λαθρεμπορίου. Αλλά οι «φρουροί της επανάστασης» δεν θα είναι στο συριακό έδαφος: επειδή είναι σιίτες…

Θεωρούμε επίσης ότι η πτώση του καθεστώτος Άσσαντ δεν έχει δείξει ακόμα τις πιο σοβαρές συνέπειές της – υπάρχουν σημαντικά ζητήματα ανοικτά, που φτάνουν μακριά, πολύ μακριά. Με τα πραγματικές σύγχρονες καπιταλιστικές συνθήκες η (τωρινή) συριακή επικράτεια, μετά την καθεστωτική αλλαγή, έχει πολλές πιθανότητες να παραμείνει ένα failed σύστημα, και κατά συνέπεια «πεδίο βολής». Ειδικά ο ουαχαβίτικος συντηρητισμός / μεγαλοϊδεατισμός είναι εγγύηση για κάτι τέτοιο…

Κι ενώ τα φανερά δεδομένα δείχνουν ότι αυτή η κατάρρευση προκαλεί σοβαρή ζημιά στο «μπλοκ της Αστάνα» και στους μεσοπρόθεσμους στόχους του, μας είναι αδύνατο να συμπεράνουμε ότι η Τεχεράνη ή η Μόσχα αποφάσισαν να «αυτοκτονήσουν» ήρεμα αφήνοντας απλά τον Άσσαντ-στην-τύχη-του, προσφέροντας μια κρίσιμη νίκη-περίπατο στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ, και στους συμμάχους τους… χωρίς εναλλακτικό σχεδιασμό. (Χρησιμοποιούμε την λέξη «αποφάσισαν» επειδή αποκλείουμε το ενδεχόμενο να αιφνιδιάστηκαν..)

Κι ούτε λόγος ότι ηττήθηκαν στρατιωτικά!! (Ωστόσο υπάρχουν ήττες που δεν είναι στρατιωτικές. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου η φαινομενική αρχική ήττα αποδεικνύεται στην εξέλιξη των πραγμάτων τακτική αναδίπλωση…)

Κατά τον Lavrov (Σάββατο 7 Δεκέμβρη, απ’ την Doha) το συριακό πεδίο μάχης είναι ένα τμήμα της γενικής σύγκρουσης κατά του δυτικού ηγεμονισμού… Πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει: «οι τίτλοι τέλους αργούν ακόμα»…

Στις δύο άκρες της Μαύρης Θάλασσας

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη (00.11) >> Ακόμα κι αν κάποιος χαρακτηρίσει την κατάσταση “panic” δεν παύει να είναι εξαιρετικά δηλωτική…

Στο Βουκουρέστι το δικαστήριο ακύρωσε τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών (!!!!), στον οποίο ο «τύπου Orban» υποψήφιος Calin Georgescu, παρότι τα γκάλοπ τον έδειχναν outsider, ήρθε πρώτος με 22%. Η κατηγορία (εναντίον του) είναι ότι έκανε προεκλογική εκστρατεία (σχεδόν αποκλειστικά) μέσω tik tok «με έντονη ομοιότητα με ρωσικές παρεμβάσεις σε εκλογές». Όχι για καλπονοθεία, αλλά για tik tok – εδώ έχουμε μια έκρηξη εξουσιαστικής βλακείας! Το πραγματικό ενοχοποιητικό στοιχείο μ’ αυτόν τον Georgescu (γιατί υπάρχει τέτοιο!!) είναι ότι θέλει να κλείσει τις νατοϊκές βάσεις στο ρουμανικό έδαφος – και φαίνεται ότι «κάποιοι» στο Βουκουρέστι δεν είχαν ελπίδες για τον δεύτερο γύρο, οπότε προτίμησαν το «πάμε απ’ την αρχή»… Δεν ξέρουμε τι θα κάνουν οι ρουμάνοι ψηφοφόροι, όμως κάποτε κάτι παρόμοιο έγινε στο Αλγέρι, όπου το εκεί καθεστώς απαγόρευσε (με τις δυτικές ευλογίες…) εντελώς τις εκλογές επειδή στον πρώτο γύρο προηγούνταν οι ισλαμοδημοκράτες. Ακολούθησε εμφύλιος…

Mπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη στην ευρώπη, αλλά η αεροναυτική U.S. βάση στην Κοστάντζα, απέναντι στην Κριμαία, είναι «πρώτης γραμμής»…

Στην απέναντι μεριά της Μαύρης Θάλασσας, στην Τυφλίδα, το κόμμα «γεωργιανό όνειρο» κέρδισε στις 26 Οκτώβρη το 53,93% των ψήφων και μια ισχυρή πλειοψηφία 89 εδρών στο με 150 καρέκλες κοινοβούλιο. Το «γεωργιανό όνειρο» έχει νικήσει σε διαδοχικές εκλογές απ’ το 2012, αλλά έγινε ιδιαίτερα «προβληματικό» για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς. Ενώ ξεκίνησε ως «φιλοδυτικό» σταδιακά, και ειδικά μετά την έναρξη του πολέμου μεταξύ ρωσίας και ουκρανίας / νατο το 2022, άρχισε να γίνεται όλο και πιο επιφυλακτικό απέναντι στην δύση∙ και να στρέφεται προς την Μόσχα.

Θανάσιμο αμάρτημα! Θανάσιμο επειδή η γεωργιανή επικράτεια ήταν το αγαπημένο playground της Ουάσιγκτον, για διάφορους «καλούς σκοπούς» μεταξύ των οποίων και οι «έρευνες» βιολογικού πολέμου. Απ’ τις αρχές των ’10 το αμερικανικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, υπό την αιγίδα του πενταγώνου και του αμερικανικού στρατού, άνοιξε στα περίχωρα της Τυφλίδας το Nunn-Lugar Bio-Threat laboratory, η μεγαλύτερη αμερικανική (ερευνητική) «βάση» βιολογικού πολέμου εκτός επικράτειας ηπα.

Στο cyborg νο 24 (Ιούνης 2022), κάτω απ’ τον τίτλο Πανδημίες και βιολογικός πόλεμος: η Σκύλλα και η Χάρυβδη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ο Hurry Tuttle μεταξύ άλλων σημαντικών έγραφε κι αυτά:

… Το μεγαλύτερο αμερικανικό εργαστήριο βιοπολέμου στο εξωτερικό είναι το Lugar Center στη Γεωργία. Το Κέντρο άρχισε να κατασκευάζεται το 2004, ξεκίνησε να λειτουργεί το 2011 κι από το 2013 είναι πλήρως επιχειρησιακό. Βρίσκεται μόλις 17 χιλιόμετρα από τη στρατιωτική αεροπορική βάση Vaziani των ΗΠΑ στην πρωτεύουσα Τιφλίδα. Επιφορτισμένοι με το στρατιωτικό πρόγραμμα είναι βιολόγοι από τη Μονάδα Ιατρικών Ερευνών του Στρατού των ΗΠΑ-Γεωργία (USAMRU–G) μαζί με ιδιώτες εργολάβους. Το εργαστήριο βιοασφάλειας επιπέδου 3 είναι προσβάσιμο μόνο σε αμερικανούς με εξουσιοδότηση ασφαλείας, ενώ τους παρέχεται διπλωματική ασυλία βάσει της συμφωνίας ΗΠΑ-Γεωργίας του 2002 για την αμυντική συνεργασία. Το τοπικό προσωπικό δεν έχει δικαίωμα ενημέρωσης από τα αμερικανικά έγγραφα και δεν έχει πρόσβαση στα κλειστά τμήματα των εργαστηρίων. Διευθυντής του εργαστηρίου διορίζεται ένα άτομο από τις στρατιωτικές υπηρεσίες ή τις υπηρεσίες πληροφοριών. Η μεταφορά οποιουδήποτε βιολογικού υλικού από και προς τα εργαστήρια πραγματοποιείται χωρίς καμία δήλωση και έλεγχο από τις τοπικές αρχές. Αυτό το μοντέλο λειτουργίας και σχέσεων με τις τοπικές αρχές, που πρωτο-εφαρμόστηκε στη Γεωργία, στη συνέχεια καθιερώθηκε ως μοντέλο σε όλα τα βιολογικά εργαστήρια που ελέγχουν οι ΗΠΑ στο εξωτερικό.

Στοιχεία που έχουν αντληθεί από το αμερικάνικό δημόσιο μητρώο ομοσπονδιακών συμβάσεων ρίχνουν φως σε ορισμένες στρατιωτικές δραστηριότητες στο Κέντρο Lugar – μεταξύ των οποίων η έρευνα για βιολογικούς παράγοντες και ιογενείς ασθένειες (άνθρακας, τουλαραιμία, βρουκέλλωση, λεϊσμανίαση, αιμορραγικός πυρετός Κριμαίας-Κονγκό), καθώς και η συλλογή βιολογικών δειγμάτων για μελλοντικά πειράματα. Παράδειγμα από την σύμβαση W81XWH-14-X-9999 του 2014, όπως δημοσιεύτηκε από το αμερικανικό υπουργείο άμυνας:

Το 2018, μετά από μια κυβερνοεπίθεση που είχε ως αποτέλεσμα να διαρρεύσουν έγγραφα του Lugar Center, ο πρώην υπουργός ασφαλείας της Γεωργίας Igor Giorgadze προχώρησε σε δημόσιες καταγγελίες για πειράματα σε ανθρώπους και δεκάδες θανάτους. Σύμφωνα με τα έγγραφα τον Δεκέμβριο του 2015 πέθαναν 30 άτομα που έλαβαν θεραπεία στο κέντρο για ηπατίτιδα C. Οι 24 ασθενείς πέθαναν μέσα σε μία ημέρα, ενώ μυστική έρευνα που διεξάγονταν με ένα άγνωστο φάρμακο είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο περισσότερων από 160 ανθρώπων.
«Ζητάω από την αμερικανική κυβέρνηση και τον πρόεδρο Τραμπ προσωπικά να διατάξουν έρευνα. Ο λαός της Γεωργίας θα είναι ευγνώμων εάν η χώρα απελευθερωθεί από αυτά τα πειράματα. Τυπικές απολογίες και αποζημιώσεις προς τις οικογένειες των θυμάτων των πειραμάτων δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεπληρώσουν τις ζωές που χάθηκαν». Σύμφωνα με τον Giorgadze, στο Lugar Center διεξάχθηκε ένα μεγάλο εύρος πειραμάτων με την συμμετοχή γεωργιανών πολιτών και τα αποτελέσματα ήταν θανάσιμα. Προς επιβεβαίωση παρουσίασε λίστα 30 ανθρώπων που υποβλήθηκαν σε θεραπείες για την ηπατίτιδα C στο Κέντρο και πέθαναν όλοι. Τα στοιχεία για τα περιστατικά αυτά αφορούσαν μόλις ένα μήνα, τον Δεκέμβριο του 2015. «Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι τα έγγραφα δείχνουν πως από την ομάδα των 30, οι 24 πέθαναν όλοι την ίδια μέρα… Τα data για το 2016 δείχνουν 30 θανάτους τον Απρίλιο και άλλους 13 τον Αύγουστο. Το πιο εξωφρενικό σημείο είναι ο χαρακτηρισμός ‘απροσδιόριστη’ ως αιτία θανάτου σε όλες τις περιπτώσεις. Δεν έγινε απολύτως καμία έρευνα σχετικά με τις αιτίες που οδήγησαν στο θάνατο αυτούς τους ανθρώπους».

Οι θάνατοι αυτοί σημειώθηκαν την ίδια εποχή που η Γεωργία αντιμετώπιζε μια ανεξήγητη επιδημία ηπατίτιδας C. Ανάλογο φαινόμενο έχει παρατηρηθεί και στην Ουκρανία όπου λειτουργούν τουλάχιστον 11 αμερικανικά βιολογικά εργαστήρια, τα περισσότερα στην νοτιοανατολική περιοχή της χώρας. Με την έναρξη λειτουργίας αυτών των εργαστηρίων, η Ουκρανία άρχισε να αντιμετωπίζει κρούσματα ασθενειών που θεωρούνταν ήδη νικημένες. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΠΟΥ, το 2018 η Ουκρανία κατέκτησε την πρωτιά στην Ευρώπη όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης της ιλαράς. Τέτοια κρούσματα παρατηρήθηκαν και στη Γεωργία…

Κάθε νοήμων άνθρωπος καταλαβαίνει πόσο θανάσιμο, πόσο ασυγχώρητο είναι για την Τυφλίδα να «εγκαταλείψει» τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς, τόσο τον αμερικανικό όσο και τους ευρωπαϊκούς! Ειδικά η Ουάσιγκτον, έχοντας χάσει κάμποσα απ’ τα ουκρανικά αντίστοιχα «εργαστήριά» της (με διάφορα ντοκουμέντα απ’ αυτά να έχουν περιέλθει στην κατοχή της Μόσχας) ήδη απ’ την πρώτη φάση της εισβολής το 2022, είχε εναποθέσει στο Lugar πολλές «ελπίδες»: για συγκέντρωση και συνέχιση των πειραμάτων με φονικούς ιούς, σε βάρος (φυσικά) των γεωργιανών. Παρότι (αυτό είναι σαφές από την πιο πάνω περιγραφή του πως δούλευε ή δουλεύει ακόμα το Lugar) ο αμερικανικός στρατός έχει προσπαθήσει να περιφρουρήσει καλά αυτές τις δουλειές του, o αναπροσανατολισμός της Τυφλίδας προς την Μόσχα, θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφικός. Είτε επειδή το εργαστήριο θα κλείσει (μαζί με την κοντινή αμερικανική βάση!) είτε επειδή κάποια «μυστικά» του θα (βρουν τρόπο να) διαρρεύσουν. Ίσως έχουν ήδη βρει τον δρόμο τους προς Μόσχα μεριά.

Ποια πρέπει να είναι η τιμωρία αυτής της αναιδούς κυβέρνησης; Μια «maidan» αλλά Κίεβο 2014! Πράγματι, το κόλπο έχει ξεκινήσει, με (δήθεν) αφορμή ότι η Τυφλίδα ανακοίνωσε ότι θα «παγώσει» τις συζητήσεις για τις σχέσεις με την ε.ε. ως το 2018… Θυμίζει απελπιστικά το «σενάριο» της ουκρανίας στα τέλη του 2013 και στις αρχές του 2014! H μόνη διαφορά είναι ότι τώρα δεν είναι επί σκηνής η «fuck eu» Nuland και ο us ambassador Pyatt (για να μοιράσουν κόκα κόλες και λεφτά κρατώντας δυνατή τη φωτιά…) αλλά eu βουλευτές:

O γερμανός Michael Roth, βουλευτής του SPD, «ενθαρρύνει» τους διαδηλωτές έξω απ’ τη βουλή της γεωργίας – κατά της γεωργιανής κυβέρνησης… Αν πάει γεωργιανός βουλευτής να κάνει παρόμοια δουλειά έξω απ’ bundestag θα συλληφθεί αμέσως με την κατηγορία της «απαράδεκτης παρέμβασης στα εσωτερικά άλλης χώρας». Αλλά δεν είναι όλα τα καπιταλιστικά κράτη ίδια, έτσι δεν είναι;

Είναι τόσο μεγάλη η ομοιότητα, που απ’ την μια μεριά φαίνεται πως τα δυτικά επιτελεία δεν έχουν καμία φαντασία, ενώ απ’ την άλλη στην Τυφλίδα (και στη Μόσχα…) ξέρουν καλά τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν.

Δύο συμπεράσματα, καθόλου ευχάριστα. Πρώτον, οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί, με επικεφαλής τον αμερικανικό, προσπαθούν να γατζωθούν στη Μαύρη Θάλασσα με νύχια και με δόντια – προφανώς για να έχουν Μόσχα και Άγκυρα μέσα στο βεληνεκές των πυραύλων τους. Δυσκολεύονται… Δεύτερον, καθώς στριμώχνονται όλο και περισσότερο, είτε βάζουν φωτιά όπου μπορούν, είτε καταφεύγουν σε οποιοδήποτε είδος πραξικοπήματος τους φαίνεται βολικό. Με λογοκρισίες, απαγορεύσεις (και όλα όσα τόσοι χειροκρότησαν στη διάρκεια της πρόσφατης τρομοεκστρατείας), ακόμα και με θεσμική παράνοια.

Εφόσον δεν βρίσκουν σοβαρά και χειραφετικά εμπόδια, θα συνεχίσουν έτσι, πάντα προς το χειρότερο.

Αλλά μην απογοητεύεσθε! Το μέλλον σας γελάει!!! (Με μια έντονη διάθεση να σας δαγκώσει…)

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη >> Λόγω της σοβαρότητας όσων γίνονται (και όσων σχεδιάζονται…) όχι μόνο στο ουκρανικό πεδίο μάχης αλλά και σε σχέση με την απόπειρα για μια «γεωργιανή maidan», η έλλειψη χώρου μας αναγκάζει να μετακομίσουμε τις αναφορές μας για την επόμενη Δευτέρα.

(Απολογούμαστε, αλλά η έκταση και η όξυνση των γεγονότων του 4ου παγκόσμιου πολέμου θα απαιτήσει ίσως την αναδιοργάνωσή μας. Θα δούμε τι μπορούμε – κι αν υπάρχει ενδιαφέρον…)

 

Η παλαιστινιακή αντίσταση

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.43) >> Όταν οι δυτικοί κανίβαλοι δεν χρειαζόταν να απαντούν σε δύσκολες (;) ερωτήσεις, κι όταν οι δυτικές μάζες κοιτούσαν μόνο τον αφαλό τους (επωφελούμενες, είτε το ήξεραν είτε όχι, απ’ τον ιμπεριαλισμό των αφεντικών τους) κάπου όχι μακριά πολλοί μεγάλωναν ώστε να μπορούν να χειρίζονται ένα αυτόματο. Για να αντισταθούν, για να ζήσουν ή να πεθάνουν με αξιοπρέπεια.

Τον καιρό εκείνο, για τους δυτικούς δεν υπήρχε Παλαιστίνη. Αλλά τι αξία έχουν οι δυτικοί; Μόνο για να σκοτώνουν…

Το παρακάτω video, διάρκειας 13 λεπτών και κάτι (με αγγλικούς υπότιτλους) ρίχνει μια ματιά στην προσφυγούπολη κι ανταρτομάνα Jenin, στη δυτική Όχθη, πριν σχεδόν 1,5 χρόνο. Τον Ιούλη του 2023. Είναι μια σύντομη ιστορία για τους Παλαιστίνιους αντάρτες στη δυτική Όχθη, μια ιστορία γεμάτη (όπως το φαντάζεσθε…) «τρομοκράτες»…

 

Το κράτος και τα κηπευτικά

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.31) >> Υπάρχουν διάφορα κράτη που απαγόρευσαν την εμφάνιση της παλαιστινιακής σημαίας (μαζί με διάφορα άλλα που αφορούν την παλαιστινιακή απελευθέρωση) με την κατηγορία ότι είναι … «αντισημιτικό σύμβολο»….

Δυστυχώς, αντί να υπερασπιστούν αυτή τη ματωμένη σημαία όποιο τίμημα κι αν είχε πολλοί πρωτοκοσμικοί «αλληλέγγυοι» (;) κατέφυγαν σε ένα τρικ. Υιοθέτησαν ως σύμβολο της «αλληλεγγύης» τους το … καρπούζι (!!!) επειδή τα χρώματά του (πράσινο / κόκκινο / μαύρα σπόρια) είναι τα ίδια με της παλαιστινιακής σημαίας.

Το βρίσκουμε από ηλίθιο ως χυδαίο…

Αλλά τα κράτη αγρυπνούν! Και δεν μασάνε από τέτοιες κουτοπονηριές!!! Δείτε το παρακάτω video, κάπου στην αυστραλία, για ένα μικρό αυτοκόλλητο (με καρπούζι) στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου. Προφανώς το όργανο δεν αυτενέργησε. Αυτές ήταν οι εντολές που είχε απ’ το υπουργείο δημόσιας τάξης του κράτους του:

Γελοίο το να κάνει κάποιος το καρπούζι σύμβολο της συμπαράστασής του στην Παλαιστινιακή αντίσταση… Και δέκα φορές γελοίο το να θεωρείται το καρπούζι σύμβολο … αντισημιτισμού!

Ψόφια «ειρήνη»… (1)

Επάνω, χάρτης με την εμπόλεμη ζώνη  στον πόλεμο των 36 ημερών το 2006. Κάτω η ίδια ζώνη στον πόλεμο των 59 ημερών (ως τώρα) – ο χάρτης είναι 2 μέρες πριν την «εκεχειρία». Προσέξτε ότι το 2006 ο θεοναζί στρατός είχε κάνει ναυτικό αποκλεισμό του λιβάνου, κάτι που δεν διανοήθηκε καν και καν τώρα, αφού τότε η Hezb’ Allah είχε κτυπήσει ένα πλοίο του. Προσέξτε επίσης ότι το 2006 είχε καταφέρει να προωθηθεί αισθητά πιο βαθιά απ’ ότι τώρα. Όμως, έχοντας την δυτική άδεια να ισοπεδώσει την Γάζα, προχώρησε τώρα σε πιο μαζικούς βομβαρδισμούς οικισμών, χωριών και πόλεων – φυσικά και της Βηρυτού, και της Σιδώνας…

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.21) >> Δεν ήταν στον ορίζοντα της ανάλυσής μας… Αλλά γιατί θα έπρεπε; Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες τα «νέα απ’ το μέτωπο» ήταν όλο και χειρότερα για τον θεοναζί στρατό: το καταλάβαινε όποιος έκανε τον κόπο να συγκρίνει τα δημοσιεύματα των δικών του media με τις αναφορές των λιβανέζικων. Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες αυτός ο θεοναζί στρατός όχι μόνο δεν μπορούσε να προχωρήσει με σταθερότητα αλλά κάποτε αναγκαζόταν να υποχωρήσει πίσω, μέσα στην δική του συνοριακή επικράτεια. Επί μέρες τις τελευταίες εβδομάδες γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο πως αυτός ο θεοναζί στρατός όχι μόνο δεν θα «καθάριζε» το νότιο λίβανο απ’ τους «τρομοκράτες», όχι μόνο δεν θα έβλεπε ποτέ το όριο που είχε βάλει στον εαυτό του, τον ποταμό Λιτάνι, αλλά μάλλον διακινδύνευε ένα μεγαλειώδες Βατερλώ.

Συνεπώς μια «εκεχειρία», «ανακωχή» (χρησιμοποιείτε όποια λέξη σας ταιριάζει) με «ημερομηνία λήξης» (η οποία ημερομηνία απλά ταιριάζει με την ανάληψη καθηκόντων απ’ το ψόφιο κουνάβι…) που δεν θα είχε στόχο απλά την περισυλλογή-των-νεκρών, ένα μόνο νόημα θα μπορούσε να έχει: με τα τωρινά δεδομένα δεν μπορούμε άλλο! Και αυτό ακριβώς δείχνει. Οι δυτικοί συνεργοί και υποθάλπτες και τροφοδότες των θεοναζί εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας και οπωσδήποτε οι δημαγωγοί τους, παρουσιάζοντας αυτήν την «ανακωχή» ως νίκη δική τους και του χωροφύλακά τους, φρόντισαν να κρύψουν τρία βασικά δεδομένα πριν πανηγυρίσουν για τις «υπογραφές»:

1) Το ομολογημένο ξανά και ξανά εντός του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ότι το πεζικό του ΔΕΝ αντέχει πλέον την εισβολή στο νότιο λίβανο…

2) Την «ανεξήγητη» ένταση με την οποία ο αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ υποστήριζε δημόσια αυτήν την «συμφωνία», και την βιασύνη του να την επιστημοποιήσει στο υπουργικό του συμβούλιο – όταν επί 14 μήνες έκανε το ακριβώς αντίθετο είτε σχετικά με τη Γάζα είτε σχετικά με το νότιο λίβανο μόλις πριν ένα μήνα…

3) Την χλιαρή (δήθεν) αντίδραση των πλέον hard core θεοναζί συμμάχων του… Έκαναν μεν την παράσταση της διαφωνίας τους, αλλά καμία σχέση με τις σταθερές απειλές εδώ και μήνες ότι θα αποχωρήσουν απ’ την κυβέρνηση και θα την ρίξουν «αν…». Με άλλα λόγια συμφωνούσαν κι αυτοί…

Ήταν ο ίδιος ο αρχιχασάπης που αποκάλυψε τους «3 λόγους που υπέγραψε»: Ένας: «να ασχοληθεί με το ιράν»…. Άλλος: «να ασχοληθεί με τη Γάζα»…. (Και τα δύο μαζί;;;) Ο βασικότερος όμως (που ο ίδιος ανέφερε) ήταν το κοινό μυστικό: η κούραση και η λειψανδρία του στρατού του, ακόμα και σε όπλα. Δηλαδή: οι μεγάλες απώλειες τόσο σε «προσωπικό» (εκατοντάδες νεκροί και σοβαρά τραυματίες) όσο και σε «υλικό»: τουλάχιστον 60 τανκς διαλυμένα σε λιγότερες από 60 μέρες, για μια εισβολή που υποτίθεται θα είχε καταλάβει ήδη τον λίβανο κάτω απ’ τον ποταμό Λιτάνι, αλλά κατάφερε μόνο να κάνει νεκροταφείο της μια ζώνη μερικών εκατοντάδων μέτρων δίπλα στα σύνορα.

Από στενά στρατιωτική άποψη η Hezb’ Allah νικούσε! Και ακόμα χειρότερα: δεν υπήρχε καμία ένδειξη καν και καν ότι επρόκειτο να καμφθεί μετά από επιπλέον ένα ή δύο μήνες.

Να και η άποψη της θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνίας για την έκβαση της εισβολής στο νότιο λίβανο – μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας». Στο ποσοστό των «δεν νικήσαμε» περιλαμβάνεται ένα 20% που θεωρεί ότι νίκησε η Hezb’ Allah και οι υπόλοιποι που έχουν την άποψη ότι δεν νίκησε κανείς…

Συνεπώς, ενώ είναι ξεκάθαρο γιατί οι θεοναζί κάλεσαν τον μεγάλο σύμμαχό τους στην Ουάσιγκτον (προσωποποιημένο σ’ ένα κάθαρμα ονόματι Hochstein, δεξί χέρι του νυσταλέου Jo διορισμένο στο παρελθόν απ’ τον Obama για να βοηθήσει τον οίκο Biden στις βρώμικες τύπου Burisma δουλειές του στην ουκρανία…) να «μεσολαβήσει» μια διακοπή, υπάρχει το ερώτημα: γιατί συμφώνησε (όσο συμφώνησε…) η λιβανέζικη αντίσταση;

Σ’ αυτό το ερώτημα

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ψόφια «ειρήνη»… (2)

(Όχι, δεν εμφανίστηκαν οι caballeros στο λίβανο!) Μοτοδιαδήλωση στην Dahyeh, νότιο προάστειο της Βηρυτού, στις 27 Νοέμβρη, μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας». Δεν δείχνουν για ηττημένοι…

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.17) >> Η απελευθέρωση της Παλαιστίνης δεν είναι ευκαιριακό ζήτημα ούτε για την Hezb’ Allah ούτε για το σύνολο εκείνου που ονομάζεται «άξονας της αντίστασης». Η αποικιοκρατική κατοχή της απ’ την άλλη μεριά δεν είναι ευκαιριακό ζήτημα ούτε για το θεοναζί καθεστώς ούτε για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς που είναι οι πατρώνες του. Συνεπώς η σύγκρουση εδώ είναι πολλαπλή και πολυεπίπεδη – και εκτείνεται πολύ μακρύτερα απ’ αυτήν καθαυτήν την Παλαιστίνη ή/και τον λίβανο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.