Tag: ουκρανία

Θα μας επιτρέψετε;

Παρασκευή 25 Φλεβάρη>> Θα μας επιτρέψετε να περιμένουμε μερικές ώρες ακόμα για να επιβεβαιώσουμε την γνώμη που σχηματίζουμε για την “ειδική επιχείρηση” του ρωσικού καθεστώτος στην ουκρανική επικράτεια – ε; Αλλά και να μην το επιτρέπετε θα κάνουμε μια μικρή κατάχρηση δικαιώματος αντιπληροφόρησης και εργατικής κριτικής.

Γιατί είναι πάντα ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος σε (μάλλον αργή ακόμα…) κίνηση – και όπως σε κάθε πόλεμο έτσι και σ’ αυτόν η υποτέλεια στις εντυπώσεις είναι ολέθρια.

“Δικαίωμα” λοιπόν. Θα τα πούμε αύριο…

Εκτάκτως έκτακτο 1

Τρίτη 22 Φλεβάρη>> Αυτόν τον τσαμπουκά (συγχωρείστε μας την έκφραση) δεν τον περιμέναμε! Το ρωσικό καθεστώς αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δύο (ουκρανικών) επαρχιών, του Lugansk και του Donetsk! Κι αυτό σημαίνει διάφορα που θα πούμε στη συνέχεια. Ωστόσο δεν πρόκειται για το «τέλος του κόσμου», ούτε για την επίσημη έναρξη ενός θερμού 4ου παγκόσμιου πολέμου (οι τζογαδόροι των πρώτων υλών ενέργειας φυσικά τέτοια θα λένε ή θα υπονοούν).

Να θυμίσουμε λοιπόν ότι υπάρχει μια κρατική οντότητα που ονομάζεται «τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου», που κατά τους έλληνες και ελληνοκύπριους εθνικόφρονες είναι «ψευδοκράτος», ωστόσο είναι αναγνωρισμένη σαν τέτοια απ’ την Άγκυρα και έμμεσα από μερικά ακόμα ισλαμικά κράτη. Αυτή η αναγνώριση (της τ.δ.β.κ.) δεν σημαίνει ωστόσο πως αν το ελληνικό και ελληνοκυπριακό φασισταριό δεν ήταν ελληνικό και ελληνοκυπριακό φασισταριό δεν θα μπορούσαν οι δύο «συνιστώσες κρατικές οντότητες» στην κύπρο, ο βορράς και ο νότος, να ενωθούν σε κάποιο είδος ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας. (Στο ελβετικό Κραν Μοντανά το 2017 οριστικοποιήθηκε ότι Αθήνα και Λευκωσία εμφορούνται από ακροδεξιές / εθνικιστές απόψεις για το «κυπριακό» και όχι μόνο, όποιο κι αν είναι το γκουβέρνο….) Πρακτικά λοιπόν, σ’ ένα κόσμο που τα σύνορα μπορούν να εμφανιστούν αλλά και να εξαφανιστούν, η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Donbass πρέπει να θεωρηθεί μόνο σαν “καινούργια κατάσταση, καινούργια καθήκοντα”, κι όχι σαν το τέλος της ιστορίας.

Αυτό είναι το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο στην (οπωσδήποτε) τολμηρή κίνηση της Μόσχας της αναγνώρισης των δύο αντάρτικων δημοκρατιών του Donbass: επιβάλλει de facto σαν μοναδική εκδοχή εδαφικής αρτιότητας της ουκρανικής επικράτειας την ομοσπονδιοποίηση – κάτι που το ουκρανικό φασισταριό απορρίπτει μετά βδελυγμίας. Για να το πούμε αλλιώς: η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Lugansk και του Donetsk ΔΕΝ σημαίνει και την προσάρτησή τους∙ συνεπώς, η μόνη πιθανότητα να παραμείνουν τελικά ουκρανικό έδαφος είναι η αλλαγή του ουκρανικού συντάγματος…(Όπως, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και στην κύπρο). Κι αυτό ακριβώς προβλεπόταν με τις “συμφωνίες του Μινσκ”!! Η αλλαγή του ουκρανικού συντάγματος προς ένα μοντέλο “γερμανικό” ή ίσως “ισπανικό”, με αυξημένη αυτοδιοίκηση για το Donbass (και όχι μόνο).

Φυσικά, μ’ αυτήν την ενέργεια η ανεγκέφαλη αλεπού φαίνεται να πετάει στα σκουπίδια την καλοπροαίρετη, ουκρανικής ιδιοκτησίας εφαρμογή αυτών των συμφωνιών… Ταμάμ! Οι συμφωνίες αυτές έχουν γίνει απόφαση του οηε απ’ το 2015 – όχι όμως και ο τρόπος που θα εφαρμοστούν! Συνεπώς το ότι η Μόσχα τις ξεφορτώνεται είναι σοβαρό από τυπική άποψη. Αλλά η αλήθεια είναι ότι εκείνος που προσπαθεί να τις ξεφορτωθεί ουσιαστικά πριν καν στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών είναι το φασιστοκρατούμενο  Κίεβο. Συνεπώς, από μια ρεαλιστική σκοπιά τακτικής αλλά και ιστορικής διαλεκτικής, θα λέγαμε ότι η Μόσχα τελειώνει όχι τις συμφωνίες στην ουσία τους αλλά την φάρσα εφτά χρόνων (υπάρχουν αυτές οι συμφωνίες; ισχύουν; πότε θα ισχύσουν;) – μεταφέροντας το ζήτημα της εφαρμογής τους σ’ ένα «ανώτερο επίπεδο» διακρατικού (διεθνούς) και ενδοκρατικού (προκειμένου για το Κίεβο) ανταγωνισμού. (Αυτό υπό τον όρο ότι δεν προχωρήσει στην προσάρτηση αυτών των επαρχιών).

Θα βοηθήσει αν την ανεξαρτησία των Lugansk και Donetsk αναγνωρίσουν λίγα κράτη ακόμα: η λευκορωσία, η βενεζουέλα…

Γιατί όμως το έκανε αυτό τώρα η Μόσχα;

(φωτογραφία: Οι συζητήσεις στο Μινσκ το 2015. Απ’ τους τέσσερεις μόνο ο ένας παραμένει στο πόστο του).

Εκτάκτως έκτακτο 2

Τρίτη 22 Φλεβάρη>> Μόνο υποθέσεις μπορούμε να διατυπώσουμε επί του γιατί τώρα∙ μας λείπουν στοιχεία για μια πιο στέρεη απάντηση. Ένα κάποιο κόστος θα το πληρώσει η Μόσχα υποθέτουμε, με την μορφή μερικών δυτικών «κυρώσεων» – αν και ο βρεγμένος το νερό δεν το φοβάται. Απ’ την άλλη το γεγονός ότι ρωσικός στρατός μπορεί τώρα να μπει «επίσημα» στις σύμμαχες δημοκρατίες (Lugansk και Donetsk) είναι η σαφής αναβάθμιση εκείνου που φανταζόμασταν (μέχρι χτες) ότι είναι πιθανό να συμβεί: να μπει undercover.

Την Δευτέρα 14 Φλεβάρη γράφαμε μεταξύ άλλων (τα μετόπισθεν):

… Θα πει κάποιος: «Ναι, αλλά χάρη σ’ αυτήν την εικονικότητα η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στέλνουν πολεμοφόδια στον ουκρανικό στρατό». Για να χρησιμοποιήσει εναντίον ποίου; Ακόμα και οι αντάρτες του Donbass δεν είναι καθόλου «στο χέρι» αυτού του μισοφασιστικού ουκρανικού στρατού. Αν το «σενάριο» είναι ότι εναντίον αυτών θα κινηθεί το Κίεβο, η Μόσχα θα χρειαστεί απλά να περιμένει μερικές ώρες ή το πολύ μία ή δύο μέρες (φωνάζοντας στους δυτικούς «μαζέψτε τους!!!») πριν εξαφανίσει τα ουκρανικά τανκς και πυροβόλα σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω απ’ το Donbass – χωρίς να πατήσει ούτε μια ρωσική αρβύλα στο ουκρανικό χώμα. Όχι, δεν θα γίνει-του-Στάλιγκραντ αν αυτό είναι το ζητούμενο των δυτικών…

Και μόλις χτες συμπληρώναμε:

…Δεύτερο όφελος: πόσοι μισθοφόροι της wagner ή ακόμα και τακτικός ρωσικός στρατός (με τα κατάλληλα σήματα στο μπράτσο…) χωράνε σε μια ζώνη εδάφους με κτίρια άδεια από αμάχους; Άγνωστο, αλλά το φασισταριό του Κιέβου θα πρέπει να σκέφτεται ξανά και ξανά ότι μια τέτοια ζώνη δεν τους είναι ετοιμοπαράδοτη! Το αντίθετο: μπορεί να είναι μια χαρά παγίδα. Συνεπώς η ιδέα περί «εισβολής» και «απελευθέρωσης των εδαφών» θα πρέπει να έχει απομείνει μόνο στους βαριά αλκοολικούς φασίστες….

Η Μόσχα το φώναξε, αλλά κανείς δεν τους “μάζεψε”… Μάλλον το αντίθετο… Αντί να εξαφανίσει άμεσα τα ουκρανικά όπλα όπως είχε κάνει το 2014, αντί να στείλει “βαριά οπλισμένους άγνωστης ταυτότητας” χωρίς ρωσικά σημάδια στις στολές τους (όπως έκανε στην Κριμαία την ίδια χρονιά στη διάρκεια του δημοψηφίσματος…), η Μόσχα κάνει τώρα κάτι άλλο: ρωσικές αρβύλες μπορούν να πατήσουν επίσημα, σαν «ειρηνευτική δύναμη» – σ’ ένα χώμα όμως που το αρχηγείο τους λέει ότι δεν είναι πια ουκρανικό…

Γιατί λοιπόν τώρα η Μόσχα ρίχνει γερή κλωτσιά στο τραπέζι των εντυπώσεων γύρω απ’ το «ουκρανικό ζήτημα»; Προφανώς θεωρεί ότι την παίρνει∙ υπάρχει άραγε η εκτίμηση ότι αυτή η αναγνώριση θα προκαλέσει κάποια σοβαρή κρίση στο Κίεβο; Θα φανεί. Απ’ την άλλη μεριά η ιδέα ότι απ’ την μια θα γίνονται «άερα κάερα» διεθνείς συζητήσεις επί του θέματος (σαν μέρος του ευρύτερου ζητήματος, για την εξάπλωση του νατο) και απ’ την άλλη η «μεραρχία azov» θα κάνει ό,τι γουστάρει στη νοτιοανατολική άκρη της ουκρανίας σαν διεθνής φασιστική ταξιαρχία με όπλα και εκπαίδευση απ’ την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, δεν αρέσει στην ανεγκέφαλη αλεπού. (Πέρα απ’ τα υπόλοιπα δημιουργεί και επικίνδυνο προηγούμενο – επ’ αυτού την ερχόμενη εβδομάδα). Ωστόσο τέτοιες αποφάσεις δεν είναι ούτε θέμα γούστου ούτε ζήτημα συναισθηματικό.

Πρακτικά η Μόσχα δείχνει να επαναλαμβάνει ό,τι έκανε με την Αμπχαζία και τη νότια Οσετία (επί γεωργιανού εδάφους) το 2008 εκτιμώντας ότι καμιά δυτική πολιτική βιτρίνα δεν θα στείλει τους πεζοναύτες της να σκοτωθούν για την εδαφική ακεραιότητα ενός failed state.

Αλλά η ουκρανική επικράτεια δεν έχει την ίδια αξία με την γεωργιανή. Απ’ την άλλη μεριά ενώ η χερσόνησος της Κριμαίας είχε στρατηγική σημασία για την Μόσχα (η μεγάλη ναυτική βάση της Σεβαστούπολης είναι αναντικατάστατη) το Donbass δεν είναι το ίδιο σημαντικό στα τωρινά όριά του. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν προκληθεί μια κάποια εσωτερική κρίση στο καθεστώς του Κιέβου και αν, αντίθετα, η Ουάσιγκτον αξιοποιήσει την «ευκαιρία Zelensky» διαφορετικά απ’ ότι (δεν) αξιοποίησε την «ευκαιρία Saakashvili» (ο γεωργιανός πρόεδρος / καραγκιόζης το 2008), τότε θα ήταν πιθανό η Μόσχα να βρεθεί μπροστά σ’ αυτό που θέλει να αποφύγει: μια ακόμα εντονότερη αποικιοποίηση του Κιέβου απ’ την Ουάσιγκτον… Δεν θεωρούμε σίγουρο πως τώρα θα συμβεί αυτό που έγινε (δηλαδή: δεν έγινε) πριν δεκατόσα χρόνια – και κανείς να μην το θεωρεί: η πρώην υπερδύναμη είναι πολύ περισσότερο στριμωγμένη σήμερα απ’ ό,τι το 2008…

Το είπαμε: δεν έχουμε ακόμα στέρεες απαντήσεις σε σχέση με την ρωσική κίνηση. Ενώ μπορούμε να εξηγήσουμε τις εκτός ουκρανίας κινήσεις, υπάρχει ένας παράγοντας που αγνοούμε αλλά προφανώς η Μόσχα ξέρει καλά: η εσωτερική κατάσταση στην ουκρανική επικράτεια, και το τι μπορεί να προκύψει κάτω απ’ την συγκεκριμένη πίεση. Εκτιμάμε πως αυτό είναι ο βασικός παράγοντας που μπορεί να εμποδίσει (ή να επιτρέψει) την εντονότερη αποικιοποίηση του Κιέβου∙ και όχι η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Donbass καθ’ αυτή…

Θα μάθουμε.

(φωτογραφία: Ω η κυρία Ursula! Πριν διευθύνει την ευρωπαϊκή ορχήστρα αποφασιστικότητας θα μας πει τι κουβέντιαζε με τον κτηνίατρο ceo όταν ήταν να κλείσει τις λεόντιες παραγγελίες πλατφορμών genetic engineering απ’ το μαγαζί του;)

Το 2ο μέτωπο (συνέχεια)

Δευτέρα 21 Φλεβάρη>> Κατά πως τα λέγαμε, πριν μια βδομάδα. Η Μόσχα (έπρεπε ο στρατός της να έχει φτάσει στο Κίεβο ήδη, σύμφωνα με τις «προβλέψεις» και τις «ασφαλείς πληροφορίες» των δυτικών μηχανισμών) έκανε στις 17, στις 18, στις 19 και στις 20 του μήνα ένα εντυπωσιακό ΤΙΠΟΤΑ, ξεβρακώνοντας διεθνώς (περισσότερο εκτός δυτικού κόσμου) το «εμείς ξέρουμε», την «γνωσιακή υπεροχή» του δυτικού καπιταλισμού, των υπηρεσιών, των πολιτικών βιτρινών, των αφεντάδων, των μήντιά τους. Οι συνέπειες αυτού του ξεβρακώματος που συνεχίζεται ακάθεκτο (φωτογραφίες επάνω) δεν θα φανούν σήμερα ή αύριο. Προστίθενται σε άλλες, και διαβρώνουν διεθνώς και συστηματικά ακόμα και τα κουρέλια της δυτικής (κυρίως αμερικανικής και αγγλικής) soft power, ό,τι τέλος πάντων έχει μείνει από δαύτην.

Μπείτε στη θέση ενός υπηκόου του ζαϊρ, της νότιας αφρικής, της χιλής, του πακιστάν, ή της ταϋλάνδης (τα ονόματα των κρατών είναι ενδεικτικά) που παρακολουθεί στοιχειωδώς τις διεθνείς σχέσεις… Τι ιδέα λέτε ό,τι σχηματίζει με τις «προβλέψεις», που πέφτουν σαν το χαλάζι, για το τι θα κάνει και το τι δεν θα κάνει το ρωσικό καθεστώς, και για εκείνους που τις κάνουν;

Απ’ την άλλη μεριά το να αναλάβουν δράση τα φασισταριά της azov battalion που έχουν ακροβολιστεί στην περίμετρο του Donbass για να προβοκάρουν την Μόσχα δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Ειδικά τώρα. Οι ένοπλοι εκεί, σε συνεργασία και υπό τις διαταγές της Μόσχας προφανώς, έκαναν κάτι ίσως αναγκαστικό αλλά οπωσδήποτε έξυπνο: άρχισαν την εκκένωση των παραμεθόριων περιοχών του θύλακα απ’ τους αμάχους, με προορισμό την ρωσική επικράτεια (το Rostov). Πρώτο πληροφοριακό / προπαγανδιστικό όφελος: όταν αρχίσει η επίδειξη φωτογραφιών από καταυλισμούς προσφύγων απ’ το Donbass, ποιος δυτικός «προφήτης», «αναλυτής», θα συνεχίσει το παραμύθι περί «ρωσικής προβοκάτσιας»; Απάντηση: όλοι (!), αλλά μόνο για να γίνουν ακόμα πιο γελοίοι (διεθνώς). Δεύτερο όφελος: πόσοι μισθοφόροι της wagner ή ακόμα και τακτικός ρωσικός στρατός (με τα κατάλληλα σήματα στο μπράτσο…) χωράνε σε μια ζώνη εδάφους με κτίρια άδεια από αμάχους; Άγνωστο, αλλά το φασισταριό του Κιέβου θα πρέπει να σκέφτεται ξανά και ξανά ότι μια τέτοια ζώνη δεν τους είναι ετοιμοπαράδοτη! Το αντίθετο: μπορεί να είναι μια χαρά παγίδα. Συνεπώς η ιδέα περί «εισβολής» και «απελευθέρωσης των εδαφών» θα πρέπει να έχει απομείνει μόνο στους βαριά αλκοολικούς φασίστες.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

To 2o μέτωπο

Δευτέρα 14 Φλεβάρη>> … Ο ρωσικός στρατός θα εισβάλει στην ουκρανία τις επόμενες ημέρες. Ή τις επόμενες εβδομάδες. Ή μπορεί να μην εισβάλει… Όταν μιλάει ο «σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ηπα» Jake Sullivan, οι πάντες πρέπει να στέκονται με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στον αέρα για να απολαύσουν το «ψιλοκόψιμο» της αντεστραμμένης πραγματικότητας. Αν αυτός ο θεσμός, του «συμβούλου εθνικής ασφάλειας», εξακολουθεί να έχει κάποια σημασία στο Joνυσταλεάν (μην ορκιστείτε ότι έχει!), τότε θα πρέπει επειγόντως να πλασιωθεί από ψυχιάτρους. Παλαιού τύπου: απ’ αυτούς που είχαν ψωμοτύρι τα ηλεκτροσόκ…

Η τελευταία «ασφαλής πρόβλεψη» για την ρωσική εισβολή είναι… στις 16 Φλεβάρη. (Είναι η δεύτερη φορά που γίνονται τέτοιες ακριβείς προφητείες. Στα τέλη Νοέμβρη 2021 ο έρμος ο κωμικός Zelensky είχε προβλέψει ότι η Μόσχα θα κάνει πραξικόπημα στο Κίεβο… στις 1 Δεκέμβρη). Την έκανε το Bloomberg, με βάση «πηγές απ’ τις υπηρεσίες πληροφοριών» – είναι το ίδιο ειδησειογραφικό πρακτορείο που πριν λίγες μέρες είχε γράψει ότι η εισβολή ξεκίνησε…

Την ερχόμενη Τετάρτη λοιπόν… Ή μπορεί κάποια άλλη μέρα… Με τούτα και με τ’ άλλα το ρωσικό καθεστώς έχει την δυνατότητα να κάνει κάτι εντυπωσιακό: ΤΙΠΟΤΑ! Μιας και οι «προβλέψεις» και οι «προφητείες» για όπου νάναι επικείμενη ρωσική εισβολή έχουν συμπληρώσει ήδη 3 μήνες (!!!), η Μόσχα μπορεί να αφήσει αυτά τα παρακμιακά μαντεία να βουλιάξουν εντελώς στην ανυποληψία. Μπορεί οι δαιμόνιοι Shoigu και Gerasimov να μετακινούν τις μεραρχίες τους πέρα δώθε για να μην πιαστούν, να βάζουν μπροστά τις μηχανές των τανκς για να ζεσταθούν, να σκεπάζουν και να ξεσκεπάζουν τα κανόνια για να αερίζονται, να τα βλέπουν όλα αυτά οι δορυφόροι… και οι σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, δημαγωγοί και λοιποί ειδικοί, να λένε «νάτοι, νάτοι, ετοιμάζονται!!!» (Εκείνο το παραμύθι με τον τσοπάνη και τον λύκο στο μαντρί δεν το ξέρουν…)

Το ενδιαφέρον είναι πως η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο δείχνουν (σαν «απόδειξη των προβλέψεών» τους) τους 100.000 (;) ρώσους στρατιώτες που είναι στρατοπεδευμένοι σε ρωσικό έδαφος. Και ΟΧΙ το γεγονός ότι η Μαύρη Θάλασσα έχει γεμίσει ρωσικά πολεμικά, εξαιτίας της μεγαλύτερης εδώ και δεκαετίες ρωσικής αεροναυτικής άσκησης που γίνεται ταυτόχρονα σ’ όλες τις θάλασσες που περιβάλλουν την επικράτεια, σε βορρά, νότο και ανατολή.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Τα μετόπισθεν

Δευτέρα 14 Φλεβάρη>> Οι φίλοι της Ουάσιγκτον (κι όχι μόνο στο ελλαδιστάν) προσπαθούν φιλότιμα να παρουσιάσουν την παρακμή σαν «τακτική» και να δείξουν ότι το αμερικανικό «λύκοι, λύκοι στα πρόβατα!!» δεν είναι αυτό-εγκλωβισμός αλλά ορθολογικό σχέδιο.

– «Τι θα κερδίσει ο Biden αν διαψευστούν τα σενάρια για ρωσική εισβολή;» είναι μια απλή, λογική ερώτηση.

– «Θα εμφανιστεί σαν εκείνος που φόβισε τον Putin με τις απειλές περί κυρώσεων, και τον σταμάτησε» είναι η μάλλον παράλογη απάντηση.

Προς το παρόν η Ουάσιγκτον συντηρεί την απόστασή της απ’ το Παρίσι και το Βερολίνο, αν και υποτίθεται ότι ο νυσταλέος επιδιώκει το αντίθετο. Ακόμα και ο κωμικός Zelensky δεν βλέπει «ρωσική εισβολή» – βλέπει όμως την ζημιά που προκαλεί στην επικράτειά του αυτή η πολύμηνη μετατροπή της σε εικονικό πεδίο μάχης. Το να λέει το Joνυσταλεάν ότι «εμείς δεν θα πολεμήσουμε με την ρωσία, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας, αλλά θα την τιμωρήσουμε πολύ βαριά οικονομικά» δεν είναι καθόλου παρήγορο για το Κίεβο, αν πράγματι, έστω μία-στο-εκατομμύριο περάσουν τα ρωσικά τανκς τα σύνορα. «Προστάτες» η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαίοι συμμαχοί της, αλλά αδειάζουν τις πρεσβείες τους αφήνοντας τους «προστατευόμενους» στο έλεος της ανεγκέφαλης αλεπούς – σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Πράγμα που σημαίνει ότι δημιουργείται στον κωμικό Zelensky η δυσάρεστη «πίεση» να ασχοληθεί ο ίδιος με το μέλλον των σχέσεων του Κιέβου με την Μόσχα∙ αντί να περιμένει από άλλους. Ή, έστω, του μένει η ελπίδα ότι οι προβλέψεις των συμμάχων του δεν αξίζουν ούτε το σάλιο που ξοδεύουν.

Θα πει κάποιος: «Ναι, αλλά χάρη σ’ αυτήν την εικονικότητα η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στέλνουν πολεμοφόδια στον ουκρανικό στρατό». Για να χρησιμοποιήσει εναντίον ποίου; Ακόμα και οι αντάρτες του Donbass δεν είναι καθόλου «στο χέρι» αυτού του μισοφασιστικού ουκρανικού στρατού. Αν το «σενάριο» είναι ότι εναντίον αυτών θα κινηθεί το Κίεβο, η Μόσχα θα χρειαστεί απλά να περιμένει μερικές ώρες ή το πολύ μία ή δύο μέρες (φωνάζοντας στους δυτικούς «μαζέψτε τους!!!») πριν εξαφανίσει τα ουκρανικά τανκς και πυροβόλα σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω απ’ το Donbass – χωρίς να πατήσει ούτε μια ρωσική αρβύλα στο ουκρανικό χώμα. Όχι, δεν θα γίνει-του-Στάλιγκραντ αν αυτό είναι το ζητούμενο των δυτικών…

Έχουμε εξηγήσει τι θέλει η Μόσχα απ’ το Κίεβο: μια ισορροπημένη, πραγματιστική εξουσία. Ούτε η Ουάσιγκτον, με την μακριά ιστορία εισβολών και πολέμων, δεν πιστεύει πια ότι ένας τέτοιος στόχος μπορεί να επιτευχθεί οπουδήποτε στον κόσμο με τανκς και στρατιωτική κατοχή – λέτε να το πιστεύουν οι ρωσικές αλεπούδες;

Πρέπει να θυμίσουμε ότι αυτοί οι ίδιοι δυτικοί που φαντασιώνονται ότι στη Μόσχα κάνουν κουμάντο τύποι με εξαρτημένα αντανακλαστικά που μπορούν να χειραγωγηθούν με μπηχεβιοριστικές τακτικές (καθότι τέτοια είναι πια η κυρίαρχη ιδεολογία και «τεχνική» στη δύση), είχαν θεωρήσει την «μάχη του Aleppo» τον χειμώνα του 2016 σαν την προγραφή και το οικτρό τέλος της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στο πλευρό του Άσαντ. Διαψεύστηκαν οικτρά οι ίδιοι και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το φιλόδοξο «σχέδιο isis» στην fertile crescent: στο τέλος η συμμαχία ρώσων, ιρανών και σύριων όχι μόνο κατέλαβε όλο το Aleppo, αλλά «έδεσε» και λίγες δεκάδες «συμβούλους» που καθοδηγούσαν τους ουαχαβίτες ένοπλους και εγκλωβίστηκαν∙ «συμβούλους» απ’ τις ηπα, την αγγλία, την γαλλία, την σαουδική αραβία και το ισραήλ…

Παρεπιπτόντως οι ίδιοι ακριβώς (μα οι ίδιοι!) προέβλεπαν ότι ο κινέζικος στρατός που είχε παρκάρει έξω απ’ το Hong Kong θα μπούκαρε το 2019 ή το 2020 για να καταστείλει την «χρωματιστή» (με αγγλικές και αμερικάνικες σημαίες) εξέγερση. Πάνω σ’ αυτήν την βεβαιότητα είχε κτιστεί ένας πύργος αντι-σινικών ενεργειών σε αναμονή: η διεθνής κατακραυγή, οι σκληρές κυρώσεις, η απομόνωση του Πεκίνου… Όλα ήταν έτοιμα και κουρντισμένα – αλλά ο κινέζικος στρατός ΔΕΝ εισέβαλε. Απλά «δεν»! Κι πήγαν οι «προγνώσεις» και τα σχέδια στα σκουπίδια. No problem: πάμε γι’ άλλα…

Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι οι πολιτικές βιτρίνες οπουδήποτε στον δυτικό κόσμο και ειδικά στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο έχουν σωστή αντίληψη για το πως κινείται ένας αντίπαλός τους που επί 20 χρόνια υποτιμούν σταθερά, τον θεωρούν «ξεγραμμένο» πότε εξαιτίας της ουκρανίας, πότε εξαιτίας ενός φασιστόμουτρου ονόματι Navalny, πότε εξαιτίας της συρίας, πότε εξαιτίας ενός συνταξιούχου διπλού πράκτορα ονόματι Skripal, πότε εξαιτίας της λιβύης και πότε εξαιτίας ενός αγωγού∙ ενόσω αυτός ο αντίπαλος προωθείται σταθερά σε βάρος τους.

Το μεθύσι απ’ τη νίκη πριν 30 χρόνια στον 3ο παγκόσμιο (ψυχρό) πόλεμο έχει κρατήσει πολύ. Κι ως γνωστόν το πολύ μεθύσι σημαίνει τύφλα…

Ο κόσμος σε μορφή τριγώνων

Δευτέρα 7 Φλεβάρη>> Ο (ρώσος υπ.αμ.) Shoygu στο Μίνσκ… Ο Erdogan στο Κίεβο… Και ο Putin στο Πεκίνο… Σίγουρα υπάρχουν ειδικοί στα δυτικά καθεστώτα που καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνουν τέτοια “τρίγωνα” – αλλά οι υποτελείς πρέπει να τρέφονται με ψέματα και παραμύθια, για να μην χάνουν την «φόρμα» τους…

Αν η (μεγάλη σε μέγεθος) κοινή ανακοίνωση της ανεγκέφαλης αλεπούς και του κινέζου αυτοκράτορα την ημέρα της έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών στο Πεκίνο ήταν αναμενόμενη σαν περιεχόμενο και στόχευση, πιο ενδιαφέρουσα κρίνουμε την επίσκεψη του Erdogan στο Κίεβο. Σύμφωνα με την κυρίαρχη παρερμηνεία στη δύση, οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες είναι αντίπαλοι της Μόσχας σε ότι αφορά την ουκρανία… Απόδειξη; Πουλάνε στον ουκρανικό στρατό drones… Ή ο Erdogan δηλώνει μια φορά τον χρόνο κάτι για τον τατάρικο πληθυσμό της Κριμαίας…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Των οχτρών τα φουσάτα

Δευτέρα 31 Γενάρη>> Η απειλή του ρωσικού στρατού (κατά της ανθρωπότητας φυσικά!) είναι περίπου της ίδιας τάξης με την απειλή του τσαχπίνη: οι ίδιοι είναι που την διαφημίζουν, με τις ίδιες «μηχανές», τα ίδια μοτίβα εξαπάτησης και παραπληροφόρησης – και το ίδιο (ή ανάλογο) στόχο: πρόκληση μαζικού φόβου, δημιουργία «έκτακτης ανάγκης».

Όμως, σε διαφορά απ’ τον τσαχπίνη που δεν διαθέτει δικό του στρατηγείο και εκπροσώπους τύπου, η Μόσχα έχει. Κι έτσι, μετά από 2,5 μήνες Αρμαγεδωνικών προβλέψεων (απ’ την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, που με χαρά αναπαράγονται και στα μέρη μας, γιατί άραγε;) περί επικείμενης εισβολής της Μόσχας στην ουκρανική επικράτεια και πιθανότητας (σχεδόν βεβαιότητας) επίσημης έναρξης του 4ου παγκόσμιου, εκείνο που κατάφερε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι να εκνευρίσει ακόμα και τον κωμικό άνθρωπό του. Τον Zelensky! Πράγματι: όχι μόνο ο Zelensky τσακώθηκε τηλεφωνικά με τον νυσταλέο Jo για τις υπερβολές του δεύτερου, αλλά (σημειώστε το!) αφού το CNN μετέφερε την σχετική είδηση αναγκάστηκε ύστερα να την «κατεβάσει»… Η λογοκρισία θέματα δεν κοιτά!

Όπως είναι γνωστό η Μόσχα είχε καταθέσει απ’ τις 17 Δεκέμβρη γραπτά τις απαιτήσεις της τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο νατο: στοπ στην στρατιωτική επέκταση προς τα ανατολικά της ευρώπης, αναδίπλωση στρατών και βάσεων που βρίσκονται έξω απ’ τα σύνορά της… Έλαβε προχτές τις γραπτές απαντήσεις, που αποκλείουν οτιδήποτε σχετικά με την πρώτη, συζητούν μόνο κάποιες ρυθμίσεις για την δεύτερη (περιορισμός ασκήσεων, μείωση πυραύλων…) Απ’ αυτή την άποψη, στη σχέση / αντίθεση δηλαδή μεταξύ ηπα και ρωσίας,δεν υπάρχει κάποια σπουδαία βελτίωση. Οι εξελίξεις όμως υπήρξαν κάτω απ’ αυτήν.

Στις 27 Δεκέμβρη (2021), καταλήγαμε ως εξής (το δυτικό μέτωπο 1):

…Το «ουκρανικό πρόβλημα» έμεινε σαν ανοικτή πληγή. Όχι, όμως, σαν αντιπαράθεση ανάμεσα στο (φασιστοελεγχόμενο) Κίεβο και την Μόσχα, όπως θέλουν να παρουσιάζουν οι καθεστωτικοί δημαγωγοί! Σαν μια τριγωνική «σχέση» ανάμεσα στη Μόσχα (που προφανώς δεν θέλει οτιδήποτε αμερικανικό γύρω απ’ την μοναδική έξοδό της στις «θερμές θάλασσες», την μεγάλη ναυτική βάση στη Σεβαστούπολη – Κριμαία), το Βερολίνο και το Παρίσι που είναι ανίκανα να διορθώσουν τις εναντίον των δικών τους ιμπεριαλισμών συνέπειες του «ουκρανικού προβλήματος», και την όλο και πιο αδιάλλακτη Ουάσιγκτον που επιδιώκει να στήσει ένα καινούργιο «παραπέτασμα» στα δυτικά σύνορα της ρωσίας (και της λευκορωσίας).

Να γιατί η ουκρανία έχει γίνει το πιο «θερμό σημείο» της εκστρατείας της Ουάσιγκτον να κρατήσει τους κυριότερους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς δεμένους στους δικούς της σχεδιασμούς∙ και, απ’ την άλλη μεριά, των προσπάθειών της Μόσχας να «σπάσει» οριστικά το (έτσι κι αλλιώς παρακμιακό) νατοϊκό μπλοκ….

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ευρασιατικό project

Δευτέρα 31 Γενάρη>> Η σκέψη των απλών υπηκόων ίσως δεν μπορεί να το διανοηθεί. Αν, όμως, είναι κάποιος απόγονος της άλλοτε μόνης υπερδύναμης του πλανήτη και οφείλει να διαχειριστεί την παρακμή της, το σκέφτεται και το μεθοδεύει. Σύμφωνα με κάποιες αναλύσεις η Ουάσιγκτον, έχοντας την διαρκώς αυξανόμενη απειλή της οικονομικής και τεχνολογικής ηγεμονίας του Πεκίνου, έχει σκεφτεί (: οι πολεμοκάπηλοι ειδικοί εκεί δηλαδή) ότι η ανάσχεση της Μόσχας είναι το ευκολότερο μέρος της υπόθεσης. Και ότι αν τα καταφέρουν (με κόλπα τύπου «ουκρανία»), θα έχουν το περιθώριο να ασχοληθούν πιο εντατικά με τον κυρίως εχθρό.

Το να είναι η ανατολική ευρώπη κάτι σαν «σύνορο» της κίνας ακούγεται γκροτέσκο. Αλλά δεν είναι υποχρεωτικά τέτοιο, αν βλέπει κανείς τον πλανήτη από Ουάσιγκτον μεριά. Το λάθος βρίσκεται στην ιδέα περί «ανάσχεσης της Μόσχας», που θα γίνει (έτσι βολεύει της Ουάσιγκτον) με έξοδα των φασιστών του Κιέβου, συν κάποιες «οικονομικές κυρώσεις».

Αυτή η ιδέα των proxies τελείωσε μαζί με τον isis στη συρία και στο ιράκ. Μπορεί στην Ουάσιγκτον να έχουν ξεμείνει από «εργαλεία», μπορεί επίσης το φασισταριό της ουκρανίας να ζει με τις «μεγάλες ιδέες» του και να είναι διατεθειμένο να κάνει ό,τι το πληρώσουν να κάνει, αλλά ο κόσμος είναι αποδεδειγμένα πολυπλοκότερος απ’ το ρεβόλβερ και το “let’s go west” της αμερικανικής μιλιταριστικής μυθολογίας. Το περιορισμένο ρεπερτόριο των προβοκατόρικων τακτικών είναι πια γνωστό σ’ όλους τους rivals. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, ένα μεγάλο μέρος του πόπολου στο Joνυσταλεάν (: οι οπαδοί του ψόφιου κουναβιού κατά κύριο λόγο) δεν εμπνέεται πια απ’ την global «εξαγωγή δημοκρατίας».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανία 1

Δευτέρα 24 Γενάρη>> Αν ευσταθεί ο όρος «νεύρωση» για την ιμπεριαλιστική πολιτική των δυτικών κρατών, κυρίως του Joνυσταλεάν και του Λονδίνου, τότε το «ουκρανικό πρόβλημα» είναι η ακριβής εκδήλωσή της. Εδώ και πάνω από 2 μήνες οι δυτικές «προβλέψεις», είτε απ’ τα στόματα υψηλόβαθμων αξιωματούχων είτε απ’ τους καθεστωτικούς δημαγωγούς, είναι ο Putin θα εισβάλει στην ουκρανία. Σήμερα θα εισβάλει, αύριο θα εισβάλει, τον Νοέμβρη θα εισβάλει, τον Δεκέμβρη θα εισβάλει, τον Γενάρη θα εισβάλει… Αλλά «δεν». Η τελευταία νευρωσική «σοφία» είναι: αααα, δεν θα εισβάλει τώρα επειδή ο αυτοκράτορας Xi του ζήτησε να μην χαλάσει τους χειμερινούς ολυμπιακούς…. Οπότε θα εισβάλει μετά…

Κι ο καιρός περνάει, με «φόρτωμα» του ουκρανικού εδάφους με δυτικά όπλα, «συμβούλους» και «εκπαιδευτές» που θα ήταν εντελώς άχρηστα και άχρηστοι αν ήταν να γίνει το κακό… Το ρωσικό καθεστώς δεν ενδιαφέρεται για την ουκρανική επικράτεια, ειδικά απ’ την στιγμή που ενσωμάτωσε την όντως στρατηγικά κρίσιμη χερσόνησο της Κριμαίας. Εκείνο που ενδιαφέρει την Μόσχα είναι να μην γίνει το Κίεβο προκεχωρημένο φυλάκιο του νατο, δηλαδή της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου. (Το ίδιο ενδιαφέρει και την Άγκυρα και το Πεκίνο – χωρίς να το φωνάζουν).

Αν η ανεγκέφαλη αλεπού ενδιαφερόταν να «κατακτήσει» την ουκρανία δεν θα περίμενε το 2022. Θα το έκανε τον Φλεβάρη του 2014, μετά την προβοκατόρικη σφαγή στην πλατεία Maidan και το πραξικόπημα κατά του τότε προέδρου Victor Yanukovysh. O Yanukovysh θεωρούνταν «φιλορώσος», ήταν εκλεγμένος, και θα είχε κάθε δικαίωμα να ζητήσει την στρατιωτική βοήθεια της Μόσχας για να αντιμετωπίσει τους πραξικοπηματίες. Ούτε αυτός το έκανε, ούτε η Μόσχα του το επέβαλε, αν και είχε αρκετούς λόγους (πρώτα την Κριμαία και ύστερα τους ρωσόφωνους του Donetsk και όχι μόνο): έτσι η ουκρανία κύλησε σ’ αυτό που είναι τώρα. Κάτω απ’ την μύτη της Μόσχας.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.