Tag: ουκρανία

Sympathy for the devil

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη (00.55) >> Υπάρχουν κάτι περίεργοι («ψέκα» χωρίς αμφιβολία…) που υποστηρίζουν ότι ο πολυτιμότερος σύμμαχος της Μόσχας στη διάρκεια αυτών των χρόνων του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι αντικειμενικά … ο Zelensky! Γιατί; Επειδή (λένε) έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να ανοίξει τον δρόμο (και να τον κρατήσει ανοικτό) ώστε να εμφανιστούν καθαρά και δημόσια εκείνοι που πραγματικά κάνουν πόλεμο κατά της Μόσχας! Εκείνοι που πραγματικά κάνουν πόλεμο κατά της Μόσχας όχι απ’ την άνοιξη του 2022 αλλά από πολύ πιο πριν!

Καταλαβαίνουμε: σε μια πολεμική ταινία (απ’ αυτές που διαμορφώνουν την γενική αντίληψη του κοινού για το τι είναι και πως γίνεται ένας πόλεμος) διάρκειας 1,5 ή 2 ωρών αυτό δεν θα ίσχυε ποτέ! Στις ταινίες οι «καλοί» είναι καλοί και οι «κακοί» κακοί. Τελεία! Αν όμως προς στιγμήν κάποιος βάλει στην άκρη μια τέτοια βεβαιότητα θα διαπιστώσει ότι η παρατήρηση περί «αντικειμενικά πολυτιμότερου συμμάχου» έχει πράγματι μερικά κρίσιμα υπέρ. (Και να σκεφτείτε ότι υπάρχει κι άλλος πολύτιμος σύμμαχος της Μόσχας στο Κίεβο, υποκειμενικά μάλιστα, αυτός ακόμα πιο σίγουρος… Αλλά δεν σας λέμε ακόμα το όνομά του…).

Σε κάθε περίπτωση στην εξελισσόμενη σε αργή κίνηση (;) διάλυση του νατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης ο τοξικός του Κιέβου έχει (ηθελημένα ή όχι…) κεντρική θέση: πράγματι έχει κάνει απ’ τον Μάρτη / Απρίλη του 2022 το Κίεβο «άξονα περιστροφής» των περισσότερων δυτικών ιμπεριαλισμών. Σε τέτοιο βαθμό ώστε η Μόσχα, πέρα απ’ τον καθαυτό πόλεμο, μπορεί (και αυτό κάνει με μεγάλη ακρίβεια εδώ και σχεδόν 4 χρόνια) να πολεμάει με άνεση σχεδόν το σύνολο της «δύσης» – χάρη και στις συμμαχίες της. Όχι άμεσα στρατιωτικά αλλά με όλους τους υπόλοιπους τρόπους. Αυτό, αν το δει κάποιος ψυχρά και αντικειμενικά, είναι πολύτιμη βοήθεια εκ μέρους του τοξικού Κιέβου! Ειδικά όταν κάποιος λάβει υπόψη του τι πραγματικά εννοεί η Μόσχα ως «τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου»…

Η προ πολλού τελειωμένη προεδρική θητεία του τοξικού του Κιέβου ξεκίνησε αλλιώς. Στον δεύτερο γύρο των ουκρανικών προεδρικών εκλογών το 2019 ο θεατρίνος, ρωσόφωνος (και ήδη τοξικός) Zelensky, μ’ ένα πρόγραμμα που μεταξύ άλλων υποσχόταν διάλογο και συνεννόηση με τη Μόσχα (!!!) συνέτριψε τον αντίπαλό του σκληροπυρηνικό ακροδεξιό Poroshenko λαμβάνοντας το 73% των ψήφων, νικώντας σχεδόν σ’ όλες τις εκλογικές περιφέρειες – εκτός απ’ την γνωστή φασιστικοκρατούμενη ζώνη στο Lviv και στα πέριξ:

Αυτές οι εκλογές έγιναν στις 21 Απρίλη του 2019.

Ένα απ’ τα πρώτα που έκανε ο τοξικός του Κιέβου ως φρέσκος πρόεδρος της ουκρανίας ήταν να διατάξει την απομάκρυνση των βαρέων όπλων του ουκρανικού στρατού απ’ τα σύνορα του (τότε) Donbass. Ήταν μια κίνηση «αποκλιμάκωσης». Μόνο που αυτός ο ουκρανικός στρατός εκεί ήταν το φασισταριό του azov – προφανώς ο τοξικός πρόεδρος το αγνοούσε ή δεν εκτίμησε την ισχύ του. Το φασισταριό τον αγνόησε επιδεικτικά.

Στις 1η Οκτώβρη του 2019 ο Zelensky ανακοίνωσε ότι υπέγραψε την «formula Steinmeier» (τότε υπ.εξ. στο Βερολίνο) που προέβλεπε τοπικές εκλογές στις αποσχισμένες περιοχές του Donetsk και του Luhansk με το ερώτημα αν θέλουν να παραμείνουν τμήμα της ουκρανίας ή όχι… Επρόκειτο για σκάνδαλο – απ’ την μεριά των φασιστών (και όχι μόνο). Την ίδια ημέρα ξεκίνησαν φασιστοδιαδηλώσεις στο Κίεβο, στην αρχή μικρές αλλά κάθε μέρα μεγαλύτερες (500 άτομα την 1η Οκτώβρη, 50.000 στις 14 Οκτώβρη) με σύνθημα «Όχι στη συνθηκολόγηση!»

Στις 26 Οκτώβρη του 2019 , εν μέσω των διαδηλώσεων, ο Zelensky αποφάσισε ότι πρέπει να επιβάλει αυτοπροσώπως την διαταγή του για απόσυρση των όπλων ένα χιλιόμετρο πίσω απ’ το «μέτωπο» και αποκλιμάκωση. Πήγε στο Zolote, στο Luhansk. Εκεί βρέθηκε απέναντι στον «βετεράνο φασίστα» (azov…) Denys Yantar, διοικητή των national corps, οπότε έγινε αυτός ο διάλογος (στα ρωσικά, και απ’ τις δύο μεριές, με αγγλικούς υπότιτλους…):

Φαινόταν ότι έπαιρνε σοβαρά τον ρόλο του ως (αληθινός) πρόεδρος:

… Άκου Denys, είμαι ο πρόεδρος αυτής της χώρας. Είμαι 42 χρονών και δεν είμαι μαλάκας. Έρχομαι και σου λέω: μετακινείστε τα όπλα. Μην αλλάζεις την κουβέντα για μερικές διαμαρτυρίες…. Ήθελαν να δω στα μάτια σου ότι καταλαβαίνεις. Αλλά αντί γι’ αυτό βλέπω έναν τύπο που έχει αποφασίσει ότι μπροστά του έχει έναν μαλάκα….

Ποιός είχε τη δύναμη; Ο θεατρίνος πρόεδρος του 73% ή οι φασίστες και τα αφεντικά τους εντός και εκτός ουκρανίας; Ο πρώτος θα το καταλάβαινε γρήγορα. «Ανώνυμα» οι φασίστες άρχισαν τις απειλές: θα σε βρουν κρεμασμένο σε κάποια κολώνα. Αλλά και επώνυμα. Για παράδειγμα η βουλευτίνα του Poroshenko Sofia Fedyna δήλωσε:

«… Ο πρόεδρος νομίζει ότι είναι αθάνατος. Αλλά μια χειροβομβίδα μπορεί να σκάσει, τυχαία. Και θα είναι καλύτερα αυτό να συμβεί στη διάρκεια κάποιου ρωσικού βομβαρδισμού όταν κάποιος θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή με πολιτικά ρούχα…»

Αυτός ο «κάποιος» ήταν βέβαια ο Zelensky, που πράγματι είχε πάει στο Zolote χωρίς αλεξίσφαιρο γιλέκο.

Οι απειλές ήταν (ή θεωρήθηκαν) παρά πάνω από σοβαρές. Ο τοξικός του Κιέβου το γύρισε… Ανέβασε και τις καταχρήσεις – το έχουν τα ζόρια.

Κι ύστερα, στις 28 Μάρτη του 2022, ενόσω η ρωσική εισβολή ήταν ήδη ενός μηνός και ενόσω διαπραγματευόταν το τέλος της, πριν σκάσουν οι εντολές μέσω Johnson να συνεχίσει τον πόλεμο, ο τοξικός του Κιέβου μέσα στη ντάγκλα του είπε κι αυτά στη Zanny Minton Beddoes, δημοσιογράφο του καθεστωτικού αγγλικού economist:

Χωρίς κίνδυνο παρερμηνείας: στις 28 Μάρτη του 2022, με τον ρωσικό στρατό να έχει περικυκλώσει το Κίεβο έχοντας καταλάβει επιπλέον διάφορες περιοχές τόσο στο νότο όσο και στα ανατολικά, ο Zelensky είχε την επίγνωση ότι το να τραβήξει ο πόλεμος (θα) ήταν προς το συμφέρον «διάφορων κρατών» – και σε βάρος δικό του, του καθεστώτος του, του ουκρανικού στρατού και πληθυσμού. Γι’ αυτό άλλωστε διαπραγματευόταν με την Μόσχα το άμεσο τέλος του.

Αυτή στον πάνω χάρτη ήταν η κατάσταση στο τέλος Μάρτη του 2022: με σχετικά λίγες δυνάμεις (περίπου 120.000 έναντι διπλάσιου ή τριπλάσιου ουκρανικού στρατού πλήρως εξοπλισμένου και εκπαιδευμένου απ’ την δύση…) η Μόσχα είχε φέρει τον Zelensky ως πολιτικό αφεντικό της Ουκρανίας σ’ εκείνο το σημείο όπου διαπραγματευόμενος και συμφωνώντας θα μπορούσε να «απαντήσει» στο φασισταριό (του) χωρίς να θεωρηθεί προδότης…

Και τότε μπούκαρε στη «σκηνή» αλαφιασμένη η αγγλική πολιτική βιτρίνα Boris Johnson (ως εκπρόσωπος και του Joνυσταλεάν): στις 9 Απρίλη του 2022. Απαιτώντας εκείνο που μόλις πριν 10 ημέρες ο τοξικός του Κιέβου είχε περιγράψει στον economist ως:

… Υπάρχουν στη Δύση κάποιοι που δεν τους πειράζει ένας μακρύς πόλεμος γιατί [αυτό] θα μπορούσε να σημαίνει εξασθένιση της Ρωσίας ακόμα κι αν σημαίνει τον θάνατο της Ουκρανίας και γίνει με τίμημα Ουκρανικών ζωών. Αυτό είναι καθαρά το συμφέρον κάποιων κρατών…. Δεν μπορώ να πω ακόμα αν η Βρετανία θέλει έναν μακρύ πόλεμο ή όχι…

Ο Johnson πήγε τρέχοντας στο Κίεβο για να εμποδίσει την υπογραφή της συμφωνίας με την Μόσχα που ήταν ήδη έτοιμη, βασικά πάνω στις ουκρανικές προτάσεις… Απείλησε; Εκβίασε; Σίγουρα!!

Θεωρήθηκε τότε (θεωρείται ως και σήμερα) αυτονόητο ότι ο Zelensky τον Απρίλη του 2022 δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο εκτός απ’ το να αποδεχθεί έναν μακρύ πόλεμο που θα σήμαινε τον θάνατο της Ουκρανίας… επειδή αυτό ήταν καθαρά το συμφέρον κάποιων [δυτικών] κρατών… Πιο σωστά: θεωρήθηκε (και εξακολουθεί να θεωρείται) αυτονόητο ότι το ουκρανικό καθεστώς «χρειαζόταν βοήθεια» για να γίνει εκείνο που ο Zelensky στην ίδια συνέντευξη, στις 28 Μάρτη του 2022, ανέφερε ως «ασπίδα της δύσης»… Αλλά το «αυτονόητο» αυτής της στάσης δεν προέκυπτε από πουθενά την δεδομένη ιστορική στιγμή∙ εκτός απ’ την ίδια την δυτική προπαγάνδα: αν το ουκρανικό καθεστώς στο σύνολό του (όχι μόνο οι πληρωμένοι απ’ την δύση φασίστες του) ήθελε πράγματι να αυτοκαταστραφεί γινόμενο «ασπίδα της δύσης» τότε ούτε θα διαπραγματευόταν στα τέλη Μάρτη με την Μόσχα, ούτε θα χρειαζόταν να τρέξει λαχανιασμένη η Λονδρέζικη πολιτική βιτρίνα για να το εμποδίσει!!!

Αντίθετα αυτοί οι μυστήριοι «ψέκα» που μνημονεύσαμε στην αρχή θα υποστήριζαν ότι ο Zelensky, «υποχωρώντας» στις απειλές και τους εκβιασμούς του Johnson, δηλαδή των κρατών που είχαν συμφέρον σ’ έναν μακρύ πόλεμο για να εξασθενίσει η Μόσχα με «έξοδα» του Κιέβου, έκανε κάτι στρατηγικής σημασίας. Συνέβαλε ουσιαστικά, καθοριστικά, στο να αποδειχθεί σ’ όλον τον πλανήτη ότι δεν επρόκειτο (πια) για πόλεμο μεταξύ Μόσχας και Κιέβου αλλά για πόλεμο του νατο κατά της ρωσίας (από στρατιωτική άποψη στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ από γεωπολιτική άποψη σ’ όλο τον πλανήτη…)

Αυτό ακριβώς δεν υποστήριζε εξ’ αρχής ο τρισκατάρατος Putin; Αυτό υποστήριζε!!! Και οι «ψέκα» (θεωρούν ότι) έχουν και την απόδειξη πως αυτό ακριβώς συνέβη εκείνον τον Απρίλη του 2022 (και συμβαίνει ως σήμερα): ο τρισκατάρατος και το επιτελείο του, διαβλέποντας έγκαιρα ότι τέτοια θα είναι η εξέλιξη, απέσυρε τον στρατό του απ’ τις πλεονεκτικές θέσεις που είχε γύρω απ’ το Κίεβο, θέσεις χρήσιμες για να παραστήσει ο Zelensky ότι “η πατρίς κινδυνεύει οπότε ναι, διαπραγματεύτηκα” απέναντι στους φασίστες του∙ όμως αδιάφορες έως επικίνδυνες για έναν πόλεμο-κατά-του-νατο (: εύκολα εκτεθειμένες…) στα βόρεια και στα ανατολικά της ουκρανικής επικράτειας, «αυτοπεριοριζόμενος» στο Donbass, στην άλλοτε «novorussia» – και στην Μαύρη Θάλασσα… Απ’ αυτές τις «περιορισμένες» θέσεις, χωρίς πανστρατιά, με την υποστήριξη δημοψηφισμάτων, θα πολεμούσε αργά και βασανιστικά ο ρωσικός στρατός τυπικά μεν τον ουκρανικό, τους μισθοφόρους και τα δυτικά marvelous όπλα∙ ουσιαστικά δε το νατο, την συνοχή του, την «αποτελεσματικότητά» του, τον λόγο ύπαρξής του!!

Φυσικά τέτοιες απόψεις μόνο «ψέκα» θα μπορούσαν να έχουν… Μακριά από μας!!! Το σωστό, το αληθινό είναι εκείνο που μονότονα λέει από τότε η δυτική προπαγάνδα. Ό,τι, δηλαδή, ο Putin αναγκάστηκε να αποσύρει τον στρατό του από μεγάλο μέρος του εδάφους που κατείχε τον Μάρτη του 2022 (χωρίς μάχες!!!…) επειδή είχε αρχίσει η ήττα / συντριβή του!!.. Η οποία (ήττα / συντριβή) σύμφωνα με πολλούς δυτικούς «ειδικούς», καραβανάδες και μη, συνεχίζεται ακόμα…

Έτσι, από ήττα σε ήττα ο ρωσικός στρατός (και το ρωσικό καθεστώς) βρίσκονται πια στην εντελώς δυσάρεστη θέση να … διαλύουν το νατο! Σωστά;;;

Χάρτης με την κατάσταση στο έδαφος στις 26 Νοέμβρη 2025 (αλλάζει κάθε μέρα). Το μπλε ήταν η κατάσταση στα τέλη Μάρτη του 2022 – δεν την δείχνει όμως σωστά στα νότια και νοτιοανατολικά (θα πρέπει να κάνετε σύγκριση με τον χάρτη πιο πάνω).  Η εδαφική διαφορά που φαίνεται ονομάστηκε απ’ την δυτική προπαγάνδα “υποχώρηση” του ρωσικού στρατού, και απόδειξη της αδυναμίας του…

Ο χάρτης πάντως δεν περιλαμβάνει αήττητες περιοχές όπως η γαλλία, η γερμανία, η αγγλία, το ελλαδιστάν και λοιπές «μεγάλες δυνάμεις», «πυλώνες σταθερότητας», πυλώνες γενικά, άξονες, νατο και λοιπά…

Θα μπορούσε η Μόσχα (και στο σύνολό του το ευρασιατικό project) να βρίσκεται σήμερα σ’ αυτή την θλιβερή κατάσταση αν στις 9 Απρίλη του 2022 ο τοξικός του Κιέβου δεν είχε πει «ναι σε όλα» στον αναμαλλιασμένο Johnson; Αν του είχε πει «κοίτα, ωραία τα λες, αλλά δεν θα γίνουμε εμείς νεκροταφείο για λογαριασμό σας». Όχι, δεν θα μπορούσε… Κάπως έτσι προκύπτει η αντικειμενική βοήθεια του τοξικού του Κιέβου στη Μόσχα…

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη >> Από νίκη σε νίκη λοιπόν οι σωστομερίτες (της ιστορίας), μεθυσμένοι καθώς είναι απ’ τις αλλεπάλληλες νίκες τους και αρνούμενοι (οι ευρωπαίοι) να τελειώσει αυτό το hype, έχουν φτάσει στο σημείο όπου κάθε αναιδής μπορεί να υποστηρίξει κάτι σαν το παρακάτω:

… Οι Βρυξέλλες υποστήριξαν τον Ζελένσκι άνευ όρων, όχι από πεποίθηση, αλλά από καθαρή αυτοσυντήρηση. Αν τελειώσει ο πόλεμος, θα πρέπει να λογοδοτήσουν για την καταστροφή που προκάλεσαν στους δικούς τους πληθυσμούς. Η Ευρώπη χρειάζεται διαρκή σύγκρουση για να αναβάλει την πολιτική αναμέτρηση. Η Ουάσιγκτον, αντίθετα, θέλει ένα πλαίσιο που θα σώσει το κύρος της. Αυτή είναι η πραγματική διαίρεση ΕΕ-ΗΠΑ: Οι Βρυξέλλες θέλουν να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο, η Ουάσιγκτον θέλει να το διαχειριστεί και το Κίεβο θέλει να το αρνηθεί. Μόνο ένας από αυτούς έχει τη δύναμη να υπαγορεύσει το χρονοδιάγραμμα, και αυτή δεν είναι η Ευρώπη.

Για τη Ρωσία, και οι δύο δρόμοι οδηγούν στη νίκη. Η Ρωσία δεν έχει κανένα λόγο να βιαστεί, είναι η Δύση που ξεμένει από χρόνο, όπλα, ενότητα και αξιοπιστία. Και όταν το ευρωπαϊκό κοινό συνειδητοποιήσει τελικά ότι οι ηγέτες του θυσίασαν την ευημερία, τη σταθερότητα, τη βιομηχανία και τη γεωπολιτική αυτονομία για έναν πόλεμο που έληξε ακριβώς εκεί που προέβλεψε η Μόσχα, η πολιτική αναμέτρηση θα είναι σεισμική. Η πτώση του Γερμάκ δεν είναι το τέλος μιας εποχής, σηματοδοτεί την αρχή της κατάρρευσης για την ΕΕ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Kaja γερά!

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη >> Δεν ξέρουμε αν υπάρχει αυτό το θεατρικό είδος∙ αν όχι πρέπει να καθιερωθεί γρήγορα. Τραγωκωμωδία (το «γω» με ωμέγα, όχι όμικρον…). Σε εκδοχή stand up, ή/και σε εκδοχή σήριαλ. Γιατί είναι πολλοί/ες στην ευρώπη, πολιτικές βιτρίνες, «ειδικοί» του σκοινιού και του παλουκιού, δημαγωγοί, εθελοντές, που πάνε χαμένοι πια. Είναι ήδη διασκεδαστές, και με κατάλληλη προπόνηση κάποιοι από δαύτους μπορεί να γίνουν καλύτεροι.

Να, για παράδειγμα, η κυραKaja. Πριν 5 ημέρες εξήγησε (σε ελάχιστους, δεν τραβάει ο ερασιτεχνισμός της) ότι α) η ρωσία χάνει στην ουκρανία, γιατί αν μπορούσε να την καταλάβει όλη θα το είχε κάνει, άρα δεν μπορεί (αλλά ταυτόχρονα ετοιμάζεται να καταλάβει την ευρώπη…), και β) τα τελευταία 100 χρόνια κανείς δεν έχει επιτεθεί στη ρωσία ενώ αντίθετα αυτή έχει επιτεθεί 19 φορές (η τελευταία φορά ήταν όταν επιτέθηκε στο φτωχό και ειρηνικό γ ράιχ φτάνοντας μέχρι την πύλη του Βραδεμβούργου). Συνεπώς, επειδή οι ως τώρα ρωσικές επιθέσεις στην ευρώπη είναι στον αριθμό όσα τα ευρωπαϊκά πακέτα κυρώσεων κατά της Μόσχας (19) πρέπει να τρέξουμε γρήγορα και να φτιάξουμε κι άλλα πακέτα, να είμαστε πρώτοι – θα μπορούσε να προσθέσει, αν είχε πάρει ζεστά μια καριέρα στην stand up τραγωκωμωδία και δεν χαραμιζόταν ως υπ.εξ. της ε.ε.

Τέλος πάντων: δεν μας ακούει. Μπορείτε πάντως να την απολαύσετε∙ και μπορείτε να αναρωτηθείτε τι θα απογίνουν τέτοια ταλέντα σε λίγα χρόνια:

Τα αστεία της ζούγκλας

Δευτέρα 24 Νοέμβρη (00.25) >> Το ανέκδοτο με το λαγό και την τίγρη το ξέρετε; Εκείνο που ο λαγός είναι αραχτός σε μια σκιά και σ’ όσα ζώα περνούν ρωτώντας τον «τι κάνει» απαντάει «περιμένω να περάσει η τίγρη να την … μπιπ….»

Ώσπου φτάνει η τίγρη σε στυλ «τι έγινε ρε λαγέ; τι μαθαίνω;» οπότε ο λαγός το γυρνάει κλαψουρίζοντας «ντάξει μωρέ, λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα»….

 Είπες τίποτα για την μαμά μου ρε;

Στην σύγχρονη ελληνική εκδοχή το ανέκδοτο (που δεν έχει τίγρη, έχει αρκούδα και σιγά σιγά δράκο…) αρχίζει έτσι: «Είμαστε ένας φοβερός και τρομερός πυλώνας σταθερότητας και κηρύσσουμε πόλεμο σε όποιον γουστάρουμε! Ντάξει; Τρέχει τίποτα;» Έτσι αρχίζει κάπου το 2022.

Και πως τελειώνει; Θα τελειώσει … με αίμα και δάκρυα. Αλλά τότε οι don Rico & Co, όλοι οι όμοιοί τους και τα αφεντικά τους, θα έχουν γίνει λαγοί. Θα απομείνουμε οι υπόλοιποι, μέσα κι έξω απ’ τα φέρετρα με τις σημαίες.

(Με την επανάληψη της ιστορίας το ξέρουμε. Ένας «κριμαϊκός πόλεμος» το 1919… Άλλος ένας τώρα… Η υλοποίηση αστείων της ζούγκλας τι είναι; Τραγωδία ή φάρσα;)

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 24 Νοέμβρη (00.14) >> Στην αρχή μας πέρασε απ’ το μυαλό μήπως το περιβόητο «σχέδιο 28 σημείων» (για το αμερικανικό «Χ») το έφτιαξε κάποιο χαλασμένο μηχάνημα «τεχνητής νοημοσύνης». Κάποια δοκιμαστική εκδοχή του ChatGPT, ας πούμε η νο -5.  Ύστερα καταλάβαμε. Το έφτιαξε ένα «έξυπνο blender», απ’ αυτά που χρησιμοποιούνται για τα … smoothies. (Δεν μπορεί! Εκεί στο άσπρο σπίτι πρέπει να έχουν κάποιο μηχάνημα πανέξυπνο που του ρίχνουν μέσα ό,τι νάναι και πάντα 80% ψοφιοκουναβίνη για να φτιάχνει «ειρήνη»!)

Μιας που την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι γνωστοί ευρωπαίοι φίλοι της άσπρης σκόνης ρίχνουν μέσα στο blender τα δικά τους συστατικά, κυρίως αίμα των υπηκόων τους, δεν ξέρουμε τι θα βγει. (Ξέρουμε ότι δεν θα τρώγεται με τίποτα!)

Macron: ελάτε παιδιά, σπρώχνουμε όλοι μαζί!

(Ξέρουμε κι αυτό: για όσες ώρες ή μέρες κρατήσουν αυτές οι δυτικές «ζυμώσεις» γύρω απ’ το blender ο ουκρανικός στρατός θα έχει απελευθερώσει σχεδόν τα πάντα και θα προελαύνει προς την Μόσχα. Αυτό μόνο για όσες ώρες ή μέρες χρειαστεί να ενισχυθεί το φρόνημα των όπου-νάναι-νικάμε «προθύμων». Διότι όλος ο νταλκάς τους είναι, ξέρετε, ότι «νικούν» όπου νάναι και δεν πρέπει να χάσουν την ευκαιρία… Μόλις σβήσουν τα φώτα ξανά «ο Putin έχει πάρει φόρα»…)

Αντί για οτιδήποτε άλλο θα σας κεράσουμε με μια έκκληση για ανταρσία στον αμερικανικό στρατό, made in usa∙ και μάλιστα όχι από τίποτα «αναρχοκομμουνιστές» αλλά από καθώς πρέπει στελέχη του establishment. Η έκκληση έγινε στις 18 Νοέμβρη και πιθανόν η «ελευθερία του Χ» να τέλειωσε στην περίπτωση αυτή…

Ως γνωστόν το ψόφιο κουνάβι και οι γύρω του στο γκουβέρνο μία νομιμότητα αναγνωρίζουν μόνο: αυτήν την βασιλικών διαταγμάτων! Οι πιο πάνω νομιμόφρονες παλαιού τύπου που έχουν υπόψη τους το σύνταγμα (σύνταγμα; πφφφφ! πάει αυτό: το έφαγε η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία!) δεν ζητούν μεν απ’ τον us army να στρέψει τα όπλα του κατά εκείνων που εκδίδουν παράνομες διαταγές (όπως ίσως θα έπρεπε…)∙ τους καλούν όμως σε ανυπακοή.

Τέλεια! Είναι μια καλή αρχή. Περιμένουμε πολλούς να ακολουθήσουν αυτήν την αγωνιώδη προτροπή. (Κι ύστερα θα δούμε αν και πως θα δουλεύει αυτό το έξυπνο βασιλικό blender για την …. «επί γης ειρήνη»….)

Σα να ταράχτηκε λίγο το ψόφιο κουνάβι. Γιατί δεν προτείνει ένα «σχέδιο 35 σημείων» να λυθεί το πρόβλημα;

Εν τω μεταξύ η μιλιταριστική προστυχιά στις ευρωπαϊκές ολιγαρχίες έχει γίνει «πανδημία»! Ο ένας μετά τον άλλον κάθε λακές ζητάει το ίδιο πράγμα: θυσίες (των υποτελών), φέρετρα, πολλά φέρετρα με πολλές σημαίες.

Εδώ ο γάλλος αρχικαραβανάς Fabien Mandon, μιλώντας προχτές στο συνέδριο των γάλλων δημάρχων:

 

 

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.45) >> Θα πρέπει άραγε να πιστέψουμε ότι ο τοξικός του Κιέβου, κοτζάμ υπερασπιστής της ευρώπης, ήρθε στα μέρη μας για να υπογράψει μια εμπορική συμφωνία προμήθειας αμερικανικού lng; (Μήπως θα πρέπει να πιστέψουμε ακόμα ότι θα το πληρώσει ο ίδιος, απ’ την περιουσία που έχει φτιάξει;)

Όχι βέβαια! Πράγματι ο τοξικός του Κιέβου έχει σοβαρό πρόβλημα ηλεκτρικού ρεύματος εφόσον εδώ και μερικές βδομάδες ο ρωσικός στρατός καταστρέφει συστηματικά όλες τις σχετικές υποδομές. Και το ίδιο θα κάνει αν και εφόσον οι μάλλον μικρές (σε σχέση με τις ανάγκες) ποσότητες του αμερικανικού lng φτάσουν στην ουκρανική επικράτεια.

Σε κάθε περίπτωση ένα τέτοιο deal θα μπορούσε να υπογραφτεί από εκπροσώπους των εταιρειών – τελεία. Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Ακόμα και η φανφάρα του πράγματος είναι άχρηστη για τους υποτελείς του φασιστοΚιέβου∙ μπορεί όμως να χρειάζεται στον don Rico & Co…

Αλλά ο τοξικός του Κιέβου πέρασε απ’ τα μέρη μας επειδή ψάχνει για όπλα. Γι’ αυτό και απ’ την Αθήνα πέταξε προς Παρίσι μεριά. Έχει αποφασιστεί κατ’ αρχήν να «μεταφερθούν» τα ελληνικής ιδιοκτησίας και γαλλικής κατασκευής mirage 2000 στη γαλλία και από ‘κει, μετά από service, στο φασιστοΚίεβο.

Είναι πιθανό αυτή η υποστήριξη του ελλαδιστάν προς το φασιστοΚίεβο να συνοδεύεται απ’ τους πυραύλους αέρος / εδάφους “storm shadow” (ή scalp eg) των mirage 2000 με βεληνεκές έως και 560 χιλιόμετρα∙ ή αυτοί θα προστεθούν στο «πακέτο» απ’ τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα. Όπως και νάχει το ελλαδιστάν χοντραίνει την συμμετοχή του σ’ έναν πόλεμο κατά της Μόσχας χαμένο μεν αλλά αφού το «μέχρι τον τελευταίο ουκρανό» δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα μπορεί να συνεχίζεται.

Αυτή ναι. Είναι σοβαρή αιτία για μια σύντομη επίσκεψη του τοξικού του Κιέβου στην Αθήνα! Ακόμα καλύτερα που είχε προηγηθεί η εξίσου σύντομη επίσκεψη της τρώω-ρώσους-για-πρωϊνό Kaja – για το ίδιο θέμα…

Για έναν λόγο παραπάνω ο τοξικός του ΚΙέβου. Οι φήμες (εύλογες μεν αλλά προς το παρόν μόνο φήμες) υποστηρίζουν πως όπου νάναι θα ανοίξει το καπάκι και για τις δικές του λουβιτούρες, πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων∙ αρκετά για τις βιλάρες που έχει αγοράσει με την δυτική βοήθεια σε διάφορα σημεία του (δυτικού) πλανήτη είναι λίγο πολύ ήδη γνωστά. (Έχουν αρχίσει να σκάνε τα καπάκια στους πολύ κοντινούς και έμπιστούς του…) Το να συνεχίζει να εμφανίζεται ως «σωτήρας της ουκρανίας» με αποδοχή από διάφορες ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες μπορεί να ελπίζει ότι θα τον σώσει…

Υπάρχει βέβαια ένα πρόβλημα: η επίσημη αποκάλυψη των «οικονομικών σκανδάλων» του ίδιου του τοξικού είναι κερασάκι μεν αλλά βαρύ κερασάκι πάνω στην επιταχυνόμενη ήττα σ’ όλη τη γραμμή του μετώπου. Θα καταφέρουν άραγε τ’ αφεντικά του να τον σώσουν κι απ’ τα δύο; Ή φτάνει γρήγορα η στιγμή της «απόλυσής» του οπότε επ’ ευκαιρία ψάχνει και για … άσυλο;

(Η Ουάσιγκτον δεν προσφέρεται: εκεί έχει ξεκινήσει ήδη έρευνα για το που-πήγαν-τα-δις-της-βοήθειας… Κι αν γίνει ανεμπόδιστα θα κλάψουν πολλοί!)

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.24) >> Δεν πάει καλά ο πόλεμος εκεί – για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς. Καθόλου καλά δεν πάει. Η ήττα (όχι μόνο και όχι απλά για τον στρατό του Κιέβου αλλά για σχεδόν το σύνολο των δυτικών «μεγάλων δυνάμεων») διαγράφεται με όλο και μεγαλύτερα γράμματα. Αντίστοιχα με όλο και μεγαλύτερη ένταση επιδεικνύεται το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ αυτής της ήττας απ’ την μεριά της δύσης. Έτσι, παρότι οι δυτικοί καθεστωτικοί δημαγωγοί πότε πότε φοράνε πλερέζες (όπως π.χ. πιο πάνω), με μια αξιοθαύμαστη, ταχυδακτυλουρική αντιστροφή της πραγματικότητας μπορούν μια ή δυο μέρες μετά να υποστηρίξουν τα αντίθετα. Φάτε σύγχυση, χέστε παραίτηση!

Τι κάνεις όταν έχεις ηττηθεί αλλά αρνείσαι να το παραδεχτείς; Στους μοντέρνους καιρούς κάτι τέτοιο έμοιαζε αδύνατο. Αλλά στους μεταμοντέρνους υπάρχει κάτι που μπορείς να προσπαθήσεις: να αλλάξεις το matrix της σύγκρουσης! Να αρχίσεις να την περιγράφεις (και να την εννοείς…) αλλάζοντας τα χαρακτηριστικά της, έτσι ώστε να συντηρείς την «προοπτική νίκης» σου.

Το 2022, το 2023 (ακόμα και το 2024) το δυτικό matrix του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης ήταν: οριζόντια, ότι ο ουκρανικός στρατός θα τσακίσει τον ρωσικό∙ κατακόρυφα, ότι οι (άοπλες) «οικονομικές κυρώσεις» θα τσακίσουν το ρωσικό καθεστώς. Στο τετράγωνο που διαμορφωνόταν ανάμεσα υπήρχαν όλοι οι συνδυασμοί μιλιταρισμού και «οικονομίας».

Και τα δύο απέτυχαν πανηγυρικά. Οι «οικονομικές κυρώσεις» are still counting, «19ο πακέτο», «20ο πακέτο», και πάει λέγοντας. Θα χρειαστεί μια μεγάλη αποθήκη / μουσείο για να στοιβαχτούν όλα αυτά τα «πακέτα» – αλλά οι διεθνείς καπιταλιστικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει προ πολλού σε βάρος της δύσης, κι αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει να επιδεινώνεται. Όσο για τον ουκρανικό στρατό; Είναι αδύνατο πια σταματήσει ακόμα και τις λιποταξίες στις γραμμές του∙ πολύ λιγότερο την αργή μεν (για τους φίλους των πολεμικών ταινιών!!!) αλλά σταθερή και στέρεη προέλαση του ρωσικού.

Το καινούργιο υπό διαμόρφωση matrix είναι αυτό: οριζόντια, κάθε βήμα του ρωσικού στρατού είναι … επίθεση κατά της ευρώπης (!!!)∙ κατακόρυφα, οποιοδήποτε κομμάτι γης απομείνει και συνεχίσει να ονομάζεται ουκρανία (ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για το έδαφος δυτικά του Δνείπερου), και οπωσδήποτε η Οδησσός, πρέπει να γίνει βάση (αντ)επιθέσεων. Είτε νατοϊκών (προτιμότερο), είτε «των προθύμων». Αν όχι αύριο, αν όχι μεθαύριο, οπωσδήποτε σε κανά δυο ή τρία χρόνια, «που θα είμαστε έτοιμοι»….

Πρόκειται για διαδοχικές ψυχώσεις / ψευδαισθήσεις – έχει σημασία; Τόσο μια σειρά δυτικών κρατών (συμπεριλαμβανόμενου του ελλαδιστάν) όσο και το βαθύ, πραγματικό αμερικανικό κράτος βουλιάζουν μέσα στη φυγόκεντρο που έφτιαξαν για να διαλύσουν το ευρασιατικό project και ούτε μπορούν ούτε θέλουν πια να βγουν από κει. Ο «φιλειρηνικός realestatισμός» του ψόφιου κουναβιού αποδεικνύεται αυτό που ήταν εξαρχής: μια ονείρωξη τυλιγμένη σε βερμπαλισμούς μέσα σε ψευδαισθήσεις. Κι έτσι, ενώ οι επιδείξεις όπλων τόσο απ’ την Μόσχα όσο και απ’ το Πεκίνο φωνάζουν προς την δύση «δεν σας παίρνει πια»∙ ενώ ακόμα και (αμερικάνοι) καραβανάδες σιωπηλά και αξιοσέβαστα (αμερικανικά) think tanks (τύπου rand) φωναχτά προσγειώνονται στοιχειωδώς στον ρεαλισμό μιας αδύνατης νίκης∙ ενώ επιπλέον η τύχη του βασικότερου όπλου, του αμερικανικού δολαρίου, «κρέμεται στον αέρα» όλο και πιο καθαρά,  ο προσανατολισμός της κλιμάκωσης της «δημιουργικής καταστροφής» εξακολουθεί να «δουλεύει».

Εννοείται: φταίνε οι «άλλοι», εμείς απλά αμυνόμαστε!!!

Αποκλείεται να παραδεχτούν την αποτυχία, την ήττα τους… Αλλά μοιάζει και πολύ δύσκολο να νικήσουν πολεμώντας «κατά μέτωπο». Τι απομένει, και τι καλείται να υπηρετήσει το matrix 2 του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Θα κάνουν «πόλεμο τριβής», αν μέρει προβοκάροντας, εν μέρει αυτοσχεδιάζοντας∙ και πάντα υποτιμώντας τους αντιπάλους τους…

(«Πόλεμος 4ης γενιάς» έχει ονομαστεί, κι αν σας ενδιαφέρει υπάρχει κάτι σχετικό στο τετράδιο για εργατική χρήση νο 1….)

Ενεργειακός πόλεμος 1

Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Οι πρώτες ύλες και η παραγωγή ενέργειας είναι στρατηγικής σημασίας «πάγια» για τον καπιταλιστικό κύκλο. Έχουν κατ’ αρχήν αξία χρήσης. Αποκτούν όμως αναπόφευκτα ανταλλακτική αξία, γίνονται δηλαδή εμπόρευμα. Στρατηγικής σημασίας πάλι αλλά πάντως εμπόρευμα. Κι από κει μπορούν να γίνουν (και γίνονται) «αξία καταστροφής» – αν μπορούμε να συμπυκνώσουμε σε δυο λέξεις το ότι η στέρηση πρώτων υλών και παραγωγής ενέργειας είναι, στην καπιταλιστική εποχή, όπλο πρώτης γραμμής…

Το ελλαδιστάν προσπαθεί εδώ και μερικές δεκαετίες να αυξήσει τις γεωπολιτικές του προσόδους όχι βέβαια ως «χρήστης ενεργειακών πόρων» αλλά, αντίθετα, τοποθετούμενο στη ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία (το εμπόριο ενέργειας) και στην αξία καταστροφής (την οπλοποίηση της ενέργειας). Μέσα σ’ αυτή τη ζώνη μπαίνει το «εθνικό» θεώρημα ότι με το να γίνει ενδιάμεσος σταθμός στη διακίνηση ενεργειακών πόρων θα εξασφαλίσει ‘διεθνή στρατιωτική προστασία’… Πού το είδαν άραγε τα εντόπια αφεντικά αυτό το έργο; Η καπιταλιστική ιστορία άλλα λέει…

Τα πρόσφατα «εθνικά» πανηγύρια τρικλίζουν πάνω σε έωλες παραδοχές που απλά θολώνουν στα μυαλά των υποτελών τις γεωπολιτικο-προσοδικές μεθοδεύσεις των ντόπιων αφεντικών. Η καθεστωτική «καθημερινή» για παράδειγμα, πριν 2 μέρες (8 Νοέμβρη) ξεκινούσε έτσι διαμορφώνοντας το περίγραμμα αυτής της σκόπιμης θολούρας χωρίς πάντως να αποφεύγει τις λέξεις που στο βάθος τους αποκαλύπτουν την αλήθεια:

Εμπορική διάσταση στο γεωστρατηγικό έργο του Κάθετου Διαδρόμου που θα καταστήσει [sic!] την Ελλάδα «πύλη» για τη μεταφορά αμερικανικού LNG στην Ευρώπη έδωσε η σύμβαση προμήθειας που υπέγραψε χθες η νεοσύστατη εταιρεία των ομίλων ΔΕΠΑ – Aktor, Atlantic – Sea LNG Trade με την αμερικανική Venture Global…

Και να τα συστατικά της συσκότισης.

Πρώτον, σύμφωνα με την ίδια την αμερικανική εταιρεία, η Venture Global είναι ένα πολύ καινούργιο μαγαζί υγροποίησης φυσικού αερίου με σκοπό το δια θαλάσσης εμπόριο του – ξεκίνησε μόλις το 2022. Όσο για τον εταίρο του στο συγκεκριμένο deal, την Atlantic – Sea LNG Trade, αυτή φτιάχτηκε μόλις … προχτές, σα θυγατρική των ΔΕΠΑ και Aktor (με την συνοδεία φήμης ότι το μερίδιο της Actor, 60%, θα το αγοράσει η κρατική αμερικανική development finance corporation…. Μετά το μερίδιο θα πουληθεί αλλού, και θα γίνονται μια χαρά χρηματιστηριακά παιχνίδια…) και αρχικό μετοχικό κεφάλαιο 500.000 ευρώ – στραγάλια δηλαδή…

Business as usual κατ’ αρχήν, εκτός ίσως απ’ αυτό: πρόκειται για εταιρείες δημιουργημένες επί τούτου για να κινούνται στη ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία και την αξία καταστροφής. Οι λέξεις «εμπορική διάσταση στο γεωστρατηγικό έργο» πρέπει να διαβαστούν ως εμπορική διάσταση στο πολεμικό έργο.

Δεύτερον, πρακτικά δεν έχει υπογραφτεί καμία «τελική συμφωνία». Υπογράφτηκε «προσύμφωνο», αυτό που στην αργκώ λέγεται «μνημόνιο συνεργασίας». Λογικό, αφού αυτό το «προσύμφωνο» αφορά μεν 20 χρόνια, που θα ξεκινήσουν όμως απ’ την 1η Γενάρη του 2030! Μετά από 4+ χρόνια δηλαδή! Κι αυτό επειδή μεταξύ άλλων ΔΕΝ υπάρχουν αυτή τη στιγμή έτοιμοι διαθέσιμοι τελικοί αγοραστές απ’ τους ενδιάμεσους, την Atlantic – See LNG Trade δηλαδή. ΔΕΝ υπάρχουν έτοιμες διαθέσιμες αξίες χρήσης. Πρέπει να βρεθούν∙ ή πιο σωστά να εφευρεθούν: αυτή είναι η «γεωστρατηγική», δηλαδή η πολεμική διάσταση του πράγματος.

Κατά συνέπεια (τρίτον) αναζητούνται (απ’ την Atlantic….) πελάτες. Υπογράφονται (ή αναζητούνται) καινούργια «προσύμφωνα», καινούργια «μνημόνια συνεργασίας». Πρώτος μελλοντικός πελάτης; Η ουκρανική Naftogaz: πελάτης από την 1η Γενάρη του 2030 (θα υπάρχει ως τότε η Naftogaz;; Προς το παρόν και για το ορατό μέλλον οι αποθήκες και οι εγκαταστάσεις της κτυπιούνται τόσο συστηματικά ώστε δεν μένει ούτε μαντήλι για κλάμα…). Δεύτερος πελάτης δύο ρουμανικές εταιρείες. Πάντα από 1η Γενάρη του 2030: σε ότι αφορά τις πραγματικές ενεργειακές ανάγκες χρήσης για το αμερικανικό υγροποιημένο και εξαερωμένο φυσικό αέριο αυτές είναι … δυνητικές!

Τέταρτον, αυτό το «δυνητικό», το «ενδεχόμενο», το «πάμε στο 2030 και βλέπουμε» (το 2030 είναι η χρονιά που η ένοπλη συμμορία των ευρωπροθύμων θα βάλει στη θέση της την Μόσχα;) το λιγούρικο για γεωπολιτικές προσόδους ελληνικό καθεστώς το πανηγυρίζει ως …. «τώρα»!!! Αυτό λέγεται προεξόφληση, και είναι συνηθισμένη τακτική για τους παίκτες των χρηματιστηρίων που επιδιώκουν άμεσα κέρδη από νταραβέρια «μελλοντικής εκπλήρωσης». Σ’ αυτά τα νταραβέρια, σ’ αυτά τα στοιχήματα πιο σωστά, είναι συνηθισμένο κάποιοι να πηγαίνουν-στον-κουβά…. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, της «πύλης», πόσο πιθανός είναι ο κουβάς;

Ερχόμαστε έτσι στα επόμενα στοιχεία της συσκότισης – και του εγκλήματος.

Πέμπτον: για ποιο λόγο οποιοσδήποτε τελικός χρήστης, οποιαδήποτε ενεργειακή αξία χρήσης θα επέλεγε το 3, 4, ή 5 φορές ακριβότερο υγροποιημένο και εξαερωμένο φυσικό αέριο απ’ την μακρινή αμερικανική Λουϊζιάνα αντί για το 3, 4, ή 5 φορές φτηνότερο μέσω αγωγών, σταθερής ροής κοντινό ρωσικό; Το «ταξίδι» στην υπό αμερικανικό έλεγχο ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία και την αξία καταστροφής προβάλλεται με απεριόριστη αναίδεια ως «αναπτυξιακό»!!! Αλλά είναι γνωστό ήδη πόσο «αναπτυξιακό» είναι: γερμανικός καπιταλισμός!!! Καθηλωμένος εδώ και 3 χρόνια, μετά την ανατίναξη των nord stream 1 και 2, με μόνη «λύση» το αμερικανικό LNG, έχει περιπέσει σ’ αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν ύφεση. Θέλουν οι βαλκανικοί καπιταλισμοί το ίδιο; Ζηλεύουν, λιγουρεύονται την γερμανική καπιταλιστική καθίζηση; (Το Κίεβο εξαιρείται!!!)

Έκτον: το πανηγύρι για την ελληνική «πύλη», η προεξόφληση δηλαδή ότι αυτή η πύλη-θα-δουλεύει απ’ το 2030 και μετά προϋποθέτει ότι οι τώρα δυνητικοί πελάτες και οι πραγματικές ενεργειακές ανάγκες χρήσης τους θα αναγκαστούν (και δεν θα επιλέξουν…) να στραφούν στο 3, 4, ή 5 φορές ακριβότερο της Venture Global. Θα αναγκαστούν δηλαδή να αυτοκτονήσουν ενεργειακά, α λα Βερολίνο. Κι αυτό, με τη σειρά του, προϋποθέτει ότι θα καταστραφεί κάθε άλλη δυνατότητά τους: η ενεργειακή ανταλλακτική αξία (του αμερικανικού υγροποιημένου) κάθεται ακριβώς πάνω στις κάνες της ενεργειακής καταστροφικής αξίας του. Το «εμπόριο» είναι η προέκταση των βολών της «γεωστρατηγικής» – κι όποιον πάρει ο χάρος!

Έτσι στο ελλαδιστάν βαράνε παλαμάκια με τα ροδαλά χεράκια τους!

Ταμάμ…

(Έβδομο και τελευταίο: εδώ γύρω, στη γειτονιά, υπάρχουν ενεργειακοί παραγωγοί αξιών χρήσης που δεν χρειάζονται ούτε φαίνεται να επιδιώκουν «προστασία», δηλαδή καταστροφική αξία: αλγερία – πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αίγυπτος – φυσικό αέριο. Προφανώς δεν έχουν την ελληνική ευφυία…)

Ενεργειακός πόλεμος 2

Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.15) >> Στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα οι βασικές πηγές ενέργειας (κυρίως το πετρέλαιο) έγιναν «αιτία πολέμου» μεγάλης κλίμακας: βιομηχανικές επαναστάσεις γαρ. Οι λεγόμενοι «βαλκανικοί πόλεμοι» έγιναν και για να μην κατασκευαστεί η σιδηροδρομική γραμμή Βερολίνου – Βαγδάτης που θα μετέφερε χερσαία τα αραβικά πετρέλαια στην «διψασμένη» γι’ αυτά γερμανική βιομηχανία παρακάμπτοντας την θαλάσσια κυριαρχία του Λονδίνου… Ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος έγινε και για να φτάσει η ενεργειακά αποκλεισμένη ναζιστική γερμανία στις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου∙ και για να αποκλειστεί το φασιστικό Τόκιο και η έντονα αναπτυσσόμενη βιομηχανία του απ’ τα πετρέλαια της νοτιοανατολικής Ασίας.

Τώρα, στην κλιμάκωση του 4ου παγκόσμιου, με διακηρυγμένο στόχο το ευρασιατικό project, ειδικά τους φτηνούς και διαρκούς χερσαίας ροής ρωσικούς υδρογονάνθρακες και, ουσιαστικά, με στόχο τον κανιβαλισμό του αμερικανικού πάνω στους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς (κυρίως στις βιομηχανικές εκφάνσεις τους), το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο έχει συστρατευτεί με την Ουάσιγκτον όχι ως «παραγωγός» αλλά ως μεσάζοντας / έμπορος. (Έχοντας επιπλέον την δική του «αντιτουρκική» ατζέντα στο βαθμό που η Άγκυρα είναι βασικό έδαφος στη χερσαία διακίνηση υδρογονανθράκων…)

Στις 7 Νοέμβρη (2025) η «ναυτεμπορική» κάτω απ’ τον τίτλο «Κλειδί» η ελληνική ναυτιλία για την ανθεκτικότητα της Δύσης έγραφε μεταξύ άλλων κι αυτά:

Σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του υπουργού Εσωτερικών και προέδρου του Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας [!!!!] των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, με κορυφαίους Έλληνες εφοπλιστές, στο περιθώριο της 6ης Διακυβερνητικής Διατλαντικής Συνεργασίας για την Ενέργεια (P–TEC), η οποία φιλοξενήθηκε στο Ζάππειο.

… Από πλευράς Ελλήνων εφοπλιστών, μεταξύ άλλων τον λόγο έλαβε η κ. Μαρία Αγγελικούση, επικεφαλής του Angelicoussis Group, η οποία τόνισε: «Μόνο η δική μας εταιρεία έχει μεταφέρει το 10% των αμερικανικών εξαγωγών ενέργειας το τελευταίο έτος, με 700 ασφαλείς προσεγγίσεις σε αμερικανικά τερματικά»…

… Από την πλευρά του ο ιδρυτής και πρόεδρος της Tsakos Energy Navigation, Νίκος Τσάκος, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την πρόθεση της αμερικανικής κυβέρνησης να επαναφέρει τη ναυτιλία στο επίκεντρο της οικονομικής στρατηγικής, ενώ επανέλαβε τη διάθεση των ελληνικών εταιρειών να συνεργαστούν με αμερικανικά ναυπηγεία και να φιλοξενήσουν Αμερικανούς δόκιμους αξιωματικούς στα πλοία τους…

… Επίσης, ο διευθύνων σύμβουλος της Star Bulk, Πέτρος Παππάς, καλωσόρισε την αμερικανική αποστολή στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας την ιστορική φιλία και τη διαχρονική συμμαχία των δύο χωρών…

Το πλεονέκτημα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, της πλοιοκτησίας, σε σχέση με άλλους καπιταλιστικούς κλάδους είναι ότι «απασχολώντας» ελάχιστη έως καθόλου εντόπια εργασία μπορεί να αδιαφορεί εντελώς για την «τύχη» της εργατικής τάξης εντός του ελλαδιστάν στην εξέλιξη (και) αυτού του παγκόσμιου πολέμου. Δεν την έχει ανάγκη ούτε ως «παραγωγό» ούτε ως «καταναλωτή», και δεν έχει καμία δέσμευση απέναντί της. Δεν έχει επίσης κανέναν έλεγχο «απ’ τα κάτω». Εύκολα και «αβίαστα» μπορεί να την «θυσιάσει» ολόκληρη. (Το έχει ξανακάνει!)

Ταμάμ…

Το μειονέκτημα της τάξης μας είναι ότι αντιλαμβάνεται τα αφεντικά του εφοπλισμού όχι σαν βασικούς προαγωγούς και επωφελούμενους των «θυσιών» της αλλά ως «γενναιόδωρους» ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων και μήντια∙ ως ελκυστικούς και αγαπημένους «φίλους» της.

Γιατί τα ελληνικής ιδιοκτησίας εργοστάσια είναι αόρατα; Επειδή είναι πλωτά…

Ακριβές συμμαχίες

Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Η Ουάσιγκτον – είναι – φίλη – μας (των αφεντικών δηλαδή) σ’ αυτόν τον σεμνό και τίμιο πόλεμο… Αλλά δεν είναι μόνον αυτή. Ο άξονας έχει άλλο ένα μέλος σ’ αυτή την άκρη του κόσμου. Μέλος βουλιαγμένο στο αίμα βέβαια, αλλά όπως είπε κάποτε μια στελεχάρα της «πρώτης φοράς» στα εθνικά συμφέροντα δεν χωρούν συναισθηματισμοί.

Γιατί ο don Rico έτρεξε να τηλεφωνήσει στον αρχιχασάπη σύμμαχο την πρώτη κιόλας ημέρα του «διατλαντικού φεστιβάλ ενέργειας / πολέμου» στην Αθήνα; Για να τον ρωτήσει … πως πάει η «ειρήνη» στη Γάζα;

Ούτε γι’ αστείο!!! Προφανώς το θέμα ήταν ο κοινός εχθρός, η «πίσω πόρτα»… Η Άγκυρα… Υποθέτουμε ότι στα παρασκήνια του «φεστιβάλ» θα έγινε η σχετική κουβέντα…

Ή μήπως για να τον ευχαριστήσει γι’ αυτό που είχε γίνει, χωρίς φανφάρες και δημοσιότητα, πριν 2 ημέρες;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.