Κυρώσεις 2

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Σε ότι αφορά τον αμερικανικό «εμπορικό πόλεμο» εναντίον του Πεκίνου, το ψόφιο κουνάβι αποφάσισε να προχωρήσει στον επόμενο γύρο: την επιβολή δασμών ύψους 200 δις δολαρίων σε εισαγόμενα κινεζικά εμπορεύματα.

Στον πρώτο γύρο (των δασμών των 50 δις δολαρίων, που έχουν ήδη επιβληθεί) τα αμερικανικά επιτελεία μελέτησαν και επέλεξαν (τελικά) τα 1333 είδη εισαγόμενων εμπορευμάτων που μπήκαν στο στόχαστρο. Τα κριτήρια ήταν 3: πρώτον, να θίγουν όσο το δυνατόν λιγότερο τους αμερικάνους καταναλωτές· δεύτερον να αποτελούν μικρό μέρος της αγοράς αυτών των ειδών στις ηπα, έτσι ώστε να υπάρχουν εναλλακτικές (διεθνείς) αγορές για κάλυψη των πιθανών ελλείψεων· και γ) να χτυπούν όσο το δυνατόν περισσότερο βασικούς βιομηχανικούς τομείς του κινεζικού καπιταλισμού. Ειδικά σε σχέση με το project “made in china 2025”.

Το δεύτερο πακέτο που αναγγέλθηκε (θα) είναι, υποχρεωτικά, πιο σκληρό όχι μόνο για τον κινεζικό καπιταλισμό αλλά και για την αμερικανική αγορά. Απ’ τα 200 δις δασμούς (για 6031 είδη εμπορευμάτων) περίπου τα 80 δισεκατομμύρια αφορούν καταναλωτικά εμπορεύματα: διάφορα είδη επίπλων, ταξιδιωτικές βαλίτσες, ηλεκτρικές σκούπες, air conditioners, και άλλα. Επιπλέον στενεύουν σημαντικά οι δυνατότητες για αναζήτηση εναλλακτικών «προμηθευτών». Στα περισσότερα απ’ τα εμπορεύματα του γύρου των 200 δις το μερίδιο των κινεζικών στην αμερικανική αγορά είναι πάνω από 20% και για περίπου τα μισά πάνω από 50%. Μεγάλο έως πολύ μεγάλο για να βρεθούν διαθέσιμοι εναλλακτικοί προμηθευτές. (Η κινεζική προστιθέμενη αξία σ’ αυτά τα είδη είναι επίσης μεγάλη: 70%, 80%, 90% ανάλογα με την περίπτωση. Συνεπώς ο κινεζικός καπιταλισμός θα έχει, αυτή τη φορά, πρόβλημα).

Επειδή αυτό το πακέτο είναι το προτελευταίο πριν η Ουάσιγκτον ανεβάσει σημαντικά τους δασμούς στο σύνολο των κινεζικών εισαγωγών, το ψοφιοκουναβιστάν (αν και όχι οι μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, που θα ζοριστούν…) δείχνει σαφέστατα ότι το χοντραίνει ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Το βασικότερο εργαλείο ευρείας χρήσης απ’ την μεριά του Πεκίνου, για να εξισορροπήσει / απαντήσει σ’ αυτήν την επίθεση, είναι η υποτίμηση του νομίσματός του. Πράγματι αυτό συμβαίνει ήδη σε μικρό βαθμό: απ’ τα «υψηλά» στα μέσα της περασμένης άνοιξης (0,16 δολάρια προς 1 γουάν) έχει γίνει μια «διακριτική υποτίμηση» κατά 6,5%. Σ’ αυτό το σημείο, ένας δασμός 25% πέφτει στο 16,5% σαν αύξηση της τελικής τιμής.

Ωστόσο, παρότι η κεντρική κινεζική τράπεζα έχει όλα τα μέσα για μια επιθετική υποτίμηση του γουάν, δεν έχει τα περιθώρια: το γουάν πρέπει να έχει σταθερότητα για να κερδίσει έδαφος σαν διεθνές αποθεματικό νόμισμα, εκτοπίζοντας το δολάριο.

Η συνέχεια … μπροστά μας…

Σύγκρουση αυτοκρατοριών

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Είναι σκέψη απλοϊκή; Πριν 2 μέρες, μιλώντας σε ένα συνέδριο εξαγωγικών νοτιοκορεατιών επιχειρήσεων, ο νοτιoκορεάτης υπ.εμπ. Kim Hyun-chong είπε τα εξής (όχι και τόσο ευοίωνα):

…Η βάση της εμπορικής αντίθεσης ανάμεσα στις ηπα και την κίνα είναι η σύγκρουση αυτοκρατοριών σε σχέση με την τεχνολογική, βιομηχανική και χρηματοπιστωτική ηγεμονία. Η μία απ’ αυτές τις αυτοκρατορίες είναι θαλασσοκράτειρα, μια δύναμη βασισμένη στη θάλασσα, που επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της μέσω των ωκεανών, και η άλλη είναι ξηροκράτειρα, μια δύναμη βασισμένη στη στεριά, που επιδιώκει να επεκτείνει την ηγεμονία της μέσω της ξηράς. Είναι πολύ πιθανό να γίνει μια παρατεταμένη δομική σύγκρουση…

Είναι πράγματι πιθανό να γίνει έτσι, κυρ Kim. Με μια διαφορά: το Πεκίνο είναι μια ανερχόμενη θαλάσσια δύναμη· κι αυτό είναι που κάνει την αμφισβήτηση της αμερικανικής «θαλασσοκρατορίας» εκρηκτική…

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη. «Μόλις μούρθε μια ιδέα…» είπε, γυρνώντας προς τη μεριά του. «…Έλα να κάνουμε μια συμφωνία ειρήνης χωρίς προϋποθέσεις, όχι τώρα αλλά ως το τέλος της χρονιάς, να τελειώσει και τυπικά μεταξύ μας ο Β παγκόσμιος».

Αυτός που «μόλις τούρθε μια ιδέα…» ήταν χτες ο Putin. Κι αυτός στον οποίο την απηύθυνε ήταν ο ιάπωνας πρωθ. Abe. Τόπος; Το “ανατολικό οικονομικό φόρουμ του Βλαδιβοστόκ”. Αιτία; Εδώ και 70 χρόνια υπάρχουν «εδαφικές διαφορές» μεταξύ των δύο κράτων (οι Κουρίλες νήσοι, που είναι ρωσικές έκτοτε αλλά το Τόκιο τις θεωρεί δικές του), με αποτέλεσμα τυπικά να μην έχει υπογραφτεί η λήξη του πολέμου…

That’s it!!! Στη φάση της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού (με κύριο μέτωπο τον Ειρηνικό…) ο Abe αξίζει τόσο όσο οι «μόλις μούρθαν» ιδέες του Putin. Έλα ρε ψηλέ… Μέσα σε 3 μήνες υπογράφουμε ειρήνη… και άσε τώρα τις Κουρίλες…

Εν τω μεταξύ, το κενό της επίσημης εκπροσώπησης της Πγιονγκγιάνγκ ανέλαβε να το καλύψει εν μέρει ο ίδιος “μούρθε μια ιδέα” Putin: Η βόρεια Κορέα περιμένει κάποια σημάδια ανταπόκρισης. Δεν έκανε τόσα βήματα προς την αποπυρηνικοποίηση για να ακούει τις ίδιες ατέλειωτες απαιτήσεις για πλήρη αφοπλισμό.

Είναι μια κατάλληλη στιγμή για να κουνάει (όποιος τόχει) το δάκτυλο στην Ουάσιγκτον. Στο άσπρο σπίτι το ψόφιο κουνάβι κυνηγάει την ουρά του, ψάχνοντας τον “αντιστασιακό” συγγραφέα του προσκλητήριου στους New York Times. Έχει βάλει παντού προδοτοπαγίδες, αλλά ακόμα δεν έχει πιάσει κάτι.

Όπως θα έλεγε και ένας Rouhani θριαμβολογώντας: οι ηπα σήμερα είναι στη χειρότερή τους κατάσταση…

(φωτογραφία: Άκουσε την ιδέα ο Abe και ετοιμάζεται να την κάνει…)

Κορέες

Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη. Για 3 μέρες και 2 νύχτες, 18 με 20 Σεπτέμβρη, ο νοτιοκορεάτης Moon, ο βορειοκορεάτης Kim και τα επιτελεία τους θα τα λένε στην Πγιονγκγιάνγκ – οι ημερομηνίες είναι επίσημες. Είναι η 3η συνάντηση κορυφής των δύο κορεατικών κρατών μέσα σε 5 μήνες (η πρώτη έγινε στα τέλη του περασμένου Απρίλη).

Όμως υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μετρηθεί σαν η πρώτη της περιόδου μετά τις κυκλωτικές κινήσεις γύρω απ’ το ψόφιο κουνάβι. Η επίθεση γοητείας και φιλίας των χειμερινών ολυμπιακών και η ρυμούλκηση του ψόφιου κουναβιού στη Σιγκαπούρη στις 12 Ιούνη έδωσαν ό,τι ήταν δυνατόν να δώσουν. Η Ουάσιγκτον ξεκαθάρισε έκτοτε πρακτικά την στάση της (: είναι απόλυτα αντίθετη σε κάθε «ειρήνη» στην κορεατική χερσόνησο στην οποία δεν θα έχει επιβάλλει κατά 105% τους όρους της…). Το ψόφιο κουνάβι είναι έτσι κι αλλιώς διακοσμητικό (αυτό, φυσικά, ήταν γνωστό απ’ την αρχή) και δεν μπορεί να παίξει άλλον, πιο σοβαρό ρόλο, απ’ αυτόν της γλάστρας.

Αποδείξεις της πραγματικής αμερικανικής στάσης και τακτικής υπάρχουν πλέον πολλές. Στην πιο ηχηρή περίπτωση, η απαγόρευση της διέλευσης ενός τραίνου που μεταφέροντας νοτιοκορεάτες αξιωματούχους έκανε δοκιμαστικό ταξίδι προς τον βορρά, ήταν «έξω απ’ τα δόντια». Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του αμερικανικου υπ.εξ. το ταξίδι «παραβίαζε τις κυρώσεις» (κατά της βόρειας κορέας) – επειδή στο τραίνο υπήρχαν μερικά βαρέλια πετρέλαιο… Προφάσεις – αλλά this is america…

Συνεπώς, απο ‘δω και στο εξής, ο Moon (κυρίως αυτός) θα πρέπει να προχωρήσει πατώντας προσεκτικά πάνω σε μια αόρατη γραμμή: απ’ την μια θα πρέπει να κρατάει ζωντανή την συμμαχία με την Ουάσιγκτον, για να την αναγκάζει να λαμβάνει σοβαρά υπόψην της τα προσεκτικά «όχι» του· απ’ την άλλη θα πρέπει να την αγνοεί, δημιουργώντας μικρά (ή λιγότερο μικρά) «τετελεσμένα».

Ένα τέτοιο (που κάνει τα πραγματικά αφεντικά στην Ουάσιγκτον να στραβώνουν τα μούτρα τους) ανακοινώθηκε ήδη, εν όψει της συνάντησης στην Πγιονγκγιάνγκ: οι δύο κορέες θα ανοίξουν ένα κοινό διπλωματικό γραφείο (κάτι σαν πρόπλασμα πρεσβειών), τις επόμενες ημέρες, και μάλιστα σε βορειοκορεατικό έδαφος, στην πόλη Kaesong, στα όρια της «αποστρατιωτικοποιημένης» ζώνης. Η κίνηση δεν είναι σκέτος συμβολισμός: το γραφείο αυτό θα στελεχωθεί και θα δουλεύει διαρκώς, σαν προσωρινό υποκατάστατο της τυπικής αναγνώρισης των δύο κρατών μεταξύ τους· άρα σαν προοίμιο της τυπικής υπογραφής ειρήνης μεταξύ τους.

Περιμένουμε τι άλλο θα ανακοινωθεί επίσημα στις 20 Σεπτέμβρη. Εκείνο που δεν θα συμβεί, απ’ την άλλη μεριά, είναι να «συρθεί» η Ουάσιγκτον στη συνέλευση του οηε, στις 26 Σεπτέμβρη, σε μια τετραμερή συνάντηση (οι δύο κορέες, οι ηπα και η κινα) με σκοπό την υπογραφή της επίσημης λήξης του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο. Η Ουάσιγκτον «τα στήλωσε» – όπως θα περίμενε κανείς.

Σε κάθε περίπτωση: καθώς η περίοδος της αμερικανικής (κάπως υπόγειας προς το παρόν) «αρνητικότητας» έχει ξεκινήσει καθαρά, δίνοντας στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ δυνατότητες αλλά με κινδύνους, το τι θα συμβεί στην αμερικανική πολιτική σκηνή τους επόμενους μήνες θα λαμβάνεται υπόψη – στους ελιγμούς και στις κινήσεις.

(φωτογραφία πάνω: Αριστερά ο έμπιστος του Moon σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Chung Eul-yong αγκαλιά με τον Kim Jong-un, στην Πγιονγκγιάνγκ προχτές, 5 Σεπτέμβρη. Τρυφερό…

Κάτω: βορειοκορεάτες και νοτιοκορεάτες τεχνικοί εξετάζουν την σιδηροδρομική γραμμή που σκανδαλίζει την Ουάσιγκτον…).

Μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειος

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. Αν ο θύλακας του Idlib δείχνει σαν ένα «εύφλεκτο σημείο» στην πραγματικότητα σχεδόν το σύνολο της μέσης Ανατολής κάθεται πάνω σε «χαμηλή» (ή όχι και τόσο χαμηλή) φωτιά. Πρώτα απ’ όλα η Παλαιστίνη: η πρόσφατη δήλωση του φασίστα ισραηλινού υπ.αμ. Lieberman ότι «δεν έχουν νόημα οι διαπραγματεύσεις με τους παλαιστίνιους, το ισραήλ θα δώσει τις λύσεις που το ίδιο θεωρεί σωστές» μυρίζει αίμα, περισσότερο αίμα… Το ιράκ, όπου μετά από 3 μήνες διαπραγματεύσεων σχηματίζεται μια πολυκομματική κυβέρνηση· άγνωστο αν τα μεγαλύτερα κόμματα / συστατικά της θα επιμείνουν στην γρήγορη αποχώρηση των αμερικάνων απ’ την ιρακινή επικράτεια… Ο λίβανος, όπου η Χεζμπ’ αλλάχ είναι μόνιμος εφιάλτης για το μιλιταριστικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ· που αντιλαμβάνεται την κατάσταση (στα λόγια τουλάχιστον) σαν «ένα πετραδάκι μέσα στο παπούτσι μου»… Η αιγυπτιακή χούντα, που προσπαθεί να κρατηθεί απ’ τα μαλλιά της… Η υεμένη… Οι «no future» πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου…

Μέσα και μαζί με όλα αυτά: δίπλα στα αεροναυτικά γυμνάσια της Μόσχας ανάμεσα στην κύπρο και την συρία, και ο τουρκικός στρατός έκανε / κάνει τα δικά του… Με άγνωστο αριθμό πολεμικών, σίγουρα όμως πάνω από 10… (Η μεγαλοφυής ελληνική ιδέα της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» έχει καταρρεύσει πανηγυρικά…). Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Η ανακοίνωση του Xi Jinping (στη συνάντηση με τα αφεντικά των αφρικανικων κρατών στο Πεκίνο) για ένα πρόγραμμα επενδυτικών δανείων και παροχών 60 δισεκατομυρίων δολαρίων απ’ το Πεκίνο προς την μαύρη ήπειρο, για τα επόμενα 3 χρόνια, προκάλεσε (αναμενόμενο) έναν ελάχιστα συγκρατημένο πανικό στο usa. Με δεδομένο ότι ο αμερικανικός στρατός έχει καμμιά 50αριά βάσεις στην ήπειρο, συν άλλες 30 «κρυφές», η αφρική μπαίνει πολύ γρήγορα στους λογαριασμούς του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Και μαζί της, πέρα απ’ τις δικές της πρώτες ύλες και την δική της φτηνή εργασία, θαλάσσιοι διάδρομοι σαν τον κόλπο του Aden, τα στενά του Bab al-Mandab ανάμεσα στην υεμένη και το τζιμπουτί (όπου ήδη το Πεκίνο έχει βάση), την Ερυθρά Θάλασσα (όπου διάφοροι παρκάρουν στόλους και αεροπλάνα), την διώρυγα του Σουέζ και την ανατολική Μεσόγειο, «θερμαίνονται» – στην προοπτική των πραγμάτων.

(Δεν θέλουμε να φρικάρουμε κανέναν. Αλλά η επιρροή του κινεζικού καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού και οι συμμαχίες του είναι σαν τεκτονική πλάκα που σπρώχνει όλο και πιο έντονα την άλλοτε «σίγουρη» αμερικανική…

Ζούμε πάνω ή γύρω σ’ ένα ρήγμα… Δευτερεύον μεν, αλλά ρήγμα…)

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο…

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Ενώ η Ουάσιγκτον ψάχνει τρόπους να ανασχέσει την επέκταση της επιρροής του κινεζικού καπιταλισμού, ο πολιτικός του εκπρόσωπος (ο πρόεδρος Xi Jinping) αλωνίζει την περίμετρο, με μια ένταση που κανένας αμερικάνος πρόεδρος δεν θα φανταζόταν. Ο Xi όργωσε μια σειρά αφρικανικών κρατών (αγκόλα, αιθιοπία, σενεγάλη, ρουάντα) υπογράφοντας εμπορικά / επιχειρηματικά deal – με τον τόνο. Όλα αυτά πριν την πραγματοποίηση του διήμερου «φόρουμ συνεργασίας κίνας – αφρικής» (focac) που ξεκινάει σήμερα στο Πεκίνο, στο οποίο θα συμμετάσχουν όλες οι πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών, δεκάδες αντιπρόσωποι άλλων κρατών και εκπρόσωποι του οηε. Καθόλου λίγοι καλεσμένοι!!!

Είναι η ενδοκαπιταλιστική εκδίκηση ένα πιάτο που τρώγεται και ξανατρώγεται κρύο; Ο κινεζικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός έχει έναν μοναδικό τρόπο να κλείνει δουλειές “αμοιβαία επωφελείς” με οποιοδήποτε καθεστώς: απλά δεν κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις. Just business… Ο κακός μπελάς (αμερικάνοι, γάλλοι, βέλγοι και άλλοι προσπαθούν να ελέγξουν τις πρώην αφρικανικές αποικίες τους με deal αλλά και στρατούς) είναι ότι η μαύρη ήπειρος είναι μεγάλη πηγή πρώτων υλών για βιομηχανική χρήση – και ο κινεζικός καπιταλισμός έχει βάλει χοντρό και βαρύ χέρι σ’ αυτές τις πρώτες ύλες. Ο ακόμα χειρότερος είναι ότι ο γέροντας Brzezinski στο μοναδικό έργο της ωριμότητάς του, την «Μεγάλη Σκακιέρα», είχε προβλέψει (ή ανησυχήσει) πως όποιος ελέγχει την ευρασία θα ελέγξει και την αφρική. Μπορεί να είναι ακόμα κάπως νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, αλλά δεν είναι και αργά: πριν αλέκτωρ φωνήσαι…

(Υπάρχει κάτι που για καιρό θεωρούνταν θρύλος μέχρις ότου αποδείχθηκε στέρεο ιστορικό γεγονός. Τον 14ο και τον 15ο αιώνα, αισθητά πριν τα ευρωπαϊκά βασίλεια αρχίσουν να χρηματοδοτούν εξερευνήσεις – του – κόσμου, το κινεζικό ναυτικό είχε ταξιδέψει και ουσιαστικά «κατακτήσει» όλο τον πλανήτη – εκτός απ’ την ευρωπαϊκή ήπειρο. Την αφρική, τη νότια ασία, και τα δύο κομμάτια της αμερικανικής ηπείρου, την αυστραλία… Οι κινεζικοί χάρτες της περιόδου είναι εξαιρετικής ακρίβειας, πράγμα που δείχνει σπουδαίες γνώσεις αστρονομίας, άγνωστες τότε, και για πολύ καιρό, στην ευρώπη. Ο κινέζος ναύαρχος (και εξερευνητής, και διπλωμάτης) Zheng He (1371 – 1433) είναι εμβληματική προσωπικότητα αυτών των ταξιδιών / εξερευνήσεων / εμπορικών διπλωματικών αποστολών.

Πρώτα ο θρύλος και μετά η ιστορική έρευνα δείχνουν δύο πράγματα. Πρώτον ότι το μέγεθος και το know how των κινεζικών (πολεμικών) πλοίων ήταν ασύλληπτο για τους ευρωπαίους. Σα να συγκρίνεις υπόγειο με πολυκατοικία… Και δεύτερον, ότι οι κινεζικές αρμάδες, σε όποιον τόπο έπιαναν ξηρά, δεν έκαναν ούτε πόλεμους ούτε κατακτήσεις. Έκαναν δώρα, ακριβά δώρα, χρυσάφι και πορσελάνες στους τοπικούς ηγεμόνες, προσφέροντάς τους την κινεζική φιλία. Εννοείται άσχετα από εμφάνιση, ισχύ ή επικράτεια: και στους αφρικάνους φυλάρχους….

Ήταν μια παραξενιά της ιστορίας ότι μια αλλαγή στο αυτοκρατορικό πόστο στην «ιερή πόλη», και συγκεκριμένα η ενθρόνιση του Xuande (1426 – 1435) οδήγησε στην απαγόρευση όλων αυτών τα ναυτικών ταξιδιών και οποιασδήποτε σχέσης με τον υπόλοιπο κόσμο. Η εξήγηση είναι εντυπωσιακή: η αυτοκρατορική αυλή φοβήθηκε πως το ναυτικό της και οι αξιωματικοί του θα αποκτήσουν μέσω των γνώσεών τους για τον κόσμο υπερβολική αυτοπεποίθηση, και ότι θα αμφισβητήσουν αργά ή γρήγορα την αυτοκρατορική αυθεντία.

Παραλίγο ο πλανήτης να μην ήταν ούτε αγγλικός, ούτε ισπανικός, ούτε πορτογαλλικός, ούτε ολλανδικός, ούτε βελγικός, ούτε γαλλικός – ούτε, φυσικά αμερικανικός!… Παραλίγο ο πλανήτης να ήταν κινεζικός απ’ τον 14ο αιώνα ήδη!

Η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων ανακόπηκε τότε για «εσωτερικούς δυναστικούς λόγους». Αλλά στο Πεκίνο δεν έχουν ξεχάσει καθόλου την τέχνη του να «κάνεις εμπορικούς / οικονομικούς» φίλους όπου τους χρειάζεσαι. Ας πούμε (και) στην Αφρική.

Κι αν η πρακτική εφαρμογή αυτού του know how άργησε 600 χρόνια, τι σημασία έχει αν έχεις συνεχή ιστορία 5.000 χρόνων;)

(φωτογραφία πάνω: ο νοτιοαφρικάνος πρόεδρος Cyril Ramaphosa στο Πεκίνο χτες, για το φόρουμ – και όχι μόνο. Νότια αφρική και κίνα ανήκουν στις BRICS, που σημαίνει ότι έχουν διάφορα να κουβεντιάσουν, τέτοιους καιρούς…

φωτογραφία κάτω: ντεκόρ για την υποδοχή των αφρικανικών αντιπροσωπειών.)

Κορέες

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Ενώ ένα «τικ τακ» ακούγεται σε σχέση με ένα ακόμα ξέσπασμα της μόνιμης κρίσης / αναδιάρθρωσης με «οικονομικά χαρακτηριστικά» (χωρίς κανένας να βλέπει την πλάκα του ρολογιού και την θέση των δεικτών), ένα άλλο «ζήτημα χρόνου» ξεδιπλώνεται σε ότι αφορά τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, στο πιο «θερμό» απ’ τα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου: την ανατολική ασία.

Συνεντευξιαζόμενος σε ένα αμερικανικό καθεστωτικό περιοδικό, το Atlantic, πριν 2 ημέρες, ο νοτιοκορεάτης Moon Chung-in, ειδικός σύμβουλος του προέδρου Moon Jae-in για την εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια και την ενοποίηση της χερσονήσου, δημοσιοποίησε ένα μέρος της τακτικής της Σεούλ σχετικά με το τυπικό τέλος του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο: θα τεθεί στη γενική συνέλευση του οηε, προς τα τέλη Σεπτέμβρη, σαν «πρόσκληση» στη βόρεια κορέα, την κίνα και τις ηπα… Να υπογράψουν από κοινού αυτό το ρημαδοέγγραφο της ειρήνης….

Ο σύμβουλος Moon δεν παρέλειψε να καθησυχάσει τους αμερικάνους αναγνώστες του Atlantic, ότι η ειρήνη στη κορεατική χερσόνησο δεν σημαίνει αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ τη νότια κορέα, ούτε θα συνδεθεί με ζητήματα σχετικά με την συμμαχία της Σεούλ με την Ουάσιγκτον. Έτσι κι έτσι: αν η Ουάσιγκτον υπογράψει ειρήνη με την Πγιονγκγιάνγκ δεν θα μπορεί να έχει την αρχηγία του νοτιοκορεατικού στρατού!

Ούτε θα μπορεί να κάνει προβοκατσιούλες σαν αυτήν που έκανε στις 22 Αυγούστου, αλλά ανακοινώθηκε μόλις χτες: η αμερικανική διοίκηση της «δύναμης του οηε» που βρίσκεται στην ενδιάμεση, ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στις δύο κορέες (καθόσον δεν έχει υπογραφεί ακόμα η ειρήνη…) σταμάτησε ένα τραίνο που πήγαινε απ’ τη νότια στη βόρεια κορέα. Στο τραίνο επέβαιναν αξιωματούχοι του νότου, που ήθελαν να ελέξγουν την κατάσταση των γραμμών ως την βορειοκορεατική πόλη Shinuiju.

Με δεδομένο ότι βασικό σχέδιο των Moon και Kim είναι η σιδηροδρομική ένωση των δύο κράτων, το γεγονός ότι ο αμερικάνος στρατηγός Vincent Brooks (με οδήγιες απ’ την Ουάσιγκτον προφανώς…) σταμάτησε αξιωματούχους του νότου, έγινε αντιληπτό στη Σεούλ όπως θα έπρεπε: σαν προσπάθεια της Ουάσιγκτον να εμποδίσει την εφαρμογή της κοινής δια-κορεατικής Διακήρυξης του Panmunjeom· και σαν επίδειξη των περιορισμών εξουσίας της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης.

Δεν άρεσε καθόλου στον Moon αυτή η επίδειξη δύναμης… Μια επίσημη διακήρυξη του τέλους του κορεατικού πολέμου: αυτό βρίσκεται επειγόντως στην ημερήσια διάταξη του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ· και στα «απορρίπτεται» της Ουάσιγκτον…

Ένας ογκόλιθος «εκεί που συμβαίνει»

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Ο γνωστός υπ.εξ. Nick the greek έκανε τριήμερη επίσκεψη στο Πεκίνο. Το τι πήγε να πουλήσει δεν τολμάμε να το σκεφτούμε: ο κινεζικός καπιταλισμός δεν αγοράζει ούτε αρχαία ούτε στο σωρό. Ας υποθέσουμε ωστόσο πως έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια…

Κρατάμε λοιπόν μια μικρή, ελάχιστη επιφύλαξη, μήπως τα λεγόμενά του δεν μεταφέρθηκαν σωστά. Διότι κατά τα ελληνικά καθεστωτικά ρεπορτάζ ο ογκόλιθος είχε την φαεινή ιδέα να γλύψει το Πεκίνο κάνοντας παραλληλισμό ανάμεσα στην κύπρο …. και στην ταϊβάν!!!

Πίσω γορίλλα! θα πρέπει να σκέφτηκαν οι κινέζοι αξιωματούχοι που υπέστησαν την «good diplomacy» α λα ελληνικά. Η κύπρος είναι αναγνωρισμένο διεθνώς κράτος, αυτό δηλαδή που εμποδίζει με κάθε τρόπο (για την ταϊβάν) το Πεκίνο. Επιπλέον αν έχει σχέση η «μία κίνα» (που περιλαμβάνει την ταϊβάν) με την «μία ελλάδα» (που θα περιλάμβανε και την κύπρο), τότε απλά ο ογκόλιθος πυροβόλησε τα πόδια του και το στομάχι του: το Πεκίνο έχει έτσι κι αλλιώς προχωρημένες και πολυεπίπεδες σχέσεις με την Άγκυρα, οπότε η ογκολιθική σοφία θα πρέπει να έκανε γκελ! Στο τέλος τέλος το Πεκίνο έχει πλήρη γνώση της διεθνούς διπλωματίας εδώ και δεκαετίες. Πράγμα που σημαίνει πως όταν ένας έλληνας ογκόλιθος σκάει για να πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες εισπράττει ένα φιλικό κτύπημα στην πλάτη…

Δεν πειράζει. Ένα κράτος που στηρίζει και στηρίζεται στις ηπα δεν έχει και πολλά περιθώρια πια. Ας αφήσουμε το ότι πρώην σταλινικός ογκόλιθος μόνο για σινολόγος δεν θα μπορούσε να πλασαριστεί.

Δεν πειράζει. «Η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει….»

Κορεατική χερσόνησος

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Κατά το νοτιοκορεατικό καθεστώς (και τις μυστικές του υπηρεσίες) η πρόσφατη ακύρωση του ταξιδιού του αμερικάνου υπ.εξ. Pompeo στην Πγιονγκγιάνγκ οφείλεται στο ασυμβίβαστο ανάμεσα στις αμερικανικές απαιτήσεις («πρώτα η καταστροφή των πυρηνικών») και τις βορειοκορεατικές αντίστοιχες («πρώτα η κήρυξη του τέλους του πολέμου»).

Αν είναι έτσι, τότε το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ έχει λόγο να πανηγυρίζει. Σε διεθνές ακροατήριο η συνέχιση του «εμπόλεμου» στην κορεατική χερσόνησο απ’ την δεκαετία του 1950 είναι, απλά, παράλογη. Φυσικά για την Ουάσιγκτον (αλλά και για το Τόκιο) έχει νόημα: διατηρώντας το καθεστώς (τυπικά) εμπόλεμης κατάστασης με το βορειοκορεατικό καθεστώς, επιτρέπονται κάθε είδους στρατιωτικές ασκήσεις εναντίον του. Ωστόσο, μετά από τόσες δεκαετίες και όσα έχουν μεσολαβήσει, είναι αδύνατο για την Ουάσιγκτον να βάζει το κάρο μπροστά απ’ το άλογο: επειδή θέλω να κάνω πολεμικές ασκήσεις, γι’ αυτό κρατάω παράταση σ’ έναν πόλεμο που τέλειωσε πριν πάνω από μισό αιώνα.

Όλο το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ ξέρει καλά γιατί η Πγιονγκγιάνγκ έχει επικεντρώσει στην απαίτηση για την (και) τυπική λήξη του «κορεατικού πολέμου»: θα ξεδοντιάσει την αμερικανική στρατιωτική στρατιωτική μεθόδευση δεκαετιών στην κορεατική χερσόνησο, βάζοντας υπό αμφισβήτηση έναν βασικό κόμβο της, τον έλεγχο δηλαδή του νοτιοκορεατικού στρατού.

Κι αφού η Ουάσιγκτον προσπαθεί να την αποφύγει, όντως πέφτει στους ώμους του Moon, σαν “ηγέτη της νότιας κορέας”, να την υπογράψει αυτήν την (τυπική) λήξη με τον Kim στο ραντεβού τους τον Σεπτέμβρη. Θα αφήσει έτσι την Ουάσιγκτον στο κρύο, με όλα τα δίκαια του κόσμου υπέρ του. Θα την κάνει αυτή την κίνηση; Κοντός ψαλμός αλληλούια.

Εν τω μεταξύ φήμες θέλουν τον κινέζο πρόεδρο Xi να παρευρίσκεται στην Πγιονγκγιάντκ στην γιορτή για την δημιουργία του βορειοκορεατικού κράτους (αποτέλεσμα του πολέμου που δεν έχει λήξει ακόμα για τους αμερικάνους) στις αρχές Σεπτέμβρη. Δεν θα πάει μόνος του – λένε οι φήμες. Αλλά παρέα με κινεζικό στρατιωτικό άγημα, που θα παρελάσει μαζί με τον βορειοκορεατικό στρατό.

Και μόνο σαν φήμη είναι much από συμβολική άποψη… Too much…

Παλιές (και καινούργιες) ιστορίες

Πέμπτη 30 Αυγούστου. Όταν οι κουβανοί επαναστάτες ξεμπέρδεψαν με την χούντα του Μπατίστα, στις αρχές του 1959, γνωρίζοντας πολύ καλά και την γεωγραφία και την ιστορία της λατινικής αμερικής, δεν είχαν σκοπό να κηρύξουν πόλεμο στις ηπα. Μάλλον το αντίθετο. Ωστόσο η Ουάσιγκτον είχε την δική της άποψη για την εκθρόνιση του εκλεκτού της δικτάτορα. Με δεδομένο ότι το βασικό εξαγώγιμο εμπόρευμα (τότε) της κούβας ήταν η ζάχαρη, το αμερικανικό καθεστώς έριξε τα τεράστια κρατικά αποθέματά του σε ζάχαρη στη διεθνή αγορά, για να βουλιάξουν οι τιμές, και να γονατίσει η επαναστατική κυβέρνηση στην Αβάνα.

Η αμερικανική ενέργεια θα πετύχαινε… αν δεν έμπαινε στο πλευρό των επαναστατών η ε.σ.σ.δ. Η Μόσχα αποφάσισε να αγοράζει όλη την εξαγώγιμη ζάχαρη της κούβας στις παλιές τιμές, δίνοντας κρίσιμη οικονομική ανάσα και χρόνο στον Κάστρο, στον Τσε και στους συντρόφους τους για να διαχειριστούν τα προβλήματα της μετεπαναστατικής κούβας.

Γιατί να θυμίζουμε αυτά; Επειδή η Ουάσιγκτον προσπαθεί να κάνει το ίδιο κόλπο κατά του ιράν, «εξαφανίζοντας» τις πωλήσεις του ιρανικού πετρελαίου. Φυσικά δεν πρόκειται, τώρα πια, σχεδόν 40 χρόνια μετά, για επαναστατική διαδικασία στην Τεχεράνη. Ούτε θα συσχετίζαμε την κούβα του 1959 με το ιράν του 1979! Αλλά η αμερικανική τακτική είναι ακριβώς η ίδια: θα σε γονατίσω απαγορεύοντάς σου την βασική σου εξαγωγή.

Τώρα δεν είναι η Μόσχα αλλά το Πεκίνο που εμφανίζεται σαν «λευκός ιππότης»: αγοράζει όλο και περισσότερο ιρανικό πετρέλαιο, μειώνοντας (σε κάποιο βαθμό) τις αγορές σαουδαραβικού. Κι όχι μόνο σχετικά με το ιράν, αλλά και για οποιοδήποτε άλλο κράτος που συμπεριλαμβάνεται στον σχεδιασμό των «δρόμων του μεταξιού», το Πεκίνο έχει την οικονομική επιφάνεια (και την διάθεση) να αντιστρέψει τις συνέπειες του αμερικανικού οικονομικού πολέμου.

Ωστόσο τώρα δεν είναι η φάση των «δύο μπλοκ» και της «ισορροπίας τρόμου»…