Η αυτοανάφλεξη (του οικολογικού καπιταλισμού…)

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Το τι είναι ο Bolsonaro και για το τι είναι ικανός είναι γνωστό. Καλύτερα απ’ όλους το ξέρουν οι προλετάριοι στη βραζιλία· και οι αυτόχθονες, εντός και εκτός ζούγκλας.

Τι αλτρουϊστικό όμως κι αυτό το διεθνές (και μάλιστα το ευρωπαϊκό) ενδιαφέρον για τις ζούγκλες του Αμαζονίου, ε; Παραλίγο να κυλήσει ένα δάκρυ στο σιδερένιο μάγουλο της ασταμάτητης μηχανής!

Ένα μέρος της σχετικής πραγματικότητας μισοακούστηκε. Παρότι σε τέτοια πυκνά δάση οι φωτιές μπορεί να ανάβουν και με φυσικό τρόπο, ειδικά σε διάφορες ζώνες του Αμαζόνιου την δουλειά την κάνουν οι τσιφλικάδες λευκοί (φίλοι του Bolsonaro, και όχι μόνο): εξασφαλίζουν με την “διαδικασία του επείγοντως” όχι οικόπεδα με θέα το ποτάμι αλλά μεγάλες εκτάσεις για να βοσκήσουν μοσχάρια και να καλλιεργήσουν σόγια. Κρέας και σόγια είναι βασικά εξαγώγιμα εμπορεύματα του βραζιλιάνιου καπιταλισμού, και καμμία ζούγκλα δε μπορεί να σταματήσει την δύναμη του επιχειρείν.

Μόνο που την ίδια ώρα που οι οικολόγοι ευρωπαίοι καθεστωτικοί κατηγορούσαν τον Bolsonaro για «αδιαφορία» απέναντι στις φωτιές (εννοώντας, πίσω απ’ τις γραμμές, «συνενοχή») και την ώρα που αυτός ο σοσιαλφιλελεύθερος γάλλος κλόουν ένοιωθε ότι «έχουν πιάσει φωτιά τα πνευμόνια της γης» (όχι τα δικά του), η ε.ε. κανονίζει εμπορική συμφωνία με την Μπαζίλια… Μεταξύ άλλων για μεγάλες εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος και σόγιας στην ευρώπη. Που σημαίνει: ανοίγουν οι δουλειές των τσιφλικάδων στη βραζιλία, οπότε παίρνουν φωτιά τα τόπια… Αυτό δεν το λες «οικολογικό ενδιαφέρον» εκ μέρους της πρωτοκοσμικής κρατικο-καπιταλιστικής «ανησυχίας για το κλίμα». Συνενοχή ναι. Παρότρυνση επίσης…

Και, φυσικά, υπάρχει άλλος ένας σπουδαίος παράγοντας του ίδιου είδους και μήκους εμπρηστικού κύματος. Το Πεκίνο. Ως γνωστό, λόγω του «εμπορικού πολέμου», το Πεκίνο έχει περιορίσει σημαντικά τις εισαγωγές σόγιας απ’ τις ηπα, και έχει βρει νέο προμηθευτή: την βραζιλία. Οι ποσότητες είναι τεράστιες, η εμπορική ευκαιρία το ίδιο, κι αφού πρόκειται για καινούργιο πελάτη ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά…

Πέρα απ’ αυτά όμως, υπάρχει και μια ουρά σ’ αυτήν την ιστορία. Την λέμε από τώρα γιατί η εξομολόγηση σβήνει τις αμαρτίες. Με τον τρόπο που σκηνοθετείται η Αποκάλυψη-λόγω-κλιματικής-αλλαγής, θα ήταν δυνατόν κάποιο κράτος εδώ ή εκεί να χαρακτηριστεί (όχι στο μακρινό μέλλον) οικολογικό rogue state. «Οικοτρομοκράτης» δηλαδή. Ο Bolsonaro χαρακτηρίστηκε περίπου τέτοιος, και θα του άξιζε 110% ο χαρακτηρισμός – αλλά είναι εμπορικός εταίρος των «δικαστών», οπότε επί της ουσίας η κατηγορία είναι ψεύτικη…

Ωστόσο αυτό το περιστατικό θα μπορούσε να ανοίγει σχολή… Αίφνης ένα κράτος (μικρότερο, πιο αδύναμο, και όχι υποχρεωτικά στη λίστα «με υψηλό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα»…) υποδεικνύεται σαν ανίκανο ή αδιάφορο να πράξει τα δέοντα για κάτι που βάζει σε κίνδυνο «την ζωή στον πλανήτη»… Και τότε οι «υπεύθυνες δυνάμεις» (που νοιώθουν να καίγονται τα πνευμόνια ή τα παΐδια της ανθρωπότητας…), καθαρά και μόνο για το καλό της, θα αισθανθούν την υποχρεώση να επέμβουν για να συνετίσουν τους οικο-ταραξίες… Έγινε με την θρυλική «ισλαμική τρομοκρατία» που κατασκευάσαν μόνες τους οι «υπεύθυνες δυνάμεις»… Γιατί να μην επεκταθεί πιο πέρα; Σας βομβαρδίζουμε και σας καίμε παλιοκερατάδες για να εμποδίσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη!

Είναι μόνο μια σκέψη (μας) βέβαια. Δεν μας φαίνεται όμως καθόλου ανεδαφική. Θα ονομαζόταν απ’ την μια μεριά «οικολογική τρομοκρατία» από κράτη (ή «οντότητες») παρίες· και απ’ την άλλη «οικολογική σωτηρία». Ιμπεριαλισμός δηλαδή, as usual

Δεν μας αρέσει καθόλου αυτή η σκέψη…

(φωτογραφία: Προκομένη η ζούγκλα. Καθαρίζει μόνη της τα καμμένα….)

Κορεατική χερσόνησος

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη. Αύριο ο ειδικός εκπρόσωπος του νοτιοκορεατικού υπ.εξ. για την κορεατική χερσόνησο Lee do-hoon θα πεταχτεί ως το Βλαδιβοστόκ για να συναντήσει τον ρώσο υφυπουργό για θέματα ασίας – ειρηνικού Igor Morgulov. O Morgulov είχε πεταχτεί ως την Πγιονγκγιάνγκ στις 14 Αυγούστου, οπότε επί τη ευκαιρία θα διηγηθεί στον Lee πως τα πέρασε….

Ταυτόχρονα ο κινέζος υπ.εξ. Wang Yi θα πεταχτεί από σήμερα ως τις 4 Σεπτέμβρη στην Πγιονγκγιάνγκ, για επαφές με τον βορειοκορεάτη υπ.εξ. Ri Yong-ho. Για να περάσει κι αυτός καλά όπως ο Morgulov.

Δεν είναι δα κακό να κουβεντιάζουν μεταξύ τους (οι αξιωματούχοι του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ). Το ότι προτιμούν να το κάνουν δυο δυο αντί να μαζευτούν παρέα όλοι μαζί δείχνει την διακριτικότητά τους. Υπάρχουν και τα «κακά μάτια», που μπορεί να…

Α, για παράδειγμα. Ο ψοφιοκουναβικός Bolton που πέρασε απ’ την Σεούλ στα τέλη Ιούλη, άφησε τον «λογαριασμό» του ετήσιου κόστους των βάσεων· του αμερικανικού στρατού δηλαδή. Μόνο 5 δις δολάρια τον χρόνο… Έκανε και μια γκριμάτσα στον Moon κλείνοντας το δεξί μάτι, του είδους …Ξηλωθείτε… Κι έφυγε.

Για την περσινή «προστασία» της η Σεούλ την έβγαλε πληρώνοντας μόνο 914 μύρια δολάρια. Αλλά η Ουάσιγκτον ακριβαίνει πια όχι χρόνο με τον χρόνο αλλά μήνα με τον μήνα. Τώρα θέλει πολύ περισσότερα…

Η συμφωνία για την αμερικανική στρατοπέδευση στη νότια κορέα είναι παλιά. Και προβλέπει ότι η μεν Σεούλ βάζει την γη και τις υποδομές, η δε Ουάσιγκτον καλύπτει όλα τα έξοδα παραμονής (συν «οδοιπορικά», συν “αναλώσιμα”) για τον στρατό της. Τότε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ήταν large. Τώρα έχει γίνει μίζερος και εντελώς νταβατζίδικος.

Ο κυβέρνηση Moon θα αρχίσει απ’ τον Σεπτέμβρη το παζάρι, αλλά είναι δύσκολο να αποφασίσει τώρα ότι «δεν πληρώνω σέντσι– πηγαίνετε στο καλό». Έτσι όπως πάνε όμως οι αμερικανικές απαιτήσεις, σε λίγο θα κάνει επίσκεψη στη Σεούλ ο κάθε Bolton και ο κάθε Pompeo, και θα έχει μαζί του μαύρη σακούλα σκουπιδιών για να παίρνει την «είσπραξη» για την τιμή που κάνει. (Ας έχουν κι εδώ στο ελλαδιστάν το νου τους κι ένα κουτί πάμπερς γεμάτο με ζεστό χρήμα, αν τους κάνει την τιμή ο Bolton τον Οκτώβρη…)

Ενώ η παρέα του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ είναι φιλαράκια…

(Το τεύχος Σεπτέμβρη του γιαπωνέζικου δεξιού περιοδικού Bungei, που απηχεί το πνεύμα της κυβέρνησης Abe όπως κάθε δημαγωγικό καθεστωτικό μέσο που σέβεται το αφεντικό του, κυκλοφόρησε με άρθο «Η μέρα που η κυβέρνηση Moon έγινε εχθρικό κράτος». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η αριστερή νοτιοκορεατική κυβέρνηση σκοπεύει να συμμαχήσει με την βόρεια κορέα και την κίνα κατά της ιαπωνίας. Συμβουλεύει δε να αρχίσουν οι προετοιμασίες για διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Σεούλ, και την δημιουργία ενός «θαλάσσιου μπλοκ» με την ταϊβάν και τις ηπα για να αντιμετωπιστεί το «χερσαίο μπλοκ» της βόρειας και της νότιας κορέας, της κίνας και της ρωσίας…

Δεν θα κατηγορήσουμε τον ιαπωνικό μιλιταρισμό / ιμπεριαλισμό και τους εκπροσώπους του που δείχνουν το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Θα τους περιγελάσουμε όμως για την αφέλειά τους να θεωρούν ότι η Μόσχα και το Πεκίνο φοβούνται μην βραχούν στον Ειρηνικό, οπότε είναι ένα «χερσαίο μπλοκ» που θα αποκλειστεί εύκολα και απλά δια θαλάσσης…

Αλλά έτσι είναι οι δημαγωγοί: όλα όσα τους συμφέρουν τα θεωρούν παιχνιδάκι…)

Peace brothers (?)

Κυριακή 1 Σεπτέμβρη. … Σ’ αυτή τη φάση η άνοδος της κίνας δεν μπορεί να εμποδιστεί. Αυτή η χώρα είναι απλά πολύ μεγάλη και πολύ δυνατή για να μποϋκοταριστεί ή να ανασχεθεί. Σε τελευταία ανάλυση η επιθυμία του κινεζικού λαού να μοιραστεί την παγκόσμια ευημερία είναι εντελώς νόμιμη. Η δύση δεν μπορεί παρά να διατηρήσει καλές σχέσεις με τη νέα υπερδύναμη, υπερασπίζοντας ταυτόχρονα τις αξίες της. Η άνοδος της κίνας – και του κινεζικού συστήματος – αναπότρεπτα θα δημιουργήσει μεγαλύτερο ανταγωνισμό, κι αυτές οι νέες αντιπαλότητες θα πρέπει να λύνονται ειρηνικά με κάθε κόστος. Ένας κόσμος με 8 δισεκατομύρια ανθρώπους δεν αντέχει μια παγκόσμια σύγκρουση…

Τάδε έφη ο απ’ το 1998 ως το 2005 γερμανός υπ.εξ. (και εξτρεμιστής στα νειάτα του) «πράσινος» Joscha Fischer. Αποσυρμένος απ’ την γερμανική πολιτική σκηνή και μάλλον ξεχασμένος, πριν πάνω από 2,5 χρόνια «αποχαιρετούσε την δύση» εξαιτίας της εκλογής του ψόφιου κουναβιού (Sarajevo.pdf νο 113Α, Γενάρης 2017). Τώρα κατηγορεί τον αμερικανό πρόεδρο για «κινέζικο δούρειο ίππο», επειδή «κάνει ό,τι μπορεί για να υπονομεύσει την αξιοπιστία του δυτικού μοντέλου». Όχι, δεν τον λέει πράκτορα του Xi!

Δεν τον θεωρούμε καθόλου χαζό. Καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα γράφει. Ενώ πράγματι ο κινέζικος καπιταλισμός είναι «too large too…» η ανάδειξη ακροδεξιών «ηγετών» στα δυτικά κράτη είναι ένα είδος πολιτικής έκφρασης του στριμώγματος των αντίστοιχων καπιταλισμών απ’ τις παγκόσμιες (και ραγδαίες) αλλαγές που προκαλεί όχι μόνο η μη ελέγξιμη «άνοδος» της κίνας αλλά και όλων των ασιατικών (και μη) κρατών που έχουν επιλέξει να δεθούν με την κινεζική καπιταλιστική εξέλιξη.

Σε τέτοιες συνθήκες ο καπιταλιστικός «κόσμος των 8 δισεκατομυρίων» είναι δυστυχως μικρός για να χωρέσουν όλοι. Και μικραίνει γρήγορα· κυρίως για εκείνο το κράτος που πρόλαβε για λίγο να καμαρώσει πως είναι «η μόνη υπερδύναμη του πλανήτη», απολαμβάνοντας τα οφέλη απ’ την θέση του.

Η «παγκόσμια σύγκρουση» που ο πρώην γερμανός υπ.εξ. θεωρεί πέρα απ’ την αντοχή του κόσμου έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Παράξενο ή όχι (διαλέγει ο καθένας ανάλογα με την ανάλυσή του) εκείνο που την επιταχύνει δεν είναι μόνο (ή τόσο) η γρήγορη ανάπτυξη του κινεζικού καπιταλισμού, όσο το γεγονός ότι η πρώην «υπερδύναμη» που παρακμάζει δεν έχει κανένα ιστορικό παρελθόν «πτώσης». Δεν έχει, είτε σαν κοινωνία λευκών προτεσταντών είτε σαν «αξιωματούχοι» οποιουδήποτε είδους, συλλογική μνήμη διαχείρισης της όποιας υποτίμησης του κράτους και του κεφάλαιού της στον διεθνή καταμερισμό. Το ψοφιοκουναβιστάν έχει σαν εθνική ταυτότητα το «ατσαλάκωτο» και την διαρκή επέκταση· την ιδέα ενός εξαιρετικού κράτους, εν μέρει «ιεραποστολικού», εν μέρει στρατοαστυνομικού. Δεν μπορεί να υποχωρήσει συντεταγμένα, όπως θα πρότεινε μια πραγματιστική λογική. Απ’ όπου υποχώρησε (βιετνάμ, νοτιοανατολική ασία) το έκανε αφού πριν είχε σκοτώσει, κάψει και καταστρέψει ό,τι περισσότερο μπορούσε…

Κι έτσι τώρα παραδέρνει, προσπαθώντας να φρενάρει και να περιορίσει το Πεκίνο: απ’ την μια μεριά νομίζει ότι θα πετύχει «περικυκλώνοντας» στρατιωτικά την ευρασία· απ’ την άλλη νομίζει ότι θα πετύχει «ακρωτηριάζοντας» τις ροές χρήματος και εμπορευμάτων μέσα από «κυρώσεις» και λοιπές τιμωρίες… Και τα δύο αποτυγχάνουν, το καθένα μόνο του και στον συνδυασμό τους. Το μέγιστο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει η Ουάσιγκτον ήταν, πρακτικά, μια μικρή και ιστορικά μάλλον ασήμαντη αναβολή: αν πετύχαινε η εκστρατεία της στο ιράκ και τα σχεδιά της για τη «νέα μέση Ανατολή», στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Απέτυχε, ηττήθηκε, δοκίμασε ό,τι μπορούσε…

Αυτό που συμβαίνει πια εκεί, δηλαδή εδώ δίπλα, είναι αιματηρές μάχες οπισθοφυλακών… Που ανήκουν, όμως, σ’ εκείνο που κάθε «καλούλης» Fischer νομίζει ότι μπορεί να αποφευχθεί…

(φωτογραφίες, χάρτες: Αν το Adrian Darya 1 είναι ακόμα φορτωμένο, έχουμε την απορία: τι θα κάνει ο Pompeo αν πάει και κάτσει στ’ ανοικτά της ρωσικής ναυτικής βάσης στην συριακή Tartus; Θα πείσει τους ισραηλινούς φίλους του να το βουλιάξουν; Θα μαζέψει τα ονόματα και τις διευθύνσεις των τάνκερ που θα πάνε να πάρουν το oil για να τους κάνει μηνύσεις;

Ρωτάμε από καθαρή περιέργεια: πολύ νωρίς το πρωί σήμερα το επικηρυγμένο τάνκερ βρισκόταν απέναντι…

Είναι βαρύ κι ασήκωτο, εσύ που κάποτε ήσουνα ο φόβος και ο τρόμος του πλανήτη, να μην πείθεις και να μην φοβίζεις πια… Κι απο πάνω να σε κοροϊδεύουν ότι τα έχεις χάσει…)

Ινδοκούς

Σάββατο 31 Αυγούστου. Τι είπαμε ότι υποτίθεται πως διαπραγματεύεται ο ειδικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον Zalmay Khalilzad με αντιπροσωπεία των ταλιμπάν στην Ντόχα; Ένα σχέδιο ειρήνευσης στο αφγανιστάν με αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απο εκεί;

Ξεχάστε το! Πριν 6 ημέρες ένας απ’ τους πιο «δυναμικούς» βουλευτές του ψόφιου κουναβιού, που βρίσκεται χωμένος σ’ όλες τις υποθέσεις «εξωτερικής πολιτικής», ονόματι Lindsey Graham, προειδοποίησε δημόσια (μέσω cbs) το ψόφιο κουνάβι:

Κύριε πρόεδρε, αν δεν έχετε μια αντιτρομοκρατική δύναμη εκεί, ακόμα κι αν κάνετε συμφωνία με τους ταλιμπάν – για το οποίο αμφιβάλλω, αλλά μπορεί – δεν έχουν την δυνατότητα ή την θέληση να προστατέψουν την αμερικανική ενδοχώρα… Κατά τον Graham τουλάχιστον 8.600 αμερικάνοι πεζοναύτες πρέπει να μείνουν στο αφγανιστάν, σαν «insurance policy έναντι μιας ακόμα 11ης Σεπτέμβρη». Γιατί η «προστασία της αμερικανικής ενδοχώρας» ξεκινάει απ’ όσο πιο μακριά γίνεται· και για κάποιο λόγο οι “οκτώ εξακόσιοι” είναι η σωστή αμερικανική συνοριοφυλακή για την περίπτωση της κεντρικής ασίας…

Χτες το ψόφιο κουνάβι το επιβεβαίωσε: ο αμερικανικός στρατός ΔΕΝ πρόκειται να φύγει απ’ τα οροπέδια. Θα μειώσουμε τον στρατό στους 8.600… πάντα θα έχουμε παρουσία εκεί… τιτίβισε. Αντιγράφει τον Graham; Ο Graham ανήκει στους καθοδηγητές του; Τι σημασία έχει;

Διότι …την ξέρουμε καλά την ιστορία των ταλιμπάν… και την μπλεγμένη ιστορία με την al-Qaeda, και γι’ αυτό ακριβώς οποιαδήποτε συμφωνία, αν υπάρξει κάποια, θα πρέπει να επιβλέπεται και να επιβεβαιώνεται αυστηρά… εξήγησε ένας εκπρόσωπος του ψοφιοκουναβικού υπ.εξ. Ξέθαψε την al-Qaeda, δείγμα σοβαρής έλλειψης δικαιολογιών, σε συνθήκες “άγχους”… Αλλά έχει κι αυτό κάποια σημασία πια;

Το παραμύθι, λοιπόν, ότι το ψοφιοκουναβιστάν θα φύγει απ’ το αφγανιστάν αφήνοντάς το στο Πεκίνο, στη Μόσχα, στην Ισλαμαμπάντ και την Τεχεράνη τελειώνει. Λογικό… Ξαναρχίζει όμως εκείνο που δεν είναι καθόλου παραμύθι. Αν η Ουάσιγκτον, έστω και προσχηματικά, βρέθηκε να διαπραγματεύεται με τους ταλιμπάν, είναι για έναν πολύ απλό λόγο: επειδή ελέγχουν ήδη το 40% με 50% της αφγανικής επικράτειας, και δεν μπορεί να τους σταματήσει ούτε ο τυπικός «αφγανικός στρατός», ούτε οι 14.000 αμερικάνοι πεζοναύτες (μαζί με άλλους 17.000 «συμμαχικούς»)…. Ειπωμένο αλλιώς: η Ουάσιγκτον δεν μπήκε απ’ τον περασμένο Οκτώβρη σε συζήτηση με τους εχθρούς της (τους ταλιμπάν…) ευρισκόμενη σε θέση ισχύος… Αλλά σε θέση αδυναμίας…

Διαπραγματεύσεις τέλος λοιπόν (ο 9ος γύρος βρισκόταν σε εξελίξη αυτές τις ημέρες και, υποτίθεται, απέμεναν οι τελευταίες λεπτομέρειες για την συμφωνία…). Όταν οι ταλιμπάν λένε «έξω οι κατοχικοί στρατοί» το εννοούν, και δεν θα μπορούσαν παρά να το εννοούν. Την ανακοίνωση του ψόφιου κουναβιού την απέρριψαν αμέσως: Το τέλος της κατοχής δεν θα το διαπραγματευτούμε με κανέναν δήλωσε ο εκπρόσωπός τους Suhail Shaheen απ’ την Ντόχα. Κι αν ως τώρα οι αμερικανικές βάσεις ήταν δευτερεύον στόχος τους, «απ’ έξω – απ’ έξω», από σήμερα είναι στη διακριτική τους ευχέρεια πόσο τακτικά και πόσο δυναμικά θα κτυπάνε τον αμερικανικό κατοχικό στρατό.

Δεν είναι, όμως, μόνον αυτά. Διακριτικά αλλά με καίριο τρόπο πίσω απ’ τους ταλιμπάν βρίσκονται η ρωσία, η κίνα, το πακιστάν και το ιράν. Απ’ την μεριά του το ψοφιοκουναβιστάν έχει την «βοήθεια» λίγων εκατοντάδων ενόπλων τζιχαντιστών (αναγκαστικές μετακινήσεις από συρία και ιράκ) που έχουν κάποιες μικρές βάσεις στα βουνά ανατολικά· και είναι σπεσιαλίστες στις βόμβες – στο – ψαχνό.

Αφού, λοιπόν, Η Ουάσιγκτον δεν σκοπεύει να πάρει με το καλό τον στρατό της απ’ το αφγανιστάν, βρίσκεται τώρα εκτεθειμένη σ’ αυτό το ενδεχόμενο, καθόλου ευχάριστο για ένα προεκλογικό ψόφιο κουνάβι: να αναγκαστεί να στείλει μερικές χιλιάδες πεζοναύτες επιπλέον, μπας και καταφέρουν να σταματήσουν τους ταλιμπάν, αν αρχίσουν τα πεσίματα. Για τους ταλιμπάν μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν υποχρεωτικά αρνητική: άντεξαν και με 100.000 αμερικάνους πεζοναύτες στο αφγανιστάν στο πρόσφατο παρελθόν…

Κάποιοι έχουν παρατηρήσει ότι «είναι εύκολο να ξεκινήσεις έναν πόλεμο, αλλά δύσκολο να τον σταματήσεις». Μετά από 18 χρόνια και μια αδιαμφισβήτητη ήττα, το ψόφιο κουνάβι βάζει υποψηφιότητα όχι για νόμπελ ειρήνης αλλά για το δικό του μερίδιο στο πολύχρονο «αφγανικό βιετνάμ». Ίσως είναι το χειρότερο κομμάτι: τώρα όλα τα χαρτιά έχουν ανοίξει.

(φωτογραφία: Ο αφγανο-αμερικάνος Zalmay Khalilzad, πρώην πρεσβευτής της Ουάσιγκτον στο αφγανιστάν, στο ιράκ και στον οηε, διορίστηκε απ’ τον Pompeo «ειδικός απεσταλμένος» (και) για τις διαπραγματεύσεις με τους ταλιμπάν. Θα κάνει μήνυση τώρα που τον “αδειάζουν”; Όχι… Μπορεί όμως κάποια στιγμή στο μέλλον να γράψει ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματά του… )

Κορεατική χερσόνησος

Σάββατο 31 Αυγούστου. Μετά την ακύρωση της διμερούς (με το Τόκιο) gsomia απ’ την Σεούλ, οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με την κυβέρνηση Moon δεν είναι στα καλύτερά τους. Ανοικτά. Εκτός απ’ τις επαναλαμβανόμενες αμερικανικές δηλώσεις περί «μεγάλης απογοήτευσης» (για την επιλογή της Σεούλ), η Ουάσιγκτον έκανε πριν 4 ημέρες (στις 27 Αυγούστου) κάτι ακόμα: σχολίασε αρνητικά τις διήμερες ασκήσεις που έκανε ο νοτιοκορεατικός στρατός στις νησίδες Dokdo (που διεκδικεί το Τόκιο). Η (ψοφιοκουναβική) «παρατήρηση» ότι με δεδομένες τις πρόσφατες διαφωνίες [με το Τόκιο] η χρονική στιγμή, το μήνυμα και η αυξημένη κλίμακα των ασκήσεων δεν βοηθούν στην επίλυση των τρεχουσών διαφωνιών συμπληρωνόταν μ’ αυτό: οι ηπα δεν παίρνουν θέση σε σχέση με την κυριότητα των νησιών… αυτό πρέπει να λυθεί ειρηνικά μεταξύ των δύο κρατών.

Με απλά λόγια η Ουάσιγκτον αμφισβήτησε την (νοτιο)κορεατική κυριότητα στις νησίδες Dokdo! Όπως ακριβώς κάνει το Τόκιο… Θα το έλεγε κανείς έως και χοντράδα… Μετά απ’ αυτά κλήθηκε απ’ το νοτιοκορεατικό υπ.εξ. για «τράβηγμα αυτιών» ο αμερικάνος πρεσβευτής στη Σεούλ· το κερασάκι στην τωρινή τούρτα.

Πιο καθαρά θα φανεί η κατάσταση των σχέσεων όταν αρχίσουν, μέσα στο φθινόπωρο, οι διαπραγματεύσεις για την ανανέωση της «αμυντικής συμφωνίας» Ουάσιγκτον – Σεούλ.

Κάτι μας λέει ότι ο Moon έχει ξεσπαθώσει, κι ότι δεν θα είναι εύκολος και βολικός.

(Να θυμίσουμε επί τη ευκαιρία πως όταν κινεζικά και ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά πέταξαν πάνω απ’ τις Dokdo και η νοτιοκορεατική αεροπορία τους έριξε κάτι σφαίρες, η Μόσχα με την Σεούλ κουβέντιασε το θέμα. Δεν είπε “δεν ξέρουμε τίνος είναι η κυριότητα”…

Αυτή η υπενθύμιση χρειάζεται επειδή η ασταμάτητη μηχανή είχε υποστηρίξει τότε – στις 26 Ιούλη – ότι η ρωσο-κινεζική “απρέπεια” ήταν, στην πράξη, κίνηση υποστηρίξης της Σεούλ. Να που τώρα η αιρετική θέση της ενισχύεται…)

Η αυτο-οργάνωση των μηχανών 1

Πέμπτη 29 Αυγούστου. Πείτε τα «σμήνη», «αγέλες» ή «ορδές». Οι διαθέσιμες λέξεις αφορούν συμπεριφορές ζωντανών οργανισμών· κι απ’ αυτή την άποψη, εκτός απ’ την τεχνολογική εξέλιξη συμβαίνει, παράλληλα, μια ακόμα απαλλοτρίωση λέξεων και εννοιών…

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ρομποτικές μηχανές. Προς το παρόν, στις σχετικές δημόσιες επιδείξεις, πρωταγωνιστούν ιπτάμενα ρομπότ (drones). Μπορεί να είναι εκατό… Μπορεί να είναι και χίλια (αν η επίδειξη είναι κινεζική…) Και προορίζονται για στρατιωτική χρήση.

… Εξαιτίας της σύνθετης φύσης της μάχης, τα ΧΧΧΧ [όνομα συγκεκριμένου τύπου drone] δεν είναι προ-προγραμματισμένα, συγχρονισμένα άτομα. Είναι ένας συλλογικός οργανισμός, που μοιράζεται έναν κατανεμημένο εγκέφαλο για την λήψη αποφάσεων και την επαφή του ενός με το άλλο όπως συμβαίνει στα σμήνη στη φύση… Επειδή κάθε XXXX επικοινωνεί και συνεργάζεται με κάθε άλλο XXXX, το σμήνος δεν έχει ηγέτη και μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί στην είσοδο ή στην έξοδο drones απ’ την ομάδα….

Αυτά λέει ένας ειδικός από ένα αμερικάνικο καραβανίστικο project. Το στρατιωτικό πλεονέκτημα αυτής της «αυτο-οργάνωσης των μηχανών» είναι ότι περιλαμβάνοντας έναν ικανό αριθμό «ατόμων / μηχανών» δημιουργούνται επιθετικοί σχηματισμού «νέφους», που δεν χάνει τους στόχους του ακόμα κι αν χάσουν έναν αριθμό (μπορεί και μεγάλο) «ατόμων» – όπλων δηλαδή. Εν τέλει αυτές οι “αυτο-οργανωμένες” πολεμικές μηχανές χαρακτηρίζονται από “αυταπάρνηση”: και μία να μείνει, θα κτυπήσει…

Τέτοιου είδους έρευνες (προχωρημένες ως ένα σημείο αλλά με μεγάλη προοπτική) και εφαρμογές κάνουν όλα τα σοβαρά καπιταλιστικά κράτη· είναι μέρος της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Φυσικά υπάρχουν ήδη και τα αντίμετρα: για παράδειγμα ηλεκτρομαγνητικά κύματα υψηλής ενέργειας που «καίνε» όλα τα ηλεκτρονικά κυκλώματα στην ακτίνα τους, καταστρέφοντας και τις μηχανές και την “αυτο-οργάνωσή” τους….

Κατά συνέπεια τέτοιου είδους πολεμικές μηχανές προορίζονται κυρίως εναντίον στόχων που δεν έχουν στη διάθεσή τους τέτοια αναβαθμισμένα αντίμετρα…

Στη συνέχεια μια μικρή, χαριτωμένη και εορταστική επίδειξη 1000 «αυτο-οργανωμένων» drones – από κίνα μεριά, στα τέλη του 2017…

Μέση Ανατολή 2

Τετάρτη 28 Αυγούστου. Δεν είναι, όμως, αυτό το τέλος της ιστορίας. Αν οι proxies δυσκολεύουν τόσο πολύ τις εξελίξεις, τότε το βάρος της ευθύνης μεταφέρεται στα κράτη που τους πατρονάρουν. Το ισραηλινό και το σαουδαραβικό εν προκειμένω…

Η Άγκυρα πίεσε ισχυρά το σαουδαραβικό καθεστώς μετά την δολοφονία του Khashoggi στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη. Ενδεχομένως έχει ακόμα άγνωστα στοιχεία που ενοχοποιούν τον τοξικό· αλλά και τον καθοδηγητή του στο Αμπού Ντάμπι. Ωστόσο μετά το αρχικό σοκ οι προμηθευτές όπλων της σαουδαραβικής χούντας (αμερικάνοι, άγγλοι, γάλλοι) κατάφεραν να κερδίσουν (και να κερδίζουν) χρόνο. Η Μόσχα επίσης ενδιαφέρεται να βάλει το Ριάντ στο πελατολόγιό της σε όπλα, αλλά ίσως θα προτιμούσε υπό άλλο «αφεντικό», κι όχι τον τοξικό… Πρακτικά η τρέχουσα ζημιά για τον τοξικό και το σόι του έρχεται απ’ την υεμένη και τους Houthis· αλλά προφανώς είναι αργή.

Το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς απ’ την μεριά του, όσο περισσότερο νοιώθει ότι στριμώχνεται (και σε ότι αφορά το απαρτχάιντ που εξαπλώνει στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά όχι μόνον εκεί) τόσο δείχνει να αποχαλινώνεται. Εφόσον έχει την κάλυψη της Ουάσιγκτον, αυτή η «τακτική της έντασης» μπορεί να φαίνεται ότι λειτουργεί υπέρ του Τελ Αβίβ· ειδικά επειδή προσέχει να μην κτυπήσει ρώσους καραβανάδες ή ρωσικές εγκαταστάσεις (στη συρία). (Παρότι το έχει κάνει ήδη μια φορά…)

Είναι, όμως, μεσοπρόθεσμα βιώσιμη αυτή η τακτική; Αφότου το Τελ Αβίβ, το Ριάντ και η Ουάσιγκτον απέτυχαν να δημιουργήσουν μια μόνιμη τεράστια «μαύρη τρύπα» στην ευρύτερη μέση Ανατολή μέσω του isis (και ήταν η Μόσχα κατά κύριο λόγο που τους εμπόδισε…), ο ισραηλινός μιλιταρισμός / φασισμός έχει “βγει μπροστά αυτοπροσώπως” μετατρέποντας παραδειγματικά όλη την ζώνη που προοριζόταν για “καμμένη γη” σε δικό του πεδίο βολής. Αυτή η εξέλιξη δεν αφορά, όμως, μόνο την Βαγδάτη, την Δαμασκό και την Βηρυττό. Αφορά επίσης την Τεχεράνη, κι ακόμα παραπέρα την Μόσχα και το Πεκίνο. Κι ενώ το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ μπορεί να βρίσκει ακόμα υποστηρικτές της “δημιουργικής καταστροφής” στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο ή, ακόμα, και στο Παρίσι, υπονομεύει υπόγεια (ή και φανερά) οποιοδήποτε κινεζικό ή ρωσο-κινεζικό σχέδιο καπιταλιστικής αξιοποίησης στη μέση Ανατολή.

Μ’ άλλα λόγια, το Τελ Αβίβ δεν κάνει τον “δικό του πόλεμο” φτιάχνοντας όλο και πιο γελοίες “δικαιολογίες άμυνας”… Συμμετέχει στον 4ο παγκόσμιο σε μια συγκεκριμένη συμμαχία, σε μια συγκεκριμένη πλευρά. Και συμμετέχει σαν παράγοντας βίας, αστάθειας, επιθετικότητας. Η απάντηση, λοιπόν, στο ερώτημα αν είναι μεσοπρόθεσμα βιώσιμη αυτή η τακτική είναι (κατά την ταπεινή μας γνώμη) ένα ξερό “όχι”: αργά ή γρήγορα θα προκαλέσει μια απάντηση ανάλογη όχι απλά των ισραηλινών επιθέσεων αλλά του γεωπολιτικού ρόλου “νταβατζή” του Τελ Αβίβ συνολικά.

Μέση Ανατολή 3

Τετάρτη 28 Αυγούστου. Ζούμε σ’ εκείνες τις ζόρικες περιόδους της καπιταλιστικής ιστορίας και της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού όπου ακόμα και φαινομενικά «μικρά προβλήματα» (όπως αυτό του Idlib) σέρνουν πίσω τους όλο και πιο φανερά τις αλληλουχίες που καταλήγουν σε «κεντρικές (ας τις πούμε έτσι) αντιθέσεις».

Απ’ αυτήν την άποψη οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες χρειάζονται ανοικτό το ζήτημα της αγοράς των αμερικανικών f-35 σαν «μέσο πίεσης» προς την Ουάσιγκτον, ειδικά απ’ την ερχόμενη άνοιξη και μετά όταν απ’ την μια μεριά θα οριστικοποιηθεί ο αποκλεισμός τους απ’ την αγορά (αν οριστικοποιηθεί…) ενώ ταυτόχρονα θα τρέχει η προεκλογική περίοδος στις ηπα. Εναλλακτικές απ’ την στενή άποψη του μιλιταριστικού εξοπλισμού τους έχουν· και πάντα είχαν. Δεν έχουν όμως λόγο να βιαστούν τους επόμενους μήνες, και να αρχίσουν τις παραγγελίες στη Μόσχα· όχι, σίγουρα, φανερά. Ούτε η Μόσχα αγνοεί τι κάνει η Άγκυρα.

Στην πραγματικότητα η Άγκυρα σαν μοχλός διάλυσης (ή σοβαρού αδυνατίσματος) διάφορων ιστορικών δυτικών project (όπως το νατο) είναι πράγματι ένας καλός φίλος που αξίζει. Κι αυτό το κάνει όχι από εξωτερική πίεση, αλλά επειδή τέτοια είναι τα συμφέροντά της. Τι άλλο να θέλουν η Μόσχα ή/και το Πεκίνο σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου;

Εν τω μεταξύ το μπλοκ της Αστάνα είναι να ξανασυναντηθεί – κάποια στιγμή τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Επανεκτίμηση της κατάστασης, νέες προτεραιότητες, κλπ κλπ…

Το ψόφιο κουνάβι έχει αποκτήσει πρόβλημα με τα νεύρα του;

Σάββατο 24 Αυγούστου. Η ασταμάτητη μηχανή υποθέτει ότι σε διάφορες πρωτεύουσες του κόσμου έχουν αναλύσει καλά τον χαρακτήρα του ψόφιου κουναβιού (δεν είναι δα και δύσκολο!) έτσι ώστε να μπορούν να τον «χειρίζονται» από απόσταση.

Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι έχει μπει σε προεκλογικό mood και ψάχνει εναγωνίως επιτυχίες (εντός ή εκτός εισαγωγικών) για να πουλήσει του χρόνου… (Το παθαίνουν κι άλλοι, πιο κοντινοί…) Φαίνεται λοιπόν ότι το Πεκίνο αποφάσισε να του κάνει ένα αιφνιδιαστικό «ΜΠΟΥ-ΟΥ-ΟΥ!!!» για να τον δει να χοροπηδάει σαν κατσίκι.

Και έτσι έγινε. Το Πεκίνο ανακοίνωσε χτες ότι θα βάλει δασμούς από 1η Σεπτέμβρη σε εισαγωγές (ύψους 75 δις δολαρίων) απ’ τις ηπα 10% και 5% σαν αντίποινα για τους δασμούς 10% που ανακοίνωσε πρόσφατα το ψόφιο κουνάβι (και ανέστειλε μετά, εν μέρει, για να μην επιβαρυνθούν οι αμερικάνοι καταναλωτές εν όψει χριστουγέννων). Στη λίστα των κινεζικών δασμών περιλαμβάνονται εκτός απ’ το πετρέλαιο και τα «ευαίσθητα» (και απο πολιτική άποψη) αμερικανικά αγροτικά: σόγια, μπιζέλια, θαλασσινά, κοτόπουλα, φρούτα… Επιπλέον ανακοίνωσε κι άλλους δασμούς, για τον Δεκέμβρη, 25% και 5%, στα αμερικανικά αυτοκίνητα και στα ανταλλακτικά τους.

Το ψόφιο κουνάβι απασφάλισε τιτιβίζοντας: … Δεν χρειαζόμαστε την κίνα και, ειλικρινά, μπορούμε να πάμε πολύ καλύτερα χωρίς αυτήν… Διατάζω τις μεγάλες αμερικανικές μας επιχειρήσεις να αρχίσουν αμέσως να ψάχνουν για εναλλακτικές της κίνας, συμπεριλαμβανομένου του να φέρουν τις επιχειρήσεις ΠΙΣΩ και να φτιάχνουν τα προϊόντα τους στις ηπα…

Θα απαντήσω στους αμερικανικούς δασμούς σήμερα το απόγευμα… Η οικονομία μας, εξαιτίας των κερδών μας τα 2,5 τελευταία χρόνια, είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερη απ’ της κίνας. Θα συνεχίζουμε αυτόν τον δρόμο!

Είχε τόσα νεύρα ώστε δεν περίμενε καν να έχει κλείσει το χρηματιστήριο. Το οποίο έκανε βουτιά… Κι όταν το αμερικανικό χρηματιστήριο κάνει βουτιά το ψόφιο κουνάβι παθαίνει τραμπάκουλουμ τρέμεντους: του χαλάει το «αφήγημα» ότι «πάμε σφαίρα».

Αλλά το αμερικανικό βιομηχανικό επιμελητήριο του απάντησε ψυχρά ότι «δεν πρόκειται να ψάξει κανείς για εναλλακτικές, και καλύτερα να καταλήξει σε συμφωνία με την κίνα».

Αυτό το «Μωρέ δεν πάτε στο διάολο; Μπορούμε και χωρίς εσάς» μπορεί να ταιριάζει σε μεσίτη / πλυντήριο. Αλλά το ψόφιο κουνάβι δεν φαίνεται να είναι ο «εκλεκτός», ο «chosen one» που θα γονατίσει τον κινέζικο καπιταλισμό…

(Παρεπιπτόντως: Την μία λέει ότι είναι «ο βασιλιάς του ισραήλ»… Την άλλη ότι είναι ο «εκλεκτός» – πριν 2 μέρες αυτό… Μπας κι έχει αρχίσει να ξεφεύγει εντελώς;)

Έτσι φαίνεται!

Σάββατο 24 Αυγούστου. Παρμένο εντελώς το ψόφιο κουνάβι, αποφάσισε λοιπόν χτες Παρασκευή  απόγευμα (ώρα ψοφιοκουναβιστάν) μαζί με τους συμβούλους του να βομβαρδίσει την κίνα με επιπλέον δασμούς. Πιο συγκεκριμένα: οι τωρινοί εν ισχύ 25% σε εισαγωγές αξίας 250 δις δολαρίων γίνονται 30%, και οι 10% σε εισαγωγές 300 δις δολαρίων που θα έτρεχαν από 1 Σεπτέμβρη γίνονται 15%.

Το πως, αν και πότε θα απαντήσει ξανά το Πεκίνο δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε όμως ότι απ’ την Δευτέρα θα υπάρχει διεθνής χρηματιστηριακή «αναστάτωση»… Ξέρουμε επίσης ότι πριν από έξι μέρες, την περασμένη Παρασκευή, ο ceo της apple Tim Cook ενημέρωσε το (και διαμαρτυρήθηκε στο) ψόφιο κουνάβι ότι οι δασμοί που βάζει στα εισαγόμενα απ΄ την κίνα γκάτζετς της εταιρείας του εξυπηρετούν την μείζονα ανταγωνίστρια samsung. Η οποία, σα νοτιοκορεατική, πουλάει στις ηπα χωρίς δασμούς.

«Είναι σοβαρό αυτό, θα το σκεφτώ» απάντησε το ψόφιο κουνάβι, που ως γνωστόν σκέφτεται. Κι έτσι, τα εισαγόμενα απ’ την κίνα στις ηπα apple watch και τα airpods που από 1 Σεπτέμβρη ήταν να δασμολογούνται με 10%, μετά από την ώριμη ψοφιοκουναβική χθεσινή σκέψη θα δασμολογούνται με 15%!! Είναι ένας θρίαμβος της στρατηγικής διάνοιας!

Μήπως μπει στον πειρασμό (το ψόφιο κουνάβι) να ρίξει τίποτα δασμούς και στην samsung; Δείτε τα αυριανά σχόλια της ασταμάτητης μηχανής και μπείτε στην αναμονή…

Εν τω μεταξύ και οι σινεφίλ θα έχουν την ευκαιρία να πάρουν μέρος σ’ αυτόν τον καθολικό πόλεμο. Ο φασίστας διεθνούς δράσης (και πρώην σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού) Steve Bannon ετοιμάζει (κανονική) χολυγουντιανή ταινία με τίτλο «Τα Νύχια του Κόκκινου Δράκου» (Claws of the red dragon – φωτογραφία απ’ το trailer πάνω). Θέμα της; Το γιατί η Huawei πρέπει να καταστραφεί εντελώς… Όχι μισοδουλειές: εντελώς! Όπως δηλώνει ο ίδιος θέλει μ’ αυτήν την ταινία αφενός να ενισχύσει το ψόφιο κουνάβι στον πόλεμό του κατά του Πεκίνου, και αφετέρου να το βοηθήσει να ξαναεκλεγεί…

Πολλά θα υποστούμε όσο περνάει ο καιρός…

(Προς το παρόν το ψόφιο κουνάβι δεν τιμωρεί όσους αγοράζουν κινέζικα τεχνολογικά εμπορεύματα όπως τιμωρεί όσους αγοράζουν ιρανικό πετρέλαιο. Αλλά σε όλα υπάρχει μια αρχή, έτσι δεν είναι;)