Tag: κίνα

Ματαιωμένα όνειρα 2

Σάββατο 20 Μάρτη. Δεν ήταν πολύ καλύτερη η «ατμόσφαιρα» στην υποτιθέμενη «συνάντηση γνωριμίας» δύο ημερών μεταξύ του Παρωπίδα και του επιτελείου του και αντιπροσωπείας του Πεκίνου στο Anchorage της Αλάσκας. Μετά τα εισαγωγικά «καλώς ήρθατε» / «καλώς σας βρήκαμε» ο Παρωπίδας ξεκίνησε (παρόντων των καμερών) επίθεση κατά του Πεκίνου με όλο το σετ των κατηγοριών: Χονγκ Κονγκ, γενοκτονία στην Xinjiang, κυβερνοεπιθέσεις, κλοπή της αμερικανικής τεχνολογίας, ταϊβάν, κατασκοπεία…. Ύστερα έδιωξε τους αμερικάνους δημοσιογράφους γιατί φανταζόταν τι θα ακολουθούσε: επί 15 λεπτά ο επικεφαλής της κινέζικης αντιπροσωπίας Yang Jiechi κατακεραύνωσε τους οικοδεσπότες του για ρατσιστές και πολεμοκάπηλους· τονίζοντας ότι οι αμερικάνοι δεν μπορούν να μιλούν με τους κινέζους από θέση ισχύος… Κλπ κλπ.

Γιατί, λοιπόν, η κινεζική αντιπροσωπεία έμεινε στην Αλάσκα για δυο μέρες; Επειδή το Πεκίνο ακολουθεί την ίδια τακτική με την Μόσχα (και την Τεχεράνη): ξέροντας ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμμία συμφωνία πια με την Ουάσιγκτον (σίγουρα όχι τέτοια που δεν θα είναι στα μέτρα της) παριστάνουν (περί παράστασης πρόκειται…) τους συζητήσιμους και τους διαλλακτικούς. Η «εξυπνάδα», η «κομψότητα» και η ειρωνεία – όταν απέναντι βρίσκονται παραζαλισμένοι πιστολέρο – δεν είναι ατομικό χαρακτηριστικό· είναι τακτική να ρεζιλέψεις τον αντίπαλο σε όσους περισσότερους θεατές γίνεται.

Ο πιο αδύνατος το παίζει σκληρός, για να κρύψει την αδυναμία του λένε στο Πεκίνο. Κατά τον Παρωπίδα (το είπε κι αυτό στον εισαγωγικό καυγά) η αμερικανική σκληρότητα μπορεί μερικές φορές να προκαλεί πόνο, να είναι άσχημη, αλλά κάνει τους αμερικάνους πιο δυνατούς και πιο ενωμένους.

Που σημαίνει τι; Ή παγκόσμιος πόλεμος ή fentanyl; Χίλιες φορές το δεύτερο!!!

Το σπίτι του κρεμασμένου

Σάββατο 20 Μάρτη. Η ε.ε. απειλεί να βάλει τιμωρίες εναντίον (4) κινέζων αξιωματούχων και ενός οργανισμού: για την «γενοκτονία» στην Xinjang… Εννοείται ότι το Πεκίνο θα απαντήσει. Αλλά το δυτικό πρόβλημα είναι τόσο βαθύ ώστε είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί ήρεμα.

Για 5 αιώνες τα δυτικά κράτη, πρώτα τα ευρωπαϊκά και στη συνέχεια (και) το αμερικανικό, έμαθαν ότι ηγεμονία είναι να κρύβεις τα εγκλήματα της κυριαρχίας σου· ή να τα “αναγνωρίζεις” φραστικά όταν αυτή η “αναγνώριση” δεν έχει καμμία συνέπεια. Ταυτόχρονα, τα ίδια αυτά ιμπεριαλιστικά και μαζικά δολοφονικά κράτη, κρατούσαν για τους εαυτούς τους (για την ιμπεριαλιστική μυθολογία τους) ανώτερους σκοπούς “για το καλό” εκείνων που έσφαζαν, αιχμαλώτιζαν, ταπείνωναν: εκπολιτισμού, εκδημοκρατισμού, απελευθέρωσης… Ήταν το ναρκισσιστικά και αυτάρεσκα αποκαλούμενο Φορτίο του Λευκού Ανθρώπου: η χριστιανική ευθύνη του να “φτιάξει τον κόσμο” (έτσι ώστε να τον εκμεταλλεύεται αιώνια).

Τις τελευταίες δεκαετίες αυτό το “φορτίο” πήρε την μορφή της “προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών”. Ο αμερικανικός στρατός πήγε στο αφγανιστάν για να απελευθερώσει τις αφγανές απ’ την πατριαρχία· 20 χρόνια μετά δεν φεύγει όχι επειδή θέλει να συνεχίσει αυτήν την “ιεραποστολή” αλλά επειδή “θα αδυνατίσει η αμερικανική άμυνα”… Το τι σημαίνει “προστασία δικαιωμάτων” για τους δυτικούς καπιταλισμούς μορφοποιήθηκε τέλεια από πέρυσι, όταν έγινε ξανά (κι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία) “έκτακτη ανάγκη καταπίεσης, τρομοκράτησης και ελέγχου” στο εσωτερικό τους. Σε κάθε περίπτωση όχι μόνο οι πολιτικές βιτρίνες αλλά και μεγάλα τμήματα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών εξακολουθούν να προσκυνούν και να πιστεύουν την μυθολογία της “ηθικής ανωτερότητας του λευκού ανθρώπου” (χριστιανού πάντα) απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο ον του πλανήτη.

Οι δυτικοί έχουν κάνει όπλο αυτήν την υποτιθέμενη “ηθική και πολιτισμική ανωτερότητα”, που είναι σκέτα η εμπρός όψη του ιμπεριαλισμού τους. Μόνο που τώρα, προσπαθώντας να το ξαναχρησιμοποιήσουν, πυροβολούν τα πόδια τους. Δεν πρέπει να υπάρχει μέρος του πλανήτη που να μην έχει ζωντανές μνήμες, ακόμα και τωρινή εμπειρία, της δυτικής αποικιοκρατίας και του δυτικού ιμπεριαλισμού. Λατινική αμερική; Αφρική; Ασία;

Όσο πιο απελπισμένα τα τωρινά δυτικά κράτη / αφεντικά επιμένουν ότι έχουν θεόσταλτο δικαίωμα να “τιμωρούν” τους άλλους (άλλοτε παραμορφώνοντας την πραγματικότητα και άλλοτε κατασκευάζοντάς την κατά βούληση) κρατώντας φυσικά τις συμμαχίες τους με φρικτά καθεστώτα όπως η αιγυπτιακή χούντα και το ισραηλινό απαρτχάιντ, τόσο ευκολότερα βγάζουν στον αφρό αυτές τις μνήμες και αυτές τις εμπειρίες του υπόλοιπου πλανήτη. Κι όσο περισσότερο βγαίνουν αυτά στον αφρό, τόσο διευκολύνεται ο κινεζικός και ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, σαν προτιμητέο αντιπαράδειγμα. Το ότι κάποιοι ονομάζουν αυτούς τους ιμπεριαλισμούς “άξονα της αντίστασης” είναι χαρακτηριστικό…

Φυσικά τα οικονομικά συμφέροντα είναι που καθορίζουν τις συμπεριφορές οποιουδήποτε αφεντικού και οποιουδήποτε κράτους. Κι εκεί το Πεκίνο δεν υστερεί: τα δικά του καπιταλιστικά σχέδια και η δυνατότητά του να τα υλοποιεί, δέκα και εκατό φορές μεγαλύτερα απ’ το αμερικανικό “σχέδιο Μάρσαλ”, εκτιμώνται πολύ καλύτερα σε σχέση με τις δυτικές ψευτο-ηθικολογίες· ειδικά αφού 101 φορές στις 100 αυτές συνοδεύονται από στρατιωτικές αρβύλες, βομβαρδιστικά, και “παράπλευρες απώλειες” σε εντόπιους γάμους και βαφτίσια.

Κάθε φορά που οι δυτικοί “τιμωρούν” τους ανταγωνιστές τους για παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αυτοί – κι όχι μόνον αυτοί – απαντούν κοίτα ποιοί μιλάνε! Η Μόσχα απάντησε στον χαρακτηρισμό “φονιάς” κατά του Putin θυμίζοντας πως όλη η ιστορία της βόρειας αμερικής είναι ιστορία αίματος… απ’ την εξόντωση των αυτοχθόνων μέχρι τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Στις κατηγορίες περί «γενοκτονίας» στην Xinjiang το Πεκίνο απαντάει ότι ο πληθυσμός της επαρχίας έχει υπερδιπλασιαστεί τις τελευταίες 4 δεκαετίες, και ότι γενοκτονίες έκαναν οι λευκοί στις «κατακτήσεις» τους· και οι ναζί στην ευρώπη. Και φυσικά στο Πεκίνο και όχι μόνο θυμούνται καλά τους “πολέμους του οπίου”, το βιετνάμ, τα μαζικά εγκλήματα του ιαπωνικού φασισμού…

Αυτά ακούγονται σ’ όλον τον πλανήτη – είναι πανεύκολο πια. Οι ιδεολογικές ευκολίες που είχαν (ή νόμιζαν πως έχουν) οι δυτικοί καπιταλισμοί έχουν τελειώσει. Δεν πριονίζουν πια το κλαδί που πάνω του κάθονται· έχει σπάσει, κι όλοι το βλέπουν, εκτός απ’ τους ίδιους…

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί!

(φωτογραφία: Οι δυτικοί έφτιαξαν στα μέτρα τους μια “πολιτική ορθότητα” – αλλά τρέμουν την γεωπολιτική νέμεση…)

Θάνατος και στους τρεις!

Πέμπτη 18 Μάρτη. Ο νυσταλέος Jo μίλησε! Και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους! Οι ρώσοι; Α χα! Αυτοί προσπάθησαν να υποστηρίξουν το ψόφιο κουνάβι στις προηγούμενες εκλογές, με υπόγειο και φθονερό τρόπο φυσικά, άρα χώθηκαν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν!

Ειδικά όμως ο Putin; Αυτός είναι wanted, dead or alive! Ρωτάει χτες ο άνκορμαν του ABC George Stephanopoulos (όποια πέτρα και να σηκώσεις…) τον νυσταλέο Jo εντελώς τυχαία: Πιστεύετε ότι ο ρώσος πρόεδρος είναι δολοφόνος; Και ο νυσταλέος, κάπως ανάμεσα σε χασμουρητό και φαγούρα στα δάκτυλα, απαντάει: Μμμμμμ-μμμμμ, ναι…. Πρόσθεσε αργότερα ότι “δεν έχει ψυχή” (πράγμα αναμενόμενο για δολοφόνο)…

Οι μουλάδες της Τεχεράνης; Α χα! Αυτοί προσπάθησαν να υπονομεύσουν το ψόφιο κουνάβι στις προηγούμενες εκλογές, με υπόγειο και φθονερό τρόπο φυσικά, άρα χώθηκαν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν! (Ο George δεν ρώτησε αν είναι κι αυτοί δολοφόνοι… Περιττό…)

Οι «κομμουνιστές» του Πεκίνου; Α χα! Αυτοί δεν έκαναν τίποτα, αλλά το σκέφτηκαν να χωθούν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν! Άλλωστε κάνουν «γενοκτονία» στην Xinjiang…

Σπάνια εποχή, και τα σπασμένα τα πληρώνουμε ήδη… Όποιος πάντως θέλει να δει την παράνοια της εξουσίας (και της παρακμής) μπορεί να το κάνει…

Μετά απ’ αυτά η Μόσχα ανακάλεσε τον πρεσβευτή της Anatoly Antonov από την Ουάσιγκτον, για διαβουλεύσεις (πάντα έτσι δικαιολογούνται τέτοιες κινήσεις). Αυτό θεωρείται σημαντικό έως πολύ σημαντικό γεγονός – κατά την γνώμη μας όμως ήταν απλά υποχρεωτικό.

Το πραγματικά σημαντικό θα είναι όταν ο γιου ες άρμυ θα αναγκαστεί να τα μαζέψει απ’ το ιράκ ή την συρία ή και τα δυο.

Συμμαχία στο φεγγάρι

Τετάρτη 17 Μάρτη. Πριν μια βδομάδα και κάτι, στις 9 Μάρτη, ο Zhang Kejian εκ μέρους της «κινεζικής εθνικής υπηρεσίας διαστήματος» (CNSA) και ο Dmitry Rogozin εκ μέρους της ρωσικής Roscosmos υπέγραψαν διακρατική συμφωνία συνεργασίας για την κατασκευή και την λειτουργία ενός «διεθνούς σταθμού έρευνας στη σελήνη»: μια κοινή βάση επί του εδάφους, τεχνοεπιστημονική και όχι μόνο.

Με τόσους δορυφόρους να περιστρέφονται γύρω απ’ την γη, κι όλο και μεγαλύτερη στρατηγική σημασία τέτοιων δορυφόρων και για στρατιωτική χρήση, το διάστημα έχει γίνει de facto πεδίο αναμέτρησης στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και το φεγγάρι είναι η πιο κοντινή «διαστημική ήπειρος» που πρέπει να κατακτηθεί.

Το ψοφιοκουναβιστάν πρόλαβε πέρυσι να αναγγείλει το «πρόγραμμα Άρτεμις» για τον εποικισμό της σελήνης ως το 2024… «Εποικισμός» δεν σημαίνει απλά την δημιουργία κάποιας βάσης, αλλά την κατάκτηση «ζωνών ασφαλείας» στο φεγγάρι. Δηλαδή την εξασφάλιση πως από εκεί δεν θα μπορεί κάποιος να «σημαδέψει» αμερικανικούς στόχους (χερσαίους ή διαστημικούς). Αν και υπήρχε απ’ το ’90 και μετά συνεργασία μεταξύ της Nasa και της Roscosmos σε διαστημικά προγράμματα, η Ουάσιγκτον επέκλεισε την Μόσχα απ’το «πρόγραμμα Άρτεμις». Η συμφωνία με το Πεκίνο είναι η ρωσικη απάντηση.

Το Πεκίνο έχει ένα ήδη καλά εξελιγμένο διαστημικό πρόγραμμα: στις 23 Νοέμβρη του 2020 εκτόξευσε στο φεγγάρι ένα ρομποτικό όχημα (Chang’e 5) που προσεδαφίστηκε στη σκοτεινή πλευρά στις 1 Δεκέμβρη, μάζεψε σχεδόν 2 κιλά δείγματα του εδάφους και επέστρεψε στη γη στις 16 Δεκέμβρη. Αυτή ήταν η 5η κινεζική αποστολή εξερεύνησης του φεγγαριού, η πρώτη με συγκέντρωση και μεταφορά δειγμάτων του εδάφους… Και, αυτό έχει ενδιαφέρον, ήταν η πρώτη ανθρώπινη διαστημική αποστολή τέτοιου είδους απ’ το 1976, όταν παρόμοια δουλειά είχε κάνει το σοβιετικό Luna 24. Μπορεί κανείς να φανταστεί τις τεχνολογικές εξελίξεις απ’ το 1976 ως το 2020 και το γιατί η κινεζική επιχείρηση είναι (αυτή η στιγμή) η πιο άρτια τεχνολογικά, παρότι δεν έχει κάνει ακόμα ανθρώπινο πάτημα στο φεγγάρι.

Αλλά ο διαστημικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός που έχει ξεκινήσει ήδη δεν θα μοιάζει καθόλου με τον αμερικανο-ρωσικό των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Τότε το φεγγάρι αυτό καθ’ αυτό ήταν αδιάφορο σαν «αξία χρήσης», είχε συμβολική σημασία, και το κύριο ζήτημα ήταν η ανάπτυξη των διηπειρωτικών πυραύλων (για πολεμική χρήση)· συνεπώς τα «διαστημικά προγράμματα» ήταν η εντυπωσιακή και για ευρεία κατανάλωση βιτρίνα τους ανταγωνισμού για την πυραυλική τεχνολογία. Τώρα όλος ο χώρος απ’ την γη ως τη σελήνη έχει αποικιοποιηθεί και αποικιοποιείται καπιταλιστικά· και κάποιου είδους «πόλεμοι στο διάστημα», ας πούμε καταστροφή δορυφόρων ή επιθέσεις έξω απ’ την ατμόσφαιρα προς την επιφάνεια της γης, δεν είναι επιστημονική φαντασία.

Μ’ αυτά τα δεδομένα το Πεκίνο έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Όχι μόνο σχεδιάζει να δημιουργήσει μια «ειδική οικονομική ζώνη» γης-σελήνης ως το 2050 (άρα μόνιμες «μετακινήσεις» ανάμεσά τους) αλλά επίσης να προσθέσει έναν διαστημικό κλάδο στους «δρόμους του μεταξιού». Αυτό σημαίνει ότι θα προσφέρει συνεργασίες και ανταλλάγματα σε όλους τους συμμάχους της στην ασία, στην αφρική και στη λατινικη αμερική, ώστε να εγκατασταθούν εκεί διάφοροι γήινοι σταθμοί διαστημικής χρήσης.

Το βέβαιο είναι πως όταν οι δυτικοί ακούνε ότι «το Πεκίνο σχεδιάζει μέχρι τότε να…» ανατριχιάζουν. Αφενός επειδή έχουν καταλάβει ότι το κινεζικό καθεστώς έχει τους πόρους (ανθρώπους και χρήμα) για να κάνει πραγματικότητα σχέδια μαμμούθ. Αφετέρου επειδή πετυχαίνει αυτούς τους στόχους νωρίτερα απ’ τα ανακοινωμένα χρονοδιαγράμματα.

Η υπογραφή της διαστημικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου έχει θορυβήσει την Ουάσιγκτον· αλλά κανείς εκεί δεν πρέπει να ξαφνιάστηκε. Τώρα θα μπορούν να προσθέτουν στον κατάλογο της επικινδυνότητας των rivals και το «…θα μας πέσουν στο κεφάλι!!…»

(φωτογραφία πάνω: Η υπογραφή. Κάτω: το Chang’e 5 μάλλον σε γραφιστική αναπαράσταση).

Οι εγκεκριμένοι

Δευτέρα 15 Μάρτη. Αυτό που απειλούν (δηλαδή: σχεδιάζουν) στον δυτικό κόσμο, το κινέζικο καθεστώς το βάζει ήδη σε εφαρμογή. Κι αυτό είναι πολύ άσχημο, ειδικά να λάβει κάποιος σοβαρά υπόψη του πως τα δυτικά κράτη / κεφάλαια κυνηγούν τις πειθαρχικές / ελεγκτικές πρωτοβουλίες του Πεκίνου ελπίζοντας ότι βάζοντας τις κοινωνίες «τους» σε πιο πλήρη ψηφιακό ζυγό θα πετύχουν κάποιου είδους εκτόξευση του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματός τους, ώστε να αναμετρηθεί με ελπίδες νίκης με το κινεζικό / ασιατικό ανάλογο.

Το κινεζικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι ξεκινάει την «δοκιμαστική εφαρμογή» του δικού του «πιστοποιητικού εμβολιασμού» ως free pass για όσους ξένους μπαίνουν στην κινεζική επικράτεια μέσω Hong Kong. Το Πεκίνο κάνει το Hong Kong «πύλη εισόδου» σ’ αυτή τη φάση: ενώ για να φτάσει κανείς εκεί χρειάζεται βίζα (και δεν ξέρουμε τι άλλο από υγιεινομική άποψη), όσοι / όσες έχουν βαρέσει κάποιο απ’ τα 3 κινεζικά εμβόλια θα μπορεί να μπαίνει στην mainland κίνα απ’ το Hong Kong επιδεικνύοντας απλά το (ψηφιακό) πιστοποιητικό του εμβολιασμού του. Αυτό λέγεται «διευκόλυνση», κι αλλοίμονο σ’ όποιον σκεφτεί ότι είναι δουλεία!

Τα κινεζικής κατασκευής εμβόλια έχουν απλωθεί σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, και φαίνεται πως είναι αρκετά ακόμα κι απ’ τα δυτικά αφεντικά που τα προτιμούν. Γι’ αυτό πληρώνουν καμμιά 30 χιλιάδες δολάρια για να ταξιδέψουν ως τα εμιράτα κι εκεί, με όλες τις ανέσεις και τις ξενοδοχειακές πολυτέλειες παραμονής για δυο βδομάδες, να βαρέσουν τις δυο δόσεις της sinopharm. (Σύντομα η τουρκία θα είναι μια πολύ πιο φτηνή και προσιτή λύση για όλους…). Δημιουργώντας αυτήν την «πύλη επίδειξης πιστοποίησης εμβολιασμού από κινεζικό εμβόλιο» στο Hong Kong το κινεζικό καθεστώς κτυπάει μ’ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια. Αφενός λέει σ’ όσους θέλουν να ταξιδέψουν προς τα εκεί ότι «Ο.Κ., βρείτε όπου θέλετε κάποιο απ’ τα εμβόλιά μας και είστε ευπρόσδεκτοι». Αυτό λέγεται «προώθηση προϊόντος και διαδικασίας», που αυτή τη στιγμή τα δυτικά αφεντικά πολύ θα ήθελαν να κάνουν, αλλά δεν μπορούν.

Αφετέρου φτιάχνει βάσεις δεδομένων υγείας για τους εισερχόμενους και τεστάρει την απόδοση των σχετικών αλγόριθμων για την επεξεργασία τους· κάτι που επίσης επιδιώκουν τα δυτικά αφεντικά, έχοντας μείνει πιο πίσω. Τρίτο και τελευταίο: το Πεκίνο δημιουργεί το δικό του «πρότυπο». Γιατί όσοι μη κινέζοι βαρέσουν τα κινεζικά εμβόλια (παίρνοντας και το αντίστοιχο «πιστοποιητικό») δεν πρόκειται να ξανασηκώσουν τα μανίκια στις δυτικές πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης· θα έχουν όμως την απαίτηση αυτά τα κινεζικά πιστοποιητικά να είναι αποδεκτά και για τις μετακινήσεις τους στη δύση!… Λογικό δεν είναι;

Ανάλογα με τον αριθμό τους αλλά, κυρίως, το status τους, αυτοί οι «προδότες» θα λειτουργήσουν σαν εσωτερικός δούρειος ίππος στις προδιαγραφές των δυτικών ηλεκτρονικών συστημάτων επιτήρησης και ελέγχου («υγείας»….), έτσι ώστε να προσαρμοστούν στα κινεζικά πρωτόκολλα. Δηλαδή να τα υιοθετήσουν. Κι έτσι, όμορφα κι ωραία, το αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος ίσως ανακαλύψουν ότι «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»: προσπαθώντας να κινεζοποιήσουν (ας μας επιτραπεί η έκφραση) τις αλγοριθμικές φυλακές τους αναγκάζονται να αφήσουν περάσματα στο real chinese σύμπλεγμα…

Έτσι ή αλλιώς πολύ κακό – για εμάς.

Ιδεολογικός αγώνας (ανθρώπινο κρέας μυρίζει πάντα…)

Σάββατο 6 Μάρτη. Ίσως είναι προϊόν του χριστιανισμού, από τότε που έγινε εξουσία: η αντιμετώπιση και η εξόντωση των αντιπάλων δεν γίνεται με πεζά, χρησιμοθηρικά επιχειρήματα αλλά με την επίκληση κάποιου είδους «ανώτερου σκοπού». Τόσο «ανώτερου» ώστε να νομιμοποιεί κάθε είδους κάθαρμα να κάνει ότι καλύτερο (δηλαδή ότι χειρότερο) μπορεί.

Τα δυτικά βασίλεια και οι δυτικές αυτοκρατορίες ποτέ δεν κατέκτησαν τον πλανήτη και ποτέ δεν εξόντωσαν τους πληθυσμούς εδώ κι εκεί για να τους κλέψουν τους πόρους ή για να τους κάνουν σκάβους, είλωτες. Ποτέ δεν είπαν κάτι τέτοιο. Πάντα σκότωναν, λεηλατούσαν, κατακτούσαν, υπηρετώντας μια «ανώτερη αποστολή». Τον εκπολιτισμό, τον εκχριστιανισμό… Οι διάδοχοί τους, οι αυτοχαρακτηριζόμενες «δημοκρατίες» της δύσης, ποτέ δεν έκαναν κανένα πόλεμο, είτε παγκόσμιο είτε περιφερειακό, για να λεηλατήσουν πρώτες ύλες, να υποδουλώσουν ζωντανή εργασία, να εκμεταλλευτούν γεωγραφικές θέσεις, ότι είναι πρακτικά ο ιμπεριαλισμός. Πάντα δρούσαν με την συναίσθηση ενός ανώτερου καθήκοντος: για το καλό της ελευθερίας και της δημοκρατίας… Οι σταυροφορίες είναι ο αιώνιος τύπος αυτής της “ανωτερότητας”…

Σ’ αυτό το (ιστορικά) πρωτόγονο σημείο βρίσκεται πάντα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Οι απειλές εναντίον του είναι γνωστές. Σ’ ένα διάγγελμά του πριν 3 ημέρες με τίτλο Μια Εξωτερική Πολιτική για τον Αμερικανικό Λαό ο Παρωπίδας έδειξε την ιερή αποστολή που αναλαμβάνει το Joνυσταλεάν και ο ίδιος:

… Όσα περισσότερα μπορούμε να κάνουμε, εμείς και άλλες δημοκρατίες, για να δείξουμε στον κόσμο τις ικανότητές μας, όχι μόνο για τον δικό μας λαό αλλά και για κάθε άλλο, τόσο περισσότερο θα μπορέσουμε διαψεύσουμε το ψέμα που οι αυταρχικές χώρες αγαπούν να λένε, ότι ο δικός τους τρόπος είναι καλύτερος στην εξυπηρέτηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών και ελπίδων. Είναι στο χέρι μας να αποδείξουμε ότι κάνουν λάθος.

Συνεπώς το ερώτημα δεν είναι αν θα υποστηρίξουμε την δημοκρατία σ’ όλο τον κόσμο αλλά πως θα το κάνουμε.

Θα χρησιμοποιήσουμε την δύναμη του παραδείγματός μας. Θα ενθαρρύνουμε άλλους να κάνουν βασικές μεταρρυθμίσεις, να βάλουν στην άκρη κακούς νόμους, να πολεμήσουν την διαφθορά και να σταματήσουν τις άδικες πρακτικές. Θα ενισχύσουμε την δημοκρατική συμπεριφορά.

Αλλά δεν θα προωθήσουμε την δημοκρατία με πολυέξοδες στρατιωτικές επεμβάσεις ή προσπαθώντας να ανατρέψουμε αυταρχικά καθεστώτα δια της βίας. Δοκιμάσαμε αυτές τις τακτικές στο παρελθόν. Αν και είχαν καλές προθέσεις δεν δούλεψαν. Έβγαλαν κακό όνομα στην προώθηση της δημοκρατίας, και έχασαν την εμπιστοσύνη του Αμερικανικού λαού. Θα κάνουμε τα πράγματα με διαφορετικούς τρόπους.

Μετατρέπονται, λοιπόν, οι ηπα σε μια μκο-με-πυρηνικά; Όχι βέβαια! Εννοείται ότι θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον κάθε Guaido και τον κάθε Navalny, αυτούς τους «αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας» – και εννοείται ότι θα στηρίξουν κάθε πραξικόπημα και κάθε χούντα που θα φυλάει το χεράκι της Ουάσιγκτον με όρκους υπέρ της «δημοκρατίας και της ελευθερίας» – όπως το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, την χούντα του Καΐρου… Εννοείται επίσης ότι θα αξιοποιήσουν κάθε διαθέσιμο proxy, όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια. Εννοείται, τέλος, ότι δεν κάνουν βήμα για να φύγουν απ’ το αφγανιστάν, το ιράκ, την συρία, την υποσαχάρια αφρική…

Εκείνο που κάνει διαφορά απ’ την τετραετία του ψόφιου κουναβιού είναι η έμφαση στην αναζήτηση συμμάχων. Η Ουάσιγκτον έχει ηττηθεί ήδη· ονειρεύεται, λοιπόν, κάποιου είδους «κοινές σταυροφορίες» ώστε να αντιμετωπίσει την άλλοτε αργή και άλλοτε γρήγορη προώθηση των αντιπάλων της. Θα προσπαθήσει να αναστήσει το αγαπημένο της δίπολο στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου, δημοκρατία εναντίον απολυταρχίας – ελπίζοντας ότι θα ξανανικήσει.

Έχει ελπίδες; Όχι! Πρώτον επειδή το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει ελάχιστα κοινά με το σοβιετικό καθεστώς· και κυρίως επειδή σε αντίθεση μ’ εκείνο πολεμάει (και νικάει) στο κατ’ εξοχήν γήπεδο των δυτικών ολιγαρχιών: το εμπόρευμα. Και μάλιστα όχι το φτηνό εμπόρευμα, αλλά το αναβαθμισμένο τεχνολογικά. Αν όμως η πολιτική απολυταρχία είναι πολύ περισσότερο αποδοτική τεχνολογικά και εμπορευματικά, κι αν επιπλέον δεν αναγκάζει κανέναν να την μιμηθεί, τότε από ιστορική άποψη διαθέτει κάθε καπιταλιστικό τεκμήριο εγκυρότητας και δύναμης!

Κι εκεί βρίσκεται το δεύτερο στοιχείο του εγκλήματος. Το 2020 δεν ήταν το Πεκίνο που προσπαθούσε να αντιγράψει το Λονδίνο, το Παρίσι, την Ουάσιγκτον ή το Βερολίνο, αλλά το ακριβώς αντίθετο: οι δυτικές ολιγαρχίες άρχισαν να ξεπερνούν επιθετικά και δια της βίας τις «ελευθεριάζουσες» και «δημοκρατικές» συνήθειές τους, υπέρ πιο απολυταχικών μορφών διοίκησης και ελέγχου. Με άλλα λόγια ο κινέζικος καπιταλισμός είναι ταυτόχρονα αντίπαλος και παράδειγμα προς μίμηση – όπου συμφέρει τα δυτικά αφεντικά.

Δεν είναι οι σταυροφόροι υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας· ποτέ δεν ήταν! Προσπαθούν, μόνο, να τις μετατρέψουν ξανά σε όπλα, την ίδια ιστορική περίοδο που τις απολιθώνουν σχεδόν εντελώς.

Ψάχνουν δηλαδή, και πάλι, για φτηνό και υπάκουο κρέας…

Το φακέλωμα: οι «λεπτομέρειες»…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Έχουμε αναφέρει ήδη ότι τα ψηφιακά φακελώματα αυτού του είδους θα συνεπάγονται (για όσους μετακινούνται από κράτος σε κράτος) ότι η διαδικασία «τσεκαρίσματος» του QR οπουδήποτε θα σημαίνει πρόσβαση στον ψηφιακό φάκελο του Χ ταξιδιώτη, δηλαδή στην ψηφιακή βάση δεδομένων του «έθνους κράτους» του. Οι «εθνικές ψηφιακές βάσεις δεδομένων» θα πρέπει να είναι συμβατές μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ενιαία τεχνολογία, αλγόριθμους που αν δεν είναι ίδιοι θα μπορούν να «συνεργαστούν» μεταξύ τους, ενιαία τυποποίηση, ενιαία γλώσσα, κλπ. Και σ’ αυτήν την διαδικασία το κράτος που θα ορίσει το «πρότυπο» θα επιβληθεί σ’ όλα τα υπόλοιπα· και, πιθανότατα θα έχει το πάνω χέρι στην «απόσπαση» (ακόμα και κάτω απ’ το τραπέζι) στοιχείων απ’ τις εθνικές βάσεις των άλλων κρατών.

Είναι γι’ αυτό που ακόμα ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron διστάζει. Το βασίλειό του έχει ήδη τέτοια βάση δεδομένων – αλλά πως θα εμποδίσει την «διείσδυση», «νόμιμη» ή όχι, «ξένων δυνάμεων» ακόμα και εντός ευρώπης; Όπως, π.χ., το γερμανικό κράτος;

Η κυρία Merkel (σύμφωνα με ελληνικές πηγές και μεταφράσεις…) είπε χτες το εξής (ο τονισμός δικός μας):

…Τα βασικά στοιχεία τα οποία θα πρέπει να περιέχει έχουν προσδιοριστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη. Και τώρα έχει γίνει η ανάθεση από το υπουργείο Υγείας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρειάζεται περίπου τρεις μήνες προκειμένου να δημιουργήσει τις τεχνικές προϋποθέσεις και αυτό είναι περίπου και το χρονικό διάστημα που και ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν έχει ορίσει για την ανάπτυξη ενός τέτοιου εγχειρήματος, ώστε σε εύλογο χρόνο από πάρα πολλά κράτη-μέλη – θα έλεγα από όλα – να έχουν αναπτυχθεί εθνικά πιστοποιητικά εμβολιασμού, τα οποία, μέσω της πύλης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα είναι μεταξύ τους συμβατά, προκειμένου να είναι εφικτά τα ταξίδια εντός ΕΕ με περισσότερες πληροφορίες και ίσως αυτό να γίνει η βάση και για την είσοδο στην ΕΕ από τρίτες χώρες….

Αυτό το τελευταίο είναι σε μεγάλη, παγκόσμια κλίμακα το ζήτημα (διακρατικού ανταγωνισμού…) που σε μικρότερη συμβαίνει και εντός ε.ε.: θα αναγκαστούν, για παράδειγμα, το Πεκίνο, ή η Μόσχα, ή η Ουάσιγκτον να προσαρμόσουν τα συστήματα ψηφιακού φακελώματος που θα επιβάλουν εντός των συνόρων τους στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές (για να μπορούν οι υπήκοοί τους να ταξιδεύουν στη ζώνη Σέγκεν…) ή θα γίνει το ανάποδο; Με δυο λόγια: ποιος θα επιβάλει στους υπόλοιπους τις δικές του προδιαγραφές και, κατά συνέπεια, τους «κανόνες των ανταλλαγών προσωπικών δεδομένων υγείας από κράτος σε κράτος»; Αυτός που έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό και άρα, εν δυνάμει, τον μεγαλύτερο αριθμό τουριστών; Αυτός που θα προλάβει πρώτος; Αυτός που θα εκβιάσει πιο πετυχημένα; Κι ας μην μιλήσουμε για κράτη πιο αδύναμα: αυτά θα αναγκαστούν να παραδοθούν στον νικητή· ή σ’ αυτόν με τον οποίο έχουν τις πιο στενές συναλλαγές / ανταλλαγές.

Έτσι κι αλλιώς οποιαδήποτε εκδοχή είναι σε βάρος μας. Είναι ωστόσο κι αυτό μια διάσταση της βίαιης μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης….

(φωτογραφία: Μιλώντας στην τηλε-σύνοδο των G20 στις 21 του περασμένου Νοέμβρη ο κινέζος αυτοκράτορας Xi Jinping πρότεινε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο πρότυπο “υγιειονομικού διαβατηρίου “, με ενιαία χαρακτηριστικά, για χρήση σε όλον τον πλανήτη… Τον έγραψαν κανονικά, γιατί κατάλαβαν τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε αυτή η global προσέγγιση κινέζικης προέλευσης: οι προδιαγραφές θα διαμορφώνονταν σε μεγάλο βαθμό στα μέτρα του Πεκίνου.

Οπότε το πράγμα πάει στ’ αχνάρια του εξελισσόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…)

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 1

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Πριν καιρό, πίσω στα βάθη των p.c. αιώνων, όταν δεν τάσκιαζε όλα ένας ασήμαντος ιός, όταν οι αναφορές στις τεχνολογικές εξελίξεις δεν ήταν «συνωμοσιολογία», όταν οι mRNA πλατφόρμες δεν απασχολούσαν τους (μετέπειτα) caradinieri, μπορούσε κανείς να διαβάσει (ή να μην διαβάσει…) ανέμελα κι αυτό (Οκτώβρης 2015, cyborg νο 4):

Είναι απίθανο να καταλάβετε τι είναι αυτό που δείχνει η εικόνα, και είναι ακόμα πιο απίθανο να σκεφτείτε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν. Η φωτογραφία είναι σε μεγέθυνση. Δεξιά είναι η άκρη μιας βελόνας ένεσης. Και αυτό το σαν πλέγμα που βγαίνει απ’ την τρύπα της βελόνας είναι ηλεκτρονικό κύκλωμα σε υγρή μορφή.

Μια διεθνής ομάδα ερευνητών από διάφορες ειδικότητες, υπό την αιγίδα του Charles Lieber’s Lab, παρουσίασε τον περασμένο Ιούνη αυτό το υγρό υλικό που είναι κύκλωμα σε νανοκλίμακα. Αυτό το υγρό μπορεί να μπει σ’ έναν οργανισμό με ένεση, όπως οποιοδήποτε ενέσιμο φάρμακο. Άπαξ και βρεθεί εκεί μπορεί να “αποκτήσει επαφή” με (εκτός σώματος) ηλεκτρονικές συσκευές και, κατά τους εφευρέτες, μπορεί να παρακολουθεί τη δραστηριότητα των νεύρων ενός σώματος, μπορεί να επισκευάζει ιστούς, ακόμα και να μεταφέρει σήματα στους νευρώνες.

Ο Charles Lieber έκανε πανηγυρικές δηλώσεις. “Νοιώθω ότι αυτό που πετύχαμε έχει επαναστατικές δυνατότητες. Ανοίγεται ένα εντελώς καινούργιο πεδίο, όπου μπορούμε να μελετήσουμε την διάδραση μεταξύ ηλεκτρονικών δομών και βιολογίας. Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς όλο και μικρότερη μικροκλίμακα, αλλά κανείς δεν έπιασε αυτό το θέμα, την διάδραση ηλεκτρονικών / κυττάρων, στο επίπεδο που δουλεύει η βιολογία”.

Η προοπτική της εφεύρεσης είναι (τι άλλο;) θεραπευτική. Μελλοντικά, λοιπόν, θα πρέπει να απαλλαγούμε απ’ την φαγούρα. Ξύσε – ξύσε μπορεί να γίνει καμιά ζημιά στο κύκλωμα / φάρμακο.

Ηλεκτρικό – κύκλωμα – σε – υγρή – μορφή – μπαίνει – στο – σώμα – με – ένεση – για – να – παρακολουθεί – την – λειτουργία – των – νεύρων; Αίσχος! Ντροπή! (Δεν έχει και κυρ Βασίλη, άρα ακόμα χειρότερα!). Διάδραση – μεταξύ – ηλεκτρονικών – δομών – και – κυττάρων; Ντροπή, αίσχος παλιο«ψεκασμένοι»!!!

Έτσι είναι για όποιον βολεύεται…

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 2

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το cyberpunk.link ανακάλυψε κάτι ενδιαφέρον για τον εφευρέτη: τον Charles Lieber. Παρά τις όποιες κατάρες ο Lieber υπάρχει, όπως υπάρχουν και οι εφευρέσεις του, σαν την πιο πάνω. Είναι καθηγητής του Harvard, και θεωρείται απ’ τους κορυφαίους στον κόσμο στις νανοτεχνολογίες. Μόνο που αυτήν την εποχή είναι «καθηγητής του Harvard σε αναστολή»: έπεσε θύμα μιας άλλης ρευστότητας, μεγάλης κλίμακας, που δεν εκτίμησε έγκαιρα όντας αφιερωμένος στη νάνο-… Ποιό είναι το πρόβλημα με τον κύριο Charles;

Εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια ο Lieber, όντας “τεχνο-διανοητικό κεφάλαιο” πρώτης γραμμής, συνεργάζεται ανοικτά με το Πεκίνο, στο πλαίσιο ενός γνωστού κινεζικού προγράμματος με τίτλο «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα», που τρέχει απ’ το 2008. Σύμφωνα μ’ αυτό, το κινεζικό καθεστώς χρηματοδοτούσε (και χρηματοδοτεί) «μυαλά» κατ’ αρχήν κινέζων εμιγκρέδων στους δυτικούς καπιταλισμούς, ώστε να επιστρέψουν στην κίνα και να μεγαλουργήσουν εκεί. Κάποια στιγμή το πρόγραμμα εξελίχθηκε ώστε να προσελκύσει και μη κινέζους ειδικούς. Με αντάλλαγμα γερές αμοιβές και πληρωμές εξόδων διαβίωσης και μετακίνησης, το Πεκίνο προσέφερε την δυνατότητα σε τέτοιους δυτικούς να δουλεύουν για ένα διάστημα κάθε χρόνο στην κίνα. Ανταποκρίθηκαν αρκετοί.

Ο Lieber ήταν ένας απ’ αυτούς. Όχι απλά άρχισε να δουλεύει και να συνεργάζεται με κινέζους τεχνολόγους, αλλά (με χρηματοδότηση του κινεζικού καθεστώτος) έστησε to 2013 ένα αναβαθμισμένο εργαστήριο νανοτεχνολογίας στην Wuhan (ναι, πάλι αυτή!), στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο της πόλης. Με όνομα WUT-Harvard Joint Nano Key Laboratory. Με καθόλου αμελητέες αποδοχές: μισθό 50.000 δολάρια τον μήνα, συν 150.000 έξοδα παραμονής και διαβίωσης…

Όλα αυτά ήταν μια χαρά… μέχρι που έπαψαν να είναι. Απ’ το 2017 και μετά το ψόφιο κουνάβι κήρυξε το Πεκίνο επικίνδυνο τεχνολογικό αντίπαλο, και σταδιακά άρχισε να ανεβάζει την ένταση. «Η κίνα κλέβει την τεχνολογία μας» είπε και ξανάπε, κι ίσως πολλοί σκέφτηκαν δαιμόνιους μικροκαμωμένους κινέζους που κάνουν διαρρήξεις νύχτα στη silicon valley.

O Lieber, είτε επειδή δεν ήθελε να χάσει το πόστο στη Wuhan είτε επειδή θεώρησε πως είναι τόσο καλός ώστε αποκλείεται να τον αγγίξουν, δήλωσε το 2018 ότι «δεν έχει σχέση πια» με το «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα». Αλλά είχε…

Φέτος, στα τέλη Γενάρη, κτύπησε την πόρτα του το fbi… Τον έψαχνε το αμερικανικό υπ.αμ., αφού τα project που δούλευε στη Wuhan θεωρούνται πια απειλή στην εθνική ασφάλεια. Θα έπρεπε να το έχει καταλάβει: στους χρηματοδότες των ερευνών του στις ηπα περιλαμβάνονται η περιβόητη DARPA, ο ερευνητικός βραχίονας του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, και ο αντίστοιχος της πολεμικής αεροπορίας. (Αλλά και τα εθνικά ινστιτούτα υγείας…).

Μπορεί τώρα όποιος / όποια θέλει να συνδέσει αυτά τα δύο διακριτά μεταξύ τους ζητήματα. Απ’ την μια μεριά την οξυνόμενη διακρατική σύγκρουση και στα φλέγοντα ζητήματα τεχνολογικής αιχμής· απ’ την άλλη αυτήν ακριβώς την τεχνολογική αιχμή, ακόμα κι εκείνη που φτάνει μέσα από σύριγγες στο ανθρώπινο δέρμα… Κάποιοι συνειρμοί μπορεί να γεννηθούν έτσι.

Όχι, ας μην πέσει κανείς σε δεισιδαιμονίες περί «τσιπαρίσματος απ’ τον αντίχριστο»! Δεν υπάρχουν εδώ ούτε θεοί ούτε διάβολοι! Μόνο η υπαρκτή, υπαρκτότατη τεχνολογική στοιβάδα του καπιταλισμού. Τόσο υπαρκτή ώστε μπορεί να γίνεται αιτία σύλληψης ακόμα κι ενός Lieber…

(«Ακαδημαϊκές ελευθερίες» ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο; Ένα ακόμα πτώμα στον πάγκο του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού...)

Γενοκτονία;

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το να βρίσκει κανείς την «συνέχεια πολιτικής» ενός κράτους είναι πάντα χρήσιμο. Και το Joνυσταλεάν κουμαντάρει ένα κράτος που λιώνει σαν παγόβουνο· αλλά το προηγούμενο γκουβέρνο του δεν ήταν καθόλου προδοτικό.

Λίγο πριν την ορκωμοσία του νυσταλέου Jo, ο γνωστός Πομπηίας, όντας ακόμα υπ.εξ., υπέγραψε απόφαση που κατηγορεί το Πεκίνο ότι … έχει κάνει γενοκτονία απέναντι στους μουσουλμάνους Ουιγούρους και άλλες εθνοτικές και μειονοτικές ομάδες στην Xinjiang. Κατά τη γνώμη του Πομπηία η γενοκτονία ξεκίνησε το 2017.

Αυτή η κατηγορία είναι όμως πολύ παλιότερη· ίσως και κατά 15 χρόνια… Όταν η δυτική ελπίδα ήταν πως η κίνα σαν κράτος θα διαλυθεί (δεν είναι μόνο οι θείες Λίτσες που βλέπουν τέτοια όνειρα για τον “αιώνιο εχθρό”…) η Xinjiang ήταν το δυνατό χαρτί. Πράγματι το κινεζικό καθεστώς είχε σοβαρά προβλήματα εκεί, τα οποία εν τω μεταξύ αντιμετώπισε. Εν μέρει με καταστολή («στρατόπεδα αναμόρφωσης») και εν μέρει με εντατική καπιταλιστική ανάπτυξη. Όταν ο Πομπηίας ανακάλυψε «γενοκτονία» ήταν ήδη πολύ πίσω.

Ήταν, όμως, και μπροστά: το νέο γκουβέρνο είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι θα ξαναξεδιπλώσει την μεγάλη σημαία της «προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων» στην εξωτερική πολιτική του. Μπορεί αυτή να μην αφορά ούτε την χούντα της αιγύπτου ούτε το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, αφορά όμως οπωσδήποτε την κίνα και τους ουιγούρους. Συνεπώς ο Πομπηίας εξασφάλισε στον νέο υπ.εξ., τον κυρ Blinken, το «πλαίσιο». Του το κληροδότησε.

Έχει φρέσκα στοιχεία η Ουάσιγκτον γι’ αυτήν την παλιοκαιρισμένη κατηγορία περί «γενοκτονίας»; Αλλοίμονο: ναι! Ένα όλο κι όλο. Μια αναφορά του Ιούνη του 2020 της Adrian Zenz, μιας ακροδεξιάς γερμανίδας ερευνήτριας, που ασχολείται επίσης με τα «θύματα του κομμουνισμού»… Ο Blinken πάντως το αξιοποίησε αμέσως: ένας εκπρόσωπός του δήλωσε το αμερικανικό politico τον Αύγουστο (του 2020) ότι … Η ανείπωτη καταπίεση που έχουν υποφέρει οι Ουιγούροι και άλλες εθνικές μειονότητες στα χέρια της κινεζικής αυταρχικής κυβέρνησης είναι γενοκτονία και ο Joe Biden είναι αντίθετος με τον πιο έντονο τρόπο…

Μην έχοντας βρει ακόμα το «σωστό μίγμα» στην αντι-σινική πολιτική του κι έχοντας πάντα την κάνη στραμμένη προς την Μόσχα, ο νυσταλέος Jo δεν έχει αποφασίσει ακόμα πόσο δυνατά θα φωνάξει «φονιάδες των λαών κινέζοι!» Ο Blinken πιέζει, αλλά ο νυσταλέος δήλωσε πρόσφατα πως «η καταπίεση στην Xinjiang οφείλεται σε πολιτιστικές διαφορές». Εν τω μεταξύ το καναδικό κοινοβούλιο πήρε (μια μη δεσμευτική για την κυβέρνηση Trudeau…) απόφαση την περασμένη Δευτέρα ότι η γενοκτονία κατά του λαού των Ουιγούρων συνεχίζεται. Αυτό μπορεί να είναι «μεταδοτικό», ας πούμε στο Λονδίνο ή στην Καμπέρα…

Το Πεκίνο είναι «με το όπλο παρά πόδα»: θεωρεί ότι μια πρακτική συνέπεια της υιοθέτησης της «γενοκτονίας» θα είναι πιθανότατα το μποϋκοτάρισμα των χειμερινών ολυμπιακών που πρόκειται να γίνουν στο Πεκίνο το 2022· ένα event που το προορίζει σαν μια ακόμα επίδειξη soft power…