Tag: ηπα

Η μισή αλήθεια είναι πάντα μισή…

Παρασκευή 11 Δεκέμβρη. Ο επί δεκαετίες επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος στρατηγός Haim Eshed, πλήρης ημερών σήμερα, αποφάσισε να αποκαλύψει το μυστικό: η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ έχουν επικοινωνία με «εξωγήινους»…. ενώ η πρώτη έχει και συμμαχία μαζί τους, και κοινή βάση «στα έγκατα του Άρη»… (Ερωτήσεις του είδους πότε και πως πήγαν οι αμερικάνοι στον «κόκκινο πλανήτη» καταγγέλονται σαν διασπορά ψευδών ειδήσεων, συνωμοσιολογία κλπ!!!) Αλλά (συμπλήρωσε) οι «εξωγήινοι» έχουν ζητήσει (απ’ τις συμμαχικές τους κυβερνήσεις) να μην ανακοινώσουν τίποτα ακόμα, αφού οι γήινοι δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν τόση και τέτοια αλήθεια. Και μπορεί να πανικοβληθούν (και να φύγουν απ’ τον πλανήτη άραγε;)

Μάλιστααααα… Αυτό σημαίνει ότι ο άξονας είναι παντοδύναμος επί γης – τρέμε Πεκίνο, Μόσχα και λοιποί!!…. Εκείνο, πάντως, που κράτησε επτασφράγιστο μυστικό ο Eshed είναι το ποιοί είναι αυτοί οι εξωγήινοι! Ποιοί είναι, λοιπόν;

Η ασταμάτητη μηχανή οφείλει να το αποκαλύψει. Αλλά όχι… Καλύτερα να το καταλάβετε μόνοι σας. Για προσπαθήστε λίγο, για προσπαθήστε!..Χμμμμ… Ένα άλλο μέλος του άξονα μήπως;…. Η «χρυσή βίδα» του σύμπαντος… που οι πάντες του χρωστάνε… Ε;

(Μα ελάτε πια! Μην κάνετε σαν παιδιά!!)

Αλλαγές…

Τρίτη 8 Δεκέμβρη. Γράφαμε χτες (νυσταλέοι σε αγρυπνία) ότι το 2021 δεν είναι 2015· ούτε στη μέση Ανατολή ούτε πουθενά αλλού στον πλανήτη. Πέντε ή έξι χρόνια στη ζωή του καθενός και της καθεμιάς είναι «μεγάλωσα λίγο». Πέντε ή έξι χρόνια (και μάλιστα τέτοια χρόνια!), χρόνια επιτάχυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και όξυνσης των αντιθέσεων, δεν είναι «λίγα». Είναι «πολλά»!

Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, και χάρη στις επιτυχίες (όχι ολικές, αλλά οπωσδήποτε επιτυχίες) του μπλοκ της Αστάνα, η πολιτική γεωγραφία της ανατολικής Μεσογείου και της μέσης Ανατολής έχει αλλάξει· σχεδόν εντελώς. Ιμπεριαλιστικά σχέδια και φιλοδοξίες που πριν 5 ή 6 χρόνια έμοιαζαν εφικτά έχουν καταρρεύσει. Αλλά είναι συνηθισμένο ακόμα και μεταξύ των «ειδικών»: η συνειδητοποίηση των αλλαγών και η προσαρμογή στα καινούργια δεδομένα αργεί. Συχνά αργεί τόσο όσο χρειάζεται για να προκύψουν συντριβές.

Να ένα παράδειγμα που αφορά το μακρινό ιράν (και έμμεσα την πιο κοντινή τουρκία). Υποτίθεται ότι το «πρόβλημα» των δυτικών αφεντικών (αλλά όχι των ανατολικών) είναι το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Θα καταφέρει να φτιάξει ή όχι ατομική βόμβα; Αν υπολογίσει κανείς ότι το ιρανικό καθεστώς έχει συμμαχικές ή πολύ καλές φιλικές σχέσεις με το πακιστανικό, το βορειοκορεατικό, το κινεζικό και το ρωσικό καθεστώς (όλα με πυρηνικά όπλα και, κατά συνέπεια, το σχετικό know how), και με δεδομένο ότι το απαρτχάιντ αποικιοκρατικό καθεστώς του Τελ Αβίβ έχει εδώ και δεκαετίες τέτοια όπλα, το ρεαλιστικό ερώτημα δεν θα έπρεπε να είναι αν ΘΑ τα αποκτήσει και η Τεχεράνη, αλλά γιατί δεν τα έχει ήδη!

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, εκείνο που έχει αλλάξει τους συσχετισμούς στην περιοχή απ’ την άποψη του μιλιταρισμού και των πολεμικών τεχνολογιών δεν είναι το ερώτημα περί πυρηνικής ή μη Τεχεράνης. Αλλά το γεγονός ότι το καθεστώς της έχει αναπτύξει σε ικανοποιητικό βαθμό τις πυραυλικές τεχνολογίες, καθώς και εκείνες σε σχέση με τα drones. Αν χρειάζεται κάποια απόδειξη, υπάρχουν δύο. Πρώτον η επίθεση ακριβείας με drones στις 14 Σεπτέμβρη του 2019, απ’ τους Houthis, εναντίον των διυλιστηρίων της σαουδαραβικής aramco στο Abqaiq και στο Khurais, την οποία κανένα αντιαεροπορικό σύστημα του Ριάντ δεν πήρε χαμπάρι για να εμποδίσει. Και, δεύτερον, η πυραυλική επίθεση (επίσης ακριβείας) εναντίον δύο αμερικανικών βάσεων στο ιράκ στις 4 Γενάρη του 2020, σαν «αντίποινα» για την δολοφονία του Soleimani, την οποία επίθεση επίσης δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει, έστω και συμβολικά, κανένα (αμερικανικό) αντιαεροπορικό σύστημα.

Η ανάπτυξη των συγκεκριμένων τεχνολογιών ταιριάζει μια χαρά στη «φιλοσοφία» των ασύμμετρων απαντήσεων που έχει υιοθετήσει και το Πεκίνο (στην προοπτική μιας αναμέτρησης με την Ουάσιγκτον). Η σοβαρή απειλή του ιρανικού ιμπεριαλισμού που επιχειρεί να απαντήσει στον ισραηλινό, τον αμερικανικό, τον γαλλικό και τον αγγλικό στη μέση Ανατολή δεν είναι το «μεγάλο μπαμ»! Είναι τα χιλιάδες «μικρά μπαμ» για τα οποία έχει ήδη τεχνική επάρκεια…. Για παράδειγμα: δεν έχει ούτε αεροπλανοφόρα ούτε φρεγάτες η Τεχεράνη. Έχει όμως χιλιάδες μικρά ταχύπλοα που μπορούν να γίνουν από «σμήνος αυτοκτονίας» (κάτι σαν τους παλιούς «μπουρλοτιέρηδες»…) που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί απ’ τα υπερόπλα του αμερικανικού ναυτικού, μέχρι «σμήνος μελισσών» με πολλά μικρά «τσιμπήματα» που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα μ’ ένα μεγάλο.

Ο «πολύς» Thomas Friedman, των καθεστωτικών new york times, δηλωμένος εχθρός της Τεχεράνης και όχι μόνο, το έθεσε ως εξής στις 29 Νοέμβρη, μετά την δολοφονία του Fakhrizadeh:

… Όλα έχουν να κάνουν με την λέξη «ακρίβεια». Στον πόλεμο του 2006 στον λίβανο, η proxy πολιτοφυλακή του ιράν, η Χεζμπ’ αλλάχ, έπρεπε να εκτοξεύσει μέχρι και 20 κακής ποιότητας, μη καθοδηγούμενες ρουκέτες εδάφους – εδάφους, περιορισμένου βεληνεκούς, με την ελπίδα να προκαλέσει ζημιά σ’ έναν και μόνον έναν ισραηλινό στόχο. Με τους πυραύλους ακριβείας που φτιάχνει το ιράν η Χεζμπ’ αλλάχ – θεωρητικά – μπορεί να εκτοξεύσει μια ρουκέτα για κάνε έναν από 20 διαφορετικούς στόχους στο ισραήλ με μεγάλη πιθανότητα να τους καταστρέψει όλους….

Παρά τις τέτοιες τεχνικές αδυναμίες της η Χεζμπ’ αλλάχ νίκησε στον πόλεμο του 2006! Απ’ το 2015 και μετά, χάρη στην άμεση εμπλοκή της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης, η λιβανέζικη οργάνωση απέκτησε (όχι δωρεάν, με πολλά φέρετρα…) στην αναμέτρησή της με τους σκληραγωγημένους και όχι υποδεέστερους ένοπλους που χρηματοδοτεί το Ριάντ, μεγάλη εμπειρία μαχών στο έδαφος, ορθόδοξων και ανορθόδοξων· εμπειρία που σε καμμία περίπτωση δεν έχει το ισραηλινό πεζικό. Το ίδιο ισχύει για τους αξιωματικούς των ιρανών «φρουρών της επανάστασης», τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ.

Δεν είναι, λοιπόν, θέμα μόνο “ακρίβειας”. Είναι και θέμα “εμπειρίας”. Κάνοντας πολέμους με εργολάβους διάφοροι μεσανατολικοί ιμπεριαλισμοί γλύτωσαν τα “πολιτικά έξοδα”… Αλλά βρέθηκαν τελικά σε χειρότερη θέση…

Ελληνικός ιμπεριαλισμός

Τρίτη 8 Δεκέμβρη. Το 2015, στην ηρωϊκή φάση των φαιορόζ, τότε που ο Γιάνης θα διέλυε την ευρωζώνη και ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the Greek παρέα με τον ψεκασμένο κύριο Πάνο θα εκτόξευαν χιλιάδες τζιχαντιστές στην κεντρική ευρώπη (αν η φράου Μέρκελ και ο κύριος Σόιμπλε δεν έκαναν χατήρια στο ελλαδιστάν) οι ντόπιες πολιτικές βιτρίνες, διακομματικά, φαντάζονταν την ανατολική Μεσόγειο «κλειστή ελληνο-αμερικανο-ισραηλινο-αιγυπτιακή λίμνη», αφήνοντας στο τουρκικό καθεστώς (πιθανόν προσωρινά…) τις πλαζ του. Τελειώνοντας το 2020 το ίδιο καθεστώς, χωρίς να έχει εγκαταλείψει τις φαντασιώσεις του, προσπαθεί να μετρήσει αν τα τουρκικά ερευνητικά έχουν περάσει ή όχι τα 6 μίλια των εθνικών χωρικών υδάτων του στο Καστελόριζο και στη Ρόδο. Όπως και να το αξιολογήσει κανείς πρόκειται για συντριβή, που έγινε χωρίς να πέσει μισή σφαίρα· κι ίσως επειδή δεν έπεσε ούτε μισή σφαίρα οι ντόπιες ιμπεριαλιστικές αντιτουρκικές φαντασιώσεις κρατούν γερά.

Είναι μπελάς το να αποκτήσει η Άγκυρα 6 κομμάτια υποβρυχίων απ’ το είδος που η Αθήνα έχει 4; Είναι – αλλά η δεύτερη δεν πρόκειται να εμποδίσει τον υπερ-εξοπλισμό της πρώτης, ειδικά εφόσον είναι σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό home made. Αυτά θα γίνουν αύριο· σήμερα, ο πραγματικός ελληνικός πονοκέφαλος είναι το ισχυρό τουρκικό know how στη χρήση σμήνους drones (το επιβεβαίωσε στο Nagorno Κarabakh) και τα εντελώς home made, απ’ την αρχή ως το τέλος, ελικόπτερα διπλής (πολιτικής ή/και στρατιωτικής) χρήσης. Που έχουν βάλει το τουρκικό καθεστώς στα 5 ή 6 περισσότερο τεχνολογικά εξελιγμένα καπιταλιστικά κράτη του πλανήτη, στους συγκεκριμένους τομείς…

Τι κάνει κάποιος όταν βρίσκεται μπροστά στα συντρίμια των ονειρώξεών του; Είτε γίνεται ρεαλιστής, κάνοντας ότι σημαίνει “ρεαλισμός” όταν ο γεωπολιτικός χάρτης των ονείρων του έχει γίνει κουρέλια. Είτε επιμένει στις φαντασιώσεις του, περιμένοντας να τον πάρει αγκαζέ κάποιος δυνατότερος μπράβος.

Το δεύτερο μόνο ένα μπορεί να σημαίνει, όταν το ξεβρακώσει κανείς απ’ τις διπλωματικές φιοριτούρες: έναν θερμό παγκόσμιο πόλεμο. Ε;

(φωτογραφία: Ποιός την θυμάται την ελληνο-νοτιοκυπριακή “γαλάζια πατρίδα”;)

Νυσταλέοι σε αγρυπνία

Δευτέρα 7 Δεκέμβρη. Το ότι η Τεχεράνη δεν αντέδρασε (ακόμα) στη δολοφονία του Fakhrizadeh ερμηνεύεται απ’ τους επιτήδειους σαν «πίστωση χρόνουc μέχρι ο νυσταλέος Jo να έρθει εν τη βασιλεία του. Περίεργη ερμηνεία: η Τεχεράνη δεν κατηγόρησε την Ουάσιγκτον αλλά ο Τελ Αβίβ για την δολοφονία· οποιαδήποτε απάντηση θα στραφεί εναντίον του· ποιά πίστωση χρόνου λοιπόν;

Το Joνυσταλεάν σκοπεύει να τραβήξει Βερολίνο, Παρίσι και Λονδίνο με την μεριά του, παριστάνοντας ότι «θέλει να γυρίσει στην συμφωνία 5 + 1» αλλά με πολλούς όρους: εκτός απ’ το πυρηνικό πρόγραμμα να μπει χέρι και στο πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης· να σταματήσει το ιρανικό καθεστώς να στηρίζει την Χεζμπ’ αλλάχ στον λίβανο, τον Άσαντ στη συρία, τις «λαϊκές πολιτοφυλακές» στο ιράκ και τους Houthis στην υεμένη…. Είναι πιθανό ότι Παρίσι και Λονδίνο είναι έτοιμα να δεχτούν μια τέτοια «αμερικανική επιστροφή»· το Βερολίνο επίσης την συζητάει, θέλοντας να παίξει και ρόλο μεσολαβητή… Με άλλα λόγια: με αντάλλαγμα τον τερματισμό των τιμωριών που επέβαλλε το ψόφιο κουνάβι ο νυσταλέος θέλει ένα ιράν που θα κάνει χαρακίρι.

Γίνονται αυτά τα πράγματα; Όχι φυσικά. Παρά τις υποσχέσεις τους και τις «δεσμεύσεις» τους στην συμφωνία 5 + 1, οι τρεις ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί έκαναν ελάχιστα ως τίποτα για να τιμήσουν τις υπογραφές τους, κρυβόμενοι πίσω απ’ τις απειλές του ψόφιου κουναβιού για τιμωρίες και εναντίον τους αν δεν τηρούσαν τις δικές του τιμωρίες! Οι άλλοι δύο συμβαλλόμενοι, η Μόσχα και το Πεκίνο αγνοήσαν την Ουάσιγκτον, και έκαναν περισσότερο από πολλά. Για ποιον λόγο του κόσμου η Τεχεράνη θα ξαναγυρίσει στο μαγγανοπήγαδο συζητήσεων και διαπραγματεύσεων με τύπους που είτε επειδή έτσι τους βολεύει είτε επειδή λένε ότι φοβούνται βάζουν και βγάζουν τις υπογραφές τους κατά βούληση; Ο μόνος λόγος είναι «για τα μάτια του κόσμου»…

Το 2021 δεν είναι σε τίποτα 2015. Αυτά τα 5,5 – 6 χρόνια άλλαξαν πολλά στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Στο συριακό πεδίο μάχης φάνηκε ότι μόνο με τα όπλα αλλάζουν πραγματικά οι συσχετισμοί. Ευρωπαίοι και αμερικάνοι έχουν ενοχληθεί απ’ την ταχύτητα με την οποία προχωρούν (σε βάρος τους) είτε το μπλοκ της Αστάνα, είτε το Πεκίνο σαν κράτος / κεφάλαιο, είτε η Μόσχα σαν πολεμική τεχνολογία, όχι μόνο στη μέση Ανατολή αλλά και στην Αφρική, στην Ασία, ακόμα και στη νότια Αμερική. Ο νυσταλέος Jo έχει την απαίτηση να βάλει στο χέρι (και) το πυραυλικό πρόγραμμα του ιρανικού καθεστώτος (το οποίο, ωστόσο, δεν έχει σοβαρή αεροπορία, οπότε οι πύραυλοι είναι το μέσο που ανέπτυξε εγχωρίως για να καλύψει αυτήν την έλλειψη) – αλλά φυσικά δεν θα μαζέψει τον στρατό του απ’ το ιράκ και το αφγανιστάν. Έχει την απαίτηση να σταματήσει η Τεχεράνη την υποστηρίξη στον Άσαντ, αλλά δεν δώσει πίσω στο συριακό καθεστώς το 1/3 της συριακής επικράτειας που κατέχει, μαζί με τους μισθοφόρους των ypg. Έχει την απαίτηση να σταματήσει η ιρανική υποστηρίξη στην Χεζμπ’ αλλάχ αλλά δεν θα επιβάλει στο απαρτχάιντ Τελ Αβίβ να αφοπλιστεί απ’ τα ατομικά του όπλα.

Με δυο λόγια το Joνυσταλεάν, σαν διάδοχη κατάσταση του ψοφιοκουναβιστάν, έχει ελάχιστα να δώσει και απαιτεί πολλά. Το πραγματικό συνδετικό του με τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς / ιμπεριαλισμούς είναι πια ο κοινός φόβος τους απέναντι στο ευρασιατικό project.

Κι αυτό δεν είναι μυστικό.

(φωτογραφία: Άσχετο και σχετικό μαζί: ο χασάπης του Καΐρου θέλει “στρατηγική σχέση” με τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης… Μπορεί να του προσφέρει και μερικές εκατοντάδες απ’ τους φονιάδες μπάτσους του, για την περίπτωση που οι ραβδούχοι του βασιλιά κουραστούν…)

Προβοκάτσια νο…;

Παρασκευή 4 Δεκέμβρη. Ξόδεψαν χρόνο, χρήμα και (ανθρώπινους) πόρους. Το σχέδιο ήταν απλό, κάποιος θα το έλεγε έως και πρωτόγονο: μια γερή προβοκάτσια σε βάρος του ιρανικού καθεστώτος που θα το αναγκάσει να απαντήσει κάνοντας “κάτι” που, με τη σειρά του, θα “δικαιολογούσε” μια ξεγυρισμένη πυραυλική επίθεση / καταστροφή διάφορων πυρηνικών εγκαταστάσεών του.

Η εκτέλεση / δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh είχε όλα όσα χρειάζονταν για μια τέτοια προβοκάτσια. Εκτός από ένα: δεν ήταν βέβαιο ότι θα αναγκάσει την Τεχεράνη να αντιδράσει άμεσα (και άγαρμπα). Κι έτσι έγινε: το ιρανικό καθεστώς κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται, και κράτησε την ψυχραιμία του. Υποτίθεται ότι περιμένει την (και ποντάρει στην) ενθρόνιση του νυσταλέου Jo.

Η δολοφονία του Fakhrizadeh αποδίδεται στο ρατσιστικό, πολεμοκάπηλο καθεστώς του Τελ Αβίβ. Όμως δεν θα ήταν σοφό να αφήσουμε εκτός άλλες μυστικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανόμενων των αμερικανικών και των σαουδαραβικών (ή των υπηρεσιών των εμιράτων). Γι’ αυτό ακριβως θεωρούμε ότι υπάρχει ένα “κενό ερμηνειών” σ’ αυτήν την προβοκάτσια. Τόσος κόπος, τέτοια επένδυση, για μηδέν αποτέλεσμα;

Το ότι η δολοφονία του Fakhrizadeh δεν είχε και δεν θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες στο όποιο (φανερό ή κρυφό) πρόγραμμα της Τεχεράνης, αυτό μόνο ηλίθιοι δεν το καταλαβαίνουν. Ο επικεφαλής του δεν ήταν ο Fakhrizadeh αλλά (είναι) ο Ali Akbar Salehi, πτυχιούχος του Μ.Ι.Τ…. Όπως, επίσης, ηλίθιοι αγνοούν την σημαντική σχέση που έχει αποκτήσει (μέσω μπλοκ της Αστάνα και όχι μόνο) η Τεχεράνη με την Μόσχα και με το Πεκίνο. Όποιος κάνει προβοκάτσιες σε ιρανικό έδαφος στέλνει, θέλοντας και μη, μια προειδοποίηση (ή απειλή;) και προς την μεριά της Μόσχας. Και του Πεκίνου. Ο καιρός που “κτυπάω το ιράν” σήμαινε μόνο “κτυπάω το ιράν” έχει περάσει προ πολλού…

Έτσι τα πράγματα γίνονται πιο σύνθετα. Υποτίθεται ότι η διοίκηση του νυσταλέου Jo θα είναι κάπως πιο «μετριοπαθής» απέναντι στην Τεχεράνη, ενόσω παράλληλα θα είναι ακόμα πιο «σκληρή» απέναντι στη Μόσχα. Θα διαλυθεί έτσι (και) αυτή η συμμαχία του ευρασιατικού project; Θα ήταν δύσκολο ακόμα και για σενάριο ταινίας· αγκαλιάζει το αδύνατο στην καπιταλιστική πραγματικότητα.

Υποτίθεται επίσης ότι η Τεχεράνη προσβλέπει στην «ηπιότητα» της νέας αμερικανικής διοίκησης, την ώρα που: η Μόσχα (και το Πεκίνο) ανασκουμπώνονται, η Άγκυρα ανανεώνει τους ελιγμούς της, ενώ Δαμασκός, Βαγδάτη και Καμπούλ σκέφτονται τα χειρότερα. Προφανώς πρόκειται για αστείο: αρκεί που άδειασε τη γωνία το ψόφιο κουνάβι και όλες οι συμμαχίες του ευρασιατικού project θα γίνουν φύλλο και φτερό;; Ούτε η Washington Post δεν θα υποστήριζε τέτοιο ενδεχόμενο!!

Τι σημαίνουν τα πιο πάνω; Σημαίνουν ότι η (ανολοκλήρωτη;) προβοκάτσια σε βάρος της Τεχεράνης, με την δολοφονία του Fakhrizadeh, θα μπορούσε να βολεύει ΚΑΙ το Joνυσταλεάν. Αν συνέβαινε – να – ολοκληρωθεί, θα χρεωνόταν στον απερχόμενο (: ψόφιο κουνάβι) ενώ θα είχε κάποια πρακτικά αποτελέσματα για τον επερχόμενο: του είδους πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο θα καταφέρουν να εδραιωθούν στην περιοχή.

Μακάρι να κάνουμε λάθος. Μακάρι. Ωστόσο δεν είμαστε βέβαιοι ότι «έληξε η ιστορία» και πως όλοι, τώρα, κάθονται σταυροπόδι περιμένοντας την ορκομωσία του νυσταλέου…

Δυναμικές ανισορροπίες

Παρασκευή 4 Δεκέμβρη. Όταν η διοίκηση Obama προώθησε μια κάποια μέτρια «αναστολή» της αμερικανικής επιθετικότητας κατά της Τεχεράνης, με την υπογραφή της συμφωνίας 5 + 1 το 2015, θα πρέπει να είχε κατά νου μια μακιαβελική μεν αλλά εν δυνάμει λειτουργική προσέγγιση, και φυσικά μια σοβαρή διόρθωση της αποτυχημένης πια «αντιτρομοκρατικής» στόχευσης του προκατόχου του, Bush του Β: επεδίωκε πια μια «ισορροπία τρόμου» στη μέση Ανατολή (όπου μόνο το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς διαθέτει πυρηνικά) ανάμεσα σε Τεχεράνη και Τελ Αβίβ, με την προσθήκη της ρευστοποίησης των συνόρων ανάμεσά τους (ιράκ και συρία: δημιουργία του χαλιφάτου του isis) θεωρώντας την ικανή και αναγκαία συνθήκη για να γίνει αυτό το δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου καμμένη γη (ή γη που θα σιγοκαίγεται…) έτσι ώστε η Ουάσιγκτον να συγκεντρώσει την προσοχή της (δηλαδή τα κάθε είδους όπλα της) στο κυρίως μέτωπο, εκείνο του Ειρηνικού.

Η 5 + 1 συμφωνία υπογράφτηκε τον Ιούλη του 2015. Δυο μήνες μετά, τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, προς έκπληξη πολλών, ο ρωσικός στρατός εμφανίστηκε στην συριακή επικράτεια… Είμαστε σίγουροι ότι στην Ουάσιγκτον έβαλαν στοίχημα ότι η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin), ενάμισυ χρόνο μετά το στραπάτσο της ουκρανίας, θα ξανα-έσπαγε τα μούτρα του· έκαναν τα πάντα (και απ’ το Παρίσι, το Λονδίνο, το Ριάντ, το Αμπού Ντάμπι) για να συμβεί έτσι· κυριολεκτικά τα πάντα, εκτός απ’ την ανοικτή και επίσημη πολεμική εμπλοκή υπέρ του isis…. (Τελικά έκαναν ακόμα κι αυτό!….) Την στροφή της Άγκυρας (θα πρέπει να) την θεώρησαν προσωρινή ή οππορτουνιστική.

Η πιο κρίσιμη στιγμή για το στοίχημα του άξονα (της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της) ήταν η «μάχη του Aleppo». Κανονικά εκεί θα έπρεπε να τσακιστούν οι ρωσικές φιλοδοξίες για σημαντική παρουσία στη μέση Ανατολή… Όταν, τελικά, το μπλοκ της Αστάνα ανακατέλαβε το σύνολο της πόλης, ήταν Δεκέμβρης του 2016· ο Obama ήταν ήδη απερχόμενος· και ήταν οριστικό ότι ο σχεδιασμός για μια «ισορροπία τρόμου» και ένα «δημιουργικό χάος» στη μέση Ανατολή, που θα έλυνε τα αμερικανικά χέρια (και τις αρβύλες) είχε αποτύχει.

Η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού, στη συνέχεια, έκανε το μόνο που θα μπορούσε να κάνει: άνοιξε χώρο και ισχύ στον ισραηλινό μιλιταρισμό, έτσι ώστε την «ισορροπία τρόμου» ανάμεσα στο Τελ Αβίβ και την Τεχεράνη που ήταν αδιανόητη μετά τον επίσημο σχηματισμό και την πετυχημένη δράση του μπλοκ της Αστάνα, να την διαδεχθεί μια «ισορροπία τρόμου» ανάμεσα στον άξονα (συνολικά) και στο μπλοκ της Αστάνα (συνολικά). Βασικό στοιχείο αυτής της αναγκαστικής «αναγωγής» των συγκρούσεων απ’ την περιφερειακή στην global κλίμακα, ήταν να αδυνατίσει, όσο θα ήταν δυνατόν, ο ιρανικός κρίκος. Αυτό βόλευε όλους τους συμμάχους του άξονα (Τελ Αβίβ, Ριάντ, Αμπού Ντάμπι) αλλά και την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, αφού φαντάστηκαν (οι αντίστοιχες διοικήσεις) ότι ένας ιρανικός καπιταλισμός στα όρια του γκρεμού και στο έλεος των ισραηλινών απειλών θα κρατούσε μακριά απ’ την περιοχή το Πεκίνο και θα ακρωτηρίαζε την Μόσχα. Αν όχι για κάτι άλλο, για να μην φτάσουν στον Περσικό και στην αραβική θάλασσα… Οι «κυρώσεις» και η έξοδος απ’ την 5 + 1 συμφωνία ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια της αποτυχίας του σχεδιασμού των «δημοκρατικών» πριν το 2016 – όχι η παράνοια του ψόφιου κουναβιού.

Τι απ’ όλα αυτά μπορεί να «πάρει πίσω» το Joνυσταλεάν; Υποστηρίζουμε: τίποτα! Αν η «γραμμή» των οικονομικών τιμωριών απέναντι σχεδόν στο σύνολο των βασικών κρατών του ευρασιατικού project (κίνα, ρωσία, ιράν) απέτυχε να το συγκρατήσει, η «εναλλακτική» που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί η διοίκηση του νυσταλέου Jo είναι η αναβίωση μιας τακτικής «διαίρει και βασίλευε» που έχει σαν βιβλιογραφία … την διοίκηση Νίξον, την δεκαετία του 1970!

Λέμε «υποτίθεται». Η μηντιακή δημαγωγία έχει βάλει ένα φωτοστέφανο πάνω απ’ το κεφάλι του νυσταλέου Jo. Αλλά η Ιστορία και οι πραγματικοί συσχετισμοί δύναμης είναι που διαμορφώνουν τις εξελίξεις· όχι το καροτί μαλλί του ενός και τα χασμουρητά του άλλου! Κατά την γνώμη μας κανένα σοβαρό αφεντικό απ’ αυτά που εμπλέκονται ενεργά στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο δεν «τρώει» το ότι η Ουάσιγκτον θα βρει την έξοδο που ψάχνει χωρίς πόλεμο… Τα μισά δεν το «τρώνε» επειδή, απλά, δεν πρόκειται να αφήσουν τέτοια περιθώρια. Και τα άλλα μισά επειδή ξέρουν από πείρα πως στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό ό,τι κερδίζεται δεν χαρίζεται!

Αυτά βάζουν, κατά την ταπεινή μας άποψη, τις προβοκάτσιες των δολοφονιών του Soleimani και του Abu mahdi al-Muhandis στις 3 Γενάρη και του Fakhrizadeh στις 27 Νοέμβρη στη δυναμική ενός παγκόσμιου πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη – αντί για την δημαγωγική, παραπλανητική και καθηλωτική μηντιακή παρουσίαση “στιγμιοτύπων” ξεκομμένων μεταξύ τους. Στις αρχές του 2020 ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ πίστεψε ότι βγάζοντας απ’ την μέση τον Soleimani θα αδυνατίσει ή και θα σταματήσει την προέλαση της Τεχεράνης (και του μπλοκ της Αστάνα) στη μέση Ανατολή. Αποδείχθηκε ότι έκανε λάθος. Στο τέλος του 2020 όλος ο άξονας (με την πιθανή εξαίρεση του Ριάντ) θέλει μια πολεμική καταστροφή σε βάρος του ιράν… Διαφορετικά, με τις εξελίξεις στην αφρική (τόσο την βόρεια: λιβύη, τυνησία, αλγερία· όσο και την υποσαχάρια: μάλι, γκάμπια, σουδάν…) να είναι εκτός του δυτικού ελέγχου, το 2021 θα είναι χρονιά με ακόμα περισσότερες ήττες…

(φωτογραφία: Αν και συντηρητικός, ο γερουσιαστής και πρώην καραβανάς John McCain υπήρξε ο “άτυπος” υπουργός εξωτερικών των διοικήσεων Obama· ο εκπρόσωπός τους για τις βρωμοδουλειές. Στην φωτο σε “μυστική” συνάντηση με “αγωνιστές της ελευθερίας” κάπου στη συριακή επικράτεια, το 2013…)

Διαφημιστική εκστρατεία

Παρασκευή 4 Δεκέμβρη. Να πως το ελλαδιστάν συνεχίζει να προσφέρει τα φώτα του στον κόσμο. Πρώτα δήλωσε ο ρημαδοΚούλης ότι “θα κάνω το εμβόλιο τρέχοντας” και, λίγες μέρες μετά, όχι ένας, όχι δύο αλλά τρεις ολόκληροι αμερικάνοι πρόεδροι (Μπους, Κλίντον, Ομπάμα) δήλωσαν το ίδιο!

Το ότι (λένε ότι) θα κάνουν τα mRNA εμβόλια αμερικανικών φαρμακο-μαφιών και όχι, ας πούμε, κάποιο απ’ τα κινέζικα (που είναι του παλιού, κλασσικού τύπου και πολύ φτηνότερα) είναι, υποθέτουμε, όχι συμπτωματικό…. Το ότι γίνονται, λοιπόν, κοινοί διαφημιστές όχι «της προστασίας της υγείας του λαού» γενικά και αόριστα αλλά ειδικά των αμερικάνων «εθνικών πρωταθλητών» της φαρμακο-μαφίας, αυτό αξίζει κάποια προσοχή.

Θα περίμενε κανείς ότι η «εκστατεία πειθούς για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα» της γενετικής μηχανικής θα εξηγούσε όσο πιο αναλυτικά τι είναι αυτά τα σανεμβόλια· θα εξαντλούσε κάθε δυνατό «διάλογο» μεταξύ «ειδικών» που έχουν αντίθετες απόψεις για δαύτα· και θα κατέληγε, με ειλικρίνεια, στην αναγνώριση όσων τα προωθούν ότι «δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει με αυτά»… Αυτό είναι η μόνη αλήθεια. Εκτός απ’ την εκτρωματική «επιτάχυνση» των δοκιμών, εκτός απ’ το γεγονός ότι τα «αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών» ανακοινώνονται στα μήντια πριν καλά καλά στεγνώσει το μπαμπάκι που χρησιμοποιείται (και χωρίς να έχουν δοθεί για ανεξάρτητο έλεγχο), εκτός απ’ την ταχύτητα του φωτός με την οποία δίνονται οι κρατικές εγκρίσεις «ασφάλειας» (κατά παράβαση όλων των κανόνων), δεν υπάρχει κάτι άλλο που να είναι σίγουρο με τα σανεμβόλια.

Μπορεί, λοιπόν, να πείσει μια εμπορική / διαφημιστική τακτική που θα ταίριαζε να δοκιμαστεί στα παπούτσια της nike ή απ’ την coca cola; Τι ακριβώς ιδέα έχουν οι φαρμακο-μαφίες και οι κάθε είδους κρατικοί και παρακρατικοί λακέδες τους για τους πρωτοκοσμικούς υπηκόους;

Αν μια τέτοια promotion αποδειχθεί αποτελεσματική, τότε ιδού οι απάντηση στο ερώτημα «μα γιατί οι υπήκοοι ψηφίζουν ψόφια κουνάβια;»: επειδή αντιλαμβάνονται την δημόσια ζωή, την εξουσία (ακόμα και την υγεία τους) σαν κάτι σε ράφι μεγάλου σούπερ μάρκετ. Αν, πάλι, αποτύχει, πόσο ρεζίλι θα έχουν γίνει οι πρώην αμερικάνοι πρόεδροι; Μήπως θα αναλάβουν στις βίλες τους την περίθαλψη των «ανεπιθύμητων παρενεργειών» για να εξιλεωθούν;

(φωτογραφία: Έχουν σκοτώσει πολύ κόσμο· δεκάδες χιλιάδες… Αν τους υπολογίσει κανείς σαν τριάδα, έχουν γεμίσει τάφους το 1/5 του πλανήτη.

Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι φρόνιμο το “θα κάνω ό,τι κάνεις”…)

 

Τεχνικές λεπτομέρειες…

Πέμπτη 3 Δεκέμβρη. Θυμάστε την “συζήτηση” που γινόταν την περασμένη άνοιξη / καλοκαίρι για τις τεχνικές ψηφιακής ιχνηλάτησης; Όπου (υποτίθεται) τα κινητά θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους “ενημερώνοντας” τους χρήστες τους ότι βρέθηκαν σε “απόσταση μόλυνσης” από κάποιον / α «positive»; Και που όλα αυτά θα γίνονταν «ανώνυμα» και με «σεβασμό στην ιδιωτικότητα»;

Πριν μερικές μέρες ένα ερευνητικό κέντρο του αμερικανικού στρατού (της αεροπορίας του συγκεκριμένα) υπέγραψε συμβόλαιο δοκιμών για το software που έχει «αναπτύξει» μια τεχνολογική εταιρεία, ονόματι SignalFrame, με έδρα την Ουάσιγκτον. Τι κάνει αυτό το λογισμικό; Λειτουργεί (αν μπορούμε να κάνουμε τον παραλληλισμό) σαν εξαιρετικά μεταδοτικός ιός! Μόλις «κατακτήσει» ένα smartphone, αποκτάει πρόσβαση και σε οποιαδήποτε άλλη παρόμοια συσκευή με την οποία το «κατακτημένο» κινητό έχει σύνδεση είτε ασύρματα είτε με bluetooth. Σύμφωνα με την χθεσινή καθεστωτική wall street journal, το «μολυσμένο» (η ορολογία δική μας) κινητό …. γίνεται παράθυρο πρόσβασης σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες υπολογιστές, routers, ελεγκτές φυσικής κατάστασης / φορετά, σύγχρονα αυτοκίνητα και οποιαδήποτε άλλη δικτυωμένη συσκευή, σ’ αυτό που λέγεται ‘internet of things’. Aυτό σημαίνει πως αρκεί η παγίδευση μιας μόνο συσκευής ανά μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες για να παγιδευτούν όλες. Εύλογο, λοιπόν, το ενδιαφέρον του αμερικανικού στρατού. Είτε για την χρήση του λογισμικού, είτε για να βρεθεί τρόπος να μπλοκάρεται.

Παρ’ όλη την τύχη της να κλείσει ένα τόσο καλό συμβόλαιο με το αμερικανικό κράτος, η SignalFrame έφτιαξε το software ποντάροντας κατ’ αρχήν στην εμπορική χρήση του. Για να επιτρέπει στους πελάτες της (εταιρείες διαφόρων ειδών) να παρακολουθούν τα ήθη και τα έθιμα χιλιάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων πελατών ή εν δυνάμει πελατών τους (αυτά που καταγράφονται όλο και περισσότερο σ’ αυτές τις συσκευές χειρός που ονομάζουμε «τηλεχειριστήρια της καθημερινής ζωής»…) με ευκολία και ταχύτητα, μέσα απ’ τη «παγίδευση» σχετικά λίγων κινητών.

Ήξεραν τα δυτικά κράτη την SignalFrame (ή οποιαδήποτε άλλη εταιρεία με παρόμοιες ιδέες και εφαρμογές) όταν διαφήμιζαν την ψηφιακή ιχνηλάτηση των υπηκόων τους; Παρότι ως τώρα δεν έχουμε αποδείξεις ενός κατηγορηματικού «ναι», το λογικό συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και να μην ήξεραν οι γραφειοκράτες τους θα ήταν εύκολο να μάθουν γρήγορα: θα μπορούσαν να τους προσεγγίσουν οι πωλητές της SignalFrame ή οποιασδήποτε ανάλογης. Το ίδιο σημαντικό είναι ότι και οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία θα μπορούσε να κάνει πειρατεία μέσω του συγκεκριμένου λογισμικού· και γιατί να μην την κάνει;

Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Ναι. Όποιος είναι από ανίδεος έως εντελώς ανίδεος για τις υπαρκτές (καθεστωτικές) τεχνολογικές δυνατότητες, για το τεχνικό υπόστρωμα του καπιταλισμού 4.0, είτε αυτό αφορά τις επικοινωνίες, είτε τις βιοτεχνολογίες είτε τις νευροεπιστήμες (ενδεικτική η αναφορά σε τεχνοεπιστημονικούς κλάδους) μπορεί να λέει άνετα ό,τι του κατέβει. Υπάρχει άφθονος χώρος «καφενειακού τύπου» για οποιαδήποτε εξυπνάδα.

Αλλά η πραγματικότητα είναι αλλού…

Poor generally!

Πέμπτη 3 Δεκέμβρη. Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, ένα ακόμα καθεστωτικό μήντιο, η wall street journal, «ξερνάει» (ας μας επιτραπεί το ρήμα) στα μούτρα των υποτελών του vaccine bombing την «μοίρα» τους: όσοι υποστούν βλάβες απ’ τα εμβόλια του κορονοϊού θα πάρουν ψίχουλα… Αυτό το λαχείο ανακοινώθηκε στις 11 Οκτώβρη· για να μην πει κανείς «ααα, δεν το ήξερα».

Ναι. Από τότε (1982) που το αμερικανικό κράτος θεσμοθέτησε τη νομική ασυλία των φαρμακοβιομηχανιών απ’ τις ανεπιθύμητες παρενέργειες των φαρμάκων τους αναλαμβάνοντας να πληρώνει αυτό (με την πολιτική του ισχύ να κόβει κάθε απαίτηση για παραπάνω) κάποιες «αποζημιώσεις» στους αναξιοπαθούντες των φαρμακο-μαφιών, έχει δημιουργήσει διάφορα τέτοια προγράμματα. Αυτό που υπάρχει τώρα φτιάχτηκε το 2010, για να καλύπτει τις βλάβες από τα εμβόλια κατά τις γρίπης (ναι, υπάρχουν και τέτοιες). Αλλά είναι ήδη «σφικτό». Το μέγιστο που έχει πληρώσει ως τώρα ήταν 207.000 δολάρια ανά άτομο· προηγούμενα αντίστοιχα ταμεία είχαν φτάσει ακόμα και στα 585.000 δολάρια το κεφάλι. Κι αυτό επειδή έχει πολύ περισσότερους περιορισμούς, δεν επιτρέπει εφέσεις και δεν πληρώνει για διάφορες βλάβες και οδύνες που πλήρωναν τα παλιότερα.

Απ’ αυτό το ταμείο θα καλυφθούν τώρα και τις «απώλειες» απ’ τα υπερηχητικά σανεμβόλια κατά του τσαχπίνη. Που θα είναι στις ηπα «μεγάλος όγκος», «τεράστιος αριθμός», ακόμα μεγαλύτερος και πιο τεράστιος σε σχέση με εκείνον της αυτού μεγαλειότητας, λόγω πληθυσμού. Κάποιοι έχουν προλάβει να καθησυχάσουν: αν είναι μέχρι 700.000 όσοι πάθουν ζημιές (ή και πεθάνουν…) απ’ τα εμβόλια στις ηπα «θα είναι ο.κ.»…

Αλλά μην γίνει παρεξήγηση. Δεν υπάρχει ιδιαίτερα δυσμενής μεταχείριση στον συγκεκριμένο πόλεμο. Το αμερικανικό κράτος έχει μεγάλη παράδοση να «ξεχνάει» τους βετεράνους του, πολλοί απ’ τους οποίους είναι και ανάπηροι πολέμου. Έχει βρει την λύση: πολλοί αυτοκτονούν… Εν πάσει περιπτώσει οι φιλάνθρωποι (πάντα υπάρχουν τέτοιοι, «αριστεροί»…) μπορεί να ζητήσουν τώρα και να πετύχουν κάποια αύξηση του σχετικού προϋπολογισμού.

Με τέτοια εμπειρία δεκαετιών, εκτός απ’ την χρήση τεχνητής νοημοσύνης o νυσταλέος Jo ίσως πρέπει να σκεφτεί και κάποια ετήσια παρέλαση «βετεράνων και αναπήρων» απ’ τον συγκεκριμένο «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού». Tιμητική προφανώς…

Θανατόμετρο made in u.s.a.: αποκάλυψη χτες!! (1)

Κυριακή 29 Νοέμβρη. Σημείωση του εκδότη: Αφού πρώτα το News-Letter δημοσίευσε αυτό το άρθρο στις 22 Νοέμβρη, προσέξαμε ότι η κάλυψή μας στην παρουσίαση της Genevieve Briand «Θάνατοι από Covid-19: μια ματιά στα στοιχεία των ΗΠΑ» χρησιμοποιήθηκε για να υποστηρίξει επικίνδυνες ανακρίβειες που υποβαθμίζουν την επίδραση της πανδημίας.

Αποφασίσαμε στις 26 Νοέμβρη να αποσύρουμε αυτό το άρθρο για να σταματήσουμε την εξάπλωση της παραπληροφόρησης, όπως τονίσαμε στα social media…. Η έρευνα της Briand δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την κατανόηση της επίδρασης του covid-19, αλλά θα έπρεπε να μπει σ’ ένα πλαίσιο με αναρίθμητα άλλα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί απ’ το πανεπιστήμιο Hopkins, τον W.H.O. και τα CDC…

Μόνον 4 ημέρες κράτησε η “απροσεξία” του εκδότη… Το αφεντικό του θα του ξερίζωσε τ’ αυτί, κι έτσι επανόρθωσε (παρότι τις προηγούμενες ημέρες είχε επαινέσει το άρθρο…) Μ’ αυτό τον φλύαρο τρόπο γίνεται μερικές φορές σήμερα η (πανεπιστημιακή…) λογοκρισία, ειδικά εάν το πολεμικό (και κυρίως) τμήμα του πανεπιστημίου Johns Hopkins κάνει ένα απλό τηλέφωνο στον υπεύθυνο έκδοσης (του οικονομικά ανεξάρτητου…) περιοδικού των φοιτητών του πανεπιστημίου… Η έρευνα μιας απ’ τις (σε υψηλή θέση) καθηγήτριας άλλου τμήματος του ίδιου πανεπιστημίου «κόπηκε» (χωρίς προφανώς να ερωτηθεί…) επειδή αποδεικνύει την απάτη της «κοινής δεξαμενής» α λα αμερικέν… Επιπλέον γίνονται και οι δέουσες υποδείξεις: Μην ακούτε αυτούς που λένε ότι δεν υπάρχει θεός… Θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις άπειρες αποφάσεις των ιερών συνόδων σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας, τα 4 ευαγγέλια, καθώς και την “αποκάλυψη” του Γιάννη του μανιτα-trip της Πάτμου…

Το ότι η έρευνα της Genevieve Briand (αναφερθήκαμε χτες…) ήταν απόλυτα έγκυρη και ότι κτύπαγε στην καρδιά του τον αμερικανικό κλάδο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αποδεικνύεται, λοιπόν, “εκ του αντιθέτου”! Απαγορεύτηκε η δημοσιοποίησή της (αν και όχι απόλυτα, προσωρινά υπάρχουν pdf φύλλα συκής…). Αν δεν έχεις να απαντήσεις, αν δεν μπορείς να δείξεις τα λάθη μιας έρευνας (εφόσον λες ότι έχει τέτοια…) κάνεις κάτι απλούστερο. Την εξαφανίζεις.

Η ασταμάτητη μηχανή έχει υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι έχουμε μπει σε μια “σκοτεινή περίοδο”, σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, σε μια περίοδο άγνωστης αλλά σίγουρα μακριάς διάρκειας, όπου οι λογοκριτές και οι στρατοδίκες (μπορεί με άλλη εμφάνιση όπως τώρα, των υγιεινοδικαστών, μπορεί και με την ίδια την γνωστή) θα επιχειρήσουν να γίνουν οι πυλώνες της “νέας κανονικότητας”. Της νέας νομιμότητας πιο σωστά, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Όσοι / όσες μεγάλωσαν φτιάχνοντας χαρακτήρα και πεποιθήσεις μέσα στο ροζ συννεφάκι του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων 30 – 35 χρόνων, όπως κι όσοι θα έπρεπε να έχουν μνήμες αλλών εποχών αλλά τις πούλησαν για ψόφιες “κοινωνικές αποκαταστάσεις”, ρηχές βεβαιότητες και καριέρες, σοκάρονται τώρα. (Μπορεί και να χέζονται, για να το πούμε ωμά…) Σοκάρονται που εκείνο το οποίο εξ αρχής χαρακτηρίσαμε και αναλύσαμε σαν υγιεινιστικό πραξικόπημα έχει όλα τα χαρακτηριστικά που θα περίμενε κανείς από ένα πραξικόπημα. Σοκάρονται γιατί δεν περίμεναν ποτέ ότι η περιλάλητη “ελευθερία του λόγου” των ‘90s και των ‘00s ήταν μια προσωρινή κατάσταση, ένα διάλειμα στην ιστορική κίνηση κράτους και κεφάλαιου. Μα να λογοκρίνουν μια καθηγήτρια του πανεπιστημίου τους; Ναι… Κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα θα ακολουθήσουν σε (όχι πολύ μεγάλο) βάθος χρόνου. (Τη νομοθεσία περί “εγκλημάτων σκέψης” την θυμάστε;)

Η ασταμάτητη μηχανή δεν βρίσκει κανένα ενδιαφέρον στο να «απαντάει» στα δήθεν «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούν οι λογοκριτές και οι στρατοδίκες του υγιεινιστικού πραξικοπήματος, τα παραμυθάκια τους περί «παραπληροφόρησης» και τα λοιπά. Ξέρει. Ξέρει ότι οι λογοκριτές ποτέ δεν είχαν επιχειρήματα· είχαν όμως πάντα την εξουσία! Η εξουσία είναι που τους λύνει τα χέρια, όχι η «πειστικότητα των επιχειρημάτων τους»!!!

Θα κάνει όμως μια εξαίρεση, τώρα, για την περίπτωση της άγνωστης σ’ εμάς Genevieve Briand. Επειδή μας είναι άγνωστη, επειδή είναι μακρινή – και, κυρίως, επειδή τα “επιχείρηματα” της λογοκρισίας σε βάρος της κάνουν στριπτίζ. Αποκαλύπτωντας και επιβεβαιώνοντας την θέση μας: όταν κάποιος έχει εξουσία μπορεί να αυτο-νομιμοποιείται με οποιαδήποτε παπαριά γουστάρει!