Tag: εξωτερική πολιτική

Απλά μαθήματα γεωγραφίας (για νοήμονες) 2

Τρίτη 15 Οκτώβρη. Τα όσα συμβαίνουν στην βορειοανατολική συρία έχουν άμεση σχέση με όσα συμβαίνουν (ή δεν συμβαίνουν) στον θύλακα του Idlib. Ο θύλακας έγινε ένα είδος «αποθήκης» για τους σκληροπυρηνικούς σαλαφιστές και τις οικογένειές τους στις νικηφόρες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του συριακού στρατού ‘n friends στην υπόλοιπη συρία. Μια «ζώνη παρκαρίσματος» για τους αντικαθεστωτικούς, δηλαδή, που πληρώνονται απ’ το Ριάντ.

Το μπλοκ της Αστάνα θα ήθελε να έχουν συμβιβαστεί με την ήττα τους και να έχουν παραδώσει τα όπλα τους ώστε να ενταχτούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (σίγουρα οι σύριοι στις γραμμές τους) στην πολιτική διαδικασία αναδιάρθρωσης του καθεστώτος. Την δουλειά της «πειθούς» ανέλαβε η Άγκυρα, στην οποία παραχωρήθηκε το δικαίωμα («διαπραγματευτικό χαρτί» απέναντί τους) να τους προστατεύει μέσα στο συριακό έδαφος… Έχουμε εξηγήσει παραπάνω από μία φορά το γιατί ένα σουνιτικό κράτος (σαν το τουρκικό) ήταν το πιο αρμόδιο ανάμεσα στα μέλη του μπλοκ της Αστάνα να συνετίσει τους ουαχαβίτες σουνίτες…

Ως πρόσφατα οι προσπάθειες της Άγκυρας είχαν αποτύχει: υπήρχε ένας σημαντικός αριθμός ενόπλων στην οργάνωση HTS, που συνέχιζαν τον πόλεμο ή, πιο σωστά, την «παρενόχληση» του συριακού στρατού ‘n’ friends, χρηματοδοτούμενοι κανονικά απ’ τον τοξικό.

Μετά την κατάληψη της Khan Shaykhun στα νότια του θύλακα, το περασμένο καλοκαίρι, απ’ τον συριακό και τον ρωσικό στρατό, υπήρξαν διάφορες εξελίξεις στο εσωτερικό του θύλακα· και οι επιθέσεις των αντικαθεστωτικών ουσιαστικά σταμάτησαν. Ωστόσο παραμένουν πλήρως εξοπλισμένοι και εφοδιασμένοι. Η Άγκυρα δεν θέλει στρατιωτική εκκαθάρισή τους, γιατί αυτό θα στείλει χιλιάδες πρόσφυγες στα εδάφη της· κι αυτή τη φορά δεν θα είναι ο free syrian army, αλλά σαλαφιστές ελεγχόμενοι απ’ το Ριάντ.

Αν, όμως, πετύχει η ανακατάληψη της βορειοανατολικής συρίας και η οπισθοχώρηση των ypg/pkk στα σπίτια τους, τότε αυτό θα είναι ίσως το προτελευταίο καρφί στο φέρετρο της «πολεμικής διάθεσης» των σαλαφιστών αντικαθεστωτικών στο Idlib. H έστω και μερική αναδίπλωση του αμερικανικού στρατού (κι ακόμα καλύτερα η πλήρης αποχώρησή του) υποδεικνύει σ’ αυτούς τους περικυκλωμένους πως η μοναδική τους «μοίρα» είναι να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα· και, κατ’ αρχήν, την Άγκυρα…

Για να το πούμε διαφορετικά: η επιχείρηση του μπλοκ της Αστάνα, μέσω του τουρκικού και του (πρώην ;…) αντικαθεστωτικού συριακού στρατού, είναι πολύ πιο σύνθετη, αφορά περισσότερα επιμέρους μέτωπα στο συριακό πεδίο μάχης, και σίγουρα δεν έχει καμμία σχέση με τις φαντασιώσεις του game of thrones που έχουν οι ηλίθιοι-μάζα μέσα στα άδεια κεφάλια τους!

(φωτογραφία: Αυτό που δεν καταλαβαίνετε τι είναι, είναι διυλιστήριο! Στην ypgκρατούμενη Deir ez Zor με τα πετροπήγαδά της. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση κι αλλού.

Μην πείτε κουβέντα για «οικολογικές ευαισθησίες». Στην πραγματικότητα οι ypg/pkk κάνουν λαθρεμπόριο το crude oil – μέσω τουρκίας αν έχετε απορία για τις διαδρομές… – αφήνοντας ελάχιστο για τις τοπικές ανάγκες. Συνεπώς, το να γίνεται διύλιση του πετρελαίου έτσι, για να βγει η πολύτιμη βενζίνη για τα αγροτικά των αράβων της περιοχής, είναι το αντίστοιχο του να βγάζεις νερό από πηγάδι με κουβά για να ποτίσεις το μποστάνι σου…)

Απλά μαθήματα γεωγραφίας (για νοήμονες) 4

Τρίτη 15 Οκτώβρη. Είναι κατανοητό για την ασταμάτητη μηχανή πως αυτή η πολιτική γεωγραφία που περιληπτικά μόνο εκθέσαμε πριν, τόσο κοντά στα μέρη μας και τόσο μακριά απ’ τα εθνικά γούστα, ζαλίζει διάφορους φιλόδοξους εντόπιους «επαναστάτες» του σκοινιού και του παλουκιού. Ναυτία, πονοκέφαλοι, εμετοί· και αναμολόγητες κρίσεις πανικού… Όταν φτάνεις να γράφεις ή να φωνάζεις συνθήματα για την «αδιαφορία» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απέναντι στο «δράμα» (το ποιό;) του pkk στη συρία, ακόμα και το σκοινί με το παλούκι είναι λίγα για την περίπτωσή σου.

Δόξα στις χίλιες καλοκαρβουντισμένες τράπεζες, ένα καλό μέρος του «πολιτικού υποκείμενου» που έλαμψε στους «αγανακτισμένους» και στον επικό «αντι-μνημονιακό» και «αντι-Μέρκελ» αγώνα (για να μαζέψει τα ρέστα / ψίχουλά του στις τελευταίες εκλογές…) ξαναεμφανίστηκε έξω απ’ την τουρκική πρεσβεία. Αναμφισβήτητη απόδειξη του ποιος είναι ο πραγματικός εθνικός πλούτος: αυτά τα απεριόριστα κοιτάσματα «φυσικού» όχι αερίου (πφφφφ!) αλλά εθνικισμού, αντιτουρκισμού, βλακείας και κυνισμού της ελληνικής αριστεράς και άκρας αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου· που δεν χρειάζονται καν οικόπεδα και γεωτρύπανα για να εντοπιστούν. Αναβλύζουν μόνα τους, μόλις το υπουργείο εξωτερικών ή οι υπηρεσίες ή κάποιος άλλος αρμόδιος εντός ή εκτός συνόρων (διότι υπάρχουν και οι δραστήριοι σύμμαχοι…) ρίξουν το μηντιακό τους σφύριγμα.

Ένα είναι μόνο το πρόβλημα μ’ αυτόν τον εθνικό πλούτο: δεν μπορεί να εξαχθεί. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να τον αγοράσει. Προορίζεται μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Κάτι σαν μαζική διανοητική και ηθική δηλητηρίαση σε μόνιμη ανακύκλωση. Στο τέλος τα ζόμπι του Jarmusch στο πρόσφατο Dead don’t Die μοιάζουν αγγελούδια μπροστά στην εθνική παραγωγή του ελλαδιστάν!

Αλλά και το ψόφιο κουνάβι δεν είναι εντελώς αδιάφορο όπως το κατηγορούν. Έβαλε χτες δασμούς 50% στις εισαγωγές (στις ηπα) τουρκικού χάλυβα – για τιμωρία… Τρεις τούρκοι αξιωματούχοι θα φάνε κυρώσεις στο κεφάλι – για τιμωρία… Ο πρίγκηπας / διάδοχος του σκότους Pence θα πάει όπου νάναι επίσκεψη στην Άγκυρα – για τιμωρία…

«Επαναστάτες» του πανελληνίου, please: μια κατάθεση στεφανιού στο άγαλμα του Τρούμαν επειγόντως! (Δεν έχει χαθεί κάθε ελπίδα σας!!)

(φωτογραφία: Αυτό το μανιτάρι είναι η μύχια επιθυμία κάθε έλληνα πατριώτη, δεξιού κι αριστερού, για το τι αξίζει να συμβεί στις κυριότερες τουρκικές πόλεις. Δυστυχώς – θα έλεγαν οι «επαναστάτες» του λαού και του τόπου – οι αμερικάνοι μετά την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι έχουν γίνει εντελώς δειλοί…

Δεν είναι πια «φονιάδες των λαών». Έγιναν «προδότες των λαών»….)

Στις κερκίδες του νότου νοιώθουν ακόμα

Δευτέρα 14 Οκτώβρη. Λένε ότι στα αραβικά γήπεδα τραγουδούν το Rajawi Filistini. Αυτό είναι το τραγούδι:

Κι εδώ είναι ένα γήπεδο που τραγουδάει για την ελεύθερη Παλαιστίνη – στο μαρόκο. Την περασμένη άνοιξη… Ποτάμι φουσκωμένο που βράζει… Ποιός θα το σταματήσει;

Μανιχαϊσμός

Παρασκευή 11 Οκτώβρη. Οι ντόπιοι λιγούρηδες απ’ τον μικροαστικό εθνικισμό τους βγαίνουν φυσικά απ’ τα ρούχα τους μ’ αυτήν την πραγματικότητα. Δεν έχουν οι κούρδοι δικαίωμα να φτιάξουν το δικό τους κράτος;; θα αρχίσουν να ωρύονται, κουνώντας όλα τα δάκτυλα της “αυτοδιάθεσης”, της “δημοκρατίας”, κλπ. Χμμμμ… Ναι. Έχουν ακριβώς το ίδιο δικαίωμα με εκείνο των μουσουλμάνων της Θράκης να φτιάξουν δικό τους κράτος – μετά από δημοψήφισμα φυσικά…. Ή μήπως και οι κρητικοί έχουν το ίδιο ακριβώς δικαίωμα; Τόμπολα! Για το ντόπιο φασισταριό, φανερό ή υπόγειο, αυτά είναι “δικαιώματα” a la carte. Αν είναι αντιτουρκικά ισχύουν· διαφορετικά… Διαφορετικά το Κόσοβο είναι σερβική επαρχία – για παράδειγμα…

Όμως αυτά δεν είναι φιλολογικές ασκήσεις. Είναι ασκήσεις πολεμικής διαθεσιμότητας. Μπορεί κάποιος να τις προσπεράσει σχολιάζοντας «και τι διαφορετικό θα περιμέναμε;» Σωστά. Μόνο που όταν αυτό που «περιμένουμε» κυκλοφορεί ένα γύρω, είναι καθήκον μας (πολύ περισσότερο από «δικαίωμα») όχι μόνο να το παρακολουθούμε προσεκτικά. Αλλά και να κρατάμε στη μνήμη μας ποιοί λένε τι. Για να μπορέσουμε να το αποδιαρθρώσουμε και να το αντιμετωπίσουμε. Αυτό που “περιμένουμε” πρέπει να προκαλεί συναγερμό· όχι εφησυχασμό…

Τώρα η ντόπια έκρηξη «συμπάθειας» προς τους συνεργάτες του αμερικανικού στρατού στη συρία μπορεί να φαίνεται ανώδυνη. Αύριο ή μεθαύριο όμως, τα ίδια μεγάφωνα και τα ίδια τσιράκια τους θα υποδείξουν κάτι άλλο – κοτζάμ «συμφωνία αμυντικής συνεργασίας» με το ψοφιοκουνανιστάν έχει υπογραφτεί.

Και τότε τα πράγματα θα είναι ζόρικα…

(Λογικά θα το έχετε προσέξει. Στα μέρη μας έχουν φουντώσει οι θεωρίες συνωμοσίας, που φυσικά εμφανίζονται σαν εμπεριστατωμένες απόψεις (ουάου!!!), με αφορμή την τουρκική εισβολή στη συρία. Όλες έχουν την ίδια κατάληξη: η τουρκία την πάτησε, η τουρκία θα καταστραφεί, η τουρκία θα διαλυθεί, η τουρκία έπεσε στην παγίδα που της έστησε ο Trump, όχι – την παγίδα την έστησε ο Putin… Και πάει λέγοντας.

Αθεράπευτη περίπτωση η θεία Λίτσα, όποια μορφή κι αν έχει…)

Πλερέζες…

Πέμπτη 10 Οκτώβρη. Με τούτα και με τ’ άλλα διάφοροι εντόπιοι δημαγωγοί και θύματα (μεταξύ των οποίων και αποφασισμένοι υποστηρικτές της ελληνικής συμμετοχής στον άξονα) τα έχουν βάψει μαύρα. Όσο το ψόφιο κουνάβι απέκλειε την Άγκυρα απ’ την αγορά των f-35, ήταν ένα καλό, μαλλιαρό, γλυκούλι ψόφιο κουναβάκι… Μόλις επέτρεψε την τουρκική εισβολή στη βόρεια συρία, έγινε ένας μισότρελος κωλόγερος που δεν ξέρει τι του γίνεται… Και όπως παλιότερα ίσχυε το «η ψυχή μας είναι το όνομά μας» έτσι και τώρα, κατευθείαν απ’ τα ονειρικά ‘90s, αναθερμάνθηκε ξαφνικά εκείνη η παλιά αγάπη για το pkk, που είχε φτάσει τότε στο επικό σύνθημα «η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του κουρδιστάν»! Αναθερμάνθηκε ψόφια βέβαια: τώρα το ελλαδιστάν δεν μπορεί να κάνει κάτι σπουδαίο για τα βουνά του κουρδιστάν.

Με το να αποδίδουν στην «αστάθεια» του ψόφιου κουναβιού την αιτία της πίκρας τους, όλοι αυτοί οι δημαγωγοί και τα εντόπια θύματά τους (πάμπολλα) κάνουν διάφορα. Για παράδειγμα εγκρίνουν την αμερικανική κατοχή του 1/3 της συρίας – τι σύμμαχοι είμαστε διάολε;;!

Δεν βλέπουν (ή κάνουν πως δεν βλέπουν), κυρίως οι ντόπιοι «ειδικοί», ότι στην Ουάσιγκτον ξετυλίγονται οι τελευταίες πράξεις μιας εσωτερικής σύγκρουσης ιμπεριαλιστικών «γραμμών», μιας σύγκρουσης που οξύνθηκε απ’ την αποτυχία να ανασχεθεί τόσο η Τεχεράνη όσο και το Πεκίνο με την «γραμμή των οικονομικών κυρώσεων». Η ελληνική εθνική μυωπία είναι βολική: τώρα οι πατριώτες και όλοι οι λακέδες του ντόπιου ιμπεριαλισμού (παρακμιακού μεν αλλά σίγουρα εγκληματικού) θα ψήφιζαν Pence αν είχαν κάποιο δικαίωμα.

Η πρόσφατη «συμφωνία αμυντικής συνεργασίας» δεν υπογράφτηκε με το ψόφιο κουνάβι. Με το κράτος και, κυρίως, το μιλιταριστικό σύμπλεγμα των ηπα υπογράφτηκε. Συνεπώς το μελόδραμα Βρε τον κερατά που προδίδει τους κούρδους είναι η μπροστική όψη του Άντε να τον διαδεχτεί κανάς «νταής», μπας και κάνουμε ταμείο!

Brexit

Πέμπτη 10 Οκτώβρη. Όποιος (ειδικά στα αρρωστημένα μέρη μας) νομίζει πως η καούρα των ευρωπαϊκών πρωτευουσών είναι το τι κάνει η Άγκυρα (και το μπλοκ της Αστάνα) στη βόρεια συρία ή/και στο «οικόπεδο 7», ζουν στον κόσμο τους.

Παρότι το Παρίσι έχει βλέψεις για την συρία (και κάμποσους «συμβούλους» στις ypgκρατούμενες περιοχές) όλες οι πρωτεύουσες «χορεύουν» αυτόν τον καιρό στον ρυθμό του brexit. Η ημερομηνία του ευρωπαϊκού συμβουλίου που θα επιβεβαιώσει πως δεν υπάρχει άλλη συμφωνία για τον βρετανικό λέοντα εκτός από εκείνη που υπέγραψε η δόλια κυρά May (και απορρίφθηκε τρεις φορές απ’ το house of commons) πλησιάζει: 17 και 18 Οκτώβρη. Μετά απ’ αυτές τις μέρες όλα είναι θεωρητικά πιθανά – εκτός από ένα ομαλό ξεσφήνωμα.

Τόσο κοντά πια, και με τον Bor-Duk να έχει συμμαζέψει εντυπωσιακά το κόμμα του (τους συντηρητικούς) δεν είναι φρόνιμο να κάνουμε τίποτα περισσότερο απ’ το να υπενθυμίσουμε ότι για την ασταμάτητη μηχανή ισχύουν αυτά που έχει εκτιμήσει ήδη. Όμως σε κάθε περίπτωση τα ευρωπαϊκά κράτη είναι υποχρεωμένα, ακόμα κι αν αποδειχθεί αχρείαστο, να ετοιμάζονται για ένα «άγριο ξεσφήνωμα» στις 1 Νοέμβρη.

Πέρα απ’ την οικονομική διάσταση του διαζυγίου (ή μιας ακόμα παράτασης…) τα ευρωπαϊκά κράτη θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που θα προκύψουν (στην περίπτωση του «άγριου ξεσφηνώματος») είτε στους πολίτες τους που βρίσκονται στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, είτε στους βρετανούς πολίτες που βρίσκονται στην ε.ε. Δεν είναι σα να χρεωκοπεί μια thomas cook· είναι πιο σύνθετα τα ζητήματα.

Φυσικά τα πολιτικά δράματα θα εκτυλιχθούν στο Λονδίνο. Η συρία; Ας φροντίσει ο Erdogan (…θα έλεγαν πολλοί εις τα ευρώπας αν ήταν κομψό να μιλήσουν έτσι…)

(φωτογραφία: Κάπως έτσι θα είναι ο Bor-Duk σε μερικά χρόνια. Αυτός τώρα είναι ο Stanley Johnson, ο πατέρας του. Η κουπ φαίνεται πως είναι κληρονομικό χάρισμα…)

The favorite

Τετάρτη 9 Οκτώβρη. Ο ρημαδοΚούλης είχε επιτέλους την χαρά να σφίξει (για πρώτη φορά) το χέρι του ευνοούμενου χασάπη της μέσης Ανατολής. Του Sisi. Είχε επίσης την χαρά της εν χορώ κατάρας στην «έκνομη» Άγκυρα: με πάνω από 2000 συλλήψεις μόνο μετά τις πιο πρόσφατες διαδηλώσεις εναντίον του, ο χουντοκαραβανάς του Καΐρου είναι πράγματι ο κατάλληλος να μιλήσει για «νόμο». «Νόμος» και «έκνομοι» – όχι αστεία… Αυτός ξέρει!

Πολλά και διάφορα θα κουβεντιάστηκαν απ’ το τρίο (συμμετείχε στα φωνητικά και ο Αναστασιάδης). Υπήρξε, όμως, και κάτι που δεν ειπώθηκε· κάτι που ήταν το μόνιμο ρεφραίν όλων των συμμαχικών δηλώσεων των φαιορόζ με τον Sisi και τους υπουργούς του, τα προηγούμενα χρόνια: το «προχωράμε στην οριοθέτηση των αοζ μεταξύ των δύο κρατών»…

Το παραμυθάκι ότι το ελλαδιστάν έχει αοζ που συνορεύει με εκείνη της αιγύπτου έχει τελειώσει. Σιωπηλά, στα μουγκά… αλλά τέλος! Που σημαίνει ότι έχει τελειώσει για την Αθήνα (σιωπηλά, στα μουγκά…) το παραμυθάκι για την θρυλική αοζ του Καστελόριζου… Κι αφού τέλειωσε αυτό, λογικά έχει τελειώσει (σιωπηλά, στα μουγκά…) και το αδελφό παραμυθάκι, εκείνης της (νοτιο)κυπριακής αοζ που επεκτεινόταν προς τα δυτικά τόσο όσο χρειαζόταν για να συνορεύει με την θηριώδη ελληνική.

Να μια κάποια χρησιμότητα των ευνοούμενων χουντικών: σερβίρουν δείπνο δολοφόνων, που μπορεί να δείξει τα όρια του ιμπεριαλισμού μερικών δημοκρατιών…

(φωτογραφίες: Ο καθένας είναι το κάθαρμα που πρέπει.)

Αληθινή εθνική υπερηφάνεια

Τετάρτη 9 Οκτώβρη. Ποιός είπε ότι οι brexiters (σαν κοινωνικά υποκείμενα και κουλτούρα) ζουν μόνο με την σύγχυση του παρόντος; Μια χαρά τα καταφέρνουν και με την διαστρέβλωση της ιστορίας – κάτι στο οποίο, θα πρέπει να το πούμε, ο παγκόσμιος διαγωνισμός για το «χρυσό μετάλλιο» είναι πολύ πολύ σκληρός και αμφίρροπος.

Δεν κερδίσαμε δύο παγκόσμιους πολέμους για να μας κάνει ό,τι θέλει ένας kraut [σ.σ.: το αγγλικό παρατσούκλι για τον γερμανό στρατιώτη στον Α και στον Β παγκόσμιο]. Αυτά τα λέει το leave.eu, μια επίσημη οργάνωση για την απελευθέρωση του βρετανικού λέοντα.

Στ’ αλήθεια; Κερδίσατε δύο παγκόσμιους; Ποιούς ακριβώς; Για τον πρώτο το θέμα είναι συζητήσιμο· ας πούμε, όμως, ότι η βασίλισσα ήταν με την μεριά των νικητών… Στον δεύτερο; Όχι απλά έχασε η βασίλισσα, αλλά συνετρίβη: απ’ τον σύμμαχο, τις ηπα… Στον τρίτο; Ποιός νίκησε; Η αυτού εξοχότης; Όχι βέβαια!!! Δύο κερδισμένοι παγκόσμιοι; Όχι, δεν βγαίνουν στο μέτρημα…

Τι, άραγε, θα μπορούσαν να πουν απ’ τους τάφους τους ο Οκταβιανός Αύγουστος, ο Αννίβας, ο Αττίλας, ο Ναπολέοντας και αρκετοί άλλοι; Δεν κέρδισα τόσους πολέμους για να … για να γίνει ερείπια το βασίλειο μου!

Κρίμα. Κρίμα που ο Bor-Duk, σαν αρχηγός / στρατηγός, θα μνημονεύεται μόνο στα ανέκδοτα της Ιστορίας… Κρίμα που η μετεμψύχωση του Τσώρτσιλ (όπως σχεδόν πιστεύει ο ίδιος ότι είναι) προορίζεται για μια ακόμα πιο ελεεινή Δουκέρνη…

Και ποιος θα το περίμενε; Η χώρα που άλλοτε έδωσε στον κόσμο “τα φώτα του πολιτισμού” (ε;) συνεχίζει με επιτυχία τις εξαγωγές της. Τώρα με “αντιΜερκελισμό”!! Η αγορά της αυτού εξοχότητας διψάει, αλλά μπορεί να βάλει δασμούς αφού δείχνει να στήνει δική της παραγωγή…

Η total λείπει για δουλειές

Δευτέρα 7 Οκτώβρη. Ο Macron, όπως ήταν αναμενόμενο, «καταδίκασε τις έκνομες ενέργειες της τουρκίας». Και ζήτησε «να τερματιστούν οι επεμβάσεις που εκφεύγουν του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου»… Αυτά τα έκανε τηλεφωνικά, κατευθείαν στο αυτί του Αναστασιάδη… Με το τουρκικό γεωτρύπανο να είναι πια στη θέση του στα βορειοδυτικά του «οικοπέδου 7» (δες χθεσινούς χάρτες), πού είναι όμως το τρυπάνι της total; Δεν θα έπρεπε να έχει τρέξει, να σπρώξει το παλιοτρύπανο το έκνομο και το έκφυλο, να το πετάξει πάνω στα αγκαθωτά συρματοπλέγματα του οικοπέδου;

Χμμμμ… Το αρμόδιο τρυπάνι της total λείπει για δουλειές. Όχι μακρυά: αυτή την εποχή τρυπάει στη λιβανέζικη αοζ. Προβλέπεται να τελειώσει κάπου τον Δεκέμβρη. Μετά θα φρεσκαριστεί (πρέπει να παίρνουν και καμμιά άδεια οι εργαζόμενοι, ειδικά καθώς θα πλησιάζουν χρονιάρες μέρες – ε;), θα πλυθεί, θα λουστεί, θα στολιστεί, και θα κινήσει για τα νοτιοκυπριακά οικόπεδα· ας πούμε κάπου στις αρχές ή στα μέσα Γενάρη.

Το yavus (δηλαδή η Άγκυρα) έχει ανακοινώσει ότι θα μείνει στο “7” μέχρι τέλη Γενάρη (εκτός να βρει κοίτασμα, οπότε “κλάφτα Χαραλάμπε”!). Αν συμπέσουν, το total τρυπάνι μπορεί να παρκάρει με την ησυχία του κάπου απέναντι στο yavus, ή μπορεί να πάει παραδίπλα· έχει και γι’ άλλα οικόπεδα άδειες, εξουσιοδοτήσεις κλπ. Μπορούν επίσης να παίξουν κρυφτό μεταξύ τους: το ένα να πηγαίνει από δω, το άλλο απο ‘κει… Γύρω – γύρω όλοι.

Υπάρχει βέβαια ο Πομπηίας, που κι αυτός «καταδίκασε». Υπάρχει και ο υπ.εξ. ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας που τρέχει σήμερα στη Λευκωσία, για να πει στ’ αυτί του Αναστασιάδη τα «εθνικά μυστικά» που προέκυψαν απ’ τον Πομπηία, και δεν πρέπει να λέγονται φωναχτά, να μην τα μάθουν οι οχτροί.

Ο τρωϊκός πόλεμος δεν έγινε για την ωραία Ελένη· και ο 4ος παγκόσμιος δεν θα κλιμακωθεί για τα ωραία (και μάλλον δυσεύρετα) νοτιοκυπριακά αέρια. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός (και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι) όταν ασχολούνται με την ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν πόνο γι’ αυτά τα αέρια (μια ματιά στις δουλειές της total παγκόσμια είναι αρκετή για να το δείξει). Ο Macron έχει πολλές και διάφορες φούριες· το “κυπριακό” δεν είναι ανάμεσά τους. Στη μέση Ανατολή, έχοντας χάσει την παραδοσιακή “επιρροή” του στη συρία, έχει το ένα μάτι στον αμερικανικό και το άλλο μάτι στον αγγλικό ιμπεριαλισμό στην περιοχή. Θέλει να είναι παρών ανάμεσά τους με κάποιον, οποιονδήποτε τρόπο· όχι να μπλέξει σε καυγάδες.

Κατά τον νοτιοκυπριακό καθεστωτικό τύπο προχτές: …Οι φρεγάτες Ορούτς Ρέις και Γκαζιάντεπ καθώς και υποβρύχια, τορπιλάκατοι, κορβέτες, drones και περιπολικά αεροσκάφη συνοδεύουν το Φατίχ και Γιαβούζ στην ανατολική Μεσόγειο, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας…. Σαν “αντικίνητρο” για τσαμπουκάδες ακούγονται αυτά… Εξάλλου το Παρίσι έχει σοβαρότερες διαφορές με την Άγκυρα, ας πούμε στη λιβύη, όπου η εκστρατεία του στρατηγού Haftar για την κατάληψη της πρωτεύουσας Τρίπολη έχει μπλοκαριστεί χάρη στην τουρκική βοήθεια προς την «επίσημα αναγνωρισμένη κυβέρνηση» εκεί. Αλλά είναι proxy διαφορές, οπότε χρειάζεται μια κάποια λεπτότητα…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά το ηθικό στη νότια κύπρο είναι πεσμένο. Πολύ πεσμένο. Ενδεικτικά απο χθεσινό άρθρο:

…Αυτό που προκύπτει από την κατάσταση ενώπιόν μας είναι πως τα όπλα στην κυπριακή φαρέτρα, προκειμένου η Τουρκία να αποχωρήσει από την κυπριακή ΑΟΖ και τα πράγματα να επιστρέψουν σε συνθήκες ομαλότητας, είναι περιορισμένα. Στην κυπριακή δημόσια σφαίρα, τα αφηγήματα κατέρρευσαν το ένα μετά το άλλο. Η Τουρκία και τρυπάνια βρήκε, και κατόρθωσε να τα στελεχώσει με προσωπικό (από τον drilling supervisor μέχρι αυτόν με το… τσιμέντο) και, όπως τέλος πάντων το έπραξε, προέβη σε γεωτρήσεις δυτικά (Fatih) και πέριξ της Καρπασίας. Οι εμπλεκόμενες εταιρείες κολοσσοί – όπως η Total και η ΕΝΙ – μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές δεν λειτούργησαν αποτρεπτικά ως προς τις ακυρωτικές κινήσεις της Τουρκίας που εισέβαλε στο – πρόσφατα αδειοδοτημένο στη γαλλοϊταλική κοινοπραξία – «7», ενώ η πολιτική των Τριμερών με τα κράτη της περιοχής δεν απέδωσε (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές, το Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, βασικής χώρας του σχήματος με Αίγυπτο κι Ελλάδα, δεν έχει εκδώσει επίσημη ανακοίνωση για τις παραβιάσεις, από τον Μάιο, των τουρκικών γεωτρύπανων στην κυπριακή ΑΟΖ)….

Σα να μην έφταναν αυτά, το ψόφιο κουνάβι, ο σύμμαχος και αδελφός, κάλεσε χτες τον Erdogan στην Ουάσιγκτον, το Νοέμβρη, να τα πουν από κοντά. Το ψόφιο κουνάβι λογικά θα είναι ακόμη στο πόστο του, και ο Πομπηίας είναι δεμένος τώρα πια πάνω του. Ε, αυτή η πρόσκληση δεν μοιάζει με παγίδα σε επικηρυγμένο, όπως θα ήθελε η Λευκωσία και η Αθήνα – έτσι δεν είναι;

(Εκείνος ο ογκόλιθος της πολιτικής και της διπλωματίας, ο πρώην υπ.εξ. Nick the Greek, πού έχει κρυφτεί και δεν ακούγεται; Φαιορόζ δουλειά δική του, παρέα βέβαια με τον Αναστασιάδη, δεν ήταν το βούλιαγμα των διαπραγματεύσεων για την “λύση του κυπριακού” στο Κραν Μοντανά; Δική του σατανική ιδέα δεν ήταν όλο το σχέδιο “να στριμωχτεί η τουρκία”; Αυτός δεν έτρεχε και ξανάτρεχε στην Ουάσιγκτον με τους χάρτες της ανατολικής Μεσογείου παραμάσχαλα για να πείσει το καινούργιο τότε ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο; Γιατί δεν εμφανίζεται τώρα να παρηγορήσει το νοτιοκυπριακό συνεταιράκι του, να του πει μια καλή κουβέντα, να κατεβάσει καμμιάν άλλη “εθνική ιδέα”;)

Τρύπες στο νερό

Κυριακή 6 Οκτώβρη. Μπορεί Αθήνα και Λευκωσία να “σκούζουν” για “τουρκική παρανομία”, αλλά η φασαρία είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Και αν. Εκτός συνόρων η μόνιμη συμβουλή είναι “βρείτε τα”.

Τα τωρινό “επεισόδιο” είναι η αναγγελμένη εδώ και 2 βδομάδες γεωτρητική επιχείρηση του τουρκικού Yavuz στη θέση που η Άγκυρα ονομάζει Guzelyurt-1, στα νότια της Πάφου. Όπως φαίνεται στους πάνω χάρτες το νοτιοκυπριακό κράτος, που έχει φτιάξει μια αοζ στα μέτρα του, θεωρεί τα «οικόπεδα» 1, 4, 5, 6 και 7 δική του ιδιοκτησία. Απ’ την μεριά της η Άγκυρα έχει φτιάξει την δική της αοζ στα δικά της μέτρα, και έχει καταθέσει τους σχετικούς χάρτες στον οηε εδώ και χρόνια… Σύμφωνα με τις δικές της απόψεις, τμήματα αυτών των «οικοπέδων» (με την διαγράμμιση) βρίσκονται στον δικό της υποθαλάσσιο φλοιό και, άρα, στη δική της αοζ. Είναι βέβαιο ότι η θέση Guzelyurt-1 βρίσκεται στη διαγραμμισμένη περιοχή του «7»…

Για να τα «βρουν» η Λευκωσία με την Άγκυρα πρέπει πρώτα να αλληλοαναγνωριστούν σαν κράτη… Και για να αλληλοαναγνωριστούν σαν κράτη πρέπει να «λυθεί το κυπριακό». Η ελληνική «εθνική γραμμή» είναι γνωστή (ως τώρα), όπως γνωστό είναι ότι το ελληνοκυπριακό καθεστώς, με τις πλάτες της Αθήνας, προσπάθησε να παίξει ένα βρώμικο παιχνίδι με το γκάζι και την αοζ. Ενώ εξακολουθεί να θεωρείται το μόνο νόμιμο κράτος στο νησί, έφτιαξε αοζ και έκοψε οικόπεδα αδιαφορώντας για τους τουρκοκύπριους (και, φυσικά, την τουρκία με την οποία συνορεύει), σα να είναι αυτοτελές κράτος το 60% της επικράτειας που ελέγχει (οι αγγλικές βάσεις εξαιρούνται…), και μάλιστα κάπου ανάμεσα στη Σικελία και την Κρήτη… Αυτό το έκανε με τον «πονηρό» υπολογισμό ότι χάρη στη συμμαχία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο, θα περικυκλωθεί η ανατολική Μεσόγειος για λογαριασμό του 6ου στόλου, και έτσι η Άγκυρα θα φοβηθεί. Εναλλακτικά, αντί για τον 6ο στόλο, τον ρόλο του φύλακα της «ελληνοκυπριακής νομιμότητας» θα τον αναλάμβαναν τα κράτη εκείνα εταιρείες των οποίων θα έπαιρναν άδειες ερευνητικών γεωτρήσεων στα οικόπεδα της Λευκωσίας…

Παρότι αυτό το σχέδιο έχει αποτύχει πανηγυρικά, η Λευκωσία προσπαθεί να παίξει τους τελευταίους μήνες τα ρέστα της. Το (κατά την άποψή της) ολοδικό της «οικόπεδο 7» δεν είχε δοθεί για έρευνα. Τελικά στις 18 του περασμένου Σεπτέμβρη υπογράφτηκε το deal με την γαλλική total και την ιταλική eni, που περιλάμβανε επίσης την απόκτηση απ’ την πρώτη μεριδίων απ’ την συμμετοχή της δεύτερης σε άλλα «οικόπεδα», προς τα ανατολικά. Η Λευκωσία πόνταρε στο ότι τουλάχιστον ο Macron, στον οποίο έχει δώσει ναυτική βάση, θα στείλει το αεροπλανοφόρο του να φυλάει τα «οικόπεδα» που θα τρυπήσει η total – για να φοβηθεί η Άγκυρα και να συγκινηθεί η Ουάσιγκτον. Πολύ “ψαγμένο”!…

Μόνο που η Άγκυρα, αφού εξαρχής ξεκαθάρισε και πάλι την θέση της, κινήθηκε γρήγορα. Αυτή την στιγμή στο “οικόπεδο 7” δεν υπάρχει κανένα τρυπάνι, είτε της total είτε της eni – υπάρχουν μόνο ψάρια, κοράλια και κύματα. Δεν υπάρχει, σαν να λέμε, καν και καν κάτι που να δικαιολογεί ή να χρειάζεται «γαλλική προστασία». Από αύριο στα βορειοδυτικά του οικοπέδου θα υπάρχει το Yavuz, με τουρκική στρατιωτική προστασία, που θα κάτσει εκεί κάμποσους μήνες. Φυσικά στο «οικόπεδο 7» περισσεύει αρκετός χώρος για να πάνε κι άλλα τρυπάνια, αν θέλουν – «όλοι οι καλοί χωράνε». «Κακοί» όχι: κανείς δεν θα κάνει ναυμαχία για το χατήρι της Λευκωσίας (που στην πραγματικότητα δεν θα το ήθελε καν: αν αρχίσουν οι σπρωξιές στην περιοχή, οι ελληνοκύπριοι θα πρέπει να τα ξεχάσουν τα γκάζια…)