Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.13) >> Στη διάρκεια αυτών των 59 ημερών Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ σε συνεργασία «δούλεψαν» αυτό το σχέδιο: αντί να προσπαθούμε να κτυπήσουμε την Hezb’ Allah στην έδρα της θα κτυπάμε στον εφοδιασμό της σε όπλα και πυρομαχικά στο συριακό! Το σχέδιο το ίδιο δεν είναι καθόλου καινούργιο. Για χρόνια το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς βομβαρδίσει «στόχους» στα δυτικά της συριακής επικράτειας, ακόμα και στη Δαμασκού – έτσι σκότωσε για παράδειγμα τον Mohammad Reza Zahedi, στρατηγό των ιρανών «φρουρών της επανάστασης», στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό.
Αλλά η πρόσφατη συνεννόηση οργάνωσε μια proxy αναβάθμιση που φάνηκε πολύ γρήγορα. Μερικές ώρες μετά την ανακοίνωση της «εκεχειρίας» (κι αφού προηγήθηκαν απειλές του αρχιχασάπη προς τον Άσσαντ για τις σχέσεις του με την Τεχεράνη…), κάμποσα χιλιόμετρα βορειότερα, οι ουαχαβίτες ένοπλοι που είναι παρκαρισμένοι μόνιμα στο Idlib στη βόρεια συρία (μαζί με μερικές εκατοντάδες βασάλων των ypg…) κινήθηκαν οργανωμένα και αποτελεσματικά προς το υπό συριακό έλεγχο Aleppo, αιφνιδιάζοντας εντελώς ό,τι ονομάζεται «συριακός στρατός»! Την ανακατάληψη του Aleppo σχεδόν δια περιπάτου από τους πράκτορες των αμερικανικών και ισραηλινών υπηρεσιών (η πόλη είχε ανακαταληφθεί το καλοκαίρι 2016 με την συνεργασία της Μόσχας, της Τεχεράνης, της Δαμασκού και της Hezb’ Allah) θα την ονομάσουμε (χωρίς παρεξήγηση…) «μεσανατολική επιχείρηση Kursk»! Έχει παρόμοια χαρακτηριστικά, παρόμοια επιμελητειακή υποστήριξη «από ψηλά», την ίδια «υποδομή psyop» – αλλά ακόμα χειρότερα εγείρει ορισμένες αμφιβολίες για την «πιστότητα» κάποιων τμημάτων (αξιωματικών δηλαδή) του συριακού στρατού. Σε κάθε περίπτωση είναι δυνατό κτύπημα όχι απλά κατά του καθεστώτος Assad αλλά κατά του «μπλοκ της Αστάνα» συνολικά! Και κατά της Μόσχας, και κατά της Τεχεράνης, και κατά της Άγκυρας (περισσότερα ειδικά γι’ αυτό στη συνέχεια…). Κάποιος θα έλεγε μ’ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια! (Το γεγονός ότι οι ουαχαβίτες επιτέθηκαν και στο ιρανικό προξενείο στο Aleppo προφανώς έχει την σημασία του… Όπως επίσης ότι «ξαφνικά αφυπνίστηκαν» ανάλογοι ένοπλοι στη Daraa, δίπλα στα κατεχόμενα απ’ τους θεοναζί υψώματα του Γκολάν, ενόσω η θεοναζί αεροπορία βομβάρδιζε συριακές θέσεις λίγο βορειότερα…)
Αυτήν την φορά το συριακό πεδίο μάχης εισάγεται «επίσημα» απ’ τον άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, σαν ο «κρίκος» που ενώνει το μέχρι τώρα μεσανατολικό πεδίο μάχης (Παλαιστίνη / λίβανος) με το ουκρανικό πεδίο μάχης!
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε την απάντηση του «μπλοκ της Αστάνα»∙ μην έχετε όμως καμία αμφιβολία πως όχι μόνο θα υπάρξει αλλά ενδεχομένως να είναι και ιδιαίτερα σκληρή. Ήδη Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα συζητούν επ’ αυτού – σήμερα για παράδειγμα ο ιρανός υπ.εξ. θα βρίσκεται στην τουρκική πρωτεύουσα. Χτες ήταν στη Δαμασκό. Ο τούρκος υπ.εξ δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψουμε σε τρομοκράτες να φτιάξουν δικό τους κράτος στην επικράτεια της συρίας – αλλά αυτό πιθανότατα δεν θα το μάθετε απ’ τους δημαγωγούς.
Κάποιοι βιάστηκαν να υποστηρίξουν ότι αυτή η επίθεση των ουαχαβιτών υποστηρίζεται απ’ το τουρκικό καθεστώς. Πολύ βολικό, πολύ μηντιακό, και εξαιρετικά ρηχό! Οι «εξηγήσεις» που δίνονται για το συμφέρον του τουρκικού καθεστώτος σ’ αυτήν την εξέλιξη δεν θα άντεχαν ούτε σε νηπιαγωγείο. Και θυμίζουν αρκετές άλλες «πληροφορικές επιχειρήσεις» σχετικά με την μέση Ανατολή και όχι μόνο.
Το ενοχοποιητικό στοιχείο κατά της Άγκυρας είναι η επιρροή που έχει σε κάποια ή κάποιες απ’ τις φράξιες των ουαχαβιτών του Idlib… Αυτό είναι εν μέρει σωστό∙ όμως η Άγκυρα θα ήταν ενθουσιασμένη αν ήταν η μοναδική με επιρροή επάνω τους!! Έχει κάνει σοβαρές συμφωνίες με την Μόσχα (με την Μόσχα… όχι με κανά πιτσιρίκι…) για τον έλεγχό τους ως το σημείο να συνδυαλλαγούν με το καθεστώς Άσσαντ – και έχει αποτύχει. Η αιτία της αποτυχίας δεν είναι μυστηριώδης. Κάτω απ’ το τραπέζι ή και κάτω απ’ το πάτωμα υπάρχουν κι άλλοι που «πληρώνουν» στο Idlib, με διαφορετικούς σχεδιασμούς. Σε ότι αφορά δε αυτό που η δυτική δημαγωγία ονομάζει «συριακή αντιπολίτευση» είναι αποδεδειγμένο ξανά και ξανά ότι πρόκειται για μισθοφόρους από πολλά μέρη της ασίας που διαλέγουν τους εργοδότες που πληρώνουν καλύτερα! Θυμάται κανείς τα «άσπρα κράνη», την δήθεν «ανθρωπιστική οργάνωση» αυτής της «αντιπολίτευσης»; Μάλλον όχι.
Με δυο κουβέντες: οι στρατηγικοί εργοδότες στο σχέδιο «χαλιφάτο isis στη συρία και στο ιράκ» και στα απόνερά του ήταν και είναι αυτοί: Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Τελ Αβίβ. (Το Ριάντ κι ως ένα σημείο η Ντόχα έβαζαν την ιδεολογία και λεφτά…)
Το πιο πρόσφατο, με θεοναζί / αμερικανική / αγγλική προέλευση (και σατανικό!) «επιχείρημα» του γιατί είναι η Άγκυρα πίσω απ’ την «μεσανατολική επιχείρηση Kursk», είναι ότι το τουρκικό καθεστώς θέλει (λέει) να δημιουργήσει μια buffer zone κατά μήκος του συνόλου των συροτουρκικών συνόρων, απ’ την Μεσόγειο ως το ιράκ!!! Οπότε; Θα εισβάλει στη συρία από παντού ή κούτσα κούτσα την buffer zone θα την φτιάξουν οι “προστατευόμενοί” του; Αυτό το «επιχείρημα» το υποστηρίζουν σοβαρά σοβαρά ακόμα και οι «ειδικοί» του γνωστού aljazeera (!!!)
Λοιπόν. Πρώτον, το μήκος των συροτουρκικών συνόρων είναι 909 χιλιόμετρα, κυρίως σε ορεινό έδαφος. Δεύτερον, είναι αποδεδειγμένο (λόγω της μορφολογίας) ότι είναι δύσκολο να ελεγχθούν στρατιωτικά ακόμα και 100 χιλιόμετρα αυτής της συνοριακής γραμμής – όχι 900… Τρίτο και σημαντικό: buffer zone 900 χιλιόμετρα με ένα καθεστώς (το συριακό) που με αυτήν την ιδέα της buffer zone στο έδαφός του το κάνεις εχθρικό προς εσένα; Άστο καλύτερα!!!
Προφανώς έχει ξεχαστεί αλλά ο Ερντογάν είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Άσσαντ, έως και οικογενειακές. Οι σχέσεις χάλασαν το 2011, με την εξέγερση στη συρία, όταν ο Ερντογάν μαζί με την Μόσχα, την Τεχεράνη και της Hezb’ Allah «έκαναν χρυσό» τον Άσσαντ να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτός προτίμησε να στείλει κατά των διαδηλωτών την προεδρική φρουρά που είχε επικεφαλής τον χασάπη αδελφό του – και απ’ τις σφαγές της προεδρικής φρουράς ξεκίνησαν όλα. Βουτήχτηκε στο αίμα δίνοντας την ευκαιρία στον άξονα (με την σημαντική συμμετοχή τότε του τοξικού του ριάντ) να τον πνίξουν στη Μεσόγειο. Ήρθε η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Hezb’ Allah και τον έσωσαν κυριολεκτικά!
Εξαιτίας αυτής της εγκληματικής πολιτικής του συριακού καθεστώτος το 2011, και το 2012 και το 2013, η Άγκυρα απέκτησε ένα πρόβλημα που δεν είχε: τους κούρδους της συρίας, που με την χρηματοδότηση, την εκπαίδευση και την προστασία της μοσάντ και του u.s. army έχουν γίνει «κράτος» καταλαμβάνοντας συριακό έδαφος, όλη τη συρία ανατολικά του ευφράτη. Σχεδόν το 1/3 της επικράτειας. Φυσικά (η Άγκυρα) προσπάθησε να ελέγξει τους ουαχαβίτες που απερίσκεπτα συγκέντρωσε το καθεστώς Άσσαντ στο Idlib, κι αυτό επειδή δεν έχει ξεχάσει ότι αυτοί ακριβώς οι ουαχαβίτες ήταν το «εργαλείο» για την διάλυση και της τουρκίας (όχι μόνο της συρίας και του ιράκ: η αμερικανο-αγγλικο-ισραηλινή «νέα μέση ανατολή»!) Τους έλεγξε ως το σημείο να μην δρουν στην τουρκική επικράτεια – το υπόλοιπο ήταν και είναι αρμοδιότητα εκείνων που τους συγκέντρωσαν εκεί, δηλαδή της Δαμασκού (αλλά και της Μόσχας…)
Η ιδέα περί “buffer zone” είναι μια ιδέα που βολεύει όσους θέλουν να είναι μόνιμα στη φωτιά η μέση Ανατολή! Η ιδέα περί «τουρκικής καθοδήγησης» των ουαχαβιτών βολεύει αυτούς που φοβούνται την κρατική ισλαμική διεθνή. Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν έχει κανένα όφελος η Άγκυρα απ’ αυτήν την εξέλιξη, αλλά αντίθετα έχει κόστος: εμποδίζει την δημόσια ανακοίνωση της αποκατάστασης των σχέσεών της με την Δαμασκό (σχέσεις που σε επίπεδο υπηρεσιών ποτέ δεν σταμάτησαν!!!). Πρόκειται για μια δημόσια αποκατάσταση σχέσεων που μεθοδεύεται εδώ και πολύ καιρό, κάτω απ’ τον στρατηγικό στόχο (απ’ το σύνολο των μελών του «μπλοκ της Αστάνα») της αντιμετώπισης των βασάλων ypg του αμερικανικού κατοχικού στρατού στην ανατολική συρία, και τελικά την εκδίωξη του u.s. army τόσο απ’ την συρία όσο και απ’ το ιράκ! (Αυτός δεν είναι στρατηγικός στόχος που εγκαταλείπεται έτσι, για μερικά hired arms!)
Επιπλέον αυτή η επίθεση, οργανωμένη ακριβώς για τις ανάγκες της «διευκόλυνσης» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και των συμμάχων του, επιβεβαιώνει την τουρκική εκτίμηση ότι και η τουρκική επικράτεια είναι στόχος του Τελ Αβίβ!!! (Όντως: η Άγκυρα πρέπει να τιμωρηθεί για την ρητορική της σχετικά με την Παλαιστίνη!!)
Να πως παρουσίαζε το θέμα η τουρκική καθεστωτική yenisafak το περασμένο Σάββατο:
Επειδή πρόκειται για το (θεωρούμενο) πιο φιλοAKP μήντιο στην τουρκία, μοιάζει αυτή η παρουσίαση να υπονοεί «α, τι ωραία που τα κατάφεραν οι δικοί μας!»; Ή ίσως το αντίθετο, ότι δηλαδή θα χρειαστεί να δράσει και ο τουρκικός στρατός κατά των ενόπλων που έχουν ως τώρα στριμώξει τον συριακό στρατό;
