Tag: εξωτερική πολιτική

Τετάρτη 21 Νοέμβρη. Χρειάζεται, μήπως, να δείξουμε ότι τα ζόρια του άξονα στον οποίο έχει ενταχθεί φανατικά ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα έχουν συνέπειες και σ’ αυτόν; Ή ότι ένας turkstream φέρνει χειμώνα στα ελληνικά «όνειρα με γκάζι»;

Ασφαλώς ναι! Αλλά επ’ αυτού χρωστάμε ένα .pdf.

Στην ώρα του…

(φωτογραφίες: Και μπίζνες κάνουμε, τι στο διάολο; Στην πάνω φωτο είναι βασιλιάς – πατέρας τοξικού – και πρόεδρος. Στη μεσαία είναι επιχειρηματικό συνέδριο. Δεξιά ο τότε γενικός πρόξενος στην Τζέντα και σήμερα πρεσβευτής στο Ριάντ Χρόνης Πολυχρονίου… Και καλά βλήματα έχουμε, και πριόνια καλά έχουμε!

Αλλά για τους φίλους της ειρήνης, της καλοπέρασης, της κόκας, και των συνοδών πολυτελείας έχουμε και ports για κότερα. Κάτω, λοιπόν, παρουσίαση των μαγευτικών ελληνικών ακρογιαλιών στο Ριάντ, τον περασμένο Μάρτη).

Δευτέρα 19 Νοέμβρη. Κατά την καλά πληροφορημένη washington post η cia έχει καταλήξει στο τεκμηριωμένο συμπέρασμα ότι ο τοξικός ήταν που διέταξε την δολοφονία, τον διαμελισμό και την «εξαφάνιση από προσώπου γης» του Khashoggi…

Μα ελάτε τώρα! Το ξέρουμε ότι η cia δεν τον γούσταρε απ’ την αρχή τον τοξικό (τον θεωρούσε επικίνδυνα φελλό). Όσο για την καθεστωτική washington post; Αφήνει ευκαιρία να μην πάει κόντρα στο ψόφιο κουνάβι;

Εκεί παίζεται τώρα το θέαμα της «αντικατάστασης» του τοξικού. Στο γραφείο του ψόφιου κουναβιού. Το οποίο ψόφιο κουνάβι (δια του υπ.εξ. και των συμβούλων του) έχει ακόμα «αναπάντητα ερωτήματα» – διάολε! (Ας φωνάξει τον Ηρακλή Πουαρώ!!!) Αλλά επίσης δεν έχει όρεξη να ακούσει μαγνητοφωνημένα ουρλιαχτά, γιατί δεν το αντέχει ο τρυφερός, ψοφιοκουναβικός ψυχισμός του. Είναι το γνωστό ελάττωμα των πρωτοκοσμικών αναπτυγμένων κοινωνιών, που είναι μαζί «ανθρωπιστικές» και καπιταλιστικές. Μπορούν να σκοτώσουν χιλιάδες μονομιάς. Έναν μόνο του, όμως;;; Με ηλεκτρικό πριόνι; «Χειροποίητα»; Α πα πα!!!

Έχουμε την εντύπωση ότι ο τοξικός «κάπως» θα παροπλιστεί, χωρίς όμως να εξαφανιστεί. Ίσως μ’ έναν θείο δίπλα του, σε κάτι σαν διανδρία· ή με κάποιον άλλο τρόπο που απ’ την μια μεριά για το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον θα είναι το μη χείρον βέλτιστον, και απ’ την άλλη κάπως θα διαχειρίζεται τις «σοβαρές μεν αλλά αναπόδεικτες υποψίες» για την ευθύνη του.

Η αμερικανο-ισραηλινή λύση θα πρέπει να έχει (και) προληπτική δράση – κάτι σαν υγεινή διατροφή. Αν, για παράδειγμα, η Άγκυρα βγάλει μια ακόμα ηχογράφηση όπου οι 15 του αποσπάσματος θανάτου ουρλιάζουν μια μέρα, μια ώρα, ένα λεπτό πριν ή μετά το μακέλεμα «ζήτω ο πρίγκηπας που μας ανέθεσε αυτό το εθνικό έργο!», να μπορούν οι εκπρόσωποι του άξονα να πουν: σιγά, μην γινόμαστε παιδιά, το λένε για να εμψυχωθούν μεταξύ τους… Υπάρχει γραπτή εντολή, πρωτοκολλημένη; Όχι! Ε, τότε, μην λέμε ό,τι θέλουμε…

Σε κανά δυο μέρες θα ανακοινωθεί απ’ την Ουάσιγκτον η full report για την υπόθεση. Πιθανότατα να είναι μια χαρά σενάριο για ταινία…

(Η Αθήνα δεν έχει γνώμη ακόμα, ε; Περίεργο για «δημοκράτες», δε νομίζετε;)

Παρασκευή 16 Νοέμβρη. Μα τόσο άκαρδος είναι αυτός ο φασίστας (πρώην πια) υπ.αμ. του Τελ Αβίβ Avingor Lieberman; Όλους αυτούς που τον υπερασπίστηκαν αυτά τα χρόνια σαν αληθινό δημοκράτη (και μην τολμήσει κανείς από σας να πει κακή κουβέντα για πάρτη του – θα είναι ‘αντισημίτης’!) δεν τους σκέφτηκε;

Και καλά, αυτούς δεν τους σκέφτηκε – θα ξανασυναντηθούν. Τα ίδια αφεντικά έχουν… Τον φίλο, τον αδελφό, τον σύμμαχο ψεκασμένο δεν τον σκέφτηκε; Γιατί δεν περίμενε να παραιτηθούν παρέα;

Απ’ την άλλη μεριά γιατί η Hamas πανηγυρίζει, ότι η παραίτηση του ισραηλινού «τρελού σκύλου» είναι νίκη της αντίστασης; Μόνο επειδή η παλαιστινιακή αντίσταση (ή η Hamas) έχουν ανάγκη από ηχηρές επιτυχίες. Ανθρώπινο, αλλά και άκυρο: στον διαγωνισμό μεταξύ φασιστών δεν έχει καμία αξία αν ξεπέφτει πότε ο ένας και πότε ο άλλος. Και ο επόμενος υπουργός, και η επόμενη ισραηλινή κυβέρνηση, του ίδιου «ιδεολογικού στίγματος» θα είναι.

Ο Lieberman παραιτήθηκε επειδή ήθελε άλλο ένα carpet bombing της Γάζας. Ο Netanyahu εμφανίστηκε πιο «μετριοπαθής»: συνέχεια τους βομβαρδίζουμε και πάλι εκεί είναι φέρεται να είπε. Ετοιμάζει κάτι πιο αποτελεσματικό; Περιμένει την αμερικανική «συμφωνία του αιώνα»; Έχει θορυβηθεί με τα ζόρια του τοξικού συμμάχου του και αναρωτιέται για το πως θα πάει την εξόντωση των παλαιστινίων στην επόμενη φάση της;

Το σίγουρο είναι ότι δεν πάσχει από ειρηνοφιλία…

Τετάρτη 14 Νοέμβρη. Αυτή τη φορά, την σταγόνα (στο γνωστό «μαρτύριο») δεν την άφησε να πέσει ο Erdogan ή κάποιο απ’ τα τουρκικά καθεστωτικά μήντια. Ήταν οι new york times που έκαναν την κίνηση.

Σύμφωνα με προχθεσινό τους ρεπορτάζ, στην υποκλοπή ενός τηλεφωνήματος απ’ το σαουδαραβικό προξενείο στο Ριάντ που έγινε λίγο μετά την δολοφονία του Khashoggi (ανήκει στη συλλογή των τουρκικών audio tracks που κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσουν σε cd με τίτλο “toxic: greatest hits”…), ακούγεται ο Maher Abdulaziz Mutreb, μέλος του «αποσπάσματος θανάτου», να λέει στον Saud al-Qahtani, στο Ριάντ, που ως πρόσφατα ήταν επίσημα «σύμβουλος επικοινωνίας» του τοξικού (και ανεπίσημα ένα απ’ τα σκυλιά του γενικών βρώμικων καθηκόντων): Πες στο αφεντικό σου ότι τον καθαρίσαμε.

Ποιός να ήταν άραγε το «αφεντικό» που έπρεπε να μάθει ότι “η αποστολή εξετελέσθη”, ε;

Ο al-Qantani απολύθηκε δυόμισυ βδομάδες μετά την δολοφονία του Khashoggi, στην προσπάθεια του τοξικού να το παίξει “άσχετος” (και “θυμωμένος” για το κακό που έκαναν στον άνθρωπο..). Ακόμα και η πιο απλή εμπειρία λέει ότι αυτός που σε απολύει είναι το αφεντικό σου. Άλλωστε ο ίδιος ο al-Qantani είχε τιτιβίσει το περασμένο καλοκαίρι:

Νομίζει κανείς ότι λαμβάνω αποφάσεις χωρίς οδηγίες; Είμαι ένα υπάλληλος και ένας πιστός εκτελεστής των διαταγών του κυρίου μου του βασιλιά και του κυρίου μου του πιστού διαδόχου.

Τι κάνει, λοιπόν, νιάου νιάου στα κεραμίδια; «Αυτό το στοιχείο…» λέει πρώην αμερικάνος αρχιασφαλίτης στους n.y.t. «… είναι ό,τι πιο κοντά σ’ ένα όπλο που καπνίζει θα μπορούσε να βρεθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση». Σχεδόν «επ’ αυτοφόρω»… . Το smoking gun έχει υποδειχθεί λοιπόν, και όλοι το βλέπουν αναγκαστικά.

Εκτός απ’ τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας των ηπα Bolton. Δεν έχω ακούσει κάτι που να συνδέει τον bin Salman με την δολοφονία Khashoggi δήλωσε χτες, αν και προσέθεσε όμως πολλοί δεν πιστεύουν το ίδιο.

Ωραιότατα. Μέχρι να βρει ο τοξικός το πτώμα του Khashoggi, ο Bolton, ο Kushner, ο Trump, o Netanyahu, o Lieberman, ο Αναστασιάδης, ο Τσίπρας, ο ψεκασμένος, και το σύνολο του μαύρου άξονα προλαβαίνουν να βρουν ποιος ήταν ο boss του al-Qantani στις 1, στις 2 και στις 3 Οκτώβρη.

Έκαστος στο είδος του…

Τρίτη 13 Νοέμβρη. Πριν μόλις έξι μήνες, τον περασμένο Μάη, Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ και Ριάντ θεωρούσαν ότι παρά την σχεδόν εξαφάνιση του «παράγοντα isis» απ’ το συριακό και ιρακινό πεδίο (ο θύλακας του idlib ήταν μια αξιοποιήσιμη εξαίρεση) είχαν ακόμα τον άνεμο στα πανιά τους. Η Ουάσιγκτον είχε ήδη μεταφέρει την πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ, και ετοιμαζόταν για το τελικό κτύπημα, την επιβολή της «συμφωνίας του αιώνα» (για την «λύση του παλαιστινιακού προβλήματος»), κομμένης και ραμένης στα μέτρα του Τελ Αβίβ. Οι φήμες ότι «σήμερα, αύριο, την άλλη βδομάδα» (θα γίνει η παρουσίαση…) έδειχναν, βέβαια, ότι υπήρχαν κάποια προβλήματα στην αποδοχή του σχεδίου, όχι μόνο απ’ το γενικά άθλιο καθεστώς του Αμπάς, αλλά και απ’ το Αμμάν.

Οι παράπλευρες, υποστηρικτικές κινήσεις θεωρούνταν πάντως δεδομένες. Πρώτον, η Μόσχα θα συμφωνούσε (έτσι έλεγαν οι εκτιμήσεις) με το Τελ Αβίβ να μην το εμποδίζει να βομβαρδίζει ιρανικές θέσεις οπουδήποτε στο συριακό πεδίο μάχης. Και δεύτερον, ο τοξικός, θα αναδεικνυόταν σε μοντέλο «μεταρρυθμιστή» στο Ριάντ, παρασέρνοντας και τις υπόλοιπες κοντινές του πετροχούντες. Όλοι αυτοί μαζί (πετροχούντες, χούντα του Καΐρου, Τελ Αβίβ), μόλις «έλυναν το παλαιστινιακό» θα σχημάτιζαν μια αντι-ιρανική συμμαχία που γρυλίζοντας, γαυγίζοντας ή και πυροβολώντας θα στρίμωχνε την Τεχεράνη, θα αδυνάτιζε το μπλοκ της Αστάνα, και θα επέτρεπε στον άξονα την ανάκτηση αρκετού απ’ το χαμένο έδαφος στη συρία και στο ιράκ…

Σήμερα, έξι μήνες μετά, έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ό,τι είχε επενδυθεί στον θύλακα του Idlib φαλήρισε, κι αυτό ήταν κυρίως δουλειά της Άγκυρας και των υπηρεσιών της. Η Μόσχα όχι μόνο δεν συναίνεσε στις αεροπορικές εκκαθαρίσεις του Τελ Αβίβ, αλλά μετά την κατάρριψη του αεροπλάνου της έχει μετατρέψει την δυτική συρία σε «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» για το ισραήλ· που προσπαθεί να παρηγορήσει τους υπηκόους του με παιδικά ψέμματα του είδους «μπαααα, εμείς συνεχίσουμε να κτυπάμε χωρίς να μας παίρνουν χαμπάρι». Όσο για τον τοξικό; Η όμορφη ιδέα του να σφάξει έναν τουρκικής καταγωγής (ο παππούς του ήταν τούρκος) σαουδάραβα δημοσιογράφο στο προξενείο της Istanbul τον έχει παραδώσει χειροπόδαρα δεμένο στο δεύτερο μεγαλύτερο εχθρό του, το καθεστώς Erdogan. Σα να μην έφταναν αυτά, Βερολίνο και Παρίσι «ήρθαν κοντά» στο μπλοκ της Αστάνα – με άλλοθι την ανοικοδόμηση της συρίας….

Αυτή η γρήγορη αλλαγή δεδομένων και συσχετισμών, δίπλα μας, έγινε σχετικά «αθόρυβα» (αν υπολογίσει κανείς την σημασία της). Και είναι αμφίβολο αν εκτός απ’ την ασταμάτητη μηχανή την έχει καταγράψει / περιγράψει οποιοσδήποτε άλλος. Ειδικά στα φιλοαμερικανικά και φιλοϊσραηλινά μέρη μας, όπου τα χέρια της «εθνικής γραμμής» φτάνουν πολύ μακρύτερα απ’ όσο νομίζετε…

Τρίτη 13 Νοέμβρη. Η ελληνική «εθνική γραμμή» διαφημίζει τώρα όλο καμάρι εκείνο που η ασταμάτητη μηχανή φωνάζει απ’ τις αρχές του 2017: τον άξονα Ουάσιγκτον – (Λονδίνου) – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – (Ριάντ) με την προσθήκη (όχι βέβαιη) του Καΐρου.

Ο άξονας αυτός δεν είναι καινούργιος… Αλλά δεν ήταν αυτό που πουλάει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός σήμερα. Στην ουσία ήταν στρατιωτικός άξονας ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου σαν «μετόπισθεν» και σαν «επιμελητειακή ζώνη» σε σχέση με την βασική «γραμμή αντιπαράθεσης» που, αν όλα πήγαιναν καλά για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ θα ήταν αρκετά ανατολικότερα: στον περσικό κόλπο.

Τίποτα δεν έχει πάει καλά… Τι είναι, λοιπόν, αυτό που διαφημίζει το ελληνικό βαθύ κράτος «μέσα απ’ τα δόντια»; Την γεωπολιτική «αναβάθμιση» του ελλαδιστάν λόγω της μετατροπής της ανατολικής Μεσογείου σε βασική γραμμή αντιπαράθεσης του 4^ου παγκόσμιου; Διαφημίζει δηλαδή (ή εύχεται, ή έχει συμπεράνει) την υποχώρηση του αμερικανικού, του ισραηλινού και του σαουδαραβικού ιμπεριαλισμού απ’ τα ανατολικά του 35^ου μεσηβρινού (εκείνου που περνάει απ’ το ισραήλ) στα δυτικά του;

Μόνο στις ελληνικές φαντασιώσεις μια τέτοια «στρατηγική αναδίπλωση» των υπόλοιπων συμμάχων του άξονα θα είχε νόημα!! Για το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, για παράδειγμα, η αοζ του δεν είναι χώρος για ναυμαχίες (δεν διαθέτει καν αξιόλογο πολεμικό ναυτικό) αλλά μέρος για να ρουφάει γκάζι, για να καλύψει κατ’ αρχήν τις ενεργειακές του ανάγκες. Ούτε για την Ουάσιγκτον (που ελέγχει έτσι κι αλλιώς την περιοχή) ζητούμενο είναι να μην φτάσει η ευρασιατική επιρροή στην … ιταλία!

Φυσικά είναι αλήθεια ότι με τα τωρινά δεδομένα αυτή η επιρροή έχει «αγγίξει» πράγματι τα ανατολικά παράλια της Μεσογείου. Αλλά τα έχει μόνο αγγίξει: η ρωσική αεροναυτική παρουσία είναι γενικά μικρή, η ιρανική μέσω φρουρών της επανάστασης επίσης μικρή· όσο για την κινεζική «οικονομική σφαίρα» δεν έχει φτάσει ακόμα στη συρία (παρότι πρόκειται να φτάσει). Εννοείται πως ο άξονας είναι θορυβημένος απ’ αυτές τις εξελίξεις και τον συνδυασμό τους. Όμως σε κάθε περίπτωση η κρίσιμη (γεωγραφική) θέση «ανάσχεσης» που θα ήθελαν οι ιμπεριαλισμοί της Ουάσιγκτον, της Τελ Αβίβ και του Ριάντ (ή, ειπωμένο αλλιώς, η θέση «σπασίματος» του ευρασιατικού project στη μέση Ανατολή) είναι το ιράν.

Αν ο «άξονας» δεν καταφέρει να ανασυστήσει την επιθετικότητά του εκεί, κι αν πρέπει να «οχυρωθεί» στην ανατολική Μεσόγειο εγκαταλείποντας όλες τις ενδιάμεσες περιοχές, τότε δύο τουλάχιστον απ’ τα κράτη / μέλη του (το ισραήλ και η σαουδική αραβία…) την «έχουν κάτσει την βάρκα» – για να το πούμε πρόχειρα… Πρακτικά ωστόσο ακόμα κι αυτή η «οχύρωση» είναι αδύνατη με την Άγκυρα αντίπαλο… Γι’ αυτό ο αμερικανικός στρατός φυτεύτηκε στην βορειοανατολική συρία, με “κάλυψη” τις ypg: επειδή απο εκεί ελέγχει όλη την γύρα… (Ρίξτε μια ματιά στον πάνω χάρτη).

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δένεται με τον αμερικανικό και τον ισραηλινό, αλλά σ’ αυτήν την «παρέα» δεν μπορεί να σχεδιάσει οτιδήποτε. Κι έτσι δεν αποκλείεται να βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις…

Μόνο να μας κόψει τους λαιμούς μπορεί – πράγμα που θα κάνει όποτε χρειαστεί…