Tag: εξωτερική πολιτική

Πέμπτη 4 Οκτώβρη. Ποιοί άραγε να θυμούνται τα ηρωϊκά ‘90s του ελληνικού ιμπεριαλισμού, με το «ενιαίο αμυντικό δόγμα έβρος – κύπρος» και την «στρατηγική περικύκλωση της τουρκίας» σε συμμαχία με το pkk και την αρμενία; Ποιοί να θυμούνται, άραγε, τις ηρωϊκές δηλώσεις των στρατηγών Άκη (Τσοχατζόπουλου) και Γεράσιμου (Αρσένη) για τον βομβαρδισμό και την καταστροφή των βιομηχανικών υποδομών στην Izmir; Ε, λοιπόν, ακόμα κι αν υπάρχουν κάποιοι με μνήμη, αυτά που ήξεραν να τα ξεχάσουν… Τώρα το «δόγμα» είναι της Ουάσιγκτον. Η Αθήνα οφείλει να προσαρμοστεί· και το κάνει.

… Οι ηπα ενδιαφέρονται επίσης για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Η στρατηγική θέση αυτού του λιμανιού είναι ολοκάθαρη πια: στοιχεία της 10ης Combat Air Brigade του αμερικανικού στρατού το χρησιμοποιούν σαν περιοχή διέλευσης ελικοπτέρων blackhawk και φορτίων που επιστρέφουν στις ηπα απ’ την ρουμανία. Αυτό δείχνει, όπως συζήτησα νωρίτερα το φετεινό καλοκαίρι με τον δήμαρχο της Αλεξανδρούπολης, τις δυνατότητες αυτού του λιμανιού που μπορεί να παίξει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στις υποδομές και στις διασυνδέσεις της ευρύτερη περιοχής…

Αυτά έλεγε πριν ένα χρόνο περίπου, στις αρχές Νοέμβρη του 2017, ο αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα (ο άνθρωπος «τα χέρια μου στο αίμα της Meidan») Geoffrey Pyatt – μιλώντας στο πιο κατάλληλο μέρος: σε εφοπλιστικό συνέδριο.

O Pyatt έχει κάνει την Αλεξανδρούπολη «εξοχικό» του: κάθε δυο ή τρεις μήνες εκεί. Όλο και πιο «αισιόδοξος». Η χτεσινή του επίσκεψη και οι δηλώσεις του δεν μπορεί παρά να έκαναν χαρούμενους πολλούς. Μαζί με τον (καινούργιο) αμερικάνο πρόξενο στη Σαλονίκη, και δυο στελέχη της πρεσβείας στην Αθήνα (ειδικούς για την άμυνα και τα οικονομικά), ανανέωσε τις επαφές του· επιβεβαιώνοντας τους αμερικανικούς σχεδιασμούς:

Αυτή η ευρεία ομάδα αντικατοπτρίζει τη δέσμευση των ΗΠΑ για σθεναρή εμπλοκή στην περιοχή, αλλά και την εκτίμηση για τη στρατηγική σημασία του Έβρου, μία περιοχή για την οποία είμαστε ευγνώμονες που χρησιμοποιούμε για να διευκολύνουμε τις μετακινήσεις κάποιων τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεών μας (rotation of some of our military forces), μία περιοχή που προορίζεται να γίνει ένα σημαντικό ευρωπαϊκό ενεργειακό κέντρο (hub), καθώς μία σειρά από έργα υλοποιούνται, όπως ο αγωγός TAP που θα μπει σε επιχειρησιακή λειτουργία τον επόμενο χρόνο, ο διασυνδετήριος αγωγός Ελλάδας-Βουλγαρίας IGB, ο οποίος προχωράει με τη βοήθεια των πρωθυπουργών Τσίπρα και Μπορίσοφ, και ελπίζουμε την επικείμενη ανάπτυξη του πλωτού σταθμού επαναεριοποίησης, κάτι που θα βοηθήσει στην επαύξηση της ενεργειακής ασφάλειας για όλη την Ευρώπη…

“Σθεναρή” η “εμπλοκή” της Ουάσιγκτον στον Έβρο, ε;

Πέμπτη 4 Οκτώβρη.…Προστατεύουμε την σαουδική αραβία. Μπορείτε να πείτε ότι είναι πλούσιοι. Και αγαπάω τον βασιλιά, τον βασιλιά Salman. Αλλά του είπα: «Βασιλιά, σε προστατεύουμε, δεν θα έμενες στη θέση σου ούτε δυο βδομάδες χωρίς εμάς – πρέπει να πληρώσεις για την προστασία σου. Έχεις τρισεκατομύρια δολάρια. Χωρίς εμάς ποιος ξέρει τι θα σου συμβεί; Μ’ εμάς είσαι εντελώς ασφαλής. Αλλά δεν παίρνουμε αυτά που θα έπρεπε να πάρουμε»…

Αυτά είπε προχτές το ψόφιο κουνάβι σε συγκέντρωση οπαδών του στο Μισσισσιπή. Τι παράπονα έχει πια το ψόφιο κουνάβι απ’ την σαουδαραβική χούντα; Ότι δεν αγοράζει αρκετά αμερικανικά όπλα. Πρέπει να αγοράσει κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα – ακόμα κι αν δεν έχει να τα κάνει κάτι. (Ας τα αγοράζει, ας τα πληρώνει, κι ας τα θάβει στην άμμο).

Πριν λιγότερο από 2 χρόνια οι ξερόλες υποστηρίζαν ότι το ψόφιο κουνάβι έχει ένα ρεαλιστικό, «επιχειρηματικό» στυλ, που θα απλοποιήσει τις διεθνείς σχέσεις του βασιλείου του. Λάθος. Το ψόφιο κουνάβι (και, οπωσδήποτε, οι σωματοφύλακες πίσω του, που δεν φαίνονται όταν δεν χρειάζονται) έχουν ένα ρεαλιστικό, «μαφιόζικο» στυλ, όπου τους βολεύει: θα σου κάνω μία πρόταση που δεν μπορείς να την αρνηθείς.

Φυσικά αυτό δεν ισχύει για την Αθήνα. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ήταν που πήγε και ξαναπήγε και στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ, τρέχοντας, γλύφοντας και παρακαλώντας. Η ανανέωση της συμμαχίας Ουάσιγκτον – Αθήνας σε συνθήκες 4^ου παγκοσμίου δεν οφείλεται σε εκβιασμούς της πρώτης στη δεύτερη· αλλά στον ελληνικό πανικό για την γεωπολιτική υποτίμηση του οικοπέδου.

Εννοείται ότι όλοι εμείς είμαστε «πακέτο» στην προσφορά: κρέας, για οποιαδήποτε χρήση…

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Παρότι δεν είναι του γούστου μας ούτε οι κάλπες ούτε τα κουκιά, ξεκινάμε απ’ τους αριθμούς. Επειδή μπορεί (μπορεί και όχι όμως, post-post-modern κοινωνίες του θεάματος είναι αυτές!) να λύνουν τα μάγια.

Πάνω είναι ο πίνακας με τα κουκιά στις εκλογές στο κράτους της μακεδονίας το 2016. Κάτω είναι ο πίνακας με τα κουκιά του πρόσφατου δημοψηφίσματος. Μια απλή πρόσθεση στα μεγέθη του επάνω πίνακα απ’ την 2^η ως και την 6^η θέση (που συγκροτούν τον τωρινό κυβερνητικό συνασπισμό), οι σοσιαλδημοκράτες δηλαδή μαζί με τα κόμματα των αλβανόφωνων, βγάζει ένα σύνολο 647.729 κουκιών. Ο συνασπισμός αυτό προωθούσε το «ναι» στο δημοψήφισμα· και το «ναι» πήρε 609.813 ψήφους. Διαφορά; 37.816 κουκιά…

Αυτές οι σχεδόν 40.000 ψήφοι διαφορά σ’ ένα εκλογικό σώμα (για άλλους) σχεδόν 1.800.000 ή (για άλλους) 1.200.000 συνιστά το αξεπέραστο «πολιτικό πρόβλημα» του Zaev; Χαμογελάστε παρακαλούμε – και μην κάνετε ούτε «κερατάκια» ούτε κωλοδάκτυλα: το φαιορόζ γκουβέρνο κάνει κουμάντο με 2.126.327 κουκιά σε σύνολο (εγγεγραμένων) 9.840.525. Εν ολίγοις κυβερνούν οι εκπρόσωποι του 21,8% του «εκλογικού σώματος». Συ.ριζ.α. και αν.ελλ. μαζί. Φαίνεται ότι οι αληθινές δημοκρατίες τα αντέχουν αυτά, έτσι δεν είναι; Μια χαρά είναι και το 21,8% του εκλογικού σώματος…

Το καθαρό «ναι» (όχι η συνολική συμμετοχή) στο μακεδονικό δημοψήφισμα είναι το 33,7% του «εκλογικού σώματος» (με το υπόλοιπο ούτε καν εναντίον· μόνο αποχή). Ποιος έχει τα μούτρα να το βρίσκει ελλιποβαρές; Τίνος φαίνεται λειψό, προβληματικό, σκέτη αποτυχία; Παρακαλούμε τους ψεκασμένους να σηκωθούν στον πίνακα – μιας κι έχουν μείνει ξανά και ξανά στην ίδια τάξη στην απλή αριθμητική. (Κάνουν παιχνίδι με 3,7% των ψηφισάντων, ή 2% του “εκλογικού σώματος”…)

Επειδή όμως εσείς (ελπίζουμε) δεν είστε ούτε ψεκασμένοι ούτε σκράπες στην αριθμητική ούτε βλάκες, έχετε το δικαίωμα να σκεφτείτε πιο σύνθετα. Για παράδειγμα. Αυτά τα 40.000 κουκιά λείπουν απ’ τον λογαριασμό του κυβερνητικού συνασπισμού… Και μάλιστα στην πράξη είναι περισσότερα, αφού ψήφισε «ναι» και ένας (άγνωστος) αριθμός οπαδών της μακεδονικής αντιπολίτευσης (του VMRO). Αυτά τα «χαμένα κουκιά» αντιστοιχούν σε ψηφοφόρους των σοσιαλδημοκρατών ή/και των αλβανικών κομμάτων που δεν γούσταραν την ένταξη στην ε.ε. και το νατο; Δεν γούσταραν την αλλαγή του συνταγματικού ονόματος;

Θα μπορούσαν να ισχύουν αυτά – ας πούμε (για το πρώτο) μια κάποια «αριστερά» της μακεδονικής σοσιαλδημοκρατίας. Μαζί θα μπορούσαν να ισχύουν και τα εξής: σε μια αναμέτρηση που δεν είναι ντέρμπι, αφού μόνο κάτι φασιστρόνια προπαγάνδισαν ανοικτά το «όχι»· σε μια αναμέτρηση που δεν έχει δημόσια πόλωση (άρα και πόρωση)· σε μια αναμέτρηση όπου έχει περάσει κάθε καρυδιάς διεθνές καρύδι σπρώνοντας το «ναι»· με δυο λόγια, σε μια αναμέτρηση που το «ναι» έχει κερδίσει απ’ τα αποδυτήρια, ε, βαριέμαι να πάω να ψηφίσω. Με πήρε ο ύπνος και έγειρα. Ή, κάποια μικροφράξια στους σοσιαλδημοκράτες, θέλει να στερήσει απ’ τον Zaev έναν θρίαμβο, και «έσπρωξε» κάτι του στυλ «σιγά μωρέ, δεν χρειάζεται να πάμε να ψηφίσουμε, το ναι είναι σίγουρο».

Όλα αυτά είναι πιθανά… Κανείς δεν πρέπει να τα αποκλείει· και κανεις δεν μπορεί να τα μετρήσει…

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Η άποψή μας γνωστή: Ούτε το βαθύ κράτος / παρακράτος, ούτε το φαιρόζ γκουβέρνο, ούτε ο τενεκεδένιος και ο ογκόλιθος ήθελαν συμφωνία! Αυτό που ήθελαν ήταν “να καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις με ευθύνη των σκοπιάνων”. Το ότι αυτό δεν έγινε λόγω της διεθνούς πίεσης και λόγω του γεγονότος ότι η χρεωκοπημένη αλλά “στρατηγικός σύμμαχος οι ηπα” Αθήνα δεν θα μπορούσε πια να πάει κόντρα στην Ουάσιγκτον για να φυλάξει τα δικά της ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στη δυτική βαλκανική (το έχουμε εξηγήσει στο sarajevo.pdf: το «θρυλικό βέτο» στο Βουκουρέστι είχε τις πλάτες των ευρωπαίων κι όχι την μαγκιά του υπνοβάτη Καραμανλή του β…), το γεγονός δηλαδή ότι το πράγμα έφτασε τελικά στη “συμφωνία των Πρεσπών”, δεν σημαίνει ότι το blame game εξαφανίστηκε.

Νάτο που εμφανίστηκε ακμαίο μετά το δημοψήφισμα: ήταν στη γωνία και περίμενε! Όλο το original βαθυκρατικό κατακάθι, δεξιό κι αριστερό, βγήκε ακαριαία στην επιφάνεια, για να πει με διαφορετικές λέξεις το ίδιο πράγμα: Είδατε που σας τα λέγαμε; Αυτοί δεν θέλουν! (Οπότε δεν χρειάζεται πια εμείς να παριστάνουμε ότι θέλουμε! Τα φορτώνουμε σ’ αυτούς: αυτοί φταίνε!!!)

Σα να ήταν σύνθημα το κατάλληλο φάλτσο σφύριγμα του διαιτητή (: «μεγάλη αποχή, πολύ μεγάλη αποχή, τεράστια αποχή!») ανέβηκε στη σκηνή, πάνω στα εθνικά ελατήρια, η παράσταση με έτοιμο το σενάριο: O ογκόλιθος (που έχει υπογράψει την «συμφωνία των Πρεσπών») βγήκε στον ρόλο του «πεφωτισμένου», με την παλτουδιά και το καβουράκι (το έχει), σε στυλ: Ωωωω!!!… Βεβαίως βεβαίως εμείς τιμούμε την υπογραφή μας, αλλά εσείς εκεί πέρα έχετε σοβαρό πρόβλημα my dears… Ώου! Θα μπορούσα να έχω λίγο γάλα στο τσάι μου; Ο δε ψεκασμένος, απ’ το ίδιο υπουργικό συμβούλιο (δηλαδή τον ίδιο θίασο), βγήκε με στολή παραλλαγής καμαρώνοντας: Νάτοιοιοιοι! Άκυροι! Οφσάιντ την έβγαλαν την συμφωνία! Με άδειες κερδίδες το γκολ είναι άκυρο!!! Το λέει και το VAR που έχω σπίτι!!!

Τα αγοράζει κανείς αυτά;

(φωτογραφία: Ο Nick the Greek στο αεροδρόμιο των Σκοπίων στις 22 του περασμένου Μάρτη, στην πρώτη επίσημη πτήση Αθήνα – Σκόπια.

Κάθε ογκόλιθος πρέπει να κρύβει τον λαγό που βγάζει απ’ το καπέλο του. Ειδικά αν αυτός ο λαγός είναι ψεκασμένος…)

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Διεθνώς όχι! Κανείς δεν αγοράζει ελληνική πολιτική!

Επειδή όμως το εθνικιστικό κατακάθι, δεξιό κι αριστερό, ανακάλυψε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν ήττα και των «ξένων» (της ε.ε. και του νατο, τα παλιοκαθάρματα, δεν τολμάνε να πατήσουν το πόδι τους στα μέρη μας και βυσσοδομούν έξω απ’ τα σύνορα!.. ) πρέπει να θυμίσουμε πόσο πληγώθηκε (αυτό το ελληνικό κρατικό / παρακρατικό και πανταχού παρόν κατακάθι) όταν οι ίδιοι ακριβώς διεθνείς παράγοντες ανάγκασαν τον φίλο του ελλαδιστάν, τον φασίστα Γκρουέφκσι, να πάει σπίτι του προκηρύσσοντας εκλογές το 2016. Λέμε: τους έχουν άχτι οι ντόπιοι φασίστες τους «διεθνείς παράγοντες», γιατί τους χαλάνε την μανέστρα στα βόρεια…. Αλλά γενικά το καταπίνουν· ή αυτό παριστάνουν…. Τι άλλο να κάνουν; (Να θυμίσουμε ότι ε.ε. και νατο δεν είναι το ίδιο συνδικάτο εδώ και πολύ καιρό, είναι άχρηστο – ε;)

Λοιπόν όχι. Το ελληνικό blame game δεν πουλάει διεθνώς, κι ούτε προορίζεται για εξαγωγή. Για εσωτερική κατανάλωση προορίζεται· τρίπλες περιορισμένης ευθύνης δηλαδή.

Αυτό σημαίνει ότι το ζήτημα του μακεδονικού κράτους θα ακολουθήσει τον δρόμο που έχει χαραχθεί: μην αποκλείσετε το ενδεχόμενο το VMRO να διασπαστεί τελικά, σε ένα (μικρότερο μεν αλλά ικανό απ’ την άποψη των τωρινών βουλευτών) «κεντροδεξιό» τμήμα (που λείπει απ’ την πολιτική σκηνή των Σκοπίων) και ένα μεγαλύτερο «λαϊκής δεξιάς» για μεταγενέστερη κατεργασία. Το «κεντροδεξιό» (σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο) μια χαρά θα υποστηρίξει τον τωρινό κυβερνητικό συνασπισμό του Zaev για την αναθεώρηση του συντάγματος: οι χρειαζούμενοι 80 βουλευτές υπάρχουν ήδη (λένε αυτοί που ξέρουν κάτι παραπάνω).

Όσο για το ελλαδιστάν; Όλες αυτές οι φράξιες του βαθέος κράτους, αυτές που κυβερνούν κι αυτές που αντιπολιτεύονται, θα χρειαστεί να μοιραστούν τα απόνερα. Κάτι θα σκεφτούν – οι υπήκοοι ψοφάνε για φτηνό μελόδραμα.

Όλοι έχουν να μοιραστούν τα απόνερα, εκτός απ’ τον τενεκεδένιο και την στενή παρέα του: αυτοί βλέπουν το “νόμπελ ειρήνης” να τους γνέφει στο βάθος, και έχουν αρχίσει να βγάζουν φωτοστέφανα… Δυστυχώς, στο πλάνο των υποψηφίων, βρίσκονται δίπλα στο ψόφιο κουνάβι και τον έρωτά του…  Αλλά κι αυτός ο ανθυποψήφιος, ο ψοφιοκούναβος, μοιάζει μεν δαιμονικός, αλλά ό,τι κάνει το κάνει για καλό (: Αλέξη Τσίπρα “Άπαντα”, τόμος 3, σελίδα 107).

Σε μια φάση όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου είναι σίγουρο ότι το “νόμπελ ειρήνης” το καλοβλέπουν όλα τα μαστιγωμένα της πίστας….

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Όλα έπαιζαν, η Μόσχα έλειπε: θα κάνει θέμα (λέει…) την “συμφωνία των Πρεσπών” στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, για να μην γίνει δεκτή – αφού ο λαός της μακεδονίας αδιαφόρησε και το δημοψήφισμα (λέει) είναι “άκυρο”…

Χοντροκομμένο σλαβικό χιούμορ: ούτε η προσάρτηση της Κριμαίας έχει γίνει δεκτή απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε (απ’ την ανάποδη μεριά).

Ε, και;