Tag: ε.ε.

Το μέλλον του κόσμου (χωρίς τη δύση στο κέντρο του…)

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.10) >> Πώς βλέπει η ε.ε. την Μόσχα και το Πεκίνο; Μην κάνετε υποθέσεις: υπάρχει η αξιωματούχος που θα σας ανοίξει τα μάτια!

Λοιπόν, αυτή η υπ.εξ. της ε.ε. κυρία Kaja Kallas πρόκειται να επισκιάσει τους πάντες πριν απ’ αυτήν. Προορίζεται να αφήσει εποχή! Φυσικά ο ρόλος της είναι φαρσοκωμικός, όπως άλλωστε και όλων των προηγούμενων ή και διάφορων τωρινών πολιτικών βιτρινών. Αλλά έχει κάτι το ιδιαίτερο στον τρόπο που τον παίζει. Δεν «σφίγγεται», δεν «ζορίζεται». Δεν σμίγει τα φρύδια γιατί «έχω κάτι σοβαρό να σας πω». Αντίθετα απολαμβάνει την α-νοησία της όπως ένα νήπιο που έφαγε πολλούς ρώσους για πρωϊνό και ύστερα κοιτάει το γεμάτο γιογιό του και πανηγυρίζει. Χαριτωμένα.

Απολαύστε το όχι απλά «πολιτικό» αλλά σχεδόν «φιλοσοφικό» βάθος των σκέψεων και της γνώμης της. Είναι η ε.ε. στα καλύτερά της!!!

Και πως βλέπει η Μόσχα την ε.ε.; Χμμμμ… Εδώ τα πράγματα έχουν αυτήν την «βαριά» σλαβική σοβαρότητα που υποψιάζεσθε. Και (γιατί να το κρύψουμε;) μια δυσοίωνη ευστοχία που πετυχαίνει ακαριαία το έδαφος της κυρίας Kaja (και κάθε άλλου ε.ε. αξιωματούχου) αφήνοντάς την / τους να χειρονομούν (και να απειλούν) στον αέρα. Σαν κάτι κινούμενα σχέδια.

Ο Anton Kobyakov είναι ένας απ’ τους «ειδικούς συμβούλους» της ανεγκέφαλης αλεπούς (a.k.a. Putin). Να τι είπε στο «διεθνές φόρουμ του Βλαδιβοστόκ» πριν λίγες ημέρες, στις 6 Σεπτέμβρη, χωρίς καν να επαινεί την ρωσική ισχύ στις …. «κοινωνικές επιστήμες» που θα έλεγε και η κυρά Kaja:

O μεγάλος γεωπολιτικός τζόγος της Δύσης φτάνει στην αποφασιστική του φάση. Ήδη μπορεί να ειπωθεί ότι ένα μέρος της Δύσης, συγκεκριμένα η Ευρώπη, έχει χάσει.

Σήμερα η Ευρώπη έχει χάσει οριστικά την ανεξαρτησία της στον χρηματοπιστωτισμό, στην ενέργεια, στην τεχνολογία και στις πολιτικές αποφάσεις. Ουσιαστικά έχει χάσει την κυριαρχία της.

Η Ασία έχει αναλάβει όλες τις λειτουργίες της Δύσης.

Η Μέση Ανατολή έχει γίνει το καινούργιο χρηματοπιστωτικό κέντρο, τραβώντας πλούσιους Βρετανούς μακριά απ’ το νησί τους.

Η βιομηχανία έχει μεταφερθεί στην Κίνα και στο Βιετνάμ, και μεταφέρεται ακόμα παραπέρα στην Ινδία και σε άλλες χώρες.

Σήμερα τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα είναι η Shenzhen, η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, το Ντουμπάι και η Βομβάη.

Η τεχνολογική πρωτοπορία έχει πάει στην Κίνα και στην Κορέα.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο σε περίπου πέντε χρόνια η Δυτική Ευρώπη δεν θα έχει καμία αξία, ούτε καν ως καταναλωτική αγορά.

Αμάν;;;!!! Αμάν-αμάν;;;;!!! Τι πρόβλεψη είναι αυτή κυρ Αντώνη;; Ούτε ως καταναλωτές δεν θα μετράμε εμείς οι πρωτοκοσμικοί;;; Τίποτα; Τόση φτώχια και μιζέρια;

(Το 2030 είπες;;; Περίπου; Χοντρικά τότε; Μπορεί και νωρίτερα; Ωιμέ!!!!)

SCO

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.15) >> Αποδίδεται στον Vaclav Havel (πρόεδρο της τσεχίας απ’ το 1993 ως το 2003) η φράση «η οικονομική ανάπτυξη της κίνας είναι τόσο γρήγορη ώστε δεν έχουμε προλάβει να εκπλαγούμε». Αν έγινε όντως τέτοια παρατήρηση, ήταν κάπου το 2011. Και έγινε έκτοτε κάτι σαν ρέκβιεμ των δυτικών δυνατοτήτων ακόμα και να εκπλαγούν. Γρήγορα, γύρω στο 2014, προτίμησαν αντί για την δυστυχία της διαρκούς έκπληξης την λύτρωση της απώθησης και έναν μάλλον διεστραμμένο (αν και συνεπή με τον δυτικό μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλισμό) τρόπο για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον «υπερηχητικό» ανταγωνιστή: να «τσακίσουν» τον βασικότερο στρατιωτικό του σύμμαχο. Την Μόσχα.

Τους φάνηκε «εύκολη δουλειά», ειδικά αν δινόταν εργολαβικά στο Κίεβο. Το «εύκολο» δεν ήταν μόνο η βεβαιότητά τους ότι το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο είναι ετοιμόρροπο. Αλλά και η ιδεολογική προετοιμασία δεκαετιών, πρώτα επί εσσδ και, στη συνέχεια, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’00 όταν (με την κατάκτηση της εξουσίας στη Μόσχα απ’ το πατριωτικό τμήμα των ρωσικών υπηρεσιών: Putin…) σταμάτησε το πλιάτσικο και άρχισε η ανάκαμψη. Χωνεμένος αντισινισμός, δουλεμένος-ως-τις-χοντροειδείς-λεπτομέρειές του δεν υπήρχε διαθέσιμος στη δύση. Αντίθετα ο αντι-Πουτινισμός ήταν καλά δουλεμένος∙ είχε «οπλοποιηθεί» απ’ το 2012 με τον (αμερικανικό) «νόμο Magnitsky» (Magnitsky Act)∙ απ’ το 2018 με την αγγλικής έμπνευσης «υπόθεση Skripal»∙ και απ’ το 2020 με την γερμανικής έμπνευσης «υπόθεση Navalny»…

Ξέρουμε (έχουμε καταλάβει) τώρα πια γιατί σχεδόν το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών / αφεντικών έτρεξε να κουρνιάσει κάτω απ’ την μιλιταριστική φτερούγα του νατο / usa απ’ τις αρχές του 2022. Όχι επειδή φοβούνταν μήπως ο ρωσικός στρατός πατήσει … τα ιερά τους χώματα!!! Όχι μόνο επειδή ονειρεύονταν έναν υγιεινό περίπατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, ύστερα, ένα ακόμα πιο υγιεινό πλιάτσικο στην ρωσική επικράτεια (αυτό που είχε σταματήσει ο τρισκατάρατος Putin!). Αλλά και επειδή, μ’ αυτήν την «στρατιωτική συντριβή» και την συνακόλουθη οικονομική λεηλασία, θα έφταναν στα βόρεια σύνορα της κίνας, κυκλώνοντας την (οικονομικά και στρατιωτικά), στερώντας την από πολλά.

Φαίνεται υπερβολική η άποψή μας; Θυμηθείτε. Υπήρξε μια εποχή πολύ πρόσφατη όπου η αγωνία των ευρωπαϊκών αφεντικών δεν ήταν η προστασία τους απέναντι στον Gerasimov αλλά η προστασία τους απέναντι στην Huawei… Την ίδια αυτή εποχή, τα “μέτρα” που έπαιρναν δεν ήταν για να σταματήσουν τα … ρωσικά τανκς… Αλλά για να σταματήσουν τις εξαγορές των επιχειρήσεων που ονόμαζαν “εθνικούς πρωταθλητές” από κινέζους… Υπήρξε τέλος η ίδια εποχή όπου ο δημαγωγικός καϋμός στην ευρώπη δεν ήταν (βέβαια…) τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Donbass αλλά στην Xinjiang…

Και τι πέτυχαν μ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική διαστροφή τους; Αυτό στη συνέχεια: όταν ακόμα και η ναυαρχίδα του ανήκομεν εις την Δύσιν ανατριχιάζει (διακριτικά…) τι να πει κανείς;

Το «ανατριχιαστικό» του πιο πάνω ενσταντανέ και, μιλώντας πιο γενικά, των όσων έγιναν στην κινεζική Tianjin στη σύνοδο του SCO (: «Σύμφωνο της Σαγκάης») δεν ήταν βέβαια ο αυτοκράτορας Xi ή η ανεγκέφαλη αλεπού (Putin). Ήταν οι «χαρούλες» του ινδού πρωθυπουργού Narendra Modi μ’ αυτούς.

Γιατί; Η «γενική δύση», τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί έχουν ποντάρει πολλά στο Νέο Δελχί ως αντίπαλο του Πεκίνου. Γι’ αυτό μεγαλοποιούν όσο μπορούν (και όσο πιο αφηρημένα γίνεται) την «αξία» του ινδικού κράτους / κεφάλαιου, προβάλλοντάς το περίπου σαν ήδη ισοδύναμο με το κινεζικό.

Ο υπερτονισμός αυτής της «αξίας» είναι … φαντασιακός. Ναι μεν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο είναι σημαντικό, αλλά σε σύγκριση με το κινεζικό είναι … πολύ μακριά. Ενδεικτικά, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην ινδία, μετρημένο σε δολάρια, το 2024 ήταν 2.966. Ενώ το κινέζικο 13.303, πάνω από 4 φορές μεγαλύτερο. Επιπλέον η ινδία είναι μια απ’ τις πιο σκληρά ταξικές κοινωνίες στον πλανήτη (ελέω θρησκείας υποτίθεται: ινδουϊσμός), χωρίς επιρροή οπουδήποτε εκτός συνόρων εκτός απ’ την γειτονική σρι λάνκα, σε μια κατάσταση μόνιμης αντιπαράθεσης με το γειτονικό πακιστάν (σύμμαχο του Πεκίνου), μ’ έναν πρωθυπουργό επικεφαλής ενός εθνικιστικού και αντιμουσουλμανικού κόμματος (εξού και η υποστήριξη στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς…)

Φυσικά το να αποκαλείται η ινδία (λόγω πληθυσμού) η «μεγαλύτερη δημοκρατία στον πλανήτη» είναι ιδιαίτερα κολακευτικό. Στην πραγματικότητα αυτή η «δημοκρατία» περιλαμβάνει ισχυρότατες «δόσεις» φεουδαρχίας / μεγάλης γαιοκτησίας, ενώ ο ψηφιακός έλεγχος πάνω στον ταξικά πολωμένο πληθυσμό, πάνω στους πληβείους, ωχριά μπροστά σε οτιδήποτε μπορεί να αποδοθεί αλλού. Τέλος είναι εδώ και δεκαετίες ένα κράτος εθελοντικά παραδομένο στα βιοτεχνολογικά πειράματα διάφορων Gates και Bayer/Monsanto, τόσο στα χωράφια και στην κτηνοτροφία όσο και στα φάρμακα. Κι αυτό έχει τρομακτικές συνέπειες: σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές του ινδικού καθεστώτος ανάμεσα στο 2014 και το 2022 αυτοκτόνησαν 100.474 φτωχοί αγρότες…

Δεν μπορεί να συγκριθεί λοιπόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο των τρισεκατομμυριούχων ολιγαρχών και των εκατομμυρίων πάμφτωχων υπηκόων, είτε σαν παρούσα κατάσταση είτε ως καπιταλιστική δυναμική για το μέλλον, με το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Αλλά (για την δύση) «αυτό έχουμε, σ’ αυτό ποντάρουμε»… Γιατί; Επειδή το Νέο Δελχί και το Πεκίνο έχουν κάποιες συνοριακές διαφορές κάπου στα Ιμαλάια (!) και πότε πότε γίνονται και στρατιωτικές συμπλοκές εκεί. Όπως αυτή, του 2021:

Ναι, με λοστάρια!!! Τα δύο πυρηνικά κράτη έχουν συμφωνήσει οι συνοριοφύλακές τους να μην έχουν πυροβόλα ή άλλα βαριά όπλα, οπότε όποτε τσακώνονται για μερικά μέτρα εδώ ή εκεί, το κάνουν με ξύλα και πέτρες… (Η “μάχη της Παιανίας” ήταν πιο σκληρή. Παρ’ όλα αυτά ακόμα κι έτσι, με τα παλούκια, πότε πότε σκοτώνονται κάποιοι…)

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κινέζικος στρατός είναι στη μέση, αυτός που «τις τρώει», και ο ινδικός είναι γύρω γύρω, αυτός που τις «ρίχνει»…

 

 

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.59) >> Αν «χαζέψετε» την πρώτη εικόνα επάνω βιαστικά, θα θεωρήσετε πως είναι πρόσφατη. «Η Ε.Ε. καταδικάζει τον λιμό στη Γάζα»… Αν την διαβάσετε πιο προσεκτικά και, κυρίως, αν προσέξετε την ημερομηνία πάνω αριστερά, 8 Αυγούστου 2024, θα διαπιστώσετε πως η …«καταδίκη» είναι παλιά. Πριν ένα χρόνο, για την ακρίβεια πριν σχεδόν 13 μήνες…

Υπάρχουν δυο ή τρία ζητήματα που απορρέουν, ζητήματα που τα θεωρούμε σημαντικά. Πρώτον, τα ευρωπαϊκά αφεντικά

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι καλύτερες 7άδες…

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.37) >> Στην τέχνη και όχι μόνο.

1954: ο μεγάλος ιάπωνας σκηνοθέτης Akiro Kurosawa δημιουργεί τους «Επτά Σαμουράι»:

1960: ο αμερικάνος σκηνοθέτης John Sturges αντιγράφει την ιδέα του Kurosawa και σκηνοθετεί το «Και οι επτά ήταν υπέροχοι» (The Magnificent Seven) ως «γουέστερν» που διαδραματίζεται στα σύνορα μεξικό – ηπα, με ένα εντυπωσιακό καστ:

2025: η Ιστορία και η δυτική παρακμή σκηνοθετούν το μοναδικό, το ανεπανάληπτο «Και οι επτά ήταν λιώμα» (The Stoned Seven) που διαδραματίζεται μέσα στο «άσπρο σπίτι», του οποίου τα γνωστά πλάνα είναι το trailer του έργου.

Κάποιοι παλιοχαρακτήρες παρατήρησαν εύστοχα πως τόσες πολλές πολιτικές βιτρίνες μαζεύονται «ακαριαία και αυτόματα», χωρίς πολύμηνη προεργασία, μόνο σε κηδείες!.. Ακριβώς έτσι!!!  

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος φυσιογνωμιστής για να καταλάβει. Αρκεί να είδε τις βιντεοσκοπήσεις αυτού του «ραντεβού-με-την-ιστορία», την συμπεριφορά και τα λεγόμενα του ψόφιου κουναβιού, και τις αντιδράσεις των πολιτικών βιτρινών / εκπροσώπων άλλοτε τρανών ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών.

Δείτε, για παράδειγμα, τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα να αγριοκοιτάει τον συμπότη του τοξικό του Κιέβου καθώς εκείνος «κάτι λέει εκτός γραμμής» μετά την συνάντησή του με το ψόφιο κουνάβι:

Το αποκορύφωμα ήταν φυσικά το ότι το ψόφιο κουνάβι, ενώ μιλούσε με τους stoned seven (φώτο επάνω) τους παράτησε λέγοντας «πάω να μιλήσω με τον Putin» – και γύρισε μετά από ούτε λίγο ούτε πολύ 40 λεπτά∙ ενόσω αυτοί απλά περίμεναν τρώγοντας τα νύχια τους…

Οι δυτικοί δημαγωγοί, θα πρέπει να το έχετε καταλάβει κατ’ αρχήν, εκτός από ηλίθιοι και άσχετοι (μαζί και τα δύο) είναι, μερικές φορές, και ντροπαλοί. Για παράδειγμα, στα μέρη μας και (απ’ όσο μπορούμε να καταλάβουμε σ’ όλη την πολεμόκαβλη ευρώπη) ντράπηκαν να παραδεχτούν ότι την περασμένη Δευτέρα, 18 Αυγούστου 2025, διάφοροι ευρωπαίοι ηγέτες έφαγαν στην Ουάσιγκτον μια ξεγυρισμένη ροχάλα – απ’ το ψόφιο κουνάβι. Η ροχάλα αφορούσε το ουκρανικό πεδίο μάχης, σίγουρα. Αλλά κυρίως ήταν εκδήλωση εκείνου που έχουμε ονομάσει όξυνση των ενδοδυτικών αντιθέσεων. Αυτό είναι που μας ενδιαφέρει.

Έγκαιρα, πριν 2 βδομάδες, στις 11 Αυγούστου, εν όψει του «ραντεβού στην Αλάσκα», ο διαλεκτικός ιστορικός υλισμός μας είχε συμβουλέψει να γράψουμε μεταξύ άλλων κι αυτό:

… Τι επιπλέον θέλει λοιπόν τώρα ο Putin μέσω αυτού του ραντεβού με το ψόφιο κουνάβι; 

Μπορεί να θέλει να το στηρίξει σε μια μάλλον δύσκολη στροφή της πρώτης του χρονιάς στη δεύτερη θητεία: είναι ένας πρόεδρος ιδανικός για να υπονομεύσει απ’ τα μέσα την αμερικανική ηγεμονία καθώς προσπαθεί να την αναδιαρθρώσει / «επισκευάσει», αλλά δεν πατάει καλά! Όμως θα τολμήσουμε να υποστηρίξουμε ότι η Μόσχα κάλλιστα (και κυρίως) θα ήθελε την όξυνση των ενδοδυτικών (ακόμα και των ενδοαμερικανικών) αντιθέσεων γύρω απ’ την έκβαση στο ουκρανικό πεδίο μάχης και την παραδοχή (ή μη) της ήττας εκεί…

Φυσικά αυτά θεωρούνται «περιθωριακές» εκτιμήσεις – δεν μας πειράζει. (Ζούμε μ’ αυτό!) Τα σημαντικά είναι:

α) ότι η ροχάλα της 18ης Αυγούστου έρχεται μόλις 3 χρόνια μετά απ’ αυτά:

και πάμπολλα παρόμοια περί «ενότητας», «γροθιάς» της δύσης κατά της Μόσχας κλπ, όλο το 2022, το 2023, το 2024…

β) είναι κατευθείαν συνέπεια της στρατηγικής ήττας ΟΛΩΝ των δυτικών ιμπεριαλισμών στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙

γ) είναι κατευθείαν συνέπεια του ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός «πρόλαβε» να διαχειριστεί αυτή την ήττα πρώτος (αυτό το «πρόλαβε» χρειάζεται παραπάνω εξήγηση…) και, προφανώς (δεν υπάρχει άλλος τρόπος) κανιβαλίζοντας τους ευρωπαίους συμμάχους του∙ και

δ) του γεγονότος ότι από στρατηγική άποψη η όξυνση-των-ενδο-δυτικών (και ενδοαμερικανικών…) αντιθέσεων στο έδαφος αυτής της ήττας είναι (για τον διαλεκτικό, ιστορικό υλισμό μας…) η ουσιαστική επιδίωξη της Μόσχας (ειδικά) και των μελών του ευρασιατικού project (γενικά) στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτός (έχουμε υποστηρίξει και στο παρελθόν…) είναι ο ένας απ’ τους δύο σοβαρούς λόγους που η Μόσχα «τραβάει» αυτόν τον πόλεμο τόσο πολύ χρονικά: «πόλεμος τριβής» όχι απλά κατά του ουκρανικού στρατού, αλλά (κυρίως) κατά του-ουκρανικού-στρατού-ως-εργολάβου-του-νατο, άρα κατά του νατο ως πολιτικοστρατιωτικού μπλοκ.

(Το νατο έπρεπε να διαλυθεί αμέσως μετά την διάλυση του «συμφώνου της Βαρσοβίας», τον Ιούλιο του 1991. Αλλά όχι. Τα μέλη του προτίμησαν το αντίθετο. Έκαναν χρήση του «δικαιώματος του νικητή»: κάνω ό,τι θέλω όποτε θέλω, όπως θέλω. Δεν πέρασε ποτέ απ’ το μεθυσμένο μυαλό τους πως θα έρθει η στιγμή που ως ηττημένοι θα βρουν μπροστά τους το «δικαίωμα του νικητή», απ’ την αντίπαλη μεριά.

Τώρα όλα τα παπαγαλάκια και οι δημαγωγοί καταγγέλλουν τον Putin ότι είναι «αυταρχικός», «εγκληματίας», «κυνικός», και «αρνείται να διαπραγματευτεί» – χαρακτηρισμούς που παρεπιπτόντως δεν τους ξεστόμισαν ποτέ για τον Bush Β, τον Obama και την Clinton ούτε στο αφγανιστάν, ούτε στο ιράκ, ούτε στη λιβύη…

Αν η ιδιοτέλεια είναι χαρακτηριστικό όσων θεωρούν ότι δεν έχουν αντιπάλους, η μνήμη χρυσόψαρου είναι το προσόν όσων ζουν στη γυάλα. Η Μόσχα διαπραγματευόταν ακόμα και ως τον Μάρτη του 2022 – μάταια. Αλλά ήδη απ’ το 2007, απ’ την «σύσκεψη ασφαλείας του Μονάχου», ο Putin είχε καλέσει / προκαλέσει τα αφεντικά των δυτικών ιμπεριαλισμών να αναθεωρήσουν∙ τον ειρωνεύτηκαν.

Ο καιρός πέρασε και οι δυτικοί γιόρταζαν τα βίτσια και την «δύναμή» τους. Ώσπου η γυάλα τους άρχισε να ραγίζει. Ήδη το νατο ρευστοποιείται. Αργά και σταθερά. Τρία τουλάχιστον κράτη / μέλη του δεν έχουν κηρύξει κανέναν πόλεμο στη ρωσία. Κι αυτό ήταν η αρχή…

Όχι, το νατο δεν θα καταρρεύσει με πάταγο! Μάλλον θα απονευρώνεται, θα αντικαθίσταται ad hoc από άλλες, μικρότερες συμμαχίες, ενώ θα παραμένει στην κορνίζα ως σκέτο όνομα…)

Το «ραντεβού στην Αλάσκα» στις 14 Αυγούστου ήταν το άναμμα των τελευταίων μέτρων του φυτιλιού (του φυτιλιού του οποίου την ύπαρξη προσπαθούν να κρύψουν οι δημαγωγοί…) απ’ την μεριά της Μόσχας. Απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον; Φαίνεται ότι τα κίνητρα είναι αρκετά ταπεινά και σχετίζονται με την σχέση του ψόφιου κουναβιού με τους maga ψηφοφόρους του και με τα ζόρια που τραβάει ειδικά με το «σκάνδαλο Epstein». Αλλά και με το γεγονός ότι έγινε genocide Don χωρίς να μπορεί να το κοντρολάρει∙ υποχρεώσεις γαρ. Πράγμα που επίσης δεν αρέσει στη maga βάση του. Θα μπορούσε λοιπόν να πρόκειται για εκδήλωση του γνωστού, του δεδομένου τυχοδιωκτισμού του.

Ωστόσο, όπως έχει δείξει η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού απ’ την αρχή, από την περιβόητη ομιλία του αντιπρόεδρου Vance στο «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» στις 14 Φλεβάρη (2025), απ’ την στιγμή που εξαφανίστηκε η προοπτική του «κοινού» πλιάτσικου στην (διαλυμένη…) ρωσική επικράτεια (κι αυτό έγινε σαφές αν και ανομολόγητα ήδη απ’ τα τέλη του 2023…) το ψόφιο κουνάβι σκοπεύει να αντιμετωπίζει τα παρακμιακά / κολαούζοι ευρωπαϊκά κράτη με την όξυνση του τρόπου του νυσταλέου Jo: σαν «αποικίες», στις οποίες – άμα είναι σκόπιμο – κάνουμε ακόμα και ανοικτό σαμποτάζ…

(Όταν η παντοδύναμη τότε πρωθ. στο Βερολίνο Merkel ανακάλυψε ότι η cia είχε παγιδεύσει το τηλέφωνό της, δέχτηκε την ψευτοσυγγνώμη του Obama και το βούλωσε. Όταν ο νυσταλέος Jo ανακοίνωσε έμμεσα αλλά καθαρά στα τέλη Φλεβάρη του 2022 ότι οι αγωγοί nord stream θα «τελειώσουν» έχοντας δίπλα του τον θλιβερό «άσσος στο ημίχρονο δύο τελικό» Scholz, ο αδύναμος πλέον γερμανός πρωθ. δεν έβγαλε κιχ. Κι όταν λίγους μήνες μετά, τον Σεπτέμβρη του 2022, οι αγωγοί ανατινάχτηκαν μποϋκοτάροντας βασικούς τομείς της γερμανικής βιομηχανίας, η υπ.εξ. και ο υπ.οικ. της κυβέρνησής του μόνο που δεν είπαν «usa σε ευχαριστούμε!». Καμιά άλλη ευρωπαϊκή πολιτική βιτρίνα δεν διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτήν την προβοκατόρικη πολεμική πράξη κατά «συμμάχων»∙ μόνο όλες μαζί ετοίμασαν άλλο ένα «πακέτο κυρώσεων» κατά της Μόσχας…)

Μια ακόμα απόδειξη της όξυνσης των ενδο-δυτικών, ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων (η οποία φυσικά δεν υποδεικνύεται στα μέρη μας…) είναι πως απ’ τις 20 Ιούλη η επικεφαλής του συνόλου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Tulsi Gabbard έχει απαγορεύσει την παροχή οποιασδήποτε πληροφορίας (σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για την ουκρανία) στο σύνολο των συμμαχικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανόμενων των «five eyes», δηλαδή της αγγλίας, του καναδά, της αυστραλίας και της νέας ζηλανδίας.

Αυτό το intelligence blackout (προς … τους «συμμάχους») δεν είναι ένα απλό ψοφιοκουναβικό καπρίτσιο. Ούτε «κρίση εμπιστοσύνης». Είναι μάλλον προσπάθεια να περιοριστούν οι τρικλοποδιές που διάφοροι τέτοιοι «σύμμαχοι» (ειδικά το Λονδίνο) είναι ικανοί και διατεθειμένοι να βάζουν. Όμως αυτή η συσκότιση ίσως αποδειχθεί όχι μόνο ένας τρόπος του “daddy” για να κάτσουν-ήσυχα-τα-παιδιά. Αλλά κι ένας τρόπος να στραπατσαριστούν περισσότερο πέφτοντας το ένα πάνω στο άλλο…

Τελευταίο, μια ερώτηση που κανείς δεν κάνει (οπότε κανείς δεν απαντάει): πού ήταν η Βαρσοβία; Πού ήταν ο πρωθυπουργός Tusk; Γιατί δεν συμμετείχε σ’ αυτό το show της 18ης Αυγούστου στην Ουάσιγκτον το κράτος / κεφάλαιο με (μακράν) τον μεγαλύτερο στρατό στην ευρώπη; Τι γνώμη έχει η Βαρσοβία για τις ακροβασίες των «προθύμων» αλλά και για το μέλλον της περιοχής γύρω του;

(Η μισή απάντηση βρίσκεται στο ότι η Βαρσοβία βρίσκεται πολύ κοντύτερα στο «εκεί που συμβαίνει» σε σχέση με το Παρίσι, το Λονδίνο ή το Βερολίνο∙ και, φυσικά, όντας πλέον μια «μεγάλη δύναμη» για τα ευρωπαϊκά και τα νατοϊκά δεδομένα, δεν σκοπεύει να ξεπέσει στην ανοησία των λιλιπούτειων βαλτικών επαρχιών / κρατών. Καθώς το καθεστώς του Κιέβου βρίσκεται ουσιαστικά υπό κατάρρευση, η αρχική πολωνική «θερμή υποστήριξη» του 2022 και του 2023 έχει αντικατασταθεί από έναν κάποιο ρεαλισμό: ποιο θα είναι το όφελος να ξεπλένουμε ακόμα τους οπαδούς του Bandera; ποιο θα είναι το όφελος να λουστούμε την ήττα παριστάνοντας ότι δεν υπάρχει; ποιο θα είναι το όφελος να γίνουμε πρώτη γραμμή κατά της ρωσίας; είναι η διακριτική βάση του…)

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.20) >> Οι σχεδιασμοί και οι μεθοδεύσεις στην αμερικάνικη πλευρά του ατλαντικού ήταν όμοιοι και παράλληλοι με ανάλογους σίγουρα στο Λονδίνο. Σε κάθε περίπτωση έγιναν ευμενώς δεκτοί και σε διάφορες άλλες πρωτεύουσες, που δεν ήθελαν να χάσουν το «party» μιας τέτοιας δυτικής «νίκης» (κατά της ρωσίας).

Να ένα ωραίο και χρήσιμο παράδειγμα:

Αυτή, την αναγνωρίσατε, είναι η απ’ την εσθονία ορμώμενη κυρία Kaja Kallas στις 18 Μάη του 2024, σε κάποιο συνέδριο… Είχε ήδη επιλεγεί απ’ την σπουδαία κυρία Ursula ως υπ.εξ. της ε.ε., αλλά δεν είχε αναλάβει ακόμα το πόστο. Δεν είναι ωραίο να κάνουμε την ρωσία μια συλλογή από κρατίδια; έλεγε η καϋμένη τον Μάη του 2024, μιας και δεν είχε πάρει χαμπάρι (η καϋμένη) ότι το όνειρό της γινόταν ήδη εφιάλτης… Γάτα η κυρία Kaja!!!

Κι εδώ η ίδια κυρία πριν λίγες ημέρες:

Λοιπόν, ας το παραδεχτούμε. Η κυρία Kaja, η υπ.εξ. της περίφημης και αδούλωτης ε.ε., μας έχει σκλαβώσει! Έχει πάρει θέση στην καρδιά μας, και απειλεί να ρίξει πίσω την αγαπημένη Annalena! Άμα δεν μπορούμε να κτυπήσουμε την ρωσία τότε πως θα κτυπήσουμε την κίνα;

Μ’ εσάς σημαιοφόρο κυρία όλα είναι δυνατά!!! Έχετε πολύ ωραίο στυλ. Τόσους ρώσους-τρώτε-για-πρωϊνό∙ θα κωλώσετε με τους κινέζους;

Οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις!

Ουκρανικό πεδίο μάχης: ερωτήσεις κι απαντήσεις 1

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.16) >> Είναι ρεαλιστικό το να προωθεί αποτελεσματικά το ψόφιο κουνάβι κάποιο συμβιβασμό με την Μόσχα, στο ουκρανικό πεδίο μάχης και όχι μόνο;

Πριν απαντήσει ο οποιοσδήποτε θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

… ή μήπως ο πάγος είναι αόρατος; 1

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.20) >> Τα πιο πάνω είναι τα αστεία, τα σοβαρά αστεία της υπόθεσης. Τα αστεία σοβαρά είναι διαφορετικά. Για παράδειγμα το ότι πρέπει να πεισθεί ο πλανήτης (έστω οι δυτικοί υποτελείς) πως το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι, πολιτική βιτρίνα μιας άλλοτε υπερδύναμης που καταρρέει με επιτάχυνση, είναι σε θέση να κάνει οτιδήποτε αποτελεσματικό!

Είναι διασκεδαστικό να κρέμονται οι πάντες απ’ τα λόγια του ψόφιου κουναβιού; Μπορεί: ο καιρός περνάει… Αλλά το τρικ για να συγκεντρώνεται εκεί η προσοχή είναι … φονικό. Αφαιρείται όλο το πραγματικό σύμπλεγμα των (παγκόσμιων) συσχετισμών δύναμης, αφαιρείται όλο το πραγματικό potential αυτών των συσχετισμών δύναμης, για να μείνουν στη σκηνή μία, δυο, τρεις ή δεκαετρείς πολιτικές βιτρίνες που, υποτίθεται, κινούν τα νήματα.

Οργανωμένη παραγωγή σύγχυσης!!! Η Ιστορία τρέχει πίσω τους, μπροστά τους, γύρω τους – αλλά το φιλοθεάμον κοινό πρέπει να μείνει καρφωμένο στις πιρουέτες και στα ακροβατικά τους!

Ιδού ένας ειλικρινής μάρτυρας αυτής της Ιστορίας, ο αμερικάνος μαρξιστής οικονομολόγος κύριος Richard Wolff:

It’s over!!!! Τέλειωσε!!! Και το μόνο που κάνουν (το μόνο που μπορούν να κάνουν!!) οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες, οι δυτικοί «ειδικοί», οι δυτικοί «γεωπολιτικοί αναλυτές», οι δυτικοί δημαγωγοί, είναι να κουνάνε σπασμωδικά ό,τι μπορούν να κουνήσουν, να φλυαρούν μέχρι να στεγνώσει το σάλιο τους και να διαλυθούν τα πληκτρολόγια τους αποθεώνοντας Το Θέαμα, Τα Εικονίσματα της άλλοτε παγκόσμιας ηγεμονίας τους, έτσι ώστε να κρατούν τους πληθυσμούς σε κατάσταση υπνοβασίας και νηπιακότητας, παριστάνοντας ότι «ελέγχουν την κατάσταση»… μέχρις ότου είτε συνθηκολογήσουν είτε αποπειραθούν το αδιανόητο: να επιχειρήσουν στρατιωτικά, μιλιταριστικά την καταστροφή των ανταγωνιστών τους μπας και μείνουν στον αφρό.

Πόσο πιθανό είναι το δεύτερο; Δυστυχώς δεν είναι πιθανό∙ συμβαίνει ήδη! Ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης όπως και ο πόλεμος στο μεσανατολικό πεδίο μάχης είναι δυο κομμάτια αυτού του αδιανόητου. Που στο μεν ουκρανικό πεδίο μάχης έχει φτάσει προ πολλού στην ήττα, και στις σπασμωδικές, θεαματικές, απεγνωσμένες προσπάθειες να κρυφτεί αυτή η ήττα πριν γίνει συντριβή… Στο δε μεσανατολικό πεδίο μάχης, στην Παλαιστίνη, έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε «όριο» ανθρώπινης, θεσμικής βαρβαρότητας, έχει γίνει επίδειξη / απόδειξη του απεριόριστου δυτικού καθεστωτικού δυναμικού serial killing ως «δικαιώματος αυτοάμυνας», με την ελπίδα πως τουλάχιστον έτσι οι ανταγωνιστές (οι πληθυσμοί τους) θα φοβηθούν…

Πώς θα ήταν δυνατόν το «ραντεβού στο Anchorage» να είναι έξω, να είναι μακριά απ’ αυτήν την σε εξέλιξη πραγματικότητα; Πώς είναι δυνατό να «λυθεί ένα γεωγραφικό σημείο κρίσης» όταν όλα τα «σημεία ενδοκαπιταλιστικής κρίσης», όλα τα «μέτωπα» του 4ου παγκόσμιου, τωρινά και επερχόμενα, είναι οργανικά αλληλένδετα;

Πράγμα που σημαίνει πως αν δεν λυθούν όλα δεν λύνεται τίποτα!

 

… ή μήπως ο πάγος είναι αόρατος; 2

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.15) >> Προσέξτε μια στιγμή (και… thank you for your attention to this matter!!) μια μικρή στιγμή της πιο πάνω αλήθειας. Το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι τιτίβισε αφού πρώτα έσβησαν-τα-φώτα-στο-Anchorage αυτό:

Μεταφράζουμε το τονισμένο:

…. Αποφασίστηκε / καθορίστηκε [: it was determined] από όλους [: δηλαδή και ρώσους και αμερικάνους…] ότι ο καλύτερος τρόπος για να τελειώσει ο τρομακτικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι να πάμε [ή να πάνε;] κατευθείαν σε μια Συμφωνία Ειρήνης, που θα τελειώσει τον πόλεμο, και όχι σε μια απλή Συμφωνία Κατάπαυσης του Πυρός, που συχνά δεν κρατάει…

Ξέρει για πιο πράγμα μιλάει; Καταλαβαίνει τι σημαίνει «Συμφωνία Ειρήνης» στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Όχι, δεν καταλαβαίνει!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

… ή μήπως ο πάγος είναι αόρατος; 3

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.08) >> Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι το ψόφιο κουνάβι είναι … πονηρό. Και ότι η μετατόπιση (στα λόγια) απ’ την «εκεχειρία» στη «συμφωνία ειρήνης» γίνεται για να ξεφορτωθεί τους ευρωπαίους σε σχέση με το ουκρανικό πεδίο μάχης. Αν μπορούσε … ίσως να το είχε κάνει ήδη, με πιο απλούς τρόπους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ακυρώσει την κατάσχεση των κτιρίων και του υπόλοιπου εξοπλισμού από έξι (6!) ρωσικά προξενεία στις ηπα – μέρος της «τιμωρίας» της Μόσχας… Ή θα μπορούσε να ακυρώσει την απαγόρευση πτήσεων προς / από την ρωσία και μέσω του ενάριου χώρου της (άλλο μέρος της «τιμωρίας»…), πράγμα που θα χαροποιούσε ιδιαίτερα τις αμερικανικές (και τις ευρωπαϊκές) αεροπορικές που αναγκάζονται να κάνουν κύκλους για να αποφύγουν τον ρωσικό εναέριο χώρο, αυξάνοντας τα κόστη τους, χάνοντας έτσι διαρκώς μερίδιο αγοράς από διάφορες ασιατικές που δεν τηρούν αυτήν την «τιμωρία» και κάνουν τα δρομολόγιά τους κανονικά – και φτηνότερα. Ή, άλλο αυτό, θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τις εκτιμήσεις (;) των υπηρεσιών του για το ποιος οργάνωσε την επίθεση στα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά…

Δεν έχει κάνει καν ούτε αυτά. Δεν μπορεί, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τα συμφέροντα που υπηρετεί θα το ήθελαν. Δεν μπορεί επειδή οι αμερικάνοι που ονειρεύονται να μπουν έφιπποι στη Μόσχα δεν έχουν εξαφανιστεί απ’ τα ανώτατα κλιμάκια του καθεστώτος. Και επειδή με την ρωσία νικήτρια στο ουκρανικό πεδίο μάχης σφραγίζεται πανηγυρικά το it’s over! Ας θυμίσουμε κι αυτό: οι πολεμοκάπηλοι της Ουάσιγκτον (και του Λονδίνου) έχουν άμεση και στενή σχέση με το πολυπληθές φασισταριό του Κιέβου. Το οποίο από μόνο του είναι μια εξαρτημένη μεταβλητή καθόλου στα μέτρα του ψόφιου κουναβιού αλλά, αντίθετα, στα μέτρα των ενδοαμερικανικών αντιπάλων του.

Πρόκειται για την εσωτερική αμερικανική πόλωση. Αυτό που συμβαίνει ήδη και θα οξύνεται συν τω χρόνω μέσα στο αμερικανικό καθεστώς δεν συνυπολογίζεται∙ κι ωστόσο δεν είναι καθόλου διαχωρισμένο απ’ την «έκβαση» στα δυο τωρινά πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου.

Σήμερα ο κοκάκιας του Κιέβου και οι ευρωπαίοι συμπότες του (είναι τόσο χεσμένοι ώστε τρέχουν, απρόσκλητοι μεν, σαν αγέλη δε∙ ή δεν εμπιστεύεται κανένας κανέναν τους: Starmer, Merz, Macron, Meloni, Stubb (της φινλανδίας) και Rutte (του νατο), όλοι να προλάβουν…) μαζί με την κυρα Ursula θα βρίσκονται στην Ουάσιγκτον για να πείσουν το ψόφιο κουνάβι ότι … η «νίκη» τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι μονόδρομος∙ και ότι η ιδέα περί «Συμφωνίας Ειρήνης» θα κάνει την ήττα συντριπτική.

H Kaja τρώω-ρώσους-για-πρωϊνό Kalas, με τα «σκάνδαλά» της τα ωραία στην εσθονία αλλά με προαγωγή στην ε.ε., ξέρει την «βαθύτερη αιτία»…

Το μεγαλύτερο βάρος της «πειθούς» όμως βρίσκεται σε αμερικανικά χέρια και κεφάλια. Nα θυμίσουν (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…) στο ψόφιο κουνάβι ότι οι ηπα έχουν «επενδύσει» δεκάδες δισεκατομμύρια (και) στο Κίεβο, και δεν γίνεται να τα χάσουν: αυτά τα περί «επενδύσεων» είναι μέσα στα λιγοστά θέματα για τα οποία το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι έχει αυθεντική και άμεση «ευαισθησία»:

Ανισόρροποι με πυρηνικά…

Δευτέρα 11 Αυγούστου (00.19) >> Πώς μπορεί κάποιος να κουμαντάρει μια ανισόρροπη πολιτική βιτρίνα μιας πρώην υπερδύναμης σε γρήγορη παρακμή (που έχει και πυρηνικά); Η ερώτηση είναι εύκολη, η απάντηση δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Ωστόσο μπορεί κάποιος να παρακολουθεί τι κάνει (και τι δεν κάνει) η Μόσχα για λογαριασμό της και για λογαριασμό συνολικά του ευρασιατικού project σε σχέση με το ψόφιο κουνάβι – ως δωρεάν μάθημα.

Το ψόφιο κουνάβι ούτε θέλει ούτε μπορεί να βρει «ειρηνική έξοδο» απ’ την παγίδα που έγινε το ουκρανικό πεδίο μάχης. Θα μπορούσε να ελπίζει μόνο σε κάτι που αυτός μεν θα το πουλήσει σαν κατόρθωμα, στη δημαγωγία δε θα καταγραφεί ως «Χ». Υπάρχει όμως «Χ» σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο; Κι ακόμα περισσότερο: μπορεί κάτι τέτοιο να το επιδιώκει ο επιτιθέμενος (αν προκειμένω οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί συνολικά) μόνο και μόνο για να «πάρει μια ανάσα»;

Η διάλυση της ρωσικής επικράτειας δεν είναι καινούργιο σχέδιο! Ίσχυε και στη διάρκεια της πρώτης θητείας του ψόφιου κουναβιού – δεν είχε αντίρρηση. Μάλλον το αντίθετο. Ιδού τρία μικρά video ντοκουμέντα για την «αρχαιολογία» του θέματος:

Αυτές οι δηλώσεις του «ανεπίσημου υπ.εξ.» της Ουάσιγκτον John McCain είναι απ’ τα τέλη Μάρτη του 2014. Ένα μήνα μετά το φασιστοπραξικόπημα στο Κίεβο.

Δεν ήταν μόνο λόγια. Τον Δεκέμβρη του 2016, McCain (έχει πεθάνει) και Lindsey Graham (ζει…) κολακεύουν το φασισταριό του «τάγματος Azov», στο Κίεβο – υποσχόμενοι την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, δηλαδή του ψόφιου κουναβιού…

Για λόγους που μπορούν να εντοπιστούν στο συνδυασμό μεγαλομανιακής βλακείας και συνεχόμενων ιμπεριαλιστικών λαθών, η διάλυση (και η κατάκτηση των φυσικών πόρων) της ρωσικής επικράτειας θεωρήθηκε απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 2010 (εν μέσω της δυτικής χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης, ας το θυμίσουμε…) ο πιο εύκολος, ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος να «ελεγχθεί» το (ανερχόμενο τότε…) κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Δεν είναι δύσκολο να το φανταστείτε γιατί:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.