Ένας φτωχός και μόνος εραστής του «διεθνούς δικαίου»

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.43) >> Τι τρομερό είπε αυτός ο «αιώνιος εχθρός» Fidan και ανατρίχιασε όλη η εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά κι αριστερή; Είπε αυτό το αδιανόητο:

«…Δυστυχώς στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας τα θέματα σχετικά με την Τουρκία είναι τα πρώτα θέματα που καθορίζουν την ατζέντα. Είναι σαν πολιτική ασπιρίνη. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, τότε φέρε στην επικαιρότητα την Τουρκία, τη Μεσόγειο, το Αιγαίο. Έχει δημιουργηθεί η θεωρία της εξαρτημένης αντίδρασης. Έχει δημιουργηθεί η πολιτική εξαρτημένη αντίδραση. Ξέρετε, αυτό το 1914 είχε φέρει το βραβείο Νομπέλ στον Παβλόφ. Με το άκουσμα της Τουρκίας, αυτή η εξαρτημένη αντίδραση μέσα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας είναι ένα θέμα που πρέπει να επιλυθεί στην ελληνική πολιτική»…

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στο ελλαδιστάν; Όοοοοοοοοχιιιιι! (Μόνο καμιά φορά…) Ή, για να ειπωθεί και του στραβού το δίκιο, «δεν συνέβαιναν πάντα»! Ως την δεκαετία του ’70, ως την πτώση της χούντας, το εξαρτημένο αντανακλαστικό ήταν ο «από βορράν κίνδυνος… ο κομμουνιστικός…». Μετά η πυξίδα γύρισε, και έδειξε τον «εξ ανατολών κίνδυνο»… Μ’ ένα μικρό διάλειμμα, εκεί στα ‘90s, όπου η πυξίδα άρχισε να γίνεται κάνη, επειδή (με την βοήθεια και των συμμάχων) η τουρκία διαλυόταν και το ελλαδιστάν θα έπαιρνε την μισή, την δυτική σίγουρα…

Μετά, τo 2002, ανέλαβαν την εξουσία στην Άγκυρα οι ισλαμοδημοκράτες – με εκλογές. Ο τρισκατάρατος Erdogan. Οι ισλαμοδημοκράτες, με οδηγό το «μηδενικά προβλήματα στην περίμετρό μας» του για πολλά χρόνια άλλοτε πρωθ. κι άλλοτε υπ.εξ. Davutoglou, έκαναν πολλές και τίμιες προσπάθειες για να λυθούν τα προβλήματα με το ελλαδιστάν. Συμπεριλαμβανόμενου του «κυπριακού» – η τελευταία τέτοια προσπάθειά τους ήταν στο ελβετικό Crans Montana, το 2017. Επί «πρώτης φοράς αριστεράς»…. Σιγά μη!!!

Φυσικά δεν θα ακούσετε ΠΟΤΕ τέτοια αναγνώριση!!! ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ!!! Γιατί αλλιώς θα πρέπει να εξηγηθεί το γιατί αυτές οι (τουρκικές, οηε) προσπάθειες έχουν αποτύχει… (Όπως θα έπρεπε να εξηγηθεί το γιατί τον Ιούλη 2016 έγιναν «ήρωες» οι 8 χουντοκαραβανάδες που μετά την αποτυχία του πραξικόπηματος και την αποτυχία της προσπάθειάς τους να σκοτώσουν τον Erdogan κατέφυγαν και βρήκαν ζεστή αγκαλιά στο ελλαδιστάν… κι όχι μόνο ζεστή αγκαλιά αλλά και ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια με fake ονόματα…)

Όχι λοιπόν! Η διπολική διαταραχή της εθνικής ιδεολογίας επιβάλει ΠΑΝΤΑ να είναι το ελλαδιστάν το κατατρεγμένο, να είναι αυτό που ΠΑΝΤΑ είναι με το «διεθνές δίκαιο», κλπ. Να είναι το μόνιμα απειλούμενο (απ’ τον «αιώνιο εχθρό»), οπότε κάθε εικοσαετία πρέπει να κάνει και μια ξεγυρισμένη «αγορά του αιώνα» – αγορά όπλων φυσικά. Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Οι εθνικόφρονες της δεξιάς και της αριστεράς αυτά τα πιστεύουν. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Υπάρχει μετά η μειοψηφία που απλά βαριέται αυτές τις λιτανείες, αλλά ούτε ξέρει ούτε θέλει να ξέρει το είδος και τις προεκτάσεις των (λεγόμενων) «ελληνοτουρκικών διαφορών». Απομένει μια αισχρή, αισχρότατη μειοψηφία, σαν εμάς (ελπίζουμε κι εσάς) που και ξέρει, και ασχολείται σταθερά.

Ας θυμίσουμε λοιπόν την αθλιότητα μερικών απ’ τα κλισέ της εντόπιας εθνικοφροσύνης, που «αποδεικνύουν πόσο βάναυση και επιθετική είναι η τουρκία» – σα ρουτίνα.

Τα «12 μίλια»… Σύμφωνα με το κλισέ / μύθο «η τουρκία μας εμποδίζει να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια απειλώντας με πόλεμο / casus belli». Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Για κοιτάξτε προσεκτικά τους δύο παρακάτω χάρτες. Ο αριστερά είναι τα (ελληνικά και τα τουρκικά) χωρικά ύδατα στα 6 μίλια, ο δεξιά είναι στα 12.

Βλέπετε κάτι εξαιρετικά προκλητικό / επιθετικό; Αν όχι θα το δείτε αμέσως μόλις μάθετε πως επειδή τα «χωρικά ύδατα» θεωρούνται εθνοκρατική ιδιοκτησία για να περάσει απ’ αυτά πολεμικό πλοίο άλλου κράτους θα πρέπει α) να ζητήσει και να λάβει συγκεκριμένη άδεια, και β) να κάνει «αβλαβή διέλευση», δηλαδή τα έχει όλα του τα όπλα σε «ουδέτερη θέση». Και ποια πολεμικά πλοία θα έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο στο “Αιγαίο ελληνική λίμνη”; Τα τουρκικά; Όχι – μόνον – βέβαια! Αλλά και τα αμερικανικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά (όλα συμμαχικά) και, φυσικά, τα ρωσικά (χμμμμ… αυτά είναι εχθρικά). Αυτά είναι τα κράτη που έχουν «κάθετες» αντιρρήσεις για 12-ελληνικα-ναυτικά-μίλια στο αιγαιϊκό αρχιπέλαγος! Και επειδή τα «συμμαχικά» είναι πολλά και δυνατά, ε! Δεν είναι το τουρκικό casus belli που φρενάρει το «…. ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα!!…»

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (των Δωδεκανήσων). Σύμφωνα με αυτό το κλισέ / μύθο η Άγκυρα θέλει να «φάει» τα Δωδεκάνησα, και γι’ αυτό λέει ότι απαγορεύεται να έχουν στρατό. Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Το γράψαμε πριν 3,5 χρόνια, θα το επαναλάβουμε (δεν βλάπτει να το θυμάστε). Το ελλαδιστάν πήρε ως δώρο τα (ως τότε ιταλικά) Δωδεκάνησα το 1947, μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου και την ήττα του Μουσολίνι, υπό έναν αυστηρό όρο: να είναι αποστρατιωτικοποιημένα!!! Ποιος έβαλε αυτόν τον όρο, και γιατί επέμεινε σ’ αυτόν; Η εσσδ – όχι η τουρκία, η οποία άλλωστε δεν συμμετείχε στη «Συνθήκη των Παρισίων»!

O Molotov, ως υπ.εξ. του Στάλιν ήταν αρχικά εντελώς αρνητικός σ’ αυτό το «δώρο». Δέχτηκε τελικά, αλλά είχε πολύ σοβαρούς λόγους για την απαίτηση της αποστρατιωτικοποίησης ως όρο του «δώρου». Το ελλαδιστάν προοριζόταν για «δυτική επιρροή» (του Λονδίνου / της Ουάσιγκτον…)∙ συνεπώς στρατός στα Δωδεκάνησα θα σήμαινε οπωσδήποτε και (κυρίως…) αμερικανικός / αγγλικός στρατός που, φυσικά, θα απέκλειε την πλεύση του σοβιετικού πολεμικού ναυτικού προς και από την ανατολική Μεσόγειο.

Το σοβιετικό ναυτικό τότε, το ρωσικό σήμερα… Να εναντίον τίνος είναι η ελληνική στρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, και να ποια είναι η βάσιμη αντίρρηση της Άγκυρας (πέρα, φυσικά, απ’ αυτά καθ’ αυτά τα τουρκικά συμφέροντα). Να γιατί το ελλαδιστάν, εκτιμώντας ότι …. η ρωσία διαλύεται… νομίζει ότι βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί απ’ την δέσμευσή της. Και να γιατί η ελληνική λατρεία προς το «διεθνές δίκαιο» (η «Συνθήκη του Παρισιού» που έδωσε τα Δωδεκάνησα στο ελλαδιστάν αποτελεί τμήμα του περίφημου διεθνούς δικαίου ως τώρα!) είναι … «πέτσινη»!

Μα (θα πει ο αφελής…) υπήρχε περίπτωση να εγκατασταθεί αμερικανική βάση κάπου στα Δωδεκάνησα; Αν υπήρχε (και υπάρχει) λέει;;;;; Ιδού:

Ήταν Οκτώβρης του 2018, και ήταν η «πρώτη φορά αριστερά» που πρότεινε αμερικανική βάση στην Κάρπαθο!!! Παραδόξως ήταν η (ψοφιοκουναβική και τότε) Ουάσιγκτον που απέρριψε την πρόταση για βάση στην Κάρπαθο, προτιμώντας μερίδιο στην υπαρκτή ελληνική αεροπορική βάση στη Σκύρο, in case of. Δεν ξέρουμε τον λόγο για την απόρριψη της βάσης στην Κάρπαθο. Αλλά … «υπάρχει μια ανοικτή πόρτα» γι’ αυτήν…

Το «κυπριακό» Έχουν γραφτεί βιβλία επί βιβλίων που έχουν αποκαλύψει το πόσο συστηματικά Αθήνα και Λευκωσία έχουν επιμείνει στη διατήρηση της κατάστασης που διαμορφώθηκε απ’ το 1974 και μετά, και το πόσο συστηματικά έχουν υπονομεύσει είτε τις τουρκικές είτε τις διεθνείς (οηε) κινήσεις για ένα διζωνικό / δικοινοτικό κράτος. Πολύ σπάνια έως ποτέ όμως δεν αναφέρεται η πραγματική αιτία γι’ αυτήν την άρνηση.

Οποιαδήποτε καινούργια κρατική μορφή στην κύπρο θα απαιτούσε νέο σύνταγμα και – προφανώς – κατάργηση του ισχύοντος. Όμως είναι χάρη σ’ αυτό το ισχύον σύνταγμα που οι βρετανικές βάσεις στη νότια κύπρο θεωρούνται βρετανικό έδαφος – τελεία και παύλα!!! (Προσοχή: δεν είναι κυπριακό έδαφος που νοικιάζεται με κάποια συμφωνία στο Λονδίνο. Είναι αμιγώς βρετανικό έδαφος!)

Οποιοδήποτε νέα σύνταγμα θα άνοιγε την κουβέντα και γι’ αυτήν την στρατιωτική αποικία του Λονδίνου – την τελευταία που του έχει απομείνει σ’ όλη την ευρύτερη μέση Ανατολή / βόρεια Αφρική / ανατολική Μεσόγειο. Και, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι η δημιουργία αυτού του «νέου» κυπριακού κράτους θα προέβλεπε την αποχώρηση τόσο του τουρκικού όσο και του ελληνικού στρατού, είναι αυτονόητο πως η μπάλα θα έπαιρνε (για μεγάλο ποσοστό ελληνοκυπρίων αλλά και για το σύνολο των τουρκοκυπρίων) ΚΑΙ τον αγγλικό στρατό!! Το status του «βρετανικού εδάφους» θα χανόταν, και μαζί η τελευταία αιώνια στρατιωτική βάση στην ανατολική Μεσόγειο του άλλοτε θηριώδους αλλά ξεδοντιασμένου πια βρετανικού λέοντα!

Γίνονται τέτοια πράγματα κατά συμμάχων; Όχι βέβαια!!! Εκλεκτές πολιτικές βιτρίνες της νότιας Κύπρου (π.χ. ο Τάσσος Παπαδόπουλος με το περίφημο και «ηρωϊκό» βουρκωμένο «όχι» στο σχέδιο Ανάν, ή ο Αναστασιάδης, δικηγόροι που στην πολιτική / επαγγελματική τους ζωή διέπρεψαν ως «νομικοί σύμβουλοι» στο ξέπλυμα…) αλλά και του ελλαδιστάν (π.χ. ο ογκόλιθος υπ.εξ. της «πρώτης φοράς αριστεράς»…) δούλεψαν για το Λονδίνο περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο βουλιάζοντας κάθε «επίλυση του κυπριακού» που θα ακουμπούσε το θέμα των βάσεων στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια∙ βουλιάζοντας δηλαδή κάθε «λύση»…

Επιπλέον ο τωρινός πρόεδρος της νότιας κύπρου (Χριστοδουλίδης) έχει φροντίσει να δώσει βάσεις επιμελητειακής υποστήριξης ΚΑΙ στην Ουάσιγκτον, ΚΑΙ στο Παρίσι, ΚΑΙ στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Και (περίεργο;) ήταν πάλι ο Fidan που προειδοποίησε – πέρυσι – για τις συνέπειες αυτού του … φιλειρηνισμού!

Ο υπ.εξ. της τουρκίας Hakan Fidan σήμανε συναγερμό σε σχέση με την κλιμάκωση στην ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας ιδιαίτερα τις απειλές που αναδύονται απ’ τους ελληνοκύπριους.

«Όταν θέσαμε το ζήτημα, ξαφνικά μας είπαν ότι πρόκειται για επιμελητειακή βάση. Το να στρατιωτικοποιηθεί και να χρησιμοποιείται κρυφά για επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή δεν θα οφελήσει τους ελληνοκύπριους και την ελλάδα» δήλωσε ο Fidan σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι haberturk.

«Αν γίνεις μέρος των σε εξέλιξη πολέμων στη μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει και θα σε βρει. Αφού ανήκουμε στην ίδια γεωγραφική περιοχή, θα βρει κι εμάς επίσης» προειδοποίησε ο Fidan.

Κάτι ακόμα. Το παραμύθι / αιτιολόγηση για τον πόλεμο που κήρυξε κατά της ρωσίας ο don Rico & Co είναι ότι «έχουμε κι εμείς πρόβλημα με εισβολή και κατοχή (στην κύπρο) οπότε…» Συγκινητικό! Ως γνωστόν η εθνική συμμορία, λόγω του προβλήματος-που-προτιμά-να-έχει, κήρυξε πόλεμο και κατά της Ουάσιγκτον για την κατοχή της ανατολικής συρίας (το 1/3 της συνολικής συριακής επικράτειας εδώ και χρόνια)… Ενώ το ελλαδιστάν συμμετείχε στην 20ετή κατοχή του αφγανιστάν. (Αμ πώς;;;; Ή υπερασπίζεσαι το «διεθνές δίκαιο» όπως και όταν σε συμφέρει ή…)

Υποθέτουμε κατά συνέπεια πως εφόσον η Μόσχα δεν πρόκειται να αφήσει τα εδάφη που έχει καταλάβει, και επειδή «το πρόβλημα που έχουμε» θα μείνει «πρόβλημα που έχουμε», το ελλαδιστάν θα συνεχίσει επ’ άπειρο τον πόλεμό του με την ρωσία…

Οι καλύτερες 7άδες…

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.37) >> Στην τέχνη και όχι μόνο.

1954: ο μεγάλος ιάπωνας σκηνοθέτης Akiro Kurosawa δημιουργεί τους «Επτά Σαμουράι»:

1960: ο αμερικάνος σκηνοθέτης John Sturges αντιγράφει την ιδέα του Kurosawa και σκηνοθετεί το «Και οι επτά ήταν υπέροχοι» (The Magnificent Seven) ως «γουέστερν» που διαδραματίζεται στα σύνορα μεξικό – ηπα, με ένα εντυπωσιακό καστ:

2025: η Ιστορία και η δυτική παρακμή σκηνοθετούν το μοναδικό, το ανεπανάληπτο «Και οι επτά ήταν λιώμα» (The Stoned Seven) που διαδραματίζεται μέσα στο «άσπρο σπίτι», του οποίου τα γνωστά πλάνα είναι το trailer του έργου.

Κάποιοι παλιοχαρακτήρες παρατήρησαν εύστοχα πως τόσες πολλές πολιτικές βιτρίνες μαζεύονται «ακαριαία και αυτόματα», χωρίς πολύμηνη προεργασία, μόνο σε κηδείες!.. Ακριβώς έτσι!!!  

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος φυσιογνωμιστής για να καταλάβει. Αρκεί να είδε τις βιντεοσκοπήσεις αυτού του «ραντεβού-με-την-ιστορία», την συμπεριφορά και τα λεγόμενα του ψόφιου κουναβιού, και τις αντιδράσεις των πολιτικών βιτρινών / εκπροσώπων άλλοτε τρανών ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών.

Δείτε, για παράδειγμα, τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα να αγριοκοιτάει τον συμπότη του τοξικό του Κιέβου καθώς εκείνος «κάτι λέει εκτός γραμμής» μετά την συνάντησή του με το ψόφιο κουνάβι:

Το αποκορύφωμα ήταν φυσικά το ότι το ψόφιο κουνάβι, ενώ μιλούσε με τους stoned seven (φώτο επάνω) τους παράτησε λέγοντας «πάω να μιλήσω με τον Putin» – και γύρισε μετά από ούτε λίγο ούτε πολύ 40 λεπτά∙ ενόσω αυτοί απλά περίμεναν τρώγοντας τα νύχια τους…

Οι δυτικοί δημαγωγοί, θα πρέπει να το έχετε καταλάβει κατ’ αρχήν, εκτός από ηλίθιοι και άσχετοι (μαζί και τα δύο) είναι, μερικές φορές, και ντροπαλοί. Για παράδειγμα, στα μέρη μας και (απ’ όσο μπορούμε να καταλάβουμε σ’ όλη την πολεμόκαβλη ευρώπη) ντράπηκαν να παραδεχτούν ότι την περασμένη Δευτέρα, 18 Αυγούστου 2025, διάφοροι ευρωπαίοι ηγέτες έφαγαν στην Ουάσιγκτον μια ξεγυρισμένη ροχάλα – απ’ το ψόφιο κουνάβι. Η ροχάλα αφορούσε το ουκρανικό πεδίο μάχης, σίγουρα. Αλλά κυρίως ήταν εκδήλωση εκείνου που έχουμε ονομάσει όξυνση των ενδοδυτικών αντιθέσεων. Αυτό είναι που μας ενδιαφέρει.

Έγκαιρα, πριν 2 βδομάδες, στις 11 Αυγούστου, εν όψει του «ραντεβού στην Αλάσκα», ο διαλεκτικός ιστορικός υλισμός μας είχε συμβουλέψει να γράψουμε μεταξύ άλλων κι αυτό:

… Τι επιπλέον θέλει λοιπόν τώρα ο Putin μέσω αυτού του ραντεβού με το ψόφιο κουνάβι; 

Μπορεί να θέλει να το στηρίξει σε μια μάλλον δύσκολη στροφή της πρώτης του χρονιάς στη δεύτερη θητεία: είναι ένας πρόεδρος ιδανικός για να υπονομεύσει απ’ τα μέσα την αμερικανική ηγεμονία καθώς προσπαθεί να την αναδιαρθρώσει / «επισκευάσει», αλλά δεν πατάει καλά! Όμως θα τολμήσουμε να υποστηρίξουμε ότι η Μόσχα κάλλιστα (και κυρίως) θα ήθελε την όξυνση των ενδοδυτικών (ακόμα και των ενδοαμερικανικών) αντιθέσεων γύρω απ’ την έκβαση στο ουκρανικό πεδίο μάχης και την παραδοχή (ή μη) της ήττας εκεί…

Φυσικά αυτά θεωρούνται «περιθωριακές» εκτιμήσεις – δεν μας πειράζει. (Ζούμε μ’ αυτό!) Τα σημαντικά είναι:

α) ότι η ροχάλα της 18ης Αυγούστου έρχεται μόλις 3 χρόνια μετά απ’ αυτά:

και πάμπολλα παρόμοια περί «ενότητας», «γροθιάς» της δύσης κατά της Μόσχας κλπ, όλο το 2022, το 2023, το 2024…

β) είναι κατευθείαν συνέπεια της στρατηγικής ήττας ΟΛΩΝ των δυτικών ιμπεριαλισμών στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙

γ) είναι κατευθείαν συνέπεια του ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός «πρόλαβε» να διαχειριστεί αυτή την ήττα πρώτος (αυτό το «πρόλαβε» χρειάζεται παραπάνω εξήγηση…) και, προφανώς (δεν υπάρχει άλλος τρόπος) κανιβαλίζοντας τους ευρωπαίους συμμάχους του∙ και

δ) του γεγονότος ότι από στρατηγική άποψη η όξυνση-των-ενδο-δυτικών (και ενδοαμερικανικών…) αντιθέσεων στο έδαφος αυτής της ήττας είναι (για τον διαλεκτικό, ιστορικό υλισμό μας…) η ουσιαστική επιδίωξη της Μόσχας (ειδικά) και των μελών του ευρασιατικού project (γενικά) στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτός (έχουμε υποστηρίξει και στο παρελθόν…) είναι ο ένας απ’ τους δύο σοβαρούς λόγους που η Μόσχα «τραβάει» αυτόν τον πόλεμο τόσο πολύ χρονικά: «πόλεμος τριβής» όχι απλά κατά του ουκρανικού στρατού, αλλά (κυρίως) κατά του-ουκρανικού-στρατού-ως-εργολάβου-του-νατο, άρα κατά του νατο ως πολιτικοστρατιωτικού μπλοκ.

(Το νατο έπρεπε να διαλυθεί αμέσως μετά την διάλυση του «συμφώνου της Βαρσοβίας», τον Ιούλιο του 1991. Αλλά όχι. Τα μέλη του προτίμησαν το αντίθετο. Έκαναν χρήση του «δικαιώματος του νικητή»: κάνω ό,τι θέλω όποτε θέλω, όπως θέλω. Δεν πέρασε ποτέ απ’ το μεθυσμένο μυαλό τους πως θα έρθει η στιγμή που ως ηττημένοι θα βρουν μπροστά τους το «δικαίωμα του νικητή», απ’ την αντίπαλη μεριά.

Τώρα όλα τα παπαγαλάκια και οι δημαγωγοί καταγγέλλουν τον Putin ότι είναι «αυταρχικός», «εγκληματίας», «κυνικός», και «αρνείται να διαπραγματευτεί» – χαρακτηρισμούς που παρεπιπτόντως δεν τους ξεστόμισαν ποτέ για τον Bush Β, τον Obama και την Clinton ούτε στο αφγανιστάν, ούτε στο ιράκ, ούτε στη λιβύη…

Αν η ιδιοτέλεια είναι χαρακτηριστικό όσων θεωρούν ότι δεν έχουν αντιπάλους, η μνήμη χρυσόψαρου είναι το προσόν όσων ζουν στη γυάλα. Η Μόσχα διαπραγματευόταν ακόμα και ως τον Μάρτη του 2022 – μάταια. Αλλά ήδη απ’ το 2007, απ’ την «σύσκεψη ασφαλείας του Μονάχου», ο Putin είχε καλέσει / προκαλέσει τα αφεντικά των δυτικών ιμπεριαλισμών να αναθεωρήσουν∙ τον ειρωνεύτηκαν.

Ο καιρός πέρασε και οι δυτικοί γιόρταζαν τα βίτσια και την «δύναμή» τους. Ώσπου η γυάλα τους άρχισε να ραγίζει. Ήδη το νατο ρευστοποιείται. Αργά και σταθερά. Τρία τουλάχιστον κράτη / μέλη του δεν έχουν κηρύξει κανέναν πόλεμο στη ρωσία. Κι αυτό ήταν η αρχή…

Όχι, το νατο δεν θα καταρρεύσει με πάταγο! Μάλλον θα απονευρώνεται, θα αντικαθίσταται ad hoc από άλλες, μικρότερες συμμαχίες, ενώ θα παραμένει στην κορνίζα ως σκέτο όνομα…)

Το «ραντεβού στην Αλάσκα» στις 14 Αυγούστου ήταν το άναμμα των τελευταίων μέτρων του φυτιλιού (του φυτιλιού του οποίου την ύπαρξη προσπαθούν να κρύψουν οι δημαγωγοί…) απ’ την μεριά της Μόσχας. Απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον; Φαίνεται ότι τα κίνητρα είναι αρκετά ταπεινά και σχετίζονται με την σχέση του ψόφιου κουναβιού με τους maga ψηφοφόρους του και με τα ζόρια που τραβάει ειδικά με το «σκάνδαλο Epstein». Αλλά και με το γεγονός ότι έγινε genocide Don χωρίς να μπορεί να το κοντρολάρει∙ υποχρεώσεις γαρ. Πράγμα που επίσης δεν αρέσει στη maga βάση του. Θα μπορούσε λοιπόν να πρόκειται για εκδήλωση του γνωστού, του δεδομένου τυχοδιωκτισμού του.

Ωστόσο, όπως έχει δείξει η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού απ’ την αρχή, από την περιβόητη ομιλία του αντιπρόεδρου Vance στο «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» στις 14 Φλεβάρη (2025), απ’ την στιγμή που εξαφανίστηκε η προοπτική του «κοινού» πλιάτσικου στην (διαλυμένη…) ρωσική επικράτεια (κι αυτό έγινε σαφές αν και ανομολόγητα ήδη απ’ τα τέλη του 2023…) το ψόφιο κουνάβι σκοπεύει να αντιμετωπίζει τα παρακμιακά / κολαούζοι ευρωπαϊκά κράτη με την όξυνση του τρόπου του νυσταλέου Jo: σαν «αποικίες», στις οποίες – άμα είναι σκόπιμο – κάνουμε ακόμα και ανοικτό σαμποτάζ…

(Όταν η παντοδύναμη τότε πρωθ. στο Βερολίνο Merkel ανακάλυψε ότι η cia είχε παγιδεύσει το τηλέφωνό της, δέχτηκε την ψευτοσυγγνώμη του Obama και το βούλωσε. Όταν ο νυσταλέος Jo ανακοίνωσε έμμεσα αλλά καθαρά στα τέλη Φλεβάρη του 2022 ότι οι αγωγοί nord stream θα «τελειώσουν» έχοντας δίπλα του τον θλιβερό «άσσος στο ημίχρονο δύο τελικό» Scholz, ο αδύναμος πλέον γερμανός πρωθ. δεν έβγαλε κιχ. Κι όταν λίγους μήνες μετά, τον Σεπτέμβρη του 2022, οι αγωγοί ανατινάχτηκαν μποϋκοτάροντας βασικούς τομείς της γερμανικής βιομηχανίας, η υπ.εξ. και ο υπ.οικ. της κυβέρνησής του μόνο που δεν είπαν «usa σε ευχαριστούμε!». Καμιά άλλη ευρωπαϊκή πολιτική βιτρίνα δεν διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτήν την προβοκατόρικη πολεμική πράξη κατά «συμμάχων»∙ μόνο όλες μαζί ετοίμασαν άλλο ένα «πακέτο κυρώσεων» κατά της Μόσχας…)

Μια ακόμα απόδειξη της όξυνσης των ενδο-δυτικών, ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων (η οποία φυσικά δεν υποδεικνύεται στα μέρη μας…) είναι πως απ’ τις 20 Ιούλη η επικεφαλής του συνόλου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Tulsi Gabbard έχει απαγορεύσει την παροχή οποιασδήποτε πληροφορίας (σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για την ουκρανία) στο σύνολο των συμμαχικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανόμενων των «five eyes», δηλαδή της αγγλίας, του καναδά, της αυστραλίας και της νέας ζηλανδίας.

Αυτό το intelligence blackout (προς … τους «συμμάχους») δεν είναι ένα απλό ψοφιοκουναβικό καπρίτσιο. Ούτε «κρίση εμπιστοσύνης». Είναι μάλλον προσπάθεια να περιοριστούν οι τρικλοποδιές που διάφοροι τέτοιοι «σύμμαχοι» (ειδικά το Λονδίνο) είναι ικανοί και διατεθειμένοι να βάζουν. Όμως αυτή η συσκότιση ίσως αποδειχθεί όχι μόνο ένας τρόπος του “daddy” για να κάτσουν-ήσυχα-τα-παιδιά. Αλλά κι ένας τρόπος να στραπατσαριστούν περισσότερο πέφτοντας το ένα πάνω στο άλλο…

Τελευταίο, μια ερώτηση που κανείς δεν κάνει (οπότε κανείς δεν απαντάει): πού ήταν η Βαρσοβία; Πού ήταν ο πρωθυπουργός Tusk; Γιατί δεν συμμετείχε σ’ αυτό το show της 18ης Αυγούστου στην Ουάσιγκτον το κράτος / κεφάλαιο με (μακράν) τον μεγαλύτερο στρατό στην ευρώπη; Τι γνώμη έχει η Βαρσοβία για τις ακροβασίες των «προθύμων» αλλά και για το μέλλον της περιοχής γύρω του;

(Η μισή απάντηση βρίσκεται στο ότι η Βαρσοβία βρίσκεται πολύ κοντύτερα στο «εκεί που συμβαίνει» σε σχέση με το Παρίσι, το Λονδίνο ή το Βερολίνο∙ και, φυσικά, όντας πλέον μια «μεγάλη δύναμη» για τα ευρωπαϊκά και τα νατοϊκά δεδομένα, δεν σκοπεύει να ξεπέσει στην ανοησία των λιλιπούτειων βαλτικών επαρχιών / κρατών. Καθώς το καθεστώς του Κιέβου βρίσκεται ουσιαστικά υπό κατάρρευση, η αρχική πολωνική «θερμή υποστήριξη» του 2022 και του 2023 έχει αντικατασταθεί από έναν κάποιο ρεαλισμό: ποιο θα είναι το όφελος να ξεπλένουμε ακόμα τους οπαδούς του Bandera; ποιο θα είναι το όφελος να λουστούμε την ήττα παριστάνοντας ότι δεν υπάρχει; ποιο θα είναι το όφελος να γίνουμε πρώτη γραμμή κατά της ρωσίας; είναι η διακριτική βάση του…)

Ουκρανικό πεδίο μάχης: ερωτήσεις κι απαντήσεις 2

Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.12) >> Αφού φαίνεται πως απέτυχε το κόλπο «εκεχειρία – εκεχειρία – εκεχειρία τώρα∙ για να στείλουμε στρατό να κατακτήσουμε και να μοιραστούμε όση ουκρανία έχει μείνει!», το καινούργιο παιχνιδάκι είναι «στρατός – στρατός – στρατός για να φυλάει την ειρήνη»!!! Ή, στην αργκώ του δυτικού ιμπεριαλιστικού υπόκοσμου, εγγυήσεις ασφάλειας…. (Άλλος θέλει να σώσει τις μπίζνες της blackrock στην ουκρανία… Άλλος θέλει να κρύψει ότι έχει καταχραστεί καμιά 50 δις δολάρια απ’ τα «παγωμένα» περιουσιακά στοιχεία της Μόσχας στην κεντρική του τράπεζα… Γενικά μιλώντας οι «εγγυήσεις ασφαλείας» όπως τις επιδιώκουν αφορούν την δική τους ασφάλεια και μόνο!!)

Ένα ένα λοιπόν. «Εγγυήσεις ασφάλειας» (που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να αφορούν το …. «παλαιστινιακό κράτος»!…) δίνονται σε κράτος που έχει κηρύξει ουδετερότητα, και ως εκ τούτου έχει περιορισμένες δυνατότητες να υπερασπιστεί τον εαυτό του έναντι εξωτερικής απειλής. Ουδετερότητα σημαίνει: όχι συμμετοχή σε οποιονδήποτε στρατιωτικό συνασπισμό / συμμαχία, όχι σε οποιονδήποτε ξένο στρατό στην επικράτεια, και περιορισμένο σε μέγεθος και οπλισμό «εθνικό στρατό». Ουδετερότητα-της-ουκρανίας με δυτικούς στρατούς στο έδαφός της απλά δεν είναι ουδετερότητα. Μπορεί να ειπωθεί «κατοχή» ή μπορεί να ειπωθεί «ένταξη στο νατο»… Σε καμία περίπτωση ουδετερότητα!!!

Το ουκρανικό σύνταγμα του 1994 προέβλεπε ουδετερότητα… Μετά το φασιστικό πραξικόπημα του 2014 το άρθρο περί ουδετερότητας καταργήθηκε, και αντικαταστάθηκε με άλλο άρθρο που λέει «θέλουμε νατο». (Να πάει χαμένο τέτοιο πραξικόπημα;;;)

Συνεπώς, πριν τις «εγγυήσεις ασφαλείας» πρέπει το Κίεβο να (ξανα)αλλάξει το σύνταγμά του για να (ξανα)ενσωματώσει την ουδετερότητα. Αυτό είναι κατ’ αρχήν εύκολο (το ουκρανικό σύνταγμα είναι … ακορντεόν!). Αρκούν 300+ ψήφοι (απ’ τους 450) στην ουκρανική βουλή σε δύο διαδοχικές συνεδριάσεις της, και η έγκριση απ’ το συνταγματικό δικαστήριο. (Μπορείτε να φανταστείτε πόσοι θα είναι συγκεντρωμένοι απ’ έξω και τι θα κάνουν «ενάντια στην προδοσία»;)

Για την αναγνώριση της ρωσικής Κριμαίας τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζόρικα. Χρειάζεται δημοψήφισμα που να πει «ναι» συν αλλαγή στο σύνταγμα (όπως πιο πάνω) που έχει κάμποσα άρθρα σχετικά ειδικά με την (ουκρανική) Κριμαία. (Μπορείτε να φανταστείτε τις προ-δημοψηφισματικές εκστρατείες;;;;; Μπορείτε να φανταστείτε τι θα ακολουθήσει ένα πιθανό «ναι»;)

Τώρα: τόσο η Μόσχα όσο και το Κίεβο έχουν συμφωνήσει για τον χαρακτήρα και τις αρμοδιότητες των «εγγυητριών δυνάμεων» (σε μια ουδέτερη ουκρανία)!!! Που; Πότε;

Στα τέλη Μάρτη του 2022, στην Istanbul!!! (Τότε η Μόσχα ήταν διατεθειμένη να αφήσει όλο το ουκρανικό έδαφος εκτός απ’ την Κριμαία και το αντάρτικο Donbass – ελάχιστη γη σε σχέση με όση έχει καταλάβει ως τώρα…)

Ιδού το ντοκουμέντο (και αξιοποιείστε τα αγγλικά σας):

Μπορείτε να διακρίνετε σ’ αυτή τη συμφωνία:

– τις πιθανές «εγγυήτριες δυνάμεις» (άρθρο 2)…

– τις όχι μιλιταριστικές υποχρεώσεις του ουδέτερου Κιέβου με τον κατηγορηματικό αποκλεισμό παρκαρίσματος μη ουκρανικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια (άρθρο 4)…

– την διαδικασία επέμβασης των «εγγυητριών δυνάμεων» σε περίπτωση ανάγκης (άρθρο 5)…

– την έναρξη ισχύος της συμφωνίας για τις «εγγυήτριες δυνάμεις» μετά την συνταγματική τακτοποίηση της ουδετερότητας (άρθρο 7)…

Με δεδομένο ότι το Κίεβο συμφωνούσε σ’ αυτά (τα περισσότερα ήταν δικές του προτάσεις!) στα τέλη Μάρτη του 2022 γιατί θα τα απέρριπτε σήμερα;;; Ωωωω! Επειδή τα απέρριψε και τότε, μετά την εντολή της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου!… Επειδή σήμερα τα δεδομένα είναι πολύ χειρότερα από τότε, άρα πρέπει να κρυφτεί η γυμνή ήττα!… Και, τέλος, επειδή οι σύμμαχοι (οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί) θα πονέσουν πολλές φορές παραπάνω σήμερα σε σχέση με την άνοιξη του 2022!…

Είναι ωστόσο δυνατόν να γίνει η όποια ουκρανική επικράτεια parking νατοϊκού στρατού; Όχι!!! Τότε; Γιατί επιμένουν οι παρακμιακοί κοκάκηδες των δυτικών ιμπεριαλισμών; Για να καταγγείλουν (για μια ακόμη φορά) τον «εγκληματία Putin που εμποδίζει την ειρήνη» και να συντηρήσουν την απειλή του «επερχόμενου εχθρού» ώστε να διευκολύνουν και να δικαιολογήσουν την στρατιωτικοποίησή τους…

Για δυο λεπτά όμως. Το 2024, μ’ ένα ανεπανάληπτο tour στην ευρώπη, του οποίου την πυκνότητα θα ζήλευαν και οι Rolling Stones, ο τοξικός του Κιέβου υπέγραψε με τις αρμόδιες πολιτικές βιτρίνες όχι μία, όχι δύο, αλλά τριανταδύο (32) πανομοιότυπες «συμφωνίες συνεργασίας για την ασφάλεια»!!! Παρακαλούμε προσέξτε:

12 Γενάρη 2004 με την αγγλία∙ 16 Φλεβάρη 2024 με γαλλία και γερμανία∙ 23 Φλεβάρη 2024 με δανία∙ 24 Φλεβάρη 2024 με καναδά και ιταλία∙ 1 Μάρτη 2024 με ολλανδία∙ 3 Απρίλη 2024 με φινλανδία∙ 11 Απρίλη 2024 με λετονία∙ 27 Μάη 2024 με ισπανία∙ 28 Μάη 2024 με βέλγιο και πορτογαλία∙ 31 μάη 2024 με σουηδία, νορβηγία και ισλανδία∙ 13 Ιούνη 2024 με ηπα και ιαπωνία∙ 27 Ιούνη 2024 με εσθονία, λιθουανία και ε.ε. (;)∙ 8 Ιούνη 2024 με πολωνία∙ 10 Ιούλη 2024 με λουξεμβούργο∙ 11 Ιούλη 2024 με ρουμανία∙ 18 Ιούλη 2024 με τσεχία και σλοβενία∙ 4 Σεπτέμβρη 2024 με ιρλανδία∙ 9 Οκτώβρη 2024 με κροατία∙ 17 Οκτώβρη με ελλαδιστάν∙ 27 Νοέμβρη 2024 με βουλγαρία∙ 16 Γενάρη 2025 με αγγλία (εδώ η συμφωνία είναι για 100 χρόνια!!!)∙ 21 Γενάρη 2025 με αλβανία∙ 15 Μάη 2025 με μαυροβούνιο… (Μόνο η άνω Πετρομαγούλα δεν υπέγραψε…)

Τόσες διμερείς συμφωνίες «συνεργασίας για την ασφάλεια» δεν αρκούν; Τόσο ανασφαλής είναι ο τοξικός του Κιέβου;

Χμμμμ… Η αλήθεια είναι ότι όλες αυτές οι συμφωνίες ΔΕΝ αφορούν τον τρέχοντα πόλεμο! (Τρελοί ήταν όλοι αυτοί που τις υπέγραψαν;) Αφορούν ένα μελλοντικό πολεμικό ενδεχόμενο, όταν, αν και εφόσον ο τωρινός τελειώσει. Όμως και πάλι: δεν θα ήταν όλες αυτές οι συμφωνίες ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας στην περίπτωση που η Μόσχα έκανε την αποκοτιά να ξαναεπιτεθεί;

Φαίνεται ότι οι άσπρες σκόνες και το Θέαμα έχουν ποτίσει τις κορυφές των δυτικών πολιτικών εξουσιών. Η υπογραφή τέτοιων «10 ετών συμφωνιών συνεργασίας ασφάλειας» έγινε κάτι σαν μόδα το 2024∙ και πως να πεις «όχι» στον μελλοντικό νικητή της ρωσίας, στον ακρίτα συνοριοφύλακα των «δημοκρατιών» της ευρώπης;

Αλλά έχουν ξεχαστεί. Δεν μνημονεύονται. Είναι σα να μην υπάρχουν. Κάπως έτσι, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη του 2025, «πρόθυμοι» (κι απρόθυμοι) συνεχίζουν τα μπρος πίσω στις ασκήσεις επί χάρτου, για το πως (δήθεν) θα προστατέψουν την «ειρήνη-στην-ουκρανία», αυτήν την ειρήνη που μαχαίρωσαν ξανά και ξανά όταν είχε όρους που θα γίνονταν εύλογα αποδεκτοί απ’ τους ουκρανούς. Και στην οποία το μόνο που μπορούν πια να συνεισφέρουν είναι το να κοιτάξουν τα χάλια τους.

Παλαιστίνη 1

Δευτέρα 4 Αυγούστου (00.28) >> Είναι πολύ συγκινητικό! Πάρα πολύ συγκινητικό!!! Διάφοροι επώνυμοι ευρωπαίοι κοκάκηδες απειλούν (: «παναία μου!!!!») ότι θα αναγνωρίσουν Παλαιστινιακό κράτος!!!! Θα το «αναγνωρίσουν» λένε σε κανά δυο μήνες, αν ο θεοναζί, απαρτχάιντ σύμμαχός τους συνεχίσει την λιμοκτονία των φυλακισμένων στη λωρίδα της Γάζα…

Ωωωω! Είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους τους!! Πολύ γενναιόδωρο!!!

Στο χάρτη κάτω μπορείτε να δείτε πόσα κράτη στον πλανήτη είχαν αναγνωρίσει «παλαιστινιακό κράτος» ως τον περασμένο Μάρτη:

Είναι αυτά με το σκούρο πράσινο χρώμα. Σύνολο; 147 (από τα 193 που δηλώνουν μέλη του οηε….). Μάλιστα, «παλαιστινιακό κράτος» ανακηρύχτηκε απ’ την PLO στις 15 Νοέμβρη του μακρινού 1988, και ως το τέλος εκείνης της χρονιάς είχε «αναγνωριστεί» από 78 κράτη…

Και λοιπόν; Οι δυτικές βιτρίνες-στην-άσπρη-σκόνη (δηλαδή τα αφεντικά που αντιπροσωπεύουν) «απειλούν» ότι θα κάνουν τώρα εκείνο που άλλα κράτη έχουν κάνει εδώ και δεκαετίες∙ και που αποδεδειγμένα δεν έχει καμιά πρακτική σημασία! Και δεν έχει καμία πρακτική σημασία επειδή «παλαιστινιακό κράτος» ακόμα και στα σύνορα του 1967 (άπειρες αποφάσεις του οηε μιλούν γι’ αυτά τα σύνορα!!) σημαίνει ότι (σήμερα) περίπου 700.000 έποικοι θα πρέπει να ξεκουμπιστούν και να φύγουν απ’ την δυτική Όχθη – την οποία έχουν «απαλλοτριώσει»! Πράγμα που σημαίνει ότι οι δυτικοί σύμμαχοι του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, θα αναγκάσουν τον πολύτιμο σύμμαχό τους (τόσο πολύτιμο ώστε να τον υποστηρίζουν για να κάνει αυτά που κάνει…) να εγκαταλείψει και την δυτική Όχθη και όλα τα «μεγάλα» σχέδιά του…

Δεν είναι συγκινητικό; Δεν είναι συγκλονιστικό; Οι δυτικοί κοκαϊνομανείς-στην-εξουσία νομίζουν ότι μπορούν να «ξεπλυθούν» για την πολλαπλή συνέργειά τους στο Παλαιστινιακό Ολοκαύτωμα κοροϊδεύοντας ασύστολα, αναγνωρίζοντας ένα «παλαιστινιακό κράτος» (και το Κουίσλινγκ καθεστώς του μαζί…) που στη Γάζα είναι νεκροταφείο-σε-αναμονή και στη δυτική Όχθη – εκτός Ramallah – «οικόπεδο για  real estate»….

Ααααα: για να δείξουν αυτήν την καλοσύνη οι δυτικοί κοκάκηδες βάζουν έναν όρο στους φυλακισμένους: να αφοπλιστεί, να διαλυθεί, να εξαφανιστεί η ένοπλη αντίστασή τους… (Διότι «αναγνώριση κράτους» στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν σημαίνει καθόλου και αναγνώριση ένοπλου σώματος / στρατού – μην τρελαθούμε κιόλας, ε;;)

Αυτή η αντίσταση είναι που έχει εξελιχθεί σε μεγάλο εφιάλτη τους! Δεν κάμπτεται με τίποτα, προκαλεί διαρκώς απώλειες στον κατοχικό στρατό, αναγκάζοντάς τον να πνίγεται σε μια 7η Οκτώβρη μεγάλης διάρκειας! Αν οι ξυπόλυτοι τα καταφέρνουν απέναντι στον «ισχυρότερο στρατό στη μέση Ανατολή» (και τους συμμάχους του…) τότε;;;;

Αυτό το περίεργο άσπρο πακέτο που θάβουν οι αντάρτες είναι ένας αυτοσχέδιος «πιεζοηλεκτρικός» πυροδοτικός μηχανισμός! Αποτελείται από 2 τάβλες και ανάμεσα, σα σάντουιτς, είναι ένα απλό ηλεκτρικό κύκλωμα. Όταν περάσει από πάνω κάποιο βαρύ όχημα, π.χ. τανκ ή τεθωρακισμένο, πιέζεται το λίγο χώμα που σκεπάζει πρόχειρα τον μηχανισμό, που με τη σειρά του πιέζει την πάνω τάβλα προς τα κάτω. Έτσι «κλείνει» το κύκλωμα και πυροδοτείται η βόμβα-δρόμου. Η οποία έχει φτιαχτεί από την «γέμιση» άσκαστων θεοναζί βομβών.

«Χαμηλή» τεχνολογία είπατε; Ναι. Υψηλή εφευρετικότητα όμως!!  (Η συγκεκριμένη ενέδρα στήθηκε στις 22 Ιούλη 2025)

Georges Abdallah, η διαρκής μάχη για την απελευθέρωση

Δευτέρα 21 Ιούλη (00.34) >> Σε τέσσερεις ημέρες, στις 25 Ιούλη, αναμένεται η αποφυλάκιση (μετά από 41 ολόκληρα χρόνια στις γαλλικές φυλακές, θα έπρεπε να έχει αποφυλακιστεί πολύ νωρίτερα…) του Georges Ibrahim Abdallah – του πιο γνωστού λιβανέζου μαρξιστή αντάρτη απ’ την δεκαετία του 1980. Ελπίζουμε κι ευχόμαστε να πρόκειται πράγματι για απελευθέρωση (και όχι για «δώρο» στις αμερικανικές και στις θεοναζί υπηρεσίες…)

Το Samidou (το διεθνές δίκτυο αλληλεγγύης στους παλαιστίνιους αιχμάλωτους) και η Collectif Vacarme(s) Films παρουσίασαν το 2021 το ντοκυμαντέρ Fedayin: ο αγώνας του Georges Abdallah (διάρκειας κάτι λιγότερο από 1,5 ώρας) το οποίο κρίνουμε εξαιρετικά ενδιαφέρον και χρήσιμο όχι μόνο για τον ίδιο τον Abdallah, αλλά και για την ιστορία τόσο της παλαιστινιακής όσο και τις λιβανέζικης ένοπλης αντίστασης στη θεοναζί κατοχή και στους δυτικούς ιμπεριαλισμούς. Η Collectif διέθεσε ελεύθερα το ντοκυμαντέρ με υπότιτλους σε εφτά γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, αραβικά, ισπανικά, καταλανικά, γερμανικά και ιταλικά).

Εδώ σας προσκαλούμε να κερδίσετε 1,5 ώρα απ’ την ζωή σας παρακολουθώντας το (με αγγλικούς υπότιτλους):

(Μερικές ιστορικές πληροφορίες που μπορεί να είναι χρήσιμες για όσες / όσους δεν τις έχουν υπόψη τους.

18 Γενάρη 1982: ένας άντρας πυροβολεί και σκοτώνει στο Παρίσι τον συνταγματάρχη Charles Robert Ray, στρατιωτικό ακόλουθο της αμερικανικής πρεσβείας στο Παρίσι.

31 Μάρτη 1982: μια γυναίκα πυροβολεί και σκοτώνει τον Yaacov Bar-Simantov, δεύτερο γραμματέα της ισραηλινής πρεσβείας στο Παρίσι.

(Και για τις δύο ενέργειες θα κατηγορηθεί το 1984 και θα καταδικαστεί το 1987 ο Abdallah: μέλος του «Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» / PFLP, ιδρυτής των «Λιβανέζικων Ένοπλων Επαναστατικών Ομάδων» / LARF που έδρασαν στη γαλλία αναλαμβάνοντας την ευθύνη 4 ενεργειών).

6 Ιούνη 1982: ο ισραηλινός στρατός εισβάλει στον λίβανο για να «εξαφανίσει» την ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση που έχει την βάση της στα νότια, στα στρατόπεδα των προσφύγων του 1948, του 1967 και του 1973.

25 Αυγούστου 1982: διεθνής «ειρηνευτική δύναμη» αποτελούμενη από 400 γάλλους, 800 ιταλούς και 800 αμερικάνους πεζοναύτες καταλαμβάνει την Βηρυτό με πρόσχημα τον εξοστρακισμό των ενόπλων της «Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» / PLO απ’ τον λίβανο.

10 Σεπτέμβρη 1982: Περίπου 10.000 ένοπλοι της PLO αποχωρούν απ’ τον λίβανο καταφεύγοντας στην Τύνιδα.

16 έως 18 Σεπτέμβρη 1982: Με την άνεση ότι δεν υπάρχει πια ένοπλη αντίσταση ο ισραηλινός στρατός περικυκλώνει τους παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς της Sabra και της Shatila και βάζει μέσα τους φασίστες λιβανέζους συμμάχους του (: «χριστιανοί φαλαγγίτες») που επί 3 μερόνυχτα επιδίδονται σ’ ένα όργιο σφαγής των αμάχων, λεηλασιών, καταστροφών. Πάνω από 3.500 δολοφονημένοι / ες. (Επικεφαλής του ισραηλινού στρατού – που τις νύχτες φώτιζε με προβολείς τα στρατόπεδα απ’ την περίμετρό τους για να βλέπουν οι σφάχτες – ήταν ο ακροδεξιός Ariel Sharon. Αργότερα έγινε πρωθυπουργός….)

19 Σεπτέμβρη 1982: Ο δυτικός (αμερικανικός) κατοχικός στρατός βομβαρδίζει την πόλη Suk al Ghab επειδή ανακάλυψε εκεί παλαιστίνιους αντάρτες.

23 Οκτώβρη 1983: Δύο φορτηγά γεμάτα εκρηκτικά ανατινάζονται μπροστά απ’ τους κοιτώνες των αμερικάνων και των γάλλων πεζοναυτών στη Βηρυτό. 241 αμερικάνοι και 58 γάλλοι σκοτώνονται. Την ευθύνη της ενέργειας αναλαμβάνει μια ως τότε άγνωστη οργάνωση με όνομα «Ισλαμική Jihad». Η οργάνωση απειλεί ότι θα κτυπήσει ακόμα πιο δυνατά αν οι δυτικοί κατοχικοί στρατοί δεν φύγουν ως την πρωτοχρονιά του 1984. Ουάσιγκτον και Παρίσι απαντούν ότι «θα μείνουν»…

7 Φλεβάρη 1984: Ο αμερικάνος πρόεδρος Reagan ανακοινώνει την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού τις επόμενες εβδομάδες.

8 Φλεβάρη 1984: Τα αμερικανικά πολεμικά που βρίσκονται στο λιμάνι της Βηρυτού βομβαρδίζουν με περισσότερα από 300 βλήματα την Κοιλάδα Beqaa, με βάση «πληροφορίες» του ισραηλινού στρατού.

Τέλος Φλεβάρη 1984: Ανακοινώνουν την αποχώρησή τους απ’ τον λίβανο και οι υπόλοιποι: ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ιταλικός στρατός. Οι δυτικοί κατηγορούν την Τεχεράνη για τις επιθέσεις στις 23 Οκτώβρη, αποδίδοντάς την στην Hezb’ Allah…

24 Μάη 2000: Ύστερα από 18 χρόνια κατοχής μιας μεγάλης ζώνης στο νότιο λίβανο, μην αντέχοντας το αντάρτικο διάφορων οργανώσεων (συμπεριλαμβανόμενης της Hezb’ Allah) ο ισραηλινός στρατός ανακοινώνει την αποχώρησή του απ’ το λιβανέζικο έδαφος.

Παλαιστίνη 1

Οι ultras της Paris SaintGermain προχτές στο γήπεδο… Οι πολλοί περισσότεροι στο Παρίσι, εκδήλωσαν την ίδια διάθεση για τη Γάζα (μαζί με την χαρά για το 5-0 επί της Inter), με περισσότερο δυναμικό τρόπο…  

Δευτέρα 2 Ιούνη (00.30) >> Η δήθεν ηθική συνείδηση πολλών και διάφορων πρωτοκοσμικών στριφογυρνάει μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Προσπαθεί να αλλάξει πλευρό: «μήπως, ρε παιδάκι μου, δεν πρέπει να υποστηρίζουμε άλλο το ‘δικαίωμα αυτοάμυνας’ του ισραήλ;». «Μήπως αυτός ο Netanyahu είναι υπερβολικός;». «Λες να γίνονται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εκεί πέρα;».

Είναι ιστορική κατάκτηση της δυτικής, λευκής, χριστιανικής «ανωτερότητας»: την βαρβαρότητά της μπορεί να την συσκευάζει σε κάποια δήθεν μεταμέλεια (όταν αυτή η βαρβαρότητα αποτυγχάνει στους πολιτικούς στόχους της). Τα «συγχωροχάρτια» (κάθε είδους) είναι δική της εφεύρεση.

Κι έτσι ξαφνικά (καθόλου έτσι!) η δυτική δημαγωγία έχει αρχίσει να πλημμυρίζει από δήθεν «μετανοιωμένους», που δεν αντέχουν να πεθαίνουν τα παιδιά στη Γάζα από πείνα. Άντεξαν όλους τους υπόλοιπους τρόπους δολοφονίας δεκάδων χιλιάδων αμάχων όλων των ηλικιών∙ και άντεξαν το Αίμα των Άλλων για πάνω από 600 μέρες και νύχτες. Άντεξαν τις δολοφονίες μωρών, εγκύων, μη εγκύων, ανδρών, γυναικών, ενήλικων, ανήλικων, Παλαιστίνιων, μη Παλαιστίνιων, μουσουλμάνων, χριστιανών, άθεων, με βόμβες, σφαίρες, κατεστραμμένα νοσοκομεία, διαλυμένα δίκτυα ύδρευσης, γκρεμισμένα σπίτια… Και τώρα είναι (αυτές οι δήθεν ηθικές πρωτοκοσμικές συνειδήσεις) έτοιμες να «σκίσουν τις πλεξούδες τους» (τα πληκτρολόγιά τους κυρίως) υπέρ του «δικαιώματος» των Παλαιστίνιων να δολοφονούνται … χορτάτοι.

Αυτή η μαζική δυτική, οριενταλιστική σαβούρα της δήθεν μεταμέλειας είναι ο βούρκος που επιστρατεύεται για να πνίξει τη νικήτρια Παλαιστινιακή αντίσταση – και την απελευθέρωση όλων απ’ τη θάλασσα ως το ποτάμι. Συνεχίζει να τραυλίζει τα περί «εγκλημάτων της Hamas στις 7 Οκτώβρη», αλλά στη ζυγαριά της αυτά τα (ανύπαρκτα!) εγκλήματα της αντίστασης μέσα σε 3 ή 4 ώρες βαραίνουν πια κάπως λιγότερο απ’ τα έργα και τις ημέρες του «δικαιώματος αυτοάμυνας» του κατοχικού καθεστώτος επί 15.000 ώρες.

Η βαρβαρότητα της κατοχής της Παλαιστίνης είναι ηλικίας πολλών δεκαετιών. Δεν «γεννήθηκε» τον Μάη του 2025. Όσοι νοιάζονται για τους ανθρώπους ξέρουν τι έγινε (και κυρίως τι ΔΕΝ έγινε) απ’ την μεριά των Παλαιστίνιων στις 7 Οκτώβρη του 2023∙ ξέρουν γιατί έγινε∙ ξέρουν ποια είναι η «φύση» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος∙ ξέρουν (ήξεραν πάντα) τι ψέματα και παραμύθια θα πει και τι θα κάνει για να ικανοποιήσει την δίψα του για θάνατο.

Αυτές οι δήθεν ηθικές, δήθεν μετανοιωμένες συνειδήσεις θέλουν να συνεχίσουν τον ύπνο του δικαίου (του πρωτοκοσμικού δικαίου): να μπει βρε αδερφέ ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα! Δεν θέλουν το τέλος του απαρτχάιντ! Στον πυρήνα τους είναι ολοκληρωτισμός με ευαισθησίες. Φασισμός με ανθρώπινο πρόσωπο…

Το απαρτχάιντ, έργο πρωτοκοσμικό και συνειδητό, που είναι η πραγματική και μοναδική γραμμή πόνου και θανάτου στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, αυτό δεν τις ενοχλεί. Μπορεί να ξέρουν ή απλά να διαισθάνονται ότι το απαρτχάιντ «δεν είναι πρόβλημα», «δεν είναι έγκλημα», «δεν είναι γενοκτονία», «δεν είναι ολοκαύτωμα»: είναι απλά η απόδειξη της δυτικής, πρωτοκοσμικής ανωτερότητας. Στο κάτω κάτω: στην «ειρήνη του απαρτχάιντ» κάτι έχουν να τρώνε…

Προσέξτε: η B’Τselem είναι ισραηλινή οργάνωση υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στις «κατεχόμενες περιοχές». Δεν αμφιβάλλουμε για την εντιμότητα των μελών της∙ και αν αυτές οι δήθεν ηθικές πρωτοκοσμικές συνειδήσεις που τώρα νοιώθουν μια κάποια φαγούρα είχαν έστω και ελάχιστη αξιοπρέπεια, θα έπρεπε να την έχουν κάνει σημαία τους εδώ και χρόνια (χωρίς να κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για …. «αντισημιτισμό»…).

Προσέξτε: ημερομηνία 12 Γενάρη 2021 (πολύ πριν τα υποτιθέμενα “εγκλήματα της Hamas στις 7 Οκτώβρη”…)

Τίτλος: Ένα καθεστώς Εβραϊκής ανωτερότητας απ’ τον Ιορδάνη ποταμό ως την Μεσόγειο θάλασσα: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ.

Κείμενο: Το ισραηλινό καθεστώς εφαρμόζει σ’ ολόκληρη τη έκταση που ελέγχει (την κρατική ισραηλινή έκταση, την ανατολική Ιερουσαλήμ, την Δυτική Όχθη, και την λωρίδα της Γάζα) ένα καθεστώς απαρτχάιντ. Μια οργανωτική αρχή είναι που αποτελεί την βάση μια μεγάλης γκάμας των ισραηλινών πολιτικών: η ενίσχυση και η διατήρηση της ανωτερότητας μιας ομάδας – των εβραίων – πάνω σε μια άλλη – τους παλαιστίνιους.

Η BTselem απορρίπτει την εννόηση του ισραήλ ως δημοκρατίας (στο εσωτερικό της πράσινης γραμμής) που ταυτόχρονα ασκεί μια μόνιμη στρατιωτική κατοχή (πέρα απ’ αυτήν). Η BTselem έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι το όριο του να οριστεί το ισραηλινό καθεστώς ως απαρτχάιντ έχει ξεπεραστεί αφού εξέτασε την συσσώρευση των πολιτικών και των νόμων που έχει επινοήσει το ισραήλ για να περιχαρακώσει τον έλεγχό του πάνω στους παλαιστίνιους.

«Ψιλά γράμματα» που δεν ενόχλησαν ποτέ τις «ανθρωπιστικές» πρωτοκοσμικές συνειδήσεις. Κι ούτε πρόκειται να τις ενοχλήσουν. “Μια χαρά είναι το απαρτχάιντ” – για τις δουλειές και τις δουλίτσες…

 

Παλαιστίνη

Φασιστικά εκλαίρ σε φασιστικό μαγαζί: “αφήστε τον στρατό να τους λιώσει”… Οι ναζί των ’30s και των ’40s θα γυρνάνε μέσα στους τάφους τους που δεν είχαν τέτοιες ιδέες: οι διάδοχοι θεοναζί είναι άξιοι συνεχιστές / ανανεωτές…

Δευτέρα 26 Μάη (00.14) >> Ώστε οι δυτικές βιτρίνες ανακάλυψαν, μετά από 20 μήνες αίματος, θανάτου και καταστροφής, ότι «το δικαίωμα αυτοάμυνας» του χωροφύλακά τους στη μέση Ανατολή είναι κάπως υπερβολικό όταν επιβάλει μαζική ασιτία στους αιχμάλωτους της Γάζα, και ότι πρέπει να τον μαλώσουν (αυτόν τον χωροφύλακα); Ή μήπως ανακάλυψαν ότι «βρε παιδί μου η δύση πάντα νοιάζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα!»;

Εκτιμάμε τίποτα απ’ τα δύο!!! Υπάρχει το προφανές, ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς έχει αποτύχει / ηττηθεί (στρατιωτικά) απ’ την Παλαιστινιακή αντίσταση – αυτό αναγκάζονται να το παραδεχτούν εδώ κι εκεί μέσα απ’ τα δόντια διάφοροι κοντυλοφόροι / δημαγωγοί. Λιγότερο προφανές είναι ότι αυτό το συγχρονισμένο «δυτικό ενδιαφέρον» (στα λόγια) για το αν χιλιάδες παιδιά θα πεθάνουν από πείνα ή όχι ανήκει (μπορεί να ανήκει…) στη διαχείριση της ήττας – τόσο απ’ τα δυτικά καθάρματα όσο και απ’ τα θεοναζί.

Δεν έχουμε ακράδαντα ή έστω ισχυρά στοιχεία. Διάφοροι «ψίθυροι» όμως που εντοπίζουμε στην φλυαρία για το «τι θα γίνει επιτέλους στην Παλαιστίνη» συγκλίνουν (πάντα κατά την άποψή μας) στο ότι η δυτική «ανθρωπιστική» καούρα και συνδρομή (όση και όπως) θα μπορούσε να είναι βασικό συστατικό στοιχείο ενός εκβιασμού του είδους: ναι μεν ω άμαχοι Παλαιστίνιοι, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι δεν θα πεθάνετε απ’ την πείνα αλλά για να «λήξει» αυτή η σφαγή θα πρέπει να φύγουν όλοι οι ένοπλοι της αντίστασης απ’ την Γάζα… Η οποία «αφοπλισμένη» Γάζα θα μείνει υπό θεοναζί στρατιωτική κατοχή για κάποια χρόνια για «ανθρωπιστικούς» λόγους (και για να αρχίσει μια κάποια ανοικοδόμηση…) και κάποια στιγμή αργότερα «βλέπουμε»…

(Είναι ένα «κόλπο» που έχει ξαναγίνει. Τον Ιούνη του 1982 ο απαρτχάιντ στρατός εισέβαλε στο λίβανο. Δυο μήνες αργότερα, τον Αύγουστο την ίδιας χρονιάς όλοι οι ένοπλοι της PLO (οι παλαιστινιακές ένοπλες οργανώσεις είχαν τότε την βάση και τις δυνάμεις τους στα προσφυγικά παλαιστινιακά στρατόπεδα στο νότιο λίβανο), περίπου 12.000 άτομα, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν και μεταφέρθηκαν στην Τύνιδα. Δυο βδομάδες μετά οι λιβανέζοι φασίστες σύμμαχοι του Τελ Αβίβ, με την «εξωτερική βοήθεια» (περικύκλωση των στρατοπέδων ώστε να μην μπορεί να βγει κανένας…) του απαρτχάιντ στρατού, εισέβαλαν στα απροστάτευτα προσφυγικά στρατόπεδα της Sabra και της Shatila έξω απ’ την Βηρυττό και μέσα σε 3 συνεχόμενες μέρες και νύχτες (απ’ τις 16 ως τις 18 Σεπτέμβρη) έσφαξαν 3.500 γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Εν τέλει ο θεοναζί στρατός συνέχισε «προσωρινά, για λόγους ασφάλειας» την κατοχή του νότιου λιβάνου (έτσι δημιουργήθηκε η Hezb’ Allah…) για 18 χρόνια ακόμα, και αποχώρησε μόλις το 2000).

Τι έκανε η «διεθνής κοινότητα» όταν αποκαλύφθηκε η σφαγή στη Sabra και στη Shatila; Την ονόμασε «γενοκτονία» και έκρινε ότι ο ισραηλινός στρατός «αμέλησε και δεν πήρε τα προσήκοντα μέτρα για να την εμποδίσει». Αυτό, και τέλος….

Τα δυτικά καθάρματα θέλουν τώρα, μετά από 20 μήνες, να παίξουν «τους καλούς μπάτσους». Που έχουν κάθε διάθεση να «πιέσουν» τον χωροφύλακά τους να αφήσει (και να αφήνει) ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά αφού έχει κι αυτός το αναγνωρισμένο «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» δεν γίνεται να ταϊζει και τους … «τρομοκράτες», έτσι δεν είναι; Οπότε (έτσι πάει η ανησυχία μας) θα μπορούσε αυτός ο «αυτοάμυνας» α) να δεχτεί μια-κι-έξω ανταλλαγή αιχμαλώτων, υπό την προϋπόθεση β) πως όσοι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι απελευθερωθούν, μαζί με όλους τους ένοπλους της Γάζα θα φύγουν μακριά (πόσο μακριά; στη … λιβύη;), γ) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θα «έχει την ευθύνη της δημόσιας τάξης» στην κατεχόμενη Γάζα «για κάποιο διάστημα», δ) θα μπορέσει να κατακτήσει όλα τα τούνελ… και έτσι …. «θα τελειώσει ο πόλεμος» – χωρίς ήττα ούτε των θεοναζί, ούτε των πατρώνων τους!

…. «Μπορεί να παραβιάζετε την διεθνή ανθρωπιστική νομοθεσία»… «Είναι δυσανάλογη» …: Ωωωω οι δυτικοί! Μαλώνουν το κατασκεύασμά τους… (Από την καθεστωτική the Times of Israel – 25 Μάη 2025)

Επαναλαμβάνουμε, προς αποφυγή παρεξηγήσεων: δεν έχουμε ούτε ακλόνητα στοιχεία ούτε διασταυρωμένες πληροφορίες πως κάτι τέτοιο «μαγειρεύεται» πίσω απ’ το ξαφνικό δυτικό «ανθρωπιστικό» ενδιαφέρον. Καθαρά και ανοικτά ούτε λέγεται ούτε γράφεται κάτι… Μπορεί να είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι. Ή «μιλάει» ένα κάποιο ιστορικό ένστικτο: κάτι πολύ βρώμικο βρίσκεται ή χωράει πίσω απ’ τις συντονισμένες ανθρωπιστικές εκκλήσεις των δυτικών καθαρμάτων… Χρειάζεται πολιτική εγρήγορση, και καμία “ανακούφιση”!

Απ’ την άλλη μεριά υπάρχει περίπτωση η ένοπλη αντίσταση να εγκαταλείψει την Γάζα; Όχι… Αλλά εδώ (θα μπορούσε να) βρίσκεται ένα κέντρο ψυχολογικού πολέμου προς τους αμάχους: Τι θέλετε; φαγητό και φάρμακα ή όπλα; (Οι τσατσορούφιανοι της «παλαιστινιακής αρχής» έχουν κάνει ήδη «διαδηλώσεις» μέσα στα ερείπια κατά της αντίστασης και «υπέρ της ειρήνης»…)

Κάτι τέτοιο θα ήταν ωμός, ελεεινός, αισχρός εκβιασμός∙ γιατί όμως όχι απ’ την μεριά των φυσικών και ηθικών αυτουργών δεκάδων χιλιάδων δολοφονιών όταν μάλιστα ΔΕΝ κινδυνεύουν πολιτικά γι’ αυτά τους τα εγκλήματα; Θα σιδερώσουν και θα φορέσουν τα φωτοστέφανα των «ειρηνοποιών», θα ικανοποιήσουν κι όλους εκείνους τους ευαίσθητους υποτελείς τους (δεν είναι καθόλου λίγοι) που «συμπαθούν» τους Παλαιστίνιους αλλά ΧΩΡΙΣ ένοπλη αντίσταση (απομονώνοντας έτσι όσους υπερασπίζονται την ένοπλη, αντικατοχική, αντιαποικιοκρατική αντίσταση ως «φιλοτρομοκράτες»…), θα κάνουν και τις δουλειές τους με τις πετροχούντες, που κι αυτές με τη σειρά τους θα είναι ήσυχες και θα τσοντάρουν για την «ανοικοδόμηση»…

Η κατάσταση των πραγμάτων…

Δευτέρα 19 Μάη (00.24) >> Εντάξει! Τώρα ξέρουμε: η απάντηση του παλατιού του Μικρού Δούκα του Λίγηρα (Elysee) στην αποκάλυψη του σνιφαρίσματος (στο τραίνο, που διάφοροι ονόμασαν ήδη coke train) μας έπεισε:

Αν «αυτό» είναι η «αποκατάσταση της αλήθειας», τότε… Τότε ναι, είναι χρήστες! Και ως τέτοιος ο Μικρός Δούκας (ή το γραφείο του) έκανε ένα λάθος στην απάντηση. Θα έπρεπε να είναι έτσι:

Τα βίτσια των αρχόντων θα μπορούσαν


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 19 Μάη >> Μόνοι τους (οι δυτικοί δημαγωγοί) σκηνοθέτησαν τις «προσδοκίες» τους απ’ το ραντεβού στην Istanbul, μόνοι τους συμπέραναν ότι ήταν … φιάσκο! Άχρηστοι ακόμα και για κριτική παιδικού κόμικ – αλλά τι να κάνουμε; Αυτοί είναι…

Περίμενε κάποιος κάτι συνταρακτικό στις 16 Μάη; Όχι. Αλλά τότε; Άρχοντες και δημαγωγοί στη δύση, βουτηγμένοι στη λάσπη εκείνου που ονόμασαν «σωστή μεριά της ιστορίας» εδώ και 3,5 χρόνια, δεν βλέπουν πια ούτε τη μύτη τους.

Ο ελιγμός της Μόσχας με την πρόσκληση για έναρξη διαπραγματεύσεων θα ήταν παράλογος αν αυτές ήταν κυριολεκτικές. Τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις τις ζητάει η ηττημένη πλευρά, όχι η νικήτρια! Αλλά (αδύνατο να γίνει κατανοητό!) ο ελιγμός αφορούσε όχι τις πραγματικές εξελίξεις στο πεδίο. Αφορούσε την συντήρηση και την όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων στη δύση! Είτε μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, είτε μεταξύ Ουάσιγκτον και ευρωπαίων σωστομεριτών, είτε ανάμεσα στην ψοφιοκουναβική φράξια της αμερικανικής διοίκησης και τους νεοσυντηρητικούς / δημοκρατικούς του αμερικανικού καθεστώτος. Κι εκεί ο ελιγμός της Μόσχας πρέπει να θεωρηθεί πετυχημένος.

Πιο αναλυτικά:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Κέφια, πολλά και τρελά κέφια στο Κίεβο προχτές…

Δευτέρα 12 Μάη (00.44) >> Μαζεύτηκαν οι πρόθυμοι ετοιμόρροποι σωστομερίτες στο Κίεβο, για να στείλουν ένα ακόμα τελεσίγραφο στη Μόσχα… Ήθελαν (συμβολικά) να μοστραριστούν σαν το αντίβαρο των καλεσμένων στην παρέλαση στη Μόσχα… Τελευταία είσοδος στο κλάμπ, αναμενόμενη άλλωστε, ο τσουρομαδηΜέρτς (σύνθεση των λέξεων τσουρομαδημένος και Μερτς… μην ρωτήσετε «γιατί;»…). Υπάρχει η φήμη ότι μέσω zoom συμμετείχε και ο don Rico – άλλος γενναίος ανήρ κι αυτός…

Θέλουν να είναι σκληροί, πολύ σκληροί! Tough gays!! Αλλά ωωω… Τους λείπει το «μέταλλο»…. Τους λείπει αυτή:

Ήταν κάπου στη δεκαετία του ’80 που η «σιδηρά κυρία» προσπαθούσε να επιδείξει τον πλούτο της πρώην αυτοκρατορίας απέναντι στην τότε σοβιετική ένωση…

Πάει αυτή. Αντίθετα υπάρχει τώρα ως backup κάποιος αναμαλλιασμένος, που αφού διέπρεψε ως πρωθυπουργός του βασιλείου (;;;) ακολουθεί τώρα solo καριέρα, ως free lancer κατακτήσεων, κλπ:

Δίκιο έχει!! Αλλά πως «κρατάς την ηγεμονία» που έχεις ήδη χάσει; Γρυλίζοντας;

Τι αποφάσισαν λοιπόν οι ετοιμόρροποι προχτές; Αποφάσισαν να απαιτήσουν την παράδοση της Μόσχας (αρχικά για ένα μήνα) «χωρίς όρους»!!! «Εκεχειρία» το λένε, επειδή οι λέξεις τους δεν έχουν πια κανένα νόημα. Κι αν τολμήσει (η Μόσχα) να μην γονατίσει, να μην υποκληθεί στο μεγαλείο αυτών των πολιτικών βιτρινών, τότε θα δει τι θα πάθει: κι άλλες κυρώσεις, κι άλλη στρατιωτική βοήθεια στο φασιστοΚίεβο!!! Μάλιστα, επειδή είναι βιαστικοί, και επειδή έχουν παραγγείλει την εκεχειρία με delivery, την ήθελαν από σήμερα! Φρέσκια και ζεστή…

Έχετε ξανακούσει οι ηττημένοι να ζητούν την παράδοση των νικητών; Εμείς όχι. Εδώ ακόμα και η ψυχιατρική σηκώνει τα χέρια!! Έχουν πέσει στον γκρεμό όπου έσπρωχναν την Μόσχα∙ αρνούνται να το αναγνωρίσουν λες και οι πληθυσμοί τους είναι ορδές πανηλίθιων αποκλειστικά∙ συνεχίζουν να επιβαρύνουν την θέση τους ως εκπρόσωποι άλλοτε «σπουδαίων» κρατών / κεφαλαίων και, πρακτικά, δεν κερδίζουν τίποτα (ακόμα και μέσω … Rearm…)∙ συνεχίζουν να γελοιοποιούνται∙ και συνεχίζουν να κάνουν άσεμνες χειρονομίες εναντίον ενός αντιπάλου που, απλά, τους έχει προειδοποιήσει – και ουσιαστικά τους αγνοεί.

Ο αθυρόστομος Medvedev (κάνει την δουλειά του γαυγίσματος) απάντησε στους σωστομερίτες «να βάλουν τα σχέδιά τους στον πάτο τους»! (Τσσσς! Ντροπή! Δεν μιλάνε έτσι οι «κύριοι»…)

Η ρωσική ρελάνς ήρθε γρηγορότερα απ’ όσο περίμεναν οι δυτικοί ετοιμόρροποι: απόρριψη της «πρότασης / απειλής για εκεχειρία» από τις 12 Μάη, και πρόσκληση στον τοξικό του Κιέβου για απευθείας διαπραγματεύσεις σε 3 μέρες, στις 15 Μάη, στην Istanbul – χωρίς προϋποθέσεις! Και μάλιστα (άκουσον άκουσον!) ως συνέχεια των διαπραγματεύσεων που κόπηκαν (απ’ το φασιστοΚίεβο και τους συμμάχους του….) το 2022! Στο ίδιο μέρος… αν θυμίζει κάτι!!

Υπάρχει λάκκος-με-φίδια; Αν υπάρχει λέει! Δεν πρόκειται βέβαια να επανέλθει η (ουκρανική!) πρόταση για ειρήνη του 2022… Άλλη είναι τώρα η πραγματικότητα στο έδαφος.

Περιττό να θυμίσουμε ότι α) αυτή η ρωσική ρελάνς ευθυγραμμίζεται με τις πρόσφατες «ευχές» του ψοφιοκουναβιστάν του είδους «να τα βρουν μόνοι τους» (Vance κλπ…) Το ψόφιο κουνάβι ενθουσιάστηκε!!

και β) ο τοξικός του Κιέβου έχει κατοχυρώσει συνταγματικά απ’ τον Σεπτέμβρη του 2022 την απαγόρευση οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης με τον Putin….

Με άλλα λόγια ζητάει το αδύνατο απ’ τον τοξικό του Κιέβου και τους συμμάχους του∙ αλλά ταυτόχρονα ζητάει κάτι που «πουλάει καλά» τόσο στο ψοφιοκουναβιστάν όσο και γενικά (κι αόριστα). Στον πλανήτη.

O Μικρός Δούκας του Λίγηρα αντέδρασε μπλέκοντας τους τετρακέφαλούς του. Τι να κάνει κι αυτός;

«Δεν πρέπει να προηγηθούν διαπραγματεύσεις για μια χωρίς όρους εκεχειρία» (πιστεύει ο Macron). Δηλαδή; Αρκεί η διαταγή του για να σταματήσει ένας πόλεμος; «Πες το κι έγινε»;

Δεν είναι η πρώτη φορά οι ετοιμόρροποι σωστομερίτες, προσπαθώντας να κρατήσουν τα βρακιά τους σηκωμένα, πέφτουν πάνω στο ίδιο ντουβάρι: μιας στρατιωτικής και διπλωματικής σχολής με συνέχεια, συνέπεια, και επίγνωση της πραγματικότητας, «καλής ή κακής». Απ’ τον Φλεβάρη του 2014 το ίδιο κάνουν – ξεκάνουν – τακτικίζουν – οπορτουνίζουν- σχεδιάζουν – ξεσχεδιάζουν – δηλώνουν – ξεδηλώνουν (στο ουκρανικό πεδίο μάχης οπωσδήποτε), και νομίζουν ότι «η δουλειά βγαίνει».

Δεν ξέρουν κάτι άλλο, δεν μπορούν κάτι άλλο, οπότε γίνονται διαρκώς όλο και πιο προβλέψιμοι και βαρετοί. Και από χτες βρίσκονται στριμωγμένοι, ειδικά εφόσον το ψόφιο κουνάβι τους «άδειασε»: αν επιμείνουν «πρώτα εκεχειρία και μετά διαπραγμάτευση» (ο τοξικός του Κιέβου και ο Μικρός Δούκας κάτι τέτοιο ψελλίζουν…) θα σημαίνει ότι απορρίπτουν την πιθανότητα μιας συμφωνημένης μεταξύ Κιέβου και Μόσχας διακοπής του πολέμου. Αν πάλι συγκατατεθούν (έστω με βαριά καρδιά) στην πρόταση της Μόσχας (όπως διέταξε τον τοξικό το ψόφιο κουνάβι την Κυριακή) θα χάσουν (επίσημα σίγουρα) τον ρόλο τους, αφού δεν θα συμμετέχουν στην διαπραγμάτευση. Επιπλέον η όποια ουκρανική αντιπροσωπεία θα βρεθεί απέναντι στους όρους της νικήτριας Μόσχας, που έχουν διατυπωθεί απ’ το περασμένο καλοκαίρι: όσα είχαν συμφωνηθεί τον Απρίλη του 2022 + οι πραγματικότητες στο έδαφος… (Για το καθεστώς του Κιέβου αυτό είναι πολιτική αυτοκτονία… Για τα δυτικά;)

Δευτέρα – Τρίτη – Τετάρτη – Πέμπτη: το ρολόι κτυπάει…

Εκατό χρονών η αλεπού, εκατόνενα τα … χμμμ… κοτόπουλα;

(Και …χμμμ… εκείνο το διπλωμένο χαρτάκι / πακετάκι που βιάστηκε να εξαφανίσει / κρύψει ο Μικρός Δούκας, στο βαγόνι προς Κίεβο μόλις μπήκαν απρόσκλητοι δημοσιογράφοι, τι ήταν; Και το κουταλάκι που κρατούσε ο τσουρομαδηΜέρτς; Δεν πιστεύουμε να είναι χρήστες, εε;)