Καθεστωτικές χαριτωμενιές

Παρασκευή 26 Οκτώβρη. Με αφετηρία (υποτίθεται…) την «συμφωνία των Πρεσπών» έχει ξεδιπλωθεί ένα χαριτωμένο σπρωξίδι («κατς, σικέ: όλα απάτη!») στην εντόπια πολιτική σκηνή. Ανάλογα με τα γούστα (της μικροαστικής πλειοψηφίας τα γούστα είναι γνωστά: trash) μπορεί κανείς να παρακολουθεί τα δυο βουνά, τον ογκόλιθο και τον ψεκασμένο, να μαλώνουν, με ή χωρίς Soros· και τους υπόλοιπους, «πηνειούς», σιγανά ποταμάκια ή χείμαρρους, να ελίσσονται ανάμεσα.

Η άλλη εκδοχή είναι να καταλάβει (όποιος το αντέχει…) ότι η «μεταμνημονιακή φάση» της ελληνικής διαχείρισης της κρίσης ξαναβάζει στον πάγκο τις πολιτικά προσοδικές ισορροπίες (ασταθείς και σε αναμονή, έτσι κι αλλιώς) που διαμορφώθηκαν στα 8 «μνημονιακά» χρόνια. Που σημαίνει ότι λαίμαργα κυκλώματα και μηχανισμοί είναι υποχρεωτικό να ξανασυγκρουστούν (ή/και να ξανασυμβιβαστούν) σε μια λίγο πιο διευρυμένη βάση κρατικών παροχών· στο βαθμό που πιστεύουν (ή ξέρουν) ότι τα περιθώρια τέτοιων παροχών έχουν διευρυνθεί.

Αν η πιο πάνω θέση είναι σωστή, τότε η αδυναμία επεκτάσεων εκτός συνόρων, δηλαδή η αδυναμία νέων εκστρατειών και πραγματικών, υλικών νέων γεωπολιτικών προσόδων (παρά την χωρίς όρια παροχή «διευκολύνσεων» προς τους συμμάχους…) δημιουργεί ένα αόρατο σχίσμα. Απ’ την μια η ιδεολογία της εθνικής γραμμής (πότε για το «μακεδονικό», πότε για την «τουρκία») που κρατάει την κάθε θεία Λίτσα «με το όπλο παρά πόδας», να χορταίνει (και να κρατάει μόνιμη την αρρώστια της) με εθνικό μίσος. Είναι μια φτηνή “διατροφή”, για να γίνει ένα πρώτο ξεσκαρτάρισμα μεταξύ των λιμασμένων. Απ’ την άλλη, και σε απόσταση απ’ το προηγούμενο, η λύσσα για την μοιρασιά των όποιων περιορισμένων εσωτερικών πόρων, δηλαδή τον έλεγχο του κρατικού προϋπολογισμού, της προσοδικής νομοθεσίας (: της βουλής), και του εκτελεστικού του κράτους (δικαστήρια, σώματα ασφαλείας: αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες, λιμενικό, κλπ).

Το πρώτο μεταφέρει στο δεύτερο την επιβεβαίωση του εθνοκρατικού ιμπεριαλισμού προς το εσωτερικό του κοινωνικού σχηματισμού, με την ίδια έννοια που αυτός θα ήθελε να εκδηλωθεί προς τα έξω (αλλά δεν μπορεί): σα νομή. Θέσεων, προσβάσεων, πόρων, νόμων, διατάξεων… «βάσεων». Εκτός απ’ τις βάσεις διάφορων συμμαχικών στρατών, οι υπόλοιπες, οι «βάσεις προσοδισμού εσωτερικού», λέγονται «βύσματα». Και είναι λαοφιλείς.

Έτσι, μιας και τα αφεντικά των φαιορόζ (και όχι μόνο του ψεκασμένου) ξέρουν ότι το ιμπεριαλιστικό blame game τους, πότε κατά του μακεδονικού κράτους και πότε κατά του τουρκικού, συντρίβεται κάτω απ’ το βάρος παγκόσμιων συσχετισμών και ελιγμών δύναμης, το επιστρέφουν στη βάση του, στο εσωτερικό, σαν προεκλογικό θέαμα και μαφιόζικα νταραβέρια «εν όψει»…

Blame game εσωτερικού: Πληρώνει ο Σόρος; Πληρώνει ο Σώρρας; Που υπάρχουν λεφτά; Για ποιούς;

Κάγκελα παντού

Παρασκευή 26 Οκτώβρη. Το ότι οι original δεξιοί μοστράρονται σαν «το κόμμα του νόμου και της τάξης» δεν είναι ούτε καινούργιο, ούτε εντυπωσιακό. Με ψυχρή εντιμότητα θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει: και τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν σαν δεξιοφασίστες, δηλαδή;

Η ερώτηση / δάκτυλο στο μάτι που δεν γίνεται, είναι διαφορετική. Αν, στ’ αλήθεια, δεν ήταν κάποιος δεξιός, τι θα έπρεπε να κάνει για εκείνα που οι original δεξιοί επιλέγουν (κι όλοι ξέρουν ότι θα επιλέξουν!) σαν αποδείξεις «ανομίας» και «αταξίας»;

Το παραμύθι, για παράδειγμα, με τα πανεπιστήμια και το «άσυλο» είναι παμπάλαιο. Ωστόσο αν υπάρχουν σοβαρά ζητήματα στ’ αλήθεια, μόνο χωροτακτική (δηλαδή τριτεύουσα) σχέση έχουν με μερικά – ελάχιστα – ακαδημαϊκά ενυδρεία της επικράτειας. Πρώτον, το ζήτημα της εγκατάλειψης οποιασδήποτε σοβαρής φροντίδας για τους τοξικο-εξαρτημένους. Και δεύτερον, ο συστηματικός εκβιασμός σε βάρος μεταναστών και προσφύγων να περάσουν στην πεζοδρομιακή παρανομία των νταραβεριών και της πορνείας (ενώ δεν είναι επιλογή τους) μπας και καταφέρουν να μαζέψουν κανά φράγκο για να πληρώσουν τα παράνομα γραφεία ταξιδίων ώστε να προχωρήσουν προς τον επόμενο ευρωπαϊκό προορισμό τους. Είναι μαζί το «φτηνό εργατικό δυναμικό» και η «εν δυνάμει πελατεία» για τα ντόπια κυκλώματα…

Ούτε το ένα (η μαφία του πρεζεμπόριου) ούτε το άλλο (η μαφία της εκμετάλλευσης προσφύγων και μεταναστών) είναι ξένες προς το ελληνικό κράτος / παρακράτος. Το αντίθετο. Βρίσκονται στην καρδιά του.

Και επειδή αυτά τα κοινωνικά ζητήματα (η τοξικο-εξάρτηση, οι ορατές και αόρατες φυλακές για τους «ξένους») έχουν τόσο σκληρές πρακτικές διαστάσεις ώστε η ιδεολογία να είναι ελεεινό πρόσχημα, αν υπήρχαν κάποιοι ενάντια στη μικροαστική λογική «νόμος και τάξη», θα έπρεπε να είναι ακόμα πιο απόλυτα εχθρικοί σ’ ότι την διευκολύνει. Θα έπρεπε να κάνουν (ή, έστω, να απαιτήσουν αποφασιστικά) συγκεκριμένα πράγματα. Πρώτον, αυτό που διεθνώς λέγεται «ελεγχόμενη χορήγηση ηρωΐνης» εδώ και τώρα· πέρα απ’ την σοβαρή ενίσχυση των προγραμμάτων απεξάρτησης, για όσους / όσες τα επιλέγουν. Και δεύτερον, την μεταφορά όλων των ευρωπαϊκών κονδυλίων που προορίζονται για την φροντίδα των μεταναστών / προσφύγων κατευθείαν σ’ αυτούς / ες (τα κατά κεφαλήν ποσά είναι, είτε το πιστεύει κανείς είτε όχι, ικανοποιητικά), αντί για την συντήρηση των μαφιόζικων, κρατικών / παρακρατικών προσοδικών κυκλωμάτων που λυμαίνονται την «ανθρωπιστική βοήθεια» οργανώνοντας συστηματικά την υποτίμηση της ζωής χιλιάδων ανδρών, γυναικών, παιδιών, ηλικιωμένων προσφύγων και μεταναστών.

Δεν είναι η δουλειά της ασταμάτητης μηχανής να κάνει προτάσεις. Πρέπει να δείξουμε όμως όσο πιο παραστατικά γίνεται πως πίσω απ’ τους original δεξιούς του «νόμου και της τάξης» βρίσκονται οι άλλοι δεξιοί, που το παίζουν κάτι άλλο, αλλά φροντίζουν οι original να έχουν εύκολα επιχειρήματα για να κάνουν την δουλειά τους. Είναι οι «αριστεροί» official ή unofficial κρίκοι της ίδιας ρατσιστικής, μικροαστικής, μπάτσικης «εθνικής γραμμής». Ο «πασαδόρος» του “νόμου και της τάξης” δεν είναι striker. Είναι, όμως, συνένοχος!

Όλο αυτό το σκατό δεν αντιμετωπίζεται με πύρινους βερμπαλισμούς, με λίστες «θυμάτων», ή με προσευχές. Σαν κινηματικοί ξέρουμε «τι παίζει» απ’ το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘70· ξεκάθαρα απ’ τις αρχές των “80s. Ξέραμε επίσης (κάποτε…) ποιός ήταν ο σωστός προσανατολισμός, και τι είναι το αντίθετο. Αποπροσανατολισμός.

Αν είναι κάτι που διευκολύνει πια αφάνταστα το νεοφασισταριό, φανερό ή κρυφό, και κάθε είδους μαφίες, είναι ακριβώς αυτό: πως όλα παριστάνουν τα «οργισμένα» αλλά έχουν γίνει virtual, ψεύτικα, ένα είδος «second life» των αρνήσεων, ίσα ίσα για να ικανοποιείται ο τέτοιος ή αλλοιώτικος ναρκισσισμός… Κανείς δεν έχει όρεξη να πολεμήσει, όσο χρειάζεται, κατά των πραγματικών αιτίων. Το δημαγωγικό παιχνίδι με τα αποτελέσματα, σαν εκδοχές διεστραμμένων public relations, αυτό είναι όλο κι όλο που ενδιαφέρει. Σε διάφορες και (φαινομενικά) αντίθετες παραλλαγές.

Οι εγκληματίες του «νόμου και της τάξης» δεν βγαίνουν μόνο από μία τρύπα. Βγαίνουν από πολλές. Και οι πιο επικίνδυνες, τελικά, είναι όχι αυτές που έχουμε μπροστά μας, αλλά εκείνες που έχουμε δίπλα και πίσω μας…

Αν ένα απόγευμα, στη λωρίδα της Γάζας, ο Delacroix….

Πέμπτη 25 Οκτώβρη. Θα μπορούσε να είναι και στημένο πλάνο, αλλά δεν είναι. Ο τούρκος φωτογράφος Mustafa Hassouma τράβηξε εκατοντάδες φωτογραφίες την περασμένη Δευτέρα. Μία είναι αυτή. Ο 20χρονος A’ed Abu Amro, απ’ την γειτονία της al-Zaytoun της πόλης της Γάζας, ήταν εκεί, στη μεγάλη πορεία της επιστροφής, όπως κάθε Παρασκευή και κάθε Δευτέρα εδώ και μήνες. Κρατάει πάντα στο ένα χέρι την παλαιστινιακή σημαία, και οι φίλοι του τον κοροϊδεύουν: «πετάς πιο εύκολα πέτρες αν δεν κρατάς στο άλλο χέρι σημαία» του λένε.

Κάποιοι είπαν ότι «είναι ο Δαβίδ απέναντι στον Γολιάθ» (που δεν φαίνεται) – αλλά εδώ και δεκαετίες το ίδιο λένε. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι ο Delacroix βρισκόταν στη Γάζα – ξέχασαν να θυμηθούν ότι για την απελευθέρωση όσων βρίσκονται υπό πρωτοκοσμική κατοχή ελάχιστοι νοιάζονται πια. Αυτό που ήθελε να αναπαραστήσει / υμνήσει ο γάλλος ρομαντικός στριφογυρνάει στον τάφο του.

Ο Abu Amro και η παρέα του θα είναι εκεί πάντως. Ζωντανοί. Στην πρώτη γραμμή, απέναντι απ’ τους δολοφόνους του ισραηλινού στρατού. Και την ερχόμενη Παρασκευή, και την επόμενη Δευτέρα, και… Όπως χιλιάδες άλλοι και άλλες.

Δεν ζητάνε την άδεια κανενός.

(«Πολεμάμε για την αξιοπρέπειά μας και την αξιοπρέπεια των επόμενων γενεών» είπε ο Abu Amro σ’ έναν δημοσιογράφο του alJazeera που τον αναζήτησε. «Κι αν σκοτωθώ, θέλω να με τυλίξουν μ’ αυτή τη σημαία».)

Το καλύτερο παιδί!

Πέμπτη 25 Οκτώβρη. Ζήτησε (παρακάλεσε) να μιλήσουν για λίγο στο τηλέφωνο. Οι τηλεφωνικές γραμμές δεν θα μετέφεραν την μυρουδιά της σκατίλας (είναι χεσμένος) αλλά θα μπορούσε να προσφέρει. Αυτό που έχει πολύ (λεφτά) και ίσως κάτι ακόμα.

Το ότι ο Erdogan μίλησε χτες, για λίγο, τηλεφωνικά με τον τοξικό μετά από αίτημα του τελευταίου, και το ότι ο τοξικός βγήκε λίγο αργότερα για να πει ότι «όσο υπάρχει βασιλιάς Salman, πρίγκηπας Salman (ο ίδιος δηλαδή) και Erdogan τίποτα δεν θα χαλάσει τις σχέσεις σαουδικής αραβίας – τουρκίας» είναι ανατριχιαστικά συγκινητικό.

Αν το τουρκικό καθεστώς ξεκρεμάσει τον κρεμασμένο ανάποδα πρίγκηπα θα φανεί. Αποκλείεται να το κάνει, πάντως, για λόγους ανθρωπιστικούς!!! Το γεγονός ότι διαθέτει στοιχεία που φαίνεται να μην τα δίνει στην Ουάσιγκτον υποδεικνύει ότι θα κρατήσει διάφορα ενοχοποιητικά στοιχεία σε αποκλειστικότητα – για να μπορεί να κουμαντάρει τον τοξικό για μεγάλο διάστημα.

O Patrick Cockburn, για παράδειγμα, έγραψε χτες στο counterpunch.org:

Ήταν απ’ την αρχή αφελές να φαντάζεται κανείς ότι ο Erdogan θα πει όλα όσα ξέρει η τουρκία για τον φόνο και τον ρόλο του σαουδαραβικού παλατιού σ’ αυτόν. Επειδή τέτοιες πληροφορίες – ειδικά η εικαζόμενη ηχογράφηση της δολοφονίας – είναι ανεκτίμητες μιας και δίνουν στην τουρκία ισχύ πάνω στη σαουδική αραβία και, σ’ ένα μικρότερο βαθμό, πάνω στις ηπα.

… Το πρόβλημα της σαουδικής αραβίας είναι πως οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει για να βγάλει την ουρά της απ’ την δολοφονία μπορεί άμεσα να διαψευστεί από τουρκικές διαρροές. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η ηχογράφηση των τελευταίων στιγμών του Khashoggi υπάρχει στ’ αλήθεια, και τελικά θα δημοσιοποιηθεί. Εν τω μεταξύ επιτρέπει στην τουρκία να εντείνει την πίεση πάνω στο σαουδαραβικό παλάτι έχοντας την επίγνωση ότι κρατάει στα χέρια της όλα τα καλά χαρτιά.

Όμως η υπόθεση (δηλαδή η κόντρα) είναι χοντρή. Ο τοξικός είναι “βίδα” σε σοβαρά κόλπα, όπως το «μέλλον της παλαιστίνης» (δηλαδή του ισραηλινού ρατσισμού / μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού). Αν απ’ την μια μεριά τον κρατάει το τουρκικό καθεστώς και απ’ την άλλη τον τραβάει η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, πόσο θα αντέξει αυτός ο γλυκούλης και τρυφερός άρχοντας;

Capitalism will tear him apart! Ίσως όχι όπως αυτός διαμέλισε τον Khashoggi, αλλά…

(φωτογραφία: Όταν κάποιος είναι λακές, τσατσορούφιανος, είναι λακές και τσατσορούφιανος, τελεία και παύλα! Δώδεκα μέρες μετά την δολοφονία του Khashoggi, κι ενώ ήταν ξεκάθαρο τι είχε συμβεί, ο «παλαιστίνιος πρόεδρος» Abbas βγήκε να υπερασπιστεί τον τοξικό… Μη και χάσει τα φράγκα…

Ένας λόγος που η πλειοψηφία των παλαιστίνιων τραβάει όσα τραβάει απ’ το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς είναι ότι ο Abbas και η κυβερνο-συμμορία του έχουν καταργήσει τις εκλογές, και έχουν γίνει ισόβια εξουσία – στη δυτική Όχθη. Φυσικά σε συνεργασία με το Τελ Αβίβ…)

Αυτός δεν είναι φίλος… Είναι αδελφός!!!

Πέμπτη 25 Οκτώβρη. Με το ελαφρύ άρωμα σκατίλας να πλανιέται στην ατμόσφαιρα του στραπατσαρισμένου «Νταβός της ερήμου», ο τοξικός χτες έμοιαζε άλλος άνθρωπος. Λες και ο γνωστός (από άλλη υπόθεση…) ιατροδικαστής – με – το – πριόνι του πήρε το κεφάλι και το αντικατέστησε με άλλο.

Το κατάρ; είπε (το οποίο ήθελε να βομβαρδίσει / ισοπεδώσει / εξαφανίσει μέχρι πριν λίγες βδομάδες). Λοιπόν το κατάρ, παρά τις διαφορές που έχουμε, έχει μια σπουδαία οικονομία, και θα πετύχει πολλά τα επόμενα πέντε χρόνια…

Το μόνο που δεν είπε ήταν «τρία ζήτω για το κατάρ!!». Πάλι καλά. Επειδή πρέπει να καταργήσει τον χερσαίο αποκλεισμό που του έχει επιβάλλει εδώ και πάνω από ένα χρόνο· το γρηγορότερο, ε;

Σήμερα ή αύριο θα το ακούσουμε κι αυτό απ’ το στόμα του: Η μουσουλμανική αδελφότητα; Οι καλυτερότεροι! Πείτε μου που έχουν την έδρα τους να πάω να γραφτώ!!!

(Και να κεράσει και από μία πάστα τους πολιορκούμενους στη υεμένη – ε; )

Smart (‘n’ bitter) home

Πέμπτη 25 Οκτώβρη. Όταν μια εταιρεία (η cosmote) διαφημίζει στο γενικά επαρχιώτικο ελλαδιστάν μια νέα υπηρεσία που θα κάνει το σπίτι σου πιο λειτουργικό, πιο ασφαλές, πιο οικονομικό και αληθινά απίστευτο μπορείτε να χαμογελάσετε (μάλλον ηλίθια) στην άφιξη της 4η βιομηχανικής επανάστασης somewhere near you, με τα καλούδια της. Ακόμα κι αν, προς το παρόν, διστάσετε να αγοράσετε κάποιο απ’ αυτά. (Ξέρουμε: κανείς δεν θα αγοράσει τέτοια πράγματα… Όπως κανείς δεν θα αγόραζε κινητό στα ’90s…)

Η διαφήμιση υπόσχεται προς το παρόν λίγα, επειδή είναι ακόμα η αρχή: μια υπηρεσία με την οποία, μέσω smart phone θα ανοιγοκλείνετε τα ρολά, θα αναβοσβήνετε τα φώτα και θα ανοιγοκλείνετε το air condition; Χμμμ… Όχι κάτι εντυπωσιακό· σχεδόν αδιάφορο (για ενηλίκους).

Όμως σ’ ένα φευγαλέο πλάνο της διαφήμισης υπάρχει ένα αληθινό στοιχείο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Η cyber «οικιακή βοηθός» alexa (ή siri, ή google assistant, ή echo, ανάλογα με το μοντέλο και την εταιρεία που θα ψωνίσετε). Στας αμερικάς είναι πολλά εκατομμύρια οι νοικοκυραίοι που την έβαλαν στο σπίτι τους, συχνά σε κάθε δωμάτιο χωριστά. Κι αυτή, ναι, είναι «μαγική»: δέχεται προφορικές εντολές, δίνει προφορικές απαντήσεις, πιάνει κουβέντα, και επικοινωνεί με κάθε «έξυπνη» οικιακή συσκευή, σύστημα επιτήρησης / ελέγχου του σπιτιού και των γύρω χώρων, τους φορητούς αισθητήρες σώματος ή ότι άλλο προκύψει. Κι ας σκεφτεί κανείς ότι σε λίγα μόνο χρόνια αυτές οι σαν μεταλλικό ανθοδοχείο cyber «οικιακές βοηθοί» θα είναι αρχαιολογία: οι ολογραμματικές θα έχουν μπει κανονικά σε δράση. Σε συνδυασμό με κάποιο οικιακό ρομπότ, ίσως στο ρόλο pet.

To 1986 μια διαφήμιση της bic τέλειωνε με το μελωδικό ξυρίζει – ανάβει – γράφει κι απλουστεύει τη ζωή. Ξυραφάκια, αναπτήρες και στυλό έφτιαχνε η εταιρεία, τέτοια έμοιαζε να είναι τότε η «απλούστευση της ζωής».

Το 2020 ή λίγο αργότερα, το «έξυπνο» air condition του δωματίου, καθοδηγούμενο απ’ ένα artificial intelligence κέντρο ελέγχου (που θα εμφανίζεται με ολογραμματική μορφή κατά παραγγελία· θα μπορεί να είναι ανθρώπινη, σκυλίσια, ή κάποιο τέρας για τους πιο βιτσιόζους…), θα ρυθμίζεται ανάλογα με την θερμότητα του σώματος ή την ψυχολογική κατάσταση όσων βρίσκονται στην ακτίνα δράσης του. Θα είναι μια στάνταρ υπηρεσία που θα κάνει … πλουσιότερες τις καινούργιες επιχειρήσεις που θα την πουλάνε.

Λέγεται internet of things… Έχει κάποια σημασία;

(φωτογραφίες: Πάνω, το πλάνο απ’ το διαφημιστικό της cosmote. Κάτω η “οικιακή βοηθός” echo της amazon…)

Ο τοξικός στο νεκροτομείο

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. Πρώτα το αστείο (μας): Κυκλοφορεί η φήμη ότι το καθεστώς Erdogan έχει κρεμάσει ανάποδα έναν σαουδάραβα πρίγκηπα (και επίδοξο βασιλιά) από έναν πολυέλαιο, μέσα στο ίδιο του το παλάτι. Και του ζητάει πολλά, πάρα πολλά, για να τον ξεκρεμάσει… Επιπλέον θα του απαγορεύσει την έξοδο απ’ τα διαμερίσματά του…

Κακόγουστο το αστείο (μας). Ποιος θα τολμούσε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο σ’ έναν καλωσυνάτο και πράο ηγέτη σαν τον τοξικό;

Τα σοβαρά τώρα. Το σαουδαραβικό καθεστώς (σίγουρα ο τοξικός και οι ακόλουθοί του) πατάει συνέχεια πάνω στο αίμα του Khashoggi – και γλυστράει, γλυστράει, γλυστράει. Η αρχική «θέση», επί σχεδόν δύο βδομάδες, ήταν ότι ο Khashoggi ζει και έφυγε απ’ το προξενείο απ’ την πίσω πόρτα (είχαν φτιάξει έναν ψευτοσωσία του). Μετά ότι πέθανε επειδή έφαγε μια μπουνιά σε καυγά με το προσωπικό του προξενείου. Ύστερα ότι πέθανε από στραγγαλισμό, χωρίς καυγά.

Και τι έγινε μετά; Η τελευταία έμπνευση ήταν ότι το πτώμα του δόθηκε σε έναν «τούρκο συνεργάτη» (νεκροθάφτη;) και δεν ξέρει κανείς σαουδάραβας τι απέγινε. Σκοπός της έμπνευσης ήταν να ξεφορτωθεί το Ριάντ τον διαμελισμό του Khashoggi (ζωντανού, μισοπεθαμένου, ή πεθαμένου…). Κάτι που οι πρωτοκοσμικοί σύμβουλοι του σαουδαραβικού καθεστώτος θα πρέπει να έχουν εξηγήσει ότι «ηλεκτρίζει» πολύ περισσότερο απ’ την δολοφονία αυτή καθαυτή…

Αλλά, το γράφαμε (και) χτες: όλα τα χαρτιά τα κρατάει η Άγκυρα. Που χτες, την ώρα που ξεκινούσε το κολοβό «Νταβός της ερήμου» στο Ριάντ, ανακοίνωσε (μέσω διαρροών) ότι βρέθηκαν κομμάτια του Khashoggi – που; Στον κήπο του σπιτιού του σαουδάραβα προξένου στην Istanbul… Λίγες ώρες νωρίτερα ο Erdogan, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του AKP, είχε ζητήσει δημόσια απ’ το Ριάντ να αποκαλύψει που είναι το πτώμα του Khassoggi. Την απαίτηση την απηύθυνε στο παλάτι και όχι σε κάποια υποτιθέμενα αδέσποτη, «εκτός ελέγχου διμοιρία θανάτου»… (Φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα χειρότερα στοιχεία για την «διαχείριση» του διαμελισμένου Khashoggi, αλλά δεν θέλουμε να σας φρικάρουμε· μπορεί να είναι και φήμες…)

Ωστόσο ακόμα, γλυστρώντας και πισωπατώντας, ο τοξικός μπορεί να παριστάνει τον ανήξερο. Εκείνο που είναι πολύ πιθανό να τον αποτελειώσει είναι οι τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ προξενείου στην Istanbul, Ριάντ και σαουδαραβικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, όπου υπηρετεί σαν πρεσβευτής ένας απ’ τους αδελφούς του τοξικού.

Αυτά τα τηλεφωνήματα φαίνεται πως βρίσκονται επίσης στα χέρια των τουρκικών υπηρεσιών. Αν πράγματι η Άγκυρα (και πίσω της το μπλοκ της Αστάνα αλλά και το Πεκίνο) δεν θέλει τίποτα λιγότερο απ’ τον “πολιτικό” αποκεφαλισμό της τωρινής βασιλικής φράξιας στο Ριάντ (και μαζί μ’ αυτόν τον αποκεφαλισμό την κατάρρευση του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ) τότε το περιεχόμενο αυτών των τηλεφωνημάτων θα διαρρεύσει, αργά ή γρήγορα…

Ο τοξικός στην Knesset

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. … Η πρωτοβουλία ειρήνης του Trump [σ.σ.: το γνωστό αλλά επίσημα παγωμένο σχέδιο εξαφάνισης των παλαιστινίων…] αν ποτέ μπει στο τραπέζι, είναι το άμεσο αποτέλεσμα της πίεσης απ’ τον Mohammed bin Salman, που θέλει να νομιμοποιήσει το ισραήλ πριν προχωρήσει σε ανοικτή συνεργασία μαζί του.

…Για 50 χρόνια προσευχόμασταν να εμφανιστεί ένας σημαντικός άραβας ηγέτης που θα θέλει να υπογράψει ένα σημαντικό σύμφωνο με το ισραήλ. Αυτός ο ηγέτης έφτασε τελικά. Οι εκκλήσεις υπέρ της καθαίρεσής του, όπως αυτή που έκανε ο πρώην πρεσβευτής των ηπα Dan Shapiro σε ένα άρθρο του στη Ha’aretz (στις 21 Οκτώβρη) είναι αποσταθεροποιητικές, και ταιριάζουν με τις καλύτερες παραδόσεις του Obama…

Έτσι καταλήγει το άρθρο της υπέρ του τοξικού η πρώην ισραηλική βουλευτής Tzvia Greenfield, στην Ha’aretz πριν 2 ημέρες. Παρόμοια άρθρα δημοσιεύονται και στην άλλη μεγάλη καθεστωτική εφημερίδα, την δεξιά Jerusalem Post. O τοξικός είναι ο «αναμενόμενος» και “πολλά υποσχόμενος” (μοχλός) για την ολοκλήρωση των ισραηλινών ρατσιστικών / απαρτχάιντ σχεδιασμών στη μέση Ανατολή. Όμως υπάρχουν και οι αντίπαλοι. Στο ίδιο άρθρο η Greenfield εξηγεί:

… Ο Erdogan μπορεί να θέλει να ταπεινώσει τους σαουδάραβες, αλλά ο κύριος στοχος του είναι να τορπιλίσει το σχέδιο που έχει συμφωνηθεί μεταξύ Trump και Mohammed να δημιουργηθεί μια περιφερειακή συμμαχία υπό την αιγίδα των ηπα, μια συμμαχία που περιλαμβάνει το ισραήλ, τα κράτη του Κόλπου, την σαουδική αραβία, την ιορδανία, την αίγυπτο (και πιθανά το ιράκ). Αυτά τα κράτη θα προσπαθήσουν μαζί να μπλοκάρουν το ιράν, που τα απειλεί όλα.

Η τουρκία, που αγωνίζεται να βρει μια όχι-ακόμα-ξεκαθαρισμένη θέση στον αραβικό μουσουλμανικό κόσμο, δεν θέλει μόνο να ηγηθεί των σουνιτών. Θέλει επίσης να δείξει το ισραήλ σαν ένα ξένο αποικιοκρατικό εμφύτευμα στη μέση Ανατολή. Κάθε νομιμοποίηση που θα κερδίσει το ισραήλ μέσα από μια συμμαχία με αραβικά κράτη έχει αρνητικές συνέπειες για τον Erdogan…

Έχει το ενδιαφέρον του το πως φαίνεται η Άγκυρα απ’ το Τελ Αβίβ. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το πως φαίνεται η μέση Ανατολή συνολικά: αίμα, πολύ αίμα στο μέλλον.

Το τελευταίο; Στο συγκεκριμένο τουλάχιστον άρθρο δεν φαίνεται πουθενά η Μόσχα… Ίσως οι S-300 της συρίας δεν κάνουν μεγάλη σκιά…

Χορεύουν τα zombie?

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. … Ο τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan προσπαθεί να μετατρέψει ένα φρικτό έγκλημα στην Istanbul σε καταλύτη για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στη σαουδική αραβία, ώστε να κερδίσει επιρροή σ’ όλη τη μέση Ανατολή…

Πρόκειται για «θείο δώρο» για τον Erdogan είπε ένα ανώτερος δυτικός διπλωμάτης στην τουρκία που μίλησε υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, εκφράζοντας την άποψη αρκετών άλλων…

Αυτά (μεταξύ άλλων) δεν είναι από ισραηλινή σκοπία αλλά από αμερικανική (παρότι δεν υπάρχει μόνο μία τέτοια)· απ’ το bloomberg χτες. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο / αρχιστέλεχος του πρακτορείου (Benjamin Harvey) η Άγκυρα θέλει η Ουάσιγκτον να αναγκάσει τον 82χρονο (ακόμα) βασιλιά Salman να καθαιρέσει και να αντικαταστήσει τον γυιό του (τον τοξικό). Και, για να επιβεβαιωθούν αυτά που γράφαμε:

… “Ο Erdogan έβαλε όλα τα λεφτά του στη [μουσουλμανική] αδελφότητα στη διάρκεια των αραβικών εξεγέρσεων και τα έχασε όλα” λέει ο Soner Cagaptay, διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος για την τουρκία στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή. “Αλλά κέρδισε πλήθος εχθρών: ο MBS [ο τοξικός] είναι ένας απ’ αυτούς”…

Ο Erdogan έχει τώρα την δυνατότητα να στριμώξει ταυτόχρονα τον MBS και τον Trump, αλλά το κρατάει για το τέλος. Τώρα αξιοποιεί την ευκαιρία να υπονομεύσει την αντι-Erdogan και αντι-αδελφότητα συμμαχία MBS – MBZ [το αφεντικό των εμιράτων Mohammed bin Zayed, που θεωρείται ο καθοδηγητής του τοξικού] – Sisi, αφού ο MBS έγινε ο αδύναμος κρίκος…

Γράψαμε απ’ την αρχή ότι ο Khashoggi δεν είναι ο αρχιδούκας Φερδινάνδος. Η δολοφονία του (και ο διαμελισμός του) έχουν γίνει ωστόσο το κέντρο μιας επιταχυνόμενης περιστροφής στο δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, που είναι η μέση Ανατολή και η ανατολική Μεσόγειος – και δεν είναι μόνος του ο Erdogan στη μια μεριά, όσο κι αν οι δημαγωγοί της απέναντι μεριάς προσπαθούν να τον παρουσιάσουν έτσι. Στη πράξη η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της (συμπεριλαμβανομένου του ελλαδιστάν) θα ήθελαν το τουρκικό καθεστώς να αποδειχθεί ο “αδύναμος κρίκος” του ευρασιατικού project· αλλά οι ως τώρα προσπάθειες απέτυχαν.

Με δυο λόγια: οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και συγκρούσεις (και) στην περιοχή, που έχουν περάσει από έναν πολύχρονο πόλεμο ο οποίος, σε ότι αφορά την συρία, έχει σχεδόν-κερδηθεί απ’ την μια μεριά (το μπλοκ της Αστάνα) ακροβολίζονται γύρω απ’ την δολοφονία του Khashoggi οι μεν για να βελτιώσουν ακόμα πιο σταθερά και σε βάθος τις θέσεις τους και οι δε για να περιορίσουν όσο μπορούν τις απώλειές τους.

Σε λίγες ημέρες θα συναντηθούν στην τουρκία Erdogan, Putin, Merkel και Macron – με θέμα «το μέλλον της συρίας». Ενδιαφέρων τίτλος αφού, είναι ολοφάνερο αυτό, το συριακό μέλλον είναι το πέρασμα για συζήτηση (και «ανίχνευση των γερμανο-γαλλικών προθέσεων») για την ευρύτερη περιοχή…

Και να σκεφτεί κανείς ότι το ελλαδιστάν, που ανήκει στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, ήταν να πουλήσει κάτι χιλιάδες (βλήματα) στον τοξικό (και στους proxies του)· και η δουλειά τσάκισε. Τι άλλο να έχει πουλήσει άραγε σ’ αυτόν τον πελάτη; Ή μήπως όταν ο τοξικός έβρεχε ντάλαρς το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος κρατούσε ομπρέλλα;

Τα αφεντικά του ψεκασμένου (και των φαιορόζ συνολικά) ξέρουν…

Η θεία Λίτσα δεν ξέρει

Τετάρτη 24 Οκτώβρη. Είναι φανερό πως αυτές οι εξελίξεις ξεπερνούν κατά πολύ τις όποιες δυνατότητες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, των αφεντικών του και των λακέδων του. Παρότι, είναι ολοφάνερο, οι εξελίξεις αφορούν την περιοχή για την οποία έχουν κάνει πολλά όνειρα.

Υποθέτουμε πως με βάση τα συμφέροντα του νο 1 “εθνικού κεφάλαιου” (των εφοπλιστών) και την γενική γεωπολιτικοπροσοδική “κουλτούρα” των εντόπιων προυχόντων, το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι το ακόμα μεγαλύτερο σφικταγκάλιασμα με την Ουάσιγκτον· παρότι, στην παρτίδα που τρέχει τώρα στη μέση Ανατολή, το ελλαδιστάν δεν μπορεί να προσφέρει σχεδόν τίποτα. Ωστόσο ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν πρόκειται να τα παρατήσει, με ή χωρίς τοξικό. Είναι κι αυτό μια ελληνική ελπίδα..

Όμως από την καθαρά εθνική σκοπιά πόσο χάλια, ε; Ο «αιώνιος εχθρός» δεν ευτύχησε να έχει πραξικοπηματίες στο γκουβέρνο, δεν διαλύθηκε στις εκλογές, δεν κύλησε σε εμφύλιο, δεν χρεωκόπησε, δεν έβαλε το δντ στο σβέρκο του. Όλη η εθνική σοφία «ειδικών» και ανειδίκευτων έχει βουλιάξει στην ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα ο «αιώνιος εχθρός» παίζει σε μια σκακιέρα για γκραντ μάστερς.

Ο διάδοχος του ογκόλιθου, ο νέος υπ.εξ. τενεκεδένιος μεγάλος τιμονιέρης (και ο αντ’ αυτού στη σκιά του) έχουν, ευτυχώς, πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθούν: τις επόμενες εκλογές κάθε μεγέθους και είδους, τις σχέσεις τους με τον ψεκασμένο…