Διαφορική εξουσία

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Ήταν εκείνος που είπε ότι ο Putin είναι αργόστροφος. Τελικά ο «τρελός σκύλος» Mattis που είχε τόση και τέτοια υψηλή αντίληψη βγήκε στη σύνταξη· η αργόστροφη αλεπού (a.k.a. Putin) όχι. Φυσικά δεν ήταν, ούτε θα μπορούσε να είναι μια αναμέτρηση man to man. Αν στη Μόσχα, στην Τεχεράνη, στην Άγκυρα και στη Δαμασκό (μπλοκ της Αστάνα) χαίρονται με την (εν μέρει, επιμένουμε) ανάκληση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία· κι αν, απ’ την άλλη μεριά, βασικοί μηχανισμοί του αμερικανικού κράτους βγάζουν αφρούς για την ψοφιοκουναβική απόφαση, αυτά ναι. Σίγουρα δεν είναι man to man!

Πολλοί σημειώνουν ότι η ψοφιοκουναβική απόφαση είναι αυθαίρετη, και ότι το ψόφιο κουνάβι δεν ρώτησε κανέναν – με αποτέλεσμα να υπάρχει ένταση στο ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο. Γιατί όχι: αντίπαλοι μηχανισμοί συγκρούονται μέσα ή έξω απ’ το παλάτι…

Όμως δυο λεπτά. Μήπως το (ιδεατό) μοντέλο στη βάση του οποίου κρίνονται οι αντιθέσεις μέσα σε έναν και τον ίδιο κρατικό / καπιταλιστικό μηχανισμό της άλλοτε «μόνης υπερδύναμης», το μοντέλο της συμπαγούς και αυστηρής πυραμίδας εξουσίας, είναι προ πολλού ξεπερασμένο; Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι κυκλώματα των αμερικανικών υπηρεσιών δρουν ανεξέλεγκτα, δίνοντας λογαριασμό (όταν δίνουν…) μόνο σε φράξιες των πολιτικών βιτρινών, συνωμοτικά.

Θα ήταν σοκ αν το μοντέλο κρατικής διοίκησης στις ηπα (και όχι μόνο…) δεν είναι αυτό της μιας και μοναδικής πυραμίδας εξουσίας αλλά ένα άλλο, πολλών πυραμίδων, άλλες απ’ τις οποίες είναι σαν την ρωσική μπαμπούσκα, και άλλες διάσπαρτες σε διάφορους μηχανισμούς;

Παρότι ένα τέτοιο post- μοντέλο είναι δύσκολο να αναλυθεί με τα μοντέρνα κριτήρια, δεν αποκλείεται να είναι μια χαρά λειτουργικό. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η cia και το αμερικανικό υπ.αμ. χρηματοδοτούσαν διαφορετικές ένοπλες αντιΆσαντ οργανώσεις στο συριακό πεδίο μάχης. Κι αν αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί «ιμπεριαλιστικός πλουραλισμός», το γεγονός ότι οι οργανώσεις που χρηματοδοτούσαν οι μεν συνέβαινε να πολεμούν εναντίον των οργανώσεων που χρηματοδοτούσαν οι δε, δεν ήταν «πλουραλισμός». Παρέμενε, πάντως, ιμπεριαλισμός!

Αυτά συνέβαιναν επί διοίκησης Ομπάμα όπου υπήρχε κεντρική γραμμή. Αν το ψόφιο κουνάβι λέει ότι θα αποσύρει τον στρατό του ενώ οι υπηρεσίες και το υπ.αμ. του λένε το αντίθετο, τότε απλά θα κάνει ο καθένας τη δουλειά του! Ο μεν θα γυρίζει πίσω χ καραβανάδες, και οι δε θα συμπληρώνουν τα κρίσιμα κενά με διάφορους τρόπους.

Στο κάτω κάτω οι πρόεδροι είναι προσωρινοί· οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί όχι. Αν, σε περιόδους «σχάσης» των βεβαιοτήτων και των τακτικών, η ιστορία ερμηνεύεται με βάση τις ατομικές αποφάσεις ψόφιων κουναβιών ή τρελών σκύλων και όχι με βάση τις δομές καπιταλιστικής εξουσίας και την όποια κρίση / αναδιάρθρωση αναλογεί σε κάθε εθνικό / διεθνικό σετ τέτοιων δομών, τότε ίσως ο καπιταλισμός να έχει εξαφανιστεί απ’ τον πλανήτη.

Γίνεται;

Ακόμα και μια ιμπεριαλιστική «μεγάλη δύναμη» μπορεί να πέφτει σε κενά αέρα

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Λέγεται, από αξιόπιστες πηγές, ότι το ψόφιο κουνάβι ρώτησε συμβούλους και υπουργούς αν ο isis έχει ηττηθεί στη συρία. Του το επιβεβαίωσαν. Παρότι το ίδιο ψόφιο κουνάβι πριν 2 βδομάδες είχε δηλώσει ότι «θα παραμείνουμε στη συρία για την ασφάλεια του ισραήλ», ήταν αρκετή η επιβεβαίωση της ήττας του isis για να ξεχάσει (το ψόφιο κουνάβι) τι του είχαν πει να λέει, και να σαλπίζει την αποχώρηση. Mission accomplished…(Είχε ακούσει, πάντως, και το άλλο: πως αν δεν μαζέψει τον στρατό του τα επόμενα δύο χρόνια θα έχει μπλέξει σε “αιώνιο πόλεμο”, πράγμα εντελώς αυτοκτονικό ενόψει εκλογών το 2021…)

Έτσι αναδεικνύονται στο εσωτερικό της παρακμάζουσας άλλοτε μόνης υπερδύναμης δυο διαφορετικές «κρίσεις». Πρώτον το ερώτημα ποιος αποφασίζει τι (και, διατυπωμένο αλλιώς: αν είναι πάντα παραγωγικό για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό το να έχει απόλυτη εξουσία στις στρατιωτικές κινήσεις ένα εκλέξιμο άτομο, άνθρωπος, μισάνθρωπος ή ψόφιο κουνάβι). Και δεύτερον ποια είναι τα κριτήρια της κάθε φορά απόφασης.

Παρότι το δεύτερο θα μπορούσε να ανατεθεί σε κάποια τεχνητή (ιμπεριαλιαστική) νοημοσύνη, το πρώτο θα παρέμενε σαν ερώτημα για όσο καιρό θα θεωρούνταν απαράδεκτο η διακυβέρνηση να γίνεται από μηχανές.

Το ψόφιο κουνάβι έδωσε πολλές υποσχέσεις όταν συναντήθηκε πρώτη φορά με τον Kim «little rocket man», και στη συνέχεια οι σωματοφύλακές του έτρεχαν να το μαζέψουν (πράγμα που κάπως κατάφεραν). Τώρα πρέπει να κάνουν το ίδιο, σε άλλες συνθήκες. Χωρίς “τρελό σκύλο”.

Το πρόβλημα είναι ότι η αοριστία για το ποιος, τελικά, αποφασίζει τι διαβρώνει το ίδιο το σύστημα. Αν η (πρώην) μία και μοναδική πυραμίδα διαβίβασης εντολών αρχίσει να μετατρέπεται φανερά σε δυο, και τρεις και τέσσερεις, τότε θα γίνουν και πέντε, και έξι και εφτά.

Είναι λίγο πριν την ιστορική στιγμή (αν έχετε υπόψη τα βασικά της παρακμής διάφορων αυτοκρατοριών) όπου οι «συνοριακοί διοικητές» αρχίζουν να δρουν κατά βούληση. Τηρουμένων τα αναλογιών…

ρατσιστές και αντισημίτες ενάντια σε εβραίους και άραβες

Την (2η) Παρασκευή για την Παλαιστίνη, στις 21 Δεκέμβρη, στο κτ. Γκίνη του ΕΜΠ (στις 7.30 μμ – αυστηρά) το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει μια διάλεξη του Joseph Massad στη Βιέννη (2017), με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων απ’ την «διακήρυξη του Balfur».

O Joseph Massad, παλαιστίνιος γεννημένος στην ιορδανία, καθηγητής σύγχρονης αραβικής πολιτικής και διανοητικής ιστορίας στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Columbia, θεωρείται σαν ο κορυφαίος παγκόσμια ιστορικός ερευνητής της μέσης Ανατολής, και κατά κάποιον τρόπο διάδοχος του Edward Said. Το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο Η εμμονή του Παλαιστινιακού Ζητήματος: Δοκίμια για τον Σιωνισμό και τους Παλαιστίνιους (2006) θεωρήθηκε από πολλούς καίρια συμβολή στην ευρωπαϊκή ιστορία. Δείγμα της αξίας της κριτικής ιστορικής ανάλυσης του «παλαιστινιακού ζητήματος» απ’ τον Massad είναι ότι ο ισραηλινός διανοούμενος Ephraim Nimni επαίνεσε τον Massad (μαζί με τον Said) σαν αυθεντικό διάδοχο του πλούτου και της ελευθερίας της σκέψης των εβραίων διανοούμενων της διασποράς.

Στην ιδιαίτερα πυκνή αλλά διαφωτιστική διάλεξή του στη Βιέννη ο Massad περιγράφει ντοκουμενταρισμένα την ιδεολογική και πολιτική συμμαχία του εβραϊκού εθνικισμού και του χριστιανικού / ευρωπαϊκού αντισημιτισμού στον 19ο αιώνα ως και το πρώτο μισό του 20ο, όταν παίρνει την σκυτάλη η αποφασιστική δράση στη μέση Ανατολή του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Εναντίον τόσο των αράβων / μουσουλμάνων όσο και εναντίον των εβραίων διεθνιστών – κομμουνιστών.

Στ’ άρματα, στ’ άρματα!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Ο ρόλος ήταν κομμένος και ραμμένος για τον ψεκασμένο. Με την βαριά του ανάσα και τους ρόγχους της εισπνοής του μετά από κάθε πρόταση, θα πρόσθετε έναν τόνο δραματικότητας, σε στυλ: αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων.

Όχι όμως. Από σκηνοθετικό λάθος, την απαγγελία ανέλαβε ένας ναυτο-αρχικαραβανάς, ο αρχηγός του ελληνικού στρατού: Εάν ανέβουν σε βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε δήλωσε, με όλη την στριφνή πολεμοκαπηλεία που θα χωρούσε σε μια καραβανοφράση άνευ νοήματος. Η ανησυχία του είναι, βέβαια, οι ξέρες περί το Καστελόριζο… Ωστόσο λόγω εξειδίκευσης θα έπρεπε να το ξέρει. Άλλο πράγμα οι οικοδομικές εργασίες (ισοπεδώσεις, κατεδαφίσεις, εκσκαφές, μπαζώματα γενικώς) και άλλο ο πόλεμος… Εννοεί ο έλληνας αρχικαραβανάς πως (με άγνωστο τρόπο) θα σκοτώσει τους τυχόντες τούρκους βατραχανθρώπους; Και μετά;

«Εάν ανέβουν»; Ποιος, άραγε, θα τους δει; Αν είναι να κάνουν τέτοια επιχείρηση, θα σκαρφαλώσουν νύχτα ή νωρίς τα χαράματα, θα φυτέψουν μια σημαία, θα την φωτογραφίσουν, και θα φύγουν (τα γνωστά…): είναι τόσο δίπλα στα τουρκικά παράλια ώστε μπορούν να κάνουν το πήγαινε-έλα ακόμα και κολυμπώντας…. Όταν θα το μάθει το ελληνικό γεεθα η ξέρα θα είναι άδεια…

«Θα την ισοπεδώσει»; Χμμμ… Αυτό είναι something new· αλλά χρήσιμη ιδέα. Που σηκώνει βελτίωση. Αντί το ατρόμητο ελληνικό τμήμα θαλάσσιων καταστροφών να κάνει την ισοπέδωση μετά να την κάνει απ’ τα πριν· για όλες τις «ύποπτες» βραχονησίδες του Αιγαίου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο τουρκικός μιλιταρισμός θα την πατήσει, αφού δεν θα έχει βραχο-στόχους πια. Θα ησυχάσουμε κι εμείς, αφού θα τελειώσει αυτό το πανηγυράκι «τίνος είναι ρε παιδιά ο ύφαλος»…

Τα πράγματα, ωστόσο, είναι πολύ απλά: ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΑΟΖ με βάση την διεθνή νομοθεσία για τις (θαλάσσιες) ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης αλλά και αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου σε ακριβώς παρόμοιες περιπτώσεις. Όλες οι ελληνικές φαντασιώσεις για «αοζ Καστελόριζου» είναι εκτός πραγματικότητας, πολεμοχαρείς διακηρύξεις για εσωτερική κατανάλωση. Και, φυσικά, η Άγκυρα έχει σημαντική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο – ελάτε τώρα!

Αν ο ελληνικός ιμπεριαλισμός αναγνώριζε αυτήν την απλή πραγματικότητα δεν θα χρειαζόταν να ψάχνει… Ούτε για να ισοπεδώσει βραχονησίδες, ούτε για να μαστιγώσει την θάλασσα.

Αν πάλι ελπίζει ότι o «θείος απ’ την Αμερική» θα του χαρίσει την ανατολική Μεσόγειο, ας μας πουν τα αφεντικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού τι πίνουν. Για να περάσουμε ένα χέρι τα παπούτσια μας…

(Ο ψεκασμένος δεν τo έφαγε ότι έχασε το ρόλο «βυθίσατε την βραχονησίδα»! Οπότε απ’ τη Λέρο, που σαν Δωδεκάνησο απαγορεύεται να έχει στρατό, με βάση τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει το ελλαδιστάν, δήλωσε το εξής:

Ένα χιλιοστό κίνησης (ρόγχος) αν κάνουνε (ρόχγος) θα τους τσακίσουμε (ρόγχος), θα τους συντρίψουμε (ρόγχος)… Δυστυχώς για τον γενναίο τούτο καταστροφέα, έχουν υπάρξει άλλοι καλύτεροι. Οι στρατηγοί Τσοχατζόπουλος, Αρσένης και Πάγκαλος, στα μέσα των ‘90s, απειλούσαν ότι θα ισοπεδώσουν την Izmir «έτσι και τολμήσουν να κουνηθούν».

Δόξα τις χίλιες καλοκαβουρντισμένες τράπεζες η αγαπημένη Izmir είναι μια χαρά, στη θέση της. Όσο για τους ισοπεδωτές της; Porca καλοσυνταξιοδοτημένη miseria….)

(φωτογραφία: Σε άλλες εποχές (εν προκειμένω, εδώ, το 1978…) που οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού / αντιτουρκισμού – όπως ο Παπαντρέου ο Β – νόμιζαν ότι οι συσχετισμοί ήταν υπέρ τους, η απειλή για “βύθιση” δεν αφορούσε ξέρες… Αφορούσε (τουρκικά) πλοία. Συγκριτικά μιλώντας οι λεονταρισμοί είναι πάντα οι ίδιοι· μόνο που έχουν ανοιχτεί πολύ… Έχουν πάει στα βαθιά…)

Κλάψε, κλάψε!!!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Πάνω που ο τενεκεδένιος ανακοίνωσε απ’ το ισραήλ ότι «υπογράφτηκε η συμφωνία για την κατασκευή του east med» (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;) βρήκε την στιγμή ο «τρελός σκύλος» αμερικάνος υπ.αμ. Mattis να την κάνει απ’ το γκουβέρνο του ψοφιοκουναβιστάν… Διαφωνεί με την (όποια) απόσυρση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία· ανήκει, λογικό, στο άλλο κύκλωμα…

Ελάτε τώρα στη θέση των εκπροσώπων του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Έχουν κάνει εδώ και χρόνια, με διακομματική συνέχεια και συνέπεια… και τι δεν έχουν κάνει για το καλό της συμμαχίας τους με την «αγγλόσφαιρα»;… Έχουν βάλει όλα τα αυγά τους στο καλάθι του άξονα της Ουάσιγκτον… Έχει βγάλει η γλώσσα τους καντήλες για να πείσουν για την χρησιμότητά τους τους american friends….. Και κάθε τρεις και λίγο πρέπει να ξαναγνωρίζονται με τους «καινούργιους» στην Ουάσιγκτον, μια υπ.εξ., μια υπ.αμ…

Τελικά τα μόνα στηρίγματά τους είναι ένας υπόδικος καραμπινάτος ρατσιστής και ένας χουντικός καραβανάς (με τα καθεστώτα τους, φυσικά!). Και γι’ αυτόν τον τελευταίο μην βάλετε στοίχημα για την μακροζωΐα του…

Ε, δεν μπορεί: κάποιοι στο ελληνικό βαθύ κράτος θα δακρίζουν για την αποχώρηση του «τρελού σκύλου».

Απ’ τα νεύρα τους…

(φωτογραφία πάνω: Πως θα κυκλώσουμε την ανατολική Μεσόγειο; Εσύ θα πας αποκεί κι εγώ από δω!!!

Κάτω: ποιος είπε ότι οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού δεν έχουν αισθήματα; Προσέξτε το γεμάτο έρωτα βλέμμα του τενεκεδένιου: ο υπόδικος φασίστας απέναντι του έδειξε (όχι την συλλογή του από πεταλούδες αλλά) τα κατασκοπευτικά γκάτζετ που διαθέτει το κράτος του, και … τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους…)

No pasaran!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Κάθε κράτος (ακόμα και πριν την καπιταλιστική εποχή, οπωσδήποτε όμως τους δυο τελευταίους αιώνες) θέλει να παρουσιάζεται σαν «συλλογικός εκφραστής του λαού» του· ο αποκλειστικός τέτοιος…. Αυτή είναι η ασπίδα των αφεντικών του πρώτα και κύρια στην αντιπαλότητα ή/και στην έχθρα εναντίον τους «απ’ τα μέσα». Η ασπίδα τους απέναντι στην εργατική τάξη «τους», που το έχει εύκολο όταν αποκτάει την αυτοπεποίθησή της να στρέφεται πολεμικά ακριβώς απέναντι σ’ αυτό το καπιταλιστικό «κράτος / πατέρα». Είναι επίσης η ασπίδα των κρατών και των υποτελών τους στους διακρατικούς, ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς.

Κράτος σημαίνει εξουσία. Κράτος σημαίνει στρατοί, αστυνομίες, δικαστήρια, διοίκηση, αξιώματα, έλεγχος, ιδεολογικοί μηχανισμοί – ποιος δεν τα ξέρει αυτά; Ωστόσο καμμία κοινωνία δεν ταυτίζεται στο σύνολό της με το κράτος που την ελέγχει! Ακριβώς γι’ αυτό έγιναν εφικτές (είτε με επαναστατικές διαδικασίες είτε με ριζικές μεταρρυθμίσεις) οι αλλαγές στη συγκρότηση της μορφής κράτος. Άλλοτε το κράτος ταυτιζόταν με τον αυτοκράτορα ή με τον βασιλιά και το παλάτι. Άλλοτε, πάλι, ταυτιζόταν με την θρησκευτική εξουσία (που διέθετε και αστυνομίες, και δικαστήρια, και στρατούς). «Το κράτος είμαι εγώ» έλεγε ο γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΔ – αλλά η «συνέχεια του κράτους» ατύχησε όταν ο Λουδοβίκος ο ΙΣΤ έχασε το κεφάλι του το 1793, στη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης. «Το κράτος είστε εσείς» είπε ο Μητσοτάκης ο Α στους μπάτσους· κι έτσι αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο το οργανωμένο έγκλημα στα μέρη μας…

Αυτά είναι κοινότοπα. Πρέπει να τα θυμίσουμε ωστόσο επειδή βρίσκεται σε εξέλιξη μια διεθνής εκστρατεία απ’ το ισραηλινό καθεστώς και τους συμμάχους του στον πρώτο κόσμο, να απαγορευτεί οποιαδήποτε κριτική εναντίον του (άρα και η υποστήριξη των αγώνων των παλαιστινίων) βαφτιζόμενη σαν αντισημιτισμός!! Σ’ αυτήν την εκστρατεία από χθες, επίσημα, μπαίνει και το ελληνικό κράτος. (Θα επανέλθουμε στη συνέχεια σ’ αυτό).

Ο ίδιος ο όρος «σημίτης», σαν προσδιορισμός ανθρώπινης φυλής, είναι ρατσιστικός· ευρωπαϊκή ρατσιστική κατασκευή του 19ου αιώνα, εναντίον των εβραίων (όσες / όσοι έρθουν στην σημερινή εκδήλωση του εγχειρήματος «Παρασκευές για την Παλαιστίνη» θα μάθουν το γιατί). Σε κάθε περίπτωση: αντι-εβραϊσμός, σαν ρατσιστική απόρριψη πληθυσμών με συγκεκριμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις, υπήρξε. Και υπάρχει ακόμα. Προέρχεται πάντα απ’ τις λευκές, χριστιανικές, ρατσιστικές, μισανθρωπικές, κανιβαλικές συνομαδώσεις των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Κάθε κομμουνιστής, αναρχικός, σοσιαλιστής είναι de facto εχθρός του αντι-εβραϊσμού. Όπως είναι εχθρός κάθε άλλης διάκρισης με κριτήρια φυλής, φύλου, τάξης, θρησκείας, ηλικίας, σεξουαλικότητας ή οτιδήποτε άλλο παράγει η φασιστική σαπίλα. Αλλιώς, αν δεν είναι έτσι αντίθετος, είναι κοινός απατεώνας!

Τελεία και παύλα!!!

Αντιστροφή

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή», κάτω απ’ τον τίτλο «δεν θα περάσει» (σκόπιμη λογοκλοπή του αντιφασιστικού / εργατικού συνθήματος του 1936…) – το μήνυμα από ελλάδα – ισραήλ, μπορούσε να διαβάσει κανείς ένα ρεπορτάζ που ξεκινούσε έτσι:

Με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά βεβήλωσης μνημείων για το Ολοκαύτωμα, αλλά και τους βανδαλισμούς εβραϊκών νεκροταφείων από ακραίους που διέπονται από ρατσιστικές και αντισημιτικές απόψεις, η χώρα μας με το ισραήλ ενώνουν τις δυνάμεις τους για την καταπολέμηση των φαινομένων της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού…

Καλά και άγια! Ωστόσο, το ρεπορτάζ τέλειωνε ως εξής:

… Το χρονοδιάγραμμα του διαλόγου στην Αθήνα συμπίπτει με τις αποφάσεις που έλαβαν ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και η ευρωπαϊκή επιτροπή, για την υιοθέτηση του ορισμού της διεθνούς συμμαχίας για τη μνήμη του ολοκαυτώματος (IHRA) για τον αντισημιτισμό.

Ουπς!!! Ο αντισημιτισμός δεν είναι εδώ και πολλές δεκαετίες, ακόμα και αιώνες, προσδιορισμένος; Τώρα βρέθηκε το νόημά του; Τι συμβαίνει;

Έχει συμβεί αυτό: εδώ και λίγα χρόνια προωθείται ένας υποτίθεται διευρυμένος αλλά στην πραγματικότητα αντεστραμμένος «ορισμός του αντισημιτισμού», που έχει βασικό στόχο (σε σύγκριση με αυτά που η ανθρωπότητα γνωρίζει σαν αντισημιτισμό) να προστατέψει το ισραηλινό κράτος· και να ποινικοποιήσει τους αγώνες των παλαιστινίων και τους συμπαραστάτες τους!

Η σοβαρότητα αυτής της ιδεολογικής εκστρατείας και το τι σημαίνει αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι ακόμα και ένας απ’ τους βασικούς συγγραφείς του «νέου ορισμού», ο Kenneth S. Stern, προειδοποίησε για τις κατασταλτικές, ολοκληρωτικές συνέπειες που θα έχει η νομική χρήση του «νέου ορισμού».

Σε μια ανοικτή επιστολή τους (δημοσιεύτηκε στις 18 Ιούλη του 2018, στην ισραηλινή καθεστωτική εφημερίδα Jerusalem post) 39 εβραϊκές αριστερές οργανώσεις (άλλες απ’ τις οποίες υποστηρίζουν πλήρως το κίνημα BDS, άλλες εν μέρει και άλλες που δεν έχουν επίσημη θέση γι’ αυτό) βάζουν τα πράγματα στη θέση τους:

Από την ίδια μας την ιστορία είμαστε όλοι εξαιρετικά ευαίσθητοι για τους κινδύνους των εντεινόμενα φασιστικών και ανοικτά ρατσιστικών κυβερνήσεων και πολιτικών κομμάτων…. Η αύξηση του αντισημιτικού λόγου και των επιθέσεων παγκόσμια είναι μέρος αυτής της ευρύτερης τάσης. Σε τέτοιους καιρούς είναι ακόμα πιο σημαντικό από ποτέ να γίνει η διάκριση ανάμεσα στην εχθρότητα ή/και στις προκαταλήψεις εναντίον των εβραίων απ’ τη μια μεριά, και τη νόμιμη κριτική στις ισραηλινές πολιτικές και το σύστημα της αδικίας απ’ την άλλη.

… Ο ορισμός του αντισημιτισμού από την IHRA είναι έτσι διατυπωμένος ώστε σκόπιμα να εξισώνει τις νόμιμες κριτικές στο ισραήλ και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παλαιστινίων με τον αντισημιτισμό, σαν μέσο για να τις καταπιέσει…. Αυτή η εξίσωση υπονομεύει τόσο τον παλαιστιναικό αγώνα για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα, όσο και τον παγκόσμιο αγώνα κατά του αντισημιτισμού. Επιπλέον εξυπηρετεί την προστασία του ισραήλ απ’ το να του αποδοθούν ευθύνες με βάση τα παγκόσμια θεσμισμένα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή νομοθεσία.

Καλούμε τις κυβερνήσεις, τις τοπικές αρχές, τα πανεπιστήμια και όλους τους υπόλοιπους οργανισμούς να απορρίψουν τον ορισμό της IHRA και, στη θέση του να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για να ηττηθεί η λευκή, ρατσιστική, εθνικιστική βία και το μίσος, και να τελειώσει η συνέργεια στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απ’ το ισραήλ. Το ισραήλ δεν μας αντιπροσωπεύει, και δεν μπορεί να μιλάει στο όνομά μας ενόσω διαπράτει εγκλήματα κατά των παλαιστινίων και αρνείται τα κατοχυρωμένα απ’ τον οηε δικαίωματά τους.

Έχουν δίκιο! Καθαρές κουβέντες. Και δεν είναι αυτές οι 39 οργανώσεις (από διάφορα μέρη του κόσμου) οι μόνες εβραϊκές καταγγελίες για την προσπάθεια του ισραηλινού κράτους και να υπονομεύσει τον αγώνα των παλαιστινίων αλλά και (προσέξτε το αυτό, είναι πολύ σοβαρό!) να υπονομεύσει τον αγώνα κατά του αντισημιτισμού!

Γιατί αυτό ακριβώς είναι το δεύτερο σκέλος της εκστρατείας τόσο του ισραηλινού καθεστώτος όσο και των δεξιών (έως ακροδεξιών) συμμάχων του στον πρώτο κόσμο: μέσα απ’ την κατά βούληση «διαπλάτυνση» του τι είναι τι, να θολώσει η πραγματικότητα και να σχετικοποιηθεί ο ένας και μοναδικός αντι-σημιτισμός (αντι-εβραϊσμός), αυτός των φασιστών. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο φασισμός θα συμψηφίζεται με οτιδήποτε είναι αντίπαλο στην ιμπεριαλιστική πολιτική στη μέση Ανατολή. Αυτό χρειάζεται στο απαρτχάιντ καθεστώς: όχι μόνο σα συσκότιση των εναντίον του κριτικών, αλλά και σαν ενίσχυση του φασισμού γενικά.

Σ’ αυτό το κόλπο ετοιμάζεται να πάρει μέρος και το ελληνικό κράτος / παρακράτος…Απ’ την μια μεριά δεν μας κάνει εντύπωση: πρόκειται για συμμαχία. Απ’ την άλλη δεν πρέπει να περάσει με αδιαφορία: είναι πόλεμος!

Ξανά και ξανά και ξανά: μπροστά σύντροφοι!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Το ζήτημα αυτό, ενώ έχει πάντα στο κέντρο του τον αγώνα των παλαιστινίων αντρών και γυναικών εναντίον του ισραηλινού απαρτχάιντ, δεν περιορίζεται καθόλου εκεί!

Σε ότι αφορά την μεταμοντέρνα αντιστροφή των εννοιών απ’ τους φασίστες, την ξέρουμε πολύ καλά από πρώτο χέρι. «Όσοι υποστηρίζουν τους μετανάστες / πρόσφυγες είναι ρατσιστές» – λένε οι ντόποιοι φασίστες. «Εναντίον των ελλήνων»… (Όσοι υποστηρίζουν τους παλαιστίνιους είναι ρατσιστές – λένε οι φασίστες του ισραηλινού καθεστώτος και οι διεθνείς σύμμαχοί τους…) Άρα: ο πόλεμος στις ιδεολογικές μεταστροφές και στη διασπορά της σύγχισης, απ’ όπου κι αν προέρχονται, είναι ήδη σημαντικό πολιτικό καθήκον μας.

Εξίσου σημαντικό είναι κι αυτό: αν ένα κράτος (οποιοδήποτε κράτος) πετύχει να θωρακιστεί απέναντι στην εναντίον του λόγω και έργω κριτική, οποιοδήποτε «επιχείρημα» κι αν χρησιμοποιήσει, τότε και κάθε άλλο κράτος θα επιδιώξει να κάνει το ίδιο – με τα δικά του επιχειρήματα. Αν υπάρξει ένα «ιερό» κράτος, θα είναι απλά η αρχή. Θα ακολουθήσουν κι άλλα «ιερά» κράτη. Οι «εκλεκτές, ελέω θεού ηγεμονίες» δεν είναι καινούργιο κόλπο…

Υπάρχει κάποιος λόγος για να μην επιδιώκει να είναι «υπεράνω κριτικής» το ελληνικό, το γαλλικό, το τουρκικό, το αμερικανικό, το ρωσικό, το κινεζικό ή το αιγυπτιακό κράτος; Όχι! Το καθένα μπορεί να εφεύρει την δική του νομιμοποίηση. Όποιος δεχτεί ότι ενός κράτους η νομιμοποίηση είναι «ιερή» (αδιάφορα τα επιχειρήματα, έτσι κι αλλιώς θα είναι σαθρά), θα αναγκαστεί να το δεχτεί και για τα επόμενα. Σύγκριση στην «ιερότητα» δεν μπορεί να γίνει!

Η ισραηλινή τακτική δεν είναι εξαίρεση. Το αποδεικνύει η ευκολία που έχει γίνει αποδεκτή από μερικά (λίγα προς το παρόν, αλλά το πράγμα έχει προοπτική) κράτη. Όπως συμβαίνει με την «αναγνώριση της Ιερουσαλήμ / al Quds σαν πρωτεύουσας» του απαρτχάιντ κράτους, έτσι και στην επικύρωση της ιδεολογικής του «ιερότητας», κανένα σύμμαχο κράτος δεν κινείται έξω απ’ τα συμφέροντα των αφεντικών που εκπροσωπεί. Μια φασιστική πρακτική από κάπου ξεκινάει. Ή κάπου έχει το πιο ηχηρό κέντρο της. Ή κάπου γίνεται νόμιμο παράδειγμα. Κάθε φορά που εγκρίνεται επεκτείνεται: υπάρχουν πολλοί και διάφοροι που θα επωφεληθούν απ’ αυτήν… Πρώτοι απ’ όλους οι σύμμαχοί της.

Μ’ αυτόν τον απροσδόκητο τρόπο, η υπόθεση του παλαιστινιακού αγώνα ενάντια στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό κράτος προεκτείνεται έξω απ’ τα όρια της ιστορικής, γεωγραφικά προσδιορισμένης Παλαιστίνης. Τα (δι-εθνικά, δια-θρησκευτικά, δια-σεξουαλικά) κινήματα υποστηρίξης στην παλαιστινιακή αντίσταση ανάγκασαν τον ισραηλινό φασισμό να διεθνοποιηθεί κατασκευάζοντας τις ιδεολογικές αντιστροφές που τον βολεύουν· αυτή η διεθνοποίηση γίνεται ευχάριστα δεκτή από άλλα κράτη που κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς και τις δικές τους παρόμοιες αντιστροφές· το πεδίο της αναμέτρησης διευρύνεται. Και βαθαίνει.

Σας περιμένουμε εκεί. Εδώ. Παντού. Μ’ όλη την συνείδησή σας!

Ούτε ξέρω, ούτε μ’ ενδιαφέρει

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη. Ξέρουν και νοιάζονται, όμως, οι Άλλοι.

Προφυλάξου απ’ την πανουργία της ιδεολογίας και της πλαστογράφησης! Στο μυαλό σου σημαδεύουν!!

(φωτογραφία: Από άρθρο του Joseph Massad).

Μέση Ανατολή 1

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη. Φεύγει; Μένει; Μενοφεύγει; Μέχρι πριν λίγες μέρες επώνυμοι κι «ανώνυμοι» αξιωματούχοι του ψοφιοκουναβιστάν επαναλάμβαναν κατηγορηματικά ότι ο αμερικανικός στρατός θα παραμείνει στην βόρεια και βορειοανατολική συρία («φιλοξενούμενος» των ypg) … είτε επειδή ο φθονερός isis δεν έχει ηττηθεί… είτε επειδή και ηττημένος μπορεί να νεκραναστηθεί… είτε επειδή το ιράν βρίσκεται ήδη στη συρία και πρέπει να ξεκουμπιστεί…. Με καμιά δεκαπενταριά βάσεις σ’ όλη αυτή την έκταση (ίση, σε μέγεθος, με την κροατία) εκ των οποίων οι τέσσερεις αεροπορικές, το αμερικανικό πεντάγωνο δούλευε στη συριακή επικράτεια το ίδιο που κάνει στην ιρακινή (και την αφγανική): μόνιμη παραμονή, με προσχήματα ή όχι.

‘Ωσπου χτες το ψόφιο κουνάβι τιτίβισε κάτι του είδους Veni, vidi, vici (εντελώς συμπτωματικά η μάχη για την οποία ο Ιούλιος Καίσαρας, το 47 π.χ. ήταν τόσο λακωνικός έγινε περίπου στον ίδιο μεσημβρινό με την Afrin, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα, στην βόρεια τουρκία). Και, κατά συνέπεια, αναγγέλθηκε η γρήγορη επιστροφή των αμερικάνων πεζοναυτών στα σπίτια τους… να κάνουν γιορτές σαν άνθρωποι. Τι τρέχει;

Ίσως θυμάστε (έχει περάσει καιρός…) πως είχαμε γράψει ότι σε μεγάλο μέρος της ypg- (και αμερικανο-) κρατούμενης συριακής επικράτειας είχαν ξεκινήσει διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις τμημάτων του αραβικού πληθυσμού… Αυτή η αντίδραση σ’ ότι αυτοί οι σύριοι ονομάζουν (σωστά) «κατοχή» κλιμακώθηκε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, φτάνοντας σε ένοπλη εξέγερση· με κέντρο την Raqqa, αλλά όχι αποκλειστικά εκεί. Ένας παράγοντας που τροφοδότησε και τροφοδοτεί αυτήν την σύγκρουση είναι οι εξαιρετικά βίαιες προσπάθειες καταστολής απ’ τις ypg (καμμία σχέση με τα «κομμουνιστιλίκια» που πλασσάρονται…). Η Raqqa και η κατάσταση εκεί έχει αποδειχθεί κρίσιμη: όχι μόνο είναι η μακράν πολυπληθέστερη αραβική πόλη στη ζώνη ελέγχου / κατοχής από ypg / αμερικανικό στρατό… Αλλά, επίσης, καταστράφηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στη διάρκεια της πολιορκίας και της ανακατάληψής της απ’ τον isis· ωστόσο, παρά τις υποσχέσεις για ανοικοδόμηση (με χρηματοδότηση του τοξικού και των εμιράτων) δεν έχει γίνει τίποτα ουσιαστικό. Πριν μόλις μια βδομάδα (στις 14 Δεκέμβρη) η καθεστωτική Washington Post έγραφε μεταξύ άλλων:

…Μακριά απ’ τα μέτωπα, η ηρεμία που ακολούθησε το διώξιμο του Ισλαμικού Κράτους απ’ την Raqqa και την γύρω περιοχή έχει αρχίσει να ξεφτίζει. Μια σειρά μυστηριωδών βομβών και δολοφονιών σε μερικές απ’ τις περιοχές που ανακτήθηκαν απ’ τους ισλαμιστές εδώ και τρία χρόνια έχουν τεντώσει τα νεύρα. Η ευθύνη για τις περισσότερες απ’ αυτές τις επιθέσεις αναλαμβάνεται απ’ το Ισλαμικό Κράτος και ένας εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού, ο συντ/χης Sean Ryan λέει ότι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύει ότι πρόκειται για ψέμματα. «Ξέρουμε ότι ξανασυγκροτούνται σ’ αυτές τις περιοχές»….

Ως εδώ το συμπέρασμα θα έπρεπε να είναι: ο isis δεν έχει ηττηθεί οριστικά, άρα ο αμερικανικός στρατός παραμένει για να τον καταπολεμήσει. Όμως αμέσως μετά το ρεπορτάζ συνεχίζει:

…Ωστόσο υπάρχουν εκτεταμένες υποψίες ότι όλες οι περιφερειακές δυνάμεις που είναι αντίθετες στην αμερικανική παρουσία και στην κουρδική αυτοδιοίκηση μπορεί να ψάχνουν τρόπους να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή, βρίσκοντας συμμάχους ανάμεσα στους δυσαρεστημένους Άραβες που δεν συμφωνούν με την προοπτική να κυβερνούνται μακροπρόθεσμα απ’ τους Κούρδους…

… Ο εκνευρισμός μεγαλώνει, εξαιτίας της απόλυτης έλλειψης κονδυλίων για την ανοικοδόμηση… Νωρίτερα φέτος ο Trump έκοψε τα 200 εκατομμύρια που προορίζονταν για τις βασικές επισκευές στις πιο κατεστραμμένες περιοχές. Αν και αυτό το ποσό αναπληρώθηκε από δωρεές της Σαουδικής Αραβίας και των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων, είναι ένα ελάχιστο μέρος απ’ τα δισεκατομμύρια δολαρίων που απαιτούνται…

Ο θυμός στους δρόμους είναι εμφανής. Μερικοί κάτοικοι είναι ανοικτά εχθρικοί στους ξένους… Ακόμα κι αυτοί που υποστηρίζουν την στρατιωτική παρουσία του SDF και των αμερικάνων έχουν θυμώσει απ’ το γεγονός ότι οι ηπα και οι σύμμαχοί τους, που κατέστρεψαν την πόλη, δεν κάνουν τίποτα για την ανοικοδόμησή της. Και είναι πολλοί εκείνοι που δεν υποστηρίζουν τους νέους αφέντες. «Δεν θέλουμε τους αμερικάνους. Έχουν κάνει κατοχή» λέει ένας ράφτης. … Κι όλοι λένε ότι δεν υπάρχει ασφάλεια πλέον…

(φωτογραφίες: Απ’ την Raqqa, πριν μια βδομάδα).