Μέση Ανατολή 2

Σάββατο 12 Γενάρη. Το κατά πόσον έχουν πεισθεί ποιοι και πόσο γι’ αυτήν την “αραβική στρατιά” που υπό την διεύθυνση του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον θα πολεμήσει κατά του ιράν (και όχι μόνο) είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Ειδικά το αν έχει πεισθεί η αιγυπτιακή χούντα να “μπλέξει” είναι ένα εξίσου μεγάλο ερώτημα. Όλη αυτή η μεθόδευση φαίνεται να χάνει από πολλές μεριές. Το σταθερό της σημείο είναι βέβαια γνωστό: ο τοξικός, και ο μέντορας του στο Ντουμπάι.

Μήπως είναι καιρός να ξαναβγεί στην επιφάνεια των ημερών η δολοφονία του Khashoggi;

(φωτογραφία: Η καθεστωτική washington post τον θυμήθηκε πάντως. Παραπέμποντας σε «ανώνυμες» αμερικανικές και σαουδαραβικές πηγές, υποστήριξε ότι ο επικεφαλής του τάγματος θανάτου που κομμάτιασε τον Khashoggi, ο Saud al-Qahtani, εξακολουθεί να είναι σύμβουλος εμπιστοσύνης του ταξικού.

Και γιατί όχι;)

Και η Angela (εννοείται…)

Παρασκευή 11 Γενάρη. Το ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό κράτος αποφάσισε ότι η Angela Davis έχει πέσει βαθιά στο αμάρτημα του (αντεστραμμένου) αντισημιτισμού – επειδή υποστηρίζει την παλαιστινιακή αντίσταση. Ως εδώ τίποτα παράξενο: οι φασίστες του Τελ Αβίβ, οι οπαδοί και οι σύμμαχοί τους, είναι αδίστακτοι: όταν σκοτώνεις κατά βούληση και ανεμπόδιστα διαδηλωτές επί μήνες μπορείς να κάνεις οτιδήποτε.

Ένα «ινστιτούτο πολιτικών δικαιωμάτων» (στο Birmingham της Alabama, όπου έχει γεννηθεί και μένει η Davis) την βράβευσε τον περασμένο Οκτώβρη, αναγνωρίζοντάς την σαν μια απ’ τις πιο αναγνωρισμένες παγκόσμια προσωπικότητες στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δίνει φωνή σ’ αυτούς που δεν έχουν δύναμη να μιλήσουν.

Λάθος, μεγάλο λάθος κυρ ινστιτούτο! Ρώτησες το Τελ Αβίβ; Ρώτησες τους οπαδούς και τους τσατσορουφιανούς του; Πήρες άδεια; Όχι. Συνεπώς το κυρ ινστιτούτο, αφού του τράβηξαν οι αρμόδιοι και τα δύο αυτιά, στις αρχές Γενάρη εξέδωσε μια νέα ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία «…Εξέτασε από πιο κοντά τις δηλώσεις και την δημόσια παρουσία της κυρίας Davis, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν πληροί όλα τα κριτήρια για την βράβευσή της…». Ήταν, μάλιστα, τόσο «γενναίο» και «σίγουρο» το κυρ ινστιτούτο για την αναθεώρηση της άποψής του για την Davis ώστε ΔΕΝ της είπε (παρά τα αίτηματά της) ποια ήταν τα «ψεγάδια» της. Ξεφτιλίστηκε το κυρ ινστιτούτο!!.. Λιβανιστήρι του Netanyahou έγινε το κυρ ινστιτούτο… Η Davis (και όχι μόνον αυτή) έμαθε, τελικά, τα κουσούρια της “ανεπίσημα”: δικαιοσύνη και δικαιώματα στην Παλαιστίνη γιοκ!

Σε ότι αφορά τους φασίστες του Τελ Αβίβ τα δεδομένα είναι γνωστά. Προσέξτε όμως πόσο εύκολα αυτά τα “δεδομένα” φτάνουν ακόμα και να γελοιοποιούν (με την συναίνεσή τους) ανθρώπους που, υποθέτουμε, θα ήταν αξιοσέβαστοι – μέχρις ότου “συλληφθούν επ’ αυτοφώρω” απ’ την αστυνομία σκέψης για (αντεστραμμένο) αντισημιτισμό από σπόντα. Αναφερόμαστε στα στελέχη του κυρ ινστιτούτου (διάφοροι απο ‘κει, που πέρα απ’ τις απόψεις τους έπρεπε να διαφυλάξουν πια και την αξιοπρέπειά τους, παραιτήθηκαν και τα βρόντηξαν…) Άντε, τώρα, να τους ξαναδώσει κανείς σημασία (εκτός απ’ τους εγκάθετους) για “προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”…

Δείτε το ζήτημα στο ευρύτερο πεδίο του: οι φασίστες Α ή οι φασίστες Β, ανάλογα με τους στόχους τους, καταφέρνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (έχουν γίνει γνωστοί απ’ τα ντοκυμαντέρ the lobby, τόσο για την αγγλία όσο και για τις ηπα) να επιβάλλονται.

Κι έτσι πράγματι η Παλαιστίνη έχει ξαναγίνει ένα απ’ τα βασικά σημεία «περιστροφής» του πλανήτη, στον 21ο αιώνα…

(φωτογραφία πάνω: η Angela Davis, καταζητούμενη απ’ το fbi ως Μαύρη Πάνθηρας και κομμουνίστρια, το 1970. Την έδεσαν τον Οκτώβρη εκείνης της χρονιάς.

Κάτω: Δυο χρόνια, μετά την απελευθέρωσή της. Τώρα την κυνηγάει μια άλλη αστυνομία των λευκών ρατσιστών… Είναι μια ανάμεσα σε άλλες: οι εμπροσθοφυλακές…)

Ανεπιθύμητος

Παρασκευή 11 Γενάρη. Ο έλληνας πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος νο 3 εξακολουθεί να είναι κόκκινο πανί – για τους άραβες (παλαιστίνιους) χριστιανούς. Τον περίμεναν με μπινελίκια πάλι στη Βηθλεέμ – για τους γνωστούς λόγους: πουλάει την “εκκλησιαστική περιουσία” (“του”…) σε ισραηλινούς. Ειδικά (αν και όχι μόνο) στην ανατολική Ιερουσαλήμ (αναλυτικότερα στο Sarajevo 123a, Δεκέμβρης ’17).

Οι άραβες χριστιανοί εξακολουθούν να ζητούν απ’ τον Θεόφιλο νο 3 και όλους τους έλληνες «αγιοαταφίτες» να ξεκουμπιστούν. Και να αναλάβουν το πατριαρχείο άραβες / παλαιστίνιοι παπάδες. Δεν μπορούν να το επιβάλλουν· αλλά, το έχουμε πει, το θέμα ενδιαφέρει έντονα την Μόσχα, πολιτική και εκκλησιαστική.

Τώρα, μάλιστα, που το αρχιτραγάτο της Istanbul ευλόγησε την δημιουργία εθνικιστικού ουκρανικού τραγάτου, έχουν ένα λόγο παραπάνω εκεί, στο «ξανθό γένος»…

Απεργία

Παρασκευή 11 Γενάρη. Χτες και προχτές γινόταν απεργία στην ινδία – κηρυγμένη απ’ τα αριστέρα συνδικάτα. Τι σημαίνει, όμως, γενική απεργία στο δεύτερο, από άποψη πληθυσμού, κράτος του κόσμου; Χτες και προχτές υπολογίζεται ότι απήργησαν 150 εκατομύρια εργάτες / μισθωτοί, του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα – σωστά διαβάσατε το νούμερο. Από άποψη μεγέθους δεν ήταν αυτή η μεγαλύτερη ever απεργία στην ινδία (και στον πλανήτη). Σε μια αντίστοιχη γενική απεργία το 2016 οι απεργοί ήταν 180 εκατομμύρια.

Με τι αιτήματα απήργησαν τόσοι εργάτες / εργάτριες; Ανάλογα με τον κλάδο υπήρχαν επιμέρους αιτήματα, μισθολογικά και σχέσεων εργασίας. Υπήρχε και κάτι ενιαίο: η αντίθεση στην καινούργια (αντι)εργατική νομοθεσία του Modi, που έχει στόχο να περιορίσει τις εργατικές κινητοποιήσεις. Πρακτικά να δώσει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στους εργοδότες.

Σε διάφορες βιομηχανικές ζώνες καινούργιες επιχειρήσεις δίνουν μορφή στους γενικούς στόχους του ινδικού κράτους. Οι εγκαταστάσεις είναι σαν κάστρα, και ο συνδικαλισμός απαγορεύεται. Οι εταιρείες φέρνουν εσωτερικούς μετανάστες για δουλειά, ώστε να μην έχουν κοινωνικές σχέσεις με τους ντόπιους· κι αν συμβεί να «παλιώσουν» τους μεταφέρουν αλλού, σε άλλα εργοστάσια, μακριά. Μέσα κουμάντο κάνουν «λευκές φρουρές» των εργοδοτών· και «κίτρινοι» συνδικαλιστές.

Τα αφεντικά της ινδίας ξέρουν ότι έχουν χάσει θέσεις στον διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό / καταμερισμό. Πριν 10 ή 15 χρόνια βρίσκονταν περίπου στην ίδια θέση με τον κινεζικό καπιταλισμό. Τώρα ψάχνουν τις επιτυχίες του Πεκίνου με τα κυάλια· κι αυτό έχει συνέπειες και στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στην ασία. Η προσπάθεια να «στίψουν» την ινδική εργατική τάξη είναι η τελευταία τους ελπίδα· ο εφιάλτης των εργατών.

Αλλά η εργατική τάξη στην ινδία (εντελώς αντίθετα με την ιδέα που έχουν οι πρωτοκοσμικοί εδώ, για τους μετανάστες / τις μετανάστριες είτε απ’ την ινδία είτε απ’ το πακιστάν) έχει πλούσια ιστορία ανταγωνισμού.

Μπορεί να μην είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη αυτή η ιστορία σ’ όλη την ινδική «υποήπειρο» (κάποτε η ινδία θεωρούνταν χωριστή ήπειρος…). Όταν, όμως, 150 εκατομμύρια εργάτες απεργούν και διαδηλώνουν, ε…

(φωτογραφία: Απεργοί μπλοκάρουν τραίνα).

Το γκάζι εξατμίστηκε

Παρασκευή 11 Γενάρη. Ποιός άραγε θυμάται το (μέχρι καμιά 15αριά μέρες) θρυλικό “οικόπεδο 10” της κυπριακής αοζ; Αυτό που έκρυβε άπειρους θησαυρούς, τους οποίους θα ανακάλυπτε το γεωτρύπανο που είχε μισθώσει η αμερικανική exxon mobil, την οποία exxon mobil θα περιφρουρούσε ο 6ος στόλος… Κι έτσι, με την βοήθεια και την προστασία των αμερικάνων, οι ελληνοκύπριοι θα γίνονταν σεΐχηδες, και – φυσικά – ο εξίσου θρυλικός αγωγός east med θα τίγκαρε φρέσκο και σπαρταριστό γκάζι· και λοιπά, και λοιπά;

Τι κι αν στο ίδιο οικόπεδο (το νο 10) είχε κάνει πριν 3 χρόνια τρύπες η γαλλική total και δεν είχε βρει γκάζι ούτε για να γεμίσει αναπτήρες; Η exxon mobil, με το βαρύ της όνομα, θα ξεκλείδωνε τον «κρυμμένο θησαυρό». Στο κάτω κάτω, προτιμότερο να βρει το θαμμένο γκαζοσέντουκο μια αμερικανική εταιρεία (που θα έχει φύλακα άγγελο τον 6ο στόλο) παρά μια γαλλική, με στρατό που όλο κι όλο ένα αεροπλανοφόρο έχει…

Αμ δε!!! Η πρώτη απ’ τις δύο γεωτρήσεις στο «οικόπεδο 10» τελείωσε… και καμία κουβέντα για γκάζι! Λες και το γεωτρύπανο είχε πάει για να κάνει ψαροντούφεκο… Εδώ όμως το “new news” σημαίνει “bad news”. Αντί για πανηγυρικές δηλώσεις ανακοινώθηκε απ’ το νοτιοκυπριακό γκουβέρνο ότι «θα υπάρξουν συνολικές εκτιμήσεις, όταν γίνει και η δεύτερη προγραμματισμένη γεώτρηση». Ο σπουδαίος υπουργός Λακκοτρύπης (ενέργειας, εμπορίου και βιομηχανίας), ίσως και λόγω του know how που δείχνει το επώνυμό του, ζήτησε, μάλιστα, «υπομονή»: Χρειάζονται πάρα πολλές γεωτρήσεις για να υπάρχουν επιτυχή αποτελέσματα ξεκαθάρισε.

Οι τρύπες στον βυθό είναι κάτι σαν άλμα εις ύψος κυρ Λακκοτρύπη; Το γκάζι χρειάζεται συστηματική προπόνηση; Μήπως και καμμιά λειτανία, με τόσο παπαδαριό που βόσκει στο νησί;

Never mind. Και σαν διεθνές «πλυντήριο» μια χαρά είναι η μεγαλόνησος…

(φωτογραφία: Είχαμε την εντύπωση ότι στεφάνι φοράει κάποιος νικητής. Το «στέφθηκε με επιτυχία» είναι βέβαια μια λεκτική κατάχρηση (η επιτυχία δεν είναι στεφάνι), αλλά ακόμα κοντά στο αρχικό νόημα.

Το «στέφθηκε με αποτυχία» τι σημαίνει ακριβώς; “Φατούρο”;)

Η θεία Λίτσα undercover

Πέμπτη 10 Γενάρη. Τα κυβερνοκαραγκιοζιλίκια αφορούν μόνο τους θιάσους και το φιλοθεάμον κοινό τους. Στο κάτω κάτω οι θίασοι εντολές σκηνοθέτη εκτελούν (όπως πάντα).

Εκείνο που ενδιαφέρει την ασταμάτητη μηχανή είναι αυτό: αν υπάρχει (εκ μέρους του βαθέος ελληνικού κράτους / παρακράτους) “κρυφή ατζέντα” σε ότι αφορά την θρυλική “συμφωνία των Πρεσπών.” Πιο συγκεκριμένα, αν υπάρχει η ιδέα να ασκηθεί μια κάποια “πίεση” κυρίως στις ηπα (και δευτερευόντως στην ε.ε.), υπέρ του ελληνικού ιμπεριαλισμού, μέσα απ’ την καθυστέρηση της επικύρωσης αυτής της συμφωνίας… Μια “πίεση” εξαιτίας των “φιλοτουρκικών” κινήσεων της Ουάσιγκτον (και) στην ανατολική Μεσόγειο… (Η Άγκυρα κινείται σταθερά νότια του Καστελορίζου, σε περιοχή που σαν αοζ πράγματι της ανήκει, αλλά – βέβαια – η Αθήνα θεωρεί αυθαίρετα δική της. Το πρόβλημα της Αθήνας είναι ότι δεν μπορεί να εμποδίσει τις τουρκικές ενέργειες χωρίς την αμερικανική στρατιωτική υποστηρίξη. Κι αυτήν δεν την έχει…)

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί αν, για κάποιον “εθνικό λόγο”, επιταχύνονταν οι βουλευτικές εκλογές πριν την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Τότε, η νέα κυβέρνηση, θα μπορούσε να βρει διάφορες προφάσεις για να τρενάρει (ζητώντας, υπόγεια, κάποια ανταλλάγματα). Ειδικά αν δεν είναι μονοκομματική (αυτή η κυβέρνηση).

Όσο για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο κατασκευασμένος “εθνικός λόγος”, η αλήθεια είναι ότι στο ελλαδιστάν δεν υπάρχει μεγάλο ρεπερτόριο… Ας θυμίσουμε λοιπόν ότι στις 28 Δεκέμβρη του 2018 ο παλαιοπασόκος (νυν αντιπρόεδρος των ψεκασμένων) Σγουρίδης μίλησε (έτσι, “θεωρητικά”….) για “θερμό επεισόδιο” (με την Άγκυρα), σαν αιτία αναβολής της επικύρωσης… Ενώ πέντε μέρες αργότερα, στις 2 Γενάρη, ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglou έκανε μια «πολύ φιλική προειδοποίηση» προς την Αθήνα:

…Έχετε ένα «κακομαθημένο παιδί», τον υπουργό άμυνας… Προσέξτε όμως το κακομαθημένο σας παιδί για να μην προκληθεί κάποιο ατύχημα από τις δυνάμεις ασφαλείας μας… Δεν υπάρχει κανένα όφελος από την αύξηση της έντασης με δηλώσεις ή με το να ανεβείτε σε κάποια βραχονησίδα»….

Αυτές οι δύο δηλώσεις θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι η (πιθανή) ελληνική μεθόδευση για μια προβοκάτσια κάπου στο Αιγαίο «κάηκε»…. Απ’ την άλλη μεριά ο ψεκασμένος παραμένει υπ.αμ. (κάτι που συστηματικά αφήνει στην άκρη όλη η δημαγωγία περί της «πολιτικής επιβίωσής» του, με την γκρίνια του για την συμφωνία των Πρεσπών, λες και τα μόνα μέσα που διαθέτει είναι …το twitter…) και είναι γνωστός προβοκάτορας απ’ το παρελθόν. Πριν κάποιους μήνες είχε διατάξει μια τέτοια προβοκάτσια, που (αν θυμάστε) έγινε γρήγορα αντιληπτή απ’ την Άγκυρα, και κατέληξε στον εμβολισμό ενός ελληνικού πλοίου λιμενόμπατσων…

Επιπλέον, απ’ την εποχή της «υπόθεσης Οτσαλάν», είναι γνωστό ότι ο «κύριος Πάνος» υπάγεται σε κάποιο κλιμάκιο των υπηρεσιών. Θα μπορούσε, άραγε, να μεθοδεύσει την «δουλειά» του με τρόπο που θα επέτρεπε στον κυβερνοεταίρο του, ακολουθώντας το σετ των διαταγών που τον αφορούν, να βιαστεί για τις εκλογές και, έτσι, να σπρώξει την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών στο άγνωστο μέλλον;

Είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, θεωρητικά / ιστορικά. Έχει διάφορες παραλλαγές, ίσως και χωρίς «εθνικό θέμα»… Σε κάθε περίπτωση η ασταμάτητη μηχανή δεν καταναλώνει τις «ερμηνείες» περί «ατομικών πεισμάτων» στην ντόπια πολιτική σκηνή. Το επαναλαβάνουμε: οι αρχικαραγκιόζηδες και οι παρέες τους δεν σολάρουν…

Γι’ αυτό… «τα μάτια μας δεκατέσσερα»… Με το στρίμωγμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, ας μην αποκλείουμε προκαταβολικά τίποτα.

(φωτογραφία: Με την πρώτη ευκαιρία θα συγκεντρώσουμε τα γραπτά μας εδώ και 4 χρόνια για λογαριασμό μιας συνεκτικής και τεκμηριωμένης αντι-ιστορίας… Γιατί, στο τέλος, οι υπάλληλοι του βαθέος κράτους είναι ικανοί ο μεν ένας να το ρίξει σ’ έναν «ανένδοτο αντιφασιστικό αγώνα» και ο άλλος σ’ έναν «ανένδοτο αντικομμουνιστικό αγώνα»! Και θα βρεθούν αρκετοί ηλίθιοι που θα τα φάνε, είτε το ένα, είτε το άλλο…)

Η σιωπή είναι πιο συνένοχη απ’ ότι νομίζετε…

Πέμπτη 10 Γενάρη. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό: το θέμα της κατάστασης των μεταναστών / προσφύγων στα διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης (είτε σε νησιά είτε στην ηπειρωτική ζώνη) έχει εγκαταλειφθεί κυριολεκτικά (εκτός απ’ τα διεθνή media) και στην ντόπια δεξιά αντιπολίτευση…

Είναι ελεεινή αυτή η “μετάθεση”. Θα έχει πολύ κακές συνέπειες. Μην μας πει κανείς (όπως συνηθίζεται…) μετά από καιρό “αααα, ναι μωρέ…”

Μέση Ανατολή

Πέμπτη 10 Γενάρη. Αν ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έσπερνε στη μέση Ανατολή (όπως και αλλού στον πλανήτη) στρατό και τώρα σπέρνει ένοπλη σύγχιση, πάλι ιμπεριαλισμός είναι. Σε αναζήτηση κατευθύνσεων – έστω, σ’ ένα δευτερεύον πεδίο του 4ου παγκόσμιου.

Ο αρχισύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ηπα Bolton πήγε στην Άγκυρα για να απαιτήσει διαβεβαιώσεις ότι «δεν θα σφαγούν οι κούρδοι»… Και έφυγε με την απαίτηση του τουρκικού καθεστώτος «πείτε μας σε ποιούς και πότε θα παραδώσετε τις 16 βάσεις που έχετε στη βόρεια και βορειοανατολική συρία». Μία πιθανή (αν και όχι η μοναδική) συνέχεια θα είναι η επιτροφή στο κουτάκι 1: η Άγκυρα να απειλεί “αντιτρομοκρατική” εισβολή στη βόρεια συρία, και τα λοιπά…

(Το τουρκικό καθεστώς είχε κι άλλες «εχθροφρονήσεις» για την Ουάσιγκτον. Όπως οι χθεσινές δηλώσεις του Cavusoglou: …Συνεχίζουμε να μιλάμε με την ρωσία και το ιράν για την εξέλιξη της αμερικανικής αποχώρησης, για να προλάβουμε την δημιουργία άλλων προβλημάτων. Το λέω αυτό για τις ηπα και άλλα κράτη: είτε τους αρέσει είτε όχι το ιράν είναι ένας παράγοντας στη συρία. Οπότε συνεχίζουμε να δουλεύουμε με τους υπάρχοντες παράγοντες…

Τα «άλλα κράτη» είναι γνωστά: ισραήλ, σαουδική αραβία, ενωμενα αραβικά εμιράτα…)

Φαίνεται πάντως ότι ένα μέρος (άγνωστο ποσοστό) του αμερικανικού στρατού στη συρία όντως φεύγει. Οι σχετικές πληροφορίες έρχονται απ’ το ιράκ όπου εγκαθίστανται οι πεζοναύτες, σε νέες βάσεις στα δυτικά, κοντά στα ιρακινο-συριακά σύνορα. Οπωσδήποτε (λένε αυτές οι πληροφορίες) στην επαρχία Anbar.

Αυτό φαίνεται λογικό – για την Ουάσιγκτον και τον ιμπεριαλισμό της. Στο κάτω κάτω το ψόφιο κουνάβι δεν είπε ποτέ ότι θα πάρει τον στρατό του απ’ το ιράκ (πράγμα που μπορεί να αναγκαστεί να κάνει στο μέλλον…) Το πρόβλημα έγκειται στο ότι η αμερικανική στρατιωτική αναδίπλωση γίνεται μέσα σ’ ένα “σύννεφο” παράλληλων ενεργειών (όπως, για παράδειγμα, η “εκστρατεία” του Bolton στην Άγκυρα) που λειτουργούν σαν θόρυβος.

Προφανώς κανένας απ’ το μπλοκ της Αστάνα (ούτε το καθεστώς της Βαγδάτης) δεν ονειρεύεται την απλή μετακίνηση του αμερικανικού στρατού λίγα χιλιόμετρα προς τα εδώ ή προς τα εκεί, πάντα μέσα στην «εύφορη ημισέληνο». Και η πιο μεσοπρόθεσμη σύγχιση έγκειται ακριβώς σ’ αυτό το ζήτημα: πως διαχειρίζεται, τελικά, η Ουάσιγκτον την ήττα της στους σχεδιασμούς της για την μέση Ανατολή; Και μαζί: πως διαχειρίζεται την ίδια ήττα το Τελ Αβίβ; Έχουν μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο ή αυτοσχεδιάζουν;

Μπορεί να μην αναφέρεται, αλλά υπάρχει ένα σοβαρός καπιταλιστικός κλάδος που έχει κάθε σοβαρό λόγο να ξέρει: η πετρελαϊκή βιομηχανία….

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ

Πέμπτη 10 Γενάρη. Η τέταρτη στη σειρά (σε λιγότερο από 12 μήνες) επίσκεψη του βορειοκορεάτη Kim στο Πεκίνο, θα μπορούσε να θεωρηθεί πια σαν «επίσκεψη ρουτίνας». Αν και στη δυτική μεριά του καπιταλιστικού ημισφαιρίου το θέμα δεν κρίνεται σοβαρό, έχει παραμέτρους που μπορεί να το κάνουν αφετηρία ενός καινούργιου γύρου εκπλήξεων (εντός ή εκτός εισαγωγικών), όπως εκείνες πριν ένα χρόνο, όταν ξεκίνησε η «επίθεση φιλίας» απ’ την κορεατική χερσόνησο, με πρόσχημα τους χειμερινούς ολυμπιακούς στη νότια κορέα.

Υποτίθεται ότι το ψόφιο κουνάβι έχει δηλώσει (όση σημασία κι αν έχουν τέτοιες δηλώσεις πια) ότι πρόκειται να ξανασυναντηθεί με τον Kim σύντομα. Τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη. Όμως δεν θα ήταν άστοχο αν το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ θεωρεί το ψόφιο κουνάβι dead man walking. Ξεκινώντας από μια απλή (έως γελοία) ρατσιστική εμμονή του, όπως η κατασκευή ενός τείχους στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα και οι αναταράξεις που προκαλεί στο αμερικανικό establishment· προχωρώντας στη διαχείριση τόσο του συριακού πεδίου μάχης όσο και του αφγανικού· φτάνοντας σε αυτά που περιμένουν το ψόφιο κουνάβι τους επόμενους μήνες (σε ότι αφορά τις νομικές / πολιτικές “περιπέτειές” του), σε συνδυασμό με το πόσο «έπιασαν τόπο» οι «δεσμεύσεις» του στην προηγούμενη καλοκαιρινή συνάντησή του με τον Kim στη Σιγκαπούρη, είναι λογικό να οδηγούν στο ότι το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ αντιμετωπίζει πλέον το ψόφιο κουνάβι σαν «περιορισμένης ευθύνης». Μπορεί και προσωρινό στην καρέκλα του….

Ο σχεδιασμός κατά συνέπεια («το Τόκιο κάτω – η Ουάσιγκτον έξω») δεν μπορεί να κεντράρει στο ψόφιο κουνάβι και στα ραντεβού του. Θα χρειαστεί κάποια κίνηση χωρίς τις ηπα πια, που να «γράψει». Είναι δύσκολο να προβλέψουμε αν αυτή θα γίνει τώρα ή λίγο αργότερα· κάποιοι, ωστόσο, θυμίζουν ότι Πεκίνο, Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ θα μπορούσαν να υπογράψουν μια συμφωνία ειρήνης – δηιουργώντας ένα τετελεσμένο (με όρους διεθνούς διπλωματίας) για την Ουάσιγκτον. Είναι κάτι που ξεστόμισε ο Kim στο «πρωτοχρονιάτικο» μήνυμά του· και δεν λέγονται εκεί κουβέντες στον αέρα.

Θα είναι τελικά αυτό; Θα είναι κάτι άλλο; Δεν θα πρέπει να αργήσει να φανεί διεθνώς. Κι αυτό για τους εξής λόγους:

Α) Είτε το ψόφιο κουνάβι παραμείνει στη θέση του μέσα στο 2019, με διαρκείς τριβές ωστόσο με το κογκρέσσο, άλλοτε για την μεταχείριση του τοξικού και άλλοτε επειδή η βουλή των αντιπροσώπων έχει περάσει στον έλεγχο της αντιπολίτευσης· είτε αντικατασταθεί τελικά απ’ τον ακόμα πιο original φασίστα Pence·

Β) Με έναν οικονομικό και στρατιωτικό ανταγωνισμό Ουάσιγκτον – Πεκίνου που δεν πρόκειται να μειωθεί·

Γ) Με το Τόκιο να αναζητάει όλο και πιο έντονα τον δικό του εθνικό μιλιταρισμό·

Δ) Με άλλα κράτη της ανατολικής ασίας να ζυγίζουν τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς τους

Με όλα αυτά (και άλλα, που πιθανόν αγνοούμε) ο χρόνος δεν είναι ουδέτερος. Και το μέλλον της κορεατικής χερσονήσου δεν είναι δυνατόν να αφεθεί στην αμερικανική παρελκυστική τακτική. Κάποια ήττα της θα πρέπει να μεθοδεύεται ήδη…

(φωτογραφία: στη λιμουζίνα είναι ο Kim στο Πεκίνο. Το θωρακισμένο είναι κινεζικό. Αποδεικνύεται απ’ το ότι δεν τρέχει γύρω της η προσωπική φρουρά του Kim. Πήραν άδεια οι άνθρωποι…)

Συρία

Τετάρτη 9 Γενάρη. Δεν πήραμε ποτέ τοις μετρητοίς την διακήρυξη του ψόφιου κουναβιού περί “πλήρους και γρήγορης” αποχώρησης του αμερικανικού στρατού απ’ το συριακό πεδίο μάχης· γι’ αυτό και η ασταμάτητη μηχανή μιλούσε για μισο-αποχώρηση. Η πρόβλεψή μας ήταν πως ένα μέρος των αμερικάνων πεζοναυτών θα μετακομίσει στο ιράκ, κοντά στα σύνορα με την συρία, ένας αριθμός “συμβούλων” θα παραμείνει με τις ypg, και οι υπόλοιποι είτε θα αποσυρθούν είτε θα μεταφερθούν σε κάποια απ’ τις usa βάσεις στη μέση Ανατολή.

Ο «σύμβουλος εθνικής ασφάλειας» John Bolton (απ’ τους αυθεντικούς «σωματοφύλακες») είναι στη γύρα για να κάνει πιο λιανά την «αργή, προσεκτική και περίπου» αμερικανική αναδίπλωση. Πέρασε πρώτα απ’ το Τελ Αβίβ (εννοείτε…), και ανηφόρισε προς Άγκυρα – για να βάλει σαν όρο το «δεν θα σφάξετε κούρδους». Γιατί, για τον Bolton, οι ypg είναι κάτι παραπάνω από «αδέλφια»…

Αυτές είναι κουβέντες απλά για να εκμαιεύσει ότι «η Άγκυρα δεν συνεργάζεται, οπότε δεν μπορούμε να φύγουμε τώρα». Σημαντικότερο και πιο χαρακτηριστικό είναι κάτι άλλο: ότι «συμβούλευσε έντονα» (ή περίπου «διέταξε») τις ypg να μην κάνουν καμμία συμφωνία με την Δαμασκό και την Μόσχα, ώστε να «καλυφθούν» έναντι της Άγκυρας… Μ’ άλλα λόγια: μην μας παρατάτε σαν προστάτες, να μην σας παρατήσουμε σαν προστατευόμενους.
Αυτή η «συμβουλή» (ή «διαταγή») πετάει στα σκουπίδια την δήθεν έγνοια μήπως η Άγκυρα εισβάλει στην βόρεια συρία, στις ypgκρατούμενες περιοχές… Ο Bolton, η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ αντιλαμβάνονται – και σωστά – ότι δεν έχουν απέναντί τους ένα μεμονωμένο κράτος (π.χ. την συρία ή την τουρκία) αλλά ένα μπλοκ κρατών (το μπλοκ της Αστάνα) που δεν έχει κανένα λόγο να διαλύσει την συμμαχία του σε ότι αφορά το συριακό πεδίο μάχης. Προσπαθώντας να τραβήξει τις ypg μακριά απ’ την καιροσκοπική στροφή τους προς το μπλοκ της Αστάνα, θέλει να τους κρατήσει με την μεριά του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, ακόμα κι όταν (και αν) ένα μέρος του αμερικανικού στρατού απομακρυνθεί.

Μπορεί να το πετύχει; Σαν «κλειδί» εμφανίζονται οι επιλογές των ypg. Η ιστορία της ηγεσίας του pkk, ήδη απ’ τα ένδοξα χρόνια του Οτσαλάν, έχει να επιδείξει μια μοναδική διαδρομή οππορτουνισμού και πολιτικού προσοδισμού. Αν αυτή η ηγεσία (υπαρκτή, τώρα, στο συριακό έδαφος) ενδιαφερόταν για τα συμφέροντα των κούρδων της συρίας και όχι της Ουάσιγκτον ή οποιουδήποτε άλλου, δεν θα είχε γίνει (η έσχατη) βιτρίνα των σχεδίων του άξονα στην περιοχή.

Συνεπώς ο κάθε Bolton (και η τακτική του) δεν πατάει στον αέρα. Όμως αυτό δεν είναι όλη η ιστορία – έτσι δεν είναι; Υπάρχουν και οι αντίπαλοι.