Category: Ασταμάτητη μηχανή

Η total «προστασία της υγείας»: αυτόματη ενοχοποίηση…

Πέμπτη 30 Ιούλη. Αν σκοπεύατε να ταξιδέψετε εκτός εθνοκρατικών συνόρων, ακόμα και εντός της “ζώνης Σέγκεν”, σίγουρα έχετε διάφορα προβλήματα, δυσκολίες, εμπόδια. Όλα είναι κτισμένα βιαστικά ίσως αλλά βίαια πάνω στο θέωρημα της μολυσματικότητας των κοινωνικών σχέσεων. Έχουν πέσει πολλοί “πόροι” (κρατικοί και επιχειρηματικοί”) υπέρ της συντήρησης του τρόμου – της – αρρώστιας. Είναι τυραννία – αλλά, μην ανησυχείτε. Οι ενοχλήσεις είναι παροδικές, η “νέα κανονικότητα” μόνιμη· θα λέγαμε παραφράζοντας πινακίδες που τοποθετούνται σε έργα οδοποιίας.

Οι φίλοι της καραντίνας μπορεί να μην χαίρονται καθόλου μελλοντικά – αλλά θα είναι αργά πια. Είδαν το “τυράκι” (την δήθεν “προστασία της δημόσιας υγείας”…), δεν είδαν την φάκα, και μετατράπηκαν κυριολεκτικά σε μια νύχτα σε οπαδούς και διαφημιστές της αναβαθμισμένης εγκληματικότητας των κρατών και των αφεντικών.

Πριν λίγες ημέρες η μη κερδοσκοπική ευρωπαϊκή οργάνωση statewatch, που ειδικεύεται στην παρακολούθηση των ευρωπαϊκών νομοθεσιών επιτήρησης και καταστολής, δημοσίευσε μια έκθεση 38 σελίδων, για την επιτάχυνση της δημιουργίας των “ηλεκτρονικών συνόρων” στην ευρώπη, που μεθοδευόταν μεν προ-covid, αλλά τα κρατικά και επιχειρηματικά αφεντικά άρπαξαν την ευκαιρία της «προστασίας της υγείας» για να κάνουν άλματα.

Στην περιληπτική εισαγωγή της η έκθεση, με τον δηλωτικό τίτλο Αυτόματη Υποψία: Οι καινούργιες πρωτοβουλίες της ε.ε. για την επιτήρηση των ταξιδιών, η έκθεση γράφει:

Η εξελισσόμενη πανδημία του κορονοϊού έχει αυξήσει την πιθανότητα εκτεταμένης επιτήρησης και ιχνηλάτησης θέσης για τον έλεγχο της ασθένειας, εκπέμποντας σήμα κινδύνου στους υπερασπιστές της ιδιωτικότητας και των πολιτικών δικαιωμάτων. Σε κάθε περίπτωση οι θεσμοί και οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. έχουν ανοίξει εδώ και καιρό τον δρόμο για εντατικότερη επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων με σκοπό τον έλεγχο της μετανάστευσης, και αυτές οι εξελίξεις έχουν περάσει εντελώς απαρατήρητες απ’ τον τύπο και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Η έκθεση που ακολουθεί εξετάζει, εξηγεί και κάνει κριτική σε πολλά πληροφοριακά συστήματα μεγάλης κλίμακας στην Ε.Ε. που βρίσκονται υπό σχεδιασμό ή και εφαρμογή, τα οποία θα επεκτείνουν την απόσπαση και την χρήση βιομετρικών και βιογραφικών δεδομένων από επισκέπτες της ζώνης Schengen, στην οποία συμμετέχουν 26 κράτη μέλη της Ε.Ε. και η Ισλανδία, το Λιχτενστάιν, η Νορβηγία και η Ελβετία. Ιδιαίτερα εξετάζει τα νέα συστήματα που εξετάζουν και θα πιθανολογούν τους δυνητικούς κινδύνους δημόσιας υγείας, ασφαλείας, και μετανάστευσης που οφείλονται σε ανθρώπους που δεν είναι υπήκοοι της Ε.Ε….

…Τα data θα συγκεντρώνονται απ’ τους ταξιδιώτες τους ίδιους καθώς και απ’ τις οικογένειές τους, και θα αφορούν την εκπαίδευσή τους, τον τόπο κατοικίας τους και πιθανές καταδίκες. Δακτυλικά αποτυπώματα και φωτογραφίες θα λαμβάνονται απ’ όλους τους ταξιδιώτες, συμπεριλαμβανόμενων εκατομυρίων παιδιών από έξι χρονών και πάνω. Αυτά τα δεδομένα δεν θα χρησιμοποιούνται απλά για την έγκριση της ατομικής αίτησης εισόδου, αλλά για να τροφοδοτήσουν αλγόριθμους data mining και profiling. Θα αποθηκεύονται σε μεγάλες βάσεις δεδομένων στις οποίες θα έχουν πρόσφαση χιλιάδες υπάλληλοι διαφορετικών κρατικών αρχών.

… Αυτό το σύστημα, που ονομάζεται Common Identity Repository (CIR), πρόκειται να εφαρμοστεί σαν τμήμα της ευρωπαϊκής σύνθετης «δια-λειτουργικότητας», και σκοπεύει να ενισχύσει τους αστυνομικούς ελέγχους ταυτότητας εντός Ε.Ε…. Αυξάνεται έτσι ο κίνδυνος ρατσιστικών διακρίσεων εκ μέρους των αστυνομιών…

Πολλοί θα καθησυχαστούν: «ντάξει μωρέ, αυτά αφορούν τους ξένους»… Και ρατσιστικό και γελοίο. Πρώτον, επειδή οι τεχνολογίες επιτήρησης διαμορφώνονται και εξαπλώνονται ήδη για τους πρωτοκοσμικούς «βασιλιάδες» υπήκοους. Η ψηφιακή ταυτότητα υγείας / το ψηφιακό φακέλωμα δεν αφορά μόνο εκείνους που έρχονται είτε νόμιμα είτε όχι «απ’ έξω» – αφορά κυρίως τους «μέσα». Και δεύτερον επειδή, χάρη στο «αναπτυγμένο και πολιτισμένο» ευρωπαϊκό παράδειγμα, τα ίδια μέσα θα εφαρμόσουν και άλλα κράτη, μη ευρωπαϊκά. Τα σύνορα στα οποία οι ευρωπαίοι θα είναι οι «ξένοι» θα γίνουν εξίσου «απορροφητήρες» προσωπικών δεδομένων!

Αυτήν την φλέβα της «υγείας» τα αφεντικά και οι ειδικοί τους την δούλευαν πολλά χρόνια – τα έχουμε πει. Το ότι η μεγάλη μάζα των πρωτοκοσμικών υπηκόων κοιμόταν τον ύπνο του fit ήταν η σημαντικότερη προϋπόθεση για την επιτυχία (έστω σχετική ως τώρα) της τρομοεκστρατείας. Απ’ την στιγμή που αυτήν την φλέβα την κτύπησαν δεν πρόκειται να την αφήσουν.

Για παράδειγμα ποιά «ζώνη Schnegen» σ’ αυτή την ιστορική φάση; Όταν τα ευρωπαϊκά κράτη μπορούν τόσο εύκολα, τόσο δικτατορικά και χωρίς αντιρρήσεις να κλείνουν και να ανοίγουν κατά βούληση τα εθνικά τους σύνορα· όταν μπορούν να κλείνουν με τον στρατό την μία ή την άλλη «ανθυ-υγιεινή» περιοχή· όταν στο ελλαδιστάν έχουν κλειδώσει (όσο μπορούν) τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης απ’ τον περασμένο Μάρτη (και δεν τρέχει τίποτα)· κι όταν μπορούν να κόβουν πρόστιμα κατά βούληση, τι περιμένει οποισδήποτε λογικός άνθρωπος ότι θα κάνουν στη συνέχεια; Τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια;

Αν δεν υπάρξει οργανωμένη, εργατική αντιπολίτευση… (Σωστό! Είναι αυτό που δεν έχουμε κάνει: πρέπει να την φτιάξουμε…)

Ο αιώνιος εχθρός 1

Πέμπτη 30 Ιούλη. Πανηγυρίζουν. Κάπως αμήχανα, αλλά αυτό δείχνουν προς τα έξω. Το ρημαδογκουβέρνο και όλο το εθνικό φάσμα πανηγυρίζουν ότι «ο Erdogan έκανε πίσω». Δυσκολεύονται βέβαια να εξηγήσουν τον λόγο – αλλά είναι βασική δουλειά της δημαγωγίας να δημιουργεί σύγχιση έτσι ώστε κανένας να μην κάνει απρεπείς και ανόσιες ερωτήσεις. Γιατί, άραγε, να «υποχώρησε» ο Erdogan; Μήπως επειδή φοβήθηκε τη ναυμαχία με τους απόγονους της Μπουμπουλίνας; Μήπως επειδή η go back ms Merkel τον απείλησε, για χάρη του ρημαδοΚούλη; Δυστυχώς δεν υπάρχει στοιχειωδώς πειστική απάντηση… Δεν εμφανίστηκε καν εκείνο το ρωμαλέο αγόρι, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης που, ναι αυτός σπέρνει τον φόβο και τον τρόμο στους οχτρούς!…

Μήπως, τελικά, δεν υποχώρησε ο τύραννος; Ξανά και ξανά, αλλά μόνο απ’ την μεριά της Άγκυρας, μαθαίνουμε πως γίνονται ήδη «συζητήσεις» με την Αθήνα – σε «επίπεδο τεχνοκρατών» υποθέτουμε. Αυτές, βέβαια, είχαν ξεκινήσει πριν την «κρίση» – αν πράγματι υπήρξε τέτοια και δεν ήταν απλά μια έντονη φαντασίωση, μια παραίσθηση των εθνικοφρόνων του ελλαδιστάν. Στα μέρη μας, φυσικά, βρυχώνται ότι «θα σκίζουν όποιον τολμήσει να…» – πάντα πουλάει το μελόδραμα! Αν, όμως, έχουν ξεκινησει τέτοιες «συζητήσεις» για τις οποίες το ρημαδογκουβέρνο δεν θέλει να πει τίποτα στο πόπολο, τότε ο Erdogan δεν υποχώρησε. Γιατί δεν χρειαζόταν να υποχωρήσει. Απλά πέταξε μια navtex 100 μίλια νοτιοανατολικά του Καστελόριζου για να «δέσει» χειροπόδαρα τον ρεαλιστή ρημαδοΚούλη· να δει αν μπορεί να λυθεί…

Οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες (και ο Erdogan προσωπικά) βρίσκονται στο γκουβέρνο απ’ το 2001. Είδαν πρωθυπουργούς και πρωθυπουργούς του ελλαδιστάν. Σημίτη… Καραμανλή τον Β… Παπαντρέου τον Γ… Σαμαρά… Τσίπρα… Τώρα Μητσοτάκη τον Β… Προσπάθησαν να συμβάλλουν ουσιαστικά στη «λύση του κυπριακού» και έφαγαν στην μάπα τον άνθρωπο της βασίλισσας και πλυντηριά Παπαδόπουλο μαζί με το «διεθνιστικό» ακελ και το ακροδεξιό παπαδαριό της νότιας κύπρου… Ξαναπροσπάθησαν να συμβάλλουν στο ίδιο, στην ελβετία, και έφαγαν στη μάπα τον ογκόλιθο Nick the Greek Κοτζιά, τον πλυντηριά Αναστασιάδη, και ξανά το παπαδαριό… Δεν είναι θέμα προσώπων – είναι θέμα “εθνικής γραμμής”!

Σ’ αυτά τα 18 χρόνια το τουρκικό καθεστώς έχει μάθει κι απ’ την καλή και την ανάποδη το τι είναι το ελληνικό, ποιά είναι τα όριά του, ποιές είναι οι «τρίπλες» του, ποιά είναι τα κίνητρά του. Είδε τον Σημίτη να συμφωνεί (με τον Erdogan) για τον κατάλογο των ζητημάτων προσφυγής στο δικαστήριο της Χάγης, και την τελευταία στιγμή το 2004 να κάνει το κουνέλι… Είδε τον παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιο Τσίπρα να μεγαλοπιάνεται – ενώ ήταν χρεωκοπημένος από κάθε άποψη – και να θέλει να περικυκλώσει την ανατολική Μεσόγειο, με έξοδα και για χάρη του ψοφιοκουναβιστάν… Και ύστερα είδε τον ρημαδοΚούλη να τρέχει να φιλήσει τα genitals ενός ασήμαντου λίβυου καραβανά (με τον οποίο κάνουν δουλειές οι έλληνες λαθρέμποροι εφοπλιστές, όπως με τον καθένα που πληρώνει…)

Θεωρείτε πως πέρα και έξω απ’ τους συσχετισμούς στρατιωτικών δυνατοτήτων, το AKP, τα επιτελεία του, ο Erdogan, η Άγκυρα σαν αναδυόμενο «περιφερειακό» ιμπεριαλιστικό καθεστώς, έχουν σε εκτίμηση ή νοιώθουν δέος για τις ικανότητες του με θηριώδη όρεξη και θηριωδέστερη διπόλικη διαταραχή ελλαδιστάν; Θεωρείτε ότι κοιμούνται και ξυπνούν με την ανησυχία «πως θα αντιδράσει η Αθήνα»; Θεωρείτε ότι μετά από τόσα χρόνια δεν έχουν καταλάβει με ποιούς έχουν να κάνουν;

Όχι! Απόδειξη (αν χρειάζεται κάποια επιπλέον) ότι έριξαν άλλη μια navtex, αυτή τη φορά στα ανατολικά του χρυσοπράσινου φύλλου. Αλλά η Αθήνα αυτό δεν θα το κάνει θέμα: η διάταξη της τρομερής και φοβερής “περικύκλωσης”, όπου Αθήνα και Λευκωσία έκαναν τους τσαμπουκάδες παρέα, έχει τελειώσει προ πολλού. “Ο καθένας κοιτάει τα δικά του χάλια”…

Και το τουρκικό καθεστώς απλά το θυμίζει…

(φωτογραφία: Χάρτης ενός μικρού μέρους του πλανήτη…)

Ο αιώνιος εχθρός 2

Πέμπτη 30 Ιούλη. Η Άγκυρα έχει σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί. Δίνει, λοιπόν, κατά πως φαίνεται στον εαυτό της την «πολυτέλεια» να παριστάνει πως πιστεύει ότι η Αθήνα όντως θα ήθελε Χάγη.

Το ένα θέμα λέγεται αζερμπαϊτζάν. Το σιιτικό αζερμπαϊτζάν είναι σύμμαχος τόσο της Τεχεράνης όσο και της Άγκυρας. Επίσης οι συνοριακές διαφορές του Bacu με την Yerevan (αρμενία) χρονολογούνται απ’ την εποχή της διάλυσης της σοβιετικής ένωσης και αφορούν το Nagorno-Karabah. Έγινε πόλεμος σε δύο δόσεις εκεί, αλλά απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’90, με την μεσολάβηση Ουάσιγκτον, Μόσχας και Παρισιού επικρατεί μια «ειρήνη με τα δόντια σφιγμένα».

Οι σύντομες μεν αλλά φονικές μάχες μεταξύ αρμενικού και αζέρικου στρατού στις 12 και στις 14 Ιούλη φέτος θα μπορούσαν να θεωρηθούν απλά μια αναζωπύρωση αυτής της ψυχρής κατάπαυσης του πυρός στο Nagorno- Karabah… Καμμία σχέση!! Η Yerevan «άνοιξε καυγά» στην εντελώς αντίθετη μεριά, βορειοανατολικά, στα σύνορα με την αζέρικη επαρχία Tovuz.

What for? Η Tavuz είναι ίσως η πιο στρατηγικής σημασίας περιοχή του αζερμπαϊτζάν. Απο κει διέρχονται ο αγωγός πετρελαίου Baku – Trilisi (γεωργία) – Ceyhan (τουρκία)· η σιδηροδρομική γραμμή Baku – Triblisi – Kars (τουρκία), ο highway τουρκίας – γεωργίας – αζερμπαϊτζάν, και ο αγωγός TANAP. Οι αγωγοί, οι δρόμοι και τα τραίνα μεταξύ τουρκίας και αζερμπαϊτζάν θα ήταν συντομότερα αν περνούσαν απ’ το έδαφος της αρμενίας. Όμως (με επιλογή τόσο της Άγκυρας όσο και του Bacu) την παρακάμπτουν – κάνοντας την αρμενία μια μικρή «ουκρανία» ή μια μικρή «πολωνία» στους δρόμους των υδρογονανθράκων της ευρύτερης περιοχής του Καυκάσου… Δράματα!

Οι πρόσφατες στρατιωτικές ενέργειες της Yerevan είναι σαφώς προβοκατόρικες· αντιτουρκικές όσο και αντιαζέρικες. Σε μια ιστορική περίοδο που διάφοροι θα “έσπρωχναν” (ή και θα πλήρωναν) για την δημιουργία προβλημάτων σε σημαντικά assets του τουρκικού καπιταλισμού· τι θα λέγατε, ας πούμε, για τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron; Θεωρητικά σαν χριστιανική η αρμενία θα μπορούσε να έχει σύμμαχο και την Μόσχα· πλην όμως ο «φιλοαμερικάνος» πρωθυπουργός της Nikol Pashinyan έχει δημιουργήσει διάφορα προβλήματα σε ρώσους επιχειρηματίες· μικρομεγαλισμός που, ως γνωστόν, εκνευρίζει ιδιαίτερα την Μόσχα.

Η Άγκυρα προφανώς θα στηρίξει το Bacu. Φήμες θέλουν να στρατολογεί σύρους αντικαθεστωτικούς απ’ το Idlib για να τους στείλει στο αζερμπαϊτζάν (βιομηχανία έχει γίνει αυτή η στρατολόγηση!). Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο ότι η Yerevan θεώρησε «απασχολημένη αλλού» την Άγκυρα – και έκανε λάθος…

Ο αιώνιος εχθρός 3

Πέμπτη 30 Ιούλη. Το δεύτερο θέμα λέγεται… Sahel! Στις 21 Απρίλη (όταν στο ελλαδιστάν ήταν σίγουροι ότι το αιμοβόρικο τουρκικό καθεστώς θέλει το κακό της φτωχής πλην τίμιας…) ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglu βρισκόταν στο νίγηρα. Προφανώς κανείς δεν πρόσεξε ότι ο μοχθηρός Erdogan απεργαζόταν τόσα κακά στην ανατολική Μεσόγειο ώστε … ο βασικός υπουργός του για τέτοια θέματα, ο των εξωτερικών, να βρίσκεται far far away, στην αφρική (!!!).

Στο νίγηρα ο Cavusoglu συνάντησε όλη την ιεραρχία (τον πρόεδρο Mahamadou, τον πρωθυπυργό Rafini, τον υπ.εξ. Ankourao) υπέγραψε οικονομικές (γεωργία, ορυχεία, κατασκευές, μεταφορές…), εμπορικές και στρατιωτικές συμφωνίες… και απο κοινού ανακοίνωσαν την «αντιτρομοκρατική» συνεργασία τους! Αυτό σημαίνει, πρακτικά, την εκπαίδευση τμημάτων του νιγηριανού στρατού απ’ τον τουρκικό. Πριν το νίγηρα ο Cavusoglu είχε πάει στο τόνγκο. Μετά τέλειωσε την μίνι περιοδεία του στην ισημερινή γουινέα.

Η Άγκυρα έχει ισχυρή παρουσία και σχέσεις με διάφορα αφρικανικά κράτη, μέσω διάφορων κρατικών και ημικρατικών οργανισμών («τουρκική υπηρεσία συνεργασίας», ίδρυμα Maarif, ινστιτούτο Yunus Emre), κάνει πλούσιες δωρεές για υποδομές (την κατασκευή των οποίων αναλαμβάνουν τουρκικές κατασκευαστικές) και δίνει υποτροφίες σε εκατοντάδες αφρικάνους νεαρούς και νεαρές για να σπουδάσουν σε τουρκικά πανεπιστήμια.

Αλλά στο νίγηρα; “Αντιτρομοκρατική” συμφωνία με τη Niamey; Στρατιωτική συνεργασία; Ωιμέ!! Ακόμα και δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται ότι η Άγκυρα έχει αρκετή αυτοπεποίθηση και χρήμα (πιθανόν και της Doha…) ώστε να χώνεται στα ίσια στο Sahel – την υποσαχάρια αφρικανική ζώνη που ο γενναίος βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron θεωρεί «χωράφι» του!!! Καρφί στο μάτι του! Ωιμέ! (στα γαλλικά…)

Τι γίνεται πια σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο; Ο τύραννος Erdogan αντί να κάνει πετροτρύπες στην “ελληνική ψυχή” που είναι θαμμένη στο βυθό κάπου βόρεια της Αλεξάνδρειας αμφισβητεί την γαλλική ηγεμονία στην αφρική; Και το Παρίσι επιστρατεύει σαν ρελάνς την Yerevan; Η ασταμάτητη μηχανή δεν τολμάει καν να σκεφτεί ότι είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στον καπιταλισμό – και να μην μας το λένε!

Ύστερα όμως συνέρχεται (η ασταμάτητη μηχανή). Θυμάται πως έχει ήδη υποστηρίξει ότι η αφρική είναι από καιρό πεδίο / πεδία του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, του 4ου παγκόσμιου. Θυμάται πως στην ήπειρο έχουν φτάσει προ πολλού, με σχέδια και αξιώσεις, όχι μόνο η Άγκυρα αλλά και άλλοι εταίροι του ευρασιατικού project. Το Πεκίνο και η Μόσχα. Και είναι σαφές εναντίον ποίων…

Έτσι, λοιπόν, έχουν τα πράγματα. Ο τουρκικός (περιφερειακός) ιμπεριαλισμός, στηριγμένος είτε άμεσα είτε έμμεσα όχι μόνο στις δικές του (σημαντικές πάντως) δυνάμεις αλλά και σ’ εκείνες των συμμάχων του στο ευρασιατικό project, ίσως ίσως βλέπει με κάποια ιστορική κατανόηση και συμπάθεια τα μόνιμα ελληνικά (αντιτουρκικά) δράματα… Πιθανόν να προτιμούσε ένα λογικό yunanistan, ένα yunanistan που να ξέρει τα όρια των δυνατοτήτων του.

Όμως αν έχεις έναν γείτονα τόσο αδύναμο και μαζί τόσο ψωνισμένο τι τον κάνεις; Απλά φροντίζεις να μην σου τα σπάει!.. (Πολύ «αντεθνικές» οι απόψεις μας αλλά το ξέρετε: ο Αλκιβιάδης έγινε διάσημος… γιατί ακριβώς; Μα για τον πατριωτισμό του!!! Από τότε το πρότυπο του ελληνικού εθνικισμού έχει στην ούγια το όνομά του!)

(φωτογραφία: Ο πρόεδρος του νίγηρα Issoufou Mahamadou υποδέχεται τον Cavusoglu στη Niamey, στις 21 Ιούλη. Είναι βέβαιο: αν η έγνοια του Erdogan είναι το ελλαδιστάν, τότε ο Cavusoglu έχει πέσει σε μεγάλη δυσμένεια!!!
Αλλιώς…)

KickOff

Τετάρτη 29 Ιούλη. Η 24χρονη μαροκινή Houda Abouz είναι ίσως η πρώτη γυναίκα free styler στη βασιλευόμενη μαροκινή κοινωνία. Με το όνομα Khtek (που σημαίνει «η αδελφή σου») κυκλοφόρησε τον περασμένο Φλεβάρη το πρώτο δικό της κομμάτι, με τίτλο KickOff. Ραπάρει τολμηρά ενάντια στην πατριαρχία: Έχω επιζήσει από τον πόλεμο, τα drugs, την τρέλα και την αγάπη… Πολλά πράγματα δεν βγαίνουν επειδή είμαστε γυναίκες στη χώρα της πούτσας…

Δεν θα είναι εύκολο να την αγνοήσει η πατριαρχική κοινωνία. Να την τιμωρήσει; Θα είναι ευκολότερο…

Reset or not reset? (1)

Τετάρτη 29 Ιούλη. Μπορεί να φρικάρετε (λίγο ή πολύ), μπορεί κάπου να ξεκουράζεσθε αυτές τις μέρες (λίγο ή πολύ), μπορεί να αδιαφορείτε. Το σίγουρο είναι πως ότι κι αν κάνετε είναι σε μια άπειρη μικροκλίμακα (θα τολμούσαμε να πούμε: σε μια μικροκλίμακα ομολογημένης ή ανομολόγητης απελπισίας!) – την ώρα που οι τεκτονικές πλάκες του παγκόσμιου καπιταλισμού κινούνται με επιτάχυνση… Δεν υπάρχει χώρος (ούτε χρόνος) να κινηθούν όλες ελεύθερα. Όπως συμβαίνει και με τον γήινο φλοιό έτσι και με το καπιταλιστικό “εποικοδόμημα” πάνω του, οι κινήσεις των τεκτονικών πλακών σημαίνουν σύγκρουση μεταξύ τους, τριβή, ισχυρότερη τριβή – και τελικά σεισμούς…

Ζώντας στα γεωγραφικά όρια της «πολιτικής Δύσης» παρατηρούμε συνήθως (όταν και αν σηκώνει ο καθένας το κεφάλι απ’ την καθημερινότητά του / της) κάποια απ’ αυτά που συμβαίνουν σ’ αυτό το μέρος του κόσμου. Τα λίγα τελευταία χρόνια, ουσιαστικά μετά την «ισοπέδωση» της χρηματιστηριακής αναταραχής, μεγαλόστομες πρωτοβουλίες κηρύσσονται· πάντα για το καλό της ανθρωπότητας, πάντα για το καλό του πλανήτη. Η «πράσινη επανάσταση» (η «συμφωνία για το κλίμα του Παρισιού») για παράδειγμα, με το κλίμα και την αλλαγή ενεργειακού παραδείγματος στο κέντρο του. ‘Η το πρόσφατο ευρωπαϊκό «σχέδιο ανάκαμψης», με τον covid-19 στο κέντρο του. Αξιοσημείωτη, όντως, η αλλαγή στην δομή της ε.ε.· και ανάποδη, σαν το περπάτημα του κάβουρα: εκεί που θα περίμενε κανείς ότι η όποια «ενοποίηση» θα έπρεπε να γίνει στην πολιτική / συνταγματική σφαίρα, στον τρόπο (και στα «σώματα») λήψης των αποφάσεων, η ενοποίηση προωθείται στον τρόπο δανεισμού των μελών του project…

Τον περασμένο Ιούνη το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» εμφανίστηκε με την ιδέα του Great Reset. Της «μεγάλης επαναφοράς». Ένας ακόμα τρόπος για εμπόριο ιδεολογίας (και διασπορά της σύγχυσης) στην έναρξη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης…

«Στα κάτω», όμως, του δυτικού κόσμου, τα εκατομμύρια των απελπισμένων μικροκλιμάκων, έχοντας χάσει τις σταθερές του προσανατολισμού τους, «αυτοσχεδιάζουν» – συχνά με αυτοκαταστροφικό τρόπο. Είναι οι μάζες που (είναι αμφίβολο αν το συνειδητοποίησαν) επι-ζουν μ’ έναν τρόπο που τους διαφεύγει όταν η μορφή-κράτος και τα πιο «αναπτυγμένα» και γι’ αυτό επιθετικά αφεντικά αποφασίζουν να «βάλουν τάξη στο χάος». Κωδικός: η γενικευμένη μόλυνση (και η γέννηση της αλγοριθμικής φυλακής / ρύθμισης).

Reset or not reset? (2)

Τετάρτη 29 Ιούλη. Στην άλλη μεριά του κόσμου όμως, οι ανατολικές τεκτονικές πλάκες, κινούνται με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτό που για τον δυτικό κόσμο είναι η “μεγάλη απειλή”, ο κινέζικος καπιταλισμός, για πολλά καθεστώτα (αλλά και μεγάλα τμήματα των πληθυσμών…) είναι το αντίθετο. Από “μεγάλη λύση” μέχρι “μεγάλο παράδειγμα”. Η εξάμηνη ως τώρα “ιστορία της μόλυνσης” στις ανατολικές τεκτονικές πλάκες έχει εντελώς διαφορετική “ανάγνωση”. Η σχετική ταχύτητα με την οποία ο κινεζικός καπιταλισμός και μια σειρά άλλοι (απ’ τον νοτιοκορεάτικο ως άλλους μικρότερους) “ξεμπέρδεψαν” έχει προσθέσει στο μεγάλο σχέδιο των «δρόμων του μεταξιού» ένα έξτρα άρωμα βιοασφάλειας. Κι ενώ οι παρακμιακοί του δυτικού κόσμου προσπαθούν να φρενάρουν το αναπόφευκτο, οι «αναπτυσσόμενοι» του ανατολικού υποδέχονται το Πεκίνο σαν «στυλοβάτη». Ειδικά εφόσον το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο έχει αρκετά περιθώρια να είναι «γενναιόδωρο», που σημαίνει ότι δεν ζητάει απ’ τους εταίρους του περισσότερα απ’ ό,τι μπορούν πράγματι να του δώσουν.

Τα διπλωματικά, οικονομικά και εμπορικά ραντεβού σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου πυκνώνουν, καθώς – με επικέντρο τον κινέζικο καπιταλισμό – η «ανάπτυξη» έχει ξαναμπεί στις ράγες. Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα. Για να μπουν κοινωνίες με ισχυρές εσωτερικές / ταξικές αντιθέσεις (και καπιταλισμούς όλων των προηγούμενων εποχών) έστω και σαν «συμπληρώματα» στον κινέζικο 21ο αιώνα θα χρειαστούν μετασχηματισμούς που δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχουν. Αλλά το convoy μεγαλώνει και προχωράει.

Κι έτσι, την ώρα που το ψοφιοκουναβιστάν θα βουλιάζει στα εκλογικά του αδιέξοδα και η ε.ε. θα προσπαθεί να μοιράσει δανεικά και επιδοτήσεις στα μέλη της, το Πεκίνο θα απλώνει την εμβέλεια του ψηφιακού γουάν…

Η ένταση των αγαλμάτων

Τετάρτη 29 Ιούλη. Ένα ζευγάρι αγαλμάτων που τοποθετήθηκαν σ’ έναν ιδιωτικό νοτιοκορεάτικο κήπο σε μια ορεινή περιοχή μπορεί να έχει «σοβαρές συνέπειες στις ιαπωνο-κορεατικές σχέσεις» – διεμήνυσε χτες ο Yoshihide Suga, γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου στο Τόκιο. «Κάτι τέτοιο είναι ασυγχώρητο για τους διεθνείς καλούς τρόπους»… Τι ερέθισε την ακροδεξιά ιαπωνική κυβέρνηση;

Το ένα άγαλμα δείχνει μια νεαρή νοτιοκορεάτισσα, με παραδοσιακό ντύσιμο, καθιστή. Είναι μνήμη των “comfort women”, των νοτιοκορεατισσών που αιχμαλωτίστηκαν απ’ τον ιαπωνικό στρατό κατοχής της χερσονήσου και κλείστηκαν σε στρατόπεδα joy division, για την «απόλαυση» των στρατιωτών. Απέναντί της ένας άντρας με δυτικό ντύσιμο, γονατιστός, σε στάση συγγνώμης.

Είναι κάποιος αυτός ο γονατιστός; Σίγουρα είναι ιάπωνας – είναι όμως κάποιος συγκεκριμένος; Οι φήμες θέλουν να είναι ο νυν πρωθ. Shinzo Abe. Για να το διαπιστώσει όμως ο οποιοσδήποτε πρέπει να ξαπλώσει, για να έρθει φάτσα με φάτσα. Ο Kim Changryeol, ιδιοκτήτης του κήπου και των αγαλμάτων κουρντίζει το Τόκιο. «Μπορεί να είναι ο Abe, μπορεί και να μην είναι… Ο άντρας αντιπροσωπεύει οποιονδήποτε έχει την ευθύνη να απολογηθεί σοβαρά στα θύματα της σεξουαλικής σκλαβιάς, τώρα ή στο μέλλον. Θα μπορούσε να είναι ακόμα και ο πατέρας της κοπέλας… Γι’ αυτό έχω ονομάσει αυτό το σύμπλεγμα «Αιώνια Εξιλέωση».

Δύσκολη η πολυσημία της τέχνης! Το ζήτημα της συγγνώμης και της αποζημίωσης των γυναικών που έγιναν σκλάβες του ιαπωνικού στρατού εκνευρίζει το Τόκιο, που περνάει εδώ και χρόνια την μιλιταριστική αναγέννησή του – ο Abe και το κόμμα του είναι βασικοί παράγοντες. Το να θεωρεί πως μπορεί να είναι η δική του φάτσα στο άγαλμα είναι ωστόσο και μια έμμεση παραδοχή προσωπικής ενοχής – στο βαθμό που αρνείται εδώ και χρόνια οποιαδήποτε κουβέντα για τις αποζημιώσεις…

Αλλά, το έχουμε ξαναπεί, η αντιπαράθεση Τόκιο και Σεούλ έχει πολύ πιο σύγχρονες αιτίες. Η ανάπτυξη του νοτιοκορεάτικου καπιταλισμού τις λίγες τελευταίες δεκαετίες γίνεται ακριβώς στους τομείς που ο ιαπωνικός θεωρούσε ότι έχει ακλόνητα πλεονεκτήματα.

Πράγμα που σημαίνει ότι ο Abe θα θύμωνε αν φτιαχτόταν στη νότια κορέα άγαλμα που να τον δείχνει γονατιστό ακόμα κι αν ήταν μπροστά στη θάλασσα…

A bit of a kick

Τετάρτη 29 Ιούλη. Ενώ ο κόσμος περιμένει τα αποτελέσματα των μεγάλων κλινικών δοκιμών των εμβολίων για τον covid-19, οι ειδικοί λένε ότι τα δεδομένα ως τώρα δείχνουν μια σοβαρή πιθανότητητα: τα εμβόλια μπορεί να έχουν a bit of a kick.

Στην ορολογία των εμβολιασμών, φαίνεται ότι προκαλούν παρενέργειες («reactogenic») που σημαίνει ότι προκαλούν μια δυσφορία μικρής διάρκειας στους ανθρώπους που εμβολιάστηκαν στις κλινικές δοκιμές. Αυτή η δυσφορία περιλαμβάνει πονοκέφαλο, μυικό ερεθισμό, εξάντληση, κρυάδες και πυρετό.

Στο βαθμό που αυτές οι παρενέργειες των εμβολίων για τον covid-19 είναι προσωρινές και όχι σοβαρές, δεν θα πρέπει να θεωρηθούν αιτία για ανησυχία – πρακτικά μπορεί να είναι σημάδι ότι το ανοσοποιητικό σύστημα επιταχύνει απότομα την λειτουργία του. Είναι γνωστό ότι κάποια εμβόλια είναι πιο δυσάρεστα από άλλα. Θυμηθείτε τον πόνο του αντιτετανικού, για παράδειγμα…

Έτσι ξεκινούσε ένα προχθεσινό καθησυχαστικό άρθρο, καθώς η επική έφοδος των αντιcovid εμβολίων δείχνει να μπαίνει στην τελική της ευθεία. Όντως, είναι γεγονός ότι κάποια εμβόλια εμφανίζουν τέτοιες παρενέργειες αμέσως μετά το «τσίμπημα» ή λίγες ώρες αργότερα. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα απ’ αυτά γίνονται σε παιδική ηλικία αυτές οι παρενέργειες είναι κάτι που ξεχνιέται γρήγορα. Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά τώρα. Όλα τα παραδοσιακά εμβόλια χρησιμοποιούνται πολλά χρόνια και, κατά συνέπεια, υπάρχει η κοινωνική εμπειρία για την προσωρινότητα και την ασημαντότητα αυτών των παρενεργειών.

Τώρα όμως πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Πρώτον πρόκειται για εμβόλια που δεν χρειάζονται στην έκταση που έχει επιβάλλει η υγιεινιστική τρομοκρατία, αφού είναι πια απόλυτα βέβαιο ότι το 95% όσων μολύνονται απ’ τον covid είτε δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα (η μεγάλη πλειοψηφία τους) είτε εμφανίζουν πολύ ήπια. Πράγμα που σημαίνει πως εκτός απ’ τις περιπτώσεις άλλων προβλημάτων υγείας το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα τα καταφέρνει μια χαρά μόνο του! Χωρίς «απότομη επιτάχυνση»!

Δεύτερον, έχει γίνει πια συνείδηση για μεγάλο μέρος των πληθυσμών, ότι πρόκειται για εμβόλια η γενική επιβολή των οποίων είχε / έχει σαν προϋπόθεση όλα τα διοικητικά / κρατικά / πραξικοπηματικά «μέτρα». Δεν φτιάχνονται, δηλαδή, για την προστασία της δημόσιας υγείας αλλά για την βελτίωση της υγείας των φαρμακοβιομηχανιών και την επιβολή γενικευμένης επιτήρησης («για λόγους δημόσιους υγείας» κατ’ αρχήν).

Τρίτο – σα να μην έφταναν τα προηγούμενα! – τα περισσότερα είναι «νέας τεχνολογίας». Οπωσδήποτε τα mRNA. Πρόκειται για εμβόλια γενετικής επέμβασης στα ανθρώπινα κύτταρα – και κανένας απ’ αυτούς που τα προωθούν δεν ξέρει ούτε μπορεί να αποκλείσει ότι θα υπάρξουν μεσο-μακροπρόθεσμες παρενέργειες. Πώς αλλιώς; Όταν βάζουν «νανοσωματίδια» μέσα στα κύτταρα τι να περιμένουμε ότι θα γίνει; Όταν τροποποιούν γενετικά την λειτουργία των κυττάρων μετατρέποντάς τα σε τμήματα της φαρμακοβιομηχανίας για να γλυτώσουν χρόνο και χρήμα σαν επιχειρηματίες, τι μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα συμβεί;

Το να είναι ο καθένας εχθρικός τόσο στα mRNA εμβόλια όσο και σε οποιοδήποτε άλλο κατασκευάζεται με διαδικασίες «υπερ-επείγοντως», χωρίς να έχουν μελετηθεί οι όποιες παρενέργειές του σε ικανό βάθος χρόνου, καθόλου δεν σημαίνει «αντιεμβολιαστικό κίνημα»!!! Ανάλογα η άρνηση στο ψηφιακό φακέλωμα (με πρόσχημα την υγεία) καθόλου δεν σημαίνει «τεχνοφοβία»! Ιστορικά, ακόμα κι ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80, η κριτική στις φαρμακευτικές, στην ιατρική και στην πληροφορική επιτήρηση ήταν δική μας δουλειά· της ευρύτερης «αντιεξουσίας»!! (Μετά χάθηκαν όχι μόνο οι συνέχειες, όχι μόνο τα ίχνη, αλλά οποιαδήποτε ανταγωνιστική λογική…)

Τα κράτη, οι εταιρείες, οι αγορασμένοι ειδικοί, τα μήντια παλιά και νέα και οι κάθε είδους λακέδες τους τέτοια θα ισχυριστούν, προβοκάροντας τις αρνήσεις, όπως κάνουν μέχρι τώρα: ότι πρόκειται για «συνωμοσιολογίες».

Μ’ αυτά τα δεδομένα οι άμεσες παρενέργειες αυτών των εμβολίων δεν είναι φρόνιμο να εννοηθούν όπως εκείνες άλλων, παλιών και δοκιμασμένων. Θα αρχίσουν οι «σωτήρες» μας μια προπαγανδιστική εκστρατεία μέσα στην γενική τρομοεκστρατεία του στυλ «έλα τώρα, μην κάνεις σαν παιδί, για το καλό σου είναι»;

(Ευχαριστούμε την Ε. για την αντι-πληροφόρηση).

Στρωτό παιχνίδι με κεφαλιές

Τρίτη 28 Ιούλη. Ενώ οι βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού νομίζουν ότι μπορούν να σώσουν την ανύπαρκτη αοζ του Καστελόριζου (οι δημαγωγοί τους έχουν φτάσει να ονομάζουν την ανατολική Μεσόγειο “νοτιοανατολικό Αιγαίο”! – ναι, το Αιγαίο φτάνει ως τις ακτές του λιβάνου, τι θέλετε;) κι ενώ ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron προσπαθεί να παρηγορηθεί για την «γερμανική εμπλοκή» στην περιοχή στέλνοντας μια φρεγάτα του να προπονηθεί παρέα με μια αιγυπτιακή, η Άγκυρα φαίνεται να κάνει τις δουλειές της προκομένα και αθόρυβα. Τελευταίο κατόρθωμα; Η συμμαχία της με την μάλτα!

Η μάλτα; Ναι, η μάλτα – κι ας μην σας γεμίζει το μάτι. Ρίξτε μια ματιά και στον χάρτη, χρήσιμη θα είναι. Η Βαλέτα είναι μια χαρά κρίκος στην αλυσίδα Ρώμης – Τρίπολης – Άγκυρας, καταμεσής της Μεσογείου. Και δεν ανήκει (όχι ακόμα τουλάχιστον) στο “νοτιοδυτικό Ιόνιο”…

Στις 20 Ιούλη, ο μαλτέζος υπουργός «εθνικής ασφάλειας» (ακόμα και η μάλτα πρέπει να έχει έναν τέτοιο!) Byron Camilleri βρισκόταν στην Άγκυρα, για συνάντηση όχι μόνο με τον τούρκο υπ.αμ. Akar αλλά και τον λίβυο υπουργό “εσωτερικής ασφάλειας” Fethi Basaga- του Sarraj. Το περιεχόμενο της συζήτησης; Η άμυνα και η περιφερειακή ασφάλεια…

Η Βαλέτα αναγνωρίζει τον Sarraj (όπως τυπικά και η Αθήνα, αλλά στον ελληνικό ιμπεριαλισμό αρέσουν οι «εξωθεσμικές σχέσεις» – καταλαβαίνετε…) και υιοθετεί την προσέγγιση της Άγκυρας για την μακροημέρευση της κυβέρνησης στην Τρίπολη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα δώσει επίσημα βάσεις στο τουρκικό ναυτικό. Αλλά τα «ανεπίσημα» έχουν κι αυτά την αξία τους. Μια «συνεργασία ασφαλείας» έχει πολλές πλευρές. Για παράδειγμα η Βαλέτα δεν στηρίζει πλέον αυτήν την μισοανύπαρκτη ευρωπαϊκή ναυτική εκστρατεία ελέγχου της δια θαλάσσης μεταφοράς όπλων στη λιβύη με τίτλο «irini» – επειδή την θεωρεί μονομερώς αντιτουρκική. Σύμφωνοι, η απώλεια δεν είναι σπουδαία. Αλλά η μάλτα έχει πάντα μια ψήφο στην ε.ε. όπως και η νότια κύπρος – αυτή η τελευταία δεν είναι εξαιρετικά σπουδαία;

Η τουρκία θεωρεί την μάλτα στρατηγικό εταίρο στην Μεσόγειο δήλωσε ο Camilleri μετά τις επαφές του Άγκυρα. Την οργή του βασιλιά Macron πως θα την αντέξετε κύριε; Κι άντε, ας πούμε ότι αυτόν καταφέρνετε να τον αντιμετωπίσετε. Το μάτι του γύπα ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλα το έχετε δει; Το σύμπαν τρέμει μόνο με την ιδέα ότι…