Σάββατο 3 – Κυριακή 4 Οκτώβρη. Για προσέξτε παρακαλούμε λίγο αυτό το απόσπασμα:
… Η μηχανή των μμε είναι μια μηχανή που ανάμεσα στα άλλα δημιουργεί συνθήκες έκτακτης ανάγκης (για μεσολάβηση)· είναι μια μηχανή που παράγει τις συνθήκες της αναπαραγωγής της. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, η προκλητικότητα του life style, η δήθεν τρομοκρατημενη φωνή των εκφωνητών και των παρουσιαστών, ο ειδικά βίαιος τρόπος με τον οποίο τα μμε έλκουν την προσοχή, είναι το άλλο μισό μιας περισσότερο κρυμμένης αλλά εξίσου διάχυτης κοινωνικής συνθήκης: το «επείγον», το «έκτακτο», ακόμα κι αν δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αντεστραμμένη μορφή μιας ή πολλών κανονικοτήτων, αποτελούν το διπλό άλλοθι, τόσο των μεσολαβητών, όσο και των μεσολαβούμενων. Αυτό το «επείγον», το «έκτακτο», δεν αποτελεί μια διανοητική σύλληψη, αλλά ένα υπαρκτό, διάχυτο, καθημερινό βίωμα μπροστά σε μια συνθήκη (αυτή των μμε) που δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο παρά ένας ολοκληρωτικός βομβαρδισμός με βόμβες έλλειψης.
Για να το πούμε αλλιώς: η έκτακτη ανάγκη, το επείγον της επικοινωνίας, είναι ο «γενικός τύπος» που εξασφαλίζει, δικαιολογεί, δικαιώνει και συγχωρεί την μεσολάβηση (της επικοινωνίας). Τα μμε έχουν αναθέσει στον εαυτό τους όχι απλά να παρεμβαίνουν σε τέτοιες στιγμές των κοινωνικών σχέσεων (στιγμές έκτακτης ανάγκης δηλαδή) αλλά να διαμορφώνουν κάθε κοινωνική σχέση σαν σχέση έκτακτης ανάγκης. Έκτακτης ανάγκης, εννοείται εκείνων που πρόκειται (και διατίθενται) να μεσολαβηθούν.
Με αυτή την έννοια, τα μμε αποτελούν μια πολύ καθοριστική συνθηκη διαμόρφωσης ακόμα και αυτών των ίδιων των κοινωνικών αναγκάων, και οπωσδήποτε των δημόσιων εκφάνσεων αυτών των αναγκών. Μπορούμε μάλιστα να προβλέψουμε πως η μεσολάβηση της «ικανοποίησης» των κοινωνικών αναγκών θα προχωρήσει προς περισσότερο αποκεντρωμένα μαζικά μέσα, όταν η δημιουργία τους θα είναι ήδη πλήρως μεσολαβημένη με έναν ανώτερο τεχνικά και πολιτικό τρόπο…
Πότε γράφονταν τέτοια πράγματα; Χμμμμμ…. Αφήστε… Παλιά… Το 1997… («μεσολάβηση και σε αντίθεση αυτονομίες»). Προϊστορική εποχή, ε; Τότε δεν υπήρχαν ούτε κινητά, ούτε antisocial media… Οπότε τι ήταν η πρόβλεψη της τελευταίας φράσης;
Ήταν η υπόδειξη της εργατικής ανάλυσης: τα «αποκεντρωμένα μαζικά μέσα», ενός «ανώτερου τεχνικά και πολιτικά τρόπου», ήταν προβλέψιμα απ’ αυτήν την ξεσκισμένη εργατική ανάλυση πολύ πριν τα θύματα των antisocial media φανταστούν καν και καν ότι θα μπορούν να αποπατούν πληκτρολογώντας. Η διαμόρφωση μιας μηντιακής (: πληθωρικής) μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης επίσης ήταν προβλέψιμη· αργότερα μάθαμε και το όνομά της: management by stress…
Και τι έγινε; Τίποτα… Ποιός νίκησε; Οι απόπατοι…