Οι κοινωνίες πάνω στον πάγκο του χασάπη

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Πού βρισκόμαστε; Μια αλυσίδα παράξενων (ή όχι) συμπτώσεων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τα 2 – 3 τελευταία χρόνια, σε πλήρη και αρμονική σχέση με μια σειρά προπαγανδιστικών εκστρατειών για την απειλή απ’ τις πορδές των μοσχαριών και την υψηλή διατροφική αξία των κατσαρίδων, συγκλίνουν στην επιβολή του αξιώματος ότι «υπεύθυνος πολίτης σημαίνει μυγοχάφτης»! Ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, αφού προώθησε τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής (και τα κονόμησε χοντρά, όχι μόνος του βέβαια…) προωθεί φιλότιμα από πέρυσι εταιρείες σαν την «imposible foods» ή «beyond meat» που παράγουν και πουλάνε γενετικά τροποποιημένα σκουπίδια με διάφορες «γεύσεις κρέατος».

Θα μπορούσαν να απωθηθούν κι αυτά όπως όλα τα υπόλοιπα που επιβάλουν κατηγορηματικά την καπιταλιστική αναδιάρθρωση… μέχρι την στιγμή που το ολλανδικό κράτος ανέλαβε να καταστρέψει το ίδιο την βιομηχανία κρέατος στην επικράτειά του, δίνοντας ένα καλό παράδειγμα! Το ανώτατο ολλανδικό δικαστήριο διέταξε πρόσφατα την καταστροφή του 30% του ζωϊκού κεφαλαίου ως το 2030… για να σωθεί ο πλανήτης από το άζωτο και την αμμωνία που σχετίζονται με την κτηνοτροφία. (Φανταστείτε τι καταστροφή πέρασε ο πλανήτης όταν έτρωγαν και έχεζαν κοπάδια δεινόσαυρων…)

Η κτηνοτροφική βιομηχανία της ολλανδίας, όπως οπουδήποτε αλλού, είναι ένας μεγάλος καπιταλιστικός κλάδος. Και σαν τέτοιος βαρύνεται με τα μικρότερα ή μεγαλύτερα εγκλήματά του. Αλλά θα είναι φρικτή τυφλότητα αν οι κρατικές απαγορεύσεις και μεθοδεύσεις (μαζί με την προώθηση των μενού εντόμων και των βιο-τεχνολογικών πρωτεϊνών / «κρεάτων») θεωρηθούν, έστω και στο ελάχιστο, φροντίδα-για-το-καλό-των-ζώων!!! Πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο, για κάτι πολύ χειρότερο: για την επιβολή της απόλυτα βιομηχανικής / γενετικής «διατροφής» (ακόμα καλύτερα: των φαρμακοτροφίμων) σε κάθε «μορφή», ζωϊκή ή φυτική… (Σε μελλοντική αναφορά θα γίνουμε πιο αναλυτικοί…)

Ο «πόλεμος στο κρέας» είναι μόνο η εισαγωγική φάση αυτής της εκστρατείας, και οι έξυπνοι vegetarians ή/και vegans δεν έχουν κανένα λόγο να χαρούν ή να την υποστηρίξουν! Είναι άλλωστε γνωστό πως οι «καθιερωμένες μεταλλάξεις» έχουν επιβληθεί ήδη σε φυτικές πρώτες ύλες, όπως η σόγια και το καλαμπόκι∙ κι εκεί δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία «βασανισμού των ζώων»….

Ουσιαστικά, και χωρίς δεύτερη κουβέντα, δεν βρισκόμαστε μπροστά στην αντίθεση «κρέας που καταστρέφει τον πλανήτη εναντίον μη κρέατος που τον σώζει»! Αυτό είναι το ψευτοδίλημα που κατασκευάζουν οι μπηχεβιοριστές των αφεντικών ελπίζοντας (όχι άδικα…) ότι θα έχουν την άμεση υποστήριξη όσων έχουν ήδη απορρίψει το κρέας (ή/και τα ζωϊκά παράγωγα) απ’ την διατροφή τους και ότι, κατά συνέπεια, θα έχουν τα αφεντικά έναν έτοιμο στρατό προθύμων στις δυτικές κοινωνίες∙ όπως ακριβώς επιστράτευσαν τους σκληροπυρηνικούς υγιεινιστές υπέρ των πλατφορμών γενετικής τροποποίησης των κυττάρων…

Όχι!!! Η πραγματική και η μοναδική αντίθεση (σχετική μ’ αυτό το θέμα) στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης είναι γενετική βιομηχανία / βιοτεχνολογίες εναντίον όλων των υπόλοιπων – όλων των έμβιων ειδών, συμπεριλαμβανόμενου οπωσδήποτε και με στρατηγική σημασία του ανθρώπινου. Θα είναι αυτοκτονικό αν οποιοσδήποτε πιστέψει, «φάει» το παραμύθι, ότι οι «beyond meat» διακηρύξεις έχουν έστω και στο ελάχιστο σα στόχο μια ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στο είδος μας και την υπόλοιπη φύση… Το ακριβώς αντίθετο μεθοδεύεται: η γενικευμένη μηχανοποίηση / βιοτεχνολογικοποίηση οποιουδήποτε ζωϊκού είδους, συμπεριλαμβανόμενων φυτών, δέντρων, εντόμων, ιών – και, στο κέντρο, του ανθρώπινου.

Μεθοδεύεται η καθολική και πλήρης υπαγωγή των πάντων στο κεφάλαιο, για πάντα! Μπροστά σ’ αυτήν την πλήρη και καθολική υπαγωγή οποιασδήποτε μορφής ζωής στο κεφάλαιο, της αιχμαλωσίας κάθε είδους κυττάρων οποιουδήποτε είδους και της μικρομοριακής δουλείας στις καπιταλιστικές νόρμες παραγωγής και κατανάλωσης χωρίς δυνατότητα έστω και αντάρτικης διαφυγής, η βιομηχανία κρέατος του 20ου αιώνα και τα μικρά ή μεγάλα εγκλήματά της, είναι …. παιδική χαρά! Και θα είναι ασυγχώρητη συνηγορία σ’ ένα υπερέγκλημα αν η αντίθεση στην δεύτερη γίνει συνηγορία στην πρώτη.

Στον δύσκολο, μακρύ, αβέβαιο αλλά και ζωογόνο αγώνα κατά των σφετεριστών της ζωής κανείς δεν πρέπει να βρεθεί απ’ την δική τους μεριά!

Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε συνέχεια…

Λεφτά (δεν) υπάρχουν

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Στη συνάντηση των g7 στη γερμανία το καλοκαίρι του 2015 οι πολιτικές βιτρίνες των «7 πλουσιότερων κρατών του κόσμου» (των ποιών;) είχαν ορκιστεί ότι θα σώσουν 500 εκατομύρια ανθρώπους του (υπόλοιπου) κόσμου απ’ την πείνα ως το 2030… Τώρα ορισμένα απ’ αυτά τα «πλουσιότερα» έχουν να αντιμετωπίσουν πείνα και υποσιτισμό στο εσωτερικό τους, πράγμα που σκοπεύουν να κάνουν προωθώντας «τεχνητό κρέας» και «νοστιμιές» με τηγανητά έντομα…

Στη συνάντηση των g7 στο Λονδίνο τον Ιούνη του 2021 ο νυσταλέος είχε ανακοινώσει ένα γενναίο πρόγραμμα σωτηρίας-της-ανθρωπότητας-απ’-τους-κινέζους (και τους μεταξένιους δρόμους τους…) ύψους 40 τρισεκατομυρίων δολαρίων. Το πρόγραμμα του νυσταλέου είχε το ιεραποστολικό όνομα Build Back Better World (B3W), και έτσι θα έπρεπε να είναι: ακόμα (σε περίπτωση ανάγκης) και για να μετακινηθεί ο άξονας περιστροφής του πλανήτη, αφού εκεί στην άλλοτε «χώρα της ελευθερίας» όλο και περισσότεροι ζαλίζονται…

Φέτος, πάλι στους g7 στο Βερολίνο, τα ποσά σέρνονταν στο πάτωμα. Μόνο 600 δις δολάρια (αντί για 40 τρις), κι απ’ τους «7» (όχι μόνο απ’ το Joνυσταλεάν), ως το 2027 – για να σωθεί ο «τρίτος κόσμος». Και το Joνυσταλεάν θα βάλει τα 200 (δις) – ζορίζεται…

Υπάρχει ελπίδα πάντως – για τον πλανήτη, ακόμα και τον άξονα περιστροφής του. Η κυρά Ούρσουλα, γνωστή για το χουβαρνταλίκι της (ειδικά όταν πρόκειται για πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, επαγγελματική ενασχόληση φίλων της κτηνιάτρων αλλά και του κυρίου von der Leyen…) δήλωσε ότι η ε.ε. θα ρίξει 300 δις ευρώ (ως το 2027).

Υποθέτουμε σε βόμβες, σφαίρες, κλπ.

Ο αδυσώπητος νόμος της βαρύτητας

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Το ποιες πολιτικές βιτρίνες «απολύονται» ή χάνουν τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες που απολάμβαναν είναι ένα ζήτημα κατάλληλο για την φλυαρία των δημαγωγών. Η πραγματική κατάστασή τους στη δύση, μ’ άλλα λόγια η καπιταλιστική ισχύς που εκπροσωπούν και, κατά συνέπεια, το ειδικό «βάρος» τους στους παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης, αποδεικνύεται αλλού – εκεί που οι δημαγωγοί φροντίζουν να μην κοιτάμε και να μην καταλαβαίνουμε.

Στις 15 του περασμένου Ιούνη, 3 τέτοιες ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες «βαρέων βαρών» υποτίθεται, ο γάλλος πρόεδρος και οι πρωθυπουργοί γερμανίας και ιταλίας, πήραν τα αεροπλάνα τους και πέταξαν ως την Βαρσοβία. Εκεί προστέθηκε στην παρέα και ο πρόεδρος της ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις. Από κει πήραν το κατάλληλα φρουρούμενο (με στρατό) τραίνο (αεροπλάνα δεν πετούν προς ουκρανία), γραμμή για το Κίεβο. Για να αγκαλιαστούν με τον κλόουν Ζελένσκι.

Γιατί τέτοια μεγαλεία; Γιατί έπρεπε να πάνε και οι 3 + 1 μαζί; Για να του υποσχεθούν ότι θα γίνει δεκτή η αίτησή του για ένταξη της ουκρανίας (όσης μείνει τέλος πάντων…) στην ε.ε. (!!!!) – πράγμα που σημαίνει κάποιες χρηματοδοτήσεις «προσαρμογής». Λεφτά δηλαδή. Και να του ζητήσουν σαν αντάλλαγμα να διαπραγματευτεί κάπως με την Μόσχα.

Το τελευταίο θα μπορούσε να είναι απλά μια φήμη αν, την επόμενη μέρα, στις 16 Ιούνη, δεν έσκαγε απροειδοποίητα (με τον ίδιο τρόπο, με τραίνο) στο Κίεβο ο εκ Λονδίνου ορμώμενος βιαστικά Borduk… Για να πει τι στον κλόουν; Είμαστε σχεδόν βέβαιοι: ότι αυτοί της ε.ε. είναι ψιλομαλάκες, ότι είναι όλο λόγια, ότι «εμείς φύγαμε τρέχοντας απ’ την ε.ε. και βρήκαμε την υγειά μας!», ότι αν είναι για τα φράγκα άντε, αλλά «μην σταματήσεις τον πόλεμο μέχρι ο στρατός σου να μπει στη Μόσχα… κι εμείς είμαστε εδώ»!!!

Παρότι η ουσία αυτών των «επαφών» έχει μια κάποια σημασία, η ασταμάτητη μηχανή θα μείνει στο τυπικό. Τρεις πολιτικές βιτρίνες ευρωπαϊκών κρατών που παριστάνουν ότι είναι «μεγάλες δυνάμεις» (και μέλη της G7…), οι Μακρόν, Σολτς και Ντράγκι, συν άλλη μία αντίπαλος πολιτική βιτρίνα, ο Τζόνσον, έπρεπε να πάνε αυτοπροσώπως στο Κίεβο για να γλύψουν τα genitals ενός κωμικού που παριστάνει τον πρόεδρο και αρχιστράτηγο ενός μαφιόζικου κράτους / κεφάλαιου… Πώς σας φαίνεται το ζύγι; Ένας ουκρανός καραγκιόζης στη μια μεριά, 3 + 1 ευρωπαίοι στην άλλη (τον ρουμάνο πρόεδρο δεν τον υπολογίζουμε, παρότι η παρουσία του υποδείκνυε την με-αιτία-απουσία του αντίστοιχου πολωνού…) – είναι ο.κ.;

Δεν είναι!!!


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το ουκρανικό μέτωπο

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Ένα απ’ αξιομνημόνευτα που πρόλαβε να δηλώσει ο Borduk στο σύντομο, διορθωτικό πέρασμά του απ’ το Κίεβο στις 16 Ιούνη ήταν ότι «φοβάται ότι ο κόσμος (οι δυτικοί υπήκοοι δηλαδή) θα αρχίσει να ξεχνάει την ουκρανία»… Αλλά, προσέθεσε, «θα κάνει τα πάντα για να μην συμβεί κάτι τέτοιο».

Ένα μήνα μετά είναι σαφές ότι ο Borduk δεν μπορεί να κάνει τίποτα, εκτός αν πείσει τον Bono να κάνει μια μεγάλη συναυλία στο Γουέμπλεϊ. Κατά τα υπόλοιπα ο «κόσμος» (οι δυτικές κοινωνίες δηλαδή) θυμάται και ξεχνάει ότι του υποδεικνύουν να θυμάται και να ξεχνάει. Κι εκεί είναι το θέμα. Οι δημαγωγοί έχουν σταματήσει τις πολλές προφητείες για την ρωσική συντριβή στο ουκρανικό πεδίο μάχης, όχι επειδή ξέμειναν από αντιπουτινισμό / αντιρωσισμό, αλλά επειδή εκείνος που ηττάται σταθερά και υποχωρεί (πότε οργανωμένα, πότε άτακτα) είναι ο στρατός του Κιέβου.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Κυκλοφορεί

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Αν είχαν άλλη υπογραφή συγγραφέα, κάτι εξωτικό ας πούμε, κάτι που να δείχνει μακρινό και άρα να χρειάζεται ανάγνωση περιορισμένης ευθύνης, θα ήταν ανώδυνες και θα γίνονταν …best seller!…

Ευτυχώς όμως όχι. Οι κρυμμένες σε κοινή θέα σημειώσεις για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, την αιχμαλωσία των σωμάτων, και την βιοπολιτική στον καπιταλιστικό 21ο αιώνα γράφτηκαν και δημοσιοποιήθηκαν στην Αθήνα μέσα στα δύο πρώτα χρόνια του πολέμου, απ’ τον Μάρτη του 2020 ως το Νοέμβρη του 2021. Κι έχουν όλη την μυρωδιά του μπαρουτιού και του αίματος της έγκαιρης εργατικής κριτικής (ακόμα και τα τυπογραφικά λάθη της γραφής έκτακτης ανάγκης!)

Όταν η νοσηρή αμνησία θα έχει κυριαρχήσει, πάντα κρυμμένες-σε-κοινή-θέα, θα επιμένουν να θυμίζουν ότι η συνείδηση έρχεται έγκαιρα, μ’ όλα τα όπλα της∙ κι όχι εκ των υστέρων, σαν παρηγοριά-στον-άρρωστο-ώσπου-να-βγει-η-ψυχή-του…

Crisis 1

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Τι είναι αυτό που κάνει τις «κρίσεις» τόσο αγαπητές απ’ τα αφεντικά και τους πολιτικούς λακέδες τους έτσι ώστε, στην αφετηρία της 4ης βιομηχανικής επανάστασης τα δυτικά τέτοια να έχουν μεθύσει χάνοντας κυριολεκτικά το μυαλό τους και να συναγωνίζονται μεταξύ τους σε βλακεία και αναισχυντία;

Προς μεγάλη λύπη των εύπιστων και των ignorants υπάρχει μια σαφής απάντηση σ’ ένα κείμενο ηλικίας… χμμ… μόλις 174 χρόνων… Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να είναι εκατομμύρια εκείνοι κι εκείνες που θα έπαιζαν στα δάκτυλα αυτή την απάντηση, επικαιροποιημένη όπου χρειάζεται – δεν είναι εκατομμύρια στη δύση οι «μαρξιστές», οι «μαρξίζοντες», όσοι και όσες πέρασαν τέλος πάντων κάποια φάση της νεότητάς τους τσαλαβουτώντας στα ρηχά ενός κάποιου επαναστατισμού; Είναι… αλλά τρέχα γύρευε…

… Τον καιρό που ξεσπούν οι εμπορικές κρίσεις καταστρέφεται κανονικά ένα σημαντικό μέρος όχι μόνο από τα έτοιμα προϊόντα μα κι απ’ τις δημιουργημένες κιόλας παραγωγικές δυνάμεις. Μια κοινωνική επιδημία ξεσπά, που σε όλες τις περασμένες εποχές θα φαινότανε παραλογισμός – η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία έξαφνα βρίσκεται πισωδρομημένη σε μια κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας. Νομίζει κανείς πως της κόπηκαν όλα τα μέσα της διατροφής από καμιά πείνα ή από κανένα εξολοθρευτικό πόλεμο. Η βιομηχανία και το εμπόριο φαίνονται νεκρωμένα. Και γιατί: Γιατί η κοινωνία έχει πάρα πολύ πολιτισμό, πάρα πολλά μέσα διατροφής, πάρα πολλή βιομηχανία, πάρα πολύ εμπόριο…

Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Συγχωρείστε αυτούς τους δύο γερμανούς (τον Ένγκελς και τον Μαρξ) που το 1848, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο τους, δεν ήξεραν ότι το 2022 ένας άλλος γερμανός, πρώην μέλος της κεντρικής τράπεζας και νυν ομοσπονδιακός υπουργός οικονομικών ονόματι Christian Lindner, θα έφτυνε στα μούτρα τους υπηκόους του λέγοντάς τους σαν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο «φέτος τον χειμώνα θα παγώσετε»… Πού θα παγώσουν; Στο κέντρο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού!!! Συγχωρείστε τους που δεν ήξεραν πόσο άθλιος είναι ο Putin, πόσο σημαντική η «απεξάρτηση», πόσο σημαντικό είναι το ότι «η πατρίς θέλει θυσίες»∙ εδώ ούτε για τον τσαχπίνη δεν είχαν ιδέα…

Συγχωρείστε τους. Αυτοί οι δύο τότε υπέδειξαν την καπιταλιστική παραγωγή των καπιταλιστικών κρίσεων – μόνον αυτό! Αλλά τώρα ο αποπροσανατολισμός και η άγνοια προσφέρουν ηρεμιστικά σε χούφτες: την αδράνεια και την μοιρολατρεία…

Crisis 2

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Στις 20 Απρίλη του 2020, ενόσω όλα στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες τα έσκιαζε η φοβέρα και η σκλαβιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας (στην Wuhan σφύριζαν τη λήξη…), κι ενόσω οι κατ’ οίκον φυλακίσεις είχαν γενικευτεί (στη δύση) σαν η «σωτηρία», συνέβη κάτι πρωτοφανές, τρομακτικό, απίστευτο, συνταρακτικό, ανεπανάληπτο στην καπιταλιστική ιστορία δύο αιώνων. Ένα σοκ με όλη τη σημασία της λέξης! Εκείνη την ημέρα η τιμή του αργού πετρελαίου που εξάγεται απ’ το Τέξας (ο ένας απ’ τους δύο τύπους πετρελαίου πάνω στους οποίους καθορίζονται οι διεθνείς τιμές) έπεσε στα μείον 37,6 δολάρια το βαρέλι!!! Επαναλαμβάνουμε: – 37,6 ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ!!!

Τι στην ευχή σημαίνει «μείον» στην τιμή ενός εμπορεύματος; Σημαίνει πως εκείνη την ημέρα όποιος πετρελαιο-έμπορος ήθελε να πουλήσει την παραγωγή του, θα έπρεπε να πληρώσει (αντί να πληρωθεί) 37,6 δολάρια για κάθε βαρέλι πετρελαίου που θα έπαιρνε ο πελάτης!

Φυσικά κανείς δεν θα πλήρωνε για να πουλήσει∙ αλλά τα μηχανήματα δούλευαν και έπρεπε να δουλέψουν για να μην καταστραφούν… Ακολούθησαν, τις επόμενες μέρες, δραματικά γεγονότα, τα οποία φυσικά δεν «έγραψαν» στις εντυπώσεις των υπηκόων αφού αυτοί προσπαθούσαν να μείνουν fit (όπως τους έλεγαν οι influencers του σκοινιού και του παλουκιού) φυλακισμένοι στα σπίτια τους: εκατοντάδες τάνκερς γέμιζαν με πετρέλαιο που δεν ήθελε να αγοράσει κανένας, έγιναν απλά αποθήκες, και έμεναν αγκυροβολημένα αρόδου, χωρίς προορισμό∙ τα αποθηκευτικά καζάνια γέμισαν και, επειδή δεν υπήρχαν άλλα (στις ηπα) το πετρέλαιο χυνόταν στο χώμα αμέσως μετά την εξόρυξή του, φτιάχνοντας όλο και μεγαλύτερες «τεχνητές λίμνες μαύρου χρυσού»∙ εκατοντάδες μικρομεσαίες πετρελαϊκές χρεωκόπησαν ακαριαία∙ προς στιγμήν προκλήθηκε ένας κάποιος θυμός κατά της Μόσχας που δεν ήθελε να μειώσει την παραγωγή της μπας και συνέλθουν οι τιμές (το δέχτηκε λίγο αργότερα)∙ και διάφορα άλλα…

Εγκαταλειμμένα πετρελαιοπήγαδα στην αμερικανική countryside την άνοιξη του 2010

Ήταν, άραγε, εκείνο που είχαν προβλέψει οι ακατονόμαστοι το 1848, δηλαδή μια τυπική κρίση υπερπαραγωγής και μάλιστα σ’ ένα στρατηγικής σημασίας εμπόρευμα όπως το πετρέλαιο; Όχι ακριβώς. Η τυπική κρίση υπερπαραγωγής διαδραματιζόταν ήδη τους προηγούμενες μήνες, και με τιμές ανάμεσα στα 45 και στα 60 δολάρια το βαρέλι οι περισσότερες εταιρείες σχιστολιθικής εξόρυξης στις ηπα βρίσκονταν στο χείλος της χρεωκοπίας, ενώ ακόμα και «θηρία» σαν την shell με ανησυχία έβλεπαν αναιμικά κέρδη…


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Crisis 3

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Θα είναι άραγε πρωτοτυπία αν θυμίσουμε ότι αυτή η «ενεργειακή κρίση» που αποδίδεται παραπλανητικά στη Μόσχα και θα οδηγήσει τους γερμανούς υπηκόους και όχι μόνο σε «δελτίο ρεύματος» αφορά σχεδόν αποκλειστικά τον δυτικό καπιταλισμό – όπως ακριβώς συμβαίνει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία;

Γιατί εδώ; Επειδή εδώ η καπιταλιστική αναδιάθρωση σ’ όλο το εύρος της είναι πολύ πιο επείγουσα από οπουδήποτε αλλού – εξαιτίας και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ κρατών. Οι κινέζοι ή οι ινδοί υπήκοοι (για παράδειγμα) δεν φαίνεται να απειλούνται με διπλά και τριπλά παλτά φέτος τον χειμώνα – όσο για το νότιο ημισφαίριο, έχει καλοκαίρι όταν το βόρειο κρυώνει…

Υπάρχει όμως (σίγουρα για την ασταμάτητη μηχανή) ένα επιπλέον ζήτημα. Η «ενεργειακή κρίση» κατασκευάζεται δόλια και σκόπιμα, σε βάρος των υπηκόων, είτε με την μορφή του ακριβού ρεύματος και φυσικού αερίου είτε με την μορφή των πειθαρχικών μέτρων («δελτίο», έλεγχος κατανάλωσης, διάφορες απαγορεύσεις) – ως εδώ κατανοητή η καπιταλιστική μηχανική. Τι είναι όμως εκείνο που κάνει τις δήθεν «πράσινες» πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, απλά ένα μεταβατικό άλλοθι; Γιατί τα αφεντικά της ενεργειακής αναδιάρθρωσης προσβλέπουν στα πυρηνικά (είτε τις τρέχουσες τεχνολογίας σχάσης, είτε στην ερευνώμενη και πολλά υποσχόμενη τεχνολογία σύντηξης) κι όχι σε «ανεμογεννήτριες παντού»;

Η πρώτη δόση απάντησης οφείλεται στα μειονεκτήματα των (καθόλου!) «πράσινων» πηγών ενέργειας. Ανάμεσα στα υπόλοιπα είναι η αστάθεια στην παραγωγή (: χρειάζεται άνεμος ή ήλιος κι αυτά δεν είναι πάντα δεδομένα) και το μεγάλο κόστος της αποθήκευσης (: μπαταρίες). Παρότι ένα μέρος της ηλεκτροπαραγωγής στα καπιταλιστικά κράτη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης θα μπορούσε να μείνει «εναλλακτικό» (κυρίως για ιδεολογικούς λόγους), οι διαδικασίες σταθερής ροής είναι περισσότερο απαραίτητες και αξιόπιστες αν μιλάμε για το σύνολο των αναγκών ενός καπιταλιστικού σχηματισμού.

Η δεύτερη δόση απάντησης βρίσκεται στις προβλέψεις για την αύξηση των αναγκών σε ηλεκτρικό ρεύμα τις επόμενες δεκαετίες – οπωσδήποτε και στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Αυτές οι προβολές μιλούν για μια αύξηση της ζήτησης από 8% έως 12% τα επόμενα χρόνια εξαιτίας της γενίκευσης της χρήσης ηλεκτρικών αυτοκινήτων, και γύρω στο 3% εξαιτίας του πολλαπλασιασμού των ενεργοβόρων data centers. (Αυτοί οι υπολογισμοί μπορεί να αποδειχθούν μετριοπαθείς).


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Προσωρινή ανακεφαλαίωση: αμάρτησα για το παιδί μου!

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Ήδη απ’ την εποχή της «λευκής βίβλου», στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο ευρωπαϊκός (κυρίως ο γερμανο-γαλλικός) καπιταλισμός προσδιόρισε την «οικολογία» σαν στοιχείο εμπορικού προστατευτισμού έναντι των ανταγωνιστών του, που τότε ήταν κυρίως ο αμερικανικός.

Συν τω χρόνω το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» που κάποια στιγμή άλλαξε όνομα και έγινε «κλιματική αλλαγή» για να συμπεριλάβει οποιαδήποτε «διαταραχή» του κλίματος, είτε προς το θερμότερο είτε προς το ψυχρότερο, έγινε ταυτόχρονα εμπορικό όπλο (πλέον και εναντίον της κίνας) και σχέδιο αναδιάρθρωσης της οργάνωσης της εργασίας στις μητροπόλεις. Με δυο λόγια: η «ενεργειακή κρίση» ποτέ δεν ήταν το μεταφυσικό φαινόμενο που πουλάνε με τον τόνο οι δημαγωγοί. Πάντα ήταν ένα απ’ τα ψευδώνυμα μιας ενδοκαπιταλιστικά ανταγωνιστικής παραγωγικής / καταναλωτικής αναδιάρθρωσης.

Κι ενώ η «κλιματική αλλαγή» έπλεε μόνη της, εμπνέοντας μεγάλα, φιλόδοξα σχέδια εμπορικού πολέμου με σημαία το «κλίμα» αλλά και ελάχιστο ενδιαφέρον ή/και πειθαρχία στους υποτελείς, τα δυτικά αφεντικά (στα οποία περιλαμβάνεται πλέον και τμήμα του αμερικανικού κεφάλαιου) αποφάσισαν να αξιοποιήσουν την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, για να σκηνοθετήσουν μια κατάσταση «έκτακτης ενεργειακής ανάγκης». Μ’ άλλα λόγια στον κλιματικό Αρμαγεδώνα και τις όποιες μεταφυσικές προδιαγραφές του προστέθηκε ένα ζήτημα πεζής γεωπολιτικής αντιπαλότητας.

Το πράγμα περιπλέκεται. Το προσόν της «ρωσικής κακίας» (δηλαδή των εμπορικών τιμωριών κατά της Μόσχας…) είναι ότι μπορεί να νομιμοποιήσει άμεσα πειθαρχικά, περιοριστικά μέτρα∙ μια ασκητική προτεσταντική στάση “νηστείας, μετάνοιας και προσευχής” των υποτελών, την οποία έχουν ανάγκη τα αφεντικά. Το μειονέκτημα όμως είναι ίσως ακόμα μεγαλύτερο: πρόκειται για ένα επιχείρημα (η «ρωσική κακία»…) που μπορεί να ελεγχθεί, χειροπιαστά, άμεσα, σε αντίθεση με την μεταφυσική της «κλιματικής αλλαγής». Με άλλα λόγια κρίνουμε ότι η συμπαράθεση ενός μεταφυσικού σετ απειλών και ενός ιστορικογεωπολιτικού μάλλον προκαλεί σύγχυση παρά οτιδήποτε άλλο: κι αν σε δυο, τρεις, τέσσερεις μήνες τελειώσει ο πόλεμος στην ουκρανία;

Ενώ η μεταφυσική του κλίματος έμοιαζε να πλέει απρόσκοπτα προς τον παράδεισο των «ανανεώσιμων πηγών» (αφήνοντας τη νομιμοποίηση της πυρηνικής ενέργειας σε κάποιο ασαφές τρικ στο μέλλον), η γεωπολιτική της «εξάρτησης απ’ τις ενεργειακές πηγές των εχθρών» βοηθάει μεν την «ηθική της περήφανης – ενεργειακής – φτώχιας» για τους πρωτοκοσμικούς, ξαναβάζει όμως στον ντορβά όλες τις καταραμένες, καταστροφικές, «μολυσματικές» πρώτες ύλες. Απ’ το πετρέλαιο και το (υγροποιημένο) φυσικό αέριο κι-ας-είναι-από-όπου-νάναι, κι-ας-κάνει-όσο-κάνει, μέχρι τους λιγνίτες. Ας μας επιτραπεί: πρέπει να είναι κάποιος οικολόγος με τον κώλο μπροστά για να φάει το ότι ο ευρωπαϊκός (και γενικότερα ο δυτικός) ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός στην ουκρανία δικαιολογεί περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα!!!! Αν είναι έτσι, τότε πριν ασχοληθεί κάποιος με την «κλιματική κρίση» ας φάει την ζωή του υπέρ της «παγκόσμιας ειρήνης και του αφοπλισμού»!

Δύο βήματα πίσω για να γίνει ένα άλμα μπροστά λοιπόν; Κάπως έτσι φαίνεται να το σκέφτονται τα δυτικά αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, θεωρώντας ότι οι υπήκοοι είναι οριστικά βλαμμένοι, και δεν καταλαβαίνουν. Είναι; Είναι όλοι;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν ξέρει ακόμα την απάντηση. Αλλά θα ήθελε να είναι ΌΧΙ!