Δευτέρα 2 Γενάρη>> Θα μπορούσε να είναι ο πολεμικός ύμνος μας… Εκεί κάπου στη δεκαετία του ’80. Ή μήπως όχι, απλά ένα φάντασμα που εξατμίστηκε γρήγορα;
Ο θεϊκός Leonard Cohen (καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται) υποδεικνύει τα σημεία του ορίζοντα∙ του ορίζοντα που αφήσαμε να μαυρίσει…
Eδώ σε πιο ηλεκτρική εκδοχή, απ’ τους R.E.M. (μ’ έναν νυχτερινό δρόμο που κάτι μπορεί – θα πρέπει – να σας θυμίζει…)
Κι εδώ απ’ τον Joe Cocker, σε μια ερμηνεία αυθεντικά Κοκερίστικη.