Category: Midnight Rebel

Φιλιά στην Istanbul

Δευτέρα 6 Μάη. Το ντόπιο φασισταριό συνεχίζει να κοιμάτε και να ξυπνάει με το όνειρο της επικείμενης κατάρρευσης του αιώνιου εχθρού. Αλλά τα κορίτσια που γύρισαν απ’ την Istanbul έχουν να το λένε: Πού να πρωτοκοιτάξεις; Τα πάντα «καταρρέουν»!!!

Την ίδια γνώμη φαίνεται να έχουν και οι (διευρυμένης σύνθεσης) Light in Babylon. To Canim Benim είναι σκηνοθετημένο λες επίτηδες – για να δείξει πόσο χάλια είναι τα πράγματα εκεί… Στα όρια της τουριστικής διαφήμισης. (Αν χρειάζεται κάτι τέτοιο μια πόλη που δεν ντρέπεσαι να την ερωτευτείς, νοιώθοντας ωστόσο ότι απλά είσαι ένας ή μία ανάμεσα σε πολλά εκατομύρια παρόμοια ερωτευμένων…)

(Όχι ότι το καθεστώς δεν είναι δεσποτικό, μην γίνει παρεξήγηση! Αλλά αυτό είναι εντελώς άσχετο απ’ τα όνειρα των ντόπιων πατριωτών, που άλλωστε – το δείχνουν με κάθε τρόπο – ακόμα και με τις πιο αιμοβόρες χούντες δεν έχουν κανένα πρόβλημα…. αρκεί να είναι όλοι αγκαλιασμένοι κάτω από την ίδια αστερόεσσα ομπρέλλα…)

Ο Boss σαν εγχειρίδιο αυτοδιεύθυνσης…

Δευτέρα 22 Απρίλη. Πώς να αμαρτήσει η ασταμάτητη μηχανή μέρες που είναι; Βρήκε την απάντηση, ανορθόδοξη 110%: με παρέα!

Οι καταλανοί ώρες ώρες είναι απίστευτοι. Να, για παράδειγμα, κάποιοι τύποι και τύπες στη Lleida (μια πόλη που μια ψυχή χαρακτήρισε σαν την «Λάρισα της Καταλωνίας», πλην ωστόσο σημασία έχει τίνος η Λάρισα είσαι!) την είδαν να κάνουν γενναία αφιερώματα στον Boss. (Ένας είναι ο Boss: ο Bruce Springsteen!).

Ονόμασαν το εγχείρημα «no surrender festival» (κάτι κακό θα έχουν στο μυαλό τους…), και στην πρεμιέρα του, στις 8 Ιούλη του 2017, 1000 μουσικοί (μόνο!) και οι φίλοι τους (φίλοι και της μουσικής του Boss) έφτιαξαν αυτό:

Χμμμ… Ξέρετε κάτι παρόμοιο; Το 2018 το πράγμα πήγε ακόμα καλύτερα: 1080 μουσικοί, απ’ όλο τον κόσμο, στις 30 Ιούνη, στην ερμηνεία του Badlands. Με αυτήν την σημειολογικά όχι μικρή και όχι λεπτομέρεια: φορώντας κίτρινα t-shirts. Καθότι το κίτρινο είχε κηρυχτεί απαγορευμένο χρώμα (απ’ τη καθεστώς της Μαδρίτης), αφού συμβολίζει την καταλανική αυτονομία:

Ακολουθεί η φετεινή συνέχεια. Διήμερη, 28 και 29 Ιούνη, με το Glory days. Όλα αυτά στη Vilanova de Bellpuig της Lleida – αν σας φέρει από ‘κει ο δρόμος σας και έχετε μαζί το κόντρα μπάσο ή το σαξόφωνό σας….

Σε κάθε περίπτωση εκείνο είναι που θα παίξετε, ή θα χορέψετε, ή θα ακούσετε θα είναι αυτό:

(Είναι τρελοί αυτοί οι καταλανοί! Και γιατί να κρύψουμε την αμαρτία μας; Κάτι τέτοια τα ζηλεύει η αναρχορόκ πλευρά μας… )

Les Filles de Illighadad

Δευτέρα 15 Απρίλη. Η tuareg Fatou Seidi Ghali ζει στο Illighadad, ένα μικρό χωριό στον κεντρικό νίγηρα. Έμαθε κιθάρα μόνη της, παρατηρώντας σχολαστικά τον αδελφό της και παίζοντας κρυφά με την κιθάρα του όταν αυτός έλειπε απ’ το σπίτι. Ακολουθώντας τους μουσικούς δρόμους που εγκαινίασαν οι Tinariwen, έφτιαξε μια μπάντα με συνομίληκές της απ’ το χωριό (τις Les Filles de Illighadad), και έβγαλαν τον πρώτο τους δίσκο το 2014. Ήδη από μουσική άποψη δίνουν την δική τους διάσταση στα desert blues.

Ποιός ξέρει; Αν φέτος οι Tinariwen και ο Bombino παίξουν στην Αθήνα, μπορεί σε καμιά δεκαριά χρόνια να δούμε τις κόρες του Illighadad από κοντά…

Sadino Rockers, Anita Tijoux, Shadia Mansour

Δευτέρα 25 Μάρτη. Πίσω στο αγαπημένο μουσικό χρυσωρυχείο του στούντιο el la makinita. Οι ska χιλιανοί Sadino Rockers και η γαλλο-χιλιανή ράπερ Anita Tijoux (Anamaria Tijoux Merino) σε μια ηχογράφηση πριν 5 χρόνια.

Κι εδώ η Anita Tijoux με την παλαιστίνια Shadia Mansour:

Επειδή κι ο δικός μας κόσμος είναι Ένας. Και είναι καλύτερος…

Bacao Rhythm & Steel Band

Δευτέρα 18 Μάρτη. Μια γερμανική (δεν το φαντάζεσαι!) funk μπάντα (με επιρροές από Καραϊβική). Απ’ το τελευταίο της lp (the serprent’s mouth), του περασμένου Σεπτέμβρη.

Το γιατί το Crockett Theme μας «μυρίζει δρόμο» το αφήνουμε σ’ εσάς… Άνετα, πάντως, το ακούς κάμποσες φορές συνεχόμενα, όχι μόνο οδηγώντας δυο ρόδες αλλά ακόμα και φτιάχνοντας τον πρωϊνό καφέ – μπας κι ανοίξει το μάτι..

Η έρημος είναι εύφορη γη

Δευτέρα 11 Μάρτη. Ακολουθώντας τον δρόμο των Tinariwen, των Terakaft, των Tamikrest και του Bombino, δύο μπάντες ακόμα, που παίζουν μπλουζ της ερήμου. Την μουσική των νομάδων…

Οι Tarwa N-Tiniri είναι εξαμελής μπάντα, μαροκίνοι, απ’ την Ouarzazate, την πόλη που το παρατσούκλι της είναι «η πόρτα της ερήμου». Το βίντεο είναι πλάνα απ’ την περσινή συμμετοχή τους στο φεστιβάλ Τaragalte, στο μαρόκο.

Οι Kel Assouf (το τραγούδι είναι απ’ τον τελευταίο τους δίσκο, που κυκλοφόρησε πριν 2 βδομάδες, με τίτλο «μαύρη έρημος» / black tenere) είναι ένα τρίο: ο νιγηριανός Anana Harouna, o ντράμερ Olivier Penu, και ο τυνίσιος κιμπορντίστας Sofyann Ben Youssef.

Η Σαχάρα είναι εύφορη… όταν δεν πυροβολούν ντόπιοι και εισβολείς στρατοί…

Nehanda

Δευτέρα 4 Μάρτη. Μπορεί να μην το έχουμε σα συνήθεια. Πάντως η Anne Paceo είναι η πιο γνωστή διεθνώς γαλλίδα πίσω απ’ τα τύμπανα – μια θέση γεμάτη πολύ καλούς· αλλά άντρες.

Επίσης: Nehanda είναι μια αφρικάνικη ευχή για τα νεογέννητα κορίτσια. Κυριολεκτικά σημαίνει: καλώς τη νιόφερτη ομορφούλα, νάσαι γερή.

Καλή βδομάδα.

https://www.youtube.com/watch?v=Kwm8lxCrKP8http://

Beirut

Δευτέρα 25 Φλεβάρη. Αν κάποιος (ο αμερικάνος Zach Condon εν προκειμένω) ονομάζει την μπάντα του Βηρυττό, επειδή σ’ αυτήν την πόλη οι αντιθέσεις συντίθεται σε διάφορα χαρμάνια, τότε η ταπεινή ασταμάτητη μηχανή μπορεί να τεντώσει τ’ αυτιά της.

Δυο τραγούδια απ’ τον πρόσφατο (Φλεβάρης 2019) 5ο άλμπουμ της μπάντας: «When Ι Die» και «Gallipoli»… (Η φωνή του Condon έχει την ίδια ύποπτη αρχοντιά της φωνής του Morrissey στα νειάτα του ή μας φαίνεται;)

Καλή βδομάδα.

https://www.youtube.com/watch?v=1n-x2nvTSUc

China girl

Δευτέρα 11 Φλεβάρη. Δύο μούτρα στην ίδια πόλη. O Bowie στο Παρίσι. Και ο Iggy επίσης. Το τραγούδι του δεύτερου. Το κορίτσι απ’ την κίνα… Σσσσσσσσ….

Καλή βδομάδα.