Πέμπτη 6 Απρίλη. Κατά τον ελληνικό επαρχιωτισμό, αφεντάδων, πολιτικών βιτρινών και υπηκόων, το πιο σημαντικό που συμβαίνει στην ευρώπη αυτές οι ημέρες είναι τα πήγαινε – έλα των ελλήνων υπουργών («σκληρή διαπραγμάτευση» γαρ!) και οι λεονταρισμοί δηλώσεων πότε του εξοχότατου Αλεξιπράδο, και πότε κάποιου άλλου απ’ το (κατά κυρ Γιάνη) ασκέρι του.
Αμ δε! Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα. Οι διαδικασίες της διαμόρφωσης της μεθόδου των διαπραγματεύσεων για το διαζύγιο της ε.ε. με το Λονδίνο έχουν εκκινήσει, κι αυτό είναι πολύ σημαντικότερο. Για όλους εκτός απ’ τους “αναξιοπρεπείς επαίτες».
Θα μπορούσε όμως και γι’ αυτούς να έχουν μια αξία αυτές οι διαδικασίες, αν φυσικά έβλεπαν μακρύτερα απ’ τον αφαλό τους. Όπως και ορισμένες δηλώσεις. Που, φυσικά, είναι λόγια, και δεν προεξοφλούν το τέλος αυτών των διαπραγματεύσεων. Διαμορφώνουν ωστόσο ένα ορισμένο προσανατολισμό απ’ την μεριά των 27 της ε.ε. – σίγουρα την δεδομένη ιστορική στιγμή. Και, με την σειρά του, αυτός ο προσανατολισμός επιβεβαιώνει την αλήθεια που η Αθήνα και ο ελληνικός εθνικισμός δεν μπορεί και δεν θέλει να καταλάβει, για την περίπτωσή του: όταν ζητάς συνέχεια δανεικά επειδή είσαι ανίκανος και αδιάφορος να συμμαζέψεις τις ελίτ σου και τους πολλούς λακέδες τους, δεν μπορείς να εκβιάζεις. Τελεία και παύλα.
Ένα κράτος που φεύγει απ’ την ε.ε. δεν μπορεί να ελπίζει στις ίδιες ή σε καλύτερες συνθήκες από ένα κράτος που ανήκει στην ε.ε. δήλωσε στο ευρωκοινοβούλιο, στη διάρκεια της χτεσινής ψηφοφορίας έγκρισης των βασικών γραμμών του σχεδίου διαπραγμάτευσης, ο γερμανός χριστιανοδημοκράτης Manfred Weber. Και ο σοσιαλδημοκράτης Gianni Pittella συμφώνησε.
Δεν είναι αβάσιμη αυτή η θέση. Ούτε καινούργια. Αν το «έξω» είναι καλύτερο απ’ το «μέσα» τότε γιατί να υπάρχει το δεύτερο; Συνεπώς το Λονδίνο έχει όλα τα προσόντα να παίξει τον ρόλο του σάκου του μποξ, ώστε να αποδειχθεί ότι το «έξω» είναι χειρότερο. Και οι 27 (ή οι πιο ισχυροί ανάμεσά τους) έχουν όλη την διάθεση για τέτοιες κλωτσοπατινάδες.
Αν οι άγγλοι brexiters ήταν έλληνες, θα έσκουζαν ότι «τους κάνουν πειραματόζωο». Ως τώρα δεν το έχουν κάνει. Οι ελληνικές πολιτικές βιτρίνες, απ’ την μεριά τους, παίζουν τον μόνο ρόλο που ξέρουν· σ’ ένα θέατρο που έχει μισοαδειάσει: θα σας δείξουμε ρε, αν δεν…
Ο.Κ….