Δευτέρα 30 Ιούνη (01.18) >> Αν κάποιος έλεγε πριν 2, 3, 5 ή 10 χρόνια, ακόμα και στις αρχές του φθινοπώρου του 2023 ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι ένας «χάρτινος μπάτσος» θα ήταν καταγέλαστος. Σωστά: ο μαφιόζος πυρηνικός αστακός / χωροφύλακας των δυτικών υπερδυνάμεων «χάρτινος»;
Στις 7 Οκτώβρη του 2023 οι θεοναζί υπήκοοι ξύπνησαν με μια τρομακτική έκπληξη – και ο υπόλοιπος πλανήτης με μια τρομακτική (για τους περισσότερους) χαρά: η μεγάλη απόδραση!!! Όσα φιλμ έχουν υπάρξει για δραπέτες, όλα μαζί, δεν έφταναν στο νυχάκι εκείνου που έκανε η παλαιστινιακή αντίσταση: από ξηρά και αέρα (!!!) επίθεση στους δεσμοφύλακές της!!! Ήταν ακόμα το θεοναζί καθεστώς «κάστρο», ο φοβερός και τρομερός τραμπούκος της γειτονιάς; «Προς στιγμήν» όχι πια – αλλά μόνο προς στιγμήν. Οι δεσμοφύλακες αποφάσισαν: σκοτώστε τους όλους…
Όταν η Hezb’ Allah επί μήνες έκανε τον βορρά της κατοχικής επικράτειας σε βάθος έως 30 χιλιόμετρα no man’s land, το σοκ έγινε διαρκείας. Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν μπορούσε πια να ελέγξει καν και καν την επικράτειά του! Αλλά κι αυτό (που αμφισβητούσε ευθέως την ικανότητα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος να κρατήσει τα δικά του εδάφη) θάφτηκε κάτω απ’ την υποτιθέμενη «υποχώρηση» της Hezb’ Allah (έχουμε γράψει επ’ αυτού, καμία σχέση με ήττα, διάλυση και κλπ…)
Όταν η Ansar Allah κτύπησε με drone (!!!) στο Τελ Αβίβ λίγες δεκάδες μέτρα μακριά απ’ το υπ.αμ. άλλη δυσάρεστη έκπληξη – πάλι στιγμιαία. Όταν η υεμενίτικη οργάνωση κτύπησε δυο φορές με υπερηχητικούς πυραύλους το βασικό αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ από απόσταση πάνω από 2.000 χιλιόμετρα, ξανά δυσάρεστη έκπληξη – πάλι στιγμιαία.
Όλες αυτές οι «στιγμιαίες» ή «δευτερεύουσες» αποδείξεις ότι ο χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών στη μέση Ανατολή παρά τον λουστραρισμένο θώρακα και τα λαμπερά λιλιά του δεν είναι πια ο φόβος και ο τρόμος, και μάλιστα απ’ την μεριά στρατιωτικά «υποδεέστερων» αντίπαλων (Παλαιστινιακή αντίσταση, Hezb’ Allah, Ansar Allah, ιρακινές PMU) διαμόρφωναν την συνειδητοποίηση όχι των δυτικών (αρχόντων και αρχόμενων) αλλά του υπόλοιπου πλανήτη.
Ώσπου ήρθε η «τρέλα» της επίθεσης στο ιράν. Ο αιφνιδιασμός της 13 Ιούνη ήταν όντως εντυπωσιακός (αν και με τις αναμενόμενες προπαγανδιστικές υπερβολές) και προς στιγμήν φάνηκε ότι αποκαθιστούσε το μιλιταριστικό κύρος του χωροφύλακα. Αυτό στις 13. Στις 14, στις 15, στις 16, στις 17 και στις 18, μέρα την μέρα, η αποκατάσταση κατέρρεε φανερά. Η ρητορική «η ισραηλινή αεροπορία έχει τον πλήρη έλεγχο του ιρανικού εναέριου χώρου» ήταν αντάξια των χειρότερων στιγμών της διεθνούς δυτικής stand up tragedy. Και το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς έχανε το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του, τόσο πολύ ώστε να χρειάζεται την επιστράτευση του αφεντικού για να κρυφτεί.
Χάρτες με τα εκατέρωθεν «κτυπήματα» μεταξύ θεοναζί και Τεχεράνης – και ηπα. Στο χάρτη του ιράν είναι σαφές ότι οι επιθέσεις (είτε με πυραύλους είτε με drones) γίνονταν απ’ τον εναέριο χώρο του ιράκ ή (τα drones) από πράκτορες που δρούσαν στο έδαφος του αζερμπαιτζάν – γι’ αυτό και είναι συγκεντρωμένες στο μισό δυτικό κομμάτι της επικράτειας. Το επιχείρημα ότι «μα εκεί είναι συγκεντρωμένες οι πυρηνικές εγκαταστάσεις» ισχύει μόνο εν μέρει: είναι βέβαιο ότι στα ανατολικά η Τεχεράνη «τράβηξε» τα πολεμικά αεροπλάνα της, που ασφαλώς θα ενδιάφεραν ως στόχοι τους θεοναζί….
Στο matrix της δυτικής παρακμής η λέξη «ήττα» είναι απαγορευμένη. Έχει αντικατασταθεί με την φράση «δεν πέτυχε τους στόχους» του. Αστόχησε σα να λέμε. Η διαφορά ανάμεσα στο «αστόχησα» και στο «ηττήθηκα» είναι τεράστια – το καταλαβαίνετε. Με τέτοιους λεκτικούς ακροβατισμούς η δυτική δημαγωγία προσπαθεί να κρύψει ότι η διπλή (Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον) επίθεση στην Τεχεράνη ήταν καταστροφή σε βάρος τους – από πολιτική (αν και όχι από τεχνική) άποψη. (‘Όπως ανάλογα συμβαίνει στο ουκρανικό πεδίο μάχης).
Γιατί; Επειδή ήδη απ’ τις 14, 15, 16, 17, 18, 19 και 20 Ιούνη οι πάντες – πρώτα και κύρια στην ευρύτερη μέση Ανατολή, αλλά όχι μόνο εκεί – καταλάβαιναν ότι ο μπάτσος των δυτικών ήταν πια (και είναι) χάρτινος. «Περιορισμένη» αμφισβήτησή του μία φορά. Περιορισμένη αμφισβήτηση δεύτερη, τρίτη, τέταρτη… Και εν τέλει, με δική του επιλογή, καθολική αμφισβήτηση! Ε, τι άλλο χρειάζεται;
Έχει πυρηνικά, πράγματι. Αλλά εκτός απ’ αυτά δεν έχει τίποτα άλλο! Δεν έχει ηθικό, έχει μόνο μια αιμοβόρα ιδεολογία. Δεν έχει «πεζικό» (: Παλαιστινιακή αντίσταση, Hezb’ Allah) και δεν έχει πια «έλεγχο στον αέρα», είτε σαν επίθεση είτε, κυρίως, σαν άμυνα. Έχει βέβαια συμμάχους, πράγματι. Αλλά σε τι κατάσταση βρίσκονται αυτοί; Και σε τι κατάσταση θα βρεθούν μελλοντικά;
Ένα επίσημα πυρηνικό κράτος και ένα φασιστικό πυρηνικό / γενοκτονικό κράτος, με την κεντρική του πολιτική βιτρίνα καταζητούμενη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, επιτέθηκαν σε ένα μη πυρηνικό κράτος∙ κι αυτό στάθηκε όχι απλά «αξιοπρεπώς» αλλά πέτυχε κατά του δεύτερου βαριά, σοβαρά πλήγματα. Η εκ των υστέρων «διόρθωση» της αποτυχίας του us army έγινε ότι «η επίθεση ήταν συμβολική». Δεν υπάρχουν «συμβολικά» Β-2!! Δεν υπάρχουν «συμβολικοί» αμερικάνοι πιλότοι που κατουράνε σε σακουλάκια ντοπαρισμένοι με αμφεταμίνες για να αντέξουν ώρες πτήσης!! Δεν υπάρχουν «συμβολικές» βόμβες!!! Ούτε υπάρχουν «συμβολικές» απειλές για αλλαγή καθεστώτος, «συμβολικοί» απόγονοι του σάχη, «συμβολικοί» δυτικοί δημαγωγοί και «συμβολικοί» επικεφαλής της διεθνούς υπηρεσίας ατομικής ενέργειας που είναι απλά τσατσορούφιανοι της δύσης!!! Μια ένοπλη επίθεση είναι ένοπλη επίθεση, τελεία και παύλα. Δεν είναι …. φλερτ!
Η δυτική επιθυμία είναι ότι οι πάντες θα φοβηθούν τον συνδυασμό ενός ψόφιου κουναβιού και ενός καταζητούμενου, με τις πλάτες διάφορων ευρωπαίων κοκάκηδων. Θα μπορούσε να συμβεί έτσι … πριν 30 χρόνια. Αγνοούν (θέλουν, κάνουν ότι μπορούν…) τα δυτικά αφεντικά ότι πλέον υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια – χωρίς εκβιασμούς.