Year: 2025

Δευτέρα 11 Αυγούστου (00.32) >> Ο στρατός προτείνει ένα σχέδιο για το τέλος του πολέμου. Θέλουν να μεταχειριζόμαστε την Γάζα όπως την Δυτική Όχθη – με τακτικές επιχειρήσεις ασφάλειας. Αυτό δεν είναι πόλεμος… Πρέπει να μιλάμε με όρους νίκης. Αν κάνουμε μια προσωρινή συμφωνία, αυτό είναι ήττα. Δεν πρέπει να σταματήσουμε στο μισό του δρόμου. Η Hamas πρέπει να πληρώσει γι’ αυτό που έκανε…

Αυτά (μεταξύ άλλων) δήλωσε ο «υπουργός εθνικών αποστολών» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος Ze’ev Elkin στην καθεστωτική Jerusalem post σε σχέση με την απόφαση για την κατάληψη της πόλης της Γάζα στις 8 Αυγούστου. Μετά την έγκρισή της ο φασίστας αρχηγός του στρατού Eyal Zamir πρότεινε … να αφαιρεθεί η επιστροφή των ομήρων απ’ τους στόχους του πολέμου… Σαφές.

Ο αρχικαραβανάς Zamir είναι αντίθετος με την συνέχιση του πολέμου, την κατάληψη της πόλης της Γάζα ή ολόκληρης της ανοικτής φυλακής. Ας το θυμίσουμε επειδή χαρακτηρίζει απόλυτα την κατάσταση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος: ο Eyal Zamir χρίστηκε αρχικαραβανάς στις 5 του περασμένου Μάρτη, πριν 5 μήνες δηλαδή, υποσχόμενος ότι «θα τσακίσει την Hamas» με μαζική εισβολή πεζικού, σε αντίθεση με τον ως τότε αρχικαραβανά Herzi Halevi που έλεγε «πάμε να φύγουμε, ό,τι κάναμε κάναμε, αν συνεχίσουμε θα έχουμε όλο και μεγαλύτερες απώλειες»… Θεωρήθηκε δειλός και φοβιτσιάρης ο Halevi, ενώ ο Zamir γενναίος και αποφασισμένος. Πέντε μήνες μέσα στην παγίδα της λωρίδας έγινε και ο Zamir δειλός και φοβιτσιάρης. Και υποστηρίζει τώρα εκείνα που υποστήριζε και ο προηγούμενος στο ίδιο πόστο:

– Την Hamas την έχουμε ουσιαστικά νικήσει / διαλύσει∙

– Αν συνεχίσουμε ή το χοντρύνουμε θα έχουμε όλο και μεγαλύτερες απώλειες…

Πώς γίνεται να έχεις όλο και μεγαλύτερες απώλειες από έναν αντίπαλο που υποστηρίζεις ότι έχεις ουσιαστικά νικήσει / διαλύσει; Δεν γίνεται!!! Η Παλαιστινιακή αντίσταση μέσα στη λωρίδα της Γάζα καθόλου δεν έχει ηττηθεί / διαλυθεί! Κι αυτό τρομάζει τον έναν μετά τον άλλο τους αρχικαραβανάδες, που μετράνε στον στρατό τους δεκάδες πτώματα, εκατοντάδες σοβαρά τραυματίες και πολλές εκατοντάδες με «ψυχολογικά προβλήματα» που αρνούνται να επιστρέψουν στις θέσεις τους! Αντίθετα δεν τρομάζει καθόλου το φασισταριό και τους θεοναζί με τα σακάκια, εκτός πεδίου μάχης. Οι οποίοι εξακολουθούν να ελπίζουν ότι μια ακόμα μεγαλύτερη surge, μετά την προηγούμενη ακόμα μεγαλύτερη, θα φέρει τα αποτελέσματα που θα ονομάσουν «νίκη».

Δεν θα γίνει έτσι!!!! Η θεοναζί, απαρτχάιντ «εκστρατεία» με τις κλιμακώσεις της μοιάζει ακριβώς με τις αμερικανικές κλιμακώσεις στο βιετνάμ, τις γαλλικές κλιμακώσεις στην αλγερία και τις νατοϊκές / αμερικανικές κλιμακώσεις στο αφγανιστάν: «τακτικές επιτυχίες» (που στην περίπτωση των θεοναζί σημαίνουν μόνο σφαγές, κι άλλες σφαγές, κι άλλες σφαγές αμάχων) και τελικά μια μεγάλη στρατηγική ήττα – από τους ξυπόλυτους – να διαγράφεται τον ορίζοντα.

Σημειώστε παρακαλούμε το παρακάτω. Δημοσιεύτηκε πριν σχεδόν μια βδομάδα (5 Αυγούστου) στο υπερ-καθεστωτικό αμερικανικό foreign affairs, γραμμένο από έναν πρώην ισραηλινό αξιωματικό, και πρώην διοικητή της «υπηρεσίας εσωτερικής ασφαλείας» shin bet: Το ισραήλ κάνει έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει

Είναι πάρα πολλοί οι καραβανάδες του καθεστώτος, πρώην αλλά και εν ενεργεία, που έχουν καταλάβει το αδιέξοδο, την παγίδα, και πόσο ακριβά (όχι για τους Παλαιστίνιους και τις Παλαιστίνιες!) πληρώνεται ήδη.

 18 Απρίλη 2025

10 Ιούνη 2025

1 Αυγούστου 2025: Αυτοί εδώ παρακαλούν το ψόφιο κουνάβι να «βάλει το χέρι του» για να σταματήσει ο πόλεμος…

6 Αυγούστου 2025

Δεν είναι τύψεις συνείδησης που τους καθοδηγούν! Ούτε κάποια ξαφνική ειρηνοφιλία. Είναι η «επαγγελματική εμπειρία» αυτών των καραβανάδων αρκετή για να τους υποδείξει την καταστροφή που καλπάζει μέσα απ’ τα χαλάσματα προς την δική τους μεριά!! (Αλλά, όπως συμβαίνει συχνά, οι «πολιτικοί» που δίνουν τις διαταγές κοιτούν-αλλού!) Δεν θα είναι μια καταστροφή αμιγώς στρατιωτική∙ δεν θα ηττηθούν στη … «μάχη του Κουρσκ»! Θα είναι (και έχει αρχίσει ήδη…) μια καταστροφή / κατάρρευση εσωτερική-και-εξωτερική.

Καταλαβαίνουμε απ’ την άλλη μεριά ότι συναισθηματικά είναι πολύ δύσκολο να αξιολογηθεί σωστά η αντοχή, η μαχητικότητα και η αποτελεσματικότητα της Παλαιστινιακής αντίστασης μπροστά στις διαρκείς εκατόμβες του Παλαιστινιακού Ολοκαυτώματος. Ωστόσο εκεί ακριβώς βρίσκεται το κέντρο περιστροφής της βάρβαρης πραγματικότητας: αν η αντίσταση είχε ηττηθεί ή είχε παραδοθεί ή είχε αφοπλιστεί και είχε φύγει απ’ την κατεχόμενη Γάζα τότε οι θεοναζί και οι δυτικοί σύμμαχοί τους θα είχαν το περιθώριο να φορέσουν τις «ανθρωπιστικές» μάσκες τους: θα είχαν νικήσει, και με τα χαμόγελά τους θα έδειχναν, όλο καμάρι, τους κυνόδοντές τους: θα έδιναν ακόμα και νερό στις χιλιάδες των αιχμαλώτων… (Τώρα ΔΕΝ δίνουν: ελπίζουν ότι θα πεθάνουν γρηγορότερα και πιο μαζικά από δίψα παρά από πείνα…)

Επειδή οι θεοναζί και οι σύμμαχοί τους ΔΕΝ έχουν νικήσει την αντίσταση και επειδή ΔΕΝ μπορούν να την νικήσουν, επιτρέπουν στους εαυτούς τους αυτήν την «πολυτέλεια» που κάθε κατοχικός, ιμπεριαλιστικός στρατός έχει επιδείξει όταν ηττάται στρατιωτικά και ιδεολογικά: απ’ τους ναζί στα μέρη μας ως τους γάλλους στην αλγερία, τους άγγλους στη βόρεια αμερική και στην αυστραλία, τους γερμανούς στη ναμίμπια, τους βέλγους στο κονγκό: σκοτώνουμε – σκοτώνουμε – σκοτώνουμε αμάχους για να «στεγνώσουμε» φυσικά και συναισθηματικά την «δεξαμενή» των αντιστεκόμενων ενόπλων…

Η συγκεκριμένη τριπλή ενέδρα στήθηκε στην Khan Yunis στις 28 Ιούλη 2025

Οι επιθέσεις αυτές έγιναν μέσα στον Ιούλη

Πόσο «ηττημένες» και «κατεστραμμένες» μπορεί να είναι οι Παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις όταν όχι μόνο

α) χρησιμοποιούν ισραηλινά πυρομαχικά με ευφάνταστο τρόπο∙

β) στήνουν διαρκώς ενέδρες∙

γ) έχουν (ή κατασκευάζουν) ρουκέτες και τις εκτοξεύουν με μεγάλη πυκνότητα∙

αλλά και

δ) διαθέτουν και χρησιμοποιούν drones επιτήρησης και εντοπισμού στόχων∙

ε) βιντεοσκοπούν όσες ενέργειες τους μπορούν∙

στ) δημοσιοποιούν αυτά τα video∙

ζ) εν τέλει έχουν στις γραμμές του διαθέσιμους και γραφίστες για την δημιουργία ηλεκτρονικών posters…

Ε;;;;;; Πόσο;;;;;

Δευτέρα 11 Αυγούστου >> Στις 22 Φεβρουαρίου του 2024 ο Ma Xinmin, εκπρόσωπος της Κίνας στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης (ICJ) ξεστόμισε το ανείπωτο.

Η κατάθεσή του, όπως και αρκετών άλλων, είχε στόχο να βοηθήσει το ICJ να διαμορφώσει μια από καιρό αναμενόμενη νομική γνωμοδότηση σχετικά με τις νομικές συνέπειες της κατοχής της Παλαιστίνης από το Ισραήλ.*

Ο Ma Xinmon διατύπωσε την κινεζική θέση που, σε αντίθεση με την κατάθεση του Αμερικανού εκπροσώπου, ήταν εντελώς ευθυγραμμισμένη με το διεθνές και ανθρωπιστικό δίκαιο.

Αλλά εμβάθυνε σ’ ένα θέμα ταμπού – ένα θέμα που ούτε καν οι στενότεροι σύμμαχοι της Παλαιστίνης στη Μέση Ανατολή και στον Παγκόσμιο Νότο δεν τολμούν να αγγίξουν: το δικαίωμα στον ένοπλο αγώνα.

«Η χρήση βίας από τον παλαιστινιακό λαό για την αντίσταση στην ξένη καταπίεση και την ολοκλήρωσης της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κράτους είναι αναφαίρετο δικαίωμα» δήλωσε ο Κινέζος πρεσβευτής, συμπληρώνοντας ότι «οι αγώνες που κάνουν οι λαοί για την απελευθέρωσή τους, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, συμπεριλαμβανόμενου του ένοπλου αγώνα κατά της αποικιοκρατίας, της κατοχής, της επιθετικότητας, της κυριαρχίας από ξένες δυνάμεις δεν πρέπει να θεωρούνται τρομοκρατικές πράξεις».

Όπως ήταν αναμενόμενο οι παρατηρήσεις του Ma Xinmin δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση: ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε οι διανοούμενοι, συμπεριλαμβανόμενων πολλών από την αριστερά, δεν αξιοποίησαν τις θέσεις του για να ξεκαθαρίσουν το ζήτημα. Είναι πολύ πιο βολικό να αποδίδεται στους Παλαιστίνιους ο ρόλος του θύματος ή του κακού. Ένας Παλαιστίνιος που αντιστέκεται, που έχει αυτονομία και έλεγχο της μοίρας του, είναι πάντα επικίνδυνη ζώνη….

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 15 Απρίλη του 2025 στην ιστοσελίδα palestinechronicle.com.

Και ναι, πράγματι, φαίνεται προτιμότερο (σίγουρα για την συντριπτική πλειονότητα των πρωτοκοσμικών) οι Παλαιστίνιοι να εννοούνται ως «φουκαράδες» και θύματα – παρά ως πολεμιστές για την απελευθέρωσή τους. Και ναι, πράγματι, είναι επικίνδυνη ζώνη η υποστήριξη στα απελευθερωτικά αντάρτικα όπως αυτό των Παλαιστίνιων, ανεξάρτητα και πέρα από ιδεολογικές διαφορές με κάποιες απ’ τις οργανώσεις τους, όταν στον καιρό μας, επειδή ακριβώς εξέλειπε αυτή η μαζική υποστήριξη άλλων καιρών στην ένοπλη απελευθέρωση, τα δυτικά αφεντικά / κράτη βρήκαν το περιθώριο για να ποινικοποιήσουν ακόμα και το σύνθημα «απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι ελεύθερη Παλαιστίνη» – ή/και την keffiyeh.

Ας το επαναλάβουμε: το γεγονός ότι διάφορα κράτη (συμπεριλαμβανόμενου του ελληνικού) την «πέφτουν» εν έτει 2024 ή 2025 για εντελώς ασήμαντους λόγους σε διαδηλώσεις συμπαράστασης στην Παλαιστίνη οφείλεται βέβαια σ’ ό,τι είναι αυτά τα κράτη, αλλά και σε κάτι ακόμα: στο ότι έχουν μεγάλο «νομικοπολιτικό» χώρο να κινηθούν ακόμα και εντελώς οριακά ακριβώς επειδή δεν έχουν στριμωχτεί ουσιαστικά, δεν βρίσκονται στην άμυνα.

Είναι εύλογο το γιατί η ένοπλη αντίσταση των Παλαιστίνιων είναι ταμπού για την συντριπτική πλειονότητα των δυτικών, πρωτοκοσμικών, ευαίσθητων (χωρίς εισαγωγικά…) υποστηρικτών τους. Αν δεν ήταν ταμπού, αν αναγνωριζόταν όχι απλά ως «δικαίωμά» τους αλλά ως το βασικό μέσο του αγώνα τους, τότε θα ξεδιπλώνονταν μια σειρά αιχμηρά πολιτικά ζητήματα (πολιτικά – όχι συναισθηματικά) του είδους και της σοβαρότητας που οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες έχουν πάψει να αγγίζουν εδώ και 3 τουλάχιστον δεκαετίες∙ όχι μόνο για την Παλαιστίνη αλλά (κυρίως!!!) για την ίδια την πρωτοκοσμική ζωή τους. Μεταξύ των άλλων θα είχε ξεμπερδευτεί η προπαγανδιστική προβοκατόρικη αφήγηση των θεοναζί και όλων των δυτικών συμμάχων τους, μαζί με τους δημαγωγούς τους, για το τι έγινε και τι δεν έγινε στις 7 Οκτώβρη του 2023: η ενιαία Παλαιστινιακή αντίσταση έχει δημοσιοποιήσει ήδη απ’ το 2024 τον δικό της απολογισμό για εκείνη την ημέρα, αναγνωρίζοντας τα όποια λάθη έγιναν εξηγώντας ταυτόχρονα το πως και γιατί έγιναν∙ κι αυτό το κείμενο είναι μια εντελώς τίμια και εντελώς πολιτική κατάθεση που θα έπρεπε να έχει γίνει κτήμα όλων όσων (λένε ότι) υποστηρίζουν την Παλαιστινιακή απελευθέρωση.

Ένα ακόμα αιχμηρό πολιτικό ζήτημα, που είναι το ταμπού των ταμπού (για την δυτική ευαισθησία) είναι το ερώτημα αν θα υπήρχε οποιαδήποτε αποφασισμένη, επίμονη και μαζική συμπαράσταση σε μη ένοπλες και μη βίαιες μορφές αντίστασης εκ μέρους των Παλαιστίνιων∙ έτσι ώστε (αν υπήρχε τέτοια συμπαράσταση) να επιδειχθεί μια κάποια πολιτική βάση για την άποψη περί περιττής και «προβληματικής» ένοπλης πάλης. Ξέρουμε την απάντηση από πρώτο χέρι: ΟΧΙ! Καμία τέτοια συμπαράσταση δεν εκδηλώθηκε στη δύση, καμία τέτοια υποστήριξη δεν επιδείχθηκε όταν απ’ τις 30 Μάρτη του 2018 ως τις 27 Δεκέμβρη του 2019, κάθε Παρασκευή (μα ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – μετρήστε πόσες ήταν σ’ αυτούς τους 21 μήνες…) χιλιάδες Παλαιστίνιοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, διαδήλωναν μέσα στη Γάζα προς το τείχος της φυλακής τους εναντίον του ισραηλινού απαρτχάιντ, και υπέρ του δικαιώματος των προσφύγων να γυρίσουν τα σπίτια τους! Με αφορμή την απόφαση του ψόφιου κουναβιού (στην πρώτη θητεία του) να ανακοινώσει την Ιερουσαλήμ ως «πρωτεύουσα» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος…

Δεν είχε τίποτα για λύπηση. Είχε πολλά για θαυμασμό.

(Το γράφημα αφορά χοντρικά την μέση της διάρκειας της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής)

Κάτι λιγότερο από 100 μαζικές άοπλες διαδηλώσεις επί σχεδόν 2 χρόνια – όχι πριν κάτι αιώνες… – και λοιπόν; Πού ήταν ο δυτικός ανθρωπισμός, πού ήταν η δυτική ευαισθησία όταν κάθε Παρασκευή (μα ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ) τα εφεδρικά καθαρματάκια του θεοναζί στρατού πυροβολούσαν «παίζοντας» με σφαίρες dum-dum τους άοπλους διαδηλωτές, άλλοτε στο κεφάλι για να τους σκοτώσουν και άλλοτε στα πόδια για να τους σπάσουν τα κόκκαλα και να τους σακατέψουν; Τουλάχιστον 223 διαδηλωτές και διαδηλώτριες δολοφονήθηκαν έτσι (ανάμεσά τους 45 παιδιά) και πάνω από 14.000 τραυματίστηκαν / σακατεύτηκαν – χωρίς ούτε ένας θεοναζί στρατιώτης να πάθει μια γρατζουνιά. Και λοιπόν; Που ήταν τότε όλοι όσοι τώρα δυσανασχετούν ή αποστασιοποιούνται από την «εισβολή του al Aqsa»;

Πουθενά δεν ήταν! Γιατί, απλά, δεν τους ενδιέφερε το θέμα «κατοχή της Παλαιστίνης, απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη»!!… Άρχισε να τους ενδιαφέρει μόνο ΜΕΤΑ την πράγματι εντυπωσιακή έφοδο της 7^ης Οκτώβρη! Πράγμα που δικαιώνει βαθιά (αν και ανομολόγητα) την επιλογή της Παλαιστινιακής αντίστασης για εκείνη την ενέργεια: «ξύπνησε (όσο και όπως…) το διεθνές ενδιαφέρον».

Αυτή ακριβώς η βαθιά απο-πολιτικοποίηση των δυτικών κοινωνιών (συμπεριλαμβανόμενων οπωσδήποτε των κατ’ όνομα «αριστερών» κλπ τμημάτων τους) που αδιαφόρησε όταν ο Παλαιστινιακός αγώνας ήταν άοπλος το 2018 και το 2019 βρίσκεται πίσω απ’ την «δυσανεξία» για τον ένοπλο χαρακτήρα της αντίστασης απ’ τις 7 Οκτώβρη του 2023 και μετά. Όμως επειδή τα δυτικά αφεντικά έχουν καλή επίγνωση αυτής της απο-πολιτικοποίησης, και επειδή επίσης οι μπηχεβιοριστές-στην-εξουσία ξέρουν ότι ο σκέτος συναισθηματισμός έχει πολύ στενά όρια (μαζικής) αντι-δράσης, γι’ αυτό ακριβώς ουσιαστικά αδιαφορούν ακόμα και για τις πιο μαζικές διαδηλώσεις συμπαράστασης (σ’ αυτήν την αόριστη, σκιώδη, φουκαριάρα, χωρίς το δάκτυλο στη σκανδάλη) Παλαιστίνη. Ξέρουν (όχι λαθεμένα) ότι ο όποιος συναισθηματισμός των υπηκόων τους πρέπει να εκτονώνεται περιοδικά∙ και ότι είναι ακίνδυνος ακόμα και στις εκτονώσεις του.

Στη δύση σχεδόν όλοι νομίζουν ότι ολόκληρος ο πλανήτης θεωρεί την Hamas «τρομοκρατική οργάνωση» και πως, κατά συνέπεια, πρέπει να απολογηθούν όσοι έχουν την αντίθετη άποψη. Όμως η αλήθεια είναι ότι η Hamas είναι μια πολιτική οργάνωση / κόμμα (όπως, άλλωστε, όλες οι υπόλοιπες της αντίστασης) που το 2006 κέρδισε τις (μοναδικές ως τότε και από τότε) εκλογές που έγιναν στα κατεχόμενα (Γάζα, δυτική Όχθη, ανατολική Ιερουσαλήμ), θα έπρεπε λοιπόν να είναι η «κυβέρνηση» σ’ όλα τα κατεχόμενα, αλλά περιορίστηκε σαν διοίκηση μόνο στη Γάζα εξαιτίας της βρώμικης συνεργασίας των Κούσιλινγκ στη Ραμάλα / «παλαιστινιακή αρχή» με τους θεοναζί, την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Η αλήθεια είναι επίσης ότι η Hamas θεωρείται «τρομοκρατική» αποκλειστικά και μόνο στη δύση – πουθενά αλλού στον κόσμο. Για ευνόητους λόγους. Και σίγουρα όχι στην Άγκυρα, στη Μόσχα ή στο Πεκίνο όπου διατηρεί είτε μόνιμα γραφεία είτε επαφές.

Το να δειλιάζει οποιοσδήποτε μπροστά στο δυτικό καθεστωτικό κατηγορητήριο ότι «η Hamas είναι τρομοκράτες» σημαίνει ότι είναι τόσο ρηχός ώστε να μην μπορεί να καταλάβει α) τι σημαίνει και πόσο σκληρός ήταν και είναι οποιοσδήποτε αντι-αποικιακός αγώνας, β) τι κάνουν και τι λένε οι αποικιοκράτες, σ’ όλη την ιστορία της δύσης, σε όσους και για όσους τους αντιπαλεύουν, και γ) πως τους αντιμετωπίζουμε (ή τους προσπερνάμε) κι αυτούς και τους δημαγωγούς τους.

Να γιατί η γνώμη του Πεκίνου δεν «πέρασε» και δεν «πούλησε» στη δύση: θα πρόσβαλε την δυτική ιμπεριαλιστική ρητορική που με τα δύο χέρια εξοπλίζει τον χωροφύλακά της στη μέση Ανατολή, αλλά πότε πότε τον παρακαλεί να αυτοσυγκρατήσει το «δικαίωμα στην αυτοάμυνά» του. Θα πρόσβαλε όμως και την γενική «δεξιόστροφη» αποστασιοποίηση των πληβείων στη δύση απ’ την υλικότητα της βίαιης, αιματηρής, αντι-αποικιακής, απελευθερωτικής ιστορίας του πλανήτη.  

* Το τι συμβαίνει με το ICJ και την εντυπωσιακή χρονοτριβή του στο να απαγγείλει στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς την (προφανή!) κατηγορία της γενοκτονίας προσεχώς….

Δευτέρα 4 Αυγούστου (00.23) >> Ξέρουμε άραγε πόσο «συμπαγές», πόσο «λεπτοδουλεμένο» είναι το θεοναζί (αλλά και δυτικό) σχέδιο λιμοκτονίας – μέσα – στη – γενοκτονία; Όχι, δεν ξέρουμε!!!

Ένας αμερικάνος απόστρατος / βετεράνος αντισυνταγματάρχης «green beret», εκπαιδευμένος για τις «ειδικές» αμερικανικές επιχειρήσεις «αντι-αντάρτικου», με θητεία σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ονόματι Tony Aquilar, βρέθηκε πρόσφατα στη Γάζα ως μισθοφόρος «φύλακας» της πιο βρώμικης παράστασης «μα αφού κάτι σας ταϊζουμε, γιατί φωνάζετε;». Ο Aquilar δηλώνει εκπαιδευμένος και ορκισμένος να τηρεί τους διεθνείς νόμους και κανόνες για την προστασία των αμάχων: ανήκει σ’ αυτές τις «φουρνιές» των αμερικάνων καραβανάδων που βγήκαν απ’ το West Point τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, για τις οποίες γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα σε σχέση με το «18^ο κενό».

Δεν θα ήταν φίλος μας! ΟΜΩΣ: αυτός ακριβώς ο τύπος μιλάει επί σχεδόν 1,5 ώρα στον γνωστό Tucker Carlson (ούτε κι αυτός είναι φίλος μας!!!) για να περιγράψει τι-είδε-με-τα-μάτια-του, πόσα-και-ποια-εγκλήματα-πολέμου-είδε-με-τα-μάτια-του τον 1,5 μήνα που έμεινε πρόσφατα εκεί ως «φύλακας». Και επειδή είναι αυτός που είναι, τα όσα λέει και περιγράφει έχουν κάνει πολλές φορές τον γύρο του διαδικτύου του πλανήτη, σε διαφορετικές αλλά πιο σύντομες συνεντεύξεις, από το Democracy Now! μέχρι δεν ξέρουμε που.

Αν έχετε ανοικτό μυαλό, δείτε τη συνέντευξη εδώ.