Year: 2025

Ο άξονας του κακού…

Δευτέρα 23 Ιούνη (00.16) >> … Ένας αξιωματικός των ιρανών «φρουρών της επανάστασης» περιέγραφε την περασμένη Πέμπτη με ψυχραιμία και χωρίς μεγαλοστομίες κάποιες απ’ τις «τεχνικές» πλευρές της αντιμετώπισης του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος:

Στη διάρκεια της προετοιμασίας του το ιρανικό καθεστώς έκανε διάφορα∙ λίγα είναι γνωστά, αλλά είναι χαρακτηριστικά του πως μπορεί κάποιος να μετατρέψει τις ψευδαισθήσεις «μεγαλείου» και «υπεροχής» του αντιπάλου του σε όπλα εναντίον του. Το βέβαιο είναι ότι το σχέδιο του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό άρχισε να βουλιάζει∙ εκεί που πονάει περισσότερο απ’ όλα: στον καθαρά στρατιωτικό / τεχνολογικό τομέα. Τόσο πολύ ώστε να είναι απαραίτητη η επείγουσα συνδρομή του αφεντικού απ’ την Ουάσιγκτον.

Εδώ είναι ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο αυτού του βουλιάγματος:

Αν μετρήσαμε καλά: δώδεκα (12) αντιπυραυλικοί πύραυλοι (ακριβοί και καθόλου σε αφθονία…) του «θόλου» εκτοξεύτηκαν για να αναχαιτίσουν έναν (1) ιρανικό υπερηχητικό, και πήγαν στις νυχτερίδες…

Έχει συμμάχους η Τεχεράνη; Ή, για να το διατυπώσουμε αλλιώς: πόσο μεγάλος είναι και πόσο μακριά φτάνει ο «άξονας του κακού»;

Μια μέρα μετά την αφετηρία της θεοναζί επίθεσης, το Σάββατο 14 Ιούνη, ο ιρανός υπ.εξ. Araghchi είχε επείγον τηλεφώνημα με τον κινέζο υπ.εξ. Wang Yi. Ανάμεσα στα υπόλοιπα άγνωστα ως τώρα, το Πεκίνο έδωσε πρόσβαση στο δικό του δορυφορικό σύστημα πλοήγησης (BeiDou Navigator Satellite System / BDS) στους «φρουρούς της επανάστασης», με αποτέλεσμα να βελτιωθεί εντυπωσιακά η ακρίβεια των ιρανικών πυραυλικών επιθέσεων.

Την ίδια μέρα (14 Ιούνη) ο ιρανός πρόεδρος Pezeshkian τηλεφωνήθηκε με τον πακιστανό πρωθ. Sharif. Μια μέρα μετά (15 Ιούνη) και ενώ είχε αρχίσει η βροχή πυραύλων στη θεοναζί επικράτεια, πήγε στην Τεχεράνη πακιστανική στρατιωτική αντιπροσωπεία. Το τι συζητήθηκε είναι φυσικά top secret, αλλά είναι απίθανο να κουβέντιασαν για τις καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών τους….

Η Ισλαμαμπάντ έχει σοβαρούς λόγους να συμπαρασταθεί στην Τεχεράνη: στον πρόσφατο πόλεμο 4 ημερών με το καθεστώς του Ν. Δελχί, θεοναζί καραβανάδες πολεμώντας μαζί με τους ινδούς προσπάθησαν να επιτεθούν με drones στις πακιστανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Η πακιστανική επικράτεια είναι βασική έξοδος των «δρόμων του μεταξιού» στον ινδικό, γίνονται σημαντικά έργα υποδομής σε δρόμους, τραίνα και λιμάνια∙ κι αυτό σημαίνει πως είναι θέμα χρόνου ο δυτικός πόλεμος κατά του ευρασιατικού project να φτάσει στο πακιστάν. (Με διάφορους τρόπους).

Δεν θα αναφέρουμε την Μόσχα (ο Araghchi βρίσκεται σήμερα εκεί… Ίσως βρει μια καλή δικαιολογία για το γιατί το ιρανικό κοινοβούλιο ενέκρινε την στρατηγική συμφωνία με την ρωσία τέσσερεις ημέρες μετά την θεοναζί επίθεση – και όχι έγκαιρα, επί τόσους μήνες μετά την υπογραφή της στη Μόσχα στις 17 Γενάρη…) ή/και την Άγκυρα (πέρασε απ’ την Istanbul χτες). (Να θυμίσουμε όμως πως όταν η Μόσχα, μετά την 13η Ιούνη, προσφέρθηκε στην Ουάσιγκτον ως μεσολαβήτρια,  εισέπραξε την απάντηση απ’ το ψόφιο κουνάβι «εσείς να κοιτάτε τα χάλια σας και την μέση Ανατολή την πιάνετε άλλη φορά…» Χμμμμ…)

Το με ποιους τρόπους το καθένα απ’ αυτά τα κράτη / κεφάλαια βοηθάει ή/και θα βοηθήσει την Τεχεράνη δεν θα το μάθουμε. Μην περιμένετε όμως μεραρχίες από ‘δω και από ‘κει να εμφανίζονται επί σκηνής: δεν πρόκειται για τέτοιου είδους πόλεμο. Συγκρατείστε μόνο αυτό: ενώ οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί πουλάνε σε «φέτες» την προσπάθειά τους να επιπλεύσουν στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό ξεγελώντας μόνο τους υποτελείς του, στο ευρασιατικό project & friends ξέρουν πολύ καλά «περί τίνος πρόκειται», και δρουν φανερά ή υπόγεια με ανάλογους τρόπους.

Εν τέλει (και) η Τεχεράνη έχει πολύ περισσότερες επιλογές απ’ όσες της αναγνωρίζει το κάθε βλακώδες αμερικανικό foundation, κάθε δυτικός «ειδικός» και το κάθε κακό συναπάντημα. Δεν χρειάζεται να τις απαριθμήσουμε εδώ, δεν είναι αυτή η δουλειά μας.

Η αγέλη του καλού….

Δευτέρα 23 Ιούνη (00.12) >> Είναι κάτι που έχουμε διατυπώσει μεγαλόφωνα από αυτήν εδώ την σελίδα, και όχι μόνο μια φορά: η στρατηγική αυτοσυγκράτηση της Μόσχας, του Πεκίνου, της Τεχεράνης (μέχρι την δολοφονία ανώτερων αξιωματικών των «φρουρών της επανάστασης» στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό στις αρχές Απρίλη του 2024) είναι μεν μια αισιόδοξη έως παρήγορη στάση… Όμως θεωρείται ολοφάνερα αξιοποιήσιμη απ’ τα παρακμιακά δυτικά κράτη / κεφάλαια: τους δίνει την δυνατότητα να συνεχίζουν τον πόλεμό τους είτε προβοκατόρικα, είτε σε ένα στυλ «ελάτε τώρα, μην το κάνετε θέμα, υπάρχουν και χειρότερα».

Από τις πρωτοφανείς επιθέσεις στο αεροπορικό σκέλος της ρωσικής «πυρηνικής τριάδας» (κάτι που από μόνο του είναι αιτία πολέμου, όχι κατά του Κιέβου αλλά, το λιγότερο κατά του Λονδίνου…) ως τις πρωτοφανείς επιθέσεις εναντίον των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων (κάτι που υποτίθεται ήταν το διεθνές ανάθεμα για τον πυρηνικό σταθμό στην Ζαπορίτσια…) πρώτα απ’ τους θεοναζί και ύστερα απ’ τα αφεντικά τους, από «πρωτοφανές» σε «πρωτοφανές», έχει χαθεί το μέτρο του τι σε κάθε περίπτωση είναι ανεκτό ή ήσσονος σημασίας στις διεθνείς διακρατικές ενδοκαπιταλιστικές σχέσεις και τι όχι.

Υποτίθεται ότι μέχρι πριν ένα μήνα τα πυρηνικά και ό,τι σχετίζεται με δαύτα, ως όπλα μαζικής καταστροφής, ήταν «ταμπού»: γι’ αυτό έχουν υπάρξει διάφορες διεθνείς συμφωνίες «ελέγχου» (η Πγιονγκγιάνγκ, η Ισλαμαμπάντ και φυσικά οι θεοναζί δεν συμμετέχουν σε καμία απ’ αυτές). Σε κάθε περίπτωση θεωρούνταν αδιανόητο να «κτυπηθούν» μέσα μεταφοράς / ρίψης πυρηνικών (αεροπλάνα, πύραυλοι, υποβρύχια) ή/και πυρηνικές εγκαταστάσεις (εργαστήρια, ερευνητικά κέντρα, κέντρα εμπλουτισμού).

Όχι πια. Και «όχι πια» όχι επειδή η «κλιματική κρίση» τρέλανε όλα τα (πυρηνικά) αφεντικά του πλανήτη! Αλλά επειδή μια συγκεκριμένη μερίδα τους νοιώθει ασύδοτη και ατιμώρητη να κάνει αυτό που ως χτες ήταν (αποδεκτά) αδιανόητο. Φοβούμαστε πως θα το ξανακάνει και θα το ξανακάνει «ανεβαίνοντας πίστα»… Τι θα τη εμποδίσει; Οι … καταγγελίες;

Η Τεχεράνη έχει κάθε διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα στην πυρηνική παραγωγή για ειρηνικούς σκοπούς (ιατρικούς, επεξεργασία υλικών, ενέργεια κλπ). Τα αναγνωρισμένα δικαιώματα δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης∙ γιατί τότε δεν είναι δικαιώματα. Αυτή η συγκεκριμένη μερίδα αφεντικών, τα δυτικά, αρνούνται αυτό το δικαίωμα ως πρόσχημα, ως «βασιλική οδό» για την συστηματική καταστροφή του ιρανικού κράτους / κεφάλαιου. Και όχι μόνον αυτού.

Εδώ η στρατηγική αυτοσυγκράτηση δείχνει να φτάνει σ’ ένα αδιέξοδο. Απ’ όσο ξέρουμε κανείς δεν έχει κτυπήσει τα αμερικανικά στρατηγικά βομβαρδιστικά ή τα βρετανικά υποβρύχια∙ κανείς δεν έχει βομβαρδίσει πυρηνικές εγκαταστάσεις πουθενά. Κυρίως: στη βόρεια κορέα και στο πακιστάν, που είναι «παράνομες πυρηνικές δυνάμεις». Γιατί; Επειδή αν έχεις ατομικές βόμβες και μέσα να τις χρησιμοποιήσεις όλοι σε φοβούνται. Ενώ αν δεν έχεις….

Η ηθελημένη απώλεια του μέτρου μπορεί να ερμηνευτεί «ψυχολογικά» ως σοβαρή ένδειξη συμπλεγματικής συγκρότησης και διαταραχής. Αλλά το θέμα δεν είναι «ψυχολογικό». Όταν έχεις απέναντί σου κάποιον που «τραβάει το σκοινί» δοκιμάζοντας τα όριά σου, είναι πολύ αμφίβολο αν τελικά θα «λογικευτεί» χάρη στην υπομονή σου. Μιλάμε για κράτη / κεφάλαια σ’ όλο και πιο σκληρή αναμέτρηση μεταξύ τους.

Υπάρχει κάτι που δεν έχουμε καταλάβει;

Ο φονικός θίασος – και το κοινό του

Δευτέρα 23 Ιούνη (00.09) >> Αν θέλετε (αν το αντέχετε) μπορείτε να αρχίσετε να κρατάτε σημειώσεις απ’ τα βάθη των ημερών. Κάτι σαν ημερολόγιο. Για να δείτε, μετά από κάποιο καιρό, πως προχωράει και εξελίσσεται ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος μέσω πληθυσμών που υπνοβατούν. Υπνοβατούν αλλά και «κάτι καταλαβαίνουν»: τόσο όσο χρειάζεται για να φοβούνται.

Την περασμένη Τρίτη ο χρήστης ουσιών τσουρομαδηΜέρτς το ξεστόμισε:

Χαρείτε τον και να μιλάει:

Δεν έδωσε παραπάνω εξηγήσεις – στο «νέο γερμανικό κράτος» εδώ και κάτι χρόνια οι βρωμοδουλειές είναι εύκολα εννοούμενες.

Ένας εντόπιος επαγγελματίας ακροδεξιός, μόνιμος στην τελευταία σελίδα της καθεστωτικής «καθημερινής», ανέλαβε δυο μέρες μετά να κάνει λιανά τον τοξικό γερμανό πρωθυπουργό στο κοινό του:

Παλιές «εξηγήσεις». Τα έλεγε ο αλεξιπτωτιστής κατά της αλγερινής αντίστασης και ύστερα κομματάρχης φασίστας Le Pen απ’ την δεκαετία του ’80: «τον πολιτισμό μας και τα μάτια σας». Αλλά ας μην κατηγορούμε το κάθε φασισταριό για έλλειψη φαντασίας. Η ωμή βαρβαρότητα ήταν και παραμένει το κύριο έως μοναδικό προσόν τους.

Δυστυχώς ενώ το κάθε κάθαρμα είτε γρυλίζει είτε βρυχάται, υπάρχει γύρω μια μάλλον δομική αδυναμία αντίληψης της κατάστασης. Ή, αν δεν είναι διανοητικό ζήτημα, είναι σίγουρα πολιτικό: ένας γερμανός πρωθυπουργός μπορεί να μιλάει για «όλους τους» (που αναθέτουν βρωμοδουλειές…) αλλά ΔΕΝ σηκώνονται και οι πέτρες εναντίον τους. Αν και είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι αυτοί οι «όλοι τους» και, το λιγότερο, πόσο βαθιά στο αίμα βρίσκονται ήδη, και αυτοί και οι κολαούζοι τους – όπως ο γραφικός της «καθημερινής» (καθόλου ο μόνος εκεί) ας πούμε.

Σε κάθε περίπτωση η «βρωμοδουλειά» έχει όνομα. Και οι «όλοι τους» επίσης:

…. Όπως στο ουκρανικό πεδίο μάχης έτσι και στο μεσανατολικό οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί, με «βιτρίνες» και «εργολάβους» αλλά διαρκώς πίσω, δίπλα και πάνω απ’ αυτές, κάνουν τον ίδιο πόλεμο, εναντίον του ευρασιατικού project: εναντίον της Μόσχας και της Τεχεράνης προς το παρόν (έχοντας την αυτοκτονική βεβαιότητα ότι «τους παίρνει»…) ελπίζοντας ότι αν-όλα-πάνε-καλά το Πεκίνο θα «απομονωθεί» σε μικρές περιοχές της ανατολικής ασίας…

Αυτό γράφαμε για τελευταία φορά την περασμένη Δευτέρα, και δεν είναι σοφία. Κι εδώ, δυστυχώς, στη «μη σοφία», έγκειται το σοβαρό πρόβλημα που, μεταξύ άλλων, επιτρέπει σε κάθε λούμπεν δημαγωγό, σε κάθε έμμισθο «παραγωγό κοινής γνώμης», να κινείται όπως το ψάρι στο νερό.

Πριν 40 χρόνια, ακόμα και πριν 20 (το 2003 ας πούμε, με την εισβολή αμερικάνων και λοιπών «προθύμων» στο ιράκ «για να μην αποκτήσει όπλα μαζικής καταστροφής, πυρηνικά, χημικά, βιολογικά…» – κάτι θυμίζει, κάτι θυμίζει…) πολλές χιλιάδες δυτικών υπηκόων ήταν σε θέση να καταλάβουν ακαριαία το βασικό: αυτό είναι ιμπεριαλιστική επίδειξη πυγμής, τελεία και παύλα! Σήμερα όχι μόνο μια τέτοια επίγνωση είναι αισχρά μειοψηφική αλλά, κυρίως, έχει αντικατασταθεί με (περίπου) «ποδοσφαιρικού» τύπου αντίληψη της καπιταλιστικής πραγματικότητας∙ όταν δεν είναι «αστυνομικού» είδους εννόηση της ιστορίας.

Με άλλα λόγια ο βαθύτερος λόγος που ένα κάθαρμα / πολιτική βιτρίνα τύπου τσουρομαδηΜέρτς και πολλά άλλα καθάρματα του κοινωνικού βάλτου μιλάνε με άνεση για «επικίνδυνους μουλάδες» δεν είναι μόνο οι άσπρες σκόνες που σνιφάρουν. Αλλά επιπλέον (και σημαντικότερο) το ότι «τους παίρνει» να μας φτύνουν-στα-μούτρα, καθότι η κρατική / καπιταλιστική βία σε κάθε κλίμακά της θεωρείται πια λίγο πολύ αναπόφευκτη – αν όχι εύλογη.

Ακόμα και πριν 20 χρόνια δεν χρειαζόταν να ξέρει κάποιος αν «η σωστή μεριά της ιστορίας» (τι απεριόριστο θράσος!!!) σημαδεύει άσπρους, μαύρους, κίτρινους, ή κόκκινους∙ αν οι στόχοι των δυτικών αφεντικών είναι μουσουλμάνοι, χριστιανοί, βουδιστές, σιντοϊστές ή άθεοι∙ αν το κατηγορητήριο εναντίον τους περιλαμβάνει «πυρηνικά», «υδροηλεκτρικά» ή ότι είναι ζόμπι∙ αν μας «απειλούν» επειδή «κάνουν πολλά παιδιά» (όπως οι Βόσνιοι ή οι Παλαιστίνιοι) ή επειδή οι αγελάδες τους κλάνουν μεθάνιο και καταστρέφουν το κλίμα, ή επειδή «βασανίζουν τις γυναίκες» (;;;;) ή επειδή δεν έχουν χάρτινα καλαμάκια… Ήταν υπεραρκετό το ότι ξέραμε τι είναι τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ αφεντικά∙ ότι ξέραμε την ιστορία τους∙ ότι ξέραμε πόσο αίμα και πόσο πόνο έχουν προκαλέσει οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί και οι σύμμαχοί τους σ’ όλο τον πλανήτη (συμπεριλαμβανόμενου του 1ου κόσμου!!!!) για να έχουμε το πετρέλαιό ΜΑΣ, το ουράνιό ΜΑΣ, το κάδμιο και το λίθιό ΜΑΣ – και την πάμφτηνη εργασία του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Ήταν αρκετό ότι ξέραμε πως ο σταυρός και το μπαρούτι, οι ιεραπόστολοι και οι συνταγματάρχες, διαδεχόταν πάντα το ένα το άλλο και οι μεν τους δε, σ’ όλες τις «επιχειρήσεις απελευθέρωσης» του πλανήτη∙ κατάκτησής του δηλαδή. Ήταν σημαντικό ότι ξέραμε, εν τέλει, σε πόσο μεγάλο βαθμό είχαν ανάγκη τη συνενοχή μας. Είτε ενεργητική, είτε παθητική.

Αυτά ήταν αρκετά… Και τα ξέραμε, σε ικανοποιητικά κοινωνικο-πολιτικά μεγέθη.

… Ειπώθηκαν φοβερά πράγματα κατά των Ινδιάνων, κι άλλωστε δεν γνωρίσαμε ποτέ κανέναν ζωντανό από κοντά. Αλλά δεν χρειαζόταν. Ξέραμε πολύ καλά πόσο κακούργος ήταν ο δικός μας στρατός…

Έτσι ήταν τα πράγματα. Απ’ ότι όλα δείχνουν όχι πια. Γιατί;

Οι τεχνικοί, πολιτικοί και ιδεολογικοί μετασχηματισμοί των δυτικών κοινωνιών τα τελευταία 20 – 25 χρόνια∙ η αδιαπραγμάτευτη, ακόμα και στη χρεωκοπία της, ανάδυση του Εαυτού – Κεφάλαιο∙ ο τρομακτικός μικρο-μοριακός εγωϊσμός∙ ο μικροαστισμός ως «διόδια» για όνειρα και προσδοκίες κοινωνικής ανόδου που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ∙ οι καθημερινές παράνοιες∙ η διάχυση της δημαγωγίας απ’ τα μονόδρομα media (ραδιοτηλεοράσεις) στα αμφίδρομα (antisocial media)∙ η ανάδειξη των «ψυχολογικών προβλημάτων» ως η κατάντια της ενσωμάτωσης των καπιταλιστικών κανόνων («όλοι εναντίον όλων»)∙ τα «ήπια» (καθόλου τέτοια!) ηρεμιστικά και ψυχοφάρμακα∙ εν τέλει αυτό που διάφοροι κοινωνιολόγοι μελετούν εδώ και χρόνια ως νηπιοποίηση μέσω της επέκτασης του τριτογενούς τομέα στον καταμερισμό εργασίας: εντελώς επιγραμματικά αυτά (και άλλα…) έχουν κάνει σχεδόν καθεστώς εκείνο που ο πολύς Zbigniew Brzezinski είχε προτείνει τον Σεπτέμβρη 1995 στη «σύναξη των πολιτικών βιτρινών» στο ξενοδοχείο Fairmont του San Francisco ως το «μέλλον των μαζών»: tittytainment… Φτηνή διατροφή (titty: θηλασμός απ’ τα βυζιά της βιομηχανίας τροφίμων) + φτηνή, μαζική διασκέδαση.

Τα ενήλικα νήπια, όπως ακριβώς και τα ανήλικα, φτιάχνουν (και χαλάνε) τους κόσμους τους ακτίνας μερικών μέτρων γύρω απ’ τους εαυτούς τους. Όλα τα υπόλοιπα είναι «εικόνες στις ειδήσεις»… Ενοχλητικές, ελκυστικές, ευχάριστες, δυσάρεστες – αλλά πάντα εκτός ευθύνης.

Γι’ αυτό η κάθε πρωτοκοσμική πολιτική βιτρίνα κι ο κάθε σφουγγωλάριος μοστράρουν τα σιχαμερά τους οπίσθια ως αρετή: στις δυτικές κοινωνίες / παιδικούς σταθμούς τα ενδιάμεσα στάδια της καθήλωσης στο πρωκτικό στάδιο είναι must.

Στην φωτιά της Ιστορίας

Δευτέρα 16 Ιούνη >> Όσοι τρέφονται με τα σκουπίδια της δυτικής προπαγάνδας έχουν κάνει μεγάλες κοιλιές. Κοιλιές που σέρνονται στη λάσπη.

Η ασταμάτητη μηχανή απ’ την μεριά της επέλεξε να κάνει τρεις χρονιές (η τελευταία πέρυσι) μεγάλα δίκυκλα road trips στο μεγαλύτερο μέρος του ιράν, για να δει τον κόσμο όπως πραγματικά είναι. Και ξέρει – τα «απαγορευμένα» της δημαγωγίας…

Για τις τωρινές ανάγκες να μια ιρανική funk rock μπάντα, που μετράει 20 χρόνια ζωής, από Τεχεράνη μεριά: οι Balgard

Μέση ανατολή

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.44) >> Ως πριν την περασμένη εβδομάδα η ασταμάτητη μηχανή «ζύγιζε» (όχι δημόσια) αυτά τα δύο αντίθετα μεταξύ τους ενδεχόμενα:

– Οι θεοναζί, έχοντας ηττηθεί στρατιωτικά στη Γάζα, επιστρέφουν αναγκαστικά στις θέσεις τους της 6ης Οκτώβρη 2023, υπερνισχυμένες ωστόσο. Παίρνουν πίσω τον στρατό τους, ανταλλάσσουν ομήρους και αιχμαλώτους, διακηρύσσουν ότι «νίκησαν», κτίζουν διπλό και τριπλό μπετονένιο και high tech κλοιό γύρω απ’ τη Γάζα, σταματούν να «δέχονται» παλαιστίνιους εργάτες από εκεί, και τους αφήνουν στην ερειπωμένη φυλακή τους. Ποια θα ήταν η «νίκη» τους εν προκειμένω; Πρώτον, η «εκτόξευση» της τακτικής τους κουρεύουμε το χορτάρι: με τόση καταστροφή και τόσο θάνατο μέσα στη μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου, οι παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις θα έχουν για πολλά χρόνια να ασχοληθούν με την στοιχειώδη «ανασυγκρότηση» της κοινωνικής ζωής αντί για οτιδήποτε άλλο… (Επιπλέον οι θεοναζί θα μπορούσαν να ενημερώσουν εχθρούς και φίλους ότι θα συνεχίσουν να ισοπεδώνουν τα επόμενα χρόνια οτιδήποτε κτίζεται στη Γάζα, ως «δικαίωμα αυτοάμυνας»). Δεύτερον, η ανενόχλητη ολοκλήρωση της κυριαρχίας τους στη Δυτική Όχθη, που είναι ο πάγιος στόχος τους εδώ και δεκαετίες. Τρίτον, η διάσωση του υπό χρεωκοπία καπιταλισμού τους… (Αυτό θα ήταν το ενδεχόμενο “ελάχιστο ένστικτο επιβίωσης”)

– Οι θεοναζί, έχοντας ηττηθεί στρατιωτικά στη Γάζα και έχοντας καταστρέψει ουσιαστικά οποιοδήποτε “soft capital” (: ιδεολογία για διεθνή χρήση…) έφτιαξαν για πολεμική χρήση τα τελευταία 30 χρόνια, κρίνουν ότι «ο χεσμένος τα σκατά δεν τα φοβάται». Και ότι (χάρη στους συμμάχους τους) δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν αν επιχειρήσουν να «ολοκληρώσουν» την εκστρατεία τους στρεφόμενοι κατά της Τεχεράνης: μια ευκαιρία που δεν θα την ξαναέχουν… (Αυτό θα ήταν το ενδεχόμενο “salto mortale”)

Ειλικρινά και τίμια είχαμε καταλήξει ότι το πρώτο είναι αρκετά πιο πιθανό σε σχέση με το δεύτερο. Κάναμε λάθος!

Ποιο ήταν το λάθος μας; Ότι δεν εκτιμήσαμε σωστά, στην πολύ συγκεκριμένη συγκυρία, τα συμφέροντα και τις μεθοδεύσεις των δυτικών συμμάχων / αφεντικών του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος… (Παρότι «αποκαλύφθηκαν» με την επίθεση στην ρωσική πυρηνική «τριάδα»….)

Είχαμε υπόψη αυτό που λέει η κυρία στη συνέχεια, αλλά δεν το αξιολογήσαμε σωστά. Το προσπεράσαμε.

Προσέξτε τι λέει ειδικά απ’ το 1.06 ως το 1.18:

Η κυρία δεν είναι τυχαία. Λέγεται Kemi Badenoch και είναι η ηγέτης των συντηρητικών στο βασίλειο της αγγλίας, ουαλίας, σκωτίας, βόρειας ιρλανδίας κλπ. Σημαντικός «πολιτικός και πολιτειακός παράγοντας» σα να λέμε… Η συνέντευξη είναι από τις 25 Μάη. Και η αναγνώριση: το ισράηλ κάνει έναν proxy πόλεμο για λογαριασμό του βασιλείου (όπως το τοξικό Κίεβο κάνει ένα proxy πόλεμο για λογαριασμό όλης της ευρώπης) εναντίον της “Hamas” (διαβάστε: παλαιστινιακής αντίστασης) ως εργαλείο του ιράν… που είναι εχθρός του Λονδίνου….

Να λοιπόν ολόκληρος-ο-χάρτης (που προς στιγμήν λαθεμένα παραγνωρίσαμε αν και τον ξέρουμε καλά): όπως στο ουκρανικό πεδίο μάχης έτσι και στο μεσανατολικό οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί, με «βιτρίνες» και «εργολάβους» αλλά διαρκώς πίσω, δίπλα και πάνω, κάνουν τον ίδιο πόλεμο, εναντίον του ευρασιατικού project: εναντίον της Μόσχας και της Τεχεράνης προς το παρόν (έχοντας την αυτοκτονική βεβαιότητα ότι «τους παίρνει»…) ελπίζοντας ότι αν-όλα-πάνε-καλά το Πεκίνο θα «απομονωθεί» σε μικρές περιοχές της ανατολικής ασίας…

Κάναμε λάθος λοιπόν. (Ελπίζουμε η Ιστορία να φανεί επιεικής απέναντί μας!…) Το σημαντικό είναι ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί έχουν εμπλακεί αδιάλλακτα σε πολέμους δι’ αντιπροσώπων, (Κίεβο, Τελ Αβίβ, Ταϊπέι), με λίγο πολύ πανομοιότυπη μεθοδολογία και με πανομοιότυπη κατάληξη, ήδη δεδομένη ή αναμενόμενη: την ήττα τους!

Οι θεοναζί κατέστρεψαν (;;;) ικανό μέρος της ιρανικής αεράμυνας (ίδια ιδέα με την επίθεση στα ρωσικά αεροδρόμια…) αλλά η δική τους αεράμυνα είναι επίσης ανίκανη απέναντι στα κύματα ιρανικών πυραυλικών επιθέσεων από ψηλά με μια γκάμα μέσων. Ας πούμε λοιπόν: Εναέριος πόλεμος ουσιαστικά με περιορισμένες αεράμυνες; Κάπως έτσι. Ποιος λοιπόν θα ηττηθεί αν ληφθούν υπόψη όλα τα δεδομένα, συμπεριλαμβανόμενων των γεωγραφικών και πληθυσμιακών, αλλά και του ηθικού;

Δεν είναι άραγε αλήθεια ότι οι εργολάβοι της δύσης είναι (τελικά) αναλώσιμοι; Δεν έχει αποδειχθεί αυτό ξανά και ξανά;

Εικόνες στις ειδήσεις…

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.37) >> Υποτίθεται ότι η απρόκλητη επίθεση ενός κράτους σε άλλο είναι απόλυτα σοβαρός λόγος για να σκίσει τις πλεξούδες της η «ειρηνόφιλη διεθνής κοινότητα» (και μαζί της το «διεθνές δίκαιο»…), να ουρλιάξει και να βγει στο μεϊντάνι σκούζοντας «Ωιμέ! Ωιμέ τι μου έλαχε της δύσμοιρης, από μπροστά να παριστάνουν ότι διαπραγματεύονται και από πίσω να σκάβουν λάκους!!!» ώστε να τρέξουν όλοι οι υπηρέτες της να την περιθάλψουν και να την αποκαταστήσουν.

Υποτίθεται. Όχι πια, εδώ και χρόνια. Έχουν μείνει μόνο στα μυαλά (μας), σαν αόριστες αναμνήσεις ανακατεμένες με έκπληξη. Έχουν μείνει στα μυαλά και στη δημαγωγία που τα ταϊζει με κατευναστικές, καταπραϋντικές, παραπλανητικές αφηγήσεις: «μην ανησυχείτε… μια εξαίρεση είναι εδώ, και μια άλλη εξαίρεση είναι εκεί…. τίποτα γενικευμένο…»

Να η επίσημη υπόδειξη για την δράση της ίδιας ιμπεριαλιστικής, δυτικής συμμαχίας – αυτή τη φορά στην «εξαίρεση» του ουκρανικού πεδίου μάχης:

Μπορεί να βολεύει αυτή τη στιγμή τη Μόσχα να κρατήσει την ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον όχι εντελώς έξω αλλά μάλλον πάνω στην «κορνίζα-του-κάδρου» (με το πικρό χιούμορ περί «κεκτημένης ταχύτητας» της cia…) αφήνοντας μόνο του το Λονδίνο και τις δικές του υπηρεσίες ως 100% χωμένες στην επίθεση στην ρωσική πυρηνική τριάδα… (Ως γνωστόν το Λονδίνο έχει μεγάλες φιλοδοξίες: κρυμμένο πίσω απ’ τον us army και την cia προσπαθεί πλέον να αυξήσει την επιρροή του τόσο στη μέση Ανατολή όσο και στην ανατολική Ασία…)

Στη μέση Ανατολή ωστόσο η Μόσχα δεν μπορεί να παριστάνει ότι η Ουάσιγκτον είναι στο περιθώριο.

Για ποιο λόγο η Μόσχα έχει υπογράψει «στρατηγική συμφωνία» με την Τεχεράνη (που δεν προβλέπει μεν άμεση στρατιωτική υποστήριξη, προβλέπει όμως ρητά πολλών ειδών έμμεση υποστήριξη για την αντιμετώπιση επίθεσης…) αν όχι επειδή η επικράτεια και η θέση της είναι κρίσιμη για την εξέλιξη του ευρασιατικού project; Κι αφού έτσι είναι τα πράγματα θα συνεχίσει (η Μόσχα) να αποενοχοποιεί πρακτικά τους θεοναζί ό,τι κι αν κάνουν εναντίον αυτού του project, σ’ όλη τη μέση Ανατολή;

Δεν ξέρουν άραγε στη Μόσχα ότι τα δυτικά αφεντικά «απελευθέρωσαν» ΤΩΡΑ τον χωροφύλακά τους κατά της ιρανικής επικράτειας επειδή ΤΩΡΑ ο εμπορικός / διακομεταμιστικός «διάδρομος βορρά – νότου», είτε με την συμμετοχή του Μπακού είτε, εναλλακτικά, μέσω Κασπίας έχει αρχίσει να υλοποιείται;

Δεν ξέρουν ότι η επίθεση στην Τεχεράνη έγινε ΤΩΡΑ επειδή ΤΩΡΑ πια είναι μέλος των BRICS+ αλλά και του «συμφώνου της Σαγκάης / SCO»; Δεν ξέρουν ότι η επίθεση στην Τεχεράνη έγινε ΤΩΡΑ για να υπονομεύσει την επικείμενη επίσκεψη του Putin εκεί;

Ασφαλώς και τα ξέρουν όλα αυτά… Ήξεραν, για παράδειγμα, έγκαιρα (απ’ τους δορυφόρους τους) τις πυρετώδεις προετοιμασίες του θεοναζί στρατού∙ και είχαν ενημερώσει την Τεχεράνη… Περιμένουν άραγε στη Μόσχα την εσωτερική κατάρρευση και του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, ακολουθώντας πιστά την συμβουλή ποτέ μην εμποδίζεις τον εχθρό σου να κάνει λάθη; Θα δείξει.

Να ο άλλος εργολάβος – ευλογεί…Φοβάται όμως κιόλας μη χάσει μερίδιο στα δυτικά όπλα… 

Το ιρανικό κράτος / κεφάλαιο έχει τα μέσα όχι απλά για να αντισταθεί αλλά ακόμα και για να μετατρέψει (αν αυτό χρειάζεται) την επίθεση των θεοναζί και μέσω αυτών την επίθεση μεγάλου μέρους των δυτικών αφεντικών εναντίον του σε πόλεμο τριβής. Έχει και τις συμμαχίες, που μέχρι στιγμής δεν έχουν ξεδιπλώσει τις δυνατότητές τους. «Στρατηγική υπομονή / αυτοσυγκράτηση» λέγεται αυτό εκ μέρους τους.

Όμως εκτιμώντας τις εξελίξεις του 4ου παγκόσμιου πολέμου απ’ την δυτική σκοπιά, απ’ την μεριά της όλο και πιο λυσσασμένης προσπάθειας διαφόρων παρακμιακών «δυνάμεων» να κρατήσουν την ηγεμονία τους στον πλανήτη (ηπα, αγγλία, γερμανία, γαλλία – και οι κολαούζοι τους…), κανείς μα κανείς σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου δεν πρέπει να χαίρεται για τις ήδη και για τις μελλοντικές ήττες τους. Χωρίς σοβαρό, αποφασισμένο, μαζικό κοινωνικό εργατικό αντίπαλο με συνείδηση του συλλογικού εαυτού του (δεν υπάρχει πουθενά) τα δυτικά αφεντικά έχουν τα χέρια τους λυμένα και για τους πιο ακραίους τυχοδιωκτισμούς. «Κλιμακώνοντας για την αποκλιμάκωση» όπως λένε εδώ κι εκεί∙ στην πραγματικότητα οξύνοντας την προβοκατόρικη δράση τους μέχρι την στιγμή (που λένε) ότι θα έχουν γίνει αστακοί: γύρω στο 2030 τους βολεύει. Ελπίζοντας ότι τα μέλη του ευρασιατικού project θα δείχνουν μόνιμα υπομονή και θα κάνουν μόνο τα «απαραίτητα» αιωνίως…

Είναι επικίνδυνο το να αφήσουμε στους rivals μέσα στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό να «βάλουν στη θέση τους» τα δυτικά αφεντικά. Αυτό, με εντελώς διαφορετικό τρόπο, θα έπρεπε να είναι η δική μας δουλειά!!!

Αλλά δεν είναι. Έχει πάψει να είναι στα σοβαρά… Καθόλου ευχάριστο, καθόλου αισιόδοξο.

Who is the loser?

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.28) >> Το «δόγμα Σαρόν» είναι από πολλές απόψεις η καταστατική βάση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος. Το «δόγμα Σαρόν» προωθούσε το να γίνει το κατοχικό καθεστώς «απόρθητο φρούριο», η «απόλυτη ασφάλεια» για όλους τους εβραίους του πλανήτη∙ έτσι ώστε να μετακομίσουν σ’ αυτό (που θα επεκτεινόταν εδαφικά σταθερά) όσο το δυνατόν περισσότεροι εβραίοι-της-διασποράς, χιλιάδες και εκατομμύρια, και να αντιμετωπιστεί έτσι οριστικά το «δημογραφικό πρόβλημα» της κατοχής, που είναι ο βαθύτερος εφιάλτης των θεοναζί.

Ο μεγάλος ηττημένος των τελευταίων 21 μηνών είναι αυτό το καθεστώς! Σας φαίνεται προκατειλημμένη αυτή η θέση; Κρίνετε λοιπόν με τα δικά σας κριτήρια:

– Στις 6 Οκτώβρη του 2023 το «δόγμα Σαρόν» ίσχυε απόλυτα. Σύμφωνα με την ύαινα Sullivan στην Ουάσιγκτον η «μέση Ανατολή ήταν ήρεμη όσο ποτέ»∙ οι φυλακισμένοι στη Γάζα «ήταν ήσυχοι»∙ στη δυτική Όχθη οι θεοναζί άπλωναν τον εποικισμό τους…

– Στις 7 Οκτώβρη του 2023, χάρη στην «εισβολή του al Aqsa», οι μέτοχοι-του-ονείρου ξύπνησαν από έναν εφιάλτη: οι ξυπόλυτοι είχαν το θράσος όχι απλά να δραπετεύσουν για λίγες ώρες, αλλά ακόμα χειρότερα να ξαφνιάσουν και να νικήσουν τον ανίκητο ισραηλινό στρατό στην περίμετρο της φυλακής, απάγοντας δεκάδες ομήρους, καραβανάδες και μη! Το «δόγμα Σαρόν» είχε ραγίσει…

– Από τις 7 Οκτώβρη και ύστερα η μόνη έγνοια καθεστώτος και υπηκόων ήταν να «λιώσουν» κυριολεκτικά και μεταφορικά αυτούς τους απείθαρχους, όχι μόνο για να τους τιμωρήσουν αλλά και για να μην διανοηθούν ούτε αυτοί ούτε οποιοιδήποτε άλλοι ποτέ ξανά να παραβιάσουν το ιερό άσυλο της κατοχής…

– Από τις 7 Οκτώβρη και μετά, αντίθετα με τις προσδοκίες, το «απόρθητο φρούριο» άρχισε να «τρώει» drones και πυραύλους πρώτα απ’ την Hezb’ Allah και τις ιρακινές PMU και στη συνέχεια απ’ την υεμενίτικη Ansar Allah και την Τεχεράνη, χωρίς ο ανίκητος στρατός να μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτές τις απειλές, χωρίς δηλαδή να μπορεί να εγγυηθεί την «ασφάλεια» των προνομιούχων του απαρτχάιντ… Ταυτόχρονα η αντίσταση στη Γάζα αποδεικνυόταν πολύ αποφασισμένη και πολύ εφευρετική για να νικηθεί. Οι ρωγμές στο «δόγμα Σαρόν» αντί να εξαφανιστούν μεγάλωναν…

– Ώσπου την Παρασκευή-και-13 Ιούνη το καθεστώς έκανε πράξη εκείνο που επί 20 τουλάχιστον χρόνια οι ίδιοι οι δικοί του στρατηγοί θεωρούσαν τρέλα: επιτέθηκε στην Τεχεράνη. Όχι στην Τεχεράνη του 2003, όχι στην Τεχεράνη του 2013, αλλά στην Τεχεράνη του 2025: που με ή χωρίς πυρηνικά μπορεί να εξασφαλίσει στην θεοναζί επικράτεια μόνιμες και σταθερές βροχές-πυραύλων-τελευταίας-τεχνολογίας. Που δεν τους σταματάει καμία «ομπρέλα» και κανένας «θόλος»…

Το πιο επικίνδυνο μέρος του πλανήτη για να ζει κάποιος, εβραίος, χριστιανός, μουσουλμάνος ή άθεος, είναι εδώ και πολλούς μήνες η επικράτεια του φασιστικού Τελ Αβίβ! Το «δόγμα Σαρόν» είναι πια τα αόρατα (;) ερείπια που συσσωρεύονται εκεί, μετά από κάθε φονικό ηλεκτροσόκ σε βάρος των Άλλων, μπας και αναστηθεί. Ενόσω «όλος ο πλανήτης» (σχήμα καθ’ υπερβολή αλλά όχι αυθαίρετο) ανεμίζει παλαιστινιακές σημαίες (αν και θα έπρεπε να έχει κάνει περισσότερα!)… Ενόσω ο αρχιχασάπης είναι wanted dead or alive και στηρίζεται μόνο στο γεγονός ότι οι σύμμαχοί του τον «κρύβουν»… Ενόσω οι ίδιοι οι υπήκοοι φεύγουν μαζικά απ’ την επικράτεια, άλλοι «προσωρινά» και άλλοι μόνιμα… Ενόσω όλο και περισσότεροι απ’ τους εν δυνάμει στρατιώτες / δολοφόνους του αρνούνται να πάνε στον στρατό, για διάφορους λόγους… Ενόσω όλο και περισσότεροι απότακτοι καραβανάδες και λοιποί επώνυμοι του καθεστώτος φωνάζουν «πέφτουμε στο γκρεμό»…

Ποιος θα τα έλεγε αυτά «επιτυχία», «νίκη»;; Η εκτόξευση του θεοναζί κανιβαλισμού και το αίμα δεκάδων χιλιάδων στη Γάζα δεν έκλεισαν τις ρωγμές του «δόγματος Σαρόν». Το αντίθετο: αυτήν την κατοχική, απαρτχάιντ βία, το θεμέλιο του «απόρθητου κάστρου», δεν την φοβάται πλέον κανείς. Αντίθετα δεκάδες εκατομμύρια επιβάτες του πλανήτη, συμπεριλαμβανόμενων δεκάδων χιλιάδων εβραίων-της-διασποράς, την μισούν. Την σιχαίνονται. Κι αυτήν και τους εκτελεστές της.

Ποιος λέει ότι τα όπλα και η ιδεολογία του απαρτχάιντ, θεοναζί καθεστώτος νικούν; Μόνο τα σιχαμερά λούμπεν τσιράκια του, εδώ κι εκεί… Που έμμισθα ή άμισθα δεν είναι λίγα.

(Αγχωμένη αυτοϊκανοποίηση λέγεται αυτό – για να μην το πούμε με το κανονικό του όνομα).

 

Παλαιστίνη

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.22) >> Πριν 10 περίπου ημέρες (για την ακρίβεια: την Παρασκευή 6 Ιούνη) η Παλαιστινιακή αντίσταση έστησε μια πετυχημένη πολύνεκρη ενέδρα στον κατοχικό στρατό, στην Khan Yunis – γράψαμε σχετικά πριν μια βδομάδα.

Στις 7 Ιούνη, ημέρα Σάββατο, το θεοναζί επιτελείο διέταξε τις 3 ταξιαρχίες που είχε στην μισοερειπωμένη πόλη να αποχωρήσουν άμεσα. Άρον άρον, και με το φόβο παραμάσχαλα: μια απ’ τις μικρές (;) αλλά καθοριστικές αποδείξεις της αποτελεσματικότητας της αντίστασης. Χτες η αντίσταση έστησε καινούργια φονική ενέδρα σε άλλη κατοχική διμοιρία, στην Abasam, ανατολικά της Khan Yunis: απ’ τους 11 που την συγκροτούσαν άλλοι είναι νεκροί και άλλοι τραυματίες.

Δείτε τώρα αυτό το σύντομο video. Διαδραματίζεται κάπου στη Γάζα:

Αν είδατε κάποιον να πετάγεται απ’ τα ερείπια στα δεξιά του πλάνου, να πηγαίνει τρέχοντας πίσω απ’ το τανκ, «κάτι» να βάζει εκεί, να γυρίζει γρήγορα πίσω και το τανκς να ανατινάζεται σωστά είδατε! Ένας παλαιστίνιος αντάρτης τινάζει ένα τανκ του θεοναζί, απαρτχάιντ στρατού.

Αν αυτό το video το είχε δημοσιοποιήσει κάποια απ’ τις οργανώσεις της Παλαιστινιακής αντίστασης, τότε δεν θα υπήρχε θέμα. Όμως η λήψη δεν είναι Παλαιστινιακή. Είναι από ισραηλινό drone. Και την δημοσιοποίηση της ανατίναξης την έκανε ο ίδιος ο θεοναζί, απαρτχάιντ στρατός πριν λίγες μέρες!!!

Τι συμβαίνει λοιπόν; Αυτή είναι η δεύτερη φορά τον τελευταίο μήνες που ο idf δημοσιοποιεί ο ίδιος τα χάλια του! (Η πρώτη ήταν με το τσίρκο μέσα σ’ ένα κτίριο…) Υπάρχουν άραγε κρυμμένοι φιλοπαλαιστινιακοί πυρήνες μέσα στον κατοχικό, χασάπικο στρατό; Όχι! Εκείνο που συμβαίνει είναι ότι αυτός ο στρατός δεν αντέχει πλέον την ήττα του στη Γάζα! Και καλεί την «κοινή γνώμη» πίσω του να «πιέσει» για να αποχωρήσει από εκεί, δείχνοντας … επιτυχίες της αντίστασης!

Γιατί όμως επιμένουμε εδώ, σε πείσμα ακόμα και διάφορων φίλων-όχι-και-τόσο της Παλαιστινιακής υπόθεσης, ότι ο θεοναζί, απαρτχάιντ στρατός έχει ηττηθεί στρατιωτικά (και πολιτικά!) στη Γάζα απ’ τους ξυπόλυτους; Για διάφορους λόγους που έχουμε παρουσιάσει κατά καιρούς… Αλλά και επειδή αυτό το παραδέχονται ήδη διάφορες «περσόνες» μέσα στο καθεστώς του Τελ Αβίβ! Και το παραδέχονται δημόσια και φωναχτά!!!

Να ένας (η πρώτη εικόνα κάθε ζευγαριού στο πρωτότυπο / εβραϊκά, η δεύτερη με μέτρια μετάφραση μηχανής):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

«Έξω οι παράνομοι»; Ή…

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.13) >> Ή «κάτω η εργατική τάξη»; Στο φιλοθεάμον κοινό κάθε είδους η εκστρατεία του ψοφιοκουναβιστάν κατά των «παράνομων μεταναστών» έχει γίνει δεκτή ως τέτοια. Άλλοι την υποστηρίζουν, άλλοι την καταγγέλλουν. Είναι έτσι όμως;

Οι μετανάστες εργάτες στις ηπα είναι «κατηγοριοποιημένοι». H-1B, H-2B, H-2A, H-1C και Η-3 είναι οι κατηγορίες που έχουν «άδεια εργασίας».

H κατηγορία H-1B αφορά ειδικευμένους, κατόχους bachelor ή ανάλογης εμπειρίας σε συγκεκριμένο αντικείμενο…

Η κατηγορία Η-2Β αφορά ανειδίκευτους (ή «μισοειδικευμένους») σε τομείς εκτός αγροτικής εργασίας (υπηρεσίες, οικοδομή, βιομηχανία), με συμβάσεις «ορισμένου χρόνου»…

Η κατηγορία H-2A αφορά τους αγρο-εργάτες…

Η κατηγορία Η-1C αφορά ειδικά νοσοκόμους / νοσοκόμες, που μπορούν να δουλέψουν έως 3 χρόνια…

Τέλος, η κατηγορία Η-3 αφορά ξένους που μπαίνουν στην αμερικανική αγορά εργασίας για λόγους εκπαίδευσης σε τομείς που δεν υπάρχουν στις χώρες τους, αλλά δεν πρόκειται να δουλέψουν στις ηπα…

Ο αμερικανικός καπιταλισμός πάσχει από μεγάλη «έλλειψη εργατών» στις χειρωνακτικές δουλειές για λόγους πολιτισμικούς – εύκολα κατανοητούς… Συνεπώς δέχεται «παράνομους» μετανάστες υπό την προϋπόθεση ότι θα αναζητούν δουλειά στους τομείς που χρειάζονται τα αφεντικά.

Δύο είναι οι κύριες κατηγορίες για τους «παράνομους»: η H-2A (αγρο-εργάτες) και η H-2B (υπηρεσίες, οικοδομή, βιομηχανία). Υπάρχει όμως μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές. Οι αγρο-εργάτες Η-2A (εξαιτίας της εποχικότητας) έχουν το δικαίωμα να αλλάζουν εργοδότες. Αντίθετα, για τους H-2B η «προσωρινή προστασία» (όχι κανονική visa) και η ανάλογη άδεια εργασίας συνδέονται άμεσα και στενά με τον εργοδότη. Αυτό σημαίνει ότι οι μετανάστες εργάτες της δεύτερης κατηγορίας (Η-2Β) είναι πολύ δύσκολο να οργανωθούν διεκδικώντας οτιδήποτε κατά των αφεντικών τους (γιατί αν απολυθούν κινδυνεύουν από απέλαση), σε σχέση με τους αγρο-εργάτες (Η-2A) που έχουν μεγαλύτερη άνεση κινήσεων.

Αλλά ακριβώς γι’ αυτό το λόγο τον περασμένο Αύγουστο μια δικαστική απόφαση απαγόρευσε στους H-2A μετανάστες αγρο-εργάτες να δημιουργήσουν συνδικάτα σε 17 πολιτείες των οποίων τα αγροαφεντικά είχαν ζητήσει την απαγόρευση: Τζιόρτζια, Κάνσας, Νότια Καρολίνα, Αρκάνσας, Φλόριντα, Αϊντάχο, Ινδιάνα, Αιόβα, Λουιζιάνα, Μισσούρι, Μοντάνα, Νεμπράσκα, Βόρεια Ντακότα, Οκλαχόμα, Τενεσσί, Τέξας και Βιρτζίνια. Απαγορεύτηκε επίσης ο συνδικαλισμός των μεταναστών αγρο-εργατών που δουλεύουν σε συγκεκριμένες αγρο-επιχειρήσεις οπουδήποτε στις ηπα…

Τι επιδιώκει λοιπόν το ψοφιοκουναβιστάν; Να χρεωκοπήσουν τα αφεντικά που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες / μετανάστριες επειδή είναι «παράνομοι»; Όχι βέβαια!!! Ψηφοφόροι του είναι (τα αφεντικά)!!!

Ο Edgar Franks, στέλεχος του ανεξάρτητου συνδικάτου αγρο-εργατών Familias Unidas Por La Justicia στην πολιτεία της Ουάσιγκτον εξηγεί:

… Ο στόχος είναι να φιμωθεί η οργάνωση. Να απελαθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργάτες, και να ξανα-εισαχθούν ανάλογοι αριθμοί με διαφορετικό καθεστώς, μέσω διακρατικών συμφωνιών, που θα εξαρτώνται απ’ τους εργοδότες τους (και τις πρεσβείες τους), κάτι κοντά στο H-2B. Να είναι κάτω απ’ τον έλεγχο των εργοδοτών τους, χωρίς δικαιώματα. Αυτό θα κάνει πολύ δυσκολότερη (αν και όχι εντελώς αδύνατη) την οργάνωσή τους…

Τώρα, πράγματι, «βγάζει νόημα» η λύσσα του ψοφιοκουναβιστάν! Είναι γνωστό ότι μεταξύ των αγρο-αφεντικών στις ηπα (και όχι μόνο…) γίνεται ακόμα και «εμπόριο» αγρο-εργατών, αν αυτοί είναι φοβισμένοι για να διαμαρτυρηθούν ή έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη. Ας μην συζητήσουμε για απλήρωτες ή/και υποχρεωτικές υπερωρίες, καθυστερήσεις στους μισθούς, κλπ. Για να γίνει η “america great again” προφανώς και χρειάζεται εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες εργάτες∙ αλλά όχι να έχουν και δικαιώματα, απαιτήσεις, αντιθέσεις – εε;

Καταργώντας ταυτόχρονα διάφορες δημόσιες υπηρεσίες σχετικές με τον έλεγχο της αγοράς εργασίας, ο πραγματικός στόχος του ψοφιοοκουναβιστάν ΔΕΝ είναι η εξαφάνιση των «παράνομων» μεταναστών εργατών απ’ την αμερικανική «αγορά εργασίας» αλλά το ακριβώς αντίθετο: η υποτίμηση πολύ περισσότερων εργατών, μεταναστών ή ντόπιων, σε καθεστώς υποταγμένης επιβίωσης, ως να είναι «παράνομοι».