Δευτέρα 4 Απρίλη>> Πριν σχεδόν ένα μήνα, για την ακρίβεια στις 8 Μάρτη, σχεδόν δυο βδομάδες μετά την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, έγινε κάτι που καταχωνιάστηκε στη δυτική πολεμοκάπηλη δημαγωγία. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron και ο γερμανός πρωθ. Soltz μίλησαν «τριγωνικά» με τον κινέζο αυτοκράτορα Xi ζητώντας του, ούτε λίγο ούτε πολύ, να «μαζέψει» την ανεγκέφαλη αλεπού…
Και που είναι το παράξενο; ίσως αναρωτηθείτε… Σ’ αυτό: είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του είδους μας όπου δύο ευρωπαϊκά κράτη (πρώην «μεγάλες δυνάμεις»…) ζητούν από ένα ασιατικό κράτος να παρέμβει σε ένα πρόβλημα αμιγώς ευρωπαϊκό, σε μια πολεμική σύγκρουση που συμβαίνει σε εντελώς ευρωπαϊκό έδαφος (και για την οποία θα έλεγε κάποιος ότι αποτελεί «ευρωπαϊκή υπόθεση»)!
Ήταν, άραγε, εκείνη η τριγωνική video επικοινωνία η δύσθυμη δυτική αναγνώριση ότι το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη βρίσκεται μακριά απ’ την ιστορική του θέση, στην μακρινή ασία; Ασφαλώς ναι!!! Όμως δεν είναι μια έντιμη αναγνώριση (και γιατί να ήταν τέτοια;)
Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, στις 1 Απρίλη ήταν κανονισμένη μια σύνοδος μεταξύ ε.ε. και Πεκίνου, για τα ζητήματα των οικονομικών (και όχι μόνο) σχέσεων μεταξύ τους. Δεν ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο το ότι σ’ αυτήν την εικονική (μέσω video) διάσκεψη η παρακμιακή ε.ε. ζήτησε ξανά απ’ το Πεκίνο να «συνετίσει» την ανεγκέφαλη αλεπού!
Αυτός ο αμίμητος που πληρώνεται σαν «πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου» ονόματι Charles Michel το δήλωσε (μετά το τέλος του ραντεβού) όλο καμάρι: Καλέσαμε την κίνα να σταματήσει τον πόλεμο στην ουκρανία είπε (!!!), προφανώς χωρίς να έχει επίγνωση του τι λέει. Η κυρία Ursula το εξήγησε:
Η κίνα έχει επιρροή στη ρωσία, οπότε περιμένουμε απ’ την κίνα να αναλάβει τις ευθύνες της για τον τερματισμό του πολέμου… (!!!)
Πίσω απ’ αυτές τις όλο αγάπη-για-την-ειρήνη «εκκλήσεις» στο Πεκίνο να λύσει ένα σοβαρό ευρωπαϊκό πρόβλημα του οποίου την διαχείριση οι ίδιες οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες είχαν παραδώσει επί χρόνια στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο, κρύβεται η ευρύτερη δυτική ψευδαίσθηση ότι ο δυτικός καπιταλισμός και τα κράτη του μπορούν ακόμα να ελέγξουν το ευρασιατικό project και, κυρίως, το Πεκίνο – απειλώντας το (όπως συνήθως) η μεν Ουάσιγκτον με «κυρώσεις» / τιμωρίες, η δε ε.ε. με «σου κρατάω μούτρα». Το επίδικο είναι γνωστό: να μην βοηθήσει ο κινεζικός καπιταλισμός τον ρωσικό εναντίον των δυτικών «κυρώσεων», αγοράζοντας για παράδειγμα το πλεόνασμα της ρωσικής παραγωγής υδρογονανθράκων, ή διευκολύνοντας τις διεθνείς συναλλαγές της Μόσχας με την κινεζική εναλλακτική του swift.
Κατά συνέπεια τα επίσημα ανακοινωθέντα της ε.ε. μετά την συνάντηση ήταν γεμάτα ουκρανία και τις κινεζικές ευθύνες… Τα ανακοινωθέντα του Πεκίνου όμως ήταν the other way. Ελάχιστη αναφορά στον πόλεμο. Σύμφωνα μ’ αυτά ο αυτοκράτορας Xi συμβούλεψε τις ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες να διαχωρίσουν τον δρόμο τους απ’ τον αμερικανικό!… Προσθέτοντας πως αν το κάνουν μέλλον λαμπρό περιμένει την συνεργασία του καπιταλισμού ε.ε. με τον κινεζικό.
(φωτογραφία: Και για να μην ξεχνάμε ποια είναι η κυρίως δουλειά της κυρά Ursula αυτή την εποχή. Ακόμα και μετά την συνάντηση με τον αυτοκράτορα δεν ξέχασε πως όλος ο πλανήτης πρέπει να περάσει απ’ τον πάγκο των mRNA πλατφορμών…)